MATERIAŁY PRZETARGOWE

Transkrypt

Powiatowy Zarząd Dróg
w Złotoryi
MATERIAŁY PRZETARGOWE
SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE
Remontu obiektu mostowego przy drodze powiatowej nr 2605D
w km 0+015 w m. Świerzawa uszkodzonego podczas powodzi w 2006r.
SPIS TREŚCI
Nr SST
Nazwa SST
Nr
strony
D-00.00.00 WYMAGANIA OGÓLNE
2 - 15
D-01.01.01 ROBOTY PRZYGOTOWAWCZE ODTWORZENIE I WYZNACZENIE TRASY
I PUNKTÓW WYSOKOŚCIOWYCH
16-19
D-01.02.03 WYBURZENIE OBIEKTÓW BUDOWLANYCH I INśYNIERSKICH
20-22
D-01.02.04 ROZBIÓRKA ELEMENTÓW DRÓG
23-26
D-02.00.01 ROBOTY ZIEMNE. WYMAGANIA OGÓLNE
27-32
D-02.01.01 ROBOTY ZIEMNE - WYKONANIE WYKOPÓW W GRUNTACH
NIESKALISTYCH
33-34
D-04.03.01 OCZYSZCZENIE I SKROPIENIE WARSTW KONSTRUKCYJNYCH
35-38
D-04.04.00 PODBUDOWA Z KRUSZYW.WYMAGANIA OGÓLNE
39-46
D-04.04.04 PODBUDOWA Z KRUSZYWA ŁAMANEGO - TŁUCZNIA KAMIENNEGO 47-53
D-04.04.02 PODBUDOWA Z KRUSZYWA ŁAMANEGO STABILIZOWANEGO
MECHANICZNIE
54-61
D-04.07.01 PODBUDOWA Z BETONU ASFALTOWEGO
62-69
D-05.03.12.12 NAWIERZCHNIA Z ASFALTU TWARDOLANEGO gr.4cm
70-78
D-05.03.05.10 NAWIERZCHNIA Z MIESZANEK MIN.-BIT. W-WA WIĄśĄCA ST. I
79-88
D-05.03.26a ZABEZPIECZENIE GEOSIATKĄ NAWIERZCHNI
ASFALTOWEJ PRZED SPĘKANIAMI ODBITYMI
89-105
D-05.03.13.13 NAWIERZCHNIA Z MIESZ.GRYSOWO-MASTYKSOWEJ (SMA)
106-115
D-06.03.01 ŚCINANIE I UZUPEŁNIANIE POBOCZY
116-119
D-07.05.01 BARIERY OCHRONNE STALOWE
120-131
D-10.02.01 SCHODY
132-137
M-11.01.02, M-11.01.04 WYKOPY Z ZASYPANIEM
138-139
M.22.54.06 WZMOCNIENIE OPASKĄ BETONOWĄ KAMIENNYCH FILARÓW
PRZYCZÓŁKÓW- MURÓW OPOROWYCH
140-144
M-12.01.(01+02) ZBROJENIE BETONU STALĄ KL.A-I i KL.A-II
M-13.01.05 BETON USTROJU NOŚNEGO KLASY B30
W ELEMENTACH GR.<60cm
M-16.01.03 ZASYPKA
M-16.01.03a ODWODNIENIE IZOLACJI POMOSTU OBIEKTU MOSTOWE
M-29.01.01 ODWODNIENIE ZASYPKI
M-20.51.01 WIERCENIE OTWORÓW, OSADZENIE KOTEW
M-20.02.06 ROBOTY DODATKOWE WYKONANIE GRODZY DREWNIANO
ZIEMNEJ
M-20.03.01 NARZUT KAMIENNY w PŁOTKACH
M-20.03.04 POWŁOKI MALARSKIE ELEMENTÓW STALOWYCH
185-191
M-27.02.01 IZOLACJA Z PAPY ZGRZEWALNEJ
M-29.01.01 ODWODNIENIE ZASYPKI
M-30.30.01 ZABEZPIECZENIE ANTYKOROZYJNE POWIERZCHNI
KAMIENNYCH – HYDROFOBIZACJA
145 -148
149-159
160-165
166-174
175-177
178-179
180-181
182-183
192-200
201-203
204-211
2
SZCZEGÓŁOWA SPECYFIKACJA TECHNICZNA
D - M - 00.00.00
WYMAGANIA OGÓLNE
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej (SST) są wymagania ogólne dotyczące wykonania i
odbioru robót drogowych i mostowych.
1.2. Zakres stosowania SST
Szczegółowa specyfikacja techniczna stanowi obowiązującą podstawę opracowania szczegółowej specyfikacji
technicznej stosowanej jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji w ramach:
Remontu obiektu mostowego przy drodze powiatowej nr 2605D w km 0+015 w m.Świerzawa
uszkodzonego podczas powodzi w 2006r.
1.3. Zakres robót objętych SST
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują wymagania ogólne, wspólne dla robót objętych ogólnymi
specyfikacjami technicznymi, wydanymi przez GDDP dla poszczególnych asortymentów robót drogowych i mostowych. W
przypadku braku ogólnych specyfikacji technicznych wydanych przez GDDP dla danego asortymentu robót, ustalenia
dotyczą równieŜ dla SST sporządzanych indywidualnie.
1.4. Określenia podstawowe
UŜyte w SST wymienione poniŜej określenia naleŜy rozumieć w kaŜdym przypadku następująco:
1.4.1. Budowla drogowa - obiekt budowlany, nie będący budynkiem, stanowiący całość techniczno-uŜytkową (droga) albo
jego część stanowiącą odrębny element konstrukcyjny lub technologiczny (obiekt mostowy, korpus ziemny, węzeł).
1.4.2. Chodnik - wyznaczony pas terenu przy jezdni lub odsunięty od jezdni, przeznaczony do ruchu pieszych.
1.4.3. Długość mostu - odległość między zewnętrznymi krawędziami pomostu, a w przypadku mostów łukowych z
nadsypką - odległość w świetle podstaw sklepienia mierzona w osi jezdni drogowej.
1.4.4. Droga - wydzielony pas terenu przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów oraz ruchu pieszych wraz z wszelkimi
urządzeniami technicznymi związanymi z prowadzeniem i zabezpieczeniem ruchu.
1.4.5. Droga tymczasowa (montaŜowa) - droga specjalnie przygotowana, przeznaczona do ruchu pojazdów obsługujących
zadanie budowlane na czas jego wykonania, przewidziana do usunięcia po jego zakończeniu.
1.4.6. Dziennik budowy – zeszyt z ponumerowanymi stronami, opatrzony pieczęcią organu wydającego, wydany zgodnie z
obowiązującymi przepisami, stanowiący urzędowy dokument przebiegu robót budowlanych, słuŜący do notowania zdarzeń i
okoliczności zachodzących w toku wykonywania robót, rejestrowania dokonywanych odbiorów robót, przekazywania
poleceń i innej korespondencji technicznej pomiędzy InŜynierem/ Kierownikiem projektu, Wykonawcą i projektantem.
1.4.7. Estakada - obiekt zbudowany nad przeszkodą terenową dla zapewnienia komunikacji drogowej i ruchu pieszego.
1.4.8. InŜynier/Kierownik projektu – osoba wymieniona w danych kontraktowych (wyznaczona przez Zamawiającego, o
której wyznaczeniu poinformowany jest Wykonawca), odpowiedzialna za nadzorowanie robót i administrowanie
kontraktem.
1.4.9. Jezdnia - część korony drogi przeznaczona do ruchu pojazdów.
1.4.10. Kierownik budowy - osoba wyznaczona przez Wykonawcę, upowaŜniona do kierowania robotami i do
występowania w jego imieniu w sprawach realizacji kontraktu.
1.4.11. Korona drogi - jezdnia (jezdnie) z poboczami lub chodnikami, zatokami, pasami awaryjnego postoju i pasami
dzielącymi jezdnie.
1.4.12. Konstrukcja nawierzchni - układ warstw nawierzchni wraz ze sposobem ich połączenia.
1.4.13. Konstrukcja nośna (przęsło lub przęsła obiektu mostowego) - część obiektu oparta na podporach mostowych,
tworząca ustrój niosący dla przeniesienia ruchu pojazdów lub pieszych.
1.4.14. Korpus drogowy - nasyp lub ta część wykopu, która jest ograniczona koroną drogi i skarpami rowów.
1.4.15. Koryto - element uformowany w korpusie drogowym w celu ułoŜenia w nim konstrukcji nawierzchni.
1.4.16. KsiąŜka obmiarów - akceptowany przez InŜyniera/Kierownika projektu zeszyt z ponumerowanymi stronami, słuŜący
do wpisywania przez Wykonawcę obmiaru dokonywanych robót w formie wyliczeń, szkiców i ew. dodatkowych
załączników. Wpisy w ksiąŜce obmiarów podlegają potwierdzeniu przez InŜyniera/Kierownika projektu.
1.4.17. Laboratorium - drogowe lub inne laboratorium badawcze, zaakceptowane przez Zamawiającego, niezbędne do
przeprowadzenia wszelkich badań i prób związanych z oceną jakości materiałów oraz robót.
3
1.4.18. Materiały - wszelkie tworzywa niezbędne do wykonania robót, zgodne z dokumentacją projektową i specyfikacjami
technicznymi, zaakceptowane przez InŜyniera/ Kierownika projektu.
1.4.19. Most - obiekt zbudowany nad przeszkodą wodną dla zapewnienia komunikacji drogowej i ruchu pieszego.
1.4.20. Nawierzchnia - warstwa lub zespół warstw słuŜących do przejmowania i rozkładania obciąŜeń od ruchu na podłoŜe
gruntowe i zapewniających dogodne warunki dla ruchu.
a) Warstwa ścieralna - górna warstwa nawierzchni poddana bezpośrednio oddziaływaniu ruchu i czynników
atmosferycznych.
b) Warstwa wiąŜąca - warstwa znajdująca się między warstwą ścieralną a podbudową, zapewniająca lepsze rozłoŜenie
napręŜeń w nawierzchni i przekazywanie ich na podbudowę.
c) Warstwa wyrównawcza - warstwa słuŜąca do wyrównania nierówności podbudowy lub profilu istniejącej nawierzchni.
d) Podbudowa - dolna część nawierzchni słuŜąca do przenoszenia obciąŜeń od ruchu na podłoŜe. Podbudowa moŜe składać
się z podbudowy zasadniczej i podbudowy pomocniczej.
e) Podbudowa zasadnicza - górna część podbudowy spełniająca funkcje nośne w konstrukcji nawierzchni. MoŜe ona
składać się z jednej lub dwóch warstw.
f) Podbudowa pomocnicza - dolna część podbudowy spełniająca, obok funkcji nośnych, funkcje zabezpieczenia
nawierzchni przed działaniem wody, mrozu i przenikaniem cząstek podłoŜa. MoŜe zawierać warstwę mrozoochronną,
odsączającą lub odcinającą.
g) Warstwa mrozoochronna - warstwa, której głównym zadaniem jest ochrona nawierzchni przed skutkami działania mrozu.
h) Warstwa odcinająca - warstwa stosowana w celu uniemoŜliwienia przenikania cząstek drobnych gruntu do warstwy
nawierzchni leŜącej powyŜej.
i) Warstwa odsączająca - warstwa słuŜąca do odprowadzenia wody przedostającej się do nawierzchni.
1.4.21. Niweleta - wysokościowe i geometryczne rozwinięcie na płaszczyźnie pionowego przekroju w osi drogi lub obiektu
mostowego.
1.4.22. Obiekt mostowy - most, wiadukt, estakada, tunel, kładka dla pieszych i przepust.
1.4.23. Objazd tymczasowy - droga specjalnie przygotowana i odpowiednio utrzymana do przeprowadzenia ruchu
publicznego na okres budowy.
1.4.24. Odpowiednia (bliska) zgodność - zgodność wykonywanych robót z dopuszczonymi tolerancjami, a jeśli przedział
tolerancji nie został określony - z przeciętnymi tolerancjami, przyjmowanymi zwyczajowo dla danego rodzaju robót
budowlanych.
1.4.25. Pas drogowy - wydzielony liniami granicznymi pas terenu przeznaczony do umieszczania w nim drogi i związanych
z nią urządzeń oraz drzew i krzewów. Pas drogowy moŜe równieŜ obejmować teren przewidziany do rozbudowy drogi i
budowy urządzeń chroniących ludzi i środowisko przed uciąŜliwościami powodowanymi przez ruch na drodze.
1.4.26. Pobocze - część korony drogi przeznaczona do chwilowego postoju pojazdów, umieszczenia urządzeń organizacji i
bezpieczeństwa ruchu oraz do ruchu pieszych, słuŜąca jednocześnie do bocznego oparcia konstrukcji nawierzchni.
1.4.27. PodłoŜe nawierzchni - grunt rodzimy lub nasypowy, leŜący pod nawierzchnią do głębokości przemarzania.
1.4.28. PodłoŜe ulepszone nawierzchni - górna warstwa podłoŜa, leŜąca bezpośrednio pod nawierzchnią, ulepszona w celu
umoŜliwienia przejęcia ruchu budowlanego i właściwego wykonania nawierzchni.
1.4.29. Polecenie InŜyniera/Kierownika projektu - wszelkie polecenia przekazane Wykonawcy przez InŜyniera/Kierownika
projektu, w formie pisemnej, dotyczące sposobu realizacji robót lub innych spraw związanych z prowadzeniem budowy.
1.4.30. Projektant - uprawniona osoba prawna lub fizyczna będąca autorem dokumentacji projektowej.
1.4.31. Przedsięwzięcie budowlane - kompleksowa realizacja nowego połączenia drogowego lub całkowita
modernizacja/przebudowa (zmiana parametrów geometrycznych trasy w planie i przekroju podłuŜnym) istniejącego
połączenia.
1.4.32. Przepust – budowla o przekroju poprzecznym zamkniętym, przeznaczona do przeprowadzenia cieku, szlaku
wędrówek zwierząt dziko Ŝyjących lub urządzeń technicznych przez korpus drogowy.
1.4.33. Przeszkoda naturalna - element środowiska naturalnego, stanowiący utrudnienie w realizacji zadania budowlanego,
na przykład dolina, bagno, rzeka, szlak wędrówek dzikich zwierząt itp.
1.4.34. Przeszkoda sztuczna - dzieło ludzkie, stanowiące utrudnienie w realizacji zadania budowlanego, na przykład droga,
kolej, rurociąg, kanał, ciąg pieszy lub rowerowy itp.
1.4.35. Przetargowa dokumentacja projektowa - część dokumentacji projektowej, która wskazuje lokalizację,
charakterystykę i wymiary obiektu będącego przedmiotem robót.
1.4.36. Przyczółek - skrajna podpora obiektu mostowego. MoŜe składać się z pełnej ściany, słupów lub innych form
konstrukcyjnych, np. skrzyń, komór.
1.4.37. Rekultywacja - roboty mające na celu uporządkowanie i przywrócenie pierwotnych funkcji terenom naruszonym w
czasie realizacji zadania budowlanego.
1.4.38. Rozpiętość teoretyczna - odległość między punktami podparcia (łoŜyskami), przęsła mostowego.
1.4.39. Szerokość całkowita obiektu (mostu / wiaduktu) - odległość między zewnętrznymi krawędziami konstrukcji obiektu,
mierzona w linii prostopadłej do osi podłuŜnej, obejmuje całkowitą szerokość konstrukcyjną ustroju niosącego.
4
1.4.40. Szerokość uŜytkowa obiektu - szerokość jezdni (nawierzchni) przeznaczona dla poszczególnych rodzajów ruchu oraz
szerokość chodników mierzona w świetle poręczy mostowych z wyłączeniem konstrukcji przy jezdni dołem oddzielającej
ruch kołowy od ruchu pieszego.
1.4.41. Ślepy kosztorys - wykaz robót z podaniem ich ilości (przedmiarem) w kolejności technologicznej ich wykonania.
1.4.42. Teren budowy - teren udostępniony przez Zamawiającego dla wykonania na nim robót oraz inne miejsca
wymienione w kontrakcie jako tworzące część terenu budowy.
1.4.43. Tunel - obiekt zagłębiony poniŜej poziomu terenu dla zapewnienia komunikacji drogowej i ruchu pieszego.
1.4.44. Wiadukt - obiekt zbudowany nad linią kolejową lub inną drogą dla bezkolizyjnego zapewnienia komunikacji
drogowej i ruchu pieszego.
1.4.45. Zadanie budowlane - część przedsięwzięcia budowlanego, stanowiąca odrębną całość konstrukcyjną lub
technologiczną, zdolną do samodzielnego pełnienia funkcji techniczno-uŜytkowych. Zadanie moŜe polegać na wykonywaniu
robót związanych z budową, modernizacją/ przebudową, utrzymaniem oraz ochroną budowli drogowej lub jej elementu.
1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót
Wykonawca jest odpowiedzialny za jakość wykonanych robót, bezpieczeństwo wszelkich czynności na terenie
budowy, metody uŜyte przy budowie oraz za ich zgodność z dokumentacją projektową, SST i poleceniami
InŜyniera/Kierownika projektu.
1.5.1. Przekazanie terenu budowy
Zamawiający w terminie określonym w dokumentach kontraktowych przekaŜe Wykonawcy teren budowy wraz ze
wszystkimi wymaganymi uzgodnieniami prawnymi i administracyjnymi, lokalizację i współrzędne punktów głównych trasy
oraz reperów, dziennik budowy oraz dwa egzemplarze dokumentacji projektowej i dwa komplety SST.
Na Wykonawcy spoczywa odpowiedzialność za ochronę przekazanych mu punktów pomiarowych do chwili
odbioru ostatecznego robót. Uszkodzone lub zniszczone znaki geodezyjne Wykonawca odtworzy i utrwali na własny koszt.
1.5.2. Dokumentacja projektowa
Dokumentacja projektowa będzie zawierać rysunki, obliczenia i dokumenty, zgodne z wykazem podanym w
szczegółowych warunkach umowy, uwzględniającym podział na dokumentację projektową:
− Zamawiającego; wykaz pozycji, które stanowią przetargową dokumentację projektową oraz projektową dokumentację
wykonawczą (techniczną) i zostaną przekazane Wykonawcy,
− Wykonawcy; wykaz zawierający spis dokumentacji projektowej, którą Wykonawca opracuje w ramach ceny
kontraktowej.
1.5.3. Zgodność robót z dokumentacją projektową i SST
Dokumentacja projektowa, SST i wszystkie dodatkowe dokumenty przekazane Wykonawcy przez
InŜyniera/Kierownika projektu stanowią część umowy, a wymagania określone w choćby jednym z nich są obowiązujące dla
Wykonawcy tak jakby zawarte były w całej dokumentacji.
W przypadku rozbieŜności w ustaleniach poszczególnych dokumentów obowiązuje kolejność ich waŜności
wymieniona w „Kontraktowych warunkach ogólnych” („Ogólnych warunkach umowy”).
Wykonawca nie moŜe wykorzystywać błędów lub opuszczeń w dokumentach kontraktowych, a o ich wykryciu
winien natychmiast powiadomić InŜyniera/Kierownika projektu, który podejmie decyzję o wprowadzeniu odpowiednich
zmian i poprawek.
W przypadku rozbieŜności, wymiary podane na piśmie są waŜniejsze od wymiarów określonych na podstawie
odczytu ze skali rysunku.
Wszystkie wykonane roboty i dostarczone materiały będą zgodne z dokumentacją projektową i SST.
Dane określone w dokumentacji projektowej i w SST będą uwaŜane za wartości docelowe, od których dopuszczalne
są odchylenia w ramach określonego przedziału tolerancji. Cechy materiałów i elementów budowli muszą wykazywać
zgodność z określonymi wymaganiami, a rozrzuty tych cech nie mogą przekraczać dopuszczalnego przedziału tolerancji.
W przypadku, gdy materiały lub roboty nie będą w pełni zgodne z dokumentacją projektową lub SST i wpłynie to
na niezadowalającą jakość elementu budowli, to takie materiały zostaną zastąpione innymi, a elementy budowli rozebrane i
wykonane ponownie na koszt Wykonawcy.
1.5.4. Zabezpieczenie terenu budowy
a) Roboty modernizacyjne/ przebudowa i remontowe („pod ruchem”)
Wykonawca jest zobowiązany do utrzymania ruchu publicznego oraz utrzymania istniejących obiektów (jezdnie,
ścieŜki rowerowe, ciągi piesze, znaki drogowe, bariery ochronne, urządzenia odwodnienia itp.) na terenie budowy, w okresie
trwania realizacji kontraktu, aŜ do zakończenia i odbioru ostatecznego robót.
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca przedstawi InŜynierowi/Kierownikowi projektu do zatwierdzenia,
uzgodniony z odpowiednim zarządem drogi i organem zarządzającym ruchem, projekt organizacji ruchu i zabezpieczenia
robót w okresie trwania budowy. W zaleŜności od potrzeb i postępu robót projekt organizacji ruchu powinien być na bieŜąco
aktualizowany przez Wykonawcę. KaŜda zmiana, w stosunku do zatwierdzonego projektu organizacji ruchu, wymaga
kaŜdorazowo ponownego zatwierdzenia projektu.
5
W czasie wykonywania robót Wykonawca dostarczy, zainstaluje i będzie obsługiwał wszystkie tymczasowe
urządzenia zabezpieczające takie jak: zapory, światła ostrzegawcze, sygnały, itp., zapewniając w ten sposób bezpieczeństwo
pojazdów i pieszych.
Wykonawca zapewni stałe warunki widoczności w dzień i w nocy tych zapór i znaków, dla których jest to
nieodzowne ze względów bezpieczeństwa.
Wszystkie znaki, zapory i inne urządzenia zabezpieczające będą akceptowane przez InŜyniera/Kierownika projektu.
Fakt przystąpienia do robót Wykonawca obwieści publicznie przed ich rozpoczęciem w sposób uzgodniony z
InŜynierem/Kierownikiem projektu oraz przez umieszczenie, w miejscach i ilościach określonych przez
InŜyniera/Kierownika projektu, tablic informacyjnych, których treść będzie zatwierdzona przez InŜyniera/Kierownika
projektu. Tablice informacyjne będą utrzymywane przez Wykonawcę w dobrym stanie przez cały okres realizacji robót.
Koszt zabezpieczenia terenu budowy nie podlega odrębnej zapłacie i przyjmuje się, Ŝe jest włączony w cenę
kontraktową.
b) Roboty o charakterze inwestycyjnym
Wykonawca jest zobowiązany do zabezpieczenia terenu budowy w okresie trwania realizacji kontraktu aŜ do
zakończenia i odbioru ostatecznego robót.
Wykonawca dostarczy, zainstaluje i będzie utrzymywać tymczasowe urządzenia zabezpieczające, w tym:
ogrodzenia, poręcze, oświetlenie, sygnały i znaki ostrzegawcze oraz wszelkie inne środki niezbędne do ochrony robót,
wygody społeczności i innych.
W miejscach przylegających do dróg otwartych dla ruchu, Wykonawca ogrodzi lub wyraźnie oznakuje teren
budowy, w sposób uzgodniony z InŜynierem/Kierownikiem projektu.
Wjazdy i wyjazdy z terenu budowy przeznaczone dla pojazdów i maszyn pracujących przy realizacji robót,
Wykonawca odpowiednio oznakuje w sposób uzgodniony z InŜynierem/Kierownikiem projektu.
Fakt przystąpienia do robót Wykonawca obwieści publicznie przed ich rozpoczęciem w sposób uzgodniony z
InŜynierem/Kierownikiem projektu oraz przez umieszczenie, w miejscach i ilościach określonych przez
InŜyniera/Kierownika projektu, tablic informacyjnych, których treść będzie zatwierdzona przez InŜyniera/Kierownika
projektu. Tablice informacyjne będą utrzymywane przez Wykonawcę w dobrym stanie przez cały okres realizacji robót.
Koszt zabezpieczenia terenu budowy nie podlega odrębnej zapłacie i przyjmuje się, Ŝe jest włączony w cenę
kontraktową.
1.5.5. Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót
Wykonawca ma obowiązek znać i stosować w czasie prowadzenia robót wszelkie przepisy dotyczące ochrony
środowiska naturalnego.
W okresie trwania budowy i wykańczania robót Wykonawca będzie:
a) utrzymywać teren budowy i wykopy w stanie bez wody stojącej,
b) podejmować wszelkie uzasadnione kroki mające na celu stosowanie się do przepisów i norm dotyczących ochrony
środowiska na terenie i wokół terenu budowy oraz będzie unikać uszkodzeń lub uciąŜliwości dla osób lub dóbr
publicznych i innych, a wynikających z nadmiernego hałasu, wibracji, zanieczyszczenia lub innych przyczyn powstałych
w następstwie jego sposobu działania.
Stosując się do tych wymagań będzie miał szczególny wzgląd na:
1) lokalizację baz, warsztatów, magazynów, składowisk, ukopów i dróg dojazdowych,
2) środki ostroŜności i zabezpieczenia przed:
a) zanieczyszczeniem zbiorników i cieków wodnych pyłami lub substancjami toksycznymi,
b) zanieczyszczeniem powietrza pyłami i gazami,
c) moŜliwością powstania poŜaru.
1.5.6. Ochrona przeciwpoŜarowa
Wykonawca będzie przestrzegać przepisy ochrony przeciwpoŜarowej.
Wykonawca będzie utrzymywać, wymagany na podstawie odpowiednich przepisów sprawny sprzęt
przeciwpoŜarowy, na terenie baz produkcyjnych, w pomieszczeniach biurowych, mieszkalnych, magazynach oraz w
maszynach i pojazdach.
Materiały łatwopalne będą składowane w sposób zgodny z odpowiednimi przepisami i zabezpieczone przed
dostępem osób trzecich.
Wykonawca będzie odpowiedzialny za wszelkie straty spowodowane poŜarem wywołanym jako rezultat realizacji
robót albo przez personel Wykonawcy.
1.5.7. Materiały szkodliwe dla otoczenia
Materiały, które w sposób trwały są szkodliwe dla otoczenia, nie będą dopuszczone do uŜycia.
Nie dopuszcza się uŜycia materiałów wywołujących szkodliwe promieniowanie o stęŜeniu większym od
dopuszczalnego, określonego odpowiednimi przepisami.
Wszelkie materiały odpadowe uŜyte do robót będą miały aprobatę techniczną wydaną przez uprawnioną jednostkę,
jednoznacznie określającą brak szkodliwego oddziaływania tych materiałów na środowisko.
Materiały, które są szkodliwe dla otoczenia tylko w czasie robót, a po zakończeniu robót ich szkodliwość zanika
(np. materiały pylaste) mogą być uŜyte pod warunkiem przestrzegania wymagań technologicznych wbudowania. JeŜeli
wymagają tego odpowiednie przepisy Wykonawca powinien otrzymać zgodę na uŜycie tych materiałów od właściwych
organów administracji państwowej.
6
JeŜeli Wykonawca uŜył materiałów szkodliwych dla otoczenia zgodnie ze specyfikacjami, a ich uŜycie
spowodowało jakiekolwiek zagroŜenie środowiska, to konsekwencje tego poniesie Zamawiający.
1.5.8. Ochrona własności publicznej i prywatnej
Wykonawca odpowiada za ochronę instalacji na powierzchni ziemi i za urządzenia podziemne, takie jak rurociągi,
kable itp. oraz uzyska od odpowiednich władz będących właścicielami tych urządzeń potwierdzenie informacji
dostarczonych mu przez Zamawiającego w ramach planu ich lokalizacji. Wykonawca zapewni właściwe oznaczenie i
zabezpieczenie przed uszkodzeniem tych instalacji i urządzeń w czasie trwania budowy.
Wykonawca zobowiązany jest umieścić w swoim harmonogramie rezerwę czasową dla wszelkiego rodzaju robót,
które mają być wykonane w zakresie przełoŜenia instalacji i urządzeń podziemnych na terenie budowy i powiadomić
InŜyniera/Kierownika projektu i władze lokalne o zamiarze rozpoczęcia robót. O fakcie przypadkowego uszkodzenia tych
instalacji Wykonawca bezzwłocznie powiadomi InŜyniera/Kierownika projektu i zainteresowane władze oraz będzie z nimi
współpracował dostarczając wszelkiej pomocy potrzebnej przy dokonywaniu napraw. Wykonawca będzie odpowiadać za
wszelkie spowodowane przez jego działania uszkodzenia instalacji na powierzchni ziemi i urządzeń podziemnych
wykazanych w dokumentach dostarczonych mu przez Zamawiającego.
JeŜeli teren budowy przylega do terenów z zabudową mieszkaniową, Wykonawca będzie realizować roboty w
sposób powodujący minimalne niedogodności dla mieszkańców. Wykonawca odpowiada za wszelkie uszkodzenia
zabudowy mieszkaniowej w sąsiedztwie budowy, spowodowane jego działalnością.
InŜynier/Kierownik projektu będzie na bieŜąco informowany o wszystkich umowach zawartych pomiędzy
Wykonawcą a właścicielami nieruchomości i dotyczących korzystania z własności i dróg wewnętrznych. JednakŜe, ani
InŜynier/Kierownik projektu ani Zamawiający nie będzie ingerował w takie porozumienia, o ile nie będą one sprzeczne z
postanowieniami zawartymi w warunkach umowy.
1.5.9. Ograniczenie obciąŜeń osi pojazdów
Wykonawca będzie stosować się do ustawowych ograniczeń nacisków osi na drogach publicznych przy transporcie
materiałów i wyposaŜenia na i z terenu robót. Wykonawca uzyska wszelkie niezbędne zezwolenia i uzgodnienia od
właściwych władz co do przewozu nietypowych wagowo ładunków (ponadnormatywnych) i o kaŜdym takim przewozie
będzie powiadamiał InŜyniera/Kierownika projektu. InŜynier/Kierownik projektu moŜe polecić, aby pojazdy nie spełniające
tych warunków zostały usunięte z terenu budowy. Pojazdy powodujące nadmierne obciąŜenie osiowe nie będą dopuszczone
na świeŜo ukończony fragment budowy w obrębie terenu budowy i Wykonawca będzie odpowiadał za naprawę wszelkich
robót w ten sposób uszkodzonych, zgodnie z poleceniami InŜyniera/Kierownika projektu.
1.5.10. Bezpieczeństwo i higiena pracy
Podczas realizacji robót Wykonawca będzie przestrzegać przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.
W szczególności Wykonawca ma obowiązek zadbać, aby personel nie wykonywał pracy w warunkach
niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia oraz nie spełniających odpowiednich wymagań sanitarnych.
Wykonawca zapewni i będzie utrzymywał wszelkie urządzenia zabezpieczające, socjalne oraz sprzęt i odpowiednią
odzieŜ dla ochrony Ŝycia i zdrowia osób zatrudnionych na budowie oraz dla zapewnienia bezpieczeństwa publicznego.
Uznaje się, Ŝe wszelkie koszty związane z wypełnieniem wymagań określonych powyŜej nie podlegają odrębnej
zapłacie i są uwzględnione w cenie kontraktowej.
1.5.11. Ochrona i utrzymanie robót
Wykonawca będzie odpowiadał za ochronę robót i za wszelkie materiały i urządzenia uŜywane do robót od daty
rozpoczęcia do daty wydania potwierdzenia zakończenia robót przez InŜyniera/Kierownika projektu.
Wykonawca będzie utrzymywać roboty do czasu odbioru ostatecznego. Utrzymanie powinno być prowadzone w
taki sposób, aby budowla drogowa lub jej elementy były w zadowalającym stanie przez cały czas, do momentu odbioru
ostatecznego.
Jeśli Wykonawca w jakimkolwiek czasie zaniedba utrzymanie, to na polecenie InŜyniera/Kierownika projektu
powinien rozpocząć roboty utrzymaniowe nie później niŜ w 24 godziny po otrzymaniu tego polecenia.
1.5.12. Stosowanie się do prawa i innych przepisów
Wykonawca zobowiązany jest znać wszystkie zarządzenia wydane przez władze centralne i miejscowe oraz inne
przepisy, regulaminy i wytyczne, które są w jakikolwiek sposób związane z wykonywanymi robotami i będzie w pełni
odpowiedzialny za przestrzeganie tych postanowień podczas prowadzenia robót.
Wykonawca będzie przestrzegać praw patentowych i będzie w pełni odpowiedzialny za wypełnienie wszelkich
wymagań prawnych odnośnie znaków firmowych, nazw lub innych chronionych praw w odniesieniu do sprzętu, materiałów
lub urządzeń uŜytych lub związanych z wykonywaniem robót i w sposób ciągły będzie informować InŜyniera/Kierownika
projektu o swoich działaniach, przedstawiając kopie zezwoleń i inne odnośne dokumenty. Wszelkie straty, koszty
postępowania, obciąŜenia i wydatki wynikłe z lub związane z naruszeniem jakichkolwiek praw patentowych pokryje
Wykonawca, z wyjątkiem przypadków, kiedy takie naruszenie wyniknie z wykonania projektu lub specyfikacji dostarczonej
przez InŜyniera/Kierownika projektu.
1.5.13. RównowaŜność norm i zbiorów przepisów prawnych
Gdziekolwiek w dokumentach kontraktowych powołane są konkretne normy i przepisy, które spełniać mają
materiały, sprzęt i inne towary oraz wykonane i zbadane roboty, będą obowiązywać postanowienia najnowszego wydania lub
7
poprawionego wydania powołanych norm i przepisów o ile w warunkach kontraktu nie postanowiono inaczej. W przypadku
gdy powołane normy i przepisy są państwowe lub odnoszą się do konkretnego kraju lub regionu, mogą być równieŜ
stosowane inne odpowiednie normy zapewniające równy lub wyŜszy poziom wykonania niŜ powołane normy lub przepisy,
pod warunkiem ich sprawdzenia i pisemnego zatwierdzenia przez InŜyniera/Kierownika projektu. RóŜnice pomiędzy
powołanymi normami a ich proponowanymi zamiennikami muszą być dokładnie opisane przez Wykonawcę i przedłoŜone
InŜynierowi/Kierownikowi projektu do zatwierdzenia.
1.5.14. Wykopaliska
Wszelkie wykopaliska, monety, przedmioty wartościowe, budowle oraz inne pozostałości o znaczeniu
geologicznym lub archeologicznym odkryte na terenie budowy będą uwaŜane za własność Zamawiającego. Wykonawca
zobowiązany jest powiadomić InŜyniera/Kierownika projektu i postępować zgodnie z jego poleceniami. JeŜeli w wyniku
tych poleceń Wykonawca poniesie koszty i/lub wystąpią opóźnienia w robotach, InŜynier/ Kierownik projektu po
uzgodnieniu z Zamawiającym i Wykonawcą ustali wydłuŜenie czasu wykonania robót i/lub wysokość kwoty, o którą naleŜy
zwiększyć cenę kontraktową.
1.6. Zaplecze Zamawiającego (o ile warunki kontraktu przewidują realizację)
Wykonawca zobowiązany jest zabezpieczyć Zamawiającemu, pomieszczenia biurowe, sprzęt, transport oraz inne
urządzenia towarzyszące, zgodnie z wymaganiami podanymi w D-M-00.00.01 „Zaplecze Zamawiającego”.
2. MATERIAŁY
2.1. Źródła uzyskania materiałów
Co najmniej na trzy tygodnie przed zaplanowanym wykorzystaniem jakichkolwiek materiałów przeznaczonych do
robót, Wykonawca przedstawi InŜynierowi/Kierownikowi projektu do zatwierdzenia, szczegółowe informacje dotyczące
proponowanego źródła wytwarzania, zamawiania lub wydobywania tych materiałów jak równieŜ odpowiednie świadectwa
badań laboratoryjnych oraz próbki materiałów.
Zatwierdzenie partii materiałów z danego źródła nie oznacza automatycznie, Ŝe wszelkie materiały z danego źródła
uzyskają zatwierdzenie.
Wykonawca zobowiązany jest do prowadzenia badań w celu wykazania, Ŝe materiały uzyskane z dopuszczonego
źródła w sposób ciągły spełniają wymagania SST w czasie realizacji robót.
2.2. Pozyskiwanie materiałów miejscowych
Wykonawca odpowiada za uzyskanie pozwoleń od właścicieli i odnośnych władz na pozyskanie materiałów ze
źródeł miejscowych włączając w to źródła wskazane przez Zamawiającego i jest zobowiązany dostarczyć
InŜynierowi/Kierownikowi projektu wymagane dokumenty przed rozpoczęciem eksploatacji źródła.
Wykonawca przedstawi InŜynierowi/Kierownikowi projektu do zatwierdzenia dokumentację zawierającą raporty z
badań terenowych i laboratoryjnych oraz proponowaną przez siebie metodę wydobycia i selekcji, uwzględniając aktualne
decyzje o eksploatacji, organów administracji państwowej i samorządowej.
Wykonawca ponosi odpowiedzialność za spełnienie wymagań ilościowych i jakościowych materiałów
pochodzących ze źródeł miejscowych.
Wykonawca ponosi wszystkie koszty, z tytułu wydobycia materiałów, dzierŜawy i inne jakie okaŜą się potrzebne w
związku z dostarczeniem materiałów do robót.
Humus i nadkład czasowo zdjęte z terenu wykopów, dokopów i miejsc pozyskania materiałów miejscowych będą
formowane w hałdy i wykorzystane przy zasypce i rekultywacji terenu po ukończeniu robót.
Wszystkie odpowiednie materiały pozyskane z wykopów na terenie budowy lub z innych miejsc wskazanych w
dokumentach umowy będą wykorzystane do robót lub odwiezione na odkład odpowiednio do wymagań umowy lub wskazań
Wykonawca nie będzie prowadzić Ŝadnych wykopów w obrębie terenu budowy poza tymi, które zostały
wyszczególnione w dokumentach umowy, chyba, Ŝe uzyska na to pisemną zgodę InŜyniera/Kierownika projektu.
Eksploatacja źródeł materiałów będzie zgodna z wszelkimi regulacjami prawnymi obowiązującymi na danym
obszarze.
2.3. Materiały nie odpowiadające wymaganiom
Materiały nie odpowiadające wymaganiom zostaną przez Wykonawcę wywiezione z terenu budowy i złoŜone w
miejscu wskazanym przez InŜyniera/Kierownika projektu. Jeśli InŜynier/Kierownik projektu zezwoli Wykonawcy na uŜycie
tych materiałów do innych robót, niŜ te dla których zostały zakupione, to koszt tych materiałów zostanie odpowiednio
przewartościowany (skorygowany) przez InŜyniera/Kierownika projektu.
KaŜdy rodzaj robót, w którym znajdują się nie zbadane i nie zaakceptowane materiały, Wykonawca wykonuje na
własne ryzyko, licząc się z jego nieprzyjęciem, usunięciem i niezapłaceniem
2.4. Wariantowe stosowanie materiałów
Jeśli dokumentacja projektowa lub SST przewidują moŜliwość wariantowego zastosowania rodzaju materiału w
wykonywanych robotach, Wykonawca powiadomi InŜyniera/Kierownika projektu o swoim zamiarze co najmniej 3 tygodnie
przed uŜyciem tego materiału, albo w okresie dłuŜszym, jeśli będzie to potrzebne z uwagi na wykonanie badań wymaganych
8
przez InŜyniera/Kierownika projektu. Wybrany i zaakceptowany rodzaj materiału nie moŜe być później zmieniany bez zgody
2.5. Przechowywanie i składowanie materiałów
Wykonawca zapewni, aby tymczasowo składowane materiały, do czasu gdy będą one uŜyte do robót, były
zabezpieczone przed zanieczyszczeniami, zachowały swoją jakość i właściwości i były dostępne do kontroli przez
Miejsca czasowego składowania materiałów będą zlokalizowane w obrębie terenu budowy w miejscach
uzgodnionych z InŜynierem/Kierownikiem projektu lub poza terenem budowy w miejscach zorganizowanych przez
Wykonawcę i zaakceptowanych przez InŜyniera/Kierownika projektu.
2.6. Inspekcja wytwórni materiałów
Wytwórnie materiałów mogą być okresowo kontrolowane przez InŜyniera/ Kierownika projektu w celu sprawdzenia
zgodności stosowanych metod produkcji z wymaganiami. Próbki materiałów mogą być pobierane w celu sprawdzenia ich
właściwości. Wyniki tych kontroli będą stanowić podstawę do akceptacji określonej partii materiałów pod względem
jakości.
W przypadku, gdy InŜynier/Kierownik projektu będzie przeprowadzał inspekcję wytwórni, muszą być spełnione
następujące warunki:
a) InŜynier/Kierownik projektu będzie miał zapewnioną współpracę i pomoc Wykonawcy oraz producenta materiałów w
czasie przeprowadzania inspekcji,
b) InŜynier/Kierownik projektu będzie miał wolny dostęp, w dowolnym czasie, do tych części wytwórni, gdzie odbywa się
produkcja materiałów przeznaczonych do realizacji robót,
c) JeŜeli produkcja odbywa się w miejscu nie naleŜącym do Wykonawcy, Wykonawca uzyska dla InŜyniera/Kierownika
projektu zezwolenie dla przeprowadzenia inspekcji i badań w tych miejscach.
3. SPRZĘT
Wykonawca jest zobowiązany do uŜywania jedynie takiego sprzętu, który nie spowoduje niekorzystnego wpływu na
jakość wykonywanych robót. Sprzęt uŜywany do robót powinien być zgodny z ofertą Wykonawcy i powinien odpowiadać
pod względem typów i ilości wskazaniom zawartym w SST, PZJ lub projekcie organizacji robót, zaakceptowanym przez
InŜyniera/Kierownika projektu; w przypadku braku ustaleń w wymienionych wyŜej dokumentach, sprzęt powinien być
uzgodniony i zaakceptowany przez InŜyniera/Kierownika projektu.
Liczba i wydajność sprzętu powinny gwarantować przeprowadzenie robót, zgodnie z zasadami określonymi w
dokumentacji projektowej, SST i wskazaniach InŜyniera/ Kierownika projektu.
Sprzęt będący własnością Wykonawcy lub wynajęty do wykonania robót ma być utrzymywany w dobrym stanie i
gotowości do pracy. Powinien być zgodny z normami ochrony środowiska i przepisami dotyczącymi jego uŜytkowania.
Wykonawca dostarczy InŜynierowi/Kierownikowi projektu kopie dokumentów potwierdzających dopuszczenie
sprzętu do uŜytkowania i badań okresowych, tam gdzie jest to wymagane przepisami.
Wykonawca będzie konserwować sprzęt jak równieŜ naprawiać lub wymieniać sprzęt niesprawny.
JeŜeli dokumentacja projektowa lub SST przewidują moŜliwość wariantowego uŜycia sprzętu przy wykonywanych
robotach, Wykonawca powiadomi InŜyniera/ Kierownika projektu o swoim zamiarze wyboru i uzyska jego akceptację przed
uŜyciem sprzętu. Wybrany sprzęt, po akceptacji InŜyniera/Kierownika projektu, nie moŜe być później zmieniany bez jego
zgody.
Jakikolwiek sprzęt, maszyny, urządzenia i narzędzia nie gwarantujące zachowania warunków umowy, zostaną przez
InŜyniera/Kierownika projektu zdyskwalifikowane i nie dopuszczone do robót.
4. TRANSPORT
Wykonawca jest zobowiązany do stosowania jedynie takich środków transportu, które nie wpłyną niekorzystnie na
jakość wykonywanych robót i właściwości przewoŜonych materiałów.
Liczba środków transportu powinna zapewniać prowadzenie robót zgodnie z zasadami określonymi w dokumentacji
projektowej, SST i wskazaniach InŜyniera/ Kierownika projektu, w terminie przewidzianym umową.
Przy ruchu na drogach publicznych pojazdy będą spełniać wymagania dotyczące przepisów ruchu drogowego w
odniesieniu do dopuszczalnych nacisków na oś i innych parametrów technicznych. Środki transportu nie spełniające tych
warunków mogą być dopuszczone przez InŜyniera/Kierownika projektu, pod warunkiem przywrócenia stanu pierwotnego
uŜytkowanych odcinków dróg na koszt Wykonawcy.
Wykonawca będzie usuwać na bieŜąco, na własny koszt, wszelkie zanieczyszczenia, uszkodzenia spowodowane
jego pojazdami na drogach publicznych oraz dojazdach do terenu budowy.
5. WYKONANIE ROBÓT
Wykonawca jest odpowiedzialny za prowadzenie robót zgodnie z warunkami umowy oraz za jakość zastosowanych
materiałów i wykonywanych robót, za ich zgodność z dokumentacją projektową, wymaganiami SST, PZJ, projektem
organizacji robót opracowanym przez Wykonawcę oraz poleceniami InŜyniera/Kierownika projektu.
Wykonawca jest odpowiedzialny za stosowane metody wykonywania robót.
9
Wykonawca jest odpowiedzialny za dokładne wytyczenie w planie i wyznaczenie wysokości wszystkich elementów
robót zgodnie z wymiarami i rzędnymi określonymi w dokumentacji projektowej lub przekazanymi na piśmie przez
Błędy popełnione przez Wykonawcę w wytyczeniu i wyznaczaniu robót zostaną, usunięte przez Wykonawcę na
własny koszt, z wyjątkiem, kiedy dany błąd okaŜe się skutkiem błędu zawartego w danych dostarczonych Wykonawcy na
piśmie przez InŜyniera/ Kierownika projektu.
Sprawdzenie wytyczenia robót lub wyznaczenia wysokości przez InŜyniera/ Kierownika projektu nie zwalnia
Wykonawcy od odpowiedzialności za ich dokładność.
Decyzje InŜyniera/Kierownika projektu dotyczące akceptacji lub odrzucenia materiałów i elementów robót będą
oparte na wymaganiach określonych w dokumentach umowy, dokumentacji projektowej i w SST, a takŜe w normach i
wytycznych. Przy podejmowaniu decyzji InŜynier/Kierownik projektu uwzględni wyniki badań materiałów i robót, rozrzuty
normalnie występujące przy produkcji i przy badaniach materiałów, doświadczenia z przeszłości, wyniki badań naukowych
oraz inne czynniki wpływające na rozwaŜaną kwestię.
Polecenia InŜyniera/Kierownika projektu powinny być wykonywane przez Wykonawcę w czasie określonym przez
InŜyniera/Kierownika projektu, pod groźbą zatrzymania robót. Skutki finansowe z tego tytułu poniesie Wykonawca.
6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT
6.1. Program zapewnienia jakości
Wykonawca jest zobowiązany opracować i przedstawić do akceptacji InŜyniera/ Kierownika projektu program
zapewnienia jakości. W programie zapewnienia jakości Wykonawca powinien określić, zamierzony sposób wykonywania
robót, moŜliwości techniczne, kadrowe i plan organizacji robót gwarantujący wykonanie robót zgodnie z dokumentacją
projektową, SST oraz ustaleniami.
Program zapewnienia jakości powinien zawierać:
a) część ogólną opisującą:
− organizację wykonania robót, w tym terminy i sposób prowadzenia robót,
− organizację ruchu na budowie wraz z oznakowaniem robót,
− sposób zapewnienia bhp.,
− wykaz zespołów roboczych, ich kwalifikacje i przygotowanie praktyczne,
− wykaz osób odpowiedzialnych za jakość i terminowość wykonania poszczególnych elementów robót,
− system (sposób i procedurę) proponowanej kontroli i sterowania jakością wykonywanych robót,
− wyposaŜenie w sprzęt i urządzenia do pomiarów i kontroli (opis laboratorium własnego lub laboratorium,
któremu Wykonawca zamierza zlecić prowadzenie badań),
− sposób oraz formę gromadzenia wyników badań laboratoryjnych, zapis pomiarów, nastaw mechanizmów
sterujących, a takŜe wyciąganych wniosków i zastosowanych korekt w procesie technologicznym, proponowany
sposób i formę przekazywania tych informacji InŜynierowi/Kierownikowi projektu;
b) część szczegółową opisującą dla kaŜdego asortymentu robót:
− wykaz maszyn i urządzeń stosowanych na budowie z ich parametrami technicznymi oraz wyposaŜeniem w
mechanizmy do sterowania i urządzenia pomiarowo-kontrolne,
− rodzaje i ilość środków transportu oraz urządzeń do magazynowania i załadunku materiałów, spoiw, lepiszczy,
kruszyw itp.,
− sposób zabezpieczenia i ochrony ładunków przed utratą ich właściwości w czasie transportu,
− sposób i procedurę pomiarów i badań (rodzaj i częstotliwość, pobieranie próbek, legalizacja i sprawdzanie
urządzeń, itp.) prowadzonych podczas dostaw materiałów, wytwarzania mieszanek i wykonywania
poszczególnych elementów robót,
− sposób postępowania z materiałami i robotami nie odpowiadającymi wymaganiom.
6.2. Zasady kontroli jakości robót
Celem kontroli robót będzie takie sterowanie ich przygotowaniem i wykonaniem, aby osiągnąć załoŜoną jakość
robót.
Wykonawca jest odpowiedzialny za pełną kontrolę robót i jakości materiałów. Wykonawca zapewni odpowiedni
system kontroli, włączając personel, laboratorium, sprzęt, zaopatrzenie i wszystkie urządzenia niezbędne do pobierania
próbek i badań materiałów oraz robót.
Przed zatwierdzeniem systemu kontroli InŜynier/Kierownik projektu moŜe zaŜądać od Wykonawcy
przeprowadzenia badań w celu zademonstrowania, Ŝe poziom ich wykonywania jest zadowalający.
Wykonawca będzie przeprowadzać pomiary i badania materiałów oraz robót z częstotliwością zapewniającą
stwierdzenie, Ŝe roboty wykonano zgodnie z wymaganiami zawartymi w dokumentacji projektowej i SST
Minimalne wymagania co do zakresu badań i ich częstotliwość są określone w SST, normach i wytycznych. W
przypadku, gdy nie zostały one tam określone, InŜynier/ Kierownik projektu ustali jaki zakres kontroli jest konieczny, aby
zapewnić wykonanie robót zgodnie z umową.
Wykonawca dostarczy InŜynierowi/Kierownikowi projektu świadectwa, Ŝe wszystkie stosowane urządzenia i sprzęt
badawczy posiadają waŜną legalizację, zostały prawidłowo wykalibrowane i odpowiadają wymaganiom norm określających
procedury badań.
10
InŜynier/Kierownik projektu będzie mieć nieograniczony dostęp do pomieszczeń laboratoryjnych, w celu ich
inspekcji.
InŜynier/Kierownik projektu będzie przekazywać Wykonawcy pisemne informacje o jakichkolwiek
niedociągnięciach dotyczących urządzeń laboratoryjnych, sprzętu, zaopatrzenia laboratorium, pracy personelu lub metod
badawczych. JeŜeli niedociągnięcia te będą tak powaŜne, Ŝe mogą wpłynąć ujemnie na wyniki badań, InŜynier/Kierownik
projektu natychmiast wstrzyma uŜycie do robót badanych materiałów i dopuści je do uŜycia dopiero wtedy, gdy
niedociągnięcia w pracy laboratorium Wykonawcy zostaną usunięte i stwierdzona zostanie odpowiednia jakość tych
materiałów.
Wszystkie koszty związane z organizowaniem i prowadzeniem badań materiałów ponosi Wykonawca.
6.3. Pobieranie próbek
Próbki będą pobierane losowo. Zaleca się stosowanie statystycznych metod pobierania próbek, opartych na
zasadzie, Ŝe wszystkie jednostkowe elementy produkcji mogą być z jednakowym prawdopodobieństwem wytypowane do
badań.
InŜynier/Kierownik projektu będzie mieć zapewnioną moŜliwość udziału w
pobieraniu próbek.
Pojemniki do pobierania próbek będą dostarczone przez Wykonawcę i zatwierdzone przez InŜyniera/Kierownika
projektu. Próbki dostarczone przez Wykonawcę do badań wykonywanych przez InŜyniera/Kierownik projektu będą
odpowiednio opisane i oznakowane, w sposób zaakceptowany przez InŜyniera/Kierownika projektu.
Na zlecenie InŜyniera/Kierownika projektu Wykonawca będzie przeprowadzać dodatkowe badania tych materiałów,
które budzą wątpliwości co do jakości, o ile kwestionowane materiały nie zostaną przez Wykonawcę usunięte lub ulepszone
z własnej woli. Koszty tych dodatkowych badań pokrywa Wykonawca tylko w przypadku stwierdzenia usterek; w
przeciwnym przypadku koszty te pokrywa Zamawiający.
6.4. Badania i pomiary
Wszystkie badania i pomiary będą przeprowadzone zgodnie z wymaganiami norm. W przypadku, gdy normy nie
obejmują jakiegokolwiek badania wymaganego w SST, stosować moŜna wytyczne krajowe, albo inne procedury,
zaakceptowane przez InŜyniera/ Kierownika projektu.
Przed przystąpieniem do pomiarów lub badań, Wykonawca powiadomi InŜyniera/ Kierownika projektu o rodzaju,
miejscu i terminie pomiaru lub badania. Po wykonaniu pomiaru lub badania, Wykonawca przedstawi na piśmie ich wyniki
do akceptacji InŜyniera/ Kierownika projektu.
6.5. Raporty z badań
Wykonawca będzie przekazywać InŜynierowi/Kierownikowi projektu kopie raportów z wynikami badań jak
najszybciej, nie później jednak niŜ w terminie określonym w programie zapewnienia jakości.
Wyniki badań (kopie) będą przekazywane InŜynierowi/Kierownikowi projektu na formularzach według
dostarczonego przez niego wzoru lub innych, przez niego zaaprobowanych.
6.6. Badania prowadzone przez InŜyniera/Kierownika projektu
InŜynier/Kierownik projektu jest uprawniony do dokonywania kontroli, pobierania próbek i badania materiałów w
miejscu ich wytwarzania/pozyskiwania, a Wykonawca i producent materiałów powinien udzielić mu niezbędnej pomocy.
InŜynier/Kierownik projektu, dokonując weryfikacji systemu kontroli robót prowadzonego przez Wykonawcę,
poprzez między innymi swoje badania, będzie oceniać zgodność materiałów i robót z wymaganiami SST na podstawie
wyników własnych badań kontrolnych jak i wyników badań dostarczonych przez Wykonawcę.
InŜynier/Kierownik projektu powinien pobierać próbki materiałów i prowadzić badania niezaleŜnie od Wykonawcy,
na swój koszt. JeŜeli wyniki tych badań wykaŜą, Ŝe raporty Wykonawcy są niewiarygodne, to InŜynier/Kierownik projektu
oprze się wyłącznie na własnych badaniach przy ocenie zgodności materiałów i robót z dokumentacją projektową i SST.
MoŜe równieŜ zlecić, sam lub poprzez Wykonawcę, przeprowadzenie powtórnych lub dodatkowych badań niezaleŜnemu
laboratorium. W takim przypadku całkowite koszty powtórnych lub dodatkowych badań i pobierania próbek poniesione
zostaną przez Wykonawcę.
6.7. Certyfikaty i deklaracje
InŜynier/Kierownik projektu moŜe dopuścić do uŜycia tylko te materiały, które posiadają:
1. certyfikat na znak bezpieczeństwa wykazujący, Ŝe zapewniono zgodność z kryteriami technicznymi określonymi na
podstawie Polskich Norm, aprobat technicznych oraz właściwych przepisów i dokumentów technicznych,
2. deklarację zgodności lub certyfikat zgodności z:
− Polską Normą lub
− aprobatą techniczną, w przypadku wyrobów, dla których nie ustanowiono Polskiej Normy, jeŜeli nie są objęte
certyfikacją określoną w pkt 1
i które spełniają wymogi SST.
W przypadku materiałów, dla których ww. dokumenty są wymagane przez SST, kaŜda partia dostarczona do robót
będzie posiadać te dokumenty, określające w sposób jednoznaczny jej cechy.
11
Produkty przemysłowe muszą posiadać ww. dokumenty wydane przez producenta, a w razie potrzeby poparte
wynikami badań wykonanych przez niego. Kopie wyników tych badań będą dostarczone przez Wykonawcę
InŜynierowi/Kierownikowi projektu.
Jakiekolwiek materiały, które nie spełniają tych wymagań będą odrzucone.
6.8. Dokumenty budowy
(1) Dziennik budowy
Dziennik budowy jest wymaganym dokumentem prawnym obowiązującym Zamawiającego i Wykonawcę w
okresie od przekazania Wykonawcy terenu budowy do końca okresu gwarancyjnego. Odpowiedzialność za prowadzenie
dziennika budowy zgodnie z obowiązującymi przepisami [2] spoczywa na Wykonawcy.
Zapisy w dzienniku budowy będą dokonywane na bieŜąco i będą dotyczyć przebiegu robót, stanu bezpieczeństwa
ludzi i mienia oraz technicznej i gospodarczej strony budowy.
KaŜdy zapis w dzienniku budowy będzie opatrzony datą jego dokonania, podpisem osoby, która dokonała zapisu, z
podaniem jej imienia i nazwiska oraz stanowiska słuŜbowego. Zapisy będą czytelne, dokonane trwałą techniką, w porządku
chronologicznym, bezpośrednio jeden pod drugim, bez przerw.
Załączone do dziennika budowy protokoły i inne dokumenty będą oznaczone kolejnym numerem załącznika i
opatrzone datą i podpisem Wykonawcy i InŜyniera/ Kierownika projektu.
Do dziennika budowy naleŜy wpisywać w szczególności:
− datę przekazania Wykonawcy terenu budowy,
− datę przekazania przez Zamawiającego dokumentacji projektowej,
− datę uzgodnienia przez InŜyniera/Kierownika projektu programu zapewnienia jakości i harmonogramów robót,
− terminy rozpoczęcia i zakończenia poszczególnych elementów robót,
− przebieg robót, trudności i przeszkody w ich prowadzeniu, okresy i przyczyny przerw w robotach,
− uwagi i polecenia InŜyniera/Kierownika projektu,
− daty zarządzenia wstrzymania robót, z podaniem powodu,
− zgłoszenia i daty odbiorów robót zanikających i ulegających zakryciu, częściowych
i ostatecznych odbiorów
robót,
− wyjaśnienia, uwagi i propozycje Wykonawcy,
− stan pogody i temperaturę powietrza w okresie wykonywania robót podlegających ograniczeniom lub wymaganiom
szczególnym w związku z warunkami klimatycznymi,
− zgodność rzeczywistych warunków geotechnicznych z ich opisem w dokumentacji projektowej,
− dane dotyczące czynności geodezyjnych (pomiarowych) dokonywanych przed i w trakcie wykonywania robót,
− dane dotyczące sposobu wykonywania zabezpieczenia robót,
− dane dotyczące jakości materiałów, pobierania próbek oraz wyniki przeprowadzonych badań z podaniem, kto je
przeprowadzał,
− wyniki prób poszczególnych elementów budowli z podaniem, kto je przeprowadzał,
− inne istotne informacje o przebiegu robót.
Propozycje, uwagi i wyjaśnienia Wykonawcy, wpisane do dziennika budowy będą przedłoŜone
InŜynierowi/Kierownikowi projektu do ustosunkowania się.
Decyzje InŜyniera/Kierownika projektu wpisane do dziennika budowy Wykonawca podpisuje z zaznaczeniem ich
przyjęcia lub zajęciem stanowiska.
Wpis projektanta do dziennika budowy obliguje InŜyniera/Kierownika projektu do ustosunkowania się. Projektant
nie jest jednak stroną umowy i nie ma uprawnień do wydawania poleceń Wykonawcy robót.
(2) KsiąŜka obmiarów
KsiąŜka obmiarów stanowi dokument pozwalający na rozliczenie faktycznego postępu kaŜdego z elementów robót.
Obmiary wykonanych robót przeprowadza się w sposób ciągły w jednostkach przyjętych w kosztorysie i wpisuje do ksiąŜki
obmiarów.
(3) Dokumenty laboratoryjne
Dzienniki laboratoryjne, deklaracje zgodności lub certyfikaty zgodności materiałów, orzeczenia o jakości
materiałów, recepty robocze i kontrolne wyniki badań Wykonawcy będą gromadzone w formie uzgodnionej w programie
zapewnienia jakości. Dokumenty te stanowią załączniki do odbioru robót. Winny być udostępnione na kaŜde Ŝyczenie
(4) Pozostałe dokumenty budowy
a)
b)
c)
d)
e)
Do dokumentów budowy zalicza się, oprócz wymienionych w punktach (1) - (3) następujące dokumenty:
pozwolenie na realizację zadania budowlanego,
protokoły przekazania terenu budowy,
umowy cywilno-prawne z osobami trzecimi i inne umowy cywilno-prawne,
protokoły odbioru robót,
protokoły z narad i ustaleń,
12
f) korespondencję na budowie.
(5) Przechowywanie dokumentów budowy
Dokumenty budowy będą przechowywane na terenie budowy w miejscu odpowiednio zabezpieczonym.
Zaginięcie któregokolwiek z dokumentów budowy spowoduje jego natychmiastowe odtworzenie w formie
przewidzianej prawem.
Wszelkie dokumenty budowy będą zawsze dostępne dla InŜyniera/Kierownika projektu i przedstawiane do wglądu
na Ŝyczenie Zamawiającego.
7. OBMIAR ROBÓT
7.1. Ogólne zasady obmiaru robót
Obmiar robót będzie określać faktyczny zakres wykonywanych robót zgodnie z dokumentacją projektową i SST, w
jednostkach ustalonych w kosztorysie.
Obmiaru robót dokonuje Wykonawca po pisemnym powiadomieniu InŜyniera/ Kierownika projektu o zakresie
obmierzanych robót i terminie obmiaru, co najmniej na 3 dni przed tym terminem.
Wyniki obmiaru będą wpisane do ksiąŜki obmiarów.
Jakikolwiek błąd lub przeoczenie (opuszczenie) w ilościach podanych w ślepym kosztorysie lub gdzie indziej w
SST nie zwalnia Wykonawcy od obowiązku ukończenia wszystkich robót. Błędne dane zostaną poprawione wg instrukcji
InŜyniera/Kierownika projektu na piśmie.
Obmiar gotowych robót będzie przeprowadzony z częstością wymaganą do celu miesięcznej płatności na rzecz
Wykonawcy lub w innym czasie określonym w umowie lub oczekiwanym przez Wykonawcę i InŜyniera/Kierownika
projektu.
7.2. Zasady określania ilości robót i materiałów
Długości i odległości pomiędzy wyszczególnionymi punktami skrajnymi będą obmierzone poziomo wzdłuŜ linii
osiowej.
Jeśli SST właściwe dla danych robót nie wymagają tego inaczej, objętości będą wyliczone w m3 jako długość
pomnoŜona przez średni przekrój.
Ilości, które mają być obmierzone wagowo, będą waŜone w tonach lub kilogramach zgodnie z wymaganiami SST.
7.3. Urządzenia i sprzęt pomiarowy
Wszystkie urządzenia i sprzęt pomiarowy, stosowany w czasie obmiaru robót będą zaakceptowane przez
Urządzenia i sprzęt pomiarowy zostaną dostarczone przez Wykonawcę. JeŜeli urządzenia te lub sprzęt wymagają
badań atestujących to Wykonawca będzie posiadać waŜne świadectwa legalizacji.
Wszystkie urządzenia pomiarowe będą przez Wykonawcę utrzymywane w dobrym stanie, w całym okresie trwania
robót.
7.4. Wagi i zasady waŜenia
Wykonawca dostarczy i zainstaluje urządzenia wagowe odpowiadające odnośnym wymaganiom SST Będzie
utrzymywać to wyposaŜenie zapewniając w sposób ciągły zachowanie dokładności wg norm zatwierdzonych przez
7.5. Czas przeprowadzenia obmiaru
Obmiary będą przeprowadzone przed częściowym lub ostatecznym odbiorem odcinków robót, a takŜe w przypadku
występowania dłuŜszej przerwy w robotach.
Obmiar robót zanikających przeprowadza się w czasie ich wykonywania.
Obmiar robót podlegających zakryciu przeprowadza się przed ich zakryciem.
Roboty pomiarowe do obmiaru oraz nieodzowne obliczenia będą wykonane w sposób zrozumiały i jednoznaczny.
Wymiary skomplikowanych powierzchni lub objętości będą uzupełnione odpowiednimi szkicami umieszczonymi
na karcie ksiąŜki obmiarów. W razie braku miejsca szkice mogą być dołączone w formie oddzielnego załącznika do ksiąŜki
obmiarów, którego wzór zostanie uzgodniony z InŜynierem/Kierownikiem projektu.
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Rodzaje odbiorów robót
a)
b)
c)
d)
W zaleŜności od ustaleń odpowiednich SST, roboty podlegają następującym etapom odbioru:
odbiorowi robót zanikających i ulegających zakryciu,
odbiorowi częściowemu,
odbiorowi ostatecznemu,
odbiorowi pogwarancyjnemu.
13
8.2. Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu
Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu polega na finalnej ocenie ilości i jakości wykonywanych robót,
które w dalszym procesie realizacji ulegną zakryciu.
Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu będzie dokonany w czasie umoŜliwiającym wykonanie
ewentualnych korekt i poprawek bez hamowania ogólnego postępu robót.
Odbioru robót dokonuje InŜynier/Kierownik projektu.
Gotowość danej części robót do odbioru zgłasza Wykonawca wpisem do dziennika budowy i jednoczesnym
powiadomieniem InŜyniera/Kierownika projektu. Odbiór będzie przeprowadzony niezwłocznie, nie później jednak niŜ w
ciągu 3 dni od daty zgłoszenia wpisem do dziennika budowy i powiadomienia o tym fakcie InŜyniera/Kierownika projektu.
Jakość i ilość robót ulegających zakryciu ocenia InŜynier/Kierownik projektu na podstawie dokumentów
zawierających komplet wyników badań laboratoryjnych i w oparciu o przeprowadzone pomiary, w konfrontacji z
dokumentacją projektową, SST i uprzednimi ustaleniami.
8.3. Odbiór częściowy
Odbiór częściowy polega na ocenie ilości i jakości wykonanych części robót. Odbioru częściowego robót dokonuje
się wg zasad jak przy odbiorze ostatecznym robót. Odbioru robót dokonuje InŜynier/Kierownik projektu.
8.4. Odbiór ostateczny robót
8.4.1. Zasady odbioru ostatecznego robót
Odbiór ostateczny polega na finalnej ocenie rzeczywistego wykonania robót w odniesieniu do ich ilości, jakości i
wartości.
Całkowite zakończenie robót oraz gotowość do odbioru ostatecznego będzie stwierdzona przez Wykonawcę wpisem
do dziennika budowy z bezzwłocznym powiadomieniem na piśmie o tym fakcie InŜyniera/Kierownika projektu.
Odbiór ostateczny robót nastąpi w terminie ustalonym w dokumentach umowy, licząc od dnia potwierdzenia przez
InŜyniera/Kierownika projektu zakończenia robót i przyjęcia dokumentów, o których mowa w punkcie 8.4.2.
Odbioru ostatecznego robót dokona komisja wyznaczona przez Zamawiającego w obecności InŜyniera/Kierownika
projektu i Wykonawcy. Komisja odbierająca roboty dokona ich oceny jakościowej na podstawie przedłoŜonych
dokumentów, wyników badań i pomiarów, ocenie wizualnej oraz zgodności wykonania robót z dokumentacją projektową i
SST.
W toku odbioru ostatecznego robót komisja zapozna się z realizacją ustaleń przyjętych w trakcie odbiorów robót
zanikających i ulegających zakryciu, zwłaszcza w zakresie wykonania robót uzupełniających i robót poprawkowych.
W przypadkach niewykonania wyznaczonych robót poprawkowych lub robót uzupełniających w warstwie ścieralnej
lub robotach wykończeniowych, komisja przerwie swoje czynności i ustali nowy termin odbioru ostatecznego.
W przypadku stwierdzenia przez komisję, Ŝe jakość wykonywanych robót w poszczególnych asortymentach
nieznacznie odbiega od wymaganej dokumentacją projektową i SST z uwzględnieniem tolerancji i nie ma większego
wpływu na cechy eksploatacyjne obiektu i bezpieczeństwo ruchu, komisja dokona potrąceń, oceniając pomniejszoną wartość
wykonywanych robót w stosunku do wymagań przyjętych w dokumentach umowy.
8.4.2. Dokumenty do odbioru ostatecznego
Podstawowym dokumentem do dokonania odbioru ostatecznego robót jest protokół odbioru ostatecznego robót
sporządzony wg wzoru ustalonego przez Zamawiającego.
Do odbioru ostatecznego Wykonawca jest zobowiązany przygotować następujące dokumenty:
1. dokumentację projektową podstawową z naniesionymi zmianami oraz dodatkową, jeśli została sporządzona w trakcie
realizacji umowy,
2. szczegółowe specyfikacje techniczne (podstawowe z dokumentów umowy i ew. uzupełniające lub zamienne),
3. recepty i ustalenia technologiczne,
4. dzienniki budowy i ksiąŜki obmiarów (oryginały),
5. wyniki pomiarów kontrolnych oraz badań i oznaczeń laboratoryjnych, zgodne z SST i ew. PZJ,
6. deklaracje zgodności lub certyfikaty zgodności wbudowanych materiałów zgodnie z SST i ew. PZJ,
7. opinię technologiczną sporządzoną na podstawie wszystkich wyników badań i pomiarów załączonych do dokumentów
odbioru, wykonanych zgodnie z SST i PZJ,
8. rysunki (dokumentacje) na wykonanie robót towarzyszących (np. na przełoŜenie linii telefonicznej, energetycznej,
gazowej, oświetlenia itp.) oraz protokoły odbioru i przekazania tych robót właścicielom urządzeń,
9. geodezyjną inwentaryzację powykonawczą robót i sieci uzbrojenia terenu,
10. kopię mapy zasadniczej powstałej w wyniku geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej.
W przypadku, gdy wg komisji, roboty pod względem przygotowania dokumentacyjnego nie będą gotowe do
odbioru ostatecznego, komisja w porozumieniu z Wykonawcą wyznaczy ponowny termin odbioru ostatecznego robót.
Wszystkie zarządzone przez komisję roboty poprawkowe lub uzupełniające będą zestawione wg wzoru ustalonego
przez Zamawiającego.
Termin wykonania robót poprawkowych i robót uzupełniających wyznaczy komisja.
14
8.5. Odbiór pogwarancyjny
Odbiór pogwarancyjny polega na ocenie wykonanych robót związanych z usunięciem wad stwierdzonych przy
odbiorze ostatecznym i zaistniałych w okresie gwarancyjnym.
Odbiór pogwarancyjny będzie dokonany na podstawie oceny wizualnej obiektu z uwzględnieniem zasad opisanych
w punkcie 8.4 „Odbiór ostateczny robót”.
9. PODSTAWA PŁATNOŚCI
9.1. Ustalenia ogólne
Podstawą płatności jest cena jednostkowa skalkulowana przez Wykonawcę za jednostkę obmiarową ustaloną dla
danej pozycji kosztorysu.
Dla pozycji kosztorysowych wycenionych ryczałtowo podstawą płatności jest wartość (kwota) podana przez
Wykonawcę w danej pozycji kosztorysu.
Cena jednostkowa lub kwota ryczałtowa pozycji kosztorysowej będzie uwzględniać wszystkie czynności,
wymagania i badania składające się na jej wykonanie, określone dla tej roboty w SST i w dokumentacji projektowej.
Ceny jednostkowe lub kwoty ryczałtowe robót będą obejmować:
− robociznę bezpośrednią wraz z towarzyszącymi kosztami,
− wartość zuŜytych materiałów wraz z kosztami zakupu, magazynowania, ewentualnych ubytków i transportu na teren
budowy,
− wartość pracy sprzętu wraz z towarzyszącymi kosztami,
− koszty pośrednie, zysk kalkulacyjny i ryzyko,
− podatki obliczone zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Do cen jednostkowych nie naleŜy wliczać podatku VAT.
9.2. Warunki umowy i wymagania ogólne D-M-00.00.00
Koszt dostosowania się do wymagań warunków umowy i wymagań ogólnych zawartych w D-M-00.00.00 obejmuje
wszystkie warunki określone w ww. dokumentach, a nie wyszczególnione w kosztorysie.
9.3. Objazdy, przejazdy i organizacja ruchu
Koszt wybudowania objazdów/przejazdów i organizacji ruchu obejmuje:
(a) opracowanie oraz uzgodnienie z InŜynierem/Kierownikiem projektu i odpowiednimi instytucjami projektu organizacji
ruchu na czas trwania budowy, wraz z dostarczeniem kopii projektu InŜynierowi/Kierownikowi projektu i
wprowadzaniem dalszych zmian i uzgodnień wynikających z postępu robót,
(b) ustawienie tymczasowego oznakowania i oświetlenia zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa ruchu,
(c) opłaty/dzierŜawy terenu,
(d) przygotowanie terenu,
(e) konstrukcję tymczasowej nawierzchni, ramp, chodników, krawęŜników, barier, oznakowań i drenaŜu,
(f) tymczasową przebudowę urządzeń obcych.
Koszt utrzymania objazdów/przejazdów i organizacji ruchu obejmuje:
(a) oczyszczanie, przestawienie, przykrycie i usunięcie tymczasowych oznakowań pionowych, poziomych, barier i świateł,
(b) utrzymanie płynności ruchu publicznego.
Koszt likwidacji objazdów/przejazdów i organizacji ruchu obejmuje:
(a) usunięcie wbudowanych materiałów i oznakowania,
(b) doprowadzenie terenu do stanu pierwotnego.
10. PRZEPISY ZWIĄZANE
1. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414 z późniejszymi zmianami).
2. Zarządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 listopada 2001 r. w sprawie dziennika budowy, montaŜu i rozbiórki oraz
tablicy informacyjnej (Dz. U. Nr 138, poz. 1555).
3. Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60 z późniejszymi zmianami).
15
D - 01.01.01
ROBOTY PRZYGOTOWAWCZE
Odtworzenie i wyznaczenie trasy i punktów wysokościowych
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej (SST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru
robót związanych z odtworzeniem trasy drogowej i jej punktów wysokościowych na obiektach mostowych wyznaczonych
do remontu.
Szczegółowa specyfikacja techniczna (SST) stanowi obowiązującą podstawę stosowaną
jako dokument przetargowy i kontraktowy w ramach
Remontu obiektu mostowego przy drodze powiatowej nr 2605D w km 0+015 w m. Świerzawa
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z wszystkimi
czynnościami umoŜliwiającymi i mającymi na celu odtworzenie w terenie przebiegu trasy drogowej oraz połoŜenia obiektów
inŜynierskich.
1.3.1. Odtworzenie trasy i punktów wysokościowych
a)
b)
c)
d)
e)
W zakres robót pomiarowych, związanych z odtworzeniem trasy i punktów wysokościowych wchodzą:
sprawdzenie wyznaczenia sytuacyjnego i wysokościowego punktów głównych osi trasy i punktów wysokościowych,
uzupełnienie osi trasy dodatkowymi punktami (wyznaczenie osi),
wyznaczenie dodatkowych punktów wysokościowych (reperów roboczych),
wyznaczenie przekrojów poprzecznych,
zastabilizowanie punktów w sposób trwały, ochrona ich przed zniszczeniem oraz oznakowanie w sposób ułatwiający
odszukanie i ewentualne odtworzenie.
1.3.2. Wyznaczenie obiektów mostowych
Wyznaczenie obiektów mostowych obejmuje sprawdzenie wyznaczenia osi obiektu i punktów wysokościowych,
zastabilizowanie ich w sposób trwały, ochronę ich przed zniszczeniem, oznakowanie w sposób ułatwiający odszukanie i
ewentualne odtworzenie oraz wyznaczenie usytuowania obiektu (kontur, podpory, punkty).
1.4.1. Punkty główne trasy - punkty załamania osi trasy, punkty kierunkowe oraz początkowy i końcowy punkt trasy.
1.4.2. Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami i z definicjami
podanymi w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt.1.4.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 1.5.
2. MATERIAŁY
2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w SST D-M-00.00.00
„Wymagania ogólne” pkt. 2.
2.2. Rodzaje materiałów
Do utrwalenia punktów głównych trasy naleŜy stosować pale drewniane z gwoździem lub prętem stalowym, słupki
betonowe albo rury metalowe o długości około 0,50 metra.
Pale drewniane umieszczone poza granicą robót ziemnych, w sąsiedztwie punktów załamania trasy, powinny mieć
średnicę od 0,15 do 0,20 m i długość od 1,5 do 1,7 m.
Do stabilizacji pozostałych punktów naleŜy stosować paliki drewniane średnicy od 0,05 do 0,08 m i długości około
0,30 m, a dla punktów utrwalanych w istniejącej nawierzchni bolce stalowe średnicy 5 mm i długości od 0,04 do 0,05 m.
„Świadki” powinny mieć długość około 0,50 m i przekrój prostokątny.
16
3. SPRZĘT
3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 3.
3.2. Sprzęt pomiarowy
Do odtworzenia sytuacyjnego trasy i punktów wysokościowych naleŜy stosować następujący sprzęt:
teodolity lub tachimetry,
niwelatory,
dalmierze,
tyczki,
łaty,
taśmy stalowe, szpilki.
Sprzęt stosowany do odtworzenia trasy drogowej i jej punktów wysokościowych powinien gwarantować uzyskanie
wymaganej dokładności pomiaru.
−
−
−
−
−
−
4. TRANSPORT
4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 4.
4.2. Transport sprzętu i materiałów
Sprzęt i materiały do odtworzenia trasy moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Ogólne zasady wykonania robót
Ogólne zasady wykonania robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 5.
5.2. Zasady wykonywania prac pomiarowych
Prace pomiarowe powinny być wykonane zgodnie z obowiązującymi Instrukcjami GUGiK (od 1 do 7).
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien przejąć od Zamawiającego dane zawierające lokalizację i
współrzędne punktów głównych trasy oraz reperów.
W oparciu o materiały dostarczone przez Zamawiającego, Wykonawca powinien przeprowadzić obliczenia i
pomiary geodezyjne niezbędne do szczegółowego wytyczenia robót.
Prace pomiarowe powinny być wykonane przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje i uprawnienia.
Wykonawca powinien natychmiast poinformować InŜyniera o wszelkich błędach wykrytych w wytyczeniu punktów
głównych trasy i (lub) reperów roboczych. Błędy te powinny być usunięte na koszt Zamawiającego.
Wykonawca powinien sprawdzić czy rzędne terenu określone w dokumentacji projektowej są zgodne z
rzeczywistymi rzędnymi terenu. JeŜeli Wykonawca stwierdzi, Ŝe rzeczywiste rzędne terenu istotnie róŜnią się od rzędnych
określonych w dokumentacji projektowej, to powinien powiadomić o tym InŜyniera. Ukształtowanie terenu w takim rejonie
nie powinno być zmieniane przed podjęciem odpowiedniej decyzji przez InŜyniera. Wszystkie roboty dodatkowe,
wynikające z róŜnic rzędnych terenu podanych w dokumentacji projektowej i rzędnych rzeczywistych, akceptowane przez
InŜyniera, zostaną wykonane na koszt Zamawiającego. Zaniechanie powiadomienia InŜyniera oznacza, Ŝe roboty dodatkowe
w takim przypadku obciąŜą Wykonawcę.
Wszystkie roboty, które bazują na pomiarach Wykonawcy, nie mogą być rozpoczęte przed zaakceptowaniem
wyników pomiarów przez InŜyniera.
Punkty wierzchołkowe, punkty główne trasy i punkty pośrednie osi trasy muszą być zaopatrzone w oznaczenia
określające w sposób wyraźny i jednoznaczny charakterystykę i połoŜenie tych punktów. Forma i wzór tych oznaczeń
powinny być zaakceptowane przez InŜyniera.
Wykonawca jest odpowiedzialny za ochronę wszystkich punktów pomiarowych i ich oznaczeń w czasie trwania
robót. JeŜeli znaki pomiarowe przekazane przez Zamawiającego zostaną zniszczone przez Wykonawcę świadomie lub
wskutek zaniedbania, a ich odtworzenie jest konieczne do dalszego prowadzenia robót, to zostaną one odtworzone na koszt
Wykonawcy.
Wszystkie pozostałe prace pomiarowe konieczne dla prawidłowej realizacji robót naleŜą do obowiązków
Wykonawcy.
5.3. Sprawdzenie wyznaczenia punktów głównych osi trasy i punktów
wysokościowych
Punkty wierzchołkowe trasy i inne punkty główne powinny być zastabilizowane w sposób trwały, przy uŜyciu pali
drewnianych lub słupków betonowych, a takŜe dowiązane do punktów pomocniczych, połoŜonych poza granicą robót
ziemnych. Maksymalna odległość pomiędzy punktami głównymi na odcinkach prostych nie moŜe przekraczać
500 m.
Zamawiający powinien załoŜyć robocze punkty wysokościowe (repery robocze) wzdłuŜ osi trasy drogowej, a takŜe
przy kaŜdym obiekcie inŜynierskim.
17
Maksymalna odległość między reperami roboczymi wzdłuŜ trasy drogowej w terenie płaskim powinna wynosić 500
metrów, natomiast w terenie falistym i górskim powinna być odpowiednio zmniejszona, zaleŜnie od jego konfiguracji.
Repery robocze naleŜy załoŜyć poza granicami robót związanych z wykonaniem trasy drogowej i obiektów
towarzyszących. Jako repery robocze moŜna wykorzystać punkty stałe na stabilnych, istniejących budowlach wzdłuŜ trasy
drogowej. O ile brak takich punktów, repery robocze naleŜy załoŜyć w postaci słupków betonowych lub grubych
kształtowników stalowych, osadzonych w gruncie w sposób wykluczający osiadanie, zaakceptowany przez InŜyniera.
