Projekt budowlany.rtf

egz. 1
KOMPOSTOWNIA POLIGONOWA ODPADÓW
ZIELONYCH NA GMINNYM SKŁADOWISKU
ODPADÓW W BOGATYNI
Lokalizacja: BOGATYNIA, ul. Zgorzelecka – dz. 4/1
Inwestor: Gmina Bogatynia
Urząd Miasta i Gminy w Bogatyni
ul. Daszyńskiego 1
59-920 Bogatynia
Zarządzający: Gminne Przedsiębiorstwo Oczyszczania Sp. z o.o.
ul. Kilińskiego 17
59-920 Bogatynia
Projektant: mgr inŜ. Andrzej Kędziora
Projektant: mgr inŜ. Mieczysław Olejniczak
LESZNO, lipiec 2007
KOMPOSTOWNIA POLIGONOWA – odpadów roślinnych z terenów zieleni - Bogatynia
Spis treści
1.0.
2.0.
3.0.
4.0.
4.1.
5.0.
5.1.
6.0.
7.0.
8.0.
8.1.
8.2.
8.3.
9.0.
10.0.
11.0.
11.1.
12.0.
13.0.
14.0.
15.0.
Nr
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
Oświadczenie projektanta
Zaświadczenia o przynaleŜności do ISZ
Opis techniczny
Lokalizacja
Wykorzystane materiały
Parametry techniczne kompostowni
Cel i istota utylizacji odpadów zielonych
Odpady nadające się do kompostowania
Proponowana technologia kompostowania masy roślinnej
Kompostowanie ustabilizowanych osadów komunalnych z odpadami
zielonymi
Zakres opracowania
Plac kompostowni
Realizacja robót budowlanych
Wykonanie zbiornika bezodpływowego
DrenaŜ i studnia rewizyjna
Umocnienie nawierzchni
Wpływ kompostowni na środowisko
Sprzęt – mechanizacja prac na kompostowni
Biologiczne podstawy procesu kompostowania
Podstawy procesu kompostowania
Wnioski
Informacja dotycząca bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
Wytyczne technologiczno – wykonawcze stosowania geokraty
TABOSS
Zbiorniki bezodpływowe szczelne
2
3a-c
4
4
4
5
5
6
7
7
8
8
9
9
10
10
10
11
11
11
14
16-18
19-22
23-29
Rysunki
Plan sytuacyjny
Plan realizacyjny
Przekrój poprzeczny
Przekrój normalny pryzmy kompostowej
Przekrój normalny drogi technologicznej
Profil podłuŜny drenaŜu - zbieracz
Profil podłuŜny drenaŜu 1
Profil podłuŜny drenaŜu 2
Profil podłuŜny drenaŜu 3
Profil podłuŜny drenaŜu 4
Zbiornik na wody z drenaŜu
Zdjęcie
1
KOMPOSTOWNIA POLIGONOWA – odpadów roślinnych z terenów zieleni - Bogatynia
PROJEKTANT KOORDYNUJĄCY
mgr inŜ. Andrzej Kędziora
OŚWIADCZENIE PROJEKTANTÓW
Zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy Prawo Budowlane oświadcza się, Ŝe
dokumentacja budowlana została opracowana zgodnie z obowiązującymi
przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej.
Leszno, czerwiec 2007 r.
2
3
KOMPOSTOWNIA POLIGONOWA – odpadów roślinnych z terenów zieleni - Bogatynia
OPIS TECHNICZNY
1.0. Lokalizacja
Kompostownia poligonowa dla odpadów roślinnych z terenów zieleni jest projektowana
na działce nr 4/1 przy istniejącym składowisku odpadów w Bogatyni.
Właścicielem działki jest Gmina Bogatynia.
Kompostownia zlokalizowana jest na południowej stronie zachodniej części składowiska
za drogą dojazdową.
Dojazd do kompostowni – istniejącą drogą dojazdową do składowiska.
Obszar objęty projektem kompostowni jest ogrodzony. Powierzchnia działki przewidziana
pod kompostownię jest bez uzbrojenia w urządzenia podziemne, jedynie wzdłuŜ północnej
granicy działki przebiegają trasy sieci wodociągowej i linii energetycznej n.n. nie
kolidujące z projektowanymi rozwiązaniami
2.0. Wykorzystane materiały
1. Mapa sytuacyjno – wysokościowa w skali 1:1000 opracowana przez Zakład Usług
Geodezyjno-Kartograficznych GEOBIURO ul. Powstańców Śląskich 6D w
Zgorzelcu: geodeta uprawniony Piotr Procyszyn; marzec 2007.
2. Pomiary własne, lustracja terenu.
3. „Raport oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko – Kompostownia
poligonowa odpadów roślinnych z terenów zieleni – Bogatynia” opracowany przez
Sp. z o. o. Geomel w Lesznie; maj 2007.
4. „Określenie wymagań dla kompostowania i innych metod biologicznego
przetwarzania odpadów” – Pracownie Badawczo Projektowe „EKOSYSTEM” sp.
z o. o. w Zielonej Górze – opracowane na zlecenie Ministra Środowiska – maj
2005.
5. „Przegląd ekologiczny dla składowiska odpadów w Bogatyni” – ATMON Jelenia
Góra – 2002.
6. Informacje dotyczące składowiska odpadów w Bogatyni uzyskane od Inwestora i
zarządzającego składowiskiem – Gminne Przedsiębiorstwo Oczyszczania sp. z o. o.
w Bogatyni ul. Kilińskiego 17.
7. „Ocena oddziaływania na środowisko w inwestycji budowlanej – Wydawnictwo
Verlag Dashoffer sp. z o. o. w Warszawie – 2006.
8. Prawo ochrony środowiska – (Dz.U. nr 62, poz. 627 ze zmianami).
9. Rozp. R.M. z dnia 09.11.2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć
mogących znacząco oddziaływać na środowisko o szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o
oddziaływaniu na środowisko – (Dz.U. z 03.12.2004 r.).
10. Rozp. Min. Ochr. Środ., Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 24.12.1997 r.
w sprawie klasyfikacji odpadów – (Dz.U. nr. 162, poz. 1135.
4
3.0. Parametry techniczne kompostowni
Projektowana kompostownia jest kompostownią typu poligonowego. Jej główny element
stanowi plac o powierzchni 3000 m2 (40x75 m), dostosowany do przetworzenia odpadów
roślinnych na kompost w ilości około 500 Mg/rok. Powierzchnia kompostowni została
podzielona na następujące elementy jednorodne wynikające z funkcji technologicznej:
• 5 pasów o długości 70 m szerokości 4 m o ogólnej powierzchni 1400 m2
przeznaczonych pod pryzmy kompostowe,
• magazyn gotowego kompostu o powierzchni 330 m2.
