Morawski strasser

Morawski strasser (EE 22)
Mährischer Strasser, Strasser de Moravie, Moravian Strasser
Pochodzenie
Do niedawna dość powszechnie sądzono, Ŝe strasser został wyhodowany w połowie
XIX wieku w okolicach Ołomuńca na Morawach, dzięki krzyŜowaniu kilku ras, np. rysia polskiego, pstrego
czeskiego, stawaka oraz gołębi polnych. Pierwszym
hodowcą rasy, znanym z nazwiska, miał być ewangelicki ksiądz Vaclav Volny. Nowe ustalenia kaŜą ów
pogląd nieco zrewidować. Prawdopodobnie udział w powstaniu rasy mieli takŜe hodowcy ze Słowacji, Austrii
i Śląska, co między innymi wynika ze starych przekazów. W okolicach Mikulova na Słowacji gołębie o tym
rysunku były powszechnie spotykane na targu juŜ
w pierwszej połowie XIX wieku. Nazwa rasy moŜe
Fot. Zdzisław Jakubanis
sugerować teŜ austriackie pochodzenie, „Stross” bowiem w austriackim dialekcie znaczy „droga”. Ślązacy uŜywali słowa „Strasser” na
oznaczenie gołębi, które słabo latają i dlatego, aby pochwalić się nimi przed sąsiadami
oraz innymi hodowcami, hodowcy karmili je na ulicy. Poza tym, niektóre cechy budowy,
jak i charakterystyczny rysunek, kaŜą przypuszczać, Ŝe wśród przodków morawskiego
strassera znajdują się takŜe kuraki: modeński (wpłynął na postawę) i florencki (ten
z kolei miał wpływ na rysunek i kolory) oraz strasser bawarski, zwany teŜ czeskim.
Z końcem XIX wieku rasa stała się popularna w Niemczech i dała początek nowej rasie, czyli strasserowi niemieckiemu.
Opis budowy
Morawski strasser to silny gołąb, z wysuniętą do przodu piersią. Stosunek szerokości do długości powinien wynosić 1 do 2. Odnosi się wraŜenie, Ŝe strasser morawski
jest wysoki, a tymczasem nogi ma średniej długości. Przyczyna prawdopodobnie tkwi
w tym, Ŝe gołąb ten nie jest zbyt długi. Ma jednak masywną budowę. Korpus noszony
jest poziomo.
Okrągła głowa morawskiego strassera jest proporcjonalna do tułowia. Powinna
odznaczać się szerokim i wypukłym czołem, a kąt pomiędzy nim a dziobem powinien
wynosić prawie 90 stopni. Oczy powinny być pomarańczowe lub czerwone, okolone
wąskimi i delikatnymi brwiami w czerwonym kolorze u ptaków czerwonych i Ŝółtych,
zaś od ciemnych do czarnych u pozostałych odmian barwnych. Oczy powinny się
znajdować dokładnie pod najwyŜszym punktem linii głowy.
Dziób powinien być średniej długości, mocny, u czerwonych i Ŝółtych róŜowocielisty, u Ŝółtpłowych i grochowych Ŝółtopłowych jasno rogowy, u niebieskopłowych ciemnorogowy, u czerwonopłowych i grochowych czerwonopłowych rogowy, u pozostałych
odmian barwnych od ciemnego do czarnego. Woskówki zaś muszą być białe, delikatne i przylegające. Średniej długości szyja powinna być mocna, z dobrze wykrojonym
podgardlem. Szeroka i nisko osadzona pierś, musi być dobrze zaokrąglona. WaŜne
jest, aby mostek był moŜliwie długi. Skrzydła, przylegające i dobrze przykrywające
szerokie plecy, nie mogą się krzyŜować na ogonie. Zwarty ogon, powinien tworzyć z
Morawski strasser
plecami prostą i lekko opadającą linię. Średniej długości nogi są nieupierzone. Upierzenie musi być miękkie i dobrze przylegać.
Fot. Zdzisław Jakubanis
Do duŜych wad w budowie zaliczamy: wąski i długi korpus, za niską lub za wysoką postawę, nieharmonijnie zbudowaną głową, za płaskie czoło i ciemię, grube brwi i
duŜe woskówki, cienki dziób, wypełnione podgardle, cienką szyję, ubogie pokrycie
pleców, krzyŜujące się skrzydła, wydłuŜony ogon i upierzone nogi.
Kolory i rysunek
Morawski strasser znany jest w jednym rysunku, a mianowicie kuraka florenckiego,
za to w wielu odmianach barwnych, przy czym warto podkreślić, Ŝe barwy strassera są
dobrze utrwalone, intensywne i lśniące, szczególnie u odmiany czarnej, czerwonej
i Ŝółtej. I tak znane są następujące kolory: stalowoniebieskie z czarnymi pasami, stalowoniebieskie bez pasów, czarne, czerwone, Ŝółte i niebieskopłowe z ciemnymi pasami
lub bez pasów, czerwonopłowe, Ŝółtopłowe, grochowe niebieskie, niebieskopłowe,
czerwonopłowe, Ŝółtopłowe, jasno niebieskie, jasno niebieskopłowe, czarne, czerwone
i Ŝółte z białymi pasami, biało łuskowate w kolorze niebieskim, jasno niebieskim
i niebieskopłowym, z obrzeŜonymi piórami na skrzydłach w kolorze czarnym, czerwonym i
Ŝółtym. Wszystkie odmiany barwne mogą teŜ występować jako formy białoogoniaste.
Pasy muszą być wąskie i biec równolegle obok siebie przez całą szerokość skrzydła.
Białe pasy u niebieskich od strony ogona muszą być obramowane na czarno, chociaŜ
znana jest teŜ odmiana z pasami i łuskami na skrzydłach bez obramowania. Ptaki białoogoniaste mają białe sterówki, pióra pokrywowe i klin.
Wadami w rysunku i kolorze są: za duŜy lub za mały śliniak, kolorowe pióra
w tylnej części szyi, tworzące jakby kolorowy warkocz, kolorowe pióra wśród białych
piór i odwrotnie, nieczysty kolor pasów i mocno kolorowe uda.
2
Morawski strasser
Fot. Zdzisław Jakubanis
Uwagi dotyczące hodowli
We współczesnej hodowli morawskiego strassera duŜą wagę przywiązuje się do
cech zewnętrznych. Przede wszystkim ostatnio udoskonalano barwę i wzór rysunku,
zaś budowa ciała i cechy uŜytkowe stały się drugoplanowe, stąd morawski strasser stał
się przede wszystkim gołębiem ozdobnym i wystawowym.
Morawskie strassery są zadziorne i często dochodzi między nimi do bójek. Przede
wszystkim są to gołębie płodne i dobrze wychowujące swoje młode.
Obrączka numer 9.
Manfred Uglorz
3