Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej

Transkrypt

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej
Warszawa
Wydział Nauk Pedagogicznych
Raport samooceny –załącznik nr 5
Plany i programy studiów
PE_DZ
PLANY I PROGRAMY STUDIÓW
Kierunek: PEDAGOGIKA (PE)
- Studia stacjonarne pierwszego stopnia (PEn – DZ)
2009/2010
1
PE_DZ
im. Marii Grzegorzewskiej
Warszawa
Studia stacjonarne pierwszego stopnia (PEn – DZ)
2009/2010
W roku akademickim 2009/2010
1. Lokalna polityka edukacyjna- II, III rok
2. Andragogika – III rok
3. Edukacja medialna- I,II, III rok
4. Animacja społeczno-kulturowa- I, II, III rok
5. Doradztwo zawodowe - I, II, III rok
6. Psychopedagogika kreatywności- I, II, III rok
7. Wychowanie przedszkolne- I, II, III rok
8. Pedagogika wczesnoszkolnai korekcyjna- I, II, III rok
kierunek
PEDAGOGIKA
spec. nienauczycielskie
spec. nauczycielskie
LOKALNA
POLITYKA
EDUKACYJNA
PEDAGOGIKA
WCZESNOSZKOLNA
I KOREKCYJNA
ANDRAGOGIKA
WYCHOWANIE
PRZEDSZKOLNE
EDUKACJA MEDIALNA
ANIMACJA
SPOŁECZNOKULTUROWA
DORADZTWO
ZAWODOWE
PSYCHOPEDAGOGIKA
KREATYWNOŚCI
2
PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA I KOREKCYJNA(specjalność nauczycielska)
KIERUNEK
Miejsce
PE_DZ
Pedagogika,
studia pierwszego stopnia stacjonarne ( specjalność główna, dodatkowa)
studia pierwszego stopnia niestacjonarne – PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA)
studia drugiego stopnia niestacjonarne – PEDAGOGIKA KOREKCYJNA ( kontynuacja
kierunku , po specjalności pedagogika wczesnoszkolna lub wychowanie przedszkolne)
Studiowanie tej specjalności przygotowuje przyszłych pedagogów do pracy z dziećmi potrzebującymi indywidualnej
pomocy w korygowaniu i kompensowaniu zaburzeń i braków utrudniających uczenie się. Praca z dziećmi o
specyficznych trudnościach w uczeniu się wymaga szerokich umiejętności w zakresie: formułowania indywidualnej,
wielostronnej diagnozy pedagogicznej, planowania i projektowania działań kompensacyjno-korekcyjnych zgodnie z
potrzebami dziecka, rozwijania samodzielności dziecka, wiary we własne siły, potrzeby dążenia do sukcesu i osiągania
celów.
Studiowanie tej specjalności daje dodatkowe kompetencje do pełnienia roli nauczyciela klas początkowych, szczególnie
w szkołach integracyjnych. Specjalność pedagogika korekcyjna i wczesnoszkolna - jest nową specjalnością
nauczycielską, bardzo poszukiwaną na rynku usług edukacyjnych. Wszyscy nasi pierwsi absolwenci znaleźli
zatrudnienie zgodnie z własnymi zainteresowaniami, uzyskanymi kompetencjami i podjęli pracę w: poradniach,
świetlicach korekcyjnych, klasach integracyjnych, przedszkolach i klasach początkowych, w ośrodkach szkolnowychowawczych, w sanatoriach itp.
Podstawa prawna kwalifikacji zawodowych:
Przygotowanie pedagogiczne nauczycielskie. Posiadane kwalifikacje oraz uprawnienia zawodowe określa
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 marca 2009 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji
wymaganych od nauczycieli. Absolwent posiada kwalifikacje oraz uprawnienia do prowadzenia zajęć na stanowisku
nauczyciela kl. 0-III oraz wychowania przedszkolnego szkoły podstawowej oraz pedagoga w zakresie zajęć korekcyjnowyrównawczych
WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE (specjalność nauczycielska)
KIERUNEK
Pedagogika,
studia pierwszego stopnia stacjonarne ( specjalność główna, dodatkowa)
studia pierwszego stopnia niestacjonarne
studia drugiego stopnia niestacjonarne – ( kontynuacja kierunku , po specjalności
pedagogika wczesnoszkolna lub wychowanie przedszkolne)
Miejsce
Studia przygotowują kandydatów do pracy w zawodzie nauczyciela przedszkola. Planowane obniżenie wieku
rozpoczynania nauki szkolnej do 6 lat, objęcie dzieci 5-letnich obowiązkową opieką przedszkolną i konieczność
upowszechniania edukacji przedszkolnej wymaga przygotowania nauczycieli, którzy będą mogli zapewnić ciągłość
oddziaływań edukacyjnych.
Absolwent tej specjalności zdobywa wiedzę i umiejętności dotyczące rozwoju i edukacji dzieci w wieku
przedszkolnym.
Absolwent otrzymuje tytuł licencjata w zakresie dwóch specjalności nauczycielskich: Pedagogiki wczesnoszkolnej
i pedagogiki przedszkolnej lub Specjalności ogólnopedagogicznej
i pedagogiki przedszkolnej.
Absolwent jest przygotowany do działalności edukacyjnej nie tylko z dziećmi, ale także z ich rodzinami; potrafi
współpracować ze środowiskiem lokalnym na rzecz zapewnienia dzieciom korzystnych warunków rozwoju. Może
zatem podjąć następującą pracę:

nauczyciela w przedszkolach publicznych i niepublicznych;

doradcy pedagogicznego w środowisku lokalnym w zakresie problematyki rodzin z małymi dziećmi;

lidera współpracy pomiędzy przedszkolem i szkołą.
Przygotowanie pedagogiczne nauczycielskie. Posiadane kwalifikacje oraz uprawnienia zawodowe określa
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 marca 2009 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji
wymaganych od nauczycieli. Absolwent posiada kwalifikacje oraz uprawnienia do prowadzenia zajęć na stanowisku
nauczyciela wychowania przedszkolnego, nauczyciela wspierającego w placówkach przedszkolnych integracyjnych oraz
nauczyciela nauczania zintegrowanego
3
PSYCHOPEDAGOGIKA KREATYWNOŚCI ( specjalność nienauczycielska)
KIERUNEK
Pedagogika ,
studia pierwszego stopnia stacjonarne
Miejsce
PE_DZ
Obecnie istnieje pilna potrzeba kształcenia dla szeroko rozumianej twórczości. Ukończenie proponowanego cyklu
kształcenia umożliwi absolwentowi pełnienie m.in. takich funkcji jak:

diagnozowanie uczniów (wychowanków) o ponadprzeciętnych zdolnościach twórczych.

rozwijanie i kultywowanie zdolności, umiejętności i postaw twórczych wychowanków, czyli prowadzenie
treningów twórczości.

wartościowanie nowości (i „nowinek") pedagogicznych.

umiejętność twórczego rozwiązywania problemów pedagogicznych oraz wdrażania innowacji, czyli np.
zaprojektowanie nowych metod czy pomocy dydaktycznych, opracowanie programu autorskiego itp.
Głównymi przedmiotami studiowania m.in. są: psychologia twórczości, innowatyka, filozofia kreatywności, socjologia
twórczości, pedagogika alternatywna, pedagogika twórczości itp., w tym dużo treningów psychologicznych oraz
warsztatów. Studenci będą mieli możliwość wybierania przedmiotów według własnych preferencji. Z powyższego
wynika, że są to studia dla ambitnych studentów, o nastawieniu innowacyjnym, pomysłowych.
Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje oraz uprawnienia do prowadzenia zajęć z zakresu
treningów twórczości oraz rozwijania zdolności uczniów w placówkach edukacyjnych na stanowisku pedagoga
oraz w innych instytucjach zgodnie z uzyskanymi kwalifikacjami.
DORADZTWO ZAWODOWE ( specjalność nienauczycielska)
KIERUNEK
Pedagogika,
studia drugiego stopnia niestacjonarne
Miejsce
Absolwent posiada:
- wiedzę pedagogiczną, socjologiczną i psychologiczną z zakresu doradztwa zawodowego; praktyczne umiejętności
w zakresie posługiwania się warsztatem diagnostycznym, praktycznego działania w poradnictwie zawodowym
oraz tworzenia własnego warsztatu metodycznego,
- praktyczne kompetencje w zakresie: poradnictwa zawodowego wobec osób niepełnosprawnych, w szczególności:
kierowania do specjalistycznych ośrodków szkoleniowych, współpracy z organami rentowymi, prowadzenia
doradztwa w zakresie działalności gospodarczej lub rolniczej podejmowanej przez osoby niepełnosprawne, oraz
współpracy z instytucjami realizującymi rehabilitację zawodową.
Miejsce zatrudnienia absolwenta:

doradca zawodowy w Powiatowym Urzędzie Pracy, dokonujący oceny zdolności do pracy, umożliwiający
wybór odpowiedniego zawodu, szkolenia, czy przekwalifikowania zawodowego osobom zdrowym, jak też
niepełnosprawnym;

doradca zawodowy-pedagog w szkole publicznej lub prywatnej, prowadzący orientację zawodową
uczniów

doradca zawodowy zatrudniony w poradni psychologiczno- pedagogicznej wchodzący w skład zespołów
orzekających o kierunku kształcenia, wyborze szkoły dla uczniów niepełnosprawnych;

doradca zawodowy- współpracownik ZUS w zespole orzekającym o niezdolności do pracy;

doradca zawodowy uczestniczący w pracach Zespołów do Spraw Orzekania o stopniu
niepełnosprawności, szczególnie w ustalaniu rodzaju szkolenia i zatrudniania osób niepełnosprawnych.
Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje do zajmowania stanowiska doradcy
zawodowego zgodnie z Rozp. MEN z dnia 12.03.2009
4
ANDRAGOGIKA ( specjalność nienauczycielska)
KIERUNEK
Pedagogika,
Miejsce
PE_DZ
Absolwent dysponuje:

podstawową wiedzą ogólnopedagogiczną, socjologiczną i psychologiczną niezbędną do zrozumienia
społeczno-kulturowego kontekstu edukacji osób dorosłych oraz do konstruowania własnego
rozwoju zawodowego.;

praktycznymi umiejętnościami w zakresie komunikacji społecznej, diagnozowania potrzeb
edukacyjnych, doskonalenia swoich kompetencji w zakresie praktycznego działania oraz tworzenia
własnego warsztatu metodycznego

umiejętnością refleksyjnego spojrzenia na własną rolę zawodową oraz pogłębionego rozumienia
rzeczywistości edukacyjnej.
Miejsce zatrudnienia absolwenta:
Absolwent uzyskuje podstawowe kwalifikacje zawodowe do pracy w obszarze edukacji szkolnej i pozaszkolnej
dorosłych. Powinien być przygotowany do pracy w instytucjach edukacji ustawicznej dorosłych (np. centra kształcenia
ustawicznego, szkoły dla dorosłych, kształcenie kursowe, edukacja ogólnokształcąca i zawodowa w zakładach pracy).
Osobne miejsce zajmuje przygotowanie do pracy w zakresie poradnictwa i doradztwa zawodowego, rodzinnego, a także
organizacji pracy kulturalno-oświatowej z osobami dorosłymi, prowadzenia zajęć turystycznych i rekreacyjnych oraz
organizacji pracy oświatowej w takich specjalistycznych organizacjach, jak np. Związek Zakładów Doskonalenia
Zawodowego, Towarzystwo Wiedzy Powszechnej oraz w różnorodnych organizacjach oświatowych samorządowych i
gospodarczych. Absolwent powinien umieć sprawnie współpracować z licznymi zagranicznymi placówkami
andragogicznymi zwłaszcza w obszarze Unii Europejskiej, m. in, w ramach programu Socrates – Grundtvig i Erasmus,
uczestniczyć w europejskiej kooperacji w obszarach: kształcenia otwartego i zdalnego - Open and Distance Learning
(ODL) oraz nowoczesnych technologii informacji i komunikacji w edukacji dorosłych - Information and Communication
Technology (ICT). Ważne jest przygotowanie do pracy w ramach wolontariatu udzielającego pomocy społecznej osobom
dorosłym i starszym w ramach organizacji państwowych, prywatnych oraz organizacji pozarządowych.
Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje do pracy w instytucjach edukacji ustawicznej
dorosłych w zakresie poradnictwa i doradztwa zawodowego, rodzinnego, organizacji pracy kulturalno-oświatowej.
ANIMACJA SPOŁECZNO - KULTUROWA (specjalność nienauczycielska)
KIERUNEK
Pedagogika,
Miejsce
Absolwent posiada:

podstawową
wiedzę
pedagogiczną,
socjologiczną,
psychologiczną
i
antropologiczną
dotyczącą
rozwoju
człowieka,
ogólną
wiedzę
o
obszarach
kultury
i sztuki oraz praktyczne umiejętności w zakresie plastyki, literatury, muzyki, filmu
i kultury bytu.

umiejętność animowania uczestnictwa w kulturze dzieci, młodzieży i różnych kręgów dorosłych, a także znać
biologiczne i psychiczne właściwości człowieka we wszystkich okresach jego życia.

Umiejętność oceny potrzeby i możliwości jednostki oraz społeczności lokalnych w zakresie kultury, edukacji,
problemów społecznych; przygotować inicjatywy społeczne i programy działalności z obszaru kultury
materialnej i symbolicznej, kultury relacji międzyludzkich. Powinien także rozumieć i doceniać znaczenie
tradycji i obyczaju w określaniu tożsamości kulturowej, wypowiedzi poprzez sztukę w samorealizacji
człowieka.
Studia wspomagają postawy poznawcze i twórcze studentów, kształtują świadomość etyczną, wyobraźnię społeczną,
refleksyjność wobec własnego życia, roli zawodowej i rzeczywistości społeczno-kulturowej oraz samodzielność w
tworzeniu własnych kwalifikacji w zależności od nowych zadań i specyficznych potrzeb instytucji, środowiska, rynku
pracy.
Absolwenci specjalizacji Animacja społeczno-kulturowa mogą podjąć pracę we wszystkich instytucjach życia
społecznego i kulturalnego w skali lokalnej, krajowej i europejskiej, w których istotna rolę odgrywają elementy
kulturowe i edukacyjne, jak radio, prasa, telewizja, public relations, event marketing, fundrising; w instytucjach
samorządu lokalnego, stowarzyszeniach, fundacjach i innych organizacjach pozarządowych, ośrodkach kultury i
5
PE_DZ
turystyki, placówkach edukacyjnych i opiekuńczych; szczególnie we wspólnotach środowiskowych,
wyznaniowych, etnicznych, a także korporacjach zawodowych.
Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje do organizowania i prowadzenia działalności społecznowychowawczej i kulturalnej w placówkach edukacyjnych i samorządu lokalnego
6
LOKALNA POLITYKA EDUKACYJNA (specjalność nienauczycielska)
KIERUNEK
Pedagogika,
Miejsce
PE_DZ
Obszar projektów i działań społecznych określany mianem lokalnej polityki edukacyjnej należy do nurtu myślenia o
lokalności jako istotnym aspekcie życia współczesnego społeczeństwa. Zdobycze technologiczne i ekonomiczne
ostatnich dekad zestawione z przemianami w sferze wartości, obyczaju oraz z rosnącym obszarem nierównych szans
życiowych, skłaniają do poszukiwania rozwiązań licznych problemów nie tylko w wymiarze międzynarodowym czy
państwowym, ale również w obszarze zjawisk lokalnych. Uwzględnienie lokalnej perspektywy staje się coraz ważniejsze
również w dziedzinie edukacji. Zaangażowana społeczność lokalna, zwłaszcza rodzice, dyrektorzy szkół i nauczyciele, to
wciąż niedoceniany partner władz publicznych w dziedzinie szeroko rozumianych reform edukacyjnych. Polityka
edukacyjna samorządu lokalnego to często efekt powierzchownych diagnoz i mniej lub bardziej udanych prób
dostosowania się do realiów prawno-finansowych. Mając to na uwadze, autorzy programu specjalności „Lokalna
polityka edukacyjna” uznali, że dla poprawy jakości edukacji, zwłaszcza na poziomie podstawowym i gimnazjalnym,
ważne jest akademickie przygotowanie nowego pokolenia pracowników sfery publicznej, posiadających zarówno
szerokie spojrzenie na proces dokonujących się zmian społecznych, wiedzę pedagogiczną, jak i umiejętności praktyczne
pomocne w działaniu na poziomie społeczności lokalnej.
Wiedza i umiejętności nabyte w ramach specjalności dają absolwentowi specjalności:
szerokie spojrzenie na zagadnienia edukacji we współczesnym kontekście przemian cywilizacyjnych i kulturowych;
zdolność pogłębionej analizy sytuacji oświaty w wymiarze lokalnym (zwłaszcza powiązań między edukacją,
rynkiem pracy i jakością życia mieszkańców);
umiejętność diagnozowania problemów i tworzenia projektów rozwoju lokalnego w dziedzinie edukacji;
umiejętność tworzenia projektów aktywizujących społeczność lokalną w obszarze działań obywatelskich, inicjatyw
ekonomicznych i kulturalnych.
Miejsca pracy dostępne dla absolwenta specjalności można lokalizować w trzech obszarach życia publicznego:
Instytucje samorządowe: pracownik urzędu samorządu terytorialnego każdego szczebla (urzędów
gmin/dzielnicy, urzędów powiatowych, urzędów marszałkowskich), w ramach wydziałów związanych z zadaniami
oświatowymi samorządu; pracownik instytucji związanych z samorządem terytorialnym, których zadania obejmują
zintegrowane działania na rzecz rozwoju lokalnego.
Organizacje pozarządowe: pracownik organizacji pozarządowych (typu community worker), działających w
środowiskach lokalnych, o kompetencjach badawczych, projektowych i organizacyjnych.
Instytucje państwowe: pracownik urzędów państwowych (np. kuratorium).
Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje do zatrudnienia na stanowiskach związanych z
problematyką polityki edukacyjnej w wymiarze lokalnym w urzędach państwowych, samorządowych, organizacjach
pozarządowych: Ustawa o pracownikach samorządowych (Dz.U. 2001r. Nr 142, poz. 1593), art. 3.1.; Rozporządzenie w
sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach
gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz.U. 2000r. Nr 61, poz. 707).
7
EDUKACJA MEDIALNA (specjalność nienauczycielska)
KIERUNEK
Pedagogika,
Miejsce
PE_DZ
Absolwent
studiów
przygotowany
jest
do
nowych
wyzwań
związanych
z różnorodnymi funkcjami mediów, zwłaszcza edukacyjnymi i ich dynamicznie rosnącymi możliwościami we
współczesnym świecie. Posiada wiedzę ogólną, a także o komunikowaniu społecznym i kształceniu
multimedialnym.
Miejsca zatrudnienia;

placówki oświatowe (jako: specjalista ds. mediów i informatyzacji w szkole, technolog kształcenia,
specjalista ds. kształcenia na odległość)

instytucje medialne

urzędy pracy

instytucje doradztwa zawodowego.
Przygotowanie pedagogiczne. Absolwent posiada kwalifikacje m.in. do zajmowania stanowiska pedagoga – specjalisty
ds. mediów i informatyzacji w szkołach, dydaktyka medialnego.
PEDAGOGIKA OPIEKUŃCZO-SOCJALNA ( specjalność nauczycielska)
KIERUNEK
Miejsce
Pedagogika,
studia pierwszego stopnia stacjonarne ( specjalność dodatkowa)
studia I stopnia niestacjonarne
studia II stopnia niestacjonarne
Program specjalności Pedagogika opiekuńcza i socjalna koncentruje się wokół zagadnień opieki i wychowania w
środowisku naturalnym i instytucjach społeczno-edukacyjnych. W centrum zainteresowania usytuowane są problemy
wychowania w rodzinie oraz pomocniczej roli, jaka wobec dziecka i rodziców pełni szkoła, placówki opiekuńcze, kulturalne
i socjalne, resocjalizacyjne i inne.
Student specjalności Pedagogika opiekuńcza i socjalna przygotowywany jest do szeroko rozumianej pracy
opiekuńczo-wychowawczej z dzieckiem i rodziną. Ma zdobywać wiedzę i umiejętności, które pozwolą mu diagnozować
problemy wychowawcze, organizować pomoc
i wsparcie społeczne, socjalne, psychologiczne. Ma być specjalistą od
budowania programów wychowawczych i aktywizowania środowiska lokalnego na rzecz pomocy dziecku i rodzinie.
Kształcenie w zakresie tej specjalności ma służyć rozwojowi i modernizacji tradycyjnych funkcji opiekuńczo- socjalnych,
kulturalno-wychowaczych, prewencyjno-resocjalizacyjnych szkoły i innych placówek opiekuńczych i edukacyjnych.
Absolwent specjalności pedagogika opiekuńcza i socjalna przygotowany jest do pracy w szkole jako pedagog szkolny,
jako wychowawca w świetlicy, animator zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych, organizator współpracy z rodzicami i z
szeroko rozumianym środowiskiem lokalnym. Współpracuje z samorządem lokalnym, ze służbami socjalnymi,
lokalnymi instytucjami kulturalnymi, z mediami, z policją, sądem. Jego miejscem zatrudnienia mogą być także różne
inne placówki wychowawczo- opiekuńcze ( internaty, ośrodki szkolno-wychowawcze), a także administracja szkolna
oraz organizacje pozarządowe działające na rzecz pomocy dziecku i rodzinie.
8
PE_DZ
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej Warszawa
_________________________________________________________________________________________________________________________________________
Studia stacjonarne pierwszego stopnia (PEn-DZ)
Zał. Nr 1 do uchwały Nr 104/08-09 RWNP z dnia 27.05.2009 r.
Plany 2007/2008 uwzględniające zmiany do Uch. 104/08-09 z 27 maja 2009r.
Kod i nazwa przedmiotu
Rok
studiów
Kod jednostki
organizacyjnej
Łączny
wymiar
godzin
Forma
zaliczenia
Liczba
punktów
ECTS
I sem.
wyk.
II sem.
ćw
wyk.
ćw.
Przedmioty kształcenia ogólnego (A)
5001-S1-JEZYK Język obcy - 1
I
5001
60
ZAL
5001-S2-JEZYK Język obcy - 2
II
5001
60
E
0000-0A1BHP Bezpieczeństwo i Higiena Pracy
I
4
ZAL
100S-0A2TEI Technologia informacyjna
I
1001
30
ZO
2
30
5002-0A1WF Wychowanie fizyczne
I
5002
60
ZO
1
30
30
120
90
RAZEM
5
30
30
30
30
4
8
4
ŁĄCZNIE
214
214
Przedmioty obowiązkowe obejmujące treści kształcenia podstawowego (B)
100S-1B1FIL Filozofia
I
2001
60
E
8
30
30
9
PE_DZ
100S-1B1ETY Etyka
I
2001
15
ZO
2
100S-1B1SOC Socjologia
I
2001
90
E
9
30
15
100S-1B1POG Psychologia ogólna
I
2002
45
E
6
30
15
100S-1B1PPG Podstawy pedagogiki
I
1001
30
ZO
4
30
100S-1B1KPE Kierunki pedagogiki współczesnej
I
1001
60
E
100S-1B1PRC Psychologia rozwoju człowieka
I
2002
45
100S-1B1PSP Psychologia społeczna
I
2002
45
RAZEM
15
15
30
8
30
30
ZO
3
15
30
E
5
15
30
75
135
390
45
120
60
ŁĄCZNIE
390
Przedmioty obowiązkowe obejmujące treści kształcenia kierunkowego (C)
100S-1C1HWI Historia wychowania
I
1001
45
ZO
3
100S-1C1TWY Teoria wychowania
I
1001
45
E
4
30
15
100S-1C1DYD Dydaktyka
I
1001
60
E
6
30
30
100S-1C2PSP Pedagogika społeczna
II
1001
60
E
6
100S-AS3LIC Seminarium dyplomowe, złożenie pracy dyplomowej
III
1000
60
ZAL
10
RAZEM
270
29
30
30
15
30
30
60
30
75
ŁĄCZNIE
60
75
270
Przedmioty obowiązkowe poszerzające wiedzę ogólną (D)
100S-1D1BPR Biomedyczne podstawy rozwoju
I
2002
45
ZO
3
30
100S-1D1WZP Wybrane zagadnienia prawa
I
2002
30
ZO
2
30
15
10
PE_DZ
100S-1D1POP Pierwsza pomoc przedmedyczna
I
2002
15
ZO
1
100S-1D1PES Pedagogika specjalna
I
1002
30
ZO
2
100S-1D1PU1 Problemy współczesnej Europy – 1
I
2003
15
ZAL
100S-1D2PU2 Problemy współczesnej Europy – 2
II
2003
15
E
4
100S-1D2MBA Metody badań
II
1001
30
ZO
2
RAZEM
180
15
30
15
14
15
30
60
30
ŁĄCZNIE
45
45
15
30
180
Przedmioty specjalnościowe - specjalność nienauczycielska (E1)
Łącznie
690
specjalność nienauczycielska: EDUKACJA MEDIALNA (EME) – przedmioty specjalnościowe (E1)
100S-1E1ECM Edukacja czytelnicza i medialna
I
1001
45
ZO
3
100S-1E1MTD Media tradycyjne
I
1001
30
ZO
2
100S-1E2EPI Edukacyjne problemy społeczeństwa wiedzy
II
1001
45
E
5
100S-1E2IED Internet w edukacji
II
1001
45
E
5
100S-1E2ETM Etyka mediów
II
2001
45
E
5
100S-1E2MWE Metodyka wykorzystywania mediów w edukacji
II
1001
45
E
5
100S-1E2EZK Edukacyjne zastosowania komputerów
II
1001
45
E
5
15
30
100S-1E2KUJ Kultura języka
II
1004
45
E
5
15
30
100S-1E2AUE Autoprezentacja z elementami retoryki
II
1001
30
ZO
2
30
100S-1E2PKM Projektowanie komunikatów medialnych
II
1001
30
ZO
2
30
30
15
15
30
15
30
15
30
30
11
PE_DZ
100S-1E2REL Podstawy Public Relations
II
1001
15
ZO
1
15
100S-1E2GKO Grafika komputerowa
II
1001
30
ZO
2
30
100S-1E2TEE Telewizja w edukacji
II
1001
45
ZO
3
100S-1E3MDK Media w doskonaleniu kwalifikacji nauczycieli
III
1001
45
E
5
15
100S-1E3PAM Prawne aspekty mediów
III
2003
15
E
3
15
100S-1E3MES Media w edukacji specjalnej
III
1002
30
E
4
15
15
100S-1E3NAO Nauczanie na odległość
III
1001
45
E
5
15
30
100S-1E3ZME Zagrożenia mediów
III
1001
45
E
5
15
30
100S-1E3KBN Komputer w badaniach naukowych
III
1001
15
ZO
1
100S-1P1EME Praktyka asystencka (ciągła) w instytucjach, działach
medialnych (m.in. redakcje prasowe, radiowe, telewizyjne) - 2 tyg. (40 godz.)
{zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów
- Uch. 70/08-09}
I
1001
ZAL
2
100S-1P2EME Praktyka asystencko-pedagogiczna (śródroczna) w
instytucjach i organizacjach posiadających działy o charakterze medialnym
oraz w placówkach edukacyjnych - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki
obowiązuje od 2009/10 wszystkich studentów - Uch. 70/08-09}
II
1001
ZAL
3
100S-1P3EME Praktyka pedagogiczna (śródroczna) w placówkach
edukacyjnych - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10
obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09}
III
1001
ZAL
3
RAZEM
15
690
30
15
135
ŁĄCZNIE
30
76
255
45
255
690
specjalność nienauczycielska: LOKALNA POLITYKA EDUKACYJNA (LPE) – przedmioty specjalnościowe (E1)
100S-1E1EUE Edukacja w Unii Europejskiej
I
1001
30
E
4
30
12
PE_DZ
100S-1E1ZLP Założenia lokalnej polityki edukacyjnej
I
1001
30
E
4
30
100S-1E2DPO Diagnozowanie potrzeb edukacyjnych
II
1001
30
ZO
2
15
15
100S-1E2SAM Samokształcenie
II
1001
30
ZO
2
100S-1E2WSE Wyrównywanie szans edukacyjnych
II
1001
90
E
8
15
30
100S-1E2STE Samorząd terytorialny
II
2003
30
ZO
2
30
100S-1E2OPO Organizacje pozarządowe w oświacie
II
1001
30
ZO
2
30
100S-1E2ARP Edukacja a rynek pracy
II
1001
30
E
4
100S-1E2MBT Metody badań terenowych
II
1001
30
E
4
100S-1E2EWI Edukacja wielokulturowa
II
1001
45
E
5
15
100S-1E2ISS Instytucje społeczeństwa obywatelskiego
II
1001
30
ZO
2
30
100S-1E2ZAS Zarządzanie systemem edukacji
II
1001
30
E
4
100S-1E2DPR Diagnoza i postępowanie resocjalizacyjne
II
1002
30
E
4
100S-1E2ZSZ Zarządzanie szkołą
II
1001
60
ZO
4
100S-1E3PG1 Polityka edukacyjna gminy – 1
II
1001
30
ZAL
100S-1E3PG2 Polityka edukacyjna gminy – 2
III
1001
30
E
100S-1E3AL1 Animacja społeczności lokalnej – 1
II
1001
30
ZAL
100S-1E3AL2 Animacja społeczności lokalnej – 2
III
1001
30
E
6
15
15
100S-1E3PSO Praca socjalna
III
2003
45
E
5
15
30
I
1001
ZAL
2
100S-1P1LPE Praktyka asystencka w szkołach podstawowych - 2 tyg. (40
godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich
studentów - Uch. 70/08-09}
30
15
30
30
15
15
30
30
30
30
30
30
6
30
15
15
13
PE_DZ
100S-1P2LPE Praktyka animacyjna w wydziałach/referatach oświaty przy
urzędach gminy/dzielnicy - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od
2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09}
II
1001
ZAL
3
100S-1P3LPE Praktyka dyplomowa w organizacjach pozarządowych - 3 tyg.
(60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich
III
1001
ZAL
3
RAZEM
60
240
210
180
30
30
30
30
30
30
15
15
30
30
ŁĄCZNIE
690
76
690
specjalność nienauczycielska: ANDRAGOGIKA (AND) – przedmioty specjalnościowe (E1)
100S-1E1AND Andragogika
I
1001
60
E
6
100S-1E2POD Psychologia człowieka dorosłego
II
2002
60
E
6
100S-1E2ANS Andragogika specjalna
II
1002
60
E
6
100S-1E2ASK Animacja społeczno-kulturowa
II
1001
60
ZO
4
15
45
100S-1E2OKD Organizacja i kierowanie oświatą dorosłych
II
1001
60
E
6
30
30
100S-1E2PTA Podstawy teorii andragogicznych
II
1001
60
E
6
100S-1E2POZ Poradnictwo i orientacja zawodowa
II
1001
30
ZO
2
100S-1E2MKD Metodyka kształcenia dorosłych
II
1001
30
E
4
100S-1E2DYR Dydaktyka dorosłych
II
1001
60
E
6
100S-1E2PUK Podstawy edukacji zdalnej
II
1002
60
E
6
30
30
30
30
30
14
PE_DZ
100S-1E3ANP Andragogika porównawcza
III
1001
30
E
4
30
100S-1E3PSD Praca socjalna z osobami dorosłymi
III
2003
60
E
6
30
30
100S-1E3WZG Wybrane zagadnienia z gerontologii
III
2002
60
E
6
30
30
100S-1P1AND Praktyka asystencko-pedagogiczna orientacji zawodowej w
placówkach oświatowo-kulturalnych dla osób dorosłych - 2 tyg. (40 godz.)
{zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów
- Uch. 70/08-09}
I
1001
ZAL
2
100S-1P2AND Praktyka pedagogiczna orientacji zawodowej w placówkach
oświatowo-kulturalnych dla osób dorosłych - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu
praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/0809}
II
1001
ZAL
3
100S-1P3AND Praktyka pedagogiczna zawodowa w placówkach oświatowokulturalnych (w tym: centra kształcenia ustawicznego, muzea, domy kultury,
biblioteki) - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10
III
1001
ZAL
3
195
225
RAZEM
ŁĄCZNIE
690
76
135
135
690
specjalność nienauczycielska: PSYCHOPEDAGOGIKA KREATYWNOŚCI (PKR) – przedmioty specjalnościowe (E1)
100S-1E1TEU Techniki efektywnego uczenia się
I
1001
30
ZO
2
30
100S-1E1TIN Trening interpersonalny
I
1001
15
ZO
1
15
100S-1E1PEA Pedagogika alternatywna
I
1001
30
ZO
2
30
100S-1E2PTW Psychologia twórczości
II
2002
45
E
5
15
30
100S-1E2PZD Pedagogika zdolności
II
1001
30
E
4
15
15
100S-1E2DZP Diagnozowanie zdolności i postaw twórczych
II
1001
30
E
4
15
15
15
PE_DZ
100S-1E2DYT Dydaktyka twórczości
II
1001
30
ZO
2
30
100S-1E2PET Pedagogika twórczości
II
1001
60
E
6
15
100S-1E2SOT Socjologia twórczości
II
2001
15
E
3
15
100S-1E2MKE Metodyka kształcenia twórczego w edukacji przedszkolnej
II
1001
30
E
4
15
15
100S-1E2MKT Metodyka kształcenia twórczego w edukacji szkolnej
II
1001
30
ZO
4
15
15
100S-1E2TRT Trening twórczości
II
1001
75
ZO
5
100S-1E2MKO Metodyka kształcenia twórczego osób dorosłych
II
1001
60
ZO
6
100S-1E2REK Reklama
II
1002
30
ZO
2
100S-1E2PSU Pedagogika sukcesu
II
1001
30
ZO
4
100S-1E2OSB Organizacja szkoleń dla biznesu
II
1001
30
ZO
4
100S-1E2MAS Marketing społeczny
II
1001
30
E
4
100S-1E3APR Autoprezentacja
III
1001
15
ZO
1
15
100S-1E3JBT Jakościowe badania twórczości
III
1001
30
ZO
2
30
100S-1E3WPL Warsztaty plastyczne
III
1003
15
ZO
1
15
100S-1E3WMU Warsztaty muzyczne
III
1003
15
ZO
1
15
100S-1E3WTE Warsztaty teatralne
III
1003
15
ZO
1
15
100S-1P1PKR Praktyka asystencko-pedagogiczna w domach kultury,
ośrodkach animacji społeczno-kulturalnej - 2 tyg. (40 godz.) {zmiana opisu
praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/0809}
I
1001
ZAL
2
100S-1P2PKR Praktyka pedagogiczna w poradniach pedagogicznopsychologicznych - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10
II
1001
ZAL
3
15
30
30
45
15
45
30
30
30
15
15
16
PE_DZ
100S-1P3PKR Praktyka pedagogiczna zawodowa w publicznych i
niepublicznych placówkach edukacyjnych (ośrodkach twórczej edukacji,
szkołach, przedszkolach, firmach szkoleniowych) - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana
opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch.
70/08-09}
III
1001
ZAL
3
RAZEM
75
255
90
270
30
30
15
30
ŁĄCZNIE
690
76
690
specjalność nienauczycielska: DORADZTWO ZAWODOWE (DZA) – przedmioty specjalnościowe (E1)
100S-1E1ZAW Zawodoznawstwo
I
1001
60
E
6
100S-1E2PTZ Podstawy teoretyczne poradnictwa zawodowego
II
1001
30
E
4
100S-1E2SUD Społeczne uwarunkowania rozwoju zawodowego
II
1001
45
ZO
3
100S-1E2ORP Organizacja poradnictwa zawodowego w Polsce
II
1001
30
ZO
2
100S-1E2EUR Eurodoradztwo
II
1001
45
E
5
15
30
100S-1E2DOP Doradztwo personalne
II
1001
30
ZO
2
15
15
100S-1E2PZN Poradnictwo zawodowe dla osób niepełnosprawnych
II
1002
30
E
4
15
15
100S-1E2DZK Diagnostyka zawodowa i planowanie kariery
II
1002
45
E
5
100S-1E2DZN Diagnostyka zawodowa dla osób niepełnosprawnych
II
1002
30
E
4
15
15
100S-1E3IR1 Informacja zawodowa i rynek pracy – 1
II
1001
45
ZAL
100S-1E3IR2 Informacja zawodowa i rynek pracy – 2
III
1001
45
E
100S-1E3MPZ Metody pracy doradcy zawodowego
III
1001
60
100S-1E3BHP Prawo pracy i BHP
III
2003
30
30
30
15
30
15
30
8
30
15
E
6
30
30
E
4
15
15
17
PE_DZ
100S-1E3KWD Komputerowy system wspomagania doradcy zawodowego
III
1001
30
ZO
2
100S-1E3PDT Podstawy pośrednictwa pracy
III
1001
30
E
4
100S-1P1DZA Praktyka asystencko-pedagogiczna orientacji zawodowej w
placówkach edukacyjnych (licea ogólnokształcące i gimnazja) - 2 tyg. (40
godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiązuje wszystkich
I
1001
ZAL
2
100S-1P2DZA Praktyka pedagogiczna orientacji zawodowej w poradniach
psychologiczno-pedagogicznych - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki
od 2009/10 obowiązuje wszystkich studentów - Uch. 70/08-09}
II
1001
ZAL
3
100S-1P3DZA Praktyka pedagogiczna zawodowa w placówkach doradztwa
zawodowego (urzędy pracy, biura karier zwodowych, biura doradztwa
zawodowego itp.) - 3 tyg. (60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10
III
1001
ZAL
3
RAZEM
585
67
30
15
15
180
165
ŁĄCZNIE
105
135
585
specjalność nienauczycielska: ANIMACJA SPOŁECZNO-KULTUROWA (ASK) – przedmioty specjalnościowe (E1)
100S-1E1WWK Wprowadzenie do wiedzy o kulturze
I
1001
30
E
4
30
100S-1E1KBY Kultura bycia
I
1004
30
ZO
2
100S-1E2ZAP Podstwowe zagadnienia sztuki plastycznej
II
1003
30
ZO
2
30
100S-1E2ZAM Podstawowe zagdanienia sztuki muzycznej
II
1003
30
ZO
2
30
100S-1E2ZAD Podstawowe zagadnienia sztuki słowa i dramy
II
1003
30
ZO
2
30
100S-1E2TKR Trening kreatywności
II
1001
30
ZO
2
30
30
18
PE_DZ
100S-1E2MEW Metodyka organizacji i prowadzenia zajęć w zakresie
wybranej dziedziny (jeden przedmiot do wyboru):
100S-1E2MEP Metodyka organizacji i prowadzenia zajęć w zakresie
plastyki,
100S-1E2MEM Metodyka organizacji i prowadzenia zajęć w zakresie
muzyki,
100S-1E2MEZ Metodyka organizacji i prowadzenia zajęć w zakresie sztuki
słowa i dramy
II
1003
60
E
8
100S-1E2POA Praca z grupą – organizacja i animacja społeczno-kulturowa
II
1001
30
ZO
2
100S-1E2PAK Podstawy animacji społeczno-kulturowej
II
1001
60
E
8
100S-1E2ETP Etnopedagogika
II
1001
30
ZO
2
100S-1E2OIS Organizacja i działanie instytucji systemu oświatowego
II
2003
15
E
3
100S-1E2MAN Metodyka oddziaływań animacyjnych w środowisku
II
1001
30
ZO
2
100S-1E2PSZ Patologia życia społecznego
II
1002
30
E
4
30
100S-1E2EMI Edukacja międzykulturowa
II
1001
60
E
6
30
100S-1E2DSM Diagnoza środowiskowa i metody badań terenowych
II
1001
30
ZO
2
100S-1E3TUA Trening umiejętności komunikacyjnych w pracy animatora
kultury
III
1001
30
ZO
2
100S-1E3PPI Projekt programu animacji
III
1001
90
E
10
100S-1E3PRR Programy promocji kultury środowiska/regionu
III
1001
30
ZO
2
30
100S-1E3KSA Kręgi społęczno-kulturowych alternatyw
III
1001
30
ZO
2
30
I
1001
ZAL
2
100S-1P1ASK Praktyka pedagogiczna kolonijna w placówkach wypoczynku
wakacyjnego dla dzieci - 2 tyg. (40 godz.) {realizowana od 2007/08,
zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiazuje wszystkich studentów Uch. 70/08-09}
15
45
30
30
30
30
15
30
30
30
30
30
60
19
PE_DZ
100S-1P2ASK Praktyka asystencko-pedagogiczna śródroczna w świetlicach
środowiskowych, socjoterapeutycznych, domach kultury - 3 tydz. (60 godz.)
{obowiązuje II rok tylko w 2008/09 - Uch. 70/08-09}
II
1001
ZAL
3
100S-1P2ASKa Praktyka asystencko-pedagogiczna śródroczna w świetlicach
środowiskowych, socjoterapeutycznych - 1 tydz. (20 godz.) {obowiązuje II
rok od 2009/10 - Uch. 70/08-09}
II
1001
ZAL
1
100S-1P2ASKb Praktyka asystencko-pedagogiczna śródroczna w
placówkach kultury - 1 tydz. (20 godz.) {obowiązuje II rok od 2009/10 Uch. 70/08-09}
II
1001
ZAL
1
100S-1P2ASKc Praktyka asystencko-pedagogiczna śródroczna w ośrodkach
inicjatyw lokalnych i organizacjach - 1 tydz. (20 godz.) {obowiązuje II rok od
2009/10}
II
1001
ZAL
1
100S-1P3ASK Praktyka pedagogiczna dyplomowa ciągła w placówce
animacji kultury i środowiska zgodnie z profilem pracy dyplomowej - 3 tyg.
(60 godz.) {zmiana opisu praktyki od 2009/10 obowiazuje wszystkich
III
1001
ZAL
3
RAZEM
705
75
30
270
ŁĄCZNIE
150
255
705
specjalność nauczycielska: WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE (WYP) – przedmioty specjalnościowe (E1) - zmiana planów od 2009/10
100S-1E1PEP Pedagogika przedszkolna
I
1004
15
E
4
15
100S-1E1OWP Organizacja wychowania przedszkolnego w placówkach
przedszkolnych i klasach zerowych {realizowany przez I rok do 2008/09 Uch. 98/08-09}
I
1004
15
ZO
1
15
100S-1E1OWY Organizacja wychowania przedszkolnego {realizuje I rok od
2009/10 - Uch. 98/08-09}
I
1004
15
ZO
1
15
100S-1E1IWP Integracyjne wychowanie przedszkolne
I
1004
15
E
3
15
100S-1E1EMG Emisja głosu
I
1003
15
ZO
1
15
20
PE_DZ
100S-1E1PLO Podstawy logopedii
I
1004
15
ZO
1
15
100S-1E2PDU Pedeutologia
II
1001
15
ZO
1
100S-1E2POT Prawo oświatowe
II
2003
15
E
3
100S-1E2FDZ Formy dziecięcych zajęć {realizowany przez II rok do
2008/09 - Uch. 98/08-09}
II
1004
30
ZO
2
100S-1E2WYZ Wychowanie zdrowotne {realizowany przez II rok do
2008/09 - Uch. 98/08-09}
II
1004
45
ZO
3
100S-1E2KUD Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci
{realizowany przez II rok do 2008/09 - Uch. 98/08-09}
II
1004
30
ZO
2
100S-1E2WRJ Wspomaganie rozwoju języka {realizowany przez II rok do
2008/09 - Uch. 98/08-09}
II
1004
45
E
5
15
30
100S-1E2EMD Edukacja matematyczna dzieci {realizowany przez II rok
do 2008/09 - Uch. 98/08-09}
II
1004
45
E
5
15
30
100S-1E2PZY Przyroda w wychowaniu dzieci {realizowany przez II rok
do 2008/09 - Uch. 98/08-09}
II
1004
45
ZO
3
100S-1E2WRO Wychowanie rodzinne i obywatelskie {realizowany przez
II rok do 2008/09 - Uch. 98/08-09}
II
1004
30
ZO
2
30
100S-1E2WYC Wychowanie przez sztukę {realizowany przez II rok do
2008/09 - Uch. 98/08-09}
II
1003
30
ZO
2
30
100S-1E2WYT Wychowanie techniczne {realizowany przez II rok do
2008/09 - Uch. 98/08-09}
II
1003
30
ZO
2
30
100S-1E2FZD Formy zajęć w przedszkolu {realizuje II rok od 2009/10 Uch. 98/08-09}
II
1004
30
ZO
2
30
100S-1E2WZF Wychowanie zdrowotne i fizyczne {realizuje II rok od
2009/10 - Uch. 98/08-09}
II
1004
45
ZO
3
15
15
30
15
30
30
15
15
30
30
21
PE_DZ
100S-1E2WKU Wychowanie i kształtowanie umiejętności społecznych
dzieci {realizuje II rok od 2009/10 - Uch. 98/08-09}
II
1004
45
ZO
3
100S-1E2RMG Rozwój mowy, gotowość do nauki czytania i pisania
{realizuje II rok od 2009/10 - Uch. 98/08-09}
II
1004
45
E
5
15
30
100S-1E2EMD* Edukacja matematyczna dzieci ze wspomaganiem rozwoju
umysłowego {realizuje II rok od 2009/10 - Uch. 98/08-09}
II
1004
45
E
5
15
30
100S-1E2PED Przyroda w edukacji przedszkolnej {realizuje II rok od
2009/10 - Uch. 98/08-09}
II
1004
45
ZO
3
100S-1E2KUZ Kształtowanie umiejętności życiowych {realizuje II rok od
2009/10 - Uch. 98/08-09}
II
1004
45
ZO
3
45
100S-1E2WST Wychowanie przez sztukę i technikę {realizuje II rok od
2009/10 - Uch. 98/08-09}
II
1003
30
ZO
2
30
100S-1E3DZD Diagnoza i zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze (od 2009/10
za 100S-1E3WSZ Wychowanie i kształcenie sześciolatków w przedszkolu
i klasie „O” - Uch. 98/08-09)
III
1004
45
E
5
15
100S-1E3PPE Podstawy i programy edukacyjne (od 2009/10 zmiana nazy
przedmiotu za "Programy wychowania przedszkolnego, pakiety
edukacyjne" - Uch. 98/08-09)
III
1004
15
ZO
1
15
100S-1P1WYP Praktyka asystencka w placówkach wychowania
przedszkolnego – przedszkola ogólnodostępne - 2 tyg. (40 godz.) {zmiana
opisu praktyki obowiązuje od 2009/10 wszystkich studentów - Uch.
70/08-09}
I
1004
ZAL
2
100S-1P2WYP Praktyka asystencko-pedagogiczna w placówkach
wychowania przedszkolnego - 3 tyg. (60 godz.) {realizowana przez II rok
tylko w 2008/09 - Uchw. 70/08-09}
II
1004
ZAL
3
100S-1P2WYPa Praktyka asystencka w placówkach integracyjnego
wychowania przedszkolnego – przedszkola integracyjne - 1 tydz. (20 godz.)
{obowiązuje od 2009/10 - Uch. 70/08-09}
II
1004
ZAL
1
45
15
30
30
22
PE_DZ
100S-1P2WYPb Praktyka asystencko-pedagogiczna w placówkach
wychowania przedszkolnego – przedszkola ogólnodostępne - 2 tyg. (40 godz.)
{obowiązuje od 2009/10 - Uch. 70/08-09}
II
1004
ZAL
2
100S-1P3WYP Praktyka pedagogiczna w placówkach wychowania
przedszkolnego – przedszkola ogólnodostępne - 3 tyg. (60 godz.) {obowiązuje
od 2009/10 - Uch. 70/08-09}
III
1004
ZAL
3
RAZEM
495
54
90
180
60
Moduł kompetencyjny (druga specjalność)
360
30
360
ŁĄCZNIE
855
84
855
165
specjalność nauczycielska: PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA I KOREKCYJNA (PWK) – przedmioty specjalnościowe (E1) - zmiana planów od 2009/10
100S-1E1PEP* Pedagogika przedszkolna
I
1004
15
E
3
15
100S-1E1PEW Pedagogika wczesnoszkolna
I
1004
60
E
6
30
100S-1E1EMG Emisja głosu
I
1003
15
ZO
1
15
100S-1E1PLO Podstawy logopedii
I
1004
15
ZO
1
15
100S-1E2PDU Pedeutologia
II
1001
15
ZO
1
100S-1E2POT Prawo oświatowe
II
2003
15
E
3
100S-1E2EDS Edukacja dziecka sześcioletniego {przedmiot realizowany
do 2008/2009 - Uch. 99/08-09}
II
1004
45
ZO
3
45
100S-1E2PJP Podstawy nauczania języka polskiego
II
1004
30
ZO
2
30
100S-1E2PMA Podstawy nauczania matematyki
II
1004
30
ZO
2
30
100S-1E2PWS Podstawy wiedzy o środowisku
II
1004
15
ZO
1
15
100S-1E2GZR Gry i zabawy ruchowe
II
5002
30
ZO
2
30
30
15
15
23
PE_DZ
100S-1E2WUW Warsztaty umiejętności wychowawczych {przedmiot
realizowany do 2008/2009 - Uch. 99/08-09}
II
1004
30
ZO
2
100S-1E2WSZ Współpraca szkoły z rodzicami i środowiskiem lokalnym
II
1004
15
ZO
1
15
15
ZO
1
15
15
100S-1E2EMU Edukacja muzyczna (do wyboru 2 z 3)
100S-1E2EPL Edukacja plastyczna (do wyboru 2 z 3)
30
II
1003
15
ZO
1
100S-1E2PKD Psychologia kliniczna dziecka
II
2002
30
E
4
100S-1E2PDN Przygotowanie dziecka do nauki w szkole {przedmiot
realizowany od 2009/10 - Uch. 99/08-09}
II
1004
45
ZO
3
100S-1E2EDP Edukacja polonistyczna {realizowany przez II rok do
2008/09 w wymiarze ćw. 60 godz. 4 pkt), od 2009/10 zmiana wymiaru
godzin i pkt. - Uch. 99/08-09}
II
1004
45
ZO
3
45
100S-1E2EDM Edukacja matematyczna {realizowany przez II rok do
2008/09 w wymiarze ćw. 60 godz. 4 pkt), od 2009/10 zmiana wymiaru
godzin i pkt. - Uch. 99/08-09}
II
1004
45
ZO
3
45
100S-1E2EDR Edukacja środowiskowa
II
1004
30
ZO
2
30
100S-1E2MZE Metody zabawowe w edukacji wczesnoszkolnej {przedmiot
II
1004
30
ZO
2
100S-1E2MNZ Metodyka naucznia zintegrowanego {przedmiot
II
1004
30
ZO
2
100S-1E2WSZ Współpraca szkoły z rodzicami i środowiskiem lokalnym
{przedmiot realizowany od 2009/10 - Uch. 99/08-09}
II
1004
15
ZO
1
15
100S-1E3WII Wychowanie i nauczanie integracyjne
III
1004
30
ZO
2
30
100S-1E3POK Podstawy pedagogiki korekcyjnej
III
1004
45
E
5
100S-1E2ETE Edukacja techniczna (do wyboru 2 z 3)
15
15
45
30
15
15
15
30
24
PE_DZ
100S-1E3DTJ Diagnoza i terapia pedagogiczna – język polski
III
1004
60
ZO
4
60
100S-1E3DTM Diagnoza i terapia pedagogiczna – matematyka
III
1004
60
ZO
4
60
100S-1E3LET Literatura dla dzieci z elementami terapii
III
1004
30
ZO
2
30
100S-1E3MWD Metody wspomagania rozwoju dziecka
III
1004
45
E
5
100S-1E3KOZ Korygowanie zaburzeń mowy dziecka
III
1004
30
ZO
2
30
100S-1E3MRD Monitorowanie rozwoju dziecka
III
1004
30
ZO
2
30
100S-1E3KPT Konstruowanie programów terapeutycznych
III
1004
30
ZO
2
100S-1P1PWKa Praktyka wprowadzająca w kl. 0-III szkoły podstawowej - 1
tydz. (20 godz.) {obowiazuje od roku 2008/09 - Uch. 7/08-09}
I
1004
ZAL
1
100S-1P1PWKb Praktyka wprowadzająca w poradniach psychologicznopedagogicznych - zajęcia korekcyjno-wyrównawcze - 1 tydz. (20 godz.)
{obowiazuje od roku 2008/09 - Uch. 7/08-09}
I
1004
ZAL
1
100S-1P2PWKa Praktyka asystencka w kl. 0-III szkoły podstawowej - 2 tyg.
(40 godz.) {obowiazuje od roku 2008/09 - Uch. 7/08-09}
II
1004
ZAL
2
100S-1P2PWKb Praktyka asystencka w poradniach psychologicznopedagogicznych - zajęcia korekcyjno-wyrównawcze - 1 tydz. (20 godz.)
II
1004
ZAL
1
100S-1P3PWKa Praktyka pedagogiczna w poradniach psychologicznopedagogicznych - zajęcia korekcyjno-wyrównawcze - 2 tyg. (40 godz.)
III
1004
ZAL
2
100S-1P3PWKb Praktyka pedagogiczna w kl. 0-III szkoły podstawowej - 1
tydz. (20 godz.) {obowiazuje od roku 2008/09 - Uch. 7/08-09}
III
1004
ZAL
1
RAZEM - do 2009/10
900
80
15
30
30
45
450
60
345
25
PE_DZ
RAZEM - od 2010/11
ŁĄCZNIE
915
81
60
465
60
330
915
26
Przedmioty kształcenia ogólnego (A)
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK ANGIELSKI –A2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
DANE OSOBY PROWADZĄCEJ /
OSÓB PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
Studium Języków Obcych
OKREŚLENIE PRZEDMIOTÓW
WPROWADZAJĄCYCH WRAZ
Z WYMAGANIAMI WSTEPNYMI
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
LICZBA PUNKTÓW ECTS
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA
CELE
Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom
nabywanie umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European
Framework of Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie
sprawności językowych dla studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie.
METODY DYDAKTYCZNE
Konwersatorium, rozmowy
TREŚCI PROGRAMOWE
Treści merytoryczne przedmiotu: A2 poziom średnio zaawansowany niższy: po ukończeniu kursu na poziomie A2 student potrafi:
zrozumieć i stosować słownictwo dotyczące życia codziennego; zakres rozumienia i zdolność komunikacji rozszerza się z tematyki
osobistej na tematy dotyczące pracy, zatrudnienia, spędzania wolnego czasu, hobby; potrafi porozumieć się w zakresie prostych i
rutynowych czynności wymagających bezpośredniej wymiany informacji, np. robiąc zakupy, dokonując rezerwacji w hotelu, czy podczas
wizyty u lekarza; potrafi zrozumieć i przeprowadzić krotka i bardzo podstawowa rozmowę telefoniczna np. poprosić o rozmowę z kimś,
poinformować, że ktoś jest niedostępny, zaproponować przyjęcie wiadomości dla niedostępnej w danej chwili osoby; potrafi zrozumieć i
udzielić prostych informacji jak dostać się z jednego miejsca do drugiego, rozumie i potrafi stosować niezbędne słownictwo dotyczące
określania kierunków, zna podstawowe nazewnictwo geograficzne; potrafi napisać list prywatny lub notatkę grzecznościową np. z
podziękowaniem. Treści merytoryczne w nauczaniu języka angielskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego
poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i
pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym
do nauki języka angielskiego na poziomie A2.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
New English File - Clive Oxenden, Christina Latam Koenig, OUP
English Matters
English Vocabulary in Use by Murphy, Cambridge
Total English - Antonia Clare, JJ Wilson, wyd. Longan
Ideas and Issues - Advanced, Martin Hunt
Face2Face- Chris Redston, Gillie Cunningham wyd. Cambridge
1. Inside Out - Sue Kay, Vaughan Jones, wyd. Macmillan
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Testy, prezentacje, prace domowe, artykuły, aktywny udział w zajęciach, wypowiedzi ustne, prace pisemne
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK ANGIELSKI –B1
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA
CELE
Cele przedmiotu: nauczanie i doskonalenie praktycznej znajomości języka angielskiego w sposób umożliwiający studentom nabywanie
umiejętności językowych wymaganych na poszczególnych poziomach opisanych w dokumencie: A Common European Framework of
Reference ( CEF ), Wspólny System Europejski. CEF oznacza docelowy poziom kursu języka obcego w zakresie sprawności językowych dla
studentów rozpoczynających naukę na danym poziomie.
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Treści merytoryczne przedmiotu: B1 poziom średnio zaawansowany: po ukończeniu kursu na poziomie B1 student potrafi: zrozumieć
zasadnicze punkty jasnej informacji sformułowanej w języku standardowym na znane mu tematy związane ze szkoła, praca,
wypoczynkiem; rozumie te części programów TV i radiowych, które dotyczą aktualnych wydarzeń współczesnych lub zainteresowań
osobistych i zawodowych studenta; potrafi poradzić sobie w większości sytuacji praktycznych, w których może się znaleźć w czasie
pobytu w lub podróży po kraju, w którym używany jest dany język (np. korzystanie ze środków transportu publicznego, uzyskiwanie
informacji turystycznej bezpośrednio, telefonicznie lub poprzez e-mail, w hotelu, restauracji, banku, na zakupach); potrafi wyrazić swoje
emocje, marzenia, nadzieje i ambicje, opisać plany, wyrazić opinie i przedstawić prosta argumentacje w sprawach, na których się zna
lub, które go interesują; potrafi opowiedzieć jakąś historie, treść filmu, przeczytanego artykułu lub książki; potrafi napisać proste
opowiadanie na znany lub interesujący go temat, list prywatny oraz podstawowe podanie o prace z prostym opisem własnych
umiejętności i stosowna argumentacja. Treści merytoryczne w nauczaniu języka angielskiego są określone ogólnie poprzez CELE i
PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania,
słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących si 1 podręczniku
kursowym przeznaczonym do nauki języka angielskiego na poziomie B. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych
lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka angielskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i
materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
English Matters
Inside Out - Sue Kay, Vaughan Jones, wyd. Macmillan
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
28
PE_DZ
29
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK ANGIELSKI –B2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA
CELE
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Treści merytoryczne przedmiotu: B2 poziom średnio zaawansowany wyższy: po ukończeniu kursu na poziomie B2 student potrafi:
zrozumieć dłuższą wypowiedz na żywo np. prezentacje, program TV lub radiowy na temat zarówno konkretny (specjalistyczny) jak i
abstrakcyjny, o ile prezenter posługuje się językiem standardowym, mówi starannie, składnie i wyraźnie; potrafi ze zrozumieniem
przeczytać (wysłuchać) i skomentować teksty (wypowiedzi) z zakresu swojej specjalizacji, przeczytać ze zrozumieniem fragmenty
współczesnych utworów literackich i wypowiedzieć swoje wrażenia, nie tylko odtworzyć treść; potrafi uczestniczyć w dyskusji, w której
przedstawia własna argumentacje, umie sformułować sady "za i przeciw"; w rozmowie prawidłowo stosuje zwroty i wyrażenia
kolokwialne, które pomagają podtrzymywać konwersacje, np. podkreśla swoje zainteresowanie, wyraża zgodność stanowisk lub
sygnalizuje odmienne, wyraża aprobatę, zdziwienie czy niedowierzanie; dysponuje wystarczająco szerokim słownictwem, czynnym i
biernym, aby opisać np. reprodukcje znanego obrazu albo, w samodzielnie przygotowanej prezentacji, zarekomendować zwiedzenie
ciekawego, znanego mu miejsca, np. fragmentu miasta, jego atrakcji; wykazując się znajomością formy, potrafi skonstruować prosty
esej, napisać recenzje filmu lub książki, raport z realizacji jakiegoś projektu, CV i list motywacyjny; efektywnie posługuje się słownikiem
monolingwalnym wykazując wrażliwość na kontekst w stosowaniu słów i zwrotów. Treści merytoryczne w nauczaniu języka
angielskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz
rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie
przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka angielskiego na poziomie B2. Szczegółowe
zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka angielskiego w
oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym
rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
English Matters
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
30
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
31
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK ANGIELSKI –C1
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA
CELE
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Treści merytoryczne przedmiotu: C1 poziom zaawansowany: po ukończeniu kursu na poziomie C1 student uzyska większą pewność i
swobodę w sprawnościach językowych rozwijanych na poziomie B2, a w szczególności potrafi: zrozumieć nie tylko szeroki sens ale
również, implikowane przez kontekst oraz styl wypowiedzi pisemnej lub ustnej, podteksty zawarte w dłuższych całościach; rozumie
sens wypowiedzi przekazywanych w formach odbiegających od języka standardowego / literackiego, tzn. rozumie język potoczny, slang,
różne formy żargonu; rozumie naturę idiomów i wypowiedzi z zastosowaniem eufemizmów, potrafi posługiwać się nimi w praktyce; z
powodzeniem wykorzystuje intuicje w poznawaniu znaczenia nowego słownictwa i rozumieniu kontekstu; potrafi parafrazować (ustnie
i pisemnie) oryginalna wypowiedz / tekst; potrafi efektywnie czytać dłuższe teksty, specjalistyczne i ogólne, wydobywając z nich, w
zależności od potrzeby, główna myśl i / lub potrzebne szczegóły; potrafi mówić płynnie i atrakcyjnie dzięki świadomemu używaniu
synonimów i stosowaniu omówień; sprawnie funkcjonuje w sytuacjach akademickich, zawodowych i towarzyskich demonstrując
pewność w operowaniu strukturami, które łączy w bardziej złożone całości w sposób logiczny i spójny za pomocą właściwych dla
danego języka łączników (tzw. linking devices); w wypowiedziach ustnych i pisemnych świadomie i konsekwentnie stosuje taką
"formułę" języka, którą tonem, stylem, słownictwem i formą odpowiada sytuacji i statusowi rozmówcy / adresatowi tekstu; potrafi
napisać poprawnie skonstruowany esej, raport, abstrakt i pismo urzędowe klarownie formułując tezy, argumentacje i wnioski. Treści
merytoryczne w nauczaniu języka angielskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje
naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści
programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka
angielskiego na poziomie C1. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania
opracowane przez wykładowcę języka angielskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem
liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
English Matters
32
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
33
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK ROSYJSKI –A2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA
CELE
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
podziękowaniem. Treści merytoryczne w nauczaniu języka rosyjskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego
do nauki języka rosyjskiego na poziomie A2. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany
nauczania opracowane przez wykładowcę języka rosyjskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z
uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Genowefa Drozdowska, M Sztolberg - Język rosyjski dla studentów pedagogiki” Toruń 2000
Materiały własne
300 ćwiczeń z j. rosyjskiego - Józef Dobrowolski, PCE
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
34
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK ROSYJSKI –B1
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA
CELE
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
informacji turystycznej bezpośrednio, telefonicznie lub poprzez e-mail, w hotelu, restauracji, banku, na zakupach); potrafi wyrazić swoje
emocje, marzenia, nadzieje i ambicje, opisać plany, wyrazić opinie i przedstawić prosta argumentacje w sprawach, na których się zna
lub, które go interesują; potrafi opowiedzieć jakąś historie, treść filmu, przeczytanego artykułu lub książki; potrafi napisać proste
umiejętności i stosowna argumentacja. Treści merytoryczne w nauczaniu języka rosyjskiego są określone ogólnie poprzez CELE i
słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i ucz 1 cych się podręczniku
kursowym przeznaczonym do nauki języka rosyjskiego na poziomie B. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych
lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka rosyjskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i
LITERATURA
Genowefa Drozdowska, M Sztolberg - Język rosyjski dla studentów pedagogiki” Toruń 2000
OBOWIAZKOWA
Materiały własne
300 ćwiczeń z j. rosyjskiego - Józef Dobrowolski, PCE
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
35
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK NIEMIECKI-A1
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA
CELE
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Treści merytoryczne przedmiotu: A1 poziom początkujący: po ukończeniu kursu na poziomie A1 student, gdy mówi się wolno i wyraźnie,
potrafi: przedstawić siebie i innych, formułować proste zdania, pytać i odpowiadać w prostych rozmowach na temat własnej osoby i
otoczenia, np. skąd pochodzi, gdzie mieszka, rodzina, znajomi, zainteresowania; potrafi nazwać i w prosty sposób opisać własne
otoczenie np. pokój, mieszkanie, dom oraz posiadane rzeczy i przedmioty; potrafi zrozumieć i zastosować praktycznie wyrażenia i
podstawowe frazy stosowane w sytuacjach codziennych i towarzyskich oraz te, których celem jest zaspokojenie podstawowych,
konkretnych potrzeb; potrafi przeczytać i zrozumieć ogólne informacje zawarte w ogłoszeniach, plakatach i broszurach reklamowych;
potrafi napisać krotki, prosty tekst np. życzenia lub pozdrowienia; potrafi wypełnić formularz z danymi osobowymi. Treści merytoryczne
w nauczaniu języka niemieckiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki
i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w
wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka niemieckiego na
poziomie A1. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez
wykładowcę języka niemieckiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin
przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Studio d wyd. Cornelsen
Deutsch deine Chance
Repetytorium gramatyczne z języka niemieckiego , Ewa Brewińska , PWN
Gramatyka niemiecka dla początkujących, ST. Beza
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
36
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK NIEMIECKI-A2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA
CELE
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
A2 poziom średnio zaawansowany niższy: po ukończeniu kursu na poziomie A2 student potrafi: zrozumieć i stosować słownictwo
dotyczące życia codziennego; zakres rozumienia i zdolność komunikacji rozszerza się z tematyki osobistej na tematy dotyczące pracy,
zatrudnienia, spędzania wolnego czasu, hobby; potrafi porozumieć się w zakresie prostych i rutynowych czynności wymagających
bezpośredniej wymiany informacji, np. robiąc zakupy, dokonując rezerwacji w hotelu, czy podczas wizyty u lekarza; potrafi zrozumieć i
przeprowadzić krotka i bardzo podstawowa rozmowę telefoniczna np. poprosić o rozmowę z kimś, poinformować, że ktoś jest
niedostępny, zaproponować przyjęcie wiadomości dla niedostępnej w danej chwili osoby; potrafi zrozumieć i udzielić prostych informacji
jak dostać się z jednego miejsca do drugiego, rozumie i potrafi stosować niezbędne słownictwo dotyczące określania kierunków, zna
podstawowe nazewnictwo geograficzne; potrafi napisać list prywatny lub notatkę grzecznościową np. z podziękowaniem. Treści
merytoryczne w nauczaniu języka niemieckiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje
naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści
programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki
języka niemieckiego na poziomie A2. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania
opracowane przez wykładowcę języka niemieckiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem
liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
37
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK NIEMIECKI-B1
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA
CELE
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
informacji turystycznej bezpośrednio, telefonicznie lub poprzez e-mail, w hotelu, restauracji, banku, na zakupach); potrafi wyrazić
swoje emocje, marzenia, nadzieje i ambicje, opisać plany, wyrazić opinie i przedstawić prosta argumentacje w sprawach, na których się
zna lub, które go interesują; potrafi opowiedzieć jakąś historie, treść filmu, przeczytanego artykułu lub książki; potrafi napisać proste
umiejętności i stosowna argumentacja. Treści merytoryczne w nauczaniu języka niemieckiego są określone ogólnie poprzez CELE i
słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku
kursowym przeznaczonym do nauki języka niemieckiego na poziomie B1. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych
lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka niemieckiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i
materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów) oraz formy jego
zaliczenia.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
38
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK FRANCUSKI-A2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA
CELE
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
podziękowaniem. Treści merytoryczne w nauczaniu języka francuskiego są określone ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego
do nauki języka francuskiego na poziomie A2. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych lektoratów precyzują plany
nauczania opracowane przez wykładowcę języka francuskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i materiały własne, z
uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz formy jego zaliczenia.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Cafe Creme . P. Delaisne, N. McBride wyd. Hachette Deja-vu,
G. Migdalska, C. Billard
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
39
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK FRANCUSKI-B1
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA , CELE
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
informacji turystycznej bezpośrednio, telefonicznie lub poprzez e-mail, w hotelu, restauracji, banku, na zakupach); potrafi wyrazić
swoje emocje, marzenia, nadzieje i ambicje, opisać plany, wyrazić opinie i przedstawić prosta argumentacje w sprawach, na których się
zna lub, które go interesują; potrafi opowiedzieć jakąś historie, treść filmu, przeczytanego artykułu lub książki; potrafi napisać proste
umiejętności i stosowna argumentacja. Treści merytoryczne w nauczaniu języka francuskiego są określone ogólnie poprzez CELE i
słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i uczących się podręczniku
kursowym przeznaczonym do nauki języka francuskiego na poziomie B1. Szczegółowe zagadnienia tematyczne dla poszczególnych
lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka francuskiego w oparciu o wybrany podręcznik kursowy i
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
40
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Nauk Pedagogicznych
PE
NAZWA PRZEDMIOTU
JĘZYK OBCY JĘZYK FRANCUSKI-B2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
I stopnia
I,II
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
SEMESTR
I-IV
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
5001-S1-JEZYK
5001-S2-JEZYK
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Instytut
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
120
Seminaria
-
Egzamin
ZAŁOŻENIA
CELE
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
B2 poziom średnio zaawansowany wyższy: po ukończeniu kursu na poziomie B2 student potrafi: zrozumieć dłuższą wypowiedz na żywo
np. prezentacje, program TV lub radiowy na temat zarówno konkretny (specjalistyczny) jak i abstrakcyjny, o ile prezenter posługuje się
językiem standardowym, mówi starannie, składnie i wyraźnie; potrafi ze zrozumieniem przeczytać (wysłuchać) i skomentować teksty
(wypowiedzi) z zakresu swojej specjalizacji, przeczytać ze zrozumieniem fragmenty współczesnych utworów literackich i
wypowiedzieć swoje wrażenia, nie tylko odtworzyć treść; potrafi uczestniczyć w dyskusji, w której przedstawia własna argumentacje,
umie sformułować sady "za i przeciw"; w rozmowie prawidłowo stosuje zwroty i wyrażenia kolokwialne, które pomagają
podtrzymywać konwersacje, np. podkreśla swoje zainteresowanie, wyraża zgodność stanowisk lub sygnalizuje odmienne, wyraża
aprobatę, zdziwienie czy niedowierzanie; dysponuje wystarczająco szerokim słownictwem, czynnym i biernym, aby opisać np.
reprodukcje znanego obrazu albo, w samodzielnie przygotowanej prezentacji, zarekomendować zwiedzenie ciekawego, znanego mu
miejsca, np. fragmentu miasta, jego atrakcji; wykazując się znajomością formy, potrafi skonstruować prosty esej, napisać recenzje filmu
lub książki, raport z realizacji jakiegoś projektu, CV i list motywacyjny; efektywnie posługuje się słownikiem monolingwalnym
wykazując wrażliwość na kontekst w stosowaniu słów i zwrotów. Treści merytoryczne w nauczaniu języka francuskiego są określone
ogólnie poprzez CELE i PROGRAM dla danego poziomu, który obejmuje naukę gramatyki i słownictwa oraz rozwijanie poszczególnych
sprawności tj. czytania, słuchania, mówienia i pisania. Treści programowe zawarte są w wybranym wspólnie przez wykładowcę i
uczących się podręczniku kursowym przeznaczonym do nauki języka francuskiego na poziomie B2. Szczegółowe zagadnienia tematyczne
dla poszczególnych lektoratów precyzują plany nauczania opracowane przez wykładowcę języka francuskiego w oparciu o wybrany
podręcznik kursowy i materiały własne, z uwzględnieniem liczby godzin przeznaczonych na lektorat w określonym rodzaju studiów oraz
formy jego zaliczenia.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
41
PE_DZ
WYCHOWANIA FIZYCZNE
(obowiązkowy wybór jednych zajęć z wychowania fizycznego)
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
PE
I stopnia
I
SEMESTR
I
WYCHOWANIE FIZYCZNE
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
5002-0A1WF
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
Instytut
Studium Wychowania
Fizycznego i Sportu
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
-
ZO
ZAŁOŻENIA
CELE
Osiągnięcie wiedzy i umiejętności pozwalających na utrzymanie kondycji psychofizycznej. Utrwalanie nawyków higienicznych,
wdrażanie prozdrowotnego trybu życia. Rozwój sprawności fizycznej i umiejętności ruchowych, ocena i samoocena zdrowia,
sprawności i wydolności organizmu.
METODY DYDAKTYCZNE
ĆWICZENIA
TREŚCI PROGRAMOWE
Naturalne formy ruchu: bieg, taniec. Zajęcia ogólnorozwojowe: blok gier zespołowych: piłka siatkowa, koszykówka, kometkaorganizacja zawodów, sędziowanie. Zasady samooceny sprawności i wydolności (Test Coopera). Kształtowanie cech
motorycznych: siła szybkość, wytrzymałość, gibkość. Budowanie planu indywidualnych ćwiczeń korekcyjnych - kryteria. Ruch
jako forma wyrazu: taniec, aerobik - tworzenie konspektów i ich realizacja. Zajęcia ogólnorozwojowe na siłowni: ćw. mm brzucha,
grzbietu, klatki piersiowej, nóg, obręczy barkowej.
LITERATURA
Fabis, Melcer "Metoda małych obwodów stacyjnych"
OBOWIAZKOWA
Mazurek "Gimnastyka podstawowa"
Cichalewska, Kolarczyk "Aerobic-podstawy teoretyczne"
Mazur "Piłka siatkowa-metodyka nauczania"
LITERATURA
1. L. Kulczycka "Metody relaksacyjne"
UZUPEŁNIAJĄCA
2. T. Kasperczyk "Wady postawy ciała"
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
obecność na ćwiczeniach, aktywność,
42
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
PE
I stopnia
I
SEMESTR
I
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY
KOD PRZEDMIOTU
0000-0A1BHP
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Stanisława Kadulska
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
4
ZALICZENIE
Ćwiczenia
Seminaria
-
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie studentów z podstawami prawnymi bezpieczeństwa i higieny pracy.
Przekonanie studentów o konieczności przestrzegania przepisów i zasad bhp.
Przygotowanie studentów do kształtowania warunków pracy zgodnych z zasadami ergonomii
Przygotowanie studentów do oceny zagrożeń występujących na stanowiskach pracy oraz metodami eliminowania tych
zagrożeń.
CELE
Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z przepisami z zakresu prawa pracy – z uwzględnieniem różnych form zatrudnienia i
związaną z nimi ochroną prawną pracowników, a także zasad BHP wynikających z prawa polskiego i wspólnotowego.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, dyskusja grupowa, analiza aktów prawnych, praca na kazusach, przygotowanie pism procesowych i urzędowych
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Regulacje prawne z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy.
3. Identyfikacja zagrożeń czynnikami szkodliwymi dla zdrowia, uciążliwymi i niebezpiecznymi.
4. Analiza okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
5. Kształtowanie bezpiecznych zachowań pracowników w procesach pracy.
6. Zasady postępowania w sytuacjach zagrożeń.
7. Ochrona przeciwpożarowa oraz ochrona środowiska naturalnego.
8.
LITERATURA
Wiktor Leszczyński, Krystyna Zakrzewska - Szczepańska Bezpieczeństwo i higiena pracy w kodeksie pracy,
OBOWIAZKOWA
Warszawa 2005.
Kodeks pracy po zmianach . Stan prawny na 1 stycznia 2008 r.
Komputerowe stanowisko pracy - aspekty zdrowotne i ergonomiczne pod redakcją J. Bugajskiej,
Wydawnictwo CIOP, Warszawa 2005 r.
Bezpieczeństwo pracy i ergonomia" praca zbiorowa pod redakcją prof. dr. hab. Danuty Koradeckiej CIOP
Warszawa 1997
LITERATURA
Alojzy Czech, Waldemar Krusiński Poradnik ochrony pracy 2005 r.
UZUPEŁNIAJĄCA
Ustawy i Rozporządzenia związane z bezpieczeństwem człowieka w środowisku pracy.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie testu, obecność na ćwiczeniach, aktywność, przygotowanie pism procesowych i urzędowych
43
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Z WYMAGANIA\I WSTEPNYMI
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-0A1TEI
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
TECHNOLOGIA INFORMACYJNA
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
Prof.
Jan Łaszczyk
Dr
Małgorzata Jabłonowska
Dr
Joanna Łukasiewicz - Wieleba
Dr
Sergo Kuruliszwili
Dr
Maria Trzcińska – Król
Mgr
Alicja Baum
Mgr
Mariusz Fila
Mgr
Urszula Fila
Mgr
Monika Góral
Mgr
Daniel Kantor
Mgr
Katarzyna Korbecka
Mgr
Anna Róża Makaruk
Mgr
Anna Proń
Mgr
Justyna Wiśniewska
Mgr
Aleksandra Zalewska
Wykład
Ćwiczenia
30
Instytut
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZO
0 lub 2.00
ZAŁOŻENIA
Nabywanie przez studenta kompetencji samodzielnego kształcenia ustawicznego w dziedzinie technik informatycznych
CELE
Poszerzenie i ugruntowanie wiedzy z zakresu technologii informacyjnej. Kształtowanie umiejętności konfiguracji i obsługi systemu
operacyjnego, korzystania z pakietu MS Office oraz innych programów przydatnych nauczycielowi w pracy zawodowej.
METODY DYDAKTYCZNE
Ćwiczenia praktyczne, pokaz
TREŚCI PROGRAMOWE
44
PE_DZ
I.
1.
2.
3.
II.
1.
2.
3.
4.
5.
Wprowadzenie
Wiadomości z zakresu budowy i funkcjonowania komputera.

zestaw podstawowy

typowe urządzenia zewnętrzne – drukarka, skaner, nośniki informacji i in.

nowoczesne urządzenia peryferyjne
Środowisko systemu operacyjnego.

tworzenie i archiwizacja plików

zarządzanie zasobami dyskowymi

ochrona danych
Prezentacja możliwości komputerowego wspomagania edukacji.
Oprogramowanie użytkowe
Edytor tekstów - tworzenie dokumentów tekstowych.

elementy okna programu

edycja tekstu, ustawianie stylu czcionki, różne atrybuty tekstu

formatowanie dokumentu, wykorzystanie tabulatorów, wcięć i akapitów

kopiowanie formatu (Malarz formatów)

ustawianie marginesów

podział stron

wstawianie numerów stron

wstawianie nagłówka i stopki

nawigowanie w obrębie dokumentu – funkcja przycisków nawigacyjnych

wyszukiwanie i zmiana tekstu w obrębie dokumentu

poruszanie się w obrębie dokumentu przy użyciu polecenia Przejdź do

korekta dokumentów (tworzenie wpisu Autokorekty)

sprawdzanie pisowni i gramatyki w dokumencie

zastępowanie słowa przy użyciu okna dialogowego Tezaurus
Edytor tekstów – tworzenie tabel, wykresów, schematów blokowych i in.

tworzenie tabel

autoformatowanie tabeli

dodawanie obramowania i cieniowania do tabeli

scalanie komórek

modyfikowanie wierszy i kolumn tabeli

modyfikowanie właściwości tabeli

sortowanie danych

formuły obliczeniowe

rysowanie schematów blokowych

wstawianie grafiki, galeria ClipArt, WordArt

tworzenie wykresów

tworzenie wykresów z danych zewnętrznych

poprawianie wykresów przy użyciu danych zewnętrznych

tworzenie diagramów

modyfikowanie diagramów
Edytor tekstów – korespondencja seryjna.

korespondencja seryjna - tworzenie dokumentu głównego

tworzenie źródła danych za pomocą Kreatora korespondencji seryjnej

tworzenie etykiet adresowych oraz adresowanie kopert za pomocą Kreatora korespondencji seryjnej

porównywanie i scalanie dokumentów

drukowanie korespondencji seryjnej

wstawianie komentarzy do dokumentu

tworzenie struktury dokumentów, rozdziały i podrozdziały w tekście

numerowanie nagłówków w tekście

tworzenie spisu treści dla opracowanego tekstu
Arkusz kalkulacyjny – wprowadzanie i formatowanie danych.


pojęcie komórki, adres komórki, dane liczbowe, tekst, seria danych, komentarz, formuła

poruszanie się po arkuszu, zaznaczanie fragmentów arkusza

wprowadzanie i sposoby edycji tekstu: linia edycji, rodzaje czcionki, wyrównanie tekstu w komórce, w jednym
wierszu lub w kilku wierszach - zawijanie tekstu w komórce

zmiana szerokości i wysokości komórki

wprowadzanie i sposoby edycji danych liczbowych

menu podręczne: usuwanie zawartości komórki, kopiowanie, wklejanie, przesuwanie komórki

wstawianie kolumn i wierszy, ustalanie wysokości wiersza i szerokości kolumny

blokowanie wierszy i kolumn arkusza

formatowanie arkusza: krawędzie, waluta, %, ilość miejsc po przecinku, wyrównanie, wypełnienie, tło
Arkusz kalkulacyjny - wprowadzanie formuł, wykresy.

ręczne wprowadzanie formuł

wykorzystanie kreatora funkcji

kopiowanie formuł i funkcji

adresowanie względne i bezwzględne

projektowanie wykresów

formatowanie wykresów

etykiety danych, tytuł, legenda, formatowanie osi, linie siatki
45
PE_DZ
6.
7.
8.

zmiana typu wykresu

sortowanie (za pomocą przycisków narzędziowych i za pomocą menu)

przygotowanie wydruku arkusza
Prezentacja multimedialna – podstawowe pojęcia i operacje.


tryby widoku prezentacji – wygląd ekranów

praca z tekstem: wprowadzanie tekstu w obiektach tekstowych, formatowanie tekstu

obiekty graficzne: standardowe obiekty graficzne (ClipArt, WordArt, zdjęcia, dźwięki), autokszałty, powielanie i
obracanie obiektów graficznych

tło slajdów
Prezentacja multimedialna – funkcje zaawansowane.

zmiana parametrów obiektów graficznych: grupowanie obiektów graficznych, wyrównywanie obiektów
względem siebie, przemieszczanie obiektów w warstwach

tworzenie i formatowanie wykresów

tworzenie schematu organizacyjnego

szablony projektów: korzystanie z gotowych szablonów projektu, tworzenie własnych wzorców
Tworzenie interaktywnych i multimedialnych prezentacji.

animowanie prezentacji, elementów slajdu, tekstu literami, wyrazami lub akapitami

animowanie elementów diagramu

narracja

nagrywanie komentarzy dla pojedynczych slajdów

odtwarzanie płyty kompaktowej podczas prezentacji

dodawanie, edycja i usuwanie hiperłączy w prezentacji

wstawianie filmów do prezentacji

przyciski akcji

prezentacje rozgałęzione – quizy, gry, zabawy

przygotowywanie pokazu prezentacji
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
2.
3.
Wróblewski P., ABC komputera. Wydanie VI, Wyd. Helion, 2007
Jaronicki A., ABC MS Office 2007, Wyd. Helion, 2008
Masłowski K., Darmowe oprogramowanie w codziennym życiu,Wyd. Helion, 2009
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
Wróblewski P., MS Office 2007 PL w biurze i nie tylko, Wyd. Helion, 2007
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Wymagania konieczne do otrzymania zaliczenia:

obecność i aktywność na zajęciach

poprawne wykonywanie realizowanych na zajęciach ćwiczeń

zaliczenie śródsemestralnych sprawdzianów kontrolnych
Jako kryteria oceny będą brane pod uwagę następujące składniki aktywności:

zrozumienie treści merytorycznych przedmiotu

praktyczne, poprawne wykorzystanie wiadomości i umiejętności informatycznych w
realizowanych ćwiczeniach i zadaniach
46
PE_DZ
Przedmioty obowiązkowe obejmujące treści kształcenia podstawowego (B)
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
I stopnia
I
I
FILOZOFIA
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
mgr
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
SEMESTR
Wykład
30
EGZAMIN
6
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
X
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1B1PPG
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
Edward Modzelewski
Instytut
Filozofii i Socjologii
Wiktor Wolman
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Intelektualne „wyposażenie” studentów w treści ogólnohumanistyczne. Ukazanie wiedzy filozoficznej jako „klucza” do zrozumienia
kultury europejskiej. Wzbogacenie słownictwa.
CELE
-
Opanowanie treści programowych przedmiotu pozwoli studentowi na: zaznajomienie się z głównymi pojęciami, działami i
problemami filozofii; poznanie głównych kierunków i postaci filozofii starożytnej, średniowiecznej, nowożytnej i
współczesnej; opanowanie umiejętności analizowania i syntetyzowania treści różnorodnych kierunków i szkół
filozoficznych; kształtowanie postawy humanizmu i tolerancji światopoglądowej;
METODY DYDAKTYCZNE
Zajęcia prowadzone są metodą wykładu oraz dyskusji. Metoda wykładu dotyczy wprowadzenia w ogólne poglądy omawianego
filozofa, natomiast metoda dyskusji jest stosowana w przypadku omawiania lektur.
TREŚCI PROGRAMOWE
Analiza wybranych problemów filozofii starożytnej, średniowiecznej, nowożytnej i współczesnej. Gruntowna egzegeza tekstów:
Platona, Św. Augustyna, Kartezjusza, Kanta, S. Kierkegaarda, E. Fromma. J. P. Sartre`a.
W ramach ich systemów filozoficznych podejmowane są wybrane zagadnienia dotyczące postaw między ludzkich, takich jak
obowiązek, cnota, miłość oraz prawda.
LITERATURA
Wybrane fragmenty dzieł filozofów z wyboru tekstów pod redakcją: H. Puszko, A. Miś, Historia filozofii.
OBOWIAZKOWA
Materiały do ćwiczeń. Teksty. Warszawa 2004 (Wybrane teksty źródłowe). Książki do przeczytania w
całości: Platon, Obrona Sokratesa, Warszawa 2004 (i inne liczne wydania). Św. Augustyn, Solilokwia,
Warszawa 2004 (i inne liczne wydania), Kartezjusz, Medytacje o pierwszej filozofii, Warszawa 2005 (i inne
liczne wydania).I. Kant, Uzasadnienie metafizyki moralności, Kęty 2001 (i inne liczne wydania). S.
Kierkegaard, Bojaźń i drżenie, Warszawa 2001 (i inne liczne wydania). E. Fromm, O Sztuce miłości,
Warszawa 1971 (i inne liczne wydania). P. Sartre, Egzystencjalizm jest humanizmem, Warszawa 1982;
LITERATURA
W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. 1-3, Warszawa 1999; A. Sikora, Od Heraklita do Husserla. Spotkania z
UZUPEŁNIAJĄCA
filozofią, Warszawa 2000; D. Collinson, Pięćdziesięciu wielkich filozofów, Poznań 1997; O. Höffe, Mała
historia filozofii, Warszawa 2004. R. H. Popkin, A. Stroll, Filozofia, Poznań 1994.. Kraków 1998, s. 53 – 64.
Ostrowska K., W poszukiwaniu wartości, Gdańsk 1994
Pachociński R., Oświata XXI wieku, Warszawa 1999, rozdz. Cywilizacja a postęp (s. 5 – 38), Oświata w
społeczeństwie informacyjnym (s. 71 – 94)
Toffler A., Trzecia fala, Warszawa 1997 lub: Budowa nowej cywilizacji. Polityka trzeciej fali, Poznań 1995
Lub: Wojna i antywojna, Warszawa 1997
Ritzer G., McDonaldyzacja społeczeństwa, Muza 1997.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Kolokwium końcowe pisemne – w formie testu 40 pytań zamkniętych
47
PE_DZ
WYDZIAŁ
Nauk Pedagogicznych
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Pedagogika
ogólna
Stacjonarne I-stopnia
I
SEMESTR
ETYKA
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
x
Tytuł
naukowy
(stopień)
mgr
brak
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
L
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1B1ETY
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
Imię i nazwisko
Instytut
Mateusz Kucz
Ćwiczenia
Seminaria
15
ZO
ZAŁOŻENIA
Dzięki udziałowi w zajęciach student nabędzie kompetencji moralnych i wiedzy etycznej potrzebnych przy wykonywaniu
zawodu pedagoga.
CELE
Celem zajęć jest wprowadzenie w zagadnienia etyczno-moralne współczesności oraz istotę etyki zawodowej pedagoga/pedagoga
specjalnego. Ćwiczenia koncentrują się na ujawnianiu problemów moralnych towarzyszących rozwojowi współczesnej cywilizacji i
zjawiskom życia społecznego (gospodarczego, publicznego, kulturalnego) - istotnych z punktu widzenia etyki oraz działalności
pedagogicznej / polityki społecznej. W wymiarze praktycznym zajęcia mają na celu kształtowanie wrażliwości moralnej,
umiejętności myślenia, argumentacji, tolerancji, odpowiedzialności.
METODY DYDAKTYCZNE
metody asymilacji wiedzy (podająca)
o pogadanka
o dyskusja
o wykład (opis, opowiadanie)
o praca z książką
metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy. (problemowa)
o klasyczna metoda problemowa
o metoda przypadków
o metoda sytuacyjna
metody praktyczne
o ćwiczebne
o realizacji zadań
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Zagadnienia organizacyjne. Wprowadzenie do zajęć. Wyjaśnienie pojęć: filozofia, etyka, moralność, etyka zawodowa.
Podstawowe rozróżnienia i dystynkcje w filozofii i etyce. Geneza i istota filozofii i etyki. Etyka jako teoria - filozoficzna
nauka o moralności / dział filozofii, refleksja jak żyć ( godnie, szczęśliwie... ). Moralność – praktyka ludzka.
Geneza etyki normatywnej i jej regulatywna rola w życiu społecznym. Różnice pomiędzy normami obyczajowymi,
moralnymi i prawnymi. Najważniejsze stanowiska w etyce. Etyka tradycyjna a etyka współczesna. Zadania, przed jakimi
stoi etyka XXI wieku.
Współczesne stanowiska etyczne, omówienie dominujących kierunków w XX wiecznej etyce.
Bioetyka jako etyka stosowana, której powstanie jest wynikiem rozwoju nauki, techniki – medycyny, genetyki, inżynierii
genetycznej, biotechnologii.
Filozofia odpowiedzialności jako formuła odpowiedzialnego myślenia i bycia człowieka w świecie.
Etyczne aspekty globalizacji – jak mechanizmy globalizacji określają miejsce człowieka w dzisiejszym świecie, czyli
dlaczego globalizacja budzi wątpliwości natury etycznej.
Etyka życia gospodarczego / Etyka życia publicznego / Etyka komunikacji i mediów (w zależności od specjalności, do
której skierowane są dane zajęcia). Ukazanie pytań natury etycznej związanych z daną sferą działalności ludzkiej.
48
PE_DZ
8.
Etyka zawodowa – jej istota, geneza, znaczenie zarówno dla profesjonalno-etycznego
wypełniania obowiązków
zawodowych, jak i dla życia społecznego. Refleksja nad własną dziedziną i przyszłą praktyką zawodową w wymiarze
etycznym.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
L. Żuk – Łapińska, Problemy etyki, t. I i II, ( wybrane fragmenty) Rzeszów 1997, 1998.
M. Ossowska, Normy moralne, ( fragmenty ) dowolne wydanie.
F. Fukuyama, Koniec człowieka, Kraków 2004.
T. Friedman, Lexus i drzewo oliwne. Zrozumieć globalizację, Poznań 2001.
K. Szewczuk, Wychować człowieka mądrego, Warszawa 1998.
J. – M. Varaut, Możliwe lecz zakazane. O powinnościach prawa, Warszawa 1996.
Bauman Z., Szanse etyki w zglobalizowanym świecie, tłum. J. Konieczny, Kraków 2007.
Eriksen T. H., Tyrania Chwili, Warszawa 2003.
J. Hołówka, Etyka w działaniu, Warszawa 2001.
P. Singer, Etyka praktyczna, Warszawa 2003.
Z. Bauman, Etyka ponowoczesna, Warszawa 1996.
A. Comte – Sponville, Mały traktat o wielkich cnotach, Warszawa 2000.
D. Ślęczek – Czakon, Problem wartości i jakości życia w sporach bioetycznych, Katowice 2004.
H. Jonas, Zasada odpowiedzialności. Etyka dla cywilizacji technologicznej, Kraków 1996.
F. Mayor, Przyszłość świata, Warszawa 2001.
Teksty dotyczące problematyki podejmowanej na zajęciach zamieszczone w periodykach
filozoficzno – etycznych bądź publicystycznych.
Obecność na zajęciach, przygotowanie do zajęć (znajomość literatury obowiązkowej), aktywność
merytoryczna na zajęciach. W przypadku nieznajomości lektury - obowiązek jej zaliczenia podczas dyżuru. W
przypadku nie przygotowania grupy - kolokwium zaliczeniowe na kolejnych zajęciach.
49
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
1
SOCJOLOGIA
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
x
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof. dr hab.
dr
dr
mgr
mgr
SEMESTR
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
1i2
ROK AKADEMICKI
2009-2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1B1SOC
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
Imię i nazwisko
Instytut
Anna Firkowska-Mankiewicz
Jowita Bartczak
Roman Grzejszczak
Marek Sierakowski
Natalia Wielecka
IFiS
IFiS
IFiS
zlecenie
zlecenie
nie dotyczy
Wykład
45
x
Ćwiczenia
45
x
Seminaria
egzamin
9
ZAŁOŻENIA
Absolwent pedagogiki musi być wyposażony w podstawową wiedzę socjologiczną oraz umiejętność rozumienia i interpretowania
zjawisk społecznych, by kompetentnie pełnić rolę pedagoga.
CELE
Zaznajomienie studentów z terminologią, podstawowymi pojęciami, metodami, teoriami i dziedzinami socjologii; wykształcenie
umiejętności rozumienia, analizowania i interpretowania zjawisk społecznych; rozwijanie „wyobraźni socjologicznej”.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, praca z tekstem, dyskusja, pomoce audiowizualne.
TREŚCI PROGRAMOWE
Podstawowe pojęcia i teorie socjologiczne, metody badań socjologicznych, poszczególne dyscypliny socjologii.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
A. Giddens (2004), Socjologia, Warszawa, PWN.
B. Szacka (2003), Wprowadzenie do socjologii, Warszawa, Oficyna Naukowa, roz. 1, 3, 6, 12, 14, 15.
P. Sztompka (2002), Socjologia, Kraków, Wyd. Znak, roz. 1, 10, 11, 14, 15, 17, 25, 26.
P. Sztompka, M. Bogunia-Borowska - red. (2008), Kraków, Wyd. Znak, str. 15-93.
R. Osborne, B. Van Loon, (2000), Socjologia, Warszawa, Wyd. Emblemat.
A. Bremond, J.F. Couet, A. Davie (2008), Kompendium wiedzy o socjologii, Warszawa, PWN.
J. Szczepański (1970), Elementarne pojęcia socjologii, Warszawa.
D. Srinati (1998), Wprowadzenie do kultury popularnej, Warszawa, Zysk i S-ka.
H. Mielicka (2000), Socjologia wychowania. Wybór tekstów, Kielce.
J. Szmatka (1989), Małe struktury społeczne, Warszawa.
Obecność i aktywność na ćwiczeniach. Ocena z ćwiczeń. Zdanie egzaminu.
50
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Pedagogika
Pedagogika ogólna
I-go stopnia
I
SEMESTR
I
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
PSYCHOLOGIA OGÓLNA
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty kształcenia podstawowego
DANE OSOBY
PROWADZĄCEJ / OSÓB
PROWADZĄCYCH
ZAJĘCIA
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr hab.
Dr
Dr
OKREŚLENIE
PRZEDMIOTÓW
WPROWADZAJĄCYCH
WRAZ Z
WYMAGANIAMI
WSTĘPNYMI
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
30
Egzamin
6
2009/2010
100S-1B1POG
Imię i nazwisko
Instytut
Jerzy Mroziak
Maria Jankowska
Joanna Ulatowska
Instytut Psychologii Stosowanej
Ćwiczenia
15
ZAŁOŻENIA
Założeniem wykładu jest przedstawienie studentom podstawowej wiedzy z zakresu psychologii ogólnej, tj.
omówienie przedmiotu psychologii, głównych metod badawczych w niej stosowanych, powiązanie psychologii z
innymi dyscyplinami naukowymi. Wykład zakłada także zaznajomienie studentów z głównymi kierunkami
psychologii, ukazanie tła podstawowych twierdzeń oraz porównanie tych kierunków. Ponadto przedstawione
zostaną także wybrane zagadnienia psychologii procesów poznawczych, psychologii emocji oraz psychologii
społecznej.
Podstawowym założeniem ćwiczeń jest utrwalenie wiedzy nabytej podczas wykładu, aktywny udział studentów
w demonstracjach podstawowych metod badawczych i aktywnościach obrazujących główne prawidłowości
psychologiczne. Ćwiczenia mają również, poza wyżej wymienionymi założeniami, zaprezentować psychologię
jako naukę z olbrzymimi możliwościami aplikacyjnymi i zachęcić studentów do poszerzania swojej wiedzy w tej
dziedzinie również po zakończeniu zajęć
CELE
Celem zajęć jest zapoznanie się studentów z prawidłowościami rządzącymi ludzkim zachowaniem w kontekście
najważniejszych kierunków w psychologii, przybliżenie podstawowych pojęć i poznanie głównych metod badań
oraz podkreślenie praktycznych możliwości zastosowania wiedzy psychologicznej.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład poszerzony o prezentacje multimedialne
Ćwiczenia: demonstracje podstawowych metod badawczych zakładające aktywność studentów, dyskusje,
prezentacja możliwości zastosowania wiedzy psychologicznej w praktyce.
TREŚCI PROGRAMOWE
Psychologia jako nauka (przedmiot, metody, powiązanie z innymi dyscyplinami naukowymi).
Główne kierunki psychologii (psychologia klasyczna, behawioryzm, psychoanaliza). Tło głównych twierdzeń oraz
porównanie tych kierunków.
51
PE_DZ
Metodologia i etyka badań psychologicznych.
Podstawowe relacje dotyczące psychologicznych prawidłowości dotyczących odbioru informacji (rola ruchu i
informacji zwrotnych w percepcji mechanizm selekcji, modele percepcji, itp.).
Uczenie się i pamięć (elementarnie i złożone formy uczenia się), rodzaje i cechy pamięci, metody pomiary, fazy
uczenia się i krzywe uczenia się. Pamięć a inteligencja, Myślenie (struktura, rodzaje, rozwiązywanie problemów).
Emocje – wybrane zagadnienia. Wpływ emocji na inne procesy psychiczne.
Człowiek w grupie – zagadnienia psychologii społecznej. Zastosowania psychologii.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Mietzel, G. (2008). Wprowadzenie do psychologii. Gdańsk: GWP. – wybrane rozdziały.
Strelau, J. i Doliński, D. (red.). (2008). Psychologia. Podręcznik akademicki (t. 1, i 2). Gdańsk:
Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. – wybrane rozdziały
Strelau, J. (red.). (2000 i wydania późniejsze). Psychologia. Podręcznik akademicki (t. 1, 2 i 3).
Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. - wybrane rozdziały
Zimbardo, P. (1999). Psychologia i życie. Warszawa: PWN. – wybrane rozdziały.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Smith, A. (1989). Umysł. Warszawa: PZWL – wybrane rozdziały.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Ćwiczenia: Aktywność podczas zajęć. Zaliczenie kolokwium końcowego. Lektura literatury
obowiązkowej przed każdymi zajęciami. Zaliczanie ewentualnych niezapowiedzianych
sprawdzianów z wiedzy zawartej w literaturze obowiązkowej. Obecność na zajęciach.
Wykład: Uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu
końcowego. Ocena z egzaminu uwzględnia również ocenę z ćwiczeń.
Tomaszewski, T. (1998). Główne idee współczesnej psychologii. Warszawa: Wydawnictwo
Akademickie „Żak”. – wybrane rozdziały.
52
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
I stopnia
SEMESTR
PODSTAWY PEDAGOGIKI
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Wykład
30
ZO
4
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
X
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1B1PPG
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
Dorota Jankowska
Ćwiczenia
Instytut
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Rozwijanie myślenia refleksyjnego i krytycznego o procesie wychowania i roli pedagoga oraz uświadomienie możliwości
samorealizacyjnych w pracy wychowawczej
CELE
-
znajomość istoty, czynników i warunków wychowania w jego kontekście kulturowym i indywidualnym wymiarze; sensu,
celu i treści wychowania; porządkowanie i uszczegóławianie siatki pojęć pedagogicznych.
pełniejsze dostrzeganie i rozumienie zagadnień, związanych z uwarunkowaniami wychowania, jego funkcjami i
przebiegiem
rozumienie specyfiki wiedzy pedagogicznej i pedagogiki jako nauki humanistycznej
umiejętność analizy sytuacji wychowawczych przy zastosowaniu wprowadzonych pojęć
na podstawie zdobytej wiedzy – budowanie własnej koncepcji wychowania
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład kursowy, ilustrowany prezentacjami multimedialnymi i filmami dydaktycznymi.
Dla aktywizacji studentów – przeprowadzenie panelu dyskusyjnego przy współudziale studentów
TREŚCI PROGRAMOWE
Pytania o pedagogikę:
Pedagogika jako wiedza/ nauka o wychowaniu.
Nauka a sztuka, wiedza potoczna, religia, filozofia, mit. Wiedza naukowa – jej istota i rozwój w kontekście wykładni współczesnych.
Powstanie i ewolucja pedagogiki jako nauki. Różnicowanie się teoretyczne pedagogiki w XX wieku i ewolucja jej tożsamości.
Integracyjny i interdyscyplinarny charakter pedagogiki. Przedmiot i zakres, spory o przedmiot pedagogiki. Nauki pedagogiczne
dotyczące okresów rozwojowych człowieka oraz przedmiotu praktyki pedagogicznej. Pedagogika jako nauka społeczna i
humanistyczna – osobliwości nauk społecznych i humanistycznych.
Sytuacja pedagogiki w ponowoczesności. Paradygmaty w pedagogice współczesnej. Pedagogika nauką, techniką, sztuką
wychowania.
Podstawowe pojęcia pedagogiczne: edukacja, wychowanie, kształcenie, socjalizacja, inkulturacja.
Pytania o wychowanie
Wychowanie jako proces sprawczy – próby opisu.
Istota, dziedziny, treści i uwarunkowania wychowania. Geneza wychowania – wychowanie w różnych kulturach i porządkach życia
społecznego
Charakterystyka procesu wychowania. Struktura procesu wychowania. Wychowanie a inne procesy społecznego wpływu.
Funkcje i nurty wychowania
Funkcje: społeczna (zachowawcza i rozwojowa), indywidualna (adaptacyjna i kompensacyjna) oraz kreacyjna. Nurty wychowania:
naturalny na tle socjalizacji; celowy – instytucjonalny; intencjonalnych wpływów społecznych; samowychowania.
Celowość procesu wychowania .
Aksjologiczny i teleologiczny wymiar wychowania. Wartości a cele wychowania (relacje). Cele ostateczne (finalne), pośrednie a cele
konkretne i zadania wychowania.
Podmioty wychowania. Wychowawca – wobec wartości, kompetencje osobiste i społeczne pedagoga oraz ich doskonalenie;
wychowanek - ujawniający i rozwijający swą podmiotowość przez wychowanie. Relacje wychowawca – wychowanek.
53
PE_DZ
Pytania o rzeczywistość: społeczno-kulturowe konteksty wychowania.
Problemy globalne współczesnej cywilizacji i ich związki z edukacją i wychowaniem. Problemy regionalne i ich implikacje dla
edukacji. Edukacja permanentna jako program rozwoju kwalifikacji i idea edukacyjnej koncepcji życia.
Problemy demokratyzacji życia i postępu społecznego. Edukacja obywatelska, do życia w społeczeństwie demokratycznym.
Problemy ładu aksjonormatywnego. Edukacja upodmiatawiająca przygotowująca do świadomego uczestnictwa,
odpowiedzialności i podmiotowej komunikacji.
Pytania o współczesne środowiska i praktyki wychowawcze
Rodzina. Współczesne środowiska i praktyki wychowawcze na poziomie „mikro” – rodziny. Możliwości i ograniczenia
podmiotowości i dialogu w wychowaniu w rodzinie
Szkoła. Współczesne środowiska i praktyki wychowawcze na poziomie „mezo” – szkoły. Przemoc czy emancypacja instytucji
wychowujących.
Instytucje kultury. Współczesne środowiska i praktyki wychowawcze na poziomie „makro” – kultury. Edukacja kulturalna w
świecie kultury urynkowionej
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Edukacja – jest w niej ukryty skarb. Raport dla UNESCO 1998
Gutek G., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji, Gdańsk 2003
Humanistyka przełomu wieków, pod red. J. Kozieleckiego, Kraków 1999, cz.III, ss 241 – 342.
Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Warszawa 1993. Cz. I
Melosik Z., Szkudlarek T., Kultura, tożsamość, edukacja – migotanie znaczeń, Kraków 1998
Pedagogika. Podręcznik akademicki, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, cz. 1 Warszawa 2003 (Cz. I s. 18 - 69 );
cz.2 Warszawa 2004 (Cz. II S. 240 – 320)
B.Suchodolski, Edukacja permanentna, Warszawa 2003.
Wołoszyn S., Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej. Kielce 1998. T. III. Ks. Pierwsza. Tekst E.
Key: s. 46 – 67, Teksty Baden – Powella i A. Kamińskiego s. 311 – 328; Ks. Druga. Rozdz. Poszukiwanie
nowych strategii oświatowych s. 508 – 543.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Biała księga. Nauczanie i uczenie się. Na drodze do uczącego się społeczeństwa. Warszawa 1995
Bińczycka J., Między przemocą a swobodą w wychowaniu, Kraków 1997
Fromm E., Mieć czy być, Poznań 1997, Czym jest modus posiadania (s. 123 –141) Czym jest modus bycia
(s.146 – 173)
Gadacz T., O umiejętności życia, „Znak”, Kraków 2003, s 38 - 62
Gordon T., Wychowanie bez porażek, Warszawa 1991 lub: Wychowanie bez porażek w praktyce , Warszawa
1994
Jaworska T., Leppert R., Wprowadzenie do pedagogiki, Kraków 1998
Leppert R., Pedagogika - poszukiwanie pewności, Kraków 1997
Melosik Z.: Edukacja globalna: nadzieje i kontrowersje. W: H. Kwiatkowska, Ewolucja tożsamości pedagogiki.
Warszawa 1994, s. 165 – 175 lub: T. Jaworska, R. Leppert: Wprowadzenie do pedagogiki. Kraków 1998, s. 53
– 64.
Ostrowska K., W poszukiwaniu wartości, Gdańsk 1994
Pachociński R., Oświata XXI wieku, Warszawa 1999, rozdz. Cywilizacja a postęp (s. 5 – 38), Oświata w
społeczeństwie informacyjnym (s. 71 – 94)
Toffler A., Trzecia fala, Warszawa 1997 lub: Budowa nowej cywilizacji. Polityka trzeciej fali, Poznań 1995
Lub: Wojna i antywojna, Warszawa 1997
Ritzer G., McDonaldyzacja społeczeństwa, Muza 1997.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Kolokwium końcowe pisemne – w formie testu 40 pytań zamkniętych
54
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
KIERUNKI
PEDAGOGIKI WSPÓŁCZESNEJ
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
Prof.
Bogusław Milerski
Dr
Maria Jagiełło
Mgr
Marlena Grzelak – Klus
Mgr
Sylwia Jaronowska
Mgr
Agnieszka Zamarian
Wykład
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1B1KPE
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
Przedmioty
fakultatywne
Instytut
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
30
E
8
ZAŁOŻENIA
Zajęcia dostarczają syntetycznej wiedzy dotyczącej współczesnych kierunków pedagogicznych, ich genezy i rozwoju, przesłanek
filozoficznych i metodologicznych oraz wkładu w rozumienie procesów edukacji i ich uwarunkowań.
CELE
Celem zajęć jest w szczególności: 1) orientacja w stanie teorii pedagogicznych XX w., w tym trendów najnowszych, 2) zrozumienie
genezy tychże teorii, 3) dostarczenie przesłanek do prognozowania dalszego rozwoju teorii i praktyki wychowawczej, 4) orientacja
w podejściach metodologicznych w pedagogice, ideologiach wychowawczych, nurtach kontestacji pedagogicznej oraz w
antynomiach występujących w teoretycznej refleksji edukacyjnej, 5) poznanie związków pomiędzy konceptualizacjami
pedagogicznymi a współczesnymi nurtami przemian oświatowych.
METODY DYDAKTYCZNE
wykład, dyskusja, lektura tekstów źródłowych
TREŚCI PROGRAMOWE
Różnicowanie się pedagogiki i sposoby jej uprawiania: różnicowanie się teoretyczne pedagogiki na początku XX w.; rozróżnienie
pedagogiki i pedagogii; relacja pomiędzy teorią i praktyką; sposoby uprawiania pedagogiki: pedagogika teoretyczna, stosowana
(prakseologiczna), normatywna; podstawowe paradygmaty pedagogiki współczesnej: analityczno-empiryczny, humanistycznofilozoficzny, krytyczny; kategorie metodologiczne: opis, rozumienie, wyjaśnianie, interpretacja krytyczna; przyjęta „mapa”
współczesnych kierunków pedagogicznych.
Pedagogika analityczno-empiryczna: pozytywistyczny wzorzec nauki; powstanie pedagogiki eksperymentalnej i jej przedstawiciele
(E. Meumann), powstanie behawioryzmu i jego przedstawiciele (J.B. Watson, B. Skinner); warunkowanie klasyczne i instrumentalne
jako formy nauczania i ich znaczenie pedagogiczne; teorie curricularne jako uzupełnienie dotychczasowej dydaktyki - projektowanie
przebiegu i operacjonalizacja celów kształcenia (S.B. Bloom, J.S. Brunner); nauczanie programowane; psychologia uczenia się i
nauczania (Ch. Galloway); próba odróżnienia: pedagogika filozoficzna i pedagogika praktyczna a empiryczna nauka o wychowaniu
(W. Berzinka); metodologiczne konsekwencje pedagogiki analityczno-empirycznej; przykłady badań.
Pedagogika kultury: powstanie pedagogiki kultury i jej przedstawiciele: W. Dilthey, W. Flitner, Th. Litt, H. Nohl, E. Spranger, O.-F.
Bollnow, E. Weniger, B. Nawroczyński, S. Hessen; pedagogika kultury jako pedagogika ludzkiej duchowości; nauki przyrodnicze a
nauki humanistyczne (antynaturalistyczne uprawomocnienie pedagogiki); rozumienie jako kategoria metodologiczna i
egzystencjalno-edukacyjna; wychowanie jako przyswajanie kulturowo danych sensów i wartości; charakterystyka wytworów (dóbr)
kulturowych; implikacje dla dydaktyki szkolnej; krytyka pedagogiki kultury.
Pedagogika hermeneutyczna i hermeneutyka pedagogiczna: pojęcie hermeneutyki i jej klasycy (F. Schleiermacher, W. Dilthey, M.
Heidegger, H.-G. Gadamer, P. Ricoeur); hermeneutyka a problem metody; hermeneutyczna reinterpretacja pedagogiki kultury;
przejście od pedagogiki hermeneutycznej do hermeneutyki pedagogicznej; hermeneutyka pedagogiczna jako koncepcja teorii
edukacji i jako koncepcja metodologii badań pedagogicznych (H. Danner, R. Uhle).
55
PE_DZ
Pedagogika fenomenologiczna i fenomenologia pedagogiczna: pojęcie fenomenologii i jej charakterystyka filozoficzna (E. Husserl, M.
Heidegger, R. Otto, R. Ingarden, H. Schmitz); metoda postępowania fenomenologicznego; fenomenologia w badaniach
humanistycznych i społecznych (A. Schütz, Th. Luckmann, P. Berger); fenomenologiczny opis wychowania; pedagogika
fenomenologiczna i jej implikacje metodologiczne (O.F. Bollnow, M.J. Langeveld, W. Lippitz).
Pedagogika egzystencjalno-dialogiczna: filozoficzna charakterystyka egzystencjalizmu (m.in. S. Kierkegaard, M. Heidegger, A. Camus,
J.P. Sartre); egzystencjalizm a myślenie o wychowaniu (O.F. Bollnow); dialogiczne „poszerzenie” egzystencjalizmu: filozofia dialogu
(m.in. M. Buber, E. Grisebach, E. Levinas, J. Tischner); dialog jako podstawowa relacja wychowawcza; wychowanie jako
urzeczywistnianie człowieczeństwa (J. Tarnowski); implikacje dla dydaktyki szkolnej (C. van Morris).
Pedagogika personalistyczna: pedagogika personalistyczna a egzystencjalno-dialogiczna; filozoficzna charakterystyka personalizmu
(R. Guardini, J. Maritain); filozofia osoby: podstawy tomistyczne (M. Gogacz) i inspiracje dialogiczne (T. Gadacz); filozofia
personalistyczna a myślenie o wychowaniu; wychowanie jako urzeczywistnianie osoby ludzkiej; implikacje dla dydaktyki szkolnej
(F. Adamski, S. Kunowski, M. Nowak).
Pedagogika pajdocentryczna: powstanie nurtu Nowego Wychowania i jego przedstawiciele; cechy charakterystyczne: odnowa
szkoły, pajdocentryzm, aktywizm poznawczy, krytyka herbartyzmu, uznanie znaczenia pedagogiki eksperymentalnej; główne
propozycje dydaktyczne; analiza wybranych koncepcji (C. Freinet, M. Montessori, R. Steiner, J. Korczak); rozwój tzw. szkolnictwa i
edukacji alternatywnej; pedagogika pajdocentryczna jako pedagogika antyautorytarna; próby radykalizacji pedagogiki
pajdocentrycznej - antypedagogika i jej krytyka
Pedagogika pragmatyzmu i neopragmatyzmu: powstanie pragmatyzmu i jego przedstawiciele; pragmatyzm i progresywizm;
podstawowe kategorie pragmatycznej koncepcji wychowania i nauczania na przykładzie pedagogiki J. Deweya; krytyka stopni
formalnych; szkoła a życie społeczne; edukacja jako proces rekonstrukcji doświadczeń; neopragmatyzm R. Rorty’ego;
neopragmatyzm a hermeneutyka i teoria krytyczna.
Pedagogika krytyczna: neomarksistowskie korzenie teorii krytycznej; teoria krytyczna a teoria tradycyjna (M. Horkheimer); krytyka
neutralnego charakteru teorii społecznej; recepcja teorii krytycznej w pedagogice; krytyka edukacji jako miejsca „przemocy
symbolicznej” i „kolonizacji” (P. Bourdieu); krytyka autorytaryzmu i osobowości autorytarnej (Th. Adorno); koncepcja ukrytego
programu szkoły; postulat edukacji zaangażowanej na rzecz pluralistycznego, upodmiotowionego i demokratycznego
społeczeństwa; zagadnienie marginalizacji i wykluczania społecznego; koncepcja wspólnoty i działań komunikacyjnych (J.
Habermas); edukacja jako uzdolnienie do włączenia się w proces komunikacji społecznej; problem „wymazywania różnic” (H.P.
Giroux, P. McLaren); współczesna pedagogika krytyczna a pedagogika hermeneutyczna, pedagogika neopragmatyzmu i pedagogika
postmodernistyczna; pedagogika krytyczna jako paradygmat badawczy w pedagogice; badania w Polsce.
Pedagogika międzykulturowa: przesłanki teoretyczne – filozofia (neo)pragmatyzmu, teoria krytyczna, filozofia dialogu; przesłanki
społeczne – migracja, odkrywanie wielokulturowości; od pedagogiki dla cudzoziemców do pedagogiki międzykulturowej (przykład
Niemiec); cele edukacji międzykulturowej; charakterystyka współczesnej pedagogiki międzykulturowej; ideologiczne
uwarunkowania koncepcji edukacji międzykulturowej; krytyka pedagogiki międzykulturowej; próby redefinicji zadań edukacji
międzykulturowej.
Pedagogika konstruktywistyczna i teoria systemów: podstawowe wyznaczniki teorii systemów i konstruktywizmu; recepcja teorii
systemów i konstruktywizmu w pedagogice.
Pedagogika humanistyczna w perspektywie psychoanalizy i psychologii humanistycznej: powstanie psychoanalizy i jej podstawowa
charakterystyka; freudyzm a psychoanaliza społeczna i kulturowa (E. Fromm, K. Horney); koncepcja rozwoju psychospołecznego E.
Eriksona i jej implikacje pedagogiczne; koncepcja kontaktów pomocnych C. Rogersa i jej zastosowanie w kształceniu nauczycieli i
pedagogów.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Pedagogika. Podręcznik akademicki, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, Warszawa 2003, t. 1, s. 184-465.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
G.L. Gutek, Filozoficzne i ideologiczne podstawy wychowania, Gdańsk 2003.
H. Berner, Współczesne kierunki pedagogiczne, w: Pedagogika, red. B. Śliwerski, t. 1: Podstawy nauk o
wychowaniu, Gdańsk 2006, s. 195-275.
H.H. Krüger, Wprowadzenie w teorie i metody badawcze nauk o wychowaniu, Gdańsk 2005.
Pedagogika, t. 1: Podstawy nauk o wychowaniu, red. B. Śliwerski, Gdańsk 2006.
B. Śliwerski, Współczesne teorie kształcenia, Kraków 1998.
*Podstawowe dla danego kierunku pozycje bibliograficzne są podawane podczas zajęć
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie znajomości lektur, opracowania referatu, aktywności i uczestnictwa w
zajęciach; egzamin na podstawie znajomości treści szczegółowych przedmiotu
Egzamin pisemny składa się z 4 pytań szczegółowych oraz jednego erudycyjno-problemowego; pytania
szczegółowe są oceniane od 0 do 4 punktów każde, pytanie erudycyjno-problemowe jest oceniane od 0 do 8
punktów; maksymalna liczba punktów wynosi 24; do zdania egzaminu jest wymagane uzyskanie 50%
punktów.
56
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Wszystkie specjalności
I stopnia
I
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
PSYCHOLOGIA ROZWOJU CZŁOWIEKA
KOD PRZEDMIOTU
100S-1B1PRC
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawowego kierunkowego specjalnościowego
Przedmiot
kształcenia
kierunkowego
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
dr
Agnieszka Bieńkowska
Psychologii Stosowanej
dr
Maria Jankowska
mgr
Małgorzata Sicińska
Psychologia ogólna;
Znajomość podstawowych pojęć i zjawisk dotyczących funkcjonowania psychicznego
człowieka.
Wykład
15
Zaliczenie na ocenę
3
2
Ćwiczenia
30
Seminaria
-
ZAŁOŻENIA
Aktualna wiedza z zakresu psychologii rozwoju człowieka może zostać wykorzystana w praktyce zawodowej absolwentów; powinna
ułatwić dostosowanie oddziaływań dydaktycznych i wychowawczych do możliwości rozwojowych podopiecznych, pozwolić na
wychwycenie nieprawidłowości rozwoju.
CELE
Celem zajęć jest dostarczenie studentom współczesnej wiedzy dotyczącej teorii i badań rozwoju oraz charakterystyka zmian
zachodzących na kolejnych etapach życia w różnych sferach funkcjonowania psychicznego człowieka: poznawczej, emocjonalnej,
społecznej, moralnej i osobowości. Celem przedmiotu jest uwrażliwienie studentów na problemy, ograniczenia i możliwości
człowieka pojawiające się na różnych etapach życia.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, pokaz, dyskusja, metody aktywizujące studentów (praca w grupach, przygotowanie prezentacji)
TREŚCI PROGRAMOWE
Podczas wykładów zaprezentowane zostaną kontrowersje wokół rozumienia pojęcia rozwoju i zmiany rozwojowej, modele rozwoju
i metody jego badania, sposoby periodyzacji życia człowieka. Scharakteryzowany zostanie przebieg rozwoju poznawczego,
osobowości, emocjonalnego, społecznego i moralnego - z punktu widzenia różnych perspektyw teoretycznych i wyników badań
empirycznych. Ukazane zostaną również czynniki wpływające na tempo i rytm rozwoju człowieka.
W trakcie ćwiczeń omówione zostaną prawidłowości rozwoju człowieka i zjawiska charakterystyczne dla kolejnych okresów jego
życia: od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Przedstawione zostaną uwarunkowania rozwoju poszczególnych funkcji psychicznych
oraz czynniki sprzyjające i czynniki ryzyka zagrażające prawidłowemu rozwojowi.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Schaffer, H.R. (2005/2007). Psychologia dziecka. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe PWN.
Turner, J. S., Helms D. B. (1999). Rozwój człowieka. Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne
Spółka Akcyjna.
Vasta, R., Haith, M.M., Miller, S.A. (1995). Psychologia dziecka. Warszawa, WSiP.
Bee, H. (2004). Psychologia rozwoju człowieka. Poznań, Zysk i S-ka
Harwas-Napierała, B., Trempała, J. (red.) (2000). Psychologia rozwoju człowieka. t.2., Charakterystyka
okresów życia człowieka. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN
Harwas-Napierała, B., Trempała, J. (red.) (2002). Psychologia rozwoju człowieka. t.3., Rozwój funkcji
psychicznych. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN
Przetacznik-Gierowska, M., Tyszkowa, M. (1996). Psychologia rozwoju człowieka. t.1., Zagadnienia
ogólne. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN
Strelau J. (red), (2000) Psychologia. Podręcznik akademicki, t.1, Podstawy psychologii. Gdańsk,
Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Rozdział 7 i 8.
Zaliczenie w formie testu wyboru; zaliczenie ćwiczeń zgodnie z wymaganiami sformułowanymi przez
prowadzącego (na podstawie wyników testów, pracy w grupach, przygotowanej prezentacji).
57
PE_DZ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Pedagogika
Pierwszego stopnia
I
SEMESTR
II
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1B1PSP
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkowego
specjalnościowego
PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawowego
tak
x
DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB Tytuł naukowy Imię i nazwisko
PROWADZĄCYCH ZAJĘCIA
(stopień)
Dr hab.
Marzena Dymek-Maciejewska
Prof. APS
Z
WYMAGANIAMI WSTEPNYMI
FORMA ZAJĘĆ
Wykład
Ćwiczenia
LICZBA GODZIN
15
30
FORMA ZALICZENIA
Test końcowy
Instytut
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przekazanie wiedzy z zakresu psychologii społecznej, opanowanie umiejętności korzystania z literatury naukowej, dokonywania krytycznej
analizy treści poznawczych, a także zyskują podstawy przygotowani do urzeczywistniania procesu samokształcenia i samorozwoju.
CELE
1.
2.
3.
Znajomość pojęć przedmiotu, teorii i mechanizmów życia jednostki w środowisku społecznym
podstawy rozumienia sytuacji interpersonalnych oraz zachowań grupowych
rozpoznawanie psychologicznych uwarunkowań relacji społecznych i ich zaburzeń
METODY DYDAKTYCZNE
Metoda podajaca- wykład
metoda problemowa- samodzielnego dochodzenia do wiedzy
TREŚCI PROGRAMOWE
Metody badań w psychologii społecznej. Pojęcie konformizmu. Czynniki osobowe i sytuacyjne kształtujące zjawisko konformizmu. Atrybucja i
błędy atrybucyjne, ukryta teoria osobowości, piętno w autoprezentacji .Percepcja i ocena zjawisk społecznych. Zależność sądów od
kontekstów i emocji. Stereotypy i uprzedzenia- teorie i badania. Komunikacja w relacjach społecznych. Teorie i wyznaczniki agresji. Źródła
agresji społecznej, zjawisko przyzwolenia na agresję. Redukcja agresji. Grupa społeczna i jej funkcjonowanie. Zasady wpływu społecznego.
Techniki manipulacji społecznych. Posłuszeństwo wobec autorytetu. Społeczny dowód słuszności. Obrona przed wpływem.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
B. Wojciszke Człowiek wśród ludzi, GWP, Gdańsk 2002
R.Cialdini: Wywieranie wpływu na ludzi: teoria i praktyka. Gdańsk 2001
D.Doliński: Psychologia wpływu społecznego. Wrocław 2000.
J.Strelau (red.). Psychologia. Podręcznik akademicki. GWP, 1999., T.3
C.K.Oyster: Grupy. , Wyd. Zysk i S-ka, Poznań 2002
E.Aronson, T.Wilson, R.Akert: Psychologia społeczna. Wyd. Zysk i S-ka, 1997.
Mądrzycki T: Deformacje w spostrzeganiu ludzi. Warszawa PWN 1986,
Wykład- zaliczenie testu końcowego
58
PE_DZ
Przedmioty obowiązkowe obejmujące treści kształcenia kierunkowego (C)
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr hab., prof.
APS
Imię i nazwisko
I stopnia
I
SEMESTR
HISTORIA WYCHOWANIA
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1C1HWI
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Hanna Markiewicz
Pedagogiki
Ćwiczenia
30
Seminaria
15
Egzamin
5
ZAŁOŻENIA
Nauczanie Historii Wychowania na wszystkich kierunkach pedagogicznych jest elementem programu kształtującym w studentach
kulturę pedagogiczną, niezbędną w pracy nauczyciela – wychowawcy, współcześnie szczególnie istotną.
Zakłada się iż student po przerobieniu treści programowych z zakresu w/w przedmiotu osiągnie pewien intelektualny, łącząc
wiedzę z dziedziny pedagogiki z szeroko rozumianym dorobkiem kultury europejskiej.
1.
2.
3.
4.
CELE
Zrozumienie związku zachodzącego między oświatą a społeczno – kulturowym kontekstem kraju.
Zdobycie wiedzy, która ma umożliwić rozumienie procesu dziejowego oraz nabycie umiejętności krytycznego myślenia
o otaczającej nas rzeczywistości oświatowej.
Ukazanie ciągłości tradycji wychowawczych oraz ich związek z rozwojem cywilizacji europejskiej.
Kształtowanie pożądanych postaw obywatelskich.
METODY DYDAKTYCZNE
Zajęcia prowadzone są w formie wykładu, przy czym konieczność odwoływania się do wiedzy wyniesionej ze szkoły średniej zmusza
studentów do aktywnego uczestnictwa w zajęciach, poprzez dyskusje i wyjaśnienie związków przyczynowo – skutkowych
występujących w zjawiskach historycznych.
TREŚCI PROGRAMOWE
Treści programowe obejmują okres antyku po XX wiek. Skąpy czas na realizację przedmiotu nie pozwala wyjść poza rok 1939, ze
szkodą dla wiedzy studentów. Stąd w programie Historii Wychowania realizowane są najważniejsze treści doświadczeń
pedagogicznych, dotyczące kolejno następujących po sobie epok. Szczególny nacisk położony jest na ukazanie związków polskiej
tradycji oświatowej z osiągnięciami europejskimi. Materiał podstawowy omawiany jest podczas wykładu kursowego i obejmuje:
Początek pedagogiki jako nauki, Ateny, Sparta; Rzym: model wychowania w średniowieczu; Uniwersytety europejskie i Akademia
Krakowska; Odrodzenie na Zachodzie i w Polsce; Reformacja i Kontrreformacja; Wychowanie nowożytne i jego przedstawiciele w
Europie i w Polsce; Komisja Edukacji Narodowej; Rewolucja Francuska i jej znaczenie dla oświaty; Oświata polska pod zaborami i jej
przedstawiciele, polityka zaborców wobec polskiego szkolnictwa., Oświata w II Rzeczypospolitej 1918 - 1939
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
St. Kot, Historia Wychowania, Warszawa 1994 t. 1 i 2
J. Mięso, Historia Wychowania wiek XX Warszawa t. 1
Historia Wychowania pod red. Ł. Kurdybachy, Warszawa 1967-8, t. 1 i 2
1.
2.
3.
4.
5.
6.
H. Marrou, Historia wychowania w starożytności, Warszawa 1969
R. Wroczyński, Dzieje oświaty polskiej, Warszawa 1996
J. Baszkiewicz, Młodość uniwersytetów, Warszawa 1997
J. Tazbir, Reformacja w Polsce, szkice o ludziach i doktrynie, Warszawa 1993
T. Mizia, O Komisji Edukacji Narodowej, Warszawa 1972
Pedagogika polskiego pozytywizmu, opracował i wstępem opatrzył. R. Wroczyński, Wrocław
1958
59
PE_DZ
7.
8.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
W. Grabowska, Szkolnictwo powszechne w latach 1932-39, Wrocław 1976
T. Bartnicka, Wychowanie państwowe, w: „Rozprawy z Dziejów Oświaty” t. XV
Przystąpienie do egzaminu uwarunkowane jest zaliczeniem ćwiczeń z przedmiotu
60
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Dr
Mgr
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
I stopnia
I
SEMESTR
TEORIA WYCHOWANIA
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1C1TWY
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Jarosław Gara
Maria Jagiełło
Marlena Grzelak – Klus
Agnieszka Zamarian
Wykład
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Ćwiczenia
30
Seminaria
15
E
4
ZAŁOŻENIA
Zdobyta wiedza ma wyposażyć studenta w poznawczą kompetencję dostrzegania złożoności, wieloetapowości i procesualności
aktów wychowania.
CELE
Celem przedmiotu jest zaprezentowanie teoretycznych kontekstów procesu wychowania, jak i czynności wychowawczych oraz
przyswojenie sobie wiedzy dotyczącej kluczowych problemów teorii i praktyki wychowania. Konteksty te wskazują na
wieloaspektowość, złożoność i interdyscyplinarność problemów określających zakres teorii wychowania.
METODY DYDAKTYCZNE
Metoda asymilacji wiedzy (wykład problemowy, dyskusja, praca z książką), metody oglądowe, praca w grupach.
TREŚCI PROGRAMOWE
Przedzałożeniowość i założeniowość teorii i praktyki wychowania: antropologiczne podstawy i wymiary wychowania, aksjologiczne
podstawy i wymiary wychowania, teleologiczne podstawy i wymiary wychowania. Teoria wychowania jako nauka czy jako filozofia
wychowania. Podmiotowość badacza i badanego w procesie poznania. Pojęcie wychowania i jego cechy, pojęcie sytuacji
wychowawczej, pojęcie struktury oddziaływań wychowawczych. Podstawowe problemy współczesnej teorii wychowania.
Wychowanie - odkrywaniem, budzeniem, tworzeniem wartości w człowieku i świecie. Istotne kategorie pojęciowe procesu
wychowania: opieka, socjalizacja, inkulturacja; podmiotowość, samorealizacja, samowychowanie. Typologiczne ujęcia i
systematyzacja teoretycznych stanowisk teorii wychowania: paradygmaty, orientacje, koncepcje wychowania. Podmiotowość i
podmiot w tradycji humanistycznej i interpretacjach współczesnych. Systemowe i osobowe zmienne skuteczności oddziaływań
wychowawczych: psychospołeczne warunki oddziaływań, kwalifikacje pedagogiczne wychowawcy, problem jakości relacji
interpersonalnych. Metody (modelowania, zadaniowa, perswazyjna, oddziaływań grupowych) i techniki (wymiany opinii,
wzmacniania pozytywnego i negatywnego, oddziaływań niewerbalnych, organizowania czasu wolnego) oddziaływań
wychowawczych i warunki ich skuteczności. Idea dialogu edukacyjnego i dialogiczna struktura aktów wychowania. Poszukiwanie
kategorii oddających kształt współczesnej problematyki pedagogicznej. Specyficzne zjawiska kulturowo-cywilizacyjne tworzące
konteksty wychowania: kultura konsumpcji, kult sukcesu, kult ciała, globalizacja, generacyjna specyfikacja tożsamości. Zagadnienia
aksjologiczne w teorii wychowania oraz dylematy moralne współczesnej pedagogiki. Podmiotowość a przedmiotowość.
Pełnomocność i samorealizacja. Dialog w praktyce pedagogicznej. Polityczność a upolitycznienie. Społeczny kontekst szkoły jako
instytucji represyjnej. Formy strukturalnej i funkcjonalnej przemocy. Dysfunkcjonalność oddziaływań wychowawczych – błędy
wychowawcze i formy pseudowychowania.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
J. Górniewicz, Teoria wychowania (wybrane problemy), Toruń - Olsztyn 1996 .
Z M. Łobocki, Teoria wychowania w zarysie, Kraków 2003.
Z. Kosyrz, Osobowość wychowawcy, Warszawa 2005.
61
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Antropologiczne podstawy wychowania, wybór: R. Schulz, Wydawnictwo, Warszawa 1996.
B. Suchodolski, Edukacja permanentna. Rozdroża i nadzieje, Warszawa 2003.
Odmiany myślenia o edukacji, red. J. Rutkowiak, Kraków 1995.
Pedagogika, cz. 1, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004.
S. Kunowski, Wartości w procesie wychowania, Kraków 2003
T. Pilch, Zasady badań pedagogicznych, Warszawa 1995.
W. Cichoń, Wartości-człowiek-wychowanie,Kraków,1996.
Z. Kwieciński, Socjopatologia edukacji, Toruń 1992.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Opanowanie materiału z zakresu wykładów oraz wybranych pozycji bibliograficznych
62
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof.
Dr
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
I stopnia
I
SEMESTR
DYDAKTYKA
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1C1DYD
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Stefan Mieszalski
Jarosława Lach
Urszula Dernowska
Wykład
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Ćwiczenia
30
Seminaria
15
E
ZAŁOŻENIA
Kurs dydaktyki ogólnej obejmuje 30 godzin wykładów i 15 godzin ćwiczeń. Kończy się egzaminem pisemnym. Kurs jako
obowiązkowy, uwzględniony w standardzie, przeznaczony jest dla studentów wszystkich specjalności.
CELE
Kurs ma na celu wyposażenie studentów w podstawową wiedzę dotyczącą: dydaktyki ogólnej jako subdyscypliny pedagogicznej,
historii jej rozwoju, struktury, metod badawczych, podstawowych pojęć dydaktycznych. Ponadto jego celem jest zapoznanie
studentów z zagadnieniami dotyczącymi celów, treści, metod, form, zasad kształcenia, przebiegu procesu dydaktycznego. Poza
celami zorientowanymi na wiedzę kurs podporządkowany jest celom sprawnościowym i warsztatowym, jak operacjonalizowanie
celów, konstruowanie testów, konstruowanie rozwiązań dydaktycznych, analizowanie stylów nauczania itp.
Osobnym celem jest kształtowanie zainteresowania dydaktyką oraz dyspozycji do samodzielnego dochodzenia do problemów
dydaktycznych, ich analizowania i rozwiązywania.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład i ćwiczenia, a w ich ramach wykład konwersatoryjny, dyskusja na podstawie pracy studenta z tekstem, gry dydaktyczne
TREŚCI PROGRAMOWE
Wykład
1. Człowieczeństwo – kultura – edukacja. Celem wykładu jest wykazanie, że szkolna edukacja jest zakotwiczona w kulturze, ta zaś jest
produktem specyficznego charakteru ewolucji gatunku ludzkiego.
Treść wykładu: Omówienie specyficznego charakteru ewolucji gatunku ludzkiego, ewolucji kulturowej oraz uwikłanych w nią
procesów, które doprowadziły do pojawienia się szkoły i szkolnej edukacji.
Oczekiwane efekty wykładu: Wiedza o specyficznym charakterze ewolucji gatunku ludzkiego. Zrozumienie związków pomiędzy
szkolną edukacją a kulturą. Samodzielne przemyślenia nad pytaniami, skąd wzięła się szkoła? Jakie są specyficzne cechy szkolnej
edukacji? Z czego one wynikają? Jest to pierwszy wykład, ma on charakter propedeutyczny, a jego kolejnym założonym efektem jest
zainteresowanie studentów dydaktyką poprzez odniesienia do wiedzy pozapedagogicznej - ewolucjonizm.
2. Dydaktyka jako subdysyplina pedagogiczna. Celem wykładu jest charakterystyka dydaktyki ogólnej jako nauki zajmującej się
edukacją prowadzoną w szkole.
Treść wykładu: Krótki zarys historii rozwoju dydaktyki ogólnej - węzłowe stanowiska; podstawowe pojęcia dydaktyczne, ich różne
ujęcia i interpretacje; struktura dydaktyki, jej przedmiot i metody jego poznawania; dydaktyka ogólna a inne nauki; dydaktyka
ogólna a dydaktyki szczegółowe.
Oczekiwane efekty wykładu: Wiedza o najważniejszych stanowiskach i poglądach, które kształtowały historię dydaktyki ogólnej,
znajomość i rozumienie podstawowych pojęć dydaktycznych, umiejętność wskazania przykładów kategorii dydaktycznych
odnoszących się do każdego z elementów struktury dydaktyki ogólnej.
3. Orientacje dydaktyczne. Celem wykładu jest charakterystyka obecnych w dydaktyce typów myślenia o szkole i szkolnej edukacji.
Treść wykładu: Pojęcie orientacji dydaktycznej. Typologia jako metodologiczna podstawa wyłaniania orientacji dydaktycznych.
Koncepcje filozoficzno-psychologiczne człowieka i zagadnienie związku nauczania i wychowania z rozwojem ucznia jako podstawy
kształtowania się orientacji dydaktycznych: romantyczno-naturalistycznej, behawiorystycznej i poznawczej. Wyłaniające się z
orientacji dydaktycznych koncepcje szkoły i interpretacje nauczania oraz rozwoju ucznia. Egzemplifikacje.
Oczekiwane efekty wykładu: Wiedza o typach myślenia dydaktycznego i ich rodowodach. Uporządkowanie myślenia o szkole i
szkolnej edukacji poprzez ukształtowanie „mapy” orientacji dydaktycznych Umiejętność samodzielnego interpretowania różnych
63
PE_DZ
stanowisk i rozwiązań dydaktycznych poprzez odniesienie ich do „mapy” orientacji.
4. Wybrane stanowiska i rozwiązania dydaktyczne. Celem cyklu wykładów jest opis stanowisk dydaktycznych i leżących u ich
podłoża przesłanek, a także ich analiza w świetle opisanych wcześniej orientacji dydaktycznych.
Treść wykładów:
Jan F. Herbart i jego system dydaktyczny: przesłanki, podstawowe pojęcia, idee (idea ukształcalności wychowanka, idea nauczania
wychowującego) i tezy; charakterystyka uczenia się i nauczania; stopnie formalne przyswajania i nauczania; nauczanie podające
współcześnie.
John Dewey i jego stanowisko dydaktyczne: wybrane idee pragmatyzmu (zwłaszcza w odniesieniu do teorii poznawania) jako
przesłanki stanowiska pedagogicznego; pojęcia, węzłowe tezy i ich przesłanki; charakterystyka uczenia się i nauczania; koncepcja
szkoły; uczenie się przez rozwiązywanie problemów współcześnie.
Lew Wygotski i jego poglądy o związku nauczania z rozwojem ucznia: przesłanki, podstawowe pojęcia i tezy; dydaktyczne
konsekwencje stanowiska Wygotskiego.
Jerome Bruner i jego stanowisko dydaktyczne: przesłanki; związki ze stanowiskiem Wygotskiego, podstawowe pojęcia i tezy;
konsekwencje dydaktyczne; charakterystyka uczenia się i nauczania, motywowanie do nauki w ujęciu Brunera.
Wincentego Okonia teoria kształcenia wielostronnego: przesłanki; wiodące idee i twierdzenia; struktura teorii; charakterystyka
uczenia się i nauczania; konsekwencje dydaktyczne; wizja szkoły.
Oczekiwane efekty wykładów: Znajomość stanowisk dydaktycznych wraz z ich przesłankami. Umiejętność interpretacji omówionych
stanowisk poprzez ich „rzutowanie” na mapę orientacji dydaktycznych.
5. Przed lekcją, czyli o planowaniu dydaktycznym. Celem wykładu jest opis podlegających planowaniu składników instrumentarium
nauczycielskiego: głównie celów, materiału i treści kształcenia.
Treść wykładu: cele kształcenia – rodzaje i różne ujęcia; taksonomie; operacjonalizacja celów kształcenia; materiał nauczania,
wymagania, treść kształcenia, planowanie zajęć, problemy dydaktyczne i ich planowanie, planowanie sprawdzania osiągnięć
uczniów.
Oczekiwane efekty wykładu: Znajomość omówionych pojęć; wiedza o rodzajach, procedurach i opisanych elementach planowania
dydaktycznego.
6. W trakcie lekcji, czyli o procesie kształcenia, działaniach nauczyciela i stylach nauczania. Celem wykładu jest opis wybranych ogniw
procesu dydaktycznego, opis działań nauczyciela przy wykorzystaniu różnych rozwiązań dydaktycznych oraz analiza różnych stylów
nauczania.
Treść wykładu: proces dydaktyczny – różne ujęcia; ogniwa procesu dydaktycznego i ich cele; prowadzenie pogadanki, prowadzenie
wykładu, kierowanie dyskusją, kierowanie obserwacją, kierowanie nabywaniem umiejętności praktycznych, klasa szkolna jako
specyficzna całość społeczna; style nauczania – różne ujęcia.
Oczekiwane efekty wykładu: wiedza o procesie dydaktycznym i jego ogniwach. Wiedza o cechach wybranych stylów nauczania.
Opisane bloki tematyczne zostaną omówione na 30 wykładach.
Ćwiczenia
1. Cele kształcenia i ich operacjonalizacja. We wstępnej fazie ćwiczeń uzgodnienie definicji celu kształcenia („zamierzona właściwość
ucznia”), analiza przykładów i omówienie taksonomii celów oraz jej funkcji (hierarchiczna organizacja celów operacyjnych). W
drugiej fazie praca w zespołach nad operacjonalizacją wybranych ogólnych celów kształcenia w formie gry dydaktycznej według
koncepcji B. Niemierki: Cele kształcenia Rozdz. 1.W: Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela (można wykorzystać scenariusze i
stenogramy lekcji). W trzeciej fazie prezentacja wyników pracy zespołów i dyskusja. Istotne jest to, by studenci posługiwali się
taksonomią celów przy organizowaniu celów operacyjnych i analizowaniu zależności pomiędzy nimi.
2. Test i jego konstruowanie. We wstępnej fazie ćwiczeń omówienie składników projektowania testu (na podstawie: B. Niemierko,
Wyniki kształcenia. Rozdz. 2 W: Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela.) W drugiej fazie zajęć praca w zespołach nad konstrukcją
testu (jako materiał można wykorzystać dowolny podręcznik lub dostępny scenariusz wraz ze stenogramem lekcji). W trzeciej fazie
prezentacja wyników pracy zespołów i dyskusja. Korzystne jest wykorzystanie rezultatów pracy zespołów na ćwiczeniach nr 1.
3. Metody dydaktyczne. We wstępnej fazie ćwiczeń omówienie opisanych w dydaktyce metod kształcenia: analiza różnych
klasyfikacji metod na podstawie: K. Kruszewski: Metody nauczania. Rozdz. 6.W: Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela; W. Okoń:
Metody nauczania - uczenia się. Rozdz. XIII. W: W. Okoń: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej; Cz. Kupisiewicz: Metody nauczania. W:
Cz. Kupisiewicz: Podstawy dydaktyki ogólnej lub Dydaktyka ogólna. W następnej fazie ćwiczeń praca w zespołach: analiza scenariuszy
i stenogramów lekcji pod kątem zastosowanych przez nauczycieli metod kształcenia (rozpoznawanie metod w różnych fragmentach
lekcji). W trzeciej fazie prezentacja wyników pracy zespołów i dyskusja.
4. Dydaktyka herbertowska i dydaktyka deweyowska. We wstępnej fazie ćwiczeń wyjaśnienie pojęcia systemu dydaktycznego,
następnie dyskusja na temat różnych wizji szkoły i kształcenia prezentowanych przez Herbarta i Deweya na podstawie: J. Herbart:
Pisma pedagogiczne (wybrane fragmenty) oraz J. Dewey: Jak myślimy? (rozdz. 6), Moje pedagogiczne credo.
5. Nauczanie problemowe i gry dydaktyczne. We wstępnej fazie omówienie różnych definicji problemu ze szczególnym
zaakcentowaniem jego podmiotowego charakteru. Które definicje eksponują podmiotowy charakter problemu? Na podstawie: K.
Kruszewski: Nauczanie i uczenie się rozwiązywania problemów. Rozdz. 5. W: Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela; oraz J.
Kozielecki: Rozwiązywanie problemów. PWSZ, Warszawa 1969; fragment pt. Problemy i pseudoproblemy. W następnej fazie analiza
czterech typów problemów na podstawie: J. Kozielecki: j.w. fragment pt. Analiza struktury problemów. Kolejna faza: praca w
zespołach. Ich zadanie polega na opracowaniu przykładów problemów odpowiadających każdemu z czterech typów problemów
wskazanych przez J. Kozieleckiego. Kolejna faza: analiza definicji gry dydaktycznej na podstawie: K. Kruszewski: Gry dydaktyczne.
Rozdz. 7 W: Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Ostatnia faza: Praca w zespołach nad opracowaniem pomysłu na grę
dydaktyczną.
64
PE_DZ
6. Zasady dydaktyczne. We wstępnej fazie omówienie zasad dydaktycznych na podstawie: W. Okoń: Zasady kształcenia W:
Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej oraz K. Kruszewski: Najpotrzebniejsze zasady dydaktyczne Rozdz. 8 W: Sztuka nauczania.
Czynności nauczyciela. W następnej fazie praca w zespołach nad analizą scenariuszy i stenogramów lekcji pod kątem
respektowanych przez nauczycieli zasad. W końcowej fazie prezentacja wyników pracy zespołów i dyskusja.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Richard Arends, Uczymy się nauczać. WSiP, Warszawa – wszystkie wydania.
Myron Dembo, Stosowana psychologia wychowawcza. Warszawa 1997, WSiP
Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Krzysztof Kruszewski (red.) WN PWN, Warszawa 2004 lub wydania
wcześniejsze.
Sztuka nauczania. Szkoła. Krzysztof Konarzewski (red.) WN PWN, Warszawa 2004 lub wydania wcześniejsze.
Czesław Kupisiewicz, Podstawy dydaktyki ogólnej. – wszystkie wydania
Wincenty Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. – wszystkie wydania.
Stefan Mieszalski, O przymusie i dyscyplinie w klasie szkolnej. WSiP, Warszawa 1997.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Dewey J., Moje pedagogiczne credo. Wydawnictwo Akademickie Żak, 2005.
Dewey J., Jak myślimy? PWN, 1988.
Herbart J. F., Pisma pedagogiczne. Ossolineum, 1967.
Janowski A., Uczeń w teatrze życia szkolnego. WSiP, 1995.
Kruszewski K. (red.), Pedagogika w pokoju nauczycielskim. WSiP, 2000.
Mieszalski S., Odmiany interakcyjności kształcenia. „Ruch Pedagogiczny” 2007 nr 1-2
Tripp D., Zdarzenia krytyczne w nauczaniu. WSiP, 1996.
- znajomość i rozumienie podstawowych pojęć dydaktycznych;
- wiedza o przesłankach różnych typów myślenia na temat związku między nauczaniem-uczeniem się a
rozwojem ucznia (orientacje dydaktyczne);
- znajomość i rozumienie wybranych stanowiska dydaktycznych (Herbart, Dewey, Wygotski, Bruner);
- znajomość elementów instrumentarium nauczycielskiego.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
65
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
I stopnia
I
SEMESTR
PEDAGOGIKA SPOŁECZNA
Wykład
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1C2PSP
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Anna Perkowska - Klejman
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Seminaria
ZAL
ZAŁOŻENIA
Pedagogika społeczna definiuje i analizuje wychowanie w szeroko rozumianych kontekstach społeczno-kulturowych. Koncentruje
się na relacjach miedzy środowiskiem wychowania a aktywnym, kreatywnym podmiotem ( jednostka lub grupą) budującym swoją
biografie i przestrzeń życia.
CELE
Zajęcia z pedagogiki społecznej mają na celu dostarczenie studentowi narzędzi rozpoznawania, definiowania i analizowania zmian
zachodzących w środowisku wychowania ( w rodzinie, w szkolne, w środowisku lokalnych, w różnorodnych instytucjach
wychowawczych) Student powinien nauczyć się rozpoznawania wielorakich sił, kapitałów, potencjałów i zasobów służących
wspieraniu rozwoju jednostek i grup , poznać metody , formy pracy , nauczyć się wnikliwie analizować sytuacje wychowawcze i
kreatywnie budować różne projekty i programy pracy zwłaszcza z dzieckiem, rodziną.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykłady, ćwiczenia, zajęcia warsztatowe, dyskusja
TREŚCI PROGRAMOWE
Program uwzględnia trzy grupy tematyczne:
1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Pokolenie niepokornych Helena Radlińska –
Florian Znaniecki. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej: środowisko, przestrzeń, miejsce i nie-miejsce, kapitał
ludzki, kulturowy, społeczny, intelektualny, społeczeństwo wiedzy, edukacja a globalizacja, rozwój społeczny i jego
mierniki (HDI).
2. Podstawowe środowiska wychowawcze, rodzina, społeczne wymiary dzieciństwa, środowisko lokalne, odzyskana
przestrzeń publiczna – organizacje pozarządowe, społeczna partycypacja – społeczeństwo obywatelskie.
3. Wybrane problemy edukacyjne i socjalne: globalizacja, marginalizacja, nierówności w edukacji, bieda, bezrobocie,
uzależnienia, zagrożone dzieciństwo – dzieci wojny, uchodźcy, emigranci.
LITERATURA
Radziewicz-Winnicki, Pedagogika społeczna w obliczu realiów codzienności, Warszawa 2008,
OBOWIAZKOWA
Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne
Raport Diagnoza Społeczna 2009 (wybrane fragmenty)
Raport Kapitał Intelektualny Polski – lipiec 2008
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
E. Marynowicz-Hetka, Pedagogika społeczna. Podręcznik akademicki tom I i II, Wydawnictwo,
Warszawa
Egzamin (praca pisemna egzaminacyjna + ocena z ćwiczeń)
66
PE_DZ
Przedmioty obowiązkowe poszerzające wiedzę ogólną (D)
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Wydział Stosowanych Nauk Społecznych
Pedagogika (PE)
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Stacjonarne I-go stopnia
I
SEMESTR
1
ROK AKADEMICKI
2009/2010
dzienne
BIOMEDYCZNE PODSTAWY ROZWOJU
KOD PRZEDMIOTU
100S-ID1BPR
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
x
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Prof. dr hab.
Tadeusz Mazurczak
doktor
Ewa Łuczak
doktor
Danuta Palus
Wykład
30
Ćwiczenia
15
Seminaria
0
ZAŁOŻENIA
Mechanizmy dziedziczenia oraz genetyczne uwarunkowania zaburzeń rozwoju somatycznego i intelektualnego, z uwzględnieniem
poradnictwa genetycznego i diagnostyki prenatalnej. Metody oceny rozwoju somatycznego i psychoruchowego z uwzględnieniem
okresów szczególnie krytycznych dla rozwoju i zdrowia człowieka. Omówione zostaną, w zarysie, najistotniejsze procesy chorobowe
i zaburzenia najważniejszych układów i narządów w określonych etapach życia w kontekście profilaktyki i kształtowania postaw
prozdrowotnych.
CELE
Zapoznanie przyszłych pedagogów z ontogenetycznymi prawidłowościami rozwoju człowieka, jego uwarunkowaniami zarówno
genetycznymi jak i środowiskowymi.
METODY DYDAKTYCZNE
Zajęcia umożliwiające osiągnięcie celu kształcenia poprzez: wykład, ćwiczenia, seminarium, dyskusje, opisy przypadków, analizę
wyników badań.
TREŚCI PROGRAMOWE
Genetyczne i środowiskowe uwarunkowania rozwoju – podstawowe definicje określające rozwój człowieka i jego etapy.
Zasady dziedziczenia - genom człowieka, struktura, odczytywanie informacji genetycznej, kariotyp, zmienność i
dziedziczność, metody badań genetycznych, genetyczna różnorodność.
Rozwój osobniczy człowieka - rozwój somatyczny, motoryczny i seksualny, etapy rozwoju –pre i postnatalnego,
fizjologiczne podstawy funkcjonowania organizmu, zasady i metody oceny rozwoju somatycznego, czynniki
środowiskowe zaburzające rozwój.
Zdrowie, jego ochrona i promocja - definicja zdrowia i choroby, zdrowie publiczne, programy prozdrowotne i
profilaktyczne, kształtowanie i promocja postaw prozdrowotnych na przykładzie zagrożeń cywilizacyjnych (choroby
nowotworowe, choroby krążenia, otyłość, cukrzyca, alergie), racjonalne żywienie w określonych etapach życia człowieka.
Fizjopatologia wybranych układów i funkcji organizmu w kontekście rozwoju.
Genetyczne uwarunkowania chorób - czynniki genetyczne i środowiskowe w zdrowiu i chorobie, metody diagnostyki
chorób genetycznych (molekularne, cytogenetyczne i biochemiczne), badania przesiewowe, diagnostyka prenatalna,
poradnictwo genetyczne
Genetyczne uwarunkowania zaburzeń rozwoju somatycznego i niepełnosprawności intelektualnej - wrodzone wady
rozwojowe, niepełnosprawność intelektualna
Procesy starzenia się organizmu
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
3.
4.
5.
1.
2.
3.
4.
5.
Connor J.M., Ferguson- Smith M.A.: Podstawy genetyki medycznej, PZWL, Warszawa 1991
Bradley J., Johnson D., Pober B.: Genetyka medyczna – notatki z wykładów, PZWL, Warszawa 2008
Jaczewski A. (red.): Biologiczne i medyczne podstawy rozwoju i wychowania, Wyd. Akademickie
Żak, Warszawa 2005
Mięsowicz I. (red.): Auksjologia, wyd. APS, Warszawa 2001
Wojnarowska B. (red.): Zdrowie i szkoła, PZWL, Warszawa 2000
Bal J. (red.) Biologia molekularna w medycynie. Elementy genetyki klinicznej, PWN, Warszawa,
2006
Jopkiewicz A., Suliga E.,: Biologiczne podstawy rozwoju człowieka, WSP, Kielce, 2000
Bee H.: Psychologia rozwoju człowieka, Wyd. Zysk i S-ka, Poznań, 2004
Górska T., Grabowska A., Zagrodzka J. (red.): Mózg a zachowanie, PWN, Warszawa 2004
Turner J.S., Helms D.B.: Rozwój człowieka, WSIP, Warszawa 1999
67
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Egzamin testowy z całego materiału
Znajomość treści wykładów i ćwiczeń.
68
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
PE
I stopnia
I
SEMESTR
I
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
WYBRANE ZAGADNIENIA PRAWA
KOD PRZEDMIOTU
100S-1D1WZP
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
dr
Małgorzata Szeroczyńska
Profilaktyki Społecznej i
Pracy Socjalnej
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
30
2
Ćwiczenia
-
Seminaria
-
ZAŁOŻENIA
Dzięki przedmiotowym zajęciom absolwenci powinni móc się poruszać w systemie prawa – znać zasady funkcjonowania państwa,
umieć odnajdywać i czytać ze zrozumieniem potrzebne im akty prawne oraz stosować je do konkretnych stanów faktycznych.
CELE
Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami prawa oraz systemem tworzenia i funkcjonowania prawa w
Polsce. Przedstawione zostaną podstawowe akty prawa polskiego (konsytuacja i podstawowe kodeksy) i międzynarodowego
(międzynarodowe akty praw człowieka oraz podstawowe wiążące Polskę akty Unii Europejskiej). Zaprezentowany zostanie również
system sądownictwa, w tym także europejskiego (Unii Europejskiej i Rady Europy).
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład z prezentacją multimedialną
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Prawa człowieka w ujęciu konstytucji i aktów międzynarodowych
2. System tworzenia prawa – organy, procedura, hierarchia aktów prawnych
3. System administracji państwowej i samorządu terytorialnego
4. System sądownictwa w Polsce
5. Instytucje, akty prawne i orzecznictwo Unii Europejskiej i Rady Europy
6. Osoba fizyczna i prawna – pojęcie i procedura ubezwłasnowolnienia
7. Podstawy prawa autorskiego – odpowiedzialność za plagiat
8. Podstawy prawa karnego
9. Podstawy odpowiedzialności nieletnich
10. Podstawy prawne leczenia odwykowego
11. Prawne regulacje przemocy w rodzinie
12. Prawa dziecka
13. Podstawowe zagadnienia prawne pomocy społecznej, w szczególności na rzecz osób niepełnosprawnych
14. Organizacje pozarządowe – sposób powstawania, rejestracja, zasady wykonywania funkcji publicznych
LITERATURA
1. Konstytucja
OBOWIAZKOWA
2. Kodeks Cywilny
3. Kodeks Postępowania Cywilnego
4. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy
5. Kodeks Karny
6. Kodeks Postępowania Karnego
7. Kodeks Karny Wykonawczy
8. Ustawa o postępowaniu z nieletnimi
9. Ustawa o stowarzyszeniach
10. Ustawa o fundacjach
11. Ustawa o działalności pożytku publicznego i wolontariacie
12. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych
LITERATURA
1. D. Górecki, Polskie prawo konstytucyjne, Oficyna, Warszawa 2008
UZUPEŁNIAJĄCA
2. L. Leszczyński, B. Liżewski, Ochrona praw człowieka w Europie. Szkic zagadnień podstawowych, Verba,
Warszawa 2008
3. J. Barta, R. Markiewicz (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz, Zakamycze, Kraków 2005
69
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie testu
70
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Pedagogika
pierwszego stopnia
I
SEMESTR
zimowy
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
PIERWSZA POMOC PRZEDMEDYCZNA
KOD PRZEDMIOTU
100S-1D1POP
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawowego
kierunkowego
specjalnościowego
x
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
MGR
Tomasz Leszczyński
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
Zo
1
ZAŁOŻENIA
Pierwsza pomoc to szybkie zorganizowane działanie mające na celu uratowanie ofiary wypadku. Sprawne i w miarę kompetentne działanie
decyduje o uratowaniu zdrowia i życia człowieka. Wyposażenie w umiejętności udzielania pierwszej pomocy medycznej w sytuacjach nagłych.
Program szkolenia jest zgodny z najnowszymi standardami ILCOR 2005 oraz z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji. Podczas zajęć z
pierwszej pomocy przedmedycznej student nauczy się przeprowadzać prawidłowo resuscytację krąŜeniowo-oddechową. Zapoznanie
studentów ze stanami zagrozenia życia-ocenić stan zdrowia poszkodowanego i udzielić im odpowiedniej pomocy przedmedycznej.
Rozpoznanie rodzaju urazu i udzielić odpowiedniej pomocy przedmedycznej.
CELE
Celem studiów z zakresu pierwszej pomocy przedmedycznej jest zapoznanie się z przyczynami i rodzajami nagłych wypadków i zapobieganiu
im. Zapoznanie z zasadami udzielania pierwszej pomocy w zaleŜności od stanu poszkodowanego. Uświadomienie studentów znaczenia
pierwszej pomocy przed upływem pierwszych czterech minut od czasu wypadku i ustania oddechu. Zapoznanie studentów ze stanami
chorobowymi zagrażającym życiu. Wpływ chorób na zdolność do uczestnictwa w różnych formach aktywności fizycznej,
Uświadomienie studentów znaczenia umiejętności udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej w przyszłej pracy zawodowej i w życiu
osobistym.
METODY DYDAKTYCZNE
Szkolenie prowadzone jest metodami aktywnymi w formie warsztatowej przy użyciu nowoczesnych form nauczania takich jak: prezentacje
multimedialne, ćwiczenia praktycznych technik udzielania pomocy, pokazy.
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
Ocena sytuacji i zabezpieczenie miejsca wypadku
Kontrola czynności życiowych - ocena stanu poszkodowanego
Wezwanie pomocy – omówienie sposobów wzywania pomocy.
Udzielenie dalszej pomocy – schemat kolejności postępowania na miejscu zdarzenia.
Podstawowe zasady udzielania pierwszej pomocy – stałe zasady których należy bezwzględnie przestrzegać przy udzielaniu
pierwszej pomocy.
Utrata czynności życiowych utrata przytomności – objawy, sposoby postępowania, pozycje dla poszkodowanego,
Pozycja boczna ustalona – układanie, kiedy, jak i dlaczego.
Zatrzymanie oddychania – objawy, rozpoznanie, postępowanie. Resuscytacja krążeniowo – oddechowa u dorosłych, dzieci i
niemowląt. Schemat, teoria
Zakrztuszenie - objawy, rozpoznanie, postępowanie.
Krwotok wewnętrzny i zewnętrzny pośredni - objawy, rozpoznanie, postępowanie.
Krwotok zewnętrzny – sposoby tamowania krwotoków, pozycja poszkodowanego przy krwotoku
Atak (często zawał) serca, inne stany nagłe i zachorowania, epilepsja, wstrząs , wstrząśnienie mózgu, pęknięcie podstawy czaszki, –
opis , sposoby postępowania, nadzór nad pacjentem.
Oparzenie termiczne, chemiczne, odmrożenia, zatrucia – opis sytuacji, sposoby postępowania, samoochrona.
Obrażenia kręgosłupa, złamania, zwichnięcia (opis sytuacji, postępowanie, pozycja, transport )
Ewakuacja poszkodowanego – szybka ewakuacja w sytuacji zagrożenia pożarem, wybuchem, zawaleniem.
Pozycje dla osób poszkodowanych, pozycje transportowe, sposoby polowego transportu poszkodowanego, sposoby transportu
poszkodowanego przez jednego ratownika tzw. „na sobie”.
Ćwiczenia: Ocena sytuacji i zabezpieczenie miejsca wypadku – pozoracja miejsca zdarzenia
Ćwiczenia: Kontrola czynności życiowych - ocena stanu poszkodowanego w praktycznej pozoracji.
Ćwiczenia: Praktyczne wykonywanie badania przedmiotowego – wykluczenie ewentualne zabezpieczenie złamań i innych urazów
przed przemieszczeniem bądź transportem pacjenta.
Ćwiczenia: Wezwanie pomocy – ćwiczenia utrwalające nawyki, zapamiętanie numerów służb ratowniczych, ćwiczenia z radiem, CB
71
PE_DZ
radiem i inne.
21. Ćwiczenia: Ogólna ocena sytuacji zagrażających życiu – symulowane wypadki
22. Ćwiczenia: Utrata czynności życiowych – przećwiczenie Resuscytacji krążeniowo – oddechowej na fantomie.
23. Ćwiczenia: Krwotok zewnętrzny – pozoracja przy pomocy zestawów sztucznych ran i sztucznej krwi, Tamowanie i opatrywanie ran
i krwotoków tym co ratownik ma na sobie.
24. Ćwiczenia: Oparzenie termiczne, chemiczne, odmrożenia, zatrucia – pozoracje i symulacje.
25. Ćwiczenia: Uraz kręgosłupa – pozoracja, praktyczne przećwiczenie pozycji i transportu
26. Bezpieczeństwo przede wszystkim ( Zabezpieczenie siebie i innych uczestników zdarzenia przed „eskalacją zdarzeń”, samoochrona
ratownika, samoratownictwo )
27. Wybrane zagadnienia czynności organizmu człowieka – przybliżenie kursantom podstawowych informacji o fizjologii.
28. Psychologiczne aspekty udzielania pomocy – mechanizmy w tłumie, psychologia ratownika.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.Andres J.: (2006) Pierwsza Pomoc i i resuscytacja krąŜeniowo-oddechowa. Podręcznik
dla studentów wyd. Polska Rada Resuscytacji.
2.Buchfelder M., Buchfelder A: (2005) Podręcznik pierwszej pomocy. Warszawa PZWL
3.Budynek M.Nowacki C (2008) Opatrywanie ran. Wiedza i umiejętności. wyd. Makmed
4.Chrząszczewska A (2002) Bandazowanie wyd. PZWL
5.Hettiaratchy S. (2007) ABC oparzeń wy. Górnicki
6.Kokot F.(2008) : Ostre stany zagroŜenia Ŝycia w chorobach wewnętrznych.wyd. PZWL
7.Krzywda J.(2007) : Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach. wyd. KaBe
8.Zawadzki A. (2008) Medycyna ratunkowa i katastrof.wyd. PZWL
b.Literatura uzupełniająca:
1. Gaździk T.1998: Ortopedia i traumatologia, Warszawa PZWL
2.Herold G.1994: Medycyna wewnętrzna.Warszawa .PZWL
3.Mędraś M.( 2004): Medycyna Sportowa. , Warszawa Medsport
4.Meuret G.H. 1993: Podstawy reanimacji. Kraków Medycyna praktyczna
5.Pędich W. (red.) ( 1994) Choroby wewnętrzne. Warszawa :PZWL
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie pisemne o charakterze testowym.
72
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Pedagogika
pierwszego stopnia
I
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
dr hab.
PEDAGOGIKA SPECJALNA
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawowego
Imię i nazwisko
zimowy
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1D1PES
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkowego
specjalnościowego
x
Instytut
Grzegorz Szumski
Instytut Pedagogiki Specjalnej
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
30
Zo
2
Ćwiczenia
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot ma charakter wprowadzający w problematykę pedagogiki specjalnej. Studenci, którzy będą studiować na poszczególnych
specjalnościach powinni uprzednio nabyć podstawową wiedzę z zakresu współczesnej pedagogiki specjalnej jako takiej oraz jej działów
szczegółowych (subdyscyplin). Wiedza ta ma służyć nabywaniu umiejętności rozumienia i oceniania różnych form praktyki rehabilitacji i
kształcenia specjalnego a także elementarnych umiejętności planowania i realizowania działań pedagogicznych służących osobom
niepełnosprawnym.
CELE
Celem przedmiotu jest dostarczenie studentom podstawowej wiedzy z zakresu teorii i praktyki rehabilitacji oraz kształcenia osób
niepełnosprawnych. Wiedza ta pozwoli zrozumieć dynamiczne procesy przemian praktyk społecznych wobec osób niepełnosprawnych, ocenić
jakość stosowanych i proponowanych rozwiązań rehabilitacyjnych oraz przyczyni się do ukształtowania właściwych postaw względem osób
niepełnosprawnych oraz umiejętności potrzebnych w kontaktach z tymi osobami.
METODY DYDAKTYCZNE
W nauczaniu przedmiotu wykorzystywane są następujące metody dydaktyczne: wykład akademicki, ćwiczenia audytoryjne, hospitacje zajęć w
ośrodkach kształcenia specjalnego.
TREŚCI PROGRAMOWE
Geneza i kierunki ewolucji pedagogiki specjalnej; relacje pedagogiki specjalnej z innymi dyscyplinami naukowymi; miejsce pedagogiki
specjalnej w systemie nauk pedagogicznych; przedmiot pedagogiki specjalnej; pojęcie niepełnosprawności jako kluczowa kategoria pedagogiki
specjalnej – teorie niepełnosprawności; proces rehabilitacji – jego cele, przebieg i uwarunkowania (rola rehabilitacji we wspomaganiu
osiągania dorosłości, autonomii i spełniania zadań rozwojowych przez osoby niepełnosprawne); kluczowe idee współczesnej pedagogiki
specjalnej – normalizacja, integracja, włączanie; standardy postępowania z osobami niepełnosprawnymi w świetle międzynarodowych i
krajowych aktów prawnych; polski system kształcenia specjalnego w ujęciu porównawczym; efektywność kształcenia uczniów z
niepełnosprawnością i jej uwarunkowania; rehabilitacja zawodowa oraz zatrudnienie osób niepełnosprawnych w Polsce na tle rozwiązań
światowych; system opieki nad osobami niepełnosprawnymi i starszymi oraz kierunki jego reform (domy pomocy społecznej, hotele,
mieszkalnictwo chronione); system kształcenia pedagogów specjalnych w Polsce a potrzeby systemu rehabilitacji osób niepełnosprawnych;
wybrane polskie i międzynarodowe organizacje pozarządowe działające w środowiskach osób niepełnosprawnych – porównanie celów i
strategii działania; kreatywność i twórcza obecność osób niepełnosprawnych; zasady i metody pracy pedagogiki specjalnej; subdyscypliny
pedagogiki specjalnej – tyflopedagogika, surdopedagogika, pedagogika niepełnosprawnych intelektualnie; pedagogika terapeutyczna;
pedagogika resocjalizacyjna; logopedia; pedagogika osób z trudnościami w uczeniu się.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Dykcik W. (red.): Pedagogika specjalna. Wydawnictwo UAM. Poznań 2007.
Smith D.D.: Pedagogika specjalna. Tom I-II. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2008.
Szumski G.: Integracyjne kształcenie niepełnosprawnych. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2009.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Kosakowski Cz.: Węzłowe problemy pedagogiki specjalnej. Wydawnictwo Naukowe Akapit. Toruń 2003.
Marek-Ruka M. i in.: Pedagogika specjalna. Różne poszukiwania – wspólna misja. Wydawnictwo APS. Warszawa
2009.
Speck O.: Niepełnosprawni w społeczeństwie. GWP. Gdańsk 2006.
WARUNKI ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie pisemne o charakterze testowym.
73
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
NAUK PEDAGOGICZNYCH, NAUK SPOŁECZNYCH
PEDAGOGIKA, PEDAGOGIKA SPECJALNA
PC, PE
Stacjonarne I stopnia
I
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
II
II/III
stacjonanrne
PROBLEMY WSPÓŁCZESNEJ EUROPY 1,2
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof. dr hab.
nie ma
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
100S-1D1PU1
100A-1D2PU2
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
Imię i nazwisko
Instytut
Tadeusz Panecki
PSiPS
Wykład
Ćwiczenia
15
Egzamin lub zaliczenie na ocenę
4
2009/2010
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Umiejętność rozumienia przez studentów procesów dziejowych w Europie w minionym stuleciu
CELE
Zapoznanie studentów ze współczesnymi kluczowymi problemami kontynentu europejskiego i nabycie przez nich znajomości
faktów, pojęć i praw, ukazanie miejsca i roli Polski w Europie na tle wydarzeń szczególnie II połowy XX w. i pocz. XXI w.
METODY DYDAKTYCZNE
Metody asymilacji wiedzy (pogadanka, dyskusja), metoda problemowa oraz metody oparte na obserwacji (pokaz)
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Europa powojenna do 1956 r. ( 2 godz.)
Polityczno-militarne i gospodarcze skutki II wojny światowej (zimna wojna)
Dwubiegunowy układ sił (miejsce i rola Polski w układzie jałtańskim)
Odbudowa Europy Zachodniej (Plan Marshalla)
Narodziny i rozwój polityczno-militarnych i gospodarczych struktur integracyjnych Europy Zachodniej (UZE,
NATO, Rada Europy, Europejska Wspólnota Węgla i Stali, EWO)
Europa w latach1956-76 (2 godz.)
Kryzys roku 1956 (przemiany w ZSRR, wydarzenia 1956 r. w Polsce, rewolucja i kontrrewolucja na Węgrzech)
Powstanie i rozwój Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej
Struktura EWG i proces rozszerzania Wspólnoty
Sytuacja społeczno-gospodarcza w krajach bloku wschodniego
Rywalizacja dwóch bloków polityczno-militarnych. Tendencje odprężeniowe
Przemiany w Europie w latach 1976-1989 (2 godz.)
Załamanie gospodarcze oraz osłabienie wpływów i znaczenia ZSRR
Wydarzenia z lat 1980-81 w Polsce i ich następstwa
Postępy integracyjne w Europie Zachodniej
Spóźnione reformy Michaiła Gorbaczowa i ich skutki w krajach bloku wschodniego
Przeobrażenia w Europie po 1989 r. (2 godz.)
Okrągły Stół w Polsce i jego znaczenie
Przemiany w innych krajach socjalistycznych
Rozpad w bloku wschodniego i ZSRR
Zjednoczenie Niemiec
Utworzenie OBWE
Traktat w Maastricht o Unii Europejskiej
Podstawowe struktury i kierunki działania Unii Europejskiej (2 godz.)
Główne instytucje UE
Polityka wewnętrzna UE
Polityka zewnętrzna UE
Rozwój UE na przełomie XX i XXI w.
Polska w Unii Europejskiej
Społeczeństwo zachodnie (2 godz.)
Budowa państwa dobrobytu
Kobiety i ruch feministyczny
Społeczeństwo zachodnie
74
PE_DZ
Realia kształcenia i wystąpienia studenckie
Inicjatywy na rzecz ochrony środowiska
7. Zmiany w życiu prywatnym i publicznym (2 godz.)
Praca
Rodzina i jednostka (osoba)
Modele życia (europejskie i w USA)
8. Zaliczenie (1 godz.)
LITERATURA
1. Czubiński A., Europa XX wieku. Zarys historii politycznej, Poznań 2000.
OBOWIAZKOWA
2. Łastawski K., Od idei do integracji europejskiej. Od najdawniejszych idei do unii Europejskiej,
Warszawa 2004.
3. Malinowski L., Europa współczesna, Warszawa 2002.
4. Podraza A., Unia Europejska, Lublin 1999.
5. Roszkowski W., Najnowsza historia Polski, T.I – III, Warszawa 2002.
LITERATURA
1. Badge J., Newton K., Polityka nowej Europy od Atlantyku do Uralu, Warszawa 1999.
UZUPEŁNIAJĄCA
2. Calvacoressi P., Polityka międzynarodowa po 1945 roku, Warszawa 1998.
3. Davies N., Europa, Kraków 1998.
4. Druga wojna światowa. Materiały wywiadu USA, uzup. i kom. A. Ajnenkiel i T. Panecki, Warszawa 1995.
5. Gaziński B., Unia Europejska - wczoraj – dziś – jutro, Olsztyn 1998.
6. Kitchen M., Historia Europy 1919-1939, Londyn 1997.
7. Krajewski Z., Europa – świat zachodni po 1945 roku. Polityka – Społeczeństwo – Kultura, Lublin 2008.
8. Krajewski Z., Unia Europejska – geneza, problemy i elementy polityki społecznej, Warszawa 2008.
9. Krasuski J., Europa Zachodnia po II wojnie światowej, Warszawa 1995.
10. Kukułka J., Historia współczesnych stosunków międzynarodowych 1945-2000, Warszawa 2001.
11. laqueur W., Historia Europy 1945-1992, Londyn 1992.
12. Pronobis W., Polska i świat w XX wieku, Warszawa 1991.
13. Roszkowski W., Półwiecze. Historia polityczna świata po 1945 r., Warszawa 2002.
14. Stefanowicz J.,, Europa powojenna 1945-1975, Warszawa 1977.
15. Szpak J., Historia gospodarcza powszechna, Warszawa 1999.
WARUNKI
Sprawdzian pisemny z nabytej wiedzy
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
75
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
METODY BADAŃ
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
X
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Dr
Dr
Mgr
Mgr
Wykład
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1D2MBA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
Imię i nazwisko
Instytut
Elżbieta Grabowska
Ewa Jakimowska
Marzanna Kielar
Barbara Pilipczuk
Alina Zapiór
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Pedagogiki
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZO
ZAŁOŻENIA
Nabycie przez studentów podstawowej wiedzy metodologicznej i umiejętności badawczych
CELE
Poznanie podstawowych metod, technik i narzędzi badawczych. Przygotowanie studentów do samodzielnego przygotowania i
przeprowadzenia badań do pracy licencjackiej (magisterskiej).
METODY DYDAKTYCZNE
Pogadanka, dyskusja, praca grupowa, ćwiczenia praktyczne
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
Procedura postępowania badawczego
- formułowanie problemów i hipotez badawczych
- dobór metod badań (obserwacyjne i eksperymentalne)
- analiza danych (opis próby i wnioskowanie statystyczne)
- uogólnienie wyników badań – wnioski
2. Specyfika nauki
- kryteria odróżniające: metody poznania, przydatność, prawda, język
- pojęcia (rodzaje, definiowanie, operacjonalizacja)
3. Metody obserwacyjne (definicja, istota metody, planowanie badań, metody opracowania wyników)
3.1 Obserwacja bezpośrednia (skale szacunkowe)
3.2 Obserwacja pośrednia
– wywiad (rodzaje, warunki optymalne, techniki zadawania pytań)
– ankieta ( ankieta a wywiad skategoryzowany, rodzaje pytań)
- testy (pomiar różnicujący i sprawdzający, konstruowanie sprawdzianów osiągnięć szkolnych)
– socjometria (kryteria socjometryczne, sposoby opracowania wyników)
– analiza dokumentów (rodzaje dokumentów, metody analizy)
4. Metody eksperymentalne
- istota eksperymentu
- zmienne zależne, niezależne
- plany eksperymentu
5. Omówienie prac pisemnych– zaliczenie przedmiotu
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
A. Góralski (red) - „Metody badań pedagogicznych w zarysie”, Wyd. Universitas Rediviva. Warszawa 2009
M. Łobocki - „Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych”, Impuls, Kraków 2006
B. Śliwerski – „Pedagogika wobec edukacji, polityki oświatowej i badań naukowych” t.2, Gdańskie
Wydawnictwo Pedagogiczne, Gdańsk 2006
76
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
E. Babbie- „Podstawy badań społecznych”, PWN, Warszawa 2008
J. Brzeziński – „Metodologia badań psychologicznych”, PWN, Warszawa 1996
H.H. Kruger – „Wprowadzenie w teorie i metody badawcze nauk o wychowaniu”, Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne, Gdańsk 2005
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Umiejętność formułowania problemów i hipotez badawczych, doboru metod badań oraz wskaźników
badanych zmiennych.
77
PE_DZ
Przedmioty specjalnościowe – specjalność nienauczycielska (E1)
Specjalność: EDUKACJA MEDIALNA (EME)
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
I
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof.
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
2
EDUKACJA CZYTELNICZA
I MEDIALNA
Wykład
15
ZO
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Józef Bednarek
Anna Andrzejewska
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E1ECM
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie studentów z wiedzą i kształtowanie umiejętności analizy systemowej i procesualnej w zakresie edukacji czytelniczej i
medialnej.
CELE
Celem przedmiotu jest kształtowanie twórczych i krytycznych postaw wobec miejsca i znaczenia edukacji czytelniczej i medialnej we
współczesnej edukacji oraz rozwijanie, pogłębianie i aktualizowanie podstaw wiedzy o edukacji czytelniczej i medialnej.
METODY DYDAKTYCZNE
Testy, aplikacje multimedialne, etiudy filmowe, wypracowania, referaty, projekty, eseje, itp.
TREŚCI PROGRAMOWE
Media na przestrzeni dziejów
Znaczenie mediów i informacji
Źródła informacji i tekstów kultury
Korzystanie z narzędzi i źródeł informacji (metainformacji), generowanie własnego warsztatu informacyjnego
Istota i funkcje przypisów i bibliografii
Korzystanie z narzędzi i źródeł informacji przez osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności
Ścieżka czytelnicza i medialna w szkołach
LITERATURA
1. Bednarek J., Multimedia w nauczaniu, MIKOM, Warszawa 2002.
OBOWIAZKOWA
2. Bednarek J., Multimedia w kształceniu, Wydaw. Nauk. PWN, Warszawa 2006.
3. Dylak S., Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Wyd. UAM, Poznań 1995.
4. Gajda J., Media w edukacji, Oficyna Wydaw. Impuls, Kraków 2002.
5. Kubiak M., Wirtualna edukacja, MIKOM, Warszawa 2000.
6. Tanaś M., Edukacyjne zastosowania komputerów, Wyd. Żak, Warszawa 1997.
LITERATURA
1.
Andrzejewska J., Edukacja czytelnicza i medialna, Wydaw. SBP, Warszawa 2006.
UZUPEŁNIAJĄCA
2.
Bednarek J., Społeczeństwo informacyjne i media w opinii osób niepełnosprawnych, Wydaw. APS,
Warszawa 2005.
3.
Chmielewska-Gorczyca E.; Solińska-Kalata B., Informacja naukowa z elementami naukoznawstwa, WSiP,
Warszawa 1991.
4.
Edukacja medialna w społeczeństwie informacyjnym / red. Juszczyk S., Wydaw. Adam Marszałek, Toruń
2002.
5.
Fedorowicz M., Specjalne materiały czytelnicze dla osób niepełnosprawnych. Zarys dziejów - formy obieg społeczny, Wydaw. Uniw. M. Kopernika, Toruń 2002.
6.
Gorajewska D. (red.), Społeczeństwo równych szans. Tendencje i kierunki zmian, Stow. Przyjaciół
Integracji, Warszawa 2005.
7.
Goban-Klas T., Powstanie i rozwój mediów. Od malowideł naskalnych do multimediów, Wydaw.
Naukowe AP, Kraków 2001.
78
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1.
2.
Pełna orientacja w literaturze naukowej.
Znajomość podstawowej wiedzy prezentowanej na wykładach i omawianych na ćwiczeniach.
79
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
I stopnia
I
SEMESTR
2
MEDIA TRADYCYJNE
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
o
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E1MTD
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
Imię i nazwisko
Instytut
Dominika Orłowska
Pedagogiki
Wykład
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie z problematyką zagadnienia – media tradycyjne.
CELE
Kształtowanie twórczych i krytycznych postaw wobec mediów tradycyjnych. Podkreślenie znaczenia nieprzemijającej wartości
mediów tradycyjnych i ich źródeł we współczesnej edukacji. Rozwijanie, pogłębianie i aktualizowanie podstaw wiedzy o edukacji w
oparciu o media tradycyjne
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, praca z książką, dyskusja, pogadanka, metoda sytuacyjna, metoda symulacyjna
TREŚCI PROGRAMOWE
Treści ogólne przedmiotu:
1.
Media na przestrzeni dziejów.
2.
Narzędzia tradycyjnej edukacji.
3.
Znaczenie mediów i informacji.
4.
Źródła informacji i tekstów kultury.
5.
Źródła informacji tradycyjnej.
( zakres treści, problematyka szczegółowa)
1.
Przemiany w polskich mediach
2.
Polska w dobie formowania się społeczeństw informacyjnych.
3.
Ochrona własności intelektualnej.
4.
Strategie oddziaływania mediów.
5.
Kultura masowa.
6.
Korzystanie z narzędzi i źródeł informacji, generowanie własnego warsztatu informacyjnego.
7.
Praca z dokumentami.
8.
Istota i funkcje przypisów i bibliografii.
9.
Korzystanie z narzędzi i źródeł informacji przez osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Bednarek J., Multimedia w kształceniu, Warszawa 2006.
Dylak S., Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Poznań 1995.
Gajda J., Media w edukacji, Oficyna Wydaw. Kraków 2002.
Gajda J., Antropologia kulturowa, Toruń 2005
Strykowski W., Skrzydlewski W. (red.), KOMPETENCJE medialne społeczeństwa wiedzy = Media
competences in the society of knowledge , Poznań, 2004
Witold Jakubowski red. , MEDIA, kultura popularna, edukacja, Kraków, 2005
Żuchowska Wiesława, Ścieżka medialna: otoczenie informacyjne, Kraków, 2004
1.
2.
Kubiak M., Wirtualna edukacja, Warszawa 2000.
Tanaś M., Edukacyjne zastosowania komputerów, , Warszawa 1997
80
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Pisemna praca zaliczeniowa dot. problematyki przedmiotu.
Znajomość literatury przedmiotu, w tym bieżącej prasie pedagogicznej.
Aktywne uczestnictwo w wykładach.
Wykonanie projektu na zaliczenia
81
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof.
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
I stopnia
II
SEMESTR
3
EDUKACYJNE PROBLEMY
SPOŁECZEŃSTWA WIEDZY
Wykład
15
E
5
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
2009/2010
100S-1E2EPI
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Józef Bednarek
Aleksandra Niedźwiecka – Wardak
Ćwiczenia
30
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Aktywne uczestnictwo studentów w procesie zdobywania wiedzy, oparte o refleksję osobistą i krytyczną analizę treści przedmiotu.
Próba twórczego odniesienia się do sygnalizowanych i samodzielnie odkrywanych problemów, będących przedmiotem zajęć.
Znajomość szans, wyzwań i zagrożeń, wobec których staje współczesna edukacja, będących konsekwencją wielowymiarowych zmian
w rzeczywistości współczesnego świata (mi.n. globalizacja, lawinowy rozwój technologii).
1.
2.
3.
4.
CELE
Uświadomienie studentom specyfiki społeczeństwa wiedzy, w tym wyzwań, szans i zagrożeń charakterystycznych dla
tego typu społeczeństwa,
Zapoznanie z aktualnym stanem społeczeństwa wiedzy i edukacji w Polsce i Europie oraz dokumentami określającymi
kierunki zmian w tych obszarach,
Kształtowanie refleksyjnego i analitycznego podejścia do problemów, wobec których staje współczesna edukacja,
Rozwijanie umiejętności twórczego rozwiązywania tych problemów.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, miniwykład, symulacja, metody problemowe, dyskusja, metody wspierające twórcze myślenie
TREŚCI PROGRAMOWE
Podstawowe pojęcia i definicje. Analiza rozwoju społecznego i właściwości różnych typów społeczeństw. Cywilizacja globalna.
Społeczeństwo wiedzy - szanse i zagrożenia. Funkcje i zadania mediów tradycyjnych i cyfrowych w społeczeństwie. Edukacja i praca
zawodowa w społeczeństwie wiedzy – kompetencje informacyjno-medialne pracownika przyszłości. Stan i perspektywy
społeczeństwa wiedzy Polsce. Wyzwania i zagrożenia związane z wszechobecnością mediów w życiu społecznym. Tendencje
rozwojowe społeczeństwa wiedzy na świecie. (w)
Definicja i charakterystyka społeczeństwa, wybrane typy społeczeństw. Definicja i charakterystyka instytucji społecznej, 5 głównych
instytucji społecznych. Rola i status społeczny. II rewolucje informacyjne. Globalizacja. Wielokulturowość. Analiza porównawcza
społeczeństwa postindustrialnego i społeczeństwa wiedzy. Sylwetka absolwenta w społeczeństwie wiedzy – cechy
charakterystyczne. Wybrane raporty edukacyjne. Wybrane dokumenty dotyczące budowy społeczeństwa wiedzy w Europie.
Wybrane dokumenty dotyczące budowy społeczeństwa wiedzy w Polsce. Edukacja ustawiczna – definicja, charakterystyka,
problemy. Edukacja globalna, rozwojowa, ekologiczna, międzykulturowa. Zrównoważony rozwój w teorii i praktyce. Starzenie się
społeczeństwa – od andragogiki do geragogiki. Nauczyciel w społeczeństwie wiedzy – kwalifikacje i rola. Problem e-wykluczenia.
(ćw)
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. Bednarek J., Lubina E. (2008), Edukacja zdalna. Podstawy dydaktyki, Wydawnictwo Naukowe PWN,
Warszawa.
2. Bednarek J., (2006), Multimedia w kształceniu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
3. Borowska A., (2004), Kształcenie dla przyszłości, Wyd. Żak, Warszawa.
4. Goban - Klas T., Sienkiewicz P. (1999), Społeczeństwo informacyjne: szanse, zagrożenia, wyzwania,
Wydawnictwo Fundacji Postępu Telekomunikacji, Kraków.
82
PE_DZ
5. Goodman, N. (1997). Wstęp do socjologii. Poznań: Wydawnictwo „Zysk i S-ka”.
6. Grzejszczyk E., (2007), Edukacja informatyczna nauczycieli u progu e-Edukacji, Wyd. WSP TWP, Warszawa.
7. Siemieniecki B., (red.), (2007), Manipulacja-Media-Edukacja, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
8. wybrane akty prawne i strategie
1. Mazińska, M., (2002), Polityka edukacyjna Unii Europejskiej, WSiP, Warszawa.
2. Pietraś. M., (red.), (2002), Oblicza procesów globalizacji, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie –
Skłodowskiej, Lublin.
3. Toffler A., (1998), Szok przyszłości, Wydawnictwo „Zysk i S-ka”, Poznań
4. Wosińska, W. (2008). Oblicza procesów globalizacji. Sopot: Wydawnictwo „Smak Słowa”.
Egzamin (w)
Obecność na zajęciach, dwa kolokwia oraz projekt grupowy (ćw)
83
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
II
SEMESTR
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
4
INTERNET W EDUKACJI
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
ZO
5
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2IED
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Anna Andrzejewska
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie studentów z wiedzą i kształtowanie umiejętności analizy systemowej i procesualnej w zakresie wykorzystania internetu
w edukacji.
CELE
Przygotowanie studentów do efektywnego i zgodnego z prawem korzystania z Internetu jako narzędzia pracy zawodowej.
Przygotowanie studentów do efektywnego i zgodnego z prawem korzystania z zasobów wiedzy dostępnych przez Internet.
Uwrażliwienie na psychologiczne, pedagogiczne i etyczne aspekty aktywności internetowej.
METODY DYDAKTYCZNE
Aplikacje multimedialne, wypracowania, referaty, projekty,
TREŚCI PROGRAMOWE
Charakterystyka wybranych usług internetowych.
Internetowe zasoby informacyjne i edukacyjne. Strategie przeszukiwania i doboru informacji. Globalny system informacyjny. Portale
wiedzy, encyklopedia i zasoby tematyczne. Etyczne zasady korzystania z zasobów informacyjnych, prawo autorskie.
Narzędzia pomocnicze w pracy studenta, pedagoga i nauczyciela dostępne on line przez Internet.
Technologia interaktywna Web 2,0 w tworzeniu nowego modelu edukacyjnego.
Hipertekstowe struktury informacyjne.
Światowe biblioteki internetowe, czasopiśmiennictwo.
Nauczanie przez Internet. Nowoczesne metody pracy dydaktycznej on line.
Netykieta.
Komunikacja internetowa i związane z tym zagrożenia. Budowanie społeczności edukacyjnych w sieci i tworzenie wizerunku
własnego w Internecie.
LITERATURA
1. Lubina E., Wirtualne społeczności edukacyjne – rola nauczyciela w ich tworzeniu i rozwijaniu, „E-mentor”
OBOWIAZKOWA
nr 5 (12), SGH, Warszawa 2005.
2. Batorski D., Marody M., Nowak A., Społeczna przestrzeń Internetu, Warszawa 2007.
3. E-mentor społeczności
4. Wallach P., Psychologia Internetu, Warszawa 2002.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
Castells M., Galaktyka Internetu, Warszawa 2000.
Lubina E., E-społeczność jako środowisko e-edukacji, psychologiczne aspekty powstawania i
funkcjonowania społeczności edukacyjnych w Internecie, „E-mentor”, nr 5, SGH, Warszawa 2004.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Przygotowanie prezentacji multimedialnej w oparciu o zasoby Internetu
84
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia (licencjackie)
II
SEMESTR
3
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
ETYKA MEDIÓW
KOD PRZEDMIOTU
100S 1E2ETM
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr n. hum.
Edward Modzelewski
Instytut Filozofii i Socjologii
Ogólna wiedza z zakresu filozofii i etyki.
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
30
-
Zaliczenie
3
ZAŁOŻENIA
Zajęcia z etyki mediów przygotować mają przyszłego absolwenta do pracy zawodowej w środkach masowego przekazu zgodnie z
podstawowymi zasadami etycznymi.
CELE
Zapoznanie studentów z podstawowymi kategoriami etyki mediów. Ukazanie związków zachodzących między etyką mediów a
prawem prasowym. Ukazanie znaczenia etyki mediów w pracy dziennikarza. Zaznajomienie z problemami międzynarodowego
przekazu informacji. Zaznajomienie się z polskimi i międzynarodowymi uregulowaniami etycznymi w obszarze mass mediów.
METODY DYDAKTYCZNE
Lektura podstawowych tekstów z zakresu etyki mediów ze szczególnym uwzględnieniem dziennikarskich kodeksów etycznych.
Analiza bieżących wydarzeń medialnych pod kątem etyki dziennikarskiej. Ćwiczenia z zakresu poprawności języka dziennikarskiego.
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Miejsce etyki mediów w całokształcie nauk o moralności. Etyka dziennikarska jako szczególny przypadek szczegółowej etyki
deontologicznej. 2. Informowanie etyczne: prawda i społeczne skutki informowania. 3. Prawda w przekazie informacyjnym
(obiektywność, neutralność, bezstronność, rzetelność, staranność itd.) Prawda obiektywna i prawda subiektywna w pracy
dziennikarza. Społeczne skutki informowania. (Wymogi ochrony: dóbr osobistych, bezpieczeństwa i spokoju społecznego, prawa,
podstawowych interesów państwa, zdrowia, interesów ekonomicznych itd.). Edukacyjna funkcja mass mediów. 5. Etyczne problemy
wywiadu i reportażu. Etyka w różnych gatunkach i formach dziennikarskich (dziennikarstwo informacyjne, transmisyjne,
mediatorskie, śledcze itd.). 6. Etyka mediów a prawo prasowe i inne regulacje prawne odnoszące się do mediów. 7. Mass media a
zagadnie nie ochrony środowiska. 8. Etyka mediów w międzynarodowym przekazie informacji. 9. Kodeksy etyki dziennikarskiej i
inne krajowe oraz międzynarodowe uregulowania w tym zakresie. 10. Mass media a świat polityki – aspekty etyczne. 11 Etyka w
Internecie.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
J. Pleszczyński, Etyka dziennikarska, Warszawa 2007; S. Golka, B. Michalski, Etyka środków masowego
przekazu, Warszawa 1989; W. L. Rives, Etyka mediów, Warszawa 1995; P. Kwiatkowski, Przedsiębiorstwo
apokalipsa. O etyce dziennikarskiej, Poznań 2003; B. Michalski, Podstawowe problemy prawa prasowego,
Warszawa 1998; M. Romanowski, Wolność słowa w mediach elektronicznych, Warszawa 2003; G. Sołtysiak
(red.), Kodeksy etyczne w Polsce, Warszawa 2006 (Rozdziały poświęcone etyce dziennikarskiej).
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
A. Lewek, Podstawy edukacji medialnej i dziennikarskiej, Warszawa 2003; W. Orżewski, Prawo w mediach,
Warszawa 2004; B. Chyrowicz (red.), Społeczeństwo informatyczne: szansa czy zagrożenie, Lublin 2003; M.
Kunczik, A. Zipfel, Wprowadzenie do nauki o dziennikarstwie, Warszawa 2002; J. Olędzki, Komunikowanie w
świecie. Narzędzia, teorie, unormowania, Warszawa 2001; A. Niczyporowicz (red.), Dziennikarstwo od kuchni,
Poznań 2001; M. Iłowiecki, Krzywe zwierciadło. O manipulacji w mediach, Poznań 2001; M. Siembieda, Reportaż
po polsku, Poznań 2003; D. Waniek, J. W. Adamowski (red.), Media masowe w praktyce społecznej, Warszawa
2007.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Sprawdzian ustny.
85
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
II
SEMESTR
4
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
METODYKA WYKORZYSTYWANIA
2009/2010
100S-1E2MWE
MEDIÓW W EDUKACJI
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof.
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
E
5
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Józef Bednarek
Dominika Orłowska
Ćwiczenia
30
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Kształtowanie świadomości zastosowania metodyki wykorzystania mediów w edukacji.
CELE
Celem przedmiotu jest kształtowanie świadomych postaw studentów związanych z nowym miejscem i znaczeniem metodyki
wykorzystania mediów w edukacji, pożądanych wartości osobowych i racjonalnych postaw nauczyciela i pedagoga związanych
mediami w edukacji oraz pogłębiania wiedzy dotyczącej podstaw teoretycznych metodyki wykorzystania mediów.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, wypracowania, referaty, projekty, eseje, testy
TREŚCI PROGRAMOWE
Teoretyczne i empiryczne podstawy związane z metodyką wykorzystania mediów w edukacji.
Orientacje, teorie i koncepcje pedagogiczne, psychologiczne, informacyjno-informatyczne stanowiące podstawę badań empirycznych
i jakościowych przydatne studentom.
Sposoby przygotowania i prowadzenia zajęć zgodnie z wymogami metodycznymi realizacji procesu dydaktyczno-wychowawczego.
Szczególną uwagę zwróci się na cele i treści, metody i formy realizacji zajęć, zasady ich prowadzenia, kompleksowe wykorzystanie
mediów cyfrowych (technologii informacyjno-komunikacyjnych), a także możliwości kontroli i oceny.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1.
2.
3.
4.
5.
2.
Arends R., Uczymy się nauczać, Warszawa 1998.
Bednarek J., Lubina E., Edukacja na odległość. Podstawy dydaktyki, PWN, Warszawa 2008.
Bednarek J., Media w nauczaniu, Wydawnictwo MIKOM, Warszawa 2002.
Bednarek J., Multimedia w kształceniu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.
Bednarek J., Społeczeństwo informacyjne i media w opinii niepełnosprawnych, Wyd. APS,
Warszawa 2005.
Dryden G., Vos J., Rewolucja w uczeniu. Chcesz myśleć sprawniej niż inni?, Poznań 2000.
Grzejszczyk E., Edukacja informatyczna nauczycieli u progu e-Edukacji, Wyd. WSP TWP,
Warszawa 2007.
Półturzycki J., Dydaktyka dla nauczycieli, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 1999.
1.
2.
3.
4.
Obecność na zajęciach.
Aktywność na zajęciach.
Referat na wskazany temat/prezentacja fragmentu zajęć z wykorzystaniem mediów.
Kolokwium
6.
1.
86
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
EDUKACYJNE
KOMPUTERÓW
3
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
ZASTOSOWANIE KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Ewa Lubina
Wykład
15
E
5
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E2EZK
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Ogólne założenia i analiza podstaw praktycznych wykorzystania komputera w przekazywaniu treści edukacyjnych. Objaśnienie
podstawowych funkcji i możliwości wykorzystania aplikacji multimedialnych przy projektowaniu treści edukacyjnych.
CELE
1.
2.
3.
Zapoznanie studentów z zasadami i sposobami wykorzystania komputera a w szczególności jego funkcji multimedialnych
w procesie edukacji.
Uświadomienie konieczności urozmaicania procesu nauczania poprzez zastosowanie nowoczesnych środków
dydaktycznych.
Pokazanie psychopedagogicznych aspektów nauczania i uczenia się przez Internet.
METODY DYDAKTYCZNE
Metody wykładowe o charakterze podawczym ze wsparciem technicznych środków dydaktycznych takich jak komputer i rzutnik
multimedialny.
W toku wykładu korzysta się również z dostępu do zasobów internetowych, a w szczególności do nieodpłatnych programów
wspomagających proces przygotowania materiałów dydaktycznych i proces nauczania.
TREŚCI PROGRAMOWE
Zrozumienie zasad i sposobów wykorzystania komputera a w szczególności jego funkcji multimedialnych w procesie edukacji.
Zmiany w metodyce nauczania w sytuacji komputerowego wspierania procesu nauczania.
Pedagogiczne aspekty włączania komputera w proces nauczania i indywidualnego uczenia się ucznia.
Możliwości techniczne i organizacyjne związane z zastosowaniem komputera.
Bariery organizacyjne i ekonomiczne wykorzystywania komputerów w pracy na lekcji.
Wartości dydaktyczne związane z wykorzystaniem komputera.
Różne modele lekcji wspieranej komputerem i zasady ich projektowania.
Internetowe repozytoria materiałów dydaktycznych.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.J. Bednarek, E. Lubina, Kształcenie na odległość, podstawy dydaktyki, PWN, Warszawa 2008.
2.E. Lubina, Klasyfikacja i charakterystyka programów edukacyjnych, [w:] Technologia informacyjna w
dydaktyce, M. Tanaś (red.), Mikom, Warszawa 2005.
3.J. Bednarek, Multimedia w kształceniu, Wydaw. Nauk. PWN, Warszawa 2006
4.E. Lubina, Wykorzystanie technologii informacyjnej w procesie wychowawczym – możliwości
wspomagania procesu rozwoju społecznego młodzieży, [w:] J. Migdałek, B. Kędzierska (red.), Informatyczne
przygotowanie nauczycieli. Kształcenie zdalne - uwarunkowania, bariery, prognozy, Kraków 2003.
5.Dylak S., (1995), Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
1. Gajda J., Media w edukacji, Oficyna Wydaw. Impuls, Kraków 2002
2. Tanaś M., Edukacyjne zastosowania komputerów, Wyd. Żak, Warszawa 1997
3. Juszczyk S., (red.), Edukacja medialna w społeczeństwie informacyjnym, Wyd. Adam Marszałek,
Toruń 2002.
87
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Do zaliczenia wykładów konieczna jest znajomość literatury przedmiotu, w tym bieżącej prasy pedagogicznej
związanej z kształceniem zdalnym, a także aktywne uczestnictwo w wykładach.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnego wyniku na egzaminie praktycznym.
88
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika Ogólna
Edukacja medialna
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
Tytuł
naukowy
(stopień)
doktor
Imię i nazwisko
zimowy
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
KULTURA JĘZYKA
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
egzamin
5
Przedmioty
kształcenia
kierunkowego
Joanna Jagodzińska
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E2KUJ
Przedmioty
kształcenia
specjalnościowego
+
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Wspomagania
Rozwoju
Człowieka i Edukacji
Seminaria
ZAŁOŻENIA
CELE
Danie studentom lingwistycznych podstaw zagadnień poprawności językowej i normy. Opis języka, wiedzy o budowie i
funkcjonowaniu jednostek języka na poziomie fonetyczno - fonologicznym, morfologicznym i składniowym; umiejętność analizy
wypowiedzi językowej - dostrzeganie błędów i dokonywanie korekty.
METODY DYDAKTYCZNE
Metody podające, wykład z prezentacją multimedialną, problemowe, ćwiczeń praktycznych, projekt indywidualny przygotowanie
pracy
TREŚCI PROGRAMOWE
Odmiana nazwisk. Odmiana nazw miejscowych. Tworzenie przymiotników od nazw miejscowych. Związki składniowe: poprawność
w związkach zgody i w związkach rządu.
Użycie równoważników imiesłowowych. Składnia liczebnika i określeń ilościowych.
Struktura zdania złożonego. Szyk wyrazów w zdaniu polskim. Typowe błędy leksykalne.
Zagadnienia poprawności frazeologicznej. Podstawowe style funkcjonalne polszczyzny - charakterystyka ogólna. Poprawność
stylistyczna - analiza błędów. Zapożyczenia. Moda językowa i szablon językowy. Poprawność wymowy.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1)Hanna Jadacka Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia. PWN, Warszawa, 2006.
2) Andrzej Markowski Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne. PWN, Warszawa, 2006.
3) Nowy słownik poprawnej polszczyzny, red. A. Markowski, PWN, Warszawa, 1999.
4) Formy i normy, red. K. Mosiołek-Kłosińska, Wydawnictwo Felberg SJA, Warszawa, 2001
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
3.
4.
5.
K. Gawęda, J. Lazewski, Uczymy się poprawnej wymowy – ćwiczenia usprawniające mówienie,
Warszawa 2005.
B. Klebanowska, W. Kochański, A. Markowski, O dobrej i złej pol-szczyźnie, Warszawa 1985 i nast.
wyd.
W. Lubaś, S. Urbańczyk, Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Warszawa 1990.
W. Pisarek, Słowa między ludźmi, wyd. 2, zmien., Warszawa 2004.
Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. W. Doroszewski, H. Kur-kowska, Warszawa 1973.
89
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Obecność na ćwiczeniach. Praca zaliczeniowa – analiza błędów językowych z różnych źródeł. Egzamin z treści
wykładów i sprawdzający umiejętności praktyczne dostrzegania i korygowania błędów językowych.
90
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
4
AUTOPREZENTACJA
Z ELEMENTAMI RETORYKI
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Izabela Lebuda
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E2AUE
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Studenci po ukończonym kursie będą czynnie potrafili wykorzystać zasady autoprezentacji w działaniach zawodowych
1.
2.
3.
4.
CELE
Zapoznanie z zasadami efektywnej autoprezentacji;
Rozwijanie umiejętności świadomego kształtowania wizerunku;
Kształtowanie umiejętności wystąpień publicznych;
Poznanie zasad poprawnej autoprezentacji w sytuacji poszukiwania pracy;
METODY DYDAKTYCZNE
Podające: pogadanka, dyskusja, wykład, praca z tekstem.
Metody problemowe: klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, gry dydaktyczne.
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
Natura autoprezentacji: czym jest autoprezentacja, style autoprezentacji, korzyści płynące z autoprezentacji, zasady
dopasowania autoprezentacji, przegląd badań nad autoprezentacją;
2. Taktyki autoprezentacyjne: opisywanie siebie; wyrażanie postaw; publiczne atrybucje; pamięć i zapominanie; zachowania
niewerbalne; kontakty społeczne konformizm i uleganie; otoczenie; autoprezentacja grupowa;
3. Wykorzystywanie metod wpływu w autoprezentacji: manipulacje skoncentrowane na samoocenie, manipulacje
wykorzystujące dysonans poznawczy, manipulacje emocjami, manipulacje poczuciem kontroli, manipulacje oparte na
wrodzonych automatyzmach
4. Zasady prowadzenie wystąpień publicznych i kształtowania wizerunku: komunikacja niewerbalna, proksemika,
kinezjetyka, para lingwistyka;
5. Atrakcyjność interpersonalna: efekt częstości kontaktów; atrakcyjność fizyczna; podobieństwa i różnice; ingracjacja; efekt
zysku i strat; teoria wymiany społecznej i równości; Efekt Clintona; teoria nadmiernego uzasadnienia;
6. Retoryka w autoprezentacji: krótka historia retoryki; mówcy doskonali- analiza; kompozycja przemówienia;sztuka
argumentacji, topika; tropy i figury retoryczne;
7. Motywy autoprezentacji: funkcje autoprezentacji dla jednostki, społeczeństwa; manipulacja wywieranym wrażeniem;
nieświadoma autoprezentacja; obserwacyjna samokontrola zachowania
8. Autoprezentacja w sytuacji poszukiwania pracy: struktura CV; modele listu motywacyjnego; prawidłowe zachowania
podczas rozmowy kwalifikacyjna,
9. Dobór odpowiednich taktyk autoprezentacyjnych w pracy pedagoga;
10. Problemy autoprezentacyjne: dylemat autoprezentacyjny; problem internalizacji maski; problem zróżnicowanej
publiczności; autoprezentacja a lęk społeczny;
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
2.
3.
4.
Leary, M. (2003). Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji. Gdańsk: Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne.
Lewandowska- Tarasiuk, E. (2001). Sztuka wystąpień publicznych, czyli jak zostać dobrym mówcą.
Warszawa: Akademia Pedagogiki Specjalnej.
Nęcki, Z. (1990). Wzajemna atrakcyjność. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Rusinek, M. Załazińska, A. (2008). Retoryka podręczna, czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco mówić.
Kraków: Wydawnictwo Znak.
91
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
5.
Stojanowska E. (2002). Możliwości i ograniczenia w kreowaniu własnej atrakcyjności interpersonalnej.
Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
1.
2.
3.
Dziembaj, J. (1994). Jak sprzedać się pracodawcy. Kraków : Wydawnictwo Impuls.
Korolko, M. (1990). Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Stewart, J. (2000). Mosty zamiast murów. O komunikacji między ludźmi. Warszawa: Wydawnictwo
naukowe PWN, (s. 121- 150).
Stojanowska, E. (2004). Czym jest autoprezentacja, komu i czemu służy?. W: E. Stanisławiak (red.),
Wybrane problemy psychologii społecznej. Warszawa: Wyższa Szkoła Pedagogiczna Towarzystwa
Wiedzy Powszechnej, s. 238 – 247.
Witkowski, T. (2004). Psycho-manipulacje, jak je rozpoznawać i jak sobie z nimi radzić. Wrocław:
Wydawnictwo Moderator.
4.
5.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Prezentacja własnej osoby na forum grupy
Wykonanie prac semestralnych
Uzyskanie co najmniej 50% punktów z testu podsumowującego wiedzę z zajęć
92
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
PROJEKTOWANIE
MEDIALNYCH
Wykład
4
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOMUNIKATÓW KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Andrzej Adamczyk
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E2PKM
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Przekazanie wiedzy i podstawowych umiejętności związane z praktycznym przygotowaniem gatunków i rodzajów dziennikarskichteoria – praktyka – język .Dynamika przekazu informacji i jej oddziaływania na świadomość, podświadomość i emocjonalność
człowieka – założenia dodatkowe.
CELE
Praktyczne ćwiczenia związane z przygotowaniem słuchacza do przygotowania samodzielnego tworzenia komunikatów medialnych
– praktyka – język. Nauczenie i utrwalenie niezbędnych zachowań przed kamerą telewizyjną, mikrofonem radiowym. Doskonalenie
umiejętności analizy nowych zjawisk występujących w społeczeństwie, a także dziennikarskiej refleksji nad stanem stosowania
różnego rodzaju środków przekazu.
METODY DYDAKTYCZNE
Ćwiczenia ( elementy wykładu jako wprowadzenie- opis, omówienie, porównanie; przygotowywanie przez studentów
indywidualnych prac, będących podstawą do zaliczeń cząstkowych oraz zaliczenia głównego. Praca warsztatowa w formie :”street
reporter”.
TREŚCI PROGRAMOWE
1.Praktyczne ćwiczenia, związane z zasadami pisowni dziennikarskiej, twórczego myślenia, poszukiwania tematów, związanych bezpośrednio z
gatunkami dziennikarskimi i ich rodzajami – teoria, praktyka, język.
2. Praktyczna praca dziennikarska w wyszukiwaniu ważnych tematów lub zleconych przez wykładowcę w tzw. „terenie” – w wybranych i
wskazanych miejscach. Praca poza salą wykładową w charakterze „street reportera”.
3. Praktyczna praca nad gatunkami informacyjnymi: wzmianka, notatka, infografia, infografika, zapowiedź, fait divers, sprawozdanie,
relacja, raport, korespondencja, przegląd prasy.
4. Praktyczne ćwiczenia obecności i zachowania się przed obiektywem kamery telewizyjnej.
5. Praktyczne ćwiczenia intonacji głosowej, tzw. próby radiowe.
LITERATURA
1. Bauer. Z., Gatunki dziennikarskie, [w:] Dziennikarstwo i świat mediów, Z. Bauer, E.
OBOWIAZKOWA
Chudziński (red), Kraków 1996.
2. Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.
3. Gajda J., Media w edukacji, Impuls, Kraków 2002.
4. Goban – Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji
i Internetu, Warszawa-Kraków 1999.
5. Hanusz T.Z., Dziennikarstwo, Warszawa 1947.
6. Juszczyk S., Człowiek w świecie elektronicznych mediów – szanse i zagrożenia, UŚ,
Katowice 2000.
7. Mallette M.F., Zasady i tajniki dziennikarstwa. Podręcznik dla dziennikarzy Europy
Środkowej i Wschodniej, Warszawa 1996.
8. Pisarek W., Język polski a media końca XX wieku, [w:] Kultura słowa w mediach
audiowizualnych, Warszawa 1996.
9. Pytasz M., Leksykon szkolny. Gatunki paraliterackie publicystyczne i użytkowe, Gorzów
Wielkopolski 1993.
10. Szulczewski M., Informacja, [w:] Teoria i praktyka dziennikarstwa, B. Golka, M. Kafla, Z.
93
PE_DZ
Mitzner (red.), Warszawa 1964.
11. Tanaś M. (red.), Pedagogika @ środki informatyczne i media, Warszawa-Kraków 2004.
12. Tetelowska I., Informacja – odrębny gatunek dziennikarski, [w:] Szkice prasoznawcze,
P.Dubiel, W. Pisarek (red), Kraków 1972.
13. Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dziennikarskie. Specyfika ich
tworzenia i redagowania. Warszawa 2000.
14. Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dziennikarskie. Teoria,
praktyka, język. Warszawa 2006.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Lis T., Instrukcja dla reporterów TVN, „Press” 1999.
2. Markiewicz H., Wyznaczniki literatury, [w:] Główne problemy wiedzy o literaturze,
Kraków 1976.
3. Maślanka J., (red), Encyklopedia wiedzy o prasie, Wrocław- Warszawa Kraków.
4. Steinbrink mediów., Multimedia mediów progu XXI wieku, Markt&Technik, Warszawa
1993.
5. Waniek D., Adamowski J. W. ( red. naukowa ), Media masowe w praktyce społecznej,
Warszawa 2007.
6. Wańkowicz M, Przez cztery klimaty 1912 – 1972, Warszawa 1974
7. Materiały z konferencji, sympozjów i sesji naukowych.
8. Periodyki i czasopisma związane z edukacją medialną i technologią kształcenia.
Uwaga:
Szczegółowy wykaz literatury, zwłaszcza najnowszych publikacji, dotyczących
poszczególnych tematów, zostanie ustalony przez wykładowcę prowadzącego zajęcia.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Wymagania zaliczeniowe/egzaminacyjne
Pełna orientacja w literaturze naukowej;
Znajomość podstawowej wiedzy prezentowanej na wykładach i omawianych na ćwiczeniach;
Bieżąca znajomość treści wykładów i ćwiczeń;
Tematy ćwiczeń będą ściśle związane z treściami wykładów;
Aktywna postawa na ćwiczeniach - na każdych ćwiczeniach przygotowywane będą przez
studentów (nie zespoły), zlecone przez wykładowcę materiały zaliczeniowe, zgodne z treścią
wykładu. Istotnym elementem ich jakości, jest poprawność językowa i tematyczna;
Systematyczna analiza zleconych materiałów prasowych i informacyjnych;
Podstawą zaliczenia ćwiczeń jest obecność na wszystkich zajęciach z wyjątkiem jednej
nieobecności;
Zaliczenie odbędzie się w terminie zerowym (ostatnie zajęcia);
Metody oceny:
Opracowanie indywidualnych przypadków i innych prac zaliczeniowych, zgodnie z ustalonymi
wymogami;
Zaliczenie końcowe z ćwiczeń będzie wystawiane na przedostatnich zajęciach, na ostatnich
odbędzie się ich omówienie;
Zaliczenie końcowe, obejmować będzie: wiedzę i stopień opanowania umiejętności związanych z
w/w. punktami. Będzie to zaliczenie pisemne, obejmujące odpowiedzi na zadany problem.
Uwzględniane będą wszystkie zaliczenia cząstkowe i prace zaliczeniowe, także stopień
zaangażowania na zajęciach.
94
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
II
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
3
PODSTWY PUBLIC RELATIONS
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
o
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2REL
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Ewa Lewandowska-Tarasiuk
Pedagogiki
Podstawowa umiejętność obsługi komputera
Wykład
Ćwiczenia
Seminaria
15
1
ZAŁOŻENIA , CELE
Zajęcia pozwalają na poznanie uwarunkowań, możliwości i sposobów
kreowania wizerunku firmy. Program wykładu obejmuje swym zakresem:
podstawowe kategorie związane z wizerunkiem firmy, podstawowe
kategorie związane z wizerunkiem firmy i public relations, problemy
zarządzania wizerunkiem firmy, techniki public relations, zagadnienia
związane z efektywnym prowadzeniem działań public relations w szeroko
pojętym otoczeniu firmy.
Przedstawiana na wykładzie wiedza jest poparta licznymi
przykładami i studiami przypadków. Ten sposób prezentacji pozwala
studentom na lepsze zrozumienie materiału i ma przygotować do
rozwiązywania problemów i zadań czekających na nich w pracy
zawodowej.
Program obejmuje zagadnienia pozwalające jegouczestnikom:
- Identyfikować podstawowe kategorie związane z
wizerunkiem ,
- Dokonywać analizy i oceny wizerunku,
- Poznać procedury związane z zarządzaniem wizerunkiem
- Zdobyć wiedzę na temat technik public relations,
- Identyfikować grupy opinii stanowiące szeroko pojęte otoczenie firmy
Zdobyć wiedzę i umiejętności związane z wykorzystaniem instrumentów
i efektywnym prowadzeniem działań public relations w różnych grupach
opinii
.
METODY DYDAKTYCZNE
Praca w sali informatycznej. Wykonywanie zleconych projektów graficznych z użyciem narzędzi do obróbki grafiki za pomocą
programów do obróbki grafiki. Zajęcia grupowe. Metody aktywizujące, poglądowe (multimedia
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Pojęcie public relations
2. Public relations a inne instrumenty komunikacji marketingowej
3. Grupy opinii jako otoczenie przedsiębiorstwa i odbiorcy działań
public relations
4. Planowanie public relations
5. Organizacja działań public relations
6. Budżetowanie public relations
WARSZTAT
1. Techniki public relations
2. Prezentacje i wystąpienia publiczne
3. Znaczenie stylu i warsztatu językowego w public relations
95
PE_DZ
4. Formy pisarskie w działaniach public relations
7. Raporty społeczne
MEDIA RELATIONS - WSPÓLPRACA ZEŚRODKAMI
MASOWEGO PRZEKAZU
1. Tworzenie i wykorzystywanie relacji z mediami
2. Zasady współpracy z mediami
3. Formy komunikacji z mediami
4. Przygotowywanie przekazów komunikacyjnych
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. Davis A. Public relations, PWE 2007
2. Public relations. Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju. Praca
zbiorowa pod red. J. Olędzkiego i D. Tworzyło. Wyd. Nauk. PWN,
Warszawa 2007
3. Rozwadowska B.: Public Relations. Warszawa, Teoria, praktyka,
perspektywy, Studio Emka, 2002
4. Seitel F.P.: Public Relations w praktyce, Warszawa, Felberg SJA, 2003
5. Wojcik K. Public Relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem. Agencja
Wydawnicza Placet, Warszawa 2005 ( lub Wojcik K., Public Relations od
A do Z, Tom I, Tom II Agencja Wydawnicza Placet, Warszawa 2001
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Andrzejewski P. Kot W.: Media relations - budowanie reputacji firmy.
Poltext, Warszawa 2002
2. Budzyński W.: Public Relations. Strategia i Nowe Techniki Kreowania
Wizerunku. Poltext 2008
3. Cenker M., Public relations ,WWSB Poznań 2000
4. Clamen M.: Lobbing i jego sekrety. FELBERG, Warszawa 2005
5. Daszkiewicz M.: Public relations w tworzeniu wizerunku
przedsiębiorstw na rynku polskim. [w:] Prace Naukowe nr 1171
Marketing 3. Problemy teorii i praktyki marketingu, WAE, Wrocław
2007, s. 77-85
6. Daszkiewicz M.: Wizerunek przedsiębiorstwa – problemy definicyjne.
[w:] Marketing Problemy teorii i praktyki marketingu, Prace
Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu nr 33,
Marketing 4 Wrocław 2008, s.27-41
7. Daszkiewicz M.: Problemy pomiaru efektów public relations. [w:]
Marketing. Koncepcje, badania, zarządzanie. Warszawa 2002. PWE .
s.185-189
8. Gregory A.: Skuteczne techniki PR. Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne, Gdańsk 2005
9. Schmitt B., Simonson A., Estetyka w marketingu. Strategiczne
zarządzanie markami, tożsamością i wizerunkiem firmy,
Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu, Kraków 1999
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Opracowanie wizerunku, analiza wypowiedzi, prezentacja
96
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
II
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
mgr
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
GRAFIKA KOMPUTEROWA
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
o
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2GKO
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Jarosław Korczak
Pedagogiki
Podstawowa umiejętność obsługi komputera
Wykład
Ćwiczenia
30
Seminaria
2
ZAŁOŻENIA
Przekazanie niezbędnej wiedzy na temat wykorzystania techniki komputerowej do zastosowań edukacyjnych. Z zastosowaniem
programów graficznych.
CELE
Nabycie wiedzy na temat, typów programów graficznych. Umiejętność rozpoznania typów plików graficznych. Umiejętność
podstawowej obsługi programów graficznych. Wykorzystanie programów graficznych oraz narzędzi do obróbki grafiki, do
projektowania plakatów o charakterze edukacyjnym.
METODY DYDAKTYCZNE
Praca w sali informatycznej. Wykonywanie zleconych projektów graficznych z użyciem narzędzi do obróbki grafiki za pomocą
programów do obróbki grafiki. Zajęcia grupowe. Metody aktywizujące, poglądowe (multimedia
TREŚCI PROGRAMOWE
Ogólne założenia i analiza podstaw teoretycznych wykorzystania grafiki komputerowej w edukacji. Określenie funkcji i zadań grafiki
komputerowej oraz możliwościach jej wykorzystania w przekazie medialnym.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1.
Andrzejewska A., (2007), Magia szklanego ekranu. Zagrożenia płynące z telewizji, Fraszka
Edukacyjna, Warszawa.
2.
Bednarek J., (2005), Społeczeństwo informacyjne i media w opinii osób niepełnosprawnych,
Wydawnictwo APS, Warszawa.
3.
Bednarek J., (2006), Multimedia w kształceniu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
4.
Dylak S., (1995), Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
5.
Gajda J., (2007), Media w edukacji, Impuls, Toruń.
6.
Juszczyk S., (red.), (2002), Edukacja medialna w społeczeństwie informacyjnym, Wyd. Adam
Marszałek, Toruń.
7.
Juszczyk S., (red.), (2002), Edukacja medialna w społeczeństwie informacyjnym, Wyd. Adam
Marszałek, Toruń.
1.
Dylak S., (1995), Wizualizacja w kształceniu nauczycieli, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
2.
Skowronek B., (2007), Konceptualizacje filmu i jego oglądania w języku młodzieży. Studium
kognitywno-kulturowe, Wyd. Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków.
3.
Najnowsze czasopisma i materiały z konferencji.
Utworzenie projektu graficznego, zawierającego treści o charakterze edukacyjnym.
97
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
II
SEMESTR
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof.
Mgr
Imię i nazwisko
4
TELEWIZJA W EDUKACJI
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
ZO
3
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2TEE
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Józef Bednarek
Anna Andrzejewska
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie studentów z wiedzą i kształtowanie umiejętności analizy systemowej i procesualnej w zakresie wykorzystania telewizji
w edukacji.
CELE
Zrozumienie przez studentów znaczenia telewizji w doskonaleniu kwalifikacji nauczycieli i pedagogów, poznanie założeń i zasad
pogłębiania wiedzy z zakresu edukacyjnych aspektów telewizji, zdobycie umiejętności analizy nowych wyzwań i potrzeb związanych
z doskonaleniem kwalifikacji nauczycieli oraz umiejętności wykorzystania telewizji w nauczaniu i samokształceniu.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, aplikacje multimedialne, etiudy filmowe, wypracowania, referaty, projekty, eseje, testy
TREŚCI PROGRAMOWE
Teoretyczne podstawy wizualizacji i stosowania telewizji, Istota telewizji w edukacji, Geneza i rozwój telewizji, Funkcje i zadania
telewizji,
Telewizja publiczna i komercyjna, Przydatność telewizji w kształceniu, Charakterystyka i klasyfikacja filmu, Dokumentacja filmu,
Realizacja filmu, Przydatność telewizji w kształceniu niepełnosprawnych, Metodyka zastosowania telewizji w nauczaniu-uczeniu
się, Uzależnienia od telewizji, Tendencje rozwojowe telewizji.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
2.
3.
4.
4.
Andrzejewska A., Magia szklanego ekranu, Zagrożenia płynące z telewizji, Fraszka, Warszawa 2007
Andrzejewska A.., Dziecko w cyberprzestrzeni, Pedagogium, Warszawa, 2007
Bednarek J., Multimedia w kształceniu, PWN, Warszawa 2006.
Bednarek J., Andrzejewska A. (red.), Cyberświat możliwości i zagrożenia, Wyd. Akademickie Żak,
Warszawa 2009.
Bednarek J., Społeczeństwo informacyjne i media w opinii osób niepełnosprawnych, Wyd. Akademii
Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, Warszawa 2005.
Izdebska J., Dziecko w świecie mediów elektronicznych, Wyd. Trans Humana, Białystok 2007.
Juszczyk S., Człowiek w świecie elektronicznych mediów - szanse i zagrożenia, Wyd. UŚ, Katowice 2000.
Strykowski W. (red.) Media a edukacja. Międzynarodowe Konferencje, Empi2, Poznań 1997, 1998,
2000, 2002, 2004, 2006.
Artykuły w najnowszych czasopismach naukowych i popularno-naukowych.
1.
2.
3.
4.
2. Znajomość podstawowej wiedzy prezentowanej na wykładach i omawianych na ćwiczeniach.
Umiejętność analizy wybranych aspektów bezpiecznego korzystania z telewizji.
Zrealizowanie etiudy filmowej.
5.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1.
2.
3.
98
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
III
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
Prof.
Józef Bednarek
Pedagogiki
Mgr
Pedagogiki
Media tradycyjne, Edukacyjne zastosowanie komputerów, Internet w edukacji
Student wie jak można wykorzystać media w procesie kształcenia. Zna możliwości poszczególnych
mediów oraz ograniczenia w tym zakresie.
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
5
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
DOSKONALENIU KOD PRZEDMIOTU
MEDIA
W
KWALIFIKACJI NAUCZYCIELI
Wykład
15
E
5
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E3MDK
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Student wie jak świadomie korzystać z bogatej oferty mediów w celu podwyższania kwalifikacji i samokształcenia. Rozumie wagę
ustawicznego kształcenia dla pozycji na rynku pracy i jakości życia. Potrafi, w oparciu o analizę możliwości i braków oraz wymogów
rynku pracy, określić ścieżkę rozwoju swojego i innych.
CELE
Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami dotyczącymi rozwoju zawodowego nauczyciela (ze szczególnym
uwzględnieniem ich interpretacji).
Zapoznanie z procedurą awansu zawodowego ze szczególnym uwzględnieniem jakościowego podejścia do zagadnienia.
Zapoznanie z możliwościami wykorzystywania mediów w procesie tworzenia i doskonalenia swojego warsztatu
zawodowego.
Kształtowanie umiejętności świadomego i twórczego budowania swojej ścieżki kariery zawodowej (w oparciu o dobrą
znajomość samego siebie i wymogów rynku pracy).
Kształtowanie wśród studentów przekonania o ważności i wartości samokształcenia oraz wewnętrznej potrzeby
doskonalenia się.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykłady, miniwykłady, dyskusja, praca z tekstem, metody aktywizujące i rozwijające twórcze myślenie
TREŚCI PROGRAMOWE
Podstawowe definicje i pojęcia związane z problematyką rozwoju zawodowego (np. kompetencje, kwalifikacje, doskonalenie i
dokształcenie, edukacja permanentna). Standardy kwalifikacji zawodowych. Specyfika rozwoju zawodowego nauczyciela. Autonomia
i profesjonalizm. Rozwój zawodowy nauczyciela w świetle polskiego prawa oświatowego. Problematyka doskonalenia
wewnątrzszkolnego. Programy autorskie. Zasady tworzenia tekstów. (w)
Specyfika kwalifikacji i rozwoju zawodowego nauczyciela edukacji medialnej; różnice między edukacją medialną a informatyczną w
kontekście kwalifikacji i funkcji nauczyciela. Analiza SMART i SWOT instrumentem planowania rozwoju zawodowego nauczyciela.
Instytucje doskonalenia zawodowego. Nauczanie na odległość w kontekście rozwijania kwalifikacji zawodowych nauczyciela. Media
w samodoskonaleniu. Awans zawodowy w świetle polskiego prawa oświatowego. Plan rozwoju zawodowego. Media w
dokumentowaniu dorobku zawodowego nauczyciela. Media jako źródło treści dydaktycznych i inspiracji do pracy. Media jako środki
dydaktyczne, źródło środków dydaktycznych oraz pomoc w ich tworzeniu. Media a twórczość nauczycielska: charakterystyka
twórczego nauczyciela; problematyka twórczości nauczycielskiej, autokreacja i samodoskonalenie. Publikacje w mediach. Szkoła
oparta na wiedzy - media a zarządzanie wiedzą w szkole. Partnerstwo nauczycielskie. Media wspomagające komunikację:
wewnątrzszkolną, z rodzicami, z otoczeniem szkoły. (ćw)
LITERATURA
1. Day, C. (2008). Rozwój zawodowy nauczycieli. Od teorii do praktyki. Gdańsk: GWP.
OBOWIAZKOWA
2. Karta Nauczyciela oraz Rozporządzenie MENiS z 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu
zawodowego przez nauczycieli
3. Kwiatkowska, H. (2007). Pedeutologia. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
4. Kwiatkowski, S.; Bogaj, A.; Baraniak B. (2007). Pedagogika pracy. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i
Profesjonalne.
5. Siemieniecki, B. (red). (2007). Pedagogiki medialna t. 2. Warszawa: Wydawnictwo Nauk. PWN.
6. Składanowski, H. (2007). Awans zawodowy nauczyciela. Toruń: Wydawnictwo BEA książki edukacyjne.
7. Śliwerski, B. (red). (2006). Pedagogika t.2. Gdańsk: GWP.
99
PE_DZ
8. Tylińska,R. (2005). Analiza SWOT instrumentem w planowaniu rozwoju. Warszawa: WSiP.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1. Kluczowe kompetencje – Załącznik do wniosku dotyczącego zalecenia Parlamentu Europejskiego i Rady w
sprawie kluczowych kompetencji w uczeniu się przez całe życie.
2. Mieszalski S., Symela K., (red). (2001). Standardy kwalifikacji zawodowych: teoria, metodologia, projekty.
Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.
3. Moroz H. (red). (2007). Rozwój zawodowy nauczyciela. Kraków: Impuls.
4. Fazlagić J. A. (2007). Zarządzanie wiedzą w szkole. Warszawa: Wydawnictwa CODN.
5. Janicka-Panek T. (2006). Lider Wewnątrzszkolengo Doskonalenia Nauczycieli. Warszawa: Wydawnictwa
CODN.
Obecność na wykładach, egzamin (w)
Obecność na ćwiczeniach, dwa kolokwia, projekt grupowy (ćw)
100
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
III
SEMESTR
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
5
PRAWNE ASPEKTY MEDIÓW
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
egzamin
3
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3PAM
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Jarosław Sozański
Ćwiczenia
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
CELE
1. Uświadamianie nowych niebezpieczeństw związanych z najnowszymi technologiami;
2. Kształtowanie świadomości prawnej nowych zagrożeń wszystkich grup społecznych;
3. Upowszechnianie zasad związanych z prawną odpowiedzialnością za podejmowane działania niezgodne z wymogami prawa.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, dyskusja, pogadanka
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Zagadnienia pojęciowe i metodologiczne. Cyberprzestrzeń i globalizacja – interakcje i zależności, a wpływ na prawa człowieka i
wolności.
2. Zakres ochrony praw człowieka w systemach krajowych oraz w prawie międzynarodowym, wspólnotowym i regulacjach rady
Europy.
3. Globalizacja i rozwój nowych technologii a korzyści i zagrożenia.
4. Problem zrównoważonego rozwoju i prawo do środowiska (a sozologia)
5. Problem monitorowania miast, obszarów, sklepów i usług oraz środków transportu, a zagrożenia.
6. Teledetekcja i inne formy zbierania informacji, jako zagrożenia praw człowieka i wolności.
7. Nowe środki techniczne podsłuchy, inwigilacja i pelengacja dokonywane przez służby )kwestia legalności i regulacji) oraz
nielegalnie, w tym problem gromadzenia danych.
8. Cyberprzestrzeń a zagrożenia i naruszanie standardów ochrony, praw człowieka i wolności.
9. Problem naruszania praw przez usługodawców.
10. Organizacje międzynarodowe (GOS) i pozarządowe a ochrona praw człowieka, także w sieci. Rola i specyfika Unii Europejskiej.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Adamski A, Przestępczość w cyberprzestrzeni, TNOIK, Toruń 2001
Czapliński W., Wyrozumska A., Prawo międzynarodowe publiczne. Zagadnienia systemowe, Warszawa 2004.
Fijałkowski W., Internet – przestępcza gałąź gospodarki „Prokurator” 1/2007.
Littlejohn Skinder D, Cyberprzestępczość. Jak walczyć z łamaniem prawa w Sieci, Ed Tittel 2006.
Machnacz A., Zagrożenia bezpieczeństwa sieci i systemów teleinformatycznych, Internet – Fenomen
społeczeństwa informacyjnego, Warszawa 2007.
Zasępa T., (red.), Internet – Fenomen społeczeństwa informacyjnego, Lublin 2007.
Sozański J., Prawa człowieka w systemach prawnych Wspólnot i Unii Europejskiej, Iris, Warszawa – Poznań
200.
Traktat Lizboński; Konwencja Rady Europy o cyberprzestępczości, otwartej do podpisu 23.11.2001 roku w
Budapeszcie, Opinia PE 2007/2088(INI), AD/689981PL, orzecznictwo sądów międzynarodowych.
Kondrat M., Znaki towarowe w Internecie, Dom Wydawniczy, Warszawa 2001
1. Obecność na zajęciach
2. Egzamin
101
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
III
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3MES
MEDIA W EDUKACJI SPECJALNEJ
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Danuta Gorajewska
Pedagogiki Specjalnej
Wykład
15
E
4
5
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZAŁOŻENIA , CELE
Zapoznanie się z podstawami pedagogiki medialnej, rolą i funkcjami mediow w kontekście cywilizacyjno-kulturowym.
Zrozumienie istoty i sensu komunikowania, poznanie języka mediow edukacji specjalnej
Wprowadzenie do psychologicznych i socjologicznych uwarunkowań wpływu mediow na ludzi.
Przygotowanie do analizy i wyraŜania swoich opinii, ocen i recenzji poszczególnych przekazow w zakresie treści, formy i
propagowanych w nich wartości.- budowanie wizerunku osób niepełnosprawnych
Dostrzeganie w praktyce ilości i roŜnorodności nadawcow, przekazow oraz zagroŜeń i szans wynikających z ich
oddziaływania na człowieka.
Wykształcenie analitycznego i krytycznego (świadomego) podejścia do mediow, rozpoznawanie zabiegow
manipulacyjnych.
Uświadomienie wagi i konieczności posługiwania się mediami jako narzędziami pracy intelektualnej i zawodowej
człowieka.
Wyrobienie nawyku śledzenia zmian wynikających z rozwoju technologicznego mediow oraz zajmowanie w tych
kwestiach stanowiska (refleksja pedagogiczna).
METODY DYDAKTYCZNE
multimedialny.
W toku wykładu korzysta się również z dostępu do internetowych kursów edukacyjnych i edukacyjnej platformy internetowej
Moodle, które służą do ilustracji omawianej problematyki.
TREŚCI PROGRAMOWE
Pedagogika specjalna i edukacja medialna – cele i zadania.
Czynniki warunkujące efektywność przekazow medialnych.
Funkcje mediow w integracji społeczno-zawodwej osób niepełnosprawnych
Odbior przekazow medialnych oraz mechanizmy ich oddziaływania.
Koncepcje kształcenia oparte na wykorzystaniu mediow (multimedialne, zdalne,
rownoległe, mikronauczanie).
Metody analizy i oceny przekazow medialnych.
Ocena pedagogiczna: mediow prostych, drukowanych, filmow, programow TV,
programow multimedialnych, zasobow internetu.- analiz programów-audycji pswięconych osobom niepełnosprawnym
ZagroŜenia wychowawcze ze strony mediow.
Technologie informacyjne (TI), istota oraz ich wpływ na wspołczesność i
przyszłość.- przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu
System komputerowy, oprogramowanie systemowe, oprogramowanie uŜytkowe.
Sieci lokalne, sieci globalne, internet.
Multimedia, hiperrealizm, rzeczywistość wirtualna.
Uwarunkowania i konsekwencje rozwoju TI. Społeczeństwo informacyjne potrzeba i cele powszechnej edukacji medialnej.
1.
LITERATURA
Gajda J., Juszczyk S., Siemieniecki B., Wenta K.(2002). Edukacja medialna.
OBOWIAZKOWA
Toruń: W.Marszałek.
2. Goban-Klas T.(2002). Media i komunikowanie masowe. W-wa: PWN.
3. Gogołek W. (2005). Technologie informacyjne mediow. W-wa:ASPRA-JR.
102
PE_DZ
4. Mrozowski M. (2001). Media masowe. Warszawa: ASPRA-JR.
5. Siemieniecki B. (red). (2007). Pedagogika medialna. W-wa: PWN
6. Taylor L.,Willis A. (2006). Medioznawstwo. Wyd. UJ.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
103
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
III
SEMESTR
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
5
NAUCZANIE NA ODLEGŁOŚĆ
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3NAO
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Ewa Lubina
Dominika Orłowska
Wykład
15
E
5
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Nauczanie na odległość jako nowoczesna forma pracy z uczniem.
Podstawy teoretyczne nauczania na odległość.
Współczesne kierunki rozwoju procesów nauczania i uczenia się.
Nauczanie na odległość w świecie i w Polsce.
Techniczne podstawy kształcenia na odległość. Internetowe platformy edukacyjne LMS i LCMS.
Metodyka nauczania na odległość.
E-learning szkolny, akademicki i korporacyjny – podobieństwa i różnice.
CELE
1.
2.
3.
4.
Przygotowanie studentów do edukacji przez całe życie realizowanej za pośrednictwem Internetu
Zapoznanie studentów ze specyfiką zawodu metodyka kształcenia zdalnego
Uświadomienie słuchaczom zmian, jakie zachodzą we współczesnej metodyce nauczania.
Zapoznanie z psychopedagogicznymi konsekwencjami rozszerzenia zadań nauczycielskich o edukację na odległość.
METODY DYDAKTYCZNE
multimedialny.
W toku wykładu korzysta się również z dostępu do internetowych kursów edukacyjnych i edukacyjnej platformy internetowej
Moodle, które służą do ilustracji omawianej problematyki.
TREŚCI PROGRAMOWE
2. Charakterystyka nauczania na odległość (istota i cechy).
3. Internetowe platformy edukacyjne jako narzędzie pracy nauczyciela.
4. Komercyjne i open source systemy zarządzania procesem nauczania.
5. Dostępność i warunki techniczne niezbędne do funkcjonowania systemu.
6. Psychologiczno-pedagogiczne aspekty kształcenia zdalnego.
7. Metody i formy nauczania na odległość.
8. Budowanie środowiska edukacyjnego na platformie edukacyjnej.
9. Formy komunikacji pośredniczonej przez internet i ich specyfika.
10. Proces oceniania w nauczaniu na odległość. Czynniki efektywności w nauczaniu na odległość.
11. Miejsce i rola nauczyciela w kształceniu zdalnym.
12. Aspekty formalno-prawne kształcenia zdalnego w systemie edukacji.
13. Zalety i wady (szanse i zagrożenia) nauczania na odległość.
14. Stan i perspektywy nauczania na odległość w Polsce.
15. Edukacja niepełnosprawnych na odległość
LITERATURA
1.J. Bednarek, Media w nauczaniu, MIKOM, Warszawa 2002.
OBOWIAZKOWA
2. J. Bednarek, E. Lubina, Kształcenie na odległość, podstawy dydaktyki, PWN, Warszawa 2008.
3.S. Juszczyk, Edukacja na odległość. Kodyfikacja pojęć, reguł i procesów, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2002.
4.E. Lubina, Konstruktywistyczne i behawioralne aspekty kształcenia, "E-mentor", nr 1 (8), SGH, Warszawa
2005.
104
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1.E. Lubina, Zdalne nauczanie i uczenie się,[w:]Internet w dydaktyce - podręcznik, Gliwice, 2006.
2.E. Lubina, Rozwój kształcenia zdalnego a ewolucja metod nauczania, [w:] Informatyka w szkole. Instytut
Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2004.
3.E. Lubina, Wirtualne społeczności edukacyjne – charakterystyka roli nauczyciela w ich tworzeniu i
rozwijaniu, „E-mentor” 2005, nr 5/12.
4.Współczesna technologia informacyjna i edukacja medialna, T. Lewowicki, B. Siemieniecki (red.), Wyd,
Adam Marszalek, Toruń 2004.
5.M. Zając, Dydaktyczne aspekty tworzenia kursów online, "E-mentor" 2004, nr 2.
105
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
III
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof.
Mgr
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
5
ZAGROŻENIA MEDIÓW
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
o
Wykład
15
E
5
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3ZME
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Józef Bednarek
Anna Andrzejewska
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie studentów z wiedzą i kształtowanie świadomości z zakresu zagrożeń powodowanych przez media cyfrowe.
CELE
Zapoznanie z istotą i właściwościami różnorodnych zagrożeń (m.in. uzależnienia, szkodliwość gier komputerowych, patologie itp.)
związanych z wykorzystaniem mediów. Określenie ich przyczyn, rozwoju i skutków. Działania podejmowane w ramach profilaktyki,
diagnozy i terapii uzależnień.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, aplikacje multimedialne, etiudy filmowe, wypracowania, referaty, projekty, eseje, indywidualne przypadki uzależnień,
diagnostyczne narzędzia badawcze i inne.
TREŚCI PROGRAMOWE
Obszary badawcze zagrożeń mediów
Media, a uzależnienia dzieci i młodzieży
Telewizja jako medium powszechne
Komputer i Internet źródłem zagrożeń
Niebezpieczeństwa wirtualnej rzeczywistości
Znaczenie reklamy w mediach
Patologie w Sieci
Profilaktyka, diagnoza i terapia uzależnień
LITERATURA
1. Andrzejewska A., Magia szklanego ekranu, Zagrożenia płynące z telewizji, Fraszka, Warszawa 2007.
OBOWIAZKOWA
2. Andrzejewska A., Patologie moralne w sieci, Wyd. Pedagogium, Warszawa 2009.
3. Andrzejewska A.., Dziecko w cyberprzestrzeni, Pedagogium, Warszawa, 2007.
4. Bednarek J., Andrzejewska A. (red.), Cyberświat – możliwości i zagrożenia, Wyd. Akademickie Żak”,
Warszawa 2009.
5. Bednarek J., Multimedia w kształceniu, PWN, Warszawa 2006.
6. Bednarek J., Andrzejewska A., Cyberświat możliwości i zagrożenia, Wyd. Akademickie Żak, Warszawa
2009.
LITERATURA
1.
Bednarek J., Społeczeństwo informacyjne i media w opinii osób niepełnosprawnych, Wyd. Akademii
UZUPEŁNIAJĄCA
Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, Warszawa 2005.
2.
Izdebska J., Dziecko w świecie mediów elektronicznych, Wyd. Trans Humana, Białystok 2007.
3.
Juszczyk S., Człowiek w świecie elektronicznych mediów - szanse i zagrożenia, Wyd. UŚ, Katowice 2000.
4.
Strykowski W. (red.), Media a edukacja. Międzynarodowe Konferencje, Empi2, Poznań 1997, 1998,
2000, 2002, 2004, 2006.
5.
Artykuły w najnowszych czasopismach naukowych i popularno-naukowych.
WARUNKI
1.
ZALICZENIA
2.
Znajomość podstawowej wiedzy prezentowanej na wykładach i omawianych na ćwiczeniach.
PRZEDMIOTU
3.
Umiejętność analizy wybranych aspektów bezpiecznego przebywania w świecie wirtualnym.
106
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Edukacja medialna
I stopnia
III
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
KOMPUTER
NAUKOWYCH
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
W
5
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
BADANIACH KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
2009/2010
100S-1E3KBN
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Anna Andrzejewska
Ćwiczenia
15
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZO
1
ZAŁOŻENIA
Wiedza i podstawowe umiejętności związane z wykorzystaniem komputera i innych technologii w badaniach naukowych. Zdobyte
kompetencje będą niezbędne w działalności naukowo-badawczej studentów, związanej z prowadzeniem badań w ramach
realizowanych prac kwalifikacyjnych.
CELE
Zapoznanie z podstawami teoretycznymi zastosowania komputera w przygotowaniu i prowadzeniu badań naukowych
Kształtowanie umiejętności przygotowania narzędzi badawczych i analizy wyników oraz interpretacji wyników
METODY DYDAKTYCZNE
diagnostyczne narzędzia badawcze, indywidualne przypadki koncepcji badań, praca z komputerem
TREŚCI PROGRAMOWE
Przygotowanie założeń metodologicznych badań
Opracowanie narzędzi badawczych
Zastosowanie Internetu w prowadzeniu badań
Analiza i interpretacja wyników badań
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
2.
4.
1.
Bauman T., Pilch T., Zasady badań pedagogicznych, Wyd. Akademickie ŻAK, Warszawa 2001.
Łaszczyk J., Psychologiczne i społeczne zagrożenia związane z zastosowaniem mediów i
technologii informacyjnej w edukacji, [W:] Pedagogika @ środki informatyczne i media w edukacji,
„Impuls”, Warszawa - Kraków 2005
Łobocki M. Wprowadzenie do metodologii pedagogicznych, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków
1999Tanaś M., Edukacyjne zastosowanie komputerów, Wyd. Żak, Warszawa 1997.
Zaczyński P. Wł. Praca badawcza nauczyciela, WSiP, Warszawa 1995.
Brzezinski J., Metodologia badań psychologicznych, PWN, Warszawa 1999.
1.
2.
3.
Aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach
Praca zaliczeniowa na zadany temat
Umiejętność przygotowania i analizy badań
3.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
107
PE_DZ
Specjalność: LOKALNA POLITYKA EDUKACYJNA (LPE) realizacja II i III rok
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Lokalna polityka edukacyjna
I stopnia
I
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E1EUE
EDUKACJA W UNII EUROPEJSKIEJ
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Danuta Uryga
Pedagogiki
Wykład
30
E
4
2
Ćwiczenia
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Unia Europejska to wielki polityczny eksperyment, którego jesteśmy uczestnikami, a w którym udział wymaga stałych prób
interpretacji założeń, leżących u jego podstaw, kierunków jego rozwoju, prognoz na przyszłość. W centrum rozważań podjętych w
ramach zajęć jest edukacja jako jedna z najważniejszych kwestii polityki wspólnotowej.
CELE
Przybliżenie słuchaczom wykładu najważniejszych współczesnych aspektów integracji europejskiej, przedstawienie
kluczowych kontrowersji w ramach debaty nad kierunkiem przemian UE i roli Polski jako uczestnika tej debaty
Naświetlenie „europejskiej” wizji kierunku rozwoju edukacji w ramach wspólnoty krajów członkowskich
Zachęcenie do sformułowania własnej, pogłębionej opinii na temat idei „europejskiej” i wizji własnego miejsca w Europie.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, grupowe działania projektowe, dyskusja
TREŚCI PROGRAMOWE
W ramach zajęć, uczestnicy będą mieli okazję rozwijania i komentowania poruszanych w trakcie wykładów zagadnień w postaci
indywidualnych i zespołowych projektów, stanowiących również okazję do dyskusji.
1.
Europejski eksperyment w perspektywie historycznej
2.
Współczesna debata wokół idei europejskiej
3.
Polityka edukacyjna UE – założenia i cele Strategii Lizbońskiej
4.
Szkolnictwo wyższe w wizji edukacyjnej UE
5.
Wyrównywanie szans jako element polityki edukacyjnej UE
6.
Partnerzy UE w procesie tworzenia polityki edukacyjnej
7.
Wybór formy i tematyki projektów – omawianie propozycji.
8-14 Prezentacja projektów i dyskusja 15. Podsumowanie tematyki zajęć.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
M. Mazińska, Polityka edukacyjna UE, WSiP, 2004.
J. Prucha, Pedagogika porównawcza, PWN 2004
108
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
R. Pachociński, Oświata XXI wieku - kierunki przeobrażeń, IBE, Warszawa 1999.
J. Prucha, Pedagogika porównawcza, PWN 2004.
J. Rifkin, Europejskie marzenie, Nadir 2005.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1. Uczestnictwo w zajęciach
2. Przygotowanie i prezentacja projektu (grupowego lub indywidualnego)
3. Przystąpienie do ustnego egzaminu, w trakcie którego oceniana będzie znajomość treści przedstawionych
na wykładach, literatury obowiązkowej oraz własna refleksja odnośnie omawianych zagadnień.
109
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
Założenia lokalnej polityki edukacyjnej
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
ogólnego
x
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
prof.
Janusz Gęsicki
Pedagogiki
Wykład
30
E
4
2
Ćwiczenia
2009/10
Przedmioty
fakultatywne
Seminaria
ZAŁOŻENIA
CELE
Wprowadzenie w problematykę tworzenia i realizowania lokalnej polityki oświatowej na poziomie gminy, powiatu i województwa,
na tle polityki edukacyjnej państwa oraz instytucji międzynarodowych.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, dyskusja.
TREŚCI PROGRAMOWE
Założenia leżące u podstaw polityki edukacyjnej. Determinanty polityki edukacyjnej: demografia, sieć osadnicza, aspiracje
edukacyjne społeczeństwa, rynek pracy. Możliwości prowadzenia aktywnej polityki edukacyjnej: rozpoznawanie oczekiwań
społecznych, kadra nauczycielska, zasoby materialne kraju, infrastruktura. Organizacje i instytucje międzynarodowe i ich rola w
tworzeniu polityki edukacyjnej. Scenariusze rozwoju oświaty.
LITERATURA
P. Gliński (red.), Samoorganizacja społeczeństwa polskiego. III sektor i wspólnoty lokalne w jednoczącej się
OBOWIAZKOWA
Europie, Warszawa: IFiS PAN 2004.
A. Janowski Szkoła obywatelska, Fundacja Innowacja 2000, rozdz. 1, 2, 4, 5, 6.
M. Kowalski (red.), Razem tworzymy szkołę, Kraków: Impuls 2004
C. Lewicki (red.), Edukacyjne aspekty współpracy i partnerstwa w środowiskach lokalnych, Rzeszów:
Podkarpackie Centrum Edukacji Nauczycieli, 2004
M. Mendel (red.), Człowiek, szkoła, wspólnota: w kręgu edukacji społecznej, Toruń: Wydaw. Adam Marszałek,
2000.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Znajomość treści wykładowych oraz lektur obowiązkowych.
110
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
DIAGNOZOWANIE
POTRZEB EDUKACYJNYCH
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
ZO
2
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Robert Pawlak
2009/2010
100S-1E2DPO
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Wykład jest wprowadzeniem do diagnostyki, jako dziedziny współczesnej pedagogiki. Ćwiczenia przygotowują uczestników do
przeprowadzenia samodzielnej diagnozy placówki oświatowej oraz interpretacji jej wyników.
CELE
Zapoznanie z pojęciami z zakresu diagnostyki edukacyjnej (planowanie, konstrukcja narzędzia, diagnoza, interpretacja
wyników)
Przygotowanie do działań diagnostyczno-projektowych
Tworzenie scenariuszy wywiadów w szkołach i placówkach oświatowych
Przeprowadzenie wywiadu/pomiaru
Analiza i interpretacja wyników diagnozy
Prezentacja wyników diagnozy
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, projekty grupowe, zajęcia praktyczne, warsztaty, konsultacje
TREŚCI PROGRAMOWE
Wykład: 1. Diagnostyka jako dziedzina pedagogiki. 2. Planowanie narzędzia diagnostycznego. 3. Konstrukcja narzędzia
diagnostycznego. 4. Przeprowadzanie diagnozy. 5. Interpretacja wyników diagnozy. 6-7. Przykłady wykorzystania diagnozy na
podstawie diagnozy osiągnięć placówki edukacyjnej.
Ćwiczenia: 1. Wprowadzenie do problematyki badań edukacyjnych (projekt badawczy, etapy projektu, wywiad). 2. Rola władz
centralnych i lokalnych w procesie zarządzania oświatą; 3. Zadania i odpowiedzialność dyrektora placówki; 4. Przygotowanie
narzędzia badawczego (scenariusza wywiadu); 5-6. Przeprowadzenie badania; 7. Prezentacje wyników badań.
LITERATURA
Niemierko B., Diagnostyka edukacyjna, Warszawa, 2009
OBOWIAZKOWA
M. Fullan, Odpowiedzialne i skuteczne kierowanie szkołą, Warszawa, 2006
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Kostera M., Antropologia organizacji. Metodologia badań terenowych, Warszawa, 2003
1.
2.
3.
4.
5.
Obecność na zajęciach wykładowych i ćwiczeniach
Przygotowanie i wygłoszenie referatu
Przygotowanie scenariusza wywiadu z nauczycielem/dyrektorem
Przeprowadzenie wywiadu w wybranej szkole na terenie województwa mazowieckiego
Przystąpienie do ustnego egzaminu, w trakcie którego oceniana będzie znajomość treści
przedstawionych na wykładach, literatury obowiązkowej oraz własna refleksja odnośnie
omawianych zagadnień
111
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
SAMOKSZTAŁCENIE
Wykład
3
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2SAM
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Dorota Dziedziewicz
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Wprowadzenie w problematykę samokształcenia, ukazanie możliwości samorozwoju i twórczego planowania zawodowej
przyszłości, edukacji nieformalnej.
CELE
Wprowadzenie w problematykę samokształcenia
Przekazanie wiedzy dotyczącej barier psychicznych i psychospołecznych w kształceniu.
Przełamywanie barier osobistych i nabywanie umiejętności radzenia sobie z nimi.
Nabycie umiejętności wykorzystywania technik szybkiego zapamiętywania w usprawnianiu procesów uczenia się
Nabycie umiejętności nielinearnego notowania (mapy myśli)
Zapoznanie z teorią funkcjonowania pamięci oraz efektywnego uczenia się
Przekazanie wiedzy o sposobach sporządzania bibliografii, przypisów etc.
Przekazanie wiedzy o inteligencji intuicyjnej i inteligencji emocjonalnej.
Wprowadzenie w problematykę postrzegania siebie, innych i świata
METODY DYDAKTYCZNE
Wykłady
Dyskusje
Prezentacje
Ćwiczenia i warsztaty
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Samorozwój i twórcze kierowanie własnym życiem.
Problematyka samokształcenia. Samorozwój i twórcze orientacje życiowe. Mistrz, mentor, autorytet, tutor.
2. Pojęcie barier psychicznych i psychospołecznych w kształceniu.
Pojęcie barier wg. W. Dobrołowicza (definicje, stymulatory i inhibitory twórczości, przykłady barier, doświadczenia ujawniające
bariery, następstwa barier); rodzaje barier (bariery przedmiotowe, bariery podmiotowe, bariery psychospołeczne). Transgresyjna
natura człowieka wg. J. Kozieleckiego. Trening abarietyczny.
3. Funkcjonowanie pamięci. Techniki efektywnego uczenia się.
Budowa mózgu, odrębność półkul mózgowych. Funkcjonowanie pamięci. Teoria efektywnego uczenia się. Historia powstania
mnemotechnik. Trening różnych rodzajów mnemotechnik. Notowanie linearne i nielinearne.
4. Warsztat pracy - wiarygodność źródeł informacji.
Sporządzanie przypisów, bibliografii i notatek. Organizacja czasu. Internet i plagiat, scholar google, ebsco etc. organizacja czasu, jak
się uczymy i zapamiętujemy.
5. Intuicja. Stres. Emocje.
Racjonalność vs intuicyjność. Inteligencja intuicyjna. Stres a uczenie się. Techniki radzenia sobie ze stresem. Inteligencja
emocjonalna.
6. Postrzeganie siebie, innych i świata
Pierwsze wrażenie. Wizerunek. Obserwacja innych, podglądanie, naśladowanie. Wywieranie wpływu na innych. Mowa ciała.
Autoprezentacja. Psychomanipulacje.
112
PE_DZ
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
2.
3.
4.
5.
Buzan T. (1998). Mapy twoich myśli, Łódź: Ravi.
Buzan, T. (1996). Rusz głową. Łódź: Ravi
Dobrołowicz, W. (1993). Psychika i bariery. Warszawa: WSiP.
Goleman D. (1995). Inteligencja emocjonalna. Poznań: Media Rodzina.
Kolańczyk, A. (1991). Intuicyjność procesów przetwarzania informacji. Gdańsk: Wydawnictwo
Uniwersytetu Gdańskiego.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
3.
Nęcka, E. (1995). Proces twórczy i jego ograniczenia. Kraków: Impuls.
Cialdini R. (2001). Wywieranie wpływu na ludzi. Gdańsk: GWP.
Hartley M. (2002). Dobry stres. Kilece: Wyd. Jedność.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Kolokwium
113
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
WYRÓWNYWANIE
EDUKACYJNYCH
Wykład
30
E
8
4-5
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
SZANS KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
2009/2010
100S-1E2WSE
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Danuta Uryga
Robert Pawlak
Ćwiczenia
60
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Wykład zawiera przegląd koncepcji źródłowych pojęcia równości szans, zmierzając do ukazania przemian rozumienia tego pojęcia i
wynikających z nich rozbieżności interpretacyjnych. Stanowi to teoretyczne tło do części zajęć, obejmującej zagadnienia osadzone
bliżej praktyki społecznej, w których centralną rolę pełni edukacja rozumiana jako sfera szczególnych potrzeb i zadań społecznych.
CELE
Zapoznanie ze źródłami ideowymi pojęcia wyrównywania szans społecznych i ze związanymi z nim kontrowersjami
Przedstawienie najważniejszych obszarów wyrównywania szans we współczesnych społeczeństwach, ze szczególnym
uwzględnieniem szans edukacyjnych
Przygotowanie do działań diagnostyczno-projektowych w dziedzinie wyrównywania szans edukacyjnych
Tworzenie projektów/scenariuszy zajęć w poszczególnych szkołach
Przeprowadzenie zajęć z uczniami
Obserwacja uczniów w klasie
Analiza i ocena przeprowadzonych zajęć i nabytych umiejętności
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, projekty grupowe, zajęcia praktyczne, warsztaty, konsultacje
TREŚCI PROGRAMOWE
Wykład: Równość szans – wprowadzenie w problematykę. Dyskryminacja i jej współczesne formy – segregacja, marginalizacja,
wykluczenie. Szanse edukacyjne – sposoby interpretacji pojęcia. Czynniki zróżnicowania szans edukacyjnych – status społecznoekonomiczny; dysfunkcyjne środowisko; odmienność etniczna i kulturowa; odmienność religijna; wiek; płeć; niepełnosprawność;
choroba psychiczna; uzależnienia; konflikt z prawem.
Ćwiczenia: Prezentacja programu „Projektor - Wolontariat studencki”; Równość szans edukacyjnych z perspektywy
funkcjonalistycznej i teorii konfliktu społecznego; Nierówności edukacyjne-przyczyny, przejawy, konsekwencje, Praca nad
projektem – wybór obszaru działań; Konsultacje indywidualne i zespołowe; Przeprowadzenie zajęć w szkołach przez zespoły
studentów; Diagnoza potrzeb studentów po przeprowadzonych zajęciach; Przygotowanie projektu zajęć w II semestrze
akademickim; Praca nad projektem; Konsultacje indywidualne i zespołowe; Przeprowadzenie zajęć w szkołach przez zespoły
studentów; Diagnoza potrzeb studentów po przeprowadzonych zajęciach;
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Z. Kwieciński, Wykluczanie, Toruń 2002.
E. Putkiewicz, M. Zahorska, Społeczne nierówności edukacyjne - studium sześciu gmin, ISP, Warszawa 2001.
Z. Kwieciński, Bezbronni: odpad szkolny na wsi, Toruń: Edytor 2002.
B. Kołaczek, Dostęp młodzieży do edukacji: zróżnicowania, uwarunkowania, wyrównywanie szans, Instytut
Pracy i Spraw Socjalnych, 2004
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
„Fenomen nierówności społecznych” J. Klebaniuk (red.), Warszawa 2007
M. J. Szymański „Studia i szkice z socjologii edukacji”, Warszawa 2000
114
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Obecność na zajęciach wykładowych i ćwiczeniach
Przygotowanie i wygłoszenie referatu
Przygotowanie scenariusza zajęć z uczniami w szkołach
Przeprowadzenie zajęć w wybranej szkole na terenie województwa mazowieckiego
Przystąpienie do ustnego egzaminu, w trakcie którego oceniana będzie znajomość treści przedstawionych na
wykładach, literatury obowiązkowej oraz własna refleksja odnośnie omawianych zagadnień
115
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
SAMORZĄD TERYTORIALNY
Wykład
3
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2STE
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Elżbieta Gozdowska
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Samorząd to ustrój, w którym mieszkańcy pewnego obszaru mają konstytucyjne prawo do decydowania o swoich własnych
sprawach. Wynika to z koncepcji samorządu, która opiera się na założeniu, iż mieszkańcy określonego obszaru stanowią wspólnotę
świadomą swych potrzeb i celów, zdolną do samodzielnego zarządzania własnymi sprawami o charakterze lokalnym. Zatem
samorząd jest ustrojową formą zarządzania sprawami lokalnymi i regionalnymi przez ludzi, których one bezpośrednio dotyczą.
CELE
Zapoznanie studentów z zagadnieniami dotyczącymi istoty samorządu terytorialnego, podstawami jego funkcjonowania
oraz zadaniami, w tym z zakresu edukacji publicznej. W ramach zajęć planowany jest udział studentów w posiedzeniach organów
stanowiących jednostek samorządu terytorialnego w celu zapoznania się z ich konkretnymi działaniami.
METODY DYDAKTYCZNE
konwersatorium z elementami wykładu, prezentacja połączona z dyskusją, zajęcia w terenie
TREŚCI PROGRAMOWE
1 – 2. Samorząd jako ustrój i system sprawowania władzy publicznej.
2. Podstawy prawne funkcjonowania samorządu terytorialnego.
3. Pojęcia: gmina, powiat, województwo, region.
4 – 5. Organy jednostek samorządu terytorialnego – zadania i kompetencje.
6 – 7. Gmina – władza publiczna (wójt, burmistrz, prezydent miasta, radni).
8 – 9. Gmina – zarząd mieniem i gospodarką (gminne mienie, działalność gospodarcza, finanse lokalne, zagospodarowanie terenu).
10 – 11. Powiat – obsługa ludności (zadania i kompetencje powiatu).
12 – 13. Województwo – polityka i rozwój (polityka regionalna, zadania i kompetencje).
!4 – 15. Udział w posiedzeniach organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego (rady gminy, rady powiatu, sejmiku
województwa) w celu zapoznania się z ich konkretnymi działaniami.
LITERATURA
1. Barański M.(Red.): Samorząd – rozwój – integracja. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego,
OBOWIAZKOWA
Katowice 2003
2. Regulski J.: Samorządna Polska. Rosner i Wspólnicy, Warszawa 2005
3. Piekara A.: Samorządność, samorząd, rozwój. Centrum Studiów Samorządu Terytorialnego
i Rozwoju Lokalnego, Warszawa 2000
LITERATURA
1. Izdebski H.: Samorząd terytorialny. Podstawy ustroju i działalności. Lexis Nexis, Warszawa 2004
UZUPEŁNIAJĄCA
2. Wybrane akty prawne: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.
(Dz. U. z 1997 r. Nr 78,Poz. 483 ze zm.); Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
(Dz. U. z 2001 r. Nr 142, Poz. 1591 ze zm.); Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie
powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, Poz. 1592 ze zm.); Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r.
o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, Poz. 1590 ze zm.)
WARUNKI
ZALICZENIA
Przygotowanie zagadnień zadanych do samodzielnego opracowania przez studenta.
PRZEDMIOTU
Wypowiedź ustna, uwzględniająca treści przekazane w ramach ćwiczeń oraz własne refleksje odnośnie
omawianego zagadnienia.
116
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ORGANIZACJE
OŚWIACIE
Wykład
3
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
POZARZĄDOWE W KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Marek Pawłowski
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E2OPO
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Przybliżenie studentom wiedzy o organizacjach pozarządowych. Ukazanie specyfiki funkcjonowania tych organizacji
pozarządowych, które działają w branży oświatowej (usługach edukacyjnych).
CELE
Wskazanie zasadniczych cech, celów i metod działania organizacji pozarządowych, które uczestniczą w procesie przemian polskiego
systemu oświaty. Analiza funkcjonowania tzw. „trzeciego sektora” - jego roli we współczesnych społeczeństwach demokratycznych;
omówienie form działania, tworzenia organizacji i zarządzania nią; struktury władz; planowania strategicznego, zdobywania
funduszy, monitoringu i ewaluacji działań, ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki pozarządowych organizacji oświatowych.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykorzystywane metody dydaktyczne: metody asymilacji wiedzy (dyskusja, praca z tekstem); metody samodzielnego dochodzenia
do wiedzy (klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, giełda pomysłów).
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Instytucje (organizacje) publiczne i ich cechy
- Organizacje publiczne w teorii ekonomii i zarządzania;
- Publiczność jako cecha organizacji;
- Podmioty zarządzania publicznego.
2. Społeczeństwo obywatelskie
- Kim są obywatele;
- Czym jest społeczeństwo obywatelskie;
- Poglądy studentów na temat procesów demokratyzacji społeczeństwa:
3. Geneza i podstawowe pojęcia związane z organizacjami pozarządowymi w oświacie
- Historia dobroczynności i filantropii w Polsce i w Europie;
- Transformacja ustrojowa w Polsce;
- NGO;
- Sektor publiczny, pozarządowy i prywatny;
- Wolontariat;
- Edukacja a szkolnictwo;
4.Sytuacja NGO w Polsce. Projekty na rzecz edukacji w Polsce i na świecie
- Ogólnopolskie badania dotyczące funkcjonowania III sektora Polsce ze szczególnym uwzględnieniem pozarządowych organizacji
oświatowych;
- Prezentacja polskich i zagranicznych kampanii społecznych, w szczególności związanych ze sferą edukacji.
5.Zakładanie organizacji. Tworzenie statutu
- Zebranie założycielskie. Komitet założycielski;
- Uchwalanie statutu;
- Dokumenty wymagane przy rejestracji;
- Krajowy Rejestr Sądowy.
6. Aspekty prawne funkcjonowania stowarzyszenia i fundacji
- Specyfika stowarzyszenia i fundacji –wizja, misja, cele, zasoby, realizacja celów;
- Działalność statutowa i gospodarcza.
7. Zarządzanie w organizacji pozarządowej. Zarządzanie zasobami ludzkimi
117
PE_DZ
- Podstawowe informacje o procesie zarządzania;
- Struktura zarządzania;
- Zarządzanie ludźmi;
- Budowanie zespołu.
8. Formy współpracy z administracją publiczną
- Idea i zasady współpracy;
- Finansowe i pozafinansowe formy współpracy;
- Programy współpracy;
- Zlecanie (powierzanie, wspieranie) realizacji zadań publicznych i przekazywanie dotacji na rzecz organizacji pozarządowych;
- Ustawa o finansach publicznych;
- Tryby postępowania o udzielanie dotacji;
- Otwarty konkurs ofert;
- Kontrola wykonywania zadania;
- Kursy organizowane przez MEN.
9. ABC fundraisingu. Pozyskiwanie środków, różnorodność źródeł. Sponsoring
- Polskie i zagraniczne źródła finansowania;
- Metody i zasady pozyskiwania środków;
- Specyfika kontaktów ze sponsorami;
- Społeczna odpowiedzialność biznesu;
- Przekazywanie 1% podatku dochodowego na rzecz organizacji pożytku publicznego
10. Projekt edukacyjny – faza wstępna
- Wybór konkursu ofert;
- Analiza wytycznych do udziału w konkursie;
- Tworzenie harmonogramu prac nad wnioskiem i załącznikami;
- Wstępny harmonogram działań w projekcie.
11. Projekt edukacyjny – tworzenie wniosku. Ocena formalna i merytoryczna
- Planowanie operacyjne;
- Metoda pisanie projektu;
- Narzędzia pomocnicze przy tworzeniu projektu: Analiza SWOT, Zasada SMART;
- Tworzenie kosztorysu projektu;
- Harmonogram.
12. Projekt edukacyjny - realizacja
- Zarządzanie projektami;
- Sprawozdawczość;
- Monitoring i ewaluacja.
13. Działalność pożytku publicznego
- Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie;
- Status organizacji pożytku publicznego;
- Uprawnienia i obowiązki organizacji pożytku publicznego.
14. Oświata a NGO. Szkoła prowadzona przez stowarzyszenie jako ośrodek rozwoju społeczności lokalnej. „Małe szkoły”
- Przemiany ostatnich dekad w oświacie a ruch pozarządowy;
- Budowanie programu Małej Szkoły;
- Organizacja pracy małej szkoły;
- Współpraca z rodzicami;
- Dbałość o jakość;
- Edukacja uzupełniająca i ustawiczna dorosłych.
15. Nowe koncepcje w NGO
- Informatyzacja zarządzania organizacjami publicznymi;
- Public relations;
- Koncepcja lean management – odchudzone zarządzanie;
- Koncepcja organizacji uczącej się;
- Koncepcja capacity building – budowa potencjału instytucji.
16. Partycypacja społeczna. Społeczeństwo obywatelskie. Konsultacje społeczne
- Nowe tendencje w zarządzaniu sprawami publicznymi
- Polska administracja publiczna a partycypacja obywatelska;
- Demokracja deliberatywna;
- Standardy konsultacji społecznych. Efektywność konsultacji. Podmioty konsultacji społecznych. Ewaluacja konsultacji społecznych;
Wykorzystanie technik internetowych do głosowania.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
M. Halszka-Kurleto, Organizacje pozarządowe w działalności pożytku publicznego, LexisNexis, Warszawa
2008
Jak założyć stowarzyszenie i prowadzić Mała Szkołę, Federacja Inicjatyw Oświatowych, Warszawa 2002
A. Janowski, Szkoła obywatelska. Amerykańskie doświadczenia – polskie potrzeby, Fundacja Innowacja.
Wyższa Szkoła społeczno-Ekonomiczna, Warszawa 2000
M. Kisilowski, Prawo sektora pozarządowego. Analiza funkcjonalna, LexisNexis, Warszawa 2009
R. Skiba, Poradnik dla organizacji pozarządowych, Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej , Warszawa 2004
H. Izdebski, Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Komentarz, Warszawa 2003
J. Kopyra, Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Komentarz, C.H. Beck, Warszawa
2005
E. Leś, Zarys historii dobroczynności i filantropii w Polsce, Prószyński i S-ka, Warszawa 2001
Lokalne społeczności obywatelskie (red.) J. Kurczewski, Instytut Stosowanych Nauk Społecznych, UW,
Warszawa 2003R. Skiba, Poradnik dla organizacji pozarządowych, Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej ,
118
PE_DZ
Warszawa 2004
Samoorganizacja społeczeństwa polskiego – III sektor i wspólnoty lokalne w jednoczącej się Europie (red.) P.
Gliński, B. Lewestein, A. Siciński, Instytut Filozofii i Socjologii PAN, Warszawa 2004
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Ocena z przedmiotu na podstawie testu oraz oceny z referatu pisemnego. Wszystkie prace pisemne powinny
zostać złożone w formie wydruku oraz elektronicznej (na nośnikach CD lub dyskietkach). W przypadku pracy
zespołowej studentów - co jest zalecane kiedy kilka osób wspólnie przygotowuje dany temat - zakłada się, że
objętość pracy pisemnej (referatu) dla jednego studenta to minimum 4 strony maszynopisu (czcionka 12).
Termin oddania pracy zaliczeniowej – do końca zajęć dydaktycznych w danym semestrze.
119
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Lokalna Polityka Edukacyjna
I stopnia
II
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
EDUKACJA A RYNEK PRACY
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
o
Imię i nazwisko
4
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2ARP
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Justyna Bluszcz
Wykład
30
Egzamin
4
Ćwiczenia
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
CELE
zapoznanie studentów z wybranymi problemami wzajemnego uwarunkowania edukacji i rynku pracy.
zaprezentowanie zagadnień dotyczących systemu edukacji, popytu na pracę i podaży pracy ludzkiej wyposażonej w
określone kwalifikacje z popytem na pracę i konsekwencji tego połączenia w postaci wyników rynku pracy,
zapoznanie studentów z zagadnieniami związanymi ze standardami kwalifikacji zawodowych oraz projektami
dostosowania zawodowego do kanonów europejskich.
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Szanse na rynku pracy zależą w znacznym stopniu od formalnych i nieformalnych kwalifikacji zdobywanych w szkolnym i
pozaszkolnym systemie edukacji. Reformy kształcenia zmierzają do tego, by najwcześniejsze etapy edukacji dawały solidne i
szerokie podstawy kształcenia bardziej wyspecjalizowanego. Dzięki temu byłaby możliwa permanentna aktualizacja specjalistycznej
wiedzy w kształceniu ustawicznym, po zakończeniu nauki szkolnej. Z kolei wybory młodzieży i dorosłych zdeterminowane są
prowadzona polityką edukacyjną. Jej kierunki określają przyjęte przez rząd i realizowane programy i strategie ściśle powiązane z
priorytetami UE.
Dokumentem strategicznym określającym priorytety oraz obszary wykorzystania funduszy unijnych jest dokument
Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia na lata 2007-2013 oraz Program Operacyjny Kapitał Ludzki (PO KL), którego celem
nadrzędnym jest wzrost poziomu zatrudnienia i spójności społecznej, W obszarze edukacji zarówno cel główny tego programu, jak i
jego cele szczegółowe nawiązują do strategii opracowanych w latach wcześniejszych (np. Strategia Rozwoju Edukacji na lata 20072013, Strategia Rozwoju Kształcenia Ustawicznego do roku 2010). Podobnie Standardy Kwalifikacji Zawodowych rozumiane jako
opis kwalifikacji niezbędnych dla efektywnej realizacji zadań, składających się na dany zawód lub specjalność są odpowiedzią na
zapotrzebowanie rynku pracy i mogą być wykorzystywane w szeroko rozumianym systemie kształcenia: na potrzeby
opracowywania programów nauczania, standardów egzaminacyjnych, rozwoju systemu walidacji i Krajowych Ram Kwalifikacji.
W ramach wykładu zostaną zaprezentowane treści związane z powyższą problematyką.
1. Zmiany polskiego systemu edukacji na tle rozwoju edukacji w krajach Unii Europejskiej.
2. Kierunki i programy kształcenia w kontekście rynku pracy.
3. Instytucje edukacyjne.
4. Kształcenie zawodowe, ustawiczne.
5. Standardy Kwalifikacji Zawodowych i Standardy Edukacyjne.
6. Poradnictwo i pośrednictwo zawodowe.
7. Priorytety oświatowe UE.
8. Europejska Strategia Zatrudnienia.
9. Jednolita kompleksowa Strategia Kształcenia i Szkolenia.
10. Programy europejskie wspierające kształcenie zawodowe.
120
PE_DZ
11. Rynek pracy – ewolucja popytu na kwalifikacje.
12. Edukacja i prac.
13. Bariery w dopasowaniu edukacji do rynku pracy.
14. Kształcenie jako remedium na bolączki rynku pracy.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
A. Bogaj, S.M. Kwiatkowski (red.), Szkoła a rynek pracy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006
S.M. Kwiatkowski (red.), Kwalifikacje zawodowe na współczesnym rynku pracy, IBE, Warszawa 2004
S.M. Kwiatkowski, Kształcenie zawodowe: dylematy teorii i praktyki, IBE, Warszawa 2001
S.M. Kwiatkowski, I. Woźniak (red.), Standardy kwalifikacji zawodowych i standardy edukacyjne. Relacje –
modele – aplikacje, IBE, Warszawa 2002
S.M. Kwiatkowski, Kształcenie zawodowe: wyzwania, priorytety, standardy, IBE, Warszawa 2006
Edukacja dla pracy – Raport o Rozwoju Społecznym. Polska 2007, Program Narodów Zjednoczonych ds.
Rozwoju, Warszawa 2007, www.undp.org.pl/nhdr2007
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
S.M. Kwiatkowski, A. Bogaj, B. Baraniak: Pedagogika pracy, WAiP, Warszawa 2007
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
wypracowanie na temat nawiązujący do treści ogólnych wykładu
test sprawdzający z zakresu tematyki wykładu
obecność na wykładach (powyżej 75%) – opcja dodatkowa
121
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
3
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2MBT
METODY BADAŃ TERENOWYCH
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Ewa Jakimowska
Pedagogiki
Studenci powinni przebyć wcześniej podstawowy kurs logiki oraz rozeznawać się w
podstawowych problemach filozofii nauki (typu: „wnioskowanie indukcyjne”; „założenia
scjentyzmu i pozytywizmu w koncepcji nauk” itp... ) Wiadomości tego typu powinien im
dostarczyć podstawowy kurs filozofii.
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
E
4
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Student musi wykazać się rozumieniem metodologicznej problematyki teoretycznej a także praktycznymi umiejętnościami
konceptualizacji, operacjonalizacji i planowania badań
CELE
Celem przedmiotu jest przygotowanie studentów do samodzielnego zaplanowania badań w ramach pracy licencjackiej i
magisterskiej. Program uwzględnia także specyfikę specjalności, w ramach której studenci mają zostać przygotowani do
zaplanowania badań terenowych związanych z opisem instytucji edukacyjnych.
Wykłady mają na celu zapoznanie studentów z
podstawami teoretycznymi badan. Celem ćwiczeń jest wyrobienie umiejętności praktycznych potrzebnych do badań w terenie
METODY DYDAKTYCZNE
I.Wykład teoretyczny
II. Wykonanie ćwiczeń:
1.Ćwiczenia w formułowaniu tematyki badań ilościowych i tematyki badań jakościowych.
Podział na grupy i realizacja tematu
„Bufet szkolny jako..................”/poszczególne grupy kończą temat/
Poczynienie obserwacji wstępnych i wygenerowanie pytań otwartych
Wygenerowanie zbioru pojęć związanych z terenem badań.
Sprawdzenie rezultatów badań wstępnych, omówienie trudności
Ćwiczenia w formułowaniu pytań problemowych otwartych i zamkniętych
Ćwiczenia z dekompozycji problemu badawczego
ćwiczenia z przekształcania pytań w hipotezy
Ćwiczenia z doboru metod do określonych problemów badawczych
Ćwiczenia z definiowania zmiennych
Ćwiczenia w tworzeniu planu obserwacji skategoryzowanej /konstrukcja scheduły obserwacyjnej/ i nieskategoryzowanej
Ćwiczenia w konstrukcji skali szacunkowej ciągłej i dyskretnej;
Ćwiczenie w konstrukcji kotwic skali
Ćwiczenie w planowaniu wywiadu skategoryzowanego oraz wywiadu częściowo kierowanego; ćwiczenia w planowaniu taktyki
wywiadu i konstrukcji pytań;
Ćwiczenie w planowaniu ankiety; ćwiczenie w konstrukcji formularza ankiety, różne konstrukcje pytań ankietowych;
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Strategie badań – podział według różnych kryteriów i omówienie różnic:
Badania opisowe i weryfikacyjne
Badania reprezentacyjne i proste
Badania: terenowe, analizy tekstów i badania laboratoryjne
Badania: ilościowe i jakościowe
Ogólna charakterystyka badań terenowych
122
PE_DZ
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
Zdefiniowanie terminu jako „procesu uzyskiwania danych bezpośrednio w terenie”; wyjaśnienie niejasności, wskazanie
różnic wedle różnych autorów; podział badań terenowych na ilościowe i jakościowe
Charakterystyka badań terenowych ilościowych:
Na czy polegają terenowe badania ilościowe; wyjaśnienie nomotetyczne jako ich główny cel; szczegółowe wyjaśnienie
procedury badań ilościowych
Charakterystyka badań terenowych jakościowych:
Na czy polegają terenowe badania jakościowe; wyjaśnienie idiograficzne jako ich główny cel; szczegółowe wyjaśnienie
procedury badań ilościowych
Porównanie paradygmatu badań ilościowych i paradygmatu badań jakościowych pod względem: formułowania problemu;
konceptualizacji zmiennych; wskaźników zmiennych; sposobu formułowania hipotez; metod badań; pobierania próby;
stosunku do badanych; relacji badacza z badanymi; sporządzania notatek z badań; stawiania pytań; opracowania
wyników; planowania badań; zalet; wad
Typowa tematyka badań terenowych badań ilościowych a tematyka badań jakościowych . Metody terenowe: jakościowe i
ilościowe – charakterystyka. Ćwiczenia w formułowaniu tematu badań i problematyki badawczej
podstawowe etapy badań ilościowych – formułowanie problemu, dekompozycja problemu do pytań zamkniętych,
formułowanie hipotez, wybór metod weryfikacji, weryfikacja empiryczna; pojęcie obiektywności, rzetelności i trafności
badań.
podstawowe etapy badań jakościowych – formułowanie problemu, definiowanie zmiennych, naprzemienność hipotez,
sprawdzania i wyciągania wniosków; kluczowa rola informatorów, kluczowa rola kontaktu badacza z grupą.
Metoda obserwacji skategoryzowanej i nieskategoryzowanej: definicja i określenie metody; warunki stosowania
obserwacji w ramach badań ilościowych i jakościowych; planowanie obserwacji skategoryzowanej i nieskategoryzowanej;
rejestracja wyników i interpretacja
Rola pomiaru w badaniach terenowych. Skale szacunkowe ( skale ocen): definicja i określenie metody; zalety i problemy
pomiaru; rodzaje skal szacunkowych;
skale ciągłe a skale dyskretne; warunki techniczne konstruowania skali; opis
stopni skali - jego rola w konstrukcji skali i sposób formułowania; obiektywizm szacowania a konstrukcja skali;
sprawdzanie rzetelności i obiektywności skali – badania próbne;
częste błędy w szacowaniu i sposoby ich unikania;
opracowanie wyników
Wywiad jako metoda badan w terenie. Wywiad w ramach badań ilościowych a wywiad jako metoda jakościowa.; definicja
metody; kontakt badacz - respondent i jego rola w wywiadzie; rodzaje wywiadu i ich specyfika; problem wiarygodności
wywiadu; rola obserwacji w wywiadzie; planowanie wywiadu skategoryzowanego oraz wywiadu częściowo kierowanego
- ćwiczenia; taktyka wywiadu i rodzaje pytań; rejestracja i opracowanie wyników
Ankieta jako metoda ; definicja i metody; zalety i wady ankiet; wskaźniki opinii w ankiecie; elementy techniki ankietowej;
budowa formularza; zagadnienie wiarygodności ankiety; rodzaje ankiet i pytań ankietowych; błędy w konstrukcji pytań;
warunki stawiane ankieterom; szkolenie ankieterów; opracowanie wyników; przyczyny braku wiarygodności ankiet
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Earl Babbie „Badania społeczne w praktyce”, PWN 2006
Mieczysław Łobocki „Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych Impuls, Kraków 2007
Mieczysław Łobocki „ Metody i techniki badań pedagogicznych,” „Impuls” Kraków 2007
David Silwerman „Interpretacja danych jakościowych”, PWN 2008
David Silwerman „Prowadzenie badań jakościowych”, PWN, Wwa ,2008
Góralski A. red. – Metody badań pedagogicznych w zarysie ,wyd. WSPS 1994
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Sołoma L. – Metody i techniki badań socjologicznych, Olsztyn 2002
J. Brzeziński – Metodologia badań psychologicznych, PWN 2004;
S. Gerstman – „Rozmowa i wywiad w psychologii”, PWN, Warszawa 1985
Z.Gostkowski – „Podręcznik ankietera”, IFIS PAN, Warszawa 1977
A. Janowski – „Poznawanie uczniów” WSiP, Warszawa 1980
M. Kreutz – „Metody współczesnej psychologii”, PWN, Warszawa 1962
S. Nowak – „Metody badań społecznych”, PWN, Warszawa 1985
T. Pilch; Bauman T. - "Zasady badań pedagogicznych", Warszawa 1995
Goriszowski W. – Badania pedagogiczne w zarysie, Wwa 1997
Kruger H.H. – Wprowadzenie w teorie i metody badawcze nauk o wychowaniu, Gdańsk 2007
Palka St. – Metodologia badania. Praktyka pedagogiczna, Gdańsk 2006
red Palka St. – Orientacje w metodologii badań pedagogicznych, Kraków 1998
red. D. Kubinowski, M. Nowak – Metodologia Pedagogiki zorientowanej humanistycznie, Kraków 2006
Ćwiczenia: wykonanie projektu badań jakościowych, wykonanie ćwiczeń w planowania metod, obecność na
zajęciach
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Wykład: egzamin w formie testu sprawdzającego rozumienie problematyki metodologicznej
123
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
4
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2EWI
EDUKACJA WIELOKULTUROWA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Ewa Dąbrowa
Pedagogiki
Pedagogika społeczna, edukacja w Unii Europejskiej, założenia lokalnej polityki
edukacyjnej, wyrównywanie szans edukacyjnych
Wykład
15
Egzamin
5
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot ma wprowadzić studentów w problematykę edukacji wielo- i międzykulturowej w Polsce i na świecie, a przez to
przygotować do projektowania na poziomie lokalnym działań edukacyjnych uwzględniających różnorodność kulturową.
CELE
- wyposażenie w wiedzę o społeczeństwach zróżnicowanych etnicznie, narodowo i religijnie
- przygotowanie do dialogu międzykulturowego i rozwiązywania konfliktów w warunkach przenikania się kultur i ludzi
- wykształcenie umiejętności analizowania zjawisk społeczno-kulturowych i komunikowania się, pomagających efektywnie
funkcjonować w środowisku wielokulturowym
- budowa zaplecza teoretycznego i metodologicznego do projektowania działań edukacyjnych o charakterze wielo- i
międzykulturowym
METODY DYDAKTYCZNE
wykłada, dyskusja, dyskusja panelowa, prezentacja, praca w zespołach, rozwiązywanie sytuacji problemowych, drama, symulacja,
projekt
TREŚCI PROGRAMOWE
WYKŁADY
1. Kultura i jej wymiary. Przenikanie, krzyżowanie i dyferencjacja kultur jako nowe/stare zjawisko obecne w społeczeństwach
wielokulturowych. Od jednokulturowości do wielo-, między- i transkulturowości.
2. Zmiany kulturowe jako źródła kryzysu tożsamości jednostkowej i społecznej. Tożsamość człowieka „na rozdrożu dróg”.
3. „Pogranicza” jako szczególne miejsca kształtowania się tożsamości. Tożsamości „pogranicza” a tożsamości „centrum
kulturowego – analizy biograficzne.
4. Relacje Swój-Obcy na tle głównych problemów świata zróżnicowanego kulturowo. Źródła dualistycznego postrzegania świata.
Relacje Swój-Obcy jako źródło konfliktu.
5. Akulturacja jako efekt funkcjonowania człowieka w mozaice kulturowej. Współczesne strategie akulturacyjne.
6. Rozwój edukacji międzykulturowej – jako droga do uczenie się Innego i budowania relacji dialogowych w grupach
homogenicznych i zróżnicowanych.
7. Koncepcje edukacji międzykulturowej oraz rozwiązania stosowane w Polsce i na świecie.
8. Podstawy prawne edukacji międzykulturowej oraz podstawowe rządowe programy.
ĆWICZENIA
1. Edukacja międzykulturowa versus edukacja wielokulturowa - pytanie o kształt współczesnej edukacji.
2. Założenia i warunku efektywnego przebiegu edukacji międzykulturowej – krytyczne spojrzenie.
3. Specyfika pracy w zróżnicowanym kulturowo środowisku – wyzwania i problemy.
4. Zróżnicowanie kulturowe w Polsce – w przeszłości i obecnie. Prezentacja grup narodowych, etnicznych i religijnych. (6h)
5. Kompetencje międzykulturowej jako jeden z zasadniczych warunków otwartości wobec odmienności kulturowej. Podstawy
komunikacji międzykulturowej. Umiejętność dostosowywania się do stylu komunikacyjnego rozmówcy.
6. Kompetencje międzykulturowej jako jeden z zasadniczych warunków otwartości wobec odmienności kulturowej. Wrażliwość
międzykulturowa jako przechodzenie do etnocentryzmu do etnorelatywizmu.
7. Kompetencje międzykulturowej jako jedne z zasadniczych warunków otwartości wobec odmienności kulturowej. Umiejętność
radzenia sobie w nieznanych i nieprzewidywalnych sytuacjach.
8. Rola dialogu edukacyjnego w przezwyciężaniu napięć i konfliktów międzykulturowych. Rola edukacji w przygotowaniu do dialogu.
9. Rola edukacji międzykulturowej w przezwyciężaniu wykluczenia i dyskryminacji.
10. Diagnozowanie potrzeb edukacyjnych grup mniejszościowych jako źródło efektywności podejmowanych działań.
124
PE_DZ
11. Różnicowanie działań edukacyjnych z uwzględnieniem potrzeb poszczególnych grup mniejszościowych. Przykładowe metody
pracy.
12. Przykłady inicjatyw edukacyjnych europejskich i polskich podejmowanych na rzecz budowania świata wielu kultur.
13. Projektowanie działań o charakterze edukacyjnym sprzyjających porozumieniu i wzajemnemu poszanowaniu przedstawicieli
różnych tradycji - wprowadzenie. (4h)
1. Grzybowski P., Edukacja europejska – od wielokulturowości ku międzykulturowości, IMPULS, Kraków
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
2009.
2. Kamińska A., Wybierz różnorodność. Promowanie postaw antydyskryminacyjnych w organizacji, szkole,
Stowarzyszenie Inicjatyw Niezależnych Mikuszewo, 2007.
3. Nikitorowicz J., Kreowanie tożsamości dziecka. Wyzwania edukacji międzykulturowej, Gdańsk 2005.
4. Szeląg A. (red.), Wielokulturowość - międzykulturowość obszarami edukacyjnych odniesień, Kraków 2006.
1. Boski P., Kulturowe ramy zachowań społecznych. Podręcznik psychologii międzykulturowej, PWN,
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Warszawa 2009.
2. Kłosowska A., Kultury narodowe u korzeni, Warszawa 2005.
3. Mamzer H. (red.), Czy klęska wielokulturowości?, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań.
4. Pilch T. (red.), O potrzebie dialogu kultur i ludzi, Warszawa 2000.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
aktywność podczas zajęć, prowadzenie dyskusji panelowych, prezentacje, projekt edukacyjny
125
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
INSTYTUCJE
OBYWATELSKIEGO
4
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
SPOŁECZEŃSTWA KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Danuta Uryga
Wykład
30
ZO
2
Ćwiczenia
2009/2010
100S-1E2ISS
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Pojęcie „obywatelstwa” jest jednym ze starszych w słowniku kultury Zachodu, w ostatnich dziesięcioleciach zyskało jednak zupełnie
nowe znaczenie, stało się nośnikiem szczególnego zestawu wartości i zostało postawione wobec nowych wyzwań. Wykład odwołuje
się zarówno do historii jak i aktualnych wydarzeń, będąc – w intencji autorki – okazją do pobudzenia refleksji słuchaczy, a także do
udzielenia odpowiedzi na pytanie o własny stosunek do idei społeczeństwa obywatelskiego.
CELE
Nakreślenie wizji współczesnego życia społeczno-politycznego w odniesieniu do idei społeczeństwa obywatelskiego, jej historii,
przemian znaczeniowych i aktualnej siły oddziaływania.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, dyskusja
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
Społeczeństwo obywatelskie – krótka historia pojęcia
Moc i słabość państwa
Państwo zwyrodniałe
Społeczeństwo obywatelskie a demokracja
Decyzyjność w demokracji
Media w społeczeństwie
Internet polityczny
Lobbing w demokracji
Demokracja w kryzysie
Własność, rynek, przedsiębiorczość
Ekonomia społeczna
„Trzeci sektor” – a gdzie to jest?
Kapitał społeczny
Uczelnia obywatelska
Podsumowanie tematyki wykładów
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Nowoczesne państwo, a organizacje pozarządowe. Trzeci sektor dla zaawansowanych, antologia tekstów,
Stowarzyszenie Klon/Jawor, Warszawa 2008
R. D. Putnam, Demokracja w działaniu, Znak 1995
F. Fukuyama, Zaufanie. Kapitał społeczny a droga do dobrobytu, PWN 2004.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
126
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1. Uczestnictwo w wykładach
2. Przedstawienie pracy pisemnej w formie eseju na ustalony z wykładowcą temat, związany z zagadnieniami
poruszanymi na wykładzie; ocena pracy pisemnej dotyczy treści (związek z tematyką wykładów, wyrażenie
własnej opinii) oraz formy (poprawność językowa, zastosowanie stylu wypowiedzi właściwego dla eseju).
127
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2ZAS
ZARZĄDZANIE SYSTEMEM EDUKACJI
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Elżbieta Gozdowska
Pedagogiki
Wykład
4
Ćwiczenia
30
Seminaria
E
4
ZAŁOŻENIA
Przyjęta droga zmian społeczno-politycznych i przeobrażenia modelu państwa doprowadziły do decentralizacji zarządzania
edukacją w naszym kraju. Jednostki samorządu terytorialnego przejęły obowiązek prowadzenia publicznych szkół i placówek
edukacyjnych. Natomiast nadzór pedagogiczny nad szkołami i placówkami edukacyjnymi, czyli kontrola jakości kształcenia,
jest w gestii administracji rządowej.
CELE
Zapoznanie studentów z problematyką dotyczącą podstaw funkcjonowania systemu edukacji oraz istotą zmian w zarządzaniu
edukacją.
METODY DYDAKTYCZNE
konwersatorium z elementami wykładu, prezentacja połączona z dyskusją
TREŚCI PROGRAMOWE
1 – 2.Decentralizacja zarządzania edukacją w Polsce – rola państwa i samorządu.
3. Podstawy prawne funkcjonowania systemu edukacji.
4 – 5. Struktura szkolnictwa w Polsce.
6– 7. Jednostka samorządu terytorialnego jako organ prowadzący szkoły i placówki edukacji publicznej – zadania i kompetencje.
8 – 9. Zasady finansowania edukacji.
10 – 11. Zasady sprawowania nadzoru pedagogicznego.
12 – 13. Egzaminy zewnętrzne.
14 – 15. Awans zawodowy nauczycieli.
LITERATURA
1. Gęsicki J.: Przemiany w edukacji. W: Wymiary życia społecznego. Polska na przełomie XX i XXI wieku.
OBOWIAZKOWA
(Red.) M. Marody, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2007
2. Komorowski T.: Prawo oświatowe w praktyce. Wydawnictwo eMPi2, Poznań 2005
3. Pielachowski J.: Organizacja i zarządzanie oświatą i szkołą. Wydawnictwo eMPi2, Poznań 2004
4. Zahorska M.: Szkoła: między państwem, społeczeństwem a rynkiem. Warszawa 2002
LITERATURA
Wybrane akty prawne: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r.
UZUPEŁNIAJĄCA
Nr 78, Poz. 483 ze zm.); Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256,
Poz. 2572 ze zm.); Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97,
Poz. 674 ze zm.).
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Obecność na zajęciach ćwiczeniowych. Przystąpienie do egzaminu obejmującego znajomość tematyki zajęć.
128
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ZARZĄDZANIE SZKOŁĄ
Wykład
4-5
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2ZSZ
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Marek Pawłowski
Ćwiczenia
60
Pedagogiki
Seminaria
ZO
4
ZAŁOŻENIA
Przedstawienie uwarunkowań zarządzania szkołą, analiza specyfiki szkoły jako instytucji edukacyjnej, prezentacja najważniejszych
koncepcji zarządzania szkołą, omówienie procesu wewnętrznego mierzenia jakości pracy szkoły.
CELE
Przybliżenie studentom wiedzy o szkole jako instytucji zorganizowanej. Przedstawienie uwarunkowań związanych z zarządzaniem
szkołą. Analiza specyfiki szkoły jako instytucji edukacyjnej. Zaznajomienie studentów z najważniejszymi koncepcjami zarządzania
szkołą. Student powinien opanować umiejętność poprawnego formułowania celów działalności edukacyjnej, planowania pracy,
pozyskiwania i wykorzystywania posiadanych zasobów (rzeczowych i osobowych), organizowania pracy oraz kontroli.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykorzystywane metody dydaktyczne: metody asymilacji wiedzy (dyskusja, praca z tekstem); metody samodzielnego dochodzenia
do wiedzy (klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, giełda pomysłów).
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Ogólna charakterystyka wiedzy o organizacji i kierowaniu
- Geneza wiedzy o organizacji i kierowaniu, jej istota i znaczenie;
- Organizacja jako obiekt badań – składniki organizacji;
- Pojęcia podstawowe (np. organizacja, kierowanie, zarządzanie, kierownicy, administratorzy, menedżerowie);
- Przedmiot podstawy zarządzania oraz jego związek z innymi dziedzinami wiedzy.
2. Historia myśli organizatorskiej (Ewolucja wiedzy o organizacji i zarządzaniu)
- Przednaukowy etap rozwoju wiedzy o organizowaniu pracy;
- Klasyczne teorie organizowania pracy;
- Szkoła behawioralna – zorientowanie na ludzi;
- Szkoła ilościowa;
- Kierunki współczesne (Koncepcja lean management – odchudzone zarządzanie; Koncepcja organizacji uczącej się;
- Koncepcja capacity building – budowa potencjału instytucji).
3. Praca instytucji jako działanie zorganizowane
- Istota działania zorganizowanego. Cykl organizacyjny;
- Formułowanie celów. Pojęcie celu działania. Cel a sprawność działań. Typy celów wyróżniane w literaturze. Cele instytucji w
świetle aktów prawnych;
- Planowanie pracy. Istota planowania pracy. Walory pracy planowanej. Teoretyczne podstawy planowania pracy. Typy planów
spotykane w instytucjach;
- Gospodarowanie zasobami. Zasoby w rozumieniu teorii organizacji oraz ich rodzaje. Pozyskiwanie i wykorzystywanie zasobów
rzeczowych. Pozyskiwanie ludzi do realizacji zadań. Problemy motywacji;
- Realizacja planu jako proces organizowania. Ogólne zasady organizowania pracy. Dziedziny działalności organizatorskiej w
placówkach. Dziedziny działalności organizatorskiej w instytucji;
- Kontrola. Podstawowe pojęcia. Rodzaje i motywy kontroli. Jak kontrolować sprawnie? Warunki efektywnej kontroli.
Źródła trudności pracowników w dziedzinie kontroli pracy i sposoby ich przezwyciężania
4. Teoretyczne podstawy organizacji i kierowania
- Prakseologia a inne nauki;
- Działanie sprawne i jego postacie;
- Ogólne wytyczne sprawnego działania.
5. Budowa i funkcjonowanie instytucji oświatowej
- Podstawy organizacji instytucji;
129
PE_DZ
- Struktura organizacyjna instytucji oświatowej (Pojęcie struktury organizacyjnej. Elementy struktury organizacyjnej instytucji. Typy
więzi i struktur organizacyjnych spotykane w instytucjach);
- Warunki sprawnego kierowania ludźmi. Role organizacyjne kierownika.
6. Organizacja wobec wymagań otoczenia. Dyrektor szkoły a otoczenie organizacji
- Otoczenie organizacji i sposoby jego analizy. Charakter otoczenia organizacji;
- Zmiany w otoczeniu i ich wpływ na organizację;
- Charakter interakcji organizacji publicznych z otoczeniem;
- Kierownik a otoczenie zewnętrzne (ogólne). Interakcje kierownika z przedstawicielami otoczenia;
- Skuteczność organizacji.
7. Zmiana w organizacji
- Istota, przyczyny i cele zmian organizacyjnych;
- Rodzaje i formy zmian organizacyjnych;
- Etapy procesu zmiany;
- Role interesariuszy organizacji w ruchu;
- Budowanie zespołów i tworzenie kultury zmian;
- Społeczne ujecie zarządzania projektami zmian;
- Reakcje na zmiany w organizacji. Personalne mechanizmy wspierania zmian.
8. Władza i autorytet dyrektora szkoły
- Pojęcie władzy. Źródła władzy organizacyjnej. Władza formalna i rzeczywista;
- Autorytet kierowniczy i jego rodzaje. Autorytet dyrektora;
- Czynniki umacniające i obniżające autorytet kierownika;
- Zagadnienia ochrony autorytetu kierownika;
- Władza liniowa, sztabowa i funkcjonalna;
- Delegowanie. Decentralizacja i centralizacja.
9. Organizacja szkoły
- Nadawanie statusu szkole
- Organizacja szkoły w ujęciu roku szkolnego
- Czas w organizacji szkoły;
- Program szkoły
- Syntetyczne ujęcie sprawnej organizacji szkoły
10. Organizacja pracy własnej dyrektora szkoły i pracowników. Czas w organizacji szkoły
- Kwalifikacje dyrektora szkoły i jego role służbowe;
- Organizowanie własnego tygodnia i dnia pracy i dnia pracy dyrektora (wicedyrektora) szkoły;
- Harmonogram podstawowych czynności kierowniczych dyrektora w układzie roku szkolnego;
- Organizowanie działania rady pedagogicznej przez dyrektora – przewodniczącego rady;
- Warsztat pracy dyrektora szkoły;
- Czas pracy nauczyciela.
- Czas pracy pracowników nie będących nauczycielami;
- Urlopy nauczycieli. Urlopy pracowników niepedagogicznych;
- Obowiązki nauczycieli i innych pracowników wynikające ze stosunku pracy związane z organizacją pracy w szkole;
- Odpowiedzialność porządkowa pracowników. Regulamin pracy.
11. Osobowość i kompetencje menedżera oświatowego (oświaty)
- Pojęcie polityki kadrowej i jej kierunku;
- Dobór oświatowej kadry kierowniczej oraz system kształcenia, dokształcania i doskonalenia zawodowego;
- Ocena kadr kierowniczych i racjonalne wykorzystanie oświatowych kadr kierowniczych oraz licencjonowanie kadry;
- Zakres modelowej koncepcji względnie spójnego systemu kształcenia i doskonalenia oświatowej kadry kierowniczej;
- Dyrektor – menedżer jako osoba publiczna (tworzenie pozytywnego wizerunku szefa, tzw. „dobre sprzedawanie się”);
- Socjotechnika zarządzania (mowa ciała, publiczne przekonywanie, zakłócanie wystąpień publicznych, zachowanie się przed
tłumem);
- Lobbing (w oświacie), outsourcing (czyli zlecanie innym), coaching (bycie mentorem i organizowanie coachingu) w szkole;
- Współpraca z rodzicami (włączenie rodziców do procesu decyzyjnego, szkoła otwarta dla rodziców, informacja na bieżąco);
- Promowanie placówki edukacyjnej (public relations, jakość usług, zasady promocji szkoły, opinia o dyrektorze).
12. Współdziałanie kierownika z członkami podległego mu personelu. Style i strategie kierowania:
- Współdziałanie ludzi w zespołach jako problem organizacyjny;
- Ogólna charakterystyka stylów kierowania, kryteria podziału stylów kierowania, typologia stylów kierowania;
- Skuteczność stylu kierowania;
- Strategie kierowania.
13. Dyrektor szkoły organizatorem procesu kadrowego
- Przyciąganie zasobów ludzkich. Dyrektor szkoły w roli zatrudniającego nauczycieli (ustalenie kryteriów, ogłoszenie oferty, selekcja
kandydatów, rozmowa kwalifikacyjna, podjęcie i ogłoszenie decyzji, niebezpieczeństwa);
- Rozwój zasobów ludzkich. Istota i treść rozwoju zawodowego nauczyciela;
- Etapy procedury awansowej według regulacji prawa;
- Zadania (czynności) oraz uprawnienia (kompetencje) dyrektora szkoły w procedurze awansu zawodowego nauczycieli;
- Utrzymywanie zasobów ludzkich. Porady dla dyrektora szkoły w zakresie procedury awansu zawodowego nauczycieli;
- Kierowanie stosunkami pracowniczymi.
14. Jakość pracy szkoły. Nadzór pedagogiczny
- Istota nadzoru pedagogicznego;
- Funkcje nadzoru pedagogicznego i struktura jego organów;
- Nadzór pedagogiczny w przepisach prawa oświatowego;
130
PE_DZ
- Organizacja i planowanie mierzenia jakości pracy szkoły;
- Konstruowanie wskaźników jakości pracy szkoły na użytek procesu mierzenia tej jakości;
- Ewaluacja danych z mierzenia jakości pracy szkoły. Ogólne wnioski z nadzoru pedagogicznego w szkole;
- Nadzór nad szkołą ze strony organu prowadzącego.
15. Kultura organizacyjna
- Pojęcie kultury organizacyjnej człowieka oraz jej składniki;
- Kierownik a kultura organizacyjna instytucji;
- Instytucje a kultura organizacyjna społeczeństwa.
16.Kierowanie jako proces podejmowania decyzji
- Istota decyzji;
- Decyzje kierownicze;
- Fazy procesu decyzyjnego;
- Decyzje racjonalne i optymalne;
- Zagadnienie ograniczonej racjonalności decydowania;
- Sposoby podnoszenia poziomu racjonalności decyzji kierowniczych.
LITERATURA
K. Gawroński, A. Stefan, Zarządzanie placówką oświatową, Dom Wyd. ABC, Warszawa 2005
OBOWIAZKOWA
W. Kobyliński, Podstawy organizacji i kierowania w oświacie, SOP, Warszawa 1996
S. Nalaskowski, O kierowaniu szkołą, IMPULS, Kraków 2001
J. Pielachowski, Organizacja i zarządzanie oświatą i szkołą, Wyd. eMPi2, Poznań 2002
Vademecum menedżera oświaty (red.) Cz. Plewka, H. Bednarczyk, Wyd. ITE, Radom 2000
LITERATURA
A. Chrisidu-Budnik, J. Korczak, A. Pakuła, J. Supernat, Nauka organizacji i zarządzania, Wyd. Kolonia Limited,
UZUPEŁNIAJĄCA
Wrocław 2005
I. Dzierzgowska, Dyrektor w zreformowanej szkole, Wyd. CODN, Warszawa 2000
D. Elsner, Doskonalenie kierowania placówką oświatową, Wyd. Mentor, Chorzów 1999
A.J. Fazlagić, Marketingowe zarządzanie szkołą, Wyd. CODN, Warszawa 2003
L. Gawrecki, Techniki pracy menedżera oświaty, Wyd. EMPi2, Poznań 1997
L. Gawrecki, Kompetencje menedżera oświaty, Wyd. eMPi2, Poznań 2003
W. Goriszowski, Współczesne koncepcje zarządzania i funkcji kierowniczych w oświacie, Wyd. WSP TWP,
Warszawa 2000
W. Kieżun, Sprawne zarządzanie organizacją, SGH, Warszawa 1997
W. Kobyliński, Podstawy współczesnego zarządzania, Kolegium Wydawnicze Społecznej Wyższej Szkoły
Przedsiębiorczości i Zarządzania w Łodzi, Łódź - Warszawa 2005
T. Komorowski, J. Pielachowski, Dyrektor szkoły w roli pracodawcy, Wyd. eMPi2, Poznań 2001
Problemy zarządzania w instytucjach edukacyjnych w okresie transformacji systemowej w Polsce, (red.) D.
Fic, A. Kardasz, Wyd. WSP w Zielonej Górze, Zielona Góra 1997
J. Tudrej, Organizacja i zarządzanie w oświacie, Wyd. Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie,
Częstochowa 1996
S.P. Robbins, D.A. DeCenzo, Podstawy zarządzania, PWE, Warszawa 2002
S. Wlazło, Jakościowy rozwój szkoły , Wyd. MarMar, Wrocław 2002
Ocena z przedmiotu na podstawie aktywności na zajęciach, referatu ustnego oraz pisemnego. Wszystkie
WARUNKI
ZALICZENIA
referaty powinny zostać złożone w formie wydruku oraz elektronicznej (na nośnikach CD lub dyskietkach).
PRZEDMIOTU
W przypadku pracy zespołowej studentów - co jest zalecane kiedy kilka osób wspólnie przygotowuje dany
temat - zakłada się, że objętość pracy pisemnej (referatu) dla jednego studenta to minimum 4 strony
maszynopisu (czcionka 12, odstęp 1,5 wiersza). Termin oddania pracy zaliczeniowej – do końca zajęć
dydaktycznych w danym roku akademickim.
131
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
DIAGNOZA
I
RESOCJALIZACYJNE
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
4
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
POSTEPOWANIE KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Sławomir Sobczak
Wykład
30
E
4
Ćwiczenia
2009/2010
100S-1E2DPR
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Seminaria
ZAŁOŻENIA , CELE
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z pojęciem diagnozy w resocjalizacji, omówienie rodzajów, funkcji i etapów diagnozy
oraz sposobów i narzędzi diagnostycznych
w pracy kuratora, placówkach opiekuńczo – wychowawczych, instytucjach resocjalizujących i zakładach karnych
METODY DYDAKTYCZNE
wykład
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
Diagnoza a terapia wychowawcza.
2.
Przedmiot, podmiot, definicja diagnozy.
3.
Rodzaje i etapy diagnozy.
4.
Funkcje diagnozy.
5.
Ogólny model diagnozowania niedostosowania społecznego i socjalności.
6.
Modele diagnozy związane z dwoma typami oddziaływań terapeutycznych - diagnoza behawioralna i
interdyscyplinarna.
7.
Teoria rozwoju dojrzałości interpersonalnej i system diagnostyczny I-Level Classification.
8.
Skala Nieprzystosowania Społecznego jako narzędzie diagnostyczne (L. Pytka)
9.
Diagnoza klimatu społecznego instytucji resocjalizujących.
10. Diagnostyka w wybranych placówkach opiekuńczo – wychowawczych, instytucjach wychowania resocjalizującego
oraz zakładach karnych.
11. Narzędzia diagnostyczne – kwestionariusze, testy, skale.
12. Badania osobopoznawcze niezbędne do sporządzenia diagnozy.
13. Konstruowanie Indywidualnych Programów Resocjalizacji.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
Czapów Cz., Jedlewski S. Pedagogika resocjalizacyjna. Warszawa PWN. 1971
2.
Górski St. Metodyka resocjalizacji. Warszawa, Wyd. I W. Zw. Zawod. 1985
3.
Machel H. Wprowadzenie do pedagogiki penitencjarnej. Gdańsk, Wyd. UG.1994
4.
Pospiszyl K. Resocjalizacja. Teoretyczne podstawy oraz przykłady programów oddziaływań.
Warszawa, Wyd. Akademickie „Żak”1998
5.
Pytka L. Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i
132
PE_DZ
metodyczne. Warszawa, APS 2005
6.
Sikora J. Problemy resocjalizacji w świetle badań psychologicznych. Warszawa, Wyd.
Prawnicze 1978.
7.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Wysocka E. Diagnoza w resocjalizacji, Warszawa PWN 2008
1.
Borowski R., Placówki opiekuńczo-wychowawcze., Płock 2001
2.
Borowski R., Wysocki D. Instytucje wychowania resocjalizującego., Płock 2001
3.
Czapów Cz. Wychowanie resocjalizujące. Elementy metodyki i diagnostyki, Warszawa 1978
4.
Konopczyński
M.,
Twórcza
resocjalizacja.
Wybrane
metody
pomocy
dzieciom
i młodzieży, Warszawa 1996
5.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Urban B., Stanik J.M. Resocjalizacja, Warszawa 2007 tom 1 i 2
- Kolokwium końcowe
133
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3PG1
POLITYKA EDUKACYJNA GMINY - 1
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Elżbieta Gozdowska
Pedagogiki
Wykład
4
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAL
0
ZAŁOŻENIA
Jednostki samorządu terytorialnego podejmują działania we wszystkich sprawach należących do kompetencji organu prowadzącego
i realizują politykę edukacyjną na swoim obszarze działania. W ramach zajęć studenci przeprowadzą badania dotyczące potrzeb
edukacyjnych mieszkańców i działań podejmowanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego w tym zakresie. Następnie
przedstawią wyniki swoich badań i podzielą się refleksjami nad własnym widzeniem problematyki edukacji w wymiarze lokalnym.
CELE
Wprowadzenie w problematykę polityki edukacyjnej tworzonej na poziomie lokalnym. Wyposażenie studentów w wiedzę
i umiejętności niezbędne do przygotowania metodologii i przeprowadzenia badań dotyczących samorządowej polityki edukacyjnej.
Przeprowadzenie badań, przygotowanie raportów i dyskusja nad uzyskanymi wynikami.
METODY DYDAKTYCZNE
konwersatorium z elementami wykładu, prezentacja połączona z dyskusją, zajęcia w terenie
TREŚCI PROGRAMOWE
1 – 2. Zadania i kompetencje jednostek samorządu terytorialnego jako organów prowadzący szkoły i placówki edukacji publicznej.
3. Ogólny program państwa dla edukacji a działania podejmowane przez jednostki samorządu terytorialnego w zakresie edukacji.
4 – 5. Jednostka samorządu terytorialnego jako podmiot realizujący politykę edukacyjną na swoim obszarze działania.
6 – 8. Metodologia badań dotyczących samorządowej polityki edukacyjnej – zagadnienia związane z opracowaniem koncepcji badań,
tworzeniem narzędzi badawczych, przeprowadzeniem badań i analizą uzyskanych wyników.
9 – 11. Diagnoza potrzeb edukacyjnych mieszkańców a działania podejmowane przez organy samorządu terytorialnego
w tym zakresie.
12 – 13. Przygotowanie raportów z badań.
14 – 15. Prezentacja wyników badań i dyskusja.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Kruszwicki W., Symela K.: Polityka edukacyjna. Poprawa jakości pracy szkoły. Instytut Technologii
Eksploatacji, Warszawa1999.
2. Dzierzgowska I.: Instytucje prowadzące szkołę. Wydawnictwo Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2001.
3. Mazińska M.: Polityka edukacyjna Unii Europejskiej. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne,
Warszawa 2005.
4. Pachociński R.: Oświata i praca w erze globalizacji. Wydawnictwo Instytutu Badań Pedagogicznych,
Warszawa 2006.
1. Radziwiłł A., Jakubowski J., Sawicki M., Romanowska K.: Dobra szkoła. Szkoła w życiu – życie w szkole.
Ego Dom Wydawniczy, Warszawa 2004
2. Babbie E.: Badania społeczne w praktyce. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005
3. Kostera M.: Antropologia organizacji. Metodologia badań terenowych. PWN, Warszawa 2003
4. Hammersley M., Atkinson P.: Metody badań terenowych. Zysk i S-ka 2000
134
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Przeprowadzenie badań i przygotowanie raportu z wynikami.
Przystąpienie do egzaminu obejmującego znajomość problematyki omawianej w ramach zajęć
i wykazanie się pogłębioną refleksją na temat lokalności i wizji własnej roli pełnionej w tym wymiarze życia
społecznego.
135
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3PG2
POLITYKA EDUKACYJNA GMINY - 2
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Elżbieta Gozdowska
Pedagogiki
Wykład
30
E
6
5
Ćwiczenia
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Samorządy są odpowiedzialne za tworzenie warunków dla edukacji społeczeństwa na swoim obszarze działania. W tym celu
podejmują działania we wszystkich sprawach należących do kompetencji organu prowadzącego i realizują politykę edukacyjną
na swoim obszarze działania. Podstawą prowadzenia długofalowej polityki edukacyjnej jest strategia rozwoju edukacji.
W ramach zajęć studenci opracują strategię rozwoju edukacji wybranej gminy.
CELE
Ukazanie poszczególnych aspektów polityki edukacyjnej tworzonej na poziomie lokalnym. Wyposażenie studentów w wiedzę
i umiejętności niezbędne do opracowania strategii rozwoju edukacji.
METODY DYDAKTYCZNE
konwersatorium z elementami wykładu, prezentacja połączona z dyskusją
TREŚCI PROGRAMOWE
1.Strategia rozwoju edukacji jako spójna koncepcja działań na rzecz długotrwałego rozwoju edukacji.
2. Zasady i metody sporządzania strategii rozwoju.
3 – 4. Charakterystyka systemu edukacji i jego otoczenia. Analiza SWOT – określenie silnych i słabych stron systemu edukacji
oraz szans i zagrożeń tkwiących w jego otoczeniu.
5. Misja, wizja i cele strategiczne.
6. Cele operacyjne i programy dla ich realizacji.
7. Monitoring i ewaluacja realizacji strategii.
8. Korzystanie ze środków własnych i zewnętrznych, w tym z unijnych dla realizacji strategii.
9. Współpraca i partnerstwo w środowisku lokalnym na rzecz edukacji.
10 – 13. Studium przypadku – opracowanie strategii rozwoju edukacji wybranej gminy.
14 – 15. Prezentacja strategii i dyskusja. Refleksje nad własnym widzeniem problematyki edukacji w wymiarze lokalnym.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Gliński P. (red.): Samoorganizacja społeczeństwa polskiego. III sektor i wspólnoty lokalne
w jednoczącej się Europie. IFiS PAN, Warszawa 2004
2. Janowski A.: Szkoła obywatelska. Fundacja Innowacja, Warszawa 2000
3. Kowalski M. (red.): Razem tworzymy szkołę. Wydaw. Impuls, Kraków 2004
4. Lewicki C. (red.): Edukacyjne aspekty współpracy i partnerstwa w środowiskach lokalnych. Podkarpackie
Centrum Edukacji Nauczycieli, Rzeszów 2004
5. Mendel M. (red.): Człowiek, szkoła, wspólnota: w kręgu edukacji społecznej. Wydaw. Adam Marszałek,
Toruń 2000
1. Allaire Y., Firsirotu M. E.: Myślenie strategiczne. PWN, Warszawa 2000
2. Kruszwicki W. Symela K.: Polityka edukacyjna. Poprawa jakości pracy szkoły, Instytut Technologii
Eksploatacji, Warszawa1999
3. Mazińska M.: Polityka edukacyjna Unii Europejskiej. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne,
Warszawa 2005
4. Obłój K.: Strategia organizacji. PWE, Warszawa 1998
5. Pachociński R.: Oświata i praca w erze globalizacji, Wydaw. Instytutu Badań Pedagogicznych,
Warszawa 2006
136
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Opracowanie strategii rozwoju edukacji wybranej gminy.
Przystąpienie do egzaminu obejmującego znajomość zagadnień omawianych w ramach zajęć
i wykazanie się pogłębioną refleksją nad własnym widzeniem problematyki edukacji w wymiarze lokalnym.
137
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
4
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
ANIMACJA SPOŁECZNOŚCI LOKALNEJ KOD PRZEDMIOTU
2009/2010
100S-1E3AL1
-1
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
ZAL
Przedmioty
kształcenia
kierunkowego
Jarosław Gara
Sylwia Jaronowska
Ćwiczenia
15
Przedmioty
kształcenia
specjalnościowego
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Zdobyta wiedza ma wyposażyć studenta w znajomość różnych strategii aktywizowania społeczności lokalnej z uwzględnianiem
współczesnych zjawisk i tendencji kulturowych.
CELE
Celem przedmiotu jest zapoznanie z założeniami upowszechniania kultury, metodami i strategiami animacji społeczności lokalnej.
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Różne wymiary życia społecznego (przestrzenny, ekonomiczny, polityczny, kulturowy). Sposoby uczestnictwa w kulturze.
Mechanizmy internalizacji i eksternalizacji wartości kulturowych. Rozpad tradycyjnych struktur i form życia we współczesnym
społeczeństwie. Problem ochrony i kreowania wartości kulturowych – ciągłość i zmiana. Rola oddziaływań wychowawczych i
edukacyjnych w kształtowaniu społeczeństwa obywatelskiego. Animacja społeczno-kulturalna w służbie „małych ojczyzn”, rozwoju
regionalizmu i upowszechniania kultury przez aktywizację potencjału w środowiskach lokalnych. Funkcje środowiska lokalnego i
problem dynamiki jego przemian. Założenia i cele animacji środowisk lokalnych. Instytucje społeczno-kulturowe i ich wpływ na
strukturę środowiska lokalnego. Strategie i sposoby upowszechniania kultury w środowisku lokalnym. Animatorzy „małych
ojczyzn”. Czynniki wspierające i utrudniające działalność animatorów w środowisku lokalnym. Problem doskonalenia zawodowego
animatorów środowisk lokalnych. Animator jako inicjator, koordynator i moderator kierunków oraz sposobów uczestnictwa w
kulturze. Problem doskonalenia zawodowego animatorów środowisk lokalnych. Animator jako inicjator, koordynator i moderator
kierunków oraz sposobów uczestnictwa w kulturze. Kompetencje społeczno-zawodowe animatorów kultury oraz pożądane cechy
osobowości. Techniki pracy grupowej, metody animacji społeczno-kulturalej (spotkanie grupy członków, projektowanie różnych faz
spotkania animacyjnego), środki i pomoce oraz ich zastosowanie. Różne formy metody spotkań i ich zastosowanie (np. dyskusja,
świadectwo, odtwarzanie ról). Wybrane instytucje animacji społeczno-klturalnej i ich programy (projekty, inicjatywy, działania).
Postmodernistyczne konteksty przemian kulturowych i nowe wyzwania dla animatorów społeczno-kulturalnych.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Dom kultury w środowisku, red. A. Nocuń, Warszawa 1990.
D. Jankowski, Wychowawcze aspekty działalności kulturalno-oświatowej, Poznań 1988.
B. Jedlewska, Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych, Lublin 1999.
Organizacja i upowszechnianie kultury w Polsce. Zmiana modelu, red. J. Grad, U. Kaczmarek, Poznań 1996.
Animacja społeczno-wychowawcza i kulturalna w środowisku lokalnym, red. J. Żebrowski, Gdańsk 2002.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Komercjalizacja w kulturze, szanse i zagrożenia, red. S. Golimowska, Warszawa 1992.
M. Kopczyńska, Animacja społeczno-kulturalna, Warszawa 1993.
Dylematy animacji kulturalnej, red. J. Gajda, W. Żardecki, Lublin 2001.
Pedagogika pracy kulturalno-oświatowej, t. 1, red. nauk. Janusz Michałowicz, Katowice 1976.
Z. Wierzbicki, Aktywizacja i rozwój społeczności lokalnych, Warszawa 1973.
Współczesne dylematy upowszechniania kultury, red. J. Gajda, Lublin 1991.
138
PE_DZ
Animacja kulturalna jako problem pedagogiczny, red. J. Gajda, Lublin 1991.
J. Żebrowski, Zawód i osobowość animatorów kultury, Gdańsk 1987.
L. Dyczewski, Kultura polska w procesie przemian, Lublin 1993.
Wybrane problemy animacji kulturalnej, red. J. Gajda, Lublin 1993.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Opanowanie materiału z zakresu wykładów, ćwiczeń oraz wybranych pozycji bibliograficznych
139
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR
5
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
ANIMACJA SPOŁECZNOŚCI LOKALNEJ KOD PRZEDMIOTU
2009/2010
100S-1E3AL2
-2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
E
6
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Jarosław Gara
Sylwia Jaronowska
Ćwiczenia
15
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Zdobyta wiedza ma wyposażyć studenta w znajomość różnych strategii aktywizowania społeczności lokalnej z uwzględnianiem
współczesnych zjawisk i tendencji kulturowych.
CELE
Celem przedmiotu jest zapoznanie z założeniami upowszechniania kultury, metodami i strategiami animacji społeczności lokalnej.
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Różne wymiary życia społecznego (przestrzenny, ekonomiczny, polityczny, kulturowy). Sposoby uczestnictwa w kulturze.
Mechanizmy internalizacji i eksternalizacji wartości kulturowych. Rozpad tradycyjnych struktur i form życia we współczesnym
społeczeństwie. Problem ochrony i kreowania wartości kulturowych – ciągłość i zmiana. Rola oddziaływań wychowawczych i
edukacyjnych w kształtowaniu społeczeństwa obywatelskiego. Animacja społeczno-kulturalna w służbie „małych ojczyzn”, rozwoju
regionalizmu i upowszechniania kultury przez aktywizację potencjału w środowiskach lokalnych. Funkcje środowiska lokalnego i
problem dynamiki jego przemian. Założenia i cele animacji środowisk lokalnych. Instytucje społeczno-kulturowe i ich wpływ na
strukturę środowiska lokalnego. Strategie i sposoby upowszechniania kultury w środowisku lokalnym. Animatorzy „małych
ojczyzn”. Czynniki wspierające i utrudniające działalność animatorów w środowisku lokalnym. Problem doskonalenia zawodowego
animatorów środowisk lokalnych. Animator jako inicjator, koordynator i moderator kierunków oraz sposobów uczestnictwa w
kulturze. Problem doskonalenia zawodowego animatorów środowisk lokalnych. Animator jako inicjator, koordynator i moderator
kierunków oraz sposobów uczestnictwa w kulturze. Kompetencje społeczno-zawodowe animatorów kultury oraz pożądane cechy
osobowości. Techniki pracy grupowej, metody animacji społeczno-kulturalej (spotkanie grupy członków, projektowanie różnych faz
spotkania animacyjnego), środki i pomoce oraz ich zastosowanie. Różne formy metody spotkań i ich zastosowanie (np. dyskusja,
świadectwo, odtwarzanie ról). Wybrane instytucje animacji społeczno-klturalnej i ich programy (projekty, inicjatywy, działania).
Postmodernistyczne konteksty przemian kulturowych i nowe wyzwania dla animatorów społeczno-kulturalnych.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Dom kultury w środowisku, red. A. Nocuń, Warszawa 1990.
B. Jedlewska, Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych, Lublin 1999.
Animacja społeczno-wychowawcza i kulturalna w środowisku lokalnym, red. J. Żebrowski, Gdańsk 2002.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Dylematy animacji kulturalnej, red. J. Gajda, W. Żardecki, Lublin 2001.
Z. Wierzbicki, Aktywizacja i rozwój społeczności lokalnych, Warszawa 1973.
Współczesne dylematy upowszechniania kultury, red. J. Gajda, Lublin 1991.
140
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
141
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
Pedagogika
Lokalna Polityka Edukacyjna
licencjat
III
SEMESTR
zimowy
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
stacjonarne
PRACA SOCJALNA
KOD PRZEDMIOTU
100 S – 1E3PSO
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
tak
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr hab. Prof. Jerzy Szmagalski
Profilaktyki Społecznej i
APS
Pracy Socjalnej
Dr
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ROK AKADEMICKI
2009/ 2010
Profilaktyki Społecznej
Pracy Socjalnej
Jest to przedmiot wprowadzający. Wstępnych wymagań brak
Wykład
15
E
5
Anna Kruk
Ćwiczenia
30
i
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Poznanie podstawowych uwarunkowań pracy socjalnej, niezbędnych studentowi specjalności: Lokalna polityka edukacyjna.
Określenie treści przedmiotu oraz umiejętności nabytych dzięki jego realizacji do założeń sylwetki absolwenta wyżej wymienionej
specjalności.
CELE
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z głównymi zasadami pracy socjalnej, z jej metodami i technikami, wykorzystywanymi
w pracy w ramach lokalnej polityki edukacyjnej, a także z zakresem współpracy z pracownikami socjalnymi, a ponadto wyjaśnienie
studentom funkcjonowania pracy socjalnej w lokalnym systemie pomocy społecznej – polityki społecznej; przekazanie wiedzy o
możliwościach wspomagania realizacji celów lokalnej polityki edukacyjnej przez pracowników socjalnych.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład: metoda asymilacji wiedzy – wykład wspomagany prezentacjami wizualnymi i audiowizualnymi.
Ćwiczenia: Formy i metody nauczania i uczenia się:
Metody asymilacji wiedzy: elementy wykładu, metody poszukiwawcze: dyskusja, pogadanka, praca grupowa i indywidualna, „case
studies”.
TREŚCI PROGRAMOWE
Wykład:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Pojecie pracy socjalnej we współczesnych definicjach.
Historyczny zarys rozwoju pracy socjalnej na świecie i w Polsce.
Tradycyjne metody pracy socjalnej i zakresy ich zastosowań w praktyce pomocy społecznej.
Miejsce i funkcje pracy socjalnej w instytucjonalnej pomocy społecznej.
Praca socjalna w społeczności lokalnej.
Społecznie aktywizujące techniki pracy socjalnej.
Ćwiczenia:
1. Wprowadzenie. Rys historyczny pracy socjalnej.
2. Pojęcie i specyfika pracy socjalnej. Cechy i zadania współczesnej pracy socjalnej. Modele i podejścia do pracy socjalnej.
Wybrane definicje według autorów polskich i zachodnich. Ustawowa definicja pracy socjalnej.
3. Specyfika zawodu: pracownik socjalny. Zadania, uprawnienia zawodowe i etos w pracy socjalnej.
4. Metody pracy socjalnej: indywidualnego przypadku, pracy z rodziną, animacji środowiska lokalnego.
5. Techniki pracy socjalnej i zakres ich zastosowania.
6. Pomoc społeczna – model instytucjonalny. Organizacje wspierające w pracy socjalnej.
7. Praca socjalna z grupą. Specyfika małej grupy.
142
PE_DZ
8.
Animacja lokalnego środowiska. Problemy społeczności lokalnej. Techniki i etapy aktywizacji socjalnej lokalnych
społeczności.
9. Tworzenie lokalnego przywództwa. „Empowerment” społeczny. Aktywne uczestnictwo społeczności lokalnej w
rozwiązywaniu społecznych problemów.
10. Teoria kapitału społecznego – wybrane zagadnienia. Tworzenie „wartości dodanej” w kapitale społecznym.
LITERATURA
Do wykładu:
OBOWIAZKOWA
1. Kaźmierczak T., Łuczyńska M.: Wprowadzenie do pomocy społecznej. [w:] „ Biblioteka Pracownika
Socjalnego”, „Śląsk”, Katowice 1998.
2. Orłowska M., Malinowski L. : Praca socjalna - w poszukiwaniu metod i narzędzi. APS, warszawa
1998.
3. Pilch T. , Lepalczyk I. (red.): Pedagogika społeczna. Wyd. II, Wydawnictwo „Żak”, warszawa 1996.
4. Rajkiewicz A., Supińska J., Księżopolski M.: Polityka społeczna. Wydawnictwo „Śląsk”, Katowice
1998.
Do ćwiczeń:
1. Kaźmierczak T., Łuczyńska M.: Wprowadzenie do pomocy społecznej. [w:] „ Biblioteka Pracownika
Socjalnego”, „Śląsk”, Katowice 1998.
2. Orłowska M., Malinowski L. : Praca socjalna - w poszukiwaniu metod i narzędzi. APS, warszawa
1998.
3. Piekut – Brodzka D.M. (red.): Wsparcie w trudnych sytuacjach życiowych. APS, Warszawa 2008.
4. Nocuń A., Szmagalski J.: Podstawowe umiejętności pracy socjalnej i ich kształcenie:
Porozumiewanie się, rozwiązywanie problemów i konfliktów. Wydawnictwo „Śląsk”, Katowice
1998.
5. Szmagalski J. : Przewodzenie małym grupom: działanie grupowe. Centrum Animacji kultury,
Warszawa 1998.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1.
Kamiński A.: Funkcje pedagogiki społecznej. PWN, warszawa 1974.
2.
Krzyszkowski J.: Pomoc społeczna. Historia i współczesność. [w:] „Praca Socjalna” 2008, nr 3, s. 3108.
3.
Szmagalski J.: Teoria pracy socjalnej a ideologia i polityka społeczna. Przykład amerykański.
Wydawnictwo Uniwersytetu warszawskiego, warszawa 1994, wyd. 2 – Wydawnictwo „Żak”,
warszawa 1996.
4.
Szmagalski J. (red.): Superwizja pracy socjalnej: zastosowania i dylematy. Instytut Rozwoju Służb
Społecznych, Warszawa 2005.
Metody oceny: zaliczenie ćwiczeń – aktywność na zajęciach i referat zaliczeniowy.
Egzamin pisemny: Odpowiedź na 3 wylosowane pytania dotyczące zagadnień objętych treściami
programowymi przedmiotu.
143
PE_DZ
Specjalność: ANDRAGOGIKA (AND) w roku Akad. 2009-2010 tylko rok III
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Andragogika
I stopnia
III
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3ANP
ANDRAGOGIKA PORÓWNAWCZA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Prof.
Stefan Kwiatkowski
Pedagogiki
Wykład
30
E
4
5
Ćwiczenia
Seminaria
ZAŁOŻENIA
CELE
Poznanie systemów edukacji dorosłych w wybranych krajach. Porównanie podstawowych elementów systemów edukacji dorosłych
w wybranych krajach
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, dyskusja
TREŚCI PROGRAMOWE
Edukacja dorosłych w Wielkiej Brytanii (tradycje, instytucje, cechy charakterystyczne)
Edukacja dorosłych w Szwecji (stowarzyszenia, zespoły samokształceniowe, cechy charakterystyczne)
Edukacja dorosłych w Norwegii (akty prawne, uwarunkowania organizacyjne, cechy charakterystyczne)
Edukacja dorosłych w Japonii (ośrodki specjalnego kształcenia, kursy, cechy charakterystyczne)
Edukacja dorosłych w Chinach (likwidacja analfabetyzmu, rola mediów, cechy charakterystyczne)
Edukacja dorosłych w Stanach Zjednoczonych (edukacja na odległość, kształcenie imigrantów, cechy charakterystyczne)
Tendencje rozwojowe edukacji dorosłych – analizy porównawcze (rekomendacje instytucji międzynarodowych)
LITERATURA
Półturzycki J., - Edukacja dorosłych za granicą. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 1998
OBOWIAZKOWA
Półturzycki J. (red.) – Edukacja dorosłych w Stanach Zjednoczonych – wybrane problemy. Uniwersytet
Warszawski, Warszawa 2005
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Pachociński R., - Andragogika w wymiarze międzynarodowym. Wydawnictwo Instytutu Badań Edukacyjnych,
Warszawa 1998
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Pedagogika (PE)
Andragogika
III
SEMESTR
1
dzienne
PRACA SOCJALNA Z OSOBAMI DOROSŁYMI
ROK AKADEMICKI
KOD PRZEDMIOTU
2009/2010
1009-1E3PSD
144
PE_DZ
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof. dr hab.
Mgr
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
30
Egzamin
6
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
x
Imię i nazwisko
Przedmioty
kształcenia
kierunkowego
Jerzy Szmagalski
Przedmioty
kształcenia
specjalnościowego
Przedmioty
fakultatywne
Instytut
Instytut Profilaktyki społecznej
i Pracy socjalnej
Aneta Jesionek-Khadka
Ćwiczenia
30
Seminaria
0
ZAŁOŻENIA CELE
Przedstawienie funkcji pracy socjalnej w aspektach społecznym i indywidualnym. Zapoznanie studentów z metodami pracy socjalnej
i zakresami ich zastosowań oraz przekazanie modeli podstawowych umiejętności użytecznych w pracy socjalnej..
METODY DYDAKTYCZNE
wyników badań.
TREŚCI PROGRAMOWE
Wspólne cechy podejść do definiowania pracy socjalnej w skali międzynarodowej a społeczne i indywidualne funkcje pracy socjalnej.
Praca socjalna wobec problemów społecznych. Praca socjalna a andragogika. Problemy jednostki a praca socjalna z perspektywy
"modelu życia". Paradygmat rozwiązywania problemów jako podstawa interwencji pracy socjalnej. Modele podstawowych
umiejętności pracownika socjalnego. Wybrane modele interwencji socjalnej - metody tradycyjne, podejścia aktywizujące. Kontrakt
jako technika usamodzielniania klientów pracy socjalnej. Praca z osobami kategoryzowanymi jako "trudni klienci".
LITERATURA
Frieske K.W., Poławski P., Opieka i kontrola. Instytucje wobec problemów społecznych, "Biblioteka
Pracownika Socjalnego", Śląsk, Katowice 1999
OBOWIAZKOWA
Garvin C., Seabury B., Działania interpersonalne w pracy socjalnej. Procesy i procedury, 2 tomy, "Biblioteka
Pracownika Socjalnego" Katowice 1998
Kamiński A., Funkcje pedagogiki społecznej, W-wa 1974
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie ćwiczeń
Egzamin
145
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Pedagogika (PE)
Andragogika
III
SEMESTR
5
ROK AKADEMICKI
2009/2010
dzienne
WYBRANE
ZAGADNIENIA
Z KOD PRZEDMIOTU
1009-1E3WZG
GERONTOLOGII
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
x
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Prof. dr hab.
Tadeusz Mazurczak
Wykład
30
Egzamin
6
Ćwiczenia
30
Seminaria
0
ZAŁOŻENIA
Procesy demograficzne starzenia się społeczeństw oraz jego konsekwencje biologiczne, ekonomiczne i społeczne. Gerontologia jako
dyscyplina naukowa. Geriatria jako specjalność medyczna. Starzenie się człowieka w aspekcie medycznym, psychologicznym i
społecznym. Choroby wieku starczego. Wielkie problemy geriatryczne. Profilaktyka geriatryczna. Człowieka starszy w środowisku
społecznym. Instytucje działające na rzecz osób starszych. Problematyka opieki terminalnej.
CELE
Zapoznanie studentów z istotą procesów starzenia, złożonością i specyfiką życia i funkcjonowania ludzi starszych. Poznanie zasad
opieki nad osobami starszymi oraz uwrażliwienie studentów na problematykę gerontologiczną.
METODY DYDAKTYCZNE
wyników badań.
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
Procesy starzenia się człowieka
Gerontologia i geriatria
Starzenie się człowieka
Starzenie się ludności: epidemiologia, przyczyny, etapy, konsekwencje
Genetyka starzenia się i długowieczności
Polskie badania stulatków
Problemy odporności w okresie starości
Skutki psychologiczne starzenia się i starości
Geriatria - wybrane zagadnienia
Sytuacja zdrowotna osób w podeszłym wieku i skutki społeczne
Promocja zdrowia w prewencji gerontologicznej
Wielkie problemy geriatryczne
Układowe stany chorobowe i ogólne zagadnienia kliniczne ludzi starszych
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Grodzicki T., Kocemba J. Skalska A. (red.): Geriatria z elementami gerontologii ogólnej, Via Medica,
Gdańsk 2007
Orzechowska G.: Aktualne problemy gerontologii społecznej, WSP, Olszyn 1999
Halik J. (red.): Starzy ludzie w Polsce. Społeczne i zdrowotne skutki starzenia się społeczeństwa,
Wydawnictwa Przemysłowe WEMA, Warszawa 2002
Szatr-Jaworska B.: Ludzie starzy i starość w polityce społecznej. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR,
Warszawa 2000
Wiśniewska-Roszkowska K., Gerontologia dla pracowników socjalnych, Warszawa 1982
Trafiałek E: Polska starość w dobie przemian, Śląsk, Katowice 2003
Zych A.: Człowiek wobec starości, Śląsk, Katowice 1999
Galus K.: Geriatria. Wybrane zagadnienia, Elsevier Urban&Partner, Wrocław 2007
Mossakowska M., Broczek K., Witt M. (red.): Skazani na długowieczność. W poszukiwaniu
czynników pomyślnego starzenia, Ośrodek Wydawnictw Naukowych, Poznań 2007
146
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie ćwiczeń
Egzamin
147
PE_DZ
Specjalność: PSYCHOPEDAGOGIKA KREATYWNOŚCI (PKR)
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Psychopedagogika kreatywności
I stopnia
I
SEMESTR
2
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
TECHNIKI EFEKTYWNEGO UCZENIA KOD PRZEDMIOTU
2009/2010
100S-1E1TEU
SIĘ
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Ewa Ukleja
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Student po ukończeniu zajęć będzie znał wszystkie techniki efektywnego uczenia się i zdobędzie umiejętności w zakresie stosowania
tych metod.
CELE
1. Poznanie technik efektywnego uczenia się.
2. Zdobycie umiejętności w zakresie stosowania technik efektywnego uczenia się.
3. Podniesienie umiejętności efektywnego uczenia się, w tym: szybkiego czytania, sprawnego zapamiętywania i wykonywania
notatek.
METODY DYDAKTYCZNE
zajęcia warsztatowe, ćwiczenia w oparciu o materiały szkoleniowe, praca z tekstem, wykład
TREŚCI PROGRAMOWE
Teoria szybkiego czytania. Metody zwiększające tempo czytania poprzez: eliminację błędów czytelniczych, rozszerzenie pola
widzenia, zwiększenie tempa postrzegania wykorzystania metronomu i wskaźnika, Techniki zwiększające zrozumienie tekstów.
Taktyka czytania i praca z książką.Teoria fotograficznego czytania. Teoria dotycząca funkcjonowania pamięci. Zasady stosowania
mnemotechnik. Usprawnienie umiejętności: koncentracji uwagi, wizualizacji, kojarzenia. Trening różnych rodzajów mnemotechnik:
metoda łańcuchowa, metoda wizualizacyjna metoda kojarzeniowa. Praktyczne zastosowanie mnemotechnik. Style uczenia i ich
znaczenie w nauce. Poznanie technik wykonywania notatek. Zasady zdawania egzaminów. Organizacja i higiena uczenia się.
LITERATURA
1. Buzan T.: Pamięć na zawołanie; RAVI Łódź 1997
OBOWIAZKOWA
2. Buzan T.: Podręcznik szybkiego czytania; Wyd. RAVI Łódź 1999
3. Buzan T.: Mapy twoich myśli; Wyd. RAVI Łódź 1999
4. Łukasiewicz M.: Sukces w szkole; SOFTPRESS Poznań 1999
5. Łukasiewicz M.: Mistrzostwo; SOFTPRESS Poznań 2000
LITERATURA
1. Buzan T.: Rusz głową; RAVI Łódź 1996
UZUPEŁNIAJĄCA
2. Lorayne H.: Superpamięć; RAVI Łódź 1998
3. Lorayne H.: Sekrety superpamięci dla uczących się; RAVI Łódź 1996
4. Szkutnik Z.: Kurs szybkiego czytania, Wiedza i Życie 1992 nr 2-9
5. Scheele P.: Czytanie fotograficzne; Wyd. Harald G Warszawa 2000
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Minimum 2-krotny wzrost tempa czytania z utrzymaniem wysokiego stopnia zrozumienia tekstu.
Zapamiętanie w kolejności 30 z 40 wyrazów (po jednokrotnym usłyszeniu).
Dwa przykłady wykorzystania praktycznego mnemotechnik w nauce.
Stworzenie i zapamiętanie własnej Listy Lokalizacyjnej.
Stworzenie Listy Skojarzeniowej – 100 elementów.
Zapamiętanie Listy Skojarzeniowej po kolei i na wyrywki.
Dwie mapy umysłu.
Opanowanie podstawowej wiedzy dotyczącej efektywnych technik uczenia się (kolokwium).
Wykazanie się wiedzą zdobytą na podstawie literatury.
148
PE_DZ
149
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E1TIN
TRENING INTERPERSONALNY
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Mgr
Izabela labuda
Pedagogiki
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZO
1
ZAŁOŻENIA
Przedmiot ma za zadanie stworzyć efektywnie działającą grupę zadaniową i przygotować studentów do prowadzenia zajęć o
charakterze integracyjnym.
1.
2.
3.
4.
CELE
Zapoznanie z prawidłowościami efektywnej komunikacji interpersonalnej;
Przedstawienie zagadnień dotyczących tworzenia, rozwoju i funkcjonowania małych grup społecznych;
Rozwijanie umiejętności pracy w zespole;
Stworzenie efektywnie działającej grupy zadaniowej.
METODY DYDAKTYCZNE
Metody problemowe: klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, gry dydaktyczne
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
Komunikacja werbalna: schemat procesu komunikowania się; usprawnianie procesu komunikacji – aktywne słuchanie i
przekazywanie informacji zwrotnej, bariery komunikacyjne; style komunikowania się;
Prawidłowości dotyczące funkcjonowania małych grup społecznych: co to jest grupa? modele rozwoju grup; jednostka w
grupie; procesy wpływu w grupie; efektywność grupy; podejmowanie decyzji w grupie;
Komunikacja niewerbalna: rodzaje komunikatów niewerbalnych, funkcje komunikatów niewerbalnych, systemy
reprezentacji;
Asertywność: zachowania asertywne, agresywne i uległe; uwarunkowania zachowań asertywnych; charakterystyka
komunikatu asertywnego; asertywne odmawianie; asertywne przyjmowanie krytyki; asertywne krytykowanie;
Rozwiązywanie konfliktów: wzorzec konfliktu społecznego według Deutscha; efektywne zarządzanie konfliktem; rodzaje i
strony konfliktów; cykl konfliktu; procedury radzenie sobie z konfliktami; rozwiązywanie konfliktów z w zależności od ich
rodzaju (konflikt danych; konflikt relacji; konflikt wartości; konflikt struktury);
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
3.
4.
1.
2.
3.
4.
Alberti, R., Emmons M. (2002). Asertywność. Sięgaj po to, czego chcesz, nie raniąc innych. Gdańsk:
Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Fisher, R. , Ury, W., Patron, B. (2004). Dochodząc do tak. Negocjowanie bez poddawania się.
Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
Nęcki, Z. (2000). Komunikacja międzyludzka. Kraków: Antykwa.
Oyster, C.K. (2002). Grupa. Poznań: Zysk i S-ka.
Fijewska- Król, M. (1992). Trening asertywności. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości
Hartley, P. (1997). Komunikacja w grupie. Poznań: Zysk i S-ka
Retter, H.(2005). Komunikacja codzienna w pedagogice. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne.
Naukowe PWN
150
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Obecność i aktywność podczas zajęć. Realizacja prac domowych. Przygotowanie pakietu 5 autorskich
ćwiczeń dotyczących komunikacji interpersonalnej.
151
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E1PEA
PEDAGOGIKA ALTERNATYWNA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Mgr
Aleksandra Gajda
Pedagogiki
Wykład
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Zajęcia przygotowują studentów do przyszłej pracy pedagogicznej w oparciu o elementy pedagogiki alternatywnej
CELE
Zapoznanie z genezą, istotą powstawania oraz funkcjonowania podstawowych mechanizmów zmian oświatowych.
Zapoznanie studentów z działalnością wybranych szkół alternatywnych w kraju i na świecie. - Porównywanie ideologii i
modeli szkół alternatywnych w wymiarze krajowym i międzynarodowym.
Wyrobienie w studentach własnego poglądu na styl i sposób pracy pedagogicznej.
METODY DYDAKTYCZNE
Zajęcia prowadzone są w oparciu o metody aktywizujące oraz podające; dyskusje, prezentacje, pogadanki, ćwiczenia.
TREŚCI PROGRAMOWE
Ustalenia definicyjne; dylematy szanse i zagrożenia
Uwarunkowania edukacji alternatywnej; terapia edukacji; innowacje mikrosystemowe
Prezentacja wybranych, zagranicznych szkół alternatywnych i ich ewentualna recepcja w Polsce (Koncepcja Marii
Montessori; Koncepcja Wolnej Szkoły Waldorfskiej Rudolfa Steinera; Nowoczesna Szkoła Celestyna Freineta; Metoda
ośrodków zainteresowań Owidiusza Decroly’a; Metoda Winietki Carletona D. Washburne’a; Uniwersytecka szkoła w Jenie
Petera Petersena; Koncepcja Summerhill Aleksandra Niella)
Alternatywne formy wychowania przedszkolnego
Prezentacja wybranych, współczesnych szkół autorskich w Polsce
Miejsce kreatywności w edukacji alternatywnej, synteza
LITERATURA
1. Okoń, W. (1997). Dziesięć Szkół Alternatywnych. Warszawa: WSiP.
OBOWIAZKOWA
2. Radziewicz, J. (1992). Edukacja Alternatywna. O innowacjach mikrosystemowych. Warszawa: WSiP
3. Rowid, H. (1931). Szkoła Twórcza. Kraków: Skład Główny Gebethner i Wolf
4. Sajdak, A. (2008). Edukacja kreatywna. Kraków: WAM
5. Śliwierski, B. (red. 2000). Pedagogika alternatywna. Dylematy teorii. Kraków: Impuls
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Kwieciński, Z. (2000). Alternatywy myślenia o/dla edukacji. Warszawa: IBE.
2. Schulz R. (1996). Studia z innowatyki pedagogicznej. Toruń: Wydawnictwo UMK.
3. Śliwerski, B. (2001). Edukacja pod prąd. Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls".
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Obecność oraz aktywność na zajęciach
Pozytywna ocena z referatu
Pozytywna ocena z eseju końcowego
152
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
NAUK PEDAGOGICZNYCH
PEDAGOGIKA
PSYCHOPEDAGOGIKA KREATYWNOŚCI
I stopnia
II
SEMESTR
3
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2PTW
PSYCHOLOGIA TWÓRCZOŚCI
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
DR
MACIEJ KARWOWSKI
PEDAGOGIKI
MGR
EWA WIŚNIEWSKA,
PEDAGOGIKI
BRAK
Wykład
15
EGZAMIN
5
Ćwiczenia
30
Seminaria
--
ZAŁOŻENIA
Dla pedagogiki i psychopedagogiki kreatywności psychologia twórczości ma status nauki podstawowej, definiującej podstawowe
obszary badawcze w naukach o twórczości (tzw. paradygmat czterech P) i dostarczającej danych empirycznych płynących z
półwiecznej tradycji badań nad twórczością wybitną i codzienną.
CELE
Wyposażenie studentów w wiedzę z zakresu psychologii twórczości mającej status nauki podstawowej dla psychopedagogiki
kreatywności. Student zna kluczowe szkoły psychologiczne i ich stanowiska w zakresie twórczości, odróżnia je od siebie i rozumie
kluczowe różnice teoretyczne i metodologiczne
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, prezentacje multimedialne, gry dydaktyczne, praca w grupach
TREŚCI PROGRAMOWE
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
11)
12)
13)
14)
Wprowadzenie – wybrane zagadnienia psychologii twórczości.
Twórczość w ujęciu różnych szkół psychologicznych; twórczość przez małe i duże t; twórczość a kreatywność; 4 wymiary
twórczości według Mooneya, czy możliwa jest twórczość bez dzieł? Dyktat wytworu w definiowaniu twórczości; ocena
wytworu – jak i przez kogo; triada oceny wytworu; twórczość a transgresja; ogólna psychologia twórczości? Rola specyfiki
dziedzinowej; o wątpliwościach związanych z wnioskowaniem na bazie twórczości wybitnej
Twórczość w perspektywie psychoanalizy i psychologii humanistycznej Freud, Kubie i Kris; Maslow, Rogers, Fromm i May;
twórczość bez dzieł, twórczość jako samorealizacja
Perspektywa asocjacjonistyczna oraz wczesna psychologia poznawcza Mednick, Messick i Maslow; rola odległych
skojarzeń; płaski gradient skojarzeniowy; trening oryginalności; Struktura Intelektu Guilforda; myślenie konwergencyjne i
dywergencyjne; otwartość i wrażliwość na problemy; elaboracja – poglądy Torrance’a
Wprowadzenie w perspektywę psychologii poznawczej prezentacja głównych paradygmatów – demistyfikatorzy
(Weisberg i Perkins); osoba<>proces; myślenie; emocje i motywacja; uwaga, pamięć, myślenie; wyobraźnia;
metapoznanie; wiedza; kategoryzacja
Osobowość i style poznawcze IPAR, wielka piątka, podejście Eysencka; zależność od dziedziny – Feist, Baer; Strzałecki i
Popek; intuicjonizm i racjonalizm (Jung, Nosal, Kolańczyk, Dobrołowicz); adaptatorzy i innowatorzy – Kirton
Proces twórczy – przegląd rozwiązywania problemów, rozwijanie tematów, konflikt, etc., współczesne koncepcje procesu
i zdolności twórczych (Finke, Ward i Smith; Nęcka [operacje i strategie]; Kujawski; Mumford; Boden; Rea; Runco);
Społeczna psychologia twórczości i stosowana psychologia twórczości klimat dla twórczości; społeczne inhibitory i
stymulatory; twórcze przewodzenie; teoretyczne podstawy psychologii twórczości
Analiza poznawcza --> czym są zdolności twórcze? Czy zdolności twórcze są specyficzne? Myślenie (zasoby, źródła, reguły,
strategie); uwaga, pamięć, wyobraźnia spostrzeganie; kategoryzowanie – prezentacja wyników badań,
Twórczość a inne zdolności. Zdolności twórcze a inteligencja emocjonalna, akademicka, intuicyjna – teorie zdolności
(Renzulli, Popek, Monks, Feldman, Urban), model WICS
Osobowość i style poznawcze – IPAR, teorie cech, teorie potrzeb i wartości, Sieciowa Teoria Osobowości,
Szesnastoczynnikowy model Cattella, Strzałecki i Popek, Kirton;
Emocje i motywacja – emocje filokreatywne, flow, motywacja samoistna i celowa (Nęcka 2001)
Wgląd i intuicja – intuicja jako styl i zdolność; natura wglądu; rola wglądu w twórczości; intuicja niedojrzała i dojrzała;
percepcja postaci; trzypierścieniowy model intuicji; rezultaty badań; (Nęcka 2001)
Proces twórczy – asocjacjonizm i behawioryzm; psychoanaliza; psychologia poznawcza (Runco, Mumford, Weisberg,
153
PE_DZ
Finke, Ward i Smith, Kujawski, Nęcka,
Stasiakiewicz) (Nęcka 1987, Nęcka 2001)
15) Społeczna psychologia twórczości i stosowana psychologia twórczości – społeczeństwo – kreatywność jako wartość
wychowawcza w różnych kulturach; skala mezo – organizacja, szkoła; klimat; stymulatory i inhibitory; twórczość w
grupach – spójność,
przywództwo; stopień sformalizowania; trening twórczości; diagnozowanie twórczości;
szkolenia i konsulting; (Nęcka 2001)
16) Twórczość w koncepcjach systemowych – Simonton, Kozielecki, Csikszentmihalyi, Sternberg i Lubart, (Nęcka 2001)
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Nęcka, E. (2001). Psychologia twórczości. Gdańsk: GWP. – całość!
Nęcka, E. (1995). Proces twórczy i jego ograniczenia. Kraków: Impuls. (wybrane fragmenty)
Szymański, M., S. (1987). Twórczość a style poznawcze uczniów. Warszawa: WSiP. (wybrane fragmenty)
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Dobrołowicz, W. (1995). Psychologia twórczości technicznej. Warszawa: WNT.
Popek, S. (2001). Człowiek jako jednostka twórcza. Lublin: UMCS.
Stasiakiewicz, M. (1999). Twórczość i interakcja. Poznań: UAM.
Strzałecki, A. (1969). Wybrane problemy psychologii twórczości. Warszawa: PWN.
Strzałecki, A. (2003). Psychologia twórczości. Między tradycją a ponowoczesnością. Warszawa: UKSW.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie kolokwiów, egzamin pisemny
154
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
3
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Mgr
Imię i nazwisko
PEDAGOGIKA ZDOLNOŚCI
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
E
4
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2PZD
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Maciej Karwowski
Aleksandra Gajda
Pedagogiki
Pedagogiki
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Pedagogika zdolności, zwana też czasem pedagogiką zdolnych traktowana bywa jako część pedagogiki specjalnej, zajmująca się
specjalnymi potrzebami edukacyjnymi uczniów szczególnie uzdolnionych. Brak jednak konsensusu zarówno co do znaczenia
podstawowych pojęć, metod i form pracy z uczniami zdolnymi jak również bardziej ogólnych uzasadnień konieczności kształcenia
zdolnych.
CELE
Prezentacja podstawowych postulatów pedagogiki zdolności oraz dyskusja kluczowych perspektyw teoretycznych i aplikacyjnych w
pedagogice zdolności
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
Wokół definicji zdolności – ukryte i jawne definicje zdolności, zdolności ogólne i specjalne, przegląd badań nad zdolnościami –
od Bineta do współczesności
2. Współczesne modele zdolności, uzdolnień i talentu. Zdolności ogólne i specjalne, zdolności specjalne a uzdolnienia. Definicje
zdolności – echa propozycji S. Marlanda.
3. Legitymizacja kształcenia zdolnych, kluczowe stanowiska i formy realizacyjne na świecie;
4. Kontrowersje związane z inteligencją – czy potrzebujemy pojęcia inteligencji akademickiej? Definicje inteligencji, podejścia do
jej badania – Galton, Binet, Terman, Cattell, Sternberg,
5. Wielość inteligencji – czy rzeczywiście inteligencji? Koncepcje Howarda Gardnera (multiple intelligences),
6. Petera Saloveya i J. Mayera koncepcja inteligencji emocjonalnej i jej znaczenie pedagogiczne
7. Akcjotopowy model zdolności – pedagogiczna charakterystyka akcjotopu
8. Zdolności a rozwijające się doświadczenie i nabywanie wprawy – „w-uczanie” do mistrzostwa – perspektywa K. E. Ericsonna;
9. Związki między zdolnościami – dlaczego analizy korelacyjne są niewystarczające – o potrzebie analiz profilowych;
Wykorzystanie potencjału intelektualnego – wnioski z badań zachodnich (Terman, Cox, Lubiński) i polskich (Firkowska-Mankiewicz)
LITERATURA
Karwowski, M. (2005). Konstelacje zdolności. Kraków: Impuls.
OBOWIAZKOWA
Szumski, G. (1995). Dobór i kształcenie uczniów zdolnych. Warszawa: WSPS.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Gardner, H. (2002). Inteligencje wielorakie. Poznań: Media Rodzina.
Giza, T. (2006). Socjopedagogiczne uwarunkowania procesów identyfikowania oraz rozwoju zdolności
uczniów w szkole. Kielce: Akademia Świętokrzyska.
Sternberg, R., J., Spear-Swerling, L. (2003). Jak nauczyć dzieci myślenia. Gdańsk: GWP.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie kolokwiów, egzamin ustny
155
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
3
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Mgr
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
ZDOLNOŚCI
I KOD PRZEDMIOTU
DIAGNOZOWANIE
POSTAW TWÓRCZYCH
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
E
4
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Maciej Karwowski
Jacek Gralewski
2009/2010
100S-1E2DZP
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Pedagogiki
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Efektywne wspieranie rozwoju kreatywnego potencjału dzieci i młodzieży wymaga diagnozy stanu wyjściowego, trafnego
zidentyfikowania profilu zdolności i postaw twórczych. Brak tu jednej dominującej metody czy stanowiska epistemologicznego i
metodologicznego, mamy raczej do czynienia z pluralizmem i eklektyzmem.
CELE
Prezentacja teoretycznych uzasadnień metod diagnostycznych stosowanych w psychologii i pedagogice twórczości oraz
przygotowanie studentów do efektywnego posługiwania się standaryzowanymi i niestandaryzowanymi metodami
identyfikacyjnymi.
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
11)
12)
13)
14)
15)
16)
Informacje wprowadzające. Znaczenie prawidłowej diagnozy psychologiczno - pedagogicznej dla psychopedagogiki
twórczości. Różnorodność metod i technik diagnostycznych jako potencjalna siła, ale i zagrożenie w pedagogice
twórczości. Nowe ujęcia w diagnozie (Amabile - CAT, itp.).
Rozbieżności między diagnozowaniem twórczej osobowości a zdolności twórczych. Zależność teoria - metoda w
psychopedagogice twórczości; uzasadnienie teoretyczne wykorzystywanych technik badawczych.
Wielka trójka perspektyw badawczych, jej kluczowe zalety i wady. Podejście psychometryczne, biograficzne i
eksperymentalne. Znaczenie historiometrii.
Perspektywa psychometryczna, charakterystyka, kryteria dobroci testów twórczości.
Tradycje J.P. Guilforda - myślenie twórcze jako zdolności dywergencyjne. Przegląd testów dywergencyjnych, ograniczenia
i szanse tego typu technik. (Kmiecik, Trzebiński, Dobrołowicz)
Omówienie najczęściej używanych testów guilfordowskich
Myślenie dywergencyjne c.d. - Test Zdolności Twórczych T. Żuka,
Test Myślenia Twórczego Nęcki i Rychlickiej. Omówienie TZT Żuka
Omówienie TMT Nęcki i Rychlickiej
Podejście asocjacyjne - RAT jako konwergencyjna metoda badania zdolności twórczych. Omówienie RAT
Omówienie TCT-DP
Test Wyobraźni Twórczej Janusza Kujawskiego – charakterystyka metody, miary dobroci narzędzia.
Kirton Adaption-Innovation Inventory jako metoda pomiaru stylu twórczości, charakterystyka metody, jej zalety i wady;
Kwestionariusz Twórczych Orientacji Życiowych A. Cudowskiej jako metoda pomiaru twórczych orientacji czy postawy
twórczej? Charakterystyka koncepcji i narzędzia,
Stanisława Popka Kwestionariusz Twórczego Zachowania KANH – ewolucja metody i założenia modelu
Styl Twórczego Zachowania – prezentacja modelu i metody autorstwa Andrzeja Strzałeckiego.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Karwowski, M. (2009). Zgłębianie kreatywności. Studia nad pomiarem poziomu i stylu twórczości.
Warszawa: APS.
Karwowski, M. (red.) (2009). Identyfikacja potencjału twórczego. Teoria, metodologia, diagnostyka.
Warszawa: APS.
156
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Hornowska, E. (2003). Testy psychologiczne. Teoria i praktyka. Warszawa: Scholar.
Karwowski, M. (2003). Twórcze przewodzenie. Warszawa: IPiS. Rozdział 'Pomiar twórczości'.
Nęcka, E. (2001). Psychologia twórczości. Gdańsk: GWP
Popek, S. (2000). Kwestionariusz Twórczego Zachowania KANH. Lublin: UMCS.
Strzałecki, A. (1989). Twórczość a style rozwiązywania problemów praktycznych. Ujęcie prakseologiczne.
Warszawa: PWN-IFiS PAN.
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie pracy pisemnej, egzamin w formie testu
157
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
3
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
DYDAKTYKA TWÓRCZOŚCI
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2DYT
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Jacek Gralewski
Pedagogiki
Zaliczony kurs z dydaktyki ogólnej
Zaliczony kurs z pedagogiki twórczości
Wykład
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
 Przedmiot ma przygotować studentów do samodzielnego projektowania oraz prowadzenia zajęć z zakresu nauczania
oraz wychowywania do twórczości.
CELE
Ukazanie procesów nauczania oraz kształcenia w kontekście specjalnych potrzeb edukacyjnych uczniów twórczych.
Poszerzenie umiejętności studentów z zakresu stymulacji zdolności twórczych uczniów.
Rozwijanie zdolności studentów z zakresu samodzielnego planowania i prowadzenia zajęć z zakresu stymulowania
zdolności twórczych uczniów, kształtowania postaw twórczych oraz nauki metod twórczego rozwiązywania problemów.
Nabycie przez studentów praktycznej umiejętności konstruowania autorskich zajęć z zakresu stymulowania zdolności
twórczych uczniów, kształtowania postaw twórczych oraz twórczego rozwiązywania problemów.
METODY DYDAKTYCZNE





