postanowienie uzasadnienie - Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie

Sygn. akt II Kp 477/14
POSTANOWIENIE
Dnia 21 stycznia 2015r.
Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Krzysztof Jawor
Protokolant: Ewelina Zachilska
po rozpoznaniu w sprawie o czyn z art. 278 § 1 k.k.
na skutek zażalenia pokrzywdzonego A. B. (1)
w przedmiocie umorzenia dochodzenia
na podstawie art. 465 § 2 k.p.k. w zw. z art. 329 § 1 k.p.k.
postanowił:
uwzględnić zażalenie pokrzywdzonego A. B. (1)z dnia 29 września 2014r. na postanowienie Prokuratora Prokuratury
Rejonowej w D. z dnia
17 września 2014r. w przedmiocie umorzenia dochodzenia i uchylić zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 17 września 2014r. Prokurator Prokuratury Rejonowej
w D. umorzył dochodzenie:
1) w sprawie przeciwko B. R. (1) podejrzanej o to, że w okresie od
17 stycznia 2014r. do dnia 8 marca 2014r. w D. dokonała zaboru w celu przywłaszczenia:
- garażu blaszanego wraz ze znajdującymi się w nim przedmiotami w postaci pilarki tarczowej (...) M., drabiny
rozstawnej, szlifierki kątowej (...)-230 (...) B., odkurzacza 440 M., przyrządu do cięcia glazury, wiadra glazurniczego
z rolkami, łaty murarskiej, kątownika, drabiny drewnianej, stempli i doków do szalunków, blach zębatych, blach
do szpachlowania, szlifierki kątowej (...), sześciu sztuk kół rozmiaru 175 R13 od pojazdu marki P., łącznej wartości
5.033,79 zł na szkodę A. B. (1);
- pilarki elektrycznej do drewna, trzech sztuk drzwi drewnianych pokojowych, drabiny drewnianej, czterech sztuk
kielni oraz trzech sztuk pac, o łącznej wartości 380 zł na szkodę P. N.;
- taczki budowlanej, metalowej szafki narzędziowej, czterech sztuk kółek oraz trzech sztuk sprzężeń do rusztowania
(...), błotnika lewego od pojazdu marki F. (...), siatki do przesiewania piasku powodując łączne straty w wysokości
600 zł na szkodę M. Z.,
czym spowodował łączne straty w wysokości 6.013,79 zł tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. – z uwagi na brak danych
dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu, z uwagi na brak podstaw do wniesienia aktu oskarżenia;
2) w sprawie o to, że w okresie od 17 stycznia 2014r. do dnia 8 marca 2014r.
w D. sprawca dokonał zaboru w celu przywłaszczenia:
- garażu blaszanego wraz ze znajdującymi się w nim przedmiotami w postaci pilarki tarczowej (...) M., drabiny
rozstawnej, szlifierki kątowej (...)-230 (...) B., odkurzacza 440 M., przyrządu do cięcia glazury, wiadra glazurniczego
z rolkami, łaty murarskiej, kątownika, drabiny drewnianej, stempli
i doków do szalunków, blach zębatych, blach do szpachlowania, szlifierki kątowej (...), sześciu sztuk kół rozmiaru 175
R13 od pojazdu marki P., łącznej wartości 5.033,79 zł na szkodę A. B. (1);
- pilarki elektrycznej do drewna, trzech sztuk drzwi drewnianych pokojowych, drabiny drewnianej, czterech sztuk
kielni oraz trzech sztuk pac, o łącznej wartości 380 zł na szkodę P. N.;
- taczki budowlanej, metalowej szafki narzędziowej, czterech sztuk kółek oraz trzech sztuk sprzężeń do rusztowania
(...), błotnika lewego od pojazdu marki F. (...), siatki do przesiewania piasku powodując łączne straty w wysokości
600 zł na szkodę M. Z.,
czym spowodował łączne straty w wysokości 6.013,79 zł tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. z uwagi na niewykrycie sprawcy.
Na powyższe postanowienie w dniu 29 września 2014r. wniósł zażalenie pokrzywdzony A. B. (1) wnosząc (jak wynika
z treści pisma) o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
W treści zażalenia pokrzywdzony podniósł, iż w sprawie pojawiły się fakty mogące przyczynić się do ustalenia sprawcy
przedmiotowej kradzieży. Skarżący wniósł o przesłuchanie Z. P., który posiadał informację odnośnie tego, że rzeczy
ze skradzionego garażu przeniesione zostały najpierw do wynajmowanego przez Z. P. garażu (znajdującego się także
na posesji B. R. (1), a następnie po około 2 dniach z garażu zniknęły. Ponadto wskazał, że klucz do wynajmowanego
przez Z. P. garażu, poza Z. P. posiadał również syn B. R. (1). W związku z czym skarżący wniósł również o ustalenie
danych syna B. R. (1) oraz przesłuchanie go okoliczności niniejszej sprawy.
