Traktat o Unii Europejskiej, tekst skonsolidowany(uwzględniający

WYJŚCIE
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 147
WYJŚCIE
Traktat
o Unii Europejskiej
Tekst skonsolidowany
(uwzglêdniaj¹cy zmiany wprowadzone Traktatem z Nicei)
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 148
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 149
JEGO KRÓLEWSKA MOŒÆ KRÓL BELGÓW,
JEJ KRÓLEWSKA MOŒÆ KRÓLOWA DANII,
PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC,
PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ,
JEGO KRÓLEWSKA MOŒÆ KRÓL HISZPANII,
PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ,
PREZYDENT IRLANDII,
PREZYDENT REPUBLIKI W£OSKIEJ,
JEGO KRÓLEWSKA WYSOKOŒÆ WIELKI KSI¥¯Ê LUKSEMBURGA,
JEJ KRÓLEWSKA MOŒÆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW,
PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ,
JEJ KRÓLEWSKA MOŒÆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA
WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓ£NOCNEJ,
ZDECYDOWANI przejœæ do nowego etapu procesu integracji europejskiej, zapocz¹tkowanego ustanowieniem Wspólnot Europejskich,
PRZYWO£UJ¥C historyczne znaczenie przezwyciê¿enia podzia³u kontynentu europejskiego oraz potrzebê ustanowienia trwa³ych podstaw budowy przysz³ej Europy,
POTWIERDZAJ¥C swe przywi¹zanie do zasad wolnoœci, demokracji, poszanowania
praw cz³owieka i podstawowych wolnoœci oraz pañstwa prawnego,
POTWIERDZAJ¥C swe przywi¹zanie do podstawowych praw socjalnych okreœlonych w Europejskiej Karcie Spo³ecznej, podpisanej w Turynie dnia 18 paŸdziernika
1961 roku, oraz we Wspólnotowej Karcie Socjalnych Praw Podstawowych Pracowników z 1989 roku,
PRAGN¥C pog³êbiæ solidarnoœæ miêdzy swymi narodami w poszanowaniu ich historii, kultury i tradycji,
PRAGN¥C umocniæ demokratyczny charakter i skutecznoœæ dzia³ania instytucji, tak
aby by³y one w stanie lepiej spe³niaæ, w jednolitych ramach instytucjonalnych, powierzone im zadania,
ZDECYDOWANI umocniæ swe gospodarki, a tak¿e doprowadziæ do ich konwergencji oraz do ustanowienia unii gospodarczej i walutowej, w tym – zgodnie z postanowieniami niniejszego Traktatu – jednej i stabilnej waluty,
WYRA¯AJ¥C MOCN¥ WOLÊ popierania postêpu gospodarczego i spo³ecznego
swych narodów poprzez urzeczywistnienie rynku wewnêtrznego oraz umacnianie
spójnoœci i ochrony œrodowiska naturalnego, przy uwzglêdnieniu zasady sta³ego rozwoju, oraz prowadzenia polityk, które zapewni¹, ¿e integracji gospodarczej towarzyszyæ bêdzie równoczesny postêp w innych dziedzinach,
149
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 150
ZDECYDOWANI ustanowiæ wspólne obywatelstwo dla obywateli swych krajów,
ZDECYDOWANI realizowaæ wspóln¹ politykê zagraniczn¹ i bezpieczeñstwa, w tym
stopniowo okreœlaæ wspóln¹ politykê obronn¹, która mog³aby prowadziæ do wspólnej obrony, zgodnie z artyku³em 17, wzmacniaj¹c w ten sposób to¿samoœæ i niezale¿noœæ Europy w celu wspierania pokoju, bezpieczeñstwa oraz postêpu w Europie
i na œwiecie,
ZDECYDOWANI u³atwiæ swobodny przep³yw osób, przy zapewnieniu bezpieczeñstwa swym narodom, poprzez ustanowienie przestrzeni wolnoœci, bezpieczeñstwa
i sprawiedliwoœci, zgodnie z postanowieniami niniejszego Traktatu,
ZDECYDOWANI kontynuowaæ proces tworzenia coraz œciœlejszego zwi¹zku miêdzy
narodami Europy, w którym decyzje s¹ podejmowane jak najbli¿ej obywateli, zgodnie z zasad¹ pomocniczoœci,
MAJ¥C NA UWADZE dalsze kroki, które nale¿y przedsiêwzi¹æ na rzecz rozwoju integracji europejskiej,
POSTANOWILI ustanowiæ Uniê Europejsk¹ i w tym celu powo³ali jako swych pe³nomocników:
JEGO KRÓLEWSKA MOŒÆ KRÓL BELGÓW:
Marka EYSKENSA, Ministra Spraw Zagranicznych;
Philippe’a MAYSTADTA, Ministra Finansów;
JEJ KRÓLEWSKA MOŒÆ KRÓLOWA DANII:
Uffe ELLEMANNA-JENSENA, Ministra Spraw Zagranicznych;
Andersa FOGHA RASMUSSENA, Ministra Gospodarki;
PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC:
Hansa-Dietricha GENSCHERA, Federalnego Ministra Spraw Zagranicznych;
Theodora WAIGLA, Federalnego Ministra Finansów;
PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ:
Antoniosa SAMARASA, Ministra Spraw Zagranicznych;
Efthymiosa CHRISTODOULU, Ministra Gospodarki;
JEGO KRÓLEWSKA MOŒÆ KRÓL HISZPANII:
Francisco FERNANDEZA ORDONEZA, Ministra Spraw Zagranicznych;
Carlosa SOLCHAGÊ CATALANA, Ministra Gospodarki i Finansów;
150
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 151
PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ:
Rolanda DUMASA, Ministra Spraw Zagranicznych;
Pierre’a BEREGOVOY, Ministra Gospodarki, Finansów i Bud¿etu;
PREZYDENT IRLANDII:
Gerarda COLLINSA, Ministra Spraw Zagranicznych;
Bertie AHERNA, Ministra Finansów;
PREZYDENT REPUBLIKI W£OSKIEJ:
Gianniego DE MICHELISA, Ministra Spraw Zagranicznych;
Guida CARLIEGO, Ministra Skarbu;
JEGO KRÓLEWSKA WYSOKOŒÆ WIELKI KSI¥¯Ê LUKSEMBURGA:
Jacques’a F. POOSA, Wicepremiera, Ministra Spraw Zagranicznych;
Jeana-Claude’a JUNCKERA, Ministra Finansów;
JEJ KRÓLEWSKA MOŒÆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW:
Hansa VAN DEN BROEKA, Ministra Spraw Zagranicznych;
Willema KOKA, Ministra Finansów;
PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ:
Joao de Deusa PINHEIRÊ, Ministra Spraw Zagranicznych;
Jorge BRAGÊ DE MACEDO, Ministra Finansów;
JEJ KRÓLEWSKA MOŒÆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ
BRYTANII I IRLANDII PÓ£NOCNEJ:
The Rt. Hon. Douglasa HURDA, Sekretarza Stanu do spraw Zagranicznych i Wspólnoty Brytyjskiej;
The Hon. Francisa MAUDE’A, Sekretarza Finansów w Ministerstwie Skarbu;
KTÓRZY, po wymianie swych pe³nomocnictw uznanych za nale¿yte i sporz¹dzone
we w³aœciwej formie, uzgodnili, co nastêpuje:
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 152
TYTU£ I
POSTANOWIENIA WSPÓLNE
Artyku³ 1
Niniejszym Traktatem WYSOKIE UMAWIAJ¥CE SIÊ STRONY ustanawiaj¹ miêdzy sob¹ UNIÊ EUROPEJSK¥, zwan¹ dalej „Uni¹”.
Niniejszy Traktat wyznacza nowy etap w procesie tworzenia coraz œciœlejszego
zwi¹zku miêdzy narodami Europy, w którym decyzje podejmowane s¹ z mo¿liwie
najwy¿szym poszanowaniem zasady otwartoœci i jak najbli¿ej obywateli.
Uniê stanowi¹ Wspólnoty Europejskie, uzupe³nione politykami i formami wspó³pracy przewidzianymi niniejszym Traktatem. Jej zadaniem jest kszta³towanie w sposób
spójny i solidarny stosunków miêdzy Pañstwami Cz³onkowskimi oraz miêdzy ich narodami.
Artyku³ 2
Unia stawia sobie nastêpuj¹ce cele:
– popieranie postêpu gospodarczego i spo³ecznego oraz wysokiego poziomu zatrudnienia i doprowadzenie do zrównowa¿onego i trwa³ego rozwoju, zw³aszcza poprzez utworzenie przestrzeni bez granic wewnêtrznych, umocnienie gospodarczej
i spo³ecznej spójnoœci oraz ustanowienie unii gospodarczej i walutowej, obejmuj¹cej docelowo jedn¹ walutê, zgodnie z postanowieniami niniejszego Traktatu;
– potwierdzanie swej to¿samoœci na arenie miêdzynarodowej, zw³aszcza poprzez realizacjê wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa, w tym stopniowe okreœlanie wspólnej polityki obronnej, która zgodnie z artyku³em 17 mog³aby prowadziæ
do wspólnej obrony;
– umacnianie ochrony praw i interesów obywateli jej Pañstw Cz³onkowskich poprzez
ustanowienie obywatelstwa Unii;
– utrzymanie i rozwijanie Unii jako przestrzeni wolnoœci, bezpieczeñstwa i sprawiedliwoœci, w której zagwarantowana jest swoboda przep³ywu osób, w powi¹zaniu
z w³aœciwymi œrodkami w odniesieniu do kontroli granic zewnêtrznych, azylu, imigracji oraz zapobieganie i zwalczanie przestêpczoœci;
– pe³ne zachowanie dorobku wspólnotowego i jego rozwój, z uwzglêdnieniem zakresu, w jakim polityki i formy wspó³pracy, ustanowione niniejszym Traktatem, wymagaj¹ zrewidowania w celu zapewnienia skutecznoœci mechanizmów i instytucji
Wspólnoty.
