ul. Mazowiecka 11/17 00-052 Warszawa

SPOŁECZNY KOMITET OPIEKI
NAD STARYMI POWĄZKAMI
IM. JERZEGO WALDORFFA
Siedziba: ul. Mazowiecka 11/17 00-052 Warszawa
Nr KRS: 0000024029, wpis do rejestru 4.09.2001 r.
Regon: 00136905
NIP: 526-16-63-050
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI w 2010 roku.
I CZĘŚĆ OGÓLNA:
Liczba członków Komitetu w 2010 r wzrosła o 1 osobę i na dzień
31.12.2010 wyniosła 44 osoby. Pracami Komitetu kierował w niezmienionym
składzie, Zarząd wybrany na czteroletnią kadencję w 2009 roku:
przewodniczący – Marcin Święcicki – 00-769 Warszawa, ul. Węgrzyna 29
zastępcy przewodniczącego - Andrzej Biernat – 03-582 Warszawa, ul. Goławiecka 3 m 83
i Jerzy Kisielewski – 00-582 Warszawa, Al. Szucha 16 m 11
skarbnik - Zbigniew Maj – 02-382 Warszawa, ul. Dickensa 29 m 83
sekretarz – Hanna Szwankowska – 01-832 Warszawa, ul. Kasprowicza 105 m 30
członkowie: ks. Marek Gałęziowski – 01-797 Warszawa, ul. Powązkowska 14,
Jerzy Jasiuk – 02-316 Warszawa, ul. Kaliska 17 m 6,
Wiesław Procyk 00-503 Warszawa, ul. Żurawia 6/12 m 12,
Rafał Skąpski – 02-587 Warszawa, ul.Wiktorska 13/15 m 24,
Maria Wojtysiak 02-621 Warszawa, ul.Tymicka 44A.
Zgodnie z postanowieniami & 26 statutu posiedzenia Zarządu odbywają
się w miarę potrzeby jednak nie rzadziej niż raz na kwartał. W 2010 roku
Zarząd zbierał się 4-krotnie i zajmował się następującymi zagadnieniami:
- omówieniem i zatwierdzeniem sprawozdania z działalności i bilansu za 2009 r.
- przygotowaniem sprawozdawczego Walnego Zebrania Członków,
- omówieniem i zatwierdzeniem planu prac konserwatorskich na 2010 r.
wstępnego planu na lata 2011 – 2012,
- omówieniem reorganizacji strony internetowej Komitetu i włączeniem do niej
kart inwentaryzacyjnych,
1
- zatwierdzeniem wniosków o dofinansowanie składanych w MK i DN oraz
u Stołecznego Konserwatora Zabytków,
- ustaleniem limitu wydatków administracyjnych na 2010 r.,
- omówieniem poziomu wykonywania prac konserwatorskich w 2009 roku
i przyjęciem wniosków w sprawie poprawy jakości tych prac w przyszłości,
- rozpatrzeniem indywidualnych wniosków o podjęcie prac konserwatorskich
przy wnioskowanych nagrobkach,
- ustaleniem terminu i programu kwesty,
- omówieniem wyników przebiegu kwesty.
Komisja Rewizyjna w Składzie:
Krystyna Drogoń, Paweł Romański, Andrzej Sośnierz dokonała analizy
dokumentacji finansowo-księgowej, sprawozdania Zarządu i przedłożyła na
W.Z.Cz wniosek o przyjęcie sprawozdania i udzielenie absolutorium dla
Zarządu za 2009 r.
Komisja Naukowo-Konserwatorska pracowała w niezmienionym składzie,
tj: Wojciech Fijałkowski – przewodniczący, Wiesław Procyk –
wiceprzewodniczący, Tomasz Wałdykowski – sekretarz. Członkami Komisji
byli także:
Zbigniew Maj i prof. Adam Roman. We wszystkich czynnościach Komisji na
Cmentarzu uczestniczyła przedstawicielka Stołecznego Konserwatora Zabytków
Agnieszka Kasprzak-Miler.