• umocnienia nawierzchni dla transportu technologicznego i cięŜkiego sprzętu o
powierzchni 2004,6 m2.
Zaprojektowano takŜe:
drenaŜ rur PVC Ø 80 mm o długości 342 m,
studnię Ø 315 mm z PVC,
zbiornik PEHD na odcieki V=6,60 m3.
Cała powierzchnia kompostowni – 3734,60 m2,
Powierzchnia umocniona geokratą TABOSS – 2006,4 m2,
Miejsca nie umocnione – pasy pod pryzmy kompostowe i powierzchnia magazynu
gotowego kompostu – 1730 m2.
Plac kompostowni ukształtowano zgodnie ze spadem naturalnym, zapewniając odpływ
wód opadowych i odciekowych do podziemnego szczelnego zbiornika bezodpływowego,
skąd woda będzie pobierana do nawilŜania kompostowanej masy roślinnej.
Zdolność przepustową kompostowni – przyjmuje się, Ŝe z 1 m2 powierzchni przeznaczonej
pod pryzmy kompostowe otrzymuje się od 5 – 6 m3 kompostu.
Wskaźnik przeliczeniowy odpadów zielonych – 0,19 Mg/m3.
4.0. Cel i istota utylizacji odpadów zielonych
Głównym zadaniem przedsięwzięcia jest uporządkowanie i racjonalizacja gospodarki
odpadami w gminie Bogatynia, a w szczególności odpadami organicznymi pochodzenia
roślinnego.
Odpady roślinne z terenów zielonych miejskich i przemysłowych stanowią ogromne, co
roku odnawiane zasoby, które mogą być wielostronnie uŜytkowane. Ze względu na
biologiczną genezę masa roślinna powinna wracać do ziemi jako niezbędny czynnik Ŝycia
gleby i szaty roślinnej. Zasoby drewna z pielęgnacji i usuwania drzew i krzewów powinny
być uŜytkowane do produkcji róŜnych przedmiotów i materiałów ogrodniczych, kompostu
oraz na opał.
Niezagospodarowane masy roślinne, usuwane z konieczności stanowią uciąŜliwe odpady
wymagające duŜych nakładów finansowych i technicznych oraz terenów do składowania.
Najgorszym, bo najbardziej uciąŜliwym dla wielu ludzi sposobem pozbywania się
odpadów roślinnych jest ich spalanie w ogródkach działkowych i przydomowych oraz w
osiedlowych zieleńcach.
Niegospodarność biologicznymi zasobami jest coraz bardziej postrzegana przez
mieszkańców oraz władze gospodarcze i administracyjne.
Gminne Przedsiębiorstwo oczyszczania w Bogatyni, kierując się ekologicznymi i
techniczno-ekonomicznymi względami, postanowiło zmienić sposób gospodarowania
zasobami masy roślinnej z odpadowego na utylizacyjny.
W związku z powyŜszym przystąpiono do opracowania projektu – poligonowej
5
kompostowni na terenie przy składowisku w Bogatyni.
Realizacja celów:
1. Zmiana sposobu gospodarowania zasobami masy roślinnej z odpadowego na
utylizacyjny i jej powtórne wykorzystanie w środowisku.
2. WydłuŜenie czasu eksploatacji składowiska odpadów przez pozyskanie pojemności
dotychczas przeznaczanej na odpady roślinne.
4.1. Odpady nadające się do kompostowania
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27.09.2001 r. w sprawie katalogu
odpadów – odpady z ogrodów i parków (w tym z cmentarzy) ulegające biodegradacji kod
200201 będą przerabiane na kompost.
Do kompostowania nadają się:
trawy,
listowie drzew i krzewów,
popielęgnacyjne i pouŜytkowe części roślin ozdobnych i uŜytkowych z rabat,
ogródków działkowych i przydomowych,
popielęgnacyjne i pouŜytkowe części roślin z polowej i szklarniowej uprawy
warzyw,
roślinne odpady z targowisk i punktów obrotu produktami roślinnymi,
trociny i kora drewna,
ustabilizowane komunalne osady ściekowe,
odpady kuchenne ulegające biodegradacji,
rozdrobnione gałęzie drzew i krzewów,
odpady roślinne z cmentarzy (po uprzedniej segregacji – szkło, tworzywo
sztuczne, metal).
Masa roślinna moŜe być kompostowana niezaleŜnie od stanu jej świeŜości,
przeschnięcia, zdrewnienia i rozłoŜenia (zgnicia).
Kompost produkowany z odpadów zielonych ma duŜe walory nawozowe i sanitarne. Do
kompostowania masy roślinnej moŜe być dodawany ustabilizowany komunalny osad
ściekowy – wg katalogów odpadów kod 190805.
Klasyfikacja i podział ilościowy odpadów przeznaczonych do kompostowania
Rodzaj odpadów
Odpady z parków i ogrodów ulegające
biodegradacji
Ustabilizowane komunalne osady
ściekowe
Odpady kuchenne ulegające
biodegradacji
Surowce i produkty nie nadające się do
spoŜycia i przeterminowane
Ogółem
Kod
Masa
[t]
Objętość
[m3]
Udział
[%]
200201
470
2473
94,00
190805
-
-
-
200108
20
105
4,00
020304
10
52
2,00
-
500
2630
100
6
5.0. Proponowana technologia kompostowania masy roślinnej
Masa roślinna usuwana z terenów zielonych jako odpad, będzie selektywnie odbierana i
przerabiana na kompost roślinny.
Masa roślinna przyjmowana do kompostowania nie moŜe zawierać ciał obcych oprócz
naturalnego zanieczyszczenia ziemią miejscowego pochodzenia. Proces kompostowania
moŜe być prowadzony tylko w warunkach naturalnych (pryzmach).
Kompostowanie w warunkach naturalnych jest najprostszą ze wszystkich metod, a
prowadzić je moŜna w róŜnego rodzaju pryzmach:
otwartych, bez wstępnego przygotowania,
otwartych, ze wstępnym rozdrabnianiem,
otwartych lub osłoniętych, ze wstępnym sterowaniem procesu rozkładu,
otwartych lub osłoniętych, z rozdrobnieniem i ze wstępnym sterowaniem
procesu rozkładu,
osłoniętych czasowo lub stale.
Podczas kompostowania w warunkach naturalnych odpady układa się w pryzmy o
przekroju poprzecznym w kształcie równoramiennego trapezu. Wymiary pryzm są róŜne
w zaleŜności od przyjętej technologii unieszkodliwiania odpadów.
Przyjęto pryzmę trapezową o wymiarach – podstawa 4,0 m, wysokość do 2,0 m i
szerokości górą do 2,0 m. Przekrój poprzeczny pryzmy kompostowej – 6,0 m2.
Przygotowaną mieszaninę odpadów (rozdrobnioną lub nie) ułoŜoną w pryzmy pozostawia
się do czasu spadku jej temperatury wewnętrznej. Po tym czasie przesypuje się je w celu
napowietrzenia. Przerzucanie powtarza się aŜ do czasu uzyskania dojrzałego kompostu.
Przy kompostowaniu w warunkach naturalnych wymiary rozdrobnionych odpadów
powinny wynosić 25 – 40 mm. Coraz częściej stosuje się sztuczne napowietrzanie pryzm
przez system rur perforowanych, umieszczonych w poprzek lub wzdłuŜ pryzm. Dopływ
powietrza moŜe być naturalny lub sztuczny, gdy powietrze podawane jest przez
dmuchawy.
Istnieje moŜliwość skojarzonego kompostowania odpadów zielonych razem z
ustabilizowanymi komunalnymi osadami ściekowymi. Skojarzone kompostowanie wyŜej
wymienionych odpadów pozwala na prawidłowe przeprowadzenie procesu
kompostowania, poprawę jakości uzyskanego kompostu, a przede wszystkim przyczynia
się do obniŜenia zagroŜenia dla środowiska.
Kompostowanie jest biologiczną metodą przeróbki odpadów bazującą na rozkładzie
substancji organicznych przez zespoły mikroorganizmów. Rozkład ten prowadzi do
zmniejszenia pierwotnej ilości substancji organicznych i moŜe następować w procesie
kompostowania z doprowadzeniem powietrza lub bez dostępu powietrza, co przyczynia się
do wytworzenia biogazu.
Kompostowanie naleŜy do klasycznych metod przeróbki odpadów. Jest to metoda
uzasadniona z punktu widzenia ekologii, poniewaŜ składniki organiczne odpadów są
ponownie wprowadzane do naturalnego obiegu materii.
Kompostowanie odpadów zielonych nie stwarza Ŝadnych uciąŜliwości dla środowiska.
5.1. Kompostowanie ustabilizowanych osadów komunalnych z odpadami zielonymi
Wspólne kompostowanie osadów z odpadami zielonymi jest skuteczną metodą
umoŜliwiającą nie tylko unieszkodliwianie obu tych materiałów, lecz takŜe przekształcenie
ich w wysoko wartościowy nawóz organiczny. W metodzie tej odpady poprawiają
strukturę przerabianego materiału, dostarczają znacznej części węgla organicznego, osady
7
ściekowe wzbogacają kompostowaną masę w substancje organiczne i azot oraz dostarczają
wilgoci.
Wysoka zawartość mikroorganizmów w osadach przyśpiesza zainicjowanie procesów
biochemicznych i ułatwia ich przebieg. Jednocześnie organizmy chorobotwórcze obecne
nawet w przefermentowanym osadzie ulegają likwidacji w trakcie kompostowania w
wyniku podniesionej temperatury (do 70˚C) towarzyszącej procesowi anaerobowego
rozkładu i antybiotycznego oddziaływania pewnych produktów wydzielanych przez
pleśnie i grzyby rozwijające się w kompostach.
6.0. Zakres opracowania
Projekt obejmuje:
Kompostownia
Umocniona nawierzchnia geokratą TABOSS 100 Tmn wypełniona piaskiem dla
transportu technologicznego:
• łączna powierzchnia – 2004,6 m2,
Pobudowanie pasów pod pryzmy kompostowe:
• ilość pasów – 5,
• szerokość pasa – 4 m,
• powierzchnia pod pryzmy kompostowe – 1400 m2,
• łączna długość – 350 m,
• rodzaj nawierzchni – gruntowa.
Odwodnienie
Powierzchniowe. Pobudowanie drenaŜu z rur PVC Ø 80 mm o długości 342 m. Na
rurociągu drenarskim pobudowanie studni rewizyjnej Ø 315 mm z PCV. Odprowadzenie
wód drenaŜowych do szczelnego zbiornika bezodpływowego o pojemności 6,60 m3.
Zbiornik podziemny z tworzywa sztucznego PEHD.
Parametry technologiczne
• ilość odpadów zielonych planowana do kompostowania – 500 Mg/rok, co przy
wskaźniku 0,190 Mg/m3 wynosi ponad 2600 m3/rok,
• zdolność przepustowa kompostowni – przyjęto, Ŝe z 1 m2 powierzchni
przeznaczonej pod pryzmy kompostowe otrzymuje się 5-6 m3 kompostu.
7.0. Plac kompostowni
Plac kompostowni o powierzchni 3734,60 m2 dostosowano do wielkości przerabianej
masy roślinnej w ilości około 500 ton/rok.
Cała powierzchnia ze względu na swoją funkcję została podzielona na 3 elementy: pryzmy
kompostowe, magazyn gotowego kompostu i plac i drogi manewrowe. Powierzchnię na
której są pryzmy kompostowe podzielono na 11 pasów w tym 5 pasów o szerokości 4,0 m
i długości 70 m o łącznej powierzchni 1400 m2 przeznaczonych do prowadzenia procesu
kompostowania oraz 5 pasów o szerokości 3.0 m i 1 pasa o szerokości 5,0 m
przeznaczonych do ruchu sprzętu transportowego i sprzętu technologicznego. Takie
rozwiązanie umoŜliwia swobodny dojazd do kaŜdej z pryzm. Magazyn gotowego
kompostu o powierzchni 330 m2 ze swobodnym dojazdem wzdłuŜ dwóch boków. Plac
8
i drogi technologiczne przewiduje się umocnić geokratą TABOSS Tmn o wysokości 10
cm, co zapewni wystarczająca wytrzymałość nawierzchni dla ruchu środków
transportowych i kołowego sprzętu technologicznego.
Cała powierzchnia kompostowni oprócz pasów pod pryzmy kompostowe i placu
przeznaczonego na magazyn gotowego kompostu jest umocniona geokratą TABOSS Tmn
o wysokości 10 cm.
Plac kompostowni ukształtowano zgodnie ze spadem naturalnym. DrenaŜ o układzie
zbliŜonym do układu warstwic pozwoli przechwycić odpływające wody opadowe i odcieki
i zgromadzić je w bezodpływowym podziemnym zbiorniku. Zgromadzona woda zostanie
zuŜyta do nawilŜania pryzm kompostowych.
Przyjęty sposób kompostowania jest bezściekowy, poniewaŜ całość opadów
atmosferycznych jest pochłaniana przez warstwę kompostowanej masy. Wody opadowe
spływają tylko z powierzchni nie pokrytej kompostowaną masą.
