Krajowa Rada Prokuratury - Stowarzyszenie Prokuratorów

KRZYSZTOF PARULSKI
Krajowa Rada Prokuratury
jako stra¿nik
niezale¿noœci prokuratorskiej*
Wyst¹pienie poprzedzê przekazaniem pozdrowieñ dla uczestników
konferencji od przebywaj¹cego za granic¹ obecnego Prezesa Zarz¹du
G³ównego Stowarzyszenia Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej Miko³aja
Przyby³a oraz od bêd¹cego poza Warszaw¹ Przewodnicz¹cego Krajowej
Rady Prokuratorów Edwarda Zalewskiego.
Przemiany dokonywane obecnie w polskiej prokuraturze wpisuj¹ siê
w dorobek Stowarzyszenia Prokuratorów RP. Wypracowywaliœmy je w toku
wieloletniej œrodowiskowej debaty, podczas sympozjów, konferencji, na
których dyskutowano o kszta³cie przysz³ej prokuratury1.
* Niniejszy tekst zosta³ wyg³oszony podczas konferencji „Polska Prokuratura w œwietle przemian ustrojowych w 2010 roku”, która odby³a siê w dniu 15 kwietnia 2011 roku
w Warszawie.
1
B. Kurzêpa, O nowy kszta³t prokuratury, „Prokurator” 1/2000, s. 51-57.
R. Kmieciak, Prokuratura w demokratycznym pañstwie prawnym,” Prokurator”
1/2000, s. 10-23. K. Parulski, Niezawis³y prokurator, „Prokurator” 2/2000, s. 38-43.
Zb. Rzepa, O bezpieczeñstwie w s¹dach i prokuraturach s³ów kilka, „Prokurator” 3/2000
s. 51-55. K. Parulski, Projekt zbioru zasad etyki prokuratora, „Prokurator” 1/2001
s. 5-13. R. Wróbel Standardy pracy prokuratora, „Prokurator” 2-3/6/2001 s. 7-13.
St. Waltoœ, Jak reformowaæ prokuraturê, „Prokurator” 4/2001 s. 10-15. M. Przyby³,
Wizerunek prokuratora, „Prokurator” 1/2002 s. 16-24. H. Skwarczyñski, Pozycja prokuratora w przygotowawczym stadium procesu karnego, „Prokurator” 2/2003 s. 7-20.
B. Kurzêpa, Prokuratura – organ do leczenia czy wymiany, „Prokurator” 3-4/2003
s. 7-13. M. Tabor, Model funkcjonowania prokuratury, „Prokurator” 3-4/2003 s. 1421. M. Lichosik, Znaczenie prawid³owej budowy struktury organizacyjnej prokuratury
dla funkcjonowania prokuratury, „Prokurator” 3-4/2003 s. 22-36. K. Parulski, Umiarkowany postêp z istotnymi wadami, „Prokurator” 3-4/2003 s. 37-43. K. Gorazdowski,
Kilka s³ów o pracy i reformie prokuratury, „Prokurator” s. 44-51. K. Parulski,
Od redakcji, „Prokurator” 1/2004 s. 5-6. K. Parulski, Reforma prokuratury, „Prokurator” 2/2004 s. 5-13. B. Kurzêpa, Immunitet Prokuratora Generalnego, „Prokurator”
3/2004 s.5-11. P. Nowicki, Etyka prokuratora, „Prokurator” 1/2005 s. 7-23. M. Przyby³, Prokurator w mediach, media w prokuraturze, „Prokurator” 2-3/2005 s. 10-24.
Zb. Rzepa, Bezpieczeñstwo prokuratora – aspekty prawne, „Prokurator” 2/2006 s. 13-21.
M. Przyby³, Bezpieczeñstwo prokuratora – aspekty praktyczne, „Prokurator” 2/2006
s. 22-28. K. Parulski, O legislacyjnych meandrach, „Prokurator” 1/2007 s. 5-8.
16
Krajowa Rada Prokuratury jako stra¿nik niezale¿noœci prokuratorskiej
W grudniu 2004 roku przedstawi³em spójny program reform pt. „Prokuratura Jutra” ówczesnemu Ministrowi Sprawiedliwoœci – Prokuratorowi
Generalnemu oraz kierownictwu Prokuratury Krajowej2. Prezentacja ta
mia³a miejsce w obecnoœci kierownictw i w³adz stowarzyszeñ wszystkich zawodów prawniczych: sêdziów, adwokatów, radców prawnych, notariuszy,
komorników a tak¿e przedstawicieli œwiata nauki. Propozycje spotka³y siê
z powszechn¹ akceptacj¹, jednak zabrak³o czasu i woli politycznej na podjêcie œmia³ych reform w prokuraturze.