We wniosku z dnia 9 grudnia 2014r. Prokurator Rejonowy w D.zwrócił się o nieuwzględnianie zażalenia na
postanowienie w przedmiocie umorzenia dochodzenia i utrzymanie w mocy przedmiotowego postanowienia.
W ocenie Sądu zażalenie pokrzywdzonego A. B. (1) należy uznać za zasadne.
W niniejszej sprawie w ramach przeprowadzonych czynności ustalono, iż W. R.był właścicielem nieruchomości
zabudowanej, składającej się
z działek gruntu o numerach(...) oraz (...), o łącznej powierzchni 0,1373 ha, położonej w D., przy ulicy (...). Częścią
składową działki numer (...)były budynki produkcyjne, usługowe i gospodarcze. Nieruchomość ta stanowiła majątek
osobisty W. R., gdyż nabył ją będąc stanu cywilnego wolnego – w drodze dziedziczenia po zmarłych rodzicach. Jak
wynika
z aktu notarialnego nr(...), W. R.ostatnią część omawianej nieruchomości sprzedał w dniu 21 stycznia 2014r.
K. W.oraz O. W.(przez co stali się oni właścicielami całej nieruchomości). B. R. (1)jest żoną W. R.– obecnie w
trakcie przeprowadzania postępowania rozwodowego. W latach od 1993r. do 2012r. B. R. (1)mieszkała w budynku
mieszkalnym znajdującym się na nieruchomości przy ulicy (...). W. R.wyprowadził się stamtąd w 2004r. i od tego
czasu małżeństwo pozostaje w rzeczywistej separacji.
W dniu 30 października 2010r. skarżący A. B. (1) zakupił od A. S. blaszany garaż, który został postawiony na posesji
przy ulicy (...)
w D.. Grunt pod garaż A. B. (1) dzierżawił na podstawie umowy ustnej zawartej z B. R. (1), za co płacił czynsz dzierżawny
rocznie z góry. W garażu tym A. B. (1) trzymał swoje narzędzia, trzymali w nim również swoje narzędzia jego koledzy
P. N. i M. Z.. W 2013r. skarżący wyjechał do pracy poza granice kraju. Ostatni raz w garażu A. B. (1) był w dniu 17
stycznia 2014r. by zabrać część swoich narzędzi. Następnie w dniu 8 marca 2014r. zatelefonował do niego znajomy Z.
P. i poinformował skarżącego, iż nie ma jego garażu. Próby skontaktowania się z B. R. (1) nie przyniosły rezultatów,
otrzymał jedynie informacji, że w tej kwestii winien kontaktować się z nowym właścicielem.
Jak zdołano ustalić w toku postępowania przygotowawczego, na terenie nieruchomości przy ulicy (...), w momencie
całkowitej sprzedaży jej przez W. R., znajdowało się około 20 garaży. A. W. (ojciec
i pełnomocnik nowych właścicieli) wskazał, iż teren miał zostać wydany nowym właścicielom po likwidacji
znajdujących się na nim garaży, jednakże w wyznaczonym czasie nie doszło do uprzątnięcia nieruchomości, w
związku z czym na wszystkich bramach garażowych umieścił informację o treści: „W związku ze zmianą właściciela
gruntu prosimy opuścić teren do dnia 10 marca 2014 roku. Prosimy również o demontaż garaży i zabranie ze sobą
wszystkich rzeczy jak i odpadów. Po tym terminie wszystkie prace będą wykonane przez obecnego właściciela na koszt
zajmującego teren nielegalnie”. Po przybyciu na przedmiotową posesję w dniu 10 marca 2014r. A. W. stwierdził, że
teren został opróżniony z garaży. Wtedy też dokonał ogrodzenia terenu. Zarówno jeden z nowych właścicieli O. W.,
jak i jego ojciec A. W., a także poprzedni właściciel W. R., również B. R. (1) twierdzą, iż nie posiadają wiedzy na temat
tego, kto i kiedy dokonał rozbiórki garaży.
Postępowanie przygotowawcze po złożeniu przez A. B. (1)zażalenia zostało uzupełnione poprzez przesłuchanie w
charakterze świadka Z. P.(na wniosek skarżącego zawarty w zażaleniu). Z. P.wskazał, że również wynajmował garaż
od B. R. (1). W momencie kiedy na garażu pojawiła się informacja o zmianie właścicieli i konieczności usunięcia
swoich rzeczy z nieruchomości, zabrał swoje rzeczy. Świadek zeznał, że klucze do jego garażu posiadał on oraz B. R.