152
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 153
Unia osi¹ga swe cele zgodnie z postanowieniami niniejszego Traktatu, okreœlonymi
w nim warunkami i harmonogramem, z poszanowaniem zasady pomocniczoœci,
okreœlonej w artykule 5 Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹.
Artyku³ 3
Unia dysponuje jednolitymi ramami instytucjonalnymi, które zapewniaj¹ spójnoœæ
i ci¹g³oœæ dzia³añ podejmowanych do osi¹gniêcia jej celów, przy poszanowaniu
i rozwijaniu dorobku wspólnotowego.
Unia czuwa, w szczególnoœci, nad spójnoœci¹ ca³oœci swych dzia³añ zewnêtrznych,
podejmowanych w ramach polityk w dziedzinach stosunków zagranicznych, bezpieczeñstwa, gospodarczej i rozwoju. Rada i Komisja s¹ odpowiedzialne za zapewnienie takiej spójnoœci i wspó³pracuj¹ w tym celu. Gwarantuj¹ one realizacjê tych polityk w ramach swoich kompetencji.
Artyku³ 4
Rada Europejska nadaje Unii impulsy niezbêdne do jej rozwoju i okreœla w tej mierze ogólne kierunki polityczne.
W sk³ad Rady Europejskiej wchodz¹ szefowie pañstw lub rz¹dów Pañstw Cz³onkowskich oraz przewodnicz¹cy Komisji. Towarzysz¹ im ministrowie spraw zagranicznych Pañstw Cz³onkowskich i cz³onek Komisji. Rada Europejska zbiera siê co najmniej dwa razy w roku pod przewodnictwem szefa pañstwa lub rz¹du Pañstwa
Cz³onkowskiego, które przewodniczy Radzie.
Rada Europejska sk³ada Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie po ka¿dym
swym spotkaniu oraz roczne sprawozdanie pisemne o postêpach dokonanych przez
Uniê.
Artyku³ 5
Parlament Europejski, Rada, Komisja, Trybuna³ Sprawiedliwoœci i Trybuna³ Obrachunkowy realizuj¹ swe uprawnienia zgodnie z warunkami i celami przewidzianymi, z jednej strony w postanowieniach Traktatów ustanawiaj¹cych Wspólnoty Europejskie oraz póŸniejszych traktatów i aktów zmieniaj¹cych je lub uzupe³niaj¹cych,
z drugiej zaœ – w innych postanowieniach niniejszego Traktatu.
Artyku³ 6
1. Unia opiera siê na zasadach wolnoœci, demokracji, poszanowania praw cz³owieka i podstawowych wolnoœci oraz pañstwa prawnego, które s¹ wspólne dla Pañstw
Cz³onkowskich.
153
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 154
2. Unia szanuje prawa podstawowe zagwarantowane w europejskiej Konwencji
o ochronie praw cz³owieka i podstawowych wolnoœci, podpisanej w Rzymie 4 listopada 1950 roku, oraz wynikaj¹ce z tradycji konstytucyjnych wspólnych dla Pañstw
Cz³onkowskich, jako zasady ogólne prawa wspólnotowego.
3. Unia szanuje to¿samoœæ narodow¹ Pañstw Cz³onkowskich.
4. Unia zapewnia sobie œrodki niezbêdne do osi¹gniêcia swych celów i prowadzenia
swych polityk.
Artyku³ 7
1. Na uzasadniony wniosek jednej trzeciej Pañstw Cz³onkowskich, Parlamentu Europejskiego lub Komisji, Rada, stanowi¹c wiêkszoœci¹ czterech pi¹tych swych cz³onków po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, mo¿e stwierdziæ istnienie wyraŸnego ryzyka powa¿nego naruszenia przez Pañstwo Cz³onkowskie zasad wymienionych w artykule 6 ustêp 1 i skierowaæ do tego Pañstwa stosowne zalecenia. Przed dokonaniem takiego stwierdzenia Rada wys³uchuje dane Pañstwo Cz³onkowskie i stanowi¹c zgodnie z t¹ sam¹ procedur¹, mo¿e wezwaæ osoby niezale¿ne do przed³o¿enia w rozs¹dnym terminie sprawozdania w sprawie sytuacji w tym Pañstwie.
Rada regularnie bada, czy powody dokonania takiego stwierdzenia pozostaj¹ aktualne.
2. Rada zebrana w sk³adzie szefów pañstw lub rz¹dów, stanowi¹c jednomyœlnie na
wniosek jednej trzeciej Pañstw Cz³onkowskich lub Komisji i po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, mo¿e stwierdziæ, po wezwaniu rz¹du Pañstwa Cz³onkowskiego do przedstawienia swoich uwag, powa¿ne i sta³e naruszenie przez to Pañstwo
Cz³onkowskie zasad okreœlonych w artykule 6 ustêp 1.
3. Po dokonaniu stwierdzenia na mocy ustêpu 2, Rada, stanowi¹c wiêkszoœci¹ kwalifikowan¹, mo¿e zdecydowaæ o zawieszeniu niektórych praw wynikaj¹cych ze stosowania niniejszego Traktatu dla tego Pañstwa Cz³onkowskiego, ³¹cznie z prawem do
g³osowania przedstawiciela rz¹du tego Pañstwa Cz³onkowskiego w Radzie. Rada
uwzglêdnia przy tym mo¿liwe skutki takiego zawieszenia dla praw i obowi¹zków
osób fizycznych i prawnych.
Obowi¹zki, które ci¹¿¹ na tym Pañstwie Cz³onkowskim na mocy niniejszego Traktatu, pozostaj¹ w ka¿dym przypadku wi¹¿¹ce dla tego Pañstwa.
4. Rada mo¿e nastêpnie, stanowi¹c wiêkszoœci¹ kwalifikowan¹, zdecydowaæ o zmianie lub uchyleniu œrodków podjêtych na podstawie ustêpu 3, w przypadku zmiany
sytuacji, która doprowadzi³a do ich ustanowienia.
5. Do celów niniejszego artyku³u Rada stanowi nie bior¹c pod uwagê g³osu przedstawiciela rz¹du danego Pañstwa Cz³onkowskiego. Wstrzymanie siê od g³osu cz³onków
154
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 155
obecnych lub reprezentowanych nie stanowi przeszkody w podjêciu decyzji okreœlonych w ustêpie 2. Wiêkszoœæ kwalifikowana jest okreœlona jako taki sam udzia³ g³osów wa¿onych danych cz³onków Rady jak ustalony w artykule 205 ustêp 2 Traktatu
ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹.
Niniejszy ustêp stosuje siê równie¿ w przypadku zawieszenia praw do g³osowania
zgodnie z ustêpem 3.
6. Do celów ustêpów 1 i 2 Parlament Europejski stanowi wiêkszoœci¹ dwóch trzecich
oddanych g³osów, reprezentuj¹c¹ wiêkszoœæ jego cz³onków.
TYTU£ II
POSTANOWIENIA ZMIENIAJ¥CE TRAKTAT USTANAWIAJ¥CY EUROPEJSK¥
WSPÓLNOTÊ GOSPODARCZ¥ W CELU USTANOWIENIA WSPÓLNOTY
EUROPEJSKIEJ
Artyku³ 8
(pominiêty)
TYTU£ III
POSTANOWIENIA ZMIENIAJ¥CE TRAKTAT USTANAWIAJ¥CY EUROPEJSK¥
WSPÓLNOTÊ WÊGLA I STALI
Artyku³ 9
(pominiêty)
TYTU£ IV
POSTANOWIENIA ZMIENIAJ¥CE TRAKTAT USTANAWIAJ¥CY EUROPEJSK¥
WSPÓLNOTÊ ENERGII ATOMOWEJ
Artyku³ 10
(pominiêty)
155
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 156
TYTU£ V
POSTANOWIENIA DOTYCZ¥CE WSPÓLNEJ POLITYKI ZAGRANICZNEJ
I BEZPIECZEÑSTWA
Artyku³ 11
1. Unia okreœla i realizuje wspóln¹ politykê zagraniczn¹ i bezpieczeñstwa, obejmuj¹c¹ wszystkie dziedziny polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa, której celami s¹:
– ochrona wspólnych wartoœci, podstawowych interesów, niezawis³oœci i integralnoœci Unii, zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych;
– umacnianie bezpieczeñstwa Unii we wszelkich formach;
– utrzymanie pokoju i umacnianie bezpieczeñstwa miêdzynarodowego zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych oraz Aktu Koñcowego z Helsinek i celami
Karty Paryskiej, w tym dotycz¹cymi granic zewnêtrznych;
– popieranie wspó³pracy miêdzynarodowej;
– rozwijanie oraz umacnianie demokracji i pañstwa prawnego, a tak¿e poszanowanie praw cz³owieka i podstawowych wolnoœci.
2. Pañstwa Cz³onkowskie popieraj¹, aktywnie i bez zastrze¿eñ, politykê zewnêtrzn¹
i bezpieczeñstwa Unii w duchu lojalnoœci i wzajemnej solidarnoœci.
Pañstwa Cz³onkowskie dzia³aj¹ zgodnie na rzecz umacniania i rozwijania wzajemnej solidarnoœci politycznej. Powstrzymuj¹ siê od wszelkich dzia³añ, które by³yby
sprzeczne z interesami Unii lub mog³yby zaszkodziæ jej skutecznoœci jako spójnej sile w stosunkach miêdzynarodowych.
Rada czuwa nad poszanowaniem tych zasad.
Artyku³ 12
Unia osi¹ga cele okreœlone w artykule 11 poprzez:
– okreœlanie zasad i ogólnych wytycznych wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa;
– decydowanie o wspólnych strategiach;
– przyjmowanie wspólnych dzia³añ;
– przyjmowanie wspólnych stanowisk;
156
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 157
– umacnianie systematycznej wspó³pracy miêdzy Pañstwami Cz³onkowskimi w prowadzeniu ich polityki.