PóŸniej, w latach 2005-2007 nie by³o klimatu do przekszta³cania prokuratury w duchu demokratycznym. Nasz¹ instytucjê w sposób szczególny
dotknê³y tendencje autorytarnego zarz¹dzania pañstwem3.
W listopadzie 2007 r., po ukonstytuowaniu siê nowego rz¹du, problem
przemian w prokuraturze nabra³ priorytetowego znaczenia. Jednym z istotnych postulatów przedstawicieli nowej opcji politycznej by³o dokonanie rozdzia³u stanowiska Ministra Sprawiedliwoœci – Prokuratora Generalnego.
Pragnê przypomnieæ, ¿e doktrynalne za³o¿enia do tego rozdzia³u przygotowaliœmy w ramach SPRP, prezentuj¹c je m.in. w dniu 9 paŸdziernika 2007 r.
w toku sesji naukowej zorganizowanej przez nasze Stowarzyszenie na terenie Uniwersytetu Warszawskiego4. Jej uczestnikami byli najwybitniejsi
przedstawiciele œwiata nauki i zawodów prawniczych. Zatem nie byliœmy
zaskoczeni gdy po wygranych wyborach nowy Minister Sprawiedliwoœci –
Prokurator Generalny prof. Zbigniew Æwi¹kalski zwróci³ siê do mnie, jako
ówczesnego Prezesa SPRP, o udzia³ w pracach Zespo³u przygotowuj¹cego
K. Olejnik, Niezale¿noœæ prokuratury a wiarygodnoœæ postêpowania karnego, „Prokurator” 2/2007 s.11-17. W. Sobiech, Niezale¿noœæ prokuratury (rozwa¿ania praktyka),
„Prokurator” 2/2007 s. 18-24. Z. Brodzisz, Specjalizacja prokuratorów, „Prokurator”
3-4/2007 s. 49-66. K. Parulski, Instytucja polskiej prokuratury i jej faktyczne usytuowanie ustrojowe, „Prokurator” 4/2008 s.5-14.
2
K. Parulski, Prokuratura Jutra, http://www.sprp.com.pl/artykul.php
3
Apel o zachowanie etycznych postaw – uchwa³a IX Dorocznej Konferencji Stowarzyszenia Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej, „Prokurator” 2/2007 s.5-6. Echa
„Apelu o zachowanie etycznych postaw” stanowiska kierowane do Zbigniewa Ziobro
Ministra Sprawiedliwoœci Prokuratora Generalnego przez MEDEL Magistrats Europeens
pour la Democratie et les Liberetes, Deutsch-Polonische Richtervereinigung e.V., Stowarzyszenie Sêdziów Polskich Iustitia, Zrzeszenie Prawników Polskich, Helsiñsk¹ Fundacjê Praw Cz³owieka, Naczeln¹ Radê Adwokack¹, Zwi¹zek Zawodowy Prokuratorów
i Pracowników Prokuratury RP, pos³anki na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, „Prokurator” 3-4/2007 s. 178-189.
4
K. Parulski, Rozdzia³ funkcji Prokuratora Generalnego od stanowiska Ministra
Sprawiedliwoœci – sesja naukowa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu
Warszawskiego, „Prokurator” 3-4/2007 s. 9-48.
PROKURATOR 2(46)-2011
17
Krzysztof Parulski
rozdzia³ stanowiska Ministra Sprawiedliwoœci od funkcji Prokuratora Generalnego. Zakreœlaj¹c obszar zmian Ministerstwo przyjê³o co do zasady, by
reforma by³a wprowadzona w formie nowelizacji ustawy o prokuraturze,
jak najszybciej i tym samym by dotyczy³a kluczowych zagadnieñ takich, jak:
– rozdzielenie ww. funkcji,
– okreœlenia sposobu powo³ywania Prokuratora Generalnego,
– gwarancji niezale¿noœci prokuratury,
– statusu prawnego prokuratorów, po zmianach w strukturze prokuratury.
