Więcej

Któż nie chce uchodzić za osobę inteligentną? iektórzy szukają
potwierdzenia swojej mądrości w badaniach IQ. Ponadprzeciętny
wynik jest powodem do dumy. ie zapewni jednak sukcesu w
życiu.
Okazuje się, że nie wystarczy być prymusem z najwyższym ilorazem
inteligencji. Przeciętnie uzdolnione osoby mogą mieć większe
osiągnięcia w sferze zawodowej i prywatnej. Zostało to udowodnione
przez wielu badaczy ludzkiej inteligencji. Na podstawie
otrzymywanych w szkole ocen trudno jest przewidzieć powodzenie na
studiach, a następnie w pracy. Co zatem jest kluczem do kariery? Według najnowszych badań
okazało się, że aż w 80 procentach o powodzeniu zawodowym decyduje inteligencja
emocjonalna, zaś o satysfakcji w małżeństwie decyduje ona w 100 procentach. Najlepiej
jednak, jeśli zdolności umysłowe i emocjonalne współgrają.
Co to jest EQ?
Jest to angielski skrót Emotional Intelligence Quotient oznaczający po prostu inteligencję
emocjonalną. To pojęcie funkcjonuje w nauce stosunkowo niedługo, bo od 1990 roku, czyli
ma zaledwie 20 lat. O jakiej osobie możemy powiedzieć, że jest emocjonalnie inteligentna? O
takiej, która potrafi wyrażać wprost to, co czuje. Wie, kiedy powiedzieć tak, a kiedy nie.
Kontroluje swoje emocjonalne impulsy. Panuje nad strachem czy gniewem. Zachowuje
optymizm, mimo niepowodzeń. Chętnie okazuje współczucie, troskę. Ma zdolność
wczuwania się w sytuację drugiego człowieka, a także nawiązywania i utrzymywania z nim
kontaktów. Świetnie rozpoznaje oraz radzi sobie ze stanami emocjonalnymi – własnymi i
innych osób.
Ciekawostka ewolucyjna
Wiecie, gdzie tkwią korzenie naszego życia emocjonalnego? W płacie węchowym.
Ulokowały się tam w wyniku ewolucji. I nie był to zapewne przypadek. Przecież, dawniej, to
właśnie zmysł węchu decydował o przeżyciu.
Emocjonalne problemy Iwony
To bardzo dobra uczennica. Od podstawówki do ogólniaka zawsze miała świadectwa z
czerwonym paskiem, które zupełnie jej nie cieszą, bo nie radzi sobie w codziennych
sytuacjach. Ma wrażenie, że nie jest doceniana i lubiana. Sama zresztą nie jest zadowolona ze
swoich zachowań i reakcji. Kiedy brat na nią ze złością krzyknie, to ona przeprasza, nawet
jeśli nie jest jej przykro. Gdy koleżanka mówi jej o swojej chorobie, to Iwona zmienia temat.
Jakakolwiek krytyka pod jej adresem kończy się obrażeniem i łzami. Nigdy nie potrafi się
przyznać, gdy zrobi coś, czego się wstydzi. Zawsze odczuwa niepokój, gdy jest ignorowana.
Często miewa problem z podejmowaniem decyzji. Takie postawy nie świadczą o wysokim
poziomie EQ.
Co jest nie tak…?
Jak powinna reagować Iwona, by wykazać się inteligencją emocjonalną? To proste. W starciu
z bratem najlepiej, gdyby otwarcie powiedziała mu, że jest jej przykro być tak traktowaną. Na
stwierdzenie koleżanki o chorobie mogła zareagować pytaniem, jak się teraz czuje. W
przypadku krytyki (zwłaszcza niesłusznej), Iwona może szczerze przyznać, że czuje się
urażona i przedstawić swoje racje. Uświadomienie sobie własnych uczuć i powiedzenie o nich
toruje drogę do prawdziwych zasobów emocjonalnej inteligencji.
Arystoteles wiedział, że:
“Każdy może się rozgniewać – to bardzo łatwe. Ale złoszczenie się na właściwą osobę, we
właściwym stopniu i właściwym momencie, we właściwym celu i we właściwy sposób – to
bardzo trudne”. Obecnie wiemy jednak, że każdy może stać się bardziej inteligentny
emocjonalnie! I to jest najważniejsze!
Rozpoznaj swoje uczucia
Iwona nieraz wypiera, a nieraz tłumi swoje emocje. Co prawda, rozpoznaje to, co czuje, ale
nie chce się tym zajmować. W sytuacjach zaskakujących nie jest świadoma własnych emocji.
Poznanie samego siebie jest bardzo ważne. Tylko dopiero gdy zdasz sobie sprawę, dlaczego
na przykład odczuwasz wściekłość lub strach, będziesz mógł popracować nad tym, co mówisz
i jak się zachowujesz w trudnych sytuacjach. Proponuję poranne ćwiczenie po przebudzeniu.
