Nr 6 (108) Rok XVIII, X 2007

BIULETYN
Nr 6 (108) Rok XVIII
Naczelnej Rady Lekarskiej
REDAKTOR
NACZELNY:
Posiedzenie NRL
– 14 września 2007 r.
Mariusz Janikowski
sekretarz
NIL – www.nil.org.pl
ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE INTERNETOWEJ
DOKUMENTY NRL I PREZYDIUM
Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1, 2, 5-8 i 11-13 z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz.U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996 r. Nr 106, poz. 496,
z 1997 r. Nr 28, poz. 152, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 126, poz. 1383, z
2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 885) oraz §
4 uchwały Nr 9 IV Krajowego Zjazdu Lekarzy z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie regulaminu organów Naczelnej Izby Lekarskiej (Biuletyn NRL Nr 1/39/98) uchwala się,
co następuje:
§ 1.
W uchwale Nr 14/06/V Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 18 marca 2006 r. w sprawie
składu komisji i zespołów Naczelnej Rady Lekarskiej, zmienionej uchwałą nr 20/06/V
z dnia 21 kwietnia 2006 r., uchwałą nr 26/06/V z dnia 22 czerwca 2006 r. oraz uchwałą
nr 3/07/V z dnia 16 lutego 2007 r., w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) Komisja Stomatologiczna:
Przewodniczący: Anna Lella.
Członkowie: Zdzisław Annusewicz, Bogdan Barut, Andrzej Baszkowski, Paweł Białożyk, Kazimierz Bryndal, Teresa Bujko, Adam Busch, Elżbieta Chmielowiec, Leszek
Dudziński, Zbigniew Hamerlak, Piotr Janik, Małgorzata Kaczmarska-Banasiak, Janusz
Kleinrok, Wiesław Księżopolski, Hubert Kubica, Anna Mackiewicz, Jolanta Małmyga,
Adam Okoń, Halina Porębska, Dorota Przybyłko-Kita, Jolanta Smerkowska-Mokrzycka,
Jolanta Szczurko, Ewa Szczutowska, Robert Stępień, Krzysztof Ślaski.”.
§ 2.
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Konstanty Radziwiłł
prezes
Uchwała Nr 14/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 14 września 2007r.
w sprawie delegowania przedstawicieli
Naczelnej Rady Lekarskiej
do Krajowej Rady Egzaminów Lekarskich
Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 4 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 maja
1989 r. o izbach lekarskich (Dz.U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996 r.
Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 152, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 126,
poz. 1383, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 92, poz.
885) uchwala się, co następuje:
§1
Deleguje się następujących przedstawicieli Naczelnej Rady Lekarskiej do Krajowej
Rady Egzaminów Lekarskich przy Ministrze Zdrowia:
1. Andrzej Ciołko,
2. Janusz Kleinrok,
3. Romuald Krajewski,
4. Jerzy Kruszewski,
5. Jacek Kubiak,
6. Andrzej Matyja
nr 10 (202)
38
MARIUSZ JANIKOWSKI
§2
Traci moc uchwała Nr 8/02/IV Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 9 lutego 2002 r. w
sprawie delegowania przedstawicieli Naczelnej Rady Lekarskiej do Krajowej Rady Egzaminów Lekarskich zmieniona uchwałą Nr 29/06/V Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia
8 września 2006 r.
§3
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Uchwała Nr 13/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 14 września 2007 r.
zmieniająca uchwałę w sprawie składu komisji
i zespołów Naczelnej Rady Lekarskiej
Mariusz Janikowski
sekretarz
Warszawa, X 2007
strona 1
Konstanty Radziwiłł
prezes
Uchwała Nr 15/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 14 września 2007 r.
w sprawie ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej lekarzy i lekarzy dentystów
Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach
lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 28, poz. 152, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 126, poz. 1383,
z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 885) oraz
uwzględniając potrzebę jednolitego ubezpieczenia wszystkich lekarzy i lekarzy dentystów,
członków samorządu lekarzy i lekarzy dentystów, uchwala się, co następuje:
§ 1.
1. Powołuje się Zespół ds. Ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej Lekarzy i Lekarzy Dentystów, zwany dalej „Zespołem”.
2. Do zadań Zespołu należy opracowanie warunków ogólnokrajowego ubezpieczenia OC
lekarzy i lekarzy dentystów, a w szczególności:
1) opracowanie zakresu ubezpieczenia ogólnokrajowego,
2) określenie wykazu grup lekarzy i lekarzy dentystów podlegających ogólnokrajowemu ubezpieczeniu OC,
3) określenie wysokości składki ubezpieczenia i sumy gwarancyjnej (zgodnie z ofertami zakładów ubezpieczeń),
4) określenie gwarancji utrzymania składki lub algorytmu jej podwyższenia przy
określonej szkodowości,
5) rozważenie dobrowolności (wyboru przez lekarza i lekarza dentystę ofert innych
zakładów ubezpieczeń),
6) wybranie systemu poboru składki ubezpieczeniowej poza składką samorządową,
7) ustalenie okresu wprowadzenia nowego systemu poboru składki ubezpieczeniowej
OC lekarzy i lekarzy dentystów (okres dostosowawczy),
8) ustalenie parytetu prowizji dla Naczelnej Izby Lekarskiej i okręgowej izby lekarskiej,
9) rozważenie ewentualnej konieczności pośrednictwa firmy brokerskiej,
10) przygotowanie projektu umowy z zakładami ubezpieczeń.
§ 2.
W skład Zespołu wchodzą:
1) Konstanty Radziwiłł – Przewodniczący Zespołu,
2) Andrzej Sawoni,
3) Maciej Czerwiński,
4) Jerzy Friediger,
5) Ryszard Golański,
6) Jerzy Gryko,
7) Maciej Hamankiewicz,
8) Grzegorz Napiórkowski,
9) Andrzej Wojnar.
§ 3.
Zobowiązuje się Zespół do przygotowania odpowiednich materiałów i projektów
uchwał ma posiedzenie Naczelnej Rady Lekarskiej, które odbędzie się w dniu 26 października 2007 r.
§ 4.
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Mariusz Janikowski
sekretarz
38 październik 2007
Biuletyn 6/2007
Konstanty Radziwiłł
prezes
www.gazetalekarska.pl
.
Uchwała Nr 16/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 14 września 2007 r.
zmieniająca uchwałę w sprawie regulaminu
przyznawania lekarzom i lekarzom dentystom,
pochodzenia polskiego, stypendiów
oraz udzielania innej pomocy finansowej
w celu doskonalenia zawodowego
Stanowisko Nr 14/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 14 września 2007 r.
w sprawie projektu ustawy
o systemie informacji w ochronie zdrowia
Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996 r. Nr 106, poz. 496,
z 1997 r. Nr 28, poz. 152, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 126, poz. 1383, z
2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 885) uchwala się, co następuje:
§ 1.
W Regulaminie przyznawania lekarzom i lekarzom dentystom, pochodzenia polskiego,
stypendiów oraz udzielania innej pomocy finansowej w celu doskonalenia zawodowego,
stanowiącym załącznik do uchwały Nr 89/04/IV Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 17
września 2004 r. w sprawie regulaminu przyznawania lekarzom i lekarzom dentystom,
pochodzenia polskiego, stypendiów oraz udzielania innej pomocy finansowej w celu doskonalenia zawodowego, dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Stypendium, o którym mowa w ust. 1, stanowi kwota pieniężna, wypłacana
co miesiąc, w wysokości odpowiadającej minimalnej miesięcznej stawce wynagrodzenia zasadniczego, przewidzianej dla stanowiska starszego asystenta w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej, określonej w przepisach dotyczących zasad wynagradzania
pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej.”.
§ 2.
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Mariusz Janikowski
sekretarz
Konstanty Radziwiłł
prezes
strona 2
Po piąte:
Projekt ustawy pomija nie przesądzone dotychczas kwestie zakresu gromadzenia danych medycznych, ich lokalizacji, dostępu, praw pacjenta. Wydaje się, że bez szerokich
konsultacji społecznych (prawa pacjenta) i środowiskowych (np. etyka lekarska) ustawa nie powinna w swych intencjach zakładać prostych rozwiązań i szybkich arbitralnych rozstrzygnięć. Sprawą zasadniczej wagi jest publiczne przedstawienie konsekwencji gromadzenia przez państwo wszystkich niezwykle wrażliwych danych medycznych
o obywatelach. W międzynarodowej debacie na ten temat proponuje się raczej gromadzenie takich danych przez świadczeniodawców z umożliwieniem ich wymiany w celach medycznych, nie tworzenie wielkich baz takich danych i „państwowe” przetwarzanie wyłącznie danych depersonalizowanych.
Ponadto Naczelna Rada Lekarska przedkłada następujące uwagi szczegółowe:
1. Ad. art.1: Użyty w tym artykule termin „ochrona zdrowia” jest niejednoznaczny. Proponuje się skreślić ust. 1.
2. Ad. art. 2 pkt 8: Dokument elektroniczny umożliwiający uzyskanie świadczenia raczej nie jest „dokumentacją medyczną”, należy go określić w oddzielnym punkcie,
ponadto w drugiej linijce należy zmienić końcówkę wyrazu na „zawierającą”.
39 październik 2007
Biuletyn 6/2007
NIL – www.nil.org.pl
nr 10 (202)
Po czwarte:
Projekt ustawy przemilcza wszelkiego rodzaju zjawiska finansowe towarzyszące budowie Systemu. Zakłada się w nim, że szereg istniejących w służbie zdrowia podmiotów przekaże i będzie przekazywać swoje dane do dyspozycji Ministra Zdrowia nieodpłatnie. Tak skomplikowany system nie może być projektowany przy założeniu, że tego
typu kwestie zostaną arbitralnie rozstrzygnięte mocą kolejnych rozporządzeń ministra
zdrowia, gdyż nietrudno będzie o kolizje z aktami prawnymi o randze ustawy – tak szeroki jest wachlarz dziedzin życia społecznego i ekonomicznego ma być w zasięgu projektowanej ustawy.
ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE INTERNETOWEJ
.