Rzędne reperów roboczych naleŜy określać z taką dokładnością, aby średni błąd niwelacji po wyrównaniu był
mniejszy od 4 mm/km, stosując niwelację podwójną w nawiązaniu do reperów państwowych.
Repery robocze powinny być wyposaŜone w dodatkowe oznaczenia, zawierające wyraźne i jednoznaczne określenie
nazwy reperu i jego rzędnej.
5.4. Odtworzenie osi trasy
Tyczenie osi trasy naleŜy wykonać w oparciu o dokumentację projektową oraz inne dane geodezyjne przekazane
przez Zamawiającego, przy wykorzystaniu sieci poligonizacji państwowej albo innej osnowy geodezyjnej, określonej w
dokumentacji projektowej.
Oś trasy powinna być wyznaczona w punktach głównych i w punktach pośrednich w odległości zaleŜnej od
charakterystyki terenu i ukształtowania trasy, lecz nie rzadziej niŜ co 50 metrów.
Dopuszczalne odchylenie sytuacyjne wytyczonej osi trasy w stosunku do dokumentacji projektowej nie moŜe być
większe niŜ 3 cm dla autostrad i dróg ekspresowych lub 5 cm dla pozostałych dróg. Rzędne niwelety punktów osi trasy
naleŜy wyznaczyć z dokładnością do 1 cm w stosunku do rzędnych niwelety określonych w dokumentacji projektowej.
Do utrwalenia osi trasy w terenie naleŜy uŜyć materiałów wymienionych w pkt 2.2.
Usunięcie pali z osi trasy jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy Wykonawca robót zastąpi je odpowiednimi palami
po obu stronach osi, umieszczonych poza granicą robót.
5.5. Wyznaczenie przekrojów poprzecznych
Wyznaczenie przekrojów poprzecznych obejmuje wyznaczenie krawędzi nasypów i wykopów na powierzchni
terenu (określenie granicy robót), zgodnie z dokumentacją projektową oraz w miejscach wymagających uzupełnienia dla
poprawnego przeprowadzenia robót i w miejscach zaakceptowanych przez InŜyniera.
Do wyznaczania krawędzi nasypów i wykopów naleŜy stosować dobrze widoczne paliki lub wiechy. Wiechy naleŜy
stosować w przypadku nasypów o wysokości przekraczającej 1 metr oraz wykopów głębszych niŜ 1 metr. Odległość między
palikami lub wiechami naleŜy dostosować do ukształtowania terenu oraz geometrii trasy drogowej. Odległość ta co najmniej
powinna odpowiadać odstępowi kolejnych przekrojów poprzecznych.
Profilowanie przekrojów poprzecznych musi umoŜliwiać wykonanie nasypów i wykopów o kształcie zgodnym z
dokumentacją projektową.
5.6. Wyznaczenie połoŜenia obiektów mostowych
Dla kaŜdego z obiektów mostowych naleŜy wyznaczyć jego połoŜenie w terenie poprzez:
a) wytyczenie osi obiektu,
b) wytyczenie punktów określających usytuowanie (kontur) obiektu, w szczególności przyczółków i filarów mostów i
wiaduktów.
W przypadku mostów i wiaduktów dokumentacja projektowa powinna zawierać opis odpowiedniej osnowy
realizacyjnej do wytyczenia tych obiektów.
PołoŜenie obiektu w planie naleŜy określić z dokładnością określoną w punkcie 5.4.
6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 6.
6.2. Kontrola jakości prac pomiarowych
Kontrolę jakości prac pomiarowych związanych z odtworzeniem trasy i punktów wysokościowych naleŜy
prowadzić według ogólnych zasad określonych w instrukcjach i wytycznych GUGiK (1,2,3,4,5,6,7) zgodnie z wymaganiami
podanymi w pkt. 5.4.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 7.
7.2. Jednostka obmiarowa
Jednostką obmiarową jest km (kilometr) odtworzonej trasy w terenie.
Obmiar robót związanych z wyznaczeniem obiektów jest częścią obmiaru robót mostowych.
18
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Ogólne zasady odbioru robót
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 8.
8.2. Sposób odbioru robót
Odbiór robót związanych z odtworzeniem trasy w terenie następuje na podstawie szkiców i dzienników pomiarów
geodezyjnych lub protokółu z kontroli geodezyjnej, które Wykonawca przedkłada InŜynierowi.
9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 9.
9.2. Cena jednostki obmiarowej
−
−
−
−
−
Cena 1 km wykonania robót obejmuje:
sprawdzenie wyznaczenia punktów głównych osi trasy i punktów wysokościowych,
uzupełnienie osi trasy dodatkowymi punktami,
wyznaczenie dodatkowych punktów wysokościowych,
wyznaczenie przekrojów poprzecznych z ewentualnym wytyczeniem dodatkowych przekrojów,
zastabilizowanie punktów w sposób trwały, ochrona ich przed zniszczeniem i oznakowanie ułatwiające odszukanie i
ewentualne odtworzenie.
Płatność robót związanych z wyznaczeniem obiektów mostowych jest ujęta w koszcie robót mostowych.
9.3. Szczegółowy zakres robót objętych płatnością wg Ślepego Kosztorysu
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Instrukcja techniczna 0-1. Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych.
Instrukcja techniczna G-3. Geodezyjna obsługa inwestycji, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 1979.
Instrukcja techniczna G-1. Geodezyjna osnowa pozioma, GUGiK 1978.
Instrukcja techniczna G-2. Wysokościowa osnowa geodezyjna, GUGiK 1983.
Instrukcja techniczna G-4. Pomiary sytuacyjne i wysokościowe, GUGiK 1979.
Wytyczne techniczne G-3.2. Pomiary realizacyjne, GUGiK 1983.
Wytyczne techniczne G-3.1. Osnowy realizacyjne, GUGiK 1983.
19
D-01.02.03
WYBURZENIE OBIEKTÓW BUDOWLANYCH I INśYNIERSKICH
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej ogólnej specyfikacji technicznej (OST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót
związanych z wyburzeniem obiektów budowlanych.
Szczegółowa specyfikacja techniczna (SST) stanowi obowiązującą podstawę stosowaną jako
dokument przetargowy i kontraktowy związany w ramach
−
−
−
−
−
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują wszystkie czynności umoŜliwiające i mające na celu:
rozbiórkę stalowej poręczy (dojazd do mostu)
rozbiórkę kamiennych elementów
rozbiórkę istniejących opasek betonowych
wywiezienie gruzu z kosztem transportu i opłatami na składowisku
wywiezienie złomu we wskazane miejsce przez Zamawiającego
Stosowane określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami oraz z
definicjami podanymi w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 1.4.
2. MATERIAŁY
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania, podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania
ogólne” pkt. 2.
3. SPRZĘT
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 3.
3.2. Sprzęt do wykonania robót związanych z wyburzeniem obiektów
Do wykonania robót związanych z wyburzeniem obiektów budowlanych naleŜy stosować:
− spycharki,
− ładowarki,
− dźwigi,
− młoty pneumatyczne,
a w razie potrzeby specjalistyczny sprzęt do wyburzeń i prac strzałowych.
ROBOTY PRZY PODPORACH NALEśY PROWADZIĆ RĘCZNIE BEZ POMOCY CIĘśKIEGO SPRZĘTU
4. TRANSPORT
4.2. Transport materiałów z rozbiórki
Materiał z rozbiórki moŜna przewozić dowolnym środkiem transportu. Wybór środka transportu zaleŜy od odległości i
warunków lokalnych.
20
5. WYKONANIE ROBÓT
Wykonawca przedstawi InŜynierowi do akceptacji projekt technologii, organizacji i harmonogram robót
uwzględniający wszystkie warunki, w jakich będą wykonywane roboty.
Wykonawca moŜe przystąpić do robót rozbiórkowych dopiero po wykonaniu i odbiorze oznakowania objazdu. Projekt
rozbiórki powinien określać kolejność i sposób demontaŜu poszczególnych elementów, drogi technologiczne dla sprzętu
oraz rusztowania pomocnicze. Przed przystąpieniem do rozbiórki naleŜy przełoŜyć ewentualne uzbrojenie zgodnie z
Projektem branŜowym.
Pracownicy zatrudnieni przy robotach powinni posiadać odpowiednie kwalifikacje i zostać przeszkoleni do prac
wysokościowych.
5.2. Czynności wstępne
Roboty rozbiórkowe obejmują usunięcie z terenu budowy wszystkich obiektów budowlanych, w stosunku do których
zostało to przewidziane w dokumentacji projektowej.
Obiekty znajdujące się w pasie robót drogowych, nie przeznaczone do usunięcia, powinny być przez Wykonawcę
zabezpieczone przed uszkodzeniem. JeŜeli obiekty, które mają być zachowane, zostaną uszkodzone lub zniszczone przez
Wykonawcę, to powinny one być odtworzone na koszt Wykonawcy, w sposób zaakceptowany przez Zamawiającego.
5.3. Roboty rozbiórkowe
Jeśli dokumentacja projektowa nie zawiera dokumentacji inwentaryzacyjnej lub/i rozbiórkowej obiektów
przewidzianych do rozbiórki, InŜynier moŜe polecić Wykonawcy sporządzenie takiej dokumentacji, w której będzie
określony przewidziany odzysk materiałów.
Wszystkie obiekty przewidziane do rozbiórki, wykonane z elementów moŜliwych do powtórnego wykorzystania
powinny być usuwane bez powodowania zbędnych uszkodzeń. O ile uzyskane elementy nie stają się własnością
Wykonawcy, powinien on przewieźć je na miejsce określone w SST lub wskazane przez InŜyniera.
JeŜeli jest moŜliwe oraz dopuszczone przez InŜyniera spalenie nieprzydatnych elementów uzyskanych w wyniku prac
rozbiórkowych, niezbędne czynności naleŜy przeprowadzać z zachowaniem ustaleń określonych w SST D-01.02.01 p. 5.4.
Elementy i materiały, które zgodnie z SST stają się własnością Wykonawcy, powinny być usunięte z terenu budowy.
Doły (wykopy) po usuniętych obiektach budowlanych lub ich elementach, znajdujące się w miejscach, gdzie zgodnie z
dokumentacją projektową będą wykonywane wykopy drogowe, powinny być tymczasowo zabezpieczone. W szczególności
naleŜy zapobiec gromadzeniu się w nich wody opadowej.
Doły, w miejscach gdzie nie przewiduje się wykonania wykopów drogowych, naleŜy wypełnić warstwami,
odpowiednim gruntem do poziomu otaczającego terenu i zagęścić zgodnie z wymaganiami określonymi w OST D-02.00.00
„Roboty ziemne”.
JeŜeli obiekty budowlane przeznaczone do usunięcia stanowią elementy uŜytkowanego układu komunikacyjnego
(mosty, estakady, tunele itp.) Wykonawca moŜe przystąpić do robót rozbiórkowych dopiero po zapewnieniu odpowiedniego
objazdu.
5.4. Usunięcie kamieni i bloków skalnych
DuŜe kamienie i bloki skalne powinny być usunięte z powierzchni pasa robót ziemnych w obrębie wykopów oraz w
obrębie nasypów w przypadku, gdy wysokość kamieni lub bloków skalnych przekracza 1/3 wysokości nasypu.
JeŜeli
wielkość kamieni lub bloków skalnych uniemoŜliwia ich usunięcie bez wcześniejszego podzielenia na mniejsze części, a
przewidziano w tym celu uŜycie materiałów wybuchowych, Wykonawca ma obowiązek zadbać, aby roboty strzelnicze były
prowadzone przez personel posiadający wymagane kwalifikacje, przy zachowaniu zasad bezpieczeństwa określonych
odpowiednimi przepisami oraz przy spełnieniu ustaleń zawartych w rozdziale OST D-02.00.00 „Roboty ziemne”.
Doły (wykopy) po usuniętych kamieniach i blokach skalnych powinny być zabezpieczone lub wypełnione zgodnie z
zasadami określonymi w p. 5.3.
6.2. Kontrola jakości robót wyburzeniowych
Sprawdzenie jakości robót polega na wizualnej ocenie kompletności usunięcia resztek budynków i budowli, gruzu,
kamieni i bloków skalnych oraz sprawdzeniu uszkodzeń elementów przewidzianych do powtórnego wykorzystania.
Zagęszczenie gruntu wypełniającego doły po usuniętych kamieniach, blokach skalnych lub obiektach budowlanych
powinno spełniać odpowiednie wymagania określone w SST D-02.00.00 „Roboty ziemne”.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 7.
21
Jednostką obmiarową w zaleŜności od rodzaju elementu jest 1m3 (metr sześcienny) 1t (tona), 1m (metr) wyburzonych
obiektów budowlanych, usuniętych kamieni i/lub bloków skalnych.
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne”
pkt.8.
Cena jednostkowa uwzględnia zapewnienie niezbędnych czynników produkcji łącznie z budową i rozbiórką pomostów
roboczych, wykonanie robót wymienionych w poz. 1.3, odwiezienie materiału z rozbiórki, sortowanie i pryzmowanie
odzyskanych materiałów, ewentualne zasypanie i zagęszczenie gruntu w dołach (wykopach) po usuniętych obiektach,
uporządkowanie miejsca prowadzonych robót
Przepisy BHP przy robotach rozbiórkowych transportowych.
Instrukcja DP-T14 o dokonywaniu odbiorów robót drogowych i mostowych realizowanych na drogach zamiejskich,
krajowych i wojewódzkich, GDDP, Warszawa 1989
22
D-01.02.04
ROZBIÓRKA ELEMENTÓW DRÓG
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot SST
robót związanych z rozbiórką elementów dróg, ogrodzeń – poręczy na dojazdach i przepustów wskazanych w dokumentacji.
Szczegółowa specyfikacja techniczna (SST) stanowi obowiązującą podstawę stosowaną jako dokument
przetargowy i kontraktowy związany w ramach:
−
−
−
−
−
−
−
−
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z rozbiórką:
warstw nawierzchni,
krawęŜników, obrzeŜy i oporników,
ścieków,
chodników,
ogrodzeń,
barier i poręczy, balustrad kamiennych
znaków drogowych,
elementów betonowych, Ŝelbetowych, kamiennych, ceglanych mostu, przepustów itp.
Stosowane określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami oraz z
definicjami podanymi w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt.1.4.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 1.5.
2. MATERIAŁY
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania, podano w
SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 2.
2.2. Rusztowania
Rusztowania robocze przestawne przy rozbiórce przepustów mogą być wykonane z drewna lub rur stalowych w
postaci:
− rusztowań kozłowych, wysokości od 1,0 do 1,5 m, składających się z leŜni z bali (np. 12,5 x 12,5 cm), nóg z
krawędziaków (np. 7,6 x 7,6 cm), stęŜeń (np. 3,2 x 12,5 cm) i pomostu z desek,
− rusztowań drabinowych, składających się z drabin (np. długości 6 m, szerokości 52 cm), usztywnionych stęŜeniami z
desek (np. 3,2 x 12,5 cm), na których szczeblach (np. 3,2 x 6,3 cm) układa się pomosty z desek,
− przestawnych klatek rusztowaniowych z rur stalowych średnicy od 38 do 63,5 mm, o wymiarach klatek około 1,2 x 1,5 m
lub płaskich klatek rusztowaniowych (np. z rur stalowych średnicy 108 mm i kątowników 45 x 45 x 5 mm i 70 x 70 x 7
mm), o wymiarach klatek około 1,1 x 1,5 m,
− rusztowań z rur stalowych średnicy od 33,5 do 76,1 mm połączonych łącznikami w ramownice i kratownice.
Rusztowanie naleŜy wykonać z materiałów odpowiadających następującym normom:
− drewno i tarcica wg PN-D-95017 [1], PN-D-96000 [2], PN-D-96002 [3] lub innej zaakceptowanej przez InŜyniera,
− gwoździe wg BN-87/5028-12 [8],
− rury stalowe wg PN-H-74219 [4], PN-H-74220 [5] lub innej zaakceptowanej przez InŜyniera,
− kątowniki wg PN-H-93401[6], PN-H-93402 [7] lub innej zaakceptowanej przez InŜyniera.
23
3. SPRZĘT
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 3.
3.2. Sprzęt do rozbiórki
Do wykonania robót związanych z rozbiórką elementów dróg, ogrodzeń i przepustów moŜe być wykorzystany sprzęt
podany poniŜej, lub inny zaakceptowany przez InŜyniera:
− spycharki,
− ładowarki,
− Ŝurawie samochodowe,
− samochody cięŜarowe,
− zrywarki,
− młoty pneumatyczne,
− piły mechaniczne,
− frezarki nawierzchni,
− koparki.
4. TRANSPORT
4.2. Transport materiałów z rozbiórki
Materiał z rozbiórki moŜna przewozić dowolnym środkiem transportu.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.2. Wykonanie robót rozbiórkowych
Roboty rozbiórkowe elementów dróg, ogrodzeń i przepustów obejmują usunięcie z terenu budowy wszystkich
elementów wymienionych w pkt. 1.3, zgodnie z dokumentacją projektową, SST lub wskazanych przez InŜyniera.
Jeśli dokumentacja projektowa nie zawiera dokumentacji inwentaryzacyjnej lub/i rozbiórkowej, InŜynier moŜe polecić
Wykonawcy sporządzenie takiej dokumentacji, w której zostanie określony przewidziany odzysk materiałów.
Roboty rozbiórkowe moŜna wykonywać mechanicznie lub ręcznie w sposób określony w SST lub przez InŜyniera.
W przypadku usuwania warstw nawierzchni z zastosowaniem frezarek drogowych, naleŜy spełnić warunki określone w
SST D-05.03.11 „Recykling”.
W przypadku robót rozbiórkowych przepustu naleŜy dokonać:
− odkopania przepustu,
− ew. ustawienia przenośnych rusztowań przy przepustach wyŜszych od około 2 m,
− rozbicia elementów, których nie przewiduje się odzyskać, w sposób ręczny lub mechaniczny z ew. przecięciem prętów
zbrojeniowych i ich odgięciem,
− demontaŜu prefabrykowanych elementów przepustów (np. rur, elementów skrzynkowych, ramowych) z uprzednim
oczyszczeniem spoin i częściowym usunięciu ław, względnie ostroŜnego rozebrania konstrukcji kamiennych, ceglanych,
klinkierowych itp. przy załoŜeniu ponownego ich wykorzystania,
− oczyszczenia rozebranych elementów, przewidzianych do powtórnego uŜycia (z zaprawy, kawałków betonu, izolacji
itp.) i ich posortowania. Wszystkie elementy moŜliwe do powtórnego wykorzystania powinny być usuwane bez
powodowania zbędnych uszkodzeń. O ile uzyskane elementy nie stają się własnością Wykonawcy, powinien on
przewieźć je na miejsce określone w SST lub wskazane przez InŜyniera. Elementy i materiały, które zgodnie z SST stają
się własnością Wykonawcy, powinny być usunięte z terenu budowy. Doły (wykopy) powstałe po rozbiórce elementów
dróg, ogrodzeń i przepustów znajdujące się w miejscach, gdzie zgodnie z dokumentacją projektową będą wykonane
wykopy drogowe, powinny być tymczasowo zabezpieczone. W szczególności naleŜy zapobiec gromadzeniu się w nich
wody opadowej.
Doły w miejscach, gdzie nie przewiduje się wykonania wykopów drogowych naleŜy wypełnić, warstwami,
odpowiednim gruntem do poziomu otaczającego terenu i zagęścić zgodnie z wymaganiami określonymi w OST D-02.00.00
„Roboty ziemne”.
24
6.2. Kontrola jakości robót rozbiórkowych
Kontrola jakości robót polega na wizualnej ocenie kompletności wykonanych robót rozbiórkowych oraz sprawdzeniu
stopnia uszkodzenia elementów przewidzianych do powtórnego wykorzystania.
Zagęszczenie gruntu wypełniającego ewentualne doły po usuniętych elementach nawierzchni, ogrodzeń i przepustów
powinno spełniać odpowiednie wymagania określone w OST D-02.00.00 „Roboty ziemne”.
7. OBMIAR ROBÓT
−
−
−
−
Jednostką obmiarową robót związanych z rozbiórką elementów dróg i ogrodzeń jest:
dla nawierzchni i chodnika - m2 (metr kwadratowy),
dla krawęŜnika, opornika, obrzeŜa, ścieków prefabrykowanych, ogrodzeń, barier i poręczy - m (metr),
dla znaków drogowych - szt. (sztuka),
dla przepustów i ich elementów
a) betonowych, kamiennych, ceglanych - m3 (metr sześcienny),
b) prefabrykowanych betonowych, Ŝelbetowych - m (metr).
8. ODBIÓR ROBÓT
Cena wykonania robót obejmuje:
a) dla rozbiórki warstw nawierzchni:
− wyznaczenie powierzchni przeznaczonej do rozbiórki,
− rozkucie i zerwanie nawierzchni,
− ew. przesortowanie materiału uzyskanego z rozbiórki, w celu ponownego jej uŜycia, z ułoŜeniem na poboczu,
− załadunek i wywiezienie materiałów z rozbiórki,
− wyrównanie podłoŜa i uporządkowanie terenu rozbiórki;
b) dla rozbiórki krawęŜników, obrzeŜy i oporników:
− odkopanie krawęŜników, obrzeŜy i oporników wraz z wyjęciem i oczyszczeniem,
− zerwanie podsypki cementowo-piaskowej i ew. ław,
− załadunek i wywiezienie materiału z rozbiórki,
c) dla rozbiórki ścieku:
− odsłonięcie ścieku,
− ręczne wyjęcie elementów ściekowych wraz z oczyszczeniem,
− ew. przesortowanie materiału uzyskanego z rozbiórki, w celu ponownego jego uŜycia, z ułoŜeniem na poboczu,
− zerwanie podsypki cementowo-piaskowej,
− uzupełnienie i wyrównanie podłoŜa,
− załadunek i wywóz materiałów z rozbiórki,
− uporządkowanie terenu rozbiórki;
d) dla rozbiórki chodników:
− ręczne wyjęcie płyt chodnikowych, lub rozkucie i zerwanie innych materiałów chodnikowych,
− ew. przesortowanie materiału uzyskanego z rozbiórki w celu ponownego jego uŜycia, z ułoŜeniem na poboczu,
− zerwanie podsypki cementowo-piaskowej,
e) dla rozbiórki ogrodzeń:
− demontaŜ elementów ogrodzenia,
− odkopanie i wydobycie słupków wraz z fundamentem,
− zasypanie dołów po słupkach z zagęszczeniem do uzyskania Is ≥ 1,00 wg BN-77/8931-12 [9],
− ew. przesortowanie materiału uzyskanego z rozbiórki, w celu ponownego jego uŜycia, z ułoŜeniem w stosy na poboczu,
25
f) dla rozbiórki barier i poręczy:
− demontaŜ elementów bariery lub poręczy,
− odkopanie i wydobycie słupków wraz z fundamentem,
− zasypanie dołów po słupkach wraz z zagęszczeniem do uzyskania Is ≥ 1,00 wg BN-77/8931-12 [9],
g) dla rozbiórki znaków drogowych:
− demontaŜ tablic znaków drogowych ze słupków,
− odkopanie i wydobycie słupków,
− zasypanie dołów po słupkach wraz z zagęszczeniem do uzyskania Is ≥ 1,00 wg BN-77/8931-12 [9],
h) dla rozbiórki przepustu:
− odkopanie przepustu, fundamentów, ław, umocnień itp.,
− ew. ustawienie rusztowań i ich późniejsze rozebranie,
− rozebranie elementów przepustu,
− sortowanie i pryzmowanie odzyskanych materiałów,
− zasypanie dołów (wykopów) gruntem z zagęszczeniem do uzyskania Is ≥ 1,00 wg BN-77/8931-12 [9],
− uporządkowanie terenu rozbiórki.
Normy
1.
2.
3.
4.
5.
PN-D-95017
PN-D-96000
PN-D-96002
PN-H-74219
PN-H-74220
6.
7.
8.
PN-H-93401
PN-H-93402
BN-87/5028-12
9.
BN-77/8931-12
Surowiec drzewny. Drewno tartaczne iglaste.
Tarcica iglasta ogólnego przeznaczenia
Tarcica liściasta ogólnego przeznaczenia
Rury stalowe bez szwu walcowane na gorąco ogólnego stosowania
Rury stalowe bez szwu ciągnione i walcowane na zimno ogólnego
przeznaczenia
Stal walcowana. Kątowniki równoramienne
Kątowniki nierównoramienne stalowe walcowane na gorąco
Gwoździe budowlane. Gwoździe z trzpieniem gładkim, okrągłym i
kwadratowym
Oznaczenie wskaźnika zagęszczenia gruntu.
26
D - 02.00.01
ROBOTY ZIEMNE. WYMAGANIA OGÓLNE
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
liniowych robót ziemnych.
Szczegółowa specyfikacja techniczna stanowi obowiązującą podstawę przy zlecaniu i realizacji robót w ramach
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót ziemnych w czasie budowy lub
modernizacji dróg i obejmują:
a) wykonanie wykopów w gruntach nieskalistych,
b) wykonanie wykopów w gruntach skalistych,
c) budowę nasypów drogowych,
d) pozyskiwanie gruntu z ukopu lub dokopu.
1.4.1. Budowla ziemna - budowla wykonana w gruncie lub z gruntu naturalnego lub z gruntu antropogenicznego spełniająca
warunki stateczności i odwodnienia.
1.4.2. Korpus drogowy - nasyp lub ta część wykopu, która jest ograniczona koroną drogi i skarpami rowów.
1.4.3. Wysokość nasypu lub głębokość wykopu - róŜnica rzędnej terenu i rzędnej robót ziemnych, wyznaczonych w osi
nasypu lub wykopu.
1.4.4. Nasyp niski - nasyp, którego wysokość jest mniejsza niŜ 1 m.
1.4.5. Nasyp średni - nasyp, którego wysokość jest zawarta w granicach od 1 do 3 m.
1.4.6. Nasyp wysoki - nasyp, którego wysokość przekracza 3 m.
1.4.7. Wykop płytki - wykop, którego głębokość jest mniejsza niŜ 1 m.
1.4.8. Wykop średni - wykop, którego głębokość jest zawarta w granicach od 1 do 3 m.
1.4.9. Wykop głęboki - wykop, którego głębokość przekracza 3 m.
1.4.10. Bagno - grunt organiczny nasycony wodą, o małej nośności, charakteryzujący się znacznym i długotrwałym
osiadaniem pod obciąŜeniem.
1.4.11. Grunt nieskalisty - kaŜdy grunt rodzimy, nie określony w punkcie 1.4.12 jako grunt skalisty.
1.4.12. Grunt skalisty - grunt rodzimy, lity lub spękany o nieprzesuniętych blokach, którego próbki nie wykazują zmian
objętości ani nie rozpadają się pod działaniem wody destylowanej; mają wytrzymałość na ściskanie Rc ponad 0,2 MPa;
wymaga uŜycia środków wybuchowych albo narzędzi pneumatycznych lub hydraulicznych do odspojenia.
1.4.13. Ukop - miejsce pozyskania gruntu do wykonania nasypów, połoŜone w obrębie pasa robót drogowych.
1.4.14. Dokop - miejsce pozyskania gruntu do wykonania nasypów, połoŜone poza pasem robót drogowych.
1.4.15. Odkład - miejsce wbudowania lub składowania (odwiezienia) gruntów pozyskanych w czasie wykonywania
wykopów, a nie wykorzystanych do budowy nasypów oraz innych prac związanych z trasą drogową.
1.4.16. Wskaźnik zagęszczenia gruntu - wielkość charakteryzująca stan zagęszczenia gruntu, określona wg wzoru:
Is =
gdzie:
ρd -
ρd
ρ ds
gęstość objętościowa szkieletu zagęszczonego gruntu, zgodnie z BN-77/8931-12 [9], (Mg/m3),
27
ρds -
maksymalna gęstość objętościowa szkieletu gruntowego przy wilgotności optymalnej, zgodnie z PN-B-04481:1988
[2], słuŜąca do oceny zagęszczenia gruntu w robotach ziemnych, (Mg/m3).
1.4.17. Wskaźnik róŜnoziarnistości - wielkość charakteryzująca zagęszczalność gruntów niespoistych, określona wg wzoru:
d
U = 60
d 10
gdzie:
d60 - średnica oczek sita, przez które przechodzi 60% gruntu, (mm),
d10 - średnica oczek sita, przez które przechodzi 10% gruntu, (mm).
1.4.18. Wskaźnik odkształcenia gruntu - wielkość charakteryzująca stan zagęszczenia gruntu, określona wg wzoru:
E
I0 = 2
E1
gdzie:
E1 - moduł odkształcenia gruntu oznaczony w pierwszym obciąŜeniu badanej warstwy zgodnie z PN-S-02205:1998 [4],
E2 - moduł odkształcenia gruntu oznaczony w powtórnym obciąŜeniu badanej warstwy zgodnie z PN-S-02205:1998 [4].
1.4.19. Geosyntetyk - materiał stosowany w budownictwie drogowym, wytwarzany z wysoko polimeryzowanych włókien
syntetycznych, w tym tworzyw termoplastycznych polietylenowych, polipropylenowych i poliestrowych, charakteryzujący
się między innymi duŜą wytrzymałością oraz wodoprzepuszczalnością, zgodny z PN-ISO10318:1993 [5], PN-EN-963:1999
[6].
Geosyntetyki obejmują: geotkaniny, geowłókniny, geodzianiny, georuszty, geosiatki, geokompozyty, geomembrany, zgodnie
z wytycznymi IBDiM [13].
1.4.20. Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami i z definicjami
podanymi w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 1.4.
2. MATERIAŁY (GRUNTY)
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania, podano w SST D-M-00.00.00
„Wymagania ogólne” pkt 2.
2.2. Podział gruntów
Podział gruntów pod względem wysadzinowości podaje tablica 1.
Podział gruntów pod względem przydatności do budowy nasypów podano w SST D-02.03.01 pkt 2.
2.3. Zasady wykorzystania gruntów
Grunty uzyskane przy wykonywaniu wykopów powinny być przez Wykonawcę wykorzystane w maksymalnym
stopniu do budowy nasypów. Grunty przydatne do budowy nasypów mogą być wywiezione poza teren budowy tylko
wówczas, gdy stanowią nadmiar objętości robót ziemnych i za zezwoleniem InŜyniera.
JeŜeli grunty przydatne, uzyskane przy wykonaniu wykopów, nie będąc nadmiarem objętości robót ziemnych,
zostały za zgodą InŜyniera wywiezione przez Wykonawcę poza teren budowy z przeznaczeniem innym niŜ budowa nasypów
lub wykonanie prac objętych kontraktem, Wykonawca jest zobowiązany do dostarczenia równowaŜnej objętości gruntów
przydatnych ze źródeł własnych, zaakceptowanych przez InŜyniera.
Grunty i materiały nieprzydatne do budowy nasypów, określone w SST D-02.03.01 pkt 2.4, powinny być
wywiezione przez Wykonawcę na odkład. Zapewnienie terenów na odkład naleŜy do obowiązków Zamawiającego, o ile nie
określono tego inaczej w kontrakcie. InŜynier moŜe nakazać pozostawienie na terenie budowy gruntów, których czasowa
nieprzydatność wynika jedynie z powodu zamarznięcia lub nadmiernej wilgotności.
Tablica 1. Podział gruntów pod względem wysadzinowości wg PN-S-02205:1998 [4]
Lp.
Wyszczególnienie
właściwości
1
Rodzaj gruntu
Jednostki
niewysadzinowe
− rumosz
niegliniasty
− Ŝwir
− pospółka
− piasek gruby
Grupy gruntów
wątpliwe
− piasek pylasty
− zwietrzelina
gliniasta
− rumosz
gliniasty
wysadzinowe
mało wysadzinowe
− glina piaszczysta
zwięzła, glina zwięzła,
glina pylasta zwięzła
− ił, ił piaszczysty, ił
pylasty
28
− piasek średni
− piasek drobny
− ŜuŜel
nierozpadowy
− Ŝwir gliniasty
− pospółka
gliniasta
bardzo wysadzinowe
−
−
−
−
2
3
4
Zawartość
cząstek
≤ 0,075 mm
≤ 0,02 mm
Kapilarność
bierna Hkb
Wskaźnik
piaskowy WP
piasek gliniasty
pył, pył piaszczysty
glina piaszczysta, glina,
glina pylasta
ił warwowy
%
m
< 15
<3
od 15 do 30
od 3 do 10
> 30
> 10
< 1,0
≥ 1,0
> 1,0
> 35
od 25 do 35
< 25
3. SPRZĘT
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 3.
3.2. Sprzęt do robót ziemnych
Wykonawca przystępujący do wykonania robót ziemnych powinien wykazać się moŜliwością korzystania z
następującego sprzętu do:
− odspajania i wydobywania gruntów (narzędzia mechaniczne, młoty pneumatyczne, zrywarki, koparki, ładowarki,
wiertarki mechaniczne itp.),
− jednoczesnego wydobywania i przemieszczania gruntów (spycharki, zgarniarki, równiarki, urządzenia do
hydromechanizacji itp.),
− transportu mas ziemnych (samochody wywrotki, samochody skrzyniowe, taśmociągi itp.),
− sprzętu zagęszczającego (walce, ubijaki, płyty wibracyjne itp.).
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 4.
4.2. Transport gruntów
Wybór środków transportowych oraz metod transportu powinien być dostosowany do rodzaju gruntu (materiału),
jego objętości, sposobu odspajania i załadunku oraz do odległości transportu. Wydajność środków transportowych powinna
być ponadto dostosowana do wydajności sprzętu stosowanego do urabiania i wbudowania gruntu (materiału).
Zwiększenie odległości transportu ponad wartości zatwierdzone nie moŜe być podstawą roszczeń Wykonawcy,
dotyczących dodatkowej zapłaty za transport, o ile zwiększone odległości nie zostały wcześniej zaakceptowane na piśmie
przez InŜyniera.
5. WYKONANIE ROBÓT
Ogólne zasady wykonania robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 5.
5.2. Dokładność wykonania wykopów i nasypów
Odchylenie osi korpusu ziemnego, w wykopie lub nasypie, od osi projektowanej nie powinny być większe niŜ ± 10
cm . RóŜnica w stosunku do projektowanych rzędnych robót ziemnych nie moŜe przekraczać + 1 cm i -3 cm .
Szerokość górnej powierzchni korpusu nie moŜe róŜnić się od szerokości projektowanej o więcej niŜ ± 10 cm, a
krawędzie korony drogi nie powinny mieć wyraźnych załamań w planie.
Pochylenie skarp nie powinno róŜnić się od projektowanego o więcej niŜ 10% jego wartości wyraŜonej tangensem
kąta. Maksymalne nierówności na powierzchni skarp nie powinny przekraczać ± 10 cm przy pomiarze łatą 3-metrową, albo
powinny być spełnione inne wymagania dotyczące nierówności, wynikające ze sposobu umocnienia powierzchni skarpy.
W gruntach skalistych wymagania, dotyczące równości powierzchni dna wykopu oraz pochylenia i równości skarp,
powinny być określone w dokumentacji projektowej .
5.3. Odwodnienia pasa robót ziemnych
NiezaleŜnie od budowy urządzeń, stanowiących elementy systemów odwadniających, ujętych w dokumentacji
projektowej, Wykonawca powinien, o ile wymagają tego warunki terenowe, wykonać urządzenia, które zapewnią
odprowadzenie wód gruntowych i opadowych poza obszar robót ziemnych tak, aby zabezpieczyć grunty przed
29
przewilgoceniem i nawodnieniem. Wykonawca ma obowiązek takiego wykonywania wykopów i nasypów, aby
powierzchniom gruntu nadawać w całym okresie trwania robót spadki, zapewniające prawidłowe odwodnienie.
JeŜeli, wskutek zaniedbania Wykonawcy, grunty ulegną nawodnieniu, które spowoduje ich długotrwałą
nieprzydatność, Wykonawca ma obowiązek usunięcia tych gruntów i zastąpienia ich gruntami przydatnymi na własny koszt
bez jakichkolwiek dodatkowych opłat ze strony Zamawiającego za te czynności, jak równieŜ za dowieziony grunt.
Odprowadzenie wód do istniejących zbiorników naturalnych i urządzeń odwadniających musi być poprzedzone
uzgodnieniem z odpowiednimi instytucjami.
5.4. Odwodnienie wykopów
Technologia wykonania wykopu musi umoŜliwiać jego prawidłowe odwodnienie w całym okresie trwania robót
ziemnych. Wykonanie wykopów powinno postępować w kierunku podnoszenia się niwelety.
W czasie robót ziemnych naleŜy zachować odpowiedni spadek podłuŜny i nadać przekrojom poprzecznym spadki,
umoŜliwiające szybki odpływ wód z wykopu. O ile w dokumentacji projektowej nie zawarto innego wymagania, spadek
poprzeczny nie powinien być mniejszy niŜ 4% w przypadku gruntów spoistych i nie mniejszy niŜ 2% w przypadku gruntów
niespoistych. NaleŜy uwzględnić ewentualny wpływ kolejności i sposobu odspajania gruntów oraz terminów wykonywania
innych robót na spełnienie wymagań dotyczących prawidłowego odwodnienia wykopu w czasie postępu robót ziemnych.
Źródła wody, odsłonięte przy wykonywaniu wykopów, naleŜy ująć w rowy i /lub dreny. Wody opadowe i gruntowe
naleŜy odprowadzić poza teren pasa robót ziemnych.
5.5. Rowy
Rowy boczne oraz rowy stokowe powinny być wykonane zgodnie z dokumentacją projektową i SST. Szerokość dna
i głębokość rowu nie mogą róŜnić się od wymiarów projektowanych o więcej niŜ ± 5 cm. Dokładność wykonania skarp
rowów powinna być zgodna z określoną dla skarp wykopów w SST D-02.01.01.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 6.
6.2. Badania i pomiary w czasie wykonywania robót ziemnych
6.2.1. Sprawdzenie odwodnienia
Sprawdzenie odwodnienia korpusu ziemnego polega na kontroli zgodności z wymaganiami specyfikacji
określonymi w pkcie 5 oraz z dokumentacją projektową.
Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na:
- właściwe ujęcie i odprowadzenie wód opadowych,
- właściwe ujęcie i odprowadzenie wysięków wodnych.
6.2.2. Sprawdzenie jakości wykonania robót
Czynności wchodzące w zakres sprawdzenia jakości wykonania robót określono w pkcie 6 SST D-02.01.01,
D-02.02.01 oraz D-02.03.01.
6.3. Badania do odbioru korpusu ziemnego
6.3.1. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów
Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów do odbioru korpusu ziemnego podaje tablica 2.
Tablica 2. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów wykonanych robót ziemnych
Lp.
1
2
3
4
5
6
7
8
Badana cecha
Pomiar szerokości korpusu
ziemnego
Pomiar szerokości dna rowów
Pomiar rzędnych powierzchni
korpusu ziemnego
Pomiar pochylenia skarp
Pomiar równości powierzchni
korpusu
Pomiar równości skarp
Pomiar spadku podłuŜnego
Pomiar spadku podłuŜnego
powierzchni korpusu lub dna rowu
Badanie zagęszczenia gruntu
Minimalna częstotliwość badań i pomiarów
Pomiar taśmą, szablonem, łatą o długości 3 m i poziomicą lub
niwelatorem, w odstępach co 200 m na
prostych, w punktach głównych łuku, co 100 m na łukach o R ≥ 100 m co
50 m na łukach o R < 100 m
oraz w miejscach, które budzą wątpliwości
Pomiar niwelatorem rzędnych w odstępach co 200 m
Pomiar niwelatorem rzędnych w odstępach co 200 m
oraz w punktach wątpliwych
Wskaźnik zagęszczenia określać dla kaŜdej ułoŜonej warstwy lecz nie
30
rzadziej niŜ w trzech punktach na 1000 m2 warstwy
6.3.2. Szerokość korpusu ziemnego
Szerokość korpusu ziemnego nie moŜe róŜnić się od szerokości projektowanej o więcej niŜ ± 10 cm.
6.3.3. Szerokość dna rowów
Szerokość dna rowów nie moŜe róŜnić się od szerokości projektowanej o więcej niŜ ± 5 cm.
6.3.4. Rzędne korony korpusu ziemnego
Rzędne korony korpusu ziemnego nie mogą róŜnić się od rzędnych projektowanych o więcej niŜ -3 cm lub +1 cm.
6.3.5. Pochylenie skarp
Pochylenie skarp nie moŜe róŜnić się od pochylenia projektowanego o więcej niŜ 10% wartości pochylenia
wyraŜonego tangensem kąta.
6.3.6. Równość korony korpusu
Nierówności powierzchni korpusu ziemnego mierzone łatą 3-metrową, nie mogą przekraczać 3 cm.
6.3.7. Równość skarp
Nierówności skarp, mierzone łatą 3-metrową, nie mogą przekraczać ± 10 cm.
6.3.8. Spadek podłuŜny korony korpusu lub dna rowu
Spadek podłuŜny powierzchni korpusu ziemnego lub dna rowu, sprawdzony przez pomiar niwelatorem rzędnych
wysokościowych, nie moŜe dawać róŜnic, w stosunku do rzędnych projektowanych, większych niŜ -3 cm lub +1 cm.
6.3.9. Zagęszczenie gruntu
Wskaźnik zagęszczenia gruntu określony zgodnie z BN-77/8931-12 [9] powinien być zgodny z załoŜonym dla
odpowiedniej kategorii ruchu. W przypadku gruntów dla których nie moŜna określić wskaźnika zagęszczenia naleŜy określić
wskaźnik odkształcenia I0, zgodnie z normą PN-S-02205:1998 [4].
6.5. Zasady postępowania z wadliwie wykonanymi robotami
Wszystkie materiały nie spełniające wymagań podanych w odpowiednich punktach specyfikacji, zostaną odrzucone.
Jeśli materiały nie spełniające wymagań zostaną wbudowane lub zastosowane, to na polecenie InŜyniera Wykonawca
wymieni je na właściwe, na własny koszt.
Wszystkie roboty, które wykazują większe odchylenia cech od określonych w punktach 5 i 6 specyfikacji powinny
być ponownie wykonane przez Wykonawcę na jego koszt.
Na pisemne wystąpienie Wykonawcy, InŜynier moŜe uznać wadę za nie mającą zasadniczego wpływu na cechy
eksploatacyjne drogi i ustali zakres i wielkość potrąceń za obniŜoną jakość.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 7.
7.2. Obmiar robót ziemnych
Jednostka obmiarową jest m3 (metr sześcienny) wykonanych robót ziemnych.
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 8.
Roboty ziemne uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, SST i wymaganiami InŜyniera, jeŜeli
wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt 6 dały wyniki pozytywne.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 9.
Zakres czynności objętych ceną jednostkową podano w SST D-02.01.01, D-02.02.01 oraz D-02.03.01 pkt 9.
31
10.1. Normy
1. PN-B-02480:1986
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
PN-B-04481:1988
PN-B-04493:1960
PN-S-02205:1998
PN-ISO10318:1993
PN-EN-963:1999
BN-64/8931-01
BN-64/8931-02
9. BN-77/8931-12
Grunty budowlane. Określenia. Symbole. Podział i opis
gruntów
Grunty budowlane. Badania próbek gruntów
Grunty budowlane. Oznaczanie kapilarności biernej
Drogi samochodowe. Roboty ziemne. Wymagania i badania
Geotekstylia – Terminologia
Geotekstylia i wyroby pokrewne
Drogi samochodowe. Oznaczenie wskaźnika piaskowego
Drogi samochodowe. Oznaczenie modułu odkształcenia
nawierzchni podatnych i podłoŜa przez obciąŜenie płytą
Oznaczenie wskaźnika zagęszczenia gruntu
10.2. Inne dokumenty
10.
11.
12.
13.
Wykonanie i odbiór robót ziemnych dla dróg szybkiego ruchu, IBDiM, Warszawa 1978.
Instrukcja badań podłoŜa gruntowego budowli drogowych i mostowych, GDDP,Warszawa 1998.
Katalog typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych, IBDiM, Warszawa 1997.
Wytyczne wzmacniania podłoŜa gruntowego w budownictwie drogowym, IBDiM, Warszawa 2002.
32
D - 02.01.01
ROBOTY ZIEMNE - WYKONANIE WYKOPÓW
W GRUNTACH NIESKALISTYCH
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
wykopów w gruntach nieskalistych
Szczegółowa specyfikacja techniczna stanowi obowiązującą podstawę przy zlecaniu i realizacji robót w ramach
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót ziemnych w czasie budowy lub
modernizacji dróg i obejmują wykonanie wykopów w gruntach nieskalistych.
Podstawowe określenia zostały podane w SST D-02.00.01 pkt 1.4.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-02.00.01 pkt 1.5.
2. MATERIAŁY (GRUNTY)
Materiał występujący w podłoŜu wykopu jest gruntem rodzimym.
3. SPRZĘT
Ogólne wymagania i ustalenia dotyczące sprzętu określono w SST D-02.00.01 pkt 3.
4. TRANSPORT
Ogólne wymagania i ustalenia dotyczące transportu określono w SST D-02.00.01 pkt 4.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Zasady prowadzenia robót
Ogólne zasady prowadzenia robót podano w SST D-02.00.01 pkt 5.
Sposób wykonania skarp wykopu powinien gwarantować ich stateczność w całym okresie prowadzenia robót, a
naprawa uszkodzeń, wynikających z nieprawidłowego ukształtowania skarp wykopu, ich podcięcia lub innych odstępstw od
dokumentacji projektowej obciąŜa Wykonawcę.
Wykonawca powinien wykonywać wykopy w taki sposób, aby grunty o róŜnym stopniu przydatności do budowy
nasypów były odspajane oddzielnie, w sposób uniemoŜliwiający ich wymieszanie. Odstępstwo od powyŜszego wymagania,
uzasadnione skomplikowanym układem warstw geotechnicznych, wymaga zgody InŜyniera.
Odspojone grunty przydatne do wykonania nasypów powinny być bezpośrednio wbudowane w nasyp lub
przewiezione na odkład. O ile InŜynier dopuści czasowe składowanie odspojonych gruntów, naleŜy je odpowiednio
zabezpieczyć przed nadmiernym zawilgoceniem.
5.2. Wymagania dotyczące zagęszczenia i nośności gruntu
Zagęszczenie gruntu w wykopach i miejscach zerowych robót ziemnych powinno spełniać wymagania, dotyczące
minimalnej wartości wskaźnika zagęszczenia (Is), podanego w tablicy 1.
Tablica 1. Minimalne wartości wskaźnika zagęszczenia w wykopach i miejscach zerowych robót ziemnych
Strefa
korpusu
Na głębokości od 20 do 50 cm od
powierzchni robót ziemnych
Minimalna wartość Is dla:
skarpa nasypu (wykopu)
0,97
33
JeŜeli grunty rodzime w wykopach i miejscach zerowych nie spełniają wymaganego wskaźnika zagęszczenia, to
przed ułoŜeniem konstrukcji nawierzchni naleŜy je dogęścić do wartości Is, podanych w tablicy 1.
JeŜeli wartości wskaźnika zagęszczenia określone w tablicy 1 nie mogą być osiągnięte przez bezpośrednie
zagęszczanie gruntów rodzimych, to naleŜy podjąć środki w celu ulepszenia gruntu podłoŜa, umoŜliwiającego uzyskanie
wymaganych wartości wskaźnika zagęszczenia. MoŜliwe do zastosowania środki, o ile nie są określone w SST, proponuje
Wykonawca i przedstawia do akceptacji InŜynierowi.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w SST D-02.00.01 pkt 6.
6.2. Kontrola wykonania wykopów
Kontrola wykonania wykopów polega na sprawdzeniu zgodności z wymaganiami określonymi w dokumentacji
projektowej i SST. W czasie kontroli szczególną uwagę naleŜy zwrócić na:
a) sposób odspajania gruntów nie pogarszający ich właściwości,
b) zapewnienie stateczności skarp,
c) odwodnienie wykopów w czasie wykonywania robót i po ich zakończeniu,
d) dokładność wykonania wykopów (usytuowanie i wykończenie),
e) zagęszczenie górnej strefy korpusu w wykopie według wymagań określonych w pkcie 5.2.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w SST D-02.00.01 pkt 7.
Jednostką obmiarową jest m3 (metr sześcienny) wykonanego wykopu.
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-02.00.01 pkt 8.9. podstawa płatności
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w SST D-02.00.01 pkt 9.
Cena wykonania 1 m3 wykopów w gruntach nieskalistych obejmuje:
− prace pomiarowe i roboty przygotowawcze,
− oznakowanie robót,
− wykonanie wykopu z transportem urobku na nasyp lub odkład, obejmujące: odspojenie, przemieszczenie, załadunek,
przewiezienie i wyładunek,
− odwodnienie wykopu na czas jego wykonywania,
− profilowanie dna wykopu, rowów, skarp,
− zagęszczenie powierzchni wykopu,
− przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych, wymaganych w specyfikacji technicznej,
− rozplantowanie urobku na odkładzie,
− wykonanie, a następnie rozebranie dróg dojazdowych,
− rekultywację terenu.
Spis przepisów związanych podano w SST D-02.00.01 pkt 10.
34
D-04.03.01
OCZYSZCZENIE I SKROPIENIE WARSTW KONSTRUKCYJNYCH
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
robót związanych z oczyszczeniem i skropieniem warstw konstrukcyjnych nawierzchni.
Ogólna specyfikacja techniczna (OST) stanowi obowiązującą podstawę opracowania szczegółowej specyfikacji
technicznej (SST) stosowanej jako dokument przetargowy i kontraktowy w ramach
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z oczyszczeniem i
skropieniem warstw konstrukcyjnych przed ułoŜeniem następnej warstwy nawierzchni.
Określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami i z definicjami podanymi w
SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 1.4.
2. MATERIAŁY
2.2. Rodzaje materiałów do wykonania skropienia
Materiałami stosowanymi przy skropieniu warstw konstrukcyjnych nawierzchni są:
a) do skropienia podbudowy nieasfaltowej:
− kationowe emulsje średniorozpadowe wg WT.EmA-1994 [5],
− upłynnione asfalty średnioodparowalne wg PN-C-96173 [3];
b) do skropienia podbudów asfaltowych i warstw z mieszanek mineralno-asfaltowych:
− kationowe emulsje szybkorozpadowe wg WT.EmA-1994 [5],
− upłynnione asfalty szybkoodparowywalne wg PN-C-96173 [3],
− asfalty drogowe D 200 lub D 300 wg PN-C-96170 [2], za zgodą InŜyniera.
2.3. Wymagania dla materiałów
Wymagania dla kationowej emulsji asfaltowej podano w EmA-94 [5].
Wymagania dla asfaltów drogowych podano w PN-C-96170 [2].
2.4. ZuŜycie lepiszczy do skropienia
Orientacyjne zuŜycie lepiszczy do skropienia warstw konstrukcyjnych nawierzchni podano w tablicy 1.
Tablica 1. Orientacyjne zuŜycie lepiszczy do skropienia warstw konstrukcyjnych nawierzchni
Lp.
1
2
Rodzaj lepiszcza
Emulsja asfaltowa kationowa
Asfalt drogowy D 200, D 300
ZuŜycie (kg/m2)
od 0,4 do 1,2
od 0,4 do 0,6
35
Dokładne zuŜycie lepiszczy powinno być ustalone w zaleŜności od rodzaju warstwy i stanu jej powierzchni i
zaakceptowane przez InŜyniera.
2.5. Składowanie lepiszczy
Warunki przechowywania nie mogą powodować utraty cech lepiszcza i obniŜenia jego jakości.
Lepiszcze naleŜy przechowywać w zbiornikach stalowych wyposaŜonych w urządzenia grzewcze i
zabezpieczonych przed dostępem wody i zanieczyszczeniem. Dopuszcza się magazynowanie lepiszczy w zbiornikach
murowanych, betonowych lub Ŝelbetowych przy spełnieniu tych samych warunków, jakie podano dla zbiorników stalowych.
Emulsję moŜna magazynować w opakowaniach transportowych lub stacjonarnych zbiornikach pionowych z
nalewaniem od dna.
Nie naleŜy stosować zbiornika walcowego leŜącego, ze względu na tworzenie się na duŜej powierzchni cieczy
„koŜucha” asfaltowego zatykającego później przewody.
Przy przechowywaniu emulsji asfaltowej naleŜy przestrzegać zasad ustalonych przez producenta.
3. SPRZĘT
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 3.
3.2. Sprzęt do oczyszczania warstw nawierzchni
Wykonawca przystępujący do oczyszczania warstw nawierzchni, powinien wykazać się moŜliwością korzystania z
następującego sprzętu:
− szczotek mechanicznych, zaleca się uŜycie urządzeń dwuszczotkowych. Pierwsza ze szczotek powinna być wykonana z
twardych elementów czyszczących i słuŜyć do zdrapywania oraz usuwania zanieczyszczeń przylegających do
czyszczonej warstwy. Druga szczotka powinna posiadać miękkie elementy czyszczące i słuŜyć do zamiatania. Zaleca się
uŜywanie szczotek wyposaŜonych w urządzenia odpylające,
− spręŜarek,
− zbiorników z wodą,
− szczotek ręcznych.
3.3. Sprzęt do skrapiania warstw nawierzchni
Do skrapiania warstw nawierzchni naleŜy uŜywać skrapiarkę lepiszcza. Skrapiarka powinna być wyposaŜona w
urządzenia pomiarowo-kontrolne pozwalające na sprawdzanie i regulowanie następujących parametrów:
− temperatury rozkładanego lepiszcza,
− ciśnienia lepiszcza w kolektorze,
− obrotów pompy dozującej lepiszcze,
− prędkości poruszania się skrapiarki,
− wysokości i długości kolektora do rozkładania lepiszcza,
− dozatora lepiszcza.
Zbiornik na lepiszcze skrapiarki powinien być izolowany termicznie tak, aby było moŜliwe zachowanie stałej
temperatury lepiszcza.
Wykonawca powinien posiadać aktualne świadectwo cechowania skrapiarki.
Skrapiarka powinna zapewnić rozkładanie lepiszcza z tolerancją ± 10% od ilości załoŜonej.
4. TRANSPORT
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 4.
4.2. Transport lepiszczy
Asfalty mogą być transportowane w cysternach kolejowych lub samochodowych, posiadających izolację termiczną,
zaopatrzonych w urządzenia grzewcze, zawory spustowe i zabezpieczonych przed dostępem wody.
Emulsja moŜe być transportowana w cysternach, autocysternach, skrapiarkach, beczkach i innych opakowaniach
pod warunkiem, Ŝe nie będą korodowały pod wpływem emulsji i nie będą powodowały jej rozpadu. Cysterny przeznaczone
do przewozu emulsji powinny być przedzielone przegrodami, dzielącymi je na komory o pojemności nie większej niŜ 1 m3, a
kaŜda przegroda powinna mieć wykroje w dnie umoŜliwiające przepływ emulsji. Cysterny, pojemniki i zbiorniki
przeznaczone do transportu lub składowania emulsji powinny być czyste i nie powinny zawierać resztek innych lepiszczy.
5. WYKONANIE ROBÓT
Ogólne zasady wykonania robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 5.
36
5.2. Oczyszczenie warstw nawierzchni
Oczyszczenie warstw nawierzchni polega na usunięciu luźnego materiału, brudu, błota i kurzu przy uŜyciu szczotek
mechanicznych, a w razie potrzeby wody pod ciśnieniem. W miejscach trudno dostępnych naleŜy uŜywać szczotek ręcznych.
W razie potrzeby, na terenach niezabudowanych, bezpośrednio przed skropieniem warstwa powinna być oczyszczona z
kurzu przy uŜyciu spręŜonego powietrza.
5.3. Skropienie warstw nawierzchni
Warstwa przed skropieniem powinna być oczyszczona.
JeŜeli do czyszczenia warstwy była uŜywana woda, to skropienie lepiszczem moŜe nastąpić dopiero po wyschnięciu
warstwy, z wyjątkiem zastosowania emulsji, przy których nawierzchnia moŜe być wilgotna.
Skropienie warstwy moŜe rozpocząć się po akceptacji przez InŜyniera jej oczyszczenia.
Warstwa nawierzchni powinna być skrapiana lepiszczem przy uŜyciu skrapiarek, a w miejscach trudno dostępnych ręcznie
(za pomocą węŜa z dyszą rozpryskową).
Temperatury lepiszczy powinny mieścić się w przedziałach podanych w tablicy 2.
Tablica 2. Temperatury lepiszczy przy skrapianiu
Lp.
1
2
3
Rodzaj lepiszcza
Temperatury (oC)
Asfalt drogowy D 200
Asfalt drogowy D 300
od 20 do 40 *)
od 140 do 150
od 130 do 140
*) W razie potrzeby emulsję naleŜy ogrzać do temperatury zapewniającej wymaganą lepkość.
JeŜeli do skropienia została uŜyta emulsja asfaltowa, to skropiona warstwa powinna być pozostawiona bez
jakiegokolwiek ruchu na czas niezbędny dla umoŜliwienia penetracji lepiszcza w warstwę i odparowania wody z emulsji. W
zaleŜności od rodzaju uŜytej emulsji czas ten wynosi od 1 godz. do 24 godzin.
Przed ułoŜeniem warstwy z mieszanki mineralno-bitumicznej Wykonawca powinien zabezpieczyć skropioną warstwę
nawierzchni przed uszkodzeniem dopuszczając tylko niezbędny ruch budowlany.
6.2. Badania przed przystąpieniem do robót
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien przeprowadzić próbne skropienie warstwy w celu określenia
optymalnych parametrów pracy skrapiarki i określenia wymaganej ilości lepiszcza w zaleŜności od rodzaju i stanu warstwy
przewidzianej do skropienia.
6.3. Badania w czasie robót
6.3.1. Badania lepiszczy
Ocena lepiszczy powinna być oparta na atestach producenta z tym, Ŝe Wykonawca powinien kontrolować dla kaŜdej
dostawy właściwości lepiszczy podane w tablicy 3.
Tablica 3. Właściwości lepiszczy kontrolowane w czasie robót
Lp.
1
2
Rodzaj lepiszcza
Asfalt drogowy
Kontrolowane
właściwości
Badanie
według normy
lepkość
penetracja
EmA-94 [5]
PN-C-04134 [1]
6.3.2. Sprawdzenie jednorodności skropienia i zuŜycia lepiszcza
NaleŜy przeprowadzić kontrolę ilości rozkładanego lepiszcza według metody podanej w opracowaniu
„Powierzchniowe utrwalenia. Oznaczanie ilości rozkładanego lepiszcza i kruszywa” [4].
7. OBMIAR ROBÓT
37
Jednostką obmiarową jest:
- m2 (metr kwadratowy) oczyszczonej powierzchni,
- m2 (metr kwadratowy) powierzchni skropionej.
8. ODBIÓR ROBÓT
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, SST i wymaganiami InŜyniera, jeŜeli
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 9.
−
−
−
−
−
−
Cena 1 m2 oczyszczenia warstw konstrukcyjnych obejmuje:
mechaniczne oczyszczenie kaŜdej niŜej połoŜonej warstwy konstrukcyjnej nawierzchni z ewentualnym polewaniem
wodą lub uŜyciem spręŜonego powietrza,
ręczne odspojenie stwardniałych zanieczyszczeń.
Cena 1 m2 skropienia warstw konstrukcyjnych obejmuje:
dostarczenie lepiszcza i napełnienie nim skrapiarek,
podgrzanie lepiszcza do wymaganej temperatury,
skropienie powierzchni warstwy lepiszczem,
przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych wymaganych w specyfikacji technicznej.
10.1. Normy
1.
2.
3.
PN-C-04134
PN-C-96170
PN-C-96173
Przetwory naftowe. Pomiar penetracji asfaltów
Przetwory naftowe. Asfalty drogowe
Przetwory naftowe. Asfalty upłynnione
nawierzchni drogowych
AUN
do
4. „Powierzchniowe utrwalenia. Oznaczanie ilości rozkładanego lepiszcza i kruszywa”. Zalecone przez GDDP do
stosowania pismem GDDP-5.3a-551/5/92 z dnia 03.02.1992
5. Warunki Techniczne. Drogowe kationowe emulsje asfaltowe EmA-94. IBDiM - 1994 r.
38
D-04.04.00
PODBUDOWA Z KRUSZYW. WYMAGANIA OGÓLNE
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej (SST) są wymagania ogólne dotyczące wykonania i
odbioru robót związanych z wykonywaniem podbudowy z kruszyw stabilizowanych mechanicznie.
technicznej (SST) stosowanej jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu w ramach
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z wykonywaniem
podbudów z kruszyw stabilizowanych mechanicznie wg PN-S-06102 [21] i obejmują SST:
D-04.04.02 Podbudowa z kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie,
Podbudowę z kruszyw stabilizowanych mechanicznie wykonuje się, zgodnie z ustaleniami podanymi w
dokumentacji projektowej, jako podbudowę pomocniczą i podbudowę zasadniczą wg Katalogu typowych konstrukcji
nawierzchni podatnych i półsztywnych [31].
1.4.1. Stabilizacja mechaniczna - proces technologiczny, polegający na odpowiednim zagęszczeniu w optymalnej
wilgotności kruszywa o właściwie dobranym uziarnieniu.
1.4.2. Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami oraz z definicjami
podanymi w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 1.4 oraz w OST dotyczących poszczególnych rodzajów
podbudów z kruszyw stabilizowanych mechanicznie:
D-04.04.01 Podbudowa z kruszywa naturalnego stabilizowanego mechanicznie,
D-04.04.03 Podbudowa z ŜuŜla wielkopiecowego stabilizowanego mechanicznie.
2. MATERIAŁY
Materiały stosowane do wykonania podbudów z kruszyw stabilizowanych mechanicznie podano w SST
dotyczących poszczególnych rodzajów podbudów:
2.3.1. Uziarnienie kruszywa
Krzywa uziarnienia kruszywa, określona według PN-B-06714-15 [3] powinna leŜeć między krzywymi granicznymi pól
dobrego uziarnienia podanymi na rysunku 1.
39
Rysunek 1. Pole dobrego uziarnienia kruszyw przeznaczonych na podbudowy wykonywane metodą stabilizacji
mechanicznej 1-2 kruszywo na podbudowę zasadniczą (górną warstwę) lub podbudowę jednowarstwową 1-3 kruszywo na
podbudowę pomocniczą (dolną warstwę).
Krzywa uziarnienia kruszywa powinna być ciągła i nie moŜe przebiegać od dolnej krzywej granicznej uziarnienia
do górnej krzywej granicznej uziarnienia na sąsiednich sitach. Wymiar największego ziarna kruszywa nie moŜe przekraczać
2/3 grubości warstwy układanej jednorazowo.
2.3.2. Właściwości kruszywa
Kruszywa powinny spełniać wymagania określone w tablicy 1.
Tablica 1.
Wymagania
L.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
Kruszywa
naturalne
Wyszczególnienie
właściwości
Mrozoodporność, ubytek masy po 25
cyklach zamraŜania, %(m/m), nie więcej niŜ
Rozpad krzemianowy i Ŝelazawy łącznie, % (m/m), nie więcej niŜ
Zawartość związków siarki w przeliczeniu
na SO3, %(m/m), nie więcej niŜ
Wskaźnik nośności wnoś mieszanki
kruszywa, %, nie mniejszy niŜ:
a) przy zagęszczeniu IS ≥ 1,00
b) przy zagęszczeniu IS ≥ 1,03
śuŜel
Badania
Według
Podbudowa
zasadnicza
Zawartość ziarn mniejszych niŜ 0,075 od 2
mm, % (m/m)
do 10
Zawartość nadziarna,
% (m/m),
5
nie więcej niŜ
Zawartość ziarn nieforemnych
%(m/m), nie więcej niŜ
Zawartość zanieczyszczeń organicznych,
Wskaźnik piaskowy po pięcio-krotnym
zagęszczeniu metodą I lub II wg PN-B04481, %
Ścieralność w bębnie Los Angeles
a) ścieralność całkowita po pełnej liczbie
obrotów, nie więcej niŜ
b) ścieralność częściowa po 1/5 pełnej
liczby obrotów, nie więcej niŜ
Nasiąkliwość, %(m/m), nie więcej niŜ
Kruszywa
łamane
pomocnicza
od 2
do 12
zasad- pomocnicza
nicza
od 2
od 2
do 10
do 12
zasadnicza
od 2
do 10
pomocnicza
od 2
do 12
10
5
10
5
10
35
45
35
40
-
-
1
1
1
1
1
1
PN-B-06714 -15 [3]
PN-B-06714 -15 [3]
PN-B-06714 -16 [4]
PN-B-04481 [1]
BN-64/8931 -01 [26]
od 30
do 70
od 30
do 70
od 30
do 70
od 30
do 70
-
-
35
45
35
50
40
50
30
40
30
35
30
35
2,5
4
3
5
6
8
PN-B-06714 -18 [6]
5
10
5
10
5
10
PN-B-06714 -19 [7]
-
-
-
-
1
3
1
1
1
1
2
4
80
120
60
-
80
120
60
-
80
120
60
-
PN-B-06714 -42 [12]
PN-B-06714 -37 [10]
PN-B-06714 -39 [11]
PN-B-06714 -28 [9]
PN-S-06102 [21]
40
2.3.3. Materiał na warstwę odsączającą
Na warstwę odsączającą stosuje się:
− Ŝwir i mieszankę wg PN-B-11111 [14],
− piasek wg PN-B-11113 [16].
2.3.4. Materiał na warstwę odcinającą
Na warstwę odcinającą stosuje się:
− piasek wg PN-B-11113 [16],
− miał wg PN-B-11112 [15],
− geowłókninę o masie powierzchniowej powyŜej 200 g/m wg aprobaty technicznej.
2.3.5. Materiały do ulepszania właściwości kruszyw
Do ulepszania właściwości kruszyw stosuje się:
cement portlandzki wg PN-B-19701 [17],
wapno wg PN-B-30020 [19],
popioły lotne wg PN-S-96035 [23],
ŜuŜel granulowany wg PN-B-23006 [18].
Dopuszcza się stosowanie innych spoiw pod warunkiem uzyskania równorzędnych efektów ulepszania kruszywa i
po zaakceptowaniu przez InŜyniera.
Rodzaj i ilość dodatku ulepszającego naleŜy przyjmować zgodnie z PN-S-06102 [21].
−
−
−
−
2.3.6. Woda
NaleŜy stosować wodę wg PN-B-32250 [20].
3. SPRZĘT
3.2. Sprzęt do wykonania robót
Wykonawca przystępujący do wykonania podbudowy z kruszyw stabilizowanych mechanicznie powinien wykazać
się moŜliwością korzystania z następującego sprzętu:
a) mieszarek do wytwarzania mieszanki, wyposaŜonych w urządzenia dozujące wodę. Mieszarki powinny zapewnić
wytworzenie jednorodnej mieszanki o wilgotności optymalnej,
b) równiarek albo układarek do rozkładania mieszanki,
c) walców ogumionych i stalowych wibracyjnych lub statycznych do zagęszczania. W miejscach trudno dostępnych
powinny być stosowane zagęszczarki płytowe, ubijaki mechaniczne lub małe walce wibracyjne.
4. TRANSPORT
4.2. Transport materiałów
Kruszywa moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu w warunkach zabezpieczających je przed
zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi materiałami, nadmiernym wysuszeniem i zawilgoceniem.
Transport cementu powinien odbywać się zgodnie z BN-88/6731-08 [24].
Transport pozostałych materiałów powinien odbywać się zgodnie z wymaganiami norm przedmiotowych.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.2. Przygotowanie podłoŜa
PodłoŜe pod podbudowę powinno spełniać wymagania określone w OST
D-04.01.01 „Koryto wraz z profilowaniem i zagęszczeniem podłoŜa” i OST D-02.00.00 „Roboty ziemne”.
Podbudowa powinna być ułoŜona na podłoŜu zapewniającym nieprzenikanie drobnych cząstek gruntu do
podbudowy. Warunek nieprzenikania naleŜy sprawdzić wzorem:
D 15
≤ 5
(1)
d 85
w którym:
41
D15 - wymiar boku oczka sita, przez które przechodzi 15% ziarn warstwy podbudowy lub warstwy odsączającej, w
milimetrach,
d85 - wymiar boku oczka sita, przez które przechodzi 85% ziarn gruntu podłoŜa w milimetrach.
JeŜeli warunek (1) nie moŜe być spełniony, naleŜy na podłoŜu ułoŜyć warstwę odcinającą lub odpowiednio dobraną
geowłókninę. Ochronne właściwości geowłókniny, przeciw przenikaniu drobnych cząstek gruntu, wyznacza się z warunku:
d 50
≤ 1,2
(2)
O 90
w którym:
d50 - wymiar boku oczka sita, przez które przechodzi 50 % ziarn gruntu podłoŜa, w milimetrach,
O90 - umowna średnica porów geowłókniny odpowiadająca wymiarom frakcji gruntu zatrzymująca się na geowłókninie w
ilości 90% (m/m); wartość parametru 090 powinna być podawana przez producenta geowłókniny.
Paliki lub szpilki do prawidłowego ukształtowania podbudowy powinny być wcześniej przygotowane.
Paliki lub szpilki powinny być ustawione w osi drogi i w rzędach równoległych do osi drogi, lub w inny sposób
zaakceptowany przez InŜyniera.
Rozmieszczenie palików lub szpilek powinno umoŜliwiać naciągnięcie sznurków lub linek do wytyczenia robót w
odstępach nie większych niŜ co 10 m.
5.3. Wytwarzanie mieszanki kruszywa
Mieszankę kruszywa o ściśle określonym uziarnieniu i wilgotności optymalnej naleŜy wytwarzać w mieszarkach
gwarantujących otrzymanie jednorodnej mieszanki. Ze względu na konieczność zapewnienia jednorodności nie dopuszcza
się wytwarzania mieszanki przez mieszanie poszczególnych frakcji na drodze. Mieszanka po wyprodukowaniu powinna być
od razu transportowana na miejsce wbudowania w taki sposób, aby nie uległa rozsegregowaniu i wysychaniu.
5.4. Wbudowywanie i zagęszczanie mieszanki
Mieszanka kruszywa powinna być rozkładana w warstwie o jednakowej grubości, takiej, aby jej ostateczna grubość
po zagęszczeniu była równa grubości projektowanej. Grubość pojedynczo układanej warstwy nie moŜe przekraczać 20 cm
po zagęszczeniu. Warstwa podbudowy powinna być rozłoŜona w sposób zapewniający osiągnięcie wymaganych spadków i
rzędnych wysokościowych. JeŜeli podbudowa składa się z więcej niŜ jednej warstwy kruszywa, to kaŜda warstwa powinna
być wyprofilowana i zagęszczona z zachowaniem wymaganych spadków i rzędnych wysokościowych. Rozpoczęcie budowy
kaŜdej następnej warstwy moŜe nastąpić po odbiorze poprzedniej warstwy przez InŜyniera.
Wilgotność mieszanki kruszywa podczas zagęszczania powinna odpowiadać wilgotności optymalnej, określonej
według próby Proctora, zgodnie z PN-B-04481 [1] (metoda II). Materiał nadmiernie nawilgocony, powinien zostać osuszony
przez mieszanie i napowietrzanie. JeŜeli wilgotność mieszanki kruszywa jest niŜsza od optymalnej o 20% jej wartości,
mieszanka powinna być zwilŜona określoną ilością wody i równomiernie wymieszana. W przypadku, gdy wilgotność
mieszanki kruszywa jest wyŜsza od optymalnej o 10% jej wartości, mieszankę naleŜy osuszyć.
Wskaźnik zagęszczenia podbudowy wg BN-77/8931-12 [29] powinien odpowiadać przyjętemu poziomowi
wskaźnika nośności podbudowy wg tablicy 1, lp. 11.
5.5. Odcinek próbny
JeŜeli w SST przewidziano konieczność wykonania odcinka próbnego, to co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem
robót, Wykonawca powinien wykonać odcinek próbny w celu:
− stwierdzenia czy sprzęt budowlany do mieszania, rozkładania i zagęszczania kruszywa jest właściwy,
− określenia grubości warstwy materiału w stanie luźnym, koniecznej do uzyskania wymaganej grubości warstwy po
zagęszczeniu,
− określenia liczby przejść sprzętu zagęszczającego, potrzebnej do uzyskania wymaganego wskaźnika zagęszczenia.
Na odcinku próbnym Wykonawca powinien uŜyć takich materiałów oraz sprzętu do mieszania, rozkładania i
zagęszczania, jakie będą stosowane do wykonywania podbudowy.
Powierzchnia odcinka próbnego powinna wynosić od 400 do 800 m2.
Odcinek próbny powinien być zlokalizowany w miejscu wskazanym przez InŜyniera.
Wykonawca moŜe przystąpić do wykonywania podbudowy po zaakceptowaniu odcinka próbnego przez InŜyniera.
5.6. Utrzymanie podbudowy
Podbudowa po wykonaniu, a przed ułoŜeniem następnej warstwy, powinna być utrzymywana w dobrym stanie.
JeŜeli Wykonawca będzie wykorzystywał, za zgodą InŜyniera, gotową podbudowę do ruchu budowlanego, to jest
obowiązany naprawić wszelkie uszkodzenia podbudowy, spowodowane przez ten ruch. Koszt napraw wynikłych z
niewłaściwego utrzymania podbudowy obciąŜa Wykonawcę robót.
42
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania kruszyw przeznaczonych do wykonania
robót i przedstawić wyniki tych badań InŜynierowi w celu akceptacji materiałów. Badania te powinny obejmować wszystkie
właściwości określone w pkt 2.3 niniejszej SST.
Częstotliwość oraz zakres badań podano w tablicy 2.
Tablica 2. Częstotliwość ora zakres badań przy budowie podbudowy z kruszyw
stabilizowanych mechanicznie
Częstotliwość badań
Lp.
Wyszczególnienie badań
1
Uziarnienie mieszanki
2
Wilgotność mieszanki
3
Zagęszczenie warstwy
4
Badanie właściwości kruszywa wg tab. 1, pkt 2.3.2
Minimalna liczba badań na
dziennej działce roboczej
Maksymalna powierzchnia podbudowy
przy-padająca na jedno badanie (m2)
2
600
10 próbek na 10000 m2
dla kaŜdej partii kruszywa i przy kaŜdej zmianie
kruszywa
6.3.2. Uziarnienie mieszanki
Uziarnienie mieszanki powinno być zgodne z wymaganiami podanymi w pkt 2.3. Próbki naleŜy pobierać w sposób
losowy, z rozłoŜonej warstwy, przed jej zagęszczeniem. Wyniki badań powinny być na bieŜąco przekazywane InŜynierowi.
6.3.3. Wilgotność mieszanki
Wilgotność mieszanki powinna odpowiadać wilgotności optymalnej, określonej według próby Proctora, zgodnie z
PN-B-04481 [1] (metoda II), z tolerancją +10% -20%.
Wilgotność naleŜy określić według PN-B-06714-17 [5].
6.3.4. Zagęszczenie podbudowy
Zagęszczenie kaŜdej warstwy powinno odbywać się aŜ do osiągnięcia wymaganego wskaźnika zagęszczenia.
Zagęszczenie podbudowy naleŜy sprawdzać według BN-77/8931-12 [30]. W przypadku, gdy przeprowadzenie
badania jest niemoŜliwe ze względu na gruboziarniste kruszywo, kontrolę zagęszczenia naleŜy oprzeć na metodzie obciąŜeń
płytowych, wg BN-64/8931-02 [27] i nie rzadziej niŜ raz na 5000 m2, lub według zaleceń InŜyniera.
Zagęszczenie podbudowy stabilizowanej mechanicznie naleŜy uznać za prawidłowe, gdy stosunek wtórnego
modułu E2 do pierwotnego modułu odkształcenia E1 jest nie większy od 2,2 dla kaŜdej warstwy konstrukcyjnej podbudowy.
E2
≤ 2,2
E1
Badania kruszywa powinny obejmować ocenę wszystkich właściwości określonych w pkt 2.3.2.
Próbki do badań pełnych powinny być pobierane przez Wykonawcę w sposób losowy w obecności InŜyniera.
6.4. Wymagania dotyczące cech geometrycznych podbudowy
6.4.1. Częstotliwość oraz zakres pomiarów
Częstotliwość oraz zakres pomiarów dotyczących cech geometrycznych podbudowy podano w tablicy 3.
Tablica 3. Częstotliwość oraz zakres pomiarów wykonanej podbudowy z kruszywa
stabilizowanego mechanicznie
Lp.
Wyszczególnienie badań i pomiarów
Minimalna częstotliwość pomiarów
43
1
Szerokość podbudowy
10 razy na 1 km
2
Równość podłuŜna
w sposób ciągły planografem albo co 20 m łatą na kaŜdym pasie
ruchu
3
Równość poprzeczna
10 razy na 1 km
)
4
Spadki poprzeczne*
10 razy na 1 km
5
Rzędne wysokościowe
co 100 m
6
Ukształtowanie osi w planie*)
co 100 m
7
Grubość podbudowy
Podczas budowy:
w 3 punktach na kaŜdej działce roboczej, lecz nie rzadziej niŜ
raz na 400 m2
Przed odbiorem:
w 3 punktach, lecz nie rzadziej niŜ raz na 2000 m2
8
Nośność podbudowy:
- moduł odkształcenia
- ugięcie spręŜyste
co najmniej w dwóch przekrojach na kaŜde 1000 m
co najmniej w 20 punktach na kaŜde 1000 m
*) Dodatkowe pomiary spadków poprzecznych i ukształtowania osi w planie naleŜy wykonać w punktach głównych łuków
poziomych.
6.4.2. Szerokość podbudowy
Szerokość podbudowy nie moŜe róŜnić się od szerokości projektowanej o więcej niŜ +10 cm, -5 cm.
Na jezdniach bez krawęŜników szerokość podbudowy powinna być większa od szerokości warstwy wyŜej leŜącej o
co najmniej 25 cm lub o wartość wskazaną w dokumentacji projektowej.
6.4.3. Równość podbudowy
Nierówności podłuŜne podbudowy naleŜy mierzyć 4-metrową łatą lub planografem, zgodnie z BN-68/8931-04 [28].
Nierówności poprzeczne podbudowy naleŜy mierzyć 4-metrową łatą.
Nierówności podbudowy nie mogą przekraczać:
- 10 mm dla podbudowy zasadniczej,
- 20 mm dla podbudowy pomocniczej.
6.4.4. Spadki poprzeczne podbudowy
Spadki poprzeczne podbudowy na prostych i łukach powinny być zgodne z dokumentacją projektową, z tolerancją ±
0,5 %.
6.4.5. Rzędne wysokościowe podbudowy
RóŜnice pomiędzy rzędnymi wysokościowymi podbudowy i rzędnymi projektowanymi nie powinny przekraczać +
1 cm, -2 cm.
6.4.6. Ukształtowanie osi podbudowy i ulepszonego podłoŜa
Oś podbudowy w planie nie moŜe być przesunięta w stosunku do osi projektowanej o więcej niŜ ± 5 cm.
6.4.7. Grubość podbudowy i ulepszonego podłoŜa
Grubość podbudowy nie moŜe się róŜnić od grubości projektowanej o więcej niŜ:
- dla podbudowy zasadniczej ± 10%,
- dla podbudowy pomocniczej +10%, -15%.
6.4.8. Nośność podbudowy
− moduł odkształcenia wg BN-64/8931-02 [27] powinien być zgodny z podanym w tablicy 4,
− ugięcie spręŜyste wg BN-70/8931-06 [29] powinno być zgodne z podanym w tablicy 4.
Tablica 4. Cechy podbudowy
Wymagane cechy podbudowy
Podbudowa
z kruszywa o
wskaźniku wnoś nie
mniejszym
Wskaźnik
zagęszczeni
a IS nie
Maksymalne ugięcie spręŜyste pod
kołem, mm
Minimalny moduł odkształcenia
mierzony płytą o średnicy 30 cm, MPa
44
mniejszy
niŜ
niŜ, %
60
80
120
1,0
1,0
1,03
40 kN
50 kN
od pierwszego
obciąŜenia E1
od drugiego obciąŜenia E2
1,40
1,25
1,10
1,60
1,40
1,20
60
80
100
120
140
180
6.5. Zasady postępowania z wadliwie wykonanymi odcinkami podbudowy
6.5.1. Niewłaściwe cechy geometryczne podbudowy
Wszystkie powierzchnie podbudowy, które wykazują większe odchylenia od określonych w punkcie 6.4 powinny
być naprawione przez spulchnienie lub zerwanie do głębokości co najmniej 10 cm, wyrównane i powtórnie zagęszczone.
Dodanie nowego materiału bez spulchnienia wykonanej warstwy jest niedopuszczalne.
JeŜeli szerokość podbudowy jest mniejsza od szerokości projektowanej o więcej niŜ 5 cm i nie zapewnia podparcia
warstwom wyŜej leŜącym, to Wykonawca powinien na własny koszt poszerzyć podbudowę przez spulchnienie warstwy na
pełną grubość do połowy szerokości pasa ruchu, dołoŜenie materiału i powtórne zagęszczenie.
6.5.2. Niewłaściwa grubość podbudowy
Na wszystkich powierzchniach wadliwych pod względem grubości, Wykonawca wykona naprawę podbudowy.
Powierzchnie powinny być naprawione przez spulchnienie lub wybranie warstwy na odpowiednią głębokość, zgodnie z
decyzją InŜyniera, uzupełnione nowym materiałem o odpowiednich właściwościach, wyrównane i ponownie zagęszczone.