Technologia kompostowania jest, więc bezściekowa.
Wjazd na kompostownię z istniejącej drogi dojazdowej na składowisko.
8.0. Realizacja robót budowlanych
Zakres robót budowlanych obejmuje wykonanie 1 kpl. zbiornika na wody odciekowe,
drenaŜu Ø 8 cm z rur PCW o długości 342 m, 1 studni rewizyjnej Ø 315 mm z PCV i
umocnienia nawierzchni geokratą TABOSS 100 Tmn na powierzchni 2006,4 m2.
Roboty budowlane naleŜy realizować w kolejności:
1. zbiornik bezodpływowy,
2. drenaŜ i studnia rewizyjna.
3. umocnienie nawierzchni.
Przed przystąpieniem do robót dokonać w terenie geodezyjnego wytyczenia wszystkich
elementów powierzchniowych i liniowych kompostowni oraz ich wysokościowego
połoŜenia..
8.1. Wykonanie zbiornika bezodpływowego
Zbiornik bezodpływowy o pojemności 6,60 m3 z tworzywa sztucznego. Przewiduje się
zbiornik firmy EKODAR, ale dopuszcza się zastosowanie zbiornika innego wytwórcy.
Przy zamówieniu zbiornika określić średnicę i połoŜenie króćca wlotowego.
MontaŜ zbiornika wykonać zgodnie z rysunkiem nr 11. Wykonać wykop fundamentowy o
nachyleniu skarp 1:0,6. Na dnie wykopu wykonać zagęszczone podłoŜe z piasku o
grubości 30 cm. Wykonać w podłoŜu rowki w miejscach zapewniających oparcie zbiornika
na całej powierzchni, a nie na połączeniach segmentów. Wykop fundamentowy zasypywać
ręcznie równomiernie piaskiem warstwami do połowy wysokości zbiornika wraz z
podbiciem piasku pod zbiornik i zagęszczać. Przy podbijaniu piaskiem nie dopuszczać do
wypychania zbiornika w górę. PowyŜej połowy zbiornika zasypkę moŜna wykonywać
mechanicznie, ale poza obrysem zbiornika zwiększonym o 30 cm. Wokół ścianek
zbiornika naleŜy wykonać min. 30 cm obsypkę z piasku. Całość nasypu zagęszczać
warstwami. Nad zbiornikiem wykonać nasyp o średniej wysokości 35 cm i wymiarach
korony jak wymiary dna wykopu.
Przed zasypaniem zbiornika zamontować rurę wywiewną i trzon rury (komina
asenizacyjnego) z zamknięciem, oraz podłączyć rurę dopływową ze studni rewizyjnej na
drenaŜu. Wymagane zagęszczenie gruntu – wskaźnik zagęszczenia 0,9.
W przypadku występowania wód gruntowych w wykopie fundamentowym – prowadzić
9
odwodnienie powierzchniowe z dna wykopu.
8.2. DrenaŜ i studnia rewizyjna
DrenaŜ obejmuje wykonanie 4 sączków z rur karbowanych perforowanych PCV Ø 80
mm ułoŜonych na średniej głębokości 0.90 m w gruncie rodzimym. Wykonać
mechanicznie wykopy liniowe o ścianach pionowych, wyrównać dno i ułoŜyć rury
drenarskie ze spadkiem jak na profilach (odpowiednio rys. 6-10). Rury drenarskie owinąć
luźno rękawem z geowłókniny ogrodniczej. Dreny przysypać ziemią próchniczną pobraną
z wierzchniej warstwy gruntu (moŜe być z darniną) do wysokości 20 cm nad rurę.
Końcówki sączków i zbieracza zaślepić korkami do rur drenarskich.. Połączenia sączków
ze zbieraczem wykonać jako boczne z uŜyciem trójników do rur drenarskich. Pozostałą
część wykopu zasypać gruntem rodzimym mechanicznie spycharką bez zagęszczania.
Powstałą grobelkę nasypu ugnieść przez 1 lub 2 przejazdy gąsienicą lub kołem spycharki.
Studnię rewizyjną wykonać jako typową studnię kanalizacyjną systemową z PCV Ø 315
mm o głębokości do 1,5 m, zwieńczoną włazem Ŝeliwnym z rurą teleskopową. Nie
stosować kinety. Wykonać osadnik o głębokości 40 cm poniŜej wylotu z rury trzonowej
Ø 315 mm. Trzon studni ustawić na płycie chodnikowej 50x50 x7 cm. Otwory wlotowe i
wylotowy wykonać z uŜyciem wkładek „in situ”. Studnię obsypać pisakiem zagęszczanym
warstwami o wysokości 20 -30 cm i szerokości min. 30 cm od pobocznicy rury trzonu.
8.3. Umocnienie nawierzchni
Zaprojektowano umocnienie nawierzchni gruntowych przez zastosowanie geokraty
TABOSS 100 Tmn, gdzie 100 – oznacza wysokość 100 mm, m – oznacza małe komórki,
n – oznacza perforację przez nacinanie. Z powierzchni przewidzianych do umocnienia
naleŜy zdjąć 15 cm warstwę gruntu, wyrównać i wyprofilować podłoŜe, wykonać 5 cm
podsypkę z piasku lub drobnego Ŝwiru i zagęścić. Na tak przygotowanym podłoŜu naleŜy
rozłoŜyć geokratę przez równomierne rozciągnięcie kaŜdej sekcji przy uŜyciu ramy
napinającej. Rozciągnięte sekcje geokrat naleŜy zastabilizować szpilkami oraz połączyć
taśmami wiąŜącymi. RozłoŜone i zastabilizowane sekcje naleŜy równomiernie wypełniać
piaskiem na bieŜąco w miarę postępu robót.
9.0. Wpływ kompostowni na środowisko
W tlenowym procesie kompostowania nie wydzielają się gazy uciąŜliwe dla otoczenia.
Przyjęty sposób kompostowania jest bezściekowy. PoniewaŜ do kompostowania przyjmuje
się masę roślinną bez ciał obcych (mechanicznych zanieczyszczeń), to wydzielone grubsze
(niekompostowe) frakcje są takŜe masą roślinną przeznaczoną do dalszego
kompostowania. W procesie technologicznym nie powstają, więc odpady.
Przyjęta technologia kompostowania masy roślinnej jest:
bardzo prosta i efektywna,
bezodpadowa,
bezściekowa, nieuciąŜliwa dla otoczenia,
proekologiczna przez przywracanie naturalnego krąŜenia mineralnych i
organicznych składników pokarmowych w środowisku,
produkcja bardzo dobrej jakości kompostu bez skaŜeń bakteriologicznych,
eliminuje składowanie i spalanie roślinnych odpadów,
10
zmniejszenie kosztów usuwania masy roślinnej oraz kosztów zakupu
kompostu.
