Kwiecień 2011 - Parafia Matki Bożej Fatimskiej

BIULETYN INFORMACYJNY
ŻYWEGO RÓŻAŃCA
SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ FATIMSKIEJ
Sosnowiec Zagórze
NR 4 ( 51 )
KWIECIEŃ 2011
ALLELUJA ! ALLELUJA !
Różne są w życiu „pory roku”: jeśli czujesz akurat, że zbliża się
zima, chciałbym abyś wiedział, że nie jest to pora ostatnia,
bo ostatnią porą Twego życia będzie wiosna:
wiosna zmartwychwstania.
Jan Paweł II
Droga Wspólnoto
Żywego Różańca
Za nami już trzy tygodnie Wielkiego
Postu – czasu szczególnego wejścia w
siebie, połączonego z postanowieniami,
które podejmujemy po to, aby dokonać przemiany naszego serca, dokonać naszego
nawrócenia.
Połowa tego ważnego okresu liturgicznego to dobra okazja aby zapytać , czy
jesteśmy konsekwentni w swoich postanowieniach - wierności modlitwie,
pokucie i jałmużnie wielkopostnej? A może nie podjęliśmy żadnych
postanowień i w naszym życiu i relacjach międzyludzkich nic się w tym czasie nie
zmieniło?
Nabierzmy głębokiego duchowego oddechu - przed nami coroczne
rekolekcje wielkopostne, rozpoczynające się w tym roku 10 kwietnia.
To „duchowe szkolenie” ma uzdolnić nas do otwarcia oczu naszej duszy na
obecność Boga, na komunię z Bogiem, a zarazem ma pomóc nam tą obecnością
podzielić się z innymi ludźmi. Wykorzystajmy dobrze ten czas wylewu Bożej
łaski, aby w naszym życiu coś drgnęło, a łaska, którą Bóg przygotował dla nas, nie
pozostała bezowocna.
Kwiecień to miesiąc, na początku którego odżywają w nas wspomnienia
dnia, w którym Jan Paweł II odchodził do domu Ojca. W tym roku modlić się
będziemy w atmosferze wdzięczności Bogu za dar beatyfikacji Papieża Polaka i
duchowego przygotowania się do tego wyjątkowego dla nas dnia – 1 maja 2011
roku - dnia beatyfikacji Sługi Bożego Jana Pawła II.
Zachęcam do przeczytania na str. 7, świadectwa o Maryi w życiu Jana
Pawła II, a także po Jego śmierci oraz do zapoznania się z programem
wydarzeń związanych bezpośrednio z beatyfikacją Jana Pawła II, jaki został
opublikowany w Watykanie oraz programem dziękczynienia za beatyfikację w
naszej diecezji ze szczególnym uwzględnieniem uroczystości na Placu Papieskim.
Naszą modlitwą ogarniać będziemy także Ojca Świętego Benedykta XVI,
który już od sześciu lat kieruje Kościołem. Prosić będziemy Ducha Świętego, by
napełnił obecnego Papieża swoim światłem, abyśmy jeszcze długo mogli słuchać
jego nauczania – tak głębokiego, a jednocześnie przesyconego osobistym
doświadczeniem wiary.
Kwiecień to także Miesiąc Pamięci Narodowej. W tym roku w ten czas,
gdy wspominamy tych, którzy oddali życie za nasz kraj, w sposób szczególny
wpisuje się pierwsza rocznica tragedii narodowej pod Smoleńskiem w dniu
10 kwietnia oraz Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej obchodzony w dniu
13 kwietnia. Katyń i Smoleńsk po 10 kwietnia 2010 r. zostały ze sobą połączone
już na zawsze w polskiej historii, pamięci, tożsamości, a pewnie też legendzie.
Śmierć prezydenta i całej elity politycznej Rzeczypospolitej w katastrofie lotniczej,
kiedy udawali się do Katynia, aby oddać hołd pomordowanym oficerom Wojska
Polskiego, nierozerwalnie łączy oba akty narodowej tragedii: jeden z 1940 r. i drugi
z 2010 roku. Na str. 11 rocznicowe wspomnienie tragedii, która miała miejsce 10
kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem.
W tym dniu otaczamy również serdeczną pamięcią a zwłaszcza naszą
różańcową modlitwą, nieodżałowanej pamięci panią Fredzię Zębala, którą rok
temu –10 kwietnia – odprowadzaliśmy na miejsce wiecznego spoczynku.
Czas Wielkiego Postu powoli zbliża się do końca. 17 kwietnia poprzez
Niedzielę Palmową wejdziemy w Wielki Tydzień i nasze coroczne przeżywanie
świętych dni Triduum Paschalnego – najważniejszych świąt chrześcijaństwa,
które tradycja nazywa „źródłem światła”.
Nie ma w czasie całego roku liturgicznego bardziej doniosłego święta od
Świętego Triduum Męki i Zmartwychwstania Pańskiego.
W przeżywanie Triduum Paschalnego powinniśmy wejść w duchu
wewnętrznego pokoju i skupienia, by te Święte Dni przeżywać jako rekolekcje,
gdzie Rekolekcjonistą jest sam Jezus Chrystus. W miarę możliwości czasowych
warto nastawić się na pełne uczestnictwo w całej liturgii Triduum Paschalnego.
Stanowi ona integralną całość: jedno czytanie biblijne odsyła do następnego, jeden
obrzęd jest wstępem do kolejnego, a poszczególne symbole wyjaśniają się
nawzajem. Jeżeli potrafimy wiele poświęcić, by nie opuścić ani jednego odcinka
ulubionego serialu, to zróbmy wszystko, by jak najpełniej wykorzystać ten Święty
Czas. W Biuletynach z lat poprzednich znaleźć można teksty prezentujące i
objaśniające liturgię poszczególnych dni Wielkiego Tygodnia. Warto do nich
zajrzeć ale warto też ponownie prześledzić główne wątki Wielkiego Tygodnia, gdyż
może to dopomóc w ich dogłębnym przeżyciu.