W rozmowie z Ministrem Sprawiedliwoœci – Prokuratorem Generalnym
podnios³em potrzebê powo³ania, w tym pakiecie zmian, organu maj¹cego
strzec niezale¿noœci prokuratorów i prokuratury, bêd¹cego jednoczeœnie
perspektywicznym gwarantem dokonywania dalszych prodemokratycznych
przemian i monitoruj¹cym bie¿¹co wprowadzane przeobra¿enia.
W zarz¹dzeniu Nr 206/07/DO Ministra Sprawiedliwoœci z dnia 28 listopada 2007 roku w sprawie powo³ania zespo³u ekspertów do przygotowania za³o¿eñ projektów aktów normatywnych dotycz¹cych rozdzielenia
funkcji Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwoœci oraz zmian
w strukturze prokuratury – zagadnienie to znalaz³o siê w pkt. 6 § 2 – jako
jedyne okreœlone warunkowo w pracach powo³anego Zespo³u do: „ewentualnego powo³ania Rady Prokuratury, jej zadañ, sk³adu i sposobu powo³ywania”.
Mia³em zaszczyt pracowaæ w sk³adzie tego Zespo³u pod Przewodnictwem prof. Andrzeja Zolla.
Pragnê podkreœliæ, i¿ w tym czasie sêdziowie mieli doskonale funkcjonuj¹c¹ ( pod Przewodnictwem sêdziego S¹du Najwy¿szego Pana Stanis³awa
D¹browskiego) Krajow¹ Radê S¹downictwa, która mia³a zakotwiczenie
w Konstytucji RP. Rada funkcjonowa³a na podstawie ustawy z dnia 27 lipca
2001 roku o Krajowej Radzie S¹downictwa5 i po kolejnych zmianach, podnosz¹cych jej pozycjê, cieszy³a siê pe³n¹ niezale¿noœci¹. Przypomnê, ¿e koncepcja powo³ania KRS powsta³a w 1989 roku jako wynik porozumieñ
„Okr¹g³ego Sto³u” i ju¿ ustaw¹ z 7 kwietnia 1989 roku o zmianie Konstytucji PRL zosta³a wpisana do Konstytucji.
Wówczas, w 2007 roku, w Stowarzyszeniu Prokuratorów RP funkcjonuj¹cy model i pozycjê prawno-ustrojow¹ KRS przyjêliœmy jako docelow¹
dla prokuratorów. Uniezale¿nienie od w³adzy administracyjnej i organizacyjne wyodrêbnienie prokuratury mog³o nast¹piæ poprzez powo³anie nowe5
18
t.j.: Dz. U. Nr 11, poz. 67 z póz zm. z 2010 r.
Krajowa Rada Prokuratury jako stra¿nik niezale¿noœci prokuratorskiej
go organu o mieszanym charakterze, sk³adaj¹cego siê z przedstawicieli w³adzy ustawodawczej, wykonawczej i prokuratury.
Wprowadzenie nowego organu – Krajowej Rady Prokuratury do ustawy pragmatycznej prokuratorów, nawet w uproszczonym zakresie, traktowaliœmy wówczas jako uchwycenie przyczó³ka, umo¿liwiaj¹cego w perspektywie prowadzenie dalszych prac wzmacniaj¹cych pozycjê faktycznoprawn¹ KRP. Ten kierunek jest realizowany. Do Sejmu RP w dniu
24 lutego 2011 roku zosta³ wniesiony przez Platformê Obywatelsk¹ i jej
Klub Parlamentarny projekt ustawy o Krajowej Radzie Prokuratury. W dniu
wczorajszym odby³o siê w Sejmie pierwsze czytanie projektu tej ustawy.
Równolegle Sejmowa Komisja Konstytucyjna podejmuje prace nad wprowadzeniem do Konstytucji RP – Prokuratury i KRP.
S¹ to niezwykle cenne i po¿¹dane dzia³ania oddaj¹ce prokuraturze jej
rzeczywist¹ rangê i rolê jak¹ spe³nia w demokratycznym pañstwie prawnym.