Artyku³ 13
1. Rada Europejska okreœla zasady i ogólne wytyczne wspólnej polityki zagranicznej
i bezpieczeñstwa, ³¹cznie ze sprawami maj¹cymi wp³yw na kwestie polityczno-obronne.
2. Rada Europejska decyduje o wspólnych strategiach wprowadzanych w ¿ycie przez
Uniê w dziedzinach, w których Pañstwa Cz³onkowskie maj¹ wa¿ne wspólne interesy.
Wspólne strategie okreœlaj¹ ich cele, czas trwania i œrodki, które maj¹ byæ przekazane do dyspozycji przez Uniê i Pañstwa Cz³onkowskie.
3. Na podstawie okreœlonych przez Radê Europejsk¹ ogólnych wytycznych Rada
podejmuje decyzje niezbêdne do okreœlenia i wprowadzenia w ¿ycie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa.
Rada zaleca Radzie Europejskiej przyjêcie wspólnych strategii i wprowadza je w ¿ycie, zw³aszcza przyjmuj¹c wspólne dzia³ania i wspólne stanowiska.
Rada zapewnia jednolitoœæ, spójnoœæ i skutecznoœæ dzia³añ Unii.
Artyku³ 14
1. Rada przyjmuje wspólne dzia³ania. Dotycz¹ one pewnych sytuacji, w których niezbêdne jest podjêcie dzia³añ operacyjnych. Wspólne dzia³ania okreœlaj¹ ich zasiêg,
cele, zakres i œrodki, jakie maj¹ byæ oddane do dyspozycji Unii, warunki wprowadzania ich w ¿ycie oraz – w razie potrzeby – czas ich trwania.
2. Je¿eli nast¹pi³a zmiana okolicznoœci maj¹ca wyraŸny wp³yw na kwestiê stanowi¹c¹ przedmiot wspólnego dzia³ania, Rada dokonuje przegl¹du zasad i celów tego
dzia³ania oraz podejmuje niezbêdne decyzje. Dopóki Rada nie podejmie stosownej
decyzji, wspólne dzia³anie pozostaje w mocy.
3. Wspólne dzia³ania wi¹¿¹ Pañstwa Cz³onkowskie w odniesieniu do zajmowanych
przez nie stanowisk i prowadzonych dzia³añ.
4. Rada mo¿e za¿¹daæ od Komisji przed³o¿enia jej wszelkich w³aœciwych propozycji
dotycz¹cych wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa w celu zapewnienia
wprowadzenia w ¿ycie wspólnego dzia³ania.
5. O wszelkim zajêciu krajowego stanowiska lub podjêciu jakiegokolwiek krajowego
dzia³ania nale¿y poinformowaæ w takim czasie, aby mo¿liwe by³o – w razie potrze157
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 158
by – wczeœniejsze przeprowadzenie w Radzie uzgodnieñ. Obowi¹zek wczeœniejszego poinformowania nie dotyczy œrodków stanowi¹cych jedynie proste wykonanie decyzji Rady na p³aszczyŸnie krajowej.
6. W przypadku bezwzglêdnej koniecznoœci wynikaj¹cej z rozwoju sytuacji i wobec
braku decyzji Rady Pañstwa Cz³onkowskie mog¹ zastosowaæ w trybie pilnym niezbêdne œrodki, uwzglêdniaj¹c ogólne cele wspólnego dzia³ania. Pañstwo Cz³onkowskie, które stosuje takie œrodki, informuje o nich niezw³ocznie Radê.
7. W przypadku powa¿nych trudnoœci w wykonaniu wspólnego dzia³ania Pañstwo
Cz³onkowskie powiadamia o nich Radê, która rozwa¿a je i poszukuje w³aœciwych
rozwi¹zañ. Nie mog¹ byæ one sprzeczne z celami wspólnego dzia³ania ani szkodziæ
jego skutecznoœci.
Artyku³ 15
Rada przyjmuje wspólne stanowiska. Okreœlaj¹ one podejœcie Unii do danego problemu o charakterze geograficznym lub przedmiotowym. Pañstwa Cz³onkowskie zapewniaj¹ zgodnoœæ swych polityk krajowych ze wspólnymi stanowiskami.
Artyku³ 16
Pañstwa Cz³onkowskie w ramach Rady informuj¹ siê wzajemnie i uzgadniaj¹ wszelkie kwestie polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa, stanowi¹ce przedmiot ogólnego
zainteresowania, w celu zapewnienia mo¿liwie najskuteczniejszego wp³ywu Unii
poprzez zgodne i zbie¿ne dzia³ania.
Artyku³ 17
1. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeñstwa obejmuje wszelkie sprawy dotycz¹ce bezpieczeñstwa Unii, w tym stopniowe okreœlanie wspólnej polityki obronnej,
która mog³aby doprowadziæ do wspólnej obrony, jeœli Rada Europejska tak zadecyduje. W takim przypadku Rada Europejska zaleca Pañstwom Cz³onkowskim podjêcie
decyzji zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.
Polityka Unii, okreœlona w niniejszym artykule, nie uchybia specyficznemu charakterowi polityki bezpieczeñstwa i obronnej niektórych Pañstw Cz³onkowskich. Szanuje
ona wynikaj¹ce z Traktatu Pó³nocnoatlantyckiego zobowi¹zania Pañstw Cz³onkowskich, które uwa¿aj¹, ¿e ich wspólna obrona jest wykonywana w ramach Organizacji Traktatu Pó³nocnoatlantyckiego (NATO) oraz jest zgodna z przyjêt¹ w tych ramach
wspóln¹ polityk¹ bezpieczeñstwa i obronn¹.
Stopniowe okreœlanie wspólnej polityki obronnej bêdzie wspierane, w zakresie, w jakim Pañstwa Cz³onkowskie uznaj¹ to za w³aœciwe, wspó³prac¹ miêdzy nimi w dziedzinie zbrojeñ.
158
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 159
2. Sprawy okreœlone w niniejszym artykule obejmuj¹ misje humanitarne i ratunkowe,
misje utrzymania pokoju oraz misje zbrojne s³u¿¹ce zarz¹dzaniu kryzysami, w tym
przywracaniu pokoju.
3. Decyzje maj¹ce wp³yw na kwestie polityczno-obronne, bêd¹ce przedmiotem niniejszego artyku³u, s¹ podejmowane bez uszczerbku dla polityk i zobowi¹zañ okreœlonych w drugim akapicie ustêpu 1.
4. Niniejszy artyku³ nie stanowi przeszkody w rozwijaniu œciœlejszej wspó³pracy miêdzy dwoma lub wieloma Pañstwami Cz³onkowskimi na poziomie dwustronnym oraz
w ramach Unii Zachodnioeuropejskiej (UZE) i NATO, o ile wspó³praca ta nie jest
sprzeczna i nie utrudnia wspó³pracy przewidzianej w niniejszym tytule.
5. Dla wspierania realizacji celów ustalonych w niniejszym artykule, jego postanowienia bêd¹ zmieniane zgodnie z artyku³em 48.
Artyku³ 18
1. Prezydencja reprezentuje Uniê w sprawach objêtych wspóln¹ polityk¹ zagraniczn¹ i bezpieczeñstwa.
2. Prezydencja jest odpowiedzialna za wprowadzanie w ¿ycie decyzji podejmowanych zgodnie z niniejszym tytu³em; z tej racji wyra¿a co do zasady stanowisko Unii
w organizacjach miêdzynarodowych i podczas konferencji miêdzynarodowych.
3. Prezydencja jest wspomagana przez sekretarza generalnego Rady, pe³ni¹cego
funkcjê wysokiego przedstawiciela do spraw wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa.
4. Komisja jest w pe³ni w³¹czana w zadania okreœlone w ustêpach 1 i 2. Prezydencja
jest wspierana, w miarê potrzeby, w wykonywaniu tych zadañ przez Pañstwo Cz³onkowskie, które w nastêpnej kolejnoœci przejmie Prezydencjê.
5. Rada mo¿e w ka¿dym przypadku, gdy uzna to za niezbêdne, mianowaæ specjalnego przedstawiciela, któremu powierza siê mandat w odniesieniu do poszczególnych spraw politycznych.
Artyku³ 19
1. Pañstwa Cz³onkowskie koordynuj¹ swe dzia³ania w organizacjach miêdzynarodowych i podczas konferencji miêdzynarodowych, podtrzymuj¹c na tym forum wspólne stanowiska.
Je¿eli w organizacjach miêdzynarodowych lub podczas konferencji miêdzynarodowych nie s¹ reprezentowane wszystkie Pañstwa Cz³onkowskie, uczestnicz¹ce Pañstwa Cz³onkowskie podtrzymuj¹ wspólne stanowiska.
159
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 160
2. Bez uszczerbku dla postanowieñ ustêpu 1 i artyku³u 14 ustêp 3, Pañstwa Cz³onkowskie reprezentowane w organizacjach miêdzynarodowych lub podczas konferencji miêdzynarodowych, w których nie uczestnicz¹ wszystkie Pañstwa Cz³onkowskie, informuj¹ te ostatnie o wszelkich sprawach bêd¹cych przedmiotem wspólnego zainteresowania.
Pañstwa Cz³onkowskie, które s¹ tak¿e cz³onkami Rady Bezpieczeñstwa Organizacji
Narodów Zjednoczonych, bêd¹ dzia³aæ zgodnie i wyczerpuj¹co informowaæ pozosta³e Pañstwa Cz³onkowskie. Pañstwa Cz³onkowskie, które s¹ sta³ymi cz³onkami Rady Bezpieczeñstwa, przy wykonywaniu swoich funkcji zapewniaj¹ obronê stanowisk
i interesów Unii, bez uszczerbku dla ich zobowi¹zañ wynikaj¹cych z postanowieñ
Karty Narodów Zjednoczonych.
Artyku³ 20
Misje dyplomatyczne i konsularne Pañstw Cz³onkowskich oraz delegacje Komisji
w pañstwach trzecich i na konferencjach miêdzynarodowych, a tak¿e ich przedstawicielstwa w organizacjach miêdzynarodowych wspó³pracuj¹ ze sob¹, tak aby zapewniæ poszanowanie i wprowadzenie w ¿ycie wspólnych stanowisk oraz wspólnych dzia³añ przyjêtych przez Radê.
Umacniaj¹ one wspó³pracê, wymieniaj¹c informacje, dokonuj¹c wspólnych ocen
oraz przyczyniaj¹c siê do wprowadzania w ¿ycie postanowieñ przewidzianych w artykule 20 Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹.
Artyku³ 21
Prezydencja konsultuje z Parlamentem Europejskim najwa¿niejsze kwestie i podstawowe kierunki wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa oraz czuwa, aby pogl¹dy Parlamentu Europejskiego zosta³y nale¿ycie uwzglêdnione. Prezydencja i Komisja regularnie informuj¹ Parlament Europejski o rozwoju polityki zagranicznej
i bezpieczeñstwa Unii.
Parlament Europejski mo¿e kierowaæ do Rady pytania lub formu³owaæ pod jej adresem zalecenia. Co roku przeprowadza on debatê o postêpach w realizacji wspólnej
polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa.
Artyku³ 22
1. Ka¿de Pañstwo Cz³onkowskie lub Komisja mog¹ siê zwracaæ do Rady ze wszelkimi pytaniami dotycz¹cymi wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa oraz
przedk³adaæ Radzie propozycje.
2. W przypadkach wymagaj¹cych szybkiej decyzji Prezydencja zwo³uje, z inicjatywy
w³asnej lub na ¿¹danie Komisji b¹dŸ Pañstwa Cz³onkowskiego, w ci¹gu 48 godzin lub –
w razie bezwzglêdnej potrzeby – w krótszym terminie, nadzwyczajne posiedzenie Rady.
160
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 161
Artyku³ 23
1. Decyzje, o których mowa w niniejszym tytule, Rada podejmuje stanowi¹c jednomyœlnie. Wstrzymanie siê od g³osu przez cz³onków obecnych lub reprezentowanych
nie stanowi przeszkody w podjêciu takich decyzji.
Ka¿dy cz³onek Rady, który wstrzymuje siê od g³osu, mo¿e – zgodnie z niniejszym akapitem – jednoczeœnie z³o¿yæ formalne oœwiadczenie. W takim przypadku nie jest on zobowi¹zany do wykonania decyzji, ale akceptuje, ¿e decyzja ta wi¹¿e Uniê. W duchu
wzajemnej solidarnoœci to Pañstwo Cz³onkowskie powstrzymuje siê od wszelkich dzia³añ, które mog³yby byæ sprzeczne lub utrudniæ dzia³ania Unii podejmowane na podstawie tej decyzji. Pozosta³e Pañstwa Cz³onkowskie szanuj¹ jego stanowisko. Decyzja nie
zostaje podjêta, je¿eli cz³onkowie Rady, którzy z³o¿yli oœwiadczenie w zwi¹zku ze
wstrzymaniem siê od g³osu, maj¹ wiêcej ni¿ jedn¹ trzeci¹ g³osów wa¿onych zgodnie
z artyku³em 205 ustêp 2 Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹.
2. Na zasadzie odstêpstwa od postanowieñ ustêpu 1 Rada stanowi wiêkszoœci¹ kwalifikowan¹ w sytuacji, gdy:
– na podstawie wspólnych strategii przyjmuje wspólne dzia³ania i wspólne stanowiska lub podejmuje inne decyzje;
– podejmuje decyzjê wykonuj¹c¹ wspólne dzia³anie lub wspólne stanowisko;
– mianuje specjalnego przedstawiciela zgodnie z artyku³em 18 ustêp 5.
G³osowanie nie dochodzi do skutku, je¿eli cz³onek Rady oœwiadcza, ¿e z wa¿nych
wzglêdów polityki krajowej, które musi okreœliæ, zamierza siê sprzeciwiæ przyjêciu
decyzji podejmowanej wiêkszoœci¹ kwalifikowan¹. Rada, stanowi¹c wiêkszoœci¹
kwalifikowan¹, mo¿e za¿¹daæ przed³o¿enia tej kwestii Radzie Europejskiej w celu
podjêcia decyzji jednomyœlnie.
G³osy cz³onków Rady wa¿one s¹ zgodnie z artyku³em 205 ustêp 2 Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹. Decyzje Rady wymagaj¹ do ich przyjêcia co najmniej 62 g³osów „za”, oddanych przez co najmniej 10 cz³onków.
Niniejszego ustêpu nie stosuje siê do decyzji maj¹cych wp³yw na kwestie wojskowe
lub polityczno-obronne.
3. W kwestiach proceduralnych Rada stanowi wiêkszoœci¹ g³osów swoich cz³onków.
Artyku³ 24
1. Je¿eli do wykonania postanowieñ niniejszego tytu³u niezbêdne jest zawarcie umowy z jednym lub z wiêksz¹ liczb¹ pañstw b¹dŸ z organizacjami miêdzynarodowymi,
161
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 162
Rada mo¿e upowa¿niæ Prezydencjê, wspieran¹ w miarê potrzeby przez Komisjê, do
podjêcia rokowañ w tym celu. Umowy takie s¹ zawierane przez Radê na podstawie
zalecenia Prezydencji.
2. Rada stanowi jednomyœlnie, je¿eli umowa dotyczy zagadnienia wymagaj¹cego
jednomyœlnoœci przy podejmowaniu decyzji wewnêtrznych.
3. Je¿eli umowa ma na celu wprowadzenie w ¿ycie wspólnego dzia³ania lub wspólnego
stanowiska, Rada stanowi wiêkszoœci¹ kwalifikowan¹, zgodnie z artyku³em 23 ustêp 2.
4. Postanowienia niniejszego artyku³u maj¹ zastosowanie równie¿ do dziedzin uregulowanych tytu³em VI. Je¿eli umowa dotyczy zagadnienia wymagaj¹cego wiêkszoœci kwalifikowanej przy podejmowaniu decyzji lub œrodków wewnêtrznych, Rada
stanowi wiêkszoœci¹ kwalifikowan¹, zgodnie z artyku³em 34 ustêp 3.
5. Umowa nie wi¹¿e Pañstwa Cz³onkowskiego, którego przedstawiciel w Radzie
oœwiadczy³, ¿e musi ono stosowaæ siê do wymogów w³asnej procedury konstytucyjnej; inni cz³onkowie Rady mog¹ uzgodniæ, ¿e mimo tego umowa ta bêdzie mia³a zastosowanie tymczasowe.
6. Umowy zawarte zgodnie z warunkami okreœlonymi w niniejszym artykule wi¹¿¹
instytucje Unii.
Artyku³ 25
Bez uszczerbku dla postanowieñ artyku³u 207 Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê
Europejsk¹, Komitet Polityczny i Bezpieczeñstwa obserwuje sytuacjê miêdzynarodow¹ w dziedzinach objêtych wspóln¹ polityk¹ zagraniczn¹ i bezpieczeñstwa oraz
przyczynia siê do okreœlania polityk, wydaj¹c opinie dla Rady – na jej ¿¹danie lub
z inicjatywy w³asnej. Czuwa on równie¿ nad wprowadzaniem w ¿ycie uzgodnionych
polityk, bez uszczerbku dla kompetencji Prezydencji i Komisji.
W zakresie objêtym niniejszym tytu³em, Komitet ten sprawuje, pod kierunkiem Rady,
kontrolê polityczn¹ i kierownictwo strategiczne nad operacjami zarz¹dzania kryzysami.
Rada mo¿e upowa¿niæ Komitet do podjêcia, w celu i na czas trwania operacji zarz¹dzania kryzysami, okreœlonych przez Radê decyzji dotycz¹cych kontroli politycznej
i kierownictwa strategicznego nad operacj¹, bez uszczerbku dla artyku³u 47.
Artyku³ 26
Sekretarz generalny Rady, wysoki przedstawiciel do spraw wspólnej polityki zagranicznej
i bezpieczeñstwa, wspomaga Radê w sprawach objêtych wspóln¹ polityk¹ zagraniczn¹
i bezpieczeñstwa, zw³aszcza przyczyniaj¹c siê do formu³owania, opracowania i wprowadzania w ¿ycie decyzji politycznych, a w stosownych przypadkach, dzia³aj¹c w imieniu
Rady i na zlecenie Prezydencji, prowadzi dialog polityczny ze stronami trzecimi.
162
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 163
Artyku³ 27
Komisja jest w pe³ni w³¹czana w prace w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej
i bezpieczeñstwa.
Artyku³ 27a
1. Celem wzmocnionej wspó³pracy, w którejkolwiek z dziedzin okreœlonych w niniejszym tytule, jest chronienie wartoœci i s³u¿enie interesom Unii jako ca³oœci, poprzez
potwierdzanie jej to¿samoœci jako spójnej si³y na arenie miêdzynarodowej. Wzmocniona wspó³praca realizowana jest z poszanowaniem:
– zasad, celów, ogólnych wytycznych i spójnoœci wspólnej polityki zagranicznej
i bezpieczeñstwa oraz podjêtych w jej ramach decyzji;
– kompetencji Wspólnoty Europejskiej i
– spójnoœci wszystkich polityk Unii z jej dzia³aniami zewnêtrznymi.
2. Artyku³y 11-27 oraz artyku³y 27b-28 stosuj¹ siê do wzmocnionej wspó³pracy okreœlonej w niniejszym artykule, chyba ¿e artyku³ 27c oraz artyku³y 43-45 stanowi¹ inaczej.
Artyku³ 27b
Na mocy niniejszego tytu³u wzmocniona wspó³praca odnosi siê do wprowadzania
w ¿ycie wspólnych dzia³añ lub wspólnych stanowisk. Nie odnosi siê do spraw maj¹cych wp³yw na kwestie wojskowe lub polityczno-obronne.