Komisja opiniowała wszystkie wnioski dotyczące prac konserwatorskich
zarówno własne jak i zgłoszone przez osoby i instytucje.
Z końcem roku z prac w Komisji zrezygnował Wojciech Fijałkowski.
Zarząd dokona wyboru uzupełniającego oraz powoła przewodniczącego
Komisji.
2. PRACE RENOWACYJNE I KONSERWATORSKIE.
Prowadzenie prac renowacyjnych i konserwatorskich przy
powązkowskich kaplicach, grobowcach i pomnikach nagrobnych jest
podstawowym celem działalności Komitetu. Od utworzenia w 1974 r.
Komitetu Powązkowskiego prac takich wykonano już prawie 1300, przy
czym niektóre obiekty poddano pracom konserwatorskim już dwukrotnie.
2
W ostatnich latach Komitetowi udaje się pozyskiwać z różnych
źródeł środki pozwalające na wykonanie prac przy kilkunastu obiektach.
W każdym roku staramy się odnowić co najmniej jedną większą kaplicę.
/. Poniżej zestawienie odnowionych w 2010 r. pomników z omówieniem najciekawszych /.
1/. Kaplica rodziny ZNAMIEROWSKICH kw.188, rz.5/6- etap I
Kaplica nagrobna rodziny Znamierowskich jest jedyną kaplicą zaprojektowaną i
zrealizowaną według projektu znanego warszawskiego rzeźbiarza Bolesława Syrewicza
(1835-1899). Kaplicę wzniesiono w roku 1882. Wykonana została w stylu eklektycznym
o niezwykle urozmaiconej bryle nawiązującej do wzorów antycznych i stylu
renesansowego. Obiekt wykonano z piaskowca szydłowieckiego. Dach dwuspadowy
pokryty był blachą cynkową. Wokół kaplicy znajduje się alejka z dwukolorowych płyt
ceramicznych w układzie karo zamknięta żeliwnym ogrodzeniem z furtką. Wnętrze
kaplicy proste i surowe, wyprawione tynkiem. Przy ścianie tylnej marmurowy ołtarz w
postaci mensy nad nim wiszący na ścianie duży krzyż romański. Posadzka kamienna z
płytą nagrobną . Na ścianie północnej dużych rozmiarów marmurowe popiersie w owalu.
Z uwagi na bardzo zły stan blaszanego pokrycia dachu oraz daleko posuniętą destrukcję
obróbek blacharskich cały obiekt był permanentnie zalewany wodą deszczową co
dramatycznie z roku na rok pogarszało jego stan techniczny. W celu zatrzymania
procesów niszczących należało podjąć prace konserwatorskie. Z uwagi na gabaryty
obiektu i jego zły stan techniczny koszt konserwacji całej kaplicy przerasta możliwości
finansowe Komitetu na jeden sezon konserwatorski dlatego zdecydowano o podjęciu
prac przy obiekcie etapami. W 2010r roku konserwacji poddano ścianę frontową z
portykiem oraz wymieniono dach kaplicy, tynki wewnętrzne oraz wyremontowano alejkę
wokół obiektu. Prace konserwatorskie wykonali Bogusław Kornecki – kamień i Henryk
Gochna - roboty budowlane. Koszt prac I etapu 118 685 zł.
2/. Pomnik nagrobny rodziny PIEKACZYŃSKICH kw.167, rz.5
Obiekt jest pomnikiem nagrobnym w formie kompozycji rzeźbiarskiej; pełnoplastyczna
postać męska ustawiona na kamiennym postumęcie. Pomnik powstał po roku 1876,
autorem rzeźby jest S. Skonieczny. Pole grobowe przykryte jest w całości piaskowcową
fakturowaną płytą. Otwór wejściowy od góry przykryto tzw. klapą z piaskowca
szlifowanego z czterema antabami. Ogrodzenie składało się z czterech słupków
połączonych żelaznymi prętami. W tylnej części pola grobowego usytuowany jest
pomnik. Jego głównym elementem jest pełnoplastyczna rzeźba Chrystusa upadającego
pod krzyżem. Przyklęka On na jedno kolano na podłożu przedstawiającym skałę.
Rzeźba wykonana jest z wapienia i ustawiona na postumencie składającym się z
trzech elementów piaskowcowych: dwustopniowej podstawy, trzonu i gzymsu. Na
frontowej ścianie trzonu znajdują się inskrypcje wykonane metodą kucia wgłębnego.
Z uwagi na niekorzystne warunki ekspozycji (miejsce zacienione, duża wilgotność)
obiekt pokryty był licznymi nawarstwieniami mikrobiologicznymi oraz mineralnymi.
Rzeźba z wapienia była bardzo zniszczona. Grube, spękane naskorupienia gipsowobitumiczne pokrywały większą część jej powierzchni, odkształcały się kolejnymi
3
warstwami odsłaniając osłabioną, osypującą się strukturę kamienia. Pomnik wymagał
pilnej interwencji konserwatorskiej łącznie z jego całkowitym demontażem w celu
wykonania poziomej izolacji przeciwwilgociowej. Pracę zrealizowała Dorota Rudzińska.
3/. Pomnik nagrobny rodziny GADUSZEWSKICH kw.9,rz.1, m 1,2,3
Grobowiec znajduje się w najstarszej części Cmentarza Powązkowskiego w pobliżu
kościoła pod wezwaniem Św. Karola Boromeusza. Czas budowy grobowca datowany jest
na rok 1822. Obiekt poza wapiennym zwieńczeniem w całości wykonano z piaskowca
szydłowieckiego. Grobowiec zbudowany jest z dwóch części – górnej w formie nadstawy
oraz dolnej dużej, prostokątnej tumby grobowej. Dekoracyjne elementy rzeźbiarskie to
bogato rzeźbione wapienne zwieńczenie oraz fryz górny nadstawy i dolny z motywem
liści akantu na gzymsie postumentu. Na centralnych powierzchniach postumentu
znajdują się liczne inskrypcje kute wgłębnie. Wysoki kunszt wykonania liternictwa
tworzy jakość artystyczną godną uwagi. Zarówno krój liter oraz ich ozdobność w dużej
mierze podwyższają walory artystyczne grobowca. Stan grobowca był bardzo zły
i wymagał podjęcia pilnych działań konserwatorskich. Składający się z pięciu elementów
postument wraz z inskrypcjami uległ największej destrukcji. Teksty inskrypcji wykute
na wszystkich ścianach trzonu i cokołu uległy zniszczeniu w 60%. Pomimo głębokiego
odkucia /do 2cm/ większość tekstu uległa uszkodzeniu. Wapienne zwieńczenie w formie
wolut pokryte było grubą warstwą mchów i zielenic. Krzyż wieńczący rozpadł się na
kilka części. Tumba grobowca posiadała liczne zniszczenia i przemieszczenia
spowodowane erozją piaskowca z którego jest wykonana oraz naporem korzeni
pobliskiego drzewa, które ją niszczyło. Wszystkie skomplikowane prace konserwatorskie
i budowlano-konstrukcyjne tumby wykonał Bogusław Kornecki.
4/. Pomnik nagrobny rodziny LORTSCH kw.181, rz.5
Pomnik powstał w roku 1884, jego autorami są C. Skoryna i H. Neuengorff z Pragi.
Obiekt zajmuje podwójne pole grobowe. Jest to tumba wykonana z piaskowca
flankowana czterema słupkami z żeliwnymi zniczami. Na tumbie posadowiona jest
kompozycja architektoniczna w formie portyku nawiązująca do stylu greckiego.
W środku portyku pod łukowym sklepieniem, wspartym na korynckich kolumnach
znajduje się marmurowy obelisk z urną. Całość wieńczy tympanon z krzyżem
i akroterionami, zdobionymi motywami roślinnymi. Obiekt wymagał pilnej interwencji
konserwatorskiej. Jego powierzchnia pokryta była w różnorodnym stopniu
nawarstwieniami pochodzenia atmosferycznego oraz biologicznego (mchy, porosty, glony)
miejscami przechodzącymi w gruby osad. Tumba pomnika znajdowała się w stosunkowo
dobrym stanie natomiast część architektoniczna, najbardziej ozdobna, wymagała
natychmiastowej interwencji konserwatorskiej. Bazy i trzony kolumn flankujące obiekt
zostały rozsadzone przez żelazne dyble co groziło zawaleniem części konstrukcji. W wielu
miejscach występowały odspojenia warstwy powierzchniowej, niekiedy na znaczną
głębokość. W dużym stopniu przyczyniło się do tego przemalowanie nagrobka farbą
olejną. Konserwację obiektu przeprowadzili Wojciech Myjak i Andrzej Sośnierz.
5/. Pomnik nagrobny Teofili ŁABĘCKIEJ kw. 30 wprost, rz.6.
Obiekt powstał pod koniec XIX wieku (po 1874 roku), jego autor jest nieznany. Wykonany
został tradycyjnymi metodami kamieniarskimi i rzeźbiarskimi z marmuru i piaskowca. Na
4
kompozycję składa się pełnoplastyczna rzeźba kobiety w długiej udrapowanej szacie.
Kobieta stoi z prawej strony cokołu masywnego krzyża. Na krzyżu oraz na jego
prostopadłościennym cokole widnieje od frontu inskrypcja z ołowianych liter. Rzeźbę
i krzyż ustawiono na tumbie z piaskowca na planie tzw. podkowy. Między jej ramionami
znajduje się wejście do komory grobowej zamknięte ułożoną ukośnie płytą nagrobną z
inskrypcją z ołowianych liter. Rzeźbę, krzyż i płytę nagrobną wykonano
z białego marmuru. Przed tumbą z piaskowca ułożono stopień i kwietnik, także
z piaskowca. Materiał kamienny z którego wykonano obiekt był mocno skorodowany,
pokryty czarnymi nawarstwieniami chemicznymi oraz zielenicami. Posiadał także
miejscowe ubytki formy szczególnie w elementach marmurowych. Obiekt wymagał pilnie
opieki konserwatorskiej. Prace renowacyjne przeprowadziła Paulina Garbacz-Witkowska.
6/. Pomnik nagrobny Rozalii z Dolewczyńskich SZCZEPAŃSKIEJ kw.181, rz.3, m.8.
Pomnik nagrobny w formie gotyckiej wieży wykonano w całości z wapienia
pińczowskiego. Forma pomnika została wykonana w stylu historyzmu nawiązującego do
modnej wtedy sztuki gotyckiej około 1872 roku. Ażurowe ściany wieżyczki
posadowiono na piaskowcowym cokole. W środkowej części pod baldachimem
umiejscowiono ozdobną urnę kamienną. Na skrzyżowaniu przęseł arkad umieszczono
w okresie międzywojennym podobiznę zmarłej wykonaną na porcelanowej fotografii.
W momencie podjęcia przez Komitet działań konserwatorskich stan zachowania
elementów kamiennych pomnika był bardzo zły. W wielu miejscach szczególnie
elementy dekoracyjne baldachimu o małych przekrojach: kwiatony, girlandy, żabki,
maswerki – zaczęły się osypywać i wykruszać. Czarne naskorupienia pokrywały prawie
w całości powierzchnię figury, zwieńczenia a także boczne płaszczyzny cokołu tworząc
nieprzepuszczalną warstwę. Na powierzchniach piaskowcowych widoczne były liczne
kolonie mikroorganizmów głównie porostów. Najpoważniejsze zagrożenia dla istnienia
obiektu stwarzały korodujące stalowe trzpienie umieszczone w filarach na dwóch
kondygnacjach. Dzięki wykonanej przez Bogusława Korneckiego konserwacji bardzo
kunsztownie wykonanego i ozdobnego pomnika uratowany został dla potomności
bezcenny zabytek sztuki.
7/. Pomnik nagrobny Jana ZAJKOWSKIEGO kw.28 wpr, rz.6
Konserwator: Tomasz Rogala
8/. Pomnik nagrobny Bronisławy KOZŁOWSKIEJ kw. 175, rz.6,m.1
Konserwator: Krystyna Antoniak
9/. Pomnik nagrobny rodziny ZALESKICH
Konserwator: Krystyna Antoniak
kw.179, rz.4 pm.
10/.Płyta memoratywna Wojciecha BOGUSŁAWSKIEGO – połudn. ściana kościoła
Konserwator: Paulina Garbacz-Witkowska
11/.Pomnik nagrobny Tekli ŚWIERGOCKIEJ kw.156, rz.1
Konserwator: Paulina Garbacz-Witkowska
12/.Pomnik nagrobny Antoniego WEJNERTA kw. 11, rz.3 pm.
Konserwatorzy: Wojciech Myjak, Andrzej Sośnierz
5
13/.Pomnik nagrobny Felicji ŁOJKO kw. R, rz.4, m.14
Konserwacja : ASP pod kierunkiem Agnieszki Zambrzyckiej
14/.Pomnik nagrobny Gieniusi ALVATER kw.208,rz.2, m.1
Konserwacja: ASP pod kierunkiem Agnieszki Zambrzyckiej
15/.Pomnik nagrobny Józefa BIELAWSKIEGO kw.11,rz.5
Konserwator: Paulina Garbacz-Witkowska
16/.Pomnik nagrobny Augusta TRZETRZEWIŃSKIEGO kw.19, rz.2,pm.
Konserwator: Dorota Rudzińska
17/.Pomnik nagrobny Dobiesława DAMIĘCKIEGO Al. Zasłużonych na
wpr.kw.169,rz.6.
Konserwatorzy: Wojciech Myjak i Andrzej Sośnierz.
3. PRACE INWENTARYZACYJNE
Rozpoczęte na przełomie lat 70-tych XX w. prace renowacyjne
i konserwatorskie w pierwszej kolejności koncentrowały się na ratowaniu
kaplic, grobowców i pomników nagrobnych które zostały zniszczone na
skutek burzliwych wypadków historycznych lub popadających w ruinę
z uwagi na brak opiekunów. Na Powązkach jest ponad 70 tysięcy
grobowców, kaplic, pomników nagrobnych. Wśród nich znajdują się zarówno
dzieła wybitne jak i proste nagrobki, także z lastryko. W związku z tym
powstała koncepcja dokonania przeglądu całego Cmentarza i wytypowania
tych kaplic nagrobnych, grobowców i pomników nagrobnych, które
posiadają niewątpliwe wartości artystyczne lub kryją prochy ludzi z całą
pewnością wybitnych, zasłużonych dla kraju. Szacowano początkowo, że
obiektów takich będzie około 1500. Innym rozwiązaniem mogło być
zinwentaryzowanie wszystkich grobów. Koncepcję taką odrzucono
wychodząc z założenia, że będzie to przedsięwzięcie niezwykle pracochłonne
i kosztowne a co najistotniejsze nic nie wniesie do działalności mającej
na celu ochronę i ratowanie rzeczywistych dzieł sztuki sepulkralnej
zasługujących na opiekę konserwatorską. Pełna inwentaryzacja grobów
powązkowskich byłaby głównie rejestracją osób tam pochowanych co jest
bardziej sprawą administrujących cmentarzem a nie konserwatorów.
Pierwszą nieudaną próbę wykonania „inwentaryzacji konserwatorskiej”
podjęliśmy w 2001 roku. Inwentaryzację wykonać miała warszawska ASP
licząc na uzyskanie na nią środków w formie grantu z Ministerstwa Nauki
i Szkolnictwa Wyższego. Akcja się jednak nie powiodła. W roku 2003
wykonana została przez Komitet pierwsza pilotażowa seria, w ramach której
zinwentaryzowano 100 nagrobków. Opracowany w 2004 roku program
6
uzyskał pozytywną opinię Wojewódzkiego i Stołecznego Konserwatora
Zabytków, a ówczesny Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Waldemar Dąbrowski przekazał środki, które pozwoliły na jej rozpoczęcie.
W pierwszym roku zinwentaryzowano 300 nagrobków (170 ze środków
MKiDN pozostałe 130 z własnych). Prace inwentaryzacyjne powierzono po
przeprowadzeniu konkursu mgr. Tomaszowi Rogali, który od 1976 r.
wykonuje prace konserwatorskie na Powązkach. Inwentaryzacja prowadzona
była zarówno w formie tradycyjnej (arkusz inwentaryzacyjny ze zdjęciami
kolorowymi) jak i na nośnikach elektronicznych. Z góry zakładano,
że w przyszłości wyniki zamieszczone zostaną na stronie internetowej
Komitetu.
Przez cztery lata (2004–2007) prace współfinansowane były przez
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Miasto St. Warszawa
– Stołecznego Konserwatora Zabytków. Równolegle prowadzone były prace
nad stworzeniem odpowiedniego programu dla zamieszczenia wyników
inwentaryzacji na stronie internetowej. Pracom tym patronuje prof. Andrzej
Jacek Blikle. Na stronie zamieszczone zostały wszystkie opracowane karty
wraz ze zdjęciami w całości.
Dostęp do poszczególnych kart można uzyskać wpisując:
1/ - jej numer od 1 do 1602
2/ - nazwisko i imię osoby pochowanej, która wymieniona jest w nagłówku
karty jako pierwsza pochowana lub nazwisko rodziny.
3/ - nazwisko twórcy /autora/ obiektu co ułatwi odszukanie grobowców
przez nich stworzonych.
W przyszłości przewiduje się rozszerzenie indeksu nazwisk osób w
nich pochowanych wymienionych w inskrypcjach , które na kartach
zamieszczono.
-
Autor programu inwentaryzacji i jej wykonanie – Tomasz Rogala
Umieszczenie danych na stronie internetowej Komitetu – Tomira Rogala
Konsultacja – prof. Andrzej Blikle
Prace inwentaryzacyjne dofinansowane zostały przez:
Miasto Stołeczne Warszawa
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Komitet Powązkowski
7
4. KWESTA POWĄZKOWSKA
Podobnie jak w latach poprzednich odwiedzający w dniach 31 października
( niedziela ) i 1 listopada ( poniedziałek ) Powązki już po raz 36-ty spotkali
przeważnie znanych już sobie kwestarzy. Dwudniowa kwesta przeprowadzona
została w oparciu o zezwolenie Prezydenta Warszawy i Metropolity
Warszawskiego księdza kardynała Kazimierza Nycza.
Skarbonka przy grobie Jerzego Waldorffa stanęła już w sobotę 30
października. Liczba kwestujących w stosunku do lat poprzednich pozostała na
tym samym poziomie i wyniosła 101 osób w dniu 31 października i 147 w dniu
1 listopada. Wśród kwestujących najwięcej jak zawsze było aktorów. Od kilku
lat gościmy na kweście coraz większą grupę prezenterów i dziennikarzy
telewizyjnych, głównie z TVP i TVN. Do grona kwestujących dołączyli
miłośnicy kolei zrzeszeni w Polskim Towarzystwie Miłośników Kolei
z Warszawy. Już po raz szósty przyjechali przedstawiciele Zakopanego
skupieni wokół Fundacji „Skansen”, towarzyszyła im kapela góralska. Nie
zabrakło rzecz jasna członków zespołu „ Mazowsze”, a firma „Blikle” jak
zwykle dostarczyła swoich wyrobów. Ekipa studentek i studentów z Wyższej
Szkoły Promocji zapewniła bardzo sprawną obsługę kwestujących. W kweście
jak zwykle uczestniczyli członkowie Komitetu Opieki nad Starą Rossą
w Wilnie oraz członkowie Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Wilna
i Grodna. Zebrane przez nich środki przeznaczone zostaną na odnowę wileńskiej
Rossy.
W trakcie kwesty zebrano:
1/. Na odnowę Powązek 64.254 zł. – 31 października
178.835 zł. – 1 listopada
razem 243.089 zł.
w tym do skarbonki Jerzego Waldorffa zebrano w ciągu 3-ch dni 14 800 zł.