Roboty te Wykonawca wykona na własny koszt. Po wykonaniu tych robót nastąpi ponowny pomiar i ocena
grubości warstwy, według wyŜej podanych zasad, na koszt Wykonawcy.
6.5.3. Niewłaściwa nośność podbudowy
JeŜeli nośność podbudowy będzie mniejsza od wymaganej, to Wykonawca wykona wszelkie roboty niezbędne do
zapewnienia wymaganej nośności, zalecone przez InŜyniera.
Koszty tych dodatkowych robót poniesie Wykonawca podbudowy tylko wtedy, gdy zaniŜenie nośności podbudowy
wynikło z niewłaściwego wykonania robót przez Wykonawcę podbudowy.
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiarową jest m2 (metr kwadratowy) podbudowy z kruszywa stabilizowanego mechanicznie.
8. ODBIÓR ROBÓT
Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, SST i wymaganiami InŜyniera, jeŜeli wszystkie pomiary i
badania z zachowaniem tolerancji wg pkt 6 dały wyniki pozytywne.
Zakres czynności objętych ceną jednostkową 1 m2 podbudowy z kruszywa stabilizowanego mechanicznie, podano
w SST:
10. Przepisy związane
10.1. Normy
1.
2.
PN-B-04481
PN-B-06714-12
Grunty budowlane. Badania próbek gruntu
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości zanieczyszczeń obcych
45
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
PN-B-06714-15
PN-B-06714-16
PN-B-06714-17
PN-B-06714-18
PN-B-06714-19
PN-B-06714-26
PN-B-06714-28
PN-B-06714-37
PN-B-06714-39
PN-B-06714-42
PN-B-06731
14.
PN-B-11111
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
PN-B-11112
PN-B-11113
PN-B-19701
PN-B-23006
PN-B-30020
PN-B-32250
PN-S-06102
PN-S-96023
PN-S-96035
BN-88/6731-08
BN-84/6774-02
BN-64/8931-01
BN-64/8931-02
28.
29.
30.
BN-68/8931-04
BN-70/8931-06
BN-77/8931-12
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie składu ziarnowego
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie kształtu ziarn
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie wilgotności
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie nasiąkliwości
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie mrozoodporności metodą bezpośrednią
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości zanieczyszczeń organicznych
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości siarki metodą bromową
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie rozpadu krzemianowego
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie rozpadu Ŝelazawego
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie ścieralności w bębnie Los Angeles
śuŜel wielkopiecowy kawałkowy. Kruszywo budowlane i drogowe. Badania
techniczne
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych. świr i
mieszanka
Kruszywa mineralne. Kruszywa łamane do nawierzchni drogowych
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych. Piasek
Cement. Cement powszechnego uŜytku. Skład, wymagania i ocena zgodności
Kruszywo do betonu lekkiego
Wapno
Materiały budowlane. Woda do betonu i zapraw
Drogi samochodowe. Podbudowy z kruszyw stabilizowanych mechanicznie
Konstrukcje drogowe. Podbudowa i nawierzchnia z tłucznia kamiennego
Popioły lotne
Cement. Transport i przechowywanie
Kruszywo mineralne. Kruszywo kamienne łamane do nawierzchni drogowych
Drogi samochodowe. Oznaczanie wskaźnika piaskowego
Drogi samochodowe. Oznaczanie modułu odkształcenia nawierzchni podatnych i
podłoŜa przez obciąŜenie płytą
Drogi samochodowe. Pomiar równości nawierzchni planografem i łatą
Drogi samochodowe. Pomiar ugięć podatnych ugięciomierzem belkowym
Oznaczanie wskaźnika zagęszczenia gruntu
31.
Katalog typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych, IBDiM - Warszawa 1997.
46
D - 04.04.04
PODBUDOWA Z KRUSZYWA ŁAMANEGO -- TŁUCZNIA KAMIENNEGO
1. WSTĘP
1.1.Przedmiot SST
robót związanych z wykonaniem podbudów z tłucznia kamiennego grubości 20 cm.
Szczegółowa specyfikacja techniczna (SST) stanowi obowiązującą podstawę stosowaną jako dokument przetargowy
i kontraktowy w ramach
podbudów z tłucznia kamiennego.
Podbudowę z tłucznia kamiennego wykonuje się, zgodnie z ustaleniami podanymi w dokumentacji projektowej,
jako:
- podbudowę pomocniczą,
- podbudowę zasadniczą.
1.4.1. Podbudowa z tłucznia kamiennego - część konstrukcji nawierzchni składająca się z jednej lub więcej warstw nośnych
z tłucznia i klińca kamiennego.
1.4.2. Pozostałe określenia są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami i z definicjami podanymi w SST
D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 1.4.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt .1.5.
2. MATERIAŁY
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w SST D-M-00.00.00
„Wymagania ogólne” pkt. 2.
Materiałami stosowanymi przy wykonywaniu podbudowy z tłucznia, wg PN-S-96023 [9], są:
− kruszywo łamane zwykłe: tłuczeń i kliniec, wg PN-B-11112 [8],
− woda do skropienia podczas wałowania i klinowania.
2.3. Wymagania dla kruszyw
Do wykonania podbudowy naleŜy uŜyć następujące rodzaje kruszywa, według PN-B-11112 [8]:
− tłuczeń od 31,5 mm do 63 mm,
− kliniec od 20 mm do 31,5 mm,
− kruszywo do klinowania - kliniec od 4 mm do 20 mm.
InŜynier moŜe dopuścić do wykonania podbudowy inne rodzaje kruszywa, wybrane spośród wymienionych w PNS-96023 [9], dla których wymagania zostaną określone w SST.
Jakość kruszywa powinna być zgodna z wymaganiami normy PN-B-11112 [8], określonymi dla:
− klasy co najmniej II - dla podbudowy zasadniczej,
− klasy II i III
- dla podbudowy pomocniczej.
Do jednowarstwowych podbudów lub podbudowy zasadniczej naleŜy stosować kruszywo gatunku co najmniej 2.
Wymagania dla kruszywa przedstawiono w tablicach 1 i 2 niniejszej specyfikacji
47
Tablica 1. Wymagania dla tłucznia i klińca, wg PN-B-11112 [8]
Lp.
Właściwości
1
Ścieralność w bębnie Los Angeles, wg PN-B-06714-42 [7]:
a) po pełnej liczbie obrotów, % ubytku masy, nie więcej niŜ:
- w tłuczniu
- w klińcu
b) po 1/5 pełnej liczby obrotów, % ubytku masy w stosunku
do ubytku masy po pełnej liczbie obrotów, nie więcej niŜ:
Nasiąkliwość, wg PN-B-06714-18 [4], % m/m, nie więcej
niŜ:
a) dla kruszyw ze skał magmowych i przeobraŜonych
b) dla kruszyw ze skał osadowych
Odporność na działanie mrozu, wg PN-B-06714-19 [5], %
ubytku masy, nie więcej niŜ:
a) dla kruszyw ze skał magmowych i przeobraŜonych
b) dla kruszyw ze skał osadowych
Odporność na działanie mrozu według zmodyfikowanej
metody bezpośredniej, wg PN-B-06714-19 [5] i PN-B-11112
[8], % ubytku masy, nie więcej niŜ:
- w klińcu
- w tłuczniu
2
3
4
Klasa II
Klasa III
35
40
50
50
30
35
2,0
3,0
3,0
5,0
4,0
5,0
10,0
10,0
30
nie bada się
nie bada się
nie bada się
Tablica 2. Wymagania dla tłucznia i klińca w zaleŜności od warstwy podbudowy
tłuczniowej, wg PN-B-11112 [8]
Lp.
Właściwości
1
Uziarnienie, wg PN-B-06714-15 [2]
a) zawartość ziarn mniejszych niŜ 0,075 mm, odsianych na mokro, % m/m, nie więcej niŜ:
- w tłuczniu
- w klińcu
b) zawartość frakcji podstawowej, % m/m, nie
mniej niŜ:
- w tłuczniu i w klińcu
c) zawartość podziarna, % m/m, nie więcej niŜ:
d) zawartość nadziarna, % m/m, nie więcej niŜ:
Zawartość zanieczyszczeń obcych, wg PN-B-06714-12 [1],
% m/m, nie więcej niŜ:
Zawartość ziarn nieforemnych, wg PN-B-06714-16 [3], %
m/m, nie więcej niŜ:
- w tłuczniu
- w klińcu
Zawartość zanieczyszczeń organicznych, barwa cieczy wg
PN-B-06714-26 [6]:
- w tłuczniu i w klińcu, barwa cieczy nie ciemniejsza
niŜ:
2
3
4
Podbudowa
jednowarstw
owa lub
podbudowa
zasadnicza
Podbudowa
pomocnicza
3
4
4
5
75
65
15
25
15
20
0,2
0,3
40
nie bada się
45
nie bada się
wzorcowa
2.4. Woda
Woda uŜyta przy wykonywaniu zagęszczania i klinowania podbudowy moŜe być studzienna lub z wodociągu, bez
specjalnych wymagań.
48
3. SPRZĘT
Wykonawca przystępujący do wykonania podbudowy z tłucznia kamiennego powinien wykazać się moŜliwością
korzystania z następującego sprzętu:
a) równiarek lub układarek kruszywa do rozkładania tłucznia i klińca,
b) rozsypywarek kruszywa do rozłoŜenia klińca,
c) walców statycznych gładkich do zagęszczania kruszywa grubego,
d) walców wibracyjnych lub wibracyjnych zagęszczarek płytowych do klinowania kruszywa grubego klińcem,
e) szczotek mechanicznych do usunięcia nadmiaru klińca,
f) walców ogumionych lub stalowych gładkich do końcowego dogęszczenia,
g) przewoźnych zbiorników do wody zaopatrzonych w urządzenia do rozpryskiwania wody.
4. TRANSPORT
4.2. Transport kruszywa
5. WYKONANIE ROBÓT
PodłoŜe pod podbudowę tłuczniową powinno spełniać wymagania określone w OST D-04.01.01 „Koryto wraz z
profilowaniem i zagęszczeniem podłoŜa”.
Podbudowa tłuczniowa powinna być ułoŜona na podłoŜu zapewniającym nieprzenikanie drobnych cząstek gruntu do
warstwy podbudowy. Na gruncie spoistym, pod podbudową tłuczniową powinna być ułoŜona warstwa odcinająca lub
wykonane ulepszenie podłoŜa.
W przypadku zastosowania pomiędzy warstwą podbudowy tłuczniowej a spoistym gruntem podłoŜa warstwy odcinającej
albo odsączającej, powinien być spełniony warunek nieprzenikania cząstek drobnych, wyraŜony wzorem:
D15
≤ 15
d 85
gdzie: D15 - wymiar sita, przez które przechodzi 15% ziarn warstwy odcinającej albo
odsączającej,
d85 - wymiar sita, przez które przechodzi 85% ziarn gruntu podłoŜa.
5.3. Wbudowywanie i zagęszczanie kruszywa
Minimalna grubość warstwy podbudowy z tłucznia nie moŜe być po zagęszczeniu mniejsza od 1,5-krotnego
wymiaru największych ziarn tłucznia. Maksymalna grubość warstwy podbudowy po zagęszczeniu nie moŜe przekraczać 20
cm. Podbudowę o grubości powyŜej 20 cm naleŜy wykonywać w dwóch warstwach.
Kruszywo grube powinno być rozłoŜone w warstwie o jednakowej grubości, przy uŜyciu układarki albo równiarki. Grubość
rozłoŜonej warstwy luźnego kruszywa powinna być taka, aby po jej zagęszczeniu i zaklinowaniu osiągnęła grubość
projektowaną.
Kruszywo grube po rozłoŜeniu powinno być przywałowane dwoma przejściami walca statycznego, gładkiego o
nacisku jednostkowym nie mniejszym niŜ 30 kN/m. Zagęszczanie podbudowy o przekroju daszkowym powinno rozpocząć
się od krawędzi i stopniowo przesuwać się pasami podłuŜnymi, częściowo nakładającymi się w kierunku osi jezdni.
Zagęszczenie podbudowy o jednostronnym spadku poprzecznym powinno rozpocząć się od dolnej krawędzi i przesuwać się
pasami podłuŜnymi, częściowo nakładającymi się, w kierunku jej górnej krawędzi.
W przypadku wykonywania podbudowy zasadniczej, po przywałowaniu kruszywa grubego naleŜy rozłoŜyć
kruszywo drobne w równej warstwie, w celu zaklinowania kruszywa grubego. Do zagęszczania naleŜy uŜyć walca
wibracyjnego o nacisku jednostkowym co najmniej 18 kN/m, albo płytową zagęszczarką wibracyjną o nacisku
jednostkowym co najmniej 16 kN/m2. Grubość warstwy luźnego kruszywa drobnego powinna być taka, aby wszystkie
przestrzenie warstwy kruszywa grubego zostały wypełnione kruszywem drobnym. JeŜeli to konieczne, operacje rozkładania i
wwibrowywanie kruszywa drobnego naleŜy powtarzać aŜ do chwili, gdy kruszywo drobne przestanie penetrować warstwę
kruszywa grubego.
49
Po zagęszczeniu cały nadmiar kruszywa drobnego naleŜy usunąć z podbudowy szczotkami tak, aby ziarna kruszywa
grubego wystawały nad powierzchnię od 3 do 6 mm.
Następnie warstwa powinna być przywałowana walcem statycznym gładkim o nacisku jednostkowym nie
mniejszym niŜ 50 kN/m, albo walcem ogumionym w celu dogęszczenia kruszywa poluzowanego w czasie szczotkowania.
robót i przedstawić wyniki tych badań InŜynierowi w celu akceptacji. Badania te powinny obejmować wszystkie
właściwości kruszywa określone w pkt. 2.3 i tablicach 1 i 2 niniejszych SST.
Tablica 3.Częstotliwość oraz zakres badań przy budowie podbudowy z tłucznia kamiennego
Lp.
1
2
3
Uziarnienie kruszyw
Zawartość zanieczyszczeń obcych w kruszywie
Zawartość ziarn nieforemnych w kruszywie
4
5
6
7
Ścieralność kruszywa
Nasiąkliwość kruszywa
Odporność kruszywa na działanie mrozu
Zawartość zanieczyszczeń organicznych
Maksymalna poMinimalne ilości
wierzchnia podbubadań na dziennej
dowy na jedno
działce roboczej
badanie (m2)
2
600
6000
i przy kaŜdej zmianie źródła pobierania
materiałów
6.3.2. Badania właściwości kruszywa
Próbki naleŜy pobierać w sposób losowy z rozłoŜonej warstwy, przed jej zagęszczeniem. Wyniki badań powinny
być na bieŜąco przekazywane InŜynierowi.
Badania pełne kruszywa, obejmujące ocenę wszystkich właściwości określonych w pkt 2.3 powinny być
wykonywane przez Wykonawcę z częstotliwością gwarantującą zachowanie jakości robót i zawsze w przypadku zmiany
źródła pobierania materiałów oraz na polecenie InŜyniera. Próbki do badań pełnych powinny być pobierane przez
Wykonawcę w sposób losowy, w obecności InŜyniera.
6.4. Wymagania dotyczące nośności i cech geometrycznych podbudowy
Częstotliwość oraz zakres pomiarów podano w tablicy 4.
Tablica 4. Częstotliwość oraz zakres pomiarów wykonanej podbudowy z tłucznia
kamiennego
Lp.
50
1
10 razy na 1 km
2
w sposób ciągły planografem albo co 20 m
łatą na kaŜdym pasie ruchu
3
)
10 razy na 1 km
4
Spadki poprzeczne*
10 razy na 1 km
5
6
7
Grubość podbudowy
Podczas budowy:
w 3 punktach na kaŜdej działce roboczej,
lecz nie rzadziej niŜ raz na 400 m2
Przed odbiorem:
w 3 punktach, lecz nie rzadziej niŜ raz na
2000 m2
8
Nośność podbudowy
nie rzadziej niŜ raz na 3000 m2
co 100 m w osi jezdni i na jej krawędziach
co 100 m
*) Dodatkowe pomiary spadków poprzecznych i ukształtowanie osi w planie naleŜy wykonać w punktach głównych łuków
poziomych.
Nierówności podłuŜne podbudowy naleŜy mierzyć 4-metrową łatą lub planografem, zgodnie z normą BN-68/893104 [11].
Spadki poprzeczne podbudowy na prostych i łukach powinny być zgodne z dokumentacją projektową z tolerancją ±
0,5 %.
1 cm, -2 cm.
6.4.6. Ukształtowanie osi w planie
Oś podbudowy w planie nie moŜe być przesunięta w stosunku do osi projektowanej o więcej niŜ 3 cm dla autostrad i
dróg ekspresowych lub o więcej niŜ ± 5 cm dla pozostałych dróg.
6.4.7. Grubość podbudowy
Grubość podbudowy nie moŜe róŜnić się od grubości projektowanej o więcej niŜ:
- dla podbudowy zasadniczej ± 2 cm,
- dla podbudowy pomocniczej +1 cm, -2 cm.
Pomiary nośności podbudowy naleŜy wykonać zgodnie z BN-64/8931-02 [10].
Podbudowa zasadnicza powinna spełniać wymagania dotyczące nośności, podane w tablicy 5.
Tablica 5. Wymagania nośności podbudowy zasadniczej w zaleŜności od kategorii ruchu
Kategoria ruchu
Minimalny moduł odkształcenia mierzony przy uŜyciu
płyty o średnicy 30 cm (MPa)
51
I
II
Pierwotny M E
Wtórny M E
100
170
Ruch lekko średni i średni
Pierwotny moduł odkształcenia podbudowy pomocniczej mierzony płytą o średnicy 30 cm, powinien być większy
od 50 MPa.
II
Zagęszczenie podbudowy naleŜy uznać za prawidłowe, gdy stosunek wtórnego modułu odkształcenia M E do
I
pierwotnego modułu odkształcenia M E jest nie większy od 2,2.
II
ME
I
≤
2,2
ME
Wszystkie powierzchnie podbudowy, które wykazują większe odchylenia cech geometrycznych od określonych w
punkcie 6.4, powinny być naprawione. Wszelkie naprawy i dodatkowe badania i pomiary zostaną wykonane na koszt
Wykonawcy.
JeŜeli szerokość podbudowy jest mniejsza od szerokości projektowanej o więcej niŜ 5 cm i nie zapewni to podparcia
pełną grubość, do połowy szerokości pasa ruchu (lub pasa postojowego czy utwardzonego pobocza), dołoŜenie materiału i
powtórne zagęszczenie.
6.5.2. Niewłaściwa grubość
Roboty te Wykonawca wykona na własny koszt. Po wykonaniu tych robót nastąpi ponowny pomiar i ocena grubości
warstwy. Koszty poniesie Wykonawca.
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiarową jest m2 (metr kwadratowy) wykonanej podbudowy z tłucznia kamiennego.
Przewidywana ilość jednostek obmiarowych zgodnie z Dokumentacją projektową wynosi:
8. ODBIÓR ROBÓT
badania z zachowaniem tolerancji wg pkt. 6 dały wyniki pozytywne.
−
−
−
−
−
Cena wykonania 1 m2 podbudowy tłuczniowej obejmuje:
prace pomiarowe i roboty przygotowawcze,
oznakowanie robót,
przygotowanie podłoŜa,
dostarczenie materiałów na miejsce wbudowania,
rozłoŜenie kruszywa,
52
− zagęszczenie warstw z zaklinowaniem,
− przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych określonych w specyfikacji technicznej,
− utrzymanie podbudowy w czasie robót.
10.1. Normy
1.
PN-B-06714-12
2.
PN-B-06714-15
3.
4.
5.
PN-B-06714-16
PN-B-06714-18
PN-B-06714-19
6.
PN-B-06714-26
7.
PN-B-06714-42
8.
PN-B-11112
9.
PN-S-96023
10.
BN-64/8931-02
11.
BN-68/8931-04
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości
zanieczyszczeń obcych
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie składu
ziarnowego
Kruszywa
mineralne.
Badania.
Oznaczanie
mrozoodporności metodą bezpośrednią
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości
zanieczyszczeń organicznych
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie ścieralności w
bębnie Los Angeles
Kruszywo mineralne. Kruszywo łamane do nawierzchni
drogowych
Konstrukcje drogowe. Podbudowa i nawierzchnia z tłucznia
kamiennego
Drogi samochodowe. Oznaczanie modułu odkształcenia
nawierzchni podatnych i podłoŜa przez obciąŜenie płytą
Drogi samochodowe. Pomiar równości nawierzchni
planografem i łatą.
Nie występują.
53
D-04.04.02
PODBUDOWA Z KRUSZYWA ŁAMANEGO STABILIZOWANEGO MECHANICZNIE
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (SST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót
związanych z wykonywaniem podbudowy z kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie pod chodnik.
technicznej (SST) stosowanej jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót w ramach
podbudów z kruszyw stabilizowanych mechanicznie wg PN-S-06102 [21]
Podbudowę z kruszyw stabilizowanych mechanicznie wykonuje się, zgodnie z ustaleniami podanymi w
1.4.1. Podbudowa z kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie - jedna lub więcej warstw zagęszczonej mieszanki,
która stanowi warstwę nośną nawierzchni drogowej - chodnika.
1.4.2. Stabilizacja mechaniczna - proces technologiczny, polegający na odpowiednim zagęszczeniu w optymalnej
wilgotności kruszywa o właściwie dobranym uziarnieniu.
1.4.3. Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami oraz z definicjami
podanymi w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 1.4
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt
2. MATERIAŁY
Materiałem do wykonania podbudowy z kruszyw łamanych stabilizowanych mechanicznie powinno być kruszywo
łamane, uzyskane w wyniku przekruszenia surowca skalnego lub kamieni narzutowych i otoczaków albo ziarn Ŝwiru
większych od 8 mm.
Kruszywo powinno być jednorodne bez zanieczyszczeń obcych i bez domieszek gliny.
2.3.1. Uziarnienie kruszywa
Krzywa uziarnienia kruszywa, określona według PN-B-06714-15 [3] powinna leŜeć między krzywymi granicznymi
pól dobrego uziarnienia podanymi na rysunku 1.
54
Rysunek 1. Pole dobrego uziarnienia kruszyw przeznaczonych na podbudowy
wykonywane metodą stabilizacji mechanicznej
1-2 kruszywo na podbudowę zasadniczą (górną warstwę) lub podbudowę jednowarstwową
1-3 kruszywo na podbudowę pomocniczą (dolną warstwę)
Krzywa uziarnienia kruszywa powinna być ciągła i nie moŜe przebiegać od dolnej krzywej
granicznej uziarnienia do górnej krzywej granicznej uziarnienia na sąsiednich sitach. Wymiar największego ziarna kruszywa
nie moŜe przekraczać 2/3 grubości warstwy układanej jednorazowo.
Tablica 1.
Wymagania
Lp.
1
2
3
4
5
6
Kruszywa
śuŜel
łamane
Właściwości
Podbudowa
zasad- pomoc zasad- pomoc- zasad- pomocnicza -nicza nicza
nicza
nicza
nicza
od 2
od 2
Zawartość ziarn mniejszych niŜ od 2
od 2
od 2
od 2
do 12
do 10
do 12
0,075 mm, % (m/m)
do 10 do 12 do 10
Zawartość
nadziarna,
5
10
5
10
5
10
% (m/m), nie więcej niŜ
Zawartość ziarn nieforemnych
35
45
35
40
Zawartość
zanieczyszczeń
organicznych, %(m/m), nie
1
1
1
1
1
1
więcej niŜ
Wskaźnik piaskowy po pięciood 30 od 30 od 30 od 30 do
krotnym zagęszczeniu metodą I
do 70 do 70 do 70
70
lub II wg PN-B-04481, %
Ścieralność w bębnie Los
Angeles
a) ścieralność całkowita po
pełnej liczbie obrotów, nie
więcej niŜ
35
45
35
50
40
50
b) ścieralność częściowa po 1/5
Wyszczególnienie
Kruszywa
naturalne
Badania
według
PN-B-06714
-15 [3]
PN-B-06714
-15 [3]
PN-B-06714
-16 [4]
PN-B-04481 [1]
BN-64/8931
-01 [26]
PN-B-06714
55
7
8
9
10
11
pełnej liczby obrotów, nie
więcej niŜ
Nasiąkliwość, %(m/m), nie
więcej niŜ
Mrozoodporność, ubytek masy
po 25 cyklach zamraŜania, %(m/m), nie więcej niŜ
Rozpad krzemianowy i Ŝelazawy łącznie, % (m/m), nie
więcej niŜ
Zawartość związków siarki w
przeliczeniu na SO3, %(m/m),
nie więcej niŜ
Wskaźnik nośności wnoś mieszanki kruszywa, %, nie
mniejszy niŜ:
a) przy zagęszczeniu IS ≥ 1,00
b) przy zagęszczeniu IS ≥ 1,03
-42 [12]
30
40
30
35
30
35
2,5
4
3
5
6
8
5
10
5
10
5
10
PN-B-06714
-18 [6]
PN-B-06714
-19 [7]
-
-
-
-
1
3
PN-B-06714
-37 [10]
PN-B-06714
-39 [11]
1
1
1
1
2
4
PN-B-06714
-28 [9]
80
120
60
-
80
120
60
-
80
120
60
-
PN-S-06102
[21]
2.3.3. Woda
NaleŜy stosować wodę wg PN-B-32250 [20].
3. SPRZĘT
Wykonawca przystępujący do wykonania podbudowy z kruszyw stabilizowanych mechanicznie powinien wykazać
się moŜliwością korzystania z następującego sprzętu:
a) mieszarek do wytwarzania mieszanki, wyposaŜonych w urządzenia dozujące wodę. Mieszarki powinny zapewnić
wytworzenie jednorodnej mieszanki o wilgotności optymalnej,
b) równiarek albo układarek do rozkładania mieszanki,
c) walców ogumionych i stalowych wibracyjnych lub statycznych do zagęszczania. W miejscach trudno dostępnych
powinny być stosowane zagęszczarki płytowe, ubijaki mechaniczne lub małe walce wibracyjne.
4. TRANSPORT
Transport cementu powinien odbywać się zgodnie z BN-88/6731-08 [24].
Transport pozostałych materiałów powinien odbywać się zgodnie z wymaganiami norm przedmiotowych.
5. WYKONANIE ROBÓT
PodłoŜe pod podbudowę powinno spełniać wymagania określone w OST D-04.01.01 „Koryto wraz z
profilowaniem i zagęszczeniem podłoŜa” i OST D-02.00.00 „Roboty ziemne”.
Podbudowa powinna być ułoŜona na podłoŜu zapewniającym nieprzenikanie drobnych cząstek gruntu do
podbudowy. Warunek nieprzenikania naleŜy sprawdzić wzorem:
D 15
≤ 5
(1)
d 85
w którym:
D15 - wymiar boku oczka sita, przez które przechodzi 15% ziarn warstwy podbudowy lub warstwy odsączającej, w
milimetrach,
56
d85 - wymiar boku oczka sita, przez które przechodzi 85% ziarn gruntu podłoŜa,
w milimetrach.
JeŜeli warunek (1) nie moŜe być spełniony, naleŜy na podłoŜu ułoŜyć warstwę odcinającą lub odpowiednio dobraną
geowłókninę. Ochronne właściwości geowłókniny, przeciw przenikaniu drobnych cząstek gruntu, wyznacza się z warunku:
d 50
≤ 1,2
(2)
O 90
w którym:
d50 - wymiar boku oczka sita, przez które przechodzi 50 % ziarn gruntu podłoŜa, w milimetrach,
O90 - umowna średnica porów geowłókniny odpowiadająca wymiarom frakcji gruntu zatrzymująca się na geowłókninie w
ilości 90% (m/m); wartość parametru 090 powinna być podawana przez producenta geowłókniny.
Paliki lub szpilki do prawidłowego ukształtowania podbudowy powinny być wcześniej przygotowane. Paliki lub
szpilki powinny być ustawione w osi drogi i w rzędach równoległych do osi drogi, lub w inny sposób zaakceptowany przez
InŜyniera.
Rozmieszczenie palików lub szpilek powinno umoŜliwiać naciągnięcie sznurków lub linek do wytyczenia robót w
odstępach nie większych niŜ co 10 m.
5.3. Wytwarzanie mieszanki kruszywa
Mieszankę kruszywa o ściśle określonym uziarnieniu i wilgotności optymalnej naleŜy wytwarzać w mieszarkach
gwarantujących otrzymanie jednorodnej mieszanki. Ze względu na konieczność zapewnienia jednorodności nie dopuszcza
się wytwarzania mieszanki przez mieszanie poszczególnych frakcji na drodze. Mieszanka po wyprodukowaniu powinna być
od razu transportowana na miejsce wbudowania w taki sposób, aby nie uległa rozsegregowaniu i wysychaniu.
Jeśli dokumentacja projektowa przewiduje ulepszanie kruszyw cementem, wapnem lub popiołami przy WP od 20
do 30% lub powyŜej 70%, szczegółowe warunki i wymagania dla takiej podbudowy określi SST, zgodnie z PN-S-06102
[21].
5.4. Wbudowywanie i zagęszczanie mieszanki kruszywa
Mieszanka kruszywa powinna być rozkładana w warstwie o jednakowej grubości, takiej, aby jej ostateczna grubość
po zagęszczeniu była równa grubości projektowanej. Grubość pojedynczo układanej warstwy nie moŜe przekraczać 20 cm
po zagęszczeniu. Warstwa podbudowy powinna być rozłoŜona w sposób zapewniający osiągnięcie wymaganych spadków i
rzędnych wysokościowych. JeŜeli podbudowa składa się z więcej niŜ jednej warstwy kruszywa, to kaŜda warstwa powinna
być wyprofilowana i zagęszczona z zachowaniem wymaganych spadków i rzędnych wysokościowych. Rozpoczęcie budowy
kaŜdej następnej warstwy moŜe nastąpić po odbiorze poprzedniej warstwy przez InŜyniera.
Wilgotność mieszanki kruszywa podczas zagęszczania powinna odpowiadać wilgotności optymalnej, określonej
według próby Proctora, zgodnie z PN-B-04481 [1] (metoda II). Materiał nadmiernie nawilgocony, powinien zostać osuszony
przez mieszanie i napowietrzanie. JeŜeli wilgotność mieszanki kruszywa jest niŜsza od optymalnej o 20% jej wartości,
mieszanka powinna być zwilŜona określoną ilością wody i równomiernie wymieszana. W przypadku, gdy wilgotność
mieszanki kruszywa jest wyŜsza od optymalnej o 10% jej wartości, mieszankę naleŜy osuszyć.
Wskaźnik zagęszczenia podbudowy wg BN-77/8931-12 [29] powinien odpowiadać przyjętemu poziomowi
wskaźnika nośności podbudowy wg tablicy 1, lp. 11.
5.5. Odcinek próbny
JeŜeli w SST przewidziano konieczność wykonania odcinka próbnego, to co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem
robót, Wykonawca powinien wykonać odcinek próbny w celu:
− stwierdzenia czy sprzęt budowlany do mieszania, rozkładania i zagęszczania kruszywa jest właściwy,
− określenia grubości warstwy materiału w stanie luźnym, koniecznej do uzyskania wymaganej grubości warstwy po
zagęszczeniu,
− określenia liczby przejść sprzętu zagęszczającego, potrzebnej do uzyskania wymaganego wskaźnika zagęszczenia.
Na odcinku próbnym Wykonawca powinien uŜyć takich materiałów oraz sprzętu do mieszania, rozkładania i
zagęszczania, jakie będą stosowane do wykonywania podbudowy.
Powierzchnia odcinka próbnego powinna wynosić od 400 do 800 m2.
Odcinek próbny powinien być zlokalizowany w miejscu wskazanym przez InŜyniera.
Wykonawca moŜe przystąpić do wykonywania podbudowy po zaakceptowaniu odcinka próbnego przez InŜyniera.
57
robót i przedstawić wyniki tych badań InŜynierowi w celu akceptacji materiałów. Badania te powinny obejmować wszystkie
właściwości określone w pkt 2.3 niniejszej SST.
Tablica 2. Częstotliwość ora zakres badań przy budowie podbudowy z kruszyw stabilizowanych mechanicznie
Maksymalna
Minimalna
powierzchnia
Lp.
liczba badań
podbudowy
na dziennej
przy-padająca
działce
na jedno
roboczej
badanie (m2)
1
Uziarnienie mieszanki
2
Wilgotność mieszanki
3
4
Badanie właściwości kruszywa wg tab. 1, pkt 2.3.2
2
600
10 próbek na 10000 m2
dla kaŜdej partii kruszywa i
przy kaŜdej zmianie kruszywa
6.3.2. Uziarnienie mieszanki
Uziarnienie mieszanki powinno być zgodne z wymaganiami podanymi w pkt 2.3. Próbki naleŜy pobierać w sposób
losowy, z rozłoŜonej warstwy, przed jej zagęszczeniem. Wyniki badań powinny być na bieŜąco przekazywane InŜynierowi.
6.3.3. Wilgotność mieszanki
Wilgotność mieszanki powinna odpowiadać wilgotności optymalnej, określonej według próby Proctora, zgodnie z
PN-B-04481 [1] (metoda II), z tolerancją +10% -20%.
Wilgotność naleŜy określić według PN-B-06714-17 [5].
6.3.4. Zagęszczenie podbudowy
Zagęszczenie kaŜdej warstwy powinno odbywać się aŜ do osiągnięcia wymaganego wskaźnika zagęszczenia.
Zagęszczenie podbudowy naleŜy sprawdzać według BN-77/8931-12 [30]. W przypadku, gdy przeprowadzenie
badania jest niemoŜliwe ze względu na gruboziarniste kruszywo, kontrolę zagęszczenia naleŜy oprzeć na metodzie obciąŜeń
płytowych, wg BN-64/8931-02 [27] i nie rzadziej niŜ raz na 5000 m2, lub według zaleceń InŜyniera.
Zagęszczenie podbudowy stabilizowanej mechanicznie naleŜy uznać za prawidłowe, gdy stosunek wtórnego
modułu E2 do pierwotnego modułu odkształcenia E1 jest nie większy od 2,2 dla kaŜdej warstwy konstrukcyjnej podbudowy.
E2
≤ 2,2
E1
Badania kruszywa powinny obejmować ocenę wszystkich właściwości określonych w pkt 2.3.2.
Próbki do badań pełnych powinny być pobierane przez Wykonawcę w sposób losowy w obecności InŜyniera.
6.4. Wymagania dotyczące cech geometrycznych podbudowy
Częstotliwość oraz zakres pomiarów dotyczących cech geometrycznych podbudowy podano w tablicy 3.
Tablica 3. Częstotliwość oraz zakres pomiarów wykonanej podbudowy z kruszywa
stabilizowanego mechanicznie
58
Lp.
1
10 razy na 1 km
2
w sposób ciągły planografem albo co
pasie ruchu
3
10 razy na 1 km
4
Spadki poprzeczne*)
10 razy na 1 km
5
co 100 m
6
co 100 m
7
Grubość podbudowy
Podczas budowy:
w 3 punktach na kaŜdej działce roboczej, lecz nie rzadziej niŜ
raz na 400 m2
Przed odbiorem:
w 3 punktach, lecz nie rzadziej niŜ raz na 2000 m2
8
Nośność podbudowy:
- moduł odkształcenia
- ugięcie spręŜyste
20 m łatą na kaŜdym
co najmniej w dwóch przekrojach na kaŜde 1000 m
co najmniej w 20 punktach na kaŜde 1000 m
poziomych.
Nierówności podłuŜne podbudowy naleŜy mierzyć 4-metrową łatą lub planografem, zgodnie z BN-68/8931-04 [28].
Spadki poprzeczne podbudowy na prostych i łukach powinny być zgodne z dokumentacją projektową, z tolerancją
± 0,5 %.
1 cm, -2 cm.
6.4.6. Ukształtowanie osi podbudowy i ulepszonego podłoŜa
Oś podbudowy w planie nie moŜe być przesunięta w stosunku do osi projektowanej o więcej niŜ ± 5 cm.
6.4.7. Grubość podbudowy i ulepszonego podłoŜa
Grubość podbudowy nie moŜe się róŜnić od grubości projektowanej o więcej niŜ:
- dla podbudowy zasadniczej ± 10%,
- dla podbudowy pomocniczej +10%, -15%.
− moduł odkształcenia wg BN-64/8931-02 [27] powinien być zgodny z podanym w tablicy 4,
− ugięcie spręŜyste wg BN-70/8931-06 [29] powinno być zgodne z podanym w tablicy 4.
Tablica 4. Cechy podbudowy
Wymagane cechy podbudowy
Podbudowa
z kruszywa o
Wskaźnik
wskaźniku zagęszczenia
wnoś nie
IS nie
Maksymalne ugięcie
spręŜyste pod kołem, mm
Minimalny moduł odkształcenia mierzony płytą o
średnicy 30 cm, MPa
59
mniejszym
niŜ, %
mniejszy niŜ
60
80
120
1,0
1,0
1,03
40 kN
50 kN
od
pierwszego
obciąŜenia
E1
od drugiego
obciąŜenia
E2
1,40
1,25
1,10
1,60
1,40
1,20
60
80
100
120
140
180
Wszystkie powierzchnie podbudowy, które wykazują większe odchylenia od określonych w punkcie 6.4 powinny
być naprawione przez spulchnienie lub zerwanie do głębokości co najmniej 10 cm, wyrównane i powtórnie zagęszczone.
Dodanie nowego materiału bez spulchnienia wykonanej warstwy jest niedopuszczalne.
JeŜeli szerokość podbudowy jest mniejsza od szerokości projektowanej o więcej niŜ 5 cm i nie zapewnia podparcia
pełną grubość do połowy szerokości pasa ruchu, dołoŜenie materiału i powtórne zagęszczenie.
6.5.2. Niewłaściwa grubość podbudowy
Roboty te Wykonawca wykona na własny koszt. Po wykonaniu tych robót nastąpi ponowny pomiar i ocena
grubości warstwy, według wyŜej podanych zasad, na koszt Wykonawcy.
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiarową jest m2 (metr kwadratowy) wykonanej i odebranej podbudowy z kruszywa łamanego
stabilizowanego mechanicznie.
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 8.
badania z zachowaniem tolerancji wg pkt 6 dały wyniki pozytywne.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w OST D-04.04.00 „Podbudowa z kruszyw. Wymagania
ogólne” pkt 9.
−
−
−
−
−
−
Cena wykonania 1 m2 podbudowy obejmuje:
oznakowanie robót,
sprawdzenie i ewentualną naprawę podłoŜa,
przygotowanie mieszanki z kruszywa, zgodnie z receptą,
dostarczenie mieszanki na miejsce wbudowania,
rozłoŜenie mieszanki,
60
− zagęszczenie rozłoŜonej mieszanki,
− przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych określonych w specyfikacji technicznej,
− utrzymanie podbudowy w czasie robót.
10.1. Normy
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
PN-B-04481
PN-B-06714-12
PN-B-06714-15
PN-B-06714-16
PN-B-06714-17
PN-B-06714-18
PN-B-06714-19
PN-B-06714-26
9.
10.
11.
12.
13.
PN-B-06714-28
PN-B-06714-37
PN-B-06714-39
PN-B-06714-42
PN-B-06731
14.
PN-B-11111
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
PN-B-11112
PN-B-11113
PN-B-19701
PN-B-23006
PN-B-30020
PN-B-32250
PN-S-06102
PN-S-96023
PN-S-96035
BN-88/6731-08
BN-84/6774-02
BN-64/8931-01
BN-64/8931-02
28.
29.
30.
BN-68/8931-04
BN-70/8931-06
BN-77/8931-12
Grunty budowlane. Badania próbek gruntu
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości zanieczyszczeń obcych
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie składu ziarnowego
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie wilgotności
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie mrozoodporności metodą bezpośrednią
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości zanieczyszczeń
organicznych
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości siarki metodą bromową
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie rozpadu krzemianowego
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie rozpadu Ŝelazawego
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie ścieralności w bębnie Los Angeles
śuŜel wielkopiecowy kawałkowy. Kruszywo budowlane i drogowe. Badania
techniczne
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych. świr i
mieszanka
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych. Piasek
Cement. Cement powszechnego uŜytku. Skład, wymagania i ocena zgodności
Kruszywo do betonu lekkiego
Wapno
Materiały budowlane. Woda do betonu i zapraw
Drogi samochodowe. Podbudowy z kruszyw stabilizowanych mechanicznie
Konstrukcje drogowe. Podbudowa i nawierzchnia z tłucznia kamiennego
Popioły lotne
Kruszywo mineralne. Kruszywo kamienne łamane do nawierzchni drogowych
Drogi samochodowe. Oznaczanie wskaźnika piaskowego
Drogi samochodowe. Oznaczanie modułu odkształcenia nawierzchni podatnych i
Drogi samochodowe. Pomiar ugięć podatnych ugięciomierzem belkowym
Oznaczanie wskaźnika zagęszczenia gruntu
31. Katalog typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych, IBDiM - Warszawa 1997.
61
D-04.07.01
PODBUDOWA Z BETONU ASFALTOWEGO
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej (OST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru
robót związanych z wykonywaniem podbudowy z betonu asfaltowego 0/31,5 mm grubości 7 i 9 cm .
Szczegółowa specyfikacja techniczna (SST) stanowi obowiązującą podstawę stosowaną jako dokument przetargowy
i kontraktowy w ramach
podbudowy z betonu asfaltowego wg PN-S-96025:2000 [10].Podbudowę z betonu asfaltowego moŜna wykonywać dla dróg
o kategorii ruchu od KR3 wg „Katalogu typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych”, IBDiM - 1997 [12] .
Klasyfikacja dróg wg kategorii ruchu
liczba osi obliczeniowych
kategoria ruchu
100 kN/pas/dobę
od 71 do 335
KR3
1.4.1. Beton asfaltowy (BA) - mieszanka mineralno-asfaltowa ułoŜona i zagęszczona.
1.4.2. Podbudowa asfaltowa - warstwa nośna z betonu asfaltowego spełniająca funkcje nośne w konstrukcji nawierzchni.
1.4.3. PodłoŜe pod warstwę asfaltową - powierzchnia przygotowana do ułoŜenia warstwy z mieszanki mineralno-asfaltowej.
1.4.4. Asfalt upłynniony - asfalt drogowy upłynniony lotnymi rozpuszczalnikami.
1.4.5. Emulsja asfaltowa kationowa - asfalt drogowy w postaci zawiesiny rozproszonego asfaltu w wodzie.
1.4.6. Kategoria ruchu (KR) – obciąŜenie drogi ruchem samochodowym, wyraŜone w osiach obliczeniowych (100 kN) na
obliczeniowy pas ruchu na dobę.
1.4.7. Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z odpowiednimi polskimi normami i z definicjami podanymi w SST DM-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt.1.4.
2. MATERIAŁY
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania, podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania
ogólne” pkt. 2.
2.2. Asfalt
NaleŜy stosować asfalt drogowy spełniający wymagania określone w PN-C-96170:1965 [6].Rodzaje stosowanych
asfaltów drogowych w zaleŜności od kategorii ruchu podano w tablicy 1.
62
2.3. Wypełniacz
NaleŜy stosować wypełniacz, spełniający wymagania PN-S-96504:1961 [9] dla wypełniacza podstawowego i
zastępczego.
Przechowywanie wypełniacza powinno być zgodne z PN-S-96504:1961 [9].
2.4. Kruszywo
W zaleŜności od kategorii ruchu naleŜy stosować kruszywa podane w tablicy 1.
Składowanie kruszywa powinno odbywać się w warunkach zabezpieczających je przed zanieczyszczeniem i zmieszaniem z
innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami.
Tablica 1. Wymagania wobec materiałów do podbudowy z betonu asfaltowego
Lp.
Rodzaj materiału
1
nr normy
Kruszywo łamane zwykłe i granulowane z
surowca skalnego oraz sztucznego (ŜuŜle), wg
PN-B-11112:1996 [2], PN-B-11115:1998 [4]
2
świr i mieszanka wg PN-B-11111:1996 [1]
3
Grys i Ŝwir kruszony z naturalnie
rozdrobnionego
surowca
skalnego
wg
WT/MK-CZDP 84 [14]
4
Piasek wg PN-B-11113:1996 [3]
5
Wypełniacz mineralny:
a) wg PN-S-96504:1961 [9]
b) innego pochodzenia wg orzeczenia
laboratorium drogowego
6
Asfalt drogowy wg PN-C-96170:1965 [6]
Wymagania wobec materiałów w
zaleŜności od kategorii ruchu
KR 3 do KR 6
kl I, II; gat. 1, 2
kl I, II; gat. 1, 2
gat. 1, 21)
podstawowy
pyły z odpylania 2)
D70, D50
1) Stosunek piasku łamanego do naturalnego w mieszance mineralnej ≥ 1
2) Stosunek wypełniacza podstawowego do pyłów z odpylania ≥ 1
2.5. Emulsja asfaltowa kationowa
NaleŜy stosować drogowe kationowe emulsje asfaltowe spełniające wymagania określone w WT.EmA-99 [13].
3. SPRZĘT
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 3.
3.2. Sprzęt do wykonania podbudowy z betonu asfaltowego
Wykonawca przystępujący do wykonania podbudowy z betonu asfaltowego powinien wykazać się moŜliwością
korzystania z następującego sprzętu:
− wytwórni (otaczarki) o mieszaniu cyklicznym lub ciągłym do wytwarzania mieszanek mineralno-asfaltowych,
− układarek do układania mieszanek mineralno-asfaltowych typu zagęszczanego,
− skrapiarek,
− walców lekkich, średnich i cięŜkich,
− walców ogumionych cięŜkich o regulowanym ciśnieniu w oponach,
− szczotek mechanicznych i/lub innych urządzeń czyszczących,
− samochodów samowyładowczych z przykryciem lub termosów.
4. TRANSPORT
4.2.4. Mieszanka betonu asfaltowego
Mieszankę betonu asfaltowego naleŜy przewozić pojazdami samowyładowczymi z przykryciem w czasie transportu
i podczas oczekiwania na rozładunek.
63
Czas transportu od załadunku do rozładunku nie powinien przekraczać 2 godzin z jednoczesnym spełnieniem
warunku zachowania temperatury wbudowania.
Zaleca się stosowanie samochodów termosów z podwójnymi ścianami skrzyni wyposaŜonej w system ogrzewczy.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.2. Projektowanie mieszanki mineralno-asfaltowej do warstwy podbudowy
Przed przystąpieniem do robót, w terminie uzgodnionym z InŜynierem, Wykonawca dostarczy InŜynierowi do
akceptacji projekt składu mieszanki mineralno-asfaltowej oraz wyniki badań laboratoryjnych poszczególnych składników i
próbki materiałów pobrane w obecności InŜyniera do wykonania badań kontrolnych przez Inwestora.
Projektowanie mieszanki mineralno-asfaltowej polega na:
− doborze składników mieszanki mineralnej,
− doborze optymalnej ilości asfaltu,
− określeniu jej właściwości i porównaniu wyników z załoŜeniami projektowymi.
Krzywa uziarnienia mieszanki mineralnej powinna mieścić się w polu dobrego uziarnienia wyznaczonego przez krzywe
graniczne. Rzędne krzywych granicznych uziarnienia mieszanek mineralnych do podbudowy z betonu asfaltowego oraz
orientacyjne zawartości asfaltu podano w tablicy 2.
Tablica 2. Rzędne krzywych granicznych uziarnienia mieszanek mineralnych do podbudowy z betonu asfaltowego oraz
orientacyjne zawartości asfaltu
Wymiar oczek
sit #, mm
Przechodzi
przez:38,1
31,5
25,0
20,0
16,0
12,8
9,6
8,0
6,3
4,0
2,0
zawartość
ziaren > 2,0
0,85
0,42
0,30
0,18
0,15
0,075
Orientacyjna
zawartość asfaltu
w MMA ,%, m/m
Rzędne krzywych granicznych MM w zaleŜności od kategorii ruchu
KR 3 do KR 6
Mieszanka mineralna, mm
od 0 do 31,5
od 0 do 25
100
85÷100
72÷
÷100
62÷
÷86
53÷
÷75
45÷
÷66
37÷
÷58
33÷
÷53
29÷
÷48
24÷
÷40
17÷
÷30
100
87÷100
76÷
÷100
66÷
÷90
57÷
÷81
48÷
÷71
42÷
÷65
36÷
÷58
27÷
÷47
19÷
÷35
(70÷
÷83)
10÷
÷22
6÷
÷17
5÷
÷15
4÷
÷11
4÷
÷10
3÷
÷6
(65÷
÷81)
12÷
÷24
7÷
÷18
6÷
÷15
5÷
÷12
5÷
÷11
4÷
÷7
2,8÷
÷4,5
3,0÷
÷4,7
Krzywe graniczne uziarnienia mieszanek mineralnych do podbudowy z betonu asfaltowego
Rys. 6. Krzywe graniczne uziarnienia mieszanki mineralnej BA od 0 do 31,5 mm
obciąŜeniu ruchem od KR 3 do KR 6
podbudowy nawierzchni drogi o
64
Skład mieszanki mineralno-asfaltowej powinien być ustalony na podstawie badań próbek wykonanych wg metody
Marshalla. Próbki powinny spełniać wymagania podane w tablicy 3 lp. od 1 do 5.
Wykonana warstwa podbudowy z betonu asfaltowego powinna spełniać wymagania podane w tablicy 3 lp. od 6 do
8.
5.3. Wytwarzanie mieszanki mineralno-asfaltowej
Mieszankę mineralno-asfaltową produkuje się w otaczarce o mieszaniu cyklicznym lub ciągłym zapewniającej
prawidłowe dozowanie składników, ich wysuszenie i wymieszanie oraz zachowanie temperatury składników i gotowej
mieszanki mineralno-asfaltowej.
Dozowanie składników, w tym takŜe wstępne, powinno być wagowe i zautomatyzowane oraz zgodne z receptą.
Dopuszcza się dozowanie objętościowe asfaltu, przy uwzględnieniu zmiany jego gęstości w zaleŜności od temperatury.
Tolerancje dozowania składników mogą wynosić: jedna działka elementarna wagi, względnie przepływomierza,
lecz nie więcej niŜ ± 2 % w stosunku do masy składnika.
Asfalt w zbiorniku powinien być ogrzewany w sposób pośredni, z układem termostatowania, zapewniającym
utrzymanie stałej temperatury z tolerancją ± 5o C.
Temperatura asfaltu w zbiorniku powinna wynosić:
− dla D 50
od 145o C do 165o C,
− dla D 70
od 140o C do 160o C.
Tablica 3. Wymagania wobec mieszanek mineralno-asfaltowych i podbudowy z betonu asfaltowego
Lp.
Właściwości
1
Moduł sztywności pełzania 1), MPa
2
Stabilność próbek wg metody Marshalla w
temperaturze 60o C, zagęszczonych 2x75
uderzeń ubijaka , kN
3
Odkształcenie próbek jw., mm
4
Wolna przestrzeń w próbkach jw., % v/v
5
Wypełnienie wolnej przestrzeni w próbkach
jw., %
Grubość w cm warstwy z MMA o uziarnieniu:
od 0 mm do 12,8 mm
od 0 mm do 16,0 mm
od 0 mm do 20,0 mm
6
Wymagania wobec MMA
i podbudowy z BA w zaleŜności
od kategorii ruchu
KR 3 do KR 6
≥ 16,0 (≥ 22,0)2)
≥ 11,0
od 1,5 do 3,5
od 4,0 do 8,0
≤ 72,0
od 8,0 do 14,0
od 9,0 do 16,0
≥ 98,0
65
od 0 mm do 25,0 mm
od 0 mm do 31,5 mm
7
Wskaźnik zagęszczenia warstwy, %
8
Wolna przestrzeń w warstwie, % v/v
od 4,5 do 9,0
1) oznaczony wg wytycznych IBDiM, Informacje, instrukcje - zeszyt nr 48 [15], dotyczy
tylko fazy projektowania składu MMA
2) specjalne warunki , obciąŜenie ruchem powolnym, stacjonarnym, skanalizowanym, itp.
Kruszywo powinno być wysuszone i tak podgrzane, aby mieszanka mineralna po dodaniu wypełniacza uzyskała
właściwą temperaturę. Maksymalna temperatura gorącego kruszywa nie powinna być wyŜsza o więcej niŜ 30o C od
maksymalnej temperatury mieszanki mineralno-asfaltowej podanej poniŜej.
Temperatura mieszanki mineralno-asfaltowej powinna wynosić:
− z D 50
od 140o C do 170o C,
− z D 70
od 135o C do 165o C.
Temperatura mieszanki mineralno-asfaltowej moŜe być niŜsza o 10oC od minimalnej temperatury podanej powyŜej.
PodłoŜe pod warstwę podbudowy z betonu asfaltowego powinno być wyprofilowane, równe, ustabilizowane i
nośne.
Powierzchnia podłoŜa powinna być sucha i czysta.
Przed rozłoŜeniem warstwy podbudowy z mieszanki mineralno-asfaltowej, podłoŜe naleŜy skropić emulsją
asfaltową lub asfaltem upłynnionym w ilości ustalonej w SST.
Zalecane ilości asfaltu po odparowaniu wody z emulsji lub upłynniacza z asfaltu upłynnionego, w zaleŜności od
rodzaju podłoŜa pod podbudowę, wynoszą od 0,2 do 1,0 kg/m2.
Powierzchnie czołowe włazów, wpustów itp. urządzeń powinny być pokryte asfaltem lub materiałem
uszczelniającym, określonym w SST i zaakceptowanym przez InŜyniera.
5.5. Połączenie międzywarstwowe
Podbudowę z betonu asfaltowego naleŜy skropić emulsją asfaltową lub asfaltem upłynnionym przed ułoŜeniem
następnej warstwy asfaltowej dla zapewnienia odpowiedniego połączenia międzywarstwowego, w ilości ustalonej w SST.
Zalecane ilości asfaltu po odparowaniu wody z emulsji lub upłynniacza z asfaltu upłynnionego wynoszą od 0,3 do
0,5 kg/m2.
Skropienie powinno być wykonane z wyprzedzeniem w czasie przewidzianym na odparowanie wody lub
odparowaniu upłynniacza; orientacyjny czas wyprzedzenia wynosi co najmniej:
− 8 h przy ilości powyŜej 1,0 kg/m2 emulsji lub asfaltu upłynnionego,
− 2 h przy ilości od 0,5 do 1,0 kg/m2 emulsji lub asfaltu upłynnionego.
Wymaganie nie dotyczy skropienia rampą otaczarki.
5.6. Warunki przystąpienia do robót
Podbudowa z betonu asfaltowego moŜe być wykonywana, gdy temperatura otoczenia jest nie niŜsza od +5o C dla
wykonywanej warstwy grubości > 8 cm i +100 C dla wykonywanej warstwy grubości ≤ 8 cm . Nie dopuszcza się układania
mieszanki mineralno-asfaltowej na mokrym podłoŜu, podczas opadów atmosferycznych oraz silnego wiatru
(V > 16
m/s).
5.7. Wykonanie warstwy podbudowy z betonu asfaltowego
Mieszanka mineralno-asfaltowa powinna być wbudowywana układarką wyposaŜoną w układ z automatycznym
sterowaniem grubości warstwy i utrzymywaniem niwelety zgodnie z dokumentacją projektową.
Temperatura mieszanki wbudowywanej nie powinna być niŜsza od minimalnej temperatury mieszanki podanej w pkt. 5.3.
Zagęszczanie mieszanki powinno odbywać się bezzwłocznie, zgodnie ze schematem przejść walca ustalonym na
odcinku próbnym.
Początkowa temperatura mieszanki w czasie zagęszczania powinna wynosić nie mniej niŜ:
− dla asfaltu D 50
130o C,
− dla asfaltu D 70
125o C.
Zagęszczanie mieszanki naleŜy rozpocząć od krawędzi nawierzchni ku osi. Wskaźnik zagęszczenia ułoŜonej
warstwy powinien być zgodny z wymaganiami podanymi w tablicy 3.
Złącza w podbudowie powinny być wykonane w linii prostej, równolegle lub prostopadle do osi drogi.
W przypadku rozkładania mieszanki całą szerokością warstwy, złącza poprzeczne, wynikające z dziennej działki
roboczej, powinny być równo obcięte, posmarowane lepiszczem i zabezpieczone listwą przed uszkodzeniem.
W przypadku rozkładania mieszanki połową szerokości warstwy, występujące dodatkowo złącze podłuŜne naleŜy
zabezpieczyć w sposób podany dla złącza poprzecznego.
Złącze układanej następnej warstwy, np. wiąŜącej, powinno być przesunięte o co najmniej 15 cm względem złącza
podbudowy.
66
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania asfaltu, wypełniacza oraz kruszyw
przeznaczonych do produkcji mieszanki mineralno-asfaltowej i przedstawić wyniki tych badań InŜynierowi do akceptacji.
Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów w czasie wytwarzania mieszanki mineralno-asfaltowej podano w
tablicy 5.
Tablica 5. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów podczas wytwarzania mieszanki mineralno-asfaltowej
Lp.
1
Skład i uziarnienie mieszanki mineralno
- asfaltowej pobranej w wytwórni
Właściwości asfaltu
Właściwości wypełniacza
Właściwości kruszywa
Temperatura składników mieszanki
mineralno-asfaltowej
Temperatura mieszanki mineralnoasfaltowej
Wygląd mieszanki mineralno-asfaltowej
Właściwości próbek mieszanki
mineralno-asfaltowej pobranej w
wytwórni
2
3
4
5
6
7
8
Minimalna liczba badań na dziennej
działce roboczej
1 próbka przy produkcji do 500 Mg
2 próbki przy produkcji ponad 500 Mg
dla kaŜdej dostawy (cysterny)
1 na 100 Mg
przy kaŜdej zmianie
dozór ciągły
kaŜdy pojazd przy załadunku i w czasie
wbudowywania
jw.
jeden raz dziennie
lp. 1 i lp. 8 - badania mogą być wykonywane zamiennie wg PN-B-96025:2000 [10]
6.3.2. Skład i uziarnienie mieszanki mineralno-asfaltowej
Badanie składu mieszanki mineralno-asfaltowej polega na wykonaniu ekstrakcji wg PN-S-04001:1967 [8]. Wyniki
powinny być zgodne z receptą laboratoryjną z tolerancją określoną w tablicy 4. Dopuszcza się wykonanie badań innymi
równowaŜnymi metodami.
6.3.3. Pomiar temperatury mieszanki mineralno-asfaltowej
Pomiar temperatury mieszanki mineralno-asfaltowej polega na kilkakrotnym zanurzeniu termometru w mieszance i
odczytaniu temperatury. Dokładność pomiaru ± 2o C. Temperatura powinna być zgodna z wymaganiami podanymi w
recepcie i SST.
6.3.4. Sprawdzenie wyglądu mieszanki mineralno-asfaltowej
Sprawdzenie wyglądu mieszanki mineralno-asfaltowej polega na ocenie wizualnej jej wyglądu w czasie produkcji,
załadunku, rozładunku i wbudowywania.
6.3.5. Właściwości mieszanki mineralno-asfaltowej
Właściwości mieszanki mineralno-asfaltowej naleŜy określać na próbkach zagęszczonych metodą Marshalla.
Wyniki powinny być zgodne z receptą laboratoryjną.
6.4. Badania dotyczące cech geometrycznych i właściwości podbudowy z betonu asfaltowego
Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów wykonanej podbudowy z betonu asfaltowego podaje tablica 6.
Tablica 6. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów wykonanej podbudowy z betonu asfaltowego
Lp.
1
2
3
Badana cecha
Szerokość warstwy
Równość podłuŜna warstwy
Równość poprzeczna warstwy
2 razy na odcinku drogi o długości 1 km
kaŜdy pas ruchu planografem lub łatą co 10 m
nie rzadziej niŜ co 5 m
67
4
5
Spadki poprzeczne warstwy
warstwy
6 Ukształtowanie osi w planie
7 Grubość warstwy
8 Złącza podłuŜne i poprzeczne
9 Krawędź warstwy
10 Wygląd warstwy
11 Zagęszczenie warstwy
12 Wolna przestrzeń w warstwie
pomiar rzędnych niwelacji podłuŜnej i poprzecznej oraz
usytuowania osi według dokumentacji
budowy
2 próbki z kaŜdego pasa o powierzchni do 3000 m2
cała długość złącza
cała długość
ocena ciągła
jw.
Szerokość podbudowy powinna być zgodna z dokumentacją projektową, z tolerancją + 5 cm .
Nierówności podłuŜne i poprzeczne podbudowy mierzone wg BN-68/8931-04 [11] lub metodą równowaŜną, nie
powinny być większe od podanych w tablicy 7.
Tablica 7. Dopuszczalne nierówności
Lp.
2
Drogi i place
Podbudowa asfaltowa
Drogi klasy G i Z
12
Spadki poprzeczne na odcinkach prostych i na łukach powinny być zgodne z dokumentacją projektową, z tolerancją
± 0,5 %.
6.4.5. Rzędne wysokościowe
Rzędne wysokościowe powinny być zgodne z dokumentacją projektową, z tolerancją - 1 cm, + 0 cm
Oś podbudowy w planie powinna być usytuowana zgodnie z dokumentacją projektową, z tolerancją 5 cm .
6.4.7. Grubość podbudowy
Grubość podbudowy powinna być zgodna z grubością projektową, z tolerancją ± 10 %.
6.4.8. Złącza podłuŜne i poprzeczne
Złącza podbudowy powinny być wykonane w linii prostej, równolegle lub prostopadle do osi. Złącza powinny być
całkowicie związane, a przylegające warstwy powinny być w jednym poziomie.
6.4.9. Krawędzie podbudowy
Krawędzie podbudowy powinny być wyprofilowane a w miejscach gdzie zaszła konieczność obcięcia pokryte
asfaltem.
6.4.10. Wygląd podbudowy
Podbudowa powinna mieć jednolitą teksturę, bez miejsc przeasfaltowanych, porowatych, łuszczących się i
spękanych.
6.4.11. Zagęszczenie podbudowy i wolna przestrzeń
Zagęszczenie i wolna przestrzeń podbudowy powinny być zgodne z wymaganiami ustalonymi w SST i recepcie.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 7.
Jednostką obmiarową jest m2 (metr kwadratowy) podbudowy z betonu asfaltowego.
68
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 8. Roboty uznaje się za wykonane
zgodnie z dokumentacją projektową i SST, jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pktu 6 i PN-S96025:2000 [10] dały wyniki pozytywne.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt. 9.
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
Cena wykonania 1 m2 podbudowy z betonu asfaltowego obejmuje:
oznakowanie robót,
dostarczenie materiałów,
wyprodukowanie mieszanki mineralno-asfaltowej i jej transport na miejsce wbudowania,
posmarowanie lepiszczem krawędzi urządzeń obcych,
skropienie międzywarstwowe,
rozłoŜenie i zagęszczenie mieszanki mineralno-asfaltowej,
wykonanie połączeń podłuŜnych i poprzecznych,
obcięcie krawędzi i posmarowanie asfaltem,
przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych, wymaganych w specyfikacji technicznej.
10.1. Normy
1. PN-B-11111:1996
2. PN-B-11112:1996
3. PN-B-11113:1996
4. PN-B-11115:1998
5. PN-C-04024:1991
6. PN-C-96170:1965
7. PN-C-96173:1974
8. PN-S-04001:1967
9. PN-S-96504:1961
10. PN-S-96025:2000
11. BN-68/8931-04
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych.
świr i mieszanka
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych.
Piasek
Kruszywa mineralne. Kruszywa sztuczne z ŜuŜla stalowniczego do
Ropa naftowa i przetwory naftowe. Pakowanie, znakowanie
i
transport
Przetwory naftowe. Asfalty upłynnione AUN do nawierzchni drogowych
Drogi samochodowe. Metody badań mas mineralno-bitumicznych i
nawierzchni bitumicznych
Drogi samochodowe. Wypełniacz kamienny do mas bitumicznych
Drogi samochodowe i lotniskowe. Nawierzchnie asfaltowe. Wymagania
Drogi samochodowe. Pomiar równości nawierzchni planografem i łatą.
12. Katalog typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych. IBDiM, Warszawa, 1997
13. Warunki techniczne. Drogowe kationowe emulsje asfaltowe EmA-99, Informacje, instrukcje - zeszyt 60, IBDiM,
Warszawa, 1999
14. WT/MK-CZDP84 Wytyczne techniczne oceny jakości grysów i Ŝwirów kruszonych z naturalnie rozdrobnionego surowca
skalnego przeznaczonego do nawierzchni drogowych, CZDP, Warszawa, 1984
15. Zasady projektowania betonu asfaltowego o zwiększonej odporności na odkształcenia trwałe. Wytyczne oznaczania
odkształcenia i modułu sztywności mieszanek mineralno-bitumicznych metodą pełzania pod obciąŜeniem statycznym,
Informacje, instrukcje - zeszyt 48, IBDiM, Warszawa, 1995.
16. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 43 z 1999 r., poz. 430).
69
D 05.03.12.12
NAWIERZCHNIA Z ASFALTU TWARDOLANEGO gr.4cm
l. Wstęp.
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące wykonania warstwy wiąŜącoochronnej z asfaltu twardolanego gr.4cm dla zabezpieczenia izolacji pomostu z papy termozgrzewalnej w ramach
1.2.Zakres stosowania SST
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy przy zlecaniu i realizacji robót wymienionych w
punkcie l. l
l.3 Zakres robót objętych SST
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą wykonania warstwy wiąŜąco-ochronnej gr.4cm (na izolacji mostu) o uziarnieniu
0/12,8mm i obejmują:
• zakupienie gotowej mieszanki w wytwórni mas bitumicznych,
• transport mieszanki do miejsca wbudowania,
• dostarczenie sprzętu na budowę,
• przygotowanie podłoŜa, z posmarowaniem bitumem krawędzi nawierz., urządzeń obcych i krawęŜników,
wbudowanie mieszanki zgodnie z załoŜoną grubością, szerokością, profilem i zachowaniem projektowanej niwelety
• pielęgnacja warstwy
• obcięcie krawędzi i wykonanie złączy,
• sprawdzenie profilu poprzecznego i podłuŜnego, wykonanie niezbędnych badań.
Ze względu na brak polskich przepisów dotyczących wytwarzania i kontroli wykonania nawierzchni z asfaltu twardolanego, wykorzystuje
się do tego celu zalecenia norm i wytycznych niemieckich.
l .4. Określenia podstawowe
1.4.1. Asfalt twardolany - mieszanka asfaltu lanego o odpowiednio dobranym składzie, o duŜej zawartości wypełniacza, nie
wymagająca zagęszczenia w czasie wbudowywania, której produkcja i wbudowanie są całkowicie zmechanizowane
1.4.2. Pozostałe określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi polskimi normami i SST DM.00.00.00 "Wymagania
ogólne".
l .5. Ogólne wymagania dotyczące Robót
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z Dokumentacją
Projektową, ST i poleceniami InŜyniera.
Ogólne wymagania podano w SST DM.00.00.00 "Wymagania ogólne".
2. Materiał.
2.1.Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w DM 00.00.00 „Wymagania Ogólne"
2.2. Asfalt - naleŜy stosować asfalty drogowe wg PN-EN 12591:2002 (U).
Do wykonania w-wy ochronnej izolacji powinien być zastosowany asfalt D35/50 (odpowiednik asfaltu B45 normy niemieckiej).
Tablica l. Ogólne wymagania wobec materiałów do warstwy wiąŜącej z asfaltu twardolanego
Lp. Rodzaj materiału nr normy
Wymagania wobec
materiałów
Od KR3 doKR6
70
1
Kruszywo łamane granulowane wg PN-B-1 1112:1996, PN-B-1 11 15:1998 a) ze skał
magmowych i przeobraŜonych a) ze skał osadowych c) z surowca sztucznego (ŜuŜle
pomiedziowe i stalownicze)
4
Grys i Ŝwir kruszony z naturalnie rozdrobnionego surowca skalnego wg WT/MK-CZDP 84
5
Piasek wg PN-B-1 1 1 13:1996
6
Wypełniacz mineralny wg PN-S-96504:1961
7
Asfalt drogowy wg PN-EN 12591:2002 (U)
D 35/50
Polimeroasfalt drogowy wg TWT PAD-97
DE30 A.B.C,
DP30
8
kl.I, II; gat.I
j.w.2> M
kl .I;gat.l
kl. I, gat.l
—
podstawowy
1) tylko pod względem ścieralności w bębnie kulowym, pozostałe cechy jak dla kl.. I; gat. 1
2) tylko dolomity kl. I, gat. 1 w ilości < 50% m/m we frakcji grysowej w mieszance z innymi kruszywami, w ilości < 100% m/m
we frakcji piaskowej oraz kwarcyty i piaskowce bez ograniczenia ilościowego
Asfalt modyfikowany polimerami musi spełniać wymagania TWT-PAD-97 i posiadać aprobatę techniczną
wydaną przez upowaŜnioną jednostkę.
Przechowywanie asfaltów powinno odbywać się zgodnie z PN-C-96170
2.5.3 Asfalt twardolany
Tablica 2. Skład ramowy mieszanki asfaltu twardolanego — naleŜy stosować mieszankę o uziarnieniu
0/12,8mm.
Asfalt twardolany o uziarnieniu
0÷1 2, 8 mm
Lp. Składnik
1
2
3
1
2
3
4
Asfalt, %, m/m
Wypełniacz (ziarna mniejsze od 0,07 5 mm), %, m/m
Grys ogółem, %, m/m
Zawartość frakcji grysowej w mieszance mineralnej ogółem, w tym:
o uziarnieniu >2mm % m/m o uziarnieniu >4mm % m/m o
uziarnieniu >8mm % m/m o uziarnieniu >l2,8mm %m/m
6,8÷8,0
20÷25
34÷50
34÷50
25÷40
10÷25
0÷12
Tablica 3. Rzędne krzywych granicznych uziarnienia mieszanki asfaltu twardolanego
Wymiar oczek sit #, mm
Rzędne krzywych granicznych uziarnienia
KR 3 do KR 6 Mieszanka mineralna 0-12,8mm
Przechodzi przez:
16,0
100
12,8
88÷100
9,6
79÷100
8,0
75÷90
6,3
69÷83
4,0
60÷75
2,0
50÷66
zawartość ziarn > 2,0mm
0,85
(34÷50)
40÷57
71
0,42
32÷48
0,30
29÷44
0,18
24÷37
0,15
23÷34
0,075
20÷25
Orientacyjna zawartość asfaltu w MMA, % m/m.
6,8÷8,0
Największy wymiar kruszywa nie powinien przekraczać 2/3 wymiaru grubości układanej warstwy wiąŜącej. Uziarnienie mieszanki
mineralnej dla asfaltu twardolanego powinien być tak dobrane, aby krzywa uziarnienia mieszanki mineralnej mieściła się w granicach
krzywych najlepszego uziarnienia
S.Sprzęt.
3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w ST D-M-00.00.00 „Wymagania Ogólne" pkt 3.
Roboty naleŜy wykonywać przy uŜyciu sprawnego technicznie sprzętu mechanicznego zaakceptowanego przez InŜyniera.
3.2. Sprzęt do wykonywania nawierzchni z asfaltu twardolanego
UWAGA ! Sprzęt uŜywany do wykonania robót nie moje uszkodzić izolacji.
Wykonawca przystępujący do wykonania nawierzchni z asfaltu twardolanego powinien wykazać się
moŜliwością korzystania z następującego sprzętu:
— otaczarek wyposaŜonych dodatkowo w suszarkę do podgrzewania wypełniacza,
— samochodów samowyładowczych do transportu mieszanki,
— kotłów transportowych,
— układarek na podwoziu kołowym,
— sprzętu do ręcznego wykończenia przy krawęŜnikach i urządzeniach instalacyjnych (taczki, Ŝelazka,
gładziki, łopaty, szczotki itp.)
PoŜądane jest aby układarka asfaltu twardolanego zawierała:
— płytą rozścielająca masę,
— podgrzewaną belkę wibracyjną, profilującą i zagęszczającą nawierzchnię,
— zespół napędowy z systemem hydraulicznego sterowania profilu poprzecznego,
— sprzęŜoną z układarka rozsypywarkę grysów lakierowanych.
4.Transport.
4. l. Ogólne wymagania dotyczące transportu
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w ST DM.00.00.00 „Wymagania Ogólne" pkt 4.
asfalt - zgodnie z zasadami zawartymi w PN-C-04024:1991
wypełniacz -luzem, w cysternach przystosowanych do przewozu materiałów sypkich, umoŜliwiających
rozładunek pneumatyczny, lub w workach, dowolnymi środkami transportu, w sposób
zabezpieczony przed zawilgoceniem.
kruszywo - dowolnymi środkami transportu, w warunkach zabezpieczających je przed zanieczyszczeniem,
zmieszaniem z innymi materiałami (asortymentami) i nadmiernym zawilgoceniem.
asfalt twardolany - w kotłach transportowych na samochodach samowyładowczych, samochody termosy z
podwójnymi ścianami skrzyni wyposaŜonej w system ogrzewczy.
5.Wykonanie robót
5.1. Ogólne zasady wykonywania robót
Ogólne zasady wykonania robót podano w ST DM 00.00.00 „Wymagania Ogólne" pkt 5.
72
5.2. Opracowanie recepty laboratoryjnej
akceptacji projekt składu mieszanki mineralno-asfaltowej oraz wyniki badań laboratoryjnych
poszczególnych składników i próbki materiałów pobrane w obecności InŜyniera do wykonania badań
kontrolnych przez Inwestora. Projektowanie mieszanki mineralno-asfaltowej polega na :
— doborze składu mieszanki mineralnej spełniającej wymagania pkt 2.5
— doborze optymalnej ilości asfaltu wg metody uzasadnionej naukowo i zaakceptowanej przez InŜyniera
— wykonaniu próbnego zarobu w mieszarce laboratoryjnej dla sprawdzenia urabialności mieszanki
mineralno-asfaltowej.
— określeniu jego właściwości i porównaniu wyników z załoŜeniami projektowymi.
Wykonane próbki laboratoryjnej wg opracowanej recepty powinny być zbadane w zakresie wymagań
podanych w tablicy 4, Ip od l do 5. Badania dodatkowe podane w tablicy 4 Ip. od 6 do 7 mogą być
wykonane jeśli przewiduje to InŜynier.
Tablica 4 Wymagania dla asfaltu twardolanego 12,8mm (12 S wg ZTV bit - St B 84)
Lp.
Właściwości
Wymagania
Metody badań wg
1
2
3
4
PN-S-04001
1
Zawartość wolnych przestrzeni, % V, nie więcej niŜ
2,0
2
Nasiąkliwość, % m/m, nie więcej niŜ:
0,5
3
Temperatura mięknienia wyekstrahowanego asfaltu w C, nie więcej niŜ:
701
PN-C-04021
od l,0 do 3,5
DIN 1996 część 13
[8] (wg zał.11.1)2)
od 4 do 8
DIN 1996 cześć 12
(wgzał.11.2)
4
5
Penetracja trzpieniem o powierzchni 5cm pod obciąŜeniem 525N (masa
52,5kg) po 30min obciąŜenia kostek (7cmx7cmx7cm)., w temp.+40°C,
mm
Wytrzymałość na ściskanie proste próbek sześciennych o wymiarach
7x7x7cm w temp. +22°C (RS22), Mpa
PN-S-04001
Wg zaleŜności
6
Wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu próbek w temperaturach: a)
podanych w lp.
0°C (RzJ b) 22°C(RZ22)
7
Odporność mieszanki mineralno-asfaltowej na róŜne rodzaje napręŜeń:
RZ22; Rs22
od 0.8 do 1,0
8
Odporność mieszanki mineralno-asfaltowej na działanie zmiennej
temperatury: RZn: RZO> n'e więcej niŜ:
0,6
7i8i
zał.ll.4
Wg zał. 11.3
_
1)
Dla asfaltu twardolanego od 0 do 12 (S) mm przy uŜyciu asfaltu niemieckiego B25 - temperatura mięknienia nie powinna wynosić
więcej niŜ 75°C
2) Penetrację trzpieniem moŜna wykonywać aparaturą niemiecką (wg DIN 1996 cz. 13) lub aparaturą IBDiM.
5.3. Wytwarzanie asfaltu twardolanego
5.3.1. Produkcja asfaltu twardolanego w otoczarkach. Dozowanie asfaltu i składników mineralnych powinno być wagowe i
odbywać się automatycznie. Dokładność dozowania poszczególnych składników powinna być następująca:
— asfalt
± 0,3 % m/m
— wypełniacz ± 1,0 % m/m
— kruszywo
± 2,5 % m/m
Produkcja asfaltu twardolanego w otaczarce polega na oddzielnym podgrzaniu poszczególnych jego składników
(kruszywo, wypełniacz, asfalt), a następnie dozowaniu ich do mieszalnika i otoczeniu lepiszczem.
Kolejność dozowania składników do mieszalnika jest następująca: kruszywo grube, kruszywo średnie, kruszywo drobne,
wypełniacz, a po ich wymieszaniu- asfalt.
Mieszanie składników powinno odbywać się do czasu uzyskania jednorodnej, pod względem wyglądu i konsystencji
mieszanki; wszystkie ziarna powinny być dokładnie otoczone asfaltem.
Temperatura mieszanki asfaltu twardolanego w trakcie wytwarzania oraz po jego zakończeniu, powinna
wynosić około 180°C (max 200°C)
73
5.3.2. Wykonanie zarobu próbnego
Przed przystąpieniem do produkcji asfaltu twardolanego Wykonawca jest zobowiązany do wykonania w obecności InŜyniera
zarobu próbnego, w oparciu o zatwierdzoną receptę.
Z próbnego zarobu naleŜy pobrać co najmniej 2 próbki ogólne o wadze od 3 do 4kg, z których naleŜy wydzielić 2 próbki
laboratoryjne o wadze nie mniejszej niŜ 0,5kg kaŜda. Przygotowane próbki laboratoryjne naleŜy poddać badaniom na
zgodność z receptą laboratoryjną. Po wyekstrahowaniu asfaltu, naleŜy wykonać analizę sitową i sprawdzić zgodność składu
granulometrycznego z projektowaną krzywą uziarnienia.
Tolerancje zawartości składników mieszanki mineralno-asfaltowej względem składu zaprojektowanego podano w tablicy 5.
Tablica 5. Tolerancje zawartości składników mieszanki mineralno-asfaltowej względem składu zaprojektowanego
przy badaniu pojedynczej próbki metodą ekstrakcji, % m/m
Lp. Składniki mieszanki mineralno-asfaltowej
Mieszanki mineralno-asfaltowe do
nawierzchni dróg o kategorii ruchu
od KR3 lub KR6
±4,0
3
Ziarna pozostające na sitach o oczkach # mm:
25,0; 20,0; 16,0; 12,8; 9,6; 8,0; 6,3; 4,0; 2,0
Ziarna pozostające na sitach o oczkach # mm:
0,85; 0,42; 0,30; O,1 8; 0,15; 0,075
Ziarna przechodzące przez sito o oczkach # 0,0 7 5 m
4
Asfalt
±0,3
1
2
±2,0
±1,5
Asfalt twardolany nie moŜe być układany w temperaturze otoczenia niŜszej niŜ +5°C. Nie dopuszcza się
układania asfaltu twardolanego podczas opadów atmosferycznych oraz na wilgotnych lub oblodzonych
powierzchniach, w czasie silnego wiatru (v>16 m/s).
Wytwarzanie i wbudowanie asfaltu twardolanego powinno być całkowicie zmechanizowane w celu
zapewnienia wysokiej jakości robót.
PodłoŜe (płyta Ŝelbetowa pokryta izolacją wg SST M.27.02.01) powinno posiadać projektowany profil, a
powierzchnia jego musi być sucha i dokładnie oczyszczona z wszelkiego rodzaju zanieczyszczeń (piasek
błoto, kurz, rozlane paliwo, itp.).
PodłoŜe bitumiczne nie powinno być skrapiane lepiszczem bitumicznym przed ułoŜeniem na nim warstwy
asfaltu twardolanego.
Brzegi krawęŜników oraz innych urządzeń instalacyjnych jak włazy, wpusty itp. powinny być przed
ułoŜeniem asfaltu twardolanego posmarowane lepiszczem asfaltowym (gorącym asfaltem drogowym,
asfaltem upłynnionym, emulsja kationową).
5.6. Wbudowanie asfaltu twardolanego w nawierzchnie
Mieszankę asfaltu twardolanego naleŜy wbudować w sposób mechaniczny, przy uŜyciu układarki.
Układanie ręczne jest dopuszczalne tylko w tych miejscach, gdzie nie jest moŜliwe wbudowanie jej przy
pomocy układarki.
Układanie mieszanki musi odbywać się w sposób ciągły, bez przestojów, z jednostajną prędkością.
Układarka powinna być tak zasilana, aby w jej zasobniku była stale gorąca mieszanka.
Temperatura mieszanki asfaltu twardolanego z asfaltu D 35/50 w momencie wbudowania, powinna
wynosić od 155 do 200°C
Zaleca się układanie asfaltu twardolanego całą szerokością jezdni. Złącza podłuŜne warstwy wiąŜącej i
ścieralnej powinny być przesunięte względem siebie o co najmniej lOcm. Złącze naleŜy dokładnie zatrzeć, aby
otrzymać równą powierzchnię. W razie potrzeby do rozgrzania krawędzi moŜna, za zgodą InŜyniera
stosować promienniki podczerwieni. Do wykonywania złącz moŜna stosować, za zgodą InŜyniera,
samoprzylepne taśmy asfaltowo-kauczukowe, które przylepia się do obciętej krawędzi. Taśmy te musza
posiadać aktualną aprobatę techniczną, wydaną przez uprawnioną jednostkę. Gorącą powierzchnię warstwy
naleŜy uszorstnić przez równomierne posypanie grysem 2-5-4mm, otoczonym asfaltem w ilości 0,6-K),8% m/m
i przywałować lekkim walcem gładkim lub ogumionym. Ilość grysów uŜytych do uszorstnienia naleŜy
określić na odcinku próbnym. Najlepsze rezultaty uszorstnienia uzyskuje się przez zastosowanie sprzęŜonych
74
z układarką, rozsypywarek wyposaŜonych w szczotki, które nadają odpowiednią energię kinetyczną grysom,
wtłaczając je w gorącą mieszankę.
Nawierzchnię moŜna oddać do ruchu po jej ostygnięciu do temperatury otoczenia.
Wykonana z asfaltu twardolanego warstwa nawierzchni powinna spełniać wymagania podane w punkcie 5.4
i tablicy 2 niniejszej SST.
ó.Kontrola jakości robót
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w ST DM.00.00.00 "Wymagania ogólne".
przeznaczonych do produkcji asfaltu twardo lanego i przedstawić wyniki tych badań InŜynierowi, w celu
akceptacji.
Badania te powinny obejmować wszystkie właściwości określone w pkt 2
Ponadto Wykonawca powinien wykonać badania próbek wyciętych z wykonanego odcinka próbnego.
Badania te powinny obejmować właściwości określone w pkt 5.4
6.3.1. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów —wg tablicy 6
Tablica 6. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów podczas wyk. nawierzchni z asfaltu twardolanego
Lp.
1
2
1
3
4
5
6
7
8
9
Częstotliwość badań Minimalna liczba badań na
3
Skład i uziarnienie mieszanki asfaltowej 1 próbka przy produkcji do 500 Mg 2 próbki przy
produkcji ponad 500 Mg
pobranej w wytwórni
Dla kaŜdej cysterny
1 na 100 Mg
Temperatura
składników
mieszanki
Dozór ciągły
mineralnej dozowanych do mieszalnika
Przy kaŜdym załadunku do kotła transportowego i
Temperatura asfaltu twardolanego
w czasie •wbudowywania
Wtgląd mieszanki asfaltu twardolanego
j. w.
Właściwości mieszanki asfaltu twardolanego
Jeden raz dziennie
pobranej w wytwórni
6.3.2. Skład i uziarnienie mieszanki asfaltu twardolanego
Badanie to polega na wykonaniu ekstrakcji wg PN-S-04001:1967. Wyniki powinny być zgodne z receptą
laboratoryjną, z tolerancją określoną w tablicy 5. Dopuszcza się wykonanie badań innymi równowaŜnymi
metodami.
6.3.3. Badanie właściwości asfaltu
Dla kaŜdej cysterny naleŜy określić penetrację i temperaturę mięknienia asfaltu.
6.3.4. Badanie właściwości wypełniacza
Na kaŜde 100 Mg zuŜytego wypełniacza naleŜy określić uziarnienie i wilgotność.
6.3.5. Badanie właściwości kruszywa
Przy kaŜdej zmianie naleŜy określić klasę i gatunek kruszywa.
6.3.6. Pomiar temperatury składników dozowanych do mieszalnika otaczarki
Pomiar polega na dokonaniu odczytu temperatury na skali odpowiedniego termometru zamocowanego na
otaczarce. Temperatura powinna być zgodna z wymaganiami podanymi w recepcie laboratoryjnej.
6.3.7. Pomiar temperatury asfaltu twardolanego
Pomiar temperatury asfaltu twardolanego powinien być dokonywany:
— po załadunku do kotła transportowego (w przypadku produkcji w kotle stałym lub otaczarce)
75
— w czasie wbudowywania w nawierzchnię
Pomiar naleŜy wykonywać przy uŜyciu termometru (bimetalicznego, elektronicznego itp.) z dokł. ± 2°C.
Temperatura powinna być zgodna z wymaganiami podanymi w recepcie
6,4. Badania dotyczące cech geometrycznych i właściwości nawierzchni z asfaltu twardolanego. 6.4. l.
Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów - wg tablicy 7
Tablica 7. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów wykonanej nawierzchni z asfaltu twardolanego
Lp
1
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
2
Szorstkość nawierzchni
Spadki poprzeczne **
Rządne 'wysokościowe
Ukształtowanie osi w planie
Grubość nawierzchni
Złącza podłuŜne i poprzeczne
Obramowania nawierzchni
Wygląd zewnętrzny
3
10 razy na 1 km
W sposób ciągły planografem
Nie rzadziej niŜ co 5m
10 razy na 1 km
Pomiar rządnych niwelacji podłuŜnej i poprzecznej oraz
usytuowania osi wg dokumentacji budowy
2 próbki z kaŜdego pasa ruchu
Cała długość złącza
Cała długość
Ocena ciągła
*) Dodatkowe pomiary spadków poprzecznych i ukształtowania osi w rlanie naleŜy wykonać w punktach głównych łuków poziomych.
6.4.2. Szerokość nawierzchni
Szerokość wykonanej nawierzchni nie moŜe się róŜnić od szerokości projektowanej o więcej niŜ± 5cm
6.4.3. Równość nawierzchni
Nierówności podłuŜne nawierzchni naleŜy mierzyć planografem, zgodnie z normąBN-68/8931-04
Nierówności dla warstwy wiąŜącej nie mogą przekraczać 6mm
Nierówności poprzeczne nawierzchni naleŜy mierzyć 4-metrową łatą. Nierówności nie mogą przekraczać
5mm.
6.4.4. Spadki poprzeczne nawierzchni
Spadki poprzeczne nawierzchni na prostych i łukach powinny być zgodne z dokumentacją projektową z
tolerancją ± 0,5%.
6.4.5. Rzędne wysokościowe nawierzchni
RóŜnice pomiędzy rzędnymi wysokościowymi nawierzchni a rzędnymi projektowanymi nie powinny
przekraczać! l cm.
Oś nawierzchni w planie nie moŜe być przesunięta w stosunku do osi projektowanej o więcej niŜ± 5cm.
6.4.7. Grubość nawierzchni
Grubość nawierzchni nie moŜe się róŜnić od grubości projektowanej o więcej niŜ ± 5mm
Sprawdzenie prawidłowości wykonania złącz podłuŜnych i poprzecznych polega na oględzinach
zewnętrznych. Złącza powinny być dobrze związane i zatarte.
6.4.9. Sprawdzenie prawidłowości wykonania obramowania nawierzchni oraz jej wykończenia
Sprawdzenie wykonuje się przez oględziny i pomiar przymiarem z podziałką milimetrową. Przy
opornikach drogowych nawierzchnia powinna wystawać od 5 do l0 mm ponad powierzchnię i być równo
obcięta.
6.4.10. Wygląd zewnętrzny nawierzchni
Sprawdzenie wyglądu zewnętrznego warstwy nawierzchni naleŜy wykonać przez oględziny całej
długości wykonanego odcinka.
Wygląd zewnętrzny powinien być jednorodny, bez spękań, deformacji, plam i wykruszeń.
76
7. Obmiar robót.
7.1. Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST DM.00.00.00. „Wymagania Ogólne' pkt 7.
Jednostką obmiarową jest l m^ wykonanej nawierzchni o grubości zgodnej z dokumentacją projektową.
8. Odbiór robót.
Ogólne zasady odbioru robót podano w ST DM 00.00.00. „Wymagania ogólne"
Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, SST i wymaganiami InŜyniera jeŜeli wszystkie
pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt 6 dały wyniki pozytywne.
9.Płatność.
9.1 Ogólne warunki płatności.
Ogólne wymagania dotyczące płatności zawarte są w ST DM.00.00.00. „Wymagania ogólne"
9.2.Szczegółowe warunki płatności.
Cena jednostkowa uwzględnia:
— prace pomiarowe i roboty przygotowawcze,
— oczyszczenie podłoŜa
— oznakowanie robót,
— dostarczenie materiałów i niezbędnych czynników produkcji,
— wyprodukowanie i transport do miejsca wbudowania mieszanki mineralno-bitumicznej,
— przygotowanie podłoŜa, posmarowanie lepiszczem krawęŜników,
— rozłoŜenie warstwy zgodnie z załoŜoną grubością, szerokością i profilem,
— obcięcie krawędzi i posmarowanie lepiszczem lub topliwą taśmą asfaltową
— uszorstnienie nawierzchni grysem i przywałowanie lekkim walcem,
— przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych, wymaganych w ST i normach
— oczyszczenie stanowisk pracy
9.3.Szczegółowy zakres robót objętych płatnością wg Ślepego Kosztorysu
10. Przepisy związane.
10.1. Normy
1. PN-B-11111:1996 Kruszywo naturalne do nawierzchni drogowych, świr i mieszanka
2. PN-B-11112:1996 Kruszywo mineralne. Kruszywo łamane do nawierzchni drogowych
3. PN-B-11113:1996 Kruszywo mineralne. Kruszywo naturalne do nawierzchni drogowych. Piasek
4. PN-B-11115.-1998 Kruszywa mineralne. Kruszywa sztuczne z ŜuŜla stalowniczego do nawierzchni
drogowych
5. PN-B-11213:1997 Materiały kamienne - elementy kamienne - krawęŜniki uliczne, mostowe i drogowe
6. PN-C-04024: 1991 Ropa naftowa i przetwory naftowe. Pakowanie, znakowanie i transport
7. PN-C-042021 Przetwory naftowe. Oznaczenie temperatury mięknienia asfaltów metodą „Pierścień i kula"
8. PN-EN 12591:2002 Przetwory naftowe. Asfalty drogowe
(U)
9. PN-S-04001: 1967 Drogi samochodowe. Metody badań mas mineralno-bitumicznych i nawierzchni bitumicznych
10.PN-S-96025: 2000 Drogi samochodowe. Nawierzchnie asfaltowe. Wymagania.
11.PN-S-96504: 1961 Drogi samochodowe. Wypełniacz kamienny do mas bitumicznych
12.BN-80/6775-03/04 Prefabrykaty budowlane z betonu. Elementy nawierzchni dróg, ulic, parkingów i
torowisk tramwajowych. KrawęŜniki i obrzeŜa
13.BN-68/8931-04 Drogi samochodowe. Pomiar równości nawierzchni planografem i łatą.
14.DIN 1996 część 13 Eindruckversuch mit ebenem Stempel (badanie penetracji nawierzchni gładkim
stemplem - patrz załącznik 1)
15. Tymczasowe wytyczne techniczne: Polimeroasfalty drogowe. TWT-PAD-97. Informacje, instrukcje .
zeszyt 54, IBDiM, Warszawa, 1997
77
16. Katalog typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych. IBDiM, Warszawa, 1997
17. WT/MK-CZDP 84 Wytyczne techniczne oceny jakości grysów i Ŝwirów kraszonych z naturalnie
rozdrobnionego surowca skalnego przeznaczonego do nawierzchni drogowych. CZDP, Warszawa, 1984
18. Warunki techniczne. Drogowe kationowe emulsje asfaltowe EmA-99. Informacje, instrukcje - zeszyt 60,
IBDiM Warszawa, 1999
19. Rozporządzenie Ministra' Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2.03.1999r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 43 z 1999r.,
poz.430).
10.3. Normy i przepisy niemieckie
1. DIN 1996 Priifung bituminoser Massen fur den Strassenbau und yerwandte Gebiete Teil 12
(Badanie mieszanek bitumicznych dla drogownictwa i pokrewnych dziedzin) Druckversuch
(Badanie wytrzymałości na ściskanie)
2. Jw. Teil 13 Emdruckversuch mit ebenem Stempel (Badanie penetracji nawierzchni gładkim stemplem)
3. TV bit 6/75 Technische Yorschriften und Richtlinien fur den Bau Bituminoser Fahrbahndecken
(Techniczne przepisy i wytyczne budowy nawierzchni bitumicznych) - Gussdecken
(Nawierzchnie z asfaltu lanego)
4. ZTV bit-St B 84 Zusatzliche Technische Yorschriften und Richtlinien fur den Bau bituminoser,
Fahrbahndecken (Dodatkowe techniczne przepisy i wytyczne budowy nawierzchni
bitumicznych)
78
D 05.03.05.10
NAWIERZCHNIA Z MIESZANEK MIN.-BIT. W-WA WIĄśĄCA ST. I
l.Wstęp.
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej
nawierzchni, w ramach
Szczegółowej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące wykonania warstwy wiąŜącej
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy przy zlecaniu i realizacji robót
wymienionych w punkcie l. l
1.3 .Zakres robót objętych SST
warstwy wiąŜącej dla drogi powiatowej z betonu asfaltowego wg PN-S-96025:2000.
Nawierzchnię z betonu asfaltowego naleŜy wykonywać wg „Katalogu typowych konstrukcji nawierzchni
podatnych i półsztywnych", IBDiM -1997
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą wykonania w-wy wiąŜącej na dojeździe do mostu
gr.4-8cm z BAO/25mm, półścisłego i obejmują:
* zakupienie gotowych mieszanek w wytwórni mas bitumicznych,
* transport mieszanek do miej sca wbudowania,
* dostarczenie sprzętu na budowę,
* przygotowanie podłoŜa, z posmarowaniem bitumem krawędzi nawierzchni, urządzeń obcych i krawęŜników,
oraz ze skropieniem warstwy przed ułoŜeniem następnej
* wbudowanie mieszanek zgodnie z załoŜoną grubością, szerokością, profilem i zachowaniem projektowanej
niwelety, z ręcznym rozłoŜeniem w-wy w miejscach niedostępnych dla rozkładarek,
* zagęszczanie i pielęgnacja warstwy
* obcięcie krawędzi i wykonanie złączy,
* sprawdzenie profilu poprzecznego i podłuŜnego, wykonanie niezbędnych badań.
1.4.1. Mieszanka mineralna (MM) - mieszanka kruszywa i wypełniacza mineralnego o określonym składzie i uziarnieniu.
1.4.2. Mieszanka mineralno-asfaltowa (MMA) - mieszanka mineralna z odpowiednią ilością asfaltu lub polimeroasfaltu,
wytworzona na gorąco, w określony sposób, spełniająca określone wymagania.
1.4.3. Beton asfaltowy (BA) - mieszanka mineralno-asfaltowa ułoŜona i zagęszczona.
1.4.4. Środek adhezyjny - substancja powierzchniowo czynna, która poprawia adhezję asfaltu do materiałów mineralnych oraz
zwiększa odporność błonki asfaltu na powierzchni kruszywa na odmywanie wodaj moŜe być dodawany do asfaltu lub do
kruszywa.
1.4.5. PodłoŜe pod warstwę asfaltową - powierzchnia przygotowana do ułoŜenia warstwy z mieszanki mineralnoasfaltowej.
1.4.6. Asfalt upłynniony - asfalt drogowy upłynniony lotnymi rozpuszczalnikami.
1.4.7. Emulsja asfaltowa kationowa - asfalt drogowy w postaci zawiesiny rozproszonego asfaltu w wodzie.
1.4.8. Próba technologiczna - wytwarzanie mieszanki mineralno-asfaltowej w celu sprawdzenia, czyjej właściwości są
zgodne z receptą laboratoryjną.
1.4.9. Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z odpowiednimi polskimi normami i z definicjami podanymi w OST D-M00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 1.4.
1.5. Ogólne wymagania dotyczące Robót
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z Dokumentacją Projektową,
ST i poleceniami InŜyniera.
Ogólne wymagania podano w ST DM.00.00.00 "Wymagania ogólne".
79
2. Materiał.
2.1.Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w DM 00.00.00
„Wymagania Ogólne"
2.2. Asfalt - naleŜy stosować asfalt drogowy D 35/50 spełniający wymagania określ.w PN-EN 12591:2002 (U). Za
jakość dostaw asfaltu1 odpowiedzialny jest Wykonawca Robót. Rodzaj asfaltu i jego pochodzenie
(dostawa i producent) powinny być uzgodnione z InŜynierem. Dla kaŜdej dostawy (cysterny) wymagana
jest deklaracja zgodności z Polską Normą. Nie zezwala się na mieszanie asfaltów z róŜnych rafinerii.
Wykonawca jest zobowiązany do prowadzenia ilościowego i jakościowego odbioru dostaw oraz
wykonania laboratoryjnych badań kontrolnych.
2.3. Wypełniacz - naleŜy stosować wypełniacz wapienny, spełniający wymagania PN-S-96504:1961 dla
wypełniacza podstawowego. Pochodzenie wypełniacza i jego cechy jakościowe powinny być
zaakceptowane przez InŜyniera
2.5.
Kruszywo - stosuje się kruszywo łamane, granulowane, spełniające wymagania Tablicy l i 2.
Składowanie kruszywa powinno odbywać się w warunkach zabezpieczających je przed zanieczyszczeniem i
zmieszaniem z innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami.
2.5. Asfalt upłynniony - spełniający wymagania określone w PN-C-96173:1974
2.6. Emulsja asfaltowa kationowa - spełniająca wymagania określone w WT.EmA-94
Źródła poboru asfaltu, środka adhezyjnego, mączki oraz kruszyw muszą być zatwierdzone przez InŜyniera
przed rozpoczęciem dostaw. Wykonawca zobowiązany jest dostarczyć próbki materiałów, wyniki badań
laboratoryjnych i deklaracje zgodności. Zmiana źródeł poboru materiałów wymaga pisemnej zgody InŜyniera.
Tablica l. Wymagania wobec materiałów do warstwy wiąŜącej z betonu asfaltowego
Lp.
Rodzaj materiału nr normy
Wymagania
materiałów
wobec
od KR 3 do KR 6
1
Kruszywo łamane granulowane wg PN-B-1 11 12:1 996, PN-B-1 11 15: 1998 a) z surowca kl.I,Il'>;gat.l,2 kl.I;gat.l
skalnego c) z surowca sztucznego (ŜuŜle pomiedziowe i stalownicze)
4
kl.I,n!>;gat.l,2
6
Wypełniacz mineralny: wg PN-S-96504:1961
podstawowy
7
D 35/50
8
DE30A,B,C, DESO A,B,C
DP30DP80
1) tylko pod względem ścieralności w bębnie kulowym, pozostałe cechy jak dla kl. I; gał. 1
3.Sprzęt.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 3.
3.2. Sprzęt do wykonania nawierzchni z betonu asfaltowego
Wykonawca przystępujący do wykonania warstw nawierzchni z betonu asfaltowego powinien wykazać się
- wytwórni (otaczarki) o mieszaniu cyklicznym lub ciągłym do wytwarzania mieszanek mineralno
asfaltowych,
- układarek do układania mieszanek mineralno-asfaltowych typu zagęszczanego,
- skrapiarek,
- walców lekkich, średnich i cięŜkich ,
- walców stalowych gładkich,
- walców ogumionych,
- szczotek mechanicznych lub/i innych urządzeń czyszczących,
- samochodów samowyładowczych z przykryciem lub termosów.
80
4.Transport.
4. l. Ogólne wymagania dotyczące transportu
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 4.
4.2.1. Asfalt
Asfalt naleŜy przewozić zgodnie z zasadami podanymi w PN-C-04024:1991.
Transport asfaltów drogowych moŜe odbywać się w:
- cysternach kolejowych,
- cysternach samochodowych,
- bębnach blaszanych,
lub innych pojemnikach stalowych, zaakceptowanych przez InŜyniera.
4.2.2. Wypełniacz
Wypełniacz luzem naleŜy przewozić w cysternach przystosowanych do przewozu materiałów sypkich,
umoŜliwiających rozładunek pneumatyczny.
Wypełniacz workowany moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu w sposób zabezpieczony
przed zawilgoceniem i uszkodzeniem worków.
4.2.3. Kruszywo
Kruszywo moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu, w warunkach zabezpieczających je przed
zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami i nadmiernym
zawilgoceniem.
4.2.4. Mieszanka betonu asfaltowego
Mieszankę betonu asfaltowego naleŜy przewozić pojazdami samowyładowczymi z przykryciem w czasie
transportu i podczas oczekiwania na rozładunek.
Czas transportu od załadunku do rozładunku nie powinien przekraczać 2 godzin z jednoczesnym
spełnieniem warunku zachowania temperatury wbudowania.
Zaleca się stosowanie samochodów termosów z podwójnymi ścianami skrzyni wyposaŜonej w system
ogrzewczy.
5. Wykonanie robót.
Ogólne zasady wykonania robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 5.
5.2.Projektowanie i wytwarzanie mieszanek mineralno-bitumicznych
akceptacji projekt składu mieszanki mineralno-asfaltowej oraz wyniki badań laboratoryjnych
poszczególnych składników i próbki materiałów pobrane w obecności InŜyniera do wykonania badań
kontrolnych przez Inwestora. Projektowanie mieszanki mineralno-asfaltowej polega na:
- doborze składników mieszanki mineralnej,
- doborze optymalnej ilości asfaltu,
- określeniu jej właściwości i porównaniu wyników z załoŜeniami projektowymi.
Krzywa uziarnienia mieszanki mineralnej powinna mieścić się w polu dobrego uziarnienia wyznaczonego
przez krzywe graniczne.
5.2.1. Warstwa wiąŜąca z betonu asfaltowego
Rzędne krzywych granicznych uziarnienia mieszanek mineralnych do warstwy wiąŜącej z betonu
asfaltowego oraz orientacyjne zawartości asfaltu podano w tablicy 2.
Krzywe graniczne uziarnienia mieszanek mineralnych do warstwy wiąŜącej z betonu asfaltowego
przedstawiono na rysunku nr 1. Skład mieszanki mineralno-asfaltowej powinien być ustalony na
podstawie badań próbek wykonanych wg metody Marshalla; próbki powinny spełniać wymagania
podane w tablicy 3 Ip. od l do 5.
Wykonana warstwa wiąŜąca z betonu asfaltowego powinna spełniać wymagania podane w tablicy 3 Ip. od
6 do 8.
81
Tablica 2. Rzędne krzywych granicznych uziarnienia mieszanek do warstwy wiąŜącej z betonu
asfaltowego oraz orientacyjne zawartości asfaltu
Rządne krzywych granicznych uziarnienia MM KR
3 do KR 6 Mieszanka mineralna, mm od 0 do 25
Wymiar oczek sit #, mm
Przechodzi przez:
zawartość ziarn
31,5
100
25,0
84+100
20,0
75-1-100
16,0
68-1-90
12,8
62*83
9,6
55-1-74
8,0
50-169
6,3
45*63
4,0
32-1-52
2,0
25*41
> 2,0 mm
(59-1-75)
0,85
16+30
0,42
10-1-22
0,30
8+19
0,18
5+14
0,15
5+12
0,075
4+6
Orientacyjna zawartość asfaltu
wMMA, %m/m.
4,0+5,5
Tablica 3. Wymagania wobec mieszanek mineralno-asfaltowych i warstwy wiąŜącej z betonu
asfaltowego
Lp.
Właściwości
Wymagania wobec MMA, warstwy wiąŜącej,
od KR 3 do KR 6
>16,0(>22)3>
1
Moduł sztywności pełzania V, MPa
2
Stabilność próbek wg metody Marshalla w temperaturze 60° C, >ll,0
zagęszczonych 2x75 uderzeń ubijaka, kN
3
Odkształcenie próbek jw., mm
od 1,5 do 4,0
4
Wolna przestrzeń w próbkachjw., %fv/v)
od 4,0 do 8,0
5
Wypełnienie wolnej przestrzeni w próbkachjw., %
<75,0
82
6
Grubość warstwy w cm z MMA o uziarnieniu: od 0 mm do 25, 0 mm
od 7,0 do 10,0
7
Wskaźnik zagęszczenia warstwy, %
>98,0
8
Wolna przestrzeń w warstwie, % (v/v)
od 4,5 do 9,0
1) oznaczony wg wytycznych IBDiM, Informacje, instrukcje - zeszyt nr 48 .dotyczy tylko fazy projektowania składu MMA 2) dla
warstwy wyrównawczej 3) specjalne warunki, obciąŜenie ruchem powolnym, stacjonarnym, skanalizowanym, itp.
5.3. Wytwarzanie mieszanki mineralno-asfaltowej
Mieszankę mineralno-asfaltową produkuje się w otaczarce o mieszaniu cyklicznym lub ciągłym
zapewniającej prawidłowe dozowanie składników, ich wysuszenie i wymieszanie oraz zachowanie
temperatury składników i gotowej mieszanki mineralno-asfaltowej.
Dozowanie składników, w tym takŜe wstępne, powinno być wagowe i zautomatyzowane oraz zgodne z
receptą. Dopuszcza się dozowanie objętościowe asfaltu, przy uwzględnieniu zmiany jego gęstości w
zaleŜności od temperatury.
Tolerancje dozowania składników mogą wynosić: jedna działka elementarna wagi, względnie
przepływomierza, lecz nie więcej niŜ + 2 % w stosunku do masy składnika.
JeŜeli jest przewidziane dodanie środka adhezyjnego, to powinien on być dozowany do asfaltu w sposób i
w ilościach określonych w recepcie.
Asfalt w zbiorniku powinien być ogrzewany w sposób pośredni, z układem termostatowania,
zapewniającym utrzymanie stałej temperatury z tolerancją! 5°C.
Temperatura asfaltu D 35/50 w zbiorniku powinna wynosić od 145°C do 165°C,
Kruszywo powinno być wysuszone i tak podgrzane, aby mieszanka mineralna po dodaniu wypełniacza
uzyskała właściwą temperaturę. Maksymalna temperatura gorącego kruszywa nie powinna być wyŜsza o
więcej niŜ 30° C od maksymalnej temperatury mieszanki mineralno-asfaltowej. Temperatura mieszanki
mineralno-asfaltowej z D 35/50 powinna wynosić od 140°C do 170°C
PodłoŜe pod warstwę wiąŜącą z betonu asfaltowego powinno być wyprofilowane i równe. Powierzchnia
podłoŜa powinna być sucha i czysta.
Nierówności podłoŜa pod warstwę wiąŜącą nie powinny być większe niŜ: 12mm dla dróg klasy G i Z oraz
15mm dla dróg klasy L i D i pod place i parkingi.
W przypadku gdy nierówności podłoŜa są większe od podanych, podłoŜe naleŜy wyrównać poprzez
ułoŜenie warstwy wyrównawczej.
Przed rozłoŜeniem warstwy nawierzchni z betonu asfaltowego, podłoŜe naleŜy skropić emulsją asfaltową
lub asfaltem upłynnionym w ilości ustalonej w SST. Zalecane ilości asfaltu po odparowaniu wody z
emulsji lub upłynniacza podano w tablicy 4.
Powierzchnie czołowe krawęŜników, włazów, wpustów itp. urządzeń powinny być pokryte asfaltem lub
materiałem uszczelniającym określonym w SST i zaakceptowanym przez InŜyniera.
Warstwa nawierzchni z betonu asfaltowego moŜe być układana, gdy temp.otoczenia jest nie niŜsza od +5°C dla
wykonywanej w-wy gr.>8cm i +10°C dla wykonywanej w-wy gr.<8cm. Nie dopuszcza się układania
mieszanki mineralno-asfaltowej na mokrym podłoŜu, podczas opadów atmosferycznych oraz silnego
wiatru (V > 16 m/s).
5.6. Wykonanie warstwy z betonu asfaltowego
Mieszanka mineralno-asfaltowa powinna być wbudowywana układarką wyposaŜoną w układ z
automatycznym sterowaniem grubości w-wy i utrzymywaniem niwelety zgodnie z dokumentacją
projektową.
Temperatura mieszanki wbudowywanej nie powinna być niŜsza od minimalnej temperatury mieszanki
podanej w pkcie 5.3.
Zagęszczanie mieszanki powinno odbywać się bezzwłocznie.
Początkowa temperatura mieszanki z asfaltu D 35/50 w czasie zagęszczania powinna wynosić nie mniej niŜ
83
130° C,
Zagęszczanie naleŜy rozpocząć od krawędzi nawierzchni ku osi. Wskaźnik zagęszczenia ułoŜonej warstwy
powinien być zgodny z wymaganiami podanymi w tablicy 2.
Złącza w nawierzchni powinny być wykonane w linii prostej, równolegle lub prostopadle do osi drogi. Złącza w
konstrukcji wielowarstwowej powinny być przesunięte względem siebie co najmniej o 15cm. Złącza
powinny być całkowicie związane, a przylegające warstwy powinny być w jednym poziomie. Złącze robocze
powinno być równo obcięte i powierzchnia obciętej krawędzi powinna być posmarowana asfaltem lub
oklejona samoprzylepną taśmą asfaltowo-kauczukową. Sposób wykonywania złącz roboczych powinien być
6. Kontrola jakości robót
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 6
przeznaczonych do produkcji mieszanki mineralno-asfaltowej i przedstawić wyniki tych badań InŜynierowi do
akceptacji.
Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów w czasie wytwarzania mieszanki mineralno-asfaltowej
podano w tablicy 5.
6.3.2. Skład i uziarnienie mieszanki mineralno-asfaltowej
Badanie składu mieszanki mineralno-asfaltowej polega na wykonaniu ekstrakcji wg PN-S-04001:1967 .
Wyniki powinny być zgodne z receptą laboratoryjną z tolerancją określoną w tablicy 4. Dopuszcza się
wykonanie badań innymi równowaŜnymi metodami.
Tablica 4 Tolerancje zawartości składników mieszanki mineralno-asfaltowej względem składu
zaprojektowanego przy badaniu pojedynczej próbki metodą ekstrakcji, % m/m
Mieszanki mineralno-asfaltowe do nawierzchni
dróg o kategorii ruchu
Lp. Składniki mieszanki mineralno-asfaltowej
KR 3 do KR 6
1
Ziarna pozostające na sitach o oczkach #mm: 31,5; 25,0; 20,0; 16,0; ±4,0
12,8; 9,6; 8,0; 6,3; 4,0; 2,0
2
Ziarna pozostające na sitach o oczkach # mm: 0,85; 0,42; 0,30; 0,18; ±2,0
0,15; 0,075
3
Ziarna przechodzące przez sito o oczkach
4
Asfalt
# 0,07 Smm
+ 1,5
±0,3
Na kaŜde 100 Mg zuŜytego wypełniacza naleŜy określić uziarnienie i wilgotność wypełniacza.
Tablica 5. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów podczas wytwarzania mieszanki mineralno-asfaltowej
Lp.
Częstotliwość badań Minimalna liczba
badań na dziennej działce roboczej
1
Skład i uziarnienie mieszanki mineralno-asfaltowej pobranej w wytwórni
1 próbka przy prod. do 500 Mg 2 próbki
przy prod.ponad 500 Mg
2
dla kaŜdej dostawy (cysterny)
84
3
1 na 100 Mg
4
5
Temperatura składników mieszanki mineralno-asfaltowej
dozór ciągły
6
Temperatura mieszanki mineralno-asfaltowej
kaŜdy pojazd przy załadunku i w czasie
wbudowywania
7
Wygląd mieszanki mineralno-asfaltowej
Jw.
8
Właściwości próbek tniesz, mineralno-asfaltowej pobranej w wytw.
jeden raz dziennie
lp.1 i lp.8- badania mogą być wykonywane zamiennie wgPN-S-96025:2000
Przy kaŜdej zmianie kruszywa naleŜy określić klasę i gatunek kruszywa.
6.3.6. Pomiar temperatury składników mieszanki mineralno-asfaltowej
Pomiar temperatury składników mieszanki mineralno-asfaltowej polega na odczytaniu temperatury na
skali odpowiedniego termometru zamontowanego na otaczarce. Temperatura powinna być zgodna z
wymaganiami podanymi w recepcie laboratoryjnej i SST.
6.3.7. Pomiar temperatury mieszanki mineralno-asfaltowej
Pomiar temperatury mieszanki mineralno-asfaltowej polega na kilkakrotnym zanurzeniu termometru w
mieszance i odczytaniu temperatury.
Dokładność pomiaru ±2°C. Temperatura powinna być zgodna z wymaganiami podanymi w SST.
6.3.8. Sprawdzenie wyglądu mieszanki mineralno-asfaltowej
Sprawdzenie wyglądu mieszanki mineralno-asfaltowej polega na ocenie wizualnej jej wyglądu w czasie
produkcji, załadunku, rozładunku i wbudowywania.
\
6.3.9. Właściwości mieszanki mineralno-asfaltowej
Właściwości mieszanki mineralno-asfaltowej naleŜy określać na próbkach zagęszczonych metodą
Marshalla. Wyniki powinny być zgodne z receptą laboratoryjną.
6.4. Badania dotyczące cech geometrycznych i właściwości warstw nawierzchni z betonu asfaltowego
Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów wykonanych warstw nawierzchni z betonu asfaltowego
podaje tablica 6.
Tablica 6. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów wykonanej warstwy z betonu asfaltowego
Lp.
Badana cecha
1
Szerokość warstwy
2
Równość podłuŜna warstwy
kaŜdy pas ruchu planografem lub łatą co 10 m
3
Równość poprzeczna warstwy
nie rzadziej niŜ co 5m
4
Spadki poprzeczne warstwy
5
Rzędne wysokościowe warstwy
pomiar rzędnych niwelacji podłuŜnej i poprzecznej oraz usytuowania osi wg
dokumentacji budowy
6
7
Grubość warstwy
8
85
9
Krawędź, obramowanie warstwy
cała długość
10
Wygląd warstwy
ocena ciągła
11
2 próbki z kaŜdego pasa o powierzchni do 3000 m
12
Wolna przestrzeń w warstwie
jw.
6.4.2. Szerokość warstwy
Szerokości warstwy wiąŜącej z betonu asfaltowego powinna być zgodne z dokumentacją projektową, z
tolerancją+5cm.
6.4.3. Równość warstwy
Nierówności podłuŜne i poprzeczne warstwy wiąŜącej z betonu asfaltowego mierzone wg BN-68/893104 nie powinny być większe od podanych w tablicy 7.
Tablica 7. Dopuszczalne nierówności warstw asfaltowych, mm
Lp.
Drogi i place
Warstwa wiąŜąca
1
Drogi klasy G i Z
9
2
Drogi klasy L i D oraz place i parkingi
12
6.4.4. Spadki poprzeczne warstwy
Spadki poprzeczne warstwy z betonu asfaltowego na odcinkach prostych i na łukach powinny być
zgodne z dokumentacją projektową, z tolerancją± 0,5 %.
6.4.5. Rzędne wysokościowe
Rzędne wysokościowe warstwy powinny być zgodne z dokumentacją projektową, z tolerancjąllcm.
Oś warstwy w planie powinna być usytuowana zgodnie z dokumentacją projektową, z tolerancją 5cm.
6.4.7. Grubość warstwy
Grubość warstwy powinna być zgodna z grubością projektową, z tolerancją±10 %.
Złącza w nawierzchni powinny być wykonane w linii prostej, równolegle lub prostopadle do osi. Złącza
w konstrukcji wielowarstwowej powinny być przesunięte względem siebie co najmniej o 15cm. Złącza
powinny być całkowicie związane, a przylegające warstwy powinny być w jednym poziomie.
.4.9. Wygląd warstwy
Wygląd warstwy z betonu asfaltowego powinien mieć jednolitą teksturę, bez miejsc
przeasfaltowanych, porowatych, łuszczących się i spękanych.
6.4.10. Zagęszczenie warstwy i wolna przestrzeń w warstwie
Zagęszczenie i wolna przestrzeń w warstwie powinny być zgodne z wymaganiami ustalonymi w
SST i recepcie laboratoryjnej.
7. Obmiar robót.
7. l. Ogólne zasady obmiaru robót
Ogólne zasady obmiaru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 7.
Jednostką obmiarowa jest m2 (metr kwadratowy) warstwy wiąŜącej nawierzchni z betonu
asfaltowego.
86
8. Odbiór robót.
Ogólne zasady odbioru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 8.
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową i SST, jeŜeli wszystkie
pomiary i
badania z zachowaniem tolerancji wg pktu 6 i PN-S-96025:2000 dały wyniki pozytywne.
9. Płatność.
9. l Ogólne warunki płatności.
Ogólne wymagania dotyczące płatności zawarte są w ST DM.00.00.00.
9.2.Szczegółowe warunki łatności.
Cena jednostkowa uwzględnia:
Prace pomiarowe i roboty przygotowawcze, oznakowanie robót, dostarczenie niezbędnych
czynników produkcji, zakupienie mieszanki mineralno-bitumicznej, przygotowanie podłoŜa,
posmarowanie lepiszczem krawęŜników, ułoŜenie warstwy zgodnie z załoŜoną grubością,
szerokością i profilem, zagęszczenie warstwy, obcięcie krawędzi, przeprowadzenie pomiarów i
badań laboratoryjnych dotyczących właściwości materiałów, mieszanki i warstwy nawierzchni.
Oczyszczenie stanowisk pracy i usunięcie będących własnością wykonawcy materiałów
rozbiórkowych poza pas drogowy.
9.3 .Szczegółowy zakres robót objętych płatnością wg Ślepego Kosztorysu
l0.Przepisy związane.
1. PN-B-11111:1996 Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych.
świr i mieszanka
2. PN-B-11112:1996 Kruszywa mineralne. Kruszywa łamane do nawierzchni drogowych
3. PN-B-11113:1996 Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych. Piasek
4.PN-B-11115:1998
Kruszywa mineralne. Kruszywa sztuczne z ŜuŜla stalowniczego do
5. PN-C-04024:1991 Ropa naftowa i przetwory naftowe. Pakowanie, znakowanie i transport
6.PN-EN 12591:2002 Przetwory naftowe. Asfalty
drogowe (U)
7. PN-C-96173:1974 Przetwory naftowe. Asfalty upłynnione AUN do nawierzchni drogowych
8. PN-S-04001:1967 Drogi samochodowe. Metody badań mas mineralno-bitumicznych i nawierzchni
bitum.
9. PN-S-96504:1961 Drogi samochodowe. Wypełniacz kamienny do mas bitumicznych
10. PN-S-96025:2000 Drogi samochodowe i lotniskowe. Nawierzchnie asfaltowe. Wymagania
11. BN-68/8931-04
12. Katalog typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych. IBDiM, Warszawa,
1997
13. Tymczasowe wytyczne techniczne. Polimeroasfalty drogowe. TWT-PAD-97. Informacje, instrukcje zeszyt 54, ffiDiM, Warszawa, 1997
14. Warunki techniczne. Drogowe kationowe emulsje asfaltowe EmA-99. Informacje, instrukcje zeszyt 6O, IBDiM, Warszawa, 1999
15. WT/MK-CZDP84 Wytyczne techniczne oceny jakości grysów i Ŝwirów kruszonych z naturalnie
rozdrobnionego surowca skalnego przeznaczonego do nawierzchni drogowych, CZDP, Warszawa,
1984
16. Zasady projektowania betonu asfaltowego o zwiększonej odporności na odkształcenia trwałe.
Wytyczne oznaczania odkształcenia i modułu sztywności mieszanek mineralno-bitumicznych
87
metodą pełzania pod obciąŜeniem statycznym. Informacje, instrukcje- zeszyt 48, IBDiM, Warszawa,
1995
17. Instrukcja DP-T14 o dokonywaniu odbiorów robót drogowych i mostowych realizowanych na
drogach zamiejskich krajowych i wojewódzkich GDDP. Załącznik do zarządzenia Nr 7/89
Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych z dnia 14 lipca 1989 Warszawa 1989r. Zmiany zgodne z
zarządzeniem Nr 4 GDDP z dnia l O kwietnia 1992r.
18. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie
(Dz.U.Nr 43 z 1999 r., poz.430).
88
D - 05.03.26a
ZABEZPIECZENIE GEOSIATKĄ NAWIERZCHNI
ASFALTOWEJ PRZED SPĘKANIAMI ODBITYMI
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot OST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej (SST) są wymagania dotyczące wykonania
i odbioru robót związanych z wykonaniem zabezpieczenia geosiatką nawierzchni asfaltowych przed spękaniami
odbitymi.
Ogólna specyfikacja techniczna (OST) stanowi podstawę opracowania szczegółowej specyfikacji
technicznej (SST) stosowanej jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu robót w ramach
Remontu obiektu mostowego przy drodze powiatowej nr 2605D w km 0+015 w m.
Świerzawa uszkodzonego podczas powodzi w 2006r.
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z wykonaniem i
odbiorem nowych i przebudowywanych nawierzchni asfaltowych z geosiatkami opóźniającymi powstawanie, w
warstwie ścieralnej i wiąŜącej, spękań odbitych zlokalizowanych w miejscach:
− nieszczelności podbudowy i warstw nawierzchni leŜących niŜej,
− szczelin (dylatacji) płyt betonowych,
− połączeń róŜnych rodzajów nawierzchni,
− poszerzeń istniejących nawierzchni.
Ustalenia OST dotyczą geosiatek z tworzyw sztucznych.
1.4.1. Geosyntetyk - materiał o postaci ciągłej, wytwarzany z wysoko spolimeryzowanych włókien syntetycznych
jak polietylen, polipropylen, poliester, charakteryzujący się m.in. duŜą wytrzymałością oraz
wodoprzepuszczalnością.
Geosyntetyki obejmują: geosiatki, geowłókniny, geotkaniny, geodzianiny, georuszty, geokompozyty,
geomembrany.
1.4.2. Geosiatka - płaska struktura w postaci siatki, z otworami znacznie większymi niŜ elementy składowe, z
oczkami połączonymi (przeplatanymi) w węzłach lub ciągnionymi (patrz zał. 1).
1.4.3. Nawierzchnia asfaltowa - nawierzchnia, której warstwy są wykonane z kruszywa związanego lepiszczem
asfaltowym.
1.4.4. Pęknięcie odbite - pęknięcie (spękanie) warstwy powierzchniowej nawierzchni, będące odwzorowaniem
istniejących pęknięć i nieciągłości warstw w materiale podbudowy, propagowanych w górę w wyniku koncentracji
napręŜeń i nieciągłości struktury materiału, prowadzących do lokalnego przekroczenia wytrzymałości granicznej.
(Pęknięcia odbite zwykle występują w nawierzchniach asfaltowych posadowionych na podbudowach związanych
hydraulicznie lub starych i popękanych nawierzchniach asfaltowych).
1.4.5. Remont (odnowa) drogi - wykonywanie robót remontowych przywracających pierwotny stan drogi, z
wyłączeniem robót konserwacyjnych, porządkowych i innych.
1.4.6. Zalewa uszczelniająca - specjalny materiał asfaltowy, stosowany „na gorąco” lub materiał z mas
stosowanych „na zimno” do uszczelniania pęknięć i wypełniania szczelin.
1.4.7. Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami i z
definicjami podanymi w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1] pkt 1.4.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1] pkt 1.5.
89
2. MATERIAŁY
„Wymagania ogólne” [1] pkt 2.
2.2. Geosiatka
Geosiatka powinna mieć właściwości zgodne z ustaleniami dokumentacji projektowej lub SST oraz
aprobatą techniczną IBDiM.
W przypadku braku wystarczających danych, przy wyborze geosiatki moŜna korzystać z ustaleń podanych
w załącznikach 2, 3 i 4 w zakresie:
− zasad wyboru geosiatki do robót nawierzchniowych,
− funkcji geosiatki w nawierzchni asfaltowej,
− wymagań i zaleceń materiałowo-konstrukcyjnych dla geosiatek.
Geosiatka moŜe być składowana na placu budowy pod warunkiem, Ŝe jest nawinięta na tuleję lub rurę w
wodoszczelnej nieuszkodzonej folii, którą zaleca się zdejmować przed momentem wbudowania.
Rolki geosiatki naleŜy składować w suchym miejscu, na czystej i gładkiej powierzchni oraz nie więcej niŜ
trzy rolki jedna na drugiej. Nie wolno składować rolek skrzyŜowanych oraz wyjątkowo moŜna zezwolić na
składowanie rolek nie owiniętych folią przez okres dłuŜszy niŜ jeden tydzień.
Przy składowaniu geosiatki naleŜy przestrzegać zaleceń producenta.
2.3. Lepiszcza do przyklejenia geosiatki
Do przyklejenia geosiatki naleŜy stosować:
a) kationową emulsję asfaltową modyfikowaną polimerem, szybkorozpadową wg EmA-99 [14], posiadającą
aprobatę techniczną IBDiM; zaleca się emulsję K1-70MP,
b) polimeroasfalt drogowy wg TWT PAD-97 [13], posiadający aprobatę techniczną IBDiM; zaleca się asfalty: DE
150 C i DE 250 C.
2.4. Taśmy asfaltowo-kauczukowe
Przy wykonywaniu robót naleŜy stosować asfaltowo-kauczukowe taśmy samoprzylepne w postaci wstęgi
uformowanej z asfaltu modyfikowanego polimerami, o przekroju prostokątnym o szerokości od 20 do 70 mm,
grubości od 2 do 20 mm, długości od 1 do 10 m, zwinięte na rdzeń tekturowy z papierem dwustronnie
silikonowanym.
Taśmy powinny charakteryzować się:
a) dobrą przyczepnością do pionowo przeciętej powierzchni nawierzchni,
b) wytrzymałością na ścinanie nie mniejszą niŜ 350 N/30 cm2,
c) dobrą giętkością w temperaturze -20oC na wałku ∅ 10 mm,
d) wydłuŜeniem przy zerwaniu nie mniej niŜ 800%,
e) odkształceniem trwałym po wydłuŜeniu o 100% nie większym niŜ 10%,
f) odpornością na starzenie się.
Taśmy słuŜą do dobrego połączenia wbudowywanej mieszanki mineralno-asfaltowej na gorąco z pionowo
przyciętymi ściankami naprawianej warstwy bitumicznej istniejącej nawierzchni. Szerokość taśmy powinna być
równa grubości wbudowywanej warstwy lub mniejsza o 2 do 5 mm. Cieńsze taśmy (2 mm) naleŜy stosować przy
szerokościach naprawianych do 1,5 metra, zaś grubsze (np. 10 mm) przy szerokościach większych od 4 metrów.
2.6. Taśmy uszczelniające pęknięcia nawierzchni
Do przykrywania powierzchniowych pęknięć w nawierzchni, węŜszych od 5 mm, moŜna stosować
dostępne na rynku taśmy uszczelniające, będące siatką wzmocnioną warstwą elastomeroasfaltu grubości 1,5 mm i
róŜnej szerokości dostosowanej do wymiarów uszkodzonego miejsca, np. 50, 75 lub 100 mm.
2.7. Materiały do robót nawierzchniowych
Materiały do wykonania warstwy lub warstw asfaltowych powinny odpowiadać wymaganiom SST
właściwym dla ustalonego rodzaju nawierzchni, przykrywającego geosiatkę, np. betonu asfaltowego [7].
3. SPRZĘT
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1] pkt 3.
3.2. Maszyny do przygotowania nawierzchni przed naprawą
W zaleŜności od potrzeb Wykonawca powinien wykazać się moŜliwością korzystania ze sprzętu do
przygotowania nawierzchni do naprawy, takiego jak:
90
- przecinarki z diamentowymi tarczami tnącymi, o mocy co najmniej 10 kW, lub podobnie działające urządzenia,
-
-
do przycięcia krawędzi uszkodzonych warstw prostopadle do powierzchni nawierzchni i nadania uszkodzonym
miejscom geometrycznych kształtów (moŜliwie zbliŜonych do prostokątów),
spręŜarki o wydajności od 2 do 5 m3 powietrza na minutę, przy ciśnieniu od 0,3 do 0,8 MPa,
szczotki mechaniczne o mocy co najmniej 10 kW z wirującymi dyskami z drutów stalowych. Średnica dysków
wirujących (z drutów stalowych) z prędkością 3000 obr./min nie powinna być mniejsza od 200 mm. Szczotki
słuŜą do czyszczenia naprawianych pęknięć oraz krawędzi przyciętych warstw przed dalszymi pracami, np.
przyklejeniem do nich samoprzylepnych taśm kauczukowo-asfaltowych,
walcowe lub garnkowe szczotki mechaniczne (preferowane z pochłaniaczami zanieczyszczeń) zamocowane na
specjalnych pojazdach samochodowych,
odkurzacze przemysłowe.
3.3. Sprzęt do frezowania
NaleŜy stosować frezarki drogowe umoŜliwiające frezowanie nawierzchni asfaltowej na zimno na
określoną głębokość.
Frezarka powinna być sterowana elektronicznie i zapewniać zachowanie wymaganej równości oraz
pochyleń poprzecznych i podłuŜnych powierzchni po frezowaniu. Do małych robót (naprawy części jezdni)
InŜynier moŜe dopuścić frezarki sterowane mechanicznie.
Przy pracach prowadzonych w terenie zabudowanym frezarki muszą, a poza nimi powinny, być
zaopatrzone w systemy odpylania. Za zgodą InŜyniera moŜna dopuścić frezarki bez tego systemu:
a) na drogach zamiejskich w obszarach niezabudowanych,
b) na drogach miejskich, przy małym zakresie robót.
Do poszerzania pęknięć w nawierzchni zaleca się stosować frezarki mechaniczne z frezami palcowymi lub
tarczowymi, zapewniające wykonanie poszerzeń zgodnie z przebiegiem pęknięcia, o stałej, dostosowanej do
potrzeb głębokości i szerokości, o pionowych ściankach bocznych.
3.4. Układarki geosiatek
Do układania geosiatek na podłoŜu moŜna stosować układarki o prostej konstrukcji, umoŜliwiające
rozwijanie geosiatki ze szpuli.
3.5. Skrapiarki
W zaleŜności od potrzeb naleŜy zapewnić uŜycie odpowiednich skrapiarek do asfaltu i do emulsji
asfaltowej. Do większości robót moŜna stosować skrapiarki małe z ręcznie prowadzoną lancą spryskującą.
Podstawowym warunkiem jest zapewnienie stałego wydatku lepiszcza, aby ułatwić operatorowi równomierne
spryskanie lepiszczem naprawianego miejsca w załoŜonej ilości (l/m2).
3.6. Inny sprzęt
Pozostały sprzęt stosowany do robót powinien odpowiadać wymaganiom OST, wymienionych w
niniejszej specyfikacji.
4. TRANSPORT
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1] pkt 4.
4.2. Transport geosiatek
Geosiatki naleŜy transportować w rolkach owiniętych polietylenową folią. Folia ma na celu
zabezpieczenie geosiatki przed uszkodzeniem w czasie transportu i składowania na budowie, a takŜe zabezpiecza
składowaną geosiatkę przed negatywnym działaniem ultrafioletowego promieniowania słonecznego. Podczas
transportu naleŜy chronić materiał przed zawilgoceniem i zabrudzeniem. Rolki powinny być ułoŜone poziomo, nie
więcej niŜ w trzech warstwach. W czasie wyładowywania geosiatki ze środka transportu nie naleŜy dopuścić do
porozrywania lub podziurawienia opakowania z folii.
Przy transporcie geosiatki naleŜy przestrzegać zaleceń producenta.
4.3. Transport innych materiałów
Transport pozostałych materiałów powinien odpowiadać wymaganiom SST, wymienionych w niniejszej
specyfikacji.
5. WYKONANIE ROBÓT
Ogólne zasady wykonania robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1] pkt 5.
91
5.2. Zasady wykonywania robót
Konstrukcja i sposób zabezpieczenia geosiatką nawierzchni asfaltowej przed spękaniami odbitymi
powinny być zgodne z dokumentacją techniczną, SST i ustaleniami producenta geosiatek. W przypadku braku
wystarczających danych naleŜy korzystać z ustaleń podanych w niniejszej specyfikacji.
Przy zabezpieczaniu geosiatkami nawierzchni asfaltowych przed spękaniami odbitymi, mogą występować
następujące czynności:
− rozebranie, przewidzianej do naprawy, warstwy (lub warstw) nawierzchni asfaltowej z ewentualnym
frezowaniem istniejącej nawierzchni asfaltowej,
− wypełnienie spękań w istniejącej nawierzchni zalewą asfaltową,
− oczyszczenie powierzchni przewidzianej do ułoŜenia geosiatki,
− skropienie lepiszczem,
− ułoŜenie geosiatki i przymocowanie jej do podłoŜa,
− ułoŜenie warstwy lub warstw nawierzchni asfaltowej na rozebranym fragmencie jezdni lub na całej szerokości
jezdni.
5.3. Rozebranie nawierzchni
Roboty rozbiórkowe nawierzchni powinny być zgodne z dokumentacją projektową, SST lub wskazaniami
InŜyniera.
Roboty rozbiórkowe nawierzchni powinny odpowiadać wymaganiom SST D-01.02.04 [2].
W przypadku stosowania frezarek drogowych, nawierzchnia (lub jej fragmenty) powinna być frezowana
do głębokości, szerokości i pochyleń zgodnych z dokumentacją projektową, SST lub niniejszą OST.
W przypadku konieczności sfrezowania warstwy starej nawierzchni, naleŜy wykonać te prace w sposób
gwarantujący pozostawienie jak najmniejszych rowków, nie większych niŜ 10 mm, po przejściu wieloostrzowego
narzędzia frezującego, tak aby zapewnić maksymalnie równą i poziomą powierzchnię.
Frezowanie nawierzchni przed naprawą powinno odpowiadać wymaganiom OST D-05.03.11 [8].
5.4. Oczyszczenie powierzchni przewidzianej do skropienia lepiszczem i ułoŜenia geosiatki
−
−
−
−
−
−
−
Przygotowanie powierzchni do skropienia lepiszczem i ułoŜenia geosiatki, zakłada:
dokładne usunięcie ze starej nawierzchni wszystkich zanieczyszczeń, nie będących integralną jej częścią
(takich jak: luźne kawałki i odpryski asfaltu, przyczepione do nawierzchni kawałki błota, gliny itp.);
oczyszczenie całej nawierzchni (najkorzystniej obrotową, mechaniczną, wirującą drucianą szczotką) do stanu,
w którym zapewnione zostanie pozostawienie na podłoŜu starej nawierzchni jedynie elementów związanych w
sposób trwały;
bardzo dokładne oczyszczenie kraterów, przestrzeni wgłębnych: pęknięć, spękań, powierzchni bocznych i dna;
odkurzanie całej nawierzchni odkurzaczem przemysłowym lub, o ile na to pozwalają warunki miejscowe,
strumieniem spręŜonego powietrza z przemieszczalnego wentylatora, o moŜliwie duŜym wydmuchu powietrza;
zmycie nawierzchni strumieniem wody pod ciśnieniem;
uzupełnienie starego podłoŜa mieszanką mineralno-asfaltową w miejscach, gdzie występują znaczne jego
ubytki (wskazane jest równieŜ pokrycie ich powierzchni ciekłą substancją wiąŜącą);
powtórne odkurzanie całej nawierzchni odkurzaczem przemysłowym lub spręŜonym powietrzem.
5.5. UłoŜenie geosiatki
5.6.1. Czynności przygotowawcze
Sposób naprawy nawierzchni geosiatką powinien odpowiadać ustaleniom dokumentacji projektowej. W
przypadku niepełnych danych moŜna ustalić zasady naprawy według danych załącznika 5.
UłoŜenie geosiatki powinno być zgodne z zaleceniami producenta i aprobaty technicznej, a w przypadku
ich braku lub niepełnych danych - zgodne ze wskazaniami podanymi w dalszym ciągu.
Folię, w którą są zapakowane rolki geosiatki, zaleca się zdejmować bezpośrednio przed układaniem. W
celu uzyskania mniejszej szerokości rolki moŜna ją przeciąć piłą. Szerokość po przycięciu powinna umoŜliwić
połączenie sąsiednich pasm siatki z zakładem. Początkowo nie naleŜy wykonywać wcięć na wpusty uliczne i
studzienki, gdyŜ naleŜy je wykonać dopiero po naciągnięciu i zamocowaniu siatki. Przygotowane rolki siatki
naleŜy rozłoŜyć wzdłuŜ odcinka drogi, na którym będą prowadzone prace.
Rozpakowanie rulonów powinno następować pojedynczo, na przygotowanym podłoŜu. Przy większym
zakresie robót zaleca się wykonanie projektu (rysunku), ilustrującego sposób układania i łączenia rulonów, ew.
szerokości zakładek, mocowania do podłoŜa itp.
Geosiatkę moŜna układać ręcznie lub za pomocą układarki przez rozwijanie ze szpuli.
Wszystkie siatki muszą być ułoŜone na powierzchni równej lub wyrównanej warstwą profilującą; równość
powierzchni jest warunkiem integralności całego układu. Nierówności takie jak koleiny lub wyŜłobienia o
głębokości większej niŜ 10 mm powinny być wypełnione, a wszystkie zanieczyszczenia jezdni usunięte lub
spłukane wodą.
Nierówności mierzone w kierunku podłuŜnym i poprzecznym, pod 4-metrową łatą, nie powinny być
większe od 5 mm.
92
5.6.2. Sposób ułoŜenia geosiatki
Układanie geosiatek plecionych przewiduje następujące czynności, jeśli dokumentacja projektowa, SST
lub zalecenie producenta nie przewiduje inaczej:
− geosiatki powinny być układane na powłoce z asfaltu drogowego lub na warstwie emulsji w ilości określonej
przez producenta, np. 400-450 g/m2; skropienie lepiszczem powinno odpowiadać wymaganiom OST D04.03.01 [3],
− geosiatkę rozwija się i układa bez sfalowań na przygotowanej powierzchni, wstępnie napręŜając w czasie
układania przez podnoszenie rolki i naciąganie siatki,
− siatki plecione rozłoŜone z rolki wzdłuŜ osi przymocowuje się na początku kołkami stalowymi wbijanymi w
dolną warstwę, ew. śrubami z nakrętką osadzonymi wewnątrz kołków,
− geosiatki łączy się na zakład, który w kierunku podłuŜnym wynosi co najmniej 200 mm, a w kierunku
poprzecznym co najmniej 150 mm. W celu połączenia zakładów pasm geosiatki zaleca się ją skropić
lepiszczem w ilości 300 g/m2,
− geosiatki napręŜa się przy uŜyciu urządzenia naciągającego, np. belki oraz pojazdu, stopniowo do wydłuŜenia
max. 0,2% lub 200 mm na 100 m. Ma to na celu zapewnienie prawidłowej pracy siatki w nawierzchni oraz
uniknięcie przesunięcia lub sfalowania podczas układania na niej mieszanki przez rozściełarkę,
− po napręŜeniu siatki moŜna w niej wyciąć otwory na wpusty i studzienki, tak aby pozostało 10 cm do obrysu
tych urządzeń,
− jeŜeli geosiatki układane są na spoinach, brzeg siatki powinien być przesunięty w stosunku do spoiny o min.
500 mm,
− przy promieniach krzywizny większych od 600 m geosiatki układa się bez specjalnych zabiegów. Na
odcinkach, gdzie promienie krzywizn są mniejsze od 600 m, ułoŜenie geosiatek powinno być dostosowane do
przebiegu trasy przez nacinanie ich i przybicie krawędzi stalowymi kołkami.
Przy stosowaniu geosiatek ciągnionych obowiązują następujące róŜnice wykonawcze:
− ilość emulsji asfaltowej do skropienia powinna odpowiadać wymaganiom producenta i np. wynosić 1400-2000
g/m2,
− początek siatki umocowuje się przy zastosowaniu perforowanej taśmy stalowej i stalowych kołków wbitych do
dolnej warstwy bitumicznej przy pomocy specjalnego urządzenia; odstęp pomiędzy kołkami wynosi 1-2 oczek
siatki, zaleŜnie od twardości nawierzchni,
− geosiatki zaleca się układać na dłuŜszym odcinku drogi, np. ok. 8 rolek połączonych ze sobą przy pomocy
łączników zaciskowych na zakład, który w kierunku podłuŜnym wynosi co najmniej 200 mm, a w kierunku
poprzecznym co najmniej 100 mm,
− siatka powinna być napręŜona i utrzymana w poziomie, bez sfalowań. Rozciąganie przeprowadza się
stopniowo, aŜ do wydłuŜenia max. 0,5% lub 500 mm na 100 m. Następnie krawędź geosiatki przymocowuje się
do warstwy dolnej przy pomocy kołków stalowych, a włókna podłuŜne łączy się z kolejną siatką przy pomocy
łączników zaciskowych.
5.6.3. Zalecenia uzupełniające (wg [15])
W wypadku układania geosiatki na górnej powierzchni jezdni pod nowe warstwy asfaltowe, powierzchnia
skrapiana lepiszczem powinna mieć szerokość większą od szerokości pasa geosiatki o 0,10 ÷ 0,15 m z kaŜdej
strony. Powierzchnia skrapiana lepiszczem powinna być czysta - wszelkie zanieczyszczenia gliną, kruszywem itp.
powinny zostać usunięte przed skropieniem. Części geosiatki zanieczyszczone smarami i olejami naleŜy wyciąć.
Miejsca te naleŜy powtórnie skropić wraz z brzegiem otaczającej geosiatki, a następnie wkleić w nie prostokątną
łatę z geosiatki o wymiarach zapewniających przykrycie wyciętego otworu z zakładem około 0,10 m.
Jeśli stosowany jest elastomeroasfalt upłynniony, zawierający rozpuszczalnik, to geosiatkę naleŜy
rozkładać po odparowaniu rozpuszczalnika. Jeśli uŜywana jest emulsja elastomeroasfaltowa, to geosiatkę naleŜy
rozkładać po rozpadzie emulsji i odparowaniu wody.
Przed ułoŜeniem warstwy asfaltowej na ułoŜonej geosiatce naleŜy naprawić miejsca odklejone, fałdy i
rozdarcia geosiatki.
Niedopuszczalne jest układanie warstwy geosiatki na pęknięciach o nieustabilizowanych krawędziach.
Roboty prowadzi się wyłącznie podczas suchej pogody. Geosiatka nie moŜe być mokra, rozkładana na
mokrej powierzchni lub pozostawiona na noc bez przykrycia warstwą asfaltową.
Konieczne jest zapewnienie prawidłowego przyklejenia geosiatki do podłoŜa. Jeśli uzyskanie tego nie jest
moŜliwe z jakiegokolwiek powodu (np. istnieją fale), to naleŜy zrezygnować z zastosowanie tej technologii,
bowiem niewłaściwe jej wykonanie moŜe być powodem zniszczenia nawierzchni (np. fale mogą zniszczyć
połączenia warstw).
Powstałe fale siatki moŜna, za zgodą InŜyniera, zneutralizować, posypując siatkę mieszanką mineralnoasfaltową drobnoziarnistą, np. grubości 5 mm, a następnie ostroŜnie ją ubijając.
Temperatura wykonawstwa robót jest limitowana dopuszczalną temperaturą robót asfaltowych. W
przypadku stosowania do nasycania i przyklejania geosiatki emulsji elastomeroasfaltowej kationowej lub
elastomeroasfaltu na gorąco, temperatura powietrza powinna być nie niŜsza niŜ 15oC, a temperatura skrapianej
nawierzchni powinna być nie niŜsza niŜ 10oC.
93
Nie dopuszcza się ruchu pojazdów po rozłoŜonej geosiatce. Wyjątkowo moŜe odbywać się jedynie ruch
technologiczny. Wówczas pojazdy powinny poruszać się z małą prędkością, bez gwałtownego przyśpieszania,
hamowania i skręcania.
5.7.4. Naprawa powierzchniowa pęknięć odbitych z ułoŜeniem nowych warstw asfaltowych (wg [15])
Naprawa powierzchniowa pod nowe warstwy asfaltowe z zastosowaniem geosiatki jest rozwiązaniem
przeznaczonym do opóźnienia wystąpienia na powierzchni nowej warstwy asfaltowej, spękań odbitych od
nieciągłości poprzecznych i podłuŜnych spękań w dolnych warstwach, jeśli przewidziana jest regulacja całej
powierzchni istniejącej jezdni przez frezowanie lub ułoŜenie warstwy profilującej.
Czynności związane z naprawą nawierzchni obejmują (przykład podano w zał. 7 rys. 5):
− w przypadku napraw spękań poprzecznych - lokalizacja i trwałe oznaczenie miejsc spękań poza pasem
drogowym,
− wyrównanie powierzchni jezdni frezowaniem (wg wymagań OST D-05.03.11 [8] lub profilowaniem warstwą
profilującą (wg wymagań OST D-04.08.01 [5]); w przypadku zastosowania warstwy profilującej przed jej
połoŜeniem naleŜy spękania wypełnić emulsją lub zalewą (wg wymagań OST D-05.03.15 [9] lub D-05.03.16
[10]); jeŜeli po sfrezowaniu otrzymuje się powierzchnię o głębokich rowkach, to naleŜy ją dodatkowo
powierzchniowo zamknąć cienką warstwą mineralno-asfaltową, wg OST D-04.08.01 [5],
− skropienie (wg wymagań OST D-04.03.01 [3]) miejsc nieciągłości warstw lepiszczem asfaltowym (emulsją
asfaltową lub asfaltem) modyfikowanym elastomerem; łączna szerokość skropienia wynosi 1,20 m
symetrycznie w stosunku do pęknięcia (jest o
0,10 m szersza od pasa geosiatki z kaŜdej strony); w
przypadku, gdy powierzchnia jezdni jest pokryta gęstymi spękaniami poprzecznymi, naleŜy przewidzieć
skropienie lepiszczem i ułoŜenie geosiatki na całej powierzchni spękanego odcinka,
− ułoŜenie geosiatki, przy czym szerokość poprzecznego zakładu w kierunku rozkładania geosiatki powinna
wynosić 0,20 m, a szerokość zakładu podłuŜnego powinna wynosić co najmniej 0,15 m,
− rozłoŜenie nowej mieszanki mineralno-asfaltowej w jednej lub więcej warstwach, wg wymagań odpowiedniej
SST, np. D-05.03.05 [7].
5.7.5. Zabezpieczenie geosiatką nawierzchni asfaltowej w strefie spękań (wg opracowania Politechniki
Krakowskiej, Instytut Dróg, Kolei i Mostów)
Zabezpieczenie geosiatką nawierzchni asfaltowej polega na ułoŜeniu siatki na całej powierzchni jezdni lub
na wybranych jej częściach. Przykrywane fragmenty powierzchni dotyczą lokalnych spękań, spoin
konstrukcyjnych, zasypki wykopów instalacyjnych, spoin pomiędzy istniejącą jezdnią a jej poszerzeniem, przejścia
pomiędzy drogą a konstrukcją mostu, przejścia pomiędzy odcinkami o niejednorodnej nośności podłoŜa, spoin w
nawierzchni z betonu cementowego itp. Stosowanie geosiatek w konstrukcji wzmocnienia nie jest jednak
skuteczne, jeŜeli spękaniom istniejącej warstwy ścieralnej towarzyszą ugięcia pionowe pod obciąŜeniem.
Sposób wykonania zabezpieczeń obejmuje czynności analogiczne do poprzednio omówionych,
nawiązujące do rozpatrywanego przypadku wzmocnienia nawierzchni asfaltowej:
1. nad przekopem instalacyjnym (przykład - zał. 8, rys. 1),
2. w strefie zmiany nośności podłoŜa gruntowego (przykład - zał. 8, rys. 2),
3. w strefie spoiny roboczej (przykład - zał. 8, rys. 3),
4. w strefie zmiany konstrukcji nawierzchni (przykład - zał. 8, rys. 4),
5. w strefie poszerzenia nawierzchni (przykłady - zał. 8, rys. 5 a, b),
6. na podbudowie z gruntu stabilizowanego cementem (przykład - zał. 8, rys. 6),
7. połoŜonej na istniejącej nawierzchni z betonu cementowego (przykład - zał. 8, rys. 7).
5.8. Układanie warstwy lub warstw nawierzchni asfaltowej
Warstwę mieszanki mineralno-asfaltowej zaleca się układać natychmiast po ułoŜeniu geosiatki. Na
rozwiniętą geosiatkę naleŜy najechać tyłem od czoła i rozkładać mieszankę zgodnie z zaleceniami
technologicznymi odpowiednich OST, np. D-05.03.05 [7]. W czasie układania warstw nawierzchni rozkładarka i
pojazdy muszą poruszać się ostroŜnie, bez gwałtownej zmiany prędkości i kierunku. Zabrania się gwałtownego
przyspieszania lub hamowania na nie przykrytej siatce.
Ręczne układanie warstwy lub warstw nawierzchni na małych powierzchniach powinno być wykonane
przy pomocy łopat i listwowych ściągaczek oraz listew profilowych, w sposób odpowiadający wymaganiom OST
D-05.03.17 [11].
RozłoŜoną mieszankę naleŜy zagęścić walcem lub zagęszczarką płytową.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1] pkt 6.
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien:
94
− uzyskać wymagane dokumenty, dopuszczające wyroby budowlane do obrotu i powszechnego stosowania
(certyfikaty na znak bezpieczeństwa, aprobaty techniczne, certyfikaty zgodności, deklaracje zgodności, ew.
badania materiałów wykonane przez dostawców itp.),
− wykonać badania właściwości materiałów przeznaczonych do wykonania robót, określone w pkcie 2,
− sprawdzić cechy zewnętrzne gotowych materiałów z tworzyw.
Wszystkie dokumenty oraz wyniki badań Wykonawca przedstawia InŜynierowi do akceptacji.
Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów, które naleŜy wykonać w czasie robót podaje tablica 1.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1] pkt 7.
Jednostką obmiaru robót jest m2 (metr kwadratowy) zabezpieczonej geosiatką powierzchni nawierzchni.
Tablica 1. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów w czasie robót
Lp.
1
2
3
4
5
6
7
Sprawdzenie
robót
rozbiórkowych
nawierzchni (ocena wizualna z ew.
pomiarem)
Sprawdzenie wypełnienia spękań w
nawierzchni (wg OST D-05.03.04a [6])
Sprawdzenie
oczyszczenia
podłoŜa
(Ocena wizualna wg p. 5.5 niniejszej
OST)
Badanie skropienia lepiszczem podłoŜa
(wg OST D-04.03.01 [3])
Ew. sprawdzenie uszczelnienia bocznych
ścian wycięcia taśmą klejącą asfaltowokauczukową (ocena wizualna wg p. 5.7
niniejszej OST)
Badanie ułoŜenia geosiatki (ocena
wizualna wg p. 5.6 niniejszej OST)
Częstotliwość
badań
Co 25 m
w osi i przy
krawędziach
KaŜdą szczelinę
lub spękanie
Wartości
dopuszczalne
Max. 10 mm rowki
po frezowaniu
Wg OST [6]
Całe podłoŜe
Brak luźnych
odprysków i kurzu
Całe podłoŜe
Wg OST [3]
Wycięte pasy
nawierzchni
Wg p. 5.7
Cała siatka
Wg p. 5.6
Wg odpowiedniej OST, np.
Badanie warstwy lub warstw nawierzchni
asfaltowej (wg odpowiedniej OST, np. D- D-05.03.05 [7],
D-05.03.17 [11],
05.03.05 [7], D-05.03.17 [11], itp.)
itp.
Wg odpowiedniej
OST, np.
D-05.03.05 [7],
D-05.03.17 [11], itp.
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1] pkt 8.
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, SST i wymaganiami InŜyniera,
jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji według pktu 6 dały wyniki pozytywne.
Odbiorowi robót zanikających i ulegających zakryciu podlegają:
− przygotowanie uszkodzonego miejsca nawierzchni (obcięcie krawędzi, oczyszczenie dna i krawędzi, usunięcie
wody),
− wypełnienie spękań w istniejącej nawierzchni i równość podłoŜa,
− skropienie lepiszczem podłoŜa,
− ew. przyklejenie taśm kauczukowo-asfaltowych,
− rozłoŜenie geosiatki bez fałd z przymocowaniem do podłoŜa i wycięciem otworów na studzienki.
95
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1] pkt 9.
−
−
−
−
−
−
Cena wykonania 1 m2 nawierzchni asfaltowej z geosiatką obejmuje:
oznakowanie robót,
dostarczenie materiałów i sprzętu na budowę,
wykonanie nawierzchni zgodnie z dokumentacją projektową, SST i ewentualnie zaleceniami InŜyniera,
obejmującej roboty rozbiórkowe, wypełnienie spękań, oczyszczenie podłoŜa, skropienie lepiszczem, rozłoŜenie
geosiatki, ułoŜenie nawierzchni asfaltowej, itp.,
pomiary i badania laboratoryjne,
odtransportowanie sprzętu z placu budowy.
9.2. Szczegółowy zakres płatności wg Ślepego Kosztorysu
10.1. Ogólne specyfikacje techniczne (OST)
1. D-M-00.00.00
2. D-01.02.04
3. D-04.03.01
4. D-04.04.00÷04.04.03
5. D-04.08.01
6. D-05.03.04a
7. D-05.03.05
8. D-05.03.11
9. D-05.03.15
10. D-05.03.16
11. D-05.03.17
12. D-05.03.18
Wymagania ogólne
Rozbiórka elementów dróg, ogrodzeń i przepustów
(podspecyfikacja
w
zbiorze
D-01.00.00
Roboty
przygotowawcze)
Oczyszczenie i skropienie warstw konstrukcyjnych
(podspecyfikacja w zbiorze D-04.01.01÷04.03.01 Dolne
warstwy podbudów oraz oczyszczenie i skropienie)
Podbudowy z kruszywa stabilizowanego mechanicznie
Wyrównanie
podbudowy
mieszankami
mineralnoasfaltowymi (podspecyfikacja w zbiorze D-04.08.00
Wyrównanie podbudowy)
Wypełnienie szczelin w nawierzchni z betonu cementowego
Nawierzchnia z betonu asfaltowego
Recykling (podspecyfikacja „Frezowanie nawierzchni
asfaltowych na zimno”)
Naprawa (przez uszczelnienie) podłuŜnych i poprzecznych
spękań nawierzchni bitumicznych
Naprawa (przez uszczelnienie) podłuŜnych i poprzecznych
spękań nawierzchni betonowych
Remont cząstkowy nawierzchni bitumicznych
Remont cząstkowy nawierzchni betonowych
13. Tymczasowe wytyczne techniczne. Polimeroasfalty drogowe. TWT-PAD-97. Informacje, instrukcje - zeszyt
54, IBDiM, Warszawa, 1997
14. Warunki techniczne. Drogowe kationowe emulsje asfaltowe EmA-99. Informacje, instrukcje - zeszyt 60,
IBDiM, Warszawa, 1999
15. Katalog wzmocnień i remontów nawierzchni podatnych i półsztywnych, GDDP - IBDiM, Warszawa, 2001.
96
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK 1
PRZYKŁADY GEOSIATEK
Siatka przeplatana w węzłach
z wiązki włókien syntetycznych
Siatka ciągniona polipropylenowa
ZAŁĄCZNIK 2
ZASADY WYBORU GEOSIATKI DO ROBÓT NAWIERZCHNIOWYCH
Zaleca się stosowanie geosyntetyków do robót wzmacniających nawierzchnie asfaltowe, gdy:
− moŜna spodziewać się, Ŝe technologie tradycyjne (bez geosyntetyków) nie spełnią swoich zadań,
− występuje stosunkowo duŜe obciąŜenie drogi, dla którego wymagany jest długi okres pomiędzy remontami
(przy zastosowaniu geosyntetyków moŜna zakładać czas eksploatacji nawierzchni 10 - 12 lat).
Geosiatkę wybiera się (zamiast np. geowłóknin), gdy ma związać się z materiałem asfaltowym i będzie
pracować jak „zbrojenie”, nadając nawierzchni nowe parametry wytrzymałościowe na rozciąganie i lepszy rozkład
napręŜeń (przekazywanie napręŜeń rozciągających ze spękanej warstwy asfaltowej na geosiatkę). Geosiatki
przydatne są szczególnie przy wzmocnieniu nawierzchni spękanych, opóźnieniu powstawania spękań odbitych,
kolein itp.
Geosiatka moŜe być realnie traktowana jako zbrojenie, jeŜeli moduł spręŜystości (sztywność) geosiatki
będzie wyŜszy od modułu sztywności warstwy asfaltowej; naleŜy przy tym uwzględniać, Ŝe moduł sztywności
warstwy asfaltowej zmienia się w zaleŜności od temperatury i w procesie spękania warstwy.
Do produkcji geosyntetyków przeznaczonych do napraw i wzmocnień spękanych nawierzchni drogowych
uŜywa się polimerów syntetycznych, o odpowiednio wysokich parametrach wytrzymałościowych oraz odpornych
na podniesione temperatury (tj. temperatury asfaltowych warstw wzmacniających, układanych na geosyntetykach).
Najczęściej stosowanymi są polipropylen, polietylen i poliester.
Geosiatki polipropylenowe i polietylenowe są siatkami wykonanymi najczęściej metodą odlewu, z
zakotwieniami na węzłach, o dosyć duŜej płaszczyźnie i masie własnej, bywają niejednokrotnie utwardzane (dla
polepszenia modułu sztywności). Metoda odlewu pozwala na uzyskanie duŜych płaszczyzn i wykonanie ostrych
brzegów siatki, co poprawia jej zdolność kotwienia. Odporne są na działanie wodnych roztworów kwasów, zasad,
soli i benzyn w temperaturze otoczenia. Odporne są równieŜ na hydrolizę i niszczenie.
Geosiatki poliestrowe są zwykle wytwarzane metodą tkaną z wysokowytrzymałego poliestru z otoczką
np. z PVC, o duŜej odporności chemicznej na występujące kwasy, zasady i substancje organiczne. Główne zalety
poliestru to wysoki moduł elastyczności i wysoka wytrzymałość. W porównaniu do siatek polipropylenowych i
polietylenowych poliester charakteryzuje się wyŜszą wytrzymałością na rozciąganie i mniejszą skłonnością do
pełzania. Powłoka PVC skleja nitki poliestru i stabilizuje w ten sposób konstrukcję siatki (ochrona przed
przesunięciem) i zwiększa wytrzymałość na węzłach. Posiadają wysoką wytrzymałość, gdyŜ przy niewielkim
wydłuŜeniu - przejęcie siły następuje natychmiast.
97
ZAŁĄCZNIK 3
FUNKCJE GEOSIATKI W NAWIERZCHNI ASFALTOWEJ
Zasada stosowania geosiatek
Podstawową zasadą w stosowaniu geosiatek jest układanie ich na warstwie betonowej, stabilizowanej
cementem, popękanej starej nawierzchni asfaltowej i pomiędzy nowymi warstwami asfaltowymi. Skropienie
lepiszczem powierzchni warstwy jest wymagane tylko gdy dolna warstwa wykazuje brak dostatecznej zawartości
asfaltu. Dobra adhezja pomiędzy istniejącą nawierzchnią i warstwami wzmacniającymi oraz pomiędzy siatką a
towarzyszącymi jej warstwami jest zasadniczym warunkiem prawidłowej pracy całego układu. Geosiatki po
ułoŜeniu powinny być naciągnięte i końce ich przybite.
Opóźnienie powstawania spękań odbitych
Główną funkcją geosiatek jest opóźnianie pojawiania się spękań odbitych. Realizowane jest to przez
przejmowanie napręŜeń i redukcję ich wielkości w wyniku pełzania materiału siatki.
Mieszanki mineralno-asfaltowe układane w nawierzchni pracują w warunkach obciąŜeń krótkotrwałych
(obciąŜenia od pojazdów poruszających się z duŜą prędkością), oraz obciąŜeń o dłuŜszym czasie trwania
(obciąŜenia od pojazdów stojących lub poruszających się wolno, zmiany termiczne, osiadania). Dla krótkotrwałych
obciąŜeń moduł dynamiczny, zaleŜnie od temperatury, zmienia się w orientacyjnych granicach od 0,1 do
10
GPa i spękania określane jako zmęczeniowe mogą nastąpić przy niewielkich wydłuŜeniach, poniŜej 0,1%,
zachodzących w strefie odkształceń spręŜystych. Dla dłuŜej trwających obciąŜeń wywołujących zjawisko pełzania,
spękania pojawiają się przy wydłuŜeniach 1-2%. W warstwach asfaltowych napręŜenia ściskające przenoszone są
przez kruszywo mineralne, napręŜenia rozciągające przez lepiszcze asfaltowe, zatem spękania zmęczeniowe
indukowane są w asfalcie,
Geosiatki opóźniają propagację spękań przez przejmowanie napręŜeń rozciągających w momencie, kiedy
napręŜenia rozciągające przy lokalnych, maksymalnych wydłuŜeniach są bliskie dopuszczalnej granicy dla
lepiszcza asfaltowego.
Opóźnianie tworzenia się kolein
Geosiatki ułoŜone poprawnie, tj. naciągnięte i przymocowane stalowymi kołkami, ułoŜone na głębokości
min. 50 mm poniŜej powierzchni jezdni, przeciwdziałają nadmiernym napręŜeniom ścinającym, wywołującym
powstawanie kolein z towarzyszącym temu bocznym przesunięciem i wypychaniem materiału warstwy do góry.
98
ZAŁĄCZNIK 4
ZALECENIA MATERIAŁOWO-KONSTRUKCYJNE
DLA SIATEK Z WŁÓKIEN SYNTETYCZNYCH
przyjmowane w europejskiej praktyce (wg opracowania Politechniki Krakowskiej,
Instytut Dróg, Kolei i Mostów, 1992)
Lp.
Własność
Jednostka
1
Siła zrywająca, min.
2
WydłuŜenie przy zerwaniu, max.
3
Siła rozciągająca przy wydłuŜeniu
1% (moduł sieczny), min.
Powierzchnia oczek siatki, łącznie,
min.
Wymiar oczek siatki, min. lub
dwukrotnie większy od max. ziarna
w mieszance mineralno-asfaltowej
4
5
6
Odporność na temperaturę, min. do
7
Siła zrywająca przy wydłuŜeniu
1%, min.
tj. moduł sieczny, min.
Wymagania dla geosiatki
przeplatanej
ciągnionej
w węzłach
kN/m
50
14
%
14
14
kN/m
3
2
%
70
70
mm
20 x 20
20 x 20
C
190
148
kN/m
kN/m
2
200
2
200
o
ZAŁĄCZNIK 5
ZASADY NAPRAWY SPĘKAŃ (PĘKNIĘĆ) NAWIERZCHNI (wg [15])
Ocena spękań nawierzchni powinna mieć na celu określenie:
− przyczyny spękań i stopnia ich szkodliwości,
− zasięgu spękań w głąb konstrukcji nawierzchni,
− zakresu spękań (udziału powierzchni spękanej).
Przy podejmowaniu decyzji o remoncie nawierzchni w celu naprawy uszkodzeń powierzchniowych
naleŜy kierować się kryteriami oceny wizualnej oraz oceny indeksu spękań (intensywności spękań), współpracy w
obrębie pęknięcia oraz warunków podparcia nawierzchni:
a) Indeks spękań IS jest miarą intensywności spękań poprzecznych i wyraŜony jest niemianowaną liczbą
obliczaną ze wzoru:
IS =
1
2
Ln + Lp
w którym:
IS
Ln
Lp
- indeks spękań,
- liczba spękań niepełnych (na niepełną szerokość jezdni)
na 100 m długości jezdni,
- liczba spękań pełnych (na pełną szerokość jezdni)
na 100 m długości jezdni.
Przyjęto następującą klasyfikację odcinków nawierzchni pod względem indeksu spękań:
IS ≤ 1
1 < IS ≤ 3
IS > 3
- odcinki nie spękane,
- odcinki średnio spękane,
- odcinki bardzo spękane.
Na podstawie tego podziału zaleca się podejmować decyzję o całkowitej, powierzchniowej naprawie spękań,
bądź pojedynczych spękań.
b) Współpracę w pęknięciu odbitym nawierzchni półsztywnej (dwóch części nawierzchni oddzielonych
pęknięciem), określa się współczynnikiem współpracy k ze wzoru:
99
k=
2 y2
y1 + y 2
w którym:
k
y1
y2
k < 0,1
0,1 < k < 1
k=1
- współczynnik współpracy,
- ugięcie krawędzi obciąŜonej,
- ugięcie krawędzi nieobciąŜonej,
- oznacza brak współpracy między płytami,
- oznacza częściowe przekazywanie obciąŜenia
z jednej płyty na drugą,
- oznacza pełną współpracę płyt.
Pomiary ugięć moŜna wykonywać ugięciomierzem belkowym Benkelmana lub ugięciomierzem
dynamicznym FWD. Pomiar ugięć wykonuje się na krawędziach pęknięcia.
c) Warunki podparcia nawierzchni na podłoŜu gruntowym w obrębie pęknięcia poprzecznego określa się
współczynnikiem wpływu punktu przyłoŜenia obciąŜenia s wyraŜonym wzorem:
s =
y1
y0
w którym:
y1 - ugięcie krawędzi obciąŜonej,
y0 - ugięcie pomierzone pomiędzy spękaniami (w środku rozpiętości płyty),
s < 1,4
- oznacza dostateczne podparcie podbudowy w obrębie spękania,
s ≥ 1,4
- oznacza niedostateczne podparcie podbudowy w obrębie spękania.
Na podstawie indeksu spękań naleŜy zdecydować, czy naprawiać pojedynczo pęknięcia, czy wykonać
naprawę całej powierzchni w postaci membrany przeciwspękaniowej. Jeśli odcinek nawierzchni nie jest spękany
lub jest średnio spękany według powyŜszej klasyfikacji, to zaleca się naprawę pojedynczych pęknięć. Jeśli odcinek
nawierzchni jest bardzo spękany według powyŜszej klasyfikacji, to zaleca się wykonanie ciągłej naprawy całej
spękanej powierzchni, np. wykonanie membrany przeciwspękaniowej na całej powierzchni.
W kaŜdym wypadku ostateczną decyzję naleŜy podjąć po wnikliwej, indywidualnej analizie, biorąc pod
uwagę takŜe przewidywaną propagację pęknięć i zwiększanie indeksu spękań w czasie. W podjęciu decyzji o
wyborze techniki naprawy pęknięć nawierzchni zaleca się kierować wskazówkami według tablicy:
Tablica: Wskazówki doboru techniki naprawy powierzchniowej pęknięć nawierzchni (bez wzmocnienia
nawierzchni)
Naprawa z zastosowaniem geosiatki
Rodzaj spękania
Pęknięcie odbite
poprzeczne (dobre
podparcie krawędzi)
Pęknięcie odbite
poprzeczne (brak
podparcia krawędzi)
Pęknięcie odbite
podłuŜne
Przyczyna spękania
Skurcz termiczny podbudowy związanej (sztywnej)
Skurcz termiczny podbudowy i ścinanie od obciąŜenia
ruchem, prostopadle do krawędzi
Ścinanie od obciąŜenia
ruchem, równolegle do
pęknięcia
naprawa
płytka
naprawa głęboka (stabilizacja
podparcia krawędzi)
wycięcie
warstw do
podłoŜa
Iniekcja
+
+
+
+
naprawa
powierzchniowa pod nowe
warstwy
asfaltowe
+
+
Pęknięcie w spoinie
technologicznej
Pęknięcie podłuŜne
w śladzie koleiny
Niestaranność wykonania
+
Niewystarczająca nośność
+
Spękania siatkowe
Niewystarczająca nośność
+
Spękania blokowe
Skurcz termiczny
zmęczeniowy
+
100
ZAŁĄCZNIK 6
PRZYKRYCIE PĘKNIĘCIA TAŚMĄ USZCZELNIAJĄCĄ (wg [15])
Przeznaczenie techniki
Metoda przykrycia pęknięcia taśmą uszczelniającą jest przeznaczona do uszczelnienia spękań i otwartych
połączeń technologicznych rozwartych do szerokości
5 mm.
Opis techniki
−
−
−
−
−
−
Czynności związane z naprawą nawierzchni:
wstępne oczyszczenie szczeliny i jej najbliŜszego otoczenia twardą szczotką ręczną lub mechaniczną,
dokładne oczyszczenie szczeliny przedmuchaniem spręŜonym, gorącym powietrzem,
posmarowanie ścianek szczeliny środkiem gruntującym pędzlem i pozostawienie ich do wyschnięcia,
przyklejenie taśmy uszczelniającej i dociśnięcie jej ręcznie lub specjalnym urządzeniem,
zdjęcie silikonowanego papieru z powierzchni taśmy,
posypanie mączką wapienną lub piaskiem.
Uwagi wykonawcze
Taśma uszczelniająca jest siatką wzmocnioną warstwą elastomeroasfaltu o grubości 1,5 mm. W celu
dostosowania taśmy do szerokości uszkodzonych miejsc jej szerokość wynosi 50, 75 lub 100 mm.
Zalecany zakres stosowania
Wypełnienie pęknięcia z przykryciem taśmą uszczelniającą stosuje się w przypadkach:
− pęknięcia niskotemperaturowego poprzecznego, rozwartego do szerokości 5 mm,
− pęknięcia podłuŜnego w spoinie technologicznej, rozwartego do szerokości 5 mm.
Z uwagi na prostotę wykonawstwa, zaleca się przede wszystkim do robót o małym zakresie, przy których
zastosowanie większej liczby maszyn jest niecelowe.
Ograniczenia stosowania
Wszystkie roboty muszą być przeprowadzone przy suchej pogodzie i w temperaturze otoczenia co
najmniej 15oC. Z uwagi na szybkie zuŜywanie się taśm, ich stosowanie ogranicza się do dróg o niewielkim ruchu:
podrzędnych ulic w miastach i dróg lokalnych. Nie naleŜy ich stosować na obszarach, gdzie występują
oddziaływania sił poziomych: na ostrych łukach i skrzyŜowaniach.
ZAŁĄCZNIK 7
101
PRZYKŁADY NAPRAW SPĘKAŃ ODBITYCH
PRZY UśYCIU GEOSIATKI (wg [15])
Rys. 1. Naprawa płytka pojedynczego pęknięcia odbitego, gdy krawędzie pęknięcia są dobrze podparte - w
istniejącej warstwie ścieralnej
Rys. 2. Naprawa płytka pojedynczego pęknięcia odbitego, gdy krawędzie pęknięcia są dobrze podparte - w
istniejącej warstwie ścieralnej, z ułoŜeniem nowej warstwy asfaltowej
Rys. 3. Naprawa głęboka pojedynczego pęknięcia odbitego, w przypadku braku dobrego podparcia krawędzi
pęknięcia
Rys. 4. Naprawa głęboka pojedynczego pęknięcia odbitego, w przypadku braku dobrego podparcia krawędzi
pęknięcia, z ułoŜeniem nowej warstwy asfaltowej
102
Rys. 5. Naprawa powierzchniowa pęknięć odbitych z ułoŜeniem nowych warstw asfaltowych
ZAŁĄCZNIK 8
PRZYKŁADY ZABEZPIECZENIA GEOSIATKĄ NAWIERZCHNI
ASFALTOWEJ W STREFIE SPĘKAŃ
(wg opracowania Politechniki Krakowskiej, Instytut Dróg, Kolei i Mostów)
Rys. 1. Wzmocnienie nawierzchni asfaltowej nad przekopem instalacyjnym
103
Rys. 2. Wzmocnienie nawierzchni asfaltowej w strefie zmiany nośności podłoŜa gruntowego
Rys. 3. Wzmocnienie nawierzchni asfaltowej w strefie spoiny roboczej
Rys. 4. Wzmocnienie nawierzchni asfaltowej w strefie zmiany konstrukcji nawierzchni
Rys. 5. Wzmocnienie nawierzchni asfaltowej w strefie poszerzenia nawierzchni
a) wariant 1
104
b) wariant 2
Rys. 6. Wzmocnienie nawierzchni asfaltowej na podbudowie z gruntu stabilizowanego cementem
Rys. 7. Wzmocnienie nawierzchni asfaltowej połoŜonej na istniejącej nawierzchni z betonu cementowego
105
D.05.03.13.13
NAWIERZCHNIA Z MIESZ.GRYSOWO-MASTYKSOWEJ (SMA)
l.Wstep.
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót
związanych z wykonaniem warstwy ścieralnej gr.4cm z mieszanki grysowo-mastyksowej SMA 0/12,8mm, na moście i
dojeździe w ramach
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy przy zlecaniu i realizacji robót
wymienionych w punkcie 1.1
l .3 .Zakres robót objętych SST
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą wykonania warstw jak w p. 1.1. niniejszej specyfikacji, i obejmują:
• zakupienie gotowych mieszanek w wytwórni mas bitumicznych,
• transport mieszanek do miejsca wbudowania,
• dostarczenie sprzętu na budowę,
• przygotowanie podłoŜa, z posmarowaniem bitumem krawędzi nawierz., urządzeń obcych i krawęŜników, oraz ze
skropieniem podłoŜa przed ułoŜeniem warstwy
• wbudowanie mieszanki SMA zgodnie z załoŜoną grubością, szerokością, profilem i zachowaniem projektowanej
niwelety, z ręcznym rozłoŜeniem w-wy ścieralnej na izolacji i w miejscach niedostępnych dla rozkładarek,
• wzmocnienie nawierzchni nad krawędzią płyty pasem geosiatki szer. l m
• Wykonanie uszczelnienia przykrawędziowego "taśmą" bitumiczną na styku z krawęŜnikiem
• zagęszczanie i pielęgnacja warstw
• obcięcie krawędzi i wykonanie uszczelnienia złączy,
• sprawdzenie profilu poprzecznego i podłuŜnego, wykonanie niezbędnych badań.
1.4.1. Mieszanka SMA - mieszanka mineralno-asfaltowa składająca się z grysu, piasku łamanego, piasku naturalnego,
wypełniacza, asfaltu i stabilizatora, dobranych w odpowiednich proporcjach ilościowych, wytwarzana, układana i
zagęszczana na gorąco.
1.4.2. Stabilizator - dodatek, np.polimer, włókna celulozowe, mineralne, zmniejszający spływ mastyksu z powierzchni
grysów w gorącej mieszance mineralno-asfaltowej.
1.4.3. Środek adhezyjny - substancja powierzchniowo czynna dodawana do lepiszcza w celu zwiększenia jego przyczepności do
kruszywa.
1.4.4. Pozostałe określenia podane w niniejszej ST są zgodne z obowiązującymi polskimi normami i ST DM.00.00.00
"Wymagania ogólne".
1.5. Ogólne wymagania dotyczące Robót
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z Dokumentacją
Projektową, ST i poleceniami InŜyniera.
Ogólne wymagania podano w ST DM.00.00.00 "Wymagania ogólne".
2. Materiał.
2.1.Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w SST DM
00.00.00 „Wymagania Ogólne"
Wymagania w stosunku do materiałów stosowanych w ramach SST określono w normach oraz
w wytycznych GDDP-u, Ogólnej Specyfikacji Technicznej D-05.03.05
106
Tablica 1. Wymagania wobec materiałów do warstwy ścieralnej z mieszanki SMA
Lp.
Rodzaj materiału nr normy
Wymagania
materiałów
wobec
Od KR 3 do KR 6
4
Kruszywo łamane granulowane wg PN-B-1 1112:1996, PN-B-J 11 15:1998
a) ze skał magmowych i przeobraŜonych
b) ze skał osadowych
c) z surowca sztucznego (ŜuŜle pomiedziowe i stalownicze)
6
Wypełniacz mineralny: wg PN-S-96504:1961
podstawowy
7
D 50/70
8
DE80 A.B.C, DP80
1
j.w.2)
kl.I.n'^gat.1,
kl.I;gat.l
kd.I,Il'};gat.l,
1) tylko pod względem ścieralności w bębnie kulawym, pozostałe cechy jak dla kl. I; gat. 1
2) tylko dolomity kl. I, gat. 1 v ilości <50% m/m we frakcji grysawej w mieszance z innymi kruszywami, w ilości < 100% m/m we frakcji
piaskowej oraz kwarcyty i piaskowce bez ograniczenia ilościowego
2.2. Asfalt - naleŜy stosować asfalt drogowy D 50/70 spełniający wymagania PN-EN 12591:2002 (U) lub
asfalt modyfikowany wg wskazań producenta.
Za jakość dostaw asfaltu odpowiedzialny jest Wykonawca Robót. Rodzaj asfaltu i jego
pochodzenie (dostawa i producent) powinny być uzgodnione z InŜynierem. Dla kaŜdej dostawy
(cysterny) wymagana jest deklaracja zgodności z Polską Normą. Nie zezwala się na mieszanie
asfaltów z róŜnych rafinerii. Wykonawca jest zobowiązany do prowadzenia ilościowego i
jakościowego odbioru dostaw oraz wykonania laboratoryjnych badań kontrolnych.
2.3. Polimeroasfalt -jeŜeli dokumentacja projektowa lub SST przewiduje stosowanie asfaltu
modyfikowanego polimerami, to polimeroasfalt musi spełniać wymagania TWT PAD-97
IBDiMi posiadać aprobatę techniczną.
2.4. Stabilizator i środek adhezyjny - dodatek stabilizujący mieszankę SMA i środek adhezyjny,
musi posiadać aprobatę techniczną wydaną przez jednostkę uprawnioną oraz zaakceptowany przez
InŜyniera.
2.4. Wypełniacz - naleŜy stosować wypełniacz wapienny, spełniający wymagania PN-S-96504 dla
wypełniacza podstawowego. Pochodzenie wypełniacza i jego cechy jakościowe powinny być
zaakceptowane przez InŜyniera
2.5. Kruszywo - - stosuje się kruszywo łamane, granulowane, spełniające wymagania Tablicy l i 2.
W celu uzyskania trwałej szorstkości warstwy ścieralnej, naleŜy stosować grysy o duŜej
odporności na polerowanie. Nie zaleca się stosować grysów wapiennych i dolomitowych.
Składowanie kruszywa powinno odbywać się w warunkach zabezpieczających je przed
zanieczyszczeniem i zmieszaniem z innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami.
2.6. Asfalt upłynniony - naleŜy stosować asfalt upłynniony spełniający wymagania określone w
PN-C-96173:1974 [7].
2.7. Emulsja asfaltowa kationowa — naleŜy stosować drogową emulsję asfaltową spełniającą
wymagania określone w WT EmA-99 [14 ].
2.8. Bitumiczna „taśma" uszczelniająca
2.9. „geosiatka" wzmacniająca w-wę
3.Sprzęt.
107
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w SST DM.00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 3. Roboty
naleŜy wykonać przy uŜyciu sprawnego technicznie sprzętu mechanicznego zaakceptowanego przez
InŜyniera.
3.2. Sprzęt do wykonania warstwy nawierzchni z mieszanki SMA
Wykonawca przystępujący do wykonania warstwy nawierzchni z mieszanki grysowo-mastyksowej
(SMA) powinien wykazać się moŜliwością korzystania z następującego sprzętu :
— wytwórni stacjonarnej o mieszaniu cyklicznym lub ciągłym do wytwarzania mieszanek
mineralno-asfaltowych, wyposaŜonej w dozownik stabilizatora,
— układarek do rozkładania mieszanki mineralno-asfaltowej umoŜliwiające wykonanie
warstwy na szerokości połowy jezdni
— walców stalowych gładkich średnich lub cięŜkich
— rozsypywarek kruszywa,
— samochodów samowyładowczych z przykryciem lub termosów,
— szczotek mechanicznych
4.Transport.
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w DM.00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 4.
4.2.1. Asfalt.
Transport asfaltu powinien odbywać się zgodnie z zasadami podanymi w PN-C-04024.
Transport asfaltów drogowych moŜe odbywać się w cysternach kolejowych, samochodowych,
bębnach blaszanych lub innych pojemnikach stalowych, zaakceptowanych przez InŜyniera, spełniać
następujące warunki:
4.2.2. Wypełniacz
Wypełniacz luzem naleŜy przewozić w cysternach przystosowanych do przewozu materiałów
sypkich, umoŜliwiający rozładunek pneumatyczny.
Wypełniacz workowany moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu w sposób
zabezpieczony przed zawilgoceniem.
4.2.3. Kruszywo
Kruszywo moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu w sposób zabezpieczony przed
zawilgoceniem, zanieczyszczeniem i zmieszaniem z innymi asortymentami materiałów.
4.2.4. Mieszanka SMA
Mieszankę SMA naleŜy przewozić samochodami samowyładowczymi, wyposaŜonymi w
pokrowce
brezentowe. W czasie transportu i podczas oczekiwania mieszanka SMA powinna być
przykryta
pokrowcem.
Czas transportu od załadunku do rozładunku nie powinien przekraczać 2 godzin z
jednoczesnym
spełnieniem warunku zachowania temperatury wbudowania.
Zaleca się stosowanie samochodów termosów z podwójnymi ścianami skrzyni wyposaŜonej w
system
ogrzewczy.
Ogólne zasady wykonania robót podano w DM.00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 5.
5.2.Projektowanie mieszanki SMA
Przed przystąpieniem do robót, w terminie uzgodnionym z InŜynierem, Wykonawca dostarczy
InŜynierowi do akceptacji projekt składu mieszanki SMA oraz wyniki badań laboratoryjnych i
próbki materiałów pobrane w obecności InŜyniera.
108
Projektowanie mieszanki SMA polega na doborze składników mieszanki mineralnej i doborze
optymalnej ilości asfaltu, mastyksu, środka adhezyjnego
Krzywa uziarnienia mieszanki mineralnej powinna mieścić się w polu dobrego uziarnienia
wyznaczonego przez krzywe graniczne podane w tab.2
Tablica 2. Rzędne krzywych granicznych uziarnienia mieszanek do warstwy ścieralnej z
mbszanki mastyksowo-grysowej SMA
Rządne krzywych granicznych uziarnienia MM KR
3 do KR 6 Mieszanka mineralna, mm od Odo 12,8
Wymiar oczek sit #, mrą
Przechodzi przez:
16,0
100
12,8
90÷100
9,6
45÷60
8,0
35÷48
6,3
30÷40
4,0
24v÷32
2,0
17÷25
zawartość ziarn > 2,0 mm
(75÷S3)
0,85
12÷21
0,42
10÷20
0,30
10÷19
0,18
9÷18
0,15
9÷17
0,075
8÷13
Orientacyjna zawartość asfaltu vo MMA
, %m/m.
5,5÷6,8
Ramowy skład mieszanki SMA podano poniŜej. Tablica 2. Wymagania wobec
próbek laboratoryjnych przy projektowaniu mieszanki SMA
Lp
1
1
2
3
Mieszanka SMA od
Omm do 12,8mm
Wyszczególnienie
2
Zawartość ziarn w mieszance mineralnej (%m/m)
poniŜej 0,075 mm
0,075 do 2,0 mm '}
powyŜej 2, 0 mm
Zawartość lepiszcza (asfaltu D-50/70)), % m/m
w stosunku do mieszanki mineralnej
w stosunku do mieszanki min. –bitumicznej
Zawartość dodatków w mieszance SMA, % m/m
a) adhezyjnego, w stosunku do asfaltu
b) stabilizującego, w stosunku do mieszanki min.-bitumicznej
3
8÷13
12÷17
70÷80
5,8÷ 7,0
5,5÷6,8
0,2 ÷0,9
0,2÷1,5
109
4
5
6
Niewypełniona przestrzeń w próbkach Marshalla, zagęszczonych (2x75 uderzeń
3÷+4
młota) w temp.l45°C ±5°C, % v/v
Wskaźnik zagęszczenia warstwy, % nie mniej niŜ
98
Niewypełniona przestrzeń w warstwie ścieralnej przed dopuszczeniem ruchu % v/v 2,5÷6
Przy projektowaniu mieszanki SMA zaleca się:
dla kategorii ruchu KR3 i KR4 określenie modułu sztywności pełzania statycznego w
temperaturze 40° C, którego wartość powinna wynosić co najmniej 16 Mpa,
dla kategorii ruchu KR5 i KR6 określenie odkształcenia w badaniu koleinowania metodą
LCPC, w temperaturze 60° C, którego wartość po 10000 cyklach nie powinna przekraczać
10% początkowej grubości próbki.
Jako alternatywa do powyŜszych metod, moŜe być zastosowany koleinomierz mały (angielski)
wg procedury podanej w „Katalogu wzmocnień i remontów nawierzchni podatnych i półsztywnych"
IBDiM- 2001.
Temperatura badania i wyniki:
dla KR3, 45° C - prędkość przyrostu koleiny 2,0 mm/h , max. głębokość koleiny 4,0 mm,
dla KR4 do KR6, 600 C - prędkość przyrostu koleiny 5,0 mm/h , max. głębokość koleiny 7,0
mm
5.3. Produkcja mieszanki SMA
Mieszankę SMA naleŜy produkować w wytwórni mieszanek mineralno-asfaltowych zachowując
zasady określone w OST D-05.03.03 Nawierzchnie z betonu asfaltowego"
Środek adhezyjny powinien być dozowany do asfaltu w sposób i w ilościach określonych w
recepcie.
Stabilizator powinien być dozowany do mieszalnika równocześnie z gorącym grysem. Zaleca
się automatyczne dozowanie dodatków.
Tolerancje dozowania składników mogą wynosić: jedna działka elementarna wagi,
względnie przepływomierza, lecz nie więcej niŜ ± 2 % w stosunku do masy składnika.
Asfalt w zbiorniku powinien być ogrzewany w sposób pośredni, z układem
termostatowania, zapewniającym utrzymanie stałej temperatury z tolerancją
± 50 C.
Temperatura asfaltu w zbiorniku powinna wynosić od 140°C do 160°C.
Kruszywo powinno być wysuszone i tak podgrzane, aby mieszanka mineralna po dodaniu
wypełniacza uzyskała właściwą temperaturę. Maksymalna temperatura gorącego kruszywa nie
powinna być wyŜsza o więcej niŜ 30° C od maksymalnej temperatury mieszanki SMA.
Temperatura wytworzonej mieszanki SMA, w zaleŜności od właściwości stabilizatora, powinna
wynosić od 135° C do 175° C,
PodłoŜe powinno mieć odpowiedni profil, powierzchnia powinna być sucha i dokładnie oczyszczona z
wszelkiego rodzaju zanieczyszczeń (kurz, błoto, piasek, rozlane paliwo itp.).
Nierówności podłoŜa pod warstwę ścieralną nie powinny być większe od 9mm
W przypadku gdy nierówności podłoŜa są większe od podanych, podłoŜe naleŜy wyrównać
poprzez frezowanie lub ułoŜenie warstwy wyrównawczej.
Przed rozłoŜeniem mieszanki SMA podłoŜe naleŜy skropić emulsją asfaltową lub asfaltem
upłynnionym.
Brzegi krawęŜników oraz innych urządzeń jak włazy, wpusty itp. Powinny być posmarowane
lepiszczem (gorący asfalt, asfalt upłynniony, emulsja szybkorozpadowa).
5.5. Warunki przystąpienia do robót.
Układanie mieszanki musi odbywać się w sprzyjających warunkach atmosferycznych tj. przy
suchej i ciepłej pogodzie, w temperaturze powyŜej 10°C. Nie dopuszcza się układania
mieszanki SMA na wilgotnym i oblodzonym podłoŜu, podczas opadów atmosferycznych oraz
silnego wiatru (v>16m/s).
5.6. Odcinek próbny - nie dotyczy
5.7. Układanie i zagęszczanie warstwy z mieszanki SMA
110
Mieszanka SMA powinna być układana mechanicznie, w sposób ciągły, układarką z włączoną
wibracją i jeŜeli to moŜliwe całą szerokością. Elementy układarki rozkładające i ogęszczające
powinny być podgrzane przed rozpoczęciem robót. Jeśli za układarką wystąpił wysięk l episzcza
w postaci p lamy, to mieszankę naleŜy w tym miejscu wybrać łopatą i uzupełnić nową.
Mieszanka SMA powinna być zagęszczana walcami stalowymi gładkimi. Zagęszczenie nie
powinno powodować wyciskania się zaprawy na powierzchnię. Zagęszczenie naleŜy rozpocząć
od krawędzi nawierzchni ku środkowi. Wskaźnik zagęszczenia ułoŜonej warstwy powinien być
zgodny z wymaganiami podanymi w tablicy 3.
W celu uszorstnienia nawierzchni, gorącą warstwę w czasie jej zagęszczania powinno się posypać
suchym, łamliwym piaskiem w ilości około l kg/m2 lub suchym grysem od 2mm do 4mm w ilości od
l do 2kg/m2.
Korzystne jest równieŜ stosowanie kruszywa lakierowanego (otoczonego asfaltem ok.l%m/m)
Rozsypane kruszywo powinno być przywałowane walcem stalowym.
Złącze robocze powinno być równo obcięte i powierzchnia obciętej krawędzi powinna być
posmarowana asfaltem lub oklejona samoprzylepną taśmą asfaltowo-kauczukową. Sposób
wykonywania złącz roboczych powinien być zaakceptowany przez InŜyniera.
Za zgodą InŜyniera, nawierzchnię moŜna oddać do ruchu zaraz po jej wykonaniu.
5.8. Wykonanie wzmocnienia nad krawędzią płyty pasem geosiatki szerlm
5.9. Uszczelnienie styku krawęŜnika z w-wą SMA „taśmą" bitumiczną
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w ST DM.00.00.00 "Wymagania ogólne".
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania asfaltu, wypełniacza oraz
kruszyw przeznaczonych do produkcji SMA i przedstawić wyniki tych badań InŜynierowi, w celu
akceptacji.
6.3.1. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów- wg tablicy 3
Tablica 3. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów podczas wyk.nawierzchni z mieszanki SMA
Lp.
Częstotliwość badań Minimalna liczba badań na
1
3
2
1
Skład i uziarnirnir mieszanki SMA
I próbka przy produkcji do 300 Mg 2 próbki przy
produkcji ponad 300 Mg
2
Właściwości mieszanki SMA: Stabilność, osiadanie, niewypełniona 1 na 1000 Mg produkcji
wolna przestrzeń w próbkach Marshalla
3
Badanie właściwości asfaltu
Dla kaŜdej cysterny
4
I na 100 Mg
5
Badanie właściwości kruszywa
6
Pomiar temperatury składników mieszanki
dozór ciągły
7
Pomiar temperatury mieszanki SMA
Przy kaŜdym załadunku i w czasie wbudowywania, w
sposób ciągły
8
Wygląd mieszanki SMA
jw.
9
Właściwości próbek mieszanki SMA
jeden raz dziennie
111
Lp. 1 i lp. 8 - badania mogą być wykonywane zamiennie wgPN-S-96025:2000
6.3.2. Uziarnienie mieszanki mineralnej
Próbki do badań naleŜy pobrać po wymieszaniu kruszyw, a przed podaniem asfaltu. Krzywa
uziarnienia powinna być zgodna z wymaganiami podanymi w recepcie laboratoryjnej.
6.3.3. Skład i uziarnienie mieszanki SMA
Badanie to polega na wykonaniu ekstrakcji wg PN-S-04001 pobranej próbki w trakcie
układania mieszanki, podaną w tablicy 5. Dopuszcza się wykonanie badań innymi równowaŜnymi
metodami.
Tablica 5. Tolerancje zawartości składników mieszanki SMA względem zaprojektowanego składu przy
badaniu pojedynczej próbki metodą ekstrakcji, % m/m
Lp.
Składniki mieszanki
Mieszanki do
nawierzchni dróg o
kategorii ruchu
KR3doKR6
1
Ziarna pozostające na sitach o oczkach #mm: 12,8; 9,6; 8,0; 6,3; 4,0; 2,0
±4,0
2
Ziarna pozostające na sitach o oczkach #mm: 0,85; 0,42; 0,30; 0,18; 0,15; 0,075
±2,0
3
Ziarna przechodzące przez sito o oczkach #0,075 mm
±1,5
4
Asfalt
±0,3
6.3.4. Badanie właściwości mieszanki SMA
Właściwości mieszanki SMA naleŜy określać na próbkach pobranych w trakcie układania
mieszanki, zagęszczonych metodą Marshalla. Wyniki powinny być zgodne z receptą laboratoryjną.
Na kaŜde 100 Mg zuŜytego wypełniacza naleŜy określić uziarnienie i wilgotność wypełniacza.
Przy kaŜdej zmianie kruszywa naleŜy określić klasę i gatunek kruszywa.
6.3.8. Pomiar temperatury składników mieszanki
Pomiar polega na dokonaniu odczytu temperatury na skali odpowiedniego termometru
zamocowanego na otaczarce. Temperatura powinna być zgodna z wymaganiami podanymi w
recepcie laboratoryjnej.
6.3.9. Pomiar temperatury mieszanki SMA
Pomiar temperatury mieszanki SMA powinien być dokonywany przy załadunku i w
czasie wbudowywania w nawierzchnię.
Pomiar naleŜy wykonywać przy uŜyciu termometru (bimetalicznego, elektronicznego itp.) z dokł.±
2°C. Temperatura powinna być zgodna z wymaganą w recepcie.
6.3.8. Sprawdzenie wyglądu mieszanki SMA
Sprawdzenie wyglądu mieszanki SMA polega na ocenie wizualnej jej wyglądu w czasie
produkcji, załadunku, rozładunku i wbudowywania.
6.3.9. Właściwości mieszanki SMA
NaleŜy określać wolną przestrzeń na próbkach zagęszczonych metodą Marshalla. Wyniki
powinny być zgodne z receptą laboratoryjną
112
6.4. Badania dotyczące cech geometrycznych i właściwości nawierzchni z mieszanki
SMA Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów - wg tablicy 4
Tablica 4. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów wykonanej nawierzchni z mieszanki SMA
Lp
1
2
3
1
Szerokość nawierzchni
10 razy na 1 km
2
kaŜdy pas ruchu planografem lub łatą co lOm
3
nie rzadziej niŜ co 5 m
4
Spadki poprzeczne '
10 razy na 1 km
5
Rządne wysokościowe
Pomiar rzędnych niwelacji podłuŜnej i poprzecznej oraz
usytuowania osi według dokumentacji budowy
6
7
Grubość nawierzchni
W 3 punktach, lecz nie rzadziej niŜ raz na 2000 m~
8
Skład mieszanki SMA
2 próbki na 1 km
9
10
Obramowanie nawierzchni
Ocena -wizualna
9
Krawędź, obramowanie warstwy
cała długość
10
Wygląd warstwy
ocena ciągła
11
12
Wolna przestrzeń w warstwie
jw-
poziomych.
6.4.2. Szerokość nawierzchni
Szerokość wykonanej nawierzchni nie moŜe się róŜnić od szerokości projektowanej o więcej niŜ±
5cm
6.4.3. Równość nawierzchni
Nierówności podłuŜne nawierzchni naleŜy mierzyć planografem, zgodnie z normąBN-68/8931-04
Nierówności nie mogą przekraczać dopuszczalnych 6mm.
Nierówności poprzeczne nawierzchni naleŜy mierzyć 4-metrową łatą. Nierówności nie mogą
przekraczać
6mm,
6.4.4. Spadki poprzeczne nawierzchni
Spadki poprzeczne nawierzchni na prostych i łukach powinny być zgodne z dokumentacją
projektową z tolerancją ± 0,5%.
6.4.5. Rzędne wysokościowe nawierzchni
RóŜnice pomiędzy rzędnymi wysokościowymi nawierzchni a rzędnymi projektowanymi nie
powinny przekraczać ± l cm.
113
Oś nawierzchni w planie nie moŜe być przesunięta w stosunku do osi projektowanej o więcej niŜ ±
5cm.
6.4.7. Grubość nawierzchni
Grubość nawierzchni nie moŜe się róŜnić od grubości projektowanej o więcej niŜ + 5mm
Sprawdzenie prawidłowości wykonania złącz podłuŜnych i poprzecznych polega na
oględzinach zewnętrznych. Złącza powinny być równe i związane.
6.4.9. Obramowania nawierzchni
Sprawdzenie wykonuje się przez oględziny i pomiar przymiarem z podziałką milimetrową.
Przy opornikach drogowych nawierzchnia powinna wystawać od 5 do l0 mm ponad
powierzchnię, krawędź powinna być równo obcięta i pokryta asfaltem.
6.4.10. Wygląd nawierzchni
Sprawdzenie wyglądu zewnętrznego warstwy nawierzchni naleŜy wykonać przez oględziny
całej powierzchni wykonanego odcinka.
Wygląd zewnętrzny powinien być jednorodny, bez spękań, deformacji, plam i wykruszeń, a wolne
grysy zastosowane do uszorstnienia powinny być usunięte.
6.4.11. Zagęszczenie warstwy i wolna przestrzeń w warstwie
Zagęszczenie i wolna przestrzeń w warstwie powinny być zgodne z wymaganiami ustalonymi w
SST i recepcie laboratoryjnej.
7. Obmiar robót.
7.1. Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST DM.00.00.00. „Wymagania Ogólne' pkt 7.
Jednostką obmiarowa jest l m2 wykonanej nawierzchni z mieszanki SMA o grubości 4cm
(zgodnej z dokumentacją projektową)
8. Odbiór robót.
Ogólne zasady odbioru robót podano w ST DM 00.00.00. „Wymagania ogólne"
Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, SST i wymaganiami InŜyniera jeŜeli
9.Płatność.
9.1 Ogólne warunki płatności.
Ogólne wymagania dotyczące płatności zawarte są w ST DM.00.00.00. „Wymagania ogólne"
9.2.Szczegółowe
warunki
płatności.
Cena
jednostkowa uwzględnia:
— prace pomiarowe i roboty przygotowawcze,
— oznakowanie robót,
— oczyszczenie podłoŜa i skropienie podłoŜa
— wyprodukowanie i transport do miejsca wbudowania mieszanki SMA
— posmarowanie lepiszczem krawędzi urządzeń obcych i krawęŜników,
— rozłoŜenie i zagęszczenie mieszanki SMA
— wzmocnienie nawierzchni nad krawędzią płyty pasem geosiatki szer.lm
— Wykonanie uszczelnienia przykrawędziowego "taśmą" bitumiczną na styku z krawęŜnikiem
— uszorsmienie nawierzchni grysem i przywałowanie lekkim walcem,
— obcięcie krawędzi i posmarowanie lepiszczem,
— przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych, wymaganych w ST i normach
— oczyszczenie stanowisk pracy
9.3.Szczegółowy zakres robót objętych płatnością wg Ślepego Kosztorysu
114
10.1. Normy
1.PN-B-11111:199
2.PN-B-11112:1996
3.PN-B-11113:1996
4.PN-B-11115:1998
5.PN-C-04024:1991
6.PN-EN 12591:2002
(U)
7.PN-C-96173:1974
8.PN-S-04001:1967
9. PN-S-96025:2000
10.PN-S-96504:1961
11.BN-68/8931-04
Kruszywo mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych. świr i
mieszanka
Kruszywo mineralne. Kruszywo łamane do nawierzchni drogowych
Kruszywo mineralne. Kruszywo naturalne do nawierzchni drogowych. Piasek
Kruszywa mineralne. Kruszywa sztuczne z ŜuŜla stalowniczego do nawierzchni
drogowych
Ropa naftowa i przetwory naftowe. Pakowanie, znakowanie i transport
Przetwory naftowe. Asfalty upłynnione AUN do nawierzchni drogowych
Drogi samochodowe. Metody badań mas mineralno-bitumicznych i nawierzchni
bitumicznych
Drogi samochodowe i lotniskowe. Nawierzchnie asfaltowe. Wymagania
Drogi samochodowe. Wypełniacz kamienny do mas bitumicznych
12. WT/MK-CZDP 84. Wytyczne techniczne oceny jakości grysów i Ŝwirów kruszonych produkowanych z
naturalnie rozdrobnionego surowca skalnego, przeznaczonych do nawierzchni drogowych. CZDP,
Warszawa, 1984
13. Zasady wykonywania nawierzchni z mieszanki SMA (ZW-SMA 95). Informacje, instrukcje - zeszyt 49,
IBDiM, Warszawa, 1997
14. Warunki techniczne. Drogowe kationowe emulsje asfaltowe EmA-99. Informacje, instrukcje - zeszyt
60, IBDiM, Warszawa, 1999
15. Katalog typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych, IBDiM, Warszawa, 1997
16. Tymczasowe wytyczne techniczne. Polimeroasfalty drogowe. TWT-PAD-97. Informacje, instrukcje zeszyt 54, IBDiM, Warszawa, 1997.
17. Katalog wzmocnień i remontów nawierzchni podatnych i półsztywnych, IBDiM, Warszawa, 2001.
18. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 43 z 1999r.,
poz.430).
115
D - 06.03.01
ŚCINANIE I UZUPEŁNIANIE POBOCZY
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
i odbioru robót związanych ze ścinaniem i uzupełnianiem poboczy gruntowych.
Ogólna specyfikacja techniczna (OST) stanowi obowiązującą podstawę opracowania szczegółowej
specyfikacji technicznej (SST) stosowanej jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji
robót w ramach
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych ze ścinaniem
zawyŜonych poboczy i uzupełnianiem zaniŜonych poboczy.
1.4.1. Pobocze gruntowe - część korony drogi przeznaczona do chwilowego zatrzymania się pojazdów,
umieszczenia urządzeń bezpieczeństwa ruchu i wykorzystywana do ruchu pieszych, słuŜąca jednocześnie do
bocznego oparcia konstrukcji nawierzchni.
1.4.2. Odkład - miejsce składowania gruntu pozyskanego w czasie ścinania poboczy.
1.4.3. Dokop - miejsce pozyskania gruntu do wykonania uzupełnienia poboczy połoŜone poza pasem drogowym.
definicjami podanymi w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 1.4.
2. MATERIAŁY
Rodzaje materiałów stosowanych do uzupełnienia poboczy podano w OST D-05.01.00 „Nawierzchnie
gruntowe” i D-05.01.01 „Nawierzchnia gruntowa naturalna”.
3. SPRZĘT
3.2. Sprzęt do ścinania i uzupełniania poboczy
Wykonawca przystępujący do wykonania robót określonych w niniejszej SST powinien wykazać się
− zrywarek, kultywatorów lub bron talerzowych,
− równiarek z transporterem (ścinarki poboczy),
− równiarek do profilowania,
− ładowarek czołowych,
− walców,
− płytowych zagęszczarek wibracyjnych,
− przewoźnych zbiorników na wodę.
116
4. TRANSPORT
Przy wykonywaniu robót określonych w niniejszej SST, moŜna korzystać z dowolnych środków
transportowych przeznaczonych do przewozu gruntu.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.2. Ścinanie poboczy
Ścinanie poboczy moŜe być wykonywane ręcznie, za pomocą łopat lub sprzętem mechanicznym wg pkt
3.2.
Ścinanie poboczy naleŜy przeprowadzić od krawędzi pobocza do krawędzi nawierzchni, zgodnie z
załoŜonym w dokumentacji projektowej spadkiem poprzecznym.
Nadmiar gruntu uzyskanego podczas ścinania poboczy naleŜy wywieźć na odkład. Miejsce odkładu
naleŜy uzgodnić z InŜynierem.
Grunt pozostały w poboczu naleŜy spulchnić na głębokość od 5 do 10 cm, doprowadzić do wilgotności
optymalnej poprzez dodanie wody i zagęścić.
Wskaźnik zagęszczenia określony zgodnie z BN-77/8931-12 [3], powinien wynosić co najmniej 0,98
maksymalnego zagęszczenia, według normalnej metody Proctora, zgodnie z PN-B-04481 [1].
5.3. Uzupełnianie poboczy
W przypadku występowania ubytków (wgłębień) i zaniŜenia w poboczach naleŜy je uzupełnić materiałem
o właściwościach podobnych do materiału, z którego zostały pobocza wykonane.
Miejsce, w którym wykonywane będzie uzupełnienie, naleŜy spulchnić na głębokość od 2 do 3 cm,
doprowadzić do wilgotności optymalnej, a następnie ułoŜyć w nim warstwę materiału uzupełniającego w postaci
mieszanek optymalnych określonych w OST D-05.01.01 „Nawierzchnia gruntowa naturalna”. Wilgotność
optymalną i maksymalną gęstość szkieletu gruntowego mieszanek naleŜy określić laboratoryjnie, zgodnie z PN-B04481 [1].
Zagęszczenie ułoŜonej warstwy materiału uzupełniającego naleŜy prowadzić od krawędzi poboczy w
kierunku krawędzi nawierzchni. Rodzaj sprzętu do zagęszczania musi być zaakceptowany przez InŜyniera.
Zagęszczona powierzchnia powinna być równa, posiadać spadek poprzeczny zgodny z załoŜonym w dokumentacji
projektowej, oraz nie posiadać śladów po przejściu walców lub zagęszczarek.
Wskaźnik zagęszczenia wykonany według BN-77/8931-12 [3] powinien wynosić co najmniej 0,98
maksymalnego zagęszczenia według normalnej próby Proctora, zgodnie z PN-B-04481 [1].
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca przeprowadzi badania gruntów proponowanych do
uzupełnienia poboczy oraz opracuje optymalny skład mieszanki według OST D-05.01.00 „Nawierzchnie
gruntowe”, OST D-05.01.01 „Nawierzchnia gruntowa naturalna”.
Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów w czasie prowadzenia robót podano w tablicy 1.
Tablica 1. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów
Lp.
Minimalna liczba badań na dziennej działce
roboczej
1
Uziarnienie mieszanki uzupełniającej
2
Wilgotność optymalna mieszanki uzupełniającej
3
Wilgotność
poboczu
optymalna
gruntu
w
2 próbki
ściętym
2 próbki
2 próbki
117
4
Wskaźnik zagęszczenia na
uzupełnianych poboczach
ścinanych
lub
2 razy na 1 km
6.4. Pomiar cech geometrycznych ścinanych lub uzupełnianych poboczy
Częstotliwość oraz zakres pomiarów po zakończeniu robót podano w tablicy 2.
Tablica 2. Częstotliwość oraz zakres pomiarów ścinanych lub uzupełnianych poboczy
Lp.
Wyszczególnienie
1
Spadki poprzeczne
2 razy na 100 m
2
co 50 m
3
6.4.1. Spadki poprzeczne poboczy
Spadki poprzeczne poboczy powinny być zgodne z dokumentacją projektową, z tolerancją ± 1%.
6.4.2. Równość poboczy
Nierówności podłuŜne i poprzeczne naleŜy mierzyć łatą 4-metrową wg BN-68/8931-04 [2]. Maksymalny
prześwit pod łatą nie moŜe przekraczać 15 mm.
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiarową jest m2 (metr kwadratowy) wykonanych robót na poboczach.
8. ODBIÓR ROBÓT
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, SST i wymagnia -mi InŜyniera,
jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt 6 dały wyniki pozytywne.
−
−
−
−
−
−
−
−
Cena wykonania 1 m2 robót obejmuje:
prace pomiarowe i przygotowawcze,
oznakowanie robót,
ścięcie poboczy i zagęszczenie podłoŜa,
odwiezienie gruntu na odkład,
dostarczenie materiału uzupełniającego,
rozłoŜenie materiału,
zagęszczenie poboczy,
10.1. Normy
1. PN-B-04481
Grunty budowlane. Badania laboratoryjne
118
2. BN-68/8931-04 Drogi samochodowe. Pomiar równości nawierzchni planografem i łatą
3. BN-77/8931-12 Oznaczenie wskaźnika zagęszczenia gruntu.
10.2. Inne materiały
4. Stanisław Datka, Stanisław Luszawski: Drogowe roboty ziemne.
119
D - 07.05.01
BARIERY OCHRONNE STALOWE
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
i odbioru robót związanych z realizacją na drogach barier ochronnych stalowych w ramach
specyfikacji technicznej (SST) stosowanej jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji
robót na drogach
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z
wykonywaniem barier ochronnych, stalowych z prowadnicą z profilowanej taśmy stalowej typu A i B na słupkach
stalowych, realizowanych na odcinkach dróg, z wyłączeniem barier na obiektach mostowych.
Dla celów niniejszej SST przyjmuje się następujące określenia podstawowe:
1.4.1. Bariera ochronna - urządzenie bezpieczeństwa ruchu drogowego, stosowane w celu fizycznego
zapobieŜenia zjechaniu pojazdu z drogi w miejscach, gdzie to jest niebezpieczne, wyjechaniu pojazdu poza koronę
drogi, przejechaniu pojazdu na jezdnię przeznaczoną dla przeciwnego kierunku ruchu lub niedopuszczenia do
powstania kolizji pojazdu z obiektami lub przeszkodami stałymi znajdującymi się w pobliŜu jezdni.
1.4.2. Bariera ochronna stalowa - bariera ochronna, której podstawowym elementem jest prowadnica wykonana z
profilowanej taśmy stalowej (zał. 11.1).
1.4.3. Bariera skrajna - bariera ochronna umieszczona przy krawędzi jezdni lub korony drogi, przeciwdziałająca
niebezpiecznym następstwom zjechania z drogi lub je ograniczająca (zał. 11.1 i 11.2).
1.4.4. Bariera dzieląca - bariera ochronna umieszczona na pasie dzielącym drogi dwujezdniowej lub bocznym
pasie dzielącym, przeciwdziałająca przejechaniu pojazdu na drugą jezdnię (zał. 11.1).
1.4.5. Bariera osłonowa - bariera ochronna umieszczona między jezdnią a obiektami lub przeszkodami stałymi
znajdującymi się w pobliŜu jezdni.
1.4.6. Bariera wysięgnikowa - bariera, w której prowadnica zamocowana jest do słupków za pośrednictwem
wysięgników zapewniających odstęp między słupkiem a prowadnicą co najmniej 250 mm (zał. 11.1 i 11.2 c).
1.4.7. Bariera przekładkowa - bariera, w której prowadnica zamocowana jest do słupków za pośrednictwem
przekładek zapewniających odstęp między prowadnicą a słupkiem od 100 mm do 180 mm (zał. 11.2 b).
1.4.8. Bariera bezprzekładkowa - bariera, w której prowadnica zamocowana jest bezpośrednio do słupków (zał.
11.2 a).
1.4.9. Prowadnica bariery - podstawowy element bariery wykonany z profilowanej taśmy stalowej, mający za
zadanie umoŜliwienie płynnego wzdłuŜnego przemieszczenia pojazdu w czasie kolizji, w czasie którego
prowadnica powinna odkształcać się stopniowo i w sposób plastyczny.
OdróŜnia się dwa typy profilowanej taśmy stalowej: typ A i typ B, róŜniące się kształtem przetłoczeń (zał.
11.4).
1.4.10. Przekładka - element bariery, wykonany zwykle z rury (okrągłej, prostokątnej) lub kształtownika stalowego
(np. z ceownika, dwuteownika) o szerokości od 100 do 140 mm, umieszczony pomiędzy prowadnicą a słupkiem,
którego zadaniem jest nadanie barierze korzystniejszych właściwości kolizyjnych (niŜ w barierze bezprzekładkowej), powodujących, Ŝe prowadnica bariery w pierwszej fazie odkształcania lub przemieszczania
słupków nie jest odginana do dołu, lecz unoszona ku górze.
120
1.4.11.Wysięgnik - element bariery, wykonany zwykle z odpowiednio wygiętej blachy stalowej lub z
kształtownika stalowego, umieszczony pomiędzy prowadnicą a słupkiem, którego zadaniem jest utrzymanie
prowadnicy w określonej odległości od słupka, zwykle około 0,3 do 0,4 m, co zapewnia duŜą podatność
prowadnicy bariery w pierwszej fazie kolizji oraz dość łagodnie obciąŜa słupki siłami od nadjeŜdŜającego pojazdu.
1.4.12. Typy barier zaleŜne od poprzecznego odkształcenia bariery w czasie kolizji:
− typ I : bariera podatna, z odkształceniem dochodzącym od 1,8 do 2,0 m,
− typ II : bariera o ograniczonej podatności (wzmocniona), z odkształceniem do 0,85 m,
− typ III : bariera niepodatna (sztywna), z odkształceniem równym lub bliskim zeru.
definicjami podanymi w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 1.4.
2. MATERIAŁY
2.2. Materiały do wykonania barier ochronnych stalowych
Dopuszcza się do stosowania tylko takie konstrukcje drogowych barier ochronnych, na które wydano
aprobatę techniczną.
Elementy do wykonania barier ochronnych stalowych określone są poprzez typ bariery podany w
dokumentacji projektowej, nawiązujący do ustaleń producenta barier. Do elementów tych naleŜą:
− prowadnica,
− słupki,
− pas profilowy,
− wysięgniki,
− przekładki, wsporniki, śruby, podkładki, światła odblaskowe,
− łączniki ukośne,
− obejmy słupka, itp.
Ponadto przy ustawianiu barier ochronnych stalowych mogą wystąpić materiały do wykonania elementów
betonowych jak fundamenty, kotwy wraz z ich deskowaniem.
2.3. Elementy do wykonania barier ochronnych stalowych
2.3.1. Prowadnica
Typ prowadnicy z profilowanej taśmy stalowej powinien być określony w dokumentacji projektowej, przy
czym:
− typ A powinien odpowiadać ustaleniom producenta barier,
− typ B powinien odpowiadać PN-H-93461-15 [18]
Wymiary oraz odchyłki od wymiarów prowadnicy typu A i B podano w załączniku 11.4.
Otwory w prowadnicy i zakończenia odcinków montaŜowych prowadnicy powinny być zgodne z ofertą
producenta.
Powierzchnia prowadnicy powinna być gładka i wolna od widocznych wad, bez ubytków powłoki
antykorozyjnej.
Prowadnice mogą być dostarczane luzem lub w wiązkach.
2.3.2. Słupki
Słupki bariery powinny być zgodne z ustaleniami dokumentacji projektowej.
Słupki wykonuje się zwykle z kształtowników stalowych o przekroju poprzecznym: dwuteowym,
ceowym, zetowym lub sigma. Wysokość środnika kształtownika wynosi zwykle od 100 do 140 mm. Wymiary
najczęściej stosowanych słupków stalowych przedstawiono w załączniku 11.8.
Kształtowniki powinny odpowiadać wymaganiom PN-H-93010 [12]. Powierzchnia kształtownika
walcowanego powinna być charakterystyczna dla procesu walcowania i wolna od wad, jak widoczne łuski,
pęknięcia, zawalcowania i naderwania. Dopuszczalne są usunięte wady przez szlifowanie lub dłutowanie z tym, Ŝe
obrobiona powierzchnia powinna mieć łagodne wycięcia i zaokrąglone brzegi, a grubość kształtownika nie moŜe
zmniejszyć się poza dopuszczalną dolną odchyłkę wymiarową dla kształtownika.
Kształtowniki powinny być obcięte prostopadle do osi wzdłuŜnej kształtownika. Powierzchnia końców
kształtownika nie powinna wykazywać rzadzizn, rozwarstwień, pęknięć i śladów jamy skurczowej widocznych nie
uzbrojonym okiem.
121
Kształtowniki powinny być ze stali St3W lub St4W oraz mieć własności mechaniczne według PN-H84020 [11] - tablica 1 lub innej uzgodnionej stali i normy.
Tablica 1. Podstawowe własności kształtowników, według PN-H-84020 [11]
Stal
Granica plastyczności,
minimum dla słupków, MPa
Wytrzymałość na rozciąganie
dla słupków, MPa
St3W
St4W
195
225
od 340 do 490
od 400 do 550
Kształtowniki mogą być dostarczone luzem lub w wiązkach.
2.3.3. Inne elementy bariery
Jeśli dokumentacja projektowa przewiduje stosowanie pasa profilowego, to powinien on odpowiadać PNH-93461-28 [20] w zakresie wymiarów, masy, wielkości statycznych i odchyłek wymiarów przekroju
poprzecznego.
Inne elementy bariery, jak wysięgniki, łączniki ukośne, obejmy słupka, wsporniki, podkładki, przekładki
(zał. 11.9), śruby, światła odblaskowe itp. powinny odpowiadać wymaganiom dokumentacji projektowej i być
zgodne z ofertą producenta barier w zakresie wymiarów, odchyłek wymiarów, rozmieszczenia otworów, rodzaju
materiału, ew. zabezpieczenia antykorozyjnego itp.
Wszystkie ocynkowane elementy i łączniki przewidziane do mocowania między sobą elementów bariery
powinny być czyste, gładkie, bez pęknięć, naderwań, rozwarstwień i wypukłych karbów.
Dostawa większych wymiarowo elementów bariery moŜe być dokonana luzem lub w wiązkach. Śruby,
podkładki i drobniejsze elementy łącznikowe mogą być dostarczone w pudełkach tekturowych, pojemnikach
blaszanych lub paletach, w zaleŜności od wielkości
i masy wyrobów.
Elementy bariery powinny być przechowywane w pomieszczeniach suchych, z dala od materiałów
działających korodująco i w warunkach zabezpieczających przed uszkodzeniem.
2.3.4. Zabezpieczenie metalowych elementów bariery przed korozją
Sposób zabezpieczenia antykorozyjnego elementów bariery ustala producent w taki sposób, aby zapewnić
trwałość powłoki antykorozyjnej przez okres 5 do 10 lat w warunkach normalnych, do co najmniej 3 do 5 lat w
środowisku o zwiększonej korozyjności. W przypadku braku wystarczających danych minimalna grubość powłoki
cynkowej powinna wynosić 60 µm.
2.4. Składowanie materiałów
Elementy dłuŜsze barier mogą być składowane pod zadaszeniem lub na otwartej przestrzeni, na podłoŜu
wyrównanym i odwodnionym, przy czym elementy poszczególnych typów naleŜy układać oddzielnie z
ewentualnym zastosowaniem podkładek. Elementy montaŜowe i połączeniowe moŜna składować w pojemnikach
handlowych producenta.
Składowanie kruszywa powinno odbywać się w warunkach zabezpieczających je przed
zanieczyszczeniem i zmieszaniem z innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami. Zaleca się, aby drobne
frakcje kruszywa były chronione za pomocą plandek lub zadaszeń. PodłoŜe składowiska musi być równe,
utwardzone i dobrze odwodnione, aby nie dopuścić do zanieczyszczenia kruszywa w trakcie składowania.
Przechowywanie cementu powinno być zgodne z ustaleniami BN-88/6731-08 [28].
Inne materiały naleŜy przechowywać w sposób zgodny z zaleceniami producenta.
3. SPRZĘT
3.2. Sprzęt do wykonania barier
Wykonawca przystępujący do wykonania barier ochronnych stalowych powinien wykazać się
− zestawu sprzętu specjalistycznego do montaŜu barier,
− Ŝurawi samochodowych o udźwigu do 4 t,
− wiertnic do wykonywania otworów pod słupki,
− koparek kołowych,
− urządzeń wbijających lub wibromłotów do pogrąŜania słupków w grunt,
− betoniarki przewoźnej,
− wibratorów do betonu,
− przewoźnego zbiornika na wodę,
− ładowarki, itp.
122
4. TRANSPORT
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 4.
4.2. Transport elementów barier stalowych
Transport elementów barier moŜe odbywać się dowolnym środkiem transportu. Elementy konstrukcyjne
barier nie powinny wystawać poza gabaryt środka transportu. Elementy dłuŜsze (np. profilowaną taśmę stalową,
pasy profilowe) naleŜy przewozić w opakowaniach producenta. Elementy montaŜowe i połączeniowe zaleca się
przewozić w pojemnikach handlowych producenta.
Załadunek i wyładunek elementów konstrukcji barier moŜna dokonywać za pomocą Ŝurawi lub ręcznie.
Przy załadunku i wyładunku, naleŜy zabezpieczyć elementy konstrukcji przed pomieszaniem. Elementy barier
naleŜy przewozić w warunkach zabezpieczających wyroby przed korozją i uszkodzeniami mechanicznymi.
5. WYKONANIE ROBÓT
Ogólne zasady wykonania robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 5.
5.2. Roboty przygotowawcze
Przed wykonaniem właściwych robót naleŜy, na podstawie dokumentacji projektowej, SST lub wskazań
InŜyniera:
− wytyczyć trasę bariery,
− ustalić lokalizację słupków (zał. 11.6),
− określić wysokość prowadnicy bariery (zał. 11.3),
− określić miejsca odcinków początkowych i końcowych bariery,
− ustalić ew. miejsca przerw, przejść i przejazdów w barierze, itp.
5.3. Osadzenie słupków
5.3.1. Słupki osadzane w otworach uprzednio wykonanych w gruncie
5.3.1.1. Wykonanie dołów pod słupki
Jeśli dokumentacja projektowa, SST lub InŜynier nie ustali inaczej, to doły (otwory) pod słupki powinny
mieć wymiary:
− przy wykonywaniu otworów wiertnicą - średnica otworu powinna być większa o około 20 cm od największego
wymiaru poprzecznego słupka, a głębokość otworu od 1,25 do 1,35 m w zaleŜności od typu bariery,
− przy ręcznym wykonaniu dołu pod fundament betonowy - wymiary przekroju poprzecznego mogą wynosić 30
x 30 cm, a głębokość otworu co najmniej 0,75 m przy wypełnianiu betonem otworu gruntowego lub wymiary
powinny być ustalone indywidualnie w przypadku stosowania prefabrykowanego fundamentu betonowego.
5.3.1.2. Osadzenia słupków w otworach wypełnionych gruntem
Jeśli dokumentacja projektowa, SST lub InŜynier nie ustali inaczej, to osadzenie słupków w wykonanych
uprzednio otworach (dołach) powinno uwzględniać:
− zachowanie prawidłowego połoŜenia i pełnej równoległości słupków, najlepiej przy zastosowaniu
odpowiednich szablonów,
− wzmocnienie dna otworu warstwą tłucznia (ew. Ŝwiru) o grubości warstwy min. 5 cm,
− wypełnienie otworu piaskiem stabilizowanym cementem (od 40 do 50 kg cementu na
1 m3 piasku) lub
zagęszczonym gruntem rodzimym, przy czym wskaźnik zagęszczenia nie powinien być mniejszy niŜ 0,95
według normalnej metody Proctora.
5.3.1.3. Osadzenie słupków w fundamencie betonowym
Jeśli dokumentacja projektowa, SST lub InŜynier nie ustali inaczej, to osadzenie słupków w otworze, w
gruncie wypełnionym betonem lub w prefabrykowanym fundamencie betonowym powinno uwzględniać:
− ew. wykonanie zbrojenia, zgodnego z dokumentacją projektową, a w przypadku braku wskazań - zgodnego z
zaleceniem producenta barier,
− wypełnienie otworu mieszanką betonową klasy B15, odpowiadającą wymaganiom PN-B-06250 [2]. Do czasu
stwardnienia betonu słupek zaleca się podeprzeć. Zaleca się wykonywać montaŜ bariery na słupkach co
najmniej po 7 dniach od ustawienia słupka w betonie.
5.3.2. Słupki wbijane lub wwibrowywane bezpośrednio w grunt
Jeśli dokumentacja projektowa, SST lub InŜynier na wniosek Wykonawcy ustali bezpośrednie wbijanie
lub wwibrowywanie słupków w grunt, to Wykonawca przedstawi do akceptacji InŜyniera:
123
− sposób wykonania, zapewniający zachowanie osi słupka w pionie i nie powodujący odkształceń lub uszkodzeń
słupka,
− rodzaj sprzętu, wraz z jego charakterystyką techniczną, dotyczący urządzeń wbijających (np. młotów, bab,
kafarów) ręcznych lub mechanicznych względnie wibromłotów pogrąŜających słupki w gruncie poprzez
wibrację i działanie udarowe.
5.3.3. Tolerancje osadzenia słupków
Dopuszczalna technologicznie odchyłka odległości między słupkami, wynikająca z wymiarów
wydłuŜonych otworów w prowadnicy, słuŜących do zamocowania słupków, wynosi ± 11 mm.
Dopuszczalna róŜnica wysokości słupków, decydująca czy prowadnica będzie zamocowana równolegle
do nawierzchni jezdni, jest wyznaczona kształtem i wymiarami otworów w słupkach do mocowania wysięgników
lub przekładek i wynosi ± 6 mm.
5.4. MontaŜ bariery
Sposób montaŜu bariery zaproponuje Wykonawca i przedstawi do akceptacji InŜyniera.
Bariera powinna być montowana zgodnie z instrukcją montaŜową lub zgodnie z zasadami
konstrukcyjnymi ustalonymi przez producenta bariery.
MontaŜ bariery, w ramach dopuszczalnych odchyłek umoŜliwionych wielkością otworów w elementach
bariery, powinien doprowadzić do zapewnienia równej i płynnej linii prowadnic bariery w planie i profilu.
Przy montaŜu bariery niedopuszczalne jest wykonywanie jakichkolwiek otworów lub cięć, naruszających
powłokę cynkową poszczególnych elementów bariery.
Przy montaŜu prowadnicy typu B naleŜy łączyć sąsiednie odcinki taśmy profilowej, nakładając następny
odcinek na wytłoczenie odcinka poprzedniego, zgodnie z kierunkiem ruchu pojazdów, tak aby końce odcinków
taśmy przylegały płasko do siebie i pojazd przesuwający się po barierze, nie zaczepiał o krawędzie złączy.
Sąsiednie odcinki taśmy są łączone ze sobą zwykle przy uŜyciu śrub noskowych specjalnych, zwykle po sześć na
kaŜde połączenie.
MontaŜ wysięgników i przekładek ze słupkami i prowadnicą powinien być wykonany ściśle według
zaleceń producenta bariery z zastosowaniem przewidzianych do tego celu elementów (obejm, wsporników itp.)
oraz właściwych śrub i podkładek.
Przy montaŜu barier naleŜy zwracać uwagę na poprawne wykonanie, zgodne z dokumentacją projektową i
wytycznymi producenta barier:
− odcinków początkowych i końcowych bariery, o właściwej długości odcinka (np. 4 m,
8 m, 12 m, 16 m),
z zastosowaniem łączników ukośnych w miejscach niezbędnych przy połączeniu poziomego odcinka
prowadnicy z odcinkiem nachylonym, z odchyleniem odcinka w planie w miejscach przewidzianych dla barier
skrajnych, z ewentualną kotwą betonową w przypadkach przewidzianych w dokumentacji projektowej,
− odcinków barier osłonowych o właściwej długości odcinka bariery: a) przyległego do obiektu lub przeszkody,
b) przed i za obiektem, c) ukośnego początkowego, d) ukośnego końcowego, e) wzmocnionego,
− odcinków przejściowych pomiędzy róŜnymi typami i odmianami barier, w tym m.in. na dojazdach do mostu z
zastosowaniem właściwej długości odcinka ukośnego w planie, jak równieŜ połączenia z barierami
betonowymi pełnymi i ew. poręczami betonowymi,
− przerw, przejść i przejazdów w barierze w celu np. dojścia do kolumn alarmowych lub innych urządzeń,
przejścia pieszych z pobocza drogi za barierę w tym na chodnik mostu, na skrzyŜowaniu z drogami, przejścia
przez pas dzielący, przejazdu poprzecznego przez pas dzielący,
− dodatkowych urządzeń, jak np. dodatkowej prowadnicy bariery, osłony słupków bariery, itp. (np. wg zał. 11.5).
Na barierze powinny być umieszczone elementy odblaskowe:
a) czerwone - po prawej stronie jezdni,
b) białe
- po lewej stronie jezdni.
Odległości pomiędzy kolejnymi elementami odblaskowymi powinny być zgodne z ustaleniami WSDBO [32].
Elementy odblaskowe naleŜy umocować do bariery w sposób trwały, zgodny z wytycznymi producenta barier.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 6.
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien przedstawić InŜynierowi:
− atest na konstrukcję drogowej bariery ochronnej akceptowany przez zarządzającego drogą, według wymagania
punktu 2.2,
− zaświadczenia o jakości (atesty) na materiały, do których wydania producenci są zobowiązani przez właściwe
normy PN i BN, jak kształtowniki stalowe, pręty zbrojeniowe, cement.
124
Do materiałów, których badania powinien przeprowadzić Wykonawca naleŜą materiały do wykonania
fundamentów betonowych i ew. kotew „na mokro”. Uwzględniając nieskomplikowany charakter robót
betonowych, na wniosek Wykonawcy, InŜynier moŜe zwolnić go z potrzeby wykonania badań materiałów dla tych
robót.
6.3. Badania w czasie wykonywania robót
6.3.1. Badania materiałów w czasie wykonywania robót
Wszystkie materiały dostarczone na budowę z zaświadczeniem o jakości (atestem) producenta powinny
być sprawdzone w zakresie powierzchni wyrobu i jego wymiarów.
Częstotliwość badań i ocena ich wyników powinna być zgodna z zaleceniami tablicy 2.
W przypadkach budzących wątpliwości moŜna zlecić uprawnionej jednostce zbadanie właściwości
dostarczonych wyrobów i materiałów w zakresie wymagań podanych w punkcie 2.
Tablica 2. Częstotliwość badań przy sprawdzeniu powierzchni i wymiarów wyrobów
dostarczonych przez producenta
Lp.
1
2
Rodzaj
badania
Sprawdzenie
powierzchni
Liczba badań
Opis badań
5 do 10 badań z
wybranych losowo
elementów w kaŜdej dostarczanej
partii wyrobów
liczącej do 1000
elementów
Powierzchnię zbadać
nie uzbrojonym okiem.
Do ew. sprawdzenia
głębokości wad uŜyć
dostępnych narzędzi
(np. liniałów z
czujnikiem, suwmiarek,
mikrometrów itp.)
Przeprowadzić uniwersalnymi przyrządami
pomiarowymi lub
sprawdzianami
Sprawdzenie
wymiarów
Ocena wyników
badań
Wyniki powinny być
zgodne z wymaganiami punktu 2 i katalogiem (informacją)
producenta barier
6.3.2. Kontrola w czasie wykonywania robót
W czasie wykonywania robót naleŜy zbadać:
a) zgodność wykonania bariery ochronnej z dokumentacją projektową (lokalizacja, wymiary, wysokość
prowadnicy nad terenem),
b) zachowanie dopuszczalnych odchyłek wymiarów, zgodnie z punktem 2 i katalogiem (informacją) producenta
barier,
c) prawidłowość wykonania dołów pod słupki, zgodnie z punktem 5,
d) poprawność wykonania fundamentów pod słupki, zgodnie z punktem 5,
e) poprawność ustawienia słupków, zgodnie z punktem 5,
f) prawidłowość montaŜu bariery ochronnej stalowej, zgodnie z punktem 5,
g) poprawność umieszczenia elementów odblaskowych, zgodnie z punktem 5 i w odległościach ustalonych w
WSDBO [32].
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 7.
Jednostką obmiarową jest m (metr) wykonanej bariery ochronnej stalowej.
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 8.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 9.
125
Cena wykonania 1 m bariery ochronnej stalowej obejmuje:
oznakowanie robót,
osadzenie słupków bariery (z ew. wykonaniem dołów i fundamentów betonowych, lub bezpośrednie wbicie
wzgl. wwibrowanie w grunt),
− montaŜ bariery (prowadnicy, wysięgników, przekładek, obejm, wsporników itp. z pomocą właściwych śrub i
podkładek) z wykonaniem niezbędnych odcinków początkowych i końcowych, ew. barier osłonowych,
odcinków przejściowych pomiędzy róŜnymi typami barier, przerw, przejść i przejazdów w barierze,
umocowaniem elementów odblaskowych itp.,
− przeprowadzenie badań i pomiarów wymaganych w specyfikacji technicznej,
− uporządkowanie terenu.
−
−
−
−
10.1. Normy
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
PN-B-03264
Konstrukcje betonowe Ŝelbetowe i spręŜone. Obliczenia
statyczne i projektowanie
PN-B-06250
Beton zwykły
PN-B-06251
Roboty betonowe i Ŝelbetowe. Wymagania techniczne
PN-B-06712
Kruszywa mineralne do betonu
PN-B-19701
Cement. Cement powszechnego uŜytku. Skład, wymagania i
ocena zgodności
PN-B-23010
Domieszki do betonu. Klasyfikacja i określenia
PN-B-32250
Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw
PN-D-95017
Surowiec drzewny. Drewno wielkowymiarowe iglaste.
Wspólne wymagania i badania
PN-D-96000
PN-D-96002
Tarcica liściasta ogólnego przeznaczenia
PN-H-84020
Stal niestopowa konstrukcyjna ogólnego przeznaczenia.
Gatunki
PN-H-93010
Stal. Kształtowniki walcowane na gorąco
PN-H-93403
Stal. Ceowniki walcowane. Wymiary
PN-H-93407
Stal. Dwuteowniki walcowane na gorąco
PN-H-93419
Stal. Dwuteowniki równoległościenne IPE walcowane na
gorąco
PN-H-93460-03
Kształtowniki stalowe gięte na zimno otwarte. Ceowniki
równoramienne ze stali węglowej zwykłej jakości o Rm do
490 MPa
PN-H-93460-07
Kształtowniki stalowe gięte na zimno otwarte. Zetowniki ze
stali węglowej zwykłej jakości o Rm do 490 MPa
PN-H-93461-15
Kształtowniki stalowe gięte na zimno otwarte, określonego
przeznaczenia. Kształtownik na poręcz drogową, typ B
PN-H-93461-18
przeznaczenia. Ceowniki półzamknięte prostokątne
PN-H-93461-28
przeznaczenia. Pas profilowy na drogowe bariery ochronne
PN-M-82010
Podkładki kwadratowe w konstrukcjach drewnianych
PN-M-82101
Śruby ze łbem sześciokątnym
PN-M-82121
Śruby ze łbem kwadratowym
PN-M-82503
Wkręty do drewna ze łbem stoŜkowym
PN-M-82505
Wkręty do drewna ze łbem kulistym
BN-73/0658-01
Rury stalowe profilowe ciągnione na zimno. Wymiary
BN-87/5028-12
Gwoździe budowlane. Gwoździe z trzpieniem gładkim,
okrągłym i kwadratowym
BN-88/6731-08
BN-80/6775-03.01 Prefabrykaty budowlane z betonu. Elementy nawierzchni
dróg, ulic, parkingów i torowisk tramwajowych. Wspólne
wymagania i badania
BN-69/7122-11
Płyty pilśniowe z drewna
126
31.
BN-73/9081-02
Formy stalowe do produkcji elementów budowlanych z
betonu kruszywowego. Wymagania i badania
32. Wytyczne stosowania drogowych barier ochronnych, GDDP, maj 1994.
11. Zzałączniki
PRZYKŁADOWE ROZWIĄZANIA STOSOWANE PRZY WYKONYWANIU
BARIER OCHRONNYCH STALOWYCH
Załącznik 11.1 Podstawowe rodzaje, typy i odmiany barier ochronnych, według [32]
Typ
Oznaczenie bariery
z prowadnicą
A
B
Odległość
słupków
Rodzaj bariery
Zalecane
Zastosowanie
wysięgnikowa
na autostradach
i drogach
ekspresowych
przekładkowa
na drogach krajowych i wojewódzkich innych niŜ
autostrady
SP-06
4,0 m
2,0 m
1,33 m
1,0 m
przekładkowa
na drogach krajowych i wojewódzkich gdy zachodzi
konieczność
wzmocnienia bariery
SP-05
4,0 m
2,0 m
1,33 m
1,0 m
bezprzekładkowa
na drogach
ogólnodostępnych
SP-14
SP-04
4,0 m
2,0 m
1,33 m
1,0 m
bezprzekładkowa
na drogach
ogólnodostępnych
gdy zachodzi
konieczność
wzmocnienia bariery
SP-17
SP-07
4,0 m
2,0 m
1,33 m
1,0 m
wysięgnikowa
dwustronna
na autostradach
i drogach
ekspresowych
SP-20
SP-10
2,0 m
1,33 m
1,0 m
przekładkowa
dwustronna
na drogach krajowych i wojewódzkich innych niŜ
autostrady
SP-21
# 2,5 mm
SP-22
# 2,5 mm
4,0 m
wyjątkow
o
2,0 m
bezprzekładkowa
na drogach
o V < 60 km/h
i małym zagroŜeniu
wypadkowym
SP-11
SP-19
SP-16
SP-15
SP-01
2,0 m
1,33 m
1,0 m
SP-09
4,0 m
2,0 m
1,33 m
1,0 m
127
Załącznik 11.2 Bariery ochronne stalowe skrajne z prowadnicą z profilowanej taśmy
stalowej stosowane na odcinkach dróg, według [32]
a) bezprzekładkowa
b) przekładkowa
c) wysięgnikowa
Załącznik 11.3. Zasady określania wysokości prowadnicy bariery nad poziomem terenu,
wg [32]
a) bariera na drodze zamiejskiej, b) bariera przy krawęŜniku ulicy, gdy prowadnica bariery znajduje się w
płaszczyźnie krawędzi jezdni, c) bariera przy krawęŜniku ulicy, gdy prowadnica bariery jest odsunięta od
płaszczyzny krawędzi jezdni
a)
b)
c)
Załącznik 11.4. Profilowana taśma stalowa typu A i B, wg L. Mikołajków: Drogowe
bariery ochronne, WKiŁ, 1983
128
Omówienie róŜnic taśm stalowych typu A i B
Profil taśmy typu A ma zaokrąglone krawędzie przetłoczeń taśmy, profil B ma spłaszczone krawędzie
przetłoczeń.
Między obu rodzajami prowadnic nie występują wyraźne róŜnice w ich zachowaniu podczas kolizji chociaŜ niektóre źródła stwierdzają, Ŝe profil B jest nieco korzystniejszy od profilu A.
RóŜnice technologiczne: Dla prowadnic o profilu B jest konieczne odpowiednie ukształtowanie jednego z
końców taśmy, tak aby końce odcinków taśmy przylegały płasko do siebie. Przetłoczenia takie nie są konieczne w
profilu A, który wykazuje większą spręŜystość w przekroju poprzecznym.
Masa prowadnic przy grubości taśmy 3,0 mm wynosi dla profilu A około 12 kg/m, a dla profilu B około
11 kg/m.
Przy profilu B potrzebna jest mniejsza liczba śrub łączących odcinki taśmy niŜ przy profilu A.
Załącznik 11.5. Dodatkowe urządzenia zabezpieczające uŜytkowników pojazdów
jednośladowych na łukach drogi, wg [32]
1 - dodatkowa prowadnica bariery
2 - osłony słupków bariery
Załącznik 11.6. Sposoby lokalizowania barier w przekroju poprzecznym drogi, wg [32]
Na drogach z pasami awaryjnymi (utwardzonymi poboczami)
129
Załącznik 11.7.
Zasady stosowania barier ochronnych stalowych na odcinkach dróg (wyciąg z WSDBO [32])1. Dopuszczone do
stosowania konstrukcje barier
Stosowane mogą być tylko takie konstrukcje (typy i odmiany) drogowych barier ochronnych, które
uprzednio były sprawdzone przy zastosowaniu odpowiednich metod doświadczalnych, określonych w punkcie 1.4
WSDBO.
Typ bariery i sposób osadzenia jej słupków naleŜy ustalać w zaleŜności od moŜliwości poprzecznego
odkształcenia bariery podczas kolizji. Zaleca się stosowanie barier podatnych (typu I). Pozostałe typy barier stosuje
się w przypadkach, gdy warunki terenowe uniemoŜliwiają odpowiednie odkształcenie bariery.
2. Wysokość barier ochronnych stalowych
Wysokość stalowych barier ochronnych, mierzona od powierzchni, na której podczas kolizji znajduje się
koło pojazdu samochodowego, do górnej krawędzi prowadnicy bariery, wynosi 0,75 m (zgodnie z zasadami
podanymi w załączniku 11.3).
3. Dodatkowe urządzenia na słupkach barier
W przypadkach, gdy na drodze występuje znaczący ruch motocykli lub innych pojazdów jednośladowych,
odbywający się z duŜą prędkością - zaleca się zastosowanie dodatkowych urządzeń, zabezpieczających ich
uŜytkowników przy przewróceniu się pojazdu przed bezpośrednim uderzeniem w słupki bariery ochronnej.
Zalecane jest stosowanie np. dodatkowej, niŜej umieszczonej prowadnicy bariery lub elastycznych osłon słupków
bariery itp., zwłaszcza na wyjazdowych drogach łącznikowych o małych promieniach łuków na autostradach i
drogach ekspresowych oraz na innych podobnych odcinkach dróg ogólnodostępnych (patrz załącznik 11.5).
4. Lokalizacja barier wzdłuŜ drogi
Lokalizacja barier wzdłuŜ drogi jest ustalana w dokumentacji projektowej na podstawie kryteriów
określonych w WSDBO pkt 2.2.
5. Podatność barier
Jeśli producent nie podaje inaczej, to zalicza się do barier:
a) podatnych (typu I) - wszystkie typy i odmiany barier wysięgnikowych oraz odmiany barier pozostałych ze
słupkami I, IPE, [ i ∑ 100 mm oraz rozstawem słupków 4,0 m i 2,0 m,
b) o ograniczonej podatności (typu II) - bariery pozostałych typów i odmian ze słupkami 100 mm i 140 mm z
rozstawem co 1,33 m i 1,0 m,
c) sztywnych (typu III) - bariery o specjalnej konstrukcji (np. stalowe bariery rurowe) z wzmocnionymi i
odpowiednio osadzonymi słupkami.
6. Zasady stosowania barier ochronnych stalowych
W barierach stalowych stosowane są prowadnice typu A lub B (zał. 11.4). Dopuszczone jest stosowanie
prowadnic o innych przekrojach, pod warunkiem uprzedniego sprawdzenia konstrukcji, zgodnie z ustaleniem
punktu 1.4 WSDBO.
NaleŜy stosować profilowaną taśmę stalową o czynnej długości 4,0 m (długości przed montaŜem 4,3 m).
Odcinki taśmy o czynnej długości 2,0 m, 1,33 m i 1,0 m naleŜy stosować tylko wyjątkowo, np. gdy całkowita
długość odcinka bariery nie jest podzielona przez 4 m. Analogiczne długości naleŜy przyjmować dla pasa
profilowego.
W barierach bezprzekładkowych pas profilowy moŜna stosować, gdy za barierą występuje ruch pieszy.
Bariery stalowe ze słupkami 140 mm, poza obiektami mostowymi, naleŜy stosować tylko w przypadkach,
gdy za barierą występują obiekty lub przeszkody, wymagające szczególnego zabezpieczenia (słupy wysokiego
130
napięcia, podpory wiaduktów itp.). Poza przypadkami wyjątkowymi - barier tych nie naleŜy stosować na nasypach
dróg.
Bariery stalowe na słupkach co 1,0 m stosuje się tylko wyjątkowo - gdy występuje konieczność
szczególnego wzmocnienia bariery.
7. Lokalizacja barier w przekroju poprzecznym drogi
Najmniejsze odległości prowadnicy bariery wynoszą (zał. 11.6):
a) od krawędzi pasa awaryjnego (utwardzonego pobocza)
- 0,5 m,
b) od krawędzi pasa ruchu, gdy brak utwardzonego pobocza - 1,0 m,
c) od krawęŜnika o wysokości co najmniej 0,14 m
- 0,5 m
(warunku tego nie stosuje się, gdy spełniony jest warunek b).
8. Inne ustalenia
Lokalizację oraz długość i sposób konstruowania odcinków przejściowych, początkowych i końcowych
ustala dokumentacja projektowa na podstawie ustaleń określonych w WSDBO.
Załącznik 11.8. Wymiary najczęściej stosowanych słupków stalowych w barierach
ochronnych stalowych (wg katalogów producentów barier)
Lp.
Przekrój
poprzeczny
wg normy
Wymiary przekroju poprzecznego,
mm
wysokość szerokość
grubość
cm2
Dopuszczalna odchyłka,
mm
wys.
szer.
grub.
Przekrój
1
Dwuteowy
PN-H-93407 [14]
100
120
140
50
58
66
4,5
5,1
5,7
10,6
14,2
18,3
±2
±2
±2
± 1,5
± 1,5
± 1,5
± 0,5
± 0,5
± 0,5
2
Dwuteowy, równoległościenny, IPE
PN-H-93419 [15]
100
120
140
55
64
73
4,1
4,4
4,7
10,3
13,2
16,4
±2
±2
+3,-2
±2
±2
+3,-2
± 0,5
± 0,5
±0,75
3
Ceowy
(walcowany)
PN-H-93403 [13]
100
50
6,0
13,5
±2
±2
120
140
55
60
7,0
7,0
17,0
20,4
±2
±2
±2
±2
+0,4
-1,0
jw.
jw.
4
Ceowy (gięty na
zimno) PN-H93460-03 [16]
100
120
140
50, 60
50,60,80
50,60,80
od 4 do 6
od 4 do 6
od 4 do 6
od7,33 do 11,67
od8,13 do 15,27
od9,73 do 16,47
±2
±2
±2
± 2,5
± 2,5
± 2,5
-
5
Ceownik półzamknięty prostokątny
PN-H-93461-18
[19]
Zetownik
PN-H-93460-07
[17]
120
40
3,0
6,33
± 1,5
±1
-
100
120
60, 80
60, 80
od 4 do 6
od 4 do 6
od8,13 do 14,07
od8,93 do 15,27
± 2,5
± 2,5
±3
±3
-
100
55
4,0
9,0
+2, -1
+2, -1
± 0,18
6
7
Sigma(brak normy)
Załącznik 11.9. Najczęściej stosowane przekładki w barierach ochronnych stalowych
(wg katalogów producentów barier)
Przekrój poprzeczny
Ceownik
Ceownik
Dwuteownik
Prostokątny
Wysokość, mm
Szerokość (stopki), mm
Norma
100
120
120
100
50
55
64
60
PN-H-93403 [13]
PN-H-93403 [13]
PN-H-93419 [15]
BN-73/0658-01 [26]
131
D - 10.02.01
SCHODY
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
i odbioru robót związanych z wykonywaniem schodów.
specyfikacji technicznej (SST) stosowanej jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu w ramach
1.3. Zakres robót objętych OST
wykonywaniem schodów przeznaczonych dla:
a) słuŜby utrzymaniowej, zwykle połoŜone na skarpach w pobliŜu mostów, wiaduktów i estakad.
Schody mogą być wykonywane z róŜnych materiałów, w zaleŜności od przeznaczenia, lokalizacji i
względów ekonomicznych, w związku z czym rozróŜnia się schody: betonowe, Ŝelbetowe, kamienne, stalowe,
drewniane, z bloczków prefabrykowanych, z płyt chodnikowych i krawęŜników, z klinkieru, z płyt lub bloków
kamiennych, kostek betonowych itp.
Niniejsza SST dotyczy najczęściej stosowanych w drogownictwie schodów betonowych, Ŝelbetowych, z
betonowych elementów prefabrykowanych oraz płyt chodnikowych i obrzeŜy lub krawęŜników.
1.4.1. Schody - konstrukcja budowlana umoŜliwiająca, za pomocą stopni, komunikacyjne powiązanie róŜnych
poziomów w sposób dostosowany do warunków ruchu pieszego.
1.4.2. Bieg - wydzielona część schodów składająca się co najmniej z dwóch następujących po sobie stopni o
jednakowych wysokościach i odpowiednich szerokościach uŜytkowych, stanowiąca połączenie komunikacyjne dla
dwóch róŜnych poziomów.
1.4.3. Szerokość uŜytkowa biegu (w przypadku biegu wyposaŜonego w balustrady) - szerokość mierzona w świetle
wewnętrznych krawędzi balustrad.
1.4.4. Stopień - zasadniczy element schodów, na którym wspiera się stopa przy pokonywaniu róŜnych poziomów.
1.4.5. Stopnica - płyta stanowiąca poziomy, nośny dla stopy uŜytkowania, element stopnia.
1.4.6. PodnóŜek - górna widoczna płaszczyzna stopnicy.
1.4.7. Czoło - przednia część stopnia widoczna przy wchodzeniu po schodach.
1.4.8. Podstopnica - płyta stanowiąca pionowy element stopnia, usytuowany pod stopnicą.
1.4.9. Nosek - część stopnia wysunięta przed lico podstopnicy lub uformowana w czole stopnia, w jego górnej
części.
1.4.10. Podstopień - część czoła stopnia pod noskiem, będąca widoczną pionową płaszczyzną podstopnicy.
1.4.11. Policzek - boczna część stopnia.
Części składowe stopni ilustruje poniŜszy szkic:
132
1.4.12. Spocznik - pozioma płaszczyzna przedzielająca lub kończąca biegi.
1.4.13. Balustrada - pionowa przegroda w formie ścianki pełnej lub aŜurowej, o konstrukcji i wysokości
zabezpieczającej przed upadkiem ze schodów, zamocowana w stopniach, w belce spocznikowej albo w
spocznikach, zakończona górą poręczą.
definicjami podanymi w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 1.4.
2. MATERIAŁY
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania podano w OST D-M-00.00.00
Materiałami stosowanymi przy wykonywaniu schodów objętych niniejszą OST są:
− elementy prefabrykowane,
− Ŝwir, piasek, zaprawa cementowa,
− materiały na balustrady.
2.3. Elementy prefabrykowane
Prefabrykowanymi elementami betonowymi (lub Ŝelbetowymi) schodów mogą być:
stopnie z bloczków róŜnych kształtów,
policzki z płyt Ŝelbetowych,
kompletne biegi schodów, kilku- lub kilkunastostopniowe,
płyty chodnikowe wg BN-80/6775-03/03 [32],
krawęŜniki i obrzeŜa wg BN-80/6775-03/04 [33].
Powierzchnie elementów powinny być bez rys, pęknięć i ubytków betonu, o fakturze z formy lub zatartej.
Krawędzie elementów powinny być równe i proste.
Tolerancje wymiarów elementów powinny odpowiadać PN-B-02356 [1].
Dopuszczalne wady oraz uszkodzenia powierzchni nie powinny przekraczać wartości podanych w BN80/6775-03/01 [31]:
a) elementy betonowe:
− szczerby i uszkodzenia krawędzi i naroŜy ograniczających powierzchnie górne (ścieralne) - niedopuszczalne,
− szczerby i uszkodzenia krawędzi i naroŜy ograniczających pozostałe powierzchnie - liczba max. 2, długość
max. 40 mm, głębokość max. 10 mm,
b) elementy Ŝelbetowe:
− wklęsłość lub wypukłość powierzchni górnej, wichrowatość powierzchni i krawędzi:
4 mm,
− szczerby i uszkodzenia krawędzi i naroŜy - liczba max. 4, długość max. 30 mm.
Prefabrykaty betonowe schodów mogą być składowane na otwartej przestrzeni, na podłoŜu wyrównanym
i odwodnionym, przy czym elementy poszczególnych typów, rodzajów, odmian, wielkości i gatunków naleŜy
układać w oddzielnych stosach z zastosowaniem podkładek i przekładek ułoŜonych w pionie jeden nad drugim.
a)
b)
c)
d)
e)
2.6. świr, piasek, zaprawa cementowa
Jeśli dokumentacja projektowa lub SST przewiduje wykonanie podsypek lub ław, to materiały do ich
wykonania powinny odpowiadać następującym normom:
a) Ŝwir i mieszanka
- PN-B-11111 [6],
b) piasek
- PN-B-11113 [7],
c) zaprawa cementowa
- PN-B-14501 [8].
2.7. Materiały na balustrady
Materiały do wykonania poręczy powinny odpowiadać wymaganiom następujących norm:
a) rury stalowe bez szwu na poręcze i słupki - PN-H-74219 [15], PN-H-74220 [16],
b) kątowniki - PN-H-93401 [19], PN-H-93402 [20],
c) inne kształtowniki: PN-H-93403 [21], PN-H-93406 [22], PN-H-93407 [23].
Materiały na balustrady powinny być ocynkowane lub zabezpieczone przed korozją w sposób
133
2.8. Stal zbrojeniowa
Stal zbrojeniowa powinna odpowiadać wymaganiom podanym w PN-H-93215 [18]. Właściwości stali
powinny odpowiadać wymaganiom PN-H-84020 [17].
3. SPRZĘT
3.2. Sprzęt do wykonywania schodów
Ze względu na niewielki zakres robót, zwykle prace przy budowie schodów będą wykonywane ręcznie,
przy uŜyciu drobnego sprzętu pomocniczego.
Przy wykonywaniu schodów oraz przy przewozie, załadunku i wyładunku moŜna stosować: środki
transportu, Ŝurawie samochodowe, małe betoniarki przewoźne do robót betonowych „na mokro”, przewoźne
zbiorniki do wody, ubijaki itp.
4. TRANSPORT
4.2.1. Transport kruszywa
Kruszywo moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu w warunkach zabezpieczających je przed
zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi kruszywami i nadmiernym zawilgoceniem.
4.2.2. Transport cementu
Cement naleŜy przewozić zgodnie z wymaganiami BN-88/6731-08 [30].
4.2.3. Transport stali zbrojeniowej
Stal zbrojeniową moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu w warunkach zabezpieczających ją
przed korozją i uszkodzeniami.
4.2.4. Transport elementów prefabrykowanych
Elementy prefabrykowane moŜna
zabezpieczających je przed uszkodzeniami.
przewozić
dowolnymi
środkami
transportu
w
warunkach
4.2.5. Transport mieszanki betonowej
Transport mieszanki betonowej powinien odbywać się zgodnie z wymaganiami PN-B-06250 [3].
4.2.6. Transport drewna i elementów deskowania
Drewno i elementy deskowania moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu w warunkach
zabezpieczających je przed uszkodzeniami, a elementy metalowe w warunkach zabezpieczających je przed
korozją.
4.2.7. Transport materiałów na balustrady
Materiały na balustrady moŜna przewozić dowolnymi
zabezpieczających je przed korozją, uszkodzeniami i pomieszaniem.
środkami
transportu
w
warunkach
5. WYKONANIE ROBÓT
5.2. Zasady wykonywania schodów
Schody naleŜy wykonać zgodnie z dokumentacją projektową lub SST.
Jeśli w dokumentacji projektowej podano zbyt mało ustaleń dotyczących schodów, to powinny one
spełniać następujące wymiary, pod warunkiem zaakceptowania przez InŜyniera:
a) szerokość podnóŜka stopnia
− schody dla ruchu pieszego, min.
35 cm
− schody dla słuŜby utrzymaniowej, min.
24 cm
b) wysokość czoła stopnia
− schody dla ruchu pieszego, max.
17,5 cm
134
− schody dla słuŜby utrzymaniowej, max.
c) szerokość uŜytkowa schodów
− schody dla słuŜby utrzymaniowej, min.
d) liczba stopni w biegu
− schody dla ruchu pieszego, max.
− schody dla słuŜby utrzymaniowej
e) szerokość spocznika
− schody dla słuŜby utrzymaniowej
f) wysokość balustrady od płaszczyzny
stopnia do wierzchu poręczy
20 cm
75 cm
75 cm
17 stopni
nie określa się
80 cm
nie określa się
od 0,9 do 1,1 m
5.3. Wykonanie robót ziemnych
Roboty ziemne powinny odpowiadać wymaganiom PN-B-06050 [2].
5.4. Wykonanie schodów
Wykonanie schodów powinno być zgodne z dokumentacją projektową i SST, przy uwzględnieniu:
a) wykonania schodów z elementów prefabrykowanych - na odpowiednio przygotowanym podłoŜu oraz z
wypełnieniem spoin między elementami zaprawą cementową odpowiadającą wymaganiom PN-B-14501 [8],
Przy wykonywaniu schodów dla słuŜby utrzymaniowej na skarpie ze stopni prefabrykowanych moŜna
wykorzystać rozwiązanie podane w „Katalogu powtarzalnych elementów drogowych” [34], karta 03.17.
5.5. Ustawienie balustrad
Jeśli w dokumentacji projektowej lub SST podano zbyt mało ustaleń, to balustradę naleŜy wykonać ze
słupków umieszczonych w fundamencie betonowym oraz poręczy.
Maksymalna odległość słupków powinna wynosić 2 m.
Przy wykonywaniu balustrad schodów dla słuŜby utrzymaniowej moŜna korzystać z rozwiązania
podanego w „Katalogu powtarzalnych elementów drogowych” [34], karta 03.18.
W przypadku wykonywania złącz spawanych elementów balustrady powinny one odpowiadać
wymaganiom PN-M-69011 [24].
5.6. Roboty izolacyjne
Izolację elementów przysypywanych gruntem naleŜy wykonywać zgodnie z dokumentacją projektową i
SST.
JeŜeli dokumentacja projektowa lub SST nie podaje inaczej, to jako materiały izolacyjne moŜna stosować
lepik asfaltowy, emulsję asfaltową i inne materiały izolacyjne sprawdzone doświadczalnie.
6.2. Kontrola robót ziemnych
Kontrola polega na wykonaniu badań i pomiarów określonych w PN-B-06050 [2].
6.3. Kontrola prawidłowości wykonania schodów
Kontrola wykonania schodów z elementów prefabrykowanych oraz płyt chodnikowych, obrzeŜy i
krawęŜników polega na sprawdzeniu ich zgodności z:
a) dokumentacją projektową - na podstawie oględzin i pomiarów,
b) wymaganiami podanymi w KPED - karta 03.17 [34], w przypadku wykonania schodów dla słuŜby
utrzymaniowej.
6.4. Kontrola prawidłowości wykonania balustrad
Kontrola wykonania balustrad polega na sprawdzeniu ich zgodności z:
a) dokumentacją projektową - na podstawie oględzin i pomiarów,
b) wymaganiami podanymi w KPED - karta 03.18 [34], w przypadku wykonania schodów dla słuŜby
utrzymaniowej,
c) wymaganiami podanymi w PN-M-69011 [24] dla złączy spawanych.
135
6.5. Kontrola wykonania robót izolacyjnych
Kontrola wykonania izolacji polega na oględzinach jednolitości i ciągłości powłoki i jej przylegania do
izolowanej powierzchni, przy czym występowanie złuszczeń, spękań, pęcherzy itp. wad jest niedopuszczalne.
6.6. Ocena wyników badań
Wszystkie elementy robót, które wykazują odstępstwa od postanowień SST powinny zostać rozebrane i
ponownie wykonane na koszt Wykonawcy.
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiarową jest m (metr) wykonanych schodów.
8. ODBIÓR ROBÓT
−
−
−
−
−
−
Cena wykonania 1 m schodów obejmuje:
ułoŜenie schodów z elementów prefabrykowanych,
zamontowanie balustrad,
wykonanie izolacji i robót wykończeniowych,
10.1. Normy
1.
PN-B-02356
2.
PN-B-06050
3.
4.
5.
6.
PN-B-06250
PN-B-06251
PN-B-06712
PN-B-11111
7.
PN-B-11113
8.
9.
PN-B-14501
PN-B-19701
10.
11.
12.
13.
14.
15.
PN-B-32250
PN-D-95917
PN-D-96000
PN-D-96002
PN-D-97018
PN-H-74219
16.
PN-H-74220
Koordynacja wymiarowa w budownictwie. Tolerancje
wymiarów elementów budowlanych z betonu
Roboty ziemne budowlane. Wymagania w zakresie
wykonywania i badania przy odbiorze
Beton zwykły
Roboty betonowe i Ŝelbetowe. Wymagania techniczne
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni
drogowych. świr i mieszanka
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni
drogowych. Piasek
Zaprawy budowlane zwykłe
Cement. Cement powszechnego uŜytku. Skład, wymagania
i ocena zgodności
Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw
Surowiec drzewny. Drewno iglaste
Płyty pilśniowe twarde. Klasyfikacja i metody badań
Rury stalowe bez szwu walcowane na gorąco ogólnego
zastosowania
Rury stalowe bez szwu ciągnione i walcowane na zimno
ogólnego przeznaczenia
136
17.
PN-H-84020
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
PN-H-93215
PN-H-93401
PN-H-93402
PN-H-93403
PN-H-93406
PN-H-93407
PN-M-69011
25.
26.
27.
28.
29.
PN-M-82010
PN-M-82121
PN-M-82503
PN-M-82505
BN-87/5028-12
30.
31.
BN-88/6731-08
BN-80/6775-03/01
32.
BN-80/6775-03/03
33.
BN-80/6775-03/04
Stal węglowa konstrukcyjna zwykłej jakości ogólnego
przeznaczenia. Gatunki
Walcówka i pręty stalowe do zbrojenia betonu
Stal walcowana. Kątowniki równoramienne
Kątowniki nierównoramienne stalowe walcowane na gorąco
Stal. Ceowniki walcowane. Wymiary
Stal. Teowniki walcowane na gorąco
Stal. Dwuteowniki walcowane na gorąco
Spawalnictwo. Złącza spawane w konstrukcjach spawanych.
Podział i wymagania
Podkładki kwadratowe w konstrukcjach drewnianych
Śruby ze łbem kwadratowym
Wkręty do drewna ze łbem stoŜkowym
Wkręty do drewna ze łbem kulistym
Gwoździe budowlane. Gwoździe z trzpieniem gładkim,
okrągłym i kwadratowym
Prefabrykaty budowlane z betonu. Elementy nawierzchni dróg,
ulic, parkingów i torowisk tramwajowych. Wspólne
wymagania i badania
ulic, parkingów i torowisk tramwajowych. Płyty chodnikowe
ulic, parkingów i torowisk tramwajowych. KrawęŜniki i
obrzeŜa
10.2. Inne materiały
34. Katalog powtarzalnych elementów drogowych (KPED), CBPBDiM „Transprojekt”, Warszawa, 1979-1982.
137
M.11.01.02+11.01.04
WYKOPY Z ZASYPANIEM
1. Wstęp.
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące wykonania i
odbioru wykopów przy obiektach wyznaczonych do remontu: usunięcie z koryta cieku namułu, odkopanie łuku
przepustów sklepionych, odkopanie fundamentów murów oporowych i wykopów pod fundamenty przepustów,
ścianek czołowych i ich zasypaniem z zagęszczeniem .
dokument przetargowy i kontraktowy w ramach
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują wszystkie czynności umoŜliwiające i mające na celu
odsłonięcie remontowanych elementów obiektów inŜynierskich - usunięcie ziemi i istniejącej nadsypki celem
wykonania płyty odciąŜającej oraz zasypanie fundamentów ziemią z wykopów stabilizowaną cementem po
ukończeniu robót
1.4. Określenia podstawowe.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz z
określeniami podanymi w DM.00.00.00.
1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za ich zgodność z Dokumentacją
Projektową, ST oraz zaleceniami Kierownika Projektu.
2. Materiały.
Materiały pomocnicze do oznakowania i kontroli robót.
Materiałem stosowanym przy wykonywaniu zasypania są grunty sypkie i pospółka odpowiadające
wymaganiom normy BN-66/6774-01.
Grunty te pochodzą z wykopów. W przypadku stwierdzenia nieprzydatności gruntów do wykonania zasypek
naleŜy dowieźć niezbędną ilość odpowiedniego surowca.
Grunt przed wbudowaniem winien uzyskać akceptację Kierownika Projektu.
3. Sprzęt.
Roboty naleŜy wykonywać ręcznie.
4. Transport.
Transport mas ziemnych na miejscu taczkami.
5.1. Zasady prowadzenia robót.
Wykopy powinny być wykonywane w takim okresie, aby po ich zakończeniu moŜna było przystąpić
natychmiast do wykonania przewidzianych w nich robót budowlanych i szybko zlikwidować wykopy przez ich
zasypanie. Ręcznie moŜna wykonywać wykopy do głębokości najwyŜej 2,Om.
Skarpy wykopów powinny być zabezpieczone przed niszczącym działaniem wód opadowych. Zabezpieczenie te
powinno być dostosowane do właściwości fizycznych gruntu występujących oraz do warunków miejscowych.
W przypadku gdy zachodzi potrzeba sprowadzenia do wykopu wód opadowych z terenu przylegającego do
wykopu, w skarpie powinny być wykonane odpowiednio umocnione spływy (betonowe z bruku), w miejscach z
góry do tego przeznaczonych.
138
Szerokość dna wykopu musi zapewniać swobodną przestrzeń na pracę ludzi pomiędzy zabezpieczeniem
sciany wykopu, a wykonywanym w wykopie elementem budowli. Przestrzeń ta powinna wynosić nie
mniej niŜ 0,60m i nie mniej niŜ O,8Om gdy ściany budowli będą izolowane.
5.2. Zasypywanie wykopów
Zasypywanie wykopów powinno być przeprowadzone bezpośrednio po wykonaniu w nich określonych
projektem robót. Przed przystąpieniem do zasypywania dno wykopu powinno być oczyszczone i odwodnione. Do
zasypywania powinien być uŜyty grunt niezamarznięty i bez zanieczyszczeń np. torfu, darniny, korzeni, odpadków
budowlanych itp.
Zasypywanie naleŜy wykonać gruntem zasypowym z dodatkiem cementu, warstwami o gr.0,20m i zagęszczać
zgodnie z danymi projektu technicznego.
JeŜeli w pobliŜu budowli zainstalowano urządzenia odwadniające, to warstwę gruntu nad tymi urządzeniami
powinno zagęszczać się ręcznie. Grubość tej warstwy powinna wynosić minimum 0,30m. Zagęszczanie gruntu nie
moŜe spowodować uszkodzenia systemu odwadniającego.
Układanie warstw gruntu i ich zagęszczanie w pobliŜu elementów budowli powinno być dokonane w taki sposób
aby nie spowodować uszkodzenia konstrukcji ani izolacji przeciwwilgociowej.
Zasypywanie wykopów moŜe być prowadzone po uzyskaniu zgody Kierownika Projektu.
6. Kontrola jakości robót.
Musi być zgodna z powyŜszymi normami i ST DM.00.00.00. Sprawdzenie wykonania wykopów polega
na kontrolowaniu zgodności z wymaganiami określonymi w niniejszej specyfikacji oraz w dokumentacji
projektowej. Zagęszczenie gruntu w wykopach i po zasypaniu powinno spełniać wymagania, dotyczące
minimalnej wartości wskaźnika zagęszczenia (Is , podanej w odpowiednich normach).
7.Obmiar robót.
Obmiaru ilościowego dokonuje się w m3 gruntu w stanie rodzimym. Ilość wykonanych robót ziemnych,
która stanowi podstawę płatności, określa się jako iloczyn powierzchni podstawy wykopu i średniej głębokości
wykopu liczonej od spodu wykopu do powierzchni terenu.
8.Odbiór robót.
Odbiorom podlegają wszystkie roboty wymienione podanych w normach i ST DM.00.00.00.
w niniejszej Specyfikacji Technicznej według zasad
9.Podstawa płatności.
9.1. Ogólne warunki płatności podane są w ST DM.00.00.00.
9.2. Szczegółowe warunki płatności.
Płaci się za 1 m3 wykopu. Cena obejmuje odspojenie gruntu, wydobycie i odrzucenie na odkład i
wywiezienie części gruntu
Cena 1 m3 zasypania obejmuje przemieszczenie gruntu taczkami z odkładu i zagęszczenie warstwami
wraz z częściowy dowiezieniem gruntu określonego projektem.
PN-86B-02480 Grunty budowlane. Określenia, symbole podział i opis gruntów.
PN-68B-06010 Roboty ziemne budowlane. Wymagania w zakresie wyki badania przy odbiorze. BN72/8932-01 Budowle drogowe i kolejowe. Roboty ziemne.
PN-74B-04452 Grunty budowlane. Badania polowe. PN-38B-04491 Grunty budowlane. Badania próbek
gruntu.
139
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna
M.22.54.06
WZMOCNIENIE OPASKĄ BETONOWĄ KAMIENNYCH FILARÓW
PRZYCZÓŁKÓW- MURÓW OPOROWYCH
1. Wstęp
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej są wymagania techniczne
dotyczące wykonania wzmocnienia kamiennych przyczółków- muru oporowego, w ramach zadania:
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy przy
zlecaniu i realizacji robót wymienionych w p. l. l
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą wzmocnienia istniejących przyczółkówmurów oporowych poprzez wykonanie w części przyziemnej opaski Ŝelbetowej i obejmują:
• odkopanie istniejących murów na gł.ok.0,5m i szerokość niezbędną do wykonania opaski, z
zabezpieczeniem grodzą ziemną przed napływem wody i pompowaniem wody, oraz
zasypaniem gruntem z odkładu po wykonaniu izolacji opaski
• Skucie luźnych części kamiennego muru oporowego na szerokości umocnienia opaską
• przygotowanie powierzchni „starego betonu" istniejących murów po skuciu, np.
przez hydropiaskowanie
• Wiercenie otworów w fugach ściany kamiennego muru oporowego śr.24mm i na gł.27cm
• Osadzenie w otworach kotew- prętów śr.l6 mm na zaprawę niskoskurcz.lub Ŝywicę epoksydową
• wykonanie w-wy sczepnej
• wykonanie i rozebranie szczelnych deskowań (z ich podparciem i zesztywnieniem),
• przygotowanie i montaŜ zbrojenia,
• dostarczenie mieszanki betonowej B-30 wg PN-88/B-06250
• ułoŜenie i zagęszczenie mieszanki betonowej, z wygładzeniem górnej powierzchni i pielęgnacją,
• oczyszczenie stanowiska pracy
• wykonanie niezbędnych badań kontrolnych
Określenia podane w niniejszej Specyfikacji są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami
oraz określeniami stosowanymi lub uŜytymi w ST DM.00.00.00 oraz SST M.13.01.05, M 11.01.01 i
02
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z
Dokumentacja Projektową, ST i poleceniami InŜyniera. Ogólne wymagania podano w ST
DM.00.00.00 „Wymagania ogólne".
2. Materiały
2. l. Mieszanka betonowa
Do wykonania robót w zakresie określonym punktem 1.3. przewiduje się zastosowanie betonu
mostowego, gęstoplastycznego B-30, z dodatkiem plastyfikatorów poprawiających szczelność i
urabialność. Skład mieszanki betonowej powinien być taki aby przy najmniejszej ilości wody
zapewnić szczelne ułoŜenie mieszanki w wyniku zagęszczenia przez wibrowanie. Wartość w/c ma
być mniejsza niŜ 0,50. Beton naleŜy wykonać wg SST M.13.01.05
140
Do betonu klasy B30 naleŜy stosować kruszywo o łącznym uziarnieniu mieszczącym się w granicach
podanych w tabeli i na wykresie poniŜej.
Tablica nr l Zalecane graniczne uziarnienie kruszywa
0,25
Przechodzi przez sito (%)
Kruszywo do 16 mm
3 do 8
0,50
7 do 20
1,0
12 do 32
2,0
21 do 42
4,0
8.0
36 do 56
16.0
100
Bok oczka sita (mm)
60 do 76
Krzywa uziarnienia kruszyw 0 - 1 6 mm
100
0,25
0,5
l
2
4
8
16
Bok oczka sita w [mm]
RóŜnice w uziarnieniu mieszanki kruszywa stosowanej do produkcji betonu i mieszanki przyjętej do
ustalenia składu betonu nie powinny przekroczyć wartości podanych w tablicy poniŜej
Frakcje mieszanki kruszywa
Maksymalna róŜnica
Frakcje pyłowo-piaskowe od Odo 0,5 mm
±10%
Frakcje piaskowe od 0,5 do 5 mm
±10%
Zawartość poszczególnych frakcji powyŜej 5 mm
±20%
Maksymalna ilości cementu dla betonu klasy B30 wynosi 400kg/m3
Beton klasy B30 musi spełniać wymagania zestawione poniŜej w tablicy:
Cecha
Wymagania
Metoda badań wg
Nasiąkliwość
Do 5%
PN-88/B-06250
Wodoszczelność
Większa od 0,8 MPa (W8)
Jw.
Mrozoodporność
Ubytek masy nie większy od 5% Spadek wytrzymałości nie większy od Jw.
20% Po 150 cyklach zamraŜania i odmraŜania (F 150)
141
2.2. Materiały na elementy deskowań - elementy deskowania wg zasad w SST M. 13.01.05, M 11.01.01 i 02
2.3. Stal zbrojeniowa, przygotowanie i montaŜ wg zasad w SST M.13.01.01 M 11.01.01 i 02
Do zbrojenia betonu opaski naleŜy stosować następujące klasy i gatunki oraz średnice prętów: pręty
okrągłe Ŝebrowane kl.A-n, 18G2-b śr.14 i 16mm
2.4. śywica epoksydowa lub zaprawa niskoskurczowa dla osadzenia kotew- prętów w istniejącym murze
2.5. Materiał dla wykonania grodzy
3. Sprzęt
Do wykonania wszystkich robót zgodnie z p.1.3 SST, Wykonawca winien dysponować sprawnym
technicznie sprzętem zaakceptowanym przez InŜyniera
Zaleca się podawanie betonu do miejsca wbudowania za pomocą pompy przystosowanej do
podawania
mieszanek plastycznych pod warunkiem, Ŝe przedsiębiorstwo zastosuje odpowiednie środki
celem
utrzymania ustalonego stosunku w/c w betonie przy wylocie. Średnica rury pompy podającej
beton nie
powinna być mniejsza niŜ 125 mm.
Stosować naleŜy wibratory wgłębne o częstotliwości min. 6000 drgań/min z buławami o średnicy
<0.65
odległości między prętami zbrojenia, leŜącymi w płaszczyźnie poziomej.
Potrzebny jest sprzęt dla nawiercenia otworów w istniejącym murze oporowym dla osadzenia
prętów
kotwiących.
4. Transport
Zasady transportu masy betonowej wg SST M.13.01.05
Transport pozostałych materiałów dowolnymi środkami transportu przydatnymi dla danego
asortymentu
robót pod względem moŜności ułoŜenia i umocnienia ładunku akceptowanymi przez InŜyniera.
Przy transporcie naleŜy przestrzegać zasad obowiązujących w transporcie drogowym.
Przy transporcie stali i prefabrykatów zbrojeniowych naleŜy przestrzegać zasad obowiązujących
w
transporcie drogowym i kolejowym.
5. Wykonanie robót
5.1. Wykonawca przedstawi InŜynierowi do akceptacji projekt organizacji i harmonogram robót
uwzględniający wszystkie warunki w jakich będzie wykonywana. Organizację robót dostosować do
uwag zawartych w opisie technicznym.
5.2. Wykonanie wykopu - osłonięcie dolnych części istniejących
przyczółków Zasady prowadzenia robót.
a) Przed rozpoczęciem wykopów naleŜy wykonać grodzę ziemną, odpompować wodę
b) Wykopy powinny być wykonywane w takim okresie, aby po ich zakończeniu moŜna było
przystąpić natychmiast do wykonania przewidzianych w nich robót budowlanych i szybko
zlikwidować wykopy przez ich zasypanie. Ręcznie moŜna wykonywać wykopy do głębokości
najwyŜej 2,0m.
c) Wymiary wykopów w planie powinny być dostosowane do wymiarów wykonywanej opaski,
sposobu jej wykonania, głębokości, rodzaju gruntu, poziomu wody gruntowej oraz konieczności
i moŜliwości zabezpieczenia ścian wykopów. Szerokość dna wykopu musi zapewniać swobodną
przestrzeń na pracę ludzi pomiędzy zabezpieczeniem ściany wykopu, a wykonywanym w wykopie
elementem.
142
d) Wykopy powinny być wykonywane bez naruszenia naturalnej struktury dna wykopu. Ostatnia
warstwa o grubości co najmniej 20cm powinna być usunięta ręcznie, bezpośrednio przed
wykonaniem podłoŜą. W przypadku przegłębienia wykopu w stosunku do poziomu
przewidzianego w Dokumentacji Projektowej, dopuszcza się wyrównanie poziomu
posadowienia przez wykonanie w-wy wyrównawczej z betonu na koszt Wykonawcy.
Zasypywanie wykopu naleŜy wykonywać warstwami o grubości dostosowanej do przyjętej
metody zagęszczania gruntu, która to grubość nie powinna przekraczać:
- przy zagęszczaniu ręcznym i wałowaniu - 20 cm,
- przy zagęszczaniu ubijakami mechanicznymi lub wibratorami- 40 cm,
5.3. Przygotowanie powierzchni kamiennego przyczółka - muru oporowego przed betonowaniem
obejmuje oczyszczenie z luźnego budulca i zanieczyszczeń np. przez hydropiaskowanie oraz
nawiercenie w spoinach muru kamiennego otworów na zakotwienie kotew, prętów nr l wg rys. nr 6
5.4. Wykonanie opaski
a) Deskowanie wg SST M.23.01.01, M 11.01.01 i 02 naleŜy ustawiać na przygotowanym podłoŜu
zgodnie z ustaleniami dokumentacji projektowej. Deskowanie powinno w czasie eksploatacji
zapewnić szczelność, sztywność i niezmienność układu.
b) Zbrojenie - pręty podłuŜne wykonywać z odcinków prostych, łączyć na zakład poza naroŜami
opaski. Grubość otulenia strzemion powinna być nie mniejsza niŜ 5cm.
Wymagania szczegółowe odnośnie przygotowania i montaŜu zbrojenia wg SST M.13.01.05, M
11.01.01 i 02
c)
Układanie i zagęszczanie mieszanki betonowej - Wymagania szczegółowe odnośnie
przygotowania, wbudowania i pielęgnacji betonu wg SST M.13.01.05
Przy wykonywaniu elementów konstrukcji monolitycznych mostowych naleŜy przestrzegać
dokumentacji technologicznej, która powinna uwzględniać zalecenia wg SST M.13.01.05, M
11.01.01 i 02 oraz: - w fundamentach i korpusach podpór mieszankę betonową naleŜy układać
bezpośrednio z pojemnika
lub rurociągu pompy, bądź teŜ za pomocą rynny, warstwami o grubości do 40cm, zagęszczając
wibratorami wgłębnymi,
Rozformatowanie w zwykłych warunkach atmosferycznych i temperaturze otoczenia >15 C
moŜna dla betonów mostowych przyjąć po 5-ciu dniach lub 0,5 RbG (zg.z normąPN-63/B06251, dla usunięcia deskowań płyt o rozpiętościach do 2,5 m)
Opaski Ŝelbetowe murów oporowych powinny być wykonane zgodnie z dokumentacją
projektową i SST. Beton B-30 powinien odpowiadać wymaganiom zawartym w SST
M.13.01.05, w zakresie wytrzymałości, nasiąkliwości i odporności na działanie mrozu
Program badań obejmuje:
a) Badania w czasie budowy
b) Badania po zakończeniu budowy
6.1. Badania w czasie robót - naleŜy sprawdzać w miarę postępu robót, jakości uŜywanych
materiałów i zgodności robót z projektem i obowiązującymi normami.
W czasie robót naleŜy sprawdzać wykonanie robót ziemnych - zgodnie z wymaganiami pkt
5.2, przygotowanie murów kamiennych do wzmocnienia.
W czasie wykonywania robót naleŜy przeprowadzać systematyczną kontrolę składników
mieszanki betonowej i wykonanego betonu wg PN-88/B-06250.
— Kontrola zbrojenia - wymagania szczegółowe wg SST M.13.01.05, M 11.01.01 i 02
— J.w.lecz deskowania
— Badania laboratoryjne betonu - wymagania szczegółowe wg SST M.13.01.05, M 11.01.01 i 02
6.2. Badania po zakończeniu budowy obejmują:
1. Sprawdzenie podstawowych wymiarów elementu naleŜy przeprowadzać przez wykonanie
pomiarów na zgodność z dokumentacją techniczną
143
2.
Sprawdzenie konstrukcji naleŜy wykonać przez oględziny oraz kontrolę formalną
dokumentów z badań prowadzonych w czasie budowy. Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na
wykończenie krawędzi.
Tolerancje wymiarów betonowych opaski Ŝelbetowej kamiennego muru oporowego. Wymiary
elementu zawarte w projekcie naleŜy rozumieć jako wymiary minimalne. Dopuszcza się
następujące odchylenia wymiarów w stosunku do podanych w dokumentacji projektowej:
a) rzędnych wierzchu
+ 20 mm,
b) rzędnych spodu
± 50 mm,
c) w przekroju poprzecznym
± 20 mm,
d) odchylenie krawędzi od linii prostej nie więcej niŜ 10 mm/m i nie więcej niŜ 20 mm na całej
długości,
e) zwichrowanie i skrzywienie powierzchni (odchylenie od płaszczyzny lub załoŜonego
szablonu) nie więcej niŜ 10 mm/m i nie więcej niŜ 20 mm na całej powierzchni.
Pęknięcia, pustki, raki i wykruszyny są niedopuszczalne. Rysy powierzchniowe skurczowe są
dopuszczalne pod warunkiem, Ŝe pozostaje zachowane l cm otulenie zbrojenia betonu a długości rys
nie przekraczają:
— Podwójnej szerokości elementu i l,0m dla rys podłuŜnych
— Połowy szerokości elementu i l,0m dla rys poprzecznych
7. Obmiar robót
Jednostką obmiaru jest Im konstrukcji Ŝelbetowej klasy B-30 wbudowany w konstrukcję przy załoŜonej wg
projektu ilości w kg zbrojenia z prętów
Ilość jednostek przyjmuje się na podstawie dokumentacji projektowej.
8. Odbiór robót
Odbioru naleŜy dokonać sprawdzając przytoczone w p.6. kryteria oceny. Czynność odbioru winna być
udokumentowana odpowiednim protokołem, zgodnie z przyjętymi w ST DM.00.00.00 zasadami. Podstawą
odbioru jest pisemne stwierdzenie InŜyniera w Dzienniku Budowy o wykonaniu robót zgodnie z projektem i ST.
9. Podstawa płatności
9.1. Ogólne warunki płatności określone zostały w ST DM.00.00.00.
Cena l m3 Ŝelbetowej opaski kamiennego muru obejmuje: prace pomiarowe i roboty przygotowawcze,
oznakowanie robót, dostarczenie niezbędnych czynników produkcji, wykonanie robót wg zakresu w p. 1.3, roboty
wykończeniowe i uporządkowanie terenu, przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych wymaganych w
specyfikacji technicznej.
l0.Przepisy związane.
Normy dotyczące wykonania elementów Ŝelbetowych wg SST M.13.01.05, M 11.01.01 i 02
PN-68/B-06050 Roboty ziemne budowlane. Wymagania w zakresie wykonania i badania przy odbiorze.
BN-72/8932-01 Budowle drogowe i kolejowe. Roboty ziemne.
Instrukcja DP-T14 o dokonywaniu odbioru robót drogowych i mostowych realizowanych na drogach
zamiejskich krajowych i wojewódzkich - Załącznik do Zarządzenia nr 7/89 Generalnego Dyrektora Dróg
Publicznych z dnia 14 lipca 1989r. wraz z późniejszymi zmianami.
144
M.12.01.(01+02)
ZBROJENIE BETONU STALĄ KL.A-I i KL.A-II
1. Wstęp
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej są wymagania techniczne dotyczące
przygotowania i montaŜu zbrojenia.
1.2. Zakres stosowania SST.
dokument przetargowy i kontraktowy w ramach
przygotowaniem, montaŜem i kontrolą jakości robót i materiałów, a w szczególności: przygotowanie i
montaŜ zbrojenia osadzenie prętów na zaprawie niskoskurczowej.
Pozostałe określenia podane w niniejszej Specyfikacji są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami
oraz określeniami stosowanymi lub uŜytymi w SST DM.00.00.00.
1.4 Określenia podstawowe
Pręty stalowe wiotkie - pręty stalowe o przekroju kołowym gładkie lub Ŝebrowane o średnicy do 40mm
Zbrojenie niespręŜające - zbrojenie konstrukcji betonowej nie wprowadzające do niej napręŜeń w sposób czynny
Dokumentacja
Projektową, ST i poleceniami Kierownika Projektu. Ogólne wymagania podano w SST DM.00.00.00
„Wymagania ogólne".
2. Materiały.
2.1. Stal zbrojeniowa .
2.1.1. Asortyment stali.
Do zbrojenia betonu na ww. obiekcie naleŜy stosować następujące klasy i gatunki oraz średnice prętów:
Klasa A-I - pręty okrągłe, gładkie St3S o średnicach 8 (strzemion) gzymsu
Klasy A-II - pręty okrągłe, Ŝebrowane 18G2A o średnicach 10, 12 dla zbrojenia płyt pomostowej, płyty
odciąŜającej oraz fundamentów i opłaszczowania muru oporowego, ø 16 mm dla kotew
145
muru oporowego
2.1.2. Wymagania przy odbiorze.
Pręty stalowe klasy A-I St3S i A-II 18G2A do zbrojenia betonu powinny
odpowiadać wymaganiom normy PN-82/H-93215 .Przeznaczona do odbioru na budowie partia prętów musi być
zaopatrzona w atest, w którym ma być podane:
-
nazwa wytwórcy,
oznaczenie wyrobu wg PN-82/I-I-93215,
numer wytopu lub numer partii,
wszystkie wyniki przeprowadzonych badań oraz skład chemiczny według analizy wytopowej,
masa partii,
rodzaj obróbki cieplnej
Na przywieszkach metalowych przymocowanych do kaŜdej wiązki prętów lub kręgów prętów (po dwie
do kaŜdej wiązki) muszą znajdować się następujące informacje:
-
znak wytwórcy
średnica nominalna, - znak stali,
numer wytopu lub numer partii,
znak obróbki cieplnej
KaŜda wiązka i krąg prętów powinny mieć oznakowania farbą olejną. Przy odbiorze stali naleŜy
przeprowadzić następujące badania:
-
sprawdzenie zgodności przywieszek z zamówieniem,
sprawdzenie stanu powierzchni, wymiarów i masy wg PN-82/H-93215
próba rozciągania wg PN-80/H-04310
próba zginania na zimno wg PN-78/H-04408
Do badania naleŜy pobrać minimum 3 próbki z kaŜdego kręgu lub wiązki. Próbki naleŜy pobrać z róŜnych
miejsc kręgu. Jakość prętów naleŜy ocenić pozytywnie jeŜeli wszystkie badania odbiorcze dadzą pozytywny
wynik.
2.2. Drut montaŜowy.
Do montaŜu prętów zbrojenia naleŜy uŜywać wyŜarzonego drutu stalowego tzw. wiązałkowego o
średnicy nie mniejszej niŜ 1,0mm jeŜeli nie stosuje się połączeń spawanych lub zgrzewanych.
2.3. Materiały spawalnicze
NaleŜy stosować elektrody odpowiednie do gatunku stali łączonych prętów zbrojeniowych.
2.4. Podkładki dystansowe
Dopuszcza się stosowanie stabilizatorów i podkładek dystansowych z betonu lub zaprawy, azbestocementu i
z tworzyw sztucznych.
Podkładki dystansowe muszą być przymocowane do prętów.
Nie dopuszcza się stosowania drewna, cegły lub prętów stalowych jako podkładek dystansowych.
2.5. Zaprawa niskoskurczowa
do osadzenia kotew w starym betonie i w kamiennych murach oporowych (we wcześniej nawierconych
otworach).
3. Sprzęt
Roboty naleŜy wykonywać przy uŜyciu sprawnego technicznie sprzętu mechanicznego, pełniającego
wymagania obowiązujące w budownictwie ogólnym oraz zaakceptowanego przez Kierownika Projektu.
Sprzęt powinien spełniać wymagania BHP. Osoby obsługujące sprzęt powinny być odpowiednio przeszkolone.
4. Transport
146
Przy transporcie stali i prefabrykatów zbrojeniowych naleŜy przestrzegać zasad obowiązujących
w transporcie drogowym i kolejowym.
5. Wykonanie robót
Wykonawca przedstawi Kierownikowi Projektu do akceptacji projekt organizacji i harmonogram robót
uwzględniający wszystkie warunki w jakich będzie wykonywana. Organizację robót dostosować do uwag
zawartych w opisie technicznym.
5.1. Przygotowanie zbrojenia
Przygotowanie, montaŜ i odbiór zbrojenia powinny odpowiadać wymaganiom PN-91/S-10042 oraz
Specyfikacji Ogólnej pt. "Zbrojenie niespręŜające betonu prętami stalowymi wiotkimi" wyd. przez GDDP.
W przypadku skorodowania prętów lub ich zanieczyszczenia (w czasie składowania na budowie) naleŜy
przeprowadzić ich czyszczenie. Sposoby czyszczenia - opalanie, szczotkowanie, piaskowanie, mycie zaleŜą od
rodzaju zanieczyszczeń i ich uŜycie powinno być zaakceptowane przez Kierownika Projektu. Cięcie prętów
przeprowadza się przy uŜyciu mechanicznych noŜy. Dopuszcza się równieŜ cięcie palnikiem acetylenowym. Pręty
ucina się z dokładnością do 1,0cm Gięcie prętów o średnicy d>12mm powinno się odbywać z kontrolowanym
podgrzewaniem. Wewnętrzna średnica odgięcia prętów zbrojenia głównego, poza odgięciem w obrębie haka,
powinna być nie mniejsza niŜ
• 5d dla stali klasy A-0 i A-I • 10d dla stali klasy A-II
• 15d dla stali klasy A-III i A-IIIN
• 20d w miejscach zagięć i załamań elem. konstrukcji, w których zagięciu
ulegają jednocześnie wszystkie pręty zbrojenia rozciąganego.
Dla strzemion i prętów montaŜowych średnica wewnętrzna odgięć powinna spełniać warunki podane dla
haków. NaleŜy zwrócić uwagę przy odbiorze haków (odgięć) prętów na ich zewnętrzną stronę. Niedopuszczalne
są tam pęknięcia powstałe podczas wyginania.
5.2. MontaŜ zbrojenia .
5.2. 1. Wymagania ogólne.
Stal zbrojeniowa dla konstrukcji mostowych musi być spawalna. (PN-91/S-10042) Układ zbrojenia musi
umoŜliwiać jego dokładne otoczenie przez jednorodny beton.
Po ułoŜeniu w deskowaniu, rozmieszczenie prętów względem siebie i względem deskowania nie moŜe ulec
zmianie. Układanie zbrojenia bezpośrednio na deskowaniu i podnoszenie na odpowiednią wysokość w trakcie
betonowania jest niedopuszczalne.
Niedopuszczalne jest chodzenie i transportowanie materiałów po wykonanym szkielecie zbrojeniowym. W
konstrukcję moŜna wbudować stal pokrytą co najwyŜej nalotem nie łuszczącej się rdzy.
5.2.2. Montowanie zbrojenia
NaleŜy je wykonać zgodnie z normami i SST 12.00.00. „Zbrojenie niespręŜające betonu" Do zgrzewania lub
spawania prętów mogą być dopuszczeni spawacze z uprawnieniami.
Celem zachowania otuliny zgodnej z dokumentacją naleŜy stosować plastikowe lub betonowe podkładki
dystansowe. NaleŜy unikać przedłuŜenia prętów nośnych poprzez łączenie ich na zakład w jednym przekroju.
Dopuszczalny procent takich połączeń wynosi 25% prętów nośnych
Kotwy naleŜy osadzić na zaprawie M-38 (lub E1SF PAGEL) zwracając uwagę na prawidłowe w planie ich
usytuowanie.
6.1. Kontrola zbrojenia.
Obowiązują dopuszczalne tolerancje wymiarów w zakresie cięcia, gięcia i rozmieszczenia zbrojenia
podane w rozdz.6 i tabeli Nr 2 SST 12.00.00. „Zbrojenie niespręŜające betonu". Kontrola zbrojenia przed
przystąpieniem do betonowania powinna być dokonana przez InŜyniera i fakt ten potwierdzony wpisem do
dziennika budowy.
InŜynier powinien stwierdzić zgodność ułoŜenia zbrojenia z projektem technicznym i odpowiednimi normami w
zakresie gatunku i ilości prętów, ich średnicy, długości i rozstawu oraz zakotwień prawidłowego otulenia i
pewności utrzymania połoŜenia prętów w trakcie betonowania. Sprawdzenie grubości otuliny moŜe być
147
dokonywane przez InŜyniera równieŜ po betonowaniu, przy uŜyciu przyrządów magnetycznych, gdy zachodzi
podejrzenie, Ŝe w trakcie betonowania nastąpiło przesunięcie szkieletu zbrojenia.
NaleŜy sprawdzić ilość, rozmieszczenie i głębokość wywierconych otworów oraz prawidłowość osadzenia prętów.
Wykrycie w wykonanym elemencie ewentualnych nieprawidłowości obciąŜa Wykonawcę robót niezaleŜnie od
dokonanych uprzednio odbiorów.
7. Obmiar robót
Jednostką obmiaru jest 1kg stali wbudowany w konstrukcję. Ilość jednostek przyjmuje się na podstawie
8. Odbiór robót
Odbioru naleŜy dokonać sprawdzając przytoczone w p.6. kryteria oceny. Czynność odbioru winna być
udokumentowana odpowiednim protokołem, zgodnie z przyjętymi w SST DM.00.00.00 zasadami. Podstawą
odbioru jest pisemne stwierdzenie Kierownika Projektu w Dzienniku Budowy o wykonaniu robót zgodnie z
projektem i SST.
9. Podstawa płatności .
9.1. Ogólne warunki płatności określone zostały w SST DM.00.00.00.
Cena jednostkowa uwzględnia dostarczenie niezbędnych czynników produkcji, przygotowanie zbrojenia
„starego", dostarczenie, oczyszczenie, przycięcie, wygięcie oraz zmontowanie stali zbrojeniowej kl. A-I i kl. A-II
oraz oczyszczenie stanowisk pracy i usunięcie będących własnością wykonawcy materiałów poza pas drogowy.
PN-89/H-84023/O1 Stal określonego zastosowania. Wymagania ogólne. Gatunki
PN-89M-84023/06 Stal określonego zastosowania. Stal do zbrojenia ochronna. Gatunki.
PN-81/H-92120 Blachy grube i uniwersalne ze stali konstrukcyjnej węglowej zwykłej jakości i niskostopowej.
PN-84/H-93000 Stal węglowa niskostopowa. Walcówka i pręty wykonane na gorąco zwykłej jakości i
niskostopowych o podwyŜszonej wytrzymałości. Wymagania i badania.
PN-82/H-93215 Walcówka i pręty stalowe do zbrojenia betonu
PN-91/S-10042 Obiekty mostowe. Konstrukcje betonowe, Ŝelbetowe i spręŜone. Projektowanie
PN-91/H-04310 Próba statyczna rozciągania metali.
PN-90/H-04408 Metale. Technologiczna próba zginania.
PN-90/H-01103 Stal. Półwyroby i wyroby hutnicze. Cechowanie barwne.
PN-871H-01104 Stal. Półwyroby i wyroby hutnicze. Cechowanie.
PN-88/H-01105 Stal .Półwyroby i wyroby hutnicze. Pakowanie, przechowywanie i transport.
148
M-13.01.05
BETON USTROJU NOŚNEGO KLASY B30
W ELEMENTACH GR.<60cm
Wstęp
1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej są wymagania techniczne dotyczące
wykonania elementów płyty pomostowej ścianek czołowych i płaszcza muru oporowego z betonu B30 i uzupełnienia betonu w słupkach betonowych poręczy .
Szczegółowa specyfikacja techniczna (SST) stanowi obowiązującą podstawę stosowaną jako dokument
przetargowy i kontraktowy związany w ramach
A)
-
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji i dotyczą:
Przy wykonaniu:
płyty pomostowej,
ścianek czołowych,
opasek nurtowych,
opłaszczowania muru oporowego
przygotowania płyty pomostowej,
•
•
•
•
•
•
wykonania i rozbiórki deskowań
posmarowania deskowań środkiem antyadhezyjnym
dostarczenia mieszanki betonowej B-30
ułoŜenia i zagęszczenia mieszanki betonowej, z wygładzeniem górnej powierzchni,
uszczelnienie styku,
pielęgnacja betonu, oczyszczenia stanowiska pracy wykonania niezbędnych badań kontrolnych
B) Przy wykonaniu opłaszczowania muru oporowego
• wiercenia otworów na kotwy o śr. 24mm poziomo w ścianach i pionowo w gzymsie,
• wykonania i rozbiórki deskowań
• posmarowania deskowań środkiem antyadhezyjnym,
• dostarczenia mieszanki betonowej B-30
• układania i zagęszczania mieszanki betonowej, pielęgnacji betonu,
• wykonania niezbędnych badań kontrolnych
Określenia podane w niniejszej Specyfikacji są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz
określeniami stosowanymi lub uŜytymi w SST DM.00.00.00.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z Dokumentacją Projektową
i poleceniami Kierownika Projektu. Ogólne wymagania podano w SST DM.00.00.00 „Wymagania ogólne”.
2. Materiały
149
2.2. Mieszanka betonowa
Skład mieszanki betonowej powinien być taki aby przy najmniejszej ilości wody zapewnić szczelne ułoŜenie
mieszanki w wyniku zagęszczenia przez wibrowanie. Wartość w/c ma być mniejsza niŜ 0,50. Skład mieszanki
betonowej ustala laboratorium wykonawcy lub wytwórni betonów i wymaga zatwierdzenia przez Kierownika
Projektu.
Przy projektowaniu składu mieszanki betonowej zagęszczanej przez wibrowanie i dojrzewającej w warunkach
naturalnych (średnia temp. dobowa nie niŜsza niŜ 10°C) średnią wymaganą wytrzymałość na ściskanie naleŜy
określać jako równą 1,3Rb° (wg PN-91/5-10042). W przypadku odmiennych warunków wykonania i dojrzewania
betonu (np. prasowanie, odpowietrzanie, dojrzewanie w warunkach podwyŜszonej temp.) naleŜy uwzględnić
wpływ tych czynników na wytrzymałość betonu.
Przy projektowaniu składu mieszanki naleŜy zachować wszelkie wymagania odnośnie jakości i proporcji
składników, zasad projektowania i kontroli zawartych w SST M 13.00.00 „Wykonanie betonu dla konstrukcji
mostowych"
Do wykonania robót w zakresie określonym punktem 1.3. przewiduje się zastosowanie następujących mieszanek:
-
Beton zwykły klasy B30
2.3. Materiały na elementy
•
deskowań -drewno tartaczne iglaste, tarcica iglasta i liściasta, płyty pilśniowe i sklejka oraz
środki antyadhezyjne powinny spełniać wymagania odpowiednich norm.
3. Sprzęt
Roboty naleŜy wykonywać przy uŜyciu sprawnego technicznie sprzętu mechanicznego zaakceptowanego
przez Kierownika Projektu, przeznaczonego dla realizacji robót zgodnie z załoŜoną technologią podawania betonu
do miejsca wbudowania. Przy uŜyciu do podawania betonu pompy mechanicznej, średnica rury podającej beton nie
powinna być mniejsza niŜ 125mm.Stosować naleŜy wibratory przyczepne i wgłębne.
Potrzebny jest sprzęt wiertniczy dla wiercenia otworów w ścianie oporowej dla osadzenia prętów kotwiących
4. Transport
Transport mieszanki betonowej do miejsca jej wbudowania powinien być wykonany przy zastosowaniu
środków uniemoŜliwiających
-
segregację składników,
zmianę składu mieszanki,
zanieczyszczenie mieszanki,
zmiany temperatury przekraczającej granice określone wymaganiami technologicznymi
Czas transportu powinien zapewniać dostarczenie mieszanki do miejsca jej układania, o konsystencji załoŜonej w
projekcie. Mieszanka betonowa powinna być dostarczona do miejsca ułoŜenia bez przeładunku.
Transport pozostałych materiałów dowolnymi środkami transportu przydatnymi dla danego asortymentu robót pod
względem moŜności ułoŜenia i umocowania ładunku akceptowanymi przez Kierownika Projektu.
5. Wykonanie robót .
Wymagania co do sposobu wykonania robót objętych niniejszą specyfikacją:
5.1. Wykonawca przedstawi kierownikowi Projektu do akceptacji projekt organizacji i harmonogram
robót uwzględniający wszystkie warunki w jakich będzie wykonywana. Organizację robót dostosować
do uwag zawartych w opisie technicznym.
5.2.Deskowanie
powinno zapewnić prawidłowość kształtu i wymiarów formowanego elementu konstrukcji. Zaleca się
przeprowadzić uszlachetnienie powierzchni deskowania.
Deskowanie wraz z rozparciami powinno w czasie eksploatacji zapewnić sztywność i niezmienność układu oraz
bezpieczeństwo konstrukcji. Ustalona konstrukcja powinna być sprawdzona na siły wywołane zagęszczeniem.
5.3 Rozformatowanie
150
-
konstrukcji w zwykłych warunkach atmosferycznych i temperaturze otoczenia >15°C moŜna dla betonów
mostowych przyjąć
po 3 dniach albo dla R0,15 ≥ 10 MPa dla usunięcia bocznych deskowań płyt, belek i łuków,
po 5 dniach albo dla R0,15 ≥ 15 MPa dla usunięcia bocznych deskowań filarów i
przyczółków, słupowych i ścianowych.
5.4 Usunięcie krąŜyn, rusztowań i podpór podtrzymujących deskowanie
moŜe być rozpoczęte nie wcześniej, niŜ po upływie :
- 7 dni lub dla R0,15 ≥ 20 MPa dla płyt pomostu o rozpiętości do 3,0m
- 14 dni lub dla R0,15 ≥ 25 MPa dla płyt pomostu i elem. pomostu o rozpiętości do 6,0m oraz ścianek i płyty
górnej dźwigarów skrzynkowych,
- 28 dni dla elementów pomostu o większych rozpiętościach oraz dla ustrojów nośnych przęseł mostów. W
przypadku niŜszych temperatur dojrzewania niŜ +15°C, obowiązującym kryterium jest wytrzymałość betonu.
5. 5.Układanie i zagęszczanie mieszanki betonowej
Rozpoczęcie robót betoniarskich powinno nastąpić w oparciu o szczegółowy program i dokumentację
technologiczną obejmującą:
-
wybór składników betonu,
ustalenie i przygotowanie drogi dojazdowej sposób transportu i wbudowania mieszanki, kolejność i sposób betonowania
sposób pielęgnacji betonu,
kierunki rozdeskowania konstrukcji,
zestawienie konieczności badań
Dokumentację technologiczną opracowuje Wykonawca w uzgodnieniu z Projektantem i
Zamawiającym. Przed przystąpieniem do betonowania powinna być stwierdzona przez Kierownika
Projektu prawidłowość wykonania wszystkich robót poprzedzających betonowanie, a w szczególności
prawidłowość wykonania deskowań, usztywnień, pomostów, prawidłowość wykonania zbrojenia,
przygotowania powierzchni, gotowość sprzętu i urządzeń do prowadzenia betonowania.
Przy betonowaniu konstrukcji mostowych naleŜy zachować następujące warunki: deskowanie naleŜy pokryć
środkiem antyadhezyjnym, przed betonowaniem naleŜy oczyścić deskowanie i zbrojenie ze śmieci, brudu, rdzy,
Przy betonowaniu konstrukcji mostowych naleŜy zachować następujące warunki:
-
deskowanie naleŜy pokryć środkiem antyadhezyjnym,
bezpośrednio przed betonowaniem naleŜy sprawdzić połoŜenie i stabilność zbrojenie oraz sprawdzić grubość
otulin
mieszanka betonowa winna być ułoŜona w deskowaniu w moŜliwie krótkim czasie od jej wykonania. Czas
ten wynosi przy stosowaniu domieszek przyspieszających wiązanie 0,5 godziny.
dodawanie na stanowisku formowania wody dodatkowej do mieszanki celem poprawy jej urabialności jest
niedopuszczalne,5
betonowanie wykonywać wyłącznie w temperaturze nie niŜszej +5°C, zachowując warunki umoŜliwiające
uzyskanie przez beton wytrzymałości co najmniej 15MPa przed pierwszym zamarznięciem.
przy betonowaniu stosować wibratory wgłębne i przyczepne. Wibratory nie mogą dotykać do zbrojenia ani
być do niego przyczepione. Kolejne miejsca zagłębienia buławy bądź rozstaw wibratorów przyczepnych
powinny być od siebie oddalone na takie odległości aby uniknąć powstawania martwych, niezawibrowanych
pól.
5.6.Pielęgnacja betonu
ŚwieŜo wykonany beton naleŜy chronić przed gwałtownym wysychaniem, przed wstrząsami i nadmiernym
obciąŜeniem. Zaleca się bezpośrednio po zakończeniu betonowania przykrycie powierzchni betonu lekkimi
osłonami wodoszczelnymi, zapobiegającymi odparowaniu wody z betonu i chroniącymi beton przed deszczem i
zabrudzeniem.
-
Przy temperaturze otoczenia wyŜszej od +5°C po około 12 godzinach od zakończenia betonowania rozpocząć
pielęgnację wilgotnościową betonu i prowadzić ją przez co najmniej 7 dni. zraszać wodą.
-
Przy temperaturze otoczenia +15°C i wyŜszej, beton naleŜy polewać w ciągu pierwszych 3 dni co 3 godz. w
dzień i co najmniej 1 raz w nocy, a w następne dni co najmniej 3 razy na dobę.
Przy temperaturze otoczenia niŜszej niŜ +5°C moŜna w okresie pielęgnacji nie stosować nawilŜania betonu,
natomiast naleŜy powierzchnię betonu zabezpieczyć przed utratą wody. MoŜna w tym celu przykrywać beton
wilgotnym piaskiem, matami, folią lub tkaninami.
151
-
Młody beton naleŜy chronić przed uderzeniami i wstrząsami do chwili uzyskania przez niego wytrzymałości na
ściskanie co najmniej 15 MPa .
ObciąŜenie świeŜo zabetonowanej konstrukcji ludźmi, lekkimi środkami transportu, deskowaniami itp. dopuszcza
się po osiągnięciu przez beton wytrzymałości na ściskanie co najmniej 5 MPa. W przypadku uŜytkowania świeŜo
zabetonowanych konstrukcji do celów komunikacyjnych naleŜy dodatkowo ułoŜyć tory z desek grubości 36mm i
szerokości 20cm.
6.1. Wymiary konstrukcji betonowej zawarte w projekcie naleŜy rozumieć jako wymiary
minimalne.
6.2. Badanie konstrukcji Ŝelbetowej. W czasie wykonywania robót podlegają na bieŜąco
sprawdzeniu poprzez losową kontrolę laboratoryjną partii wbudowanego betonu,
porównanie z projektem wymiarów gabarytowych i rzędnych, badania powierzchni betonu
pod względem rys, pęknięć i raków
6.3 Badania laboratoryjne betonu. Sposób przeprowadzenia i wykonania badań betonu oraz
prowadzenia dokumentacji tych badań omówiono w SST
6.4. Tolerancje wymiarów betonowych konstrukcji mostowych.
Wymiary konstrukcji betonowej zawarte w projekcie naleŜy rozumieć jako wymiary minimalne.
Dopuszczalne odchyłki wymiarowe od projektu
•
•
•
•
wymiary w planie
± 2,0 cm
rzędne góry elementu
± 0,5 cm
grubość elementu
± 0,5 cm
pozostałe rzędne
± 1,0 cm
Pęknięcia elementów konstrukcyjnych są niedopuszczalne. Rysy powierzchniowe skurczowe są dopuszczalne pod
warunkiem, Ŝe pozostaje zachowane 1 cm otulenie zbrojenia betonu
7. Obmiar robót.
Jednostką obmiaru jest 1 m3 betonu odpowiedniej klasy wbudowany w konstrukcję.
Ilość jednostek przyjmuje się na podstawie dokumentacji projektowej.
7.1 Szczegółowy zakres robót objętych płatnością: przedstawia Ślepy Kosztorys (formularz ofertowy)
8. Odbiór robót
Odbioru naleŜy dokonać sprawdzając przytoczone w p.6. kryteria oceny. Czynność odbioru
winna być udokumentowana odpowiednim protokołem, zgodnie z przyjętymi w SST
DM.00.00.00 zasadami. Podstawą odbioru jest pisemne stwierdzenie Kierownika Projektu w
Dzienniku Budowy o wykonaniu robót zgodnie z projektem i SST
9.1. Ogólne warunki płatności określone zostały w SST DM.00.00.00.
Cena jednostkowa uwzględnia dostarczenie niezbędnych czynników produkcji, wykonanie i rozbiórkę
pomostów roboczych, rusztowań stemplowań, przygotowanie powierzchni, wykonanie deskowań,
dostarczenie i ułoŜenie odpowiedniej mieszanki betonowej z B30 z zagęszczeniem i pielęgnacją,
rozbiórkę deskowań, oczyszczenie stanowisk pracy i usunięcie będących własnością wykonawcy
materiałów poza pas drogowy.
10.Przepisy związane.
PN-77/5-10040 śelbetowe i betonowe konstrukcje mostowe. Wymagania i badania.
152
PN-63B-06251 Roboty betonowe i Ŝelbetowe. Wymagania techniczne.
PN-91/5-10042 Obiekty mostowe Konstrukcje betonowe, Ŝelbetowe i spręŜone
Projektowanie.
PN-90B-03200 Rusztowania stalowe z elementów składanych do budowy mostów.
Wymagania i badania przy odbiorze zmontowanych rusztowań.
PN-92/D-95017 Drewno wielkowymiarowe iglaste. Wspólne wymagania i badania
PN-911D-95018 Drewno średniowymiarowe iglaste. Wspólne wymagania i badania
PN-75/D-96000 Tarcica iglasta ogólnego przeznaczenia
PN-86B-01300 Cementy. Terminy i określenia.
PN-88B-30000 Cement portlandzki.
PN-88B-04300 Cement. Metody badań. Oznaczenie cech fizycznych.
PN-78B-04301 Cement. Metody badań. Analiza chemiczna M
PN-76B-06000 Cement. Pobieranie i przygotowywanie próbek.
BN-88/6731-08 Cement. Transport i przechowywanie.
PN-85B-23010 Domieszki do betonu. Klasyfikacje i określenia
PN-90B-06242 Domieszki do betonu. Domieszki uszczelniające.
Wymagania i badania oddziaływania na beton.
PN-90B-06243 Domieszki do betonu. Domieszki uplastyczniające i upłynniające.
Wymagania i badania oddziaływania na beton
PN-90B-06244 Domieszki do betonu. Domieszki kompleksowe.
Wymagania i badania oddziaływania na beton
PN-79B-06711 Kruszywo mineralne. Piasek do betonów i zapraw.
PN-89B-06712 Kruszywa mineralne do betonu
PN-66B-06714 Kruszywo mineralne. Kruszywo kamienne budowlane. Badania techniczne.
PN-89B-06714/01 Kruszywo mineralne. Badania. Podział, terminologia
PN-76B-06714/12 Kruszywa mineralne. Badania. Omacanie zawartości zanieczyszczeń obcych.
PN-78B-06714/13 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zawartości pyłów mineralnych.
PN-91B-06714/l5 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie składu ziarnowego.
PN-78B-06714/16 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie kształtu ziaren.
PN-77B-06714/17
PN-77B-06714/18
PN-78B-06714/19
PN-78B-06714/20
PN-78B-06714/26
PN-78B-06714/28
PN-78B-06714/34
PN-78B-06714/40
kruszywa
Kruszywa
Kruszywa
Kruszywa
Kruszywa
Kruszywa
Kruszywa
Kruszywa
mineralne.
mineralne.
mineralne.
mineralne.
mineralne.
mineralne.
mineralne.
mineralne.
Badania.
Badania.
Badania.
Badania.
Badania.
Badania.
Badania.
Badania.
Oznaczanie wilgotności.
Oznaczanie nasiąkliwości.
Omacanie mrozoodporności metodą bezpośrednią.
Oznaczanie mrozoodporności metodą krystalizacji
Oznaczanie zanieczyszczeń organicznych.
Oznaczanie zawartości siarki metodą bromową.
Oznaczanie reaktywności alkalicznej.
Oznaczanie wytrzymałości na miaŜdŜenie.
PN-87B-06714/43 Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczenie zawartości ziaren słabych.
PN-92B-06714/46 Kruszywa mineralne. Badania.
Oznaczanie potencjalnej reaktywności alkalicznej metodą szybką
PN-88B-06714/48 Kruszywa mineralne. Badania.
Oznaczenie zanieczyszczeń w postaci grudek gliny
PN-37B-06721 Kruszywa mineralne. Pobieranie próbek.
PN-88B-32250 Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw.
PN-88B-06250 Beton zwykły.
BN-73/6736-01 Beton zwykły. Metody badań. Szybka ocena wytrzymałości na ściskanie.
BN-78/6736-01 Beton zwykły. Beton towarowy.
WP-D, DP-31 Wytyczne projektowania rusztowań dla budowy mostów stalowych, Ŝelbetowych
lub z betonu spręŜonego M.K. W-wa. 1967r.
Cement mostowy marki 45. Świadectwo dopuszczenia do stosowania w budownictwie drogowym
i mostowym Nr 120/90 - IBDiM
"Wymagania i zalecenia dotyczące wykonywania betonów do konstrukcji mostowych"
opracowane przez Instytut Technologii i Organizacji Produkcji Budowlanej Politechniki
Warszawskiej uzgodnione przez IBDiM z 1990r.
153
11. Załącznik
PODSTAWOWE POJĘCIA
beton zwykły
beton o gęstości w stanie suchym większej niŜ 2000 kg/m3, ale nie przekraczającej 2600 kg/m3
beton projektowany
beton, którego wymagane właściwości i dodatkowe cechy są podane producentowi, odpowiedzialnemu za
dostarczenie betonu zgodnego z wymaganymi właściwościami i dodatkowymi cechami
beton recepturowy
beton, którego skład i składniki, jakie powinny być uŜyte, są podane producentowi odpowiedzialnemu za
dostarczenie betonu o tak określonym składzie
normowy beton recepturowy
beton recepturowy, którego skład jest podany w normie przyjętej w kraju stosowania betonu
KLASY BETONU
zgodnie z PN-84/B-03264 (stara norma Ŝelbetowa):
B7.5, B10, B12.5, B15, B17.5, B20, B25, B30, B35, B40, B50
zgodnie z PN-B-03264:2002 (nowa norma Ŝelbetowa):
fck = 0.8 f Gc,cube
B15, B20, B25, B30, B37, B45, B50, B55, B60, B65, B70
gdzie:
fck
- wytrzymałość charakterystyczna betonu na ściskanie
fGc,cube - wytrzymałość gwarantowana betonu na ściskanie
zgodnie z PN-91/S-10042 (norma mostowa):
Rbk = 0.75 RGb
B20, B25, B30, B35, B40, B45, B50, B60
gdzie:
C8/10,
Rbk
- wytrzymałość charakterystyczna betonu na ściskanie
RGb
- wytrzymałość gwarantowana betonu na ściskanie
zgodnie z PN-EN 206-1:
C12/15,
C16/20,
fck,cyl/fck,cube
C20/25,
C25/30,
C30/37,
C35/45,
C40/50,
C45/55
C55/67, C50/60, C60/75, C70/85, C80/95, C90/105, C100/115
gdzie: fck,cyl
- wytrzymałość charakterystyczna betonu na ściskanie (gwarantowana): walce 150/300
mm
fck,cube
-
wytrzymałość charakterystyczna betonu na ściskanie (gwarantowana):
kostki
150/150/150 mm
KLASY
EKSPOZYCJI
ZWIĄZANE Z ODDZIAŁYWANIEM ŚRODOWISKA
BETONU
Brak zagroŜenia agresją środowiska lub zagroŜenia korozją - X0
Korozja spowodowana karbonatyzacją - XC
Korozja spowodowana chlorkami nie pochodzącymi z wody morskiej - XD
Korozja spowodowana chlorkami z wody morskiej - XS
Agresywne oddziaływanie mrozu - XF
Agresja chemiczna - XA
154
155
156
BADANIA BETONU W KONSTRUKCJACH
ODWIERTY RDZENIOWE
Norma PN-EN 12504-1 jest niezwykle cenną normą, porządkującą zasady badania odwiertów
rdzeniowych, która to tematyka nie była dotychczas unormowana w naszym kraju.
Jeśli chodzi o szczegółowe ustalenia to norma ta wymaga odpowiedniego przygotowania odwiertów
do badań, ze szczególnym uwzględnieniem szlifowania ich powierzchni czołowych lub ich
„kapslowania”, czyli zastosowania warstw wyrównujących wykonanych z cementów wysoko
glinowych, mieszanek siarkowych lub nakładek piaskowych.
Norma zaleca unikanie wiercenia poprzez zbrojenie, przy czym nie wypowiada się o wpływie na
wytrzymałość betonu wyciętych przypadkowo kawałków prętów zbrojeniowych. W zasadzie, jeśli
wysokość próbki jest równa średnicy, to wpływ ten jest pomijalny, o ile tylko nie są to pręty
zbrojeniowe równoległe do osi próbki.
W przypadku, gdy stosunek wymiaru maksymalnego ziarna kruszywa w betonie do średnicy
odwiertu jest większy niŜ 1:3, norma uznaje, Ŝe ma on istotny wpływ na mierzoną wartość
wytrzymałości na ściskanie. W praktyce oznacza to, Ŝe najczęściej wycina się odwierty rdzeniowe o
średnicy 100 mm.
Wytrzymałość na ściskanie podaje się z zaokrągleniem do najbliŜszego 0,5 MPa.
Wykorzystanie wyników badań wytrzymałości betonu „in-situ” do kontroli zgodności betonu ze
specyfikacją jest ograniczone do dwóch następujących przypadków:
JeŜeli istnieje przypuszczenie, Ŝe wyniki badania wytrzymałości betonu na ściskanie, prowadzone
na próbkach normowych, nie będą reprezentatywne, np. w przypadku mieszanek betonowych o
konsystencji C0, lub o konsystencji niŜszej niŜ S1, lub w przypadku betonu próŜniowanego.
JeŜeli badania, przeprowadzone zgodnie z procedurami przewidzianymi w normie PN-EN 206-1,
wykazały niezgodność badanego betonu z jego specyfikacją
Badania wytrzymałościowe odwiertów rdzeniowych mogą być bez ograniczeń wykorzystywane do oceny
parametrów mechanicznych betonu w sytuacji, gdy:
istniejące konstrukcje mają być modernizowane, lub teŜ przeprojektowywane,
występują wątpliwości odnośnie wytrzymałości betonu w konstrukcji, spowodowane błędami
wykonawczymi, bądź szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych, w tym temperatur
poŜarowych,
wymagana jest kontrola jakości betonu w trakcie procesu wznoszenia danego obiektu,
szczegółowe specyfikacje projektowe wymagają przeprowadzenia kontroli zgodności parametrów
wytrzymałościowych betonu w konstrukcji. istniejące konstrukcje mają być modernizowane, lub teŜ
przeprojektowywane
157
STAN PRAWNY
PN-EN 206-1
(PN-88/B-06250 „Beton zwykły”)
PN-EN 12350 – „Badania mieszanki betonowej”
PN-EN 12390 – „Badania betonu”
PN-EN 12504 – „Badania betonu w konstrukcjach
Normy związane
PN-B-03264:2002 „Konstrukcje betonowe, Ŝelbetowe i spręŜone. Obliczenia statyczne
i projektowanie”
PN-S-10040
„Obiekty mostowe. Konstrukcje betonowe, Ŝelbetowe i spręŜone.
Wymagania i badania”
PN-91/S-10042
„Obiekty mostowe. Konstrukcje betonowe, Ŝelbetowe i spręŜone.
Projektowanie”
PN-EN 1542:2000 „Wyroby i systemy do ochrony i napraw konstrukcji betonowych –
Metody badań. Pomiar przyczepności przez odrywanie”
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30.05.2000 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim mają odpowiadać drogowe obiekty inŜynierskie i ich usytuowanie, Dziennik Ustaw Nr 63 z 3
sierpnia 2000 roku
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, Dziennik Ustaw Nr 75 z 15 czerwca 2002 roku
BADANIA MIESZANKI BETONOWEJ
PN-EN 12350-1 „Badania mieszanki betonowej – Pobieranie próbek”
PN-EN 12350-2 „Badania mieszanki betonowej – Badanie konsystencji metodą
opadu stoŜka”
158
PN-EN 12350-3 „Badania mieszanki betonowej – Badanie konsystencji metodą Vebe”
PN-EN 12350-4 „Badania mieszanki betonowej – Badanie konsystencji metodą
stopnia zagęszczalności”
PN-EN 12350-5 „Badania mieszanki betonowej – Badanie konsystencji metodą stolika
rozpływowego”
PN-EN 12350-6 „Badania mieszanki betonowej – Gęstość”
PN-EN 12350-7 „Badania mieszanki betonowej – Badania zawartości powietrza
Metody ciśnieniowe
BADANIA STWARDNIAŁEGO BETONU
PN-EN 12390-1 „Badania betonu – Kształt, wymiary i inne wymagania dotyczące
próbek do badania i form
PN-EN 12390-2 „Badania betonu – Wykonywanie i pielęgnacja próbek do badań
wytrzymałościowych”
PN-EN 12390-3 „Badania betonu – Wytrzymałość na ściskanie próbek do badania”
PN-EN 12390-4 „Badania betonu – Wytrzymałość na ściskanie - Specyfikacja
maszyn wytrzymałościowych”
PN-EN 12390-5 „Badania betonu – Wytrzymałość na zginanie próbek do badania
PN-EN 12390-6 „Badania betonu – Wytrzymałość na rozciąganie przy rozłupywaniu
próbek do badania”
PN-EN 12390-7 „Badania betonu – Gęstość betonu
PN-EN 12390-8 „Badania betonu – Głębokość penetracji wody pod ciśnieniem”.
BADANIA BETONU W KONSTRUKCJACH
PN-EN 12504-Część 1
„Badania betonu w konstrukcjach – Odwierty rdzeniowe.
Wycinanie, ocena i badanie wytrzymałości na ściskanie”
PN-EN 12504-Część 2
„Badania betonu w konstrukcjach – Badania nieniszczące. Oznaczanie liczby odbicia”
159
M.16.01.03
ZASYPKA
1. Wstęp.
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące
zasypania przyczółków w ramach
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy
przy zlecaniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1.
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują wszystkie czynności umoŜliwiające i mające na
celu zasypanie przyczółków w-wami z materiałów i grubościach wg Ślepego Kosztorysu,
zagęszczanymi warstwami i obejmują:
- zasypanie drenów pospółką o Sz = l ,0
- wykonanie w-wy odsączającej z piasku gruboziarnistego gr.lOcm
- wykonanie w-wy podbudowy gr.15cm z kruszywa łamanego (H35mm
l .4. Określenia podstawowe.
1.4..1. Wskaźnik zagęszczenia gruntu - wielkość charakteryzująca stan zagęszczenia gruntu, wg wzoru:
Is = Pd/Pds gdzie:
Pd - gęstość objętościowa szkieletu gruntowego
Mg/m?];
Pds - maksymalna gęstość objętościowa szkieletu gruntowego przy wilgotności optymalnej, określona w
normalnej próbie Proctora, zgodnie z PN-B-0448L1988, słuŜąca do oceny zagęszczania gruntu w
robotach ziemnych, badania zgodne z normą BN-77/8931-12 [Mg/m3].
1.4.2. Wskaźnik róŜnoziarnistości - wielkość charakteryzująca zagęszczalność gruntów niespoistych,
określona wg wzoru:
U = d60 /d10 , gdzie:
d6o - średnica oczek sita, przez które przechodzi 60% gruntu,
(mm),
d10 - średnica oczek sita, przez które przechodzi 10% gruntu,
(mm).
l .4.3. Wskaźnik odkształcenia gruntu - wielkość charakteryzująca stan zagęszczenia gruntu, wg wzoru:
Io = E2 / E1 , gdzie:
E1 - moduł odkształcenia gruntu oznaczony w pierwszym obciąŜeniu badanej warstwy zgodnie z PN-S-02205:1998
E2 - moduł odkształcenia gruntu oznaczony w powtórnym obciąŜeniu badanej warstwy zg.z PN-S-02205:1998.
Pozostałe określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami
oraz z określeniami podanymi w DM.00.00.00.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za ich zgodność z
Dokumentacją Projektową, ST oraz zaleceniami InŜyniera.
2. Materiały.
2.1. Materiały pomocnicze do oznakowania i kontroli robót.
160
2.2. I w-wa zasypki - pospółka, z dokopów, Sz=l,0, o wskaźniku róŜnoziarnistości U>5 i
współczynniku wodoprzepuszczalności K10 > 6x10 -5 m/s.
Grunty na zasypkę nie mogą zawierać elementów agresywnych w stosunku do betonu ani
odpadów chemicznych. Wyniki badań laboratoryjnych powinny kwalifikować go jako
przydatnego, to jest spełniającego wymagania określone BN-72/8932-01.
2.3. II w-wa odsączająca gr.l0cm - piasek gruboziarnisty, spełniający wymagania j.w. Grubość
ziaren nie powinna przekraczać 30mm.
2.4. III w-wa zasypki gr.lScm - kruszywo łamane niesortowane o uziarnieniu 0-4-35mm, uzyskane w
wyniku przekruszenia surowca skalnego lub kamieni narzutowych i otoczaków albo ziaren Ŝwiru
większych od 8mm. Kruszywo powinno być jednorodne, bez zanieczyszczeń i bez domieszek gliny.
Krzywa uziarnienia kruszywa, powinna leŜeć pomiędzy krzywymi granicznymi podanymi w normie
PN-B-06714-15 Krzywa uziarnienia powinna być ciągła i nie moŜe przebiegać od dolnej krzywej
granicznej do górnej na sąsiednich sitach. Wymiar największego ziarna nie moŜe przekraczać 2/3
grubości układanej w-wy
Źródła materiałów powinny być wybrane z wyprzedzeniem 30 dni przed rozpoczęciem robót i
zaakceptowane wstępnie, na podstawie okazanych wyników badań przez InŜyniera.