Niedziela Palmowa
jest zapowiedzią paradoksów Wielkiego Tygodnia. Ci sami
ludzie, którzy teraz wołają Chrystusowi „Hosanna", za kilka
dni będą równie głośno krzyczeć: „Ukrzyżuj Go!”. To
kontrastowe zestawienie radosnego uwielbienia z nienawiścią,
musi nas pobudzić do refleksji nad zmiennością i
niewiernością każdego z nas. Nieraz nasz entuzjazm uzdalnia
nas wręcz do heroizmu; chwilę potem zniechęcenie czy złość
sprawia, że wycofujemy się nawet z najlepszych inicjatyw lub
zacinamy się w buncie. Powinniśmy być bardziej konsekwentni
i wytrwali…
Wielki Czwartek
to pamiątka Ostatniej Wieczerzy, a zarazem
święto Eucharystii i kapłaństwa. W dawnych
czasach w tym dniu do południa pokutujący za
grzechy otrzymywali rozgrzeszenie, dlatego do
rozpoczęcia
Liturgii
Wielkiego
Czwartku
powinniśmy być pojednani z Bogiem przez
sakrament pojednania, byśmy mogli przyjąć
Komunię św. Wzajemna miłość, która stanowi duszę Wieczerzy Pańskiej wymaga,
by także pojednać się w gronie rodzinnym, by w sercu przebaczyć każdej osobie,
która nas zraniła. W Wielki Czwartek Kościół dziękuje Bogu za sakrament
kapłaństwa. Nie ma Eucharystii bez kapłanów.
Dlatego dziękujemy Bogu za to, że powołuje kapłanów - swoje sługi, by
przedłużali w czasie Jego ofiarę miłości, by odpuszczali grzechy, sprawowali
sakramenty, by głosili słowo Boże i przewodniczyli w miłości wspólnocie wiernych.
W naszym Sanktuarium, w tym dniu o godz. 17 - z inicjatywy Żywego Różańca odmawiana będzie dziękczynno – błagalna modlitwa różańcowa za
kapłanów. Zapraszam wszystkich bardzo serdecznie do wspólnej modlitwy.
Udział w tej modlitwie a następnie w liturgii wielkoczwartkowej powinien
zaowocować refleksją - czy czujemy się odpowiedzialni za naszych księży, gotowi
do współpracy, pomocy, obrony, ale i braterskiego napomnienia, jeśli trzeba. I czy
potrafimy wykorzystać i docenić ich posługę, być wdzięczni Bogu za sakramenty,
które oni dla nas sprawują. Po przyjęciu Komunii św. będzie sposobność, by
osobiście kapłanom wyrazić naszą wdzięczność i sympatię.
Liturgię Mszy Wieczerzy Pańskiej dopełnia adoracja Najświętszego
Sakramentu. Ta adoracja ma być wyrazem wdzięczności za ustanowienie
Eucharystii, a także modlitewnym czuwaniem z Chrystusem, który w Ogrójcu prosił
swoich uczniów: „Smutna jest moja dusza aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie
wraz ze Mną”
Po Liturgii zachęca się, by w domu rodzinnym przygotować i spożyć uroczystą
kolację, ucztę na wzór Ostatniej Wieczerzy. Jest to uroczysty czas, by odnowić
jedność w rodzinie, podziękować Chrystusowi za pełną miłości obecność w rodzinie.
Wielki Piątek
W Wielki Piątek Chrystus został skazany na śmierć. Piłat
wydał wyrok, a podburzony tłum potwierdził go
nienawistnym krzykiem: „Ukrzyżuj Go!”. Każdy z nas ma
swój udział w tym wyroku, bo Chrystus umarł za każdego
z nas. Powinniśmy więc określić swoje miejsce przy
drodze krzyżowej, kim tam byliśmy: bezdusznymi
żołnierzami, współczującą Weroniką, bezmyślnym tłumem
gapiów,
kpiącymi
faryzeuszami
i
nienawistnymi
przywódcami,
pomagającym
Cyrenejczykiem
czy
miłującym uczniem Janem.
W Wielki Piątek nie odprawia się Mszy świętej. Ołtarz jest
obnażony, milczą organy i dzwony. Liturgia rozpoczyna się cichą adoracją,
celebransi leżą przed ołtarzem twarzą na ziemi. Potem w skupieniu jeszcze raz
wsłuchujemy się w opis Męki Pańskiej. W tym najważniejszym momencie Bożego
zmiłowania, przedstawiamy Bogu potrzeby całej ludzkości w rozbudowanej
modlitwie powszechnej, o starożytnym rodowodzie. Po uroczystym wniesieniu,
trzykrotnej aklamacji i odsłonięciu oraz adoracji krzyża św. z ucałowaniem,
następuje obrzęd Komunii Świętej. Na zakończenie, w procesji z kołatkami i
śpiewem, przenosi się Najświętszy Sakrament w monstrancji otulonej białym
welonem-całunem do Ołtarza Grobu Pańskiego, aby noc spędzić na czuwaniu,
adoracji i modlitwie. Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel świata, spoczywa martwy w
Grobie. Wystawiony do adoracji i ucałowania krzyż jest milczącym znakiem miłości
do końca.
Wielka Sobota
Jest dniem milczenia. Nie sprawuje się żadnej liturgii. Wierni
nawiedzają jedynie Grób Pański i trwają na milczącej adoracji
oraz zgodnie ze starą tradycją, przynoszą do poświęcenia
potrawy na stół wielkanocny. Święconka przypomina nam, że
wszystkie środki do życia – i cielesnego i duchowego –
zawdzięczamy Zmartwychwstałemu.
Ten widowiskowy i optymistyczny element przyciąga do kościoła mnóstwo dzieci,
nawet tych najmniejszych. Ale trzeba umieć im pokazać, że to nie jedzenie jest
tego dnia najważniejsze, lecz Chrystus złożony w grobie. Trzeba umieć razem z
dzieckiem przyjść do kościoła i uklęknąć przed Najświętszym Sakramentem,
ucałować krzyż oraz pomodlić się chwilę. To tu, a nie w koszyku, jest źródło życia.
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
Wigilia Paschalna i rezurekcja. Według starożytnego zwyczaju
świętowanie uroczystości Zmartwychwstania zaczynano
poprzedniego dnia po zachodzie słońca tzw. Wigilią. I choć
obrzędy liturgiczne sprawuje się w sobotę wieczorem lub w
nocy, to jednak czas ten nie należy już do Wielkiej Soboty,
lecz do Niedzieli Wielkanocnej. Dlatego nie powinno się
mówić o żadnej liturgii wielkosobotniej, a tylko o paschalnej!