Jak powstawa³a Krajowa Rada Prokuratury
W dniu dnia 9 paŸdziernika 2009 r. uchwalono nowelizacjê ustawy
o prokuraturze wprowadzaj¹c¹ przedstawione wczeœniej fundamentalne
zmiany ustrojowe6. Po okresie spoczywania ustawy, która wesz³a w ¿ycie
w dniu 31 marca 2010 roku, dokonano przez ró¿ne gremia wyboru
25 cz³onków KRP:
– 2 senatorów – Senat Rzeczypospolitej Polskiej wybra³ spoœród senatorów
dwóch cz³onków Krajowej Rady Prokuratury na okres swojej kadencji,
– 4 pos³ów – Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wybra³ spoœród pos³ów czterech cz³onków Krajowej Rady Prokuratury na okres swojej kadencji,
– 11 prokuratorów wybranych przez zgromadzenia prokuratorów w prokuraturach apelacyjnych,
– 3 prokuratorów wybranych przez zebranie prokuratorów Prokuratury
Generalnej,
– 1 prokurator wybrany przez zebranie prokuratorów Naczelnej Prokuratury Wojskowej,
– 1 prokurator wybrany przez zebranie prokuratorów IPN- Komisji Œcigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu,
– 1 przedstawiciel Prezydenta RP.
W sk³ad Rady weszli urzêduj¹cy:
– Prokurator Generalny
– Minister Sprawiedliwoœci
6
Dz. U. Nr 178 poz. 1375 z 2009 r.
PROKURATOR 2(46)-2011
19
Krzysztof Parulski
Nale¿y nadmieniæ, ¿e Minister Sprawiedliwoœci i Osoba powo³ana przez
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej pe³ni¹ swoj¹ funkcjê w Krajowej Radzie Prokuratury bez oznaczania okresu kadencji, i mog¹ byæ odwo³ani
w ka¿dym czasie. Zgodnie z art. 23 ust.2 ustawy o prokuraturze kadencja
Krajowej Rady Prokuratury trwa 4 lata. Prokuratorzy nie mog¹ pe³niæ swoich funkcji d³u¿ej ni¿ przez dwie kadencje.
Pierwsze posiedzenie KRP odby³o siê 21 wrzeœnia 2010 roku. Wybraliœmy ze swego grona Prezydium sk³adaj¹ce siê z Przewodnicz¹cego, dwóch
wiceprzewodnicz¹cych i sekretarza.
Zgodnie z art. 23-24b ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze7, Krajowa Rada Prokuratury dzia³a na podstawie uchwalonego przez
siebie regulaminu. Regulamin, KRP przyjê³a uchwa³¹ Nr 3/2010 w dniu
5 paŸdziernika 2010 roku w sprawie regulaminu KRP, który obowi¹zuje od
tego dnia.
Pozycja ustrojowa KRP
Rada jest organem kolegialnym o szczególnym charakterze, usytuowanym pomiêdzy w³adzami ustawodawcz¹ i wykonawcz¹. Jej zadaniem jest
wspó³uczestniczenie i poœredniczenie w podejmowaniu kluczowych decyzji
dotycz¹cych prokuratury i prokuratorów. Spe³nia zadania o charakterze
pañstwowym, a nie samorz¹dowym – jakkolwiek stanowi zwieñczenie struktury samorz¹du prokuratorskiego. W kompetencjach KRP le¿y równie¿
wydawanie rozstrzygniêæ indywidualnych, mieszcz¹cych siê w pojêciu decyzji administracyjnych. Ma zatem kompetencje z zakresu administracji publicznej. Rada dzia³a tak¿e jako organ opiniodawczy8.
Krajowa Rada Prokuratury w szczególnoœci:
1) stoi na stra¿y niezale¿noœci prokuratorów; (stanie na stra¿y obejmuje
czuwanie nad brakiem zagro¿eñ dla niezale¿noœci prokuratorów i prokuratury w systemie prawnym, a w przypadku wyst¹pienia – ich niwelowanie.)
2) opiniuje projekty aktów normatywnych dotycz¹cych prokuratury;
(Rada uczestniczy w procesie ustawodawczym w zakresie aktów normatywnych dotycz¹cym prokuratury i prokuratorów. Zatem odpowiedni
akt prawny nie mo¿e byæ wydany bez rozwa¿enia stanowiska i ewentualnych wniosków Rady),
t.j.: Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39 z póŸn. zm.
Podobnie T. Ereciñski, J. Gudowski, J. Iwulski, Komentarz Prawo o ustroju
s¹dów powszechnych, Ustawa o Krajowej Radzie S¹downictwa, art. 1, s. 689-696.