(1). Z. P.zeznał, że przez jakiś czas przebywał w szpitalu, a po jego opuszczeniu stwierdził, że do jego garażu zostały
przeniesione wszystkie rzeczy znajdujące się wcześniej w garażu A. B. (1). Z kolei garaż A. B. (1)był już rozebrany. Po
przyjeździe z N. A. B. (1)rzeczy tych już nie było.
W toku postępowania przygotowawczego dokonano przesłuchania A. B. (1), A. W., W. M. (matka B. R. (1) - na
okoliczność miejsca pobytu jej córki oraz jej wnuków), P. N., M. Z., B. R. (1), W. R., O. W. oraz Z. P..
Zdaniem Sądu podjęta w niniejszej sprawie decyzja o umorzeniu dochodzenia jest co najmniej przedwczesna.
Sąd pragnie zwrócić uwagę, iż postępowanie przygotowawcze zostało przeprowadzone w sposób powierzchowny i
nierzetelny, a co za tym idzie podjęcie prawidłowej merytorycznej decyzji, przy tak zebranym materiale dowodowym
nie było możliwe. Przede wszystkim wskazać należy, iż organ prowadzący postępowanie przygotowawcze nie poczynił
żadnych starań celem ustalenie innych użytkowników (właścicieli) garaży usytuowanych na posesji należącej do
W. R., których dzierżawą - najmem zajmowała się B. R. (1). Uzyskanie danych pozostałych dzierżawców garaży
na tej nieruchomości niewątpliwie pozwoliłoby na ustalenie kiedy, w jaki sposób i przez kogo zostały usunięte
z przedmiotowej nieruchomości garaże oraz przedmioty w nich znajdujące się. Ponadto osoby te mogą posiadać
informacje na temat okoliczności usuniecia garażu A. B. (1). Nie ustalono także ewentualnych świadków usuwania
tychże garaży. Podkreślenia wymaga bowiem okoliczność, że nieruchomość ta usytuowana jest niemalże w samym
centrum miasta, jest to ulica, na której znajdują się głównie domki jednorodzinne (ściśle usytuowane), a zatem
usuwanie blaszanych garaży wraz z ich zawartością nie mogło zostać niezauważone. Tymczasem prowadzący
postępowanie przygotowawcze nie podjął próby ustalenia ewentualnych świadków usuwania blaszanych garaży
chociażby w drodze rozpytania właścicieli sąsiednich posesji. Nie można także pominąć faktu, że w zeznaniach
świadków daje się zauważyć sprzeczności. Jednym z przykładów takich rozbieżności jest fakt kontaktowania się
B. R. (1) ze skarżącym A. B. (1). A. B. (1) wskazywał bowiem, że próbował kontaktować się telefonicznie z B. R.
(1), ta jednak nie odpowiadała na jego telefony. Z kolei B. R. (2) wyjaśniała, że odnośnie konieczności opróżnienia
garażu dzwoniła kilkukrotnie do A. B. (1) jednakże bez rezultatu. Organ prowadzący postępowanie przygotowawcze
nie uczynił nic w celu weryfikacji tych informacji – chociażby poprzez wystąpienie do operatora sieci komórkowej
o udostępnienie bilingów B. R. (2) za okres od grudnia 2013r. do końca stycznia 2014r. Mało wiarygodne wydaje
się również wyjaśnienie B. R. (2), jakoby nie znała personaliów osób, które dzierżawiły od niej garaże, albowiem
musiała się z tymi osobami kontaktować, celem chociażby umówienia się odnośnie odebrania płatności. Nie zostały
również sprawdzone okoliczne skupy złomu, celem ujawnienia, czy w styczniu 2014r. zostały dostarczane przedmioty
(A. B. powinien stwierdzić, z jakiego materiału zbudowany był jego garaż) wymienione przez pokrzywdzonych, a
jeżeli tak, to przez kogo. Całkowicie niezrozumiałym dla Sądu było pominięcie przez organ prowadzący postępowanie
przesłuchania J. R. oraz K. W.. Organ prowadzący postępowanie nie dokonał żadnej weryfikacji zeznań słuchanych
świadków, dając im wiarę i w dużej części opierając końcową decyzję właśnie na tych zeznaniach, które można
sprowadzić do kwestii, że „nikt nic nie wie”.
W ocenie Sądu, mając powyższe na uwadze, należy przychylić się do zażalenia A. B. (1), gdyż dopiero po uzupełnieniu
postępowania, usunięciu wynikłych wątpliwości możliwym będzie podjęcie właściwej decyzji w sprawie.
(...)
(...)