Tablica l. Wymagania dla podbudowy z kruszywa łamanego
Lp
1
Wyszczególnienie właściwości
Zawartość ziarn mniejszych niŜ 0,075 mm, % (m/m)
Zawartość nadziarna, % (m/m), nie więcej niŜ
Zawartość ziarn nieforemnych %(m/m), nie więcej niŜ
Zawartość zanieczyszczeń organicznych, %(m/m), nie więcej niŜ
Wskaźnik piaskowy po pięcio-krotnym zagęszczeniu metodą I lub II
wg PN-B-04481. %
Ścieralność w bębnie Los Angeles
a) ścieralność całkowita po pełnej liczbie obrotów, nie więcej niŜ
b) ścieralność częściowa po 1/5 pełnej liczby obrotów, nie więcej
niŜ
Nasiąkliwość, %(m/m), nie więcej niŜ
2
3
4
5
6
7
8
Mrozoodporność, ubytek masy po 25 cyklach zamraŜania, % (m/m),
nie więcej niŜ
9
Rozpad krzemianowy i Ŝelzawy łącznie, % (m/m), nie więcej niŜ
Zawartość związków siarki w przeliczeniu na SO}, %(m/m), nie
więcej niŜ
Wskaźnik nośności w^ mie-szanki kruszywa, %, nie mniejszy niŜ:
11 a) przy zagęszczeniu Is≥ 1,00
b) przy zagęszczeniu Is ≥1,03
10
Wymagania dla podbudowy z kruszywa
łamanego
zasadnicza
Pomocnicza
od 2 do 10
od 2 do 12
5
10
35
40
1
1
Badania według
PN-B-06714 -15
PN-B-06714 -15
PN-B-06714 -16
PN-B-04481
od 30 do 70
od 30 do 70
BN-64/8931 -01
35
30
50
35
PN-B-06714 -42
3
5
PN-B-06714 -18
5
10
PN-B-06714 -19
-
-
PN-B-06714 -37
PN-B-06714 -39
1
1
PN-B-06714 -28
80
120
60
-
PN-S-06102
3. Sprzęt.
Zasypanie wykopów za przyczółkami ze względu na mały zakres, wskazane jest wykonać przy
uŜyciu drobnego sprzętu ręcznego do rozkładania i profilowania oraz ubijaków mechanicznych i
wibratorów płytowych do zagęszczania. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w ST
DM.00.00.00. "WymaganiaOgólne"
4. Transport.
Dowóz kruszywa na budowę samochodami cięŜarowymi samowyładowczymi.
Rozładunek na budowie bezpośrednio na miejsce wbudowania lub rozwoŜenie z miejsca
składowania.
Transport powinien odbywać się w sposób przeciwdziałający zanieczyszczeniu i
rozsegregowaniu się
161
kruszywa.
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w ST DM.00.00.00 "Wymagania Ogólne".
5.1. Ogólne zasady wykonywania zasypek przyczółków
Zasypywanie powinno być wykonywane przy zachowaniu przekroju poprzecznego i profilu
podłuŜnego, które określono w dokumentacji projektowej, z uwzględnieniem ewentualnych zmian
wprowadzonych przez InŜyniera.
W celu zapewnienia stateczności nasypu i jego równomiernego osiadania naleŜy przestrzegać
następujących zasad:
a) Zasypkę naleŜy wykonywać metodą warstwową, z gruntów przydatnych do zasypek.
Zasypanie przyczółków powinno być wykonywane równomiernie na całej szerokości.
b) Warstwy gruntu przepuszczalnego naleŜy wbudowywać poziomo
c) Przystąpienie do wbudowania kolejnej warstwy moŜe nastąpić dopiero po stwierdzeniu przez
InŜyniera prawidłowego wykonania warstwy poprzedniej.
d) Warstwę gruntu nad drenaŜem i urządzeniami odwadniającymi powinno zagęszczać się ręcznie.
Grubość tej warstwy powinna wynosić minimum 0,3Om. Zagęszczanie gruntu nie moŜe
spowodować uszkodzenia systemu odwadniającego.
e) Materiały na zasypkę przewiezione w miejsce wbudowania powinny być bezzwłocznie
wbudowane. InŜynier moŜe dopuścić czasowe składowanie materiałów, pod warunkiem ich
zabezpieczenia przed nadmiernym zawilgoceniem.
f) Wskaźnik zagęszczenia gruntu Is powinien być nie mniejszy niŜ 1,00 na całej wysokości zasypki
5.2. Wykonanie zasypki pospółką, Sz=l,0
Wymiary, rodzaj gruntu zasypowego i sposób formowania zasypki powinny być zgodne z
odpowiednimi
rysunkami zawartymi w Dokumentacji Projektowej. Zagęszczanie zasypki i wilgotność
gruntów
zagęszczanych naleŜy dostosować do wymagań PN-68/B-06050.
Wilgotność gruntu zagęszczanego powinna być zbliŜona do wilgotności optymalnej dla
danego gruntu. W przypadku gdy wynosi mniej niŜ 80% wilgotności optymalnej, zagęszczoną
warstwę gruntu naleŜy polewać wodą. W przypadku odwrotnym grunt powinien być osuszony.
Wilgotność optymalna dla piasków wynosi około 10%.
Układanie warstw zasypki i ich zagęszczanie w pobliŜu elementów budowli powinno być dokonane w
taki sposób aby nie spowodować uszkodzenia konstrukcji ani izolacji przeciwwilgociowej.
5.3. Wykonanie w-wy odsączającej z piasku gruboziarnistego gr.l0cm.
Kruszywo do wykonania warstwy odsączającej powinno być rozkładane w warstwie o
jednakowej
grubości. RozłoŜona warstwa powinna mieć taką grubość aby ostateczna grubość warstwy po
zagęszczeniu była równa grubości projektowanej.
Natychmiast po końcowym wyprofilowaniu warstwy naleŜy przystąpić do jej zagęszczenia
zagęszczarkami płytowymi lub ubijakami mechanicznymi, zaakceptowanymi przez InŜyniera.
Jakiekolwiek nierówności lub zagłębienia powstałe w czasie zagęszczania powinny być wyrównane
przez spulchnienie warstwy kruszywa i dodanie lub usunięcie materiału, aŜ do otrzymania równej
powierzchni. Zgęszczanie naleŜy kontynuować do osiągnięcia wskaźnika zagęszczenia nie
mniejszego od 1,00 wg normalnej próby Proctora, przeprowadzonej zgodnie z PN-B-04481.
Wskaźnik zagęszczenia naleŜy określić zgodnie z BN-77/8931-12. Wilgotność przy zagęszczaniu nie
powinna się róŜnić od wilgotności optymalnej o więcej niŜ 20% jej wartości. JeŜeli materiał
zostanie nadmiernie nawilgocony, powinien zostać osuszony przez mieszanie i napowietrzanie.
5.4. Wykonanie w-wy podbudowy gr.l5cm z kruszywa łamanego 0-35mm
Kruszywo rozkładać warstwami o jednakowej grubości (odpowiedniej do moŜliwości
zagęszczania) z nadaniem spadków i odpowiednich rzędnych. Zagęszczanie przy uŜyciu
zagęszczarek płytowych - do momentu otrzymania równej powierzchni o wskaźniku
zagęszczenia nie mniejszym niŜ 1,00 wg próby Proctora (metoda II).
162
W trakcie zagęszczania wilgotność kruszywa powinna być równa optymalnej, określonej wg
nominalnej próby Proctora ( metoda II). JeŜeli materiał został przewilgocony podlega osuszeniu
przez mieszanie i napowietrzanie. JeŜeli wilgotność jest niŜsza od optymalnej, to naleŜy go zwilŜyć i
wymieszać. Wilgotność przy zagęszczaniu nie powinna odbiegać od optymalnej o więcej niŜ-1% i
+2 % jej wartości.
W przypadku wykonywania podbudowy jednowarstwowej i w przypadku warstwy
górnej, po przywałowaniu kruszywa grubego naleŜy rozłoŜyć kliniec otaczany asfaltem w
ilości 40kg/m2, w równej warstwie w celu zaklinowania kruszywa grubego, przy uŜyciu walca
wibracyjnego o masie jednostkowej co najmniej 18 kg/cm2, albo płytową zagęszczarką
wibracyjną o masie jednostkowej co najmniej 0,16 kg/cm2.
Rozkładanie i wibrowanie klińca naleŜy powtarzać aŜ do chwili, gdy przestanie on penetrować
warstwę kruszywa grubego.
Grubość rozłoŜonej warstwy luźnego kruszywa powinna być taka, aby po jej zagęszczeniu i
zaklinowaniu była równa wymaganej grubości warstwy.
W czasie budowy wykonawca powinien prowadzić systematyczne badania kontrolne i dostarczać kopie
wyników InŜynierowi. Częstotliwość i zakres badań powinny gwarantować zachowanie wymagań
jakościowych i nie powinny schodzić poniŜej zakresu i częstotliwości podanej poniŜej.
Musi być zgodna z normami i ST DM.00.00.00.
Sprawdzenie wykonania zasypania polega na kontrolowaniu zgodności z wymaganiami określonymi w
niniejszej specyfikacji oraz w dokumentacji projektowej.
6.1. Sprawdzenie prawidłowości zasypania przestrzeni za przyczółkiem naleŜy przeprowadzać systematycznie w
czasie wykonywania robót w zgodności z wymaganiami punktu 5. Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na:
a) badania przydatności gruntów do zasypek,
b) badania prawidłowości wykonania poszczególnych warstw zasypki,
c) badania zagęszczenia w-w zasypki,
d) pomiary kształtu.
e) odwodnienie
6.2. Zagęszczenie gruntu po zasypaniu powinno spełniać wymagania, dotyczące minimalnej wartości
wskaźnika zagęszczenia I§=1,0,
Zagęszczenie podbudowy naleŜy sprawdzać według BN-77/8931-12.
W przypadku, gdy przeprowadzenie badania jest niemoŜliwe ze względu na gruboziarniste kruszywo,
kontrolę zagęszczenia naleŜy oprzeć na metodzie obciąŜeń płytowych, wg BN-64/8931-02 i nie rzadziej niŜ
raz na 5000 m2, lub według zaleceń InŜyniera.
Zagęszczenie podbudowy stabilizowanej mechanicznie naleŜy uznać za prawidłowe, gdy stosunek
wtórnego modułu E2 do pierwotnego modułu odkształcenia E, jest nie większy od 2,2 dla kaŜdej warstwy
konstrukcyjnej podbudowy.
E2 / E1 ≤ 2,2
Zagęszczenie kaŜdej warstwy naleŜy kontrolować nie rzadziej niŜ:
- jeden raz w trzech punktach na 1000 m2 warstwy, w przypadku określenia wartości L,,
- jeden raz w trzech punktach na 2000 m2 warstwy w przypadku określenia pierwotnego i wtórnego
modułu odkształcenia.
Wyniki kontroli zagęszczenia robót Wykonawca powinien wpisywać do dokumentów laboratoryjnych.
Prawidłowość zagęszczenia kaŜdej warstwy powinna być potwierdzona przez InŜyniera wpisem w
dzienniku budowy.
6.3. Badania i pomiary wykonywanych warstw:
— ukształtowanie pionowe osi warstwy z tolerancją+1 cm i-2cm
— grubość warstw powinna być zgodna z określoną w dokumentacji proj. z tolerancją +1 cm,-2cm.
— spadek poprzeczny z tolerancją 0,5%
— zagęszczenie warstw musi być > 1,0
163
— wilgotność gruntu w czasie zagęszczania z tolerancją 10% w stosunku do wilgotności optymalnej
— równość podłoŜa mierzona łatą 4-metrową co 20m z tolerancją 2cm
Poziom jakości wykonanej warstwy naleŜy uznać za zgodny z wymaganiami normy BN-72/8932-01 i BN77/8931-12, jeŜeli wszystkie wyniki badań spełniają wymagania podane wyŜej.
6.4. Nośność podbudowy
— moduł odkształcenia wg BN-64/8931 -02 powinien być zgodny z podanym w tablicy l,
— ugięcie spręŜyste wg BN-70/8931-06 powinno być zgodne z podanym w tablicy 1.
Tablica l. Wymagane cechy podbudowy
Podbudowa z kruszywa
o wskaźniku w„oi nie
mniejszym niŜ %
Wskaźnik
zagęszczenia 1s
nie mniejszy niŜ
60
80
120
1,0
1,0
1,03
Maksymalne ugięcie spręŜyste pod Minimalny moduł odkształ-cenia mierzony
kotem, mm
płytą o średnicy 30 cm, MPa
od pierwszego
od drugiego
40 kN
50 kN
obciąŜenia E1
obciąŜenia E2
1,40
1,25
1,10
1,60
1,40
1,20
60
80
100
120
140
180
7. Obmiar robót.
Obmiaru ilościowego zasypki pospółką dokonuje się w m^ gruntu zasypowego w stanie rodzimym.
Obmiar warstwy odsączającej z piasku gruboziarnistego i podbudowy z kruszywa łamanego
powinien być dokonany na budowie, w metrach kwadratowych po ułoŜeniu i zagęszczeniu.
8. Odbiór robót.
8.1. Ogólne zasady odbioru robót podano w ST DM.00.00.00. "Wymagania Ogólne". Odbiorom
podlegają wszystkie roboty wymienione w niniejszej Specyfikacji Technicznej według zasad
podanych w normach i ST DM.00.00.00.
8.2. Odbiór zasypki dokonywany jest na zasadach odbioru robót zanikających i ulegających
zakryciu, dla kaŜdej wykonywanej w-wy, po zgłoszeniu robót do odbioru przez Wykonawcę.
Powinien być przeprowadzony w czasie umoŜliwiającym wykonanie ewentualnych napraw. Odbioru
dokonuje InŜyniera na podstawie wyników badań Wykonawcy (pomiary i badania z bieŜącej
kontroli materiałów i robót) i ewentualnych uzupełniających badań i pomiarów oraz oględzin
wykonanych warstw.
Ewentualne roboty poprawkowe obciąŜają Wykonawcę. Termin ich wykonania nie moŜe
hamować dalszych robót.
9.Podstawa płatności.
Płatność za jednostkę obmiaru naleŜy przyjmować zgodnie z obmiarem i oceną jakości
materiału i wykonanej warstwy, na podstawie wyników pomiarów i badań laboratoryjnych.
Cena jednostkowa obejmuje prace pomiarowe, przygotowanie podłoŜa, dostarczenie i
rozłoŜenie w-w, zagęszczenie i utrzymanie wyprofilowanej w-wy, przeprowadzenie wymaganych
pomiarów i badań laboratoryjnych.
9.3. Szczegółowe warunki płatności wg Ślepego Kosztorysu
PN-68/B-06050 Roboty ziemne budowlane. Wymagania w zakresie wyk.i badania przy odbiorze.
BN-72/8932-01 Budowle drogowe i kolejowe. Roboty ziemne
PN-86/B-02480 Grunty budowlane. Określenia, symbole podział i opis gruntów
PN-74/B-04452 Grunty budowlane. Badania polowe.
PN-88/B-04491 Grunty budowlane. Badania próbek gruntu.
BN-77/8931-12 Drogi samochodowe. Oznaczenie wskaźnika zagęszczenia gruntu
164
PN-B-32250 Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw.
PN-B-11113 Kruszywa mineralne. Piasek
PN-87/B-01100 Kruszywa mineralne. Kruszywa skalne . Podział, nazwy i określenia
PN-87/S-02201 Drogi samochodowe. Nawierzchnie drogowe. Podział, nazwy i określenia
PN-B-11112 Kruszywa łamane do nawierzchni drogowych
BN-64/8931-02 Drogi samochodowe. Oznaczanie modułu odkształcenia nawierzchni podatnych i
BN-75/8931-03 Pobieranie próbek gruntów do celów drogowych i lotniskowych
BN-68/8931-04 Drogi samochodowe. Pomiar równości nawierzchni planografem i łatą
BN-70/8931-05 Drogi samochodowe. Oznaczanie wskaźnika nośności gruntu jako podłoŜa
nawierzchni podatnych
BN-77/8931-12 Oznaczanie wskaźnika zagęszczenia gruntu.
BN-64/8933-02 Drogi samochodowe. Podbudowa z kruszywa stabilizowanego mechanicznie
Inne dokumenty:
Instrukcja DPT 14 o dokonywaniu odbiorów robót drogowych i mostowych realizowanych na drogach
zamiejskich, krajowych i wojewódzkich.
Katalog typowych konstrukcji jezdni podatnych i półsztywnych", IBDiM , Warszawa, 1997.
Technologia robót drogowych w latach 1987-1990. Wytyczne GDDP, Warszawa 1986 wraz z
późniejszymi uzupełnieniami.
Tymczasowe ogólne warunki kontraktu na roboty budowlane realizowane na terenie kraju przez
zleceniodawców i wykonawców krajowych. GDDP, Warszawa, 1992, Wydanie I.
165
M – 16.01.03a
ODWODNIENIE IZOLACJI POMOSTU OBIEKTU MOSTOWEGO
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej ogólnej specyfikacji technicznej (SST) są wymagania dotyczące wykonania i
odbioru robót budowlanych związanych z wykonaniem odwodnienia izolacji pomostu drogowych obiektów
inŜynierskich.
Ogólna specyfikacja techniczna (OST) jest materiałem pomocniczym do opracowania szczegółowej
specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót budowlanych (SST) stosowanej jako dokument przetargowy
i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót na drogowych obiektach inŜynierskich w ramach:
Remontu obiektu mostowego przy drodze powiatowej nr 2605D w km 0+015 w
m.Świerzawa uszkodzonego podczas powodzi w 2006r.
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z wykonaniem i
odbiorem odwodnienia izolacji na ustroju niosącym obiektu inŜynierskiego za pomocą:
drenów prefabrykowanych,
drenów z grysów jednofrakcyjnych,
sączków z tworzywa sztucznego.
Określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami i z definicjami podanymi
w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1] pkt 1.4.
1.5.Ogólne wymagania dotyczące robót
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1], pkt 1.5.
2. MATERIAŁY
„Wymagania ogólne” [1] pkt 2.
2.2. Materiały do wykonania robót
2.2.1. Zgodność materiałów z dokumentacją projektową
Materiały do wykonania robót powinny być zgodne z ustaleniami dokumentacji projektowej lub ST.
2.2.2. Wymagania ogólne
NaleŜy stosować materiały, dla których Wykonawca przedstawi aktualną normę lub aprobatę techniczną
wydaną przez IBDiM. JeŜeli dokumentacja projektowa i ST nie podają inaczej, do odwodnienia izolacji moŜna
stosować materiały o właściwościach podanych poniŜej.
2.2.3. Materiały do wykonania drenu prefabrykowanego
Do wykonania drenaŜu podłuŜnego i poprzecznego moŜna stosować dren prefabrykowany składający się z:
szkieletu wykonanego z polietylenu o wysokiej gęstości (PEHD) metodą kształtowania termicznego. Szkielet
powinien mieć szerokość 60 mm i wysokość ok. 16 mm i powinien mieć zdolność szybkiego odprowadzania
wody, grubego filtru owijającego szkielet, wykonanego z włókniny poliestrowej o gramaturze 150 g/m2. Filtr
powinien chronić szkielet przed zamulaniem drenu i zapewniać wystarczającą ilość wolnych przestrzeni wokół
szkieletu, niezbędną do szybkiego odprowadzenia wody.
Elementy tworzące dren powinny być odporne na wysoką temperaturę i substancje występujące na drogach, jak
benzyna, oleje, sól odladzająca.
Dren powinien charakteryzować się duŜą przepustowością wody, która dla spadku hydraulicznego i = 0,1 powinna
wynosić:
- przy ciśnieniu 200 kPa – 0,3 l/s,
- przy ciśnieniu 400 kPa – 0,15 l/s.
Podstawowe wymagania dla drenu prefabrykowanego przedstawiono w tablicy 1.
Tablica 1. Wymagania dla drenu prefabrykowanego
Lp. Właściwości
Jednostka Wymagania Metoda badań wg
1
Odporność na wysoką temperaturę °C
≥ 190
Procedura IBDiM
nr PB-TM-23 [8]
2
Wytrzymałość na ściskanie
kPa
≥ 750
Procedura IBDiM
nr PB-TM-24 [9]
2.2.4. Materiały do wykonania drenu z grysów
2.2.4.1. Rodzaje materiałów
Do wykonania drenu z grysów moŜna stosować kruszywo i Ŝywicę epoksydową.
2.2.4.2. Kruszywo
166
NaleŜy stosować kruszywo jednofrakcyjne, ze skał magmowych, czyste (płukane), suche (o wilgotności <
4%) o uziarnieniu 8÷12 mm, marki 20 wg PN-86/B-06712 [2].
2.2.4.3. śywica epoksydowa
JeŜeli dokumentacja projektowa ani ST nie podają inaczej, moŜna stosować dwuskładnikową Ŝywicę
epoksydową, modyfikowaną, o podstawowych właściwościach podanych w tablicy 2.
Tablica 2. Wymagania dla Ŝywicy epoksydowej
Lp.
Właściwość
1
Wygląd zewnętrzny
2
3
4
WydłuŜenie
Twardość wg Shora D
Jednostka
-
Wymagania
wg *)
MPa
%
-
≥ 5,5
≥ 30
60 ÷ 80
Metoda badań wg
ocena
organoleptyczna
ISO 527-2 [6]
ISO 527-2 [6]
DIN 53 505 [7]
*) śywica powinna być barwy określonej przez producenta. Po upływie czasu utwardzania, po dotknięciu
powierzchni próbki nie powinno się stwierdzić na palcach widocznych śladów Ŝywicy.
2.2.5. Sączki
Do odwodnienia izolacji moŜna stosować sączki wykonane z tworzywa sztucznego, które powinny
spełniać wymagania w zakresie odporności na:
wysoką temperaturę wg procedury IBDiM nr PB-TM-11 [10],
niską temperaturę wg procedury IBDiM nr PB-TM-12 [11],
media chemiczne wg procedury IBDiM nr PB-TM-14 [12].
Sączek powinien być odporny na długotrwały kontakt z bitumami i powinien być dostosowany do układania na
nim i zagęszczania gorących mieszanek mineralno-asfaltowych.
Sączek powinien zawierać:
lejek wypływowy z tworzywa w kształcie stoŜka ściętego z elementami stabilizującymi o promieniu ok. 100 mm,
zakończony rurką odpływową o zbieŜnych ściankach,
sitko z tworzywa o promieniu ok. 60 mm, z otworami o średnicy 6 mm, osadzone na lejku w sposób zaciskowy,
rurkę wypływową o średnicy około 50 mm z PCV lub innego tworzywa sztucznego, o długości zaleŜnej od
rozwiązania konstrukcyjnego płyty pomostu,
grys bazaltowy jednofrakcyjny wg PN-86/B-06712 [2], otoczony Ŝywicą epoksydową.
Wymiary sączka powinny zachować tolerancje w granicach ± 1% w stosunku do deklarowanych przez producenta.
Wichrowatość górnej krawędzi lejka odpływowego nie powinna być większa niŜ 3 mm.
Do wklejania sączka w otwór wywiercony w płycie pomostu naleŜy stosować zaprawę niskoskurczową. NaleŜy
stosować zaprawę przygotowywaną w wytwórni i dostarczaną na budowę w postaci proszku, gotową do uŜycia po
rozmieszaniu z wodą w odpowiedniej proporcji. Zastosowana zaprawa powinna być przez producenta
przewidziana do stosowania do wypełniania otworów o głębokości zgodnej z dokumentacją projektową. ŚwieŜa
zaprawa powinna mieć konsystencją około 11 do 12 cm zgodnie z PN-85/B-04500 [3], a czas zachowania jej
właściwości roboczych powinien wynosić min. 30 minut.
JeŜeli dokumentacja projektowa nie podaje inaczej, moŜna stosować zaprawę o właściwościach podanych w
tablicy 3.
Tablica 3. Podstawowe wymagania dla utwardzonej zaprawy niskoskurczowej
Lp. Właściwości
Jednostka
Wymagania
1
Wytrzymałość na zginanie
MPa
≥9
po 28 dniach
2
Wytrzymałość na ściskanie
MPa
≥ 45
po 28 dniach
3
Wytrzymałość na odrywanie
od podłoŜa
- wartość średnia
MPa
≥ 2,0
- wartość pojedynczego wyniku MPa
≥ 1,5
4
Skurcz po okresie twardnienia
90 dni
‰
≤ 1,0
5
6
Pęcznienie po okresie twardnienia 90 dni
Mrozoodporność badana w 2%
roztworze soli (NaCl) po
150 cyklach
- ubytek masy
- wytrzymałość na zginanie
‰
%
%
≤ 0,3
≤5
≤ 20
Metoda badań wg
PN-85/B-04500 [3]
PN-85/B-04500 [3]
Procedura badawcza
IBDiM nr
PB-TM-X3 [13]
Procedura badawcza
IBDiM nr
TWm-31/97 [14]
Procedura badawcza
IBDiM nr
TWm-31/97 [14]
Procedura badawcza
IBDiM nr
SO-3 [15]
167
7
- wytrzymałość na ściskanie
Wytrzymałość na odrywanie od
podłoŜa
po
badaniu
mrozoodporność
%
≤ 20
MPa
≥ 1,5
Procedura badawcza
IBDiM nr
PB-TM-X3 [13]
3. SPRZĘT
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne”[1], pkt 3.
Do wykonania drenu z grysów Wykonawca powinien dysponować:
mieszadłem zamontowanym na wiertarce wolnoobrotowej,
małą betoniarką lub taczką do wymieszania Ŝywicy z kruszywem,
drobnym sprzętem pomocniczym (przecinarki, łopaty itp.),
wiertarką do wiercenia otworów w betonie (nawierzchni asfaltowej).
Sączki i dreny prefabrykowane naleŜy montować ręcznie.
4. TRANSPORT
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1], pkt 4.
4.2. Transport, przechowywanie i pakowanie materiałów
4.2.1. Transport drenów prefabrykowanych
Dren naleŜy przechowywać oryginalnie zapakowany, w pomieszczeniach suchych i przewiewnych,
osłonięty przed działaniem promieni słonecznych. Dren nie powinien być naraŜony na bezpośrednie działanie
promieni słonecznych dłuŜej niŜ przez okres 2 miesięcy.
Dreny naleŜy przewozić środkami transportowymi w warunkach zabezpieczających je przed opadami
atmosferycznymi, zawilgoceniem, zanieczyszczeniem i uszkodzeniem opakowań.
4.2.2. Transport i przechowywanie Ŝywicy epoksydowej
śywica powinna być pakowana w opakowania firmowe producenta (np. plastikowe puszki lub beczki).
Na kaŜdym opakowaniu naleŜy umieścić etykietę zawierającą co najmniej następujące dane:
nazwę i adres producenta,
nazwę wyrobu,
oznaczenie,
datę produkcji i okres przydatności do stosowania,
masę netto,
stosunek mieszania,
numer aprobaty technicznej,
sposób przechowywania i stosowania materiałów i zachowania przy tym niezbędnych środków
ostroŜności, bhp i ochrony środowiska,
oznaczenie, Ŝe wyrób zawiera substancje szkodliwe dla zdrowia.
śywicę naleŜy przechowywać w suchych, chłodnych pomieszczeniach, w oryginalnych, szczelnie zamkniętych
opakowaniach, zabezpieczonych przed działaniem ciepła i bezpośredniego promieniowania słonecznego, z dala od
źródeł zapalnych. Okres przydatności do stosowania, w zamkniętych fabrycznie pojemnikach wynosi zwykle
12 miesięcy.
śywicę naleŜy przewozić krytymi środkami transportu chroniąc opakowania przed uszkodzeniami mechanicznymi
zgodnie z PN-89/C-81400 [4].
4.2.3. Transport i przechowywanie kruszywa
Kruszywo w czasie składowania i transportu naleŜy zabezpieczyć przed rozsypaniem, zanieczyszczeniem
i zmieszaniem z kruszywami innego rodzaju, frakcji.
4.2.4. Sączki
Sączki powinny być pakowane kompletami w pudła kartonowe, zgodnie z instrukcją fabryczną. KaŜde
pudło powinno być oznaczone nadrukiem, zawierającym następujące dane:
nazwę wyrobu i adres producenta,
oznaczenie,
datę produkcji,
nazwy i liczbę poszczególnych elementów sączka w opakowaniu,
nazwę i numer partii surowca oraz datę jego produkcji.
Sączki naleŜy przechowywać kompletami, przestrzegając warunków określonych w instrukcji fabrycznej.
Sączki naleŜy transportować krytymi środkami transportowymi, w opakowaniach jak wyŜej. Opakowania
zawierające komplety elementów sączków naleŜy przewozić w nie więcej niŜ trzech warstwach, zabezpieczonych
przed rozsuwaniem się.
4.2.5. Zaprawa niskoskurczowa
Sucha zaprawa powinna być pakowana w worki foliowe. Na kaŜdym opakowaniu powinna być
umieszczona etykieta zawierająca dane:
nazwę wyrobu,
168
nazwę rodzaju i odmiany zaprawy,
nazwę i adres producenta,
datę produkcji,
masę netto,
trwałość,
informację o proporcji składników,
informację o uzyskaniu przez wyrób aprobaty technicznej.
Suche zaprawy naleŜy składować w oryginalnych, zamkniętych opakowaniach, w suchych i zadaszonych
pomieszczeniach, które nadają się do przechowywania cementu. Maksymalny czas składowania zaprawy powinien
być zgodny z zaleceniami producenta.
Suche zaprawy naleŜy przewozić krytymi środkami transportowymi w warunkach zabezpieczających je przed
mrozem, opadami atmosferycznymi, zawilgoceniem, zanieczyszczeniem i uszkodzeniem opakowań.
5. Wykonanie robót
5.1. Ogólne zasady wykonywania robót
Ogólne zasady wykonywania robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne”[1], pkt 5.
5.2. Wymagania ogólne robót
Elementy odwodnienia izolacji powinny być wykonane zgodnie z dokumentacją projektową i ST oraz
spełniać wymagania Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty inŜynierskie i ich usytuowanie [16].
JeŜeli ST tak przewiduje, Wykonawca powinien wykonać projekt roboczy odwodnienia, zawierający
szczegóły wszystkich elementów odwodnienia izolacji.
Wykonanie drenów według poniŜszej OST obejmuje ułoŜenie drenów podłuŜnych wzdłuŜ osi
odwodnienia (wpustów i sączków), drenów poprzecznych, umieszczanych przed urządzeniami dylatacyjnymi,
drenów podłuŜnych za krawęŜnikiem oraz krótkich odcinków drenów poprzecznych w podlewce pod
krawęŜnikiem. Rodzaj zastosowanego drenu powinien zostać określony w dokumentacji projektowej lub/i ST.
5.3. Wykonanie odwodnienia izolacji
Podstawowe czynności przy wykonywaniu robót obejmują:
roboty przygotowawcze,
montaŜ sączków,
wykonanie drenu z prefabrykatów,
wykonanie drenu z grysu jednofrakcyjnego,
roboty wykończeniowe.
5.4. Roboty przygotowawcze
Przed przystąpieniem do robót naleŜy, na podstawie dokumentacji projektowej, ST lub wskazań
InŜyniera:
ustalić materiały niezbędne do wykonania robót,
określić kolejność, sposób i termin wykonania robót,
wytyczyć przebieg drenów i lokalizację sączków,
dokładnie oczyścić (odpylić) powierzchnię izolacji przed ułoŜeniem drenów.
5.5. MontaŜ sączków
Sączki naleŜy umieścić przed betonowaniem płyty pomostu i tak ustabilizować, by w czasie betonowania
i wibrowania betonu nie zmieniły swego połoŜenia.
W przypadku ustroju niosącego wykonanego z elementów prefabrykowanych, sączki naleŜy osadzać w
otworach wykonanych w wytwórni specjalnie dla tego celu. W tym przypadku sączek naleŜy wklejać w płytę
pomostu stosując zaprawy bezskurczowe o właściwościach podanych w pkcie 2.2.5. Podczas wykonywania robót
naleŜy przestrzegać zalecanych przez producenta proporcji mieszania suchej zaprawy z wodą zarobową spełniającą
wymagania PN-EN 1008:2004 [5] oraz przepisów bhp:
podczas pracy naleŜy stosować buty, rękawice i okulary ochronne,
jakiekolwiek zanieczyszczenia skóry lub oczu naleŜy natychmiast przemyć duŜą ilością wody.
Zaprawę naleŜy układać warstwami o grubości podanej przez producenta. ŚwieŜo nałoŜoną zaprawę naleŜy
chronić przed działaniem wody przez pierwsze 8 h, zgodnie z zaleceniami producenta.
Przed osadzeniem sączka korzystne jest wywiercenie w skrzydełkach stabilizujących otworów o średnicy co
najmniej 10 mm. Otwory te słuŜą do stabilizacji sączka przez przywiązanie go do zbrojenia płyty pomostu, lub w
przypadku osadzenia go w otworze wywierconym w betonie – do zwiększenia przyczepności sączka do zaprawy
wklejającej i zapobiegania pękaniu zaprawy w miejscach usytuowania skrzydełek stabilizujących.
Sączek naleŜy osadzać co najmniej 3 mm poniŜej górnej powierzchni płyty w miejscu jego osadzenia, przy czym
naleŜy zapewnić łagodne przejście z poziomu płyty pomostu na poziom krawędzi lejka spustowego. Połączenie
lejka spustowego z rurką odpływową powinno zapewniać szczelność, np. za pomocą kleju naleŜącego do systemu
lub innego zalecanego przez producenta.
W przypadku renowacji lub modernizacji systemu odwodnienia, sączek naleŜy osadzać w nie uszkodzonym
betonie płyty pomostu. JeŜeli beton ten nie odpowiada wymaganiom dla betonu mostowego, naleŜy go uprzednio
naprawić specjalnymi zaprawami przeznaczonymi do tego celu.
Po ułoŜeniu betonu płyty pomostu naleŜy sprawdzić droŜność rurki, usunąć ewentualne zanieczyszczenia. Izolację
płyty pomostu naleŜy ułoŜyć na górnej powierzchni kołnierza sączka, ale pod sitkiem. Przed wykonaniem warstwy
169
wiąŜącej nawierzchni naleŜy wypełnić kołnierz sączka grysem jednofrakcyjnym otoczonym kompozycją
epoksydową.
JeŜeli tak wymaga dokumentacja projektowa sączki naleŜy podłączyć do kolektora. Sposób podłączenia do
kolektora przedstawi Wykonawca w projekcie roboczym odwodnienia, w zaleŜności od przyjętego rozwiązania
kolektora. Sposób włączenia sączków do kolektora powinien uniemoŜliwiać wypływ wody na teren pod obiektem.
5.6. Układanie drenów prefabrykowanych
UłoŜenie drenu polega na rozwinięciu go wzdłuŜ przewidzianej dokumentacją projektową linii i
zaznaczeniu na drenie lokalizacji urządzeń odwadniających (sączki, wpusty). Długość poszczególnych odcinków
drenu moŜe być równa wielokrotności odległości między sączkami lub odległości pomiędzy sączkami. W
pierwszym przypadku naleŜy wyciąć dolną powierzchnię filtru poliestrowego nad sączkiem, a dren przeprowadzić
w sposób ciągły do następnego sączka. W drugim przypadku dren powinien być dłuŜszy o ok. 10÷15 cm od
odległości między sączkami. Końcowy odcinek drenu naleŜy zagiąć i umocować wewnątrz sączka.
Dren powinien być na całej długości przyklejany do podłoŜa za pomocą środków stosowanych do klejenia
izolacji (środka gruntującego do podłoŜa). Dren powinien być układany bezpośrednio przed ułoŜeniem warstwy
wiąŜącej nawierzchni.
W celu uniemoŜliwienia przedostania się do wnętrza drenu cząstek gruntu naleŜy odciąć ok. 10 cm
początkowych szkieletu, filtr poliestrowy odgiąć, zawinąć i przykleić do dolnej powierzchni drenu. Łączenie
podłuŜne poszczególnych odcinków drenu polega na wycięciu ok. 10 cm szkieletu, nasadzeniu jednego odcinka
szkieletu na drugi na długości około 3 cm i nasunięciu filtra pozostałego po wyciętym odcinku szkieletu na drugi z
łączonych elementów.
5.7. Układanie drenów z grysów
5.7.1. Przygotowanie koryta pod dren
Dren wykonuje się w korycie wykonanym w warstwie wiąŜącej nawierzchni. Koryto wykonuje się
poprzez:
pozostawienie desek w trakcie wykonywania nawierzchni,
wycięcie i odkucie zawałowanej nawierzchni.
Wymiary koryta powinny być zgodne z dokumentacją projektową. JeŜeli wymiary te nie zostały określone, to
minimalne wymiary koryta wynoszą 15 x 5 cm.
5.7.2. Przygotowanie i ułoŜenie mieszanki mineralno-Ŝywicznej
śywicę i utwardzacz naleŜy wymieszać w stosunku określonym przez producenta, za pomocą mieszadła
zamontowanego na wiertarce wolnoobrotowej. Przygotowanej Ŝywicy nie moŜna przechowywać, lecz naleŜy ją
natychmiast wymieszać z kruszywem.
Kruszywo naleŜy wymieszać z Ŝywicą narzędziami ręcznymi w taczkach lub małej betoniarce. śywicy
powinno być tyle, aby całkowicie otoczyła ziarna kruszywa, ale nie więcej. Przeciętna ilość Ŝywicy to 1,5 ÷ 2 %
masy kruszywa.
Temperatura przygotowanej mieszanki powinna wynosić +10°C ÷ +15 °C. Masa drenaŜowa powinna być
wbudowywana w czasie max. 30 min. od momentu dodania utwardzacza do Ŝywicy (chyba, Ŝe producent Ŝywicy
podaje inaczej).
Bezpośrednio po wymieszaniu masę drenaŜową naleŜy wbudować. Nie naleŜy jej mocno zagęszczać, a
jedynie wyrównać jej górną powierzchnię. Czas twardnienia masy, w zaleŜności od temperatury otoczenia, wynosi
12 ÷ 24 godziny.
Masę asfaltową nawierzchni naleŜy układać bezpośrednio na drenaŜ po całkowitym jego stwardnieniu.
5.8. Zasady bhp
Pracownicy stykający się bezpośrednio z Ŝywicami powinni stosować okulary i ubrania ochronne, kaski,
czapki, rękawice gumowe. W przypadku kontaktu Ŝywicy ze skórą lub oczami naleŜy natychmiast je przemyć duŜą
ilością wody i zasięgnąć porady lekarza.
Podczas pracy naleŜy bezwzględnie zaniechać palenia tytoniu i spoŜywania posiłków. Stwardniała Ŝywica
jest całkowicie nieszkodliwa dla zdrowia. Szkodliwe w zetknięciu ze skórą są jej składniki.
5.9. Roboty wykończeniowe
Roboty wykończeniowe powinny być zgodne z dokumentacją projektową i ST. Do robót
wykończeniowych naleŜą prace związane z dostosowaniem wykonanych robót do warunków budowy obiektu i
roboty porządkujące.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w OST D-M-00.00.00 [1] „Wymagania ogólne”, pkt 6.
Elementy składowe sączka powinny być dostarczone przez producenta jako zestaw gotowy do montaŜu
po odpowiednim przygotowaniu. Kontrola wykonania materiałów składowych odwodnienia izolacji w wytwórni
spoczywa na producencie. Protokoły kontroli materiałów powinny być dostarczone na budowę łącznie z
materiałami.
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien:
uzyskać wymagane dokumenty, dopuszczające wyroby budowlane do obrotu i powszechnego stosowania
(certyfikaty zgodności, deklaracje zgodności, aprobaty techniczne, protokoły kontroli i odbioru w wytwórni itp.),
170
potwierdzające zgodność materiałów z wymaganiami pktu 2 niniejszej specyfikacji, ew. wykonać własne badania
właściwości materiałów przeznaczonych do wykonania robót, określone w pkcie 2 lub przez InŜyniera,
skontrolować stan płyty pomostu i izolacji na obiekcie mostowym.
Wszystkie dokumenty oraz wyniki badań Wykonawca przedstawi InŜynierowi do akceptacji.
6.3. Kontrola w trakcie wykonywania robót
Kontrola robót powinna obejmować:
sprawdzenie zgodności robót z dokumentacją projektową, ST i projektem roboczym odwodnienia,
sprawdzenie materiałów,
sprawdzenie prawidłowości osadzenia sączków,
sprawdzenie prawidłowości ułoŜenia drenaŜu,
sprawdzenie sprawności całego odwodnienia izolacji.
6.3.1. Sprawdzenie zgodności z dokumentacją projektową
Sprawdzenie zgodności z dokumentacją projektową polega na porównaniu wykonanych elementów
odwodnienia z dokumentacją projektową, ST i projektem roboczym odwodnienia.
6.3.2. Sprawdzenie materiałów
Kontrola materiałów powinna być oparta na atestach i certyfikatach producenta potwierdzających
zgodność ich właściwości z aprobatami technicznymi, ST i pktem 2.
6.3.3. Sprawdzenie prawidłowości osadzenia sączków
Rzędne sączków nie powinny róŜnić się od projektowanych o więcej niŜ 2 mm. Odchylenie od
projektowanego połoŜenia sączka w płaszczyźnie poziomej nie powinno przekraczać 5 mm.
Izolacja powinna być dokładnie przyklejona do kołnierza sączka.
6.3.4. Sprawdzenie prawidłowości ułoŜenia drenaŜu
Odchylenia ułoŜenia drenaŜu podłuŜnego i poprzecznego w planie od projektowanego nie powinny
przekraczać 1%.
W przypadku drenu prefabrykowanego naleŜy skontrolować prawidłowość wprowadzenia go do wnętrza
sączka oraz mocowanie drenu do izolacji.
Prawidłowo wykonany dren z grysu powinien charakteryzować się duŜą ilością wolnych przestrzeni
umoŜliwiających szybkie odprowadzenie wody i pary wodnej. Poszczególne ziarna kruszywa powinny być
sklejone Ŝywicą w stopniu uniemoŜliwiającym ich rozdzielenie przy uŜyciu siły rąk. Niedopuszczalne są
jakiekolwiek wycieki Ŝywicy z masy drenaŜowej. Wymiary poprzeczne drenów nie powinny róŜnić się od
projektowanych o więcej niŜ 2 mm.
6.3.5. Sprawdzenie sprawności systemu odwodnienia
Sprawdzenie sprawności systemu odwodnienia odbywa się przez wlanie wody do drenu podłuŜnego.
Czynność ta umoŜliwi sprawdzenie droŜności drenu i sączków. NaleŜy skontrolować, czy nie występuje zamakanie
konstrukcji w miejscu zamontowania sączka.
7. OBMIAR ROBÓT
Ogólne zasady obmiaru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1], pkt 7.
Jednostkami obmiarowymi są:
m (metr) drenaŜu z elementów prefabrykowanych lub z grysu jednofrakcyjnego,
szt (sztuka) sączka.
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1], pkt 8.
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i wymaganiami InŜyniera, jeŜeli
wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg punktu 6 dały wyniki pozytywne.
Odbiorowi robót zanikających i ulegających zakryciu podlegają:
oczyszczenie powierzchni izolacji,
ułoŜenie drenów podłuŜnych i poprzecznych,
zamontowanie sączka.
Odbiór tych robót powinien być zgodny z wymaganiami pktu 8.2 SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne“ [1]
oraz niniejszej SST.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1], pkt 9.
Cena jednostkowa osadzenia 1 szt sączka obejmuje:
oznakowanie robót,
dostarczenie materiałów i sprzętu,
montaŜ i ustabilizowanie sączków w ustroju niosącym,
171
ewentualne uszczelnienie zaprawą niskoskurczową, w przypadku montaŜu sączków w otworach
wykonanych w płycie pomostu,
montaŜ kształtek i połączenie sączka z kolektorem,
wykonanie badań,
uporządkowanie miejsca robót.
Cena jednostkowa 1 m drenu prefabrykowanego obejmuje:
oznakowanie robót,
łączenie poszczególnych odcinków drenu,
przyklejenie drenu do izolacji,
wprowadzenie końcówki drenu do sączka,
wykonanie badań,
oczyszczenie miejsca robót.
Cena wykonania 1 m drenu z grysu obejmuje:
oznakowanie robót,
wykonanie masy drenaŜowej,
wycięcie koryta w warstwie wiąŜącej nawierzchni lub ułoŜenie deskowania,
ułoŜenie masy drenaŜowej,
wykonanie badań,
oczyszczenie miejsca robót.
W skład ceny jednostkowej kaŜdego z elementów wchodzi równieŜ wykonanie projektu roboczego odwodnienia.
Wszystkie roboty powinny być wykonane według wymagań dokumentacji projektowej, ST i niniejszej specyfikacji
technicznej.
9.3. Sposób rozliczenia robót tymczasowych i prac towarzyszących
Cena wykonania robót określonych niniejszą SST obejmuje:
roboty tymczasowe, które są potrzebne do wykonania robót podstawowych, ale nie są przekazywane
Zamawiającemu i są usuwane po wykonaniu robót podstawowych,
prace towarzyszące, które są niezbędne do wykonania robót podstawowych, niezaliczane do robót tymczasowych.
9.4 Szczegółowy zakres płatności wg Ślepego Kosztorysu
10.1. Ogólne specyfikacje techniczne (OST)
1. D-M-00.00.00
Wymagania ogólne
10.2. Normy
2. PN-86/B-06712
3. PN-85/B-04500
Zaprawy budowlane – Badanie cech fizycznych i wytrzymałościowych
4. PN-89/C-81400
Wyroby lakierowe – Pakowanie, przechowywanie, transport
5. PN-EN 1008:2004 Woda zarobowa do betonów
6. ISO 527-2 Plastics-Determination of tensile properties. Part 2: Test conditions for moulding and extrusion
plastics (Tworzywa sztuczne – Określenie własności wytrzymałościowych przy rozciąganiu. Część 2: Warunki
przeprowadzania badań prasowanych i wyciskanych tworzyw sztucznych
7. DIN 53505 Prüfung von Kautchuk und Elastomeren – Härteprüfung nach Shore A und Shore D (Badanie
gumy i elastomerów – Badanie twardości metodą Shore A i D
10.3. Inne
8.
Procedura badawcza IBDiM nr PB-TM-23. Oznaczenie odporności na wysoką temperaturę drenów o
szkielecie z polietylenu z filtrem poliestrowym
9.
Procedura badawcza IBDiM nr PB-TM-24. Oznaczenie wytrzymałości na ściskanie elementów o
strukturze komórkowej wykonanych z elastomerów lub tworzyw sztucznych
10.
Procedura badawcza IBDiM nr PB-TM-11. Oznaczanie odporności na wysoką temperaturę tworzywa
sztucznego przeznaczonego na elementy odwodnienia obiektów mostowych
11.
Procedura badawcza IBDiM nr PB-TM-12. Oznaczanie odporności na niską temperaturę tworzywa
12.
Procedura badawcza IBDiM nr PB-TM-14. Oznaczanie odporności na media chemiczne tworzywa
13.
Procedura badawcza IBDiM nr PB-TM-X3. Badanie przyczepności powłoki (lub wyprawy) ochronnej do
betonu – Metoda „pull-off”
14.
Procedura badawcza IBDiM nr TWm-31/97. Badanie skurczu i pęcznienia zapraw modyfikowanych
15.
Procedura badawcza IBDiM nr SO-3. Badanie mrozoodporności zapraw modyfikowanych
16.
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty inŜynierskie i ich usytuowanie (Dz.U. nr 63, poz. 735)
17.
Katalog detali mostowych. GDDKiA-BPBDiM „Transprojekt” Warszawa, 2002 r.
172
11. ZAŁĄCZNIK
PRZYKŁADY DRENÓW ODWADNIAJĄCYCH IZOLACJĘ POMOSTU OBIEKTU MOSTOWEGO (WG [17])
1.
Dren z kruszywa otoczonego Ŝywicą uformowany w nawierzchni
2.
Dren z geowłókniny ułoŜony na izolacji pomostu
173
174
M.29.01.01
ODWODNIENIE ZASYPKI
1. Wstęp.
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej są
wymagania dotyczące
wykonania i odbioru robót przy wykonaniu drenaŜu za przyczółkami, w ramach zadania
l .2. Zakres stosowania SST
Szczegółowa specyfikacja techniczna jest stosowana jako dokument
kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1.
przetargowy
i
l .3. Zakres robót objętych SST
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują wszystkie czynności umoŜliwiające i
mające na celu wykonanie odwodnienia zasypki przyczółków i w szczególności obejmują:
— Przygotowanie podłoŜa
— Wykonanie w-wy wyrównawczej z betonu B-10
— UłoŜenie perforowanych rur drenarskich z PCV śr. lOOmm
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z
normami oraz z określeniami podanymi w DM.00.00.00.
obowiązującymi odpowiednimi
Dokumentacją techniczną, Szczegółową Specyfikacją Techniczną oraz zaleceniami InŜyniera.
2. Materiały
2.1. Rury drenarskie perforowane z PCV śr.l00mm.
Rurki drenarskie z tworzywa sztucznego powinny odpowiadać wymaganiom BN-78/6354-12, tj.
być rurkami spiralnie karbowanymi, perforowanymi, wyprodukowanymi z polichlorku winylu i
odpowiednich dodatków metodą wytłaczania.
Rurki drenarskie powinny mieć powierzchnię bez pęcherzy, powinny być obcięte prostopadle do
osi, w sposób umoŜliwiający dokładne ich łączenie.
Szczeliny wlotowe (szparki podłuŜne) powinny znajdować się między karbami rurki, powinny być
wolne od grudek i resztek materiału i powinny być tak wykonane, aby przepływająca przez nie
woda nie napotykała oporów. Szczeliny powinny być równomiernie rozmieszczone na długości i
obwodzie rurki. Rurki drenarskie naleŜy przechowywać na utwardzonym placu, w
nienasłonecznionych miejscach. Zwoje rurek drenarskich naleŜy układać płasko w stosy do wysokości
4 zwojów w temp. do 25°C, a powyŜej 25°C do wysokości 2 zwojów. Rurki drenarskie zwykłe (typu
Z, barwy naturalnego PVC) naleŜy chronić przed działaniem sił mechanicznych w temperaturze
poniŜej 0°C, natomiast rurki o zwiększonej odporności na obniŜoną temperaturę (typu O, barwy
czarnej) naleŜy chronić w temperaturze poniŜej -10°C. Złączki, słuŜące do połączenia rurek
drenarskich karbowanych (przez ich skręcenie) powinny być wykonane z polietylenu
wysokociśnieniowego. Wymagania dla złączki o średnicy zewnętrznej nominalnej 50mm powinny
odpowiadać BN-84/6366-10
2.2. Beton B-10 na w-wę wyrównawczą, zgodnie z normą PN-88/B-06250 „Beton zwykły" i BN-78/6736-02
„Beton towarowy"
3. Sprzęt
Roboty montaŜowe powinny być wykonane ręcznie.
175
4. Transport
Zastosowane materiały mogą być przewoŜone środkami transportu przydatnymi dla
danegoasortymentu, po uzyskaniu akceptacji InŜyniera.
Rurki z tworzyw sztucznych, zabezpieczone przed przesuwaniem i wzajemnym uszkodzeniem,
moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu. Podczas załadunku i wyładunku rurek nie
naleŜy rzucać.
Szczególną ostroŜność naleŜy zachować w temperaturze 0°C i niŜszej.
Złączki w workach i pudłach naleŜy przewozić w sposób zabezpieczający je przed zgnieceniem.
Transport betonu wg zasad w SST M.13.01.05
PodłoŜe nie powinno mieć nieregularności. Powinno być zgodne z rzędnymi podanymi w
Kontrakcie. NaleŜy usunąć kamienie i inne twarde wypukłości. Miejsca, gdzie rzędne dna
wykopu są poniŜej wymaganych naleŜy zasypać i zagęścić do wymaganej rzędnej stosując
odpowiedni materiał z urobku lub dowieziony, jak uzgodniono z InŜynierem. Na oczyszczonym dnie
naleŜy wykonać w-wę wyrównawczą z betonu B-10 .
5.2. Wykonanie drenu
Wysokościowe dreny z tworzyw sztucznych naleŜy układać na rzędnych przewidzianych w projekcie.
Rurki drenarskie układać, łącząc je przy pomocy złączek. Za ścisłe ułoŜenie rurek uznaje się takie,
gdy po
podniesieniu rękąjednej rurki unosi się kilka sąsiednich.
Wylotu drenu naleŜy wyprowadzić do miejsc określonych w projekcie.
Zagęszczenie gruntu przy zasypywaniu drenaŜu powinno odbywać się ręcznie do wysokości około
30cm
powyŜej urządzenia,
Przy kaŜdym odbiorze robót zanikających naleŜy stwierdzić ich jakość w formie protokołów
lub
wpisów do dziennika
budowy. 6.1. Badania
materiałów
Materiały przeznaczone do wbudowania pomimo posiadania odpowiednich atestów oraz
świadectw dopuszczenia do stosowania w budownictwie drogowym i mostowym,
kaŜdorazowo musi uzyskać akceptację InŜyniera. Akceptacja polega na wizualnej ocenie stanu
materiałów, oraz udokumentowaniu jej wpisem do dziennika budowy.
6.1.1. Rurki drenarskie z tworzywa sztucznego
KaŜdą dostawę rurek naleŜy zbadać wyrywkowo w zakresie cech zewnętrznych, wybierając w
sposób losowy 6% zwojów, według wskazań InŜyniera, z których naleŜy pobrać odcinki rurek do
badań. Sprawdzenie wykonania szczelin wlotowych naleŜy przeprowadzić od wewnątrz, po
rozcięciu odcinka rurki o długości Im.
Złączki rurek z tworzywa sztucznego naleŜy badać w zakresie cech zewnętrznych (gładkość
powierzchni, brak pęcherzy), a w przypadkach wątpliwych i spornych - n a zerwanie
obciąŜnikiem o masie 25kg z wysokości 0,5m.
6.1.2. Badanie betonu wg PN-88/B-06250
6.2. Badania przy odbiorze.
Powinny być przeprowadzone następujące badania:
— zgodności z dokumentacją techniczną,
— sprawdzenie prawidłowości wykonania drenaŜu,
6.3. Tolerancje
176
Odchylenie osi ułoŜonego drenu od osi drenu określonej w projekcie nie powinno przekraczać
±50mm. Odchylenie rzędnych ułoŜonego drenu od profilu określonego w projekcie nie powinno
przekraczać w stosunku do projektowanego spadku 5% przy zmniejszeniu spadku oraz 10% przy
zwiększeniu spadku
Przy kaŜdym odbiorze robót zanikających naleŜy stwierdzić ich jakość w formie protokołów lub
wpisów do dziennika budowy.
7. Obmiar robót.
Jednostką obmiarową wykonanego drenaŜu jest- m (metr) z uwzględnieniem m3 wykonanej wwy wyrównawczej z betonu B-10
8. Odbiór robót.
jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji według punktu 6 dały wyniki pozytywne.
9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt
9.
Cena wykonania Im drenaŜu obejmuje: wyznaczenie robót w terenie, dostarczenie
materiałów, przygotowania podłoŜa, ułoŜenie rurek drenarskich, ułoŜenie warstwowych mat
drenaŜowych, przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych wymaganych w
PN-C-89221 Rury z tworzyw sztucznych. Rury drenarskie karbowane z niezmiękczonego polichlorku
winylu
BN-78/6354-12 Rury drenarskie karbowane z nieplastyfikowanego polichlorku winylu
BN-84/6366-10 Kształtki drenarskie typ 50 z polietylenu wysokociśnieniowego
PN-88/B-06250 Beton zwykły
PN-B-06050:1999 Roboty ziemne. Wymagania ogólne.
177
M 20.51.01.
WIERCENIE OTWORÓW, OSADZENIE KOTEW
1. WSTĘP
1.1. PRZEDMIOT SST
Przedmiotem niniejszej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej (SST) są wymagania dotyczące wiercenia
otworów i osadzenia kotew w elementach konstrukcyjnych obiektów mostowych (np. filarach pod opaski
Ŝelbetowej, balustradzie kamiennej mostu pod kapy gzymsowe, osadzenia poręczy , barier) .
1.2. ZAKRES STOSOWANIA SST.
dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót w ramach:
1.3. ZAKRES ROBÓT OBJĘTYCH SST
Wymagania techniczne zawarte w specyfikacji dotyczą robót związanych z wykonywaniem otworów
konstrukcyjnych w betonie, wiercenie otworów dla osadzenia śrub rozporowych osadzenie kotew.
1.4. OKREŚLENIA PODSTAWOWE
Otwór konstrukcyjny - otwór, którego wykonanie wynika z projektu technicznego i stanowi element robót
zasadniczych.
1.5 OGÓLNE WYMAGANIA DOTYCZĄCE ROBÓT
Wiercenie otworów powinno być wykonane zgodnie ze Specyfikacją Techniczną. Wykonawca jest
odpowiedzialny za jakość wykonanych robót zgodnych z Specyfikacją Techniczną oraz zaleceniami InŜyniera.
2. MATERIAŁY
Kotwy mogą być mocowane przy uŜyciu materiału mineralnego jak i Ŝywicznego zgodnie z zaleceniami
producenta . Zastosowane materiały muszą posiadać świadectwami dopuszczenia IBDiM.
3. SPRZĘT.
UŜyty przez "Wykonawcę" sprzęt wiertniczy jak teŜ stosowane wiertła powinny zapewniać ciągłość
prowadzonych prac i uzyskanie właściwej jakości robót oraz powinny być zaaprobowane przez Kierownika
Projektu. Zastosowanie przez "Wykonawcę" do wykonania otworu konstrukcyjnego wiertła o średnicy większej
tub mniejszej od nominalnej średnicy otworu podanej w projekcie technicznym wymaga zgody "Kierownika
Projektu".
4. TRANSPORT
nie dotyczy.
5. WYKONANIE ROBÓT
Niedopuszczalne jest wykonywanie otworów metodą dłutowania betonu przy uŜyciu młotka
wyburzeniowego . Na wykonanie otworu technologicznego w betonie elementu konstrukcji obiektu mostowego
"Wykonawca" musi uzyskać zgodę "Kierownika Projektu" wyraŜoną na piśmie. Nieprzelotowe otwory
konstrukcyjne "Wykonawca" obowiązany jest oczyścić strumieniem spręŜonego powietrza o ciśnieniu nie
mniejszym niŜ 0,6 MPa lub odkurzaczem przemysłowym i zabezpieczyć je przed zanieczyszczeniem.
Zlikwidowanie otworów technologicznych po ich wykorzystaniu naleŜy do "Wykonawcy".
Wykonanie, zabezpieczenie, utrzymanie oraz rozbiórka rusztowań, pomostów roboczych i innych urządzeń
pomocniczych niezbędnych do prowadzenia robót, naleŜy do "Wykonawcy".
NaleŜy zastosować następujące średnice otworów :
•
1,2d -przy osadzaniu "na zaprawę"
178
•
1.1d - przy osadzaniu "na materiał pochodzenia Ŝywicznego"
d - średnica mocowanego pręta.
6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT.
Kontrola jakości wykonania otworu konstrukcyjnego obejmuje:
•
porównanie usytuowania osi otworu w elemencie konstrukcji z projektem technicznym; odchyłka wymiaru
liniowego nie powinna przekraczać ± 5 mm,
•
sprawdzenie z projektem technicznym wymiarów otworu kształtowego; dopuszczalna odchyłka ± l0 mm
•
sprawdzenie głębokości otworu nieprzelotowego i porównanie jej z wielkością projektowaną; dopuszczalna
odchyłka ± 10 mm,
•
sprawdzenie średnicy wiertła uŜytego przez "Wykonawcę" do wykonania otworu cylindrycznego z
projektowaną średnicą otworu,
•
sprawdzenie kąta nachylenia osi otworu do powierzchni elementu w przypadku wykonania otworu ukośnego;
dopuszczalna odchyłka ± 5
7. OBMIAR ROBÓT
Obmiar wykonanych prac obejmuje ogólną ilość otworów w szt. o średnicy do 32 mm i długości od 12
cm do 55 cm .
8. ODBIÓR ROBÓT
Odbiorowi podlegają roboty objęte umową po ich całkowitym zakończeniu. Podstawą odbioru ostatecznego
jest pisemne stwierdzenie przez "Kierownika Projektu" w dzienniku budowy zakończenia wszystkich robót
związanych z wierceniem otworu konstrukcyjnego lub technologicznego w betonie i spełnienia wymagań
określonych w projekcie technicznym, ST oraz innych warunków dotyczących tych robót zawartych w
umowie.
Podstawą płatności jest przyjęcie przez "Zamawiającego" wykonanych robót, potwierdzone w protokole
odbioru ostatecznego. Cena jednostkowa obejmuje: wykonanie robót podstawowych oraz wszystkich robót
towarzyszących, wynikających z warunków realizacyjnych. Cena jednostkowa uwzględnia takŜe dostarczenie i
pracę sprzętu, oraz oczyszczenie miejsca pracy i wywóz urobku.
9.1 Szczegółowy zakres robót objętych płatnością wg Ślepego Kosztorysu
Instrukcje producenta sprzętu, producenta śrub i zaprawy do mocowania kotew.
179
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna
M. 20.02.06
ROBOTY DODATKOWE
wyk. grodzy drewniano ziemnej (tymczasowej)
1. Wstęp.
1.1. Przedmiot SST
wykonania robót dodatkowych w ramach
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują wszystkie czynności umoŜliwiające i
mające na celu wykonanie przełoŜenia rzeki na czas robót przy umocnieniu filarów mostu opaską
Ŝelbetową i w szczególności obejmują:
— wykonanie, utrzymanie i rozbiórkę grodzy drewniano ziemnej o wys. l,5m ze ściankami z
bali i z umocnieniem stopy narzutem kamiennym:
• wbicie dwóch rzędów pali,
• wykonanie ścianek grodzy,
• ściągnięcie pali drutem
• odspojenie i załadowanie ziemi na środki transportowe
• załadowanie ziemi na taczki, przewiezienie i wbudowanie w nasyp grodzy
• wykonanie narzutu kamiennego u stopy skarpy grodzy,
• rozkopanie nasypu z załadowaniem ziemi na taczki, odwiezienie na odkład i
rozplantowanie
• rozebranie narzutu kamiennego oraz ścianek grodzy z wyciągnięciem pali, ze
złoŜeniem odzyskanych materiałów w stosy
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz
z określeniami podanymi w DM,00.00.00.
1.5. Ogóle wymagania dotyczące robót.
Dokumentacją Projektową, ST oraz zaleceniami Kierownika Projektu.
2. Materiały.
Materiały pomocnicze do oznakowania i
kontroli robót. Materiałami stosowanymi
przy wykonywaniu robót są:
— grunt nieprzepuszczalny
— kamień łamany niesortowany na umocnienia stopy skarpy
— drewno okrągłe iglaste na pale
180
— bale iglaste obrzynane
— drut stalowy okrągły miękki 2,0-5.0 mm
Materiały przed wbudowaniem winny uzyskać akceptację Kierownika Projektu.
3. Sprzęt.
Roboty naleŜy wykonywać ręcznie.
4. Transport.
Materiały mogą być przewoŜone dowolnymi środkami transportu .
NaleŜy je ustawiać równomiernie na całej powierzchni ładunkowej, obok siebie i
zabezpieczyć przed moŜliwością przesuwania w czasie transportu.
NaleŜy wykonać grodzę z gruntu nieprzepuszczalnego o przekroju trapezowym i spadkach
l :2 i l: 1,5 z ubezpieczeniem przed rozmyciem darniną.
W razie braku gruntu nieprzepuszczalnego naleŜy grodzę wzmocnić i uszczelnić.
Po wykonaniu robót przy płycie dennej, grodzę rozebrać i teren po pracach uporządkować.
Musi być zgodna z normami i ST DM.00.00.00.
7.Obmiar robót.
Obmiaru ilościowego dokonuje się w m wykonanej grodzy ziemnej
8.Odbiór robót.
Odbiorom podlegają wszystkie roboty wymienione w niniejszej Specyfikacji Technicznej
według zasad podanych w normach i ST DM.00.00.00.
9. Podstawa płatności.
91 Ogólne warunki płatności podane są w ST DM.00.00 00
Cena l m grodzy obejmuje dostarczenie niezbędnych materiałów, wykonanie, utrzymanie i
rozbiórkę grodzy drewniano ziemnej oraz uporządkowanie terenu
9.3.Szczegółowy zakres robót objętych płatnością:
— wykonanie grodzy drewniano ziemnej ......................................................34,00 m
PN-86/B-02480 Grunty budowlane. Określenia, symbole podział i opis gruntów.
PN-68/B-06050 Roboty ziemne budowlane. Wymagania w zakresie wyk.i badania przy dbiorze.
BN-72/8932-01 Budowle drogowe ł kolejowe.
Roboty ziemne. PN-74/B-04452 Grunty budowlane. Badania polowe.
PN-88/B-04491 Grunty budowlane. Badania próbek gruntu
181
M.20.03.01
NARZUT KAMIENNY w PŁOTKACH
1 Wstęp
1.1.Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej Szczegółowej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące wykonania i
odbioru robót związanych z wykonaniem narzutu kamiennego 16x20cm podstawy skarpy rzeki
Kaczawa w płotkach plecionych na włóknie - krata płotka 1.0x1.0 m (na długości 10m od dolnej wody
mostu na obu brzegach plus 10m od górnej wody prawy brzeg i 7 m na lewym brzegu)
przy realizacji zadania:
1.2.Zakres stosowania SST.
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy
zlecaniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1.
1.3.Zakres robót objętych SST
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują wszystkie czynności umoŜliwiające i mające na
celu wykonanie pracy jak w p. 1.1.
1.4.Określenia podstawowe.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz
z określeniami podanymi w DM.00.00.00.
1.5.Ogólne wymagania dotyczące robót.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość stosowanych materiałów i wykonywanych robót oraz
za ich zgodność z Dokumentacją Projektową, Szczegółową Specyfikacją Techniczną SST DM.00.00.00
oraz zaleceniami Kierownika Projektu
2. Materiały
2.1.Materiałami stosowanymi przy wykonywaniu według zasad niniejszej SST są:
- Kamień łamany do obiektów inŜynierskich narzutów
- Faszyna Leśna (lub wiklinowa)
- Włóknina syntetyczna
- Kołki faszynowe fi 4-6 cm dł. 100-120 cm
3. Sprzęt.
Ubijadła o ręcznym prowadzeniu, płyty ubijające przeznaczone do zagęszczenia podłoŜa oraz inny
akceptowany przez Kierownika Projektu.
4. Transport.
Transport materiałów, urządzeń pomocniczych i sprzętu dowolnymi środkami transportowymi.
5. Wykonanie robót
5.1.Wykonawca przedstawi Kierownikowi Projektu do akceptacji projekt technologii, organizacji i
harmonogram robót uwzględniający wszystkie warunki, w jakich będą wykonywane roboty.
5 2.W ewentualne ubytki w podłoŜu naleŜy wrzucić gruboziarnistą pospółkę. Tak przygotowane podłoŜe
pod narzut kamienny wyrównać i zagęścić zgodnie z normą BN-72/8932-01, a następnie ułoŜyć warstwę
grubości 23cm umocnienia z kamienia łamanego 16 do 23cm
182
Badania polegają na sprawdzeniu wykonania robót pod względem jakości i zgodności z dokumentacją
projektową i normami. Przy odbiorze naleŜy przeprowadzić następujące badania:
a) sprawdzenie zgodności z dokumentacją,
b) oględziny zewnętrzne,
c) ewentualne badania szczegółowe konstrukcji umocnienia, ścisłości ułoŜenia, sprawdzenie
jakości materiałów.
Badania przeprowadza się w miejscach wybranych wyrywkowo . Odbioru dokonuje Kierownik Projektu
na podstawie zgłoszenia kierownika budowy.
7. Obmiar robót.
Obmiaru ilościowego dokonuje się w m2 powierzchni umocnionych narzutem kamiennym.
8. Odbiór robót
Zgodność robót z projektem, Specyfikacją i pisemnymi decyzjami Kierownika Projektu Odbiorom
podlegają wszystkie roboty wymienione w niniejszej Specyfikacji Technicznej według zasad podanych
w normach i ST DM.00.00.00.
9. Podstawa płatności.
Cena obejmuje: prace pomiarowe, dostarczenie materiałów w obrębi e strefy montaŜowej(doniesienie
dowiezienie z miejsca składowania), przygotowanie podłoŜa, cięcie i rozłoŜenie włókniny, wbicie
kołków, wyplecienie płotków faszynowych wys. 25cm wypełnienie przestrzeni między płotkami
kamieniem., konserwację i pielęgnację umocnień, uprzątnięcie miejsca pracy
PN -60/B-11104 – Materiały kamienne
PN-B-11113 – Kruszywa mineralne. Piasek
183
Szczegółowa specyfikacja techniczna
M.20.03.04
POWŁOKI MALARSKIE ELEMENTÓW STALOWYCH
1.WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru remontu obiektów mostowych
polegających na wykonaniu powłoki malarskiej stalowych elementów w ramach
Szczegółowa specyfikacja techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy przy zlecaniu i realizacji robót remontowych w punkcie 1.1
Ustalenia zawarte w niniejszej SST dotyczą wykonania powłok antykorozyjnych na stalowych elementach
(równieŜ poręczach ) istniejących obiektów mostowych i obejmują:
•
•
MontaŜ i demontaŜ rusztowania.
Przygotowanie powierzchni pod malowanie wraz z likwidacją istniejących powłok zabezpieczających i
czyszczeniem strumieniowo ściernym
wykonaniem warstw zabezpieczających (antykorozyjnych)
•
Określenia podane w niniejszej specyfikacji są zgodne z obowiązującymi normami i odpowiednimi normami oraz
określeniami stosowanymi lub uŜytymi w SST DM.00.00 00.
•
Świadectwo dopuszczenia obowiązujące na wszystkie materiały produkcji krajowej i importowane
wbudowywane na trwałe do mostów na szlakach publicznych. Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym
do ustawy ,,Prawo budowlane" wydanym przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów
Budowlanych z dnia 20 kwietnia 1975 r. (Dz.U.Nr14 poz. 82) jednostką upowaŜnioną do ich wydawania
jest Instytut Badawczy Dróg i Mostów (Warszawie ul. Jagiellońska 80)
Technologia zabezpieczenia antykorozyjnego określona jest w projekcie technicznym. W projekcie określonym
jest dobór zestawów powłok antykorozyjnych elementów konstrukcji z podaniem rodzaju i ilości antykorozyjnych
dla róŜnych warstw materiałów do nich zalecanego i grubości pokryć.
Określenia dotyczące powłok malarskich podano poniŜej
• Farba - wyrób lakierowy pigmentowany tworzący powłokę kryjącą która spełnia przede, wszystkim funkcję
ochronną.
•
•
Powłoka - warstwa farby nałoŜona na powierzchnię „mokrą" po nałoŜeniu i ,,twarda" w ostatecznej postaci.
Farba do gruntowania - farba przeznaczona do nanoszenia bezpośrednio na podłoŜe w celu wytworzenia
powłoki gruntowej.
•
Farba podkładowa - farba przeznaczona do nakładania bezpośrednio na podłoŜe absorbujące, w celu
wytworzenia powłoki podkładowej lub powłoki międzywarstwowej.
•
Międzywarstwa - farba przeznaczona do wytwarzania powłoki międzywarstwowej, spełniającej róŜne
funkcje: izolującą wypełniającą pory wygładzającą mikronierówności itp.
Powłoka nawierzchniowa - ostatnia, zewnętrzna warstwa powłoki w pokryciu lakierowym.
Pokrycie - łatwość rozprowadzania farby po powierzchni.
Rozcieńczalnik - ciecz, która moŜe być dodawana do roztworu substancji błonotwórczej w rozpuszczalniku
bez wywoływania niekorzystnych efektów.
•
•
•
•
Pielęgnacja - ochrona wykonanej powłoki przed oddziaływaniem czynników środowiska podczas jej
dojrzewania /twardnienia / wysychania.
•
Czas przydatności wyrobu do stosowania - czas w którym wyrób lakierowy po zmieszaniu składników nadaje
się do nanoszenia na podłoŜe.
184
•
Okres trwałości zestawu malarskiego - okres, w którym zestaw malarski zabezpiecza konstrukcję (moŜe być
objęty gwarancją).
•
Punkt rosy - temperatura w której przy danym ciśnieniu powietrze jest nasycone parą wodna. PoniŜej tej
temperatury, para wodna ulega skropleniu. Skroplenie pary występuje równieŜ na powierzchniach
mających temperaturę poniŜej punktu rosy, nawet jeŜeli temperatura powietrza jest wyŜsza.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją SST i
poleceniami InŜyniera. Ogólne wymagania podano w SST DM.00.00.00' Wymagania ogólne".
2. MATERIAŁY.
2.1. Uwagi ogólne
2.1.1. Materiały malarskie powinny spełniać wymagania podane w Kontrakcie oraz powinny mieć aprobatę
techniczną wydana przez IBDiM.
2.1.2. InŜynier zaakceptuje zestaw malarski po wykonaniu próbnego malowania w 5 róŜnych miejscach
konstrukcji. W kaŜdym miejscu powierzchnia próbnego malowania powinna wynosić min. 0,5m2 i powinna zostać
wybrana przez InŜyniera.
2.2. Dobór materiałów.
Dopuszczone jest stosowanie materiałów wykazanych w „Katalogu materiałów zalecanych do stosowania
przy wykonywaniu zabezpieczeń antykorozyjnych na stalowych, drogowych obiektach mostowych "(IBDiM
/GDDP 1993).
Zastosowanie materiałów których nie ma ww. katalogu moŜe nastąpić pod warunkiem uzyskania w IBDiM
Tymczasowego Świadectwa Dopuszczenia
i pozytywnej opinii o projekcie technicznym zabezpieczeń
antykorozyjnych.
JeŜeli z jakichkolwiek powodów InŜynier po rozstrzygnięciu przetargu zmieni materiały, Wykonawca moŜe
oczekiwać pokrycia kosztów, jakie poniesie w wyniku zmiany.
2.3. Badanie materiałów
InŜynier moŜe nakazać wykonanie badań jakości materiału do zabezpieczeń antykorozyjnych. Badania naleŜy
przeprowadzić według normy przedmiotowej (lub Świadectwa dopuszczenia), w oparciu o którą materiał został
dopuszczony do stosowania w mostownictwie. Badania, farb, naleŜy przeprowadzić tuŜ przed ich uŜyciem .
2.4. Zestawy do malowania konstrukcji
do renowacji konstrukcji stalowych tam gdzie istnieje moŜliwość obróbki strumieniowo-ściernej.
2.4.1. Farba do gruntowania - przeznaczona do nanoszenia bezpośrednio na podłoŜe w celu wytworzenia powłoki
gruntowej o wysokiej zawartości cynku
2.4.2. Farba podkładowa - farba przeznaczona do nakładania bezpośrednio na podłoŜe absorbujące, w celu
wytworzenia powłoki podkładowej lub powłoki międzywarstwowej.
2.4.3. Farba na międzywarstwę - farba przeznaczona do wytwarzania powłoki między warstwowej, spełniającej
róŜne funkcje: izolującą , wypełniającą pory, wygładzającą mikronierówności itp.
2.4.4, Powłoka nawierzchniowa - ostatnia, zewnętrzna warstwa powłoki w pokryciu lakierowym.
2.5. Materiały do czyszczenia ściernego stali.
NaleŜy dobrać ścierniwo odpowiednie dla oczekiwanej chropowatości stali. Nie mogą być szkodliwe dla
otoczenia.
2.6. Materiał na zbudowanie pomostów roboczych.
Wykonawca zobowiązany jest przedstawić InŜynierowi aktualne wyniki badań materiałów wykonywanych
przez producenta w ramach nadzoru wewnętrznego (atesty) oraz sprawdzić przydatność tych materiałów do
stosowania (data produkcji) i przechowywać je w odpowiednich warunkach (określonych w Świadectwie Dopuszczenia do Stosowania).
Za jakość wbudowanych materiałów odpowiada Wykonawca.
3. SPRZĘT.
3.1 Ogólne wymagania dot. sprzętu podano w SST DM.00.00 00
Wykonawca zabezpieczeń antykorozyjnych przedstawia do akceptacji wykaz sprzętu, który będzie stosował do:
a) przygotowania powierzchni stali przed wykonaniem powłok;
b) nanoszenia powłok;
c) kontroli bieŜącej jakości materiałów i wykonania.
InŜynier moŜe polecić Wykonawcy uŜycia próbnie sprzętu i wykonania badań jakości wykonanych próbek.
3.2 Sprzęt do wykonania prac:
185
•
rządzenie do natryskowego malowania konstrukcji (natrysk hydrodynamiczny-bezpowietrzny lub natrysk
konwencjonalny
Uwaga! Średnica dyszy nie powinna przekraczać 10 mm gdyŜ jest to nieekonomiczne. RównieŜ stosowanie
nadmiernie zuŜytych prowadzi do nadmiernego wzrostu kosztów czyszczenia. Dysze o kształcie zbieŜno
rozbieŜnym są wydajniejsze od cylindrycznych o około 40%
NajwyŜszą wydajność procesu oczyszczenia uzyskuje się przy ciśnieniu powietrza w dyszy 0.8-1.0 MPa.
• pędzle z naturalnej szczeciny
• wałki o średnim włosiu .
• termometr do pomiaru temperatury
• wilgotnościomierz do mierzenia wilgotności powietrza,
• przyrząd do nieniszczącego mierzenia grubości nałoŜonych powłok malarskich.
• aparat typu Karcher do zmywania konstrukcji wodą pod ciśnieniem,
• szczotki mechaniczne,
• aparat do czyszczenia ściernego wraz z zestawem do wychwytywania odpadków (czyszczenie na mokro potrzebne plandeki i folie
• spręŜarka.
Sprzęt, maszyny i narzędzia nie gwarantujące zachowania wymagań jakościowych zostaną przez InŜyniera
zdyskwalifikowane i niedopuszczone do robót.
4.TRANSPORT.
4.1. Ogólne wymagania dot. Transportu.
Ogólne wymagania podane w SST D-M.00.00.00„ Wymagania ogólne".
4.2. Transport, przenoszenie i składowanie.
4.2.1. Transport farb i rozcieńczalników
Transport farb i rozcieńczalników powinien odbywać się ściśle według zasad dotyczących przewozu
materiałów niebezpiecznych określanych w PN-C-81400.
4.2.2. Składowanie materiałów
• Produkty malarskie naleŜy składować w zamkniętych pomieszczeniach, oddzielonych od innych pomieszczeń. Warunki przechowywania powinny spełniać wymagania określone dla pomieszczeń, w których
przechowuje się materiały łatwopalne, według PN-C-81400.
• Temperatura w pomieszczeniach składowania malarskich powinna wynosić od +5°C do +25°C.Ponadto,
powinny być spełnione wymagania producenta dotyczące składowania i czasu zuŜycia po otwarciu
pojemnika.
5. WYKONANIE ROBÓT.
5.1. Ogólne warunki wykonywania robót
Ogólne zasady wykonania robót podano w SST D-M. 00.0000. Wymagania Ogólne pkt. 5
Oczyszczenie powierzchni stalowych i roboty malarskie prowadzić naleŜy przy pełnym zabezpieczeniu, ekranami
ochronnymi i odpowiednio uzgodnionym oznakowaniem robót.
Wykonawca przedstawi InŜynierowi do akceptacji projekt technologii organizacji i harmonogram robót
uwzględniający wszystkie warunki w jakich będą wykonywane roboty.
Projekt wykonawczy zabezpieczenia antykorozyjnego powinien zawierać:
•
•
•
•
•
•
•
•
określenie jakości przygotowania powierzchni,
zestawienie materiałów malarskich z podaniem liczby warstw i grubości krycia,
określenie warunków klimatycznych w czasie malowania,
technologię malowania,
zestawienie sprzętu do wykonania prac związanych z czyszczeniem i malowaniem,
określenie warunków dozoru i kontroli,
określenie sposobów ochrony środowiska w czasie czyszczenia i malowania określenie miejsca
składowania (wysypiska) produktów czyszczenia konstrukcji stalowej spełniającego wymogi dla tego typu
materiałów szkodliwych dla środowiska
warunki BHP i PP0ś
186
5.1.2 Warunki atmosferyczne
Wykonywanie prac malarskich podlega następującym ograniczeniom z uwagi na warunki atmosferyczne:
1) temperatura powietrza nie moŜe być niŜsza niŜ +5°C,
2) wilgotność względna nie moŜe przekraczać 90%,
3) prac malarskich nie naleŜy wykonywać w czasie deszczu lub mgły,
4) temperatura powietrza powinna być o 3°C wyŜsza od punktu rosy,
5) siła wiatru nie moŜe przekraczać 4 stopni w skali Beaufort'a;
6) nie naleŜy malować konstrukcji, których temperatura (w wyniku nagrzania promieniowaniem słonecznym,
lub z innego powodu) przewyŜsza 40°C,
7) mokrą powłokę naleŜy chronić przed kurzem i deszczem,
8) naleŜy przestrzegać wszystkich (bardziej rygorystycznych) wymagań producenta odnoszących się do
warunków atmosferycznych.