Konstanty Radziwiłł
prezes
Po trzecie:
W projekcie ustawy wymienia się zbiory danych jeszcze nie istniejące, jak np. System Rejestru Usług Medycznych Narodowego Funduszu Zdrowia przyjmując przez domniemanie, że powstaną one, chociaż ich byty pozostają dzisiaj niedookreślone. Zasadniczą kwestią jest pytanie, dlaczego minister do spraw zdrowia ma prowadzić „firmę”
w warstwie informacyjnej wielokrotnie większą od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Czy nie jest jego rolą raczej wytyczanie standardów i określenie wymagań w zakresie
informacji niezbędnej do kształtowania polityki zdrowotnej państwa? Czy w związku z
„elektronizacją” informacji medycznych należy zmieniać zasady ich przetwarzania? Czy
dotychczasowy dorobek Ministerstwa Zdrowia w sferze przepływu informacji w służbie
zdrowia uprawdopodobnia sukces tego gigantycznego projektu?
DOKUMENTY NRL I PREZYDIUM
Naczelna Rada Lekarska uważa, że jedną z najpilniejszych spraw do załatwienia przez
przyszły rząd jest przeprowadzenie mądrych zmian w systemie ochrony zdrowia, tak aby
Polacy uzyskali bezpieczny system opieki zdrowotnej, a pracownicy służby zdrowia mogli w nim godnie pracować i zarabiać.
1. Polacy oczekują opieki zdrowotnej na światowym poziomie. W dzisiejszych czasach
nie da się tego osiągnąć bez znacznych nakładów finansowych. Aby wywiązać się z
tego zadania, Polska musi, tak jak inne cywilizowane państwa, znacząco zwiększyć
publiczne nakłady na ochronę zdrowia. Jest to warunkiem rozwiązania większości
problemów systemu. Należy także wprowadzić częściową finansową odpowiedzialność obywateli za udzielane im świadczenia zdrowotne.
2. Konstytucja Rzeczypospolitej nakazuje ustawodawcy określić zakres i warunki udzielania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Wywiązanie się z tego zadania na poziomie uwarunkowanym rzeczywistymi możliwościami państwa jest konieczne. Trzeba Polakom powiedzieć, na jaką opiekę zdrowotną
mogą sobie pozwolić w zamian za przeznaczone na to środki.
3. Kilkaset tysięcy pracowników placówek opieki zdrowotnej (szczególnie fachowych
pracowników medycznych) jest od dziesięcioleci traktowana jak zakładnicy zobowiązań państwa wobec obywateli. To ich kosztem Polacy korzystają z godnej opieki zdrowotnej. Poprawa warunków ich pracy oraz doprowadzenie do wynagradzania
ich na godnym poziomie musi dokonać się niezwłocznie. W przeciwnym wypadku
doprowadzi to do dalszego masowego odchodzenia od zawodów medycznych oraz
nasilania się fali emigracyjnej, a w konsekwencji do kryzysu systemu niespotykanego nigdy dotychczas.
4. W związku ze światowym kryzysem w zakresie kadr medycznych państwo musi traktować polskich lekarzy jako cenne dobro narodowe. Wymaga to unikania zrzucania
winy za niepowodzenia systemu ochrony zdrowia na środowisko lekarskie i tworzenia atrakcyjnych warunków pracy i rozwoju zawodowego lekarzy, a także poszanowania dla autonomii lekarskiego samorządu zawodowego.
5. W zmieniającej się od osiemnastu lat Polsce system ochrony zdrowia jest tym obszarem gospodarki i życia społecznego, który nadal tkwi w sztywnych ramach centralnego rozdzielnictwa ze wszystkimi wadami takiego rozwiązania. Polacy oczekują
możliwości wyboru. Aby zrealizować to zadanie, należy odpolitycznić i zdecentralizować Narodowy Fundusz Zdrowia i zastąpić go konkurującymi między sobą instytucjami ubezpieczeniowymi.
Naczelna Rada Lekarska uważa, że wszystkie siły polityczne kandydujące do nowego parlamentu powinny pozytywnie odpowiedzieć na powyższe postulaty. Rada uważa,
że program naprawy systemu ochrony zdrowia powinien łączyć a nie dzielić wszystkich,
dla których sprawy polskich obywateli są naprawdę ważne.
www.gazetalekarska.pl
Po pierwsze:
Projekt ustawy organizującej cały „system” powinien znaleźć się w kompetencjach ministra właściwego do spraw informatyzacji, który we współpracy z ministrem właściwym
do spraw zdrowia i ministrem finansów byłby w stanie unieść ciężar całego projektu. Zasadniczą przesłanką takiego rozumowania jest fakt, że minister właściwy do spraw informatyzacji jest odpowiedzialny za budowę centralnego systemu ewidencji ludności PESEL
2, w tym sprawną i bezpieczną identyfikację mieszkańców Polski. Jednocześnie dysponując pewnym doświadczeniem w organizacji projektów o tej skali byłby w stanie poprowadzić przedsięwzięcie zarówno w fazie projektu jak i realizacji (np. procedury przetargowe) Ponadto występuje zbieżność prac prowadzonych w związku z dokumentem identyfikującym obywatela. Nie rozstrzygniętym do dzisiaj zagadnieniem jest przykładowo
zakres danych biometrycznych jednoznacznie identyfikujących obywatela. Podawany w
art.5 pkt 3 projektu ustawy zakres informacji gromadzonych w systemie, oprócz zasadności samego faktu gromadzenia, tj. de facto dublowania, nie wydaje się dostatecznie właściwie dobrany w świetle prowadzonych prac. Czy np. zmiana nazwiska ma powodować
zmianę zapisów w systemie prowadzonym przez ministra zdrowia? Szczegółowość zakresu danych wymienionych zresztą w tym punkcie jest niezgodna ze stosowaną w całym
dokumencie ogólnością.
Po drugie:
Tworzenie monstrualnych rozmiarów Systemu (jak uczy doświadczenie ZUS) bywa
procesem o nieprzewidywalnych kosztach i horyzontach czasowych. Projektowana ustawa w razie jej uchwalenia wprowadza chaos informacyjny, głównie przez próbę wykreowania Systemu będącego w dużym zakresie repliką istniejących i działających systemów, przy całej świadomości ich ułomności. Rolą ministra właściwego do spraw zdrowia powinno więc być w pierwszym rzędzie dokonanie przeglądu tych rejestrów, standaryzacja gromadzonych i przetwarzanych informacji – uporządkowanie przepływu danych i wyeliminowanie redundancji. Opierając się wówczas na państwowych rejestrach
referencyjnych można projektować system informacji w służbie zdrowia. Nie ma potrzeby tworzenia kolejnego rejestru referencyjnego chociażby z powodu problemów z synchronizacją danych. Wydaje się wątpliwe by dysponując obecnie relatywnie małym potencjałem informatycznym minister właściwy do spraw zdrowia był w stanie zbudować
system gromadzący dane na niespotykanie wielką skalę.
Stanowisko Nr 13/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 14 września 2007 r.
w związku ze zbliżającymi się
wyborami parlamentarnymi
Mariusz Janikowski
sekretarz
Potrzeba powstania „systemu informacji o ochronie zdrowia” jest oczywista i wynika przede wszystkim z konieczności optymalizacji wydatków na zdrowie społeczeństwa,
potrzeby racjonalnego planowania oraz umożliwienie pacjentom korzystania ze zdobyczy współczesnej medycyny na sprawiedliwych zasadach. Burzliwy rozwój dzisiejszej
techniki, w tym informatyki daje wiele możliwości, ale stanowić może również niebezpieczną pokusę budowania rejestrów, systemów i różnego rodzaju platform w sposób
nieracjonalny. Wydaje się, że projektowana ustawa spełnia przynajmniej kilka warunków nietrafnie pojmowanego sposobu podejścia do tematu organizacji ochrony zdrowia w obszarze informacji.
39
NIL – www.nil.org.pl
ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE INTERNETOWEJ
DOKUMENTY NRL I PREZYDIUM
3. Ad. art. 2 pkt 15: Wyrazy „w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny...” w rzeczywistości niczego nie określają i należy je skreślić.
4. Ad. art. 2 pkt 19: Dlaczego przepis nie odnosi się do opieki zdrowotnej finansowanej
ze środków prywatnych. Podobnie w pkt 20 – w świetle art. 4 ust. 2 pkt 4.
5. Ad. art. 2 pkt 21: Przywołany art. 5 pkt. 41 ustawy o świadczeniach, ale ten nie
wspomina o usługobiorcach czy świadczeniobiorcach.
6. Ad. art. 3: Przepis należy skreślić – w ustawie nie powinno zamieszczać się deklaracji.
7. Ad. art. 4 ust. 3 pkt 11: Dublowania przez płatników bazy pracowników prowadzonej przez usługodawców wydaje się bezcelowe.
8. Ad. art. 5 ust. 1 I ust. 2: Nie wiadomo czy chodzi o przetwarzanie danych udostępnianych nieodpłatnie czy (raczej) o nieodpłatne udostępnianie przetwarzanych danych.
9. Ad. art.6: Błędnie oznaczono ust. 1 jako ust. 2.
10. Ad. art. 7 ust.3: Po wyrazie „Medycznych” należy zamieścić przecinek.
11. Ad. art. 7 i art. 8 ust. 2 I 3: Informacja dotycząca struktury organizacyjnej jest nieprecyzyjna.
12. Ad. art. 8 ust. 1 pkt 2: Skrót SIM wyjaśniony jest dopiero w art. 11, wobec tego w
tym przepisie (co jest zresztą ujęte w pkt 6) powinno się zamieścić pełne określenie
„Systemu Informacji Medycznej”.
13. Ad. art. 8 ust. 1 pkt 5: Należy dokładnie określić, o jakie certyfikaty chodzi.
14. Ad. art. 8 ust. 2: Należy zmienić końcówkę wyrazu na „Platformy”.
15. Ad. art. 8 ust. 3: Uwaga j/w.
16. Ad. art. 10: Brak odwołania do ustawy o ochronie danych osobowych (w kontekście
ostatniego zdania tego przepisu).
17. Ad. art. 11 ust. 2 pkt 5: Nie jest wyjaśnione pojęcie „ceny udzielonych świadczeń..”.
Ponadto nie jest jasne jak „ceny” mają się do kosztów?
18. Ad. art.12 ust. 3: Nie wiadomo co oznacza „umieszczenie danych umożliwiających
pobranie danych”?
19. Ad. art. 13 ust. 1 pkt 1-3: Zawierają deklaracje o niesprecyzowanym w ustawie sposobie i zasadach ich realizacji.
20. Ad art. 13 ust. 1 pkt 4: Należy skreślić wyrazy „usługobiorcom oraz płatnikom”.
21. Ad. art. 13 ust. 1 pkt 6: W przywołaniu artykułów ustawy o świadczeniach myślnik
należy zastąpić wyrazem „i”.
22. Ad. art. 13 ust. 1 pkt 7: W ostatniej linijce po wyrazach „których mowa” należy
dodać wyraz “w”.
23. Ad. art. 13 ust 4: Płatnik może mieć prawo do pobrania danych usługodawcy tylko w ramach kontroli: dane niezbędne do rozliczenia usługodawca przekazuje (udostępnia) płatnikowi.
24. Ad. art. 13 ust. 5: Według tego przepisu „pracownikom medycznym I usługodawcom…udostępniane są dane” podczas gdy innym podmiotom „przysługuje dostęp”
– nie jest jasne na czym polega to zróżnicowanie.
25. Ad. art. 13 ust. 6: W ostatniej linijce należy zmienić końcówkę wyrazu „związku”.
26. Ad. art. 14 ust. 3 pkt 6-7: Informacja, o której mowa należy do dokumentacji lekarskiej, nie zaś statystyczno-rozliczeniowej. Jeżeli chodzi tu o identyfikację osoby kierującej oddziałem, to jest ona dostępna w rejestrze świadczeniodawców. Jeżeli natomiast zamiarem jest identyfikowanie osób uczestniczących w wykonywaniu każdego świadczenia, jest to sfera dokumentacji medycznej.
27. Ad. art. 16 ust. 1: „Centralny Wykaz Usługobiorców” nie jest ładnie brzmiącym określeniem. Ponieważ jest to rejestr praktycznie wszystkich obywateli, można go nazwać rejestrem pacjentów, ubezpieczonych, ubezpieczenia zdrowotnego itp. Wyrazami „usługobiorców”, „wykaz” można najwyżej posłużyć się w uzasadnieniu.
28. Ad. art. 16 ust 6: Należy zmienić końcówkę wyrazu „Wykazie”.
29. Ad. art. 17 ust. 1: Uwaga identyczna jak do art. 16 – rejestry te będą funkcjonować
w sferze publicznej i powinny mieć bardziej zrozumiałe nazwy.
30. Ad. art. 17: W przepisie powinno być jasno sprecyzowane iż usługobiorca ma dostęp do niektórych danych związanych z usługodawcami.
31. Ad. art. 18 ust. 2 pkt 4: Przecinek należy zastąpić myślnikiem (w identyczny sposób
analogiczne zapisy ujęte są w artykułach wcześniejszych i późniejszych).
32. Ad. art. 18 ust. 2 pkt 5: Uwaga jw.
33. Ad. art. 18 ust. 4 pkt 1: Przywołanie winno się odnosić do art. 17 ust. 4.
34. Ad. art. 20 ust. 10 pkt 5: W przywołaniu wpisano ustęp 7 artykułu 5 – artykuł 5
ma tylko 3 ustępy.
35. Ad. art. 22: Przepis nie powinien przewidywać wyłącznie możliwości, oznacza to
bowiem, że jego dyspozycja może nigdy nie zostać wykonana.
36. Ad. art. 24-31: Artykuły te opisują szczegółowo poszczególne dziedzinowe systemy
teleinformatyczne, które wymienione były pod poszczególnymi literami w art. 6 ust.
1 pkt 2. Wydaje się, że dla większej przejrzystości tekstu, w każdym kolejnym artykule, w zdaniu rozpoczynającym pierwszy ustęp, po wymienieniu nazwy danego systemu winno się pojawić odwołanie do konkretnej litery z art. 6 ust. 1 pkt 2, a potem
w kolejnych zapisach tego artykułu odwołania odnosiłyby się już tylko do ustępu 1.
Wpisywanie w ustępie 1 tylko nazwy systemu, przy odwołaniu się do art. 6 ust. 1
pkt 2 dopiero w kolejnych ustępach, niepotrzebnie utrudnia czytanie tekstu.
37. Ad. art. 24 ust. 1: Wyraz „systemie” należy napisać z dużej litery.
38. Ad. art. 25 ust. 2 pkt 3: Przywołanie powinno odnosić się do „art. 12 ust. 9 pkt
2”.
39. Ad. art. 27 ust. 1 pkt 2: Brak jest gramatycznego dokończenia zdania (co umożliwia
się usługodawcom i innym podmiotom).
40. Ad. art. 27 ust. 6 pkt 2: Przywołanie powinno dotyczyć „pkt 3-4”.
41. Ad. art. 30 ust. 2 pkt 1: Po wyrazie „podstawie” należy dodać wyraz „art”.
42. Ad. art. 31: Rozdzielenie informacji o kształceniu od informacji o prawie wykonywania zawodu jest niecelowe i szkodliwe – w zawodach medycznych kształcenie
jest obowiązkiem warunkującym wykonywanie zawodu; ewidencja kształcenia powinna pozostawać w gestii samorządów zawodowych.
43. Ad. art. 31 ust.1: Nazwa systemu winna być pisana z dużej litery („System Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych”).
44. Ad. art. 31 ust. 2 pkt 5: Błędnie przywołano podstawę prawną – w 2004 r ukazał
się tekst jednolity tej ustawy, wobec tego przywołanie winno się odnosić do Dz.U.
z 2004 r., Nr 144, poz. 1529. (Prawidłowe przywołanie podstawy prawnej znajduje
się w art. 52, w którym wprowadza się zmiany do tej ustawy.).
45. Ad. art. 31: Brak ustępu 4 tak jak np. w art. 29.
46. Ad. art. 32: Nie jest jasne dlaczego wymienione zostały tylko 4 spośród 9 systemów dziedzinowych?
nr 10 (202)
40
strona 3
47. Ad. art. 36 ust 2: Przepis nie precyzuje, komu mogą być udostępniane dane z systemów, o których mowa w ust. 1. Może to skutkować brakiem udostępnienia usługobiorcy danych dot. jego zdrowia w sytuacji, gdy działanie to nie narazi usługobiorcy
lub innych osób na utratę zdrowia lub życia. Proponowana modyfikacja: „Jednostkowe
dane osobowe mogą być udostępniane usługodawcom z systemów, o których mowa
w ust. 1,(...)”. Dodanie słowa „usługodawcom” wydaje się być zasadne, ze względu
na kontekst artykułu widoczny w dalszych ustępach, np. w ust. 3.
48. Ad. art. 36 ust. 2 : W celu uniknięcia nadużyć należałoby podać przykładowe wyliczenie „szczególnych okoliczności” używając np. wyrazów „w szczególności”.
49. Ad. art. 40: Nie jest jasne co oznacza „w imieniu” – należy to sformułowanie skreślić.
50. Ad. art. 43: Podobna regulacja istnieje w ustawie o ochronie danych osobowych
(art. 49 ust. 2).
51. Ad. art. 43: Przepis powinien zawierać doprecyzowanie, że chodzi o dane gromadzone w SIM, ponieważ w obecnej – bardzo ogólnej postaci zapis art. 43 może skutkować tym, że usługobiorca nie może nikomu udostępnić swoich danych osobowych
lub swoich jednostkowych danych osobowych.
52. Ad. art. 44: W drugiej linijce po wyrazie „przeznaczeniem” niepotrzebne jest zamknięcie nawiasu, a w przedostatniej linijce należy zmienić końcówkę wyrazu – powinno być „...tę”.
53. Ad. art. 51 pkt 2: Po wyrazach „dodaje się” w wyrazie „ust” opuszczono pierwszą literę.
54. Ad. art. 55 ust. 1 pkt 2: Proponowany art. 23a o świadczeniach zdrowotnych zawiera błąd: umawianie się na wizyty nie występuje „wraz” z monitorowaniem statusu
na liście oczekujących. Termin umówionej wizyty jest jednoznacznie określony i nie
ma potrzeby go monitorować.
55. Ad. art. 56: Wymaga doprecyzowania. W obecnej zbyt ogólnej postaci zabrania
prowadzenia rejestrów medycznych przez wszystkie podmioty, które prowadzą takie wykazy bez podstawy prawnej. Przy tak sformułowanym zapisie żaden podmiot nie może np. stworzyć internetowej wyszukiwarki przychodni czy książki telefonicznej zawierającej wykaz przychodni. Zapis art. 56 niesie za sobą dużo dalej idące konsekwencje – poprzez szeroką definicję umieszczoną w art. 2 pkt. 17:
„rejestr medyczny- (...) zbiór informacji i danych związanych z wykonywaniem
(...) zadań z zakresu ochrony zdrowia”. Taka definicja oznacza, że jakiekolwiek
informacje związane z ochroną zdrowia stanowią z punktu widzenia projektowanej ustawy rejestr medyczny (co znajduje potwierdzenie dalej – np. w art. 17 ust.
1, gdzie zdefiniowany rejestr medyczny, zwany Centralnym Wykazem Usługodawców). Pozostawienie art. 56 w proponowanym kształcie spowoduje również niemożność funkcjonowania wielu pożytecznych przedsięwzięć, np. Systemu Kontroli Recept SKR on-line, który obejmuje 25% aptek w Polsce. Dzięki temu systemowi budżet ochrony zdrowia znacznie oszczędza poprzez zapobieganie realizacji recept sfałszowanych. Pozostawienie art. 56 w proponowanym kształcie spowoduje
również, że ustawa będzie miała wpływ na konkurencyjność wewnętrzną poprzez
wyeliminowanie z rynku komercyjnych projektów telemedycznych, takich jak np.
projekt panaeuropejskiej recepty elektronicznej ePrescript (który jest finansowany
ze środków unijnych i obejmuje swym zakresem prace prowadzone w kilku państwach). Proponowane rozwiązanie – doprecyzowanie zapisów art. 56: „Podmioty prowadzące (...) rejestry medyczne zawierające dane osobowe lub jednostkowe dane osobowe (...).
