Pytanie zadane przez Pana Adama Kowasza

Pytanie zadane przez Pana Adama Kowasza, ADKOW TECHNOLOGY:
Ochrona przestrzeni pod podłogą podniesioną – konkretne przypadki, w których jest wymagana.
Jak projektować i instalować czujki SSP w przestrzeniach międzystropowych korytarzy, jeżeli
w przestrzeniach tych instalacje wentylacji, elektryczne i inne nie pozostawiają wolnej przestrzeni
min. 50 cm wokół detektora?
Odpowiedzi udzielił V-ce Prezes Instytutu Bezpieczeństwa Pożarowego
NODEX, mgr inż. Jerzy Ciszewski
Kryteria zastosowania nadzoru
Nadzór przestrzeni podpodłogowych, międzystropowych przy pomocy czujek
pożarowych jest określany w różnych metodykach projektowania w różny sposób.
PKN-CEN TS 54-14: Systemy sygnalizacji pożarowej. Część 14: Wytyczne
planowania, projektowania, instalowania, odbioru i konserwacji
Załącznik A.5.3.8. Pustki budowlane (łącznie z przestrzeniami pod podniesioną
podłogą oraz nad podwieszonym sufitem) wymagają odrębnej ochrony przy pomocy
czujek, gdy:
 istnieje możliwość silnego rozprzestrzenienia się dymu lub ognia przez pustkę
budowlaną poza pomieszczeniem, w którym wybuchł pożar, zanim wykryją
go czujki zainstalowane poza pustką lub
 pożar w pustce budowlanej może uszkodzić kable instalacji bezpieczeństwa
zanim zostanie wykryty.
Pustka budowlana nie wymaga odrębnej ochrony, gdy:
 ma wysokość niższą niż 1 m oraz
 wymiary (długość i szerokość) są mniejsze od 10 m, oraz
 jest całkowicie obudowana elementami z niepalnego materiału, oraz
 materiał palny jest tak rozłożony, że gęstość obciążenia ogniowego nie
przekracza 25 MJ na każdy 1 m2 powierzchni, oraz, gdy
 nie są prowadzone przez nią kable instalacji bezpieczeństwa (chyba, że kable
mogą pracować w warunkach pożaru przez min. 30 min).
Wytyczne SITP WP-02:2010
Pustki budowlane, w tym przestrzenie między stropem właściwym a podwieszanym
oraz podłogą podniesioną i podłogą właściwą, mogą nie być wyposażone w czujki,
gdy:
- mają wysokość niższą niż 0,8 m oraz
- są podzielone na obszary o wymiarach maks. 10 m ×10 m niepalnymi przegrodami,
oraz
- wszystkie elementy ograniczające pomieszczenia są niepalne, oraz
- nie są prowadzone przez nie kable instalacji bezpieczeństwa ani kable instalacji
o napięciu przekraczającym 230 V (chyba, że kable wytrzymują działanie ognia przez
co najmniej 90 min), oraz
- gęstość obciążenia ogniowego materiału palnego nie przekracza 25 MJ na każdy
1 m2 powierzchni w jakiejkolwiek części pomieszczenia. Tabele obciążenia
ogniowego kabli – patrz Załącznik D specyfikacji PKN-CEN TS 54-14.
Rysunek 14. Zasada dozorowania przestrzeni
międzystropowych w korytarzu. Źródła pożaru
podpodłogowych,
Przewód, przez który płynie niewyłączony prąd przeciążenia odbiornika, nagrzewa
się na całej długości praktycznie równomiernie, na całej długości jest więc źródłem
ciepła oraz emitowanego dymu (rozkład termiczny).
Wniosek:
pożar
w
obszarze
ochrony,
jakim
jest
przestrzeń
międzystropowa/podpodłogowa korytarza, może być wykryty przez zainstalowaną
w dowolnym miejscu czujkę (jeżeli nie jest wymagana precyzyjna identyfikacja
miejsca zagrożenia).