Artyku³ 27c
Pañstwa Cz³onkowskie, które zamierzaj¹ ustanowiæ miêdzy sob¹ wzmocnion¹
wspó³pracê na mocy artyku³u 27b, kieruj¹ w tym celu wniosek do Rady.
Wniosek przekazywany jest Komisji i do informacji Parlamentu Europejskiego. Komisja wydaje opiniê, dotycz¹c¹ w szczególnoœci spójnoœci proponowanej wzmocnionej
wspó³pracy z politykami Unii. Upowa¿nienia udziela Rada, stanowi¹c zgodnie z akapitami drugim i trzecim artyku³u 23 ustêp 2 i artyku³ami 43-45.
Artyku³ 27d
Bez uszczerbku dla kompetencji Prezydencji lub Komisji, sekretarz generalny Rady,
wysoki przedstawiciel do spraw wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa, zapewnia w szczególnoœci, by Parlament Europejski i wszyscy cz³onkowie Rady byli
w pe³ni poinformowani o realizacji wzmocnionej wspó³pracy w dziedzinie wspólnej
polityki zagranicznej i bezpieczeñstwa.
163
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 164
Artyku³ 27e
Ka¿de Pañstwo Cz³onkowskie, które pragnie uczestniczyæ we wzmocnionej wspó³pracy na mocy artyku³u 27c, notyfikuje swój zamiar Radzie i informuje Komisjê.
W terminie trzech miesiêcy od otrzymania tej notyfikacji Komisja przedk³ada Radzie opiniê. W terminie czterech miesiêcy od otrzymania tej notyfikacji Rada
podejmuje decyzjê w sprawie wniosku oraz o przepisach szczególnych, które mo¿e uznaæ za niezbêdne. Decyzjê uwa¿a siê za przyjêt¹, chyba ¿e Rada, stanowi¹c
wiêkszoœci¹ kwalifikowan¹ w tym samym terminie, zadecyduje o jej wstrzymaniu;
w tym przypadku Rada uzasadnia swoj¹ decyzjê oraz okreœla termin jej ponownego rozpatrzenia.
Do celów niniejszego artyku³u Rada stanowi wiêkszoœci¹ kwalifikowan¹. Wiêkszoœæ kwalifikowana jest okreœlona jako taki sam udzia³ g³osów wa¿onych i taki
sam udzia³ liczby danych cz³onków Rady jak ustalony w trzecim akapicie artyku³u
23 ustêp 2.
Artyku³ 28
1. Artyku³y 189, 190, 196-199, 203, 204, 206-209, 213-219, 255 i 290 Traktatu
ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹ maj¹ zastosowanie do postanowieñ
dotycz¹cych dziedzin uregulowanych w niniejszym tytule.
2. Wydatki administracyjne ponoszone przez instytucje w zwi¹zku z wykonywaniem
postanowieñ zawartych w niniejszym tytule s¹ pokrywane z bud¿etu Wspólnot
Europejskich.
3. Wydatki operacyjne ponoszone w zwi¹zku z wprowadzaniem w ¿ycie tych
postanowieñ s¹ równie¿ pokrywane z bud¿etu Wspólnot Europejskich, z wyj¹tkiem
wydatków przypadaj¹cych na operacje maj¹ce wp³yw na kwestie wojskowe i polityczno-obronne oraz przypadków, gdy Rada, stanowi¹c jednomyœlnie, postanowi
inaczej.
Jeœli wydatki nie s¹ pokrywane z bud¿etu Wspólnot Europejskich, ponosz¹ je
Pañstwa Cz³onkowskie wed³ug kryterium produktu krajowego brutto, chyba ¿e
Rada, stanowi¹c jednomyœlnie, postanowi inaczej. Pañstwa Cz³onkowskie,
których przedstawiciele w Radzie z³o¿yli formalne oœwiadczenie na podstawie
artyku³u 23 ustêp 1 drugi akapit, nie s¹ zobowi¹zane do wnoszenia wk³adu
w finansowanie operacji maj¹cych wp³yw na kwestie wojskowe lub politycznoobronne.
4. Procedurê bud¿etow¹ okreœlon¹ w Traktacie ustanawiaj¹cym Wspólnotê
Europejsk¹ stosuje siê do wydatków pokrywanych z bud¿etu Wspólnot
Europejskich.
164
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 165
TYTU£ VI
POSTANOWIENIA O WSPÓ£PRACY POLICYJNEJ
I S¥DOWEJ W SPRAWACH KARNYCH
Artyku³ 29
Bez uszczerbku dla kompetencji Wspólnoty Europejskiej, celem Unii jest zapewnienie obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeñstwa osobistego w przestrzeni wolnoœci, bezpieczeñstwa i sprawiedliwoœci, przez wspólne dzia³anie Pañstw Cz³onkowskich w dziedzinie wspó³pracy policyjnej i s¹dowej w sprawach karnych oraz poprzez zapobieganie i zwalczanie rasizmu i ksenofobii.
Cel ten jest osi¹gany poprzez zapobieganie i zwalczanie przestêpczoœci zorganizowanej lub innej, zw³aszcza terroryzmu, handlu ludŸmi i przestêpstw przeciwko dzieciom, nielegalnego handlu narkotykami oraz nielegalnego handlu broni¹, korupcji
i nadu¿yæ finansowych, dziêki:
œciœlejszej wspó³pracy policji organów celnych oraz innych w³aœciwych organów w Pañstwach Cz³onkowskich, prowadzonej zarówno bezpoœrednio, jak i za poœrednictwem
Europejskiego Urzêdu Policji (Europol), zgodnie z postanowieniami artyku³ów 30 i 32;
œciœlejszej wspó³pracy organów s¹dowych oraz innych w³aœciwych organów w Pañstwach Cz³onkowskich, w tym wspó³pracy za poœrednictwem Europejskiej Jednostki
Wspó³pracy S¹dowej („Eurojust”), zgodnie z postanowieniami artyku³ów 31 i 32;
zbli¿aniu, w miarê potrzeby, norm prawa karnego w Pañstwach Cz³onkowskich, zgodnie z postanowieniami artyku³u 31 lit. e).
Artyku³ 30
1. Wspólne dzia³anie w dziedzinie wspó³pracy policyjnej obejmuje m.in.:
a) wspó³pracê operacyjn¹ w³aœciwych organów Pañstw Cz³onkowskich, w tym s³u¿b
policji, s³u¿b celnych oraz innych wyspecjalizowanych organów œcigania, w zapobieganiu, wykrywaniu i œciganiu przestêpstw;
b) gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie, analizowanie i wymianê istotnych
informacji, w tym informacji organów œcigania – zw³aszcza za poœrednictwem Europolu – o podejrzanych transakcjach finansowych, z zastrze¿eniem w³aœciwych
przepisów o ochronie danych osobowych;
c) wspó³pracê i wspólne inicjatywy w dziedzinie szkolenia, wymiany oficerów ³¹cznikowych, delegacji s³u¿bowych, korzystania z wyposa¿enia i badañ kryminalistycznych;
165
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 166
d) wspóln¹ ocenê poszczególnych technik œledczych dotycz¹cych wykrywania powa¿nych form przestêpczoœci zorganizowanej.
2. Rada popiera wspó³pracê prowadzon¹ za poœrednictwem Europolu, a w ci¹gu piêciu lat po wejœciu w ¿ycie Traktatu z Amsterdamu w szczególnoœci:
a) umo¿liwia Europolowi u³atwianie i wspieranie przygotowania oraz zachêcania do
koordynacji i wprowadzania w ¿ycie specyficznych dzia³añ œledczych prowadzonych przez w³aœciwe organy Pañstw Cz³onkowskich, w tym dzia³añ operacyjnych
wspólnych zespo³ów z udzia³em przedstawicieli Europolu, pe³ni¹cych funkcje
wspieraj¹ce;
b) przyjmuje œrodki w celu umo¿liwienia Europolowi ¿¹dania od w³aœciwych organów Pañstw Cz³onkowskich prowadzenia i koordynowania œledztw w okreœlonych
sprawach, pog³êbiania specyficznej wiedzy fachowej, która mo¿e byæ udostêpniana Pañstwom Cz³onkowskim jako pomoc w œledztwach dotycz¹cych przestêpczoœci zorganizowanej;
c) sprzyja ustanowieniu kontaktów miêdzy funkcjonariuszami organów œcigania lub
dochodzenia, wyspecjalizowanych w zwalczaniu przestêpczoœci zorganizowanej
i dzia³aj¹cych w œcis³ej wspó³pracy z Europolem;
d) tworzy sieæ badawcz¹, dokumentacyjn¹ i statystyczn¹ dotycz¹c¹ przestêpczoœci
transgranicznej.
Artyku³ 31
1. Wspólne dzia³anie w dziedzinie wspó³pracy s¹dowej w sprawach karnych obejmuje miêdzy innymi:
a) u³atwianie i przyspieszanie wspó³pracy miêdzy ministerstwami i organami s¹dowymi lub odpowiednimi organami Pañstw Cz³onkowskich, w tym, w miarê potrzeby
wspó³pracy za poœrednictwem Eurojust, w zakresie procedury s¹dowej i wykonywania orzeczeñ;
b) u³atwianie ekstradycji miêdzy Pañstwami Cz³onkowskimi;
c) zapewnianie, w zakresie niezbêdnym do usprawnienia tej wspó³pracy, zgodnoœci
norm stosowanych w Pañstwach Cz³onkowskich;
d) zapobieganie sporom o w³aœciwoœæ miêdzy Pañstwami Cz³onkowskimi;
e) stopniowe przyjmowanie œrodków ustanawiaj¹cych minimalne normy dotycz¹ce
znamion przestêpstw i kar w dziedzinach przestêpczoœci zorganizowanej, terroryzmu i nielegalnego handlu narkotykami.
