Tańczyć radośnie

Tematy do rozważań w małych grupach
Spotkanie 1
Tańczyć radośnie
Spójrzcie na Niego, promieniejcie radością. (Ps 34,6)
Z Księgi Sofoniasza: Owego dnia powiedzą Jerozolimie: «Nie bój
się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!» Pan, twój Bóg jest
pośród ciebie, Mocarz — On zbawi, uniesie się weselem nad tobą,
odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, <jak w dniu
uroczystego święta>. Zabiorę od ciebie niedolę, abyś już nie
nosiła brzemienia zniewagi.
(So 3, 16-18)
Myśl przewodnią spotkań w małych grupach podczas przygotowań do udziału w spotkaniu europejskim w Berlinie podsunęli
młodzi Polacy, którzy odwiedzili
tego lata Taizé i młodzi z Krakowa, którzy przygotowali dla nas
październikowe spotkanie u siebie.
takiej, której nikt i nic nam nie
odbierze, takiej, która „napełnia
duszę do głębi”. W Liście z
Chile znajdujemy dość zaskakującą sugestię, że taką radość
można świadomie wybrać. Podczas tych kilku spotkań właśnie
to będziemy próbowali lepiej
zrozumieć.
„Radość serca – pełnia życia!”
Zacznijmy nasze rozważania
od... zaproszenia do tańca.
Brat Alois w Liście z Chile napisał: „W życiu przechodzimy trudne próby i dotykają nas cierpienia, które czasem trwają bardzo długo. Chcielibyśmy jednak
zawsze starać się odnaleźć radość życia. Skąd ona do nas
przychodzi?”
Tak naprawdę pragniemy i szukamy nie przelotnej radości, lecz
Madeleine Delbrêl, dwudziestowieczna mistyczka francuska,
napisała poniższe zdania w 1938
roku. Razem z innymi utworzyła
wspólnotę w biednej dzielnicy
na przedmieściach Paryża, pragnąc, na ile to możliwe, żyć tak
samo jak jej mieszkańcy. Zdania,
jakie napisała, można odczyty-
wać jako echo tekstu proroka
Sofoniasza, który mówił o Bogu
jako o Tym, który „uniesie się
weselem nad tobą, wzniesie
okrzyk radości” (w oryginale
raczej Ten, który „będzie dla nas
tańczył i wołał z radości”).
„Aby być przy Tobie, Panie, dobrym tancerzem, jak w każdym
innym tańcu nie trzeba wiedzieć,
dokąd on zmierza. Trzeba pozwolić się prowadzić, trzeba tańczyć radośnie, lekko, a przede
wszystkim nie stawiać oporu.
Nie trzeba żądać od Ciebie wyjaśnień na temat kroków, które Ci
się spodobały, trzeba być jak
Twoje zwinne i żywe dopełnienie i od Ciebie przejmować rytm
orkiestry... Nie trzeba chcieć za
wszelką cenę wysuwać się do
przodu, ale zgadzać się na zmianę kierunku, iść u Twego boku...
Jeśli będzie nam dobrze z Tobą,
Panie, nie będziemy stawiać
oporu tej potrzebie tańca, który
ogarnia świat, i uda się nam odkryć, jaki taniec dla nas wybrałeś...
Panie, zaproś nas do tańca. Jesteśmy gotowi tańczyć z Tobą w
każdym czasie: w czasie nauki,
w czasie robienia porządków, w
czasie przygotowania posiłków i
kiedy ogarnia nas senność. Jesteśmy gotowi tańczyć z Tobą tań-
cem pracy i odpoczynku, tańcem
upału, a potem też tańcem zimna. Chcemy tańczyć z Tobą
zawsze, niezależnie od tego, czy
melodie są smutne i smętne, czy
takie przy których dostajemy zadyszki. A kiedy ludzie nas potrącają, przyjmiemy to ze śmiechem, dobrze wiedząc, że w tańcu tak bywa.
Panie, zaproś nas do tańca!”
Pytania
Jaki obraz Boga dominuje w
mojej wyobraźni, w moich myślach? Jak moje wyobrażenie ma
się do obrazu Boga „tańczącego
dla nas z okrzykiem radości”?

 Co jest dla mnie największą
przeszkodą w szukaniu radości?
Co mi radość odbiera, czy nawet
ją niszczy?
Modlitwa
Duchu Święty, Ty w głębi naszej
duszy nieustannie powtarzasz
„tak”, ono odnawia nasze życie.
W ten sposób wyzwalasz nas i z
radością możemy oddać się
służbie innym ludziom.