5.2. Wykonanie prac właściwych zabezpieczających.
Wykonanie robót powinno spełniać wymagania PN-71-H-97053.
5.2.1. Przygotowanie powierzchni stali.
Dla wykonania malarskiej warstwy podkładowej nanoszonej natryskowe wymagane jest oczyszczenie
powierzchni stali do co najmniej stopnia Sa 2 1/2 zgodnie z ISO 8501-1 (czyli do I stopnia czystości wg PN70/IH97050 ), do otrzymania chropowatości Rz= 25-75 µm .
Oczyszczanie powinno być wstępne i właściwe. Charakter zanieczyszczeń wymusza etapowość działań.
• wstępne oczyszczenie - usuwa zgrubnie luźne zanieczyszczenia oraz usuwa zanieczyszczenia jonowe
Powierzchnie naleŜy zmyć wodą pod wysokim ciśnieniem. Przy uŜyciu odpowiedniego detergentu usunąć
oleje i tłuszcz.
• właściwe, oczyszczanie - obróbka strumieniowo-ścierna na powierzchniach zagruntowanych usunąć tłuszcze i
zanieczyszczenia. Powierzchnie wysuszyć i usunąć tłuszcz przed malowaniem.
5.2.2. Wykonanie malarskiej warstwy podkładowej.
Powierzchnia stali przed nałoŜeniem malarskiej warstwy podkładowej powinna być odebrana przed początkiem
malowania przez przedstawiciela InŜyniera. Warstwa podkładowa powinna być wykona z farby z pigmentem
metalicznym (cynkowym) przy pomocy natrysku. Przy przygotowaniu mieszanki naleŜy dbać o dokładne
proporcje podane na instrukcji. Farba musi być dobrze wymieszana przed uŜyciem. Zaleca się ciągłe mieszanie
farby w czasie malowania. W zaleŜności od techniki nakładanie farba moŜe być rozcieńczona do 10%
objętościowo.
UŜycie innego rozcieńczalnika niŜ podanego w instrukcji moŜe spowodować uniewaŜnienie gwarancji na
wyrób.
śywotność mieszanki kończy się gdy farba osiąga lepkość uniemoŜliwiającą nanoszenie. Nie nakładać gdy
temperatura podłoŜa jest mniej niŜ 3°C wyŜsza od temperatury punktu rosy.
Grubość warstwy podkładowej powinna być zgodna z projektem technicznym. Przy malowaniu natryskowym
stosować 50% nakładanie się pasm wymalowań przy kaŜdym przejściu pistoletu. Na nieregularnych powierzchniach pokrywać najpierw krawędzie, a później pokryć jeszcze raz całość.
Wykonawca malowania powinien dysponować takim ciągiem technologicznym by nanoszenie natryskowe farby
następowało na tej samej zmianie roboczej co czyszczenie. Malowanie pędzlem lub wałkiem tylko do małych
poprawek lub miejsc trudnodostępnych przed natryskiem. Unikać wielokrotnych pociągnięć pędzla.
5.2.3.Wykonie warstw nawierzchniowych.
5.2.3.1 Wykonanie międzywarstwy.
PodłoŜe musi być czyste, suche bez tłustych plam. Przy mieszaniu, przed połączeniem składników wymieszać.
kaŜdy składnik oddzielnie. Do nakładania międzywarstwy moŜna przystąpić po upływie określonego przez
producenta zaleŜnego od wilgotności rodzaju farby temperatury. Do malowania moŜna przystąpić po odebraniu
przez InŜyniera warstwy podkładowej. Nakładać metodą natryskową. Nie nanosić gdy temperatura podłoŜa jest
mniej niŜ 3°C wyŜsza od temperatury punktu rosy. We wszystkie nieregularności podłoŜa oraz na poprawkach
wcierać pędzlem lub wałkiem.
5.2.3.2. Wykonanie właściwej warstwy – nawierzchniowej.
187
JeŜeli upłynął określony przez producenta maksymalny dopuszczalny czas pomiędzy nałoŜeniem międzywa rstwy farby nawierzchniowej, międzywarstwę naleŜy umyć odpowiednim rozcieńczalnikiem dostarczonym lub
zaakceptowanym przez producenta.
Przed nałoŜeniem powłoki nawierzchniowej. InŜynier dokonuje odbioru powłok dotychczas wykonanych i nakazuje w miarę potrzeb ich naprawienie. Powłoki podkładowe, które nie wymagają naprawy, naleŜy przed dalszym
malowaniem zmyć wodą.
Z powierzchni naleŜy usunąć wszelkie oleje i tłuszcze za pomocą szmat nasyconych w rozcieńczalniku lub w inny
skuteczny sposób. Nanosić na czyste suche, zagruntowane podłoŜe
Malowanie na placu budowy, naleŜy zakończyć na 1 jedną godzinę przed zachodem słońca (w temperaturze.
20°C), tak aby farba mogła wyschnąć przed powstaniem rosy wieczorem.
Malować natryskowo, pędzle uŜywać tylko do poprawek. Unikać powtórnych pociągnięć. Łączna
grubość wszystkich warstw wynosić powinna min.130 µm .
Połączenia śrubowe powinny być na obrzeŜach uszczelnione gęstą farbą podkładową z pigmentem metalowym lub
specjalnym kitem.
W czasie nanoszenia warstw antykorozyjnych nie mogą występować Ŝadne opady atmosferyczne ani mgła.
5.2.4. Ukończenie zabezpieczenia antykorozyjnego.
Przed malowaniem kaŜdej następnej warstwy InŜynier dokonuje odbioru powłok dotychczas wykonanych i
nakazuje w miarę potrzeb wykonania napraw.
JeŜeli w trakcie wykonywania powłok stwierdzono występowanie fragmentów stale zawilgoconych, których
powstania w projekcie technicznym nie przewidziano InŜynier moŜe nakazać wykonania dodatkowych warstw
malarskich na koszt Inwestora.
Po wykonaniu malowania dokonywany jest odbiór końcowy powłoki malarskiej. Odbiór polega na oględzinach
wykonanych przez przedstawiciela InŜyniera i sprawdzeniu czy pomierzone w losowo wskazanych przez
InŜyniera punktach grubości powłoki spełniają wymagania projektu technicznego. Łączna grubość powłoki
antykorozyjnej nie powinna być mniejsza niŜ 130 µm .
Za przestrzeganie aktualnie obowiązujących państwowych i lokalnych przepisów o BHP i ochronie środowiska
odpowiada Wykonawca. InŜynier nie moŜe nakazać wykonania czynności których, wykonanie naruszyło by
postanowieniami tych przepisów.
3. BHP i ochrona środowiska.
Za przestrzeganie aktualnie obowiązujących państwowych i lokalnych przepisów o BHP i ochronie środowiska
odpowiada Wykonawca. InŜynier nie moŜe nakazać wykonania czynności, których wykonanie naruszyłoby
postanowienia tych przepisów.
NaleŜy dąŜyć do tego, by czyszczenie konstrukcji na budowie odbywało się przy pomocy urządzeń o zamkniętym
obiegu, by do środowiska nie przedostawały się pyły metaliczne.
Zawsze zwracać uwagę na napisy ostrzegawcze na opakowaniach.
Zasadą generalną jest unikanie wdychania, kontaktu ze skórą i zanieczyszczenia oczu ...zanieczyszczenia
natychmiast zmywać.
Sprawdzenie grubości powłok i jakości ich wykonania powinno być dokonane zgodnie z PN-C-81534, PN-C81515 i PN-C-80531.
6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT.
6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót.
• Wykonawca powinien przygotować i dostarczyć InŜynierowi program kontroli jakości zawierający
szczegółowy opis procedur odbiorczych. Program ten powinien uwzględniać przerwy w robotach z powodu
nieodpowiednich miejscowych warunków atmosferycznych
• Program kontroli jakości powinien zawierać:
1.
kontrolę warunków atmosferycznych w których mogą być
wykonywane roboty, w tym kontrolę wilgotności i temperatury
2.
pomiar grubości pokrycia,
3.
kontrolę okresów czasu między wykonaniem poszczególnych powłok.
6.2. Materiały - kontrola
1.
Wykonawca powinien dostarczyć InŜynierowi atesty farb i sprzętu do malowania jak równieŜ wyniki
badań (prób) wykonanych prze producenta
2.
JeŜeli wyniki badań (prób) przeprowadzonych przez producenta nie są; dostępne. Wykonawca powinien
wykonać badania (próby) we własnym zakresie zgodnie z odpowiednimi normami w warunkach
uzgodnionych z InŜynierem.
3.
Przed podjęciem robót malarskich, naleŜy doświadczalnie określić parametry malowania. W tym celu
naleŜy wykonać próbne malowanie powierzchni proponowanymi materiałami. Malowanie prób podlega
akceptacji InŜyniera.
6.3. Sprawdzenie przygotowania powierzchni elementów konstrukcji stalowych.
188
Jakość przygotowania powierzchni elementów konstrukcji stalowych powinna odpowiadać wymaganiom podanym
w PN-ISO-8501-1.
6.3.1. Metody badań powierzchni.
6.3.1.1. Wygląd powierzchni .
Powierzchnię przygotowana do malowania naleŜy ocenić gołym okiem przy świetle dziennym.
Wizualnej ocenie przygotowania powierzchni podlegają przede wszystkim szwy spawalnicze i krawędzie
jak teŜ stwierdzenie innych wad podłoŜa. Powierzchnia powinna być pozbawiona wad walcowniczych
rozwarstwień, pęcherz łusek o wielkości powyŜej 1 mm
6.3.1.2. Stopień czystości powierzchni.
Postępowanie wg PN ISO 8501-1:1996. Powierzchnię naleŜy obejrzeć w rozproszonym świetle dziennym i
porównać z fotografiami zamieszczonymi w normie. Oceniając naleŜy przyjąć najgorszy stwierdzony stopień
podłoŜy przyjąć najbliŜszy wyglądowi powierzchni skorodowania.
Dla stopnia Sa 2 1/2 występuje całkowite usunięcie zgorzeliny, rdzy, starej powłoki malarskiej. Dopuszczalne
ściemnienia i przebarwienia szczególnie w miejscach silnego uszkodzenia korozyjnego. Ślady zanieczyszczeń w
kształcie kropel lub pasków.
6.3.1.3. Ocena profilu chropowatości powierzchni.
Jest to parametr Ry5 określony w normie ISO 8503-1:1988. Ocenę przeprowadza się ręcznym przyrządem do
pomiaru chropowatości powierzchni lub przez porównanie wzorców (ISO 8503-2:1988) z badaną powierzchnią w
świetle dziennym. Przyrównuje się równieŜ dotykowo przesuwając po badanej i wzorcowej powierzchni
paznokciem lub drewienkiem.
6.3.1.4.Obecność zatłuszczeń .
Na powierzchni metalu bada się metodami wg normy PN-H-97052 benzyną extrakcyjną, bądź metodą przerw
wodnych lub jej modyfikacji z 40-70% wodnego roztworu alkoholu. W przypadku powierzchni zatłuszczonej
kropla nie rozlewa się po powierzchni. Na powierzchniach pionowych, w przypadku czystej powierzchni pozostaje
owalny ślad i droga spływania jest krótka. Na juŜ pomalowanych dolnymi warstwami farby powierzchniach
polewa się wodą destylowaną na obszarze około 1 m2 . Po 10 sek. oceniamy szacunkowo % powierzchni
zwilŜonej.
6.3.1.5.Ocena skuteczności odpylania.
Na badaną powierzchnię nakłada się pasek taśmy samoprzylepnej Celofix A o dł. około 15 cm i trzykrotnie
przesuwa kciukiem przez całą długości. Taśmę po zdjęciu nakłada się kontrastowe podłoŜe i porównuje z rys.
wzorcowym wg ISO 8502-3:1992. Przeprowadzić po 3 oznaczenia na kaŜdy element. Próbę przeprowadzić tuŜ
przed malowaniem.
6.4.Kontrola procesu malowania.
Wynika z przepisów normy PN -71/H-97053 i powinna obejmować.
• Sprawdzenie stopnia wyschnięcia warstwy poprzedniej wg PN-79/C-81519,
• Zgodność odstępu czasu malowania z podanym w Instrukcji,
• Wygląd malowania - świeŜo naniesiona lub nie wyschnięta powłoka malarska nie powinna wykazywać
wtrąceń mechanicznych kraterów, zacieków i niedomalowań.
• Grubość powłoki malarskiej na mokro wg PN-C-81545.; sprawdzenie wydajności w trakcie malowania
jak równieŜ ustalenie optymalnej techniki natrysku w celu uzyskania jednorodności
wymiarowej - dokonuje się pomiaru grubości przyrządem krąŜkowym lub grzebieniowym. Pomiar
powinien być dokonywany bezpośrednio po nałoŜeniu farby, co najmniej dwukrotnie w róŜnych
miejscach pomiarowych
• Sprawdzenie zgodności parametrów natrysku bezpowietrznego; rozmiar dyszy i ciśnienie zasilające
• Sprawdzenie przygotowania (farby: wymieszania składników, przestrzegania czasu dojrzewania farb
wieloskładnikowych a takŜe w trakcie malowania przestrzegania czasu przydatności farby do malowania.
6.5 Sprawdzenie jakości wykonanych powłok malarskich.
1.
Wykonawca powinien wykazać, iŜ jakość poszczególnych powłok malarskich jest zgodna z odpowiednią
Polską Normą lub z innymi wymaganiami określonym w niniejszej Specyfikacji Kontrakcie.
• po zagruntowaniu,
• po nałoŜeniu kaŜdej międzywarstwy,
• po wykonaniu powłoki nawierzchniowej.
2. Grubość pokrycia powinna być zgodna z Kontraktem. NaleŜy ją mierzyć stosując metody nieniszczące,
przyrządy magnetyczne lub elektromagnetyczne, zgodnie z PN-C-81515 lub innych zapewniających
dokładność ±10%. Pomiary naleŜy wykonać co najmniej w 7 punktach na kaŜdym elemencie konstrukcji.
Za wynik ostateczny pomiaru naleŜy przyjąć średnią arytmetyczną wyników uzyskanych z 5 pomiarów po
odrzuceniu dwóch najwyŜszych odczytów . Średnia ta nie moŜe wynosić mniej niŜ 90%. stalowej w
Kontrakcie.
4. Porowatość powłoki naleŜy badać przy pomocy poroskopu według PN-C-81518.
189
5.
6.
Przyczepność powłoki malarskiej naleŜy badać zgodnie z PN-C-81531.
Wygląd powłoki naleŜy ocenić wzrokowo, w świetle słonecznym lub w świetle sztucznym o mocy co
najmniej100W, oglądając powierzchnię z odległości 300 do 400 mm .
Przed odbiorem trzeba jasno określić metodykę pomiarów i kryterium odbioru powłoki. Uniknie się wtedy szeregu
nieporozumień związanych z interpretacją wyników pomiarów. Dokładniej metody pomiarów grubości powłoki
suchej ujęte są w opracowaniu pt. „Problemy z korozją "Andrzeja Chmielewskiego oraz w odpowiednich normach
(PN-C-81515, PN-H-97053 i BN-82/3702-09).
Z badania grubości powłok sporządzić naleŜy protokół, który powinien zawierać:
• datę badania,
• wszystkie dane potrzebne do identyfikacji produktu,
• powołanie się na PN-C-81515,
• dodatkowe dane wg powyŜszej normy,
• metodę oznaczenia grubości
• wyniki z badań (poszczególne pomiary, średnia),
• kaŜde odstępstwo od znormalizowanych metod badań.
Badania szczelności powłoki malarskiej przeprowadza się w uzasadnionych przypadkach ściśle z Instrukcją
badania.
Badanie przyczepności powłoki malarskiej do podłoŜa przeprowadza się wg PN-C-81531 metodą siatki nacięć
albo metodą odrywową.
6.6. Naprawa uszkodzonych powłok
1. Uszkodzone powłoki naleŜy naprawiać pędzlem stosując taki sam zestaw malarski. Powłoka gruntująca i
powłoki pośrednie nie powinny mieć sfałdowań (zmarszczek), śladów pędzla, powinny mieć matowy wygląd.
Wszystkie powłoki powinny na całej powierzchni przylegać do konstrukcji lub wcześniej nałoŜonej warstwy
farby. NaleŜy je chronić przed kurzem i odpadkami. Na pomalowanych elementach nie naleŜy ustawiać
innych przedmiotów.
2. JeŜeli w czasie nakładania zostanie stwierdzone, iŜ powłoka jest wadliwa lub dana powłoka zostanie usunięta,
InŜynier moŜe odrzucić taką powłokę oraz warstwy podkładowe.
6.7. Protokół odbioru końcowego Powinien zawierać zgodnie z wymogami
Elementy wynikające z oceny przygotowania powierzchni do malowania
• wygląd
• stopień oczyszczenia powierzchni
• zapylenie
• zatłuszczenie
Elementy wynikające z oceny warunków do malowania
• temperaturę podłoŜa
• wilgotność względną powietrza
• temperaturę powietrza
Elementy wynikające z oceny jakości powłok malarskich
• wygląd powierzchni
• grubość powłoki suchej (dołączone wyniki pomiarów)
7. ODBIÓR ROBÓT.
Odbiory naleŜy dokonać sprawdzając przytoczone w p.6 kryteria oceny. Czynność odbioru winna być udoudokumentowana odpowiednim protokołem, zgodnie z przyjętymi w SST DM.00.00.00. zasadami. Podstawą
odbioru jest pisemne stwierdzenie InŜyniera w Dzienniku Budowy o wykonaniu robót zgodnie projektem i SST.
Na konstrukcji powinny pozostać trwałe oznaczenia sposobu wykonania zabezpieczeń antykorozyjnych i ich
wykonawcy.
7.1 Obmiar robót.
7.1.1. Ogólne zasady obmiaru robót
Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” .
7.1.2. Jednostka obmiarowa.
Jednostką obmiarową jest t (tona) wymalowanej konstrukcji stalowej .
Przewidywaną ilość jednostek obmiarowych określi Zamawiający w kosztorysie dla oferentów.
8. PRZEPISY ZWIĄZANE.
190
1.
2.
PN-C-81400 Wyroby lakierowe. Pakowanie, przechowywanie, transport.
PN-C-81544 Wyroby lakierowe. Określanie stopnia zniszczenia pokryć w wyniku działania czynników
atmosferyczny.
3. PN-C-81553 Wyroby lakierowe. Ocena zniszczeń powłok.-(odpowiada normie:IS0 4628 1-5:1982 Farby i
lakiery-Ocena zniszczeń powłok malarskich. Określenie intensywności, wielkości rozmiarów
typowych defektów powłok.
4. PN-C-81515 Nieniszczące pomiaru grubości powłok.
5. PN-C-81518 Określanie porowatości powłok lakierowanych.
6. PN-C-81531 Określanie przyczepności powłok do podłoŜa oraz przyczepności międzywarstwowej.
7. PN-C-81545 Pomiar grubości malowanych warstw.
8. PN-H-04623 Ochrona przed korozją. Pomiar grubości powłok metalowych metodami nieniszczącymi.
9. PN-H-04653 Ochrona przed korozją. Klasyfikacja i określenie agresywności korozyjnej środowiska.
10. PN-87/M-04256/02 Struktura geometryczna powierzchni. Pomiary chropowatości powierzchni.
Terminologia
11. PN-H-97051 Przygotowanie powierzchni stali, staliwa i Ŝeliwa do malowania .Ogólne wytyczne.
12. PN-H-97053 Malowanie konstrukcji stalowych. Ogólne wytyczne.
13. PN-H-97070 Pokrycia lakierowe. Wytyczne ogólne.
14. PN-ISO 8501-1 Przygotowanie podłoŜy, stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów.
Wzrokowa ocena czystości powierzchni.
15. ISO 8501-2:1994- Przygotowanie podłoŜy stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów.
Wzrokowa ocena czystości powierzchni - Arkusz 2: Stopnie przygotowania wcześniej
pokrytych powłokami podłoŜy stalowych po miejscowym usunięciu tych powłok.
16. PN-M-04251 Struktura geometryczna powierzchni. Chropowatość powierzchni. Wartości liczbowe
parametrów.
17. PN-S-10050 Obiekty mostowe. Konstrukcje stalowe. Wymagania i badania.
18. BN-1076-02 Ochrona przed korozją. Powłoki metalizacyjne cynkowe i aluminiowe na konstrukcjach
stalowych, staliwnych i Ŝeliwnych. Wymagania i badania.
19. BN-9080-02 Rusztowania stalowe elementów składanych do budowy mostów. Wymagania i badania przy
odbiorze zmontowanych rusztowań.
- Komitet Nauki i techniki, Warszawa 1971r.-Instrukcja zabezpieczenia przed korozją konstrukcji stalowych za
pomocą pokryć malarskich KOR.3-A (uwzględniając nowe normy).
- Tymczasowe świadectwa i materiały firm produkujących materiały.
191
M.27.02.01
IZOLACJA Z PAPY
ZGRZEWALNEJ
1. Wstęp
1.1. Przedmiot SST
wykonania izolacji betonowych powierzchni poziomych ustroju nośnego papą termozgrzewalną, w
ramach zadania
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy
przy zlecaniu i realizacji robót wymienionych w p. l.l
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą ułoŜenia izolacji na powierzchni Ŝelbetowej
płyty ustroju nośnego i obejmują:
* przygotowanie podłoŜa pod izolację z piaskowaniem strumieniowo-ściernym
* przygotowanie składników,
* wykonanie izolacji,
* pielęgnacja
Określenia podane w niniejszej specyfikacji są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami
oraz określeniami stosowanymi lub uŜytymi w ST DM.00.00.00.
Papa zgrzewalna - materiał hydroizolacyjny rolowy, o osnowie powleczonej obustronnie
bitumem, z przystosowaną do zgrzewania z podłoŜem warstwą dolną.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z Rysunkami,
SST i poleceniami InŜyniera. Ogólne wymagania podano w ST DM.00.00.00. "Wymagania ogólne".
2. Materiały.
Do wykonania robót w zakresie określonym punktem 1.3. przewiduje się zastosowanie
następujących materiałów:
2.1. Materiał podstawowy - papa termozgrzewalna, której wyboru dokonuje InŜynier spośród
przedstawionych przez Wykonawcę. Powinny one odpowiadać warunkom stosowania w
budownictwie mostowym, a uŜycie ich powinno być zgodne z zaleceniami podanymi przez
producenta.
Podstawowe cechy fizyczne papy zgrzewalnej:
— wytrzymałość na rozciąganie
— przesiąkliwość i nasiąkliwość
— zachowanie elastyczności w niskiej temperaturze
Producent powinien wystawić świadectwo jakości na produkowana papę, które powinno posiadać
klauzulę dopuszczenia do stosowania wystawiona przez IBDiM.
Producent na Ŝądanie Zamawiającego ma obowiązek dostarczyć zaaprobowane przez IBDiM
„Warunki Techniczne wykonania izolacji", które powinny zawierać dane dotyczące :
— wymagań dla stosowanych materiałów,
— wymagań w zakresie tolerancji wykonawczej,
— wymagań dotyczących technologii wykonania,
— zakresu i sposobu wykonania badań odbiorczych.
192
Tabela l .Wymagania dla papy zgrzewalnej
Lp. Właściwości
Badania wg
jednostka
Wymagania
1
Grubość materiału
- grubość w-wy bitumu pod osnową
IBDiM
Mm
mm
>5
>3
2
Szerokość arkusza papy
PN-B-04615
cm
S±2,5%S
S -szerokość arkusza
wg producenta
3
Szerokość krawędzi arkusza
przeznaczonej na styk poprzeczny
IBDiM
Mm
≥80
4
Masa jednostkowa
PN-B-04615
G/m2
6300 ±500
5
— wzdłuŜ
— w poprzek
PN-B-04615
N/mm
≥12
6
WydłuŜenie przy zerwaniu
— wzdłuŜ
— w poprzek
PN-B-04615
%
≥40
≥40
7
Wytrzymałość na rozdarcie
— wzdłuŜ
— w poprzek
IBDiM*
N/mm
≥30
8
Wytrzymałość na rozciąganie styków
nakładkowych. NapręŜenie ścinające
IBDiM*
N/mm2
0,15
9
Przesiąkliwość
PN-B-04615
MPa
≥0,5
10
Nasiąkliwość
— chwilowa
— długotrwała
PN-B-04615
IBDiM*
%
≤0,5
≤1,0
11
Giętkość w niskich Temperaturach
PN-B-04615
Temp. I°C] Śr.
wałka 0fmm]
-20°C/010
12
Przyczepność do podłoŜa betonowego
(metoda „pull-off")
IBDiM*
N/mm2
>0,5
13
Odporność na działanie wysokiej
temperatury (bez spłynięć)
PN-B-04615
Pkt2.11
°C/h
250°C/2h
14
Przyczepność warstwy wiąŜącej
Nawierzchni dróg. do hydroizolacji
Badanie
Poligonowe
MPa
>0,5
15
Sprawdzenie odporności na przebicie
(badanie dynamiczne)
IBDiM*
Stopnie
uszkodzenia
0-5
Wymagania w opisie
Badania
193
* Badanie wg IBDiM oznacza wg opracowania IBDiM Metody badań i oceny izolacyjnych materiałów
rolowych i mastyksów.
2.2. Primer firmowy do gruntowania podłoŜa betonowego
2.3. Piasek do piaskowania
3. Sprzęt.
3.1. Papę układa się przy uŜyciu specjalistycznego sprzętu zgodnego z instrukcją
Producenta. NaleŜy przygotować:
* szeroki, wielopłomiennikowy palnik gazowy (o szerokości rolki),
* wolne, sztywne rolki do przewijania papy,
* packa drewniana z długą rączką,
* wałek stalowy, ogumiony, waga około 30 kg (taczka z ogumionym kołem),
* odkurzacz,
* pojemniki z gazem propan-butan, w ilości około 0,3 kg na l m izolowanej powierzchni,
4. Transport.
Materiały mogą być przewoŜone krytymi środkami transportu. NaleŜy je ustawiać w pozycji
stojącej równomiernie na całej powierzchni ładunkowej obok siebie i zabezpieczyć przed moŜliwością
przesuwania się podczas transportu.
5.1. Wykonawca przedstawi InŜynierowi do akceptacji projekt organizacji i harmonogram
robót uwzględniający wszystkie warunki w jakich będzie wykonywana izolacja pozioma mostu.
5.2. Zakres wykonywanych robót przy wykonaniu
izolacji Zakres robót objętych SST obejmuje :
* zakup materiałów izolacyjnych, z dowozem na miejsce wbudowania,
* przygotowanie podłoŜa, polegające na usunięciu wszelkich nierówności i miejscowych wgłębień
oraz oczyszczeniu przez piaskowanie strumieniowo-ścierne
* zagruntowanie podłoŜa primerem,
* ułoŜenie papy na zagruntowanym podłoŜu,
5.2.1. Warunki układania izolacji
Roboty izolacyjne naleŜy wykonywać w okresie od l marca do 31 października przy dobrej pogodzie.
Niedopuszczalne jest prowadzenie robót podczas opadów deszczu i mŜawki, bezpośrednio po opadach oraz w
czasie, gdy wilgotność względna powietrza jest większa niŜ 85%.
Niedopuszczalne jest prowadzenie robót, gdy temperatura powietrza jest niŜsza niŜ 5°C oraz przy silnym
wietrze
5.2.2.Przygotowanie podłoŜa pod izolację.
Powierzchnia do zaizolowania powinna być poddana dokładnym oględzinom i
zakwalifikowana do ułoŜenia izolacji. Kwalifikacji dokonuje InŜynier, na pisemny wniosek
kierownika budowy, w formie wpisu do dziennika budowy. W przypadku wątpliwości, lub
niejasności w tym zakresie, naleŜy zasięgnąć opinii specjalisty IBDiM, lub innej jednostki naukowobadawczej.
•
Beton stanowiący podłoŜe pod hydroizolację powinien być powierzchniowo wyrównany i
zwarty. Prawidłowo przygotowane podłoŜe winno spełniać następujące warunki:
podłoŜe powinno być równe, tzn. szczelina pomiędzy powierzchnią płyty a łatą długości 4m,
przyłoŜoną na stałym spadku, nie powinny być większe niŜ lOmm, przy spadku powyŜej 1,5%, lub
5mm przy spadkach mniejszych niŜ 1,5%.
•
•
•
•
•
•
•
•
•
podłoŜe nie moŜe mieć lokalnych wybrzuszeń, większych niŜ 2mm i wgłębień większych niŜ 5mm,
przy czym nierówności nie mogą mieć ostrych krawędzi,
wszystkie krawędzie wypukłe i wklęsłe musza być wyokrąglone promieniem 5cm, lub złagodzone
skosem o pochyleniu 45° (3 x 3). Krawędzie wklęsłe muszą być wypełn.zaprawą cementową l : 3,
wypukłe nierówności naleŜy skuć lub zeszlifować szlifierką do lastrica, tak aby nie odsłonić wkładek
zbrojenia płyty (beton nie moŜe być młodszy niŜ 28 dni)
podłoŜe powinno być suche, jednorodne, mocne i przyczepne (mleczko cementowe naleŜy usunąć
przez piaskowanie), wolne od olejów i tłuszczu
wytrzymałość betonu na ściskanie >30 MPa
wytrzymałość betonu na odrywanie (próba Pull-off przy średnicy krąŜka próbnego 050mm) >1,5 MPa
temperatura betonu co najmniej 3°C powyŜej punktu rosy
wilgotność betonu poniŜej'5%
temp.podłoŜa i powietrza w czasie układania izolacji powinna być wyŜsza od y C i niŜsza od 35 C
Ewentualne wady wykończenia powierzchni przeznaczonych do izolowania naleŜy usuwać wg
specjalnie opracowanych metod, uzgodnionych z InŜynierem i autorem projektu.
Oczyszczenie podłoŜa:
Bezpośrednio przed gruntowaniem i przyklejeniem arkuszy materiału hydroizolacyjnego,
powierzchnię
przeznaczoną na izolację naleŜy oczyścić z luźnych frakcji, pyłu i zatłuszczeń:
* luźne frakcje i pyły naleŜy usunąć za pomocą odkurzacza przemysłowego, a w ostateczności
przez przedmuchanie spręŜonym powietrzem przechodzącym przez filtry: przeciwolejowy i
przeciwwodny,
* zatłuszczenia naleŜy usunąć przez wypalenie palnikiem gazowym.
Wzmocnienie izolacji:
Wzmocnienie izolacji polega na przyklejeniu dodatkowych pasków papy zgrzewalnej, w miejscach
wyszczególnionych w projekcie izolacji przeciwwodnej. Kierunek ułoŜenia tych dodatkowych pasków
jest z reguły prostopadły do kierunku przyklejania arkuszy izolacji podstawowej.
Przyklejenie dodatkowych pasków wzmacniających wymaga wykonania następujących czynności:
* oczyszczenie podłoŜa w sposób podany uprzednio,
* przygotowanie pasków papy zgrzewalnej, szerokości wg projektu izolacji, tj.: rozwinięcia arkusza,
pocięcia go na paski i ułoŜenia w miejscach projektowanych wzmocnień,
* przyklejenie pasków wzmacniających przez nadtopienie spodniej
strony palnikiem
gazowym, jednopłomiennym i dociśnięcie do podłoŜa packami drewnianymi.
UWAGA!
=> papa zgrzewalna uŜywana na paski wzmacniające nie moŜe mieć posypki mineralnej. Dopuszcza
się
zastosowanie papy zgrzewalnej z posypką pyłową, => paski wzmacniające naleŜy przyklejać na
uprzednio zagruntowane podłoŜe.__________________
5.2.3 .Zagruntowanie podłoŜa.
Gruntowanie podłoŜa betonowego ma na celu zwiększenie przyczepności, a w niektórych
przypadkach wytworzenie przyczepności izolacji do tego podłoŜa. PodłoŜe betonowe pod izolację z
papy zgrzewalnej naleŜy zagruntować firmowymi roztworami asfaltowymi, zalecanymi przez
producentów materiałów hydroizolacyjnych i posiadających świadectwo dopuszczenia, wydane przez
IBDiM. W przypadku konieczności zagruntowania wilgotnej powierzchni naleŜy uŜyć roztworów
195
dyspersyjnych, szybkorozpadowych, np.asfaltowej emulsji kationowej. Jest to jednak przypadek
szczególny, wymagający pisemnej zgody inspektora nadzoru i autora projektu organizacji.
Przy gruntowaniu podłoŜa naleŜy stosować następujące zasady:
* naleŜy gruntować podłoŜe wyłącznie dobrze przygotowane i odebrane przez inspektora nadzoru,
* beton w gruntowanym podłoŜu powinien mieć co najmniej 28 dni,
* powierzchnię przewidzianą do zaizolowania naleŜy gruntować tylko jednokrotnie, zuŜywając
tyle środka gruntującego, ile beton ten zdoła całkowicie wchłonąć tak, aby na powierzchni nie
powstała powłoka z warstewki asfaltu: ilość ta zwykle nie przekracza 0,31 l/m2, (średnio 0,20 0,25 l/m2),
* naleŜy zagruntować kaŜdorazowo tylko taką powierzchnię, na jakiej zamierza się w następnym
dniu po wykonaniu gruntowania przykleić izolację. Nie naleŜy gruntować powierzchni "na zapas"
z uwagi na utlenienie i w efekcie - znaczne obniŜenie przyczepności izolacji do podłoŜa. W
przypadku stosowania środków gruntujących wolnorozpadowych i wolnoschnących, dopuszcza
się gruntowanie z większym wyprzedzeniem. NaleŜy przy tym odpowiednio zabezpieczyć
zagruntowaną powierzchnię, aby nie uległa uszkodzeniu lub zapyleniu. Od zagruntowania
podłoŜa do rozpoczęcia przyklejania izolacji nie powinno upłynąć więcej niŜ 48 godziny.
Przy dłuŜszej przerwie powierzchnię naleŜy ponownie zagruntować,
*
środek gruntujący naleŜy nanosić wałkami malarskimi, lub szczotkami do środków
gruntujących (odpornych na działanie agresywnych rozpuszczalników, głównie węglowodorów
aromatycznych),
* powierzchnia zagruntowana przed ułoŜeniem izolacji powinna być całkowicie wyschnięta.
Rozumie się przez to, Ŝe osiągnęła stan pyłosuchości. Sprawdza się to przez dotknięcie
zagruntowanej powierzchni suchą, czystą dłonią (nie zatłuszczoną, lub zakurzoną): gdy
dłoń nie przykleja się i pozostaje czysta oznacza to, Ŝe roztwór gruntujący jest juŜ
dostatecznie suchy; czas schnięcia roztworów gruntujących jest zróŜnicowany w zaleŜności od
rodzaju zastosowanych rozpuszczalników i warunków wysychania; w większości przyp. wynosi
on od 15 do 120 minut.
5.2.4.UłoŜenie papy zgrzewalnej na zagruntowanym
podłoŜu.
Przygotowanie
i
sprawdzenie
materiałów. Polega ono na sprawdzeniu, czy :
na placu budowy znajduje się odpowiednia ilość papy zgrzewalnej (wg projektu
technicznego wykonania izolacji), potrzebna do wykonania izolacji przeciwwodnej, na danej
zmianie roboczej (wg projektu organizacji robót),
przygotowany materiał jest odpowiedniej jakości, tzn.czy nie jest sklejony w rolce,
załamany, popękany, czy ma odpowiednią grubość i wygląd, zgodny z wymaganiami normy
przedmiotowej dotyczącej tego materiału.
UWAGA!
NaleŜy uŜywać wyłącznie materiału nieuszkodzonego, dobrej jakości. Materiał uszkodzony naleŜy odrzucić.
Na placu budowy naleŜy zgromadzić zapas gazu propan-butan (średnio 0,30 kg/m2) oraz sprzęt
pomocniczy opisany w punkcie 3. NaleŜy sprawdzić, czy posiadany sprzęt jest sprawny.
Warunkiem skutecznego zgrzania izolacji z podłoŜem jest wypływający bitum, który gwarantuje
szczelne połączenie. Wytopiona masa bitumiczna powinna rozchodzić się poza obręb arkusza, na
odległość l-2cm oraz na całej długości podgrzewanej rolki.
Sposób przyklejenia arkusza papy zgrzewalnej:
Arkusze papy zgrzewalnej naleŜy przyklejać w następujący sposób :
* ułoŜyć rozwinięty arkusz papy w miejscu jego wbudowania, zwracając szczególną uwagę na
prawidłowe zakłady z wcześniej przyklejonym arkuszem sąsiednim; zakład podłuŜny nie mniejszy niŜ
8cm, zaś zakład czołowy (poprzeczny) na końcu rolki, 15cm. Zakłady poprzeczne powinny być
przesunięte względem siebie (zakłady poprzeczne sąsiednich arkuszy) o min.SOcm. Zakłady
196
*
*
*
*
poprzeczne i podłuŜne powinny być zgodne ze spadkami podłuŜnymi i poprzecznymi podłoŜa, a
zatem przyklejanie izolacji naleŜy rozpoczynać od miejsc połoŜonych najniŜej.
odwijając jeden koniec arkusza, przykleić go za pomocą palnika jednopłomieniowego do podłoŜa na
całej szerokości oraz długości około 30cm, dociskając wałkiem; krawędzie przyklejonego
fragmentu arkusza nadtopić palnikiem jednopłomieniowym z jednoczesnym przyciśnięciem packą
drewnianą,
zwinąć arkusz na sztywny wałek o min.średnicy o 150mm
włączyć palnik szeroki, wielopłomienny i kierując płomienie na styk arkusza papy z podłoŜeniprzyklejać go rozwijając z rolki; jednocześnie przyciskać wałkiem przyklejony fragment arkusza; w
czasie przyklejania naleŜy uwaŜać, aby nie "przepalić" topionej warstwy asfaltu; warstwa ta powinna
być płynna, jednorodna bez pęcherzy (gotowanie się asfaltu); nie moŜna dopuścić do zapalenia się
asfaltu,
krawędzie arkusza papy nadtopić palnikiem jednopłomieniowym i docisnąć packą drewnianą,
Przy wykonywaniu izolacji przeciwwodnych na pomostach, naleŜy zwracać szczególna uwagę na
następujące wymagania:
* arkusze papy zgrzewalnej muszą być dokładnie przyklejone do podłoŜa, lub do warstwy poprzedniej,
na całej powierzchni, a wszystkie styki arkuszy i ich zakończenia dodatkowo doklejane przez
nadtopienie palnikiem jednopłomiennym i przyciskanie do podłoŜa packą drewnianą, zwłaszcza w
przypadku przerw w układaniu izolacji,
* spodnie arkusze papy zgrzewalnej nie mogą mieć posypki mineralnej; dopuszcza się występowanie
posypki pyłowej; ostatnia wierzchnia warstwa papy zgrzewalnej moŜe mieć dowolną posypkę,
*
zakończenia i szczegóły izolacji przeciwwodnej wykonać naleŜy zgodnie z projektem
technicznym, technologicznym, jednak w kaŜdym przypadku miejsca te muszą być bardzo
starannie przyklejone i dociśnięte do podłoŜa,
* wykonana izolacja nie moŜe posiadać Ŝadnych pęcherzy powietrznych, zamkniętych pod izolacją,
lub między warstwami papy zgrzewalnej, ani Ŝadnych załamań lub fałd; musi dokładnie przylegać do
podłoŜa, zwłaszcza we wklęsłych krawędziach izolowanych powierzchni.
UWAGA!
NaleŜy dokładnie przestrzegać zasad układania izolacji i nie dopuszczać do powstania wad w postaci
np.fałd, załamań, pęcherzy czy innych uszkodzeń, poniewaŜ miejsca te, w przypadku pap
zgrzewalnych, zwłaszcza
krajowych, nawet po naprawieniu stanowią obniŜenie trwałości wykonanej izolacji przeciwwodnej i mogą
być przyczyną występowania przecieków wody.
Celem uniknięcia nałoŜenia się 4 warstw izolacji układamy całość długości rolki na przemian z połową
jej długości.___
5.2.5.Zalecenia BHP i przeciwpoŜarowe.
Przy przygotowaniu podłoŜa pod hydroizolację i wykonaniu robót izolacyjnych obowiązują
przepisy i instrukcje BHP, dotyczące robót z zastosowaniem maszyn drogowych, elektrycznych i
pneumatycznych urządzeń ciernych, urządzeń strumieniowo-ciernych, spręŜonego powietrza,
otwartego ognia, gorących mas bitumicznych oraz gazu propan-butan w butlach ciśnieniowych, a
ponadto:
* powierzchnia, na której wykonuje się gruntowanie podłoŜa powinna być ogrodzona oraz
zakazane palenie papierosów i otwartego ognia, z uwagi na łatwopalne rozpuszczalniki w
środkach gruntujących,
* środki do gruntowania naleŜy przechowywać z dala od ognia, w pomieszczeniu osłoniętym od
słońca.
* Pracownicy zatrudnieni przy pracach izolacyjnych powinni być przeszkoleni w zakresie BHP,
na okoliczność wystąpienia następujących zagroŜeń:
197
- niebezpieczeństwa poŜaru,
- niebezpieczeństwa poparzenia.
Pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przy wykonywaniu hydroizolacji z papy zgrzewalnej powinni
być wyposaŜeni w odzieŜ ochronną, rękawice ochronne i okulary ochronne. Powinni mieć
obuwie na drewnianej podeszwie, obitej gumą, bez Ŝadnych okuć.
Na budowie, w łatwo dostępnych miejscach powinny znajdować się :
* środki przeciwoparzeniowe,
* środki do zmywania asfaltu,
* krem natłuszczający do rąk.
W pobliŜu wykonywania robót izolacyjnych naleŜy umieścić gaśnice balonowe lub śniegowe,
mające aktualne atesty sprawdzenia przydatności do uŜytku.
6.1. Zasady kontroli jakości robót izolacyjnych
Kontrolę jakości robót przy wykonywaniu izolacji na drogowym obiekcie mostowym sprawują:
* InŜynier,
* Kierownik robót,
* SłuŜby pomocnicze takie jak: laboratoria drogowe i ośrodki badawcze.
Zakres kontroli jakości sprawdzany za pomocą badań laboratoryjnych
* jakość betonu podłoŜa wg wymagań odnośnie betonu konstrukcyjnego,
* jakość materiałów do ewentualnych napraw powierzchni pod izolację wg wymagań
określonych w odpowiednich normach przedmiotowych lub świadectwach dopuszczenia do
stosowania w budownictwie komunikacyjnym,
* jakość materiałów hydroizolacyjnych - wg wymagań IBDiM,
NaleŜy równieŜ sprawdzić zgodność rzeczywistych warunków wykonania robót
hydroizolacyjnych z warunkami określonymi w SST z potwierdzeniem ich w formie wpisu do
dziennika budowy. Przy kaŜdym odbiorze robót zanikających (odbiory międzyoperacyjne) naleŜy
stwierdzić ich jakość w formie protokółów odbioru robót lub wpisów do dziennika budowy.
6.2.Badanie materiałów hydroizolacyjnych.
Badania te mają na celu sprawdzenie zgodności właściwości uŜywanych materiałów
hydroizolacyjnych z wymaganiami podanymi w:
* norma PN-B-04615 „Papy asfaltowe i smołowe. Metody badań" oraz opracowaniem IBDiM
„Metody badań i oceny izolacyjnych materiałów rolowych i mastyksów",
* świadectwach dopuszcz.do stosowania w budownictwie komunikacyjnym wydanych przez IBDiM
6.3 .Odbiory robót ulegających zakryciu
6.3.1.Przygotowanie powierzchni do ułoŜenia izolacji przeciwwodnej
Sprawdzenie powierzchni podłoŜa naleŜy przeprowadzić za pomocą łaty o długości 4,0m, przyłoŜonej w 3
dowolnie wybranych miejscach na kaŜde 20m2 powierzchni i przez pomiar jego odchylenia od łaty z
dokładnością do l mm.
Sprawdzenie wytrzymałości podłoŜa na odrywanie wyk.metoda „pull-off" przy średnicy krąŜka próbnego
SOmm, wg zasady l oznaczenie na 25m2 izolowanej powierzchni i min.5 oznaczeń wg PN-B-01814.
6.3.2.Zagruntowanie podłoŜa i wykonanie wzmocnień izolacji zgodnie z projektem technologii robót
hydroizolacyjnych.
Sprawdzenie przylegania izolacji do podłoŜa naleŜy przeprowadzić wzrokowo i za pomocą młotka
drewnianego przez lekkie opukiwanie warstwy izolacji w 3 dowolnie wybranych miejscach na kaŜde 1020m2 powierzchni zaizolowanej. Charakterystyczny głuchy dźwięk świadczy o nieprzyleganiu i
niezwiązaniu izolacji z podłoŜem.
6.3.3. Sprawdzenie prawidłowości ułoŜenia powłok .
198
Wykonanie poszczególnych warstw izolacji, a zwłaszcza jej zakończeń na krawędziach, dokładność
sklejenia z podłoŜem, obróbek koło wpustów, słupków poręczy i płyt pod bariery i w innych miejscach
szczególnych na płycie pomostu, (wielkość zakładów, dokładność przyklejenia), zabezpieczenia szczelin
dylatacyjnych i osadzenia urządzeń odwadniających.
Odbiór kaŜdego etapu powinien być potwierdzony wpisem do dziennika
budowy. Odbioru dokonuje InŜynier na podstawie zgłoszenia kierownika
budowy.
7. Obmiar.
Jednostką miary jest 1m2. Do płatności przyjmuje się ilość m2 wykonanej i odebranej powierzchni
izolowanej.
8. Odbiór końcowy.
Roboty powinny być wykonane zgodnie z projektem technicznym i Szczegółową Specyfikacją
Techniczną
oraz pisemnymi decyzjami InŜyniera.
Odbiorom podlegają wszystkie operacje wyszczególnione w rozdziale 5.
Podstawą dokonania odbioru robót są badania obejmujące:
• sprawdzenie zgodności z rysunkami
• sprawdzenie materiałów
• sprawdzenie podłoŜa pod izolację
• sprawdzenie warunków prowadzenia robót
• sprawdzenie prawidłowości wykonanych robót
Do odbioru robót Wykonawca zobowiązany jest przedłoŜyć:
• atesty materiałów izolacyjnych i nawierzchniowych
• protokoły badań i sprawdzeń
• protokoły odbiorów częściowych
• powykonawcza dokumentacja projektowa,
• dziennik budowy z adnotacjami o zmianach w stosunku do dokumentacji projektowej.
Na podstawie wyników badań wg p.6 i ST DM.OO.OO.OO.naleŜy sporządzić protokóły odbioru robót
końcowych.
JeŜeli wszystkie badania dały wyniki dodatnie, wykonane roboty naleŜy uznać za zgodne z wymaganiami
SST.
JeŜeli choć jedno badanie da wynik ujemny, wykonane roboty naleŜy uznać za niezgodne z wymaganiami
norm i kontraktu. W takiej sytuacji Wykonawca jest zobowiązany doprowadzić na koszt własny roboty
izolacyjne do zgodności z normą i przedstawić je do ponownego odbioru.
Odbiór całości robót jako oddzielnego elementu rozliczeniowego będący podstawą płatności, jest
wynikiem pozytywnych wyników odbioru opisanych powyŜej, z uwzględnieniem poprawności
wykonanych robót poprawkowych.
9. Płatność.
9.1. Ogólne wymogi dotyczące płatności zawarte są w ST DM.00.00.00.
Cena jednostkowa robót izolacyjnych uwzględnia dostarczenie materiałów i innych czynników
produkcji, przygotowanie powierzchni betonu z piaskowaniem strumieniowo-ściernym, gruntowaniem
przygotowanej powierzchni, wykonaniem izolacji z zapewnieniem szczelności połączeń, oraz
uporządkowanie terenu robót. Odpady i ubytki materiałowe są uwzględnione w cenie jednostkowej.
9.3. Szczegółowy zakres robót wg Ślepego Kosztorysu
199
PN-92/B-01814 Antykorozyjne zabezpieczenia w budownictwie. Konstrukcje betonowe i Ŝelbetowe. Metoda
badań przyczepności powłok ochronnych PN-B-04615
Papy asfaltowe i smołowe.
Metody badań. PN-B-102260 Izolacja bitumiczna. Wymagania i badania przy odbiorze. PN-B-24622
Roztwór asfaltowy do gruntowania. PN-B-24625 Lepik asfaltowy z wypełniaczami stosowany na gorąco
PN-B-27620
Papa asfaltowa na welonie z włókien sztucznych. BN-6753-04
Asfaltowa emulsja
kationowa do izolacji przeciwwilgociowych.
Zasady wykonywania izolacji przeciwwodnych na drogowych obiektach mostowych - IBDiM
Warszawa Instrukcja układania izolacji zgrzewalnej dla konkretnego materiału. Świadectwo
Dopuszczenia do Stosowania w budownictwie mostowym.
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000r w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inŜynierskie i ich usytuowanie,
Dz.U. z 2000r. Nr 63.poz.735)
200
M.29.01.01
ODWODNIENIE ZASYPKI
1. Wstęp.
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej są
wymagania dotyczące
wykonania i odbioru robót przy wykonaniu drenaŜu za przyczółkami, w ramach zadania
l .2. Zakres stosowania SST
Szczegółowa specyfikacja techniczna jest stosowana jako dokument
przetargowy
i
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują wszystkie czynności umoŜliwiające i mające
na celu wykonanie odwodnienia zasypki przyczółków i w szczególności obejmują:
— Przygotowanie podłoŜa
— Wykonanie w-wy wyrównawczej z betonu B-10
— UłoŜenie perforowanych rur drenarskich z PCV śr. lOOmm
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z
normami oraz z określeniami podanymi w DM.00.00.00.
obowiązującymi odpowiednimi
Dokumentacją techniczną, Szczegółową Specyfikacją Techniczną oraz zaleceniami InŜyniera.
2. Materiały
2.1. Rury drenarskie perforowane z PCV śr.l00mm.
Rurki drenarskie z tworzywa sztucznego powinny odpowiadać wymaganiom BN-78/6354-12, tj.
być rurkami spiralnie karbowanymi, perforowanymi, wyprodukowanymi z polichlorku winylu i
odpowiednich dodatków metodą wytłaczania.
Rurki drenarskie powinny mieć powierzchnię bez pęcherzy, powinny być obcięte prostopadle do
osi, w sposób umoŜliwiający dokładne ich łączenie.
Szczeliny wlotowe (szparki podłuŜne) powinny znajdować się między karbami rurki, powinny być
wolne od grudek i resztek materiału i powinny być tak wykonane, aby przepływająca przez nie
woda nie napotykała oporów. Szczeliny powinny być równomiernie rozmieszczone na długości i
obwodzie rurki. Rurki drenarskie naleŜy przechowywać na utwardzonym placu, w
nienasłonecznionych miejscach. Zwoje rurek drenarskich naleŜy układać płasko w stosy do wysokości 4
zwojów w temp. do 25°C, a powyŜej 25°C do wysokości 2 zwojów. Rurki drenarskie zwykłe (typu Z,
barwy naturalnego PVC) naleŜy chronić przed działaniem sił mechanicznych w temperaturze poniŜej
0°C, natomiast rurki o zwiększonej odporności na obniŜoną temperaturę (typu O, barwy czarnej) naleŜy
chronić w temperaturze poniŜej -10°C. Złączki, słuŜące do połączenia rurek drenarskich
karbowanych (przez ich skręcenie) powinny być wykonane z polietylenu wysokociśnieniowego.
Wymagania dla złączki o średnicy zewnętrznej nominalnej 50mm powinny odpowiadać BN-84/6366-10
2.2. Beton B-10 na w-wę wyrównawczą, zgodnie z normą PN-88/B-06250 „Beton zwykły" i BN-78/6736-02
„Beton towarowy"
201
3. Sprzęt
Roboty montaŜowe powinny być wykonane ręcznie.
4. Transport
Zastosowane materiały mogą być
przewoŜone środkami transportu przydatnymi dla
danego asortymentu, po uzyskaniu akceptacji InŜyniera.
Rurki z tworzyw sztucznych, zabezpieczone przed przesuwaniem i wzajemnym uszkodzeniem,
moŜna przewozić dowolnymi środkami transportu. Podczas załadunku i wyładunku rurek nie
naleŜy rzucać. Szczególną ostroŜność naleŜy zachować w temperaturze 0°C i niŜszej.
Złączki w workach i pudłach naleŜy przewozić w sposób zabezpieczający je przed zgnieceniem.
Transport betonu wg zasad w SST M.13.01.05
PodłoŜe nie powinno mieć nieregularności. Powinno być zgodne z rzędnymi podanymi w
Kontrakcie. NaleŜy usunąć kamienie i inne twarde wypukłości. Miejsca, gdzie rzędne dna
wykopu są poniŜej wymaganych naleŜy zasypać i zagęścić do wymaganej rzędnej stosując
odpowiedni materiał z urobku lub dowieziony, jak uzgodniono z InŜynierem. Na oczyszczonym dnie
naleŜy wykonać w-wę wyrównawczą z betonu B-10 .
5.2. Wykonanie drenu
Wysokościowe dreny z tworzyw sztucznych naleŜy układać na rzędnych przewidzianych w projekcie.
Rurki drenarskie układać, łącząc je przy pomocy złączek. Za ścisłe ułoŜenie rurek uznaje się takie, gdy
po podniesieniu rękąjednej rurki unosi się kilka sąsiednich.
Wylotu drenu naleŜy wyprowadzić do miejsc określonych w projekcie.
Zagęszczenie gruntu przy zasypywaniu drenaŜu powinno odbywać się ręcznie do wysokości około
30cm powyŜej urządzenia,
Przy kaŜdym odbiorze robót zanikających naleŜy stwierdzić ich jakość w formie protokołów
lub wpisów do dziennika budowy. 6.1. Badania materiałów
Materiały przeznaczone do wbudowania pomimo posiadania odpowiednich atestów oraz
świadectw dopuszczenia do stosowania w budownictwie drogowym i mostowym, kaŜdorazowo
musi uzyskać akceptację InŜyniera. Akceptacja polega na wizualnej ocenie stanu materiałów, oraz
udokumentowaniu jej wpisem do dziennika budowy.
6.1.1. Rurki drenarskie z tworzywa sztucznego
KaŜdą dostawę rurek naleŜy zbadać wyrywkowo w zakresie cech zewnętrznych, wybierając w
sposób losowy 6% zwojów, według wskazań InŜyniera, z których naleŜy pobrać odcinki rurek do
badań. Sprawdzenie wykonania szczelin wlotowych naleŜy przeprowadzić od wewnątrz, po
rozcięciu odcinka rurki o długości Im.
Złączki rurek z tworzywa sztucznego naleŜy badać w zakresie cech zewnętrznych (gładkość
powierzchni, brak pęcherzy), a w przypadkach wątpliwych i spornych - n a zerwanie
obciąŜnikiem o masie 25kg z wysokości 0,5m.
6.1.2. Badanie betonu wg PN-88/B-06250
6.2. Badania przy odbiorze.
Powinny być przeprowadzone następujące badania:
— zgodności z dokumentacją techniczną,
— sprawdzenie prawidłowości wykonania drenaŜu,
6.3. Tolerancje
Odchylenie osi ułoŜonego drenu od osi drenu określonej w projekcie nie powinno przekraczać
±50mm. Odchylenie rzędnych ułoŜonego drenu od profilu określonego w projekcie nie powinno
202
przekraczać w stosunku do projektowanego spadku 5% przy zmniejszeniu spadku oraz 10% przy
zwiększeniu spadku
Przy kaŜdym odbiorze robót zanikających naleŜy stwierdzić ich jakość w formie protokołów lub
wpisów do dziennika budowy.
7. Obmiar robót.
Jednostką obmiarową wykonanego drenaŜu jest- m (metr) z uwzględnieniem m3 wykonanej wwy wyrównawczej z betonu B-10
8. Odbiór robót.
jeŜeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji według punktu 6 dały wyniki pozytywne.
9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt
9.
Cena wykonania 1m drenaŜu obejmuje: wyznaczenie robót w terenie, dostarczenie
materiałów, przygotowania podłoŜa, ułoŜenie rurek drenarskich, ułoŜenie warstwowych mat
drenaŜowych, przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych wymaganych w
PN-C-89221 Rury z tworzyw sztucznych. Rury drenarskie karbowane z niezmiękczonego polichlorku
winylu
BN-78/6354-12 Rury drenarskie karbowane z nieplastyfikowanego polichlorku winylu
BN-84/6366-10 Kształtki drenarskie typ 50 z polietylenu wysokociśnieniowego
PN-88/B-06250 Beton zwykły
PN-B-06050:1999 Roboty ziemne. Wymagania ogólne.
203
M.30.30.01
ZABEZPIECZENIE ANTYKOROZYJNE POW. KAMIENNYCH - HYDROFOBIZACJA
1. Wstęp.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót polegających
na wykonaniu hydrofobizacji powierzchni kamiennych przyczółków- murów oporowych, w ramach
Szczegółowa specyfikacja techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy
przy zlecaniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1.
1.3. Zakres robót objętych SST.
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą prowadzenia robót przy zabezpieczeniu
powierzchni kamiennych przyczółków— murów oporowych i obejmują:
— wykonanie i rozbiórkę pomostów
— oczyszczenie powierzchni przez hydropiaskowanie z wywiezieniem produktów
czyszczenia strumieniowo-ściernego
— hydrofobizację powierzchni np. preparatem Ombran HM (zuŜycie 0,50kg/m2)
Określenia podane w niniejszej specyfikacji są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi
normami i szczegółową specyfikacją techniczną DM.00.00.00. oraz SSTM.30.20.11
dokumentacją projektową, ST i poleceniami InŜyniera.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST DM.00.00.00. "Wymagania ogólne".
2. Materiały
Materiałami stosowanymi przy ochronie betonu według zasad niniejszej SST są preparaty
hydrofobowe odpowiednie dla stanu powierzchni kamiennych (impregnat na bazie siloksanu o
dobrych właściwościach nasączających na podłoŜa)
Materiały na powłoki zabezpieczające kamień powinny muszą posiadać następujące cechy;
— redukcja nasiąkliwości
— redukcja wchłaniania substancji szkodliwych
— zwiększenie odporności na mróz i mgłę solną
— nie kasować dyfuzji pary wodnej
— kasować dyfuzję CO2
Wykonawca zobowiązany jest przedstawić InŜynierowi aktualne wyniki badań materiałów
wykonywanych przez producenta w ramach nadzoru wewnętrznego (atesty) oraz sprawdzić
przydatność tych materiałów do stosowania (data produkcji) i przechowywać je w odpowiednich
warunkach (określonych w Świadectwie Dopuszczenia do Stosowania). Za jakość wbudowanych
materiałów odpowiada Wykonawca.
3. Sprzęt
Do wykonania napraw stosuje się specjalistyczny sprzęt przewidziany przez producenta
preparatów oraz sprzęt ogólnobudowlany.
4.Transport i składowanie
204
Materiały mogą być przewoŜone dowolnymi środkami transportu.
Temperatura przewozu i składowania nie powinna być niŜsza od 5°C i wyŜsza od 30°C.
W czasie transportu materiały winny być rozmieszczone równomiernie po całej powierzchni
ładunkowej i
zabezpieczone przed przesuwaniem. Składowane winny być w suchych pomieszczeniach.
Sposób załadunku, przewozu, i wyładunku musi spełniać wymagania przepisów dotyczących
bezpieczeństwa
i higieny pracy przy transporcie materiałów.
5. Wykonanie robót
5.1. Warunki atmosferyczne.
Temperatura podłoŜa i materiału w czasie obróbki i w ciągu następnych 72 godz., dla materiałów na
bazie Ŝywic syntetycznych, nie moŜe być niŜsza od 8°C i nie wyŜsza niŜ 25°C oraz dodatkowo
temperatura podłoŜa musi być wyŜsza min.o 3°C od punktu rosy. Nie wolno wykonywać robót w czasie
deszczu i przy intensywnym nasłonecznieniu.
5.2. Przygotowanie podłoŜa.
W zakres przygotowania podłoŜa wchodzą następujące prace:
*
Usunięcie szkodliwych substancji mogących mieć wpływ na połączenie nakładanych
materiałów z podłoŜem i zmniejszających przyczepność.
* Oczyszczenie podłoŜa z wody, pyłów i części luźnych.
Wykonawca
zobowiązany
jest dokumentować odpowiednie przygotowanie podłoŜa
protokołem z wynikami badań. Powierzchnię oczyścić za pomocą piaskowania.
5.3. Przygotowanie, wbudowanie mieszanki oraz pielęgnacja wykonanego zabezpieczenia wg SST
M.30.20.11
6. l. Ogólne zasady kontroli jakości robót.
Kontrola i odbiór robót oraz kontrola jakości materiałów powinna być przeprowadzona
zgodnie z zasadami ogólnymi podanymi w DM.00.00.00." Wymagania ogólne". Oraz SST M.30.20.11
6.2. Badania i kontrola przed przystąpieniem do robót wg SST M.30.20.11
6.3. Badania w trakcie robót wg SST M.30.20.11
6.4. Badania i kontrola po wykonaniu robót.
Zakres badań kontrolnych ustala InŜynier. W szczególności moŜe on uznać za wystarczające
raporty z badań wykonywanych przez Wykonawcę.
7. Obmiar robót
Obmiar powinien być wykonany na budowie w metrach kwadratowych zabezpieczonej
powierzchni. Obmiar robót odbywa się w obecności InŜyniera i wymaga jego akceptacji.
Obmiar nie powinien obejmować jakichkolwiek dodatkowo wykonanych powierzchni z
wyjątkiem zaakceptowanych na piśmie przez InŜyniera.
8. Odbiór robót
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST
DM.00.00.00. Odbiorowi podlegają:
* przygotowanie podłoŜa
* wykonana warstwa hydrofobowa
205
Do odbioru Wykonawca przedstawia wszystkie wyniki pomiarów i badań z bieŜącej kontroli
materiałów i robót.
Odbioru dokonuje InŜynier na podstawie oględzin, pomiarów i wyników badań Wykonawcy.
9.1 Płatność za metr kwadratowy naleŜy przyjmować zgodnie z obmiarem i oceną jakości robót na
podstawie wyników pomiarów i badań laboratoryjnych, z ewentualnymi potrąceniami.
Cena
jednostkowa wykonania robót przy zabezpieczeniu powierzchni kamiennych
przyczółków obejmuje:
prace pomiarowe i oznakowanie robót, ustawienie i rozbiórka pomostów, piaskowanie
powierzchni, zebranie i usunięcie produktów czyszczenia strumieniowo-ściernego, zakup i
dostarczenie składników, przygotowanie mieszanki i jej transport na miejsce wbudowania,
naniesienie warstw powłoki hydrofobowej, pielęgnację wykonanej powłoki, przeprowadzenie
pomiarów i badań laboratoryjnych wymaganych w specyfikacji
9.2. Szczegółowy zakres płatności wg Ślepego Kosztorysu
wg SST M.30.20.11
Załącznik SST M 30.20.11
M.30.20.11
ZABEZPIECZENIE ANTYKOROZYJNE POWIERZCHNI
BETONU + pokrycie powierzchniowe o gr. powłoki 0,3mm <
d < l mm
1. Wstęp.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót polegających
na zabezpieczeniu antykorozyjnym powierzchni betonu ustroju nośnego powłoką z dyspersji
polimerowych, w ramach zadania:
Szczegółowa specyfikacja techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy
zlecaniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1.
1.3. Zakres robót objętych SST.
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą prowadzenia robót przy zabezpieczeniu
powierzchni betonowych i obejmują:
- Wykonanie i rozbiórka pomostów
- oczyszczenie powierzchni przez hydropiaskowanie z wywiezieniem produktów
czyszczenia strumieniowo-ściernego
- gruntowanie podłoŜa betonowego materiałem odpowiednim do przyjętego systemu
- wykonanie powłoki z minimalną zdolnością przenoszenia rys na powierzchni gzymsów,
wsporników i spodzie konstrukcji z pielęgnacją wykonanej powłoki
- przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych wymaganych w specyfikacji
Określenia podane w niniejszej specyfikacji są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami i
szczegółową specyfikacją techniczną DM.00.00.00
206
Antykorozyjne zabezpieczenie betonu - zabezpieczenie betonu przed korozją poprzez ograniczenie
bądź
wyeliminowanie działania agresywnego czynników atmosferycznych lub wody na konstrukcję
Hydrofobizacja powierzchni - proces polegający na nasyceniu powierzchniowych warstw
stwardniałego
betonu substancjami chemicznymi, powodującymi brak zwilŜalności zabezpieczonych powierzchni
przez
wodę
Impregnacja powierzchniowa - proces polegający na nasyceniu powierzchni betonu środkami
uszczelniającymi jego pory i nadającymi powierzchni właściwości hydrofobowe.
Powłoka - warstwa wykonana z materiałów ciekłych, upłynnionych lub sproszkowanych
nanoszonych na
odpowiednio przygotowane podłoŜe za pomocą technik malarskich.
Warstwa podkładowa — warstwa zwiększająca przyczepność farby do podłoŜa betonowego.
Punkt rosy - temperatura betonu, w której występuje kondensacja pary wodnej w postaci rosy przy
określonej temperaturze powietrza i wilgotności.
Metoda „puli off" - metoda badawcza polegająca na pomiarze wytrzymałości betonu na odrywanie,
nazywana niekiedy takŜe „Bond-Test". Jej istota polega na odrywaniu za pomocą
siłownika,
przyklejonego do podłoŜa metalowego krąŜka.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją
projektową, ST i poleceniami InŜyniera.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST DM.00.00.00. "Wymagania ogólne".
2. Materiały
2. l. Materiały podstawowe dla powłoki - dyspersje polimerowe
Do wykonania robót naleŜy uŜyć materiałów naleŜących do jednego systemu materiałowego,
posiadających Aprobatę Techniczną lub waŜne Świadectwo Dopuszczenia do stosowania wydane
przez BDiM.
Właściwości materiałów powinny zagwarantować uzyskanie nastparametrów powłoki ochronnej betonu:
— redukcję nasiąkliwości powierzchniowej betonu
— redukcję wchłaniania substancji szkodliwych
— zwiększenie odporności na mróz i mgłę solną
— zapewnienie dyfuzji pary wodnej (oddychanie betonu)
— hamowanie dyfuzji CO2 (zabezpiecza otulinę zbrojenia przed karbonatyzacją)
— pokrycie rys o rozwartości do 0,15mm,
Wykonawca zobowiązany jest przedstawić InŜynierowi aktualne wyniki badań materiałów
wykonywanych przez producenta w ramach nadzoru wewnętrznego (atesty) oraz sprawdzić przydatność
tych materiałów do stosowania (data produkcji) i przechowywać je w odpowiednich warunkach
(określonych w Świadectwie Dopuszczenia do Stosowania). Za jakość wbudowanych materiałów odpowiada
Wykonawca.
Wymagania w stosunku do zabezpieczonej antykorozyjnie powierzchni betonu :
- względny opór dyfuzji dla CO2> 50m oporu dyfuzji słupa powietrza
- względny opór dyfuzj i dla pary wodnej wg PN-B-01815:1992 < oporu dyfuzj i słupa powietrza
- wytrzymałość na odrywanie od podłoŜa wg PN-B-01814:1992:
wartość średnia > 1,0 MPa
wartość minimalna 0,6 MPa
2.2. Materiały stosowane do czyszczenia podłoŜa; nie mogą być szkodliwe dla otoc2Enia.
2.3. Preparaty dla usunięcia zabrudzeń - przypisane do preparatu
207
3. Sprzęt
3.1 Ogólne wymagania dot. Sprzętu podano w SST D-M. 00.00.00
3.2. Do wykonania zabezpieczenia antykorozyjnego stosuje się specjalistyczny sprzęt przewidziany przez
producenta materiałów oraz sprzęt ogólnobudowlany zaakceptowany przez InŜyniera. Dla kontroli procesu
technologicznego i wykonywanych prac, Wykonawca winien posiadać podstawowy sprzęt laboratoryjny.
Podczas robót, wykonawca zobowiązany jest kontrolować warunki atmosferyczne, a podczas robót
posiadać do dyspozycji wilgotnościomierz i termometry do pomiaru temperatury powietrza i podłoŜa
betonowego.
Sprzęt, maszyny i narzędzia niegwarantujące zachowania wymagań jakościowych zostaną przez InŜyniera
zdyskwalifikowane i niedopuszczone do robót.
4.Transport i składowanie
Materiały mogą być przewoŜone dowolnymi środkami transportu, w szczelnych i nieuszkodzonych
opakowaniach. Sposób transportu nie moŜe powodować obniŜenia jakości materiałów.
Temperatura przewozu i składowania nie powinna być niŜsza od 5°C i wyŜsza od 30°C.
W czasie transportu materiały winny być rozmieszczone równomiernie po całej powierzchni ładunkowej i
zabezpieczone przed przesuwaniem. Składowane winny być w suchych pomieszczeniach.
Sposób załadunku, przewozu, i wyładunku musi spełniać wymagania przepisów dotyczących bezpieczeństwa i
higieny pracy przy transporcie materiałów.
5. Wykonanie robót
5.1. Warunki Ogólne
Roboty związane z antykorozyjnym zabezpieczeniem powierzchni betonu powinny być wykonywane przez
pracowników posiadających świadectwo kwalifikacyjne ukończenia szkolenia w zakresie tych prac przez
instytuty branŜowe lub zakłady naukowe w wyŜszych uczelniach.
5.2. Warunki atmosferyczne.
Temperatura podłoŜa i materiału w czasie obróbki i w ciągu następnych 72 godz., dla materiałów na bazie
Ŝywic syntetycznych, nie moŜe być niŜsza od 8°C i nie wyŜsza niŜ 25°C oraz dodatkowo temperatura
podłoŜa musi być wyŜsza min.o 3°C od punktu rosy.
Nie wolno wykonywać robót w czasie deszczu i przy intensywnym nasłonecznieniu.
5.3. Przygotowanie podłoŜa.
W zakres przygotowania podłoŜa wchodzą następujące prace:
* Usunięcie szkodliwych substancji mogących mieć wpływ na połączenie nakładanych materiałów z
betonem i zmniejszających przyczepność.
* Oczyszczenie podłoŜa z wody, pyłów i części luźnych.
Wykonawca zobowiązany jest dokumentować odpowiednie przygotowanie podłoŜa protokołem z
wynikami badań. PodłoŜe betonowe, prawidłowo przygotowane do nałoŜenia warstwy ochronnej, powinno
mieć wytrzymałość na ściskanie powyŜej klasy B25.
Wytrzymałość na odrywanie (wg PN-B-01814) prawidłowo przygotowanego podłoŜa betonowego powinna
wynosić minimum 1,5 MPa
JeŜeli podłoŜe wykazuje jakiekolwiek usterki to powinno być ono usunięte według zasad określonych
przez InŜyniera.
5.4. Przygotowanie mieszanki.
Szczegółowe informacje o mieszaniu, dane produktów i uwagi szczególne znajdują się w specjalnych
informacjach technicznych o produktach.
Do przygotowania mieszanki naleŜy zuŜywać kaŜdorazowo całą zawartość opakowania ze składnikiem
sypkim, bez dzielenia go na porcje.
5.5. Wbudowanie mieszanki.
208
Bezpośrednio przed nanoszeniem powłoki naleŜy usunąć przy pomocy odkurzacza przemysłowego luźne
frakcje i pyły. Temperatura podłoŜa i materiału w czasie obróbki, określona w kartach informacyjnych,
winna być ściśle przestrzegana.
Wykonanie robót powinno odbywać się zgodnie z procesem technologicznym przewidzianym przez
producenta.
5.6. Pielęgnacja.
Warstwa powłoki po naniesieniu nie moŜe ulegać nawilŜaniu podczas procesu wiązania. Szczególne środki
ochrony, jak np. przekrycie plandekami, matami itp. naleŜy stosować podczas znacznego nasłonecznienia,
oddziaływania deszczu lub mrozu.
5.7. Uwagi dodatkowe do wykonania.
Przyrządy robocze moŜna czyścić zwykłą wodą. Resztki materiału i pojemniki usunąć zgodnie z
odpowiednimi przepisami. Resztek nie naleŜy wlewać do kanalizacji.
W trakcie pracy zaleca się noszenie rękawic, okularów i ubrań ochronnych.
W czasie pracy nie naleŜy palić tytoniu, spoŜywać posiłków i pić napojów! Po zetknięciu się z
materiałem skóry lub oczu naleŜy płukać je 15 min. i niezwłocznie zasięgnąć porady okulisty.
NaleŜy przestrzegać zasad podanych na kartach danych o bezpieczeństwie pracy i wskazówek
stowarzyszeń zawodowych o postępowaniu z dyspersjami z tworzyw sztucznych.
6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót.
Kontrola i odbiór robót oraz kontrola jakości materiałów powinna być przeprowadzona zgodnie z
zasadami ogólnymi podanymi w DM.00.00.00. " Wymagania ogólne".
Kontrolę wytwarzania materiałów naleŜących do systemów ochrony powierzchniowej prowadzi
producent w ramach nadzoru wewnętrznego. Kontrolę w zakresie odnośnych wymagań, w ramach
nadzoru zewnętrznego, prowadzi IBDiM lub upowaŜniona przez IBDiM instytucja.
6.2. Badania i kontrola przed przystąpieniem do robót.
Za wbudowane materiały oraz badanie ich przydatności odpowiada Wykonawca.
Przed przystąpieniem do robót wykonawca zobowiązany jest przedstawić InŜynierowi do akceptacji
aktualne świadectwa badań materiałów podstawowych wykonywanych w ramach nadzoru
wewnętrznego przez producenta (atesty materiałów).
Ponadto Wykonawca zobowiązany jest do sprawdzenia daty produkcji, daty przydatności do
stosowania, stanu opakowań oraz właściwego przechowywania materiałów.
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania niezbędne do opracowania składu
mieszanek w zaleŜności od temperatury.
Przed przystąpieniem do robót kontroli winno podlegać m.in. właściwe przygotowanie podłoŜa.
Zakres kontroli jakości sprawdzany za pomocą badań laboratoryjnych.
a) jakość betonu podłoŜa wg wymagań odnośnie betonu konstrukcyjnego. Wytrzymałość na ściskanie
wykonać wg PN-74/B-0626
Wytrzymałość na oderwanie wykonać przez odrywanie stempla. <j>50 wg PN-92/B-01814. NaleŜy
wykonać jedno oznaczenie na kaŜde 50m2 powierzchni oczyszczonej, przy czym minimalna liczba
oznaczeń wynosi 5 dla kaŜdego elementu konstrukcyjnego. Lokalizację przyklejenia stempli wyznacza
lub zatwierdza InŜynier.
b) jakość materiałów zabezpieczających i barwiących beton - wg wymagań IBDiM,
6.3. Badania w trakcie robót.
W trakcie prowadzenia robót naleŜy w sposób ciągły kontrolować temperaturę i odpowiednią wilgotność
podłoŜa, a równieŜ odpowiednie przygotowanie mieszanki.
Podczas robót Wykonawca zobowiązany jest prowadzić oddzielnie dziennik wykonania ochrony
powierzchniowej, w którym w formie tabelarycznej podaje wszystkie niezbędne informacje o warunkach
atmosferycznych, stanie uŜywanych materiałów, parametrach technologicznych wbudowania materiałów
oraz wyniki badań wykonanych powłok ochrony powierzchniowej betonu.
209
Zapisy w dzienniku podlegają zatwierdzaniu przez InŜyniera. Akceptacja ich jest warunkiem przystąpienia
do następnego etapu robót.
InŜynier moŜe pobierać próbki materiałów i prowadzić badania na swój koszt niezaleŜnie od Wykonawcy.
JeŜeli wyniki tych badań wykaŜą, Ŝe badania Wykonawcy nie są wiarygodne, to InŜynier moŜe zlecić
niezaleŜnemu laboratorium przeprowadzenie powtórnych lub dodatkowych badań. JeŜeli zastrzeŜenia
InŜyniera zostaną potwierdzone, to całkowite koszty takich dodatkowych lub powtórnych badań zostaną
poniesione przez Wykonawcę.
NaleŜy sprawdzić zgodność rzeczywistych warunków Wykonania robót z warunkami określonymi w SST z
potwierdzeniem ich w formie wpisu do dziennika budowy.
6.4. Badania i kontrola po wykonaniu robót.
Jakość wykonanej powłoki ocenia InŜynier po sprawdzeniu wyglądu i na podstawie przedstawionych przez
Kierownika dzienników wykonania ochrony powierzchniowej.
Powierzchnie betonowe zabezpieczone antykorozyjnie nie powinny wykazywać zacieków, przebarwień i
innych wad. Wykonana powłoka powinna spełniać wymagania wg Tablicy Nr 2 niniejszej ST
Zakres kontroli jakości sprawdzany za pomocą badań laboratoryjnych.
a) sprawdzenie grubości warstw powłoki wg wartości minimalnej i maksymalnej podanej w Świadectwie.
(Określenie grubości powłoki antykorozyjnej metodą pośrednią, na podstawie zuŜycia materiałów
stosowanych do wykonania właściwej powłoki).
b) pomiar przyczepności powłoki do podłoŜa (wytrzymałość na odrywanie). NaleŜy wykonać jedno
oznaczenie na kaŜde 25 m2 nałoŜonej warstwy, przy czym minimalna liczba oznaczeń wynosi 5 dla
kaŜdego elementu konstrukcyjnego. Lokalizację wyznacza InŜynier.
Zakres badań kontrolnych ustala InŜynier. W szczególności moŜe on uznać za wystarczające raporty z
badań wykonywanych przez Wykonawcę.
7. Obmiar robót
Obmiar powinien być wykonany na budowie w metrach kwadratowych zabezpieczonej powierzchni.
Obmiar robót odbywa się w obecności InŜyniera i wymaga jego akceptacji.
Obmiar nie powinien obejmować jakichkolwiek dodatkowo wykonanych powierzchni z wyjątkiem
zaakceptowanych na piśmie przez InŜyniera.
Nadmierna grubość warstwy lub nadmierna powierzchnia zabezpieczenia w stosunku do dokumentacji
projektowej, wykonana bez pisemnego upowaŜnienia InŜyniera nie mogą stanowić podstawy do roszczeń o
dodatkową zapłatę.
8. Odbiór robót
8.1. Ogólne zasady odbioru robót podano w SST DM.00.00.00.
8.2. Odbiory międzyoperacyjne.
Odbiorom międzyoperacyjnym podlegają następujące prace:
a) przygotowanie powierzchni do ułoŜenia pierwszej warstwy,
b) wykonanie powłok zabezpieczających.
8.3. Odbiory po zakończeniu robót (po stwardnieniu całej powłoki ochronnej).
Do odbioru Wykonawca przedstawia wszystkie wyniki pomiarów i badań z bieŜącej kontroli materiałów i
robót. Odbioru dokonuje InŜynier na podstawie oględzin, pomiarów i wyników badań Wykonawcy.
InŜynier zleci Wykonawcy lub niezaleŜnemu laboratorium przeprowadzenie uzupełniających badań i
pomiarów wtedy gdy:
* zakres lub częstotliwość badań Wykonawcy są niezgodne z niniejszą specyfikacją.
* istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do jakości robót lub rzetelności badań Wykonawcy.
Koszty tych badań ponosi Wykonawca tylko w przypadku gdy ich wyniki potwierdzą wątpliwości
InŜyniera.
W przypadku stwierdzenia wad InŜynier ustali zakres wykonania robót poprawkowych lub poleci zerwanie i
wymianę na nową wadliwie wykonanej powłoki, według zasad określonych w niniejszej specyfikacji
210
InŜynier moŜe uznać wadę za nie mającą zasadniczego wpływu na cechy eksploatacyjne obiektu i ustalić
zakres i wielkość potrąceń za obniŜoną jakość.
Roboty poprawkowe lub zerwanie i wymianę wadliwie wykonanej powłoki na nową Wykonawca
wykona na własny koszt w terminie ustalonym z InŜynierem.
Płatność za metr kwadratowy naleŜy przyjmować zgodnie z obmiarem i oceną jakości robót na podstawie
wyników pomiarów i badań laboratoryjnych, z ewentualnymi potrąceniami.
Cena jednostkowa wykonania robót przy zabezpieczeniu powierzchni betonowych obejmuje:
- zakup i dostarczenie składników, przygotowanie mieszanki i jej transport na miejsce wbudowania
- przygotowanie powierzchni
- naniesienie warstw powłoki
- pielęgnację wykonanej powłoki
- przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych wymaganych w specyfikacji
PN-88/B-01807 Antykorozyjne zabezpieczenia w budownictwie. Konstrukcje betonowe i Ŝelbetowe.
Zasady diagnostyki konstrukcji.
PN-B-01814 Antykorozyjne zabezpieczenia w budownictwie. Konstrukcje betonowe i Ŝelbetowe.
Metoda badania przyczepności powłok ochronnych.
Projekt "Wymagań technicznych wykonania i odbioru napraw i ochrony powierzchniowej betonu w
konstrukcjach mostowych" opracowany przez IBDiM.
Yademecum bieŜącego utrzymania i odnowy dróg. obiektów mostowych tom 5.5-wyd. przez GDDM.
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000r w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inŜynierskie i ich usytuowanie, Dz.U. z 2000r. Nr
63.poz.735)
211

MATERIAŁY PRZETARGOWE

Transkrypt

Podobne dokumenty

Informacja nr 2 o wyniku postępowania wraz z wykazem

Opis techniczny STWIOR Tereny Zielone

Kącik rekreacyjny w ogrodzie

Document 22653