7
8
20
Krajowa Rada Prokuratury jako stra¿nik niezale¿noœci prokuratorskiej
3) wys³uchuje informacji Prokuratora Generalnego o dzia³alnoœci prokuratury i wyra¿a opinie w tym zakresie;
4) wybiera kandydata na stanowisko Prokuratora Generalnego;
5) wystêpuje z wnioskiem do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o odwo³anie ze stanowiska Prokuratora Generalnego w wypadku wskazanym w ustawie;
6) wyra¿a opiniê w przedmiocie wniosku Prezesa Rady Ministrów o odwo³anie Prokuratora Generalnego przed up³ywem kadencji w wypadkach
wskazanych ustawie;
7) wystêpuje do s¹du dyscyplinarnego o poci¹gniêcie Prokuratora Generalnego do odpowiedzialnoœci dyscyplinarnej oraz wyznacza przedstawiciela do wystêpowania przed s¹dem dyscyplinarnym;
8) rozpatruje coroczne sprawozdania z dzia³alnoœci Rzecznika Dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego;
9) rozpatruje i ocenia kandydatury do pe³nienia stanowisk prokuratorskich oraz przedstawia Prokuratorowi Generalnemu wnioski o powo³anie prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury
oraz prokuratorów Instytutu Pamiêci Narodowej – Komisji Œcigania
Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu; (Rada rozpatruje i ocenia
kandydatury do pe³nienia ka¿dego stanowiska prokuratorskiego,
zarówno w przypadku pierwszego powo³ania na stanowisko prokuratorskie, jak i powo³ania na kolejne stanowiska. Uchwa³y KRP w tych
sprawach podejmowane s¹ po wszechstronnym rozwa¿eniu wszystkich
okolicznoœci, na podstawie akt personalnych, udostêpnionej dokumentacji oraz prezentacji i odpowiedzi uczestników postêpowania ubiegaj¹cych siê o stanowiska),
10) zajmuje stanowisko w sprawie wyra¿enia zgody na odwo³anie w trakcie
trwania kadencji z pe³nienia funkcji prokuratora apelacyjnego, prokuratora okrêgowego i prokuratora rejonowego oraz ich zastêpców z powodów okreœlonych ustawie; (Rada wyra¿a zgodê na odwo³anie przez
Prokuratora Generalnego szefa prokuratury lub jego zastêpcê w toku
trwania kadencji w sytuacjach gdy pe³nienie przez nich funkcji nie da
siê pogodziæ z interesem pe³nionej s³u¿by. Natomiast Rada nie ma
uprawnieñ do opiniowania powo³ania czy te¿ samego powo³ywania szefów jednostek organizacyjnych prokuratury i ich zastêpców)
11) opiniuje wnioski o wyra¿enie zgody na dalsze zajmowanie stanowiska
prokuratora po ukoñczeniu przez prokuratora 65 roku ¿ycia;
PROKURATOR 2(46)-2011
21
Krzysztof Parulski
12) opiniuje wyst¹pienia prokuratorów w stanie spoczynku o powrót na
stanowisko prokuratorskie; (prokurator, który przeszed³ w stan spoczynku, mo¿e powróciæ na poprzednie stanowisko; KRP podejmuje
w tej sprawie uchwa³ê),
13) opiniuje zasady oceny pracy asesorów prokuratorskich;
14) wyra¿a stanowisko w sprawach dotycz¹cych prokuratur i prokuratorów, wniesionych pod obrady Krajowej Rady Prokuratury przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne organy w³adzy publicznej
i organy kolegialne prokuratury; (Rada ma prawo do wyra¿enia swojego stanowiska w ka¿dej sprawie dotycz¹cej niezale¿noœci prokuratorskiej stoj¹c na stra¿y tej niezale¿noœci. Wskazany przepis nak³ada natomiast obowi¹zek w sprawach dotycz¹cych prokuratury i prokuratorów,
gdy podmioty powy¿ej wymienione wnios¹ sprawy pod jej obrady),
15) uchwala zbiór zasad etyki zawodowej prokuratorów i czuwa nad ich
przestrzeganiem; (Ustawa nie tylko zalicza do kompetencji Rady czuwanie nad przestrzeganiem zasad etyki zawodowej, ale na³o¿y³a obowi¹zek uchwalenia zbioru zasad etyki zawodowej prokuratorów. Zbiór
ten bêdzie obejmowa³ zasady pe³nienia s³u¿by i zasady postêpowania
prokuratora poza s³u¿b¹)9,
16) opiniuje projekty wytycznych i zarz¹dzeñ Prokuratora Generalnego;
17) wypowiada siê o stanie i rozwoju kadry prokuratorskiej oraz kierunkach
szkolenia prokuratorów, asesorów i aplikantów;
18) wyra¿a stanowisko co do okresowych ocen realizacji zadañ prokuratury;
19) wypowiada siê co do kierunków dzia³añ podejmowanych w celu doskonalenia kwalifikacji zawodowych prokuratorów oraz poziomu ich pracy;
20) opiniuje kandydata na Dyrektora Krajowej Szko³y S¹downictwa i Prokuratury;
21) wskazuje trzech cz³onków Rady Programowej Krajowej Szko³y S¹downictwa i Prokuratury;
22) ustala ogóln¹ liczbê cz³onków s¹dów dyscyplinarnych oraz wskazuje liczbê cz³onków s¹dów dyscyplinarnych wybieranych przez zebranie prokuratorów Prokuratury Generalnej i zgromadzenia prokuratorów w prokuraturach apelacyjnych.
