D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Częstochowie

Sygn. akt VII Ka 283/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 maja 2016 roku
Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Sławomir Brzózka
Protokolant : st. sekr. sądowy Romualda Jędrzejczyk
po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2016 roku
sprawy M. G.
obwinionego z art. 98kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 3a (...)
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego
od wyroku Sądu Rejonowego w Zawierciu
z dnia 3 grudnia 2015 roku, sygn. akt IIW 87/15
orzeka:
1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylając orzeczenie o wymierzeniu kary grzywny na podstawie przepisu
art. 39§1i2kw wymierza M. G. karę nagany;
2. uchylając orzeczenie o zasądzeniu wydatków i opłaty zawarte w pkt 2 w pozostałej części zaskarżony wyrok
utrzymuje w mocy;
3. zwalnia M. G. od ponoszenia kosztów sądowych za obie instancje, obciążając nimi Skarb Państwa.
Sygn. akt VII Ka 283/16
UZASADNIENIE
M. G. został obwiniony o to, że w dniu 11 listopada 2014 r. ok. godz. 17:40 w D. na parkingu przy ul. (...), kierując
sam. M-ki F. nr rej. (...), w wyniku nie zachowania szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania,
najechał na zaparkowany pojazd m-ki V. (...) nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa poza drogą
publiczną.
tj. o czyn z art. 98 k.w. w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 3a ustawy (...)
Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2015 roku, sygn. akt II W 87/15 Sąd Rejonowy w Zawierciu orzekł:
1. obwinionego M. G. uznał za winnego tego, że w dniu 11 listopada 2014 r. ok. godz. 17:40 w Z. na parkingu przy ul.
(...), kierując sam. M-ki F. nr rej. (...), w wyniku nie zachowania należytej ostrożności podczas wykonywania manewru
cofania, najechał na zaparkowany prawidłowo pojazd m-ki V. (...) nr rej. (...), powodując zagrożenie bezpieczeństwa
w ruchu drogowym, tj. czynu stanowiącego wykroczenie z art. 86 § l k.w. i na podstawie art. 86 § l k.w. w zw. z art.
24 § l i 3 k.w. wymierzył mu karę 500 złotych grzywny,
2. na podstawie art. 1l8 § l i 4 k.p.w. w zw. z § 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października
2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku
o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia i art. 617 k.p.k. w zw. z art. 3 ust. l ustawy z dnia 3 czerwca
1973 r. o opłatach w sprawach karnych i w zw. z art. ll9 k.p.w. zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa
koszty sądowe w kwocie 150 złotych, w tym 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz opłatę
sądową w wysokości 50 złotych.
Apelację od wyroku wniósł obrońca obwinionego zaskarżając powyższy wyrok w całości i zarzucił mu:
1. obrazę przepisów postępowania – art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.w. – która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia,
poprzez błędną ocenę materiału dowodowego, polegającą na uznaniu za niewiarygodne wyjaśnienia obwinionego
w części dotyczącej braku najechania przez niego na samochód K. S., podczas gdy wyjaśnