Obietnica

Usiądź i postaraj się skoncentrować swoje myśli, uczucia i ducha na oczekiwaniu na spotykanie z
Jezusem. Możesz modlić się o dar Ducha Świętego dla ciebie.
(Rdz 8,1-10a)
Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej
porze dnia. Abraham spojrzawszy dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie. Ujrzawszy ich podążył od
wejścia do namiotu na ich spotkanie. A oddawszy im pokłon do ziemi, rzekł: O Panie, jeśli darzysz
mnie życzliwością, racz nie omijać Twego sługi! Przyniosę trochę wody, wy zaś raczcie obmyć sobie
nogi, a potem odpocznijcie pod drzewami. Ja zaś pójdę wziąć nieco chleba, abyście się pokrzepili,
zanim pójdziecie dalej, skoro przechodzicie koło sługi waszego. A oni mu rzekli: Uczyń tak, jak
powiedziałeś. Abraham poszedł więc spiesznie do namiotu Sary i rzekł: Prędko zaczyń ciasto z trzech
miar najczystszej mąki i zrób podpłomyki. Potem Abraham podążył do trzody i wybrawszy tłuste i
piękne cielę, dał je słudze, aby ten szybko je przyrządził. Po czym, wziąwszy twaróg, mleko i
przyrządzone cielę, postawił przed nimi, a gdy oni jedli, stał przed nimi pod drzewem. Zapytali go:
Gdzie jest twoja żona, Sara? - Odpowiedział im: W tym oto namiocie. Rzekł mu [jeden z nich]: O tej
porze za rok znów wrócę do ciebie, twoja zaś żona Sara będzie miała wtedy syna.
Obraz do medytacji: wyobraź sobie najgorętszą porę dnia, upał, który rozgrzewa powietrze i
trzeba szukać przed nim schronienia, zabiera siły i chęć do robienia czegokolwiek. Poczuj
łagodny powiew słabego wiatru, gdy wchodzisz w cień pod drzewami Mamre…
Prośba: o poznanie Boga prowadzące do większej miłości do Niego, do siebie i do innych
ludzi
1. W najgorętszej porze dnia…
Zobaczyć: wyobraź sobie Abrahama, gdy w skwarze szuka ochłody w dębowym lesie.
Zobacz jak mimo to wstaje i idzie na spotkanie z nieznajomymi. Zobacz co dla nich robi, jak
ich podejmuje?
Rozważyć: pomyśl o swoim stosunku do ludzi, jakie masz podejście do swoich znajomych, a
jak traktujesz nieznajomych. Każdy człowiek jest najukochańszym dzieckiem Boga i Jego
świątynią. Czy udało ci się zobaczyć ostatnio w drugim człowieku Boga? Czy udało ci się
pokonać niechęć, własną słabość, rozleniwienie i wyjść komuś naprzeciw, przyjść z pomocą?
Czy w swoim życiu spotkałeś nieznajomych, którzy okazali się Twoimi aniołami, Bożymi
wysłannikami? Pomyśl o nich i podziękuj za ich dar lub poproś o takie oczy, abyś umiał
dostrzegać Jezusa w innych ludziach.
2. U wejścia do namiotu…
Zobaczyć: zobacz Abrahama siedzącego u wejścia do swojego namiotu. Jaka panuje w tej
sytuacji atmosfera: zmęczenia, znużenia, czuwania, oczekiwania na coś?
Rozważyć: namiot w Biblii jest synonimem domu i ludzkiego życia. Nie jest mieszkaniem
trwałym ani bezpiecznym. Wsparty na maszcie, wyciągnięty na linach jest łatwy do
zniszczenia. Namiot przypomina, że jesteśmy ciągle w drodze. Abraham wsłuchany w ciszę
południa siedział u wejścia do namiotu i właśnie wtedy dostrzegł nadchodzącego Boga.
Usiądź na chwilę u wejścia do namiotu swego serca i spójrz w stronę idącego ku tobie
Boga…
3. O tej porze za rok…
W jakich porach twojego życia Bóg przemawiał do Ciebie najwyraźniej? Kiedy Jego głos
słyszałeś najlepiej? Jakie to były miejsca, sytuacje, życiowe wydarzenia? O tej samej porze
Bóg znowu do ciebie przyjdzie. Wsłuchaj się w obietnicę, którą ci teraz składa.
Rozmowa końcowa: Ojcze nasz…