166
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 167
2. Rada wspiera wspó³pracê za poœrednictwem Eurojust przez:
a) umo¿liwienie Eurojust w³aœciwej koordynacji dzia³añ pomiêdzy krajowymi organami œcigania Pañstw Cz³onkowskich;
b) popieranie wspomagania przez Eurojust dochodzeñ w sprawach karnych w sprawach powa¿nej przestêpczoœci transgranicznej, zw³aszcza w ramach przestêpczoœci zorganizowanej, ze szczególnym uwzglêdnieniem analiz przeprowadzonych
przez Europol;
c) u³atwianie œcis³ej wspó³pracy miêdzy Eurojust i Europejsk¹ Sieci¹ S¹dow¹, zw³aszcza w celu u³atwienia wykonania wniosków o udzielenie pomocy prawnej i realizacji wniosków o ekstradycjê.
Artyku³ 32
Rada ustala warunki i granice, w jakich w³aœciwe organy, o których mowa w artyku³ach 30 i 31, mog¹ podejmowaæ dzia³ania na terytorium innego Pañstwa Cz³onkowskiego, w powi¹zaniu i za zgod¹ organów tego pañstwa.
Artyku³ 33
Niniejszy tytu³ nie narusza wykonywania przez Pañstwa Cz³onkowskie obowi¹zków dotycz¹cych utrzymania porz¹dku publicznego i ochrony bezpieczeñstwa wewnêtrznego.
Artyku³ 34
1. W dziedzinach objêtych niniejszym tytu³em Pañstwa Cz³onkowskie wzajemnie siê
informuj¹ i konsultuj¹ ze sob¹ w ramach Rady, maj¹c na wzglêdzie koordynacjê
swych dzia³añ. W tym celu ustanawiaj¹ wspó³pracê miêdzy swymi w³aœciwymi jednostkami administracyjnymi.
2. Rada, w stosownej formie i wed³ug w³aœciwych procedur przewidzianych w niniejszym tytule, przyjmuje œrodki i sprzyja wspó³pracy, przyczyniaj¹c siê do osi¹gniêcia
przez Uniê jej celów. W zwi¹zku z tym, stanowi¹c jednomyœlnie z inicjatywy Pañstwa Cz³onkowskiego lub Komisji, Rada mo¿e:
a) przyjmowaæ wspólne stanowiska ustalaj¹ce sposób postêpowania Unii w okreœlonej sprawie;
b) podejmowaæ decyzje ramowe w celu zbli¿ania przepisów ustawowych i wykonawczych. Decyzje ramowe wi¹¿¹ Pañstwa Cz³onkowskie w odniesieniu do rezultatu, który ma byæ osi¹gniêty, pozostawiaj¹ jednak organom krajowym swobodê
wyboru formy i œrodków. Nie mog¹ one wywo³ywaæ skutku bezpoœredniego;
167
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 168
c) podejmowaæ decyzje dla osi¹gniêcia jakichkolwiek innych rezultatów, zgodnych z celami niniejszego tytu³u, z wy³¹czeniem zbli¿ania przepisów ustawowych i wykonawczych Pañstw Cz³onkowskich. Decyzje te s¹ wi¹¿¹ce i nie mog¹ wywo³ywaæ skutku bezpoœredniego. Rada, stanowi¹c wiêkszoœci¹ kwalifikowan¹, przyjmuje œrodki niezbêdne do wykonania tych decyzji na poziomie
Unii;
d) sporz¹dza konwencje, których przyjêcie zaleca Pañstwom Cz³onkowskim, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. Pañstwa Cz³onkowskie
wszczynaj¹ w³aœciwe procedury w terminie ustalonym przez Radê.
Jeœli te konwencje nie stanowi¹ inaczej, wchodz¹ one w ¿ycie po ich przyjêciu przez
co najmniej po³owê Pañstw Cz³onkowskich w tych Pañstwach. Rada przyjmuje œrodki wykonawcze do tych konwencji wiêkszoœci¹ dwóch trzecich Pañstw-Stron.
3. Je¿eli przyjêcie uchwa³y przez Radê wymaga wiêkszoœci kwalifikowanej, g³osy jej
cz³onków wa¿one s¹ zgodnie z artyku³em 205 ustêp 2 Traktatu ustanawiaj¹cego
Wspólnotê Europejsk¹. Uchwa³y Rady wymagaj¹ do ich przyjêcia co najmniej 62
g³osów „za”, oddanych przez co najmniej 10 cz³onków.
4. W kwestiach proceduralnych Rada przyjmuje uchwa³y wiêkszoœci¹ g³osów swoich
cz³onków.
Artyku³ 35
1. Trybuna³ Sprawiedliwoœci Wspólnot Europejskich, z zastrze¿eniem warunków
okreœlonych w niniejszym artykule, jest w³aœciwy do orzekania w trybie prejudycjalnym o wa¿noœci i wyk³adni decyzji ramowych i decyzji, wyk³adni konwencji sporz¹dzonych na mocy niniejszego tytu³u oraz wa¿noœci i wyk³adni œrodków wykonawczych do tych konwencji.
2. Ka¿de z Pañstw Cz³onkowskich mo¿e, w oœwiadczeniu z³o¿onym w chwili podpisywania Traktatu z Amsterdamu lub w jakimkolwiek póŸniejszym terminie, uznaæ
w³aœciwoœæ Trybuna³u Sprawiedliwoœci do orzekania w trybie prejudycjalnym na warunkach okreœlonych w ustêpie 1.
3. Pañstwo Cz³onkowskie, sk³adaj¹c oœwiadczenie na podstawie ustêpu 2, wskazuje,
¿e:
a) ka¿dy s¹d tego pañstwa, którego orzeczenia nie podlegaj¹ zaskar¿eniu wed³ug
prawa krajowego, mo¿e zwróciæ siê do Trybuna³u Sprawiedliwoœci z wnioskiem
o rozpatrzenie w trybie prejudycjalnym pytania podniesionego w sprawie przed
nim zawis³ej i dotycz¹cego wa¿noœci lub wyk³adni aktu, o którym mowa w ustêpie 1, je¿eli s¹d ten uzna, ¿e decyzja w tej kwestii jest niezbêdna do wydania
wyroku;
168
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 169
b) ka¿dy s¹d tego pañstwa mo¿e zwróciæ siê do Trybuna³u Sprawiedliwoœci z wnioskiem o rozpatrzenie w trybie prejudycjalnym pytania podniesionego w sprawie
przed nim zawis³ej i dotycz¹cego wa¿noœci lub wyk³adni aktu, o którym mowa
w ustêpie 1, je¿eli s¹d ten uzna, ¿e decyzja w tej kwestii jest niezbêdna do wydania wyroku.
4. Ka¿de Pañstwo Cz³onkowskie – niezale¿nie od tego, czy z³o¿y³o oœwiadczenie na
mocy ustêpu 2 – ma prawo przedk³adaæ Trybuna³owi Sprawiedliwoœci memoria³y lub
uwagi na piœmie w sprawach, o których rozstrzyga on na podstawie ustêpu 1.
5. Trybuna³ Sprawiedliwoœci nie jest w³aœciwy w sprawie oceny zgodnoœci z prawem
lub proporcjonalnoœci dzia³añ policji b¹dŸ innych organów œcigania jednego
z Pañstw Cz³onkowskich ani wykonywania przez Pañstwa Cz³onkowskie obowi¹zków dotycz¹cych utrzymania porz¹dku publicznego i ochrony bezpieczeñstwa wewnêtrznego.
6. Trybuna³ Sprawiedliwoœci jest w³aœciwy w zakresie kontroli legalnoœci decyzji ramowych i decyzji, je¿eli skargê wnios³o Pañstwo Cz³onkowskie lub Komisja, podnosz¹c zarzut braku kompetencji, naruszenia istotnych wymogów proceduralnych, naruszenia niniejszego Traktatu lub jakiejkolwiek regu³y prawnej zwi¹zanej z jego stosowaniem lub nadu¿ycia w³adzy. Skargi przewidziane w niniejszym ustêpie powinny byæ wniesione w terminie dwóch miesiêcy od daty publikacji zaskar¿anych decyzji ramowych i decyzji.
7. Trybuna³ Sprawiedliwoœci jest w³aœciwy do orzekania w ka¿dym sporze miêdzy
Pañstwami Cz³onkowskimi dotycz¹cym wyk³adni lub stosowania aktów przyjêtych
na podstawie artyku³u 34 ustêp 2, o ile spór ten nie zosta³ rozstrzygniêty przez Radê
w ci¹gu szeœciu miesiêcy od daty jego wniesienia pod obrady przez jednego z jej
cz³onków. Trybuna³ Sprawiedliwoœci jest równie¿ w³aœciwy do orzekania w ka¿dym
sporze miêdzy Pañstwami Cz³onkowskimi a Komisj¹ dotycz¹cym wyk³adni lub stosowania konwencji sporz¹dzonych na mocy artyku³u 34 ustêp 2 lit. d).
Artyku³ 36
1. Niniejszym ustanawia siê Komitet Koordynacyjny, w którego sk³ad wchodz¹ wy¿si
urzêdnicy. Oprócz sprawowania funkcji koordynacyjnej Komitet:
wydaje opinie dla Rady, na jej wniosek lub z w³asnej inicjatywy;
przyczynia siê, bez uszczerbku dla artyku³u 207 Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹, do przygotowywania prac Rady w dziedzinach, o których mowa w artykule 29.
2. Komisja jest w pe³ni w³¹czana w prace w dziedzinach okreœlonych w niniejszym
tytule.
169
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 170
Artyku³ 37
Pañstwa Cz³onkowskie, reprezentowane w organizacjach miêdzynarodowych i podczas konferencji miêdzynarodowych, podtrzymuj¹ wspólne stanowiska przyjête na
mocy niniejszego tytu³u.
Artyku³y 18 i 19 stosuje siê odpowiednio w sprawach objêtych niniejszym tytu³em.
Artyku³ 38
Umowy, o których mowa w artykule 24, mog¹ obejmowaæ sprawy regulowane niniejszym tytu³em.
Artyku³ 39
1. Przed przyjêciem œrodków wymienionych w artykule 34 ustêp 2 lit. b), c) i d) Rada zasiêga opinii Parlamentu Europejskiego. Wydaje on opinie w terminie, który mo¿e okreœliæ Rada, nie krótszym jednak ni¿ trzy miesi¹ce. W przypadku braku opinii
w tym terminie Rada mo¿e stanowiæ samodzielnie.
2. Prezydencja i Komisja regularnie informuj¹ Parlament Europejski o pracach prowadzonych w dziedzinach wymienionych w niniejszym tytule.
3. Parlament Europejski mo¿e kierowaæ do Rady pytania lub formu³owaæ pod jej adresem zalecenia. Co roku przeprowadza on debatê o postêpach w dziedzinach objêtych niniejszym tytu³em.
Artyku³ 40
1. Celem wzmocnionej wspó³pracy w którejkolwiek z dziedzin okreœlonych w niniejszym tytule jest umo¿liwienie Unii szybszego przekszta³cenia siê w przestrzeñ wolnoœci, bezpieczeñstwa i sprawiedliwoœci, przy jednoczesnym poszanowaniu kompetencji Wspólnoty Europejskiej i celów okreœlonych w niniejszym tytule.
2. Artyku³y 29-39 oraz artyku³y 40a-41 stosuj¹ siê do wzmocnionej wspó³pracy okreœlonej w niniejszym artykule, chyba ¿e artyku³ 40a oraz artyku³y 43-45 stanowi¹ inaczej.
3. Postanowienia Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹ w sprawie kompetencji Trybuna³u Sprawiedliwoœci i wykonywania tych kompetencji, stosuje siê w odniesieniu do niniejszego artyku³u oraz artyku³u 40a i 40b.
Artyku³ 40a
1. Pañstwa Cz³onkowskie, zamierzaj¹ce ustanowiæ miêdzy sob¹ wzmocnion¹ wspó³pracê na mocy artyku³u 40, kieruj¹ wniosek do Komisji, która mo¿e przed³o¿yæ Radzie odpowiedni¹ propozycjê. Je¿eli Komisja nie przed³o¿y takiej propozycji, zawia170
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 171
damia o tym zainteresowane Pañstwa Cz³onkowskie, podaj¹c uzasadnienie. Pañstwa
te mog¹ wówczas przed³o¿yæ Radzie inicjatywê zmierzaj¹c¹ do uzyskania upowa¿nienia do ustanowienia wzmocnionej wspó³pracy, o której mowa.
2. Upowa¿nienia przewidzianego w ustêpie 1 udziela Rada, stanowi¹c wiêkszoœci¹
kwalifikowan¹ zgodnie z artyku³ami 43-45, na wniosek Komisji b¹dŸ z inicjatywy co
najmniej oœmiu Pañstw Cz³onkowskich i po konsultacji z Parlamentem Europejskim.
G³osy cz³onków Rady wa¿one s¹ zgodnie z artyku³em 205 ustêp 2 Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹.
Cz³onek Rady mo¿e za¿¹daæ przed³o¿enia tej kwestii Radzie Europejskiej. Po
przed³o¿eniu tej kwestii Radzie Europejskiej Rada mo¿e stanowiæ zgodnie z akapitem
pierwszym niniejszego ustêpu.
Artyku³ 40b
Ka¿de Pañstwo Cz³onkowskie, które pragnie uczestniczyæ we wzmocnionej wspó³pracy
ustanowionej na mocy artyku³u 40a, notyfikuje swój zamiar Radzie i Komisji, która
przedk³ada Radzie opiniê w terminie trzech miesiêcy od otrzymania tej notyfikacji, mog¹c¹ zawieraæ zalecenie dotycz¹ce przepisów szczególnych, które mo¿e uznaæ za niezbêdne, aby dane Pañstwo Cz³onkowskie mog³o uczestniczyæ w tej wspó³pracy. Rada
podejmuje decyzjê w sprawie wniosku w terminie czterech miesiêcy od otrzymania tej
notyfikacji. Decyzjê uwa¿a siê za przyjêt¹, chyba ¿e Rada, stanowi¹c wiêkszoœci¹ kwalifikowan¹ w tym samym terminie, zadecyduje o jej wstrzymaniu; w tym przypadku Rada uzasadnia swoj¹ decyzjê oraz okreœla ostateczny termin jej ponownego rozpatrzenia.
Do celów niniejszego artyku³u Rada stanowi zgodnie z warunkami okreœlonymi w artykule 44 ustêp 1.
Artyku³ 41
1. Artyku³y 189, 190, 195, 196-199, 203 i 204, artyku³ 205 ustêp 3 oraz artyku³y 206209, 213-219, 255 i 290 Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹ maj¹ zastosowanie do postanowieñ dotycz¹cych dziedzin uregulowanych w niniejszym tytule.
2. Wydatki administracyjne ponoszone przez instytucje w zwi¹zku z wykonywaniem
postanowieñ zawartych w niniejszym tytule s¹ pokrywane z bud¿etu Wspólnot Europejskich.
3. Wydatki operacyjne ponoszone w zwi¹zku z wprowadzaniem w ¿ycie tych postanowieñ s¹ równie¿ pokrywane z bud¿etu Wspólnot Europejskich, z wyj¹tkiem
przypadków, gdy Rada zadecyduje inaczej. Jeœli wydatki nie s¹ pokrywane z bud¿etu Wspólnot Europejskich, ponosz¹ je Pañstwa Cz³onkowskie wed³ug kryterium produktu krajowego brutto, chyba ¿e Rada, stanowi¹c jednomyœlnie, postanowi inaczej.
171
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 172
4. Procedurê bud¿etow¹ okreœlon¹ w Traktacie ustanawiaj¹cym Wspólnotê Europejsk¹ stosuje siê do wydatków pokrywanych z bud¿etu Wspólnot Europejskich.
Artyku³ 42
Rada, stanowi¹c jednomyœlnie z inicjatywy Komisji lub Pañstwa Cz³onkowskiego, po
zasiêgniêciu opinii Parlamentu Europejskiego, mo¿e zdecydowaæ, ¿e dzia³ania
w dziedzinach wskazanych w artykule 29 podlegaj¹ tytu³owi IV Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹ i jednoczeœnie mo¿e okreœliæ warunki g³osowania,
które s¹ z tym zwi¹zane. Zaleca ona Pañstwom Cz³onkowskim przyjêcie tej decyzji
zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.
TYTU£ VII
POSTANOWIENIA O WZMOCNIONEJ WSPÓ£PRACY
Artyku³ 43
Pañstwa Cz³onkowskie, które zamierzaj¹ ustanowiæ miêdzy sob¹ wzmocnion¹
wspó³pracê, mog¹ korzystaæ z instytucji, procedur i mechanizmów przewidzianych
niniejszym Traktatem oraz Traktatem ustanawiaj¹cym Wspólnotê Europejsk¹, pod
warunkiem, ¿e wspó³praca ta:
a) zmierza do wspierania celów Unii i Wspólnoty, do ochrony i s³u¿enia ich interesom oraz do wzmacniania ich procesów integracyjnych;
b) szanuje te Traktaty oraz jednolite ramy instytucjonalne Unii;
c) szanuje dorobek wspólnotowy oraz œrodki przyjête na mocy postanowieñ tych
Traktatów;
d) pozostaje w granicach kompetencji Unii lub Wspólnoty i nie dotyczy dziedzin objêtych wy³¹czn¹ kompetencj¹ Wspólnoty;
e) nie narusza rynku wewnêtrznego w rozumieniu artyku³u 14 ustêp 2 Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹, ani spójnoœci gospodarczej i spo³ecznej, ustanowionej zgodnie z tytu³em XVII tego Traktatu;
f) nie stanowi przeszkody ani dyskryminacji w handlu miêdzy Pañstwami Cz³onkowskimi oraz nie zak³óca konkurencji miêdzy nimi;
g) obejmuje co najmniej osiem Pañstw Cz³onkowskich;
h) szanuje kompetencje, prawa i obowi¹zki Pañstw Cz³onkowskich nie uczestnicz¹cych w niej;
172
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 173
i) nie narusza postanowieñ Protoko³u w³¹czaj¹cego dorobek Schengen w ramy Unii
Europejskiej;
j) jest otwarta w stosunku do wszystkich Pañstw Cz³onkowskich, zgodnie z artyku³em 43b.
Artyku³ 43a
Wzmocniona wspó³praca mo¿e zostaæ podjêta tylko w ostatecznoœci, po dokonaniu
ustalenia w ramach Rady, ¿e cele wspó³pracy nie mog¹ zostaæ osi¹gniête w rozs¹dnym terminie przez zastosowanie odpowiednich postanowieñ Traktatów.
Artyku³ 43b
Je¿eli wzmocniona wspó³praca jest ustanawiana, pozostaje ona otwarta w stosunku do wszystkich Pañstw Cz³onkowskich. Pozostaje równie¿ otwarta dla nich
w ka¿dej chwili, zgodnie z artyku³ami 27e i 40b niniejszego Traktatu oraz artyku³em 11a Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹, jeœli zastosuj¹ siê do
decyzji podstawowej oraz decyzji ju¿ podjêtych w ramach tej wspó³pracy. Komisja i Pañstwa Cz³onkowskie uczestnicz¹ce we wzmocnionej wspó³pracy zapewniaj¹, aby jak najwiêcej Pañstw Cz³onkowskich zosta³o zachêconych do uczestnictwa w niej.