Krajowa Rada Prokuratury obraduje na posiedzeniach. Posiedzenia
Krajowej Rady Prokuratury zwo³uje Przewodnicz¹cy Krajowej Rady Pro9
Autor przewodniczy Sta³ej Komisji ds. opracowania projektu Zbioru Zasad Etyki
Zawodowej Prokuratorów, w sk³ad której wchodzi 7 cz³onków KRP.
22
Krajowa Rada Prokuratury jako stra¿nik niezale¿noœci prokuratorskiej
kuratury z w³asnej inicjatywy co najmniej raz na dwa miesi¹ce lub na wniosek jednej trzeciej jej cz³onków albo na wniosek Prokuratora Generalnego.
Obs³ugê finansowo-administracyjn¹ i kancelaryjn¹ Krajowej Rady Prokuratury zapewnia Prokuratura Generalna.
Przyznany nowelizacj¹ do ustawy o prokuraturze zakres kompetencji
mo¿e byæ poszerzony wraz z przyjêciem ustawy o Krajowej Radzie Prokuratury10. Ustawa ta mo¿e obowi¹zywaæ ju¿ od 1 stycznia 2012 roku. Zmodyfikuje pozycjê KRP wzglêdem Prokuratury Generalnej przyznaj¹c Radzie
prawo do wyra¿ania opinii dotycz¹cej sprawozdania Prokuratora Generalnego z rocznej dzia³alnoœci prokuratury, a co równie¿ istotne samodzielnoœæ
finansow¹. Co znamienne, ustawa projektuje prawo do wystêpowania Krajowej Rady Prokuratury do Prokuratora Generalnego o skierowanie do
Trybuna³u Konstytucyjnego wniosku w sprawie zbadania zgodnoœci z Konstytucj¹ aktów normatywnych w zakresie, w jakim dotycz¹ one niezale¿noœci
prokuratury i prokuratorów.
Nadto, Radzie ma byæ przyznane prawo do zarz¹dzania lustracji pracy
prokuratora, którego indywidualna sprawa podlega rozpatrzeniu przez
Radê. Tak¿e mo¿liwoœæ wystêpowania z ¿¹daniem podjêcia czynnoœci dyscyplinarnych wobec prokuratora, w przypadku ra¿¹cego naruszenia przepisów prawa lub uchybieniu godnoœci urzêdu.
Tak okreœlone kompetencje w pe³ni przystaj¹ do ustrojowej pozycji
KRS.
Wyposa¿ona w nie Rada staje siê organem mog¹cym strzec niezale¿noœci prokuratorów i prokuratury, bêd¹cym jednoczeœnie perspektywicznym
gwarantem dokonywania dalszych prodemokratycznych przemian i monitoruj¹cym bie¿¹co wprowadzane przeobra¿enia.
Gen. bryg. Krzysztof Parulski
Zastêpca Prokuratora Generalnego Naczelny Prokurator Wojskowy
Cz³onek Krajowej Rady Prokuratury
10
http://www.sejm.gov.pl – poselski projekt ustawy o Krajowej Radzie Prokuratury,
druk nr 4002 wraz z uzasadnieniem projektu oraz opiniami Prokuratora Generalnego,
Przewodnicz¹cego Krajowej Rady S¹downictwa i Generalnego Inspektora Danych Osobowych.
PROKURATOR 2(46)-2011
23