Po dwóch dniach powściągliwości obrzędy liturgiczne są
rozbudowane, uroczyste i niezwykle bogate w symbole i
treści. Jest to pamiątka Paschy Nowego Przymierza, czyli
przejścia ze śmierci do życia przez zmartwychwstanie
Chrystusa. Tej nocy przybliżają nam tę zbawczą tajemnicę dwa wyraziste symbole:
światło i woda.
Płonąca świeca zawsze robi na człowieku wrażenie. Czując na twarzy ciepły blask
gromnicznego płomyka, zatęsknijmy za taką rozgrzewającą i oświecającą
obecnością Chrystusa w naszym życiu. Zimne krople wody mają nam przypomnieć
o odrodzeniu ze śmierci do życia, którego dostąpiliśmy podczas chrztu. Był to
rzeczywisty przełom, nowe narodzenie, włączenie do wspólnoty Kościoła. Do dziś
ma to swoje konsekwencje i powinniśmy być im wierni.
Procesja rezurekcyjna jest radosnym obwieszczeniem światu zmartwychwstania
Chrystusa. Nie wolno tego przeżycia zachowywać tylko dla siebie, należy dzielić się
tą radością ze światem. Trzeba wyjść z kościoła z radosnym śpiewem i żywą wiarą.
To właśnie temperatura tej radości i wiary będzie wyznacznikiem jak przeżyliśmy
Triduum Paschalne.
Wg artykułu ks. Mariusza Pohla (RÓŻANIEC NR 4/2009)
Chrystus zmartwychwstał, a my razem z Nim. Alleluja!.
Niech świadome i głębokie przeżywanie Paschy Jezusa Chrystusa
będzie dla nas okazją do jeszcze ściślejszego i intymnego
zjednoczenia z naszym Panem i Zbawicielem.
Niech przykład Jego ufności w Bogu Ojcu i pełna miłości akceptacja
krzyża będzie dla nas drogowskazem
do codziennej wierności Bogu i ludziom.
W kwietniu polecając się opiece i wstawiennictwu
Matki Zmartwychwstałego Pana wspierajmy się darem modlitwy
różańcowej i módlmy się w następujących intencjach:
INTENCJE
MODLITEWNE
Papieskie Intencje Apostolstwa Modlitwy
Ogólna: Aby Kościół – przez wiarygodne głoszenie Ewangelii –
potrafił wciąż dawać następnym pokoleniom nowe powody do życia i
nadziei.
Misyjna: Aby misjonarze, głosząc Ewangelię i świadcząc życiem,
nieśli Chrystusa wszystkim, którzy Go jeszcze nie znają.
Intencje Parafialne
Módlmy się:
 dziękczynnie za dar beatyfikacji papieża Jana Pawła II i z prośbą o
Jego rychłą kanonizację;
 o światło Ducha Świętego i potrzebne łaski dla Ojca Świętego
Benedykta XVI;
 o dobre przygotowanie się do Świąt Paschalnych;
 o
potrzebne łaski i dary Ducha Świętego dla księdza
Rekolekcjonisty i księży spowiedników;
 o Boże błogosławieństwo, opiekę Matki Bożej i łaskę zdrowia dla
Janiny Wolskiej z Róży św. Rity z okazji 90-tych urodzin;
 o szczęśliwe zdanie matury dla Łukasza Jurczaka;
 o dalszą poprawę zdrowia dla Małgorzaty;
 dziękczynnie za otrzymane łaski oraz o Boże błogosławieństwo i
opiekę Matki Bożej Fatimskiej dla Barbary i Józefa;
 o pomyślny przebieg leczenia i łaskę zdrowia dla Alusi oraz
potrzebne łaski i Boże błogosławieństwo dla całej Rodziny;
 o łaskę dobrego zdrowia dla Barbary;
 o pomyślny przebieg dalszego leczenia alergii oraz o łaskę zdrowia
dla Krystyny;
 o łaskę wiecznej szczęśliwości w gronie zbawionych dla śp. Alfredy
Zębala w pierwszą rocznicę śmierci oraz dla śp. Kazimiery
Krawczyk;
 o wysłuchanie wszystkich intencji osób, które prosiły nas o
modlitwę.
Jan Paweł II na ziemi i w niebie zawsze z Maryją
Nie można rozdzielić osób Jan Pawła II i Maryi. Nie sposób zrozumieć jego
pontyfikatu, bez obecności i działania Matki Bożej i to od dnia narodzin Karola
Wojtyły. Przychodzi on na świat w roku 1920, w maju – miesiącu Maryi. Rośnie pod
Jej opieką, wśród nadchodzących z ręki Opatrzności zdarzeń pierwszego okresu
życia, zwłaszcza śmierci matki – 1929 oraz brata – 1932. Od najmłodszych lat
uczęszcza on w Wadowicach do kościoła pod wezwaniem Ofiarowania Najświętszej
Maryi Panny, gdzie został ochrzczony. Codziennie wpatruje się tam w obraz Matki
Bożej Nieustającej Pomocy.
Już w swoich pierwszych wierszach: „Na twoim białym grobie” oraz „Magnificat”,
daje wyraz swemu bólowi i nadziei, pokazując, jak strata najukochańszej matki
prowadzi go w objęcia Matki
Boga i ludzi.
Dzięki
klasztorom
swoim
rodzinnym
Krakowie, pozostaje on
tego
zakonu
i
od
nosi na szyi szkaplerz.
Zachera
zakłada
i
lokalną
Sodalicją
dopiero 13 lat).
karmelitańskim, najpierw w
mieście, następnie zaś w
pod wpływem duchowości
dziesiątego roku życia
Za
namową
Ojca
przez trzy lata kieruje
Mariańską (ma wówczas
Jako
seminarzysta,
pracując jednocześnie w
fabryce, chroniąc się
przed
podejrzeniami
najeźdźców
oraz
zarabiając
na
życie,
Karol Wojtyła studiuje
mistrzów duchowości i
filozofów. Pasjonuje go
dzieło św. Ludwika Marii
Grigniona
de
Montfort
„Traktat
o
doskonałym
nabożeństwie
do
Najświętszej Maryi Panny”. W
nim odkrywa to, co stanie się
dlań osią całego życia – akt
poświęcenia się Bogu przez Maryję. Dniami i nocami rozmyśla nad tym, co oznacza
bycie doskonałym synem Maryi. Akceptując bez zastrzeżeń refleksje Grigniona de
Montfort, uważa za coś naturalnego całkowite powierzenie się Matce Bożej i bycie
jej sługą. Oto co pisze on o Traktacie: „W doskonałym nabożeństwie do
Najświętszej Maryi Panny”, określanym przez Grigniona de Montfort jako „niewola”,
ważne jest, by dobrze poznać Maryję, ofiarować się Jej myślą, wolą i sercem, tak,
aby ochrzczony został doskonale ukształtowany na podobieństwo Jezusa
Chrystusa.” Traktat staje się jego książką do poduszki, źródłem natchnienia
podczas modlitwy i przedmiotem rozmów z krakowskimi studentami.
„Ta mała książeczka w niebieskiej okładce, podobna do modlitewnika, była
wtedy przeze mnie czytana w ciągu wielu dni i tygodni i nie tylko tak, żeby ją
raz przeczytać i odłożyć. Ale ją czytałem, jeśli można tak powiedzieć, tam i z
powrotem. Tam i z powrotem. Z tej książki nauczyłem się, co to właściwie
jest nabożeństwo do Matki Bożej, bo przedtem miałem to nabożeństwo i jako
dziecko i jako student gimnazjum, czy na uniwersytecie. Ale jaka jest
właściwa tego nabożeństwa treść i głębia, to się nauczyłem z tej książki
niewielkiej, czytanej tu, właśnie tu na zmianach w fabryce sody. Tak bardzo
ją czytałem, że cała była poplamiona sodą – i na okładkach i w środku.
Pamiętam dobrze te plamy sody. Pamiętam je dobrze, bo te plamy są
właśnie jakimś ważnym elementem całego mojego życia wewnętrznego. Chcę
to dziś przypomnieć.”
W dniu święceń kapłańskich, 1 listopada 1946 r., zawierza on Maryi całe swoje
kapłaństwo. Podobnie, jak św. Jan, „bierze Matkę do siebie”. Jego miłość do
Najświętszej Dziewicy ciągle wzrasta. W późniejszym czasie zwróci się do kapłanów
następującymi słowy: „Kapłaństwo Chrystusa pozwala nam odkryć Maryję
ponownie, a nasza relacja z Nią zostaje ustanowiona w nowy, głębszy i pełniejszy
sposób.”
W 1958 r., gdy Papież Pius XII mianuje go biskupem, Karol Wojtyła po raz
kolejny odnawia swoje zawierzenie Matce Bożej. Obrany przezeń herb symbolizuje
zarówno jego przeszłość, jak i przyszłość, oraz podwójną oś jego życia, jaką stał się
krzyż. Pod jednym z ramion krzyża widnieje pierwsza litera imienia Maryi. Dewiza
herbu, zapożyczona od św. Bernarda za pośrednictwem Grigniona de Montfort,
brzmi: „Totus Tuus ego sum et omnia mea Tua sunt. Accipio Te in mea omnia.
Proebe mihi cor Tuum, Maria”: „Cały Twój jestem, a wszystko co moje, do Ciebie
należy. Przyjmuję Cię do wszystkiego, co moje. Użycz mi twego serca, Maryjo.”
Odtąd bardziej niż kiedykolwiek, obecność Maryi staje się częścią jego życia.
Wszystko, co czyni dla swego Pana, jest wspomagane przez Matkę. Maryja
wszędzie poprzedza go na jego drogach. To ona przyprowadzi doń całe rzesze dusz
potrzebujących zbawienia. Biskup Wojtyła doskonale wie, że Najświętsza Dziewica
jest nie tylko Matką księży, lecz także wszystkich ludzi i całego Kościoła. Służy mu
ona więc najbardziej niezawodnym oparciem.
Od dnia wyboru Karola Wojtyły na Papieża, cały świat poznaje dewizę która
stanie się zawsze aktualnym wezwaniem do ofiarowania siebie Maryi, dla
udaremnienia uknutego przez szatana planu zniszczenia świata. Jego nabożeństwo
do Matki Bożej porusza tłumy: od Divino Amore do Pompei, od Gwadelupy do
Wilna, od Knock do Częstochowy, od Einsiedeln do Yamusukro, odwiedza on
sanktuaria maryjne i poświęca ich Pani całe kraje oraz kontynenty.
3 marca 1979 r. zapoczątkowuje on w Rzymie zwyczaj publicznego odmawiania
różańca w każdą pierwszą sobotę miesiąca. Powróciwszy do Lourdes w 1983,
wyjątkowo odmawia go w języku francuskim. Nie zdarza mu się przyjmować
kogokolwiek bez ofiarowania swemu gościowi różańca. W każdym z kazań i
przemówień Jana Pawła II znajdziemy choć jedną wzmiankę o Maryi.
Rok 1987-88 był z woli Jana Pawła II Rokiem Maryjnym, zapowiedzianym w
Lourdes jako rozpoczęcie „adwentu trzeciego tysiąclecia naszej ery” od obchodów
dwutysięcznej rocznicy narodzin Maryi. 15
sierpnia, pod koniec Roku Maryjnego, papież
jednoznacznie stwierdza w Bazylice św. Piotra
w Rzymie : „Smok nie jest silniejszy od
Niewiasty-Maryi.”
Maryja była zawsze obecna na drogach Karola
Wojtyły, także na tej ostatniej: 2 IV 2005 r., w
pierwszą sobotę miesiąca (dzień Maryjny) Jan
Paweł II odszedł do domu Ojca.
Ale tutaj nie kończy się historia tego wielkiego
Polaka. Warto przytoczyć w tym miejscu słowa
włoskiego pisarza i dziennikarza opisujące
niecodzienne zdarzenie:
„Podczas gdy niezliczone rzesze wiernych w
Rzymie, stoją godzinami w niekończących się
kolejkach, aby choć przez chwilę pomodlić się
obok ciała Karola Wojtyły Wielkiego, poprzez strony internetowe i linie telefoniczne
biegnie sensacyjna wiadomość ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, przez
Medziugorje do Rzymu. Po zweryfikowaniu jej autentyczności– na podstawie
wiarygodnych i bezpośrednich źródeł – jesteśmy w stanie ją zakomunikować:
Od czterech godzin cały świat pogrążony był w żałobie po śmierci papieża, kiedy
jeden z wizjonerów Medziugorja – Ivan Dragicevic – mieszkający obecnie w
Bostonie, przygotowywał się do swojego codziennego Objawienia o godzinie 18.40
(w Bostonie był to jeszcze 2 IV). Kiedy Maryja przyszła, tym razem nie była sama.