10.0. Sprzęt – mechanizacja prac na kompostowni
Kompostowanie moŜe być prowadzone sposobem ręcznym lub przy uŜyciu sprzętu
mechanicznego.
Podstawowy sprzęt mechaniczny:
przerzucarka napędzana ciągnikiem (miesza, przerzuca, rozluźnia i napowietrza
kompostowaną masę,
przesiewarka z sitem obrotowym na podwoziu (wydziela uŜytkową postać
kompostu i grubsze części wymagające dalszego kompostowania),
ładowarka do masy roślinnej i kompostu (kołowa),
środki transportu (dowóz masy kompostowej).
11.0. Biologiczne podstawy procesu kompostowania
Biologiczne metody przeróbki odpadów bazują na rozkładzie substancji organicznych
przez zespoły mikroorganizmów. Rozkład ten prowadzi do zmniejszenia pierwotnej ilości
substancji organicznych i w naszym przypadku następuje w procesie kompostowania z
doprowadzeniem powietrza. Cel metod biologicznych moŜna z jednej strony określić jako
przygotowanie do wykorzystania gospodarczego, z drugiej strony jako metodę utylizacji.
11.1. Podstawy procesu kompostowania
Uwarunkowania materiałowe
Odpady przeznaczone do kompostowania:
odpady z terenów zielonych (ogrodów, parków),
odpady z cmentarzy (po oddzieleniu tworzywa, szkła, metali itp.),
ustabilizowany osad z oczyszczalni ścieków.
Ogólna ilość substancji organicznych (Sorg. og.) składa się z czynnej substancji organicznej,
łatwo rozkładanej biologicznie (Sorg. rozkład.) i trwałej substancji odpornej na rozkład
(Snierozkład.).
ZaleŜność od udziału (Sorg. rozkład.) odniesionego do ilości ogólnej substancji organicznej
(Sorg. og.) w wyniku rozkładu otrzymuje się mniejszą lub większą redukcję objętości.
Szczególne znaczenie ma stosunek ilościowy węgla do azotu C/N.
Surowce wyjściowe do rozkładu tlenowego powinny mieć optymalny stosunek
C/N = 35/1,
poniewaŜ dla przemian związanych z budową komórek i wytwarzania energii przez
mikroorganizmy jest on najkorzystniejszy.
Optymalny stosunek ilościowy C/N moŜna uzyskać dodając odpowiednie ilości odpadów
jednorodnych:
osadów ściekowych (C/N = 15),
słomy pszenicznej (C/N = 128),
trocin (C/N = 500).
Po zakończeniu rozkładu tlenowego stosunek C/N powinien zmieniać się w granicach od
15 do 20, co odpowiada proporcji występowania tych pierwiastków w ziemi uprawnej.
11
Odczyn
Wartość odczynu powinna zmieniać się pomiędzy pH 7 a pH 9, przy czym parametr ten
na początku rozkładu obniŜa się w wyniku tworzenia kwasów tłuszczowych i nitryfikacji,
a po wytworzeniu się nowych struktur bakterii powoli wzrasta. Typowy przebieg zmian
odczynu pH podczas rozkładu biologicznego ilustruje rysunek nr 1.
Uwarunkowania technologiczne
Zawartość wody
Mikroorganizmy pobierają składniki pokarmowe w postaci związków rozpuszczalnych,
które mogą przenikać przez membramę półprzepuszczalną (błona komórkowa), wskutek
czego w kompoście surowym zawartość wody ustala się na poziomie 55%. Przy
wilgotności poniŜej 20% przebieg procesów biologicznych jest niemoŜliwy. Dobrym
sposobem jest dodawanie ustabilizowanego osadu ściekowego.
Objętość powietrza w porach
Objętość powietrza w porach powinna się utrzymywać w granicach od 25 do 35%.
Objętość powietrza w porach i zawartość wody są, zatem wobec siebie konkurencyjne.
Zapotrzebowanie tlenu
Zapotrzebowanie tlenu do biologicznego rozkładu tlenowego wynosi ok. 2 g O2/g s.m.org.
(= 2 litry powietrza na 1g świeŜych odpadów). W miarę upływu czasu intensywność
rozkładu biologicznego w jednostce czasu spada i tym samym aktywność oddechowa
mikroorganizmów. NajwyŜszego zuŜycia tlenu naleŜy oczekiwać przy temperaturze
rozkładu 60˚C.
Napowietrzanie
W systemach nienapowietrzanych dostarczanie tlenu odbywa się w wyniku dyfuzji i
ruchów termicznych, ewentualnie w wyniku przerzucania pryzm. Głębokość wnikania
wskutek dyfuzji wynosi ok. 70 cm, co oznacza, Ŝe pryzmy nienapowietrzane nie mogą być
zbyt wysokie. Podczas napowietrzania do pryzmy doprowadza się więcej powietrza, niŜ
wynosi jego teoretyczne zapotrzebowanie, aby mieć pewność przebiegu procesu
12
tlenowego. Niedobór tlenu moŜe prowadzić do powstania procesów fermentacyjnych,
gnilnych, i tym samym powstawania produktów o uciąŜliwym zapachu.
Powierzchnia czynna
Aby rozkład substancji organicznych przebiegał skutecznie, potrzebna jest moŜliwie duŜa
aktywna powierzchnia materiału przeznaczonego na kompost, co oznacza, Ŝe przed
kompostowaniem materiał powinien być odpowiednio rozdrobniony.
Uwarunkowania biologiczne i przemiana energetyczna rozkładu w procesie
kompostowania
Biorące udział w procesie kompostowania mikroorganizmy to:
bakterie tlenowe (aerobowe) i bakterie beztlenowe (anaerobowe) (w przewadze
pałeczkowate i tworzące zarodniki),
Actinomycetales (grzyby promieniowce),
pleśnie,
glony i pierwotniaki.
Szczepienie materiału do kompostowania nie jest konieczne, poniewaŜ wszystkie
wymagane do prawidłowego jego przebiegu bakterie są w tym materiale. Np. 1 gram
osadu ściekowego zawiera kilka miliardów bakterii.
Przemiana materii
Mikroorganizmy zuŜywają zaledwie 20% organicznych związków węgla na budowę
własnych komórek, podczas gdy pozostałe 80% węgla organicznego zamieniane jest na
produkty pośrednie i tym samym słuŜy pozyskiwaniu energii. Uwalniana energia
chemiczna objawia się w formie ciepła i prowadzi do samorzutnego ogrzewania się
kompostu. Nadmiar energii cieplnej wynosi około 33 do 401 kJ/g węgla.
Przebieg rozkładu w procesie kompostowania, zmiany temperatury
W procesie kompostowania dochodzi do uwarunkowanej zmianami temperatury zmiany
składu mikroorganizmów (rys. nr 2). W zaleŜności od temperatury rozróŜnia się
następujące procesy:
psychrofilne (bakterie, pleśnie), w temperaturze od -4 do 30˚C,
mezofile (bakterie, Actinomycetales), w temperaturze od 10 do 45˚C,
termofilne (bakterie, Actinomycetales, zarodniki mezofilowe), w temperaturze od
45 do 65˚C,
jak równieŜ pojedyncze gatunki termofilne, które występują jeszcze w temperaturze 75˚C.
PowyŜej 75˚C nie zachodzą juŜ Ŝadne przemiany biologiczne. Rys. nr 2 pokazuje
rozkład temperatury w masie kompostowej. RozróŜnia się następujące fazy rozkładu
tlenowego:
Faza wpracowania organizmów mezofilowych, która trwa od 12 do 24 godzin. AŜ
do samorzutnego zwiększenia się temperatury do 45˚C występuje przyśpieszone
rozmnaŜanie się bakterii mezofilowych, powyŜej tej temperatury zaczyna ubywać
bakterii chorobotwórczych, a rozpoczyna się namnaŜanie populacji termofilnej.
Faza organizmów termofitowych o duŜej szybkości namnaŜania się w zakresie
temperatur od 45 do 55˚C. PowyŜej 55˚C liczba bakterii spada w sposób aŜ do
75˚C. Przypadki samorzutnego wzrostu temperatury do ok. 100˚C pochodzą
prawdopodobnie z reakcji czysto chemicznych (autooksydacja, piroliza, reakcja
Maillarda). Uszkodzenia mikroorganizmów z powodu podwyŜszonej temperatury
mogą przy tym skutkować zahamowaniem procesów biologicznych mimo
skutecznego schłodzenia, przez co moŜliwe są błędne wnioski o przebiegu
kompostowania.
13
Faza schłodzenia z ponownym wzrostem ilości bakterii mezofilowych w
temperaturze poniŜej 45˚C. Szczególnie masowo rozwijają się promieniowce,
które są typowe dla kompostu dojrzałego.
Energia uwalniająca się w procesie kompostowania potrzebna jest dla samego procesu, z
tego względu nie ma moŜliwości gospodarczego wykorzystania energii cieplnej.
Zakończenie procesu rozkładu
Proces rozkładu uznaje się za zakończony, gdy zaniknie biologiczna aktywność kompostu,
a łatwo rozkładalne substancje organiczne zostaną przekształcone. Higienizacja, czyli
eliminacja zarazków chorobotwórczych niebezpiecznych dla ludzi, zwierząt i roślin w
duŜym stopniu uzaleŜniona jest od czasu trwania i temperatury procesu. Zgodnie z
indeksem jakości higieniczno-bakteriologicznej wymagany stopień higienizacji moŜna
osiągnąć w warunkach:
– przy kompostowaniu w pryzmach otwartych z przerzucaniem; po 2 tygodniach w
temperaturze wyŜszej od 55˚C.
12. Wnioski
•
•
•
•
•
•
przed przystąpieniem do robót naleŜy zapoznać się szczegółowo z dokumentacją
techniczną,
po wykonaniu prac doprowadzić przyległy teren do stanu pierwotnego,
w czasie wykonywania robót naleŜy przestrzegać technologii układania i montaŜu
rur i elementów z PVC, oraz ich odbioru technicznego,
nie przewiduje się uŜywania otwartego ognia, ale ze względu na bezpośrednie
sąsiedztwo z hałdą odpadów, naleŜy zachować szczególną ostroŜność ppoŜ.
w trakcie wykonywania robót naleŜy:
- stosować sprawny, pozbawiony przecieków sprzęt,
- podczas obróbki końcówek, cięcia rur powstają odpady w postaci wiórów,
krótkich odcinków rur odpadowych, które nie podlegają procesowi rozkładu
w ziemi i dlatego wykonawca w trakcie realizacji robót zobowiązany jest do ich
zbierania i przekazywania do recyklingu w celu powtórnego przetworzenia.
kompostownia nie stwarza zagroŜenia dla środowiska, poniewaŜ przetwarza
odpady z terenów zieleni w produkt przyjazny środowisku – kompost,
14
•
•
•
•
•
•
•
•
w prawidłowo przeprowadzonym procesie kompostowania kompost pozbawiony
jest bakterii i grzybów chorobotwórczych,
zanieczyszczenia odpadów zielonych będą usuwane w fazie zbiórki, formowania
i przerabiania pryzm kompostowych, i w zaleŜności od ich rodzaju będą
deponowane na składowisku lub przeznaczane do recyklingu,
w procesie kompostowania nie ma wytwarzania się odcieków, a wody opadowe są
wchłaniane przez kompostowaną masę – obieg zamknięty /nadmiar magazynowany
w szczelnym zbiorniku/,
odcieki powstają tylko z odkrytych powierzchni kompostowni i mogą być uŜywane
do zraszania pryzm kompostowych,
okrycie pryzm kompostowych zapobiega pyleniu,
w procesie kompostowania nie powstają odory,
wyprodukowany kompost moŜe być stosowany do okrywania skarp składowiska
odpadów,
kompostownia jest zlokalizowana na terenie przy istniejącym składowiska
odpadów w Bogatyni na działce ewidencyjnej nr 4/1.
Leszno, czerwiec 2007 r.
15
KOMPOSTOWNIA POLIGONOWA – odpadów roślinnych z terenów zieleni Bogatynia
13. INFORMACJA
Dotycząca Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia
Obiekt:
Inwestor:
Adres budowy:
Jednostka projektowa:
Autor projektu:
Kompostownia poligonowa
odpadów roślinnych z terenów zieleni
Gminne Przedsiębiorstwo Oczyszczania Sp. z o. o.
59-920 Bogatynia ul. Kilińskiego 17
Bogatynia ul. Zgorzelecka dz. nr 4/41
Geomel sp. z o. o.
64-100 Leszno ul. Leśna 1
mgr inŜ. Andrzej Kędziora
mgr inŜ. Mieczysław Olejniczak
16
13. Informacja dotycząca bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
Zakres robót dla całego zamierzenia budowlanego oraz kolejność realizacji:
13.1. Roboty przygotowawcze
- szczegółowe zapoznanie się z projektem budowlanym,
- wizja lokalna w terenie,
- wyznaczenie budowli w terenie,
- wyznaczenie dróg dojazdowych,
- oznakowanie terenu prowadzenia robót.
13.2. Roboty ziemne i montaŜowe
- wykonanie wykopów pod nadzorem inspektora nadzoru,
- zabezpieczenie ścian wykopów przed osuwaniem się gruntu,
- odbiór techniczny wykopów,
- wykonanie oznakowania i ogrodzenia wykopów,
- montaŜ rurociągów i studni drenaŜowych,
- odbiór techniczny rurociągów, studni i zbiornika bezodpływowego,
- wykonanie obsypki i podsypki,
- odbiór techniczny obsypki i podsypki,
- wykonanie inwentaryzacji powykonawczej urządzeń podziemnych,
- zasypanie wykopów,
- montaŜ nawierzchni z geokraty,
- stabilizacja geokraty – wypełnienie komórek piaskiem,
- uzupełniające ułoŜenia krawęŜników i obrzeŜy trawnikowych,
- odtworzenie otaczającego terenu do stanu przed budową.
13.3. Wskazanie, dotyczące przewidywanych zagroŜeń występujących podczas
lokalizacji robót budowlanych, określające skalę i rodzaje zagroŜeń oraz miejsce
i czas występowania
- zagroŜenie przy robotach ziemnych związanych z wykonywaniem wykopów,
- zagroŜenie przy robotach ziemnych związane z montaŜem rurociągów drenaŜu
w wykopach,
- zagroŜenie przy montaŜu studni i zbiornika bezodpływowego w wykopach związane
z pracą Ŝurawi,
- zagroŜenie przy robotach ziemnych związanych z zagęszczaniem gruntu,
- zagroŜenie przy montaŜu geokraty,
- zagroŜenie przez kontakt z odpadami występującymi na składowisku,
- zagroŜenie z ruchem środków transportowych obsługujących budowę.
13.4. Pokazanie sposobu prowadzenia instruktaŜu pracowników przed
przystąpieniem do realizacji robót szczególnie niebezpiecznych
- przed przystąpieniem do wykonywania robót budowlanych kaŜdy pracownik winien być
przeszkolony w zakresie bhp,
- przed rozpoczęciem robót naleŜy zapoznać się szczegółowo z dokumentacją budowlaną,
zwracając uwagę na warunki wydane w uzgodnieniach, zachowując wytyczne
wykonawstwa i odbioru robót,
- całość prac naleŜy wykonać zgodnie z ,,Warunkami technicznymi wykonania i odbioru
robót budowlano – montaŜowych” cz. II Instalacje sanitarne i przemysłowe,
„Warunkami technicznymi wykonania i odbioru rurociągów z tworzyw sztucznych”
17
SGGiK z 1994 roku, przepisami bhp i ppoŜ. oraz warunkami zawartymi w
rozporządzeniach.
- przestrzegać, aby drogi dojazdowe były przejezdne. Zabrania się składowania na nich
materiałów budowlanych, gromadzenia sprzętu,
- na placu budowy w widocznym miejscu powinien znajdować się sprzęt ppoŜ.
13.5. W trakcie wykonywania robót ziemnych naleŜy zachować wymogi bhp,
dotyczące robót ziemnych i pracy w wykopach, a przede wszystkim
- zabezpieczyć w widoczny sposób wszelkie wykopy wraz z ustawieniem niezbędnych
znaków i tablic informacyjnych,
- ograniczyć do minimum pozostawianie na noc wykopów nie zasypanych,
- zwracać uwagę na nie zinwentaryzowane urządzenia podziemne,
- wszelkie roboty zanikowe winny być odebrane przed ich zakryciem (zabetonowaniem,
zasypaniem),
- na bieŜąco przed zasypaniem winna być wykonana przez uprawnionego geodetę
szczegółowa inwentaryzacja geodezyjna wykonanych rurociągów i budowli,
- bezwzględnie naleŜy dostosować się do uwag i zaleceń zawartych w uzgodnieniach z
zainteresowanymi jednostkami,
- stosować wyroby i rozwiązania dopuszczone do stosowania w budownictwie.
Kierownik budowy na podstawie informacji powinien opracować plan BIOZ.
Leszno, dnia: 25 czerwca 2007 r.
Opracował:
18
WYTYCZNE TECHNOLOGICZNO -WYKONAWCZE
---------------------------------------------------------------------------stosowania Geokraty TABOSS, wzmacniającej powierzchnie
jezdne na terenie kompostowni odpadów zielonych przy
istniejącym składowisku odpadów w Bogatyni.
Zawartość opracowania :
--------------------------------1.0. Przedmiot wytycznych.
2.0. Zakres wytycznych.
3.0. Mechanizm pracy Geokraty TABOSS.
4.0. Zastosowanie Geokraty TABOSS do wzmocnienia powierzchni
jezdnych na terenie kompostowni.
4.1. Przygotowanie podłoŜa.
4.2. MontaŜ i wypełnienie Geokraty TABOSS.
5.0. Uwagi i wnioski końcowe.
1.0. Przedmiot wytycznych.
Przedmiotem wytycznych jest wykonanie wzmocnienia powierzchni
jezdnych na terenie kompostowni z Geokraty TABOSS - tabossystem
Tmn ( gdzie : m oznacza małe komórki, n perforacja przez nacinanie),
wysokość siatki komórkowej wynosi 100 mm.
Geokrata jest produkowana z polietylenu o wysokiej gęstości (HDPE),
nieulegającego biodegradacji i odpornego na działanie promieni UV.
Geokrata jest produkowana z taśmy o grubości 1,4 do 2,0 mm,obustronnie teksturowanej, perforowanej, zgrzewanej punktowo ultradźwiękami. Zgrzewy punktowe dwurzędowe w ilości 9 punktów w rzędzie, odległe są od siebie o 340 mm. Wysokość siatki komórkowej wynosi :
50, 75, 100, 150 i 200 mm.
Segmenty Geokraty TABOSS są produkowane w sekcjach o następujących wymiarach :
- w pozycji złoŜonej 3,50 m x (0,12 do 0,15) m x (0,05 do 0,20) m,
- w pozycji rozłoŜonej (2,60 do 3,00) m x 6,20 m x (0,05 do 0,20) m.
Sekcje Geokraty TABOSS są dostarczane w stanie złoŜonym.
Segmenty Geokraty TABOSS w pozycji rozciągniętej są podobne do
kształtu plastra miodu o pwierzchni komórki równej 248 cm2 i efektywnej średnicy komórki równej 178 mm.
Parametry techniczne Geokraty TABOSS określa Aprobata Techniczna
IBDiM Nr AT/2007-03-1216 wg. PN-81/C-89034.
Poszczególne sekcje geokraty łączy się przy pomocy opasek zacisko wych z poliamidu o wytrzymałóści na zrywanie do 1,14 kN, odpornych
na UV, kwasy, oleje i rozpuszczalniki.
19
2.0. Zakres wytycznych.
Niniejsze wytyczne obejmują zastosowanie Geokraty TABOSS do wykonania umocnienia powierzchni jezdnych kompostowni odpadów zie lonych.
Na podstawie oceny rodzaju i stanu gruntu w podłoŜu, dobrano odpo wiednią wysokość geokraty oraz grubość warstwy filtracyjnej (matera ca piaskowego) pod geokratą.
Przyjęto geokratę o wysokości 10 cm (małe komórki) ułoŜoną na podsypce piaskowej o grubości 5 cm.
PoniewaŜ poziom wody gruntowej jest głęboki, zrezygnowano z ułoŜenia geowłókniny pod geokratą.
3.0. Mechanizm pracy Geokraty TABOSS.
Geokrata TABOSS jest zbudowana z kilkudziesięciu odpowiednio połączonych taśm z politylenu wysokiej gęstości, przypominających swoją
strukturą plaster miodu. Dzięki powstawaniu zjawiska tzw. mostu przenoszącego obciąŜenia na miękkich gruntach, w komórkach geokraty wypełnionych kruszywem dochodzi do zwiększenia nośności i odporności
na deformacje.NapręŜenia przekazywane od kół pojazdu powodują zwiększenie napręŜeń pionowych w materiale wypełniającym komórki geo kraty (piasku, mieszance piasku z ziemią roślinną itp.),co z kolei wywołuje wzrost sił parcia na szorstkie ściany komórek. Elastyczna taśma geokraty przemuje część tych sił a pozostała ich część - napierając na sąsiednie komórki - przyczynia się do powstania w nich sił odporu (parcia
biernego).
Komórki współpracując ze sobą (w przestrzennej strukturze geokraty)
powodują stałe dogęszczanie materiału wypełniającego geokratę i wciągają do współpracy duŜe powierzchnie podłoŜa, co znacznie redukuje
wielkość napręŜeń pionowych przekazywanych lokalnie na podłoŜe.
Wzajemne blokowanie się komórek praktycznie uniemoŜliwia przesuwanie się segmentów Geokraty TABOSS, ogranicza jej nierównomierne
osiadanie i nie pozwala na powstawanie kolein.
W konsekwencji zastosowanie Geokraty TABOSS umoŜliwia uzyskanie
następujących efektów :
- redukcję grubości konstrukcji nawierzchni w porównaniu do rozwiązań konwencjonalnych dzięki eliminacji głębokiej wymiany gruntu,
- znaczne zwiększenie odporności materiałów wypełniających geo kratę na ścinanie w wyniku ich zamknięcia, ograniczenia i znacznego zagęszczenia wewnątrz komórek,
- znaczne zmniejszenie osiadania spowodowanego naturalnym zagę20
szczeniem oraz ograniczeniem bocznych przesunięć materiału wy pełniającego geokratę,
- zmniejszenie napręŜeń przekazywanych na podłoŜe gruntowe od obciąŜenia uŜytkowego oddziaływującego na nawierzchnię w wyniku
rozkładania skoncentrowanych obciąŜeń na sąsiadujące komórki
geokraty,
- w przypadku gruntów o niskiej nośności zastosowanie geokraty i
geowłókniny w sposób zdecydowany poprawia nośność nawierzchni i gruntu w podłoŜu.
4.0. Zastosowanie Geokraty TABOSS do wzmocnienia powierzchni
jezdnych na terenie kompostowni odpadów zielonych.
4.1. Przygotowanie podłoŜa.
Przed ułoŜeniem geokraty naleŜy usunąć warstwę humusu (15 cm), wyrównać powierzchnię gruntu rodzimego i wykonać materac piaskowy o
grubości 5,0 cm.
4.2. MontaŜ i wypełnienie Geokraty TABOSS.
Zaletą systemu „tabossystem”z uŜyciem Geokraty TABOSS jest prostota i szybkośc montaŜu - brygada złoŜona z 2 operatorów sprzętu i 4 pracowników - rozkłada w ciągu 1 godziny 100 do 200 m2 geokraty.
Sekcje geokraty zaleca się układać przy uŜyciu szablonów (ram monta Ŝowych) gwarantujących dokładne rozciagnięcie sekcji. Poszczególne
sekcje naleŜy nałoŜyć na szablony w celu nadania im właściwych nomi nalnych wymiarów. Następnie szablon z rozłoŜoną na nim sekcją naleŜy
odwrócić o 1800 tak, aby szablon znajdował się nad sekcją, ułoŜyć na
wcześniej przygotowanym podłoŜu i połączyć z wcześniej rozłoŜonymi
sekcjami.
W celu utrzymania sekcji we właściwych pozycjach naleŜy przed zdję ciem szablonów połaczyć skrajne komórki sąsiednich sekcji paskami zaciskowymi,zaś co drugą komórkę zakotwić w podłoŜu przy pomocy stalowych szpilek typu „J” o średnicy 8 do 10 mm i długości minimum 600
mm.
WzdłuŜ skrajnych krawędzi konstrukcji naleŜy zakotwić wszystkie ko mórki, po czym usuwa się ramy montaŜowe i wypełnia sekcje materia łem ziemnym w następujący sposób :
- na rozłoŜone sekcje geokraty naleŜy wysypać i przed zagęszczeniem
równomiernie rozłoŜyć mieszankę ziemi roślinnej z piaskiem lub pospółką w stosunku 1 : 1 warstwą o grubości przewyŜszającej o 5 cm
wysokość sekcji geokraty,
- po wstępnym zagęszczeniu materiału wypełniającego komórki geo 21
kraty naleŜy nadsypać ziemię roślinną warstwą o grubości około 5 do
6 cm i całość ponownie zagęścić do uzyskania wskaźnika zagęszcze nia według Proctora Is > 0,95,
- do zagęszczenia materiału wypełniającego stosuje się walce wibra cyjne lub zagęszczarki płytowe,
- krawędzie powierzchni jezdnych naleŜy zabezpieczyć krawęŜnikami
betonowymi,
- po wykonaniu konstrukcji umocnienia powierzchni jezdnych kompostowni, naleŜy posiać trawę, uwałować i przez kilka dni zraszać.
5.0. Uwagi i wnioski końcowe.
Podczas wykonywania umocnienia powierzchni jezdnych kompostowni
Geokratą TABOSS, naleŜy zwrócić szczególną uwagę na odpowiednie:
- ułoŜenie geokraty,
- łączenie sekcji geokraty,
- kotwienie geokraty,
- zagęszczenie wypełnienia geokraty odpowiednim sprzętem, tak aby
uzyskać wskaźnik zagęszczenia według Proctora Is > 0,95.
22