Wykłady
Dyskusje
Prezentacje
Praca z tekstem
TREŚCI PROGRAMOWE
1. W kierunku pojęcia dydaktyki twórczości
Treści szczegółowe: dzieje pojęcia „twórczość”, dydaktyka ogólna a dydaktyka szczegółowa, pojęcie dydaktyki twórczości,
przedmiot i zadania dydaktyki twórczości, pojęcie psychodydaktyki kreatywności w ujęciu W. Dobrołowicza.
2. Potrzeba twórczości a ograniczenia współczesnej szkoły
Treści szczegółowe: Potrzeba wiedzy o twórczości, skąd brać ludzi twórczych?, bariery psychospołeczne w strukturach
oświatowych, barierogenny charakter kształcenia szkolnego, dydaktyka odtwórczości, idea psychodydaktyki kreatywności W.
Dobrołowicza, pojecie i rodzaje szkolnych inhibitorów twórczości.
3.
4.
Twórcze nauczanie a nauczanie twórczości oraz idea elitaryzmu i egalitaryzmu w nauczaniu do twórczości.
Cele kształcenia do twórczości
Treści szczegółowe: zagadnienia rozwoju i stymulacji osobowości twórczej oraz zdolności twórczych; charakterystyka celów
kształcenia do twórczości, cele lekcji twórczości.
5.
Treści kształcenia do twórczości
Treści szczegółowe: treści ogólnego kształcenia do twórczości; treści kształcenia do twórczości w kontekście specyfiki
dziedzinowej: twórczość artystyczna, twórczość naukowa, twórczość techniczna.
6.
Zasady dydaktyki twórczości
158
PE_DZ
Treści szczegółowe: zasady dydaktyczne wg K.J. Szmidta: zasada falicytacji; zasada ludyczności; zasada różnorodności; zasada
nieoceniania; zasada wzmacniania procesu twórczego; zasada przeciwdziałania przeszkodom; zasada osobistej twórczości
nauczyciela; o potrzebie nowych zasad dydaktycznych wg W. Dobrołowicza; 20 zasad, które powinny być przestrzegane przez
nauczyciela pragnącego stworzyć uczniom warunki do myślenia twórczego wg Torrance`a (1962).
7.
Metody i techniki rozwijania twórczych możliwości uczniów – pojęcie zasad, metod i technik heurystycznych
Treści szczegółowe: heurystyka i jej przedmiot, twórcze rozwiązywanie problemów, zarys metod twórczego rozwiązywania
problemów, treningi heurystyczne, nauczanie twórczego rozwiązywania problemów, ogólne zasady heurystyczne wg E. Nęcki.
8.
Metody i techniki rozwijania twórczych możliwości uczniów – treningi twórczości
Treści szczegółowe: pojęcie treningu twórczości, rodzaje treningów twórczości, podstawy teoretyczne.
9.
Aspekty realizacyjne treningów twórczości
10. Metody i techniki rozwijania twórczych możliwości uczniów – lekcje twórczości
Treści szczegółowe: Model i tok lekcji twórczości, fazy działań nauczyciela, fazy aktywności ucznia; problem i procedura
rozwiązywania problemów; tok lekcji problemowej
11. Konstruowanie ćwiczeń oraz programów autorskich z zakresu stymulowania zdolności twórczych uczniów
Treści szczegółowe: analiza środowiska szkolnego, analiza potrzeb uczniów, instytucje sponsorujące programy autorskie,
konstruowanie programów autorskich ich prowadzenie i ewaluacja; nauczyciel jako twórca programu.
12. Ocena twórczych dokonań uczniów
Treści szczegółowe: ustalenia definicyjne dotyczące produktu twórczego, mechanizmy selekcji produktów twórczych,
wyznaczniki twórczości, w kierunku narzędzi oceny twórczych wytworów.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA


















Dobrołowicz, W. (1995). Psychodydaktyka kreatywności. Warszawa: WSPS – rozdziały: 2, 3, 4 ,
5,6,7,8,9,
Szmidt, K.J. (2007). Pedagogika twórczości. Gdańsk: GWP – rozdziały: 1, 2, 5, 6,
Szmidt, K. J. (1997). Przewodnik metodyczny dla nauczycieli. Porządek i Przygoda- lekcje twórczości.
Warszawa: WSiP.
Szmidt, K.J., W. Ligęza (2009). Twórczość jako cel dydaktyczny w kontekście rozwijania kompetencji
kreatywnej u uczniów. [W:] Szmidt, K.J., K.T. Piotrowski (red.). Twórczość dzieci i młodzieży.
Stymulowanie – Badanie – Wspieranie. Kraków: Ośrodek Twórczej Edukacji Kangur, s. 95-106.
Szmidt, K. J. (2001). Szkice do pedagogiki twórczości. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”
podrozdział „psychodydaktyczne zasady pomocy w tworzeniu” s. 107-120.
Góralski, A. (1977). Heurystyka. [W:] A. Góralski (red.). Zadanie metoda rozwiązanie. Techniki
twórczego myślenia zbiór 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne – s. 11-25.
Schoenfeld, A.H. (1980). Jak nauczać twórczego rozwiązywania zadań [W:] A. Góralski (red.). Zadanie
metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia zbiór 3. Warszawa: Wydawnictwa NaukowoTechniczne – s.11-55.
Pietrasiński, Z. (1983). Atakowanie problemów. Warszawa: Nasza Księgarnia – rozdział 1 „ Luki w
nauce rozwiązywania problemów” s. 13-32.
Nęcka, E. (1994). Trop… Twórcze Rozwiązywanie Problemów. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”
– podrozdział „heurystyka” s. 24-30.
Nęcka, E. (1994). Trop… Twórcze Rozwiązywanie Problemów. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”
– rozdział 3 „ Ogólne zasady heurystyczne” s. 57-70.
Szmidt, K. J. (2001). Szkice do pedagogiki twórczości. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”
podrozdział „ Trening twórczości i jego rodzaje” s. 56- 66.
Nęcka, E. (1998). Trening twórczości. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls” – wprowadzenie s. 1119.
Nęcka, E. (1998). Trening twórczości. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls” – rozdział 5
„Organizacja i przebieg treningu” s. 135-146.
Szmidt, K.J. (2005). Dlaczego należy być twórczym? Rozważania o powodach istotnych,
uzasadniających sens treningu twórczości. [W:] Szmidt, K. J., (2005) (red.). Trening twórczości w
szkole wyższej. Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi s. 13-24.
Karwowski, M. (2005). Trening twórczości: rozpoznanie, planowanie, monitorowanie, przewodzenie.
[W:] Szmidt, K. J., (2005) (red.). Trening twórczości w szkole wyższej. Łódź: Wydawnictwo Wyższej
Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi s. 39-59.
Szmidt, K.J. (2005).Za dużo, za szybko, za łatwo: podstawowe błędy trenerów twórczości. [W:]
Szmidt, K. J., (2005) (red.). Trening twórczości w szkole wyższej. Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły
Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi s. 81-102.
Szmidt, K.J. (2003). Współczesne koncepcje wychowania do kreatywności i nauczania twórczości:
przegląd stanowisk polskich. [W:] Szmidt, K. J. ( (red.). Dydaktyka twórczości. Koncepcje – problemy –
rozwiązania. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”, s. 77-133.
Gralewski, J. (2009) Ocena wytworu twórczego. [W:] Maciej Karwowski (red) Identyfikacja
159
PE_DZ

LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA





WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
potencjału twórczego. Warszawa: APS.
Groborz, M., Ślifierz-Wasilewska, S. (2003). Dwa oblicza twórczego myślenia: generowanie idei i ich
ocena. [W:] Szmidt, K. J. ( (red.). Dydaktyka twórczości. Koncepcje – problemy – rozwiązania. Kraków:
Oficyna Wydawnicza „Impuls”, s. 207-228.
Tatarkiewicz, W. (1982). Dzieje sześciu pojęć. Warszawa: PWN- rozdział 8 „ twórczość: dzieje pojęcia”
s. 288- 311.
Okoń, W. (2003). Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak” –
rozdział 1 „ O przedmiocie i metodach badań dydaktycznych” s. 7 – 32.
Okoń, W. (2003). Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak” –
rozdział 3 „Główne pojęcia dydaktyki” s. 54-64.
Dobrołowicz, W. (1993). Psychika i bariery. Warszawa: WSiP.\
Lewowicki, T. (1986). Kształcenie uczniów zdolnych. Warszawa.: WSiP podrozdział „Ogólne zasady
myślenia twórczego” s. 183-190.
Kolokwium
160
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
3-4
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Mgr
Imię i nazwisko
PEDAGOGIKA TWÓRCZOŚCI
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
E
6
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2PET
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Maciej Karwowski
Ewa Wiśniewska, Jacek Gralewski
Pedagogiki
Ćwiczenia
45
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Pedagogika twórczości jest nową, tworzącą się subdyscypliną nauk pedagogicznych, będącą silnie interdyscyplinarną gałęzią
poznania i kształcenia. Poznanie jej podstawowych kierunków badawczych, paradygmatów, dokonań i dylematów jest kluczem do
efektywnego funkcjonowania w zawodowej roli pedagoga o specjalności psychopedagogika kreatywności.
CELE
Prezentacja kluczowych paradygmatów teoretycznych i badawczych pedagogiki twórczości w Polsce i na świecie. Wprowadzenie do
tematyki oraz położenie podwalin pod dalsze kształcenie na specjalności psychopedagogika kreatywności – zapoznanie studentów z
podstawowymi pojęciami, teoriami, modelami i koncepcjami dyscypliny, prezentacja kluczowych zagadnień metodologicznych.
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1)
Informacje wprowadzające – zasady zaliczania zajęć, informacje o wymaganiach; status pedagogiki twórczości – relacje z
innymi subdyscyplinami pedagogicznymi; pedagogika twórczości a psychologia, socjologia i filozofia twórczości – w
wielkim skrócie...
2) Istota pedagogiki twórczości. Twórcze nauczanie a nauczanie twórczości, sfera dydaktyki twórczości a sfera teorii
twórczego wychowania i aksjologii twórczości;
3) Pedagogika twórczości a dyscypliny pokrewne – najistotniejsze ustalenia filozoficzne (XX lecie międzywojenne –
Lutosławski, Hoenne – Wroński, Romanowski, Witkacy, późniejszy okres Tatarkiewicz, Stróżewski, Bastek, Szyszkowska,
Motycka, Góralski;
4) Pedagogika twórczości a dyscypliny pokrewne – najistotniejsze ustalenia socjologiczne – twórczość jako zboczenie i
dewiacja (Znaniecki, Merton), kontestacja twórczej awangardy (Paleczny i współczesne analizy sztuki), twórczość w
perspektywie międzykulturowej – wartości wychowawcze, indywidualizm kolektywizm (analiza z pogranicza psychologii
międzykulturowej i socjologii).
5) Dlaczego pedagogice potrzeba analiz interdyscyplinarnych i co to w praktyce oznacza? Przykłady --> modele interakcyjne
(Piirto, Milgram, Renzulli, Monks, Urban, Stasiakiewicz, Csikszentmihalyi, etc.) zaprezentowane według klucza – interakcja
wewnątrzpodmiotowa (modele psychologiczne), interakcja ekopodmiotowa (modele psychospołeczne), interakcja
zewnątrzpodmiotowa (modele socjologiczne). Rola i znaczenie pedagogiki na każdym z tych etapów. Próby
systematycznej analizy – głównie kreatologia –spojrzenie Istvana Magyari-Becka i Schulz.
6) Jaką twórczością zajmuje się pedagogika twórczości? Przegląd różnych poziomów twórczości, porządne dodefiniowanie
kreatywności, (synteza teorii twórczości – typologie twórczości polskie i obce; 4 wymiary twórczości według Nęcki;
wymiary twórczości według Schulza; status terminu kreatywność; twórczość dzieci i młodzieży; twórczość codzienna i
wybitna; twórczość bez dzieł). Jaki pożytek ma pedagogika twórczości z badania twórczości dojrzałej i wybitnej, choć
głównymi jej obszarami są twórczość płynna i skrystalizowana.
7) Tradycje polskiej pedagogiki twórczości – za Szmidtem (2001, 2003, 2007) – Suchodolski + pedagogika kultury (Hessen,
Nawroczyński) + teoria wychowania estetycznego (Wojnar) + pedagogika społeczna (Korniłowicz, Radlińska, Kamiński)
8) Tradycje polskiej pedagogiki twórczości – za Szmidtem (2003) - Pietrasiński, Kozielecki, Dobrołowicz, Nęcka, Szmidt
9) Postawa twórcza – problemy definicyjne – przejście teoretyczne (teorie postaw, postawy jawne i ukryte, komponenty –
słowem społeczna
psychologia osobowości), jak i chronologiczne: Korniłowicz, Radlińska, Fromm, Maslow,
Popek, Szmidt
10) Postawa twórcza a zdolności twórcze, kreatywność, twórcze orientacje życiowe (Cudowska) – prezentacja koncepcji A.
Cudowskiej i wyników badań jej kwestionariuszem;
161
PE_DZ
11) Systematyczne formuły pedagogiki twórczości – psychopedagogika kreatywności (Dobrołowicz), pedagogika zdolności
(Góralski, Łaszczyk) i zestawienie do tego przykładowego programu z Bufallo State – z naciskiem na sferę dydaktyki...
12) Teorie twórczego wychowania i aksjologia twórczości.
13) Dydaktyka twórczości. Przypomnienie podziału na twórcze nauczanie i nauczanie twórczości. Trening twórczości jako
specyficzna metoda pedagogiki twórczości. Typy treningów twórczości (TRP, TTM) oraz wybrane autorskie propozycje
(Nęcka, Limont, Karolak, Szmidt, Stasiak, Dobrołowicz). Efektywność treningów twórczości – Leritz, Scott, Mumford
(2004) – USA, Wiśniewska, Karwowski (2007) –Polska.
14) Wokół dydaktyki twórczości (i społecznej psychologii twórczości) – wnioski z badań nad efektywnością rozwiązywania
problemów i działań twórczych w grupach – rola spójności (Craig & Kelly);
15) Wokół dydaktyki twórczości (i społecznej psychologii twórczości) – wnioski z badań nad efektywnością rozwiązywania
problemów i działań twórczych w grupach – próżniactwo społeczne i inne fajne wyniki badań nad grupami
brainstorminowymi (Small Group Research, Group Dynamics);
16) Motywacja dla twórczości – Amabile a Eisenberger, przegląd i uporządkowanie oraz wnioski wypływające z badań obojga
dla pedagogiki – nagradzać, czy nie nagradzać, rywalizować, czy niekoniecznie...
17) Twórcze kierowanie, przewodzenie, zarządzanie – nauczyciel jako przywódca transformacyjny – rezultaty badań nad
relacją styl przywództwa – twórczość, szczególnie w odniesieniu do nauczycieli. Wyniki badań własnych;
18) Klimat dla twórczości w szkole. Prezentacja teorii i koncepcji, narzędzi, wyników badań. Dyskusja o poziomie odniesienia i
analizy. Prezentacja metaanaliz Huntera, Bedell i Mumforda (2005, 2006)
19) Relacje wewnątrzklasowe: nauczyciel-uczeń, uczeń-uczeń. Echa atrybucyjnego podejścia Kasofa – odchylenia i
zaburzenia... Ukryte teorie twórczości u nauczycieli i innych grup – jak je badać, w jakiej mierze wpływają na ocenę ucznia
i jego wytworów – wnioski z badań wykorzystujących metodologię choice based conjoint (CBC), Westby, Dawson, Scott.
Wiedza potoczna w ogóle i o twórczości (Leppert, Klus-Stańska, trochę Nalaskowski). Wyniki w nauce twórczych uczniów
(Turska, Kossowska, Karwowski)
20) Relacje wewnątrzklasowe cd. – atrakcyjność interpersonalna uczniów twórczych, wpływ na ocenę wytworów (badania
Stryckiego);
21) Syndrom nieadekwatnych osiągnięć a twórczość – de facto dwa zjawiska – underachievement i overachievement – profile
obu grup, znaczenie twórczości i inteligencji – czy twórczość pomaga, przeszkadza, czy nie ma wpływu?
22) Poza kreatywnością – rola innych zdolności intelektualnych; szczególnie inteligencji emocjonalnej, akademickiej i
intuicyjnej dla efektywnego funkcjonowania życiowego; rola metapoznania; motywacji i wybranych elementów
osobowościowych; wiedza jako niezbędna podstawa efektywnego wykorzystania zdolności.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Dobrołowicz, W. (1995). Psychodydaktyka kreatywności. Warszawa: WSPS.
Sajdak, A. (2008). Edukacja kreatywna. Krakow: WAM.
Szmidt, K. J. (2007). Pedagogika twórczości. Gdańsk: GWP.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Andrukowicz, W. (1999). Wokół fenomenu i istoty twórczości. Toruń: Adam Marszałek.
Ekiert-Oldroyd, D. (2003). Pedeutologiczne konteksty dydaktyki twórczości i ich pragmatyczne implikacje
(pedeutologia twórczości a dydaktyka twórczości). [W:] K. J. Szmidt (red.) Dydaktyka twórczości (s. 135-159).
Kraków: Impuls.
Górniewicz, J. (2001). Kategorie pedagogiczne. Olsztyn: UWM.
Karwowski, M. (2005). Motywowanie uczniów do działań twórczych – między romantyzmem a
behawioryzmem. Ruch Pedagogiczny, 3-4.
Karwowski, M. (2004). Dzieci twórcze, czy konformistyczne? Wartości wychowawcze Polaków 1992-2002.
Ruch Pedagogiczny 5-6, 23-43.
Karwowski, M. (2005). Trening twórczości: rozpoznanie, planowanie, monitorowanie, przewodzenie. [W:] K.
J. Szmidt (red.) Trening twórczości w szkole wyższej (s. 59-81). Łódź: WSHE.
Konopczyński, M. (2007). Metody twórczej resocjalizacji. Warszawa: PWN.
Sternberg, R., J., Spear-Swerling, L. (2003). Jak nauczyć dzieci myślenia. Gdańsk: GWP.
Szmidt, K. J. (2001). Szkice do pedagogiki twórczości. Kraków: Impuls.
Szmidt, K., J. (2001). Twórczość i pomoc w tworzeniu w perspektywie pedagogiki społecznej. Łódź: UŁ. (s. 163230 – część III „Szkoła i pomoc w tworzeniu uczniom”).
Szmidt, K., J. (2003). Współczesne koncepcje wychowania do kreatywności i nauczania twórczości: przegląd
stanowisk polskich. [W:] K. J. Szmidt (red.) Dydaktyka twórczości (s. 19-135). Kraków: Impuls.
Szmidt, K., J. (2004). Systemowe teorie twórczości i ich pedagogiczne implikacje. [W:] S. Popek i inni (red.)
Twórczość w teorii i praktyce (s. 279-295). Lublin: UMCS.
Tokarz, A. (2004). Stymulowanie motywacji sprzyjającej aktywności twórczej w szkole. [W:] W. Limont (red.)
Teoria i praktyka edukacji uczniów zdolnych (s. 63-95). Kraków: Impuls.
Tokarz, A. (2005). Dynamika procesu twórczego. Kraków: UJ. (s. 199-234 – rozdział „Możliwości i
ograniczenia w stymulowaniu aktywności twórczej”)
Tomaszewska, M. (2005). Psychopedagogiczna perspektywa rozwijania dyspozycji twórczych. [W:] K. J.
Szmidt, M. Modrzejewska-Świgulska (red.) Psychopedagogika działań twórczych (s. 29-47). Kraków: Impuls.
Uszyńska-Jarmoc, J. (2007). Od twórczości potencjalnej do autokreacji w szkole. Białystok: Trans Humana
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie kolokwiów, egzamin pisemny
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
162
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
NAUK PEDAGOGICZNYCH
PEDAGOGIKA
PSYCHOPEDAGOGIKA KREATYWNOŚCI
I STOPNIA
II
SEMESTR
3
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2SOT
SOCJOLOGIA TWÓRCZOŚCI
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
DR
MACIEJ KARWOWSKI
PEDAGOGIKI
BRAK
Wykład
15
EGZAMIN
3
Ćwiczenia
Seminaria
--
ZAŁOŻENIA
Twórczość jest fenomenem społecznym, zawsze osadzonym w specyficznym kulturowym kontekście. Dlatego też niezbędne do jej
pełnego opisu jest uwzględnienie czynników socjologicznych i makropsychologicznych.
CELE
Zajęcia z socjologii twórczości mają na celu zapoznanie studentów z podstawowymi społecznymi czynnikami oddziałującymi na
ludzką kreatywność. Dyskutowane są zarówno problemy o charakterze mikrosocjologicznym (grupa, przywództwo, klimat) jak
również makrosocjologicznym (wartości, twórczość a stratyfikacja społeczna).
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1)
Status socjologii twórczości. Socjologia twórczości pośród innych socjologii (sztuki, nauki, ekonomicznej, socjologicznych
zagadnień buntu i awangardy). Relacje między socjologią twórczości a psychologią twórczości, społeczną psychologią
twórczości i pedagogiką twórczości. Zarys obszaru zagadnień ważnych z punktu widzenia problematyki.
2) Koncepcje systemowe – psychologiczne, czy socjologiczne podejście do badań twórczości i kreatywności – przegląd
reprezentatywnych modeli systemowych
3) Wartości i ich kulturowe zróżnicowanie – teoria wartości Shaloma Schwartza i jej znaczenie dla twórczości;
4) Wartości c.d. – Ronald Inglehart – konsekwencje dla twórczości
5) Geert Hofstede i zastosowanie jego modelu zróżnicowania kultur dla wyjaśniania zróżnicowania w zakresie kreatywności
6) Trzy w jednym – czyli jak poszczególne wartości przekładają się na rzeczywistą twórczość
7) Richarda Floridy koncepcja twórczej klasy i jej konsekwencje
8) Kreatywność jako wartość w Polsce – zależność od wymiarów kulturowych, w szczególności indywidualizm kolektywizm.
Przegląd badań reprezentatywnych – GSS, PGSS
9) Socjologiczne stymulatory i inhibitory aktywności twórczej człowieka. Analiza wybranych czynników w skali makro, które
mogą sprzyjać innowacjom bądź je hamować. Przykład twórców polskich okresu socrealizmu (Miłosz – Zniewolony
umysł);
10) Socjokulturowe analizy twórczości – twórczość w różnych okresach i miejscach – analizy danych archiwalnych, społeczna
perspektywa Deana Keitha Simontona;
11) Analiza społecznego postrzegania twórców i osób kreatywnych. Zagadnienia socjologiczne.
12) Twórczy rozwój kultury - psychosocjologiczna problematyka transgresji i kreatywności. Metodologiczne problemy
socjologii twórczości - jak badać twórczość z perspektywy socjologicznej.
13) Społeczeństwo polskie – homo sovieticus, czy innowacyjność – styl twórczości w społeczeństwie polskim na bazie badań
reprezentatywnych;
14) Twórczość w szkole w różnych kulturach – o różnym rozumieniu i stosunku do twórczości – socjologia twórczej edukacji
(również wyniki PISA);
15) Elementy mikrosocjologii twórczości – twórczość grupach i organizacjach – szczególne znaczenie sprzyjającego klimatu.
LITERATURA
Karwowski, M. (2009). Klimat dla kreatywności. Warszawa: Difin
OBOWIAZKOWA
163
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Kozielecki, J. (1997). Transgresja i kultura. Warszawa: Żak.
Miłosz, C. (1990). Zniewolony umysł. Kraków: Znak.
Nalaskowski, A. (1998). Społeczne uwarunkowania twórczego rozwoju jednostki. Warszawa: WSiP.
Karwowski, M. (2004). Dzieci twórcze, czy konformistyczne? Wartości wychowawcze
Polaków 19922002. Ruch Pedagogiczny 3-4, 24-44
Karwowski, M. (2005). Dzieci kreatywne, czy konformistyczne? Wartości wychowawcze Polaków i
Amerykanów na przełomie XX i XXI wieku w perspektywie porównawczej. [W:] W. Dobrołowicz, J. Gralewski
(red.) Kreatywność – nowe aspekty poznawcze i praktyczne. Warszawa: Wszechnica Polska Szkoła Wyższa
TWP.
Karwowski, M. (2005). Przestrzeń socjalizacyjna i edukacyjna a postawy twórcze młodzieży. Ruch
Pedagogiczny, 5-6, 55-78.
Kozielecki, J. (1997). Transgresja i kultura. Warszawa: Żak.
Miłosz, C. (1990). Zniewolony umysł. Kraków: Znak.
Nalaskowski, A. (1998). Społeczne uwarunkowania twórczego rozwoju jednostki. Warszawa: WSiP.
Paleczny, T. (1999). Bunt nadnormalnych. Kraków: Universitatis.
Schulz, R. (1990). Twórczość społeczne aspekty zjawiska. Warszawa: PWN.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Egzamin pisemny
164
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
4
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Mgr
Imię i nazwisko
METODYKA KSZTAŁCENIA
TWÓRCZEGO W EDUKACJI
PRZEDSZKOLNEJ
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
Egzamin
4
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Maciej Karwowski
Dorota Dziedziewicz
Ćwiczenia
15
2009/2010
100S-1E2MKE
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot ma przygotować studentów do projektowania i prowadzenia zajęć twórczych w edukacji elementarnej.
CELE
Zapoznanie z metodami twórczego kształcenia dzieci w wieku przedszkolnym;
Zapoznanie z metodami twórczego kształcenia uczniów klas I- III;
Prezentacja programów wspomagających rozwój zdolności twórczych w wieku przedszkolny;
Przedstawienie programów wspomagających rozwój zdolności twórczych uczniów nauczania zintegrowanego;
Rozwijanie umiejętności projektowania i prowadzenia własnych zajęć twórczych.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykłady
Dyskusje
Prezentacje
TREŚCI PROGRAMOWE
Moduł I. Wprowadzanie- istota twórczości dziecka; edukacja elementarna w Polsce i UE
1. Wprowadzenie, twórczość dziecka- problemy definicyjne
2. Sytuacja edukacji elementarnej w Polsce, UE i OECD
Moduł II. Metodyka kształcenia twórczego w przedszkolu
3. Właściwości rozwojowe okresu przedszkolnego jako punkt odniesienia działań stymulujących twórczy rozwój dziecka
4. Programy stymulowania twórczości w okresie przedszkolnym.
5. Twórczość jako treści i metoda kształcenia ogólnego w przedszkolu- praca z pakietami edukacyjnymi dla przedszkoli.
Moduł III. Metodyka kształcenia twórczego w nauczaniu wczesnoszkolnym
6. Właściwości rozwojowe okresu wczesnoszkolnego jako punkt odniesienia działań stymulujących twórczy rozwój dziecka
7. Programy stymulowania twórczości w okresie wczesnoszkolnym (1)
8. Programy stymulowania twórczości w okresie wczesnoszkolnym (2)
9. Twórczość jako treśc i metoda kształcenia ogólnego w nauczaniu wczesnoszkolnym- praca z pakietami edukacyjnymi dla
klas I-III.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
2.
3.
Bonar, J., Burakowska, E., Dąbrowski, M., Dereń, A., Dydyńska, Ł., Dylak, S., Merena, A., Pąchalska,
D., Pregler, A., Ryngwelska, W., Szmidt, K., J., Tąpała, E., Torbicka, E. (2003). Przygoda z klasą. Klasa
1. Książka nauczyciela 2. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Jąder, M. (2005). Krok w kierunku kreatywności. Program stymulowania twórczości na etapie
edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Kraków: Wydawnictwo Impuls.
Nowak- Grobelska, K., Pilecka, B. (2000). Program wychowania przedszkolnego wspomagający
rozwój aktywności twórczej dzieci - „Jestem częścią świata”. Bydgoszcz: Wydawnictwo Kartex.
165
PE_DZ
4.
5.
6.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Strzelczak, E. (2002). Twórcze lekcje – scenariusze zajęć integralnych dla klas III. Poznań: Oficyna
Wydawnicza G&P.
Szmidt, K.,. J., Bonar, J. (1998). Żywioły. Lekcje twórczości w nauczaniu zintegrowanym. Program
edukacyjny. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Uszyńska- Jarmoc, J. (2005). Podróże. Skarby. Przygoda. Podręcznik i program rozwijania
twórczości, samoświadomości oraz dyspozycji autokreacyjnych dzieci klas I-III. Białystok: Trans
Humana.
1.
Bee, H. (2004). Rozwój fizyczny i poznawczy w wieku od dwóch do sześciu lat. [W:] Psychologia
rozwoju człowieka. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka.
2. Bee, H. (2004). Rozwój społeczny i rozwój osobowości w wieku od dwóch do sześciu lat. [W:]
Psychologia rozwoju człowieka. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka.
3. Appelt, K. (2005). Wiek szkolny. Jak rozpoznać potencjał dziecka? [W:] A.I. Brzezińska (red.)
Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gańsk: Gańskie
7. Smykowski, B. (2005). Wiek przedszkolny. Jak rozpoznać potencjał dziecka? [W:] A.I. Brzezińska
(red.) Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gańsk: Gańskie
4. Smykowski, B. (2005). Wiek przedszkolny. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać? [W:] A.I.
Brzezińska (red.) Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gańsk:
Gańskie Wydawnictwo Psychologiczne
5. Wiliński, P. (2005). Wiek szkolny. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać? [W:] A.I. Brzezińska (red.)
Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk: Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne
Kolokwium
166
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika ogólna
Studia I stopnia
II
SEMESTR
4
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Studia stacjonarne
METODYKA KSZTAŁCENIA TWÓRCZEGO KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2MKT
W EDUKACJI SZKOLNEJ
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
dr
Maciej Karwowski
Pedagogiki
mgr
Dorota Dziedziewicz
Pedagogiki
brak
Wykład
15
4
Ćwiczenia
15
Seminaria
-
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie z metodami, formami i programami twórczego kształcenia w fazie wczesnej i późnej adolescencji.
CELE
Poszerzenie wiadomości o właściwościach rozwojowych dzieci w fazie wczesnej i późnej adolescencji
Zapoznanie studentów ze specyfiką pracy z grupami dzieci oraz grupami młodzieży
Poznanie programów stymulujących rozwój zdolności i postaw twórczych;
Rozwijanie praktycznych umiejętności prowadzenia zajęć twórczych
Przygotowaie studentów do samodzielnego konstruowania programów autorskich zajęć twórczych z dziećmi oraz
młodzieżą
METODY DYDAKTYCZNE
Metody podające
Metody aktywizujące
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Właściwości rozwojowe dzieci w fazie wczesnej i późnej adolescencji – specyfika rozwoju poznawczego, emocjonalnego,
społecznego; zadania rozwojowe; kryzysy „w tworzeniu”; stymulatory i inhibitory twórczego rozwoju; znaczenie środowiska –
konteksty rozwoju
2. Programy edukacyjne:
Kreatywne Rozwiązywanie Problemów w praktyce edukacyjnej:
Odyssey of the Mind (Odyseja Umysłu)
Destination Imagination (Oczyma Wyobraźni)
Future Problem Solving Program – P. E. Torrance
Programy stymulowania zdolności, postaw twórczych dzieci i młodzieży:
Porządek i Przygoda - lekcje twórczości – A. Borzęcki, K. Okraszewski, B. Rakowiecka, K. J. Szmidt.
Trening twórczości – E. Nęcka, J. Orzechowski, A. Słabosz, B. Szymura.
Trening kreatywności – K. J. Szmidt
CORT Thinking lessons - E. de Bono
Creative Thinking and Problem Solving for Young Learners – K. Meador
The Khatena Training Method – J. Khatena
Pardue Creative Thinking Program – J. F. Feldhusen
Programy rozwijanie zdolności myślenia krytycznego, zdolności poznawczych
Teaching for successful intelligence – R. J. Sternberg, E. L. Grigorenko
Program edukacyjny Filozofia dla dzieci – M. Lipman, A. M. Sharp, F. S. Oscanyan
Stymulowanie twórczości poprzez działania artystyczne
Program Działania twórcze - twórczość wspomagająca rozwój - W. Karolak
Projekt Zero - Harvard Graduate School of Education
polskie i międzynarodowe projekty artystyczne (edukacyjne)
167
PE_DZ
3. Metody aktywizujące
4. Metodyczne wskazówki dotyczące prowadzenia lekcji, warsztatów, zajęć w zakresie stymulowania zdolności oraz postaw
twórczych dzieci i młodzieży
5. Projektowanie zajęć twórczych skierowanych do dzieci i młodzieży
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Borzęcki, A., Okraszewski, K., Rakowiecka, B., Szmidt, K. J. (1995). Program edukacyjny Porządek i Przygodalekcje twórczości. Warszawa: WSiP. Część 1 i 2.
Karolak, W. (2002). Działania twórcze. Twórczość wspomagająca rozwój. Łódź: Wydawnictwo WSHE.
Lipman, M., Sharp, A. M., Oscanyon, F. S. (1997). Filozofia w szkole. Warszawa: CODN.
Nęcka, E., Orzechowski, J., Słabosz, A., Szymura, B. (2005). Trening twórczości. Gdańsk: GWP.
Sternberg, R. J., Spear-Swerling, L. (2003). Jak nauczyć dzieci myślenia. Gdańsk: GWP.
Szmidt, K. J. (2008). Trening kreatywności. Podręcznik dla pedagogów, psychologów i trenerów grupowych.
Gliwice: Wydawnictwo Helion.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Khatena, J. (2000). Enhancing Creativity of Gifted Children: A Guide for Parents and Teachers. Hampton Press,
Inc., Creeskill, New Yersey.
Meador, K. S. (1997). Creative Thinking and Problem Solving for Young Learners. Englewod: Teacher Ideas
Press.
Myers, R. E., Torrance, P. (2002). What Next? Futuristic Scenarios for Creative Problem Solving. Prufrock Press.
Sternberg, R. J., & Grigorenko, E. L. (2000). Teaching for successful intelligence. Arlington Heights, IL: Skylight
Training and Publishing Inc.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1.
2.
3.
Ocena z referatu
Ocena z kolokwium
Ocena z egzaminu
168
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
3-4
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
TRENING TWÓRCZOŚCI
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2TRT
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Ewa Wiśniewska
Wykład
Ćwiczenia
75
Pedagogiki
Seminaria
ZO
5
ZAŁOŻENIA
Zajęcia odbywają się w formie treningu grupowego, który służyć ma pobudzaniu i rozwijaniu zdolności twórczych uczestników.
CELE
- rozwijanie zdolności twórczych studentów;
- pobudzanie motywacji do podejmowania działań twórczych; stwarzanie okazji do ich realizacji, zdobywanie dyspozycji
autokreacyjnych oraz pobudzanie ciekawości poznawczej
- wzmacnianie poczucia sprawstwa, własnej wartości oraz samoświadomości;
- nabywanie umiejętności rozwiązywania problemów i przełamywanie barier poznawczych, emocjonalno - motywacyjnych i
społecznych;
- rozwijanie umiejętności interpersonalnych;
- pobudzanie, rozwijanie i doskonalenie umiejętności projektowania sytuacji twórczych
METODY DYDAKTYCZNE
warsztat; aktywne metody pracy grupowej; metody twórczego rozwiązywania problemów; gry symulacyjne; dyskusje; film
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Budowanie samoświadomości - metody niekonwencjonalnego poznawania siebie i innych, odkrywanie swoich zalet i wad,
określanie celów, potrzeb, planów
2. Ćwiczenia ekspresji (poprzez różne środki wyrazu – plastyczne, muzyczne, teatralne, literackie), elementy zaczerpnięte z
arteterapii, dramy kreatywnej
3. Budowanie klimatu grupowego sprzyjającego tworzeniu (współdziałanie, budowanie zaufania, komunikowanie się, atmosfera
grupowa, budowanie emocji filokreatywnych, uczenie się przez zabawę)
4. Stymulowanie motywacji do działań twórczych (motywacji wewnętrznej, potrzeby tworzenia, wytrwałości, znaczenia działań
twórczych w życiu człowieka) i rozwijanie wiary we własne możliwości kreacji, dyspozycji autokreacyjnych
5. Przełamywania barier - poznawczych, emocjonalno-motywacyjnych, psychospołecznych – elementy treningu abarietycznego
6. Rozwijanie ciekawości poznawczej, wrażliwości na problemy, zdolności zadawania pytań, poszukiwania sprzeczności, ćwiczenia
prowadzące do niestandardowego wglądu w rzeczywistość, otwartości na doświadczenie
7. Stymulowanie zdolności poznawczych:
•
antycypowania, dokonywania skojarzeń, abstrahowania, klasyfikowania i uogólniania, transformowania,
metaforyzowania, myślenia dedukcyjnego, myślenia indukcyjnego (szczególnie myślenie przez analogie);
•
stymulowanie płynności, giętkości i oryginalności myślenia;
7. Ćwiczenia wyobraźni twórczej; twórcze wizualizacje;
8. Twórcze rozwiązywanie problemów
•
Etapy rozwiązywania problemów: odkrywanie celów, faktów i problemów; różnorodne metody znajdowania
pomysłów i idei; techniki oceniania pomysłów;
•
Heurystyki
9. Projektowanie grupowych i własnych działań twórczych
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Nęcka, E. (1994).TROP... Twórcze rozwiązywanie problemów. Kraków: Oficyna Wyd. Impuls.
Proctor, T. (2002). Twórcze rozwiązywanie problemów. Gdańsk: GWP.
169
PE_DZ
Szmidt, K. J. (2008). Trening kreatywności. Podręcznik dla pedagogów, psychologów i trenerów grupowych.
Gliwice: Wydawnictwo Helion.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Góralski, A. (1980). Zadanie Metoda Rozwiązanie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne.
Karolak, W. (2002). Działania twórcze. Twórczość wspomagająca rozwój. Łódź: Wydawnictwo WSHE.
Karolak, W. (2000). Sztuka jako zabawa. Zabawa jako sztuka. Warszawa: Wydawnictwo CODN.
Kujawski, J. (2002). Piramida Hipotez. Skrypt.
Kujawski, J. (2002). Stymulowanie twórczego myślenia poprzez wykorzystanie technik plastycznych,
dramaturgicznych, literackich - ćwiczenia. W: W. Dobrołowicz, M. Karwowski (red.) W stronę kreatywności.
Warszawa: Wyd. APS.
Treffinger D. J., Isaksen, S. G., Dorwal, K. B. Kreatywne rozwiązywanie problemów. Radom: Ośrodek
Kształcenia i Doskonalenia Kadr Instytutu Technologii Eksploatacji.
obecność na zajęciach; praca zaliczeniowa;
170
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
4
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
Dr
Maciej Karwowski
Mgr
Jacek Gralewski
Zaliczony kurs z dydaktyki ogólnej
Zaliczony kurs z organizacji szkoleń dla biznesu
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
METODYKA KSZTAŁCENIA
TWÓRCZEGO OSÓB DOROSŁYCH
Wykład
15
ZO
6
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Ćwiczenia
45
2009/2010
100S-1E2MKO
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot ma przygotować studentów do prowadzenia sesji twórczego rozwiązywania problemów z osobami
dorosłymi
CELE
Zapoznanie studentów z prawidłowościami pracy grup twórczego myślenia.
Rozwijanie praktycznych umiejętności organizacji i zarządzania grupami twórczego myślenia.
Zapoznanie się z prawidłowościami prowadzenia sesji twórczego rozwiązywania problemów.
Nauka posługiwania się wybranymi metodami twórczego rozwiązywania problemów.
Przygotowanie do samodzielnego konstruowania metod heurystycznych.
Poszerzenie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych związanych z prowadzeniem treningów twórczości dla
osób dorosłych.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykłady
Dyskusje
Prezentacje
Symulacje
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Modele tworzenia i funkcjonowania grup twórczego myślenia
Treści szczegółowe: wielkość, skład, różnorodność, znajomość problematyki, przygotowanie uczestników, role grupowe,
najważniejsze osoby w grupie twórczej, zadania lidera grupy twórczej, zarządzanie grupą twórcza, interakcje i komunikacja w
grupie twórczej, spójność i integracja, normy grupowe; zadania prowadzącego grupę osób dorosłych.
2. Model efektywnej grupy inwentycznej
3. Mechanizmy zwiększające i zmniejszające skuteczność pracy grup twórczych
Treści szczegółowe: polaryzacja grupowa, syndrom myślenia grupowego, synergia.
4. Metodyka prowadzenia sesji twórczego rozwiązywania problemów
Treści szczegółowe: etapy rozwiązywania problemów, zasady prowadzenia sesji inwentycznych, metody preparacji problemu,
zarys metod rozwiązywania problemów, metody oceny pomysłów, projektowanie sesji inwentycznych, metodyka twórczego
rozwiązywania problemów.
5. Posługiwanie się metodami twórczego rozwiązywania problemów
Treści szczegółowe: metodyka posługiwania się metodami twórczego rozwiązywania problemów: burza mózgów, superpozycje,
SCAMPER, analiza morfologiczna, piramida skojarzeń, synektyka,
6. Uwagi o konstruowaniu metod heurystycznych
Treści szczegółowe: ogólne zasady konstrukcji metod heurystycznych, proces twórczy a rozwiązywanie zadań.
7. Metodyka pracy grupami składającymi się z osób dorosłych
Treści szczegółowe: radzenie sobie z problemami; radzenie sobie z zakłócającymi zachowaniami członków grupy; repertuar
interwencji u prowadzącego grupę, metody aktywizowania grupy; prowokowanie dyskusji; zarządzanie konfliktem.
8. Sytuacje trudne w pracy z osobami dorosłymi uczestniczącymi w treningach twórczości
171
PE_DZ
Treści szczegółowe: sytuacje wynikające z błędów w przygotowaniu; sytuacje wynikające z czynników niezależnych od trenera;
sytuacje powstające w trakcie warsztatu.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA












LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU


Antoszkiewicz, J. D. (1998). Rozwiązywanie problemów firmy. Praktyka zmian. Warszawa: Poltext,
rozdziały: 5, 6, 7, 8.
Brocławik, K. (1991). Model efektywnej grupy synektycznej. [W:] A. Tokarz (red.). Stymulatory i
inhibitory aktywności twórczej. Kraków: Wydawnictwo UJ.
Chybicka, A. (2006). Psychologia twórczości grupowej. Jak moderować zespoły twórcze i zadaniowe.
Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Kozielecki, J. (1969). Rozwiązywanie problemów. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw
Szkolnych.
Nęcka, E. (1994). Trop… Twórcze Rozwiązywanie Problemów. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Treffinger D. J., Isaksen, S. G., Dorwal, K. B. Kreatywne rozwiązywanie problemów. Radom: Ośrodek
Kształcenia i Doskonalenia Kadr Instytutu Technologii Eksploatacji.
Góralski, A. (1980). Kształtowanie grup twórczego myślenia. [W:] A. Góralski (red.). Zadanie metoda
rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia zbiór 3. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne,
s.56-87.
Góralski, A. (1980). Uwagi o konstruowaniu metod heurystycznych. [W:| A. Góralski (red.). Zadanie
metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia zbiór 3. Warszawa: Wydawnictwa NaukowoTechniczne, s.210-215.
Góralski, A. (1980). Twórcze rozwiązywanie zadań. Warszawa: PWN, rozdziały: 4, 5.
Proctor, T. (2002). Twórcze rozwiązywanie problemów. Gdańsk: GWP.
Robson, M. (2005). Grupowe rozwiązywanie problemów. Warszawa: Polskie Wydawnictwo
Ekonomiczne, rozdziały 1 – 12.
Ujwary-Gil, A. (2004). Inwentyka, czyli kreatywność w biznesie. Wybrane zagadnienia. Nowy Sącz:
Wyższa Szkoła Biznesu – National-Louis University
Altszuller, H. (1972). Algorytm wynalazku. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Karwowski, M. (2003). Twórcze przewodzenie. Warszawa: Instytut Przedsiębiorczości i
Samorządności.
Praca zaliczeniowa
172
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
4
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
REKLAMA
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ROK AKADEMICKI
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2REK
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Izabela Lebuda
Wykład
2009/2010
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Seminaria
2
ZAŁOŻENIA
Po ukończeniu zajęć studenci rozumieją mechanizmy działania reklamy, znają podstawy i cykl projektowani przekazu reklamowego,
potrafią wykorzystać zdobytą wiedzę w działaniach pedagogicznych
CELE
1.
2.
3.
Zapoznanie uczestników z podstawami psychologii reklamy;
Zaprezentowanie znaczenia kreatywności w reklamie;
Wyposażenie w podstawowy aparat pojęciowy branży reklamowej.
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
REKLAMA W SZERSZYM TLE MARKETINGOWYM: miejsce reklamy w komunikacji marketingowej i społecznej, reklama
jako komunikat perswazyjny – przegląd modeli komunikacyjnych; klasyczne modele działalności reklamy (AIDA, AIDCAS,
DAGMAR); reklama produktowa i reklama wizerunkowa; reklama komercyjna i społeczna.
DO KOGO I JAK – CZYLI O PRZEKAZIE I TARGECIE: pojęcie targetu mediowego; segmentacje psychologiczne,
demograficzne i psychograficzne – kilka przykładów; marki kierowane do poszczególnych segmentów; konsekwencje
określonej grupy docelowej – forma, format i treść komunikatu; pojęcie consumer insight jako kluczowej przesłanki
komunikacyjnej w dotarciu do konsumentów; dzieci i młodzież jako grupa docelowa.
PSYCHOLOGICZNE ASPEKTY DZIAŁANIA I ODBIORU REKLAMY: ogólne psychologiczne wyjaśnianie reakcji konsumenta
na reklamę – behawioryzm, psychologia postaci, psychoanaliza, psychologia społeczna (teorie atrybucji); procesy
poznawcze – percepcja, uwaga, warunkowanie klasyczne, przetwarzanie informacji, pamięć, wyobraźnia, język; emocje w
reklamie – siła i kierunek emocji a odbiór reklamy.
PROCES TWORZENIA REKLAMY: cykl planowania reklamy King; konstruowanie briefu; tworzenie storyboardu; realizacja
reklamy.
BADANIE REKLAMY – OD KONCEPTU DO EGZEKUCJI: rola badań na każdym etapie tworzenia reklamy – od wstępnych
konceptów po gotowe reklamy; znaczenie badań jakościowych i ilościowych; przykłady z FGI, przykłady ilościowych
metod standaryzowanych (LINK); przykłady badania animatików, storybordów i moudbordów; znaczenie badań
trackingowych – jak długo powinna być emitowana reklama, żeby działała najskuteczniej.
KREATYWNOŚĆ W REKLAMIE: reklama jako wytwór twórczy – kryteria oceny; problem kreatywności versus
efektywności reklamy (przykłady różnych konfiguracji); kreatywność reklamy a jej rozpoznanie; impakt i perswazyjność;
strategie twórczości w działalności reklamowej; jakie reklamy uznajemy za twórcze i dlaczego na bazie badań; reklama
partyzancka.
PROWOKACJA W REKLAMIE: kampanie reklamowe Benettona; nurt w reklamie „kobieta do zjedzenia, kobieta do wypicia”
zaskoczenie jako element prowokacji; tabu w reklamie.
REKLAMA PODPROGOWA: historia reklamy podprogowej; reklama podprogowa a nieuświadomione oddziaływanie
173
PE_DZ
9.
10.
11.
reklamy.
CZY REKLAMA PEŁNI ROLĘ WYCHOWAWCZĄ? Film dokumentalny „Czeski sen” Víta Klusáka i Filipa Remunda jako
podstawa do debaty nad wpływem reklamy na ludzkie dążenia, zachowania i postawy.
MEDIA W REKLAMIE – CECHY CHARAKTERYSTYCZNE, PRZYKŁADY, WYZNACZNIKI EFEKTYWNOŚCI: reklama
telewizyjna; reklama radiowa; reklama prasowa; reklama zewnętrzna; reklama internetowa; nietypowe media reklamowe
ASPEKT PRAWNY REKLAMY-PRZEPISY DOTYCZĄCE REKLAMY I ASPEKT ETYCZNY REKLAMY: Kodeks cywilny;Ustawa o
prawach autorskich (DZU. z 2000 Nr 80, poz. 904); Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (DZU. z 2003 Nr 153,
poz. 1503; Kodeks postępowania w dziedzinie reklamy Międzynarodowego Stowarzyszenia Reklamy w Polsce ( IAAAInternational Advertising Association); Zasady etyki w reklamie politycznej Międzynarodowe Stowarzyszenia Reklamy w
Polsce; Reguły powadzenie interesów Porozumienia Agencji Reklamowych w Polsce; Kodeks postępowania w dziedzinie
reklamy zewnętrznej; Zasady Reklamy amerykańskiej Federacji reklamy; Normy Postępowania Amerykańskiego
Stowarzyszenia Agencji Reklamowych (American Association of Advertising Agencies); Kodeks Telewizyjny i Radiowy
Amerykańskiego Krajowego Stowarzyszenia Elektronicznych Środków przekazu; Etyka w Reklamie- dokument Papieskiej
rady ds. środków społecznego przekazu 22 luty 1997.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
2.
3.
4.
5.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Doliński, D. (2003). Psychologiczne mechanizmy reklamy. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne.
Kall, J. (2002). Reklama. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
Lindstrom, M. (2005). Dziecko reklamy. Warszawa: Świat Książki.
Murdoch, A. (2003). Kreatywność w reklamie. Warszawa: PWN.
Noga-Bogomilski, A., Maison, D.(2007) Badania marketingowe. Od teorii do praktyki. Gdańsk:
Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
1.
Burtenshaw, K., Mahon, N., Barfoot, C. (2007). Kreatywna reklama. Warszawa: Wydawnictwo
Naukowe PWN.
2. Falkowski, A., Tyszka, T. (2003). Psychologia zachowań konsumenckich. Gdańskie
3. Fallon, P., Senn, F. (2007). Siła kreacji w reklamie. Marka soczysta jak pomarańcza. Gliwice:
Wydawnictwo Helion.
4. Heat, R. (2006). Ukryta moc reklamy. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
5. Jones, J. P. (red. – 2004). Jak działa reklama. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
6. Kotler, P. (1994). Marketing. Warszawa: Gebethner & Ska.
7. Laszczak, M. (2000). Psychologia przekazu reklamowego. Kraków: Wydawnictwo
Profesjonalnej Szkoły Biznesu.
8. Szymura, B., Horbaczewski, T. (2005). Poznawcze uwarunkowania skuteczności wizualnego
przekazu reklamowego. [W:] M. Kossowska, M. Śmieja, S. Śpiewak (red.), Społeczne ścieżki
poznania. (s. 171-179). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Opracowanie kampanii reklamowej wybranego produktu
174
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
4
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
PEDAGOGIKA SUKCESU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2PSU
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Izabela Lebuda
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Seminaria
ZO
4
ZAŁOŻENIA
Zajęcia przygotowują studentów do planowania kariery zawodowej własnej i innych osób, przygotowują do analizy sytuacji
edukacyjnej pod kątem strategii i wzorców osiągania sukcesu.
1.
2.
3.
4.
CELE
Poznanie podstawowych pojęć, prawidłowości i zasad osiągania sukcesu zawodowego;
Przegląd współczesnych badań dotyczących sukcesu zawodowego;
Zapoznanie z wybranymi metodami i technikami zwiększającymi efektywność pracy;
Przygotowanie do opracowania własnego planu sukcesu zawodowego.
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Sukces -informacje wprowadzające – definicje, typologie, spory wokół terminu.
Sylwetka człowieka sukcesu- przegląd badań;
Główne predykatory osiągania sukcesu i poczucia sukcesu w świetle literatury psychologicznej, pedagogicznej i
socjologicznej;
Atrybucje sukcesu i ich znaczenie dla osiągania wyznaczonych celów;
Przegląd badań dotyczących sukcesu;
Sukces w pracy pedagoga: przegląd badań, sylwetka nauczyciela sukcesu;
Psychologia pozytywna a psychopedagogika sukcesu dobrostan psychiczny; korelaty poczucia szczęścia; dobrostan
psychiczny jako przyczyna pomyślności życiowej; osobowość szczęśliwego człowieka;
Strategie planowania kariery zawodowej: wyznaczanie celów i planów życiowych, zarządzanie czasem, efektywne
strategie radzenia sobie ze stresem, wzbudzanie motywacji;
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Blok, F. (2005). Wzór sukcesu w społeczeństwie polskim w okresie transformacji społecznoustrojowej. Annales, 8(1), 87- 96.
Czapiński, J. (2005a). Czy szczęście popłaca? Dobrostan psychiczny jako przyczyna pomyślność i
życiowej. W: J. Czapiński (red.), Psychologia pozytywna, Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach
człowieka(s.51-102). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Czapiński, J. (2005b). Osobowość szczęśliwego człowieka. W: J. Czapiński (red.), Psychologia
pozytywna, Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach człowieka (s.51-102). Warszawa:
Wydawnictwo Naukowe PWN.
Dąbek, M., Jarmuż, S., Witkowski, T. (1994). Tajemnice polskiego menedżera. Charakterystyka
psychologiczna. W: S. Witkowski (red.), Psychologia sukcesu. (s. 16-26). Warszawa: Wydawnictwo
Naukowe PWN.
Firkowska– Mankiewicz, A. (1997). Czym jest sukces dla współczesnego Polaka. Kontekst
socjodemograficzny i psychospołeczny. W: H. Domański, A. Rychard (red.), Elementy nowego
ładu.(s. 303-330). Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.
Firkowska-Mankiewicz, A (1999). Zdolnym być… Kariery i sukces życiowy warszawskich
175
PE_DZ
trzydziestolatków. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.
Fisher, R. , Ury, W., Patron, B. (2004). Dochodząc do tak. Negocjowanie bez poddawania się.
Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
8.
Gładys – Jakóbiak, J. (2005). Różne oblicza i uwarunkowania sukcesu we współczesnej Polsce.
Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie.
9.
Grzeszczyk, E. (2003). Sukces. Amerykańskie wzory - polskie realia. Warszawa:. Wydawnictwo IFIS
PAN.
10. Łukaszewicz, R. (1979). Wyznaczniki kształtowania sukcesów zawodowych. Wrocław- WarszawaKraków- Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
11. Michalak, J., M. (2007). Uwarunkowania sukcesów zawodowych nauczycieli. Studium przypadków.
Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
12. Siekańska, M. (2004). Psychologiczne uwarunkowania sukcesów zawodowych. Przegląd
psychologiczny, 47, 3, 275-290.
13. Skarżyńska, K., Chmielewski, K. (1998). Motywacja osiągnięciowa i uwarunkowania sukcesu w
Polsce. Studia Psychologiczne, t. XXXVI, zeszyt 2, s. 95-117.
14. Słomczyński, K (red.), (2007) Kariera i sukces. Analizy socjologiczne. Zielona Góra- Warszawa:
Uniwersytet zielonogórski Instytut Filozofii i Socjologii PAN.
1.
Atkinson, J. W., Feather, N. T. (1966). A Theory of Achievement Motivation. New York: J. Wiley.
2.
Czapiński, J. (2005). Psychologia pozytywna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
3.
Czapiński, J., Panek T. (2006). Diagnoza społeczna 2005. Warunki i jakość życia Polaków. Warszawa:
Wyższa Szkoła Finansów i Zarządzania.
4.
Heszen – Niejodek (2002). Teorie stresu psychologicznego i radzenia sobie. W: J. Strelau.
Psychologia. Podręcznik akademicki, T. 3. Gdańsk: GWP, s.475 –491.
5.
Jedlewska, B. (2005). Edukacja dla sukcesu. Obszary problemów i zaniedbań, pilne wyzwania. W:
A. Kargulowi, S. M. Kwiatkowski, T. Szkudlarek (red.). Rynek i kultura neoliberalna a edukacja, (s.
131-143). Kraków: Oficyna wydawnicza „Impuls”.
6.
Luecke, R. (2006). Zarządzanie czasem Zwiększ własną produktywność i efektywność. Warszawa:
MT Biznes.
7.
Pycka, W. (1994). Zarys filozofii sukcesu. Lublin: Wydział Filozofii i Socjologii UMCS.
8.
Wolny- Peirs, M. (2005). Język sukcesu we współczesnej polskiej komunikacji publicznej. Warszawa:
Wydawnictwo Trio.
9.
Żechowska, B. (1978). Sukces zawodowy nauczyciela i jego uwarunkowania. Słupsk: Wyższa Szkoła
Pedagogiczna.
Opracowanie planu sukcesu zawodowego
Przygotowanie sylwetki nauczyciela sukcesu na podstawie wywiadu
7.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
176
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
3
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ORGANIZACJA SZKOLEŃ
DLA BIZNESU
Wykład
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Jacek Gralewski
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E2OSB
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZO
4
ZAŁOŻENIA
Przedmiot ma przygotować studentów do samodzielnego planowania oraz realizowania programów szkolenioworozwojowych dla pracowników sektora edukacji oraz przedsiębiorstw produkcyjnych, handlowych i usługowych.
CELE
Zapoznanie studentów z zasadami projektowania programów szkoleniowo-rozwojowych z zakresu szkoleń miękkich i
twardych.
Nauka umiejętności projektowania programów szkoleniowo-rozwojowych odpowiadających określonym potrzebom
szkoleniowym uczestników szkolenia.
Zapoznanie z metodyką pracy trenera.
Doskonalenie metod pracy studentów z osobami dorosłymi.
Rozwój umiejętności pracy z grupą.
Rozwój umiejętności pracy z trudnymi uczestnikami.
METODY DYDAKTYCZNE





Wykłady
Dyskusje
Prezentacje
Praca z tekstem
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
Szkolenia pracowników jako forma wspomagająca proces uczenia się i adaptacji do organizacji
Treści szczegółowe: rodzaje szkoleń i ich specyfika; szkolenia otwarte; szkolenia zamknięte; szkolenie a trening; przyczyny
organizacji szkoleń; wspieranie uczenia się przez organizację, koncepcja uczenia się przez doświadczanie D. Kolba, sytuacja
szkoleniowa i jej oddziaływanie na uczestników, kwintet szkoleniowy.
2.
Kim jest trener – czyli funkcje szkoleniowe realizowane przez prowadzącego szkolenie
Treści szczegółowe: rola trenera; funkcje szkoleniowe; zakres wiedzy i umiejętności posiadanych przez skutecznego trenera;
predyspozycje psychologiczne do pracy trenera; wymagania stawiane trenerom; umiejętności skutecznego szkoleniowca;
model typologii trenerów wg. Townsenda
3.
Etapy cyklu szkoleniowego – prezentacja modelu szkolenia
Treści szczegółowe: Przebieg cyklu szkoleniowego w zależności od rodzaju szkolenia; rozpoznanie i analiza potrzeb
szkoleniowych; projektowanie szkolenia; przygotowanie materiałów szkoleniowych; przeprowadzenie szkolenia; ocena
szkolenia.
4.
Etapy cyklu szkolniowego - rozpoznawanie i analiza potrzeb szkoleniowych (RAPS)
Treści szczegółowe: ogólne założenia RAPS; etapy RAPS: określenie wymagań stanowiska pracy – normy kwalifikacji zawodowych,
projektowanie badania potrzeb szkoleniowych; potrzeby organizacji – na poziomie wdrażania innowacji oraz doskonalenia
pracowników; potrzeby indywidualne i grupowe pracowników; ocena potrzeb szkoleniowych; osoby odpowiedzialne za
identyfikację potrzeb szkoleniowych pracowników; sposoby i metody określania potrzeb szkoleniowych; metody analizy potrzeb
szkoleniowych; wyniki RAPS – określenie celów i treści szkolenia
5. Etapy cyklu szkolniowego - planowanie i projektowanie programów-szkoleniowo rozwojowych
177
PE_DZ
Treści szczegółowe: modele uczenia się w programach szkoleniowych; style uczenia się i preferencje pracowników dotyczące uczenia
się; cele szkolenia; ustalenie treści programu szkolenia; określanie norm kompetencji uczestników szkolenia; planowanie czynności
trenera; dobór metod szkoleniowych; kolejność materiału szkoleniowego; szablon programu szkoleniowego.
6. Etapy cyklu szkoleniowego - realizacja programów szkoleniowych w miejscu pracy i poza miejscem pracy
Treści szczegółowe: metodyka pracy trenera, trener w akcji, rozpoczęcie szkolenia, identyfikacja problemów szkoleniowych,
aktywizowanie grupy, zespół trenerów, język trenera, pomoce szkoleniowe
7. Uczenie się w grupie
Treści szczegółowe: grupa i jej dynamika, praca z grupą, przestrzeń, w której odbywa się szkolenie.
8. Metody szkoleniowe
Treści szczegółowe: metody tradycyjne i aktywizujące w nauczaniu; prezentacja i doskonalenie stosowania wybranych metod
szkoleniowych: wykład, dyskusja, analiza przypadku, gry, symulacje, odgrywanie ról, e-learning, pytania i odpowiedzi, symulacje.
9. Sytuacje trudne w pracy trenera
Treści szczegółowe: sytuacje trudne wynikające z błędów w przygotowaniu, sytuacje wynikające z czynników niezależnych od
trenera, sytuacje prowokowane przez trudnych uczestników; Metody radzenia sobie z sytuacjami trudnymi.
10. Etapy cyklu szkoleniowego - ocena (ewaluacja) programów szkoleniowo-rozwojowych
Treści szczegółowe: modele oceny efektywności szkoleń Bramleya i Kirkpatricka; ogólne zasady oceny programów szkolenioworozwojowych; cztery poziomy oceny wg. Kirkpatricka – ocena reakcji, ocena procesu uczenia się, ocena zachowań, ocena wyników;
projektowanie procesu oceny; metody oceny programów szkoleniowych; oceny gorące i długoterminowe; projektowanie narzędzi
oceny programów szkoleniowych; metody analizy wyników oceny programów szkoleniowo-rozwojowych – oszacowanie wartości
szkolenia; studia przypadków wykorzystania modelu oceny programów szkoleniowo-rozwojowych.
LITERATURA
 Łaguna, M. (2008). Szkolenia. Gdańsk: GWP, rozdziały: 1, 2, 3, 4.
OBOWIAZKOWA
 Jarmuż, S., Witkowski, T. (2004). Podręcznik trenera. Wrocław: Biblioteka moderatora, rozdziały: 1, 2,
4,5, 7.
 Rae, L. (2006). Efektywne szkolenie. Techniki doskonalenia umiejętności trenerskich. Kraków: Oficyna
Ekonomiczna, rozdziały: 2, 4,5,6, 9, 10, 12.
 Rae, L. (1999). Planowanie i projektowanie szkoleń. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC Sp. z o. o.,
rozdział 1, 2, 3, 4,5,6,7.
 Aleksander, N.P. (2000). Udane szkolenie. Przewodnik szkoleń i warsztatów. Kielce: Wydawnictwo
Jedność. S. 14-22.
 Volpel, K. W. (1999). Poradnik dla prowadzących grupy. Kielce: Wydawnictwo „Jedność”, rozdział „
Psychospołeczna nauka w grupie” s. 47-71.
 Aleksander, N.P. (2000). Udane szkolenie. Przewodnik szkoleń i warsztatów. Kielce: Wydawnictwo
Jedność, s. 197-204.
 Bramley, P. (2007). Ocena efektywności szkoleń. Kraków: ABC a Wolters Kluwer Business, rozdział 8-11
s. 93-160.
 Kirkpatrick, D. L. (2001). Cztery poziomy oceny efektywności szkoleń. Warszawa: Wydawnictwo Studio
Emka, rozdział 1 „Pojęcia, zasady, wskazówki i techniki” s. 21-98.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA

Fisher, F., Tees, D. W. (1992). Poradnik szkoleniowy. Warszawa: Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej,
s. 9-94.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Kolokwium
178
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
4
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Mgr
Imię i nazwisko
MARKETING SPOŁECZNY
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
ZO
4
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2MAS
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Maciej Karwowski
Izabela Lebuda
Ćwiczenia
15
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Student po ukończonych zajęciach będzie rozumieć i umieć tworzyć strategie marketingu społecznego
CELE
1. Ukazanie roli marketingu społecznego w postmodernistycznej rzeczywistości;
2. Uświadomienie roli oddziaływań marketingowych w zmianie postaw wobec osób niepełnosprawnych;
3. Wyposażenie studentów w podstawowe umiejętności z zakresu tworzenia i analizy strategii marketingowych
ważnych w marketingu społecznym;
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
Wprowadzenie – specyfika marketingu społecznego na tle marketingu komercyjnego i politycznego; analiza kluczowych
pojęć – strategia i komunikacja marketingowa, marka, konkurencja;
Kompetencje marketera społecznego – analiza cech kluczowych dla efektywnego funkcjonowania w warunkach społecznej
komunikacji marketingowej;
Kampanie społeczne: strategie oddziaływania, awersyjność oddziaływania;
Reklama społeczna w Polsce: historia, przegląd kampanii społecznych w latach 1997-2008;
Analiza studiów przypadków kampanii społecznych – uwarunkowania efektywności, przyczyny porażek, możliwości
efektywniejszych działań;
Marketing zaangażowany społecznie a wizerunek firm;
Agencja reklamowa – agencja badawcza, firmy i fundacje – rzeczywistość działania osób zajmujących się marketingiem
społecznym;
Marketing społeczny a pedagogika – w tym pedagogika specjalna – jak wykorzystywać reklamę społeczną do zmiany
postaw wobec osób niepełnosprawnych, upośledzonych, czy chorych psychicznie...
Rola kreatywności w działaniach marketingowych;
Tworzenie kampanii społecznych o tematyce pedagogicznej;
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
2.
3.
4.
5.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
3.
4.
5.
Domachowski, W. (2003). Marketing wartości społecznych. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Maison, D., Wasilewski, P. (red.).(2008) Propaganda dobrych serc – czyli rzecz o reklamie
społecznej. Kraków: Agencja Wasilewski.
Sergeant, A. (2004). Marketing w organizacjach non profit. Kraków: Oficyna Wydawnicza.
Stasiakiewicz, M. (2003). Psychologiczne problemy społecznej reklamy. Człowiek i Społeczeństwo,
21, 13-2
Wasilewski, P. (red.).(2007) Szlachetna propaganda dobroci– czyli drugi tom o reklamie
społecznej. Kraków: Agencja Wasilewski
Budzyński, W. (1999). Reklama. Techniki skutecznej perswazji. Warszawa: Poltext.
Doliński, D. (2003). Psychologiczne mechanizmy reklamy reklamy. Gdańsk :GWP.
Jacennik, B. (2000). Perspektywy marketingu społecznego w Polsce. Nowiny Psychologiczne, 4, 2542.
Kotler, P. (1994). Marketing. Warszawa: Gebethner & Ska.
Maison, D. (2004). Utajone postawy konsumenckie. Analiza możliwości wykorzystania metody IAT.
179
PE_DZ
Gdańsk: GWP.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Opracowanie projektu działań z zakresu marketingu społecznego w dziedzinie pedagogiki
Uzyskanie co najmniej 50% punktów z testu podsumowującego wiedzę z wykładów, ćwiczeń i zalecanej
literatury
180
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR
5
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
AUTOPREZENTACJA
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3APR
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Izabela Lebuda
Ćwiczenia
15
Pedagogiki
Seminaria
ZO
1
ZAŁOŻENIA
Studenci po ukończonym kursie będą czynnie potrafili wykorzystać zasady autoprezentacji w działaniach zawodowych
1.
2.
3.
4.
CELE
Zapoznanie z zasadami efektywnej autoprezentacji;
Rozwijanie umiejętności świadomego kształtowania wizerunku;
Kształtowanie umiejętności wystąpień publicznych;
Poznanie zasad poprawnej autoprezentacji w sytuacji poszukiwania pracy;
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Wprowadzenie do tematyki zajęć: definicyjne ujecie autoprezentacji, potrzeby zaspakajane dzięki autoprezentacji, style
autoprezentacji, kto szczególnie dba o autoprezentację, atrakcyjność autoprezentacji, autoprezentacja w ujęciu
rozwojowym.
2. Taktyki autoprezentacyjne w praktyce: analiza wykorzystywania taktyk autoprezentacyjnych przez wybrane osoby
publiczne.
3. Autoprezentacja w kształtowaniu atrakcyjności interpersonalnej. Wybrane aspekty kształtowania atrakcyjności
interpersonalnej: efekt częstości kontaktów; atrakcyjność fizyczna; podobieństwa i różnice; ingracjacja; efekt zysku i strat;
teoria wymiany społecznej i równości; teoria nadmiernego uzasadnienia.
4. Komunikacja pozawerbalna w autoprezentacji. Zasady komunikacji pozawerbalnej: proksemika, kinezjetyka,
paralingwistyka, hepatyka.
5. Wystąpienia publiczne: teoria i ćwiczenia.
6. Autoprezentacja w sytuacji poszukiwania pracy: pisanie CV, listów motywacyjnych, wywieranie porządnego wrażenia na
rozmowie rekrutacyjnej.
7. Metody wpływu w autoprezentacji: manipulacje skoncentrowane na samoocenie; manipulacje wykorzystujące dysonans
poznawczy; manipulacje emocjami; manipulacje poczuciem kontroli; manipulacje oparte na wrodzonych automatyzmach;
prezentacja filmu „Jak to się robi?”.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
2.
3.
4.
5.
Aronson, E., Wilson, T. D., Alert, R. M., (1997). Psychologia społeczna serce i umysł. Poznań:
Wydawnictwo Zysk i S-ka. s. 402 – 430.
Leary, M. (2003). Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji. Gdańsk: Gdańskie
Lewandowska- Tarasiuk, E. (2001). Sztuka wystąpień publicznych, czyli jak zostać dobrym mówcą.
Warszawa: Akademia Pedagogiki Specjalnej.
Nęcki, Z. (1990). Wzajemna atrakcyjność. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Stojanowska E. (2002). Możliwości i ograniczenia w kreowaniu własnej atrakcyjności
interpersonalnej. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej
181
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Dziembaj, J. (1994). Jak sprzedać się pracodawcy. Kraków : Wydawnictwo Impuls.
Korolko, M. (1990). Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Rusinek, M. Załazińska, A. (2008). Retoryka podręczna, czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco
mówić. Kraków: wydawnictwo Znak.
naukowe PWN, (s. 121- 150).
Stojanowska, E. (2004). Czym jest autoprezentacja, komu i czemu służy?. W: E. Stanisławiak (red.),
Wybrane problemy psychologii społecznej. Warszawa: Wyższa Szkoła Pedagogiczna Towarzystwa
Wiedzy Powszechnej, s. 238 – 247.
Witkowski, T. (2004). Psycho-manipulacje, jak je rozpoznawać i jak sobie z nimi radzić. Wrocław:
Wydawnictwo Moderator.
Wojciszke, B. (2006). Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej. Warszawa: Wydawnictwo
Naukowe Scholar, s. 164-174, s. 278-293.
Prezentacja własnej osoby na forum grupy
Wykonanie prac semestralnych
182
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR
5
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
100S-1E3JBT
JAKOŚCIOWE BADANIA TWÓRCZOŚCI KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Mgr
Izabela Lebuda
Pedagogiki
Znajomość metodologii badań pedagogicznych
Wykład
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Po zakończeniu zajęć studenci powinni umieć krytycznie czytać teksty naukowe oparte na jakościowej analizie danych, zaplanować i
wykonać jakościowe badania twórczości korzystając z całego repertuaru dostępnych metod badawczych
CELE
Poszerzenie wiadomości o metodach i technikach identyfikacji potencjału twórczego
Zapoznanie studentów z podejściem jakościowym w badaniach twórczości
Zapoznanie studentów z procedurami postępowania badawczego w zależności od postawionych celów badawczych
Rozwijanie praktycznych umiejętności prowadzenia badań, analizy i prezentacji wyników
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Perspektywa fenomenologiczna, podejście hermeneutyczne, myśl ponowoczesna, dialektyka. Natura danych
jakościowych. Problemy pomiaru i analizy danych jakościowych.
Badania jakościowe w nauce i praktyce. Kwestie etyczne w badaniach jakościowych. Interakcja badacz – osoba badana.
Charakterystyka badacza.
Obserwacja – rodzaje obserwacji, techniki próbek obserwacyjnych, skale szacunkowe, arkusze obserwacyjne; ocena
kreatywności – obserwacja twórczych działań w sytuacji zabawowo- zadaniowej
Action research - badania w działaniu; metody pomiaru jakości oddziaływań długoterminowych i projektowania zmian
na przykładzie treningów twórczości.
Wywiad – rodzaje wywiadów; etapy wywiadu; struktura wywiadu i dobór tematyki; rodzaje pytań i ich funkcje; obszary
zastosowań w badaniach twórczości; najczęstsze błędy badaczy.
Metoda biograficzna – badania D. K. Simontona, A. M. Ludwiga; skala twórczości życiowej Lifetime Creativity Scales LCS R.
L. Richards
7.
Projekcyjne techniki badania postaw – zjawisko projekcji; techniki i metody projekcyjne stosowane w psychologii;
zogniskowane wywiady grupowe (focus group interview, FGI) w badaniach marketingowych; metoda sceno testu.
8.
Ocena wytworu twórczego – technika oceny konsensualnej Consensual Assessment Technique CAT T. Amabile; skala
semantyczna oceny dzieł twórczych Creative Product Semantic Scale CPSS – S. Besemer, K. O’Quin
9.
Portfolio jako metoda obserwacji zmian w rozwoju – analiza zgromadzonych wytworów
10. Badania socjometryczne – badanie stosunków społecznych w grupach
11. Projekty badań własnych – terenowych. Etapy procesu badawczego. Problemy i pytania badawcze. Zmienne i ich
operacjonalizacja. Konstruowanie narzędzi badawczych. Przetestowanie narzędzia w pilotażu i badanie właściwe. Analiza
materiału badawczego. Raport z badań. Prezentacja wyników badań
183
PE_DZ
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.
2.
3.
4.
5.
6.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
3.
4.
5.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Kubicka, D. (2005). Strategie i techniki badania twórczości. W: A. Tokarz (red.), W poszukiwaniu
zastosowań psychologii twórczości. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, s. 125153.
Kubicka, D. (2003). Twórcze działania dziecka w sytuacji zabawowo - zadaniowej. Kraków:
Wydawnictwo UJ.
Lebuda, I, Wiśniewska, E. (2009). Wywiad i jego zastosowanie w badaniach twórczości, W: M.
Karwowski (red.), Identyfikacja potencjału twórczego: teoria, metodologia, diagnostyka (s. 153174). Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
Maison, D. (2001). Zogniskowane wywiady grupowe. Jakościowe metody badań marketingowych.
Warszawa: PWN.
Szmidt, K., J. (2007). Pedagogika twórczości. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne,
s.327-389.
Wiśniewska, E., Lebuda, I. (2009) Obserwacja w diagnozowaniu kreatywności W: M. Karwowski
(red.), Identyfikacja potencjału twórczego: teoria, metodologia, diagnostyka (s.175-196). Warszawa:
Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
Babbie, E. (2008). Podstawy badań społecznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 3643,103-135,320-352, 421-446.
Czerepaniak-Walczak, M. (1998). Badanie w działaniu- fanaberia czy konieczność? Integrowanie
poznania i zmiany jako wyróżnik profesjonalizmu nauczycielskiego. W:A. Siemak-Tylikowska, H.
Kwiatkowska, S. M. Kwiatkowski (red.), Edukacja nauczycielska w perspektywie wymagań
zmieniającego się świata (s. 287-303). Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Karwowski, M. (2002). Zastosowanie zogniskowanych wywiadów grupowych do badania
postrzegania osób kreatywnych. Edukacyjne Dyskursy .
Łobocki, M. (2007). Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych. Kraków: Oficyna
Wydawnicza „Impuls”.
Łobocki, M. (2009). Metody i techniki badań pedagogicznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza
„Impuls”.
Zaprojektowanie, przeprowadzenie, opracowanie i prezentacja autorskich jakościowych badań twórczości.
184
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR
5
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
dr
Imię i nazwisko
WARSZTATY PLASTYCZNE
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3WPL
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Tomasz Sadlej
Ćwiczenia
15
Edukacji Artystycznej
Seminaria
ZO
1
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie z technikami plastycznymi stosowanymi w pracy z osobami w różnym wieku
CELE
Przygotowanie studentów do organizowania pracowni i prowadzenia zajęć plastycznych
METODY DYDAKTYCZNE
Warsztat, zajęcia plastyczne
TREŚCI PROGRAMOWE
1)
2)
3)
4)
5)
6)
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Zasady planowania procesu dydaktycznego w plastyce
Zagadnienia, treści i cele wychowania i kształcenia plastycznego.
Rodzaje technik plastycznych
Dobór tematów i sposobu inspiracji do określonego problemu plastycznego, techniki plastycznej, wieku i
możliwości uczestnika zajęć, a także jego potrzeb kompensacyjno-korekcyjnych
Rozwój twórczości plastycznej dzieci i młodzieży
Trening artystyczny
1. Arnhem R (2004) Sztuka i percepcja wzrokowa. Gdańsk
2. Lowenfeld V.,Brittain L. W (1977) Twórczość a rozwój umysłowy dziecka. Warszawa , PWN
3. Jabłońska A. (2004) Techniki plastyczne dla dzieci. Warszawa
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaprojektowanie, przeprowadzenie, opracowanie i prezentacja autorskich prac plastycznych.
185
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR
5
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
WARSZTATY MUZYCZNE
Wykład
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3WMU
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Dominika Stygar- Kwas
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZO
1
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie z problematyką procesów muzyczno-edukacyjnych, podstawowymi zasadami organizacji i prowadzenia zajęć muzycznorychowych
CELE
Przygotowanie studentów do prowadzenia różnorodnych zajęć muzyczno-ruchowych z dziećmi , opanowanie podstawowych
umiejętności z zakresu muzyki
METODY DYDAKTYCZNE
Warsztat, zajęcia muzyczno-ruchowe, spiew
TREŚCI PROGRAMOWE
1)
2)
3)
4)
5)
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Miejsce i rola edukacji muzycznej w kształceniu jednostki
Formy i metody prowadzenia zajęć muzycznych
Merytoryczno-metodyczne przygotowywanie zajęc
Formy ruchu z muzyką: zabawy ruchowe ze śpiewem, z rekwizytem, spontaniczna ekspresja ruchowa, gra na
instrumentach, spiew.
Struktura zajęc muzycznych: spiew, audiacja muzyczna
1. Przychodzinska M.(1989) Wychowanie muzyczne- idee, tresci, kierunki rozwoju . WSiP
Warszawa
2. Michalski A (red) Nowe koncepcje edukacji muzycznej. Bydgoszcz, 2002
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaprojektowanie, przeprowadzenie, opracowanie i prezentacja zajęc muzyczno-ruchowych.
186
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR
5
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
mgr
Imię i nazwisko
WARSZTATY TEATRALNE
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3WTE
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Magdalena Ostolska
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZO
1
ZAŁOŻENIA
opanowanie umiejętności prowadzenia zajęć grupowych
CELE
świadome kreowanie swojej osoby we wszelkiego rodzaju wystąpieniach publicznych
umiejętność panowania nad stresem
właściwa emisja i higiena głosu
wyrazistość wymowy i umiejętność prawidłowego wysławiania się
umiejętność pracy nad tekstem literackim
pobudzenie zdolności empatycznych i umiejętność okazywania emocji
uświadomienie własnych możliwości
METODY DYDAKTYCZNE
Warsztat teatralne
-
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
nauczenie prawidłowego oddechu, który jest podstawą dobrej i świadomej emisji głosu, poprzez ćwiczenia z tego zakresu.
praca nad dykcją i wyrazistością wymowy z wykorzystaniem typowo aktorskich zadań
próba opanowywania wszelkich objawów stresu związanego z wystąpieniami publicznymi
ćwiczenie umiejętności wystąpień publicznych
kreowanie siebie w zależności od sytuacji i potrzeb
pobudzanie empatii poprzez wnikliwą analizę ról granych przez siebie i kolegów (na podstawie wymyślanych
samodzielnie etiud aktorskich ćwiczeń dramowych i istniejących tekstów literackich).
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Jadwiga Skupnik- Kurowska: Wyrazistość mowy scenicznej- wybór tekstów do ćwiczeń; PWST w Krakowie
1990.
oprac. Zenon Klemensiewicz, uzupełnił Stanisław urbańczyk :Prawidła poprawnej wymowy polskiej; Baran i
Suszyński, Kraków 1995.
Styczek Jrena: Logopedia ; PIW 1980
Miodek Jan : Rzecz o języku; Ossolineum, Wrocław 1983
Michaił A. Czechow: O technice aktora; AKSHA 1995
- pamięciowe opanowanie wybranego fragmentu wiersza lub prozy
interpretacja tekstu
- prezentacja tekstu przed grupą i prowadzącym
Kryteria ocen:
aktywne uczestnictwo w zajęciach
postęp jakiego dokonał student od pierwszych do ostatnich zajęć
 stopień przygotowania tekstu na zaliczenie opanowanie pamięciowe, interpretacja,
wyrazistość mowy i emisja głosu
-
187
PE_DZ
Specjalność: DORADZTWO ZAWODOWE (DZA)
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika specjalna
Doradztwo zawodowe
I stopnia
II
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr hab. Prof.
APS.
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ZAWODOZNAWSTWO
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
o
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E1ZAW
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Urszula Jeuszka
Pedagogiki
Pedagogika społeczna, psychologia, etyka.
Wykład
30
Egzamin
Ćwiczenia
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot umożliwia zdobycie wiedzy o zawodach, ich powstawaniu, rozwoju lub zanikaniu, o klasyfikacjach zawodów, o zmianach
w treściach i charakterze pracy w zawodach, o wymaganiach zawodów w zakresie cech psychofizycznych kandydata do zawodu.
Wiedza ta stanowi podstawowe narzędzie pracy umożliwiające wspieranie innych osób w sprawnym działaniu w obszarze edukacji
zawodowej i rynku pracy.
CELE
Opanowanie podstawowych pojęć i zagadnień zawodoznawstwa; poznanie elementów tworzących zawód; analiza kryteriów
grupowania i klasyfikacji zawodów; ukazanie przemian zawodów; poznanie dokumentów zawodoznawczych, przedstawienie
aksjologicznej legitymizacji zawodów
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, dyskusja dydaktyczna, prezentacje multimedialne.
TREŚCI PROGRAMOWE
Pojęcie i przedmiot zawodoznawstwa

zawodoznawstwo – wiedza o zawodach, zadania zawodznawstwa

podstawowe pojęcia zawodoznawstwa: praca, zawód, specjalność, zadanie zawodowe, kwalifikacje zawodowe, standard
kwalifikacji zawodowych

teoretyczne podstawy zawodoznawstwa: teoria podziału pracy ludzkiej, teorie pracy zawodowej, teorie potrzeb ludzkich,
teoria czynności ludzkich, teorie wyboru zawodu, teorie uczenia się zawodu

badania zawodoznawcze, współczesne problemy badawcze zawodoznawstwa
Wyodrębnianie zawodów

badanie pracy - badanie czynności zawodowych na stanowisku pracy

poziomy podział pracy – grupowanie czynności zawodowych i umiejętności dla zawodu

analiza pracy w zawodzie jako metoda badań zawodoznawstwa

zawód jako fenomen kultury wynikły z podziału pracy
Konstytutywne i konsekutywne cechy zawodu.

konstytutywne cechy zawodu

konsekutywne cechy zawodu

kontekst pedagogiczny zawodu
Kryteria klasyfikacji i klasyfikacje zawodów. Przykłady różnych klasyfikacji.

kryteria klasyfikacji zawodów: kryterium zainteresowań i preferencji zawodowych (typologiczna teoria zachowań
zawodowych Hollanda), potrzeb człowieka (Hippocka i Maslowa), doświadczeń rodzinnych (Anny Roe), przedmiotu pracy
(człowiek-człowiek, człowiek - dane/informacje, człowiek -technika, człowiek - przyroda, człowiek - obraz artystyczny),
kategorii zadań zawodowych i stopnia odpowiedzialności, jaki jest wymagany przy wykonywaniu zadań zawodowych

Międzynarodowa Klasyfikacja Zawodów ISCO-88 i ISCO-88 (COM)

klasyfikacja zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy, tzw. klasyfikacja gospodarcza

klasyfikacja zawodów szkolnictwa zawodowego, tzw. klasyfikacja szkolna
Dokumentacja zawodoznawcza.
188
PE_DZ
charakterystyki zawodu, ich rodzaje i funkcje
struktura charakterystyki kwalifikacyjnej, opisu zawodu oraz teczki informacji o zawodzie jako przykładu charakterystyki
zawodu na potrzeby poradnictwa zawodowego
Czynniki wpływające na przemiany, zanikanie i powstawanie nowych zawodów:

postęp naukowo-techniczny, rozwój technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych (ICT), ekspansja sektora usług w
gospodarce, przemiany charakteru, treści i organizacji pracy oraz inne

powstawanie nowych zawodów w obszarach intensywnego rozwoju
Problematyka wyboru zawodu. Mobilność zawodowa

współczesne teorie rozwoju zawodowego człowieka i wyboru zawodu

wolność i świadomość wyboru zawodu

pojęcie informacji zawodowej, struktura informacji zawodowej, gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji o
zawodach, model przekazu informacji o zawodach

mobilność zawodowa zasobów pracy
Wartości i zawody

współczesna aksjologiczna legitymizacja zawodów, prestiż społeczny zawodu

wartości i wybór zawodu.

stratyfikacje społeczne

etos zawodu, etyka(i) zawodowa(e), moralność pracownicza, kodeks etyczny, kodeks moralności zawodowej
Wypalenie zawodowe


LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. Nowacki T. W., Zawodoznawstwo, Instytut Technologii Eksploatacji – PIB, Radom 1999.
2. Czarnecki K.M., Podstawowe pojęcia zawodoznawstwa, Oficyna Wydawnicza „Humanista”, Sosnowiec 2008
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Borkowska S., Karpiński A., Powstawanie nowych zawodów a prognozowanie popytu na pracę, w: Nowe
zawody oraz elastyczne formy zatrudnienia, RCST, Warszawa 2001.
2. Jeruszka U., Kwalifikacje zawodowe. Poglądy teoretyczne a rzeczywistość, IPiSS, Warszawa 2006.
3. Kabaj M., Rozwój i wykorzystanie zasobów pracy – w kierunku gospodarki opartej na wiedzy, w: Kukliński A.,
red., Gospodarka oparta na wiedzy. Wyzwanie dla Polski XXI wieku, KBN, Warszawa 2001.
4. Kryńska E., Mobilność zasobów pracy. Analiza i metody stymulacji, IPiSS, Warszawa 2000.
5. Kwiatkowski S.M., Woźniak I., Krajowe standardy kwalifikacji zawodowych. Projektowanie i stosowanie,
MGPiPS, Warszawa 2003.
6. Lelińska K., Sołtysińska G., Gruza M., Zawody szkolnictwa zawodowego, MEN, Warszawa 2005.
7. Lelińska K., Gruza M., Stahl J., Nowa klasyfikacja zawodów i specjalności. Praktyczny przewodnik, IPiSS,
Warszawa 2004.
8. Wojtasik B., Warsztat doradcy zawodu. Aspekty pedagogiczno-psychologiczne, Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa 1997.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Opanowanie podstawowych kategorii pojęciowych zawodoznawstwa. Scharakteryzowanie cech
konstytuujących zawód. Wymienienie i opisanie elementów strukturalnych podstawowych dokumentów
zawodoznawczych. Klasyfikowanie zawodów według kryterium zadań zawodowych. Określenie czynników
wpływających na zanikanie lub powstawanie nowych zawodów. Wskazanie znaczenia moralności
pracowniczej. Scharakteryzowanie współczesnych tendencji badań zawodoznawczych.
189
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof.
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
PODSTAWY TEORETYCZNE
PORADNICTWA ZAWODOWEGO
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
2009/2010
100S-1E2PTZ
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Franciszek Szlosek
Wykład
Ćwiczenia
30
E
0 lub 4.00 (w zależności od programu)
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Uświadomienie podmiotowi uczącemu się teoretycznej perspektywy poradnictwa zawodowego.
CELE
Celem ogólnym przedmiotu „Podstawy teoretyczne poradnictwa zawodowego” jest zapoznanie słuchaczy z wybranymi
teoretycznymi kierunkami, stanowiącymi punkt wyjścia do tworzenia krajowych systemów poradnictwa zawodowego.
Szczególnie chodzi o:
1.
Uświadomienie studentom systemu pojęciowego ściśle związanego z orientacją, poradnictwem i doradztwem
zawodowym.
2.
Omówienie socjoekonomicznego modelu rozwoju i zachowań człowieka – w aspekcie współcześnie rozumianego
poradnictwa zawodowego.
3.
Wykazanie, że teorie Parsona, Hollanda, Roe, Ginzberga, Rogersa i Supera stanowią kontekst teoretyczny poradnictwa
zawodowego.
4.
Charakterystyka systemu dydaktycznego i liberalnego (dialogowego) poradnictwa zawodowego na przykładzie
Niemiec i Wielkiej Brytanii.
5.
Poradnictwo międzykulturowe i „zielone”.
6.
Porównanie polskich teorii poradnictwa zawodowego z koncepcjami wybranych krajów świata.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład konwersatoryjny
TREŚCI PROGRAMOWE
System pojęciowy związany z procesami orientacji zawodowej, poradnictwa i doradztwa zawodowego.
Geneza i tworzenie systemów poradnictwa zawodowego.
Socjoekonomiczny model rozwoju i zachowań człowieka.
Teoria cech i czynników.
Teoria Rogera i Ginzberga.
Teoria rozwoju zawodowego Supera.
Polskie teorie rozwoju zawodowego człowieka.
Teoretyczne podstawy poradnictwa dyrektywnego.
Poradnictwo niedyrektywne.
Poradnictwo dla wielokulturowości a poradnictwo trans nacjonalne.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. Bańka A.: Zawodoznawstwo, doradztwo zawodowe, pośrednictwo pracy. Psychologiczne metody i
strategie pomocy bezrobotnym. Poznań 1995.
2. Cieślikowska D., Kownacka E., Olczak E., Paszkowska – Rogacz A.: Doradztwo zawodowe a wyzwania
międzykulturowe. Warszawa 2006
3. Paszkowska – Rogacz A.: Psychologiczne podstawy wyboru. Przegląd koncepcji teoretycznych. Warszawa
2003.
4. Parzęcki R.: Edukacja i poradnictwo zawodowe w wybranych krajach europejskich. Słupsk 1996.
Sultana R.: Strategie usług poradnictwa zawodowego w społeczeństwie wiedzy. Raport CEDEFOB.
190
PE_DZ
Luksemburg 2004
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Bednarczyk H., Figurski J., Żurek M. (red.): Pedagogika pracy. Doradztwo zawodowe. Radom 2005.
2. Czerkowska A., Czerkawski A.: Etyczny wymiar poradnictwa zawodowego. Warszawa 2005
3. Kargul A. (red.): Dramaturgia poradnictwa. Wrocław 1995
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Egzamin pisemny
191
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
II
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
SPOŁECZNE UWARUNKOWANIA
2009/2010
100S-1E2SUD
ROZWOJU ZAWODOWEGO
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Krystyna Lelińska
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Zainteresowanie problematyką doradztwa zawodowego. Umiejętność przygotowywania
prezentacji multimedialnych. Aktywność na ćwiczeniach.
Wykład
15
ZO
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot
pozwala studentom dokonywać analizy wpływu różnych czynników społecznych na przebieg rozwoju
zawodowego/kariery zawodowej potencjalnym klientom korzystającym z usług poradnictwa zawodowego
CELE
1. Zapoznanie studentów ze społecznymi uwarunkowaniami rozwoju zawodowego/kariery zawodowej.
2. Praktyczne wyposażenie w wiedzę o społecznych teoriach i koncepcjach rozwoju zawodowego/kariery zawodowej.
3. Nabycie umiejętności analizy społecznych czynników kształtujących rozwój zawodowy i przebieg kariery zawodowej.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykłady, ćwiczenia, warsztaty, prezentacje multimedialne, filmy, program komputerowy
TREŚCI PROGRAMOWE
Wykłady
1. Podstawowe pojęcia i terminologia związana z poradnictwem i doradztwem karier jako procesem wspomagającym planowanie i
przebieg kariery zawodowej klientów w różnych etapach rozwoju zawodowego. Pojęcie rozwoju zawodowego. Stadia rozwoju
zawodowego na przykładzie Teorii Samookreślenia Zawodowego D. Supera. Pojęcie dojrzałości zawodowej. Dojrzałość zawodowa a
rozwój zawodowy.
2. Czynniki kształtujące przebieg rozwoju zawodowego. Model uwarunkowań rozwoju zawodowego D. Supera. Czynniki zewnętrzne
i wewnętrzne. Cykl życia i rozwój zawodowy człowieka. Cechy współczesnej kariery a rozwój zawodowy. Rola różnych rodzajów
mobilności zawodowej w rozwoju kariery. Typy i rodzaje karier zawodowych.
3. Pojęcie struktury społecznej. Pojęcie klasy i warstwy społecznej. Kryteria wyróżniania klas i warstw społecznych. Struktura
społeczna i zawodowa jako czynnik kształtujący i ograniczający planowanie i rozwój kariery zawodowej. Dostęp do wykształcenia a
zajmowane miejsce jednostki w strukturze społecznej. Wpływ nierówności społecznych na planowanie i rozwój kariery.
Funkcjonalna Teoria Uwarstwienia Społecznego Davise’a i Moore’a.
4. Rodzina jako środowisko społeczne jednostki. Wpływ rodziny na decyzje edukacyjno-zawodowe. Kapitał kulturowy rodziny.
Teorie: R. Boudon’a, R.D. Mare’a i C. Bernsteina określające wpływ rodziny na decyzje edukacyjno-zawodowe. Kody językowe a
osiągnięcia szkolne.
5. System edukacji i jego wpływ na planowanie i rozwój kariery zawodowej. Wpływ systemu poradnictwa zawodowego na rozwój
zawodowy jednostki. Pojęcie selekcji szkolnych. Czynniki wpływające na selekcje szkolne. Nierówności edukacyjne. Współczynniki
skolaryzacji. Wpływ selekcji szkolnych na planowanie kariery.
6. Rynek pracy jako czynnik kształtujący i ograniczający planowanie i rozwój kariery zawodowej.
7. Kultura firmy i jej wpływ na przebieg karier młodych ludzi. Elementy składowe kultury organizacyjnej firmy. Kult korporacyjny
jako przykład patologii kultury firmy.
Ćwiczenia
1. Charakterystyka stadiów rozwoju zawodowego J. D Supera. Dyskusja w grupach o każdym z pięciu stadiów rozwoju zawodowego.
Przykłady zadań zawodowych w prezentowanych stadiach.
2. Typy i rodzaje karier zawodowych. Definiowanie w grupach pojęcia kariera zawodowa. Program komputerowy „Piramida
192
PE_DZ
kariery”.
3. Prezentacje multimedialne studentów wybranych typów karier wg Suchara i Supera.
4. Struktura społeczna społeczeństwa polskiego. Charakterystyka klas i warstwa społecznych. Wzory kształcenia w poszczególnych
klasach i warstwach społecznych. Prezentacje multimedialne studentów siedmiu wyróżnionych warstw społecznych.
5. Struktura systemu edukacji w Polsce. Struktura wykształcenia społeczeństwa polskiego. Dyskusja w grupach dot. czynników
wpływających na selekcje szkolne.
6. Wpływ systemu poradnictwa zawodowego na rozwój zawodowy jednostki. Prezentacje multimedialne studentów instytucji
polskiego systemu poradnictwa zawodowego: KOWEZiU, Poradnie Psychologiczno-Pedagogiczne, Biura Karier, Mobilne Centra
Informacji Zawodowej, Powiatowe Urzędy Pracy, Centra Informacji i Planowania Kariery, Agencje Poradnictwa Zawodowego. Film „
Doradca zawodowy”.
7. Rynek pracy i jego wpływ na planowanie i rozwój kariery zawodowej. Zapotrzebowanie rynku pracy na zatrudnianie pedagogów.
Zawody rozwojowe na rynku pracy. Charakterystyka dziewięciu obszarów zawodów z przyszłością. Dyskusja w grupach.
8. Kultura organizacyjna firmy i jej wpływ na rozwój zawodowy pracowników. Prezentacje multimedialne studentów wybranych
firm i instytucji.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Czarnecki K., Rozwój zawodowy człowieka, Warszawa 1985, IW ZZ
Czerwińska - Jasiewicz, Decyzje młodzieży dotyczące własnej przyszłości (uwarunkowania
psychospołeczne), Warszawa 1997, Oficyna Wyd. Psychologii UW,
Lelińska K., Znaczenie socjologicznych teorii wyboru zawodu w pracy doradcy zawodowego, W: Doradztwo
zawodowe, Pedagogika pracy, Radom 2005, ITE
Paszkowska - Rogacz A., Koncepcje wartości oraz modele życia związane z planowaniem kariery zawodowej,
W: Doradztwo zawodowe, Pedagogika pracy, Radom 2005, ITE
Piorunek M., Plany edukacyjno-zawodowe młodzieży w okresie adolescencji, Poznań 2005, Wyd.UAM
Suchar M., Kariera i rozwój zawodowy, Gdańsk 2003, ODDK
Bednarczyk-Jama N., Aspiracje edukacyjno-zawodowe uczniów szkół ponadgimnazjalnych, Warszawa 2008,
IBE
Wojtasik B., Doradca zawodu. Studium teoretyczne z zakresu poradoznawstwa, Wrocław1994, Wyd.
Uniwersytetu Wrocławskiego.
Wypracowanie na dwa zadane tematy. Przygotowanie prezentacji multimedialnych.
193
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
ORGANIZACJA PORADNICTWA
ZAWODOWEGO W POLSCE
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
2009/2010
100S-1E2ORP
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Krystyna Lelińska
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Zainteresowanie problematyką doradztwa zawodowego. Umiejętność przygotowywania
prezentacji multimedialnych.
Wykład
30
ZO
Ćwiczenia
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot wprowadza studentów w problematykę specjalności.
CELE
1. Zapoznanie z najważniejszymi zasadami organizującymi polskie poradnictwo zawodowe.
2. Wyposażenie w wiedzę o systemie poradnictwa zawodowego w Polsce.
3. Wyposażenie w wiedzę o funkcjonowaniu instytucji systemu poradnictwa zawodowego w Polsce.
4. Zapoznanie z modelami i typami doradców zawodowych.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, prezentacje multimedialne, filmy
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Zakres podstawowych pojęć związanych z poradnictwem zawodowym: orientacja
zawodowa, poradnictwo zawodowe,
doradztwo zawodowe, doradztwo karier.
2. Najważniejsze teorie leżące u podstaw funkcjonowania poradnictwa zawodowego w Polsce i na świecie.
a) Teoria Cech – Czynników F. Parsonsa.
3. Krótka historia poradnictwa zawodowego w Polsce i Stanach Zjednoczonych.
4. Najważniejsze dokumenty i akty prawne regulujące działalność instytucji świadczących usługi w zakresie poradnictwa
zawodowego w Polsce.
5. System poradnictwa zawodowego w Polsce. Instytucje systemu edukacji realizujące zadania poradnictwa zawodowego.
6. Zadania doradcy zawodowego w szkołach różnych typów i poziomów kształcenia, poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Koncepcja szkolnego doradcy zawodowego.
7. Zadania doradcy zawodowego w akademickich biurach karier, mobilnych centrach informacji zawodowej.
8. Instytucje rynku pracy realizujące zadania poradnictwa zawodowego w urzędach pracy, centrach informacji i planowania kariery,
klubach pracy, gminnych centrach informacji zawodowej.
9. Modele doradcze: metody i techniki stosowane w poradnictwie liberalnym, dyrektywnym, dialogowym.
10. Typy doradców zawodowych w ujęciu B. Wojtasik. Koncepcja etapów procesu poradniczego.
11. Zasady organizujące polskie poradnictwo zawodowe: zasada dostępności, dobrowolności korzystania z usług, równości,
swobody wyboru zawodu i miejsca zatrudnienia, bezpłatności, poufności i ochrony danych osobowych.
12. Pojęcie standardu kwalifikacji zawodowych. Standard kwalifikacji doradcy zawodowego
13. Standard kompetencji doradcy zawodowego. Podstawowe cechy i umiejętności doradcy zawodowego.
14. Etyczne zasady postępowania doradcy zawodowego. Standardy oceny pracy doradcy zawodowego.
15. Istota i najważniejsze problemy w pracy doradców zawodowych z bezrobotnymi.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Artykuły dot. instytucji systemu poradnictwa zawodowego, W: Doradztwo zawodowe, Pedagogika Pracy,
Radom 2005
Lelińska K., Orientacja zawodowa w nowym systemie edukacji, W: Doradztwo zawodowe, Pedagogika Pracy,
op. cit.
Szkolny doradca zawodowy, Warszawa 2003, KOWEZiU
194
PE_DZ
Sarzyńska E., Doradca zawodowy w środowisku bezrobotnych, Lublin 2007, Wyd. UMCS
Wojtasik B., Warsztat doradcy zawodowego. Aspekty pedagogiczno-psychologiczne, Warszawa 1997,
Wydawnictwo Szkolne PWN
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Kargulowa A., O teorii i praktyce poradnictwa, Warszawa 2005, PWN
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Wypracowanie na dwa zadane tematy z problematyki wykładu
195
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
II
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
EURODORADZTWO
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
o
Wykład
15
Egzamin
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2EUR
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Janusz Abramczyk
Pedagogiki
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
CELE
Zapoznanie i zaznajomienie z wybranymi poglądami zachodnioeuropejskich teoretyków z zakresu doradztwa zawodowego i
personalnego. Rozwój zawodowy człowieka i formy udzielanej pomocy doradczej. Zapoznanie z funkcjonowaniem i organizacją
doradztwa zawodowego w krajach UE
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Wykład
1.Rozwój zawodowy jednostki w krajach UE. Charakterystyka koncepcji Personasa, Hoopocka Supera
2. Teoretyczne rozważania Ginsberga. Multipotencjalność jednostki
3. Rola i miejsce jednostki w społecznym podziale pracy
4. Nowoczesny doradca wg pogladów Nelsona, Egana i Nathana
5.Model modernistyczny doradcy
6. Zarys doradztwa w krajach Unii
7. Determinanty decyzji zawodowych
8. Instytucjonalni partnerzy doradztwa w krajach Unii
Podsumowanie zajęć
Ćwiczenia
1. Model doradztwa zawodowego w krajach Unii i porównanie z Polską
2. System edukacji zawodowej we Francji. Poradnictwo zawodowe we Francji
3. Poradnictwo dla osób niepełnosprawnych we Francji. Status doradcy
4. Doradztwo zawodowe w Danii
4. Doradztwo zawodowe w Wielkiej Brytanii. Edukacja i szkolenia
5. Źródła informacji dla praktyków doradztwa zawodowego w Anglii
6.Poradnictwo karierowe w Anglii
7. Transnarodowy system doradztwa Rynek pracy w Anglii.
8.Poradnictwo zawodowe w Niemczech
9. System edukacji zawodowej. Status doradcy w Niemczech
10. Poradnictwo zawodowe w Austrii
11. Edukacja zawodowa. Poradnictwo dla niepełnosprawnych w Austrii
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Z. Wiatrowski – Pedagogika pracy w kontekście Unii Europejskiej – Warszawa 2003
A. Paszkowska – Rogacz – Doradztwo zawodowe w systemach szkolnych UE – Warszawa 2001
A.Paszkowska – Rogacz – Warsztat pracy europejskiego doradcy zawodowego Warszawa 2002
M. Śmigiel – Poradnictwo pracy w krajach UE Warszawa 2006
196
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
W. Mielecka- Poradnictwo w podejmowaniu decyzji zawodowych – Edukacja i Dialog nr8 /2008 oraz
broszury dot. poradnictwa w UE
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Uzyskanie min. 16 pkt na możliwych 30 pkt.
197
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
II
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr hab. Prof.
APS
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
DORADZTWO PERSONALNE
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
o
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2DOP
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Urszula Jeruszka
Pedagogiki
Pedagogika ogólna, psychologia ogólna i społeczna, metodologia badań, pedagogika pracy.
Zainteresowanie problematyka człowieka pracującego oraz doradzania człowiekowi w
podejmowaniu decyzji personalnych – edukacyjno – zawodowych i w planowaniu kariery
zawodowej.
Wykład
Ćwiczenia
Seminaria
15
15
0 lub 2.00 (w zależności od programu)
ZAŁOŻENIA
Przedmiot zapoznaje studentów z problematyką zarządzania zasobami ludzkimi w zakresie doradztwa personalnego.
Wiedza w tym zakresie umożliwia sprawne i skuteczne doradzanie w sprawach selekcji i doboru pracowników oraz rozwoju
zawodowego pracownika.
CELE
1. Poznanie zadań i czynności oraz środowiska pracy doradcy personalnego.
2. Poznanie uwarunkowań rozwoju zawodowego pracownika.
3. Ukazanie praktycznych zastosowań teorii rozwoju zawodowego człowieka.
4.Przedstawienie modelu rozwoju zawodowego pracowników.
5. Ukazanie roli doradcy personalnego we właściwym doborze pracowników na konkretne stanowisko pracy.
6. Nabycie umiejętności podejmowania decyzji personalnych, w tym umiejętności doradzania innym osobom – potencjalnym
pracownikom i potencjalnym pracodawcom – w podejmowaniu pracy.
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Klasyfikowanie zawodu „doradca personalny” w klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku. Charakterystyka
kwalifikacyjna doradcy personalnego. Zadania i czynności oraz środowisko pracy doradcy personalnego.
2. Uwarunkowania (biologiczne, społeczne, psychiczne, gospodarcze) rozwoju zawodowego pracownika we współczesnym świecie.
Psychospołeczne mechanizmy rozwoju zawodowego. Etapy rozwoju zawodowego: nastawienie zawodowe, podejmowanie decyzji
zawodowej, adaptacja zawodowa, stabilizacja zawodowa.
3. Teorie rozwoju zawodowego człowieka akcentujące podejmowanie decyzji personalnych. Rola i znaczenie teorii J. L. Hollanda.
Zadania rozwojowe w teorii D. Supera i teorii E. Ginsberga. Psychospołeczny kontekst rozwoju zawodowego człowieka w koncepcji
K. Czarneckiego. Waga określenia własnej tożsamości zawodowej w teorii E. Eriksona.
4. Pojęcie kompetencji. Podział kompetencji na uniwersalne i zawodowe. Pożądane i oczekiwane przez pracodawców kompetencje
współczesnego pracownika.
5. Model procesu konsultacyjnego. Etapy doradzania: 1) określenie potrzeb/problemów; 2) przeanalizowanie potrzeb/problemów;
3) sformalizowanie rozwiązań; 4) wdrożenie rozwiązań; 5) ewaluacja wyników.
6. Termin „decyzje personalne” odnoszony do wszystkich decyzji co do ludzi, w tym decyzji powziętych przez kadrę kierowniczą
przedsiębiorstw co do pracowników. Dwa typy działań związanych z podejmowaniem decyzji personalnej: ocenianie (tzw.
diagnozowanie) i interweniowanie (tzw. leczenie).
7. Doradca personalny jako osoba oceniająca. Ocenianie jednostek i środowisk pracy jako proces wypracowywania wszechstronnej
oceny jednostki lub sytuacji przy użyciu którejkolwiek z następujących metod zbierania danych: obserwacja, opis określonego
zachowania, oszacowanie obserwowanego, przeprowadzenie wywiadów, standardowe kwestionariusze ukazujące profile
osobowości, zainteresowań i postaw badanej osoby, standardowe testy funkcjonowania poznawczego, osiągnięć, koordynacji
ruchowej i percepcji, zbieranie danych na temat spostrzegania i operacji poznawczych wykonywanych w specyficznych warunkach
laboratoryjnych lub warunkach określonego miejsca.
8. Doradca personalny jako osoba interweniująca. Interweniowanie jako działanie w celu wywołania jakiejś natychmiastowej albo
ostatecznej reakcji jednostki lub grupy. Formy interwencji – 1) integracja w pracę organizacji (przedsiębiorstwa) i pomoc w
198
PE_DZ
sformułowaniu ostatecznej oceny i rekomendacji kandydatów do pracy; 2) interwencja bezpośrednia, ingerencja w życie
kandydatów podczas przeprowadzania z nimi wywiadów i przekazywania im informacji zwrotnej.
9. Działania doradców personalnych związane z pełnieniem dwóch ról: 1) praca w charakterze eksperta w zakresie wiedzy o
ludzkim zachowaniu będącym przedmiotem analizy, 2) praca w charakterze animatora działań podejmowanych przez klienta.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Chmiel N., red., Psychologia pracy i organizacji, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk
2003.
Pocztowski A., Strategiczne aspekty rozwoju zasobów ludzkich, w: Borkowska S., red., Przyszłość
pracy w XXI wieku, IPiSS, Warszawa 2004.
Wood R., Payne T., Metody rekrutacji i selekcji pracowników oparte na kompetencjach,
Wydawnictwo Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2006.
Armstrong M., Zarządzanie zasobami ludzkimi, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2004.
Bednarczyk H., Figurski J., Żurek M., red., Pedagogika pracy – doradztwo zawodowe, WSP ZNP –
ITeE, Warszawa – Radom 2005.
Knowle M.S., Holton III E.F., Swanson R.A., Edukacja dorosłych. Podręcznik akademicki,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009.
Król H., Ludwiczyński A., red., Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego
organizacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.
Kwiatkowski S. M., red., Przedsiębiorstwo w rozwoju zawodowym pracowników, IBE, Warszawa
2007.
Lelińska K., Zawodoznawstwo w planowaniu kariery, OHP KG, Warszawa 2006.
Ulrich D., Liderzy zarządzania zasobami ludzkimi – nowe wyzwania, nowe role, Oficyna
Ekonomiczna, Dom Wydawniczy ABC, Kraków 2001.
Wykonanie analizy studium przypadku podjęcia decyzji personalnej.
Zaliczenie pisemnego testu.
199
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
II
SEMESTR
4
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
PORADNICTWO ZAWODOWE DLA OSÓB KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2PZN
NIEPEŁNOSPRAWNYCH
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Krystyna Lelińska
Pedagogiki
mgr
Justyna Skibińska
zawodowej.
Wykład
Ćwiczenia
Seminaria
15
15
Egzamin
4
ZAŁOŻENIA
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z interdyscyplinarną wiedzą z zakresu doradztwa zawodowego i edukacyjnego ze
szczególnym uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych. Ten cel jest ważny w pracy każdego pedagoga wobec
wykonywania zadań szkolnego doradcy zawodowego, który ma być włączony do programu wychowawczego w szkołach, a jego
działania mają prowadzić do planowania kariery zawodowej uczniów.
CELE
Ważnym celem przedmiotu jest przedstawienie studentom następujących zagadnień:
1.
2.
3.
Niepełnosprawność jako szczególnie trudna sytuacja z którą człowiek usiłuje sobie poradzić.
Praca jako szczególna wartość w życiu człowieka z niepełną sprawnością. Atutem osób niepełnosprawnych na rynku
pracy jest silne przywiązanie do pracy.
Funkcjonowanie na rynku pracy wymaga nie tylko kwalifikacji (poświadczonych uprawnień), lecz przede wszystkim
kompetencji. Wiedza, zdolności i postawy jednostki są dopasowywane do stawianych zadań i kontekstu ich wykonywania,
w efekcie ludzie wykonują "obszary zadań:, do których są najlepiej przygotowani (do wykonywania których posiadają
kompetencje- jako realne nie zaś potencjalne zdolności, suma zachowań wartościowych dla pracodawcy).
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
.Wybrane zagadnienia terminologiczne z obszaru doradztwa zawodowego, a mianowicie: doradztwo zawodowe,
poradnictwo zawodowe, orientacja szkolna i zawodowa, poradnictwo rehabilitacyjne.
Podstawowe zadania procesu kompleksowej rehabilitacji.
Komunikacja i asertywność ważnymi umiejętnościami w pracy pedagoga doradcy zawodowego wobec osób
niepełnosprawnych.
Zadania doradcy zawodowego wobec osób niepełnosprawnych w sieciowym modelu poradnictwa zawodowego.
Sytuacja zdrowotna, psychologiczna, zawodowa i społeczna na przykładzie wybranych grup niepełnosprawności.
Swoiste problemy osób niepełnosprawnych podsawą wiedzy doradcy zawodowego.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.Bańka A.: Zawodoznawstwo, doradztwo zawodowe, pośrednictwo pracy. Print-B. Poznań, 1995.
2.Kargulowa A.: Poradnictwo jako wiedza i system działań. Wrocław, 1986.
3.Rogozińska A. (red.): Szkolny doradca zawodowy. KOWEZiU. Warszawa, 2003.
4.Stąsiek K., Zięcina-Banek M.: O poradnictwie zawodowym dla osób niepełnosprawnych. Wydawnictwo
WSPS. Warszawa 1991.
5.Siarkiewicz E. (red.): Niejednoznaczność poradnictwa. Wyd.Uniwersyteckie. Zielona Góra,2004.
6.Poradnictwo zawodowe dla osób niepełnosprawnych. Materiały konferencyjne. Biuro Koordynacji
200
PE_DZ
Kształcenia Kadr. Fundacja Fundusz Współpracy, Warszawa 2003
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.Kwiatkowski S.M., Wożniak I.: Standarty kwalifikacji zawodowych i standarty edukacyjne. Wyd. IBN.
Warszawa, 2002.
2.Mrugalska K.: Dlaczego dobrze jest pracować? Poradnik dla doradców zawodowych i pracowników służb
zajmujących się aktywizacją społeczną i zawodową osób z niepełnosprawnością intelektualna. EFES,PFRON,
Warszawa 2005.
3.Paszkowska-Rogacz A.: Doradztwo zawodowe w systemach szkolnych krajów Unii Europejskiej. KOWEZiU.
Warszawa, 2001.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
201
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
II
SEMESTR I
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
I KOD PRZEDMIOTU
DIAGNOSTYKA
ZAWODOWA
PLANOWANIE KARIERY
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
DR
KRYSTYNA LELIŃSKA
PEDAGOGIKI
.
Zainteresowanie problematyką doradztwa zawodowego, umiejętność wykonania
prezentacji multimedialnych
Wykład
15
EGZAMIN
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
100S-1E2DZK
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
2009/2010,
20010/2011
Ćwiczenia
30
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
x
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot zapoznaje studentów z narzędziami pozwalającymi dokonać diagnozy zawodowej przydatnej klientom w planowaniu
kariery zawodowej.
CELE
1. Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami dotyczącymi przedmiotu diagnozy zawodowej,
2. Nabycie umiejętności posługiwania się prostymi metodami diagnostycznymi pozwalającymi planować i prognozować rozwój
kariery zawodowej.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykłady, prezentacje multimedialne, programy komputerowe, filmy.
TREŚCI PROGRAMOWE
Wykłady
1. Pojęcie diagnozy psychopedagogicznej. Diagnoza w poradnictwie zawodowym. Efekty diagnozy: obraz własne osoby (Pojęcia
„JA”).
2. Przedmiot i składniki samopoznania i samowiedzy. Metody diagnostyczne prognozujące planowanie i rozwój kariery zawodowej.
Testy psychologiczne i narzędzia pedagogiczne diagnozujące możliwości jednostki.
3. Pojęcie osobowości i jej cechy składowe. Różne definicje osobowości na potrzeby poradnictwa zawodowego.
4. Zdolności: definicje i rodzaje zdolności. Pojęcie inteligencji. Koncepcja sześciu typów inteligencji. Pięć wymiarów inteligencji
emocjonalnej. Przedsiębiorczość jako ważna zdolność w planowaniu kariery zawodowej.
65 Zainteresowania: definicje i rodzaje zainteresowań wg J. Hollanda i A. Guryckiej. Koncepcja zainteresowań i charakterystyka
sześciu typów osobowości J. Hollanda.
6. Temperament: definicje i cechy temperamentu wg Hipokratesa i Pawłowa. Cztery typy temperamentu wg Hipokratesa.
7 Wartości cenione w pracy zawodowej. Definicje wartości. Wartości cenione w pracy zawodowej wg J.D. Supera i E. Scheina.
8. Kompetencje i umiejętności jako ważne cechy w planowaniu kariery zawodowej. Pojęcie kompetencji. Koncepcja „Wielkiej Piątki”
oraz Model Dyspozycji Zawodowych IPK .
Ćwiczenia
1, Koncepcja sześciu typów inteligencji. Pięć wymiarów inteligencji emocjonalnej. Przedsiębiorczość jako ważna zdolność w
planowaniu kariery zawodowej. Testy: „Typy inteligencji:, „Przedsiębiorczość”.
2. Koncepcja zainteresowań i charakterystyka sześciu typów osobowości J. Hollanda. Ćwiczenie: „Test przymiotników” wg koncepcji
Hollanda”, „Test zainteresowań”.
3. Cztery typy temperamentu wg Hipokratesa. Zawody wskazane dla poszczególnych typów temperamentalnych . „Test
temperamentów” wg. Littauer
4. Wartości cenione w pracy zawodowej. Test „Kotwice kariery” wg Scheina.
5. Model Dyspozycji Zawodowych IPK. Warsztat „Moja kariera” wg Suchara.
6. Pomiar kompetencji ważnych w planowaniu kariery: asertywność, kreatywność, umiejętności współpracy z innymi.
7. Portfolio kariery wg koncepcji KG OHP.
202
PE_DZ
LITERATURA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Lelińska K., Zawodoznawstwo w planowaniu kariery, Warszawa 2006, KG OHP, Roz. 4.
Narzędzia do pomiaru cech ważnych w planowaniu kariery wg Porfolio kariery, Warszawa 2008, KG OHP
Paszkowska-Rogacz A., Warsztat pracy europejskiego doradcy kariery zawodowej, Warszawa 2002,
KOWEZiU,Roz. 3.
Paszkowska-Rogacz A., Doradztwo zawodowe.Wybrane metody badań, Warszawa 2009, Difin
Suchar M., Kariera i rozwój zawodowy, Gdańsk 2003, ODDK
Littauer F., Osobowość Plus. Jak zrozumieć innych przez zrozumienie siebie? Warszawa 1994, Wyd. Logos,
Cz. III.
Stine J. M., Supermoc umysłu. Jak wykorzystać ukryte zasoby umysłu i odnieść sukces, Poznań 2002, Rebis,
Roz. Typy inteligencji
Wypracowanie na dwa tematy
203
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
II
SEMESTR
4
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
DIAGNOSTYKA ZAWODOWA DLA OSÓB KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2DZN
NIEPEŁNOSPRAWNYCH
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Krystyna Lelińska
Pedagogiki
mgr
Justyna Skibińska
zawodowej.
Wykład
Ćwiczenia
Seminaria
15
15
Egzamin
4
ZAŁOŻENIA
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z interdyscyplinarną wiedzą z zakresu doradztwa zawodowego i edukacyjnego ze
szczególnym uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych. Ten cel jest ważny w pracy każdego pedagoga wobec
wykonywania zadań szkolnego doradcy zawodowego, który ma być włączony do programu wychowawczego w szkołach, a jego
działania mają prowadzić do planowania kariery zawodowej uczniów.
CELE
Ważnym celem przedmiotu jest przedstawienie studentom następujących zagadnień:
1.
2.
Poznanie zasad daignozawania potrzeb osób niepelnosprawnych
Poznanie technik badawczych i narzędzi badawczych określających predyspozycje zawowe oraz przysposobienie
doa pracy osób niepelnosprawnych .
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
Diagnozowanie potrzeb osób niepełnosprawnych a założenia rehabilitacji zawodowej.
Podstawowe zadania interdyscyplinarnego zespołu badającego predyspozycje zawodwe.
Komunikacja i asertywność ważnymi umiejętnościami w pracy pedagoga doradcy zawodowego wobec osób
niepełnosprawnych.
Zadania doradcy zawodowego wobec osób niepełnosprawnych w sieciowym modelu poradnictwa zawodowego.
Analiza narzędzi i technik badwczych
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1.Bańka A.: Zawodoznawstwo, doradztwo zawodowe, pośrednictwo pracy. Print-B. Poznań, 1995.
2.Kargulowa A.: Poradnictwo jako wiedza i system działań. Wrocław, 1986.
3.Rogozińska A. (red.): Szkolny doradca zawodowy. KOWEZiU. Warszawa, 2003.
4.Stąsiek K., Zięcina-Banek M.: O poradnictwie zawodowym dla osób niepełnosprawnych. Wydawnictwo
WSPS. Warszawa 1991.
5.Siarkiewicz E. (red.): Niejednoznaczność poradnictwa. Wyd.Uniwersyteckie. Zielona Góra,2004.
6.Poradnictwo zawodowe dla osób niepełnosprawnych. Materiały konferencyjne. Biuro Koordynacji
Kształcenia Kadr. Fundacja Fundusz Współpracy, Warszawa 2003
204
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.Kwiatkowski S.M., Wożniak I.: Standarty kwalifikacji zawodowych i standarty edukacyjne. Wyd. IBN.
Warszawa, 2002.
2.Mrugalska K.: Dlaczego dobrze jest pracować? Poradnik dla doradców zawodowych i pracowników służb
zajmujących się aktywizacją społeczną i zawodową osób z niepełnosprawnością intelektualna. EFES,PFRON,
Warszawa 2005.
3.Paszkowska-Rogacz A.: Doradztwo zawodowe w systemach szkolnych krajów Unii Europejskiej. KOWEZiU.
Warszawa, 2001.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
205
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
II
SEMESTR
3
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
INFORMACJA ZAWODOWA I RYNEK
2009/2010
100S-1E3IR1
PRACY - 1
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
Dr
Krystyna Lelińska
Pedagogiki
mgr
Agnieszka Łukaszewska
Pedagogiki
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
zal
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Ćwiczenia
30
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot zapoznaje studentów z problematyką informacji zawodowej, która stanowi podstawowe narzędzie pracy z klientami
korzystającymi z usług poradnictwa zawodowego
CELE
1. Zapoznanie się z pojęciem informacji zawodowej, rodzajami informacji oraz modelem przekazu informacji zawodowej.
Wyposażenie w wiedzę o teoriach podejmowania decyzji.
2. Praktyczne nabycie umiejętności gromadzenia, przetwarzania i przekazywania informacji o zawodach. Zapoznanie z
charakterystyką rynku pracy oraz tendencjami rozwojowymi zawodów.
3. Nabycie umiejętności poszukiwania pracy.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, prezentacje multimedialne, filmy.
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Informacja zawodowa w planowaniu kariery zawodowej. Pojęcie informacji zawodowej, rodzaje informacji zawodowej.
2. Psychologiczna Teoria Podejmowania Decyzji J. D. Brossa.
3. Teorie wyboru zawodu akcentujące znaczenie informacji zawodowej w planowaniu kariery zawodowej (Złożona Teoria Wyboru
Zawodu R. Hoppocka, Teoria Społecznej Integracji H. Riesa).
4. Model przekazu informacji zawodowej. Źródła, nadawcy, treść, kanały, odbiorcy, oraz efekty przekazu informacji zawodowej.
5. Podział treści informacji na informację edukacyjną i zawodową.
6. Struktura szkolnictwa zawodowego, typy i rodzaje szkół zawodowych, ścieżki edukacyjne dochodzenia do zawodu, podstawy
programowe.
7. Metody informacji zawodowej. Multimedialne kanały przekazu informacji zawodowej. Wykorzystanie technologii informacyjnych i
komunikacyjnych w doradztwie zawodowym.
8. Charakterystyki zawodu jako źródło informacji zawodowej. Struktura charakterystyki zawodu. Rodzaje i funkcje charakterystyk
zawodowych.
9. Teczka Informacji o zawodzie jako przykład charakterystyki zawodu na potrzeby poradnictwa zawodowego. Metody
przygotowania Teczki Informacji o zawodzie.
10. Zarządzanie informacją zawodową jako ważna umiejętność doradcy zawodowego.
11. Charakterystyka rynku pracy. Definicje i podstawowe pojęcia: podaż i popyt na siłę roboczą.
12. Cechy współczesnego rynku pracy a typy karier zawodowych.
13. Młodzież na rynku pracy i jej poziom przygotowania do podjęcia zatrudnienia w świetle badań.
14. Elastyczne formy pracy: telepraca, praca na umowę zlecenie, umowę o dzieło, do wykonania projektów itp.
15. Struktura zatrudnienia w Krajach Unii Europejskiej i w Polsce ze względu na: wiek, płeć, miejsce zamieszkania, poziom
wykształcenia, zawody itp.
16. Struktura bezrobocia w Krajach Unii Europejskiej i w Polsce ze względu na: wiek, płeć, miejsce zamieszkania, poziom
17. Istota bezrobocia. Rodzaje i przyczyny bezrobocia. Aktywne metody zwalczania bezrobocia: szkolenia. Rodzaje i typy szkoleń.
Efektywność szkoleń.
206
PE_DZ
18. Uczestnicy rynku pracy i ich charakterystyka: osoby poszukujące pracy i pracodawcy.
19. Absolwenci różnych typów szkół na rynku pracy w świetle badań.
20. Oczekiwania pracodawców w stosunku do pracowników w świetle badań.
21. Tendencje rozwojowe rynku pracy. Zawody ginące i rozwojowe. Film „Zawody przyszłości”
22. Sposoby poszukiwania pracy na współczesnym rynku pracy. Umiejętności związane z przygotowaniem dokumentów dla
pracodawcy oraz rozmową kwalifikacyjną. Program komputerowy ”Absolwent”.
LITERATURA
Aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu w Polsce. Narzędzia i instytucje, Red. Bednarski M., Warszawa
OBOWIAZKOWA
1996, IPiSS
Hebda P, Madejski J. Zawód z pasją. Nauka - Praca - Kariera, Bielsko-Biała2004, Park
Informator o zawodach, Warszawa 2004/2005, Wydawnictwo Pespektywy
Kabaj M., Strategie i programy przeciwdziałania bezrobociu w Uniii Europejskiej i w Polsce, Warszawa 2004,
IPiSS
Lelińska K., Zawodoznawstwo w planowaniu kariery, Warszawa 2006, OHP
Grodzicka N., Informacja zawodowa, Zeszyt Informacyjno-Metodyczny Doradcy Zawodowego nr 31,
Warszawa 2005, MGiP
LITERATURA
Ertelt B.J., Nowe trendy w poradnictwie zawodowym w: Pedagogika pracy, doradztwo zawodowe, red.
UZUPEŁNIAJĄCA
Bednarczyk H., Figurski J., Żurek M., Radom 2005, WSP ZNP
Przewodnik po zawodach, Warszawa 2003, MIPS
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Wykonanie Teczki Informacji o Zawodzie, egzamin
207
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
III
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
INFORMACJA ZAWODOWA I RYNEK PRACY KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3IR2
-2
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Prof.
Stefan Kwiatkowski
Pedagogiki
mgr
Agnieszka Łukaszewska
Pedagogiki
Wykład
30
E
8
5
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot zapoznaje studentów z problematyką informacji zawodowej, która stanowi podstawowe narzędzie pracy z klientami
korzystającymi z usług poradnictwa zawodowego
CELE
1. Zapoznanie się z pojęciem informacji zawodowej, rodzajami informacji oraz modelem przekazu informacji zawodowej.
Wyposażenie w wiedzę o teoriach podejmowania decyzji.
2. Praktyczne nabycie umiejętności gromadzenia, przetwarzania i przekazywania informacji o zawodach. Zapoznanie z
charakterystyką rynku pracy oraz tendencjami rozwojowymi zawodów.
3. Nabycie umiejętności poszukiwania pracy.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, prezentacje multimedialne, filmy.
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Informacja zawodowa w planowaniu kariery zawodowej. Pojęcie informacji zawodowej, rodzaje informacji zawodowej.
2. Psychologiczna Teoria Podejmowania Decyzji J. D. Brossa.
3. Teorie wyboru zawodu akcentujące znaczenie informacji zawodowej w planowaniu kariery zawodowej (Złożona Teoria Wyboru
Zawodu R. Hoppocka, Teoria Społecznej Integracji H. Riesa).
4. Model przekazu informacji zawodowej. Źródła, nadawcy, treść, kanały, odbiorcy, oraz efekty przekazu informacji zawodowej.
5. Podział treści informacji na informację edukacyjną i zawodową.
6. Struktura szkolnictwa zawodowego, typy i rodzaje szkół zawodowych, ścieżki edukacyjne dochodzenia do zawodu, podstawy
programowe.
7. Metody informacji zawodowej. Multimedialne kanały przekazu informacji zawodowej. Wykorzystanie technologii informacyjnych i
komunikacyjnych w doradztwie zawodowym.
8. Charakterystyki zawodu jako źródło informacji zawodowej. Struktura charakterystyki zawodu. Rodzaje i funkcje charakterystyk
zawodowych.
9. Teczka Informacji o zawodzie jako przykład charakterystyki zawodu na potrzeby poradnictwa zawodowego. Metody
przygotowania Teczki Informacji o zawodzie.
10. Zarządzanie informacją zawodową jako ważna umiejętność doradcy zawodowego.
11. Charakterystyka rynku pracy. Definicje i podstawowe pojęcia: podaż i popyt na siłę roboczą.
12. Cechy współczesnego rynku pracy a typy karier zawodowych.
13. Młodzież na rynku pracy i jej poziom przygotowania do podjęcia zatrudnienia w świetle badań.
14. Elastyczne formy pracy: telepraca, praca na umowę zlecenie, umowę o dzieło, do wykonania projektów itp.
15. Struktura zatrudnienia w Krajach Unii Europejskiej i w Polsce ze względu na: wiek, płeć, miejsce zamieszkania, poziom
16. Struktura bezrobocia w Krajach Unii Europejskiej i w Polsce ze względu na: wiek, płeć, miejsce zamieszkania, poziom
17. Istota bezrobocia. Rodzaje i przyczyny bezrobocia. Aktywne metody zwalczania bezrobocia: szkolenia. Rodzaje i typy szkoleń.
Efektywność szkoleń.
18. Uczestnicy rynku pracy i ich charakterystyka: osoby poszukujące pracy i pracodawcy.
19. Absolwenci różnych typów szkół na rynku pracy w świetle badań.
208
PE_DZ
20. Oczekiwania pracodawców w stosunku do pracowników w świetle badań.
21. Tendencje rozwojowe rynku pracy. Zawody ginące i rozwojowe. Film „Zawody przyszłości”
22. Sposoby poszukiwania pracy na współczesnym rynku pracy. Umiejętności związane z przygotowaniem dokumentów dla
pracodawcy oraz rozmową kwalifikacyjną. Program komputerowy ”Absolwent”
LITERATURA
Aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu w Polsce. Narzędzia i instytucje, Red. Bednarski M., Warszawa
1996, IPiSS
OBOWIAZKOWA
Hebda P, Madejski J. Zawód z pasją. Nauka - Praca - Kariera, Bielsko-Biała2004, Park
Informator o zawodach, Warszawa 2004/2005, Wydawnictwo Pespektywy
Kabaj M., Strategie i programy przeciwdziałania bezrobociu w Uniii Europejskiej i w Polsce, Warszawa 2004,
IPiSS
Lelińska K., Zawodoznawstwo w planowaniu kariery, Warszawa 2006, OHP
Grodzicka N., Informacja zawodowa, Zeszyt Informacyjno-Metodyczny Doradcy Zawodowego nr 31,
Warszawa 2005, MGiP
LITERATURA
Ertelt B.J., Nowe trendy w poradnictwie zawodowym w: Pedagogika pracy, doradztwo zawodowe, red.
UZUPEŁNIAJĄCA
Bednarczyk H., Figurski J., Żurek M., Radom 2005, WSP ZNP
Przewodnik po zawodach, Warszawa 2003, MIPS
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Wykonanie Teczki Informacji o Zawodzie, egzamin
209
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
III
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr hab. prof.
APS
Mgr
Imię i nazwisko
5
METODY PRACY DORADCY
ZAWODOWEGO
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
30
EGZAMIN
6
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Franciszek Szlosek
2009/2010
100S-1E3MPZ
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Jolanta Wiśniewska
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
- przygotowanie do organizacji zajęć grupowych i porady indywidualnej oraz rozumienia problemów i potrzeb klientów
CELE
- zaznajomienie studentów z teoretycznymi i metodycznymi podstawami organizacji pracy doradcy zawodowego
- wyposażenie studentów w wiedzę i umiejętności stosowania metod i technik wykorzystywanych w poradnictwie zawodowym
- wyrobienie postawy niezbędnej w pracy doradczej z klientem indywidualnym i grupą
METODY DYDAKTYCZNE
Metody aktywizujące
TREŚCI PROGRAMOWE













Wprowadzenie do tematyki przedmiotu, prezentacja programu, wykaz literatury, poznanie i integracja grupy
(ćwiczenie integracyjne)
Zakres usług doradcy zawodowego. Poradnictwo indywidualne. Poradnictwo grupowe – wybrane aspekty pracy z
grupą.
Charakterystyka pojęcia „grupa” i „zespół zadaniowy”. Organizacja zajęć grupowych. Proces grupowy: mechanizmy i
etapy
Komunikacja jako istotny element pracy z jednostką i grupą.
Formy pracy grupowej. Rodzaje metod stosowanych w doradztwie grupowym: Kurs inspiracji, Metoda edukacyjna,
Gotowość do zmian, Metoda tworzenia bilansów kompetencji
Wykorzystanie metod aktywizujących w doradztwie grupowym: dyskusja, burza mózgów, gry dydaktyczne, analiza
przypadku, inscenizacja, sytuacyjna. Analiza SWOT.
Metody podające i praktyczne w doradztwie zawodowym
Projektowanie zajęć grupowych- określanie celów, wykorzystanie pomocy dydaktycznych, metod
Obserwacja, wywiad i studium przypadku jako wybrane metody uzyskiwania informacji o osobie.
Rozmowa doradcza jako główna metoda indywidualnego poradnictwa zawodowego. Etapy rozmowy doradczej
Indywidualny Plan Działania. Cel i rola IPD. Struktura, stosowane metody i narzędzia.
Przeprowadzenie rozmów doradczych z różnymi grupami klientów 9bezrobotny, absolwent uczelni) zakończonych
IPD.
Umiejętności doradcy zawodowego – rozwijanie umiejętności: radzenia sobie ze stresem, bycia asertywnym, radzenia
sobie z trudnym klientem, pracy z grupą, podejmowanie decyzji. Test czy jesteś asertywny.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA




Hoffman K., Studium przypadku w poradnictwie zawodowym. Zeszyty informacyjno –
metodyczne doradcy zawodowego. Krajowy Urząd Pracy, Warszawa 1994;
Kulińska J., Obserwacja jako jedna z metod uzyskiwania informacji przez doradcę zawodowego.
Zeszyty informacyjno – metodyczne doradcy zawodowego, Krajowy Urząd Pracy, Warszawa 1994;
Paszkowska – Rogacz A., Warsztat pracy europejskiego doradcy kariery zawodowej, Warszawa
2002, KOWEZiU
Paszkowska – Rogacz a., Tarkowska M., Metody pracy z grupą w poradnictwie zawodowym,
210
PE_DZ
Warszawa 2004, KOWEZiU
Pielok C., Przegląd metod grupowego poradnictwa zawodowego, www.doradca-zawodowy.pl
Sarzyńska E., Doradca zawodowy w środowisku bezrobotnych, Lublin 2007, UMCS
Zeszyty Informacyjno – Metodyczna Doradcy zawodowego, Zeszyt nr5 (1996), Zeszyt nr12
(1999)

Szlosek F., Wstęp do dydaktyki przedmiotów zawodowych, Radom1995, ITE
Bednarczyk H., Figurski J., M. Żurek (red.), Pedagogika Pracy. Doradztwo zawodowe, ITE, Radom
Kukla D., Komunikacja w doradztwie zawodowym, ITE, Radom 2008
Hartley P., Komunikacja w grupie, Zysk i S-ka, Poznań



LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
- obecność
- aktywność na zajęciach
- prezentacja multimedialna
211
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
III
SEMESTR
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
Dr
Irena Kleniewska
Pedagogiki
mgr
Jolanta Zozula
POSIADANIE UMIEJĘTNOŚCI POSŁUGIWANIA SIĘ KOMPUTEREM I INTERNETEM.
Wykazanie znajomości Worda i PP .
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
5
PRAWO PRACY I BHP
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Wykład
15
EGZAMIN
4
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3BHP
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Prezentacja podstawowych zagadnień z zakresu prawa pracy i bhp..
Nabycie wiedzy z zakresu podstawowych wiadomości o prawie oraz podstawowych zagadnień z prawa konstytucyjnego, prawa
administracyjnego, prawa cywilnego, prawa pracy, prawa karnego. Dobór, układ i treść materiału nauczania w poszczególnych
tematach powinny pozwolićstudentom na opanowanie wiadomości i umiejętności z zakresu całokształtu problematyki
warunków bhp oraz działań niezbędnych do ich poprawy, jak i z zakresu metod pracy służby bezpieczeństwa i higieny pracy.
CELE
Uzyskanie przez studentów wiedzy i umiejętności
w zakresie:
− identyfikacji i analizy zagroŜeń zawodowych oraz oceny ryzyka związanego z tymi zagrożeniami,
− prowadzenia kontroli i oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym przestrzegania przepisów i zasad bhp,
− organizowania przedsięwzięć mających na celu zapewnienie pracownikom bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,
− metod eliminowania lub ograniczenia oddziaływania na pracowników czynników szkodliwych dla zdrowia i niebezpiecznych,
− ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych, a także określania niezbędnych działań
profilaktycznych,
− metod i organizacji szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
− popularyzacji problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, dyskusja, prezentacja multimedialna, filmy dydaktyczne DVD, materiały umoŜliwiające przyswojenie problematyki objętej
programem wykłady (skrypty, przepisy prawne, zestawy ćwiczeń z instrukcjami, zestawy pytań kontrolnych).
TREŚCI PROGRAMOWE
1.Ogólne wiadomości o prawie; istota prawa, świadomość prawna, praworządność, norma
prawna, przepis prawny, stosunek prawny, zdarzenie prawne, stosowanie prawa, wykładnia
prawna, źródła prawa, akt prawny, publikacja aktów normatywnych, systematyka prawa.
2.Wybrane zagadnienia z prawa konstytucyjnego; pojęcie konstytucji, zasada trójpodziału
władzy, system organów państwowych.
3.Wybrane zagadnienia z prawa administracyjnego; pojęcie administracji, stosunek
administracyjnoprawny, akt administracyjny, postępowanie administracyjne.
4.Wybrane zagadnienia z prawa cywilnego; ogólne wiadomości o prawie cywilnym,
stosunek cywilnoprawny, osoby fizyczne, osoby prawne, czynności prawne,
przedstawicielstwo, pojęcie prawa rzeczowego, zobowiązanie i prawo zobowiązaniowe
5.Wybrane zagadnienia z prawa pracy; ogólne wiadomości o prawie pracy, stosunek pracy,
umowa o pracę i jej rodzaje, zawarcie umowy o pracę, rozwiązanie umowy o pracę,
wygaśnięcie umowy o pracę, urlopy wypoczynkowe, ochrona pracy młodocianych i kobiet.
1) Regulacje prawne z zakresu prawa pracy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, z omówieniem źródeł prawa
międzynarodowego (dyrektyw WE, konwencji MOP):
− źródła prawa pracy, w tym z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy,
− prawa i obowiązki pracowników i pracodawców w zakresie bezpieczeństwa i higieny
212
PE_DZ
pracy oraz odpowiedzialność za naruszenie przepisów lub zasad bhp,
− ochrona pracy kobiet i młodocianych,
− profilaktyczna ochrona zdrowia pracowników,
− szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
− ogólne i szczegółowe*) przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy,
− świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz z tytułu pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia i
uciążliwych,
− system oceny zgodności wyrobów, z uwzględnieniem wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, nadzór i
kontrola warunków pracy
2) Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy (ergonomia koncepcyjna i korekcyjna)
3) Metody identyfikacji, analizy i oceny zagroŜeń oraz oceny ryzyka związanego z tymi zagrożeniami:
− zagroŜenia wypadkowe,
− hałas i drgania mechaniczne,
− szkodliwe czynniki chemiczne oraz pyły,
− czynniki biologiczne,
− promieniowanie podczerwone, jonizujące, nadfioletowe,
− pola elektromagnetyczne,
− energia elektryczna i elektryczność statyczna,
− mikroklimat środowiska pracy,
− oświetlenie pomieszczeń pracy i stanowisk pracy,
− zagrożenia pożarowe i wybuchowe,
zagrożenia w transporcie wewnątrzzakładowym oraz składowaniu materiałów
4) Metody likwidacji lub ograniczenia oddziaływania na pracowników czynników szkodliwych dla zdrowia, uciąŜliwych i
niebezpiecznych występujących w procesach pracy
5) Wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy dla budynków i pomieszczeń pracy oraz wymagania dla pomieszczeń i urządzeń
higieniczno-sanitarnych
6) Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy i chorób zawodowych
7)Analiza przyczyn wybranych wypadków przy pracy i chorób zawodowych i związana z nimi profilaktyka
8.)Zadania i uprawnienia słuŜby bezpieczeństwa i higieny pracy oraz metody pracy tej służby
9) Organizacja i metody szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz popularyzacja problematyki bhp
10)Zasady postępowania w razie wypadku w czasie pracy i w sytuacjach zagrożeń (np. pożaru, awarii), w tym zasady udzielania
pierwszej pomocy w razie wypadku
11) Problemy ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska naturalnego
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.(Dz. U. z 1997r. Nr
129, poz. 844)
Dyrektywy unijne.
Ustawa z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy
Rączkowski B.: Bhp w praktyce. Poradnik. Gdańsk: Wyd. ODDK, 2004.
Podstawowe Akty Prawne: dyrektywy, ustawy, rozporządzenia,
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
EGZAMIN PISEMNY.
213
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
III
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
5
KOMPUTEROWY SYSTEM
WSPOMAGANIA DORADCY
ZAWODOWEGO
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Krystyna Lelińska
2009/2010
100S-1E3KWD
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Pedagogiki
POSIADANIE UMIEJĘTNOŚCI POSŁUGIWANIA SIĘ KOMPUTEREM
Wykazanie znajomości Worda i PP .
Wykład
Ćwiczenia
30
Przedmioty
fakultatywne
I INTERNETEM.
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Przedmiot daje możliwości zapoznania się z technikami komputerowymi wspomagającymi doradców zawodowych w ich pracy z
klientami korzystającymi z usług poradnictwa zawodowego.
CELE
1. Zapoznanie studentów z różnymi aspektami wykorzystywania technik komputerowych w pracy doradców zawodowych.
2. Kształtowanie umiejętności wykorzystywania dotychczas zrealizowanych programów komputerowych dla poradnictwa
zawodowego.
3. Zapoznanie z praktycznymi metodami i narzędziami do przygotowywania własnych programów komputerowych
wspierających doradcę zawodowego
METODY DYDAKTYCZNE
Mini wykład, dyskusja, ćwiczenia, warsztaty, prezentacje multimedialne, programy komputerowe
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
Komputer w pracy doradcy zawodowego.
Informatyka i zadania doradcy.
Zapoznanie się z możliwościami korzystania z informacji zawodowej w Internecie. Prezentowanie przez studentów stron
internetowych z bazami danych wspomagających doradców zawodowych.
4. Rynek programów komputerowych. Prezentowanie przez studentów istniejących na rynku programów komputerowych
służących klientom i doradcom zawodowym z dwóch firm je realizujących: Premiere Multimedia i Progra.
5. Wybór narzędzi generujących programy komputerowe wspomagające pracę doradców:
6. Opracowywanie własnych programów komputerowych: opracowanie programu zawierającego bazę danych o zawodach.
7. Poradnictwo zawodowe w Internecie. E-learning w doskonaleniu doradców zawodowych.
LITERATURA
Programy komputerowe dostępne na rynku
OBOWIAZKOWA
ABC komputerowego wspierania poradnictwa zawodowego, Warszawa 2005, Premiere Multimedia
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Strony internetowe prezentujące informacje zawodową.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Prezentacje multimedialne stron internetowych i programów komputerowych wykonane przez studentów.
214
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Doradztwo zawodowe
I stopnia
III
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
PODSTAWY POŚREDNICTWA PRACY
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3PDT
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Jan Sikora
Pedagogiki
Wykład
15
Egzamin
4
5
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Odniesienie treści zajęć oraz umiejętności nabytych w trakcie realizacji materiału programowego do założeń sylwetki absolwenta.
CELE
Zapoznanie studentów z podstawami prawnymi pośrednictwa zawodowego w Polsce i UE oraz wyposażenie w wiedzę o celach,
zadaniach i metodach pracy pośrednika pracy. Kształtowanie umiejętności świadczenia usług w zakresie pośrednictwa pracy.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład problemowy, metoda przypadków, metoda problemowa
TREŚCI PROGRAMOWE
Moduł I
Obszar aktywności i zadania pośrednika pracy.
Moduł II
Człowiek jako podmiot procesu pośrednictwa pracy
- praca zawodowa w życiu człowieka,
- socjoekonomiczny model człowieka,
- rynek pracy jako kategoria ekonomiczna,
- analiza lokalnego rynku pracy.
Moduł III
Podstawy prawne pośrednictwa pracy i polityki w zakresie zatrudnienia.
Moduł IV
Metodyka działalności pośrednika pracy
- informacja w działalności pośrednika pracy,
- systemy pracy i płacy,
- dokumenty aplikacyjne do podjęcia pracy,
- rekrutacja pracowników
- samo zatrudnienie jako forma podejmowania pracy.
Moduł V
Przemiany rynku pracy w postindustrii i kierunki zmian w pośrednictwie pracy.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Akty prawne:
Ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Ustawa z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy z późniejszymi zmianami.
M. Armstrong: Zarządzanie ludźmi.
Z. Wołk: Poradnictwo zawodowe w edukacji młodzieży. UZ. Zielona Góra 2006.
K. Czarnecki: Psychologia zawodowej pracy człowieka. WSZM. Sosnowiec 2006.
Podstawą zaliczenia jest uczestnictwo w zajęciach. Złożenie i prezentacja pracy dotyczącej wybranego
obszaru problemowego. Egzamin
215
PE_DZ
Specjalność: ANIMACJA SPOLECZNO – KULTUROWA (ASK)
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Animacja społeczno - kulturowa
I stopnia
I
SEMESTR
2
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
WPROWADZENIE DO WIEDZY O
2009/2010
100S-1E1WWK
KULTURZE
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Dorota Jankowska
Wykład
30
E
4
Ćwiczenia
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Budzenie zainteresowań problematyką kultury poprzez uświadomienie jej funkcji adaptacyjnej i kreacyjnej w życiu człowieka – ze
wskazaniem na nią jako tworzywo działań w pracy pedagogicznej i animacyjnej.
CELE
Dostarczenie wiedzy na temat kultury, uświadamiającej historyczną i przestrzenną względność kultur.
Wprowadzenie w różnorodność kulturową poprzez pokazywanie alternatywnych rozwiązań tych samych ludzkich problemów
(różne regulacje życia społecznego)
Wdrożenie do refleksji nad kulturą i prowadzenia dyskursu kulturoznawczego;
Przygotowanie do krytycznej obserwacji zjawisk kulturalnych dnia codziennego;
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład kursowy, obudowany pomocami multumedialnymi. Spotkanie z twórcą kultury.
TREŚCI PROGRAMOWE
Funkcje wiedzy o kulturze.
Istota kultury – podejścia ideacyjne i reifikujące.
Dyskusje wokół początków kultury. Antropogeneza – genezą narodzin i rozwoju kultury.
Wartościujące i nie wartościujące rozumienie kultury. Pojęcia i konstrukty teoretyczne związane z kulturą (wzory kulturowe, wzorce
i normy).
Funkcje wiedzy o kulturze. Język i myślenie o świecie. Poglądy na rolę języka w rozwoju kultury tezy: Malinowskiego, Sapira,
Whorfa, Levi-Straussa.
Pojęcia etnocentryzmu, relatywizmu i uniwersalizmu. Możliwości i ograniczenia badań kultury.
Rozwój kultury. Dyfuzje. Asymilacja nowych dzieł do systemów kultury.
Człowiek wobec kultury. Jednostka ludzka wobec kultury. Człowiek jako wytwór i twórca kultury. Potrzeby adaptacyjne i
kreacyjne człowieka.
Gospodarka, prawo, religia – jako sposób realizacji potrzeb kulturowych. Gospodarka jako działalność adaptacyjna człowieka.
Organizacja ekonomiczna społeczeństw pierwotnych i tradycyjnych a współczesnych społeczeństw. Reguły prawa – ich źródła i
charakter oraz regulacyjna rola w życiu społecznym. Istota religii. Magia a religia. Zależność pomiędzy kulturą a religią w świetle
znanych stanowisk
Rodzina jako instytucja społecznego ulokowania i kulturowej transmisji. Małżeństwo i rodzina w kulturze chrześcijańskiej
oraz kulturach przed i poza chrześcijańskich.
216
PE_DZ
Twórcy kultury. Biografie osobowości twórczych. Warunki społeczno – kulturowe sprzyjające transgresjom psychologicznym i
historycznym.
Refleksja nad kulturą życia.
Korzenie kultury rodzimej - kulturowe tradycje: chłopska, mieszczańska, szlachecka;
Kultura elitarna a kultura popularna. Kultura masowa. Kicz w kulturze współczesnej.
Trzy obiegi kultury współczesnej. Kultura dominująca, kultura alternatywna, kultura młodzieżowa (jako trzeci obieg kultury)
Spotkanie z odmiennością jako czynnik zmiany kulturowej w skali makro - problematyka akulturacji w wielokulturowym i
globalizującym się świecie oraz mikro – indywidualnych doświadczeń
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Burszta J., Antropologia kultury. Poznań 1998
Hall E., Bezgłośny język, Warszawa 1987
Kozielecki J, Transgresja i kultura, Warszawa 1999
Nowicka E., Świat człowieka – świat kultury, Warszawa 1997.
Wiedza o kulturze. Cz. I. Wprowadzenie do wiedzy o kulturze. Zagadnienia i wybór tekstów A. Mencwel,
Warszawa1993 lub wyd. z 1997
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Adamski F., Rodzina, Wyd. UJ, Kraków 2002
Adamski F., Człowiek – wychowanie – kultura. Kraków 1992. Wybór tekstów: Ch. Dawson: Zależność między
religią a kulturą, str. 188 –197
Buchowski M, Zrozumieć Innego. Antropologia racjonalności, wyd. UJ., Kraków 2004
Czarnowski S., Kultura, Warszawa 1958.
Eliade M., Sacrum, mit, historia, Wybór esejów, Warszawa 1974
Dyczewski L., Kultura polska w procesie przemian. Prace Wydziału nauk Społecznych Towarzystwa
naukowego KUL – Lublin 1993
Hall E., Poza kulturą, PWN Warszawa2001, s. 89 – 130
Fatyga B., Dzicy z naszej ulicy. Antropologia kultury młodzieżowej. Warszawa 1999
Price W.F., Crapo R.H., Psychologia w badaniach kulturowych. Czy ludzie wszędzie są tacy sami? Gdańsk 2003
Rychła J., Ucieczka, bunt, twórczość, Kraków 2005.
Sulima R., Antropologia codzienności, Kraków 2000
Trompenaars F., Hampden – Turner C., Siedem wymiarów kultury, Kraków 2002
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Przedmiot kończy pisemny egzamin w formie testu – 5 pytań otwartych. Wymagania, w postaci
uszczegółowionych zagadnień, przesyłane studentom mailowo, wyjaśniane na pierwszym wykładzie.
Końcowe kolokwium pisemne – test 5 pytań otwartych. Możliwość uzyskania 15 pkt.
Możliwość uzyskania dodatkowych punktów w trakcie semestru dla zainteresowanych studentów poprzez:
1.
Przeprowadzenie wywiadu z twórcą kultury (3 pkt)
2.
Nakręcenie filmu o umiejętności prowadzenia dialogu z wartościami kultury wyższej (4
pkt)
3.
Wykonanie prezentacji na temat „stosunku do Innego” przedstawicieli różnych pokoleń
we współczesnej Polsce (3 pkt)
Student może wybrać jedną z propozycji pracy dodatkowej
217
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
KULTURA BYCIA
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E1KBY
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Maria Jagiełło
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Ukazanie istoty, źródeł i potrzeb dobrego wychowania zarówno w aspekcie historycznym, jak i współczesnych oczekiwań
społecznych. Uwrażliwienie na problem kultury bycia.
CELE
Cele poznawcze: przedstawienie wiadomości z zakresu savoir-vivre’u , poznanie zasad dobrego wychowania, zapoznanie z
obowiązującą etykietą i dobrymi manierami w zależności od sytuacji;
Cele kształcące: doskonalenie umiejętności człowieka dobrze wychowanego, rozwijanie zdolności dobrego zachowania,
Cele praktyczne: wdrażanie w życie poznanych zasad i reguł kultury bycia, rozpoznawanie i unikanie błędów złego zachowania.
METODY DYDAKTYCZNE
Metody oparte na słowie (dyskusja, pogadanka, rozmowa); metody oparte na obserwacji (prezentacje, pokazy); metody oparte na
działaniu : scenki dramowe, burza mózgu, realizacji zadań, przygotowanie i prowadzenie części ćwiczeń – animacja grupy,
aktywizujące formy warsztatowe umożliwiające studentom samodzielne rozwiązywanie problemów
TREŚCI PROGRAMOWE
Dobre wychowanie jako ważna dziedzina wychowania dzieci i młodzieży. Istota dobrego wychowania. Rodzina jako źródło wzorów
dobrego wychowania. Między tradycją i nowoczesnością, czyli stare i nowe rytuały rodzinne. Zachowanie się przy stole jako
świadectwo naszej kultury. Kultura słowa , języka mówionego i pisanego. Kultura w sieci. Kultura stroju i wyglądu. Tradycje
akademickie a współczesne zachowania w murach uczelni. Dobre obyczaje w miejscu pracy, odpoczynku i rozrywki. Różnice
kulturowe w zakresie savoir- vivre’u.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
1.
2.
Wolf I., Sztuka współczesnego savoir vivre’u, Warszawa 2003
Birgit Adam, Savoir vivr’e nowoczesnej kobiety.
H.G Schnitzer, Poradnik współczesnego savoir vivre’u.
H. Schwinghammer, Wielka księga savoir vivre’u, Warszawa 2003
Tautz – Wiessner, Savoir vivr’e w życiu zawodowym, Wrocław 1988,wyd Astrum
T. Rojek, Życie towarzyskie i domowe, Warszawa 1984 KiW
T. Rojek, Nowy savoir vivr’e, Warszawa 2006, KiW
M. Marcjanik, Grzeczność w komunikacji językowej, Warszawa2007, PWN
H. i T Zgółkowie, Językowy savoir vivr’e, Warszawa 2004, KiW
M Przewoźniak, J. Jabłczyńska, Współczesny savoir vivr’e dla nastolatków, 2007, Publicat
Krajski St, Podręcznik w pilnych potrzebach Savoir vivr’e., Warszawa 2007, wyd. Agencja SGK
Dzięgielewski A., Sztuka życia, czyli encyklopedia dobrych manier, Warszawa 1993
HankeA., Mandrysz – Wróblewska J., Paszport do świata sukcesu: jak kształtować swój image,
Warszawa 1993
3. Z. Dembicki, Jak przyjąć gości?, 2003, Toruń, wyd, A .Marszałek
4. Paris S.G, Ayres L.R, Stawanie się refleksyjnym uczniem i nauczycielem, Warszawa, 1998
5. Rutkowiak J./red./, Pytanie, dialog, wychowanie, Warszawa 1992
6. Santorski J., Ludzie przeciwko ludziom? Jak żyć we współczesnej Polsce?, Warszawa 2004
218
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Godna frekwencja, aktywny udział, przygotowanie prezentacji, praktyczne kolokwium
219
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
PODSTAWOWE ZAGADNIENIA
SZTUKI PLASTYCZNEJ
Wykład
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Magdalena Świerszcz
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E2ZAP
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
ZAŁOŻENIA, CELE
Cele poznawcze: Zapoznanie z podstawowymi wiadomościami w zakresie pojęć dotyczących dzieła sztuki, wybranych technik
plastycznych, oraz elementów formalnych wytworu plastycznego
Cele kształcące: Stymulowanie rozwoju percepcji wizualnej i wyobraźni plastycznej
METODY DYDAKTYCZNE
Działania praktyczne-warsztat
TREŚCI PROGRAMOWE
Widzenie jako czynność twórcza. Temat, forma i treść jako podstawowe pojęcia dotyczące dzieła sztuki. Dyscypliny sztuk
plastycznych. Elementy formalne wytworu plastycznego. Typy kompozycji. Związek kompozycji z treścią. Indukcja postrzeżeniowa.
Kanon postaci i głowy ludzkiej. Ekspresja plastyczna w wybranych technikach rysunkowych, malarskich, graficznych. Modelowanie i
konstruowanie form przestrzennych. Papieroplastyka.
LITERATURA
1. Parramon J.M.( 1993). Rysunek artystyczny. Warszawa: WSiP
OBOWIAZKOWA
2. Parramon J.M. (1995). Kolor w malarstwie. Warszawa: WSiP
3. Seria: Techniki plastyczne (1992 – 1995). Warszawa: WSiP
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
projekty plastyczne
220
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
SZTUKI MUZYCZNEJ
Wykład
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
2009/2010
100S-1E2ZAM
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Szymon Kawalla
Ćwiczenia
30
Przedmioty
fakultatywne
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie studentów z rozwojem form muzycznych na przestrzeni wieków oraz nabyciem przez nich umiejętności rozpoznawania
literatury muzycznej różnych epok.
CELE
Cele poznawcze: Zaznajomienie studentów z zakresem podstawowych zagadnień kultury muzycznej, ewolucji form i stylów
muzycznych.
Cele kształcące: Rozszerzenie kompetencji muzycznych studentów.
METODY DYDAKTYCZNE
Warsztaty muzyczne, prelekcje
TREŚCI PROGRAMOWE
Związki muzyki z wieloma dyscyplinami naukowymi. Istota rozwoju i funkcjonowania współczesnego systemu kultury
muzycznej. Muzyka epok i współczesne nurty i subkultury muzyczne.
Wykorzystanie sztuki muzycznej w różnych celach i sytuacjach pedagogicznych. Poznawanie różnych form, rodzajów muzyki.
Akustyczne, semantyczne i estetyczny kody (symboli) muzyczne jako nosicieli informatyczne. Wielkie osobistości w muzyce .
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. J. Reiss - Historia muzyki.
2. J.Machlis, K.Forney - The enjoyment of music.
3. The Norton recordings - 8 CDs
4. R. Kamien - Music an appreciation
5. R. Kamien - Music an appreciation - 4 CDs
6. Nagrania CD i DVD literatury muzycznej prezentowanej podczas ćwiczeń.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
projekty muzyczne
221
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
DR
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
SZTUKI SŁOWA I DRAMY
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Ewa Lewandowska -Tarasiuk
Ewa Lewandowska
Wykład
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E2ZAD
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie z istotą dramy i kreacyjną siłą słowa. Uświadomienie dramowej duchowości człowieka, zaprezentowanie różnych
rodzajów dramy, jej roli w procesach edukacyjnych i wychowawczych, traktowanie dramy jako treningu życia. Wykształcenie
umiejętności przygotowania i prowadzenia treningów i etiud dramowych, realizowanych w różnorodnych sytuacjach dydaktyczno wychowawczych
CELE
Cele poznawcze: zapoznanie z problematyką procesów komunikacji interpersonalnej, znaczeniem poprawnej wypowiedzi ze
szczególnym uwzględnieniem komunikowania się w relacjach wychowawczych jak i w czasie wolnym.
Cele kształcące: Rozwijanie umiejętności lingwistycznych i komunikacyjnych. Zaprezentowanie istoty dramy i jej przydatności w
różnorodnych sytuacjach pedagogicznych.
METODY DYDAKTYCZNE
Warsztaty , drama
TREŚCI PROGRAMOWE
Uświadomienie dramowej duchowości człowieka, poznanie historii dramy i jej aplikacyjnych sensów w edukacji i wychowaniu,
drama w dydaktyce i wychowaniu - przykłady, możliwości wykorzystania dramy w kreowaniu twórczych postaw, nauczanie metodą
dramy, drama i techniki twórczego myślenia, drama w rozwiązywaniu problemów niepełnosprawnych, treningi dramowe.
1) Pojęcie dramy, psychodramy i socjodramy – różnice i podobieństwa.
2) Istota gatunków dramatycznych, istota dramy. Struktura dramy. Drama jako trening życia. Atrybuty dramy. Brian Way –
początki dramy.
3) Słowo i gest jako główny środek przekazywania informacji. Symbolizacja.
4) Nieświadoma autoprezentacja. Motywy autoprezentacji.
5) Teatr, dramat, psychodrama, socjodrama w wychowaniu. Drama w wychowaniu – kreatywność.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1. K. Pankowska. Pedagogika dramy. Warszawa. 2000.
2. E. Lewandowska- Tarasiuk, W teatrze prezentacji. O sztuce perswazji, Warszawa 2005
3. M. Nagajowa, Od słowa do słowa, Warszawa 1998
4. W. Pisarek, Słowa między ludźmi, Warszawa 2003
Udział w zajęciach, prezentacje słowne
222
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
3
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
TRENING KREATYWNOŚCI
Wykład
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2TKR
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Aleksandra Gajda
Dorota Dziedziewicz
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Zajęcia przygotowują studentów do twórczej pracy, prowadzenia zajęć z elementami zadań rozwijających zdolności i postawy
twórcze
CELE
Zapoznanie studentów z definicyjnymi wyznacznikami twórczości (czteroaspektowy paradygmat twórczości, właściwości
twórcy; wytworu twórczego; uwarunkowania środowiskowe, charakterystyka procesu twórczego)
Zapoznanie z metodami twórczego rozwiązywania problemów
Rozwój zdolności twórczych uczestników zajęć
METODY DYDAKTYCZNE
Zajęcia prowadzone są w oparciu o metody treningowe z elementami metod podających
TREŚCI PROGRAMOWE
Pojęcia i kryteria twórczości (czteroaspektowy paradygmat twórczości, zdolności, postawy, style)
Strategie myślenia twórczego (zasada aktualności, różnorodności, irracjonalnej racjonalności, odroczonego
wartościowania, ludyczności, kompetentnej niekompetencji)
Trening twórczości - stymulowanie operacji umysłowych - dedukcji, indukcji, abstrahowania, metaforyzowania,
transformowania i skojarzeń; ; myślenie pytajne, myślenie kombinacyjne, myślenie transformacyjne, trening autokreacji.
Twórcze rozwiązywanie problemów - fazowe modele rozwiązywania problemów; wybrane metody twórczego
Metodyka twórczego rozwiązywania problemów.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Nęcka, E. (2001). Psychologia twórczości. Gdańsk: GWP.
Szmidt, K. J. (2008). Trening kreatywności. Podręcznik dla pedagogów, psychologów i trenerów
grupowych. Gliwice: Helion
Nęcka, E. (1994). TroP – Twórcze rozwiązywanie problemów. Kraków: Implus
Góralski, A. (1977). Zadanie metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia. Warszawa:
Wydawnictwa Naukowo - Techniczne
Szmagalski, J. (1998). Przewodzenie małym grupom. Działanie grupowe. Warszawa: Centrum
Animacji Kultury
Chybicka, A. (2006). Psychologia twórczości grupowej. Jak moderować zespoły twórcze i
zadaniowe. Kraków: Impuls ss. 117-150
Nęcka, E. (1994). TroP – Twórcze rozwiązywanie problemów. Kraków: Implus
Góralski, A. (1977). Zadanie metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia. Warszawa:
Wydawnictwa Naukowo - Techniczne
Szmagalski, J. (1998). Przewodzenie małym grupom. Działanie grupowe. Warszawa: Centrum
Animacji Kultury
Chybicka, A. (2006). Psychologia twórczości grupowej. Jak moderować zespoły twórcze i
zadaniowe. Kraków: Impuls ss. 117-150
223
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Znajomość strategii myślenia twórczego
Znajomość zasad treningu twórczości
Pozytywna ocena z zaliczenia końcowego
224
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
3
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
DR
DR
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
METODYKA ORGANIZACJI I
PROWADZENIA ZAJĘĆ W ZAKRESIE
PLASTYKI
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
egzamin
8
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Tomasz sadlej
Agnieszka Kwiatkowska-Zwolan
Ćwiczenia
45
2009/2010
100S-1E2MEP
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Zajęcia przygotowują studentów do twórczej pracy, prowadzenia zajęć z elementami zadań rozwijających zdolności i postawy
twórcze
Zapoznanie z różnymi formami organizowania zajęć plastycznych oraz działalnością ważniejszych ośrodków kulturalnych i
kulturalno - oświatowych z terenu Warszawy.
CELE
Przygotowanie studentów do organizowania pracowni i prowadzenia zajęć plastycznych
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, zajęcia praktyczne
TREŚCI PROGRAMOWE
1)
2)
3)
4)
Trening artystyczny
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
5)
Zasady planowania procesu dydaktycznego w plastyce
Zagadnienia, treści i cele wychowania i kształcenia plastycznego.
Rodzaje technik plastycznych
Dobór tematów i sposobu inspiracji do określonego problemu plastycznego, techniki plastycznej, wieku i
możliwości uczestnika zajęć, a także jego potrzeb kompensacyjno-korekcyjnych
Rozwój twórczości plastycznej dzieci i młodzieży
Arnhem R (2004) Sztuka i percepcja wzrokowa. Gdańsk
Lowenfeld V.,Brittain L. W (1977) Twórczość a rozwój umysłowy dziecka. Warszawa , PWN
Jabłońska A. (2004) Techniki plastyczne dla dzieci. Warszawa
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaprojektowanie, przeprowadzenie, opracowanie i przeprowadzenie zajęc plastycznych z uczniami.
225
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
MUZYKI
Wykład
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
2009/2010
100S-1E2MEM
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Ewelina Jutrzyna
Ćwiczenia
30
Przedmioty
fakultatywne
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Przygotowanie studentów do prowadzenia zajęć muzyczno-ruchowych
CELE
Cele poznawcze: Zaznajomienie studentów z metodyka prowadzenia zajęć muzyczno-ruchowych
Cele kształcące: Opanowanie umiejętnośći w zakresie organizowania i prowadzenia zajęć muzycznych.
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Cele, metody formy realizacji zajęc muzycznych
Małe formy muzyczne
Muzyka i ruch w edukacji
Opracowanie scenariuszy zajęc muzyczno-ruchowych oraz przeprowadzenie zajęc w szkole
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. J. Reiss - Historia muzyki.
2. J.Machlis, K.Forney - The enjoyment of music.
3. The Norton recordings - 8 CDs
4. R. Kamien - Music an appreciation
5. R. Kamien - Music an appreciation - 4 CDs
6. Nagrania CD i DVD literatury muzycznej prezentowanej podczas ćwiczeń.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
projekty muzyczne
226
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
DR
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
SZTUKI SŁOWA I DRAMY
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Ewa Lewandowska -Tarasiuk
Maria Lewandowska
Wykład
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E2MEZ
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Przygotowanie studentów do prowadzenia zajęć z zakresu słowa i dramy
CELE
Cele poznawcze: Zaznajomienie studentów z metodyka prowadzenia zajęć metoda dramy
Cele kształcące: Opanowanie umiejętnośći w zakresie organizowania i prowadzenia zajęć w zakresie dramy.
METODY DYDAKTYCZNE
Warsztaty , drama
TREŚCI PROGRAMOWE
Drama w praktyce edukacyjnej: podstawowe zasady realizacji działań animacyjnych za pomocą dramy, dobór tematów, podstawowe
warunki pracy w dramie. Istota roli w dramie. Drama jako doświadczenie.
Kreowanie (sceniczne) sytuacji konfliktowych oraz ich rozwiązywanie w ramach poznanych technik. Wybrane sytuacje społeczne
jako przyczynek oddziaływań kulturotechnicznych.
Metody pracy kulturotechnicznej – animacje teatralne, medialne
1)
Teatr, dramat, psychodrama, socjodrama w wychowaniu. Drama w wychowaniu – kreatywność. – cele, formy prowadzenia
zajęć, opracowywanie scenariuszy zajęć
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1. K. Pankowska. Pedagogika dramy. Warszawa. 2000.
2. E. Lewandowska- Tarasiuk, W teatrze prezentacji. O sztuce perswazji, Warszawa 2005
3. M. Nagajowa, Od słowa do słowa, Warszawa 1998
4. W. Pisarek, Słowa między ludźmi, Warszawa 2003
Udział w zajęciach, scenariusze zajęć
227
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
II
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
PRACA Z GRUPĄ – ORGANIZACJA I
2009/2010
100S-1E2POA
ANIMACJA SPOŁECZNO KULTUROWA
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Jacek Gralewski
Ćwiczenia
30
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZO
ZAŁOŻENIA
Przedmiot ma przygotować studentów do tworzenia oraz przewodzenia różnym grupom zadaniowym mającym na celu
aktywność społeczno-kulturalną

1.
2.
3.
4.
5.
CELE
Zapoznanie studentów z prawidłowościami procesów dynamiki grupowej.
Rozwijanie umiejętności budowania efektywnie działającej grupy zadaniowej.
Rozwijanie umiejętności rozwiązywania konfliktów grupowych.
Zwiększenie umiejętności i kompetencji do efektywnej współpracy w grupie.
Rozwijanie umiejętności przewodzenia grupom zadaniowym.
METODY DYDAKTYCZNE




Wykłady
Dyskusje
Prezentacje
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Co to jest grupa?
Treści szczegółowe: charakterystyka definicyjna grup: wielkość, role, status, relacje interpersonalne, interakcje, cele, normy
grupowe, zmiany okresowe grup; modele małych grup; przyczyny powstawania grup, mechanizmy wyboru grupy.
2. Modele rozwoju grup
Treści szczegółowe: etapy zmian okresowych (deklaracja przystąpienia do grupy, tworzenie się subgrup, konfrontacja, ustalanie
norm, praca, rozpad grupy).
3. Jednostka w grupie
Treści szczegółowe: proces socjalizacji do grupy (wybór grupy, przyłączenie się do grupy, inicjacja, odnajdywanie swojego miejsca,
praca, osłabienie więzi, rozpad).
4. Procesy wpływu w grupie
Treści szczegółowe: konsensus, konwersja, perswazja, konformizm, uległość, posłuszeństwo, nonkonformizm ,opór, niezależność;
porozumiewanie się w sytuacjach zadaniowych.
5. Produktywność grupy
Treści szczegółowe: czynniki zwiększające produktywność grupy (synergia, myślenie grupowe, umysł grupowy), czynniki
zmniejszające produktywność grupy ( myślenie grupowe, polaryzacja grupowa, problemy koordynacyjne, próżniactwo społeczne,
jazda na gapę), rozwiązywanie problemów.
6. Władza i przywództwo
Treści szczegółowe: istota przywództwa w małych grupach, charakterystyka osoby, zachowania przywódcy, efektywność
przywództwa, cechy zadania a styl sprawowania władzy, atmosfera grupowa.
7. Konflikty w grupie
Treści szczegółowe: źródła konfliktu, rodzaje konfliktu, fazy konfliktu, strategie rozwiązywania konfliktów; konflikty miedzy
grupami.
228
PE_DZ
8. Grupowe rozwiązywanie problemów
Treści szczegółowe: etapy rozwiązywania problemów, techniki pracy grupowej, grupa twórcza, zasady twórczego rozwiązywania
problemów w grupie.
9. Metodyka prowadzenia sesji twórczego rozwiązywania problemów
Treści szczegółowe: etapy rozwiązywania problemów, zasady prowadzenia sesji inwentycznych, metody preparacji problemu, zarys
metod rozwiązywania problemów, metody oceny pomysłów, projektowanie sesji inwentycznych, metodyka twórczego
10. Przewodzenie grupami twórczymi
LITERATURA
OBOWIAZKOWA





LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA



WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Oyster, C. K. (2002). Grupy. Poznań: Zysk i S-ka,
Szmagalski, J. (1998). Przewodzenie małym grupom. Działania grupowe. Warszawa: Centrum Animacji
Kultury.
Chełpa, St., Witkowski, T. (2004). Psychologia konfliktów. Biblioteka moderatora.
Karwowski, M. (2003). Twórcze przewodzenie. Warszawa: Instytut Przedsiębiorczości i
Samorządności. s. 58-84; s.116-131.
Proctor. T. (2002). Twórcze rozwiązywanie problemów. Gdańsk: GWP, s.83-140
Hartley, P. (1997). Komunikacja w grupie. Poznań: Zysk i S-ka,
Melibruda, J. (1986). Ja – Ty – My Psychologiczne możliwości ulepszania kontaktów międzyludzkich.
Warszawa: Nasza Księgarnia.
Aronson, E., Wilson, T. D., Alert, R. M., (1997). Psychologia społeczna serce i umysł. Poznań:
Wydawnictwo Zysk i S-ka.
Kolokwium
229
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
PODSTAWY ANIMACJI SPOŁECZNO -
2009/2010
100S-1E2PAK
KULTUROWEJ
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
30
E
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Jarosław Gara
Ćwiczenia
30
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Zdobyta wiedza ma wyposażyć studenta w kompetencje dostrzegania złożoności zjawisk kulturowych i społecznych oraz możliwości
aktywizowania potencjału społeczno-kulturowego.
CELE
Celem przedmiotu jest zapoznanie z podstawami animacji społeczno-kulturowej, zjawiskami i procesami społeczno-kulturowymi oraz ich
wpływem na życie współczesnego człowieka.
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Podstawowe procesy i zjawiska kulturowe. Mechanizmy internalizacji i eksternalizacji wartości kulturowych. Problem ochrony i kreowania
wartości kulturowych – ciągłość i zmiana. Zjawiska i procesy życia grupowego. Kultura – kontrkultura – podkultura. Rola i znaczenie
kultury w życiu społecznym. Przystosowanie - partycypacja – autonomia – odtwórczość - twórczość. Sposoby uczestnictwa w kulturze. Rola
i znaczenie transgresji w kształtowaniu animacji społeczno-kulturalnej. Rola grupy w określaniu dynamiki rozwoju jednostkowego i
grupowego. Pedagogiczne wymiary animacji społeczno-kulturowej. Pojęcie „animacji kulturalna” i animacja „społeczno-kulturalna”.
Animacja sopołeczno-kulturalna jako odpowiedź na współczesne wyzwania kulturowe i społeczne – funkcje i zadania społeczne oraz
kulturowe. Animacja społeczno-kulturalna (definicje, pole działania, sposoby organizacji, kierunki rozwoju). Wybrane orientacje teoretyczne
animacji społeczno-kulturalnej. Animacja społeczno-kulturalna w służbie „małych ojczyzn”, rozwoju regionalizmu i upowszechniania
kultury przez aktywizację potencjału w środowiskach lokalnych. Strategie i sposoby upowszechniania kultury w środowisku lokalnym.
Animatorzy „małych ojczyzn”. Czynniki wspierające i utrudniające działalność animatorów społeczno-kulturalnych. Animacja społecznokulturalna jako zawód (funkcje, zadania, cele). Problem doskonalenia zawodowego animatorów środowisk lokalnych. Animator jako
inicjator, koordynator i moderator kierunków oraz sposobów uczestnictwa w kulturze. Kompetencje społeczno-zawodowe animatorów
kultury oraz pożądane cechy osobowości. Typy osobowe animatorów. Techniki pracy grupowej, metody animacji społeczno-kulturalej
(spotkanie grupy członków, projektowanie różnych faz spotkania animacyjnego), środki i pomoce oraz ich zastosowanie. Różne formy
metody spotkań i ich zastosowanie (np. dyskusja, świadectwo, odtwarzanie ról). Wybrane instytucje animacji społeczno-klturalnej i ich
programy (projekty, inicjatywy, działania).
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
B. Jedleńska, Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych, Lublin 1999.
Edukacja kulturalna w społeczeństwie obywatelskim, red. J. Żebrowski, Gdańsk J. Kozielecki, Transgresja i
kultura. Warszawa 1997, Warszawa 1997.
230
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Barometr kultury, red. H. Grabowska, Warszawa 1992.
Edukacja kulturalna a egzystencja człowieka, red. B. Suchodolski, Wrocław-Warszawa-Kraków 1986.
Edukacja wobec zmiany społecznej, red. J. Brzeziński, L. Witkowski, Poznań-Toruń 1994.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
231
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
4
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ETNOPEDAGOGIKA
Wykład
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2ETP
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
X
Instytut
Andrzej Ciążela
Ćwiczenia
30
Pedagogiki
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Przedmiot reprezentuje nurt pedagogicznych poszukiwań związanych z restytucją tradycyjnych wartości lokalnych jako wymiaru
budowy współczesnej tożsamości rozpiętej między lokalnością i globalnością. Podejmuje zagadnienie wartości kultury rodzimej
jako bazy dla kształtowania tożsamości otwartej na nowe wyzwania i problemy.
CELE
Wprowadzenie w wychowawczy wymiar tradycji etnicznych. Prezentacja problematyki etniczności w wychowaniu z perspektywy
rozwoju współczesnej cywilizacji globalnej. Ukazanie pozytywów i negatywów związanych z zagadnieniem etniczności. Ukazanie
różnicy między etnicznością a nacjonalizmem. Propozycja nawiązania do wartości kultury rodzimej w procesach określania własnej
tożsamości we współczesnym świecie.
METODY DYDAKTYCZNE
Analiza tekstów, praca ze środkami audiowizualnymi.
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
Miejsce etnopedagogiki w systemie nauk pedagogicznych. Etnopedagogia. Związki z pedagogiką humanistyczną,
antropologią kulturowa , etnografią, literaturą.
2. Dwie koncepcje etniczności – primordialistyczna (prymordialistyczna) i funkcjonalna. Etniczność jako formuła
organizacji świadomości społecznej. Różne kierunki rozwoju i interpretacji etniczności etniczność a nacjonalizm.
3. Ambiwalencja etniczności. Wzory kultury jako struktury przekazywania treści wymagających wartościowania. ( J.
Kitowicz, Opis obyczajów)
4. Etniczność i wychowanie. Etniczność jako przymus i jako wybór. (A. Holland, Europa, Europa)
5. Etniczność i wychowanie. Etniczność jako wybór. Etniczność jako sposób określania własnej tożsamości . Tożsamość
realna i tożsamości wyobrażone. Samookreślanie się wobec tradycji.
6. Etniczność a globalizacja. Problem samookreślenia się wobec narastających tendencji uniwersalizujących świat
współczesny. Kultura masowa i kultura konsumpcyjna. Tożsamość scentrowana i tożsamość zdecentrowana.
7. Etnopedagogika wobec multikulturalizmu. Akceptacja własnych wartości i otwarcie na wartości innych.
8. Etnopedagogika wobec regionalizmu, patriotyzmu i uniwersalizmu. „Mała ojczyzna” , „wielka ojczyzna”, „ludzkość”.
9. Wielowymiarowość „małej ojczyzny” – krajobraz, architektura, język,, ludzie.
10. Obyczaj – Tradycja wobec cyklicznego charakteru natury i życia ludzkiego (pory roku, fazy dnia, narodziny, dojrzewanie,
dojrzałość starość, śmierć), roku liturgicznego, świąt, Nakładanie się tradycji.
11. Kultura narodowa i jej społeczne zróżnicowanie. Polska kultura jako synteza czy agregat tradycji? Tradycje kultury wsi,
dworu, mieszczaństwa, Burżuazji, drobnomieszczaństwa, inteligencji, robotników, warstw średnich . Elementy syntezy i
konfliktu. Rodowód jako kategoria kulturowa.
12. Tradycja wobec przyszłości we współczesnym świecie.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
D. Kubinowski, Rewitalizacja tradycyjnych wartościowe współczesnej kulturze : etnopedagia wobec
globalizacji, /w:/ O nowy humanizm w edukacji, red. J. Gajda, Impuls, Kraków 2000.
Arjun Appadurai, Nowoczesność bez granic. Kulturowe wymiary globalizacji, Universitas, Kraków 2005. s. 169200.
Antropologia kultury, Zagadnienia i wybór tekstów, red. A. Mencwel, Wyd. UW, Warszawa 2003. (wybór)
M. Malikowski, Jan Szczepański o roli chłopów i kultury chłopskiej w społeczeństwie polskim, ”Przegląd
Humanistyczny” nr 5/2005.
232
PE_DZ
Obyczaje w Polsce, red. A. Chwalba, Wyd. Nauk. PWN, Warszawa 2004. (wybór)
B. Suchodolski, Polska i Polacy, PWN, Warszawa 1981. (wybór)
J. Tazbir, Kultura szlachecka w Polsce, Wiedza Powszechna, Warszawa 1979.
M. Janion, Niesamowita słowiańszczyzna, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007
A. Mencwel, Wyobraźnia antropologiczna, Wyd. UW, Warszawa 2006.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Humanistyczno- antropologiczna ewolucja pedagogiki kultury. Konsekwencje teorii i praktyki, red J. Gajda,
Impuls Kraków 2009.
J. Gajda, Pedagogika kultury w zarysie, Impuls Kraków 2006.
M. Jaworska-Witkowska, Ku kulturowej koncepcji pedagogiki, Impuls Kraków 2009.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Znajomość Problematyki omawianej na ćwiczeniach. Frekwencja.
233
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
4
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
METODYKA ODDZIAŁYWAŃ
ANIMACYJNYCH W ŚRODOWISKU
Wykład
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
2009/2010
100S-1E2MAN
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przemysław Florczak
Pedagogiki
Ćwiczenia
30
Seminaria
Przedmioty
fakultatywne
ZO
2
ZAŁOŻENIA
- zakłada się przeprowadzenie 14 jednostek zajęć merytorycznych
- zakłada się weryfikację treści analizowanych na zajęciach w działaniu praktycznym
- zakłada się znajomość podstawowych zagadnień, definicji i problemów związanych z tematyką III sektora u uczestniczących w
zajęciach
- zakłada się korelację treści przedstawianych na zajęciach z treściami przedmiotów pokrewnych realizowanych równolegle
CELE
W trakcie zajęć studenci zostaną wyposażeni w wiedzę dotyczącą typów, charakterystyk
i modelów działania organizacji pozarządowych, oraz postępowania w procesie założycielskim i rejestracyjnym placówek sektora
non-profit. Zdobędą umiejętności pozwalające na wybór najkorzystniejszych, optymalnych i skutecznych metod oraz technik
pozyskiwania środków na działalność społeczną i kulturalną. Studenci opanują elementarne zagadnienia z zakresu podstaw
prawnych funkcjonowania organizacji filantropijnych, pozyskiwania środków na działalność społeczną i organizacji przedsięwzięć o
charakterze kulturalnym. Zapoznają się z podstawowymi mechanizmami kontaktu z potencjalnymi darczyńcami i posiądą
umiejętność praktycznego ich wykorzystania. Posiądą wiedzę dotyczącą efektywnego projektowania kampanii społecznych oraz
społecznego komunikowania się sektora non-profit z sektorem rządowym i biznesowym.
METODY DYDAKTYCZNE
Prezentacja
Dyskusja problemowa
Metoda projektów
Metoda warsztatowa
TREŚCI PROGRAMOWE
-Typy, ogólna charakterystyka, modele działania organizacji non-profit; podstawy prawne działalności filantropijnej i społecznokulturalnej.
-Działalność statutowa i działalność gospodarcza w podmiotach trzeciego sektora; KRS; Proces rejestracyjny organizacji
pozarządowej.
-Źródła finansowania działalności organizacji pozarządowych, metody i techniki pozyskiwania środków; darowizna, pay-roll, kapitał
żelazny, zbiórka publiczna, barter, sponsoring, mechanizm 1%. Tworzenie planu/mapy pozyskiwania funduszy, elementy
fundraisingu
-Wolontariat: podstawy prawne dotyczące pracy z wolontariuszami
-Reklama społeczna, marketing społeczny. Podstawowe mechanizmy reklamy niekomercyjnej. strategie, projekty; czynniki
determinujące wybór techniki, terminu, miejsca ekspozycji; przykłady kampanii społecznych.
-Prawo autorskie i prawo pokrewne w działalności kulturalno-oświatowej. Treść prawa autorskiego w działalności społecznej i przy
organizacji imprez kulturalnych
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
-Załuska M., Boczoń J., Organizacje pozarządowe w społeczeństwie obywatelskim, Warszawa 1996
-Skiba R., Jak napisać statut fundacji? – broszura z serii 3W, Warszawa 2005
-Krzyżanowska M., Marketing usług niekomercyjnych, Warszawa 2000
-Ustawa z dn. 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach
234
PE_DZ
-Ustawa z dn. 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach
-Ustawa z dn. 23 kwietnia 2003 o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie
-Domachowski W. (red.), Marketing wartości społecznych, Poznań 2003
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
- D. Maison, P. Wasilewski, „Propaganda dobrych serc, czyli rzecz o reklamie społecznej”, Agencja Wasilewski,
Kraków 2002
- D. Mason, P. Wasilewski, "Szlachetna propaganda dobroci, czyli drugi tom o reklamie społecznej"
- B. Tokarz „Fundraising to sztuka, której można się nauczyć! Dobre pomysły na pozyskiwanie funduszy w
społeczności lokalnej”, ARFP, Warszawa 2005
- Joanna Kamińska, Piotr K. Łasica, „Fundacje wspierające kulturę: vademecum animatora kultury”,
Warszawa, Centrum Animacji Kultury, 1998
-www.ngo.pl
-www.klon.org.pl
-witryny organizacji pozarządowych
-obecność na zajęciach (możliwe 2 nieobecności)
-znajomość literatury
-aktywny udział w zajęciach
-zaliczone kolokwium
235
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
4
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2PSZ
PATOLOGIA ZYCIA SPOŁECZNEGO
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Anna Nowicka-Chachaj
Pedagogika społeczna, socjologia małych grup, psychologia społeczna, antropologia
kulturowa, etnopedagogika
Wykład
30
Egzamin
4
Ćwiczenia
0
Seminaria
ZAŁOŻENIA
CELE
Zapoznanie studentów z zakresem pojęcia patologia społeczna, przyczynami powstawania negatywnych zjawisk społecznych, a
także koncepcjami przeciwdziałania negatywnym zachowaniom w życiu zbiorowym. Omówienie podstawowych zjawisk patologii
społecznej.
METODY DYDAKTYCZNE
wykłada, dyskusja, dyskusja panelowe, prezentacja,
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Zakres pojęcia i problematyki patologii społecznej.
Agresja – rodzaje agresji, przyczyny zachowań agresywnych, charakterystyka agresora i ofiary, metody przeciwdziałania,
objawy przemocy.
Narkomania – definicja pojęcia, fazy i objawy uzależnienia, rodzaje narkotyków.
Alkoholizm – charakterystyka zjawiska, fazy alkoholizmu, objawy uzależnienia, style picia.
Samobójstwa – próba definicji pojęcia, sposoby popełniania samobójstw, skala zjawiska.
Prostytucja – próba definicji, systemy prawnej regulacji prostytucji, skala zjawiska oraz typologie prostytutek,
uwarunkowania prostytucji.
Przestępstwa na tle seksualnym – charakterystyka dewiacji na tle seksualnym.
Pedofilia – uwarunkowania przemocy seksualnej wobec dzieci, czynniki wysokiego ryzyka.
Bezdomność – skala zjawiska, uwarunkowania bezdomności.
Hazard – skala zjawiska, społeczne konsekwencje uzależnienia.
LITERATURA
1. Cekiera Cz., Psychoprofilaktyka uzależnień oraz terapia i resocjalizacja osób uzależnionych, Tow.
OBOWIAZKOWA
Naukowe KUL, Lublin 1999
2. Gabrysiak J /red./, Narkotyki i ich rodzaje, działanie, skutki nadużywania, Warszawa 2000
3. Hołysz B., Samobójstwo, Warszawa-Łódź, Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej, 1995
4. Jędrzejko M., Patologie społeczne, Akademia Humanistyczna, Pułtusk 2006
5. Podgórecki T., Patologia Społeczna. Wybrane problemy, Wyd. WSPS 1991
6. Pospiszyl I., Patologie społeczne, PWN, Warszawa 2008
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
3.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Cierpiałkowska L., Alkoholizm: przyczyny, leczenie, profilaktyka, Wyd. Nauk. Uniwersytetu,
Poznań 2001
Margasiński A., Zajęcka B., /red./ Psychopatologia i psychoprofilaktyka: przejawy narkomanii,
alkoholizmu, przemocy, zaburzeń psychicznych w rodzinie i szkole oraz możliwości im
przeciwdziałania, Impuls, Kraków 2000
Sołtysiak T., Zjawiskowe formy patologii społecznych oraz profilaktyka i resocjalizacja młodzieży,
Wyd. Akademii Bydgoskiej, Bydgoszcz 2003
TEST
236
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
4
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2EMI
EDUKACJA MIĘDZYKULTUROWA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Ewa Dąbrowa
Pedagogiki
Pedagogika społeczna, socjologia małych grup, psychologia społeczna, antropologia
kulturowa, etnopedagogika
Wykład
30
Egzamin
6
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot ma wprowadzić studentów w problematykę edukacji wielo- i międzykulturowej w Polsce i na świecie, a przez to
przygotowywać do pracy animacyjnej i edukacyjnej z osobami o różnym pochodzeniu kulturowym.
CELE
- wyposażenie w wiedzę o społeczeństwach zróżnicowanych etnicznie, narodowo i religijnie
- przygotowanie do dialogu międzykulturowego i rozwiązywania konfliktów w warunkach przenikania się kultur i ludzi
- wykształcenie umiejętności analizowania zjawisk społeczno-kulturowych i komunikowania się, pomagających efektywnie
funkcjonować w środowisku wielokulturowym
- budowa zaplecza teoretycznego i metodologicznego dla pracy z grupą kulturowo zróżnicowaną
METODY DYDAKTYCZNE
wykłada, dyskusja, dyskusja panelowe, prezentacja, praca w zespołach, rozwiązywanie sytuacji problemowych, drama, symulacja,
projekt
TREŚCI PROGRAMOWE
WYKŁADY
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
Kultura i jej wymiary. Przenikanie, krzyżowanie i dyferencjacja kultur jako nowe/stare zjawisko obecne w
społeczeństwach wielokulturowych. Od jednokulturowości do wielo-, między- i transkulturowości.
Zmiany kulturowe jako źródła kryzysu tożsamości jednostkowej i społecznej. Tożsamość człowieka „na rozdrożu dróg”.
„Pogranicza” jako szczególne miejsca kształtowania się tożsamości. Tożsamości „pogranicza” a tożsamości „centrum
kulturowego – analizy biograficzne.
Relacje Swój-Obcy na tle głównych problemów świata zróżnicowanego kulturowo. Źródła dualistycznego postrzegania
świata. Relacje Swój-Obcy jako źródło konfliktu.
Akulturacja jako efekt funkcjonowania człowieka w mozaice kulturowej. Współczesne strategie akulturacyjne.
Problemy akulturacyjne Innego o różnym umocowaniu prawnym i kulturowym (uchodźcy, migranta zarobkowego,
reemigranta itd.).
Rozwój edukacji międzykulturowej – jako droga do uczenie się Innego i budowania relacji dialogowych w grupach
homogenicznych i zróżnicowanych.
Założenia edukacji międzykulturowej i podstawowe metody pracy.
Koncepcje edukacji międzykulturowej i ich praktyczne implikacje w Polsce i na świecie.
Umocowanie prawne edukacji międzykulturowej (w dokumentach międzynarodowych i krajowych).
Zaangażowanie edukacji nieformalnej na rzecz budowy społeczeństwa pluralistycznego. Tworzenie i upowszechnianie
„dobrych praktyk”.
Kryzys edukacji międzykulturowej i jego konsekwencje. Rozwój edukacji międzykulturowej a zaostrzanie polityki
migracyjnej.
Rola projektów animacyjnych (w firmach i w życiu społecznym) w konstytuowaniu wielości kulturowej świata.
ĆWICZENIA
1. Wprowadzenie w problematykę przedmiotu i określenie wymagań. Umocowanie edukacji międzykulturowej i wielokulturowej w
procesach zachodzących we współczesnym świecie. Od wielokulturowości przez międzykulturowość ku transkulturowości w teorii i
praktyce edukacyjnej.
237
PE_DZ
2. Wiedza o Innym kulturowo – badania ankietowe. Kontrakt grupowy, „międzykulturowe”, gry i zabawy integracyjne, energizery.
3. Wielokulturowy świat – wielokulturowe społeczeństwa. Specyfika kulturowego centrum i kulturowych pogranicz, wielokulturowe
miasta i miasteczka: Kraków, Wrocław, Białystok, Przemyśl, Gdańsk, Cieszyn, Lublin, Szczecin, Sejny.
4. Poszukiwanie wielokulturowych śladów we własnym regionie jako źródło tożsamości kulturowej.
5. Twarzą w twarz z tożsamością – analiza tożsamości kulturowej studentów. (ćwiczenia, symulacje)
6. Proces kształtowania tożsamości na pograniczu kultur – „człowiek pogranicza”.
7. Ja jako Inny versus Inny w świecie wielokulturowym. POSTAWY wobec zróżnicowania i odmienności kulturowej.
8. Kształtowanie kompetencji międzykulturowych jako nowe zadanie edukacyjne. (4h)
9. Różnorodność kulturowa w Polsce i na świecie – rola wiedzy o Innym w budowaniu społeczeństwa multikulturowego. (6h)
10. Programy edukacji wielokulturowej i międzykulturowej i ich rola w formalnej i pozaformalnej edukacji jako źródło dialogu. (4h)
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. Grzybowski P., Edukacja międzykulturowa – przewodnik, IMPULS, Kraków 2008.
2. Kamińska A., Wybierz różnorodność. Promowanie postaw antydyskryminacyjnych w organizacji, szkole,
Stowarzyszenie Inicjatyw Niezależnych Mikuszewo, 2007.
3. Kapuściński R., Ten Inny, Wyd. Znak, Kraków 2006.
4. Klimowicz A. (red.), Edukacja międzykulturowa. Poradnik dla nauczyciela, Wyd. CODN, Warszawa 2004.
5. Nikitorowicz J., Edukacja regionalna i międzykulturowa, WAiP, 2009.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Boski P., Kulturowe ramy zachowań społecznych. Podręcznik psychologii międzykulturowej, PWN,
Warszawa 2009.
2. Kłosowska A., Kultury narodowe u korzeni, Warszawa 2005.
3. Mamzer H. (red.), Czy klęska wielokulturowości?, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań.
4. Pilch T. (red.), O potrzebie dialogu kultur i ludzi, Warszawa 2000.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
aktywność podczas zajęć, prowadzenie dyskusji panelowych, prezentacje, projekt animacyjno-edukacyjny
238
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr hab. Prof.
APS
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ORGANIZACJA I DZIAŁANIE
INSTYTUCJI SYSTEMU OŚWIATY
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Janusz Gęsicki
Wykład
15
egzamin
Ćwiczenia
2009/2010
100S-1E2OIS
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Absolwent pedagogiki oprócz wiedzy specjalistycznej powinien posiadać wiedzę na temat struktury i mechanizmów funkcjonowania
systemu oświatowego oraz instytucji, które na ten system się składają. Wiedza ta jest podstawą umiejętności racjonalnych
zachowań organizacyjnych.
CELE
Zapoznanie studentów z kategoriami opisu i analizy systemu oświaty. Zapoznanie z wybranymi uwarunkowaniami funkcjonowania
oświaty. Pozwoli to na zrozumienie zjawisk występujących w systemie edukacji i w razie potrzeby na odpowiednie na nie
reagowanie.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład ilustrowany prezentacjami multimedialnymi oraz dyskusja wokół problemów zawartych w literaturze i poruszanych na
wykładzie.
TREŚCI PROGRAMOWE
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
11)
12)
13)
14)
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Charakterystyka oświaty jako systemu.
Funkcje oświaty. Różne rozumienie oświaty. Oświata – system czy dramat (podejście systemowe i konfliktowe).
Oświata w Unii Europejskiej.
Proces lizboński ( różne struktury i wspólne cele). Scentralizowane i zdecentralizowane systemy oświatowe.
Struktura systemu oświatowego w Polsce.
System szkolny i jego zmiany. System instytucji wspomagających szkoły w tym system edukacji pozaszkolnej.
Uwarunkowania funkcjonowania systemu oświaty.
Społeczno- kulturowe uwarunkowania dominującej pedagogii oraz modelu zarządzania oświatą.
Prawo oświatowe.
Możliwości prawnego regulowania procesów edukacyjnych. System prawa oświatowego (podstawowe
regulacje).
Finansowanie oświaty.
Mechanizmy prawne regulujące przepływy pieniędzy budżetowych w oświacie. Pozyskiwanie pozbudżetowych
środków finansowych. Źródła finansowania różnych form edukacji.
Oświata w społeczności lokalnej.
Koncepcja społeczności lokalnej. Przemiany tradycyjnych społeczności lokalnych wynikających z globalizacji i
tworzenia się społeczeństw masowych. Wynikające z tego wyzwania oświatowe.
1. Bednarczyk H., Plewka Cz. (red.): Vademecum menedżera oświaty. Radom 2000.
2. Dziewulak D.: Systemy szkolne Unii Europejskiej. Warszawa 1997.
239
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
2.
Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia i szkolenia – wspólne cele do roku 2010. Warszawa
2003.
3. Piwowarski R.: Edukacja z perspektywy lokalnej i międzynarodowej. Warszawa 2006.
4. Reforma systemu edukacji. Projekt. Warszawa 1998.
5. Winiarski M.: Rodzina – szkoła – środowisko lokalne. Problemy edukacji środowiskowej. Warszawa
2000.
6. Zahorska M.: Szkoła: między państwem, społeczeństwem a rynkiem. Warszawa 2002.
Wiedza w zakresie tresci przekazywanych na wykładzie i zawartych w zalecanej literaturze
dotycząca podstawowych kategorii opisu systemu oświaty i analizy mechanizmów oraz uwarunkowań jego
funkcjonowania sprawdzana będzie testem wiadomości. Za każde pytanie testowe można uzyskać 1 punkt.
Aby uzyskać ocenę pozytywną (3,0) trzeba osiągnąć ponad 50% punktów. Pozostałe oceny będą
proporcjonalne do liczby uzyskanych punktów.
240
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
DIAGNOZA ŚRODOWISKOWA I
METODY BADAŃ TERENOWYCH
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
2009/2010
100S-1E2DSM
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Pedagogiki
Ćwiczenia
30
Seminaria
Wykład
Przedmioty
fakultatywne
ZO
ZAŁOŻENIA
CELE
Wprowadzenie studentów na gruncie przesłanek teoretycznych w praktyczny przebieg procesu badawczego. Prezentacja
podstawowych technik i metod badawczych stosowanych w postępowaniu badawczym w terenie; zastosowanie w praktyce
sposobów dokumentowania różnych typów i rodzajów badań terenowych oraz zapoznanie z diagnozowaniem w środowisku.
METODY DYDAKTYCZNE
Referaty
Prezentacje
wykład
TREŚCI PROGRAMOWE
-metody ilościowe i jakościowe w pedagogice
-diagnoza środowiskowa (typy, fazy, przebieg, specyfika, narzędzia)
-metoda, technika, narzędzie badawcze
-badania terenowe w procesie badawczym
-aspekty etyczne badania naukowego
-warsztat badacza terenowego
-praktyczne zastosowanie technik obserwacyjnych
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
-E., Babbie, Badania społeczne w praktyce. PWN, Warszawa, 2007
-Pilch T., Bauman T., Zasady badań pedagogicznych, Żak , Warszawa 2001
-J. Sztumski, Wstęp do metod i technik badań społecznych. Wyd. Śląsk, Katowice 1999
-M. Guzik, Podstawy metodologiczne prac promocyjnych (nauki społeczno-pedagogiczne), FSiBE,
Warszawa 2005
-Lutyński J. (1994): Metody badań społecznych. Wybrane zagadnienia. Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Łódź
-M. Łobodzki, Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych, Impuls 1999
-Mayntz R., Holm K., Hubner H.(1985):Wprowadzenie do metod socjologii empirycznej. PWN, Warszawa
-Nowak S. (1985): Metodologia badań społecznych. PWN, Warszawa
-Sułek A. (red.): Logika analizy socjologicznej. Wybór tekstów. UW, Warszawa
-Sułek A., Nowak K., Wyka A. (red.): Poza granicami socjologii ankietowej. PTP, Warszawa
-obecność na zajęciach (możliwe 2 nieobecności)
-znajomość literatury
-aktywny udział w zajęciach (przeprowadzenie obserwacji w terenie)
-zaliczone kolokwium
241
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR
5
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
TRENING UMIEJĘTNOŚCI
KOMUNIKACYJNYCH W PRACY
ANIMATORA KULTURY
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Maria Jagiełło
Wykład
Ćwiczenia
30
2009/2010
100S-1E3TUA
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Przedstawienie wiadomości dotyczących komunikacji międzyosobowej; poszerzanie, pogłębianie wiedzy związanej z problematyką
procesów komunikacji interpersonalnej ze szczególnym uwzględnieniem komunikowania się w relacjach wychowawczych;
rozwinięcie kompetencji komunikacji interpersonalnej i umiejętności przełamywania barier komunikacyjnych; wyzwalanie potrzeby
doskonalenia umiejętności komunikacyjnych studentów
CELE
Cele poznawcze: przedstawienie syntetycznego układu treści dotyczących komunikacji w tym uwzględnienie uwarunkowań
skuteczności i poprawności, rozpoznawanie barier i czynników zakłócających prawidłowy przebieg komunikacji; poszerzanie i
pogłębianie wiedzy związanej z problematyką procesów komunikacji interpersonalnej ze szczególnym uwzględnieniem
komunikowania się w relacjach wychowawczych; zapoznanie z technikami porozumiewania się pozytywnego i aktywnego słuchania,
Cele kształcące: rozwijanie i doskonalenie kompetencji komunikacji interpersonalnej i umiejętności przełamywania barier
komunikacyjnych i radzenia sobie z zakłóceniami; ćwiczenie umiejętności formułowania komunikatów pozytywnych typu Ja…;
doskonalenie umiejętności aktywnego słuchania oraz zdolności prowadzenia sporów i rozwiązywania konfliktów; wyzwalanie
potrzeby doskonalenia umiejętności komunikacyjnych studentów
Cele praktyczne: zastosowanie poznanej wiedzy oraz umiejętności w praktyce komunikacyjnej
METODY DYDAKTYCZNE
Metody oparte na słowie (dyskusja, pogadanka, rozmowa); metody oparte na obserwacji (prezentacje, pokazy); metody oparte na
działaniu : scenki dramowe, burza mózgu, realizacji zadań, przygotowanie i prowadzenie części ćwiczeń – animacja grupy,
aktywizujące formy warsztatowe umożliwiające studentom samodzielne rozwiązywanie problemów
TREŚCI PROGRAMOWE
Komunikowanie społeczne. Komunikacja interpersonalna/ bezosobowa. Komunikowanie werbalne i niewerbalne. Analiza
transakcyjna. Model strukturalny komunikacji, etapy, rodzaje. Aktywne słuchanie, techniki, strategie, bariery. Sztuka przemawiania,
prezentacji, dyskusji i negocjacji. Błędy, zakłócenia i bariery w komunikacji – przyczyny, konsekwencje, jak sobie radzić. Blokady w
komunikacji interpersonalnej i sposoby ich przełamywania. Sytuacje konfliktowe – rodzaje. Rozwiązywanie konfliktów, zasady
uczciwej kłótni. Komunikacja w małej grupie. Komunikacja interpersonalna w sytuacjach pedagogicznych; komunikowanie za
pośrednictwem mediów – zalety, możliwości, wady i zagrożenia; Sposoby doskonalenia skuteczności i poprawności komunikacji
interpersonalnej.
242
PE_DZ
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1)
2001
2)
3)
4)
5)
2004
6)
2009
7)
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
McKay M., Dawis M., Fanning P., Sztuka skutecznego porozumiewania się GWP, Gdańsk
Thomson P., Sposoby komunikacji interpersonalnej, Warszawa 1999
Czarnowska M.M., Przyjazne porozumiewanie się, GWP Gdańsk 2004
Czarnowska M.M., Podstawy negocjacji i komunikacji, Pułtusk 2003
Fisher R., Ury W., Dochodząc do TAK – negocjowanie bez poddawani się Warszawa,
Ury W., Odchodząc od NIE – negocjowanie od konfrontacji do kooperacji, Warszawa
Gordon T. Burch N., Jako dobrze żyć z ludźmi, Warszawa 2001
H. Hamer, Rozwój umiejętności społecznych, Jak skutecznie dyskutować i współpracować,
Veda, 1999 Warszawa
Hartley P., Komunikacja w grupie, Zysk i S-ka, Poznań 1997
Gordon T., Wychowanie bez porażek
Łasiński G., Sztuka prezentacji, Poznań 2000
Birkenbihl V.F. Komunikacja werbalna, Wrocław 1997
Stwerad J. red Mosty zamiast murów o komunikowaniu się między ludźmi, Warszawa 2000
Glasl F. Pomocy – Konflikty, Kraków 2008
Godna frekwencja; Aktywny i twórczy udział; Przygotowanie i prowadzenie części wybranych przez
studentów zajęć; krótkie podsumowujące kolokwium
243
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR
5
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3PPI
PROJEKT PROGRAMU ANIMACJI
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Dorota Jankowska
Pedagogiki
Przedmioty przygotowujące do dokonywania diagnozy środowiskowej i metod badań
terenowych oraz przygotowujące do dostrzegania problemów społecznych i
kulturowych w środowisku.
Przedmioty z metodyki działań animacyjnych.
Wykład
Ćwiczenia
Seminaria
30
60
E
10
ZAŁOŻENIA
Kształtowanie rozumienia specyfiki działań realizowanych metodą projektów oraz jej znaczenia i miejsca w pracy animatora kultury.
CELE
Zapoznanie z podstawami teoretycznymi lokalnych, regionalnych i międzynarodowych programów i projektów animacyjnych.
Przedstawienie zasad metodologii projektowania.
Nabycie umiejętności definiowania, implementacji i ewaluacji projektów animacyjnych.
Umiejętność konstruowania i ćwiczenie praktyczne w realizacji projektów kulturalnych i społecznych o walorach animacyjnych.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład kursowy – obudowany prezentacjami multimedialnymi.
W ramach ćwiczeń metody działaniowe – grupowe konstruowanie projektów i praktyczna realizacja projektu .
TREŚCI PROGRAMOWE
Programy animacyjne strategią postępowania i narzędziem integracji w życiu społeczno-kulturalnym. Międzynarodowe i krajowe
programy animacyjne, programu UE – podejście YOUTH i RE. Projekty animacyjne realizowane w zakresie programów edukacji
formalnej i pozaformalnej;
Tło i przykłady rozwiązań kwestii społecznych i kulturowych w projektach i programach animacyjnych (przykłady projektów
animacji: lokalne, narodowe, regionalne, międzynarodowe, społeczne, między kulturowe).
Charakterystyka projektu programu animacyjnego. Matryca logiczna projektu programu animacyjnego. Etapy konstruowania
projektu programu animacyjnego skierowanego do określonego środowiska;
Analiza uwarunkowań środowiska zewnętrznego dla danego projektu
Określanie celów i planów jego realizacji, etapy działań – planowane efekty; określenie możliwości grupy docelowej; określenie
budżetu i harmonogramu; Finanse – rodzaje funduszy i możliwości ich pozyskiwania. Reguły sporządzania podań o dofinansowanie
działań animacyjnych
Problematyka popularyzacji projektu – promocja medialna projektu, kampania promocyjna, sposoby skutecznego porozumiewania
się z mediami. Przykłady krajowych, zagranicznych i międzynarodowych kampanii promocyjnych (InMEDIAtely” – promocja
programu Młodzież)
Istota i sposoby ewaluacji programów animacji. Przykłady ewaluacji projektów animacyjnych realizowanych w ramach:
Towarzystwa Inicjatyw Twórczych, Fundacji Inna Przestrzeń, Stowarzyszenia dla Edukacji i kultury SPOTKANIA, Fundacji Batorego
„Dla Tolerancji”
Ćwiczenia
Wprowadzenie – pojęcie projektu i programu animacyjnego.
Kulturowy i społeczny wymiar programu.
Typologizacja i modele programów.
Procedury konstruowania programu.
Społeczna i kulturotwórcza funkcja programu animacyjnego.
Zapoznanie z teoretycznymi i praktycznymi podstawami projektowania lokalnych, regionalnych i międzynarodowych programów i
projektów animacyjnych.
Przygotowanie do konstruowania i realizacji programów animacyjnych w przestrzeni międzykulturowej.
Strategia i metodologia konstruowania i realizacji programów animacyjnych w różnych kontekstach.
Prezentacja szerokiego tła i bogactwa przykładów rozwiązań kwestii społecznych i kulturowych w projektach i programach
animacyjnych (działania formalne i nieformalne; przykłady projektów animacji: lokalne, narodowe, międzynarodowe i
244
PE_DZ
międzykulturowe).
Projekty animacji w świetle międzynarodowych porównań.
Przygotowanie i realizacja własnych projektów programów animacyjnych.
Praktyczne konstruowanie programów (zarządzanie projektem, definiowanie celów, fazy projektu programu i planowanie działań,
matryca logiczna, harmonogram, schemat Gantta, zarządzanie zasobami, kosztorys).
Określenie celów i planu realizacji celów – etapy działań – planowane skutki i efekty.
Określanie budżetu i harmonogramu oraz sposobów ewaluacji projektu programu.
Opracowanie koncepcji i przygotowywanie informacji dla mediów o projekcie programu (promocja medialna projektu)/ kampania
promocyjna projektu (współpraca i sposoby skutecznego komunikowania się z mediami).
Analiza przykładowych krajowych, zagranicznych i międzynarodowych kampanii promocyjnych w odniesieniu do projektów i
programów społecznych i kulturowych.
LITERATURA
1. Projekty kulturalne krok po kroku, Urząd Komitetu Integracji Europejskiej, Narodowe Centrum
OBOWIAZKOWA
Kultury, 2004,
2. M. Dadel, Jak napisać dobry projekt?, Wydawnictwo Stowarzyszenia Klon/Jawor, Warszawa 2007.
3. Narodowa Strategia Rozwoju Kultury na lata 2004-2013. Narodowe Programy Kultury.
4. Jankowski D., Kargul J., Kowalewski F., Podstawy działalności kulturalno-oświatowej, Warszawa
1985
5. Podręczniki – pakiety szkoleniowe Rady Europy i Komisji Europejskiej: T-KIT-s związane z
projektowaniem, pracą animacyjną, budżetem i zarządzaniem projektem:
Podręcznik: Zarządzanie cyklem projektu, Komisja Europejska, marzec 2001,
http://www.akademia.rownacszanse.pl/images/14814_projekt.pdf
Abrignani, B. Gomes, R., D. de Vilder (red.), Zarządzanie projektem. Pakiet szkoleniowy nr
3(seria „T-kit”), Rada Europy i Komisja Europejska 2000. (Dla trenerów i pracowników
młodzieżowych realizujących projekty animacyjne w różnorodnych środowiskach)
http://www.trainingyouth.net/INTEGRATION/TY/Publications/tkits/tkit3/polish/index.html
Integracja Społeczna, Pakiet szkoleniowy nr 8, Dla trenerów i pracowników
młodzieżowych zaangażowanych w pracę na rzecz integracji społecznej.
http://www.trainingyouth.net/INTEGRATION/TY/Publications/tkits/tkit8/polish/index.html
Fundusze i zarządzanie finansami, Pakiet szkoleniowy nr 9
DLA - Animacja kultury. (Metody/Działania/Inspiracje), Towarzystwo Inicjatyw
Twórczych "ę", Warszawa 2005.
Publikacje są dostępne również w wersji PDF w Internecie: http://www.mlodziez.org.pl/index.php/ida/7/
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Duane Dale, Nancy Mitiguy, Dla odmiany... planowanie: Poradnik twórczego planowania i opracowywania
programu działania, (tł. A. Bednarski), Warszawa: Fundusz Współpracy. Program Dialog Społeczny – NGO-s,
1995.
Bohdan
Skrzypczak,
Podstawowe
cele
i
metody
rozwoju
społeczności
lokalnych
http://sas.engo.pl/pdf/Bohdan%20Skrzypczak%20%20Podstawowe%20cele%20i%20metody%20rozwoju%20spoecznoci%20lokalnych.pdf
Znajomość treści przedstawianych na wykładach i zawartych w literaturze - sprawdzana testowo (egzamin
pisemny).
Warunkiem uzyskania zaliczenia i przystąpienia do testu końcowego jest opracowanie własnego projektu
animacyjnego oraz udział w praktycznej realizacji projektu.
245
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR
5
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
PROGRAMY PROMOCJI KULTURY
2009/2010
100S-1E3PRR
ŚRODOWISKA/REGIONU
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Pedagogiki
Ćwiczenia
30
Seminaria
Przedmioty
fakultatywne
ZO
2
ZAŁOŻENIA
- zakłada się znajomość elementarnych zagadnień z obszaru pedagogiki, psychologii i socjologii u uczestniczących w zajęciach
CELE
-zapoznanie studentów z konstrukcją programów i projektów promujących regiony
-umiejętność krytycznej analizy treści zawartych w programach promujących środowisko
-stworzenie projektu promującego wieś, miasto, region, kulturę
-zaplanowanie, zrealizowanie i ewaluacja projektu o charakterze społecznym (animacyjnym)
METODY DYDAKTYCZNE
-metoda warsztatowa
-metody podające (wykład)
-metoda projektów
TREŚCI PROGRAMOWE
Ćwiczenia odbywają się w dwóch naprzemiennych cyklach: wykładowym i warsztatowym. Część wykładowa obejmuje zajęcia,
podczas których zostaną przedstawione treści dotyczące m.in.:
a)budowania/projektowania działań społecznych – projekty społeczne
(cele, strategie, etapy, identyfikacja problemów, narzędzia, etc.)
b)zarządzania cyklem projektowym
(planowanie, finansowanie, wdrożenie, monitorowanie, ewaluacja)
c)podstaw społecznego komunikowania się NGO’s
(komunikacja bezpośrednia i pośrednia z mediami, argumentacja)
d)strategii fundraisingowych
(przegląd wybranych)
e)PR for NGO’s – wizerunek organizacji pozarządowej, społecznej
(PR wewnętrzny i zewnętrzny, elementy wizerunku organizacji, etc.)
Na cykl warsztatowy składają się zajęcia, na których studenci – w grupach - pracują nad wybranym przez siebie
projektem spoelcznym (animacyjnym). Przedmiot projektu jest taki sam dla wszystkich grup. Najlepszy z przygotowanych
projektów będzie zrealizowany na terenie APS pod koniec semestru zimowego.
LITERATURA
-Dale, Duane i Nancy Mitiguy. 1995. Dla odmiany...planowanie. Poradnik twórczego planowania i
OBOWIAZKOWA
opracowywania programu działania. Warszawa. Fundusz Współpracy, Program Dialog Społeczny
-Huczek, Marian. 2003. Marketing organizacji non profit. Sosnowiec, Wyższa Szkoła Zarządzania i Marketingu
-E.Babbie, Badania społeczne w praktyce, Warszawa 2003, PWN.
-Szymański M.S., O metodzie projektów. Warszawa 2000, Żak.
246
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
-Bednarski, Andrzej. 1995. Planowanie strategiczne w działalności organizacji pozarządowych. Warszawa.
Fundusz Współpracy, Centrum Informacji dla Organizacji Pozarządowych BORDO
-Mazurczak, Monika i Paweł Łukasiak. 1999. Jak przygotować plan zbierania funduszy? Mały poradnik dla
fundacji i stowarzyszeń. Warszawa. Akademia Rozwoju Filantropii w Polsce.
-Badanie w działaniu.
W poszukiwaniu metod organizowania środowiska wychowawczego. red,
B.Smolińska-Theiss, Warszawa 1988, UW
-internet (witryny fundacji, stowarzyszeń, ministerstw, podmiotów grantodawczych)
-stworzenie projektu promocyjnego
-frekwencja (max. 2 nieobecności)
-znajomość literatury obligatoryjnej
247
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR
5
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KRĘGI SPOŁECZNO – KULTUROWYCH KOD PRZEDMIOTU
2009/2010
100S-1E3KSA
ALTERNATYW
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Sylwia Jaronowska
Wykład
Ćwiczenia
30
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Pedagogiki
Seminaria
ZAL Z OCENA
2
ZAŁOŻENIA
-
Interdyscyplinarny charakter badań nad zjawiskami dyskryminacji i nietolerancji
Aksjologiczna neutralność refleksji naukowej
Spójność struktury i treści programu z zainteresowaniami i sugestiami uczestników zajęć
CELE
Ujawnienie niuansów i problemów związanych ze sposobami definiowania pojęć: nietolerancja i dyskryminacja. Poznanie
mechanizmów psychicznych leżących u podstaw nietolerancji. Przybliżenie społecznych i kulturowych uwarunkowań zjawiska
dyskryminacji; ujawnienie jego źródeł i reperkusji. Przybliżenie problemów doświadczanych przez jednostki i grupy poddawane
marginalizacji społecznej. Stworzenie teoretycznych podstaw do prowadzenia samodzielnych badań w tej materii. Ujawnienie
możliwości pedagogicznego oddziaływania w zakresie modyfikacji stereotypów i uprzedzeń.
METODY DYDAKTYCZNE
Zajęcia konwersatoryjne o charakterze autorskim realizowane z wykorzystaniem różnych form i metod nauczania i uczenia
(referowania poglądów, dyskusji, relacji z własnych badań, komentowania prezentowanych materiałów audiowizualnych)
TREŚCI PROGRAMOWE
Nietolerancja i dyskryminacja. Interpretacja pojęć
Psychologiczne uwarunkowania postaw uwikłanych w dialektykę relacji My/Oni
Orientacja ochronna i jej wpływ na zachowania uwikłane w kontekst społeczny
Źródła agresji w stosunkach międzyludzkich
Przyczyny i następstwa zniekształceń w komunikacji międzyludzkiej
Oblicza nietolerancji w społeczeństwie polskim. Studia przypadków
Teoria i praktyka oswajania obcości – edukacyjne możliwości modyfikacji stereotypów i uprzedzeń
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
R. Borkowski (red.), Tolerancja i nietolerancja, Kraków 2002
M. Kofta, A. Jasińska-Kania (red.), Stereotypy i uprzedzenia, 2001
J. Kłoczkowski, S. Łukasiewicz (red.), Tożsamość, odmienność, tolerancja a kultura pokoju, Lublin 98 R.
Legutko, Nie lubię tolerancji:szkice i felietony, Kraków 1993
A. Łopatka, Prawo do swobodnego wyrażania opinii, Warszawa 1993
K. Wiliński (red.), Pluralizm i tolerancja, Lublin 1998
A. Zachariasz, S. Symotiuk, I. Różycka, Europejskie modele tolerancji, Rzeszów 2001
L. Żuk-Łapińska,Problem tolerancji, Warszawa 1991
248
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Z. Bauman, Wolność, Warszawa 1995
M. Czyżewski, K. Dunin, A. Piotrowski (red.), Cudze problemy. O ważności tego co nieważne, 1991
L. Dyczewski, Kultura polska w procesie przemian, Lublin 1993
I. Kamiński, Swoboda wypowiedzi w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu,
Zakamycze 2003
A. Posern-Zieliński (red.), Tolerancja i jej granice w relacjach międzykulturowych, Poznań 2004
W. Sitka (red.) Problemy wolności i pluralizmu w III RP: materiały z konferencji Wrocław 12 grudnia 2003
A. Świątkowski, Amerykański dylemat równouprawnienia, Warszawa 1989
-
obecność
aktywny udział w zajęciach
ocena referatów lub prezentacji (studenci korzystają ze swobody w wyborze formy)
249
PE_DZ
Przedmioty specjalnościowe – specjalność nauczycielska (E1)
Specjalność: PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA I KOREKCYJNA ( PWK)
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Wychowanie przedszkolne, Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna
I stopnia
II
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2PDU
PEDEUTOLOGIA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Jarosław Michalski
Pedagogiki
Dr
Jarosława Lach
Pedagogiki
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Realizacja przedmiotu uwzględnia rolę refleksji pedagogicznej w pracy zawodowej nauczyciela, rozumienie przydatności zawodowej
realizowanej działalności.
CELE
Podstawowym celem zajęć jest przekazywanie studentom wiedzy na temat źródeł teraźniejszości i perspektyw zawodu nauczyciela,
cech szkoły nowoczesnej, znaczenia jakości własnego rozwoju zawodowego. Omawiane będą również definicje zawodu nauczyciela,
kompetencje nauczycieli, zagadnienia autonomiczności i działania pedagogicznego, a także sztuka pedagogicznego taktu.
METODY DYDAKTYCZNE
Metody aktywizujące; burza mózgów, dyskusja panelowa, problemowa
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Pedeutologia jako teoria zawodu nauczyciela
Źródła dyscypliny. Przedstawiciele, tendencje rozwoju.
2. Rozwój zawodowy nauczyciela
Geneza zawodu nauczyciela. Standardy zawodu nauczyciela. Zakres pracy nauczyciela.
3. Warsztat zawodowy nauczyciela
Określenie celów, dobór treści, metod i form pracy. Przygotowanie materiałów dydaktycznych. Dokumentacja nauczyciela.
4. Cechy osobowościowe nauczyciela.
Postawa twórcza nauczyciela. Samokontrola i samoocena nauczyciela. Autotest pedagogiczny.
5. Współczesne tendencje w zakresie kształcenia i doskonalenia nauczycieli
Równość szans edukacyjnych. Poprawa jakości kształcenia. Nowy model nauczyciela.
6. Kompetencje nauczycieli
Pojęcie kompetencji i ich rodzaje.
7. Tożsamość zawodowa nauczyciela
Rodzaje tożsamości i ich znaczenie w pracy pedagogicznej
8. Uwarunkowania pracy nauczycieli z rodzicami
Problemy współpracy, możliwości nawiązywania współpracy. Typy rodziców.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Kwiatkowska H.: Pedeutologia, Wyd. Akad. I Profesjonalne, Warszawa 2008.
Michalski J.: Nauczyciel szkoły specjalnej – szanse i bariery działalności zawodowej, Wyd. APS, Warszawa
2002.
Śliwerski B. (red.): Pedagogika, T. II, GWP, Gdańsk 2006.
Zjaziun I.A. (red.): Mistrzostwo pedagogiczne, Wyd. ITE-BIP, Warszawa – Radom 2005.
Kotusiewicz A. (red.): Myśl pedentologiczna i działanie nauczyciela, Transs Humana, Bydgoszcz
Speck O.: Być nauczycielem, GWP, Gdańsk 2005.
Janowski A.: Uczeń w teatrze życia szkolnego, WSiP, Warszawa 1995.
250
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie na podstawie wiadomości z przestudiowanej literatury i wiadomości z ćwiczeń
251
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2EMG
EMISJA GŁOSU
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr hab
Ewelina Jutrzyna
Edukacji artystycznej
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZO
1
ZAŁOŻENIA
CELE
1. Znajomość podstaw anatomii i fizjologii głosu oraz podstawowych metod badania narządu głosu.
2. Zapoznanie się z warunkami prawidłowej emisji głosu i ćwiczeniami poprawiającymi technikę emisji głosu.
3. Ograniczenie wysiłku głosowego do minimum, gwarantujące ochronę aparatu głosowego przed niedomaganiami czynnościowymi
4. Profilaktyka głosu - cele i zasady
METODY DYDAKTYCZNE
Metody aktywizujące;
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Zaznajomienie z podstawowymi pojęciami oraz metodami badawczymi z zakresu
fonetyki, akustyki i logopedii, dotyczącymi głosu i mowy dźwiękowej.
2. Uzyskanie wiedzy o budowie aparatu głosowego, zjawiskach fizjologicznych
związanych z tworzeniem głosu, jego emisją, zaburzeniami, odbiorem i higieną.
3. Opanowanie umiejętności prawidłowego operowania głosem, jego ustawienia,
rozpoznawania i usuwania zaburzeń oraz doboru metod usprawniania, w tym
ćwiczeń fonacyjnych, artykulacyjnych, oddechowych i dykcyjnych.
4. Praktyczne zastosowanie nabytych umiejętności tworzenia, operowania głosem
oraz technik wymowy w pracy własnej nauczyciela oraz pracy nad prawidłową
wymową uczniów.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. Bronisław Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia
2. Mieczysław Kotlarczyk, Podstawy sztuki Ŝywego słowa
3. Mieczysława Walczak-DeleŜyńska, Aby język giętki... wybór ćwiczeń artykulacyjnych od Tenera do
Torczyńskiej
4. Bogumiła Toczyska, Elementarne ćwiczenia dykcji
5. Bogumiła Toczyska, Salabanda w chaszczach, czyli łamańce z dedykacją
6. Danuta Bednarek, Ćwiczenia w wyrazistości mowy
7. DeleŜyńska, DeleŜyński, Czy dykcja to fikcja? Praca nad wyrazistością słowa
8. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie, podręcznik do nauki emisji głosu
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie z oceną na podstawie: zastosowania nabytych umiejętności prawidłowego
operowania głosem, pozytywnej oceny z testu sprawdzającego wiedzę i uczestnictwa w
zajęciach.
252
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2PLO
PODSTAWY LOGOPEDII
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
MGR
Małgorzata Nosarzewska
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZO
1
ZAŁOŻENIA
CELE
Opanowanie przez studentów podstawowej wiedzy z fonetyki i fonologii języka polskiego niezbędnej do zrozumienia zagadnień
logopedycznych;
Opanowanie umiejętności przeprowadzania przesiewowych badań logopedycznych;
Ogólne zapoznanie studentów z metodami i sposobami pracy logopedycznej z dziećmi z zaburzeniami mowy;
Ukazanie przyszłym pedagogom ich roli w rozwijaniu zdolności komunikacyjnych.
METODY DYDAKTYCZNE
Ćwiczenia, warsztaty, prezentacje
TREŚCI PROGRAMOWE
Podstawowa wiedza o języku polskim (komunikacja, język, wyraz, morfem, fonem, głoska, litera, różnica między głoską a fonemem,
cechy artykulacyjne, praktyczne wskazówki różnic np. dźwięczność - bezdźwięczność, nosowość - ustność),
Badanie słuchu fonematycznego - różnica między słuchem fonematycznym, a analizą i syntezą słuchową,
Badanie logopedyczne specjalistyczne a badanie przesiewowe,
Metodyka pracy logopedycznej od strony pedagoga. Ćwiczenia wspomagające rozwój mowy u dzieci z różnymi zaburzeniami.
Dyslalia - jak współpracować
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1) Irena Styczek: "Logopedia" PWN, W-Wa, 1980
2) Irena Styczek: "Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego" WSiP W-WA 98'
3) Danuta Emiluta - Rozya "Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym "W-Wa 94' CMPPP MEN
4) Danuta Emiluta - Rozya, Halina Mierzejewska, Paulina Atys "Badania przesiewowe do wykrywania
zaburzeń rozwoju mowy u dzieci dwu-, cztero-, i sześcioletnich" WSPS, W-Wa 95'
5) Genowefa Demel: "Minimum logopedyczne dla nauczycieli przedszkola"
6) Elżbieta Stecko - "Wczesne rozpoznawanie i leczenie zaburzeń mowy"
7) Elżbieta Sachajska: "Uczymy poprawnej wymowy" WSiP W-Wa 94'
8) Leon Kaczmarek: "Nasze dziecko uczy się mowy" Lublin 1966
9) Bronisław Rocławski: "Słuch fonetyczny i fonemowy - teoria i praktyka"
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
253
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie ustne
254
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
3
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2POT
PRAWO OSWIATOWE
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
DR
Irena Kleniewska
Wykład
15
Egzamin
3
Ćwiczenia
Seminaria
ZAŁOŻENIA
CELE
Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z systemem oświaty w Polsce. Zaprezentowane zostaną z jednej strony kwestie związane
z zatrudnieniem nauczycieli - ich kwalifikacje, stopnie awansu, uprawnienia, z drugiej natomiast - system szkolnictwa od
podstawowego do wyższego, z uwzględnieniem szkół publicznych i niepublicznych
METODY DYDAKTYCZNE
wykład
TREŚCI PROGRAMOWE
Prawo do nauki w ujęciu konstytucji i prawa międzynarodowego. Kwalifikacje nauczyciela, stopnie awansu. Zatrudnienie
nauczyciela - zawiązanie stosunku pracy, czas pracy, urlopy, wynagrodzenie, odpowiedzialność dyscyplinarna, rozwiązanie stosunku
pracy. Nauczyciel akademicki - kwalifikacje, tytuły naukowe, zawiązanie stosunku pracy, czas pracy, urlopy, wynagrodzenie,
odpowiedzialność dyscyplinarna, rozwiązanie stosunku pracy. Organy nadzoru - dyrektor, założyciel, organy nadzoru
pedagogicznego i ich kompetencje. Obowiązek nauki, obowiązek szkolny, odroczenie obowiązku szkolnego. Nauczanie powszechne,
nauczanie integracyjne, nauczanie specjalne, nauczanie indywidualne, zajęcia rewalidacyjne. Szkolnictwo podstawowe i gimnazjalne
- program, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo pogimnazjalne - programy, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo
pomaturalne - programy, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo wyższe - założenie szkoły wyższej publicznej i niepublicznej.
Szkoły artystyczne. System szkolnictwa specjalnego. Kształcenie ustawiczne. Polityka Unii Europejskiej w zakresie edukacji.
Karta Nauczyciela
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Ustawa o systemie oświaty
Ustawa o szkolnictwie wyższym
Ustawa o tytułach i stopniach naukowych
M. Pilich, Komentarz do ustawy o systemie oświaty, Wolters i Kluwer, Warszawa, 2006
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
pisemny
255
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Pedagogika wczesnoszkolna i korekcyjna
I stopnia
I
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
II
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E1PEP
PEDAGOGIKA PRZEDSZKOLNA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Halina Szymerska
Wspomagania
rozwoju
człowieka i edukacji
Wykład
Ćwiczenia
Seminaria
15
Egzamin
3
ZAŁOŻENIA
Wyposażenie studentów w podstawy wiedzy teoretycznej i praktycznej, pozwalającej na zrozumienie istoty współczesnych celów i
zadań edukacji przedszkolnej i ich realizację.
CELE
Student zna przedmiot, zadania i funkcje pedagogiki przedszkolnej, potrafi określić jej miejsce wśród innych nauk, rozumie istotę
współczesnych celów i zadań edukacji przedszkolnej, rozumie też zależność miedzy jakością pracy przedszkola a osiągnięciami
rozwojowymi dzieci przedszkolnych i ich późniejszym funkcjonowaniem.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład problemowy, metody asymilacyjne
TREŚCI PROGRAMOWE
Pedagogika przedszkolna jako nauka, jej przedmiot i zadania. Metody badań stosowane w pedagogice przedszkolnej. Wychowanie
przedszkolne – jego zadania i funkcje. Przystosowanie dziecka do przedszkola, jego istota i uwarunkowania. Rola rodziny i
przedszkola w zaspokajaniu potrzeb dziecka. Prawidłowości rozwoju emocjonalnego dzieci w wieku przedszkolnym i ich odbicie w
organizacji ich pobytu i zajęć w przedszkolu. Infrastruktura środowiska wychowującego w przedszkolu a rozwój dzieci
przedszkolnych. Warsztat pracy nauczyciela. Proces wychowawczo – dydaktyczny w przedszkolu, jego istota i specyfika.
Wychowanie zdrowotne w przedszkolu. Rozwój fizyczny i motoryczny dzieci przedszkolnych w świetle badań. Kierowanie
wychowawcze grupą w przedszkolu a rozwój społeczno – moralny i emocjonalny dzieci. Rozwój intelektualny dzieci w wieku
przedszkolnym – wyniki badań oraz ich wpływ na modernizację procesu wychowawczo – dydaktycznego. Psychopedagogiczne
uwarunkowania dojrzałości szkolnej dzieci. Rola rodziny i przedszkola w przygotowaniu dzieci do szkoły. Indywidualne różnice
rozwojowe dzieci a ich start szkolny. Osiągnięcia rozwojowe dzieci kończących edukację przedszkolną – oczekiwania a
rzeczywistość. Planowanie pracy wychowawczo – dydaktycznej w przedszkolu istotnym czynnikiem skuteczności działań
nauczyciela. Współpraca przedszkola z rodziną, szkołą, innymi instytucjami. Współpraca grona pedagogicznego.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1)
2)
3)
Klim-Klimaszewska A., Pedagogika przedszkolna. PIW, Warszawa 2005
Kwiatowska M./red./, Podstawy pedagogiki przedszkolnej. WSiP, Warszawa 1985
Podstawa Programowa Wychowania Przedszkolnego – Dz. U.
nr 4 z dnia 15.01.2009 r.
4) Waloszek D., Pedagogika przedszkolna. Metamorfoza statusu i przedmiotu badań. Wyd. Nauk AP,
Kraków 2006
5) Włodarski Z., Człowiek jako wychowawca i nauczyciel. WSiP, Warszawa 1992
6) Klim-Klimaszewska A., Pedagogika przedszkolna. PIW, Warszawa 2005
7) Kwiatowska M./red./, Podstawy pedagogiki przedszkolnej. WSiP, Warszawa 1985
8) Podstawa Programowa Wychowania Przedszkolnego – Dz. U.
nr 4 z dnia 15.01.2009 r.
9) Waloszek D., Pedagogika przedszkolna. Metamorfoza statusu i przedmiotu badań. Wyd. Nauk AP,
Kraków 2006
10) Włodarski Z., Człowiek jako wychowawca i nauczyciel. WSiP, Warszawa 1992
256
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1) Karwowska-Struczyk M., Nisze ekologiczne a rozwój dziecka. IBE, Warszawa 2000
2) Kwiatowska M., Topińska Z. /red./, Pedagogika przedszkolna. WSiP, Warszawa 1978
3) Skipor – Rybacka I., Czy przedszkole przygotowuje dzieci do życia szkolnego? UAM, Poznań 1991
4) Smak E. /red./, Nauczyciel w edukacji przedszkolnej. Uniwersytet Opolski, Opole 2006
5) Włoch S. /red./, Edukacja przedszkolna w teorii i praktyce. Uniwersytet Opolski, Opole 2006
Opanowanie podstaw wiedzy z zakresu ujętego w treściach przedmiotu, uzyskanie pozytywnej oceny z testu
egzaminacyjnego.
257
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR II
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E1PEW
PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
Wspomagania rozwoju
(stopień)
Dr hab. prof. Józefa Bałachowicz
APS
Wykład
30
Egzamin
6
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Założeniem przedmiotu jest kształtowaniem dynamicznej wiedzy i profesjonalnych kompetencji studenta – przyszłego nauczyciela,
służących projektowaniu edukacji nastawionej na wspieranie rozwoju osobowych i społecznych właściwości dziecka w młodszym
wieku szkolnym. W związku z tym problematyka zajęć skupia się wokół uwarunkowań i ogólnych założeń wspierania rozwoju
dziecka w młodszym wieku szkolnym w środowisku edukacyjnym.
CELE
Celem przedmiotu jest kształtowanie kompetencji zawodowych przyszłego nauczyciela klas początkowych skupionych na tworzeniu
warunków edukacyjnych rozwoju dziecka i realizacji zajęć zintegrowanych. W wyniku realizacji zajęć student: zna uwarunkowania
społeczne, indywidualne i pedagogiczne rozwoju dziecka w młodszym wieku szkolnym oraz jego potrzeby edukacyjne; zna ogólne
założenia systemu kształcenia zintegrowanego; zna współczesne założenia edukacji dziecka i w takich kategoriach potrafi ocenić i
zinterpretować sytuacje edukacyjne/zajęcia zintegrowane; zna psychologiczne podstawy uczenia się dziecka i potrafi je/jest zdolny
wykorzystać w projektowaniu zajęć zintegrowanych, zna podstawowe „klucze kulturowe” kształtowane w klasach niższych i potrafi
zaprojektować odpowiedni fragmenty zajęć; zna założenia oceny opisowej i potrafi przedstawić tok przygotowania takiej oceny.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, dyskusja, burza mózgów, metoda projektów, analiza przypadków (przykładów), projektowanie fragmentów zajęć
TREŚCI PROGRAMOWE
Cywilizacyjne i kulturowe wyznaczniki zmian edukacji. Zmiany w polskim systemie wychowania i edukacji. Rola wczesnej edukacji w
całożyciowym rozwoju człowieka. Uwarunkowania społeczne i pedagogiczne wczesnego rozwoju dziecka. Cele wczesnej edukacji.
„Kształcenie dla rozwoju” jako podstawowy paradygmat wczesnej edukacji. Założenia koncepcji „edukacji rozwojowej” - dziecko
jako podmiotowe centrum działań nauczyciela. Potrzeby rozwojowe dziecka a specyfika wczesnej edukacji. Aktywność dziecka jako
podstawa doświadczeń rozwojowych. Oczekiwane zmiany rozwojowe dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Style
pracy nauczyciela z uczniem młodszym. Kształtowanie wiedzy i umiejętności w klasach niższych. Założenia i zasady
konstruktywnego uczenia się i nauczania w klasach niższych. Proces tworzenia reprezentacji świata przez dziecko w fazie myślenia
konkretno -obrazowego (w kontekście wybranych poglądów Wygotskiego, Piageta i Brunera). Projektowanie etapów
indywidualnego rozwoju dziecka. Struktura rozwoju kompetencji i umiejętności dziecka – monitorowanie, kontrolowanie i
ocenianie. Ocena opisowa – jej funkcje i charakterystyka. Rozwijanie samokontroli i samooceny, planowa i celowa obserwacja z
pracy dziecka – dzienniczek obserwacji. Sukces dziecka miernikiem jakości pracy nauczyciela. Rola pracy grupowej w rozwoju
indywidualnym dziecka.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Bałachowicz J., Style działań edukacyjnych nauczycieli klas początkowych. Między uprzedmiotowieniem a
podmiotowością, Wyd. WSP TWP, Warszawa 2009.
Cackowska M. (red.), Integralny system nauczania początkowego, Wyd. Ped. ZNP, Kielce 1992.
Klus-Stańska D., Szczepska-Pustkowska M., Pedagogika Wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania.
Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009 (wybrane zagadnienia).
Kopaczyńska I., Nowak-Łojewska I., Wymiary edukacji zintegrowanej, Oficyna Wyd. Impuls, Kraków 2007.
Sowińska H., Michalak R., Edukacja elementarna jako strategia zmian rozwojowych dziecka, wyd. Impuls,
Kraków 2004.
258
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Gołębniak B. D. (red.), Uczenie metodą projektów, WSiP, Warszawa 2002.
Moroz H. (red.), Edukacja zintegrowana w reformowanej szkole, Wyd. Impuls, Kraków 2001, (wybrane
zagadnienia).
Muchacka B., Czaja-Chudyba I., Strategia wspierania strukturyzacji wiedzy dziecka w sytuacjach edukacyjnych,
Oficyna Wyd. Impuls, Kraków 2007.
Puślecki W., Po trzech latach zintegrowanej edukacji, Wyd. Impuls, Kraków 2003.
Więckowski R., Pedagogika wczesnoszkolna, WSiP, Warszawa 1993 (i późniejsze wydania).
.
Egzamin - wymagania określone w postaci celów i treści przedmiotu (podane studentom w postaci
wyszczególnionych zagadnień); zaliczenie ćwiczeń - wykonanie prac projektowych, konspektów zajęć (w
grupie i samodzielnie).
259
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR III
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
PODSTAWY NAUCZANIA JĘZYKA
2009/2010
100S-1E2PJP
POLSKIEGO
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Wspomagania rozwoju
Marta Krasuska-Betiuk
Wykład
Ćwiczenia
30
Seminaria
2
ZAŁOŻENIA
Przyswojenie sfunkcjonalizowanej wiedzy o systemie współczesnego j. polskiego w zakresie umożliwiającym rozwijanie sprawności
komunikacyjnej i tekstotwórczej dziecka w młodszym wieku szkolnym.
CELE
Po zajęciach student:
- ma orientację w zestawie zagadnień z nauki o języku realizowanych we wczesnoszkolnej edukacji polonistycznej
- zna metody i sposoby kształtowania sprawności językowej dzieci
- potrafi zaplanować i zrealizować w trakcie zajęć z dziećmi różnorodne ćwiczenia w mówieniu i pisaniu
METODY DYDAKTYCZNE
Podające (wyjaśnienie), problemowe, praktyczne (ćwiczenia przedmiotowe)
TREŚCI PROGRAMOWE
Istota, cele i treści kształcenia językowego w klasach młodszych. Modele nabywania mowy (teorie uczenia się języka). Właściwości i
uwarunkowania rozwoju systemu języka mówionego i pisanego. Kompetencja językowa a kompetencja komunikacyjna. Słownik i
składnia dziecka w młodszym wieku szkolnym, sposoby i środki bogacenia czynnego słownika.
Lingwistyczne podstawy początkowej nauki czytania i pisania. Uniwersytecka i szkolna koncepcja opisu systemu języka.
Podstawowe pojęcia z zakresu i komunikacji językowej. Funkcje języka. Zróżnicowanie współczesnej polszczyzny - problemy aktów i
gatunków mowy, wypowiedzi (tekstu). Fonetyka tekstu, zdania i wyrazu. Słowotwórstwo a fleksja. Części mowy. Zdanie w aspekcie
semantycznym i gramatycznym.
Metody i techniki kształcenia sprawności językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Sposoby inspirowania wypowiedzi
pisemnych w klasach I-III. Struktura i organizacja ćwiczeń w mówieniu i pisaniu. Ćwiczenia redakcyjne, słownikowe, frazeologiczne,
syntaktyczne, ćwiczenia z zakresu kultury języka i poprawności językowej w klasach młodszych. Nauka ortografii, metody i środki
opracowywania materiału ortograficznego. Strategie i techniki pracy z tekstem.
LITERATURA
1. Filipiak E., Konteksty rozwoju aktywności językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym, Bydgoszcz, 2002
OBOWIAZKOWA
2. Mnich M., Sprawność językowa dzieci w wieku wczesnoszkolnym, Kraków 2002
3. Nauka o języku dla polonistów pod red. S. Dubisza, Warszawa 1996 lub Przybylska R., Wstęp do nauki o
języku polskim: podręcznik dla szkół wyższych, Kraków 2003.
4. Problemy edukacji lingwistycznej. Teoria i praktyka edukacyjna w zmieniającej się Europie. Tom I
Kształcenie języka ojczystego dziecka, pod red. M.T. Michalewskiej i M. Kisiela, Kraków 2002
5. Wiedza o języku polskim w zreformowanej szkole, J. Puzynina, Nowa Era, 2005.
LITERATURA
1. Dziecko w zabawie i świecie języka, red. A Brzezińska Poznań 1995
UZUPEŁNIAJĄCA
2. Czelakowska D., Stymulacja kreatywności językowej dzieci w młodszym wieku szkolnym, Kraków 2005
3. Żytko M., Pisanie –żywy język dziecka, Warszawa 2006
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Pozytywna ocena kolokwiów, aktywne uczestnictwo w zajęciach
260
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR III
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
PODSTAWY NAUCZANIA
2009/2010
100S-1E2MA
MATEMATYKI
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
mgr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
X
Instytut
Wspomagania rozwoju
Maria Galewicz
Wykład
Ćwiczenia
30
Seminaria
2
ZAŁOŻENIA
Przygotowanie merytoryczne do pracy z dziećmi w klasach 1-3 w zakresie edukacji matematycznej.
CELE
- Celem przedmiotu jest kształtowanie u studentów poprawnego i wieloaspektowego rozumienia podstawowych pojęć
matematycznych, wzbogacanie poprawnego języka matematycznego, wyrabianie umiejętności rozwiązywania zadań,
dostrzegania błędów i ich wyjaśniania a także wyrabianie pozytywnego nastawienia do matematyki.
METODY DYDAKTYCZNE
Treści merytoryczne przedmiotu należy opracowywać na drodze rozwiązywania problemów w postaci zadań, metodami
aktywizującymi prowadzącymi do samodzielnego formułowania definicji poznawanych pojęć i twierdzeń, opisujących relacje
zachodzące między nimi
TREŚCI PROGRAMOWE
Zbiory, klasyfikacja, uporządkowanie zbiorów. Działania na zbiorach i ich własności. Równoliczność zbiorów. Liczby naturalne i ich
aspekty. Dziesiątkowy system pozycyjny. Cztery działania arytmetyczne i ich własności Kolejność wykonywania działań. Oś
liczbowa, ułamki i liczby ujemne. Podzielność, cechy, dzielniki i wielokrotności. Zadania tekstowe i równania. Figury geometryczne i
ich klasyfikacja. Obwód i pole figury. Związki arytmetyki z geometrią.
LITERATURA
1) Ifrah G., Dzieje liczby czyli historia wynalazku, Zakład Narodowy im. Ossolińskich,
OBOWIAZKOWA
Wrocław 1990
2) Kucharczyk S., Podstawy nauczania początkowego matematyki. Wybór zadań, WSiP 1991
3) Sawicki T. (red.), Matematyka, Nowik, Opole 1997
4) Semadeni Z., Matematyka współczesna w nauczaniu dzieci, PWN 1980
LITERATURA
Anusiak J., Kaja J., 55 lekcji o liczbach naturalnych, WSiP, Warszawa 1992
UZUPEŁNIAJĄCA
Czelakowska D., Stymulacja kreatywności językowej dzieci w młodszym wieku szkolnym, Kraków 2005
Nowik J., Rachunek pamięciowy w młodszych klasach szkoły podstawowej, Wyd. Nowik, Opole1994
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Obecność na zajęciach. Aktywność wynikająca z przygotowania do zajęć. Zaliczenie na ocenę, którego zakres
określają przedstawione treści merytoryczne
261
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR III
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
PRZYGOTOWANIE DZIECKA DO
2009/2010
100S-1E2PDN
NAUKI W SZKOLE
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
X
Instytut Wspomaganie
Rozwoju Człowieka i
Edukacji
Ewa Lewandowska
Wykład
Ćwiczenia
45
Seminaria
3
ZAŁOŻENIA
Nabywanie przez studentów wiadomości i umiejętności dotyczących wspomagania rozwoju dzieci przedszkolnych oraz metod
kształtowania i oceny dojrzałości szkolnej.
CELE
Student zna metodyki przygotowujące dzieci do podjęcia nauki w szkole i sposoby oceniania dojrzałości szkolnej.
METODY DYDAKTYCZNE
Dyskusja, analiza dokumentów i materiałów źródłowych, prezentacje, realizacja projektu.
TREŚCI PROGRAMOWE
Znaczenie dojrzałości do uczenia się dla osiągania przez dzieci sukcesów w szkole. Analiza wskaźników dojrzałości szkolnej.
Czynniki warunkujące osiągnięcie dojrzałości szkolnej. Znaczenie sprawności percepcyjno-motorycznej w osiaganiu przyszłych
sukcesów szkolnych. Kształtowanie dojrzałości do uczenia się matematyki oraz czytania i pisania w szkole. Rozwijanie zdolności do
rozumnego kierowania swym zachowaniem w sytuacjach trudnych i wymagających wysiłku emocjonalnego. Metody „gotowe“
stosowane we wspomaganiu rozwoju i terapii dzieci przedszkolnych. Analiza narzędzi do badania dojrzałości szkolnej.
Przyśpieszenie i odraczanie obowiązku szkolnego.
LITERATURA
1. Gruszczyk-Kolczyńska E. red. (2009), Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna
OBOWIAZKOWA
dzieci w ostatnim roku wychowania przedszkolnego i pierwszym roku szkolnej edukacji. Cele i treści
kształcenia, podstawy psychologiczne i pedagogiczne oraz wskazówki do prowadzenia zajeć w domu, w
przedszkolu i w szkole, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa.
2. Waszkiewicz E., Jastrząb J., Zestaw ćwiczeń do zajęć korekcyjno-kompensacyjnych dla dzieci przedszkolnych.
Usprawnianie funkcji percepcyjno-motorycznych dzieci dyslektycznych. Gry i zabawy w terapii
pedagogicznej, CMPP-P MEN, Warszawa 1994 (i wydania nowsze)
3. Skala Gotowości Szkolnej http://www.cmppp.edu.pl
4. MEN (2008), Jak organizować edukację przedszkolną w nowych formach. Informator Rok przedszkolaka.
Warszawa.
Marszałek L. (2008), Wiek przedszkolny: rozwój i zaburzenia, Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana
Wyszyńskiego, Warszawa.
LITERATURA
1. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. (2005), Wspomaganie dzieci w rozwoju zdolności do skupiania uwagi
UZUPEŁNIAJĄCA
i zapamiętywania. Uwarunkowania psychologiczne i pedagogiczne, programy i metodyka, WSiP, Warszawa.
2. Kielar-Turska M. (1992), Jak pomagać dziecku w poznawaniu świat, WSiP, Warszawa.
3. Nartowska H. (1980), Różnice indywidualne czy zaburzenia w rozwoju dziecka przedszkolnego, WSiP,
Warszawa.
Guz S., Andrzejewska J red. (2005), Wybrane problemy edukacji dzieci w przedszkolu i szkole, UMCS, Lublin .
WARUNKI
Uzyskanie zaliczenia z projektu, prezentacji, aktywność na zajęciach
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
262
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR IV
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2EDP
EDUKACJA POLONISTYCZNA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
Edukacji
mgr
Małgorzata Cichoń-Piasecka
Podstawy wiedzy o języku polskim, literatura dla dzieci. Studenci uczestniczący w zajęciach powinni posiadać
opanowane treści z zakresu gramatyki opisowej z języka polskiego oraz znać kanon literatury dziecięcej
funkcjonujący jako lektury
Wykład
Ćwiczenia
45
Seminaria
3
ZAŁOŻENIA
Podstawowymi założeniami przedmiotu jest uświadomienie studentom roli i rangi edukacji polonistycznej w zintegrowanym
systemie kształcenia, wpływu edukacji polonistycznej na rozwój intelektualny, emocjonalny, wrażliwość etyczna i estetyczną dziecka
w wieku wczesnoszkolnym
CELE
Zapoznanie studentów z podstawowymi problemami eduklacji polonistycznej na szczeblu początkowym oraz konsekwencjami
wynikajacymi dla nauczyciela nauczania początkowego. Wyposażenie stuydentów w wiedzę znormatywna z zakresu edukacji
polonistycznej oraz strategi metodycznego postepowania stymulującego rozwój dziecka. Rozwijanie zainteresowania studentów
problemami edukacji polonistycznej w klasach młodszych, ze szczególnym uwzględnieniem nauki czytania, pisania, ortografii,
rozwoju mowy, kształtowania wypowiadania się w zakresie określonych form wypowiedzi oraz rozwijania postaw twórczych
uczniów. Kształtowanie właściwej postawy nauczyciela klas początkowych oraz umiejętności zastosowania zdobytej wiedzy w
praktyce
METODY DYDAKTYCZNE
Zajęcia prowadzone metodami asymilacji wiedzy, metodami problemowymi, gier. dydaktycznych, mikronauczania, metodami
aktywizującymi ( np. "burza mózgów", mapy mentalne) oraz dramy.
TREŚCI PROGRAMOWE
Nauczanie zintegrowane jako podstawowy paradygmat systemu edukacji. Formy realizacji idei integracji na poszczególnych etapach
edukacji szkolnej. Integracja a korelacja. Integracja treściowa i integracja funkcjonalna jako możliwe typy nauczania zintegrowanego
na etapie wczesnoszkolnym. Rola edukacji polonistycznej w integrowaniu treści i metod kształcenia oraz budowaniu scalonego
obrazu świata w umyśle ucznia. Wpływ edukacji polonistycznej na rozwój intelektualny, emocjonalny, wrażliwość etyczną i
estetyczną dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Nauczanie zintegrowane w klasach młodszych. Charakterystyka pierwszego etapu
edukacji szkolnej. Podstawa programowa, programy, podręczniki, rozkłady materiału. Jak przygotować się do zajęć zintegrowanych?
Budowa konspektu. Cele kształcenia. Operacjonalizacja celów kształcenia. Początkowa nauka czytania. Ćwiczenia kształtujące słuch
fonematyczny. Analiza słuchowo - wzrokowa wyrazów. Metody stosowane w początkowej nauce czytania. Metody wprowadzania
litery drukowanej . Przegląd elementarzy. Trudności w nauce czytania. Przyczyny trudności - niektóre teorie wyjaśniające. Pojęcie
dysleksji. Pomoce dydaktyczne i podstawowe ćwiczenia korekcyjne wspomagające dziecka w nauce czytania. Początkowa nauka
pisania. Pismo elementarzowe.. Metody wprowadzania litery pisanej. Trudności w nauce pisania - dysgrafia. Przezwyciężanie
trudności. Nauczanie ortografii. Metody i środki dydaktyczne stosowane w nauczaniu ortografii. Rozwój językowy dziecka.
Właściwości słownika i składni dziecka w młodszym wieku szkolnym. Rodzaje ćwiczeń słownikowo - frazeologicznych i
syntaktycznych w klasach młodszych. Elementy gramatyki opisowej w kI. I-III. Tok metodycznego postępowania przy
wprowadzaniu podstawowych form wypowiedzi w języku mówionym I pIsanym. Ćwiczenia redakcyjne wybranych form
wypowiedzi. Eksperymentalna szkoła technik Freineta. Praca nad swobodnym tekstem. Obiektywna i subiektywna definicja
twórczości. Rozumienie twórczości na gruncie psychologii humanistycznej. Cechy myślenia dywergencyjnego. Postawy nauczyciela
stymulujące aktywność twórczą dzieci. Twórczość a kształcenie języka dziecka. Warsztaty twórczości w klasach młodszych.
Naturalna nauka języka jako model pracy z dzieckiem oparty na jego kompetencji lingwistycznej i komunikacyjnej. Twórczość
językowa a naturalna nauka języka. Podstawy kształcenia literackiego w klasach początkowych. Praca z tekstem literackim w klasach
I-III. Rodzaje ćwiczeń związanych z lekturą. "Oswajanie ze sztuką słowa" jako przykład strukturalizmu w podejściu do tekstu
literackiego. Drama w edukacji wczesnoszkolnej. Istota i cele dramy. Techniki dramowe. Przykładowe scenariusze dramowe.
LITERATURA
Czelakowska D., Metodyka edukacji polonistycznej dzieci w wieku wczesnoszkolnym, Kraków 2009.
OBOWIAZKOWA
Czelakowska D., Twórczość a kształcenie języka dzieci w wieku wczesnoszkolnym, Kraków 1996.
Czerwińska E., Narożnik M., Słoneczna biblioteka. Przewodnik metodyczny dla nauczycieli przedszkoli,
263
PE_DZ
Kraków 1997
Dziedzic A, Gudro M., Drama w szkole podstawowej, Kielce 1998. Frankiewicz W., Technika swobodnych
tekstów jako metoda kształcenia myślenia twórczego, Warszawa 1983.
Kamińska K., Nauka czytania dzieci w wieku przedszkolnym, Warszawa 1999.
Mnich M., Sprawność językowa dzieci w wieku wczesnoszkolnym, Kraków 2002.
Węglińska M., jak przygotować się do zajęć zintegrowanych?, Warszawa 2002.
Wróbel T., Pismo i pisanie w nauczaniu początkowym, Warszawa 1979.
Żuchowska W., Oswajanie ze sztuką słowa. Początki edukacji literackiej, Warszawa 1992.
Ż tko M., Pisanie - ż w . z k dziecka, Warszawa 2006.
Gołębniak D., Teusz G., Edukacja poprzez język. O całościowym uczeniu się, Warszawa 1999.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Jedut A, Pleskot A, Nauczanie ortografii w kl. I-III. Warszawa 1991. Jóźwicki T., Opowiadanie jako forma
wypowiedzi w klasach początkowych, Warszawa 1984.
Sawa R,jeżeli dziecko źle czyta i pisze, Warszawa 1994.
Way R, Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży, Warszawa 1990. Zakrzewska R, Trudności w czytaniu i
pisaniu. Modele ćwiczeń, Warszawa 1999.
Kolokwium pisemne sprawdzające poziom opanowania treści omówionych na zajęciach oraz znajomości
pozycji lekturowych zalecanych przez prowadzącego. Praca pisemna będąca krótką rozprawą
metodyczną, stanowiąca próbę przekrojowego ujęcia omówionych problemów oraz sprawdzająca
poprawność w zakresie posługiwania się przez studenta językiem polskim. Kryteria oceny zostały
sformułowane następująco: zgodność pracy z tematem, zakres omawianych treści, stopień wyczerpania
tematu.
264
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR IV
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2EDM
EDUKACJA MATEMATYCZNA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
Edukacji
mgr
Galewicz
Wykład
Ćwiczenia
45
Seminaria
3
ZAŁOŻENIA
Przygotowanie merytoryczne do pracy z dziećmi w klasach 1-3 w zakresie edukacji matematycznej.
CELE
- Celem przedmiotu jest kształtowanie u studentów poprawnego i wieloaspektowego rozumienia podstawowych pojęć
matematycznych, wzbogacanie poprawnego języka matematycznego, wyrabianie umiejętności rozwiązywania zadań,
dostrzegania błędów i ich wyjaśniania a także wyrabianie pozytywnego nastawienia do matematyki.
METODY DYDAKTYCZNE
Treści merytoryczne przedmiotu należy opracowywać na drodze rozwiązywania problemów w postaci zadań, metodami
aktywizującymi prowadzącymi do samodzielnego formułowania definicji poznawanych pojęć i twierdzeń, opisujących relacje
zachodzące między nimi
TREŚCI PROGRAMOWE
Zbiory, klasyfikacja, uporządkowanie zbiorów. Działania na zbiorach i ich własności. Równoliczność zbiorów. Liczby naturalne i ich
aspekty. Dziesiątkowy system pozycyjny. Cztery działania arytmetyczne i ich własności Kolejność wykonywania działań. Oś
liczbowa, ułamki i liczby ujemne. Podzielność, cechy, dzielniki i wielokrotności. Zadania tekstowe i równania. Figury geometryczne i
ich klasyfikacja. Obwód i pole figury. Związki arytmetyki z geometrią.
LITERATURA
5) Ifrah G., Dzieje liczby czyli historia wynalazku, Zakład Narodowy im. Ossolińskich,
OBOWIAZKOWA
Wrocław 1990
6) Kucharczyk S., Podstawy nauczania początkowego matematyki. Wybór zadań, WSiP 1991
7) Sawicki T. (red.), Matematyka, Nowik, Opole 1997
8) Semadeni Z., Matematyka współczesna w nauczaniu dzieci, PWN 1980
LITERATURA
Anusiak J., Kaja J., 55 lekcji o liczbach naturalnych, WSiP, Warszawa 1992
UZUPEŁNIAJĄCA
Czelakowska D., Stymulacja kreatywności językowej dzieci w młodszym wieku szkolnym, Kraków 2005
Nowik J., Rachunek pamięciowy w młodszych klasach szkoły podstawowej, Wyd. Nowik, Opole1994
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Obecność na zajęciach. Aktywność wynikająca z przygotowania do zajęć. Zaliczenie na ocenę, którego zakres
określają przedstawione treści merytoryczne
265
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR IV
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2EDR
EDUKACJA ŚRODOWISKOWA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
Edukacji
mgr
Małgorzata Mięgoć
Wykład
Ćwiczenia
30
Seminaria
2
ZAŁOŻENIA
Merytoryczne i metodyczne przygotowanie studentów do kształtowania u dziecka w wieku wczesnoszkolnym wiadomości i
umiejętności potrzebnych do poznawania, rozumienia i poszanowania środowiska.
CELE
Student: zna cele, treści, metody nauczania – uczenia się w klasach niższych i potrafi je wykorzystać w projektowaniu zajęć w
obszarze edukacji środowiskowej; potrafi zaplanować, zorganizować i przeprowadzić zajęcia edukacji środowiskowej w
zintegrowanym systemie nauczania początkowego; zna założenia oceny opisowej i potrafi przedstawić tok przygotowania takiej
oceny w obszarze edukacji środowiskowej.
METODY DYDAKTYCZNE
asymilacji wiedzy, samodzielnego dochodzenia do wiedzy
TREŚCI PROGRAMOWE
Edukacja środowiskowa w nauczaniu zintegrowanym. Rozwijanie myślenia uczniów, ciekawości poznawczej. Kształtowanie wiedzy
przyrodniczej, pojęć i umiejętności oraz postaw proekologicznych, badawczych wobec zjawisk przyrodniczych i postaw społeczno –
moralnych. Model zajęć zgodny z trybem postępowania hipotetycznego jako dominujący model w edukacji środowiskowej.
Planowanie, organizacja i przebieg zajęć. Metody, formy, środki dydaktyczne w realizacji treści środowiskowych. Znaczenie i miejsce
podręczników – analiza wybranych podręczników. Kontrola i ocena osiągnięć ucznia. Nauczyciel edukacji środowiskowej.
.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Paśko I. Kształtowanie postaw proekologicznych uczniów klas1 – 3 szkół podstawowych, Wyd. Nauk. AP
Kraków 2001
Sawicki M. Edukacja środowiskowa w klasach I- III szkoły podstawowej, Wyd. Nauk. Semper, Warszawa 1997
Tuszyńska L. Edukacja ekologiczna dla nauczycieli i studentów, WSP TWP, Warszawa 2006
Węglińska M. Jak przygotować się do zajęć zintegrowanych, Of. Wyd. Impuls, Kraków 2002
Żytko M. (red.) Kształcenie zintegrowane. Problemy teorii i praktyki. Wyd. Akad. Żak, Warszawa 2002
Dylak S. Przyrodnicze rozumowanie i komunikowanie się najmłodszych. Przyroda, badania, język. Wyd. CODN,
Warszawa 1997
Klus – Stańska D. Szczepska – Pustkowska M. Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania
Wyd. Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009
Lelonek M. Kształtowanie pojęć z przyrody nieożywionej w nauczaniu początkowym, WSIP , Warszawa 1984
Żegnałek K. (red.) Kompetencje nauczyciela edukacji początkowej, Wyd. WSP TWP, Warszawa 2008
Napisanie konspektu zajęć zintegrowanych ze szczególnie wyeksponowanymi treściami z edukacji
środowiskowej; kolokwium.
266
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
PC
PWK
I stopnia
II
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
mgr sztuki
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
letni
EDUKACJA PLASTYCZNA
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawowego
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2EPL
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkowego specjalnościowego
Tak
Instytut
Bożena Foder
brak
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Przedmiot realizuje treści kształcenia w zakresie edukacji plastycznej w nauczaniu wczesnoszkolnym. Efektem kształcenia jest
przygotowanie do rożnych form uczestnictwa w kulturze, nabycie umiejętności wykorzystania w praktyce zawodowej nauczyciela
walorów sztuki i twórczości plastycznej mających zastosowanie w edukacji i rozwoju dziecka.
CELE
Poznanie środków ekspresji plastycznej, technik plastycznych i interdyscyplinarnych mających zastosowanie w edukacji
plastycznej. Kształcenie umiejętności stosowania w praktyce metod stymulujących wyobraźnię dziecka, percepcję wizualną i
swobodę wyrażania przez twórczość.
METODY DYDAKTYCZNE
Wprowadzenie teoretyczne, metody oglądowe ( pokazy multimedialne, prace plastyczne
warsztatowych, dyskusje dydaktyczne.
szkice własne), realizacje ćwiczeń
TREŚCI PROGRAMOWE
Znaczenie sztuki i twórczości w rozwoju i edukacji dziecka, przygotowanie do uczestnictwa w kulturze, odbioru dzieła sztuki.
Dziedziny sztuk plastycznych, klasyfikacja środków ekspresji plastycznej : kreska, plama, kształt, kolor, perspektywa, kompozycja.
Metody stymulujące rozwój wyobraźni i percepcji wizualnej. Techniki plastyczne: rysunkowe, malarskie, graficzne, przestrzenne,
eksperymentalne - materiały i narzędzia /ołówek, piórko, węgiel, patyk, akwarela, tempera, akryl, kolografia, monotypia, druk
stukturalny, szablon, kolaż, ilustracja. Realizacje indywidualne i zespołowe.
teLITERATURA
1. seria Techniki plastyczne, Warszawa 1997:
Daszyńska M.: Techniki
OBOWIAZKOWA graficzne,
Marcinkowska M.,
Michejda – Kowalska: Mowa linii,
Ostrowski S.: Malowanie akwarelą.
2. Jabłońska A.: Zabawy plastyczne. Warszawa, 2000.
3. Parramon J.M.: Jak
powstaje kolor. Łódź, 1997.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Garda-Łukaszewska J., Szperkowski T.: Współtworzenie, Warszawa, 1997.
2. Piszczek M.: Terapia zabawą, terapia przez sztukę, Warszawa 2002.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Warunki zaliczenia: aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach.
Forma zaliczenia: przegląd i omówienie wybranych prac plastycznych.
Warunki merytoryczne zaliczenia: wymagana jest znajomość języka sztuki i wykorzystania warsztatu
plastycznego w pracy z dzieckiem.
267
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
PC
PWK
I stopnia
II
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
mgr
letni
EDUKACJA TECHNICZNA
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawowego
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2ETE
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
tak
Instytut
Bożena Foder
Brak
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA
Przedmiot realizuje treści kształcenia o związane z określeniem tematu, form i metod prowadzenia twórczych zajęć w zakresie
edukacji technicznej w nauczaniu wczesnoszkolnym. Efektem kształcenia jest nabycie umiejętności planowania i organizowania
warsztatu pracy z uwzględnieniem związku kultura - technika oraz możliwości rozwojowych dziecka.
CELE
Poznanie technik i technologii pozwalających na samodzielne, twórcze realizacje obejmujące edukację techniczną. Kształcenie
wyobraźni przestrzennej w zakresie konstruowania i modelowania form. Kształtowanie kultury estetycznej, postawy proekologicznej
oraz odpowiedzialności nauczyciela w planowaniu i organizacji zajęć z dziećmi.
METODY DYDAKTYCZNE
Wprowadzenie teoretyczne, metody oglądowe ( pokazy multimedialne, modele prac, szkice własne), realizacje ćwiczeń warsztatowych
indywidualne i zespołowe, organizacja wystaw.
TREŚCI PROGRAMOWE
Formy, metody i cele realizacji przedmiotu edukacja techniczna. Wprowadzenie w zagadnienia przybliżające osiągnięcia cywilizacyjne
oraz sposoby korzystania z nich. Kształcenie poprzez obserwację, ,,naukową refleksję”, rozumienie przyczyn i skutków. Realizacje
własne: budowanie, konstruowanie, modelowanie w tworzywach – modelina, wosk, masa papierowa, karton, tkanina utwardzona,
glina, Realizacje z materiałów naturalnych lub odpadów przemysłowych - twórcze rozwiązania z uwzględnieniem etapów w
stopniowania trudności.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. Braun D. ( 2002 ) Badanie i odkrywanie świata z dziećmi, Kielce,
Wydawnictwo ,, Jedność ”.
2. Brown E.S. ( 2005 ) Robimy eksperymenty, Warszawa,
Wydawnictwo K.E. Liber.
.
3. Marcinkowska K. ( 1998 ) Bryły i reliefy, Warszawa,
Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
4. Daszyńska M. ( 1994 ) Papieroplastyka, Warszawa,
Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
LiebertzLITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Jąder M. ( 2005 ) Krok w kierunku kreatywności, Kraków,
Oficyna Wydawnicza Impuls.
Ch.( 2002 ) Zabawy do nauczania integracyjnego, Kielce,
Wydawnictwo „ Jedność ".
2. Liebertz
268
PE_DZ
3. Macaluay D. , Ardley N. ( 1991 ) Jak to działa, Wydawnictwo Łódź.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Warunki zaliczenia: aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach
Forma
zaliczenia: przegląd i omówienie wybranych realizacji.
Warunki merytoryczne zaliczenia: wymagana jest znajomość tematów, technik i ich praktyczne
zastosowanie w edukacji.
269
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
PC
PWK
I stopnia
II
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr hab
letni
EDUKACJA MUZYCZNA
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawowego
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Imię i nazwisko
ROK AKADEMICKI
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU 100S-1E2EMU
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
tak
Instytut
Ewelina Juttrzyna
Brak
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZO
2
ZAŁOŻENIA , CELE
teoretyczne i praktyczne zapoznanie z formami edukacji muzycznej; usprawnianie percepcji i ekspresji muzyczno-ruchowej,
wzbogacanie doświadczeń muzycznych i rozwijanie kultury muzycznej, przypomnienie i poszerzanie wiedzy z zakresu teorii
muzycznej
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Cele, metody formy realizacji zajęc muzycznych
Małe formy muzyczne
Muzyka i ruch w edukacji
Opracowanie scenariuszy zajęc muzyczno-ruchowych oraz przeprowadzenie zajęc w szkole
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. M. Bogdanowicz - "Ruch i piosenka dla najmłodszych", Fokus, Gdańsk 2002
2. U. Smoczyńska-Nachtman - "Muzyka dla dzieci", WSiP, W-wa 1992
3. A.Stadnicki - "Logorytmika i choreorytmika", WSiP, Warszawa 1987
4. A.Stadnicki - "Materiały do wychowania muzycznego i rytmiki", PIPS, Warszawa 1973
.
LiebertzLITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Warunki zaliczenia: aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach
Forma zaliczenia: przegląd i omówienie wybranych realizacji.
Warunki merytoryczne zaliczenia: wymagana jest znajomość tematów, technik i ich praktyczne
zastosowanie w edukacji.
270
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR III
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
METODY ZABAWOWE W EDUKACJI
2009/2010
100S-1E2MZE
WCZESNOSZKOLNEJ
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
mgr
Monika Jurewicz
Wiedza z zakresu pedagogiki, psychologii oraz biomedycznych podstaw rozwoju i
wychowania
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Wykład
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Ćwiczenia
30
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
X
Edukacji
Seminaria
2
ZAŁOŻENIA
Cele zajęć obejmują: zapoznanie. studentów z zabawą w świetle współczesnej pedagogiki i psychologii, jej znaczeniem dla rozwoju
dziecka. Wprowadzenie studentów w problematykę pedagogiki zabawy. Zapoznanie z metodami i technikami pedagogiki zabawy.
CELE
Po zrealizowaniu cyklu zajęć z przedmiotu słuchacz: dysponuje wiedzą teoretyczną oraz umiejętnościami praktycznymi w zakresie
stosowania strategii zabawowej w edukacji wczesnoszkolnej
METODY DYDAKTYCZNE
informacyjne (wyjaśnianie, narracja, opis), heurystyczne (problemowe, dyskusji, dialogu)
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
Zabawa- teorie zabaw, funkcje i rodzaje zabaw, rola zabawy, zabawy w szkole;
Pedagogika zabawy;
Zabawy relaksacyjne: praktyczne techniki antystresowe dla dzieci i młodzieży, organizacja miejsca do ćwiczeń, pozycje
ciała w relaksacji, ćwiczenia relaksacji oddechowej, automasażu, masażyki dla dzieci, zabawy paluszkowe;
4. Zabawy integrujące grupę; zabawy i gry na dobry klimat w grupie, zabawy ułatwiające nawiązywanie kontaktów, zabawy
na powitanie i pożegnanie, zabawy i ćwiczenia na zaufanie, na pojednanie, przeciwko agresji;
5. Zabawy muzyczno-ruchowe z użyciem różnych przyborów, reagowanie na zmianę tempa, gry i zabawy ruchowe: witajcie
części ciała – ręce, oczy, uszy, nogi;
6. Zabawy rozwijające zmysły – zabawy wyostrzające słuch, uwrażliwiające dotyk, węch, smak, „otwierające oczy”,
dotleniające;
7. Zabawy przygotowujące do nauki czytania i pisania – rozwijające sprawność manualną, koordynację wzrokowo-ruchową,
orientację przestrzenną, pamięć ruchową, płynność ruchu dłoni,. regulację napięcia mięśniowego;
8. Zabawy z chustą animacyjną KLANZA;
9. Organizacja imprezy szkolnej z uwzględnieniem potrzeb i możliwości dzieci w wieku wczesnoszkolnym
10. Socjopedagogiczne uwarunkowania zabawy, zabawa a płeć, zabawa a środowisko zamieszkania
LITERATURA
Duraj-Nowakowa K., .Muchacka B. (red.), Funkcje zabaw w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej,
OBOWIAZKOWA
Kraków 1998.
Okoń W., O zabawach dzieci, Warszawa 1972.
Okoń W., Zabawa a rzeczywistość, Warszawa 1995.
Sułkowski B., Zabawa – studium socjologiczne, Warszawa 1984.
Sałacka B., Zabawy relaksacyjne dla dzieci w wieku przedszkolnym, Koszalin 2004.
Siemek D., Gry i zabawy ruchowe dzieci w wieku przedszkolnym, Warszawa 1986.
Waloszek D., Zabawa edukacja, Zielona Góra.
Wasilak A. (red.), Zabawy z chustą, Lublin 2002.
Wilczkowa M., Zabawy słowem, Warszawa 1986
LITERATURA
Bogdanowicz M., Przytulanki, czyli wierszyki na dziecięce masażyki, Gdańsk 2003.
UZUPEŁNIAJĄCA
Bogdanowicz Z., Zabawy dydaktyczne dla przedszkoli, Warszawa 1977.
Bóhner T, Zabawy ułatwiające nawiązywanie kontaktów, Kielce 2002.
Braun D., Greine R., Zabawy rozwijające logiczne myślenie, Kielce 2002.
Chauvel D., Michel V, Gry i zabawy w przedszkolu. Rozwijanie spostrzegawczości, kreatywności i inteligencji,
Warszawa 1999.
Dyner J.W., Zabawy tematyczne dzieci w domu i w przedszkolu, Wrocław 1983.
Dziamska D., Edukacja przez ruch, Warszawa 2005.
271
PE_DZ
Erkert A., Dzieci potrzebują ciszy. Zabawy relaksacyjne na wiosnę, lato, jesień i zimę, Kielce 1999.
Erkiert A., Zabawy rozwijające zmysły, Kielce 2002.
Fuchs B., Gry i zabawy na dobry klimat w grupie, Kielce 1999.
Hajnicz W., Rozwój organizacji zabaw dzieci w wieku przedszkolnym, Warszawa 1982.
Kronenberger M., Muzykoterapia, Szczecin.
Kulmatycki L., Ćwiczenia relaksacyjne. Praktyczne techniki antystresowe dla dzieci i młodzieży, Warszawa
1995.
Kulmatycki L., Lekcja relaksacji, Wrocław 2002.
Kwaśniewska M., Opalińska M., Zabawy z Malwinką, Ćwiczenia przygotowujące do nauki pisania, cz. 1, Kielce
2004.
Muchacka B, Zabawy badawcze w edukacji przedszkolnej, Kraków 1999.
Nowakowska K., Rytm-muzyka-taniec w wychowaniu fizycznym, Kielce 1991.
Reichel G., Rabenstein R., Thanhoffer M., Grupa i ruch. Metody relaksacyjne. Taniec twórczy – Sport
zespołowy – Gry i zabawy integrujące, Warszawa 1994.
Smoczyńska-Nachtman U., Zabawy i ćwiczenia przy muzyce, Warszawa 1978.
Trawińska H., Zabawy rozwijające dla małych dzieci, Warszawa 1988.
Vopel K.W., 10 minut przerwy, Kielce 1999.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Na zaliczenie składa się:
obecność; systematyczne przygotowanie i aktywny udział w zajęciach; zaprojektowanie zajęć z
wykorzystaniem strategii zabawowej, zaprojektowanie zabawy szkolnej dla dowolnej grupy wiekowej.
272
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR IV
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
METODYKA NAUCZANIA
2009/2010
100S-1E2MNZ
ZINTEGROWANEGO
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Tytuł
Imię i nazwisko
naukowy
(stopień)
dr
Małgorzata Kwiatkowska - Góralczyk
Historia wychowania - wiedza o przedstawicielach/prekursorach pedagogiki wieku
dziecięcego i nauczania początkowego Psychologia - znajomość cech rozwoju i zachowań
dziecka w wieku 6-10 lat
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Wykład
15
2
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Ćwiczenia
15
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
X
Edukacji
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Umożliwienie słuchaczom poznania i zrozumienia idei koncepcji nauczania zintegrowanego. Uświadomienie słuchaczom roli
nauczyciela dla wielokierunkowej i wielopłaszczyznowej aktywności ucznia klas początkowych (dla jego rozwoju osobowego i
zdobywanych przez niego kompetencji i umiejętności).
CELE
Ukazanie słuchaczom specyfiki koncepcji nauczania zintegrowanego Wskazanie nowej roli nauczyciela edukacji wczesnoszko1nej w
kontekście ,,kształcenia dla rozwoju", podmiotowego traktowania ucznia, jego aktywizowania w procesie edukacyjnym
METODY DYDAKTYCZNE
metodyasymilacji wiedzy, samodzielnego dochodzenia do wiedzy, warsztaty metodyczne
TREŚCI PROGRAMOWE
Edukacja wczesno szkolna w systemie oświaty. Kluczowe terminy i pojęcia we współczesnej pedagogice i edukacji
wczesnoszkolnej. Koncepcja integracji w edukacji wczesno szkolnej - rozumienie pojęcia, cechy nauczania zintegrowanego.
Elementy procesu edukacyjnego w nauczaniu zintegrowanym (cele, treści, zasady, metody i formy organizacyjne, ocenianie).
Omówienie treści siedmiu zakresów edukacji. Charakterystyka przygotowania dziecka do podjęcia nauki szkolnej. Proces nauki
czytania i pisania w klasie I - rola słuchu fonematycznego, trudności w czytaniu i pisaniu, praktyczne wykorzystanie umiejętności
czytania i pisania w codziennym życiu, integrowanie z pozostałymi edukacjami (przykłady ciekawych ćwiczeń w czytaniu i
pisaniu) Stosunki wielkościowe, przestrzenne, figury geometryczne, liczby, działania arytmetyczne, zadania tekstowe, miary
wielkości, ciężkości, pojemności, czas, kalendarz, mierzenie temperatury - przydatność w życiu każdego człowieka (przykłady
trudniejszych do realizacji zagadnień metodycznych) Równoważna pod względem ważności rola edukacji środowiskowej,
plastycznej, technicznej, muzycznej, motorycznej. Przykłady wykorzystania gier i zabaw (jako niezbędny element nauczania
zintegrowanego).
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Adamek "Podstawy edukacji wczesnoszkolnej" IMPULS Kraków 1997
R. Więckowski ,,"Pedagogika wczesno szkolna"" WSiP Warszawa 1995
1. E. Gruszczyk - Kolczyńska "Dziecięca matematyka" (dla nauczycieli i rodziców) WSiP Warszawa
1997
2. H. Siwek "Nauczanie czynnościowe matematyki" WSiP, Warszawa 1998
3.A. Brzezińska Czytanie i pisanie nowy język dziecka" 1982
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
K. Duraj - Nowakowa "Integrowanie edukacji wczesnoszkolnej . Modernizacja teorii i praktyki" IMPULS
Kraków 1998
J. Bałachowicz "Wczesna edukacja dziecka- problemy teoretyczne i praktyczne" w: "Wczesna edukacja
dziecka. Stan obecny- perspektywy, potrzeby" red. J. Bałachowicz, A. Kowalska WSP TWP warszawa 2006
T. Wróbel "Nauczanie i doskonalenie pisma. Pismo i pisanie w nauczaniu początkowym" 1979
Geometryczne doświadczenia uczniów klas I, II, III" MAC Kielce 1995.
J. Bałachowicz "Umiejętności czytania uczniów szkół podstawowych dla upośledzonych umysłowo w stopniu
lekkim" (rozdz. teoretyczny) WSPS 1992
273
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Napisanie konspektu zajęć zintegrowanych; kolokwium.
274
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR VI
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
WSPÓŁPRACA SZKOŁY Z RODZICAMI
2009/2010
100S-1E2WSZ
ŚRODOWISKIEM LOKALNYM
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
X
Instytut Wspomagania
Edukacji
Agnieszka Pawlak
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
2
ZAŁOŻENIA
Ukazanie studentom praktycznych sposobów radzenia sobie w kontaktach z rodzicami, rozwiązywania problemów, podejmowania
decyzji, współpracy i kierowania grupą, prowadzenia rozmów indywidualnych, wpływania na postawy rodziców.
CELE
Student zna sposoby przygotowania się do spotkania z rodzicami, osiągania założonych celów, zna trudności i sposoby ich
przezwyciężania w dialogu z rodzicem
METODY DYDAKTYCZNE
wykład
TREŚCI PROGRAMOWE
Diagnoza sytuacji rodzinnej ucznia, planowanie, przygotowanie spotkania, kontrola jego przebiegu, wykorzystanie informacji
zwrotnej dla doskonalenia swojego warsztatu pedagogicznego, umiejętności komunikacyjne przydatne kontaktach z rodzicami,
wychowawca – pośrednik między szkołą a domem, konflikty: źródła, sposoby zapobiegania i rozwiązywania
LITERATURA
Seweryńska Anna Maria, Uczeń z rodziny dysfunkcyjnej. Przewodnik dla wychowawców i nauczycieli,
OBOWIAZKOWA
Warszawa 2004
Mendel Maria, Rodzice i szkoła. Jak współuczestniczyć w edukacji dzieci?, Toruń cop. 2001
Rogala Stanisław, Partnerstwo rodziców i nauczycieli, Warszawa, Wrocław 1989
Sawicka Antonina, Współpraca przedszkola z rodzicami, Warszawa 1991
Trempała Edmund, Środowisko rodzinne dziecka a sytuacja szkolna ucznia, Włocławek, 2003
Współpraca szkoły z rodzicami, red. Grażyna Łaniewska; Białystok 2001
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Kawula Stanisław, Brągiel Józefa, Janke Andrzej W., Pedagogika rodziny. Obszary i panorama problematyki,.
Toruń 2002
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Kolokwium z lektury
275
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR VI
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
WYCHOWANIE I NAUCZANIE
2009/2010
100S-1E2WII
INTEGRACYJNE
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
X
Edukacji
Halina Szymerska
Wykład
Ćwiczenia
30
Seminaria
1
ZAŁOŻENIA
Wyposażenie studentów w podstawy wiedzy teoretycznej i praktycznej pozwalającej na zrozumienie istoty współczesnych celów
wychowania i nauczania integracyjnego dzieci i młodzieży oraz realizację zadań dydaktyczno - wychowawczych w grupie, klasie
integracyjne
CELE
Student zna istotę wychowania i nauczania integracyjnego, rozumie specyficzne potrzeby niepełnosprawnych oraz ich wpływ na
projektowanie, organizowanie i realizowanie zajęć edukacyjnych w grupie, klasie, integruje zdobytą wiedzę i umiejętności z już
posiadanymi w celu zwiększenia efektywności podejmowanych działań edukacyjnych na rzecz osób o różnym stopniu sprawności
psychofizycznej.
METODY DYDAKTYCZNE
Metody waloryzacyjne, samodzielnego dochodzenia do wiedzy, dyskusja, prezentacja
TREŚCI PROGRAMOWE
Teoretyczne podstawy społecznej integracji dzieci i młodzieży niepełnosprawnej. Analiza podstawowych pojęć (integracja,
nauczanie zintegrowane, edukacja zintegrowana, wychowanie i nauczanie integracyjne, włączanie, normalizacja) i ustalenia
terminologiczne. Cel i istota społecznej integracji. Koncepcje społecznej integracji. Formy społecznej integracji w systemie edukacji.
Uwarunkowania społecznej integracji. Bariery społecznej integracji. Wychowanie i nauczanie integracyjne w Polsce - rys
historyczny. Podstawy prawne wychowania i nauczania integracyjnego. Rodzaje placówek integracyjnych. Nabór wychowanków i
uczniów do placówek integracyjnych. Kadra placówek integracyjnych. Statut placówki integracyjnej. Sieć placówek integracyjnych.
Wychowanie integracyjne w przedszkolu i szkole - specyficzne potrzeby dzieci niepełnosprawnych a organizacja pracy przedszkola
(szkoły). Przygotowanie placówki do przyjęcia wychowanków (uczniów) niepełnosprawnych. Specyficzne potrzeby wychowanków
(uczniów) a program edukacji w placówce integracyjnej. Relacje emocjonalno-społeczne wychowanków z grup przedszkolnych (klas
integracyjnych) a organizacja zajęć. Współpraca placówki integracyjnej z rodzicami, instytucjami i środowiskiem. Znaczenie
wychowania i nauczania integracyjnego dla rozwoju człowieka.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
l)
2)
3)
4)
5)
6)
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Bąbka J., Edukacja integracyjna dzieci pełnosprawnych i niepełnosprawnych - założenia i
rzeczywistość. Wyd. Fundacji Humaniora, Poznań 200 l
Hundertmarck G. /red./, Uczmy się żyć razem.
Niepełnosprawne dzieci w przedszkolu. WSiP , Warszawa 1993
Maciarz A., Z teorii i badań społecznej integracji dzieci niepełnosprawnych. "Impuls"
,Kraków 1999
O kształceniu integracyjnym i specjalnym. MEN, Warszawa 2001
Popławska J., Sierpińska B., Zacznijmy razem. Dzieci specjalnej troski w szkole
podstawowej. WSiP, Warszawa 2001
Al- Khamisy D., Integracja społeczna. Praktyczne próby wdrażania. Wyd. Akademickie
"Żak", Warszawa 2002
Apolinarska H., Dryżałowska G., Kleszczewska - Pyra E., Integracja dzieci niepełnosprawnych
w przedszkolu i szkole. Raporty z badań. IFiS PAN, Warszawa 1994
8) Maciarz A., Uczniowie niepełnosprawni w szkole powszechnej. WSiP,
Warszawa 1992
9) Wychowanie i nauczanie integracyjne. STO, Warszawa 1994
10) Wychowanie i nauczanie integracyjne. Nowe doświadczenia.
7)
276
PE_DZ
CMPP - P MEN, Warszawa 1996
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Aktywny udział w toku zajęć, opanowanie wiedzy z zakresu ujętego w treściach przedmiotu, uzyskanie
pozytywnej oceny z prezentacji oraz testu zaliczeniowego.
277
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
3-letnie stacjonarne
III
SEMESTR
zimowy
ROK AKADEMICKI
2009/2010
3-letnie stacjonarne I stopnia
PODSTAWY
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3POK
PEDAGOGIKI KOREKCYJNEJ
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkowego specjalnościoweg
o
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
dr n. hum.
Wykład
15
Egzamin
5.00
Imię i nazwisko
Instytut
Agnieszka Olechowska
Instytut Wspomagania Rozwoju
Człowieka
i Edukacji
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przekazanie studentom podstaw wiedzy z zakresu pedagogiki korekcyjnej – pedagogika korekcyjna jako dziedzina pedagogiki
specjalnej, przedmiot i zadania pedagogiki korekcyjnej, sylwetka i przygotowanie zawodowe pedagoga korekcyjnego; metody i
techniki badań pedagogicznych w pedagogice korekcyjnej; rodzaje trudności w rozwoju i uczeniu się (podstawowa charakterystyka
przyczynowo-objawowa); system pomocy dzieciom
z trudnościami w uczeniu się – podstawy prawne i organizacyjne;
CELE
Po zrealizowaniu cyklu wykładów z przedmiotu student: potrafi określić przedmiot i zadania pedagogiki korekcyjnej, potrafi
scharakteryzować sylwetkę pedagoga korekcyjnego, potrafi wymienić i krótko scharakteryzować rodzaje najczęstszych trudności w
rozwoju i uczeniu się występujących u dzieci w wieku wczesnoszkolnym; umie określić prawne i organizacyjne podstawy udzielania
pomocy psychologiczno-pedagogicznej;
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Pedagogika korekcyjna jako dziedzina pedagogiki, przedmiot i zadania pedagogiki korekcyjnej. Sylwetka i przygotowanie zawodowe
pedagoga korekcyjnego. Metody
i techniki badań pedagogicznych w pedagogice korekcyjnej. Rodzaje trudności w rozwoju
i uczeniu się – przyczyny i objawy zaburzeń emocjonalnych i w zachowaniu, zaburzeń komunikacji językowej, zaburzeń ze spektrum
autyzmu, zaburzeń sensorycznych, motorycznych, niepełnosprawności intelektualnej, zaburzeń związanych z przewlekłą chorobą
somatyczną, sprzężonych niepełnosprawności, zaburzeń neurodynamiki itp.,
a proces nauczania-uczenia się. System pomocy dzieciom z trudnościami w uczeniu się (podstawy prawne i organizacyjne),
koncepcja specjalnych potrzeb edukacyjnych;
LITERATURA
Max. 5pozycje
OBOWIAZKOWA
1. Byers R., Jak zaplanować pracę z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych: opracowanie
metodyczne dla nauczycieli, Warszawa 2002
2. Górniewicz E., Krause A., Od tradycjonalizmu do ponowoczesności: dyskursy pedagogiki specjalnej,
Olsztyn 2002
3. Klus-Stańska D., Szczepska-Putkowska M. (red.), Pedagogika wczesnoszkolna. Dyskursy, problemy,
rozwiązania, Warszawa 2009
4. Kozłowska A. (red. nauk.), Dylematy współczesnego wychowania i edukacji, Kraków 2007
5. Sekułowicz M.(red.), Wybrane problemy pedagogiki specjalnej: teoria, diagnoza, terapia, Wrocław
2006
LITERATURA
Max. 5poz.
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Czajkowska I., Herda K., Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole: poradnik dla nauczycieli,
Warszawa 1989
2. Olechowska A., Edukacja dzieci o specjalnych potrzebach w: Szlendak T. (red.), Małe dziecko w
Polsce. Raport o sytuacji edukacji elementarnej, Warszawa 2006
3. Olechowska A., Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla
nauczycieli, Warszawa 2001
278
PE_DZ
4.
5.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Skorek M. (red.), Terapia pedagogiczna, t.1 i 2, Kraków 2005
Sosin I. (red.), Terapia pedagogiczna uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się,
Warszawa 2008
Egzamin pisemny
279
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
III
SEMESTR
zimowy
ROK AKADEMICKI
2009/2010
DIAGNOZA I TERAPIA PEDAGOGICZNA – KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3DTJ
JĘZYK POLSKI
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
dr n. hum.
Imię i nazwisko
Instytut
Człowieka
i Edukacji
Wykład
Ćwiczenia
60
Seminaria
4.00
ZAŁOŻENIA
Cykl ćwiczeń z przedmiotu ma umożliwić studentom: zdobycie wiadomości i umiejętności
w zakresie diagnozy i terapii trudności dzieci w wieku wczesnoszkolnym w nabywaniu umiejętności i sprawności językowych
(rozumienia, mówienia, czytania i pisania); poznanie celów, etapów, rodzajów i zasad diagnozy i terapii pedagogicznej; poznanie
wybranych narzędzi diagnostycznych i opanowanie umiejętności posługiwania się niektórymi spośród nich (m.in. Arkusz obserwacji
dziecka przygotowującego się do rozpoczęcia nauki szkolnej, Orientacyjna ocena dojrzałości szkolnej, Seria testów czytania i pisania
dla kas I-III); opanowanie umiejętności doboru ćwiczeń korekcyjno-kompensacyjnych z zakresu terapii poszczególnych sfer rozwoju
i funkcji poznawczych w zależności od potrzeb i możliwości dziecka; ukształtowanie refleksyjnej postawy terapeuty.
CELE
Po zrealizowaniu cyklu ćwiczeń z przedmiotu student: potrafi scharakteryzować rozwój umiejętności i sprawności językowych u
dzieci w wieku wczesnoszkolnym; potrafi poprawnie zaplanować proces diagnozy trudności językowych; umie napisać szczegółowy
wniosek z przeprowadzonej diagnozy pedagogicznej i opracować program terapii pedagogicznej oraz spośród bogatej oferty
różnorodnych ćwiczeń kształcących poszczególne sfery rozwoju i umiejętności wybrać te, które dokładnie odpowiadają potrzebom i
możliwościom konkretnego dziecka;
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Pojęcie diagnozy pedagogicznej. Rodzaje diagnoz, kryteria ich wyróżniania i cechy charakterystyczne. Rozwój językowy dziecka w
wieku wczesnoszkolnym – czynniki determinujące rozwój, przyczyny i objawy zaburzeń w rozwoju umiejętności i sprawności
językowych. Sposoby i narzędzia diagnozowania umiejętności językowych – przegląd narzędzi diagnostycznych. Arkusz obserwacji
dziecka przygotowującego się do rozpoczęcia nauki szkolnej jako narzędzie umożliwiające wykrycie strefy najbliższego rozwoju.
Orientacyjna ocena dojrzałości szkolnej (wywiad, badanie słuchu fonematycznego – w tym analizy i syntezy słuchowej – poziomu
sprawności grafomotorycznej, funkcji wzrokowych
i koordynacji wzrokowo-ruchowej). Seria testów czytania i pisania dla uczniów klas I-III szkoły podstawowej, jako przykład
znormalizowanego narzędzia do diagnozy czytania i pisania
u uczniów klas początkowych. Konstruowanie wniosku diagnostycznego – pułapki diagnostyczne i interpretacyjne.
Pojęcie terapii pedagogicznej. Cele, formy, etapy i zasady terapii pedagogicznej. Zasada stopniowania trudności w zakresie materiału
dydaktycznego; zasada stopniowania trudności
w obrębie funkcji percepcyjnych i funkcji ruchowych. Teoria stref rozwoju wg L.S. Wygotskiego i jej implikacje dla praktyki
terapeutycznej. Przykłady ćwiczeń kształtujących poszczególne sfery rozwoju i funkcje percepcyjne i motoryczne. Projektowanie
programu terapii pedagogicznej.
LITERATURA
Max. 5pozycje
OBOWIAZKOWA
1. Czajkowska I., Herda K., Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole: poradnik dla nauczycieli,
Warszawa 1989
2. Gąsowska T., Pietrzak-Stępkowska Z. Praca wyrównawcza z dziećmi mającymi trudności w
czytaniu i pisaniu, Warszawa 1994
3. Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania,
Warszawa 2006
4. Skorek M. (red.), Terapia pedagogiczna, t.1 i 2, Kraków 2005
280
PE_DZ
5.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Włoch A., Włoch S., Diagnoza całościowa w edukacji przedszkolnej
i wczesnoszkolnej. Wybrane problemy i rozwiązania, Warszawa 2009
Max. 5poz.
1. Bogdanowicz M., Terapia pedagogiczna. Przewodnik bibliograficzny, Gdańsk 2005
2. Chapman Weston D., Weston M. Co dzień mądrzejsze; 365 gier i zabaw kształtujących charakter,
wrażliwość i inteligencję emocjonalną dziecka, Warszawa 1998
3. Skorek M. (red.), Terapia pedagogiczna, t.1 i 2, Kraków 2005
4. Trawińska H., Zabawy rozwijające dla małych dzieci, Warszawa 2006
5. Włodek-Chronowska J. (red.), Terapia pedagogiczna, Kraków 1993
Sporządzenie wniosku diagnostycznego na podstawie wyników przeprowadzonej diagnozy pedagogicznej
oraz skonstruowanie programu naprawczego dla konkretnego dziecka
281
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Studia pierwszego stopnia stacjonarne
III
SEMESTR
V
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
ROK AKADEMICKI
2009/2010
DIAGNOZA I TERAPIA PEDAGOGICZNA - KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3DTM
MATEMATYKA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
x
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
doktor
Ewa Lewandowska
Instytut
Wspomagania
Rozwoju Człowieka i Edukacji
Wykład
Ćwiczenia
Seminaria
60
ZAŁOŻENIA
Nabywanie przez studentów wiadomości i umiejętności dotyczących dzieci, które nie radzą sobie na lekcjach matematyki: ich
przyczyn oraz uruchamiania działań naprawczych, których celem jest zmiana losów dziecka na lepsze.
CELE
Student umie dokonać oceny kompetencji dziecka, skonstruować program działań naprawczych i podejmować działania naprawcze
.
METODY DYDAKTYCZNE
Analiza przypadków, realizacja projektu studenckiego.
TREŚCI PROGRAMOWE
Przyczyny niepowodzeń w uczeniu się matematyki. Problem dojrzałości do uczenia się matematyki na sposób szkolny w warunkach
systemu klasowo – lekcyjnego. Wskaźniki takiej dojrzałości. Mechanizmy i konsekwencje nakładania się przyczyn wtórnych na
przyczyny pierwotne. Diagnoza na użytek zajęć korekcyjno-wyrównawczych. Prognozowanie powodzenia szkolnego. Wspomaganie
rozwoju dziecięcego liczenia i operacyjnego rozumowania u dzieci - metodyka. Problem blokad emocjonalnych i mechanizmów
obronnych w uczeniu się matematyki. Zastosowanie umiejętności matematycznych podczas rozwiązywania zadań z treścią.
Doskonalenie umiejętności rachunkowych dzieci: dodawanie i odejmowanie, mnożenie i dzielenie. Zasady prowadzenia zajęć
korekcyjno – wyrównawczych: Metody prowadzenia zajęć korekcyjno- wyrównawczych z matematyki. Formy organizacyjne zajęć.
Sposoby konstruowania programów wspomagających dziecko w jego rozwoju. Problem rekonstrukcji systemu wiadomości i
umiejętności szkolnych.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. Gruszczyk-Kolczyńska E. red. (2009), Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna
dzieci w ostatnim roku wychowania przedszkolnego i pierwszym roku szkolnej edukacji. Cele i treści
kształcenia, podstawy psychologiczne i pedagogiczne oraz wskazówki do prowadzenia zajeć w domu, w
przedszkolu i w szkole, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa.
2. Gruszczyk-Kolczyńska E., Dobosz K., Zielińska E. (1986 i pożniejsze), Jak nauczyć dzieci sztuki
konstruowania gier. Metodyka, scenariusze zajęć oraz wiele ciekawych gier i zabaw, WSiP, Warszawa.
3. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. (1997 i póżniejsze), Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i
nauczycieli, WSiP, Warszawa.
4. Gruszczyk-Kolczyńska E. (2007 i wcześniejsze), Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się
matematyki. Przyczyny, diagnoza, zajęcia korekcyjno-wyrównawcze, WSiP, Warszawa.
5. Gruszczyk-Kolczyńska E. Skura M. (2005), Skarbiec matematyczny. Poradnik metodyczny, Wyd. Nowa Era,
Warszawa.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. (2009), Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które
rozpoczną naukę w szkole, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa.
2. Kupisiewicz M. (2004), Edukacja ekonomiczna dzieci. Z badań nad rozumieniem wartości pieniądza i
obliczeniami pieniężnymi, APS, Warszawa.
3. Oszwa U. (2006), Zaburzenia umiejętności arytmetycznych. Problemy dziagnozy i terapii. Wyd. Impuls,
Kraków.
4. Oszwa U. red. (2008), Wczesna diagnoza dziecięcych trudności w liczeniu. Wybrane zagadnienia, Wyd.
Impuls, Kraków.
5. Oszwa U. red. (2008), Psychologia trudności arytmetycznych u dzieci. Doniesienia z badań, Wyd. Impuls,
282
PE_DZ
Kraków.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Realizacja projektu, umiejętność oceny kompetencji dziecka, umiejętność konstruowania programów
działań naprawczych, aktywność na zajęciach, zaliczenie prac pisemnych.
283
PE_DZ
WYDZIAŁ
WYDZIAŁ NAUK PEDAGOGICZNYCH
KIERUNEK
PEDAGOGIKA
SPECJALNOŚĆ
PEDAGOGIKA WCZESNOSZKOLNA I KOREKCYJNA
POZIOM STUDIÓW
I STOPNIA
ROK STUDIÓW
III
FORMA STUDIOW
STACJONARNE
NAZWA PRZEDMIOTU
LITERATURA
DLA
DZIECI
Z KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3LET
ELEMENTAMI TERAPII
Przedmiot
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
y
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kształcenia podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
ogólnego
o
o
o
x
STATUS PRZEDMIOTU
DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB
Tytuł
naukowy
mgr
SEMESTR
V
Imię i nazwisko
Małgorzata Cichoń-Piasecka
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Instytut
Wspomagania
Rozwoju
FORMA ZAJĘĆ
Ćwiczenia
LICZBA GODZIN
30
FORMA ZALICZENIA
Zaliczenie z oceną
2
ZAŁOŻENIA
Przygotowanie studentów do wykorzystywania literatury w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Uświadomienie studentom roli i rangi literatury dziecięcej w rozwoju intelektualnym, emocjonalnym i społecznym dziecka oraz
terapeutycznej wartości czytania .
CELE
Zapoznanie studentów z podstawowymi problemami literatury dziecięcej, tj. definicja pojęcia, obraz literatury na tle literatury
ogólnej, zagadnienie dydaktyzmu i artyzmu, recepcja i oddziaływanie literatury na młodego czytelnika. Pokazanie literatury w
kontekście zagadnień z zakresu psychologii i pedagogiki. Kształtowanie umiejętności analizy tekstu literackiego dla dzieci ze
zwróceniem uwagi na psychologiczne i intelektualne uwarunkowania procesu lektury. Prezentacja twórczości dla dzieci w aspekcie
historyczno – i teoretycznoliterackim.
METODY DYDAKTYCZNE
Zajęcia prowadzone metodami asymilacji wiedzy, problemowymi, waloryzacyjnymi i gier dydaktycznych
TREŚCI PROGRAMOWE
Literatura dla dzieci – pojęcie, miejsce w literaturze ogólnej, problemy dydaktyzmu i artyzmu. Związki literatury dla dzieci z
pedagogiką i psychologią. Zadania literatury dla dzieci, cechy utworu literackiego dla dzieci. Dzieło literackie jako swoisty typ
wypowiedzi. Funkcje estetyczno – wychowawcze utworu literackiego. Zdolność oddziaływania estetyczno – wychowawczego jako
kryterium wartości tekstu literackiego. Czytanie jako terapia XXI wieku. Wychowawcze wartości literatury. Inicjacje czytelnicze i
rozwój zainteresowania dziecka książką. Recepcja i oddziaływanie literatury w okresie dzieciństwa i młodości. Specyfika odbioru
literatury przez dziecięcego czytelnika. Typy dziecięcych interpretacji tekstu literackiego. Przykłady twórczości dziecięcej. Archetypy
literatury dziecięcej. Magiczność, symboliczność, fantazja jako naturalna potrzeba dziecka. Arcydzieła literatury dziecięcej jako
przygotowanie do odbioru literatury „wysokiej ”i rozumienia kultury. Przegląd podstawowych form gatunkowych obecnych w
literaturze dla dzieci. Powiastka dydaktyczna, bajka, baśń ludowa i literacka. Rola i znaczenie baśni w życiu dziecka. Wykorzystanie
baśni w psychoterapii dzieci. Analiza wybranych baśni pod kątem ich psychoterapeutycznych wartości. Funkcje i wartości powieści.
Model bohatera a konwencje gatunkowe i narracyjne. Kategoria przygody. Powieść dla dzieci na tle przemian prozy XX wieku.
Poszukiwania we współczesnej prozie dla dzieci. Poezja dla dzieci. Próby poszukiwań nowych środków wyrazu w poezji dla dzieci.
Tradycja i awangardowość - od M. Konopnickiej do D. Wawiłow. Znaczenie twórczości J. Tuwima, J. Brzechwy, K. Makuszyńskiego w
polskiej poezji dla dzieci. Współczesna ustna twórczość dzieci – folklor dziecięcy. Muzeum Książki Dziecięcej. Edytorstwo książki dla
najmłodszych w kraju i za granicą. Rozmaitość kształtów edytorskich. Rola i wartość ilustracji w książkach dla dzieci. Współczesne
czasopisma dla dzieci.
284
PE_DZ
LITERATURA
OBOWIĄZKOWA
A. Baluch, Archetypy literatury dziecięcej. Wrocław 1993.
B. Bettelheim, Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach baśni. Warszawa 1996.
J. Cieślikowski, Literatura osobna. Warszawa 1985.
M. Molicka, Bajkoterapia. Poznań 1999.
J. Papuzińska, Dziecko w świecie emocji literackich. Warszawa 1996.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
A. Baluch, Ceremonie literackie, a więc obrazy zabawy i wzorce w literaturze dla dzieci. Kraków 1998.
M. Cichoń – Piasecka, Baśnie uczą życiowych ról. Wychowanie w Przedszkolu Nr 10/2003.
M. Cichoń Piasecka, Baśnioterapia w rehabilitacji dzieci upośledzonych umysłowo. Szkoła Specjalna
Nr1/2005.
R.Waksmund, Od literatury dla dzieci do literatury dziecięcej. Wrocław 2000.
R. Waksmund, Literatura pokoju dziecięcego. Warszawa 1986.
WARUNKI ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Przedmiot
zaliczany na podstawie aktywnej obecności na zajęciach i ustnego kolokwium
zaliczeniowego wskazującego na opanowanie przez studenta istotnych treści przedmiotu.
285
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
III
SEMESTR
letni
ROK AKADEMICKI
2009/2010
METODY WSPOMAGANIA ROZWOJU
KOD
100S-1E3MWD
DZIECKA
PRZEDMIOTU
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawowego
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
x
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
dr n. hum.
Człowieka
i Edukacji
Wykład
15
Ćwiczenia
30
Seminaria
Egzamin
5
ZAŁOŻENIA
Cykl wykładów z przedmiotu ma umożliwić studentom zdobycie orientacji w zakresie współcześnie stosowanych metod terapii
pedagogicznej.
CELE
Po zrealizowaniu cyklu zajęć z przedmiotu student: wie, jakie metody są współcześnie stosowane w terapii pedagogicznej; potrafi
dokonać klasyfikacji metod w zależności od rodzaju problemu i wieku dzieci uczestniczących w terapii; wie, czym charakteryzują się
najczęściej stosowane metody terapii pedagogicznej; ma pewną orientację także w najnowszych metodach stosowanych w Polsce i
na świecie;
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
Pojęcie metody i próba zdefiniowania pojęcia metody terapii pedagogicznej. Rodzaje metod terapii pedagogicznej wyróżniane ze
względu na kryteria celu, problemu, wieku dzieci itd. Współcześnie stosowane metody terapii pedagogicznej i ich ogólna
charakterystyka. Nowe
i nowoczesne metody terapii pedagogicznej w Polsce i na świecie.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. Bogdanowicz M., Metoda dobrego startu w pracy z dzieckiem w wieku od 5 do 10 lat, Warszawa
1985
2. Bogdanowicz M., Okrzesik D., Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego
Weroniki Sherborne, Gdańsk 2005
3. Frostig M., Horne D., Wzory i obrazki. Program rozwijający percepcję wzrokową, Warszawa 1989
4. Kujawa E., Kurzyna M., Reedukacja dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu metodą 18 struktur
wyrazowych, Warszawa 1998
5. Kephart N.C., Dziecko opóźnione w nauce szkolnej, Warszawa 1970
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1. Baran J., Zestaw ćwiczeń dla dzieci z trudnościami w nauce czytania. /Podręcznik oraz trzy zeszyty
ćwiczeń/, Warszawa 1993
2. Bogdanowicz M., Ruch rozwijający dla wszystkich. Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki
Sherborne, Gdańsk 2004
3. Korab K. (red. nauk.), Kinezjologia edukacyjna. Nauka, pseudonauka czy manipulacja?, Warszawa
2008
4. Krasowicz-Kupis G., Pietras I., Zrozumieć, żeby pomóc. Dysleksja w ujęciu interdyscyplinarnym,
Gdynia 2008
5. Olechowska A., B. Pheloung: School floors. Effective perceptual movement programs for your
clasroom w: Szkoła Specjalna Nr 2 Marzec-Kwiecień 2009
WARUNKI
Projekt studencki – prezentacja pracy terapeuty z zastosowaniem wybranej metody terapii pedagogicznej
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
286
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
III
SEMESTR
V
MONITOROWANIE ROZWOJU DZIECKA
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawowego
Tytuł
naukowy
(stopień)
dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
2009/2010
KOD
100S-1E3MRD
PRZEDMIOTU
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
x
Instytut
Halina Szymerska
Wykład
ROK AKADEMICKI
Ćwiczenia
30
Człowieka
i Edukacji
Seminaria
2
ZAŁOŻENIA
. Wyposażenie studentów w podstawy wiedzy teoretycznej i praktycznej pozwalającej na osiągnięcie elementarnych kompetencji
monitorowania rozwoju dziecka, trafnego doboru strategii ukierunkowywania rozwoju dziecka z wykorzystaniem jego wrodzonego
potencjału i możliwości rozwojowych oraz oceny skuteczności działania
CELE
Student zna istotę i konteksty rozwoju dziecka, zna cel, istotę oraz metody i techniki monitorowania rozwoju dziecka
zna i potrafi wykorzystać podstawowe wystandaryzowane narzędzia diagnostyczne a także podejmuje próbę skonstruowania
własnych narzędzi
METODY DYDAKTYCZNE
Metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy, dyskusja, prezentacja, projekty
TREŚCI PROGRAMOWE
Monitorowanie rozwoju dziecka – cele i istota działania. Analiza podstawowych pojęć – ustalenia terminologiczne. Metody i techniki
poznawania dziecka a monitorowanie rozwoju. Próby wykorzystywania narzędzi wystandaryzowanych oraz własnej konstrukcji
pozwalających ocenić możliwości poznawcze dziecka, jego motywację do nauki, potrzeby, zdolności, zainteresowania, postawy,
aspiracje, wartości, samoocenę oraz jego sytuację w środowisku rówieśniczym i pełnione role społeczne. Ustalenie sposobów
wykorzystania zdobytej wiedzy. Próby konstruowania programów indywidualnych
LITERATURA
Biała M., Przedszkolaki. Co każdy rodzic i nauczyciel wiedzieć powinien. Wyd. Fraszka Edukacyjna,
OBOWIAZKOWA
Warszawa 2008
Dolata M., Murawska B., Putkiewicz E., Żytko M., Monitorowanie rozwoju osiągnięć szkolnych. Zarys
metody oraz przykłady zastosowań w edukacji początkowej. Wyd. Akad. „Żak”, Warszawa 1997
Karwowska-Struczyk M., Dziecko i konteksty jego rozwoju. IBE, Warszawa 2007
Ogrodzińska T. /red./, Nigdy nie jest za wcześnie – rozwój i edukacja małych dzieci. Fundacja J. A.
Komeńskiego, Warszawa 2004
Włoch S., Włoch A., Diagnoza całościowa w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Wyd. Akad. „Żak”,
Warszawa 2009
LITERATURA
Ekiert- Grabowska D., Dzieci nieakceptowane w klasie szkolnej. WSiP, Warszawa 1984
UZUPEŁNIAJĄCA
Janowski A., Poznawanie uczniów. Zdobywanie informacji w pracy wychowawczej. Wyd. Fraszka
Edukacyjna, Warszawa 2002
Nartowska H., Różnice indywidualne czy zaburzenia rozwoju dziecka przedszkolnego. WSiP, Warszawa
1992
Obserwacja w przedszkolu. Wyd. Raabe, Warszawa 2005
Włodarski Z., Hankała A., Nauczanie i wychowanie jako stymulacja
WARUNKI
ZALICZENIA
pozytywnej oceny z prac wykonanych indywidualnie (przygotowanie prezentacji, projekt narzędzia
PRZEDMIOTU
diagnostycznego) oraz sprawdzianu zaliczeniowego.
287
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
III
SEMESTR
letni
ROK AKADEMICKI
2009/2010
KONSTRUOWANIE PROGRAMÓW
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E3KPT
TERAPEUTYCZNYCH
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
Tytuł
naukowy
(stopień)
dr n. hum.
Wykład
Imię i nazwisko
Instytut
Monika Jurewicz
Człowieka
i Edukacji
Ćwiczenia
Seminaria
zaliczenie
ZAŁOŻENIA
Cykl
zajęć
z
przedmiotu
ma
umożliwić
słuchaczom:
zdobycie
podstawowych
wiadomości
i umiejętności z zakresu projektowania i konstruowania programów terapeutycznych dla dzieci i uczniów o specjalnych potrzebach
edukacyjnych uczęszczających do różnego typu instytucji oświatowo-wychowawczych. Uczestnik zajęć rozwinie także swoje
kompetencje w zakresie koordynowania kompleksowego wsparcia dzieci i uczniów oraz modyfikowania oddziaływań
terapeutycznych
CELE
Po zrealizowaniu cyklu zajęć z przedmiotu słuchacz: dysponuje wiedzą w zakresie prawnych podstaw konstruowania programu
terapeutycznego, potrafi zaprojektować indywidualny program terapeutyczny; potrafi poprawnie zaplanować oddziaływania
terapeutyczne adekwatnie do potrzeb i możliwości dziecka , słuchacz dostrzega potrzebę współpracy z rodzicami dziecka oraz
specjalistami (logopedą, psychologiem, rehabilitantem, nauczycielem)
METODY DYDAKTYCZNE
TREŚCI PROGRAMOWE
1.Podstawy prawne tworzenia programów edukacyjno – terapeutycznych.
2.Zasady konstruowania programów terapeutycznych. Kto tworzy program terapeutyczny?.
3.Struktura programu i etapy jego powstawania.
4. Diagnoza pedagogiczna a projektowanie programu terapeutycznego.
- Istota i sens diagnozy pedagogicznej.
- Pojęcie diagnozy i diagnozy pedagogicznej, kryteria różnicowania diagnozy.
- Etyczne aspekty diagnostyki. Podstawowe błędy w procesie diagnozowania, naczelna dyrektywa deontologiczna, normy etyczne
obowiązujące w kontakcie z diagnozowanym.
- Umiejętności osoby diagnozującej-nawiązywanie kontaktu, ćwiczenie umiejętności porozumiewania się i obserwacji zachowań
podczas kontaktu diagnostycznego, konstruktywne sposoby słuchania i odpowiadania.
- Rola i znaczenie akceptacji oraz sposoby jej wyrażania w kontakcie diagnostycznym.
- Kodeks etyki terapeuty pedagogicznego
5.Ewaluacja formatywna i końcowa realizacji programu.
6.Rola rodziców w konstruowaniu i realizacji programu terapeutycznego.
7. Rola instytucjonalnego i naturalnego środowiska we wspieraniu procesu terapeutycznego
8. Projektowanie i konstruowanie programów terapeutycznych dla dzieci grupy ryzyka dysleksji rozwojowej, dzieci z dyskleksja,
dzieci nadpobudliwych psychoruchowo, z zaburzeniami mowy
LITERATURA
1.Adamek I.,Programy kształcenia zintegrowanego a standardy ich konstruowania Wydawnictwo Naukowe
OBOWIAZKOWA
Akademii Pedagogicznej, Kraków 2005
2.Adamek I , Teoretyczne i praktyczne podstawy konstruowania programów szkolnych , Wydawnictwo
Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 2007
3.Bogdanowicz M. (red), Modelowy system profilaktyki i pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom z
dysleksją, Operon, Gdynia 2008
4.Dylak S., Wprowadzenie do konstruowania szkolnych programów nauczania
Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2000
288
PE_DZ
5.Gnitecki J., Konstruowanie programów kształcenia stymulujących i wspierających rozwój, Wydawnictwo
Naukowe Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. Oddział, Poznań 2000
6.Komorowska H., Programy nauczania w kształceniu ogólnym i w kształceniu językowym ,"Fraszka
Edukacyjna", Warszawa 2005
7.Porzak R., Konstruowanie programów profilaktycznych, Remedium 2005, nr 1, s. 6-7
8.Rozporządzenie MENiS z dnia 18 stycznia 2005 roku w sprawie warunków organizowania kształcenia,
wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w
przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych i integracyjnych Dz.U. Nr 19, poz 167
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1.Czajkowska I., Herda K., Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole: poradnik dla nauczycieli, Warszawa
1989
2.Gąsowska T., Pietrzak-Stępkowska Z. Praca wyrównawcza z dziećmi mającymi trudności w czytaniu i
pisaniu, Warszawa 1994
3.Gruszczyk E., Kołodziej D. Praca korekcyjno-wyrównawcza z dziećmi w młodszym wieku szkolnym,
Katowice 1980
4.Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które rozpoczną naukę w
szkole, Warszawa 2009
5.Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania, Warszawa 2006
6.Kaja B., Zarys terapii dziecka, Bydgoszcz 1995
7.Skorek M. (red.), Terapia pedagogiczna, t.1 i 2, Kraków 2005
8.Słodownik-Rycaj E., Rozwijanie mowy komunikatywnej dziecka, Warszawa 2000
-Obecności
- Aktywny udział w zajęciach
-Zaprojektowanie indywidualnego programu terapeutycznego na podstawie wyników przeprowadzonej
diagnozy pedagogicznej
289
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
III
SEMESTR V
ROK AKADEMICKI
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
PODSTAWY PEDAGOGIKI
2009/2010
100S-1E2POK
KOREKCYJNEJ
STATUS PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
ogólnego
Przedmioty
kształcenia
podstawoweg
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
dr
Imię i nazwisko
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
Egzamin
5
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
fakultatywne
specjalnościoweg
o
X
Edukacji
Halina Szymerska
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Wyposażenie studentów w podstawy wiedzy teoretycznej i praktycznej pozwalającej na zrozumienie istoty współczesnych celów
wychowania i nauczania integracyjnego dzieci i młodzieży oraz realizację zadań dydaktyczno - wychowawczych w grupie, klasie
integracyjne
CELE
Student zna istotę wychowania i nauczania integracyjnego, rozumie specyficzne potrzeby niepełnosprawnych oraz ich wpływ na
projektowanie, organizowanie i realizowanie zajęć edukacyjnych w grupie, klasie, integruje zdobytą wiedzę i umiejętności z już
posiadanymi w celu zwiększenia efektywności podejmowanych działań edukacyjnych na rzecz osób o różnym stopniu sprawności
psychofizycznej.
METODY DYDAKTYCZNE
Metody waloryzacyjne, samodzielnego dochodzenia do wiedzy, dyskusja, prezentacja
TREŚCI PROGRAMOWE
Teoretyczne podstawy społecznej integracji dzieci i młodzieży niepełnosprawnej. Analiza podstawowych pojęć (integracja,
nauczanie zintegrowane, edukacja zintegrowana, wychowanie i nauczanie integracyjne, włączanie, normalizacja) i ustalenia
terminologiczne. Cel i istota społecznej integracji. Koncepcje społecznej integracji. Formy społecznej integracji w systemie edukacji.
Uwarunkowania społecznej integracji. Bariery społecznej integracji. Wychowanie i nauczanie integracyjne w Polsce - rys
historyczny. Podstawy prawne wychowania i nauczania integracyjnego. Rodzaje placówek integracyjnych. Nabór wychowanków i
uczniów do placówek integracyjnych. Kadra placówek integracyjnych. Statut placówki integracyjnej. Sieć placówek integracyjnych.
Wychowanie integracyjne w przedszkolu i szkole - specyficzne potrzeby dzieci niepełnosprawnych a organizacja pracy przedszkola
(szkoły). Przygotowanie placówki do przyjęcia wychowanków (uczniów) niepełnosprawnych. Specyficzne potrzeby wychowanków
(uczniów) a program edukacji w placówce integracyjnej. Relacje emocjonalno-społeczne wychowanków z grup przedszkolnych (klas
integracyjnych) a organizacja zajęć. Współpraca placówki integracyjnej z rodzicami, instytucjami i środowiskiem. Znaczenie
wychowania i nauczania integracyjnego dla rozwoju człowieka.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
m) Bąbka J., Edukacja integracyjna dzieci pełnosprawnych i niepełnosprawnych - założenia i
rzeczywistość. Wyd. Fundacji Humaniora, Poznań 200 l
3) Hundertmarck G. /red./, Uczmy się żyć razem.
Niepełnosprawne dzieci w przedszkolu. WSiP , Warszawa 1993
11) Maciarz A., Z teorii i badań społecznej integracji dzieci niepełnosprawnych. "Impuls"
,Kraków 1999
12) O kształceniu integracyjnym i specjalnym. MEN, Warszawa 2001
13) Popławska J., Sierpińska B., Zacznijmy razem. Dzieci specjalnej troski w szkole
podstawowej. WSiP, Warszawa 2001
14) Al- Khamisy D., Integracja społeczna. Praktyczne próby wdrażania. Wyd. Akademickie
"Żak", Warszawa 2002
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
15) Apolinarska H., Dryżałowska G., Kleszczewska - Pyra E., Integracja dzieci niepełnosprawnych
w przedszkolu i szkole. Raporty z badań. IFiS PAN, Warszawa 1994
16) Maciarz A., Uczniowie niepełnosprawni w szkole powszechnej. WSiP,
Warszawa 1992
17) Wychowanie i nauczanie integracyjne. STO, Warszawa 1994
18) Wychowanie i nauczanie integracyjne. Nowe doświadczenia.
290
PE_DZ
CMPP - P MEN, Warszawa 1996
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
pozytywnej oceny z prezentacji oraz testu zaliczeniowego.
291
PE_DZ
292
PE_DZ
Specjalność: WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE (WYP)
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
II
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2PDU
PEDEUTOLOGIA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr
Jarosław Michalski
Pedagogiki
Dr
Jarosława Lach
Pedagogiki
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Realizacja przedmiotu uwzględnia rolę refleksji pedagogicznej w pracy zawodowej nauczyciela, rozumienie przydatności zawodowej
realizowanej działalności.
CELE
Podstawowym celem zajęć jest przekazywanie studentom wiedzy na temat źródeł teraźniejszości i perspektyw zawodu nauczyciela,
cech szkoły nowoczesnej, znaczenia jakości własnego rozwoju zawodowego. Omawiane będą również definicje zawodu nauczyciela,
kompetencje nauczycieli, zagadnienia autonomiczności i działania pedagogicznego, a także sztuka pedagogicznego taktu.
METODY DYDAKTYCZNE
Metody aktywizujące; burza mózgów, dyskusja panelowa, problemowa
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Pedeutologia jako teoria zawodu nauczyciela
Źródła dyscypliny. Przedstawiciele, tendencje rozwoju.
2. Rozwój zawodowy nauczyciela
Geneza zawodu nauczyciela. Standardy zawodu nauczyciela. Zakres pracy nauczyciela.
3. Warsztat zawodowy nauczyciela
Określenie celów, dobór treści, metod i form pracy. Przygotowanie materiałów dydaktycznych. Dokumentacja nauczyciela.
4. Cechy osobowościowe nauczyciela.
Postawa twórcza nauczyciela. Samokontrola i samoocena nauczyciela. Autotest pedagogiczny.
5. Współczesne tendencje w zakresie kształcenia i doskonalenia nauczycieli
Równość szans edukacyjnych. Poprawa jakości kształcenia. Nowy model nauczyciela.
6. Kompetencje nauczycieli
Pojęcie kompetencji i ich rodzaje.
7. Tożsamość zawodowa nauczyciela
Rodzaje tożsamości i ich znaczenie w pracy pedagogicznej
8. Uwarunkowania pracy nauczycieli z rodzicami
Problemy współpracy, możliwości nawiązywania współpracy. Typy rodziców.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Kwiatkowska H.: Pedeutologia, Wyd. Akad. I Profesjonalne, Warszawa 2008.
Michalski J.: Nauczyciel szkoły specjalnej – szanse i bariery działalności zawodowej, Wyd. APS, Warszawa
2002.
Śliwerski B. (red.): Pedagogika, T. II, GWP, Gdańsk 2006.
Zjaziun I.A. (red.): Mistrzostwo pedagogiczne, Wyd. ITE-BIP, Warszawa – Radom 2005.
Kotusiewicz A. (red.): Myśl pedentologiczna i działanie nauczyciela, Transs Humana, Bydgoszcz
Speck O.: Być nauczycielem, GWP, Gdańsk 2005.
Janowski A.: Uczeń w teatrze życia szkolnego, WSiP, Warszawa 1995.
293
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie na podstawie wiadomości z przestudiowanej literatury i wiadomości z ćwiczeń
294
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2EMG
EMISJA GŁOSU
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
Dr hab
Ewelina Jutrzyna
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZO
1
ZAŁOŻENIA
CELE
1. Znajomość podstaw anatomii i fizjologii głosu oraz podstawowych metod badania narządu głosu.
2. Zapoznanie się z warunkami prawidłowej emisji głosu i ćwiczeniami poprawiającymi technikę emisji głosu.
3. Ograniczenie wysiłku głosowego do minimum, gwarantujące ochronę aparatu głosowego przed niedomaganiami czynnościowymi
4. Profilaktyka głosu - cele i zasady
METODY DYDAKTYCZNE
Metody aktywizujące;
TREŚCI PROGRAMOWE
1. Zaznajomienie z podstawowymi pojęciami oraz metodami badawczymi z zakresu
fonetyki, akustyki i logopedii, dotyczącymi głosu i mowy dźwiękowej.
2. Uzyskanie wiedzy o budowie aparatu głosowego, zjawiskach fizjologicznych
związanych z tworzeniem głosu, jego emisją, zaburzeniami, odbiorem i higieną.
3. Opanowanie umiejętności prawidłowego operowania głosem, jego ustawienia,
rozpoznawania i usuwania zaburzeń oraz doboru metod usprawniania, w tym
ćwiczeń fonacyjnych, artykulacyjnych, oddechowych i dykcyjnych.
4. Praktyczne zastosowanie nabytych umiejętności tworzenia, operowania głosem
oraz technik wymowy w pracy własnej nauczyciela oraz pracy nad prawidłową
wymową uczniów.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1. Bronisław Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia
2. Mieczysław Kotlarczyk, Podstawy sztuki Ŝywego słowa
3. Mieczysława Walczak-DeleŜyńska, Aby język giętki... wybór ćwiczeń artykulacyjnych od Tenera do
Torczyńskiej
4. Bogumiła Toczyska, Elementarne ćwiczenia dykcji
5. Bogumiła Toczyska, Salabanda w chaszczach, czyli łamańce z dedykacją
6. Danuta Bednarek, Ćwiczenia w wyrazistości mowy
7. DeleŜyńska, DeleŜyński, Czy dykcja to fikcja? Praca nad wyrazistością słowa
8. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie, podręcznik do nauki emisji głosu
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie z oceną na podstawie: zastosowania nabytych umiejętności prawidłowego
operowania głosem, pozytywnej oceny z testu sprawdzającego wiedzę i uczestnictwa w
zajęciach.
295
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
2
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2PLO
PODSTAWY LOGOPEDII
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
MGR
Małgorzata Nosarzewska
Wykład
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZO
1
ZAŁOŻENIA
CELE
Opanowanie przez studentów podstawowej wiedzy z fonetyki i fonologii języka polskiego niezbędnej do zrozumienia zagadnień
logopedycznych;
Opanowanie umiejętności przeprowadzania przesiewowych badań logopedycznych;
Ogólne zapoznanie studentów z metodami i sposobami pracy logopedycznej z dziećmi z zaburzeniami mowy;
Ukazanie przyszłym pedagogom ich roli w rozwijaniu zdolności komunikacyjnych.
METODY DYDAKTYCZNE
Ćwiczenia, warsztaty, prezentacje
TREŚCI PROGRAMOWE
Podstawowa wiedza o języku polskim (komunikacja, język, wyraz, morfem, fonem, głoska, litera, różnica między głoską a fonemem,
cechy artykulacyjne, praktyczne wskazówki różnic np. dźwięczność - bezdźwięczność, nosowość - ustność),
Badanie słuchu fonematycznego - różnica między słuchem fonematycznym, a analizą i syntezą słuchową,
Badanie logopedyczne specjalistyczne a badanie przesiewowe,
Metodyka pracy logopedycznej od strony pedagoga. Ćwiczenia wspomagające rozwój mowy u dzieci z różnymi zaburzeniami.
Dyslalia - jak współpracować
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1) Irena Styczek: "Logopedia" PWN, W-Wa, 1980
2) Irena Styczek: "Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego" WSiP W-WA 98'
3) Danuta Emiluta - Rozya "Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym "W-Wa 94' CMPPP MEN
4) Danuta Emiluta - Rozya, Halina Mierzejewska, Paulina Atys "Badania przesiewowe do wykrywania
zaburzeń rozwoju mowy u dzieci dwu-, cztero-, i sześcioletnich" WSPS, W-Wa 95'
5) Genowefa Demel: "Minimum logopedyczne dla nauczycieli przedszkola"
6) Elżbieta Stecko - "Wczesne rozpoznawanie i leczenie zaburzeń mowy"
7) Elżbieta Sachajska: "Uczymy poprawnej wymowy" WSiP W-Wa 94'
8) Leon Kaczmarek: "Nasze dziecko uczy się mowy" Lublin 1966
9) Bronisław Rocławski: "Słuch fonetyczny i fonemowy - teoria i praktyka"
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
296
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Zaliczenie ustne
297
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
I stopnia
I
SEMESTR
3
ROK AKADEMICKI
2009/2010
Stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2POT
PRAWO OSWIATOWE
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
X
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
DR
Irena Kleniewska
Wykład
15
Egzamin
3
Ćwiczenia
Seminaria
ZAŁOŻENIA
CELE
Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z systemem oświaty w Polsce. Zaprezentowane zostaną z jednej strony kwestie związane
z zatrudnieniem nauczycieli - ich kwalifikacje, stopnie awansu, uprawnienia, z drugiej natomiast - system szkolnictwa od
podstawowego do wyższego, z uwzględnieniem szkół publicznych i niepublicznych
METODY DYDAKTYCZNE
wykład
TREŚCI PROGRAMOWE
Prawo do nauki w ujęciu konstytucji i prawa międzynarodowego. Kwalifikacje nauczyciela, stopnie awansu. Zatrudnienie
nauczyciela - zawiązanie stosunku pracy, czas pracy, urlopy, wynagrodzenie, odpowiedzialność dyscyplinarna, rozwiązanie stosunku
pracy. Nauczyciel akademicki - kwalifikacje, tytuły naukowe, zawiązanie stosunku pracy, czas pracy, urlopy, wynagrodzenie,
odpowiedzialność dyscyplinarna, rozwiązanie stosunku pracy. Organy nadzoru - dyrektor, założyciel, organy nadzoru
pedagogicznego i ich kompetencje. Obowiązek nauki, obowiązek szkolny, odroczenie obowiązku szkolnego. Nauczanie powszechne,
nauczanie integracyjne, nauczanie specjalne, nauczanie indywidualne, zajęcia rewalidacyjne. Szkolnictwo podstawowe i gimnazjalne
- program, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo pogimnazjalne - programy, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo
pomaturalne - programy, założenie szkoły prywatnej. Szkolnictwo wyższe - założenie szkoły wyższej publicznej i niepublicznej.
Szkoły artystyczne. System szkolnictwa specjalnego. Kształcenie ustawiczne. Polityka Unii Europejskiej w zakresie edukacji.
Karta Nauczyciela
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Ustawa o systemie oświaty
Ustawa o szkolnictwie wyższym
Ustawa o tytułach i stopniach naukowych
M. Pilich, Komentarz do ustawy o systemie oświaty, Wolters i Kluwer, Warszawa, 2006
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
pisemny
298
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Wychowanie przedszkole
Pierwszego stopnia
SEMESTR
Tytuł
naukowy
(stopień)
Prof. zwycz.
dr hab.
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
PEDAGOGIKA PRZEDSZKOLNA
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawowego
Imię i nazwisko
letni
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E1PEP
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkowego
specjalnościowego
tak
Instytut
Edyta Gruszczyk-Kolczyńska
Wspomagania
Rozwoju
Historia pedagogiki, teoria wychowanie i dydaktyka, - uzyskane zaliczenia i zdane egzaminy
Wykład
Ćwiczenia
15
Udział w zajęciach - egzamin
4
Seminaria
-
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład profesorski
ZAŁOŻENIA
W trakcie wykładów z pedagogiki przedszkolnej studenci mogą zbudować w swoich umysłach rusztowanie, na których osadzą
wiedzę z zakresu wspomagania rozwoju, wychowania i edukacji przedszkolnej dzieci. Ponadto poznanie ważniejszych kamieni
milowych historii wychowania przedszkolnego pozwoli lepiej zrozumieć sens i problemy wprowadzanych obecnie zmian w
wychowaniu przedszkolnym.
Klim-Klimaszewska A., Pedagogika przedszkolna. Polski Instytut Wydawniczy, Warszawa 2005 ( całość)
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
Waloszek D., Pedagogika przedszkolna. Metamorfoza statusu i przedmiotu badań, Wydawnictwo Akademii
Pedagogicznej, Kraków 2006 ( rozdziały I, IV, V, VI)
Podstawy
pedagogiki przedszkolnej, red. M. Kwiatowska, WSiP, Warszawa 1985 (z części pierwszej
rozdziały I, II, V, z części drugiej rozdziały I, II, VIII, IX)
Bobrowska - Nowak W., Zarys dziejów wychowania przedszkolnego, część I i II, WSiP, Warszawa 1972
Wychowanie i nauczanie w przedszkolu, red. I. Dudzińska, WSiP, Warszawa 1983 (rozdziały II, III i IV)
Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków Książka
dla rodziców, terapeutów i nauczycieli przedszkola, WSiP, Warszawa 2004 ( rozdziały 2 i 3)
Rok przedszkolaka. Jak organizować edukację przedszkolną w nowych formach. Informator MEN, Warszawa
2008 ( całość)
Rozporządzenie Ministra Edukacji z dania 23 grudnia 2008 r. Załącznik 1 - Podstawa programowa
wychowania dla przedszkoli. Oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych oraz innych form
wychowania przedszkolnego. Załącznik 2 - Podstawa programowa edukacji wczesnoszkolnej.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Bobrowska-Nowak W. , Historia wychowania przedszkolnego, WSiP, Warszawa 1978
Pedagogika przedszkolna, red. M. Kwiatkowska i Z. Topińska, WSiP, Warszawa1978 ( rozdział 2 )
E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które niebawem
rozpoczną naukę w szkole. Podstawy psychologiczne i pedagogiczne oraz zabawy i sytuacje zadaniowe
sprzyjające intensywnemu wspomaganiu rozwoju umysłowego i kształtowaniu ważnych umiejętności,
Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa 2009
Gruszczyk-Kolczyńska E., O bolesnych skutkach rozrywającej się przestrzeni edukacyjnej. Na przykładzie
edukacji przedszkolnej i młodszych uczniów, w: Drogi i bezdroża Polskiej oświaty w latach 1945-2005. Próba
wybiorczo-retrospektywnego spojrzenia, red. Cz. Kupisiewicz, Wydawca Komitet Prognoz „ Polska 200 Plus”
przy prezydium Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2005 ( s. 36-66). Jest to tekst wystąpienia na konferencji
zorganizowanej przez Komitet Prognoz przy Prezydium PAN „ Polska 200 Plus” i Wyższą Szkołę Umiejętności
299
PE_DZ
Pedagogicznej i Zarządzania w roku 2005
Gruszczyk-Kolczyńska E. O blaskach i cieniach zawodu nauczycielskiego. Także o tym, co zniszczyły decyzje
polityczne lat dziesiątych w z dorobku 170 lat wychowania przedszkolnego w Polsce, w: Problemy doskonalenia
systemu edukacyjnego w Polsce, red. H. Moroz, Wydawnictwo Impuls. Kraków 2008 (s. 233 - 263)
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Obecność na wykładach i studiowanie zalecanej literatury
300
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Pedagogika ogólna
Wychowanie Przedszkolne
I stopień
I
SEMESTR
stacjonarne
ORGANIZACJA WYCHOWANIA
PRZEDSZKOLNEGO
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawowego
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Tytuł
naukowy
(stopień)
dr
Wykład
letni
ROK AKADEMICKI
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkowego
2009/2010
100S-1E1OWY
Przedmioty
kształcenia
specjalnościowego
Przedmioty
fakultatywne
Imię i nazwisko
Instytut
Marta Kotarba-Kańczugowska
Człowieka
i Edukacji
Ćwiczenia
15
Seminaria
ZO
ZAŁOŻENIA
Głównym założeniem przedmiotu Organizacja i formy wychowania przedszkolnego jest zapoznanie studentów z zasadami planowania
i organizacji pracy dydaktyczno-wychowawczej przedszkola.
CELE
omówienie teoretycznych podstaw szeroko rozumianego kształcenia dzieci w edukacji przedszkolnej;
uzasadnienie odrębności edukacji przedszkolnej, biorąc pod uwagę jej funkcje, organizację oraz mechanizmy i prawidłowości
rozwojowe dziecka w wieku 3-6 lat;
określenie zasad planowania i organizacji pracy dydaktyczno-wychowawczej
w przedszkolu;
zaprezentowanie czynników, decydujących o efektywności procesu nauczania-uczenia się oraz optymalnych sposobów:
aktywizacji twórczego potencjału ucznia, rozwijania zainteresowań i zdolności, przezwyciężania trudności i niepowodzeń
dzieci w nauce;
przedstawienie kryteriów wartościowania pracy pedagogicznej nauczyciela;
zapoznanie z problematyką współpracy przedszkola z rodzicami.
METODY DYDAKTYCZNE
wykład, pogadanka, dyskusja; metody aktywizujące: problemowe, burza mózgów.
TREŚCI PROGRAMOWE
Rola nauczyciela wychowania przedszkolnego i jego obowiązki.
Dziedziny wychowania przedszkolnego.
Zbieranie informacji o uczniach, sposoby diagnozowania dzieci w wieku przedszkolnym.
Zasadność planowania dydaktycznego, podział zajęć, organizacja dnia w przedszkolu.
Cele i treści wychowania i kształcenia określone w Podstawach wychowania przedszkolnego.
Dostosowanie procesu wspomagania rozwoju umysłowego dzieci oraz wychowania
i kształcenia do rzeczywistych możliwości poznawczych i wykonawczych dziecka w wieku przedszkolnym.
Tworzenie środowiska, sprzyjającego efektywnemu uczeniu się.
Techniki rozwiązywania sytuacji trudnych wychowawczo – radzenie sobie
z zachowaniami zakłócającymi, cztery wymiary zachowań zapobiegawczych wg Jacob’a Kounin’a.
Współpraca z rodzicami (pedagogiczne, psychologiczne i prawne aspekty uczestnictwa rodziców w procesie kształcenia).
LITERATURA
Klim-Klimaszewska A.: Pedagogika przedszkolna, Warszawa 2002.
OBOWIAZKOWA
Podstawa programowa wychowania przedszkolnego dla przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w
szkołach podstawowych (Dz. U. Nr 51, poz. 458).
M. Babich, Jak współpracować z rodzicami "trudnych" uczniów? Warszawa, 2002.
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Kwiatowska M. (red.): Podstawy pedagogiki przedszkolnej, Warszawa 1988.
301
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Praca pisemna, kolokwium ustne, aktywny udział w ćwiczeniach
302
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Pedagogika
Wychowanie przedszkolne
Studia pierwszego stopnia
I
SEMESTR
STATUS PRZEDMIOTU
ROK AKADEMICKI
2009/2010
INTEGRACYJNE
WYCHOWANIE KOD PRZEDMIOTU
100S-1E1IWP
PRZEDSZKOLNE
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
Tytuł
naukowy
(stopień)
Doktor
Imię i nazwisko
Instytut
Beata Szurowska
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
15
egzamin
3
Ćwiczenia
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Po zrealizowaniu przedmiotu student: orientuje się jaka jest istota, cel i znaczenie integracji oraz edukacji integracyjnej, rozumie
potrzebę kształtowania i rozwijania kompetencji społecznych już w przedszkolu, wie w jaki sposób funkcjonuje przedszkole
integracyjne oraz jak ważna jest rola specjalistów i interdyscyplinarne wspomaganie dziecka o odmiennych potrzebach
edukacyjnych, zna uwarunkowania prawne oraz programy wychowania w przedszkolach integracyjnych, metody i techniki
wykorzystywane w pracy z dziećmi o odmiennych potrzebach edukacyjnych, korzyści płynące z edukacji integracyjnej zarówno dla
osób pełnosprawnych jak i niepełnosprawnych oraz choroby i zaburzenia występujące u dzieci przyjmowanych do grup
integracyjnych.
CELE
Student wie: Jaka jest istota i cel integracji, rozumie jej złożoność i wielowymiarowość, jakie są zależności między edukacją
integracyjną a integracja społeczną; wie na czym polega wychowanie do integracji, jaka jest organizacja pracy wychowawczodydaktycznej w przedszkolnych grupach integracyjnych, jak ważna jest rola specjalistów i interdyscyplinarne wspomaganie dziecka
o odmiennych potrzebach edukacyjnych.
Student zna: definicje wybranych kompetencji społecznych (np. empatia, tolerancja) oraz metody i formy wspomagające ich rozwój,
bariery i czynniki utrudniające integrację społeczną, kompetencje, które powinien posiadać nauczyciel pracujący w grupie
integracyjnej, uwarunkowania prawne oraz programy wychowania w przedszkolach integracyjnych, wychowanie w przedszkolach
integracyjnych, oddziałach integracyjnych, specjalnych i masowych, choroby i typy zaburzeń występujące u dzieci, które są
przyjmowane do grup integracyjnych, metody i techniki wykorzystywane w pracy z dziećmi o odmiennych potrzebach
edukacyjnych.
METODY DYDAKTYCZNE
wykład, pogadanka, dyskusja, praca z książką;
zajęcia praktyczne; metody aktywizujące: problemowe, burza mózgów
TREŚCI PROGRAMOWE
Istota integracji w przedszkolu
Cele, funkcje i zadania integracji w przedszkolu
Empatia, zachowania prospołeczne, tolerancja oraz metody i formy wspomagające rozwój kompetencji społecznych
Bariery społecznej edukacji integracyjnej
Organizacja pracy wychowawczo-dydaktycznej w przedszkolnych grupach integracyjnych ( w oparciu o wybrane
przedszkola)
Formy, metody i środki dydaktyczne w pracy wychowawczo-dydaktycznej z dziećmi w grupie integracyjnej
Zaburzenia i choroby występujące u dzieci w wieku przedszkolnym, które sa przyjmowane do grup integracyjnych
Kompetencje oraz specyfika pracy nauczyciela w przedszkolnej grupie integracyjnej
Uwarunkowania prawne oraz programy wychowania w przedszkolach integracyjnych
303
PE_DZ
Wychowanie w przedszkolach integracyjnych, oddziałach integracyjnych, specjalnych i masowych
Rola specjalistów w przedszkolach integracyjnych (logopeda, psycholog, pedagog specjalny)
Wspierająca rola pedagoga podczas współpracy z rodzicami dzieci przyjmowanych do przedszkolnych grup
integracyjnych
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
O. Iwar Lavaas: „Nauczanie dzieci niepełnosprawnych umysłowo” WSiP, Warszawa 1983
M Knill, Ch Knill: „Program aktywności. Świadomość ciała. Kontakt i komunikacja” MEN, Warszawa 1997
F. Affolter: „Spostzreganie, rzeczywistość język”, WSiP, Warszawa 1997
M. Bogdanowicz,B.Kisiel, M. Przasnyska: „Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju
dziecka”, WSiP, Warszawa 1994
D. Al-Khamisy: „Edukacja rzedszkolna a integracja społeczna”, Żak, Warszawa 2006
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Frith U.(red): Autyzm i zespół Aspergera, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005
Hallowell E., Ratey J.: W świecie ADHD, Media Rodzina, Poznań 2004
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Egzamin, przygotowanie pracy zaliczeniowej, obecność
304
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Pierwszego stopnia
II
SEMESTR
Studia stacjonarne
FORMY ZAJĘĆ W PRZEDSZKOLU
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawowego
DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB Tytuł naukowy
(stopień)
mgr
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
IV
ROK AKADEMICKI
2009/2010
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2FZD
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
kierunkowego
specjalnościowego
Imię i nazwisko
Instytut
Jan Amos Jelinek
Wspomagania Rozwoju Człowieka i
Edukacji
Wykład
Ćwiczenia
30
Seminaria
2.
ZAŁOŻENIA
Program został skonstruowany zgodnie z podziałem Ireny Dudzińskiej na rodzaje zajęć w przedszkolu. Podstawowym założeniem
przedmiotu jest zapoznanie studentów z szerokim charakterem zajęć jakie odbywają się w przedszkolu.
CELE
Po zrealizowaniu przedmiotu student orientuje się w sposobach organizowania: zabaw, sytuacji edukacyjnych, wycieczek i uroczystości
przedszkolnych. Orientuje się również w możliwościach wykorzystania sytuacji „pomiędzy” jako sytuacji wychowawczych i edukacyjnych.
METODY DYDAKTYCZNE
Rozmowa, opis, przykład, metody ćwiczeń, zadań oraz gier i zabaw,
TREŚCI PROGRAMOWE
Blok 1. Przedszkole jako miejsce różnorodnych doświadczeń. Organizacja zajęć wspierających i wspomagających rozwój dziecka.
Blok 2. Zabawa jako podstawowa forma aktywności dzieci przedszkolnych. Klasyfikacja zabaw, ich charakterystyka i organizacja.
Blok 3. Sytuacje regulujące pobyt dziecka w przedszkolu (sytuacje ubierania i rozbierania w szatni, spożywania posiłków, sprzątania,
pełnienia dyżurów).
Blok 4. Zajęcia edukacyjne.
Blok 5. Wydarzenia specjalne w przedszkolu, w których uczestniczą dzieci (przedstawienia przedszkolne, przyjmowanie gościa, obchodzenie
uroczystości, wycieczki).
LITERATURA
1. Wychowanie i nauczanie w przedszkolu, red. I. Dudzińska, 1983;
OBOWIAZKOWA
2. Dudzińska I., Lipina S., Wlaźnik K.: Metodyka wychowania w przedszkolu, WSiP, Warszawa 1981;
3. Kwiatkowska M.: Podstawy pedagogiki przedszkolnej, WSiP, Warszawa 1985;
3. Klim-Klimaszewska A.: Pedagogika przedszkolna. Polski Instytut Wydawniczy, Warszawa 2005;
LITERATURA
1. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.: Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci starszych wolniej
UZUPEŁNIAJĄCA
rozwijających się, 2000;
2. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.: Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków, 2004;
3. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.: Dziecięca matematyka. Metodyka i scenariusze zajęć z sześciolatkami w
przedszkolu, w szkole i w placówkach integracyjnych, 2000;
4. Gruszczyk-Kolczyńska E. i Zielińska E.: Program wspomagania rozwoju, wychowania i edukacji starszych
przedszkolaków. Cele i treści kształcenia oraz komentarze psychologiczne i pedagogiczne (dla przedszkoli różnego
typu, do których uczęszczają 4 i 5latki).
WARUNKI
- obecność i aktywność na zajęciach,
ZALICZENIA
- przygotowanie i prezentacja pracy związanej z tematem poruszanym na zajęciach,
PRZEDMIOTU
- pozytywne zaliczenie kolokwium.
305
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
pedagogika
wychowanie przedszkolne
3-letnie licencjackie
II
SEMESTR
3
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne I stopnia
WYCHOWANIE ZDROWOTNE I FIZYCZNE
KOD
100S-1E2WZF
PRZEDMIOTU
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkowego
specjalnościoweg
o
o
x
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
doktor
Beata Szurowska
magister
Sylwia Kafarska - Kowalczyk
Pedagogika przedszkolna
Rozwój psychoruchowy dzieci
Wykład
15
zaliczenie na ocenę
3
Ćwiczenia
30
Seminaria
-
ZAŁOŻENIA
Po zrealizowaniu przedmiotu student orientuje się jaki jest cel, zakres i struktura wychowania zdrowotnego w przedszkolu oraz jak
kształtować postawy prozdrowotne u dzieci, rozumie potrzebę rozwijania kompetencji społecznych i inteligencji emocjonalnej,
konieczność udzielania pomocy dzieciom z rodzin patologicznych, wie jak ważne jest zdrowe odżywianie, a także zaspokojenie
potrzeby ruchu oraz potrzeby odpoczynku u dzieci w wieku przedszkolnym.
CELE
Student zna:
definicje zdrowia i rozumie potrzebę rozpatrywania wychowania zdrowotnego w trzech aspektach (fizycznym,
psychicznym i społecznym)
najczęściej występujące choroby wieku dziecięcego i potrafi właściwie reagować na ich pierwsze objawy
dziecięce lęki i uczy się organizować przyjazne środowisko w celu ich pokonania (oswojenia)
przedmiot, cele, funkcje i zadania wychowania zdrowotnego
treści wychowania zdrowotnego w przedszkolu
Student wie:
jak kształtować właściwe nawyki i postawy prozdrowotne (higieniczne, społeczne, związane ze zdrowiem i
bezpieczeństwem)
jak rozwijać inteligencję emocjonalną, wzmacniać odporność na stres i budować dziecięce poczucie wartości
jak udzielić pomocy dzieciom z rodzin patologicznych, rozumie stosowane przez nie mechanizmy obronne
jak ważna jest rola ruchu i wypoczynku na świeżym powietrzu dla rozwoju i prawidłowego funkcjonowania małego
dziecka
jak ważne jest właściwe odżywianie dla prawidłowego rozwoju dziecka
jak zbudować scenariusz i przeprowadzić zajęcia dla dzieci przedszkolnych dotyczące wychowania prozdrowotnego i
higieny;
METODY DYDAKTYCZNE
wykład;
pogadanka, dyskusja, praca z książką;
obserwacja (hospitowanie zajęć w przedszkolu);
zajęcia praktyczne (prowadzenie zabaw ruchowych, prowadzenie zajęć w grupie przedszkolnej);
metody aktywizujące: problemowe, burza mózgów.
TREŚCI PROGRAMOWE
Przedmiot i cele wychowania zdrowotnego i fizycznego
Struktura i zakres wychowania zdrowotnego i fizycznego w przedszkolu
Higiena i czynności samoobsługowe
Żywienie przedszkolaka
Dziecko bezpieczne w domu i w przedszkolu
Choroby wieku dziecięcego – jak rozpoznać, jak reagować.
Ruch i zabawy na świeżym powietrzu
Patologia (alkoholizm, bicie, molestowanie seksualne) - jak reagować
Wielki świat emocji małego dziecka
306
PE_DZ
LITERATURA
OBOWIĄZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1.
2.
Bartkowiak Z.: Higiena zabaw, zajęć i żywienia w przedszkolu, WSiP, Warszawa 1978
Gniewkowski W. (1983), O metodach wychowania fizycznego w przedszkolu, Wychowanie w
przedszkolu 1983 nr 1, 3-6.
3. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., Program wspomagania rozwoju, wychowania i edukacji
starszych przedszkolaków (czterolatków i pięciolatków), Nowa Era, Warszawa 2007
4. Jaczewski A., Korczak Z., Popielarska A., Rozwój i zdrowie ucznia, WSIP, Warszawa 1985
5. Woynarowska B., Kapica M., Teoretyczne podstawy edukacji zdrowotnej, Warszawa 2001
1. Childs C. (1984), Rozwijanie zdolności nawiązywania kontaktu poprzez ruch i zabawę [w:] T.
Gałkowski (red.) Dziecko autystyczne i jego rodzice. Poradnik wychowawczy, Warszawa.
2. Chromiński Z., Aktywność ruchowa dzieci i młodzieży, IWZZ, Warszawa 1987.
3. Demel M., Pedagogika zdrowia, WSIP, Warszawa 1980
4. Mizelli L.R.: Jak ustrzec swoje dziecko?... przed wypadkami w domu i na ulicy, porwaniem,
gwałtem, molestowaniem seksualnym, utonięciem, pogryzieniem przez psa, niebezpiecznymi
zabawkami, Wydawnictwo Cyklady, Warszawa, 1996
5. Przewęda R., Rozwój somatyczny i motoryczny, WSiP, Warszawa 1981.
warunki zaliczenia ćwiczeń:
obecność na zajęciach dydaktycznych oraz hospitacjach w przedszkolu;
studiowanie literatury, prezentowanie treści – udział w dyskusji;
aktywność na zajęciach;
przygotowanie i przeprowadzenie zabawy ruchowej;
samodzielne przygotowanie scenariusza zajęć dla dzieci w wieku przedszkolnym z zakresu wychowania
zdrowotnego;
przeprowadzenie zajęć w grupie przedszkolnej (według wybranego scenariusza z projektu „U doktora”).
warunki zaliczeni wykładu:
zaliczenie ćwiczeń do przedmiotu
egzamin
307
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
NAUK PEDAGOGICZNYCH
PEDAGOGIKA OGÓLNA
WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE
LICENCJACKIE
II
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
STACJONARNE I STOPNIA
WYCHOWANIE
I
KSZTAŁTOWANIE KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2WKU
UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH DZIECI
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
STATUS PRZEDMIOTU
Tytuł
naukowy
(stopień)
MGR
Imię i nazwisko
Instytut
MICHAŁ LISICKI
INSTYTUT
ROZWOJU
EDUKACJI
PSYCHOLOGIA ROZOWOJOWA
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Wykład
Ćwiczenia
45
WSPOMAGANIA
CZŁOWIEKA
I
Seminaria
ZALICZENIE NA OCENĘ
ZAŁOŻENIA
Przedmiot zaznajamia studenta z:

specyfiką rozwoju społecznego dziecka w wieku przedszkolnym,

metodami wspomagania dzieci w rozwoju społecznym.
CELE
Po zrealizowaniu przedmiotu student potrafi:

wyjaśnić prawidłowości rozwoju społecznego dziecka w wieku przedszkolnym,

zorganizować przyjazne rozwojowi społecznemu dziecka środowisko,

przeprowadzić zajęcia z dziećmi skoncentrowane na rozwoju społecznym.
METODY DYDAKTYCZNE

warsztaty

zajęcia z dziećmi
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Specyfika rozwoju społecznego dziecka w wieku przedszkolnym.
Komunikacja werbalna i niewerbalna między dziećmi i między dorosłymi a dziećmi.
Rozwijanie zachowań ematycznych u dzieci.
Budowanie prawidłowych relacji między dziećmi
Podnoszenie samooceny dzieci, rozwijanie dobrego mniemania o sobie samym
Rozwijanie konstruktywnych zachowań w czasie porażki
Kształtowanie umiejętności rozwiązywania konfliktów
Rozwijanie umiejętności współpracy w mniejszej i większej grupie dzieci

Johnson D.: Podaj dłoń (część 1), Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości, Warszawa 1992

Jorstad J.: Zrozumieć siebie. Zrozumieć innych, GWP, Gdańsk 1998

McKay M., Davis M., Fanning P.: Sztuka skutecznego porozumiewania się, GWP, Gdańsk 2001
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Król – Fijewska M.: Stanowczo, łagodnie, bez lęku, Wyd. W.A.B., Warszawa 2000




przeczytanie lektur
czynny udział w warsztatach
przeprowadzenie zajęć z dziećmi nastawionymi na rozwijanie umiejętności społecznych
308
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika
Studia I stopnia
II
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
ROZWÓJ MOWY, GOTOWOŚĆ DO NAUKI KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2RMG
CZYTANIA I PISANIA
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
obowiązkowe
Tytuł
Imię i nazwisko
Instytut
naukowy
(stopień)
doktor
Beata Szurowska
Rozwoju
i
Wspomagania
Rozwoju Człowieka
magister
Marzena Durołek
Rozwoju
i
Wspomagania
Rozwoju Człowieka
Psychologia rozwojowa
Wykład
15
egzamin
5
III
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Po zrealizowaniu przedmiotu student wie w jaki sposób komunikować się z dzieckiem, żeby zachęcać je do mówienia i rozwijać jego
aktywność twórczą, jak ważna jest rola nauczyciela (poprawność jego wypowiedzi, właściwa forma dźwiękowa, styl mówienia i
dobór słownictwa) w rozwoju języka dzieci, wie jak przebiega rozwój mowy dziecka, potrafi przeprowadzić badanie przesiewowe do
wykrywania zaburzeń mowy u dziecka w wieku przedszkolnym, ma świadomość wzajemnej zależności mowy i myślenia i rozumie
potrzebę wspomagania dziecka w rozwoju tych sfer w każdej sytuacji związanej z życiem w przedszkolu, rozumie znaczenie baśni i
fantazji jako elementów niezbędnych dla rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym, wie jak ważna jest rola psychomotoryki w
przygotowaniu do nauki pisania, zna biopsychiczne uwarunkowania umiejętności czytania.
CELE
Student wie:
Jak przebiega rozwój mowy i potrafi przeprowadzić badanie przesiewowe do wykrywania zaburzeń mowy u dzieci w wieku
przedszkolnym
W jaki sposób komunikować się z dzieckiem, żeby zachęcać je do mówienia i rozwijać jego aktywność twórczą
Jak wspomagać rozwój dziecka w sferze werbalnej, a także w zakresie przygotowania do pisania i czytania
Student zna:
Wzajemną zależność mowy i myślenia i rozumie potrzebę wspomagania dziecka w rozwoju tych sfer w każdej sytuacji
związanej z życiem w przedszkolu
Znaczenie baśni i fantazji jako elementów niezbędnych dla rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym
Teoretyczne podstawy czytania
Metody pracy z dziećmi oraz zabawy, gry i zadania przygotowujące dzieci do nauki pisania
METODY DYDAKTYCZNE
wykład, pogadanka, dyskusja, praca z książką;
zajęcia praktyczne; metody aktywizujące: problemowe, burza mózgów
TREŚCI PROGRAMOWE
Stan rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym
Rozwój mowy oraz diagnoza jego zaburzeń za pomocą narzędzi dostępnych dla nauczyciel wychowania przedszkolnego
Charakterystyka aktywności werbalnej oraz psychomotoryki dziecka w wieku przedszkolnym
Inicjacje literackie dziecka w wieku przedszkolnym
Sztuka tworzenia opowiadań przez dzieci w wieku przedszkolnym
Komunikacja dziecka i dorosłego – typy orientacji
Metody i formy zajęć wspomagających rozwój języka, przygotowanie do nauki czytania i pisania
Literatura w przedszkolu – wybór i metody pracy z utworem literackim w przedszkolu
Rola nauczyciela w rozwijaniu aktywności dziecka w sferze werbalnej oraz w zakresie przygotowania do nauki pisania i
czytania
309
PE_DZ
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
1. Dmochowska M., Zanim dziecko zacznie pisać, WSiP, Warszawa 1999
2. Gruszczyk-Kolczyńska E., E. Zielińska, Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które rozpoczną
naukę w szkole, Podstawy psychologiczne i pedagogiczne oraz zabawy i sytuacje zadaniowe sprzyjające
intensywnemu wspomaganiu rozwoju umysłowego i kształtowania ważnych umiejętności, Wydawnictwo
Edukacja Polska, Warszawa 2009
3. Kaczmarek L., Nasze dziecko uczy się mówić, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1977
4. Kamińska K., Nauka czytania dzieci w wieku przedszkolnym, WSiP, Warszawa 1999
5. Kielar Turska M., Jak pomagać dziecku w poznawaniu świata, WSiP, Warszawa 1992
1.
Emiluta-Rozya D., Mierzejewska H., Atys P., Badania przesiewowe do wykrywania zaburzeń rozwoju
mowy u dzieci dwu-, cztero- i sześcioletnich, Wydawnictwo WSPS, Warszawa 1995
2. Emiluta-Rozya D., Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym, Wydawnictwo CMPP,
Warszawa 2006
3. Gruszczyk-Kolczyńska E., E. Zielińska, G. Grabowska, Program wychowania kształcenia oraz
wspomagania sześciolatków w przedszkolach, w klasach zerowych i w placówkach integracyjnych,
Wydawnictwo Nowa Era, Warszawa 2003
4. Mystkowska H., Rozwijamy mowę i myślenie dziecka w wieku przedszkolnym, WSiP, Warszawa 1999
5. Słodownik-Rycaj E., Gry i zabawy językowe, Jak pomagać dziecku w przyswajaniu języka, Wydawnictwo
Akademickie „Żak”, Warszawa 2001
Warunki zaliczenia wykładów:
Egzamin
Warunki zaliczenia ćwiczeń:
Kolokwium
Przeprowadzenie badania przesiewowego do wykrywania zaburzeń rozwoju mowy z dzieckiem w
wieku od 2 do 6 lat
Prezentacja ćwiczeń wspomagających rozwój mowy
Obecność na zajęciach
310
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
NAUK PEDAGOGICZNYCH
PEDAGOGIKA OGÓLNA
WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE
LICENCJACKIE
II
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
STACJONARNE I STOPNIA
EDUKACJA MATEMATYCZNA DZIECI ZE KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2EMD
WSPOMAGANIEM
ROZWOJU
UMYSŁOWEGO
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawoweg
kierunkoweg
specjalnościoweg
o
o
o
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Tytuł
naukowy
(stopień)
DR
Imię i nazwisko
Instytut
MAŁGORZATA SKURA
INSTYTUT
WSPOMAGANIA
ROZWOJU
CZŁOWIEKA
I
EDUKACJI
PSYCHOLOGIA ROZOWOJOWA, DYDAKTYKA, PODSTAWY WSPOMAGANIA ROZWOJU
DZIECI
Wykład
15
EGZAMIN
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Przedmiot zaznajamia studenta z:

specyfiką rozwoju myślenia matematycznego dzieci

metodyką prowadzenia zajęć z edukacji matematycznej na poziomie przedszkola
CELE
Po zrealizowaniu przedmiotu student potrafi:

określić podstawowe cele i metody edukacji matematycznej prowadzonej z dziećmi w wieku przedszkolnym;

określić zależności między wspomaganiem rozwoju umysłowego dziecka a edukacją matematyczną;

poprowadzić zajęcia z przedszkolakami z zaresu edukacji matematycznej
METODY DYDAKTYCZNE

wykład

warsztaty

zajęcia z dziećmi
TREŚCI PROGRAMOWE
1.Cele i metody edukacji matematycznej na poziomie przedszkola.
2.Zależności między wspomaganiem rozwoju umysłowego dziecka a edukacją matematyczną 3.Zdolności matematyczne dzieci
4. Trudności zwyczajne, nadmierne i specyficzne w uczeniu się matematyki
5.Rytmy i rytmiczna organizacja czasu
6.Orientacja w przestrzeni
7.Wspomaganie rozwoju operacyjnego rozumowania w zakresie wielkości stałych oraz klasyfikowania
8.Dziecięca arytmetyka
9.Dziecięca geometria
10.Układanie i rozwiązywanie zadań matematycznych
11.Miary i mierzenie wielkości ciągłych
LITERATURA
 Gruszczyk - Kolczyńska E., Zielińska E.: Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i nauczycieli,
OBOWIAZKOWA
WSiP, Warszawa 1997 r.

Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna dzieci w ostatnim roku wychowania
przedszkolnego i w pierwszym roku szkolnej edukacji. Cele i treści kształcenia, podstawy psychologiczne
i pedagogiczne oraz opisy zajęć z dziećmi w domu, w przedszkolu i w szkole. Książka dla nauczycieli i
rodziców, red. E. Gruszczyk-Kolczyńska, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa 2009 r.

Gruszczyk - Kolczyńska E., Skura M.: Skarbiec matematyczny. Poradnik metodyczny. Klasa 0 i klasy I III, Nowa Era, Warszawa 2005 r.
311
PE_DZ
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
Gruszczyk - Kolczyńska E., Zielińska E.: Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci

starszych wolniej rozwijających się. Książka dla rodziców, terapeutów i nauczycielek przedszkola, WSiP,
Warszawa 2000 r.
Gruszczyk - Kolczyńska E., Zielińska E.: Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i

pięciolatków. Książka dla rodziców, terapeutów i nauczycieli przedszkola, WSiP, Warszawa 2004 r.
Gruszczyk - Kolczyńska E., Zielińska E.: Program wspomagania rozwoju, wychowania i edukacji

starszych przedszkolaków. Cele i treści kształcenia oraz komentarze psychologiczne i pedagogiczne,
Nowa Era, Warszawa 2007 r.
Gruszczyk - Kolczyńska E., Zielińska E.: Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla dzieci, które rozpoczną

naukę w szkole. Podstawy psychologiczne i pedagogiczne oraz zabawy i sytuacje zadaniowe sprzyjające
intensywnemu wspomaganiu rozwoju umysłowego i kształtowaniu ważnych umiejętności, Edukacja
Polska, Warszawa 2009 r.
Skura M.: Dziecięce strategie rozwiązywania zadań matematycznych w przedszkolu i w pierwszych

latach nauczania szkolnego. Od sytuacji życiowych, których pomyśle zakończenie wymaga liczenia do
szkolnych zadań tekstowych, Nowa Era, Warszawa 2008 r.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU



przeczytanie lektur
zdanie egzaminu
aktywność na warsztatach
312
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
STATUS PRZEDMIOTU
Pedagogika ogólna
1 stopnia
II
SEMESTR
ROK AKADEMICKI
2009/2010
stacjonarne
PRZYRODA W EDUKACJI PRZEDSZKOLNEJ
KOD PRZEDMIOTU
100S-1E2PED
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
kształcenia
kształcenia
fakultatywne
ogólnego
podstawowego kierunkowego
specjalnościowego
DANE OSOBY PROWADZĄCEJ / OSÓB Tytuł naukowy
(stopień)
dr
mgr
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Imię i nazwisko
Instytut
Marta Kotarba-Kańczugowska
Edyta Roszyńska
Wykład
15
Ćwiczenia
30
Seminaria
ZAŁOŻENIA
Zapoznanie studentów z zasadami nauczania przedszkolnego w zakresie edukacji przyrodniczej.
CELE
uświadomienie studentom zasadności wprowadzania dzieci w świat przyrody,
określenie zasad wprowadzania dzieci w świat przyrody,
omówienie celów wychowania i kształcenia przedszkolnego w zakresie wprowadzania dzieci w świat przyrody,
zapoznanie z różnymi sposobami (dobór właściwych środków, metod, form organizacyjnych) wprowadzania dzieci w świat
przyrody.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykłady, dyskusja, burza mózgów, pokaz, praca z tekstem, metoda laboratoryjna
TREŚCI PROGRAMOWE
 Zadania edukacji przedszkolnej w zakresie wychowania przyrodniczego zawarte w podstawie programowej.
 Przegląd wybranych programów wychowania przedszkolnego pod kątem edukacji przyrodniczej.
 Podstawowe informacje z zakresu funkcjonowania świata przyrody ożywionej i nieożywionej (z uwzględnieniem
praw fizycznych obowiązujących w przyrodzie).
 Ochrona środowiska naturalnego – codzienne poszanowanie praw przyrody.
 Wykorzystanie w wychowaniu przyrodniczym terenu ogrodu przedszkolnego.
 Organizowanie upraw i hodowli. Przygotowanie kącika przyrodniczego.
 Eksperymenty i pokazy doświadczeń jako metoda zapoznawania dzieci ze zjawiskami przyrodniczymi.
 Sposoby konstruowania scenariuszy zajęć z zakresu wychowania przyrodniczego z uwzględnieniem form
doświadczalnych.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
4.
5.
6.
7.
8.
1.
2.
3.
4.
5.
S. Elbanowska, Jak zadziwić przedszkolaka tym, co świeci, pływa, lata... Warszawa Wydawnictwo MEDIUM,
1994
D. Soida, Bądź mistrzem – przyjacielem, czyli edukacja ekologiczna na wesoło, Kraków 1994.
B. Muchacka, Zabawy badawcze w edukacji przedszkolnej, Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków 2006
E. i J. Frątczak, Kącik przyrody w wychowaniu przedszkolnym, Warszawa: WSiP 1979
Gisela Walter, Żywioły w przedszkolu, Jedność 2004
Gromkowska-Melosik A.: Pedagogika ekologiczna. W.: Pedagogika, red. Z. Kwieciński, B.Śliwerski,
Warszawa 2004
Arndt M. Przyroda przeżywana i obserwowana z dziećmi przedszkolnymi. Warszawa 1998
S. Elbanowska, Przyroda nieożywiona w wychowaniu przedszkolnym, Warszawa WSiP, 1983
M. Kielar-Turska, Jak pomagać dziecku w poznawaniu świata, Warszawa 2005
E. i J. Frątczak, Ogród przedszkolny, Warszawa: WSiP 1977.
313
PE_DZ
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Pozytywna ocena z kolokwium, skonstruowanie i zrealizowanie scenariusza zajęć z zakresu wychowania
przyrodniczego, przygotowanie i przeprowadzenie eksperymentu/doświadczenia przyrodniczego, obecność i
aktywność na zajęciach.
314
PE_DZ
WYDZIAŁ
KIERUNEK
SPECJALNOŚĆ
POZIOM STUDIÓW
ROK STUDIÓW
FORMA STUDIOW
NAZWA PRZEDMIOTU
Nauk Pedagogicznych
Pedagogika specjalna. Pedagogika
Wychowanie przedszkolne.
Studia I stopnia
II
SEMESTR
KSZTAŁTOWANIE
UMIEJĘTNOŚCI ŻYCIOWYCH.
Przedmioty
Przedmioty
kształcenia
kształcenia
ogólnego
podstawoweg
o
STATUS PRZEDMIOTU
FORMA ZAJĘĆ
LICZBA GODZIN
FORMA ZALICZENIA
Tytuł
naukowy
(stopień)
mgr
Wykład
IV
ROK AKADEMICKI
KOD PRZEDMIOTU
Przedmioty
kształcenia
kierunkoweg
o
Imię i nazwisko
Mirosława Suchocka
Ćwiczenia
45
2009/2010
100S-1E2KUZ
Przedmioty
kształcenia
specjalnościoweg
o
obowiązkowe
Instytut
Przedmioty
fakultatywne
Seminaria
ZO
3
ZAŁOŻENIA
Założeniem przedmiotu jest wprowadzenie w tematykę samodzielności życiowej małych dzieci i dzieci w wieku przedszkolnym.
Zapoznanie z metodami stymulującymi rozwój tych umiejętności u dzieci.
CELE
1.
Określanie podstawowych umiejętności życiowych.
2.
Badanie poziomu umiejętności życiowych dzieci w wieku przedszkolnym w normie rozwojowej i z zaburzeniami
rozwoju.
3.
Zapoznanie z metodami stymulującymi rozwój umiejętności życiowych.
4.
Tworzenie programów indywidualnych i grupowych dla dzieci w wieku przedszkolnym pozwalających kształtować i
rozwijać samodzielność, kontakty interpersonalne, współżycie i współdziałanie w grupie.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykłady, gry edukacyjne, hospitacje zajęć w przedszkolach.
TREŚCI PROGRAMOWE
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Fazy rozwojowe dzieci małych.
Podstawowe umiejętności życiowe.
Czynniki wpływające na harmonijny rozwój dzieci.
Proste metody diagnozowania umiejętności samodzielności dzieci.
Analiza treści programu dla dzieci trzy – pięcioletnich pod kątem kształtowania umiejętności życiowych.
Przykładowe scenariusze zabaw i zajęć dla dzieci kształtujące poszczególne obszary umiejętności życiowych.
Prezentacja przykładów dobrej praktyki, pokaz Power point.
LITERATURA
OBOWIAZKOWA
1)
2)
3)
4)
5)
6)
LITERATURA
UZUPEŁNIAJĄCA
1.
2.
3.
4.
Elias M.J., Tobias S. E., Firedlander B.S., Dziecko emocjonalnie inteligentne., Moderski i S-ka, Poznań
1998
Faber A., Mazlish E., Jak mówić żeby dzieci nas słuchały? Jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły?
Media Rodzina Poznań 2001
Gruszczyk – Kolczyńska E., Zielińska E., Program wspomagania rozwoju, wychowania i edukacji
starszych przedszkolaków., Nowa Era, Warszawa 2009
Kast – Zahn A., Każde dziecko może nauczyć się reguł., Media Rodzina Poznań 1999
Mikler – Chwastek A., Samodzielni w przedszkolu, w; Moje dziecko w przedszkolu (red.)A. Jegier,
Gdańsk 2009
Weston D. Ch., Weston M. S., Co dzień mądrzejsze. 365 gier i zabaw kształtujących charakter,
wrażliwość i inteligencje emocjonalną dziecka. Pruszyński i S – ka, Warszawa 1998
Batllori J., Escandell V., Zabawa z dzieckiem. 150 zabaw stymulujących odpowiedni rozwój dziecka.
Zajecia dla dzieci od narodzin do trzeciego roku życia., SBM, Warszawa 2007
Dawis M. H. : Empatia : o umiejętności współodczuwania. - Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne,
Gdańsk 1999
Grochowska N., Co robić kiedy nie wiadomo co robić. Podpowiednik dla nauczyciela., Seventh Sea.
Warszawa 2001
Gruszczyk – Kolczyńska E., Zielińska E., Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i
315
PE_DZ
pięciolatków., WSiP, Warszawa 2004
Kozłowska A., Jak pomóc dziecku z zaburzeniami życia uczuciowego., Wydawnictwo Żak, Warszawa
1996
6. Olechnowicz H., Dobre chwile z naszym dzieckiem. Zabawy sprzyjające rozwojowi charakteru. WSiP,
Warszawa 1997
7. Stoppard M., Zbadaj swoje dziecko. Jak rozpoznać i rozwijać ukryte możliwości dziecka., MUZA S.A.
Warszawa 1992
8. Szczepkowska – Szcząśniak K., Uniszewska K., Droga do samodzielności., w Doradca nauczyciela
sześciolatków, CMPPP Warszawa 2006
9. Święcicka M., Dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi., CMPPP Warszawa 1996
10. West K., Jak wychować dżentelmena czyli przewodnik ogłady na nieokrzesane dziecinne lata waszego
syna, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 2004
5.
WARUNKI
ZALICZENIA
PRZEDMIOTU
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest przygotowanie:
1.
Obserwacji i diagnozy małego dziecka pod kątem samodzielności.
2.
Zestawu zajęć i zabaw rozwijających wybrany obszar umiejętności życiowych.
3.
Obecność i aktywność własna na zajęciach.
316
PE_DZ
317
PE_DZ
318

Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej

Transkrypt

Podobne dokumenty