Po Jej lewej stronie stał Jan Paweł II. Oto jak go opisano: Papież wyglądał
młodo, był uśmiechnięty i szczęśliwy. Ubrany był na biało, okryty
pozłacanym płaszczem. Maryja obróciła się w jego kierunku i oboje
uśmiechnęli się do siebie. Był to uśmiech nadzwyczajny, cudowny. Papież
nie przestawał entuzjastycznie patrzeć na Młodą Kobietę, a Ona odwróciła
się do Ivana i powiedziała: „Mój drogi syn jest ze mną.” Nie powiedziała nic
więcej. Jej oblicze promieniowało.”
Antonio Socci, „Il Giornale”, 06-04-2005
Jan Paweł II mieszka teraz w niebie i tam wstawia się za nami wszystkimi, w
sposób szczególny za swoją Ojczyznę, która zawsze była i jest mu tak bardzo
droga. Sądzę, że ogłoszenie daty jego Beatyfikacji, zaraz następnego dnia po
skandalicznym raporcie MAK, powinniśmy odczytać jako pocieszający znak z Nieba.
Nie jesteśmy sami. Prawda zwycięży.
ze strony www.ksadam.wordpress.com
Program beatyfikacji Jana Pawła II
(opublikowany w Watykanie)
Beatyfikacja Jana Pawła II będzie wielkim wydarzeniem kościelnym,
na które złożą się następujące momenty:
Czuwanie przygotowujące będzie miało miejsce w sobotę 30 kwietnia
wieczorem (od godz. 20.30 do 22.30). Odbędzie się ono na antycznym stadionie
Circo Massimo. Jest organizowane przez diecezję Rzymu, której czcigodny sługa
Boży był biskupem. Czuwanie poprowadzi kard. Agostino Vallini, papieski wikariusz
dla diecezji rzymskiej. Benedykt XVI duchowo połączy się z zebranymi za
pośrednictwem wideo.
Uroczystości beatyfikacyjne w niedzielę 1 maja na Placu św. Piotra rozpoczną
się o godz. 10 rano. Przewodniczyć będzie Ojciec Święty. Na liturgię nie ma biletów.
Wstęp na Plac i w okolice Watykanu kierowany będzie przez odpowiednie służby.
W wywiadzie dla Radia Watykańskiego, prałat Guido Marini- mistrz papieskich
celebracji liturgicznych - powiedział, że ceremonia beatyfikacji będzie taka, jak
zawsze, „w czasie Mszy św. będzie moment ogłoszenia nowego błogosławionego i
odczytany zostanie krótki życiorys Jana Pawła II”. - Papież uroczyście ogłosi go
błogosławionym, odsłonięty zostanie jego wizerunek, zawieszony na zewnątrz
bazyliki, w głównej loggii, a potem nastąpi oddanie czci relikwii, która zostanie
przyniesiona na tę okazję - tłumaczył duchowny, nie precyzując jednak o jaką
relikwię chodzi.
Oddanie czci doczesnym szczątkom nowego Błogosławionego będzie przez
wiernych możliwe już w niedzielę 1 maja, zaraz po uroczystościach
beatyfikacyjnych. Trumna z ciałem Jana Pawła II zostanie wystawiona w bazylice
pod ołtarzem Konfesji aż do chwili, kiedy zakończy się napływ wiernych.
Mówiąc o zaplanowanym wystawieniu trumny ks. Marini podkreślił, że „ciało Jana
Pawła II nie będzie widoczne” i wyjaśnił, że wystawienie to „służyć będzie
stworzeniu atmosfery skupienia i modlitwy, tak aby pielgrzymi mogli uczynić to w
prawdziwie religijnym kontekście”.
Msza dziękczynna sprawowana będzie 2 maja. Rozpocznie się o godz. 10.30 na
Placu św. Piotra. Przewodniczyć jej będzie kard. Tarcisio Bertone, watykański
sekretarz stanu.
Złożenie doczesnych szczątków nowego Błogosławionego w Kaplicy św.
Sebastiana odbędzie się w innym czasie w formie prywatnej.
Rzecznik Watykanu ks. Federico Lombardi powiedział, że sposób, w jaki
Jan Paweł II przeżywał swą chorobę, "to jeden z zasadniczych powodów tego,
dlaczego wszyscy jesteśmy przekonani o jego świętości".
Program dziękczynienia za beatyfikację
na Placu Papieskim w Sosnowcu Zagórzu
Spotkania na Placu Papieskim, nabożeństwa i Msze Święte w parafiach, koncerty
muzyki z przesłaniem, katechezy w szkołach, papieskie konkursy plastyczne i
literackie – to podstawowe założenia przygotowania do beatyfikacji Jana Pawła
II i dziękczynienia za nią w diecezji sosnowieckiej. Poniżej prezentuję te
najważniejsze, które odbędą się na Placu Papieskim:
1 maja o godz. 20.00 - Nabożeństwo Wdzięczności
Zaproszeni są na nie zwłaszcza mieszkańcy z pobliskich osiedli mieszkaniowych,
dlatego spotkanie będzie miało charakter lokalny. W planie jest odmówienie
Koronki do Miłosierdzia Bożego, następnie nabożeństwo majowe i Apel
Jasnogórski. Być może uda się również połączyć telefonicznie z bp. Grzegorzem
Kaszakiem, który na gorąco opowie o swoich wrażeniach z uroczystości
beatyfikacyjnej – wyjaśnia ks. Jarosław Kwiecień z sosnowieckiej Kurii
Diecezjalnej.
7 maja o godz. 16.00 – „Szukałem Was – czyli
majówka z Janem Pawłem II”
Będzie to przygotowywany przez Marszałka Województwa Śląskiego i Urząd
Miejski w Sosnowcu koncert muzyki z ewangelicznym przesłaniem. Koncert
wzbogacony zostanie materiałami filmowymi pokazywanymi na telebimie, a
przygotowanymi przez katowicki oddział TVP. Zaprezentowana zostanie m.in.
rozmowa z abp Piero Marinim, do niedawna papieskim ceremoniarzem, jednym z
najbliższych współpracowników Jana Pawła II. Przed rozpoczęciem koncertu
odprawione będzie nabożeństwo majowe. Całość programu będzie na pewno
okazją do spotkania całych rodzin z regionu.
