Pobierz

Projekt
UCHWAŁA NR ....................
RADY MIASTA BIAŁYSTOK
z dnia .................... 2012 r.
w sprawie nadania nazwy rondu, położonemu w Białymstoku na osiedlu Nr 10 – Wygoda.
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r.
Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz.
1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162 poz. 1568, z 2004 r. Nr 102, poz. 1055, Nr 116, poz. 1203 i Nr 167, poz.
1759, z 2005 r. Nr 172, poz. 1441 i Nr 175, poz. 1457, z 2006 r. Nr 17, poz. 128, Nr 181, poz. 1337 oraz z 2007 r.
Nr 48, poz. 327, Nr 138, poz. 974 i Nr 173, poz. 1218, z 2008 r. Nr 180, poz. 1111 i Nr 223, poz. 1458 z 2009 r. Nr
52, poz. 420 i Nr 157, poz. 1241 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 142 i poz. 146, Nr 40 poz. 230, Nr 106, poz. 675 oraz
z 2011 r. Nr 21, poz. 113, Nr 117, poz. 679, Nr 134, poz. 777, Nr 149, poz. 887, Nr 217, poz. 1281 oraz z 2012 r.
poz. 567), uchwala się co następuje:
§ 1. Rondu położonemu w Białymstoku na osiedlu Nr 10 – Wygoda, w obrębie Nr 18 – Pieczurki,
usytuowanemu na części działki o numerze geodezyjnym 131, oznaczonemu kolorem żółtym na mapie stanowiącej
załącznik do niniejszej uchwały, nadaje się nazwę – Rondo Jana Tarasiewicza.
§ 2. Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi Miasta Białegostoku.
§ 3. Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa
Podlaskiego.
PRZEWODNICZĄCY RADY
Włodzimierz Leszek Kusak
—————————————————————————————————————————————————————————
Id: EBD81869-F126-4FC0-A9CC-1303E1088DFC. Projekt
Strona 1 z 3
Załącznik do Uchwały Nr ....................
Rady Miasta Białystok
z dnia....................2012 r.
—————————————————————————————————————————————————————————
Id: EBD81869-F126-4FC0-A9CC-1303E1088DFC. Projekt
Strona 2 z 3
Uzasadnienie
Jan Tarasiewicz (1893 – 1961) kompozytor, pianista, pedagog. Był twórcą stu kilkudziesięciu utworów:
koncertów fortepianowych, kompozycji fortepianowo - instrumentalnych, wokalnych i utworów chóralnych.
Romantyk i ekspresjonista wyrażał przestrzeń kultury Wielkiego Księstwa Litewskiego łącząc klasykę
i regionalizm. Mimo, że los kompozytora był tragiczny, jego muzyka wyraża radość życia, promieniuje
światłem, jest harmoniczna w treści i formie. W sprzyjającym mu czasie miałby szansę na błyskotliwą karierę
oraz sławę. Jego uczniowie porównywali go z Chopinem, Rachmaninowem. Sam Tarasiewicz podkreślał, że
źródłem jego natchnienia była pieśń białoruska i klasyka światowa.
Urodził się 23 września 1893 w Sokółce w rodzinie Marii i Aleksego Tarasiewiczów. Ojciec był
podpułkownikiem armii carskiej, a matka wywodziła się ze starego szlacheckiego rodu Koszelów, o którym
wspomina Henryk Sienkiewicz w „ Ogniem i Mieczem”.
W 1900 roku zostaje osierocony i wraz z trójką rodzeństwa adoptowany przez Leokadię i Nikifora
Ułozowskich z majątku Szyndziel koło Sokółki. Od wczesnych lat uczy się gry na pianinie, próbuje
komponować i już w wieku 9-10 lat koncertuje charytatywnie grając z pamięci Chopina i Liszta.
W latach 1908 – 1915 studiuje w Konserwatorium w Petersburgu, będąc uczniem wybitnych profesorów M.
Abramczewa, M. Bystrowa oraz J. Vitosa, w przyszłości twórcy łotewskiej muzyki narodowej. Po śmierci
przybranych rodziców zostaje jedynym spadkobiercą majątku Szyndziel, do którego powraca w 1919 roku.
W roku 1920 zgadza się przyjąć etat dziekana katedry na Uniwersytecie Mińskim, którego powstanie
z przyczyn politycznych nie dochodzi do skutku, a władza radziecka programowo niszczy najwybitniejszych
przedstawicieli nauki i kultury. Tarasiewicz ma dużo szczęścia, ponieważ przeżyje jako jeden z nielicznych
z grona znakomitości i to dlatego, że jest obywatelem Polski i mieszka w majątku Szyndziel.
Osoby które miały z nim styczność wspominają go jako wspaniałego człowieka - bardzo życzliwego
i uczynnego. W tym czasie komponuje oraz uczy gry na pianinie w Grodnie, Sokółce i Białymstoku. Przed
wkroczeniem Armii Radzieckiej wyjeżdża do Wilna, a następnie do Rygi, gdzie utrzymuje się z malowania
portretów przechodniom. W roku 1941 wraca w rodzinne strony. Po wojnie majątek Szyndziel ulega parcelacji.
Tarasiewicz przenosi się do Sokółki a następnie po otrzymaniu nakazu jej opuszczenia zamieszkuje
w Białymstoku. Pochodzenie nie pozostaje bez wpływu na jego sytuację. Żyje w więcej niż skromnych
warunkach, do których nie przywiązuje wagi, gdyż to muzyka jest jego życiem. Podejmuje pracę nauczyciela
muzyki w Niższej i Średniej Szkole Muzycznej Heleny Frankiewicz w Białymstoku. Swym uczniom poświęca
bez ograniczeń czas dosłownie o każdej porze. Tu po raz pierwszy styka się z nim przyszły światowej sławy
dyrygent Jerzy Maksymiuk, który o Tarasiewiczu powiedział - „On spowodował, że jestem tym kim jestem.
Jerzy Maksymiuk, którego znacie – to jego zasługa!”.
Jego utwory to między innymi „Suita a 1”, „Preludia Toccata”, „Kujawiak na skrzypce, wiolonczele
i fortepian”, „Tarantella”, „Serenada”, „Nokturn”, „Mroczny walc” czy też pieśni „Ziemia rodzinna”,
„Kołysanka”, „Mazurek”.Umiera w Białymstoku 18 czerwca 1961 roku na atak serca.
—————————————————————————————————————————————————————————
Id: EBD81869-F126-4FC0-A9CC-1303E1088DFC. Projekt
Strona 3 z 3