Artyku³ 44
1. W celu przyjêcia aktów i decyzji niezbêdnych do wprowadzenia w ¿ycie
wspó³pracy okreœlonej w artykule 43, stosuje siê odpowiednie postanowienia instytucjonalne niniejszego Traktatu oraz Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹. O ile jednak wszyscy cz³onkowie mog¹ uczestniczyæ w obradach Rady,
o tyle w podejmowaniu decyzji bior¹ udzia³ tylko przedstawiciele Pañstw Cz³onkowskich uczestnicz¹cych we wzmocnionej wspó³pracy. Wiêkszoœæ kwalifikowana jest okreœlona jako taki sam udzia³ g³osów wa¿onych i taki sam udzia³ liczby
danych cz³onków Rady jak ustalony w artykule 205 ustêp 2 Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹ oraz w akapitach drugim i trzecim artyku³u 23 ustêp
2 niniejszego Traktatu, w odniesieniu do wzmocnionej wspó³pracy ustanowionej
na podstawie artyku³u 27c. Jednomyœlnoœæ jest osi¹gana jedynie g³osami tych
cz³onków Rady.
Takie akty i decyzje nie stanowi¹ czêœci dorobku Unii.
2. Pañstwa Cz³onkowskie stosuj¹, jeœli ich to dotyczy, akty i decyzje podjête w celu
wprowadzenia w ¿ycie wzmocnionej wspó³pracy, w której uczestnicz¹. Takie akty
i decyzje wi¹¿¹ tylko Pañstwa Cz³onkowskie uczestnicz¹ce w takiej wspó³pracy i odpowiednio, s¹ bezpoœrednio stosowane tylko w tych Pañstwach. Pañstwa Cz³onkowskie nie uczestnicz¹ce w tej wspó³pracy nie utrudniaj¹ wprowadzania jej w ¿ycie
przez uczestnicz¹ce Pañstwa Cz³onkowskie.
173
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 174
Artyku³ 44a
Wydatki wynikaj¹ce z wprowadzania w ¿ycie wzmocnionej wspó³pracy, inne ni¿ koszty administracyjne ponoszone przez instytucje, obci¹¿aj¹ uczestnicz¹ce we wspó³pracy Pañstwa Cz³onkowskie, chyba ¿e Rada, stanowi¹c jednomyœln¹ decyzj¹ wszystkich swoich cz³onków po konsultacji z Parlamentem Europejskim, zadecyduje inaczej.
Artyku³ 45
Rada i Komisja zapewniaj¹ spójnoœæ dzia³añ podjêtych na podstawie niniejszego tytu³u
oraz ich zgodnoœæ z politykami Unii i Wspólnoty, wspó³pracuj¹c w tym celu ze sob¹.
TYTU£ VIII
POSTANOWIENIA KOÑCOWE
Artyku³ 46
Postanowienia Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹, Traktatu ustanawiaj¹cego Europejsk¹ Wspólnotê Wêgla i Stali oraz Traktatu ustanawiaj¹cego Europejsk¹
Wspólnotê Energii Atomowej, dotycz¹ce kompetencji Trybuna³u Sprawiedliwoœci
Wspólnot Europejskich i wykonywania tych kompetencji, stosuje siê do nastêpuj¹cych postanowieñ niniejszego Traktatu:
a) postanowieñ zmieniaj¹cych Traktat ustanawiaj¹cy Europejsk¹ Wspólnotê Gospodarcz¹
w celu ustanowienia Wspólnoty Europejskiej, Traktat ustanawiaj¹cy Europejsk¹ Wspólnotê Wêgla i Stali oraz Traktat ustanawiaj¹cy Europejsk¹ Wspólnotê Energii Atomowej;
b) postanowieñ tytu³u VI, na warunkach przewidzianych w artykule 35;
c) postanowieñ tytu³u VII, na warunkach przewidzianych w artyku³ach 11 i 11a Traktatu ustanawiaj¹cego Wspólnotê Europejsk¹ oraz w artykule 40 niniejszego Traktatu;
d) artyku³u 6 ustêp 2 w odniesieniu do dzia³añ instytucji, o ile Trybuna³ Sprawiedliwoœci jest w³aœciwy na mocy Traktatów ustanawiaj¹cych Wspólnoty Europejskie
i na mocy niniejszego Traktatu;
e) postanowieñ czysto proceduralnych okreœlonych w artykule 7, gdy Trybuna³ Sprawiedliwoœci dzia³a na wniosek zainteresowanego Pañstwa Cz³onkowskiego w ci¹gu
miesi¹ca od dokonania przez Radê stwierdzenia przewidzianego w tym artykule;
f) artyku³ów 46-53.
Artyku³ 47
Z zastrze¿eniem postanowieñ zmieniaj¹cych Traktat ustanawiaj¹cy Europejsk¹
Wspólnotê Gospodarcz¹ w celu ustanowienia Wspólnoty Europejskiej, Traktat
174
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 175
ustanawiaj¹cy Europejsk¹ Wspólnotê Wêgla i Stali oraz Traktat ustanawiaj¹cy Europejsk¹ Wspólnotê Energii Atomowej, ¿adne z postanowieñ koñcowych niniejszego Traktatu w niczym nie narusza Traktatów ustanawiaj¹cych Wspólnoty Europejskie oraz póŸniejszych traktatów i aktów je zmieniaj¹cych lub uzupe³niaj¹cych.
Artyku³ 48
Rz¹d ka¿dego Pañstwa Cz³onkowskiego lub Komisja mog¹ przedk³adaæ Radzie propozycje zmiany Traktatów stanowi¹cych podstawê Unii.
Jeœli Rada, po zasiêgniêciu opinii Parlamentu Europejskiego i, w odpowiednim przypadku, Komisji, opowie siê za zwo³aniem konferencji przedstawicieli Pañstw Cz³onkowskich, konferencjê tak¹ zwo³uje przewodnicz¹cy Rady w celu przyjêcia, za
wspólnym porozumieniem, zmian, jakie maj¹ zostaæ dokonane w tych Traktatach.
W przypadku zmian instytucjonalnych w dziedzinie pieni¹dza Rada zasiêga opinii
Europejskiego Banku Centralnego.
Zmiany wchodz¹ w ¿ycie po ich ratyfikowaniu przez wszystkie Pañstwa Cz³onkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.
Artyku³ 49
Ka¿de Pañstwo europejskie, które szanuje zasady okreœlone w artykule 6 ustêp 1, mo¿e siê ubiegaæ o cz³onkostwo w Unii. W tym celu sk³ada ono swój wniosek Radzie,
która podejmuje decyzje, stanowi¹c jednomyœlnie po zasiêgniêciu opinii Komisji
oraz po otrzymaniu zgody Parlamentu Europejskiego, udzielonej bezwzglêdn¹ wiêkszoœci¹ g³osów jego cz³onków.
Warunki przyjêcia i wynikaj¹ce z tego przyjêcia dostosowania w Traktatach stanowi¹cych podstawê Unii s¹ przedmiotem umowy miêdzy Pañstwami Cz³onkowskimi
a Pañstwem ubiegaj¹cym siê o cz³onkostwo. Umowa ta podlega ratyfikacji przez
wszystkie umawiaj¹ce siê Pañstwa, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.
Artyku³ 50
1. Uchyla siê artyku³y 2-7 i 10-19 Traktatu ustanawiaj¹cego Jedn¹ Radê i Jedn¹ Komisjê Wspólnot Europejskich, podpisanego w Brukseli 8 kwietnia 1965 roku.
2. Uchyla siê artyku³ 2, artyku³ 3 ustêp 2 i tytu³ III Jednolitego Aktu Europejskiego,
podpisanego w Luksemburgu 17 lutego 1986 roku i w Hadze 28 lutego 1986 roku.
Artyku³ 51
Niniejszy Traktat zawiera siê na czas nieograniczony.
175
tue.qxd
12/19/2003
8:10 AM
Page 176
Artyku³ 52
1. Niniejszy Traktat podlega ratyfikacji przez Wysokie Umawiaj¹ce siê Strony, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. Dokumenty ratyfikacyjne zostan¹ z³o¿one do depozytu Rz¹dowi Republiki W³oskiej.
2. Niniejszy Traktat wchodzi w ¿ycie 1 stycznia 1993 roku, pod warunkiem ¿e zostan¹ z³o¿one do depozytu wszystkie dokumenty ratyfikacyjne lub – w przeciwnym wypadku – wchodzi on w ¿ycie pierwszego dnia miesi¹ca nastêpuj¹cego po z³o¿eniu
ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego.
Artyku³ 53
Niniejszy Traktat zosta³ sporz¹dzony w jednym oryginalnym egzemplarzu w jêzykach
angielskim, duñskim, francuskim, greckim, hiszpañskim, irlandzkim, niderlandzkim,
niemieckim, portugalskim i w³oskim, przy czym teksty w ka¿dym z tych jêzyków s¹
na równi autentyczne. Zostaje on z³o¿ony do depozytu w archiwum Rz¹du Republiki W³oskiej, który przeka¿e uwierzytelniony odpis ka¿demu z rz¹dów pozosta³ych
Pañstw-Sygnatariuszy.
Na mocy Traktatu o Przyst¹pieniu z 1994 roku, teksty niniejszego Traktatu w jêzykach
fiñskim i szwedzkim s¹ równie¿ autentyczne.
W dowód czego ni¿ej wymienieni pe³nomocnicy z³o¿yli swoje podpisy pod niniejszym Traktatem.
Sporz¹dzono w Maastricht, siódmego lutego roku tysi¹c dziewiêæset dziewiêædziesi¹tego drugiego.
Mark EYSKENS
Uffe ELLEMANN-JENSEN
Hans-Dietrich GENSCHER
Antonius SAMARAS
Francisco FERNANDEZ ORDÓÑEZ
Roland DUMAS
Gerard COLLINS
Gianni De MICHELIS
Jacques F. POOS
Hans VAN DEN BROEK
João de Deus PINHEIRO
Douglas HURD
Philippe MAYSTADT
Anders FOGH RASMUSSEN
Theodor WAIGEL
Efthymios CHRISTODOULOU
Carlos SOLCHAGA CATALÁN
Pierre BÉRÉGOVOY
Bertie AHERN
Guido CARLI
Jean-Claude JUNCKER
Willem KOK
Jorge BRAGA DE MACEDO
Francis MAUDE