12 czerwca o godz. 16.00 - Nabożeństwo Wdzięczności Diecezji
Modlitwa Wdzięczności Diecezji rozpocznie się uroczystą Mszą św. celebrowaną
przez bp. Grzegorza Kaszaka. Po niej nastąpi koncert uwielbienia w wykonaniu
członków scholi, chórów i zespołów z diecezji, pod kierunkiem Marcina
Pospieszalskiego. Będzie też poczęstunek dla wszystkich uczestników.
W rocznicę katastrofy smoleńskiej
Katastrofa polskiego samolotu w
Smoleńsku - do której doszło 10
kwietnia 2010 r. - pociągnęła za sobą
śmierć 96 osób. Zginęli wybitni Polacy:
Prezydent
RP
Lech
Kaczyński
z
małżonką, ostatni prezydent RP na
uchodźstwie
Ryszard
Kaczorowski,
niemalże
wszyscy
głównodowodzący
armii
polskiej,
parlamentarzyści,
duchowni oraz osoby stanowiące polską
delegację na uroczystości związane z obchodami 70. rocznicy zbrodni katyńskiej, a
także załoga samolotu. Wszyscy oni oddali życie, aby kłamstwo katyńskie zniknęło
na zawsze z przestrzeni publicznej; aby prawda o ludobójstwie tysięcy bezbronnych
jeńców polskich dotarła do świadomości świata. W konsekwencji tej śmierci cel
został osiągnięty.
Gdy śmierć zabiera ludzi z tego
świata
w
sposób
nagły
i
nieoczekiwany,
zazwyczaj
pozostaje po nich więcej nie
załatwionych spraw, niż po tych,
którzy odchodzili powoli. Ta
świadomość
winna
nas
mobilizować
do
niesienia
zmarłym pomocy modlitewnej;
i to pomocy sięgającej poza
granice
życia
doczesnego.
Winniśmy powierzać ich doczesność miłującemu i przebaczającemu Bogu, nie
wybielając jej, ani nie oczerniając. Po prostu oddając ją w ręce Boga taką, jaka
była. A Bóg - który zna nieskończenie lepiej niż my historie ich życia - z pewnością
ogarnie swoim miłosierdziem również te sprawy, które domagają się Jego
interwencji.
Dziękując Bogu za bohaterskie życie ofiar Katynia oraz dobro służących
Ojczyźnie ofiar katastrofy smoleńskiej uszanujmy pamięć ich czynów. Niech one
pobudzą nas do mądrej i bezinteresownej służby na rzecz dobra wspólnego.
Módlmy się jednocześnie do miłosiernego Boga, aby wzbudził nowych synów i córki
Ojczyzny, pragnących służyć ofiarnie i odważnie ludziom nowych czasów.
Każdy zaś z żyjących niech modli się również za siebie słowami psalmisty:
„O Panie, mój kres pozwól mi poznać
i jaka jest miara dni moich,
bym wiedział, jak jestem znikomy.
Oto wymierzyłeś moje dni tylko na kilka piędzi,
i życie moje jak nicość przed Tobą.
Doprawdy, życie wszystkich ludzi jest marnością.
Człowiek jak cień przemija,
na próżno tyle się niepokoi,
gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze."
(Ps 39,5-7)
Wykorzystano fragmenty Słowa Biskupów na pierwszą rocznicę katastrofy smoleńskiej.
Sakramenty budują komunię z Bogiem
Tym razem naszą refleksją obejmijmy
sakrament kapłaństwa.
Ustanowił go Jezus w Jerozolimie, w Wieczerniku, w
przededniu swojej męki i śmierci na krzyżu. Sakrament ten
powstał w związku z Eucharystią i dla jej sprawowania. Na
pamiątkę tamtych wydarzeń każdy czwartek przed Wielkanocą
nazywany jest "wielkim". Jezus Chrystus ustanawiając w Wielki
Czwartek sakramenty Eucharystii i kapłaństwa połączył je w sposób nierozerwalny.
Eucharystię i inne sakramenty mógł złożyć tylko i wyłącznie w rękach
wybranego i ustanowionego przez siebie człowieka - kapłana. Tak zrodził się Kościół
Święty i tak Kościół na przestrzeni wieków pojmował i pojmuje związek Kapłaństwa
z Eucharystią.
Aby "ten człowiek" mógł sprawować
sakramenty najpierw musi być powołany i
wybrany. To sam Chrystus wybiera i
"wywołuje go z tłumu". Czasami Jego
wezwanie jest nagłe i zdecydowane, ale
najczęściej powołuje zwyczajnie, krok po
kroku, poprzez splot wielu życiowych
doświadczeń, wydarzeń i znaków.
Dla Sługi Bożego Jana Pawła II powołanie
było Darem i Tajemnicą. "Każde powołanie
w swej najgłębszej warstwie jest wielką
tajemnicą, jest darem, który nieskończenie przerasta człowieka. Każdy z nas
kapłanów doświadcza tego bardzo wyraźnie w całym swoim życiu. Wobec wielkości
tego daru czujemy, jak bardzo do niego nie dorastamy. Powołanie jest tajemnicą
Bożego wybrania".
Kapłaństwo to wielki dar, dar wyproszony, dar wymodlony. Dar dla samego
kapłana, jego rodziców, rodziny, przyjaciół, ale przede wszystkim dar dla całej
wspólnoty wierzących.
To kapłan przecież prowadzi człowieka od narodzin aż po krzyż na mogile. To on w
imieniu Boga przyjmuje nas do wspólnoty wierzących, on uczestniczy we wszystkich
sakramentach od chrztu świętego po sakrament chorych - przez pokutę,
Eucharystię, bierzmowanie i sakrament małżeństwa. Przez cały czas obecny jest w
naszym życiu, jest świadkiem naszych radości, sukcesów, wszelkich życiowych
porażek, udziela nam rad a jeśli potrzeba także upomina. We wszystkich
momentach naszego życia Chrystus przychodzi do nas za
pośrednictwem kapłana. Każdego kapłana winniśmy
wspierać i modlić się za niego. Każdy kapłan w dniu
swoich kapłańskich pierwocin, czyli w czasie
pierwszej Mszy Świętej, obdarowuje nas
specjalnym, okolicznościowym obrazkiem, na
którym
zwykle
wydrukowane
są
słowa:
"błogosławi i prosi o modlitwę". Obrazek
taki jest pamiątką i darem dla tych, którzy
uczestniczyli we Mszy Świętej Prymicyjnej, ale
także zobowiązaniem nas do modlitwy w intencji
tego kapłana.
Sam Jezus Chrystus mówi: potrzebuję Ciebie,
Twoich ust, Twoich rąk, Twojego serca, Twoich sił i
uśmiechu dla ludzi słabych, skrzywdzonych i cierpiących... A zatem kapłaństwo
wymaga ofiary, wysiłku, cierpienia i poświęcenia, bo kapłan to drugi Chrystus.
Ksiądz Jan Twardowski napisał: "umywaj nogi ludziom, nie wyciągaj swoich, aby ci
myli...".
Kapłaństwo będąc zatem szczególnym darem, jest także szczególnym
brzemieniem, którego ciężaru sam człowiek nie jest w stanie udźwignąć. Stąd to
poczucie człowieczego lęku, o którym tak przejmująco napisał ksiądz Twardowski:
"własnego kapłaństwa się boję, własnego kapłaństwa się lękam i przed
kapłaństwem w proch padam i przed kapłaństwem klękam".
Najważniejsze jest zatem owo TAK wypowiadane przez kapłana własnemu
kapłaństwu i Chrystusowi. TAK ponawiane w chwilach bólu, zwątpienia i
samotności. TAK, jakie Michel Quoist wypowiedział w Modlitwie na niedzielny
wieczór:
"Panie, gdy wszystko milczy i gdy w moim sercu czuję bolesne kąsanie
samotności... Gdy ludzie zżerają mi duszę, a ja czuję się niezdolnym do nasycenia
ich. Gdy cały świat ciąży mi na barkach swym ciężarem nędzy i grzechu, powtarzam
Ci moje TAK, nie w wybuchu pychy i radości, ale wolno, cicho, świadomie i pokornie
- samotny Panie przed Tobą - TAK".
Bądźmy wdzięczni Bogu za ten WIELKI Dar,
i pamiętajmy o Jego sługach w modlitwie!!!
W pierwszy czwartek miesiąca zachęcajmy się do uczestnictwa we Mszy św. o
uświęcenie wszystkich kapłanów.
W czwartek udajmy się na godzinną adorację Najświętszego Sakramentu w
dziękczynieniu za dar i tajemnicę kapłaństwa oraz w ufnym błaganiu o
uświęcenie wszystkich kapłanów.
W piątek odprawmy nabożeństwo Drogi Krzyżowej za kapłanów lub odmówmy
Litanię do Przenajdroższej Krwi Chrystusa Pana lub Litanię do
Przenajświętszego Serca Pana Jezusa w ich intencji.
W sobotę ofiarujmy za księży jedną tajemnicę Różańca św.
Poprośmy księdza o błogosławieństwo, gdziekolwiek go spotkamy.
Pamiętajmy o kapłańskich duszach w czyśćcu cierpiących.
Ofiarujmy swoje cierpienia w intencji uświęcenia wszystkich kapłanów.
Jako zadośćuczynienie za grzechy popełniane przez kapłanów i uzyskanie dla
nich łaski nawrócenia, wyzwolenia z notorycznych grzechów, podejmijmy
post, abstynencję lub inną formę umartwienia za kapłanów w każdą środę.
Z uwagi na szkody wyrządzone urzędowi kapłańskiemu przez oszczerstwa,
krytykanctwo, plotki, uczyńmy postanowienie zaniechania wszystkich
krytycznych, niemiłych i potępiających wypowiedzi na temat księży, a także
nigdy nie powtarzajmy szkodliwych uwag, anegdot lub plotek dotyczących
księży, ich grzechów i wad.
„Powołanie kapłańskie jest darem Bożym, stanowiącym niewątpliwie
wielkie dobro dla tego, dla kogo jest przede wszystkim przeznaczone.
Ale jest to również dar dla całego Kościoła, dobro dla jego życia i misji.
Kościół przeto winien chronić ten dar, cenić go i miłować”.
Jan Paweł II
NASZE SPRAWY
W sklepiku parafialnym są do nabycia świece wielkanocne tzw. minipaschaliki na 2011 rok oraz świece wielkanocne zdobione. Te świece
zapalone w naszych rodzinach w czasie przeżywania Triduum
Paschalnego oraz podczas nabożeństwa Wigilii Paschalnej będą
pięknym znakiem miłości i łączności z ludźmi ubogimi, bowiem zysk
ze sprzedaży mini-paschalików przeznaczony będzie na potrzeby
Zespołu Charytatywnego przy naszej Parafii.
W kwietniu modlitwę różańcową poprowadzą:
od
od
od
od
od
04
11
18
26
02
–
–
–
–
–
09
16
20
30
07
kwietnia
kwietnia
kwietnia
kwietnia
maja
-
Róża
Róża
Róża
Róża
Róża
Rodziców św. Józefa
św. Maksymiliana
św. Rity
św. Franciszka
św. Józefa
Zapraszam i zachęcam do wspólnej modlitwy różańcowej.
W Wielką Środę (20 kwietnia) po wieczornej Mszy św. trwać
będą ostateczne prace przygotowujące nasz kościół do uroczystości
Paschalnych – zamiatanie i mycie całego kościoła łącznie z ławkami,
zmiana obrusów i dekoracji, przemywanie konfesjonałów i bocznych
ołtarzy a także układanie kwiatów w kompozycje do wazonów.
Można się również umówić do pomocy w godzinach dopołudniowych.
Bardzo serdecznie zapraszam do współpracy.
Bożenie Firlus
Msza św.
z Róży św. Anny
składamy serdeczne wyrazy współczucia
i pocieszenia z powodu
o zbawienie wieczne dla
śmierci mamy Kazimiery.
Podzielamy smutek i wspieramy modlitwą.
Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie, a
światłość wiekuista niechaj jej świeci.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.