Przyłącze kablowe – uszkodzone, obluzowane, skorodowane zaciski: w wyniku
podwyższonej rezystancji przejścia wydziela się ciepło mogące być źródłem pożaru.
Warunkiem możliwości rezygnacji z zastosowania czujek pożarowych
w przestrzeniach pod podłogą podniesioną zawierających instalacje elektryczne jest
spełnienie wymagań zawartych w wytycznych CEN/TS 54-14:2004, załącznik A, pkt
A.5.3.8.
Jeżeli można stwierdzić (wymagana deklaracja-uzgodnienie), że:
1. W przestrzeniach podpodłogowych nie występują jakiekolwiek instalacje
bezpieczeństwa budynku.
2. W przestrzeniach podpodłogowych nie występują jakiekolwiek połączenia
przewodów ułożonych w tych przestrzeniach.
3. Wszelkie połączenia przewodów instalacji są zlokalizowane w przestrzeniach nad
podniesioną podłogą i nadzorowane czujkami zgodnie z wymaganiami zawartymi
w PKN-CEN/TS 54-14.
Jeżeli przewody są przyłączone np. do puszek podłogowych floorbox, to nie mogą być
one stosowane w wykonaniu hermetycznym, a co za tym idzie – przepływ dymu do
przestrzeni nadpodłogowej, spowodowany uszkodzeniem połączeń w puszcze, nie
jest ograniczony.
4. Przestrzenie nad podniesioną podłogą, w której są prowadzone przewody, są
nadzorowane czujkami zgodnie z wymaganiami zawartymi w PKN-CEN/TS 54-14.
5. Czujki nadzorujące obszary opisane w powyższych punktach 3 i 4 powinny być
przyporządkowane do jednej i tej samej strefy dozorowej, która jest powiązana
z systemem oddymiania.
6. Instalacja jest stacjonarna.
7. Pobór mocy z poszczególnych obwodów jest ściśle określony i stały.
8. Wszystkie obwody są zabezpieczone wyłącznikami nadprądowymi
o charakterystyce typu B oraz wyłącznikami różnicowoprądowymi (obwody
oświetlenia, gniazd wtyczkowych, sterowania).
9. Wszystkie obwody są wykonane przewodami typu NHXH i zabezpieczone jak
w punkcie 8.
W takim przypadku nie zachodzi możliwość podtrzymania pożaru, kabla
w uszkodzonym obwodzie, ze względu na zanik energii inicjującej pożar.
Pożar części przewodu obciążonego nominalnie, spowodowanego nieprawidłowym
stykiem, wyprowadzonego z przestrzeni podpodłogowej do przestrzeni
nadpodłogowej, powinien być wykryty przez czujkę nadzorującą obszar, w którym
znajduje się to wyprowadzenie.
Pożar przewodu biegnącego w przestrzeni podpodłogowej, z wyprowadzeniami na
łączenia w przestrzeniach nadpodłogowych, musi być wykryty przez czujki
nadzorujące te przestrzenie nadpodłogowe.
Jednocześnie należy mieć na uwadze, że zgodnie z normą PN-IEC60364-4-482
Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Dobór
środków ochrony w zależności od wpływów zewnętrznych. Ochrona przeciwpożarowa. Dział 482.
nie zaleca się lokalizowania oprzewodowania w obrębie dróg ewakuacyjnych,
zakwalifikowanych do warunków BD2 (małe zagęszczenie ludźmi, trudne warunki
ewakuacji), BD3 (duże zagęszczenie ludźmi, łatwe warunki ewakuacji), BD4 (duże
zagęszczenie ludźmi, trudne warunki ewakuacji). Jeżeli nie można tego uniknąć,
oprzewodowanie powinno być instalowane w osłonach lub w obudowach, które nie
podtrzymują lub nie rozprzestrzeniają ognia, lub nie osiągają temperatury
wystarczającej do zapalenia otaczających materiałów w czasie określonym przepisami
dla elementów budowlanych dróg ewakuacyjnych, a jeżeli brak tych przepisów – w
ciągu 2 h.