56. Również omówienie projektowanej ustawy zawiera kilka nieścisłości:
• system nie umożliwi automatycznego dostępu do dokumentów związanych z kontynuacją leczenia (e-skierowanie, e-recepta, e-zlecenie) ze względu na fakt, iż dane
w systemie będą umieszczane z miesięcznym opóźnieniem (brak zapisu o przekazywaniu danych w czasie rzeczywistym za wyjątkiem podsystemu wspomagania ratownictwa medycznego),
• system nie umożliwi rejestrowania się on-line do usługodawców ze względu na opóźnienie transportowe wynoszące jeden miesiąc w przesyłaniu danych do SIM.
Mariusz Janikowski
sekretarz
Konstanty Radziwiłł
prezes
Stanowisko Nr 15/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 14 września 2007 r.
w sprawie szczegółowego trybu i kryteriów
podziału środków pomiędzy centralę i oddziały
wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia
z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń
opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych
Naczelna Rada Lekarska wyraża dezaprobatę wobec trybu prac legislacyjnych nad wyżej
wymienionym projektem a w szczególności pominięcia Naczelnej Rady Lekarskiej jako partnera opiniującego projekt oraz bardzo krótkiego terminu zgłaszania uwag.
Od uchwalenia nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych upłynęło ponad 2 tygodnie i projekt winien być rozesłany do uzgodnień znacznie wcześniej.
Niezależnie od powyższego Naczelna Rada Lekarska stwierdza, że zaproponowany
sposób podziału środków jest bezzasadny. Podstawą powinna być zasada, głoszona zresztą w chwili wprowadzenia w życie ubezpieczeń zdrowotnych, iż „pieniądz idzie za pacjentem”. Po 8 latach obowiązywania nowych zasad finansowania świadczeń zdrowotnych, zasada ta powinna wreszcie być zrealizowana.
Mariusz Janikowski
sekretarz
40 październik 2007
Biuletyn 6/2007
Konstanty Radziwiłł
prezes
www.gazetalekarska.pl
.
Naczelna Rada Lekarska po zapoznaniu się z projektem ustawy w części dotyczącej
zmiany systemu zatrudniania personelu medycznego w Służbie Więziennej uznała dotyczące tej kwestii postanowienie art. 2 ust. 2 pkt 5 za niewystarczające.
Wprawdzie z uzasadnienia projektu wynika zamierzone zastępowanie zatrudnienia lekarzy na podstawie umów o pracę, umowami cywilnoprawnymi, jednakże uzasadnienia
ustaw nie mają znaczenia normatywnego.
Naczelna Rada Lekarska opowiada się za jednoznacznym wprowadzeniem możliwości zatrudniania lekarzy na podstawie umów cywilnoprawnych.
Konstanty Radziwiłł
prezes
Stanowisko 17/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 14 września 2007 r.
w sprawie trybu postępowania okręgowej
rady lekarskiej w celu przekazania prezesowi
sądu okręgowego listy rekomendowanych
kandydatów na lekarzy sądowych *
Naczelna Rada Lekarska, w celu właściwego stosowania art. 5-10 ustawy z dnia 15
czerwca 2007 r. o lekarzu sądowym (Dz. U. Nr 123,poz. 849) rekomenduje okręgowym
radom lekarskim następujący tryb postępowania :
§ 3.
1. Okręgowa rada lekarska po otrzymaniu od prezesa sądu okręgowego wykazu lekarzy, z którymi zawarł umowy o wykonywaniu czynności lekarza sądowego zamieszcza wzmianki w okręgowym rejestrze lekarzy o pełnieniu funkcji lekarza sądowego
przez lekarza, lekarza dentystę.
2. Wniosek lekarza o wpis na listę rekomendowanych kandydatów na lekarza sądowego dołącza się do jego akt osobowych.
* Lekarz sądowy zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy jest uprawniony do wystawiania zaświadczeń
potwierdzających zdolność lub niezdolność do stawiania się na wezwanie lub zawiadomienie
sądu lub organu prowadzącego postępowanie karne stron, ich przedstawicieli ustawowych,
pełnomocników, świadków, oskarżonych, obrońców i innych uczestników postępowania.
Mariusz Janikowski
sekretarz
Konstanty Radziwiłł
prezes
strona 4 Biuletyn 6/2007
NIL – www.nil.org.pl
§ 1.
Okręgowa rada lekarska, po otrzymaniu wniosku prezesa sądu okręgowego o przekazanie listy kandydatów na lekarzy sądowych* zamieszcza na stronie internetowej oraz
w biuletynie informację zawierającą:
1) liczbę lekarzy i lekarzy dentystów z podziałem na specjalności, którzy zgodnie z wystąpieniem prezesa sądu okręgowego powinni wykonywać czynności lekarza sądowego na obszarze działania określonego sądu okręgowego;
2) wykaz powiatów lub dzielnic objętych obszarem działania sądu okręgowego, w których, w odpowiedniej liczbie, lekarze specjaliści będą wykonywać czynności lekarza sądowego ;
§ 2.
