Czym jest prawdziwy sukces?

Czym jest prawdziwy sukces?
Sukces. Słowo, które dziś używa się już nie tylko w świecie biznesu, ekonomii, ale także i w
innych przestrzeniach życia ludzkiego. Będąc na różnych uroczystościach szkolnych nieraz
słyszałem życzenia skierowane do uczniów: „Odnieście sukces”. O jaki sukces chodzi? Czy
tylko o dobre wyniki w szkole?
Wychowawcy dzieci i młodzieży, czy to rodzice, nauczyciele, animatorzy grup, powinni
zadawać sobie pytania: Jak rozumiem sukces mojego dziecka, mojego wychowanka? Sukces,
czyli pewien cel, do którego zdążają moje wysiłki, moja praca, moje zaangażowanie. Co będzie
sukcesem dla mojego dziecka, wychowanka? Świadectwo z czerwonym paskiem? Dostanie
się na wymarzone studia? Dobre zdrowie? Udane małżeństwo? Dobrze płatna praca?
W „Słowniku wyrazów bliskoznacznych” możemy przeczytać: „sukces” to powodzenie, triumf,
zwycięstwo, osiągnięcie, kariera, wygrana. Lubimy zwyciężać, lubimy wygrywać. Klaszczemy
tym, którzy zdobywają złoty medal, jesteśmy zawiedzeni, gdy komuś się noga podwinie i
przegra (np. nasza drużyna w piłce nożnej). Świat oklaskuje i ceni zwycięzców, przegrani
szybko odchodzą i nikt o nich nie pamięta. Myślę, że trzeba z dziećmi i młodzieżą spotykać się
i pytać ich, jak oni rozumieją sukces. Jak rozumieją sukcesy sportowe? Jak rozumieją sukcesy
w nauce? Czy sukcesem jest tylko najwyższa ocena? Czy liczy się tylko pierwsze miejsce?
Czy wolno dążyć do sukcesów, do zwycięstw za cenę odstępstwa od wyznawanych zasad, od
uczciwości?
Odnieść sukces to zatem odnieść zwycięstwo, wygrać w czymś. Ale co wygrać? W czym
wygrać? Jakby na to pytanie odpowiedział ks. Bosko? Obchodzimy w tym roku 150 lat od
założenia Towarzystwa św. Franciszka Salezego. Ks. Bosko pragnął, by ono kontynuowało
jego pasję: miłość do młodych, towarzyszenie im w dążeniu do pełni życia, do dojrzałości, do
świętości. Ks. Bosko chciał, by jego chłopcy osiągnęli prawdziwy sukces. Jak on widział swój
1/5
Czym jest prawdziwy sukces?
sukces wychowawczy? Do swoich chłopców pisał z Rzymu w 1884 r.: „Mam tylko jedno
pragnienie: chcę zobaczyć was szczęśliwymi na ziemi i w wieczności”. Z ust ks. Bosko często
można było usłyszeć, że celem życia, celem wszelkich ludzkich starań ma być „chwała Boża i
zbawienie młodych”. Według niego sukcesem w życiu człowieka jest żyć w przyjaźni z Bogiem i
ludźmi; tak żyć, by dostać się do nieba. Tak żyć, by także innym pomóc się dostać do tego
nieba. I wszystko tu na ziemi ma być środkiem do tego celu. Przy takim rozumieniu słowo
„sukces” zmienia swe potoczne znaczenie. Dla chrześcijanina zrozumienie, czym jest sukces
człowieka, wynika z antropologii zawartej w Biblii i nauczaniu Kościoła. Wiemy, że z przyjętej
koncepcji człowieka, wynikają cele, metody i środki wychowawcze. Tylko ten, kto zna i rozumie
naturę, godność człowieka, będzie wiedział, na jakiego człowieka ma sam wyrosnąć, na
jakiego człowieka chce wychować swe dziecko, swego wychowanka.
Rodzice i wychowawcy mają pomóc młodym ludziom w poszukiwaniu i odnajdywaniu
odpowiedzi na najważniejsze pytania życia: skąd pochodzę? kim jestem? dokąd zmierzam?
jaki jest sens mego bycia na ziemi? jak być wolnym, kochającym, prawdziwym? Rodzice i
wychowawcy powinni uczyć dzieci być zdolnymi do zdumiewania się, do zachwytu tym, co
dobre, piękne, prawdziwe. Dorastające dziecko z natury ma serce zwrócone ku rzeczom
wielkim: prawda, sprawiedliwość, Bóg, rodzina, pokój, miłość. Posiada ideały, które są
pociągające ze względu na swą szlachetność i piękno. Człowiek sukcesu to człowiek, który
nauczył się kochać Boga i bliźniego i ma odwagę tę miłość ukazywać innym; to człowiek, który
nauczył się mądrze, czyli realistycznie myśleć o sobie, o świecie i według tej wiedzy
postępować.
Tak rozumiany sukces napotyka w naszym postmodernistycznym świecie na wiele przeszkód.