Amen.
śp. Kazimiery Krawczyk
od Żywego Różańca
odprawiona będzie
15 marca ok. godz.18.
(po zakończeniu osiedlowej
Drogi Krzyżowej)
Dnia 1 maja tego roku będziemy przeżywać ważne i radosne
wydarzenie. Będzie nim beatyfikacja Sługi Bożego Jana Pawła II.
Zachęcam, by zaakcentować świąteczny nastrój tego dnia również
przez udekorowanie naszych balkonów flagami papieskimi i polskimi
oraz umieszczenie w oknach portretów Jana Pawła II.
Przebieg liturgii Wielkiego Tygodnia
w naszym Sanktuarium:
NIEDZIELA PALMOWA czyli MĘKI PAŃSKIEJ - 17. IV. 2011
Chwalebny wjazd Jezusa do Jerozolimy
MSZE ŚWIĘTE: 730, 930, 1100, 1230, 1630, 2015. Liturgię słowa wypełnia opis Męki
Pańskiej według św. Marka.
Poświęcenie palm będzie na każdej Mszy św., natomiast przed Mszą św. o
godz.1100 odbędzie się uroczyste poświęcenie palm na placu przed kościołem
i uroczysta procesja z palmami i śpiewem pieśni do kościoła.
Nabożeństwo Gorzkich Żali o godz. 1600.
ŚWIĘTE TRIDUUM PASCHALNE
Ostatnie trzy dni Wielkiego Tygodnia stanowią nierozdzielną całość. Wspominamy
najważniejsze wydarzenia zbawcze, czyli Misterium Paschalne: Ostatnią Wieczerzę,
Mękę i Śmierć Jezusa i Chwalebne Zmartwychwstanie.
Gorąco zachęcam do udziału w liturgii tych dni:
WIELKI CZWARTEK - 21. IV. 2011
Dziękczynienie za Eucharystię i Kapłaństwo
1700 – dziękczynno - błagalna modlitwa różańcowa w intencji kapłanów
1800 – MSZA ŚWIĘTA WIECZERZY PAŃSKIEJ
Po tej uroczystej Mszy św., w czasie której składać będziemy również życzenia
naszym kapłanom, Najświętszy Sakrament przenosi się do Kaplicy Adoracji.
Adoracja trwać będzie do godz. 2200. O godz. 2100 rozpocznie się Godzina Święta,
czyli modlitewne czuwanie z Chrystusem przeżywającym trwogę w Ogrójcu.
WIELKI PIĄTEK - 22. IV. 2011
Męka i Śmierć Pana Jezusa
W tym dniu obowiązuje post ścisły. Rozpoczynamy też nowennę do Miłosierdzia
Bożego.
Od godz.900 – 1100 i
od 1500 – 1800 trwać będzie adoracja Najświętszego
Sakramentu na pamiątkę przebywania Pana Jezusa w więzieniu.
1500 – Droga Krzyżowa w naszym Sanktuarium
1900 – LITURGIA MĘKI PAŃSKIEJ – KOMUNIA ŚWIĘTA
Do godz.2200 – indywidualna adoracja, a następnie wg poniższego planu
2200 - 2300 OAZA MŁODZIEŻOWA
2300 - 2400 AKCJA KATOLICKA i Księża;
2400 - 100
RÓŻE Doroty Kowalczyk i Anny Kika oraz mieszkańcy z ul. Kieleckiej numery
parzyste;
100 - 200
200 - 300
300 - 400
400 - 500
500 - 600
600 - 700
700 - 800
800 - 900
900 - 1000
RÓŻE Alicji Kucharczuk i Zofii Bogackiej oraz mieszkańcy z ul.
Białostockiej numery parzyste;
RÓŻE Bożeny Siejak i Bożeny Potempa oraz mieszkańcy z ul. Białostockiej
numery nieparzyste;
RÓŻE Anny Grabowskiej i Wandy Węgrzynowicz oraz mieszkańcy z ul.
Lenartowicza;
RÓŻA Teresy Duszyc i Stowarzyszenie M.B. Patronki Dobrej Śmierci oraz
mieszkańcy z ul. Kieleckiej numery nieparzyste;
OAZA RODZIN oraz mieszkańcy z ul. Radomskiej;
STRAŻ HONOROWA NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA oraz mieszkańcy z
Al. Wolności;
ŚWIECKI ZAKON FRANCISZKAŃSKI oraz mieszkańcy z ul. Lenartowicza –
domy jednorodzinne;
LEKTORZY i ministranci starsi;
MINISTRANCI młodsi i kandydaci.
WIELKA SOBOTA - 23. IV. 2011
Adoracja Jezusa Eucharystycznego przy Bożym Grobie
Od godz. 1000 do godz. 1400, co 15 minut odbywać się będzie poświęcenie
pokarmów. Dla tych, którzy nie będą mogli przyjść w wyznaczonych godzinach
ostatnie poświęcenie o godz. 1600.
W czasie święcenia pokarmów pamiętajmy o adoracji Pana Jezusa w Grobie.
WIGILIA PASCHALNA – WIELKA NOC ZMARTWYCHWSTANIA
Liturgia Wigilii Paschalnej rozpocznie się o godz. 2000
i składać się będzie z następujących części:

Liturgii Światła – rozpocznie się przed kościołem błogosławieństwem ognia, po czym
nastąpi uroczyste wniesienie Paschału i śpiew Orędzia Paschalnego (Exultet);




Liturgii Słowa
Liturgii Chrzcielnej
Liturgii Eucharystycznej
Procesji Rezurekcyjnej.
Na odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i na procesję rezurekcyjną przynosimy świece –
mini paschaliki lub gromnice.
A gdy zabrzmią wielkanocne dzwony, niech Prawda
o Zmartwychwstaniu Chrystusa płynąca ze Świąt
Paschalnych przeniknie do głębi nasze serca, ożywi naszą
chrześcijańską nadzieję i napełni nas radością.
A spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem, którego
poznamy jak uczniowie – na łamaniu Chleba – na
świątecznej Eucharystii niech umocni naszą wiarę, rozpali
na nowo Miłość w naszych sercach i owocuje w naszym
życiu pokojem – darem Zmartwychwstałego.
Teresa Duszyc – Przewodnicząca Rady Żywego Różańca