2/. Na wileńską Rossę
25.616 zł.
Sprawozdanie z przebiegu oraz o wynikach i kosztach kwesty złożono
w Urzędzie m.st. Warszawy a wszyscy kwestarze otrzymali podziękowanie za
uczestnictwo w kweście oraz informację o wysokości zebranej kwoty.
Tradycyjnie już kwesta cieszyła się dużym zainteresowaniem mediów, które
informowały o jej przebiegu oraz dokonaniach konserwatorskich Komitetu.
W niewielkim nakładzie 1.000 egzemplarzy wydaliśmy informator o miejscach
spoczynku ofiar katastrofy pod Smoleńskiem na cmentarzach warszawskich
i okolicach Warszawy. Plan został przyjęty przez odwiedzających Powązki
z uznaniem, niestety nakład okazał się zdecydowanie za mały.
8
5. SPRAWOZDANIE FINANSOWE
I. Informacje ogólne
zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 maja 2001 r.
1. Komitet nie prowadzi działalności gospodarczej i z tego tytułu nie
osiągnął żadnych przychodów.
2. Zatrudnienie średnioroczne 2-etaty.
3. Łączna kwota wynagrodzeń brutto z tego tytułu – 91 912 zł
4. Członkowie Zarządu, Komisji Rewizyjnej oraz komisji NaukowoKonserwatorskiej z tytułu pełnienia swoich funkcji nie pobrali żadnego
wynagrodzenia.
5. Wynagrodzenia z umów – zleceń – 2000 zł
6. Prace konserwatorskie wynagradzane w formie honorariów autorskich
– 240 763 zł.
7. Komitet nie udzielił żadnych pożyczek, nie nabył nieruchomości,
obligacji, nie posiadał lokat bankowych.
8. Komitet złożył roczną deklarację CIT-8. Żadne zobowiązania z tytułu
podatku dochodowego na Komitecie nie ciążyły.
II. Wpływy finansowe (w zł.)
1. Dotacje celowe ze środków publicznych
369.352,-
z tego:
- Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
161.352,-
- Miasto st. Warszawa
208.000,-
2. Wpływy z kwesty
243.089,
3. Darowizny od osób prawnych
24.160,-
z tego:
- Fundacja BRE Banku
14.160,-
- Budimex SA
10.000,-
4. Darowizny osób fizycznych
43.440,9
5. Darowizny osób fizycznych z PIT
8.234,
(1%) podatku dochodowego
6. Wpływy z tytułu dziedziczenia praw
3.164,
autorskich ( honoraria )
7. Inne wpływy
486,-
Razem wpływy
W porównaniu z 2009 rekordowym rokiem mniej o
691.925,
255.542,-
( 947.467,- - 691.925,- )
II. Koszty działalności.
1. koszty działalności statutowej
532.749,
w tym:
- prace konserwatorskie
523.168,
- dokumentacja zdjęciowa i filmowa
1.840,-
- tabliczki informacyjne o finansowaniu
3.928,-
prac konserwatorskich
- organizacja kwesty
3.143,
- pozostałe koszty
670,-
2. koszty administracyjne
139.985,
w tym:
- wynagrodzenia pracowników biura
93.912,-
- składki ZUS
14.747,10
- koszty utrzymania pomieszczeń biurowych
17.394,-
- telefon, internet
3.109,-
- prenumerata prasy zakup wydawnictw
2.417,-
legislacyjnych
- opłaty pocztowe i sądowe
522,
- artykuły biurowe, serwis ksero
2.423,
- ogłoszenia prasowe
2.013,-
- pozostałe koszty
3.448,
3. opłaty bankowe
1.955,
4. koszty spotkania opłatkowego
631,
5. remont pomieszczeń biurowych (oświetlenie)
Ogółem koszty działalności
1.541,
676.861,
Wynik finansowy dodatni
15.064,
ZATWIERDZILI :
SKARBNIK
ZBIGNIEW MAJ
PRZEWODNICZĄCY ZARZĄDU
MARCIN ŚWIĘCICKI
11