Dziś trzeba wychowywać dzieci i młodzież do buntu przeciw miernocie, powierzchowności
proponowanej przez media, modę, reklamę. Młodzi potrzebują prawdziwej wolności, by
buntować się o dobro, o wartości! Dziś panuje spisek przeciw prawdziwemu szczęściu!
Zamiast prawdziwych wartości, głosi się iluzję szybkiego szczęścia, iluzję łatwego życia, iluzję
życia bez wartości. Wobec tych iluzji rodzice powinni uczyć dzieci krytycznego osądu
rzeczywistości, ponieważ dzieci nie mają wyrobionego zmysłu krytycznego oceniania tego, co
jest im podawane, co płynie do nich zwłaszcza ze strony mediów. Młodych ludzi zachęca się
do poszukiwania łatwego życia, do luzu, do spontaniczności, do braku refleksji. Młodzi łatwo
idą za zachciankami, a nie podążają za ideałami. Męczą się wysiłkiem pracy nad sobą. Chcą
mieć to, co pragną szybko i przy jak najmniejszym wysiłku.
2/5
Czym jest prawdziwy sukces?
Dziś wielu młodych „nic nie obchodzi”. Są bez życia, bez aspiracji. Taka wyluzowana postawa
jest formą ucieczki od rzeczywistości, w której żyją. Jest próbą życia bez problemów, życia
wygodnego, w świecie odizolowanym od wszystkich i dostosowanym do swoich pragnień i
zachcianek. Konformizm to postawa wielu współczesnych młodych ludzi. Cechy tej postawy to:
nie działać, zamknąć się w sobie, pozostać obojętnym, nie myśleć, zagłuszać wyrzuty
sumienia. Młodzi z taką postawą stają się smutni, samotni, wyobcowani, pełni obaw. Ta
postawa wyluzowania bierze się z obserwacji życia wokół nich, w ich rodzinach. Jakże często
w ich świecie nie ma wartości. Nie ma ideałów. Wszystko jest szare, monotonne. Liczy się
pieniądz, władza, dobrobyt. Rodzice żyją po to, by zarabiać, często rozwodzą się, a młodzi są
pozostawieni samym sobie. Dziś wśród największych problemów dzieci i młodzieży podaje się:
zmniejszoną zdolność do wysiłku, idealizowanie zachowań spontanicznych, kierowanie się
zachciankami i pożądaniami, „totalne wyluzowanie”, niezliczone ucieczki od rzeczywistości
(seks, narkotyki, alkohol, Internet, muzyka), fascynację modą i nowinkami, konsumizm
stwarzający sztuczne potrzeby materialne.
Inną cechą współczesnych młodych jest brak odwagi. Tam gdzie nie ma już ideałów, gdzie nie
ma wielkich spraw, którym można służyć, walczyć o nie, a nawet oddać życie, już nie warto
przeżywać życia, nie warto się angażować. Komu brakuje odwagi w małych rzeczach,
codziennych, zabraknie mu odwagi w rzeczach wielkich!
Jakie środki zaradcze można w takiej sytuacji zaproponować rodzicom i wychowawcom, by ich
dzieci, wychowankowie odnieśli sukces wg Bożego planu:
a) pomóżcie im w odkryciu prawdziwych ideałów,
3/5
Czym jest prawdziwy sukces?
b) pomóżcie im poznać swe wewnętrzne bogactwo, jakie niesie z sobą młodość,
c) pomóżcie im rozpoznać głos Boga, jako Tego, który ich kocha i chce im towarzyszyć przez
całe życie,
d) ukażcie im, że nie tyle liczy się otrzymanie najwyższych ocen, najlepszych miejsc ale
większe
znaczenie ma pochwała własnego sumienia: „zrobiłeś wszystko, co mogłeś”,
e) rozbudźcie w nich zaufanie w swe możliwości, w możliwość rozwoju siebie,
f) wymagajcie od nich osobistego wysiłku w osiąganiu rzeczy, których pragną: niech sami
stawiają czoła trudnościom właściwym dla ich wieku,
g) dajcie im okazję do podejmowania samodzielnych decyzji,
h) wymagajcie od nich, by podejmowali odpowiedzialność za konsekwencje każdej decyzji,
i) nauczcie ich przemieniać naukę w dobrze wykonywaną pracę: uporządkowaną, dobrze
zakończoną, dobrze zaprezentowaną,
j) rozwijajcie u nich cnoty ludzkie: radość, hojność, pracowitość, wytrwałość, męstwo,
k) pomóżcie im odkryć prawdziwą przyjaźń,
l) uwrażliwiajcie ich na pomoc słabszym, potrzebującym, chorym,
4/5
Czym jest prawdziwy sukces?
m) starajcie się, by otrzymywali w domu i poza nim dobry przykład,
n) nauczcie ich wykorzystywać wolny czas w sposób inteligentny i odpowiedzialny,
o) pomóżcie im w doborze wartościowych lektur.
5/5