Miło jest zostać chwilę dłużej w łóżku. Wykorzystaj ten czas. Przeciągnij się. Poczuj
poszczególne części swojego ciała i zadaj sobie pytanie: jak się czuję? Pomyśl o tym, co
czeka cię w ciągu dnia. Czy za czymś tęsknisz? Czegoś się boisz? A może na coś masz
ochotę? W którym miejscu twojego ciała gromadzą się te odczucia? Zlokalizuj je.
Dopuść emocje do głosu
Pozwól przemówić uczuciom i je zaakceptuj. Zastanów się, dlaczego stosujesz strategie
wycofywania lub dlaczego dajesz się ponieść emocjom i wpadasz w furię. W różnych
momentach dnia, gdy ogarnie cię silne doznanie emocjonalne, wykorzystaj to. Weź głęboki
oddech i nazwij to, co czujesz (na przykład jestem zdenerwowany, smutny, zaniepokojony) i
spokojnie dokończ zdanie… wszystko jest w porządku. Ważne jest, byś zmusił się do
zatrzymania i zadania sobie pytań: co się we mnie dzieje? co czuję? Przeanalizuj to i nie bój
się tego, co w sobie odkryjesz. Twoje uczucia nie wyrządzą ci krzywdy, jeśli nie będziesz z
nimi walczył.
aucz się mówić o swoich uczuciach
Tylko dzięki swojej otwartości zyskasz siłę. Pamiętaj, to nieprawda, że jeśli dzielisz się z
kimś swoimi emocjami, stajesz się bezbronny. Wcale nie uzależniasz się w ten sposób od
innych. Wręcz przeciwnie. Wysyłasz jasne komunikaty, zamiast urządzać awanturę. Możesz
potrenować, zadając pytania komuś bliskiemu i słuchając uważnie jego odpowiedzi. Nie
wolno ci oceniać ani doradzać. Masz najzwyczajniej w świecie po prostu być i już.
Wystarczy, że będziesz w stałym kontakcie ze swoim ciałem i własnymi odczuciami. Pytania
mogą być dowolne. Na przykład o wspomnienie z dzieciństwa albo o to, co jest potrzebne do
szczęścia. Zanim jednak zadasz te pytania innym, odpowiedz sobie, czego oczekujesz od
życia.
Korzyści z ćwiczenia EQ
Praca nad własnymi emocjami może uchronić cię przed ciężką chorobą – depresją. Przed
zmiennymi nastrojami. Przed niekontrolowanymi wybuchami. Przed popadnięciem w manię
zakupów, pracoholizm, obżarstwo. Przed wszelkimi uzależnieniami. Przed zamianą w
bezdusznego robota.
Dlaczego warto zapobiegać emocjonalnemu analfabetyzmowi? Dzięki rozwiniętej inteligencji
emocjonalnej będziesz czuć się bezpieczniej w świecie. Poradzisz sobie w każdej pracy. I
najprawdopodobniej odkryjesz w sobie zdolności przywódcze. Będziesz odczuwać większą
satysfakcję z własnych działań i decyzji. Lepiej poradzisz sobie ze stresem. Niezdany
egzamin nie będzie końcem świata. Być może, dzięki tej inteligencji, zapobiegniesz
rozpadowi związku z drugą osobą. Nie będziesz przejmować się drobiazgami, a więc zostanie
wam więcej czasu na pełnię szczęścia.
Zapamiętaj!
Emocjonalny klucz do kariery, to zbiór kompetencji takich, jak: rozpoznawanie i
kontrolowanie swoich uczuć oraz stanów emocjonalnych innych; poczucie własnej wartości;
posiadanie własnego zdania oraz wzbudzanie w innych pożądanych zachowań; zdolność do
tworzenia więzi z innymi, do współdziałania, do tworzenia wizji, do motywowania i
przejmowania odpowiedzialności.
Jak zbadać swoje EQ
Nie istnieje ogólnie obowiązujący test mierzący poziom inteligencji emocjonalnej.
Stworzenie koncepcji testu EQ, porównywalnego z testem IQ, nie jest możliwe. Wynika to z
osobistego charakteru emocji, które są trudne do uchwycenia. Przeżycie emocjonalne jest
kłopotliwe do zbadania. U każdej osoby przebiega ono inaczej. Zastanów się, co sądzisz o
innych, czy ich intencje i postępowanie są z reguły dobre? Czy potrafisz wyczuć nastrój
drugiego człowieka, nawet jeśli nie mówi, co czuje? Czy bardziej wzruszają cię przeżycia
znajomych niż filmy? Czy to, że ktoś się na ciebie zezłości, nie popsuje dnia? Jeśli na te
pytania odpowiedziałeś “tak”, to dobrze świadczy o twoim EQ J.
Na wysokość ilorazu inteligencji znaczący wpływ mają czynniki wrodzone. Pamiętaj jednak,
że inteligencja emocjonalna jest przede wszystkim zdolnością nabytą i możną ją trenować.
Należy pracować nad swoją samoświadomością, samokontrolą i samooceną. Zaś najwyższą
umiejętnością jest empatia, czyli zdolność wczuwania się w odczucia innych. Dla osoby o
wysokim EQ uczucia i intuicja są najlepszymi doradcami. Życzę, aby wam zawsze sprzyjały.