Chwalcie Pana! Godno dać cześć Panu temu

numer katalogowy: 158/XVI/A/0607/SATB
Chwalcie Pana!
Godno dać cześć Panu temu
psalm CXLVII
(data pierwszego wydania: 1580)
muzyka: Mikołaj GOMÓŁKA
(1535? - 1609?)
słowa: Jan KOCHANOWSKI
(1530 - 1584)
Sopran
&b c ˙
œ œ
œ
&b c ˙
œ œ
œ
Vb c ˙
œ œ
œ
?b c ˙
œ
Chwal - cie
Alt
Tenor
Bas
Pa - na!
S
A
T
&b
œ
nu
œ-
Go
Chwal - cie
Pa - na!
Go
-
Go
-
œ
te - mu,
œ
Pieśń
œœ œœ œ
te - mu,
œ
?b œ œ œ
œ
nu
œ
œ
te - mu,
te - mu,
Pieśń
œ
Pieśń
œ
Pieśń
œ
Pa - na!
5
j
œ. œ œ œ
œ.
˙
œ
-
Pa - na!
Vb œœœ
nu
B
œ
Go
Chwal - cie
Chwal - cie
&b œ
˙
dno
œ
dno
œ œ
J
œ œ
we - so - ła, o - zdo- bny
dno
œ
dno
œ œ
rym
œ
œ
dać
œ
cześć
Pa - nu
Pa -
œ.
œ.
-
j
œ
cześć
Pa -
œ.
-
-
dać cześć
Pa -
-
j j
œ œ œ
dać cześć
œ
œ
dać
œ
œ œJ
J
œ
œ œ ˙
słu - Ŝy
Je
œ
J
œ
J
-
-
U
-
w
mu.
U
j
œ œ œ œ œ œ
œ w
we - so - ła, o - zdo- bny rym
słu - Ŝy Je
-n
mu.
œ œ œ œ œ. œ œ. œ œ œ œ œ œ œ œ U
w
J
J
œ . œj œ œ œ œ .
we - so - ła, o - zdo - bny rym
œ œ œ œ
œ œ
we - so - ła, o - zdo- bny
2007 © Związek Chórów Kościelnych Caecilianum
Zarząd Główny: ul. Dewajtis 3 , 01-815 Warszawa
tel./fax: (22) 561 01 38 , e-mail: [email protected]
http://www.caecilianum.webd.pl
słu - Ŝy
Je
œ . œj œ œ œ ˙
rym
słu - Ŝy
Je
-
-
mu.
U
w
mu.
Do uŜytku publicznego.
http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl
psalm CXLVII - Mikołaj GOMÓŁKA
PSALM CXLVII
Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus
1.
Chwalcie Pana! Godno dać cześć Panu temu,
Pieśń wesoła, ozdobny rym słuŜy Jemu.
11.
W tych się kocha, którzy mu słuŜą statecznie
I co na łaskę Jego kaŜą bezpiecznie.
2.
Miasto jerozolimskie On znowu sadzi,
A wygnance do własnych domów prowadzi.
12.
Panu jerozolimskie obronne wały,
Panu daj cześć, posado syjońskiej skały,
3.
On smutne serca cieszy, troski lekuje,
Rany wiąŜe, boleści wszelkie ujmuje.
13.
Który w Ŝelezie szczerym bramy twe kowal
I synom twym dóbr hojność wielką zgotował;
4.
On wszytkich gwiazd niebieskich liczbę ma w głowie
I kaŜdą swoim własnym imieniem zowie.
14.
Który pokojem usłał Twoje granice,
A ciebie łojem karmi tłustej pszenice;
5.
Bóg nasz, Bóg wielkiej siły, wielkiej moŜności,
Niepojęty, niezmierny w swojej mądrości.
15.
Który skoro ziemi swe powie wyroki,
Słowa Jego nie cierpią Ŝadnej odwłoki;
6.
On skromne, On pokorne na górę sadza,
A harde niepoczesnie na dół sprowadza.
16.
Który śniegiem by wełną pola odziewa,
A śrzeŜ po ziemi jako popiół rozsiewa.
7.
Panu, czyniąc powinne dzięki, śpiewajcie,
Panu na słodkobrzmiących cytarach grajcie.
17.
Lód z nieba miece jako blachy łupane,
Którego srogie zimno komu wytrwane?
8.
Który burze zgromadza, ziemię dŜdŜem chłodzi,
Trawę bujną po górach wysokich rodzi.
18.
Rzecze słowo, a lody natychmiast tają;
Wienie duch Jego, a wnet wody wzbierają.
9.
Który Ŝywność wszelakim dawa zwierzętom
I biednym, co wołają k'Niemu, kruczętom.
19.
Ten wyroki, Ten sądy swe Jakubowi,
Ten oznajmił zakon swój Izraelowi.
10.
Nie patrzą on na dzielność wyprawnych koni
Ani oka za chybkim szermierzem skłoni;
20.
śadnemu narodowi Pan się nie stawił
Tak łaskawie ani praw swoich objawił.
-2-
http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl