Wstęp - GIMNAZJUM 2005

Od redakcji
O
d redakcji
D C
Rozpoczynając wspólnie nowy rok szkolny 2005/2006
ŻYCZYMY POLONISTOM
by – doskonaląc mowę i myślenie młodego pokolenia, kształcąc sprawność
porozumiewania się, erudycję, komptencje odbiorców i twórców kultury –
znajdowali skuteczne sposoby działań dydaktycznych, atrakcyjne strategie,
by pod dostatkiem mieli
DOBRYCH POMYSŁÓW NA NAUCZANIE.
P
omysłowość chroni przed znużeniem, obojętnością, rutyną. Ta ostatnia bywa
tyleż wygodna, co groźna. Łatwo przyzwyczajamy się do sprawdzonego modelu
pracy
z lekturą, schematu oceniania ucznia. W kolejnym roku szkolnym (także
w równoległej klasie) formułujemy takie same tematy lekcji, problemy w dyskusji, wnioski.
Zadajemy takie jak przed laty tematy prac domowych, wyciągamy z szuflady zeszłoroczne
teksty sprawdzianów, a z pamięci zużyte anegdoty, dygresje, sentencje... Z czasem rutyna
wygrywa z inwencją i entuzjazmem. Wówczas mamy znudzonych nauczycieli i uczniów.
Wobec powyższego do tegorocznych życzeń dodajmy hasło: NIE DAJ SIĘ RUTYNIE!
Będziemy starać się podsuwać niebanalne tematy lekcji i zajęć pozalekcyjnych, niestandardowe ujęcia problemów literackich, inne od tradycyjnych konteksty przy interpretacji
dzieł kultury. Zwrócimy uwagę na złe nawyki w organizowaniu pracy z uczniem i w ocenianiu jego osiągnięć.
Od pierwszego numeru proponujemy cykl dość niezwykłych na łamach czasopisma
polonistycznego rozważań Mateusza Stróżyńskiego. Będzie on udowadniać, że popularność wschodnich sztuk walki wśród młodzieży, niesłabnące od lat zainteresowanie
typowymi dla wschodniej duchowości pojęciami, takimi jak „medytacja”, „guru”, „wegetarianizm” – a bardziej serio – elementami filozofii i religii odległej Azji, mogą okazać się bardzo przydatne w edukacji polonistycznej. W kolejnych artykułach uzasadni,
Zapraszamy na naszą stronę www.wydped.com.pl
5
„ Jêzyk Polski w Gimnazjum” R. VII nr 1
że dialog kultury Zachodu i Wschodu jest nie tylko atrakcyjny, ale niezbędny dla właściwego oświetlenia i zrozumienia naszej europejskiej kultury. Zanim przybliżymy ogólne
powinowactwa i bardzo konkretne zestawienia tekstów obu wielkich kultur, postawimy
czytelnika przed pytaniem, stanowiącym zarazem tytuł pierwszej z serii publikacji:
Dlaczego polonistę powinna zainteresować religijna mistyka Wschodu? Już we wstępnych
rozważaniach spodziewać się należy sugestii pozwalających „odświeżyć” interpretacje
niektórych programowych lektur.
Zupełnie inny pomysł na „ożywienie” działań dydaktycznych podsuwa Małgorzata
Hamada w publikacji Uczniowie gimnazjum powinni wydawać gazetkę! Oprócz precyzyjnie ułożonego programu dydaktyczno-wychowawczego funkcjonowania szkolnego miesięcznika autorka przedstawia blaski i cienie pracy opiekuna zespołu redakcyjnego. Równie ważne wydają się przywołane tu konkretne przykłady pomysłów i osiągnięć zespołu.
Wiodącym motywem pierwszego numeru nowego rocznika miało być zagadnienie
kontroli i oceny uczniowskich osiągnięć. Nie lubimy i chyba nie bardzo umiemy oceniać – to
często słyszana opinia. A niezawodny , jak zawsze, Stanisław Bortnowski precyzuje ten
pogląd w sposób dobitny: Nikt nie lubi oceniania.(...) Ono wyczerpuje przede wszystkim psychicznie. Jesteśmy wtedy w stanie wojny z uczniami... i dodaje: Rytuał odpytywania staje się
rytuałem barbarzyńskim, rzezią...Oczekującym na podpowiedź, jak sobie z tym poradzić,
polecamy Dylematy oceniania.
Jak kontrolować pracę ucznia i jej wyniki? Następne publikacje zostały tak zestawione,
by czytelnik miał wyobrażenie o mechanizmach konstruowania oraz funkcjonowania
dwóch podstawowych, ale skrajnie odmiennych form i aspektów oceniania, towarzyszących szkolnej rzeczywistości. Wypowiedź Edyty Bukowskiej – Jak analizować wyniki
egzaminu gimnazjalnego zawiera schemat organizowanego od kilku lat ogólnopolskiego
sprawdzianu. Autorka na przykładzie typowego testu z zakresu przedmiotów humanistycznych analizuje treść i budowę zadań, a następnie podaje i interpretuje główne wskaźniki uwzględniane w zakresie oceny. Polonista ma okazję poznać „od kuchni” mechanizmy
tworzenia testu i zasady jego oceniania.
Mariusz Solecki natomiast przedstawia propozycję własnego systemu kształcenia wiedzy, umiejętności, a zarazem weryfikacji tychże wartości edukacyjnych. Niech czytelnika
nie zmylą potoczne nazwy wprowadzonych tu form oceniania: tygodniówka, tekstówka.
Autor swój plan weryfikacji wiedzy i umiejętności uczniów na lekcjach języka polskiego
buduje z konsekwencją, która w realizacji owego systemu wymaga nie tylko żelaznej dyscypliny od ucznia, ale również od nauczyciela.
Wspomniane wyżej konsekwencja i dyscyplina to niewątpliwe atuty wszystkich
innych poczynań dydaktycznych. By przychodziły łatwo, bez wyrzeczeń – tego również
życzymy Czytelnikom u progu nowego roku.
6
Zapraszamy na naszą stronę www.wydped.com.pl