1. Okręgowa rada lekarska przekazuje wniosek komisji ds. rejestracji i prawa wykonywania zawodu, która:
1) sprawdza dane zawarte we wniosku;
2) przeprowadza postępowanie – tożsame z postępowaniem związanym z wydaniem
zaświadczenia o nienagannej postawie etycznej – w sprawie ustalenia, czy nie jest
wobec niego prowadzone postępowanie wyjaśniające przez okręgowego rzecznika
odpowiedzialności zawodowej lub przed sądem lekarskim albo o niedostateczne
przygotowanie zawodowe lub w przedmiocie niezdolności do wykonywania zawodu ze względu na stan zdrowia;
3. Na podstawie ustaleń, o których mowa w ust. 2 Komisja ds. rejestracji przedkłada
okręgowej radzie lekarskiej listy kandydatów na lekarzy sądowych, którzy spełniają warunki rekomendacji.
4. Okręgowa rada lekarska w drodze uchwały, w terminie 90 dni od daty otrzymania
wniosku od prezesa sądu okręgowego, przekazuje prezesowi sądu listę kandydatów
wraz z indywidualnymi rekomendacjami, stanowiącą załącznik do uchwały.
ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE INTERNETOWEJ
Mariusz Janikowski
sekretarz
3) wymogi, jakie zgodnie z art. 5 ustawy o lekarzu sądowym powinien spełniać kandydat – członek izby lekarskiej, na lekarza sądowego tj. :
a) posiadać prawo wykonywania zawodu, które nie jest ograniczone ani zawieszone;
b) posiadać pełną zdolność do czynności prawnych;
c) nie być karanym za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe;
d) mieć nieposzlakowaną opinię;
e) uzyskać rekomendację właściwej okręgowej rady lekarskiej;
f) posiadać tytuł specjalisty lub specjalizację pierwszego lub drugiego stopnia;
g) nie być podejrzanym lub oskarżonym w postępowaniu o przestępstwo ścigane z
oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;
h) nie być objętym prowadzonym wobec niego postępowaniem o niedostateczne przygotowanie zawodowe lub w przedmiocie niezdolności do wykonywania zawodu
ze względu na stan zdrowia.
DOKUMENTY NRL I PREZYDIUM
Stanowisko Nr 16/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 14 września 2007r.
w sprawie projektu ustawy o ustanowieniu
„Programu modernizacji Służby Więziennej
w latach 2008-2010”
41
W dziesiątą rocznicę śmierci
Profesor Ryszard Jacek Żochowski
.
17 września br. minęła 10 już rocznica śmierci przedwcześnie, bo zaledwie w wieku 56 lat, zmarłego
ministra zdrowia i opieki społecznej w latach 1993-97, posła na Sejm RP I i II kadencji profesora
Ryszarda Jacka Żochowskiego.
Funkcję tę przyszło Mu pełnić w bardzo trudnym okresie transformacji ustrojowej i przełomowych
reform dla ochrony zdrowia w Polsce, związanych m. in. z ubezpieczeniem zdrowotnym, ustaleniem
zakresu świadczeń gwarantowanych przez państwo ze środków publicznych, wprowadzeniem
instytucji lekarza rodzinnego, Rejestrem Usług Medycznych, usamodzielnieniem zakładów
opieki zdrowotnej, a także przekazywaniem jednostek służby zdrowia samorządom terytorialnym
i zawieraniem kontraktów z wojewodami na ich finansowanie.
Obecnie trudno wyobrazić sobie, że w okresie tych niespełna 4 lat resort zdrowia pod Jego
kierownictwem był zdolny do wypracowania tylu istotnych aktów prawnych i merytorycznych
rozwiązań, które nawet dziś nie straciły swej aktualności, wspominając choćby koszyk świadczeń
zdrowotnych czy RUM.
Nie sposób także pominąć Jego walki o zwiększenie środków finansowych na ochronę zdrowia i podwyżki wynagrodzeń pracowniczych,
w liście skierowanym 26 lipca 1996 r. do ówczesnego premiera Włodzimierza Cimoszewicza pisał: podstawową kwestią jest problem
niedostatecznych nakładów na ochronę zdrowia (...) Sektor ochrony zdrowia nie korzysta z odnotowywanego kolejny rok wzrostu gospodarczego
(…). Odnosił się w nim także do niskich płac personelu medycznego: ci, którzy pracują wyłącznie na jednym etacie zarabiają bardzo mało.
Dla utrzymania właściwego poziomu życia zmuszeni są oni do pracy na kilku etatach, co może powodować pogorszenie jakości ich pracy.
Pracownik medyczny czy to lekarz, czy to pielęgniarka musi zarabiać stosownie do swojego wykształcenia i odpowiedzialności podobnie
jak ma to miejsce w krajach OECD. W końcu przestrzegał: Lekarze są nośnikiem pokoju społecznego i mogą być wykorzystywani w walce
politycznej, zwłaszcza w obecnej sytuacji wywołanej zarówno niezadowoleniem wynikającym z niedofinansowania jednostek ochrony
zdrowia, jak i niskich płac. Stąd nie można dopuścić do strajku w szpitalach (…) Strajk kolejarzy można przeczekać, węgiel importować.
Skutki strajków w ochronie zdrowia jest trudno zrekompensować.
No cóż, nic dodać, nic ująć.
nr 10 (202)
41 październik
2007
www.gazetalekarska.pl
Dziś wspominając Jego postać i dokonania, także poprzez
życzliwą
i żywą pamięć
przyjaciół, kolegów i współpracowników, warto poświęcić
Mu chwilę zadumy.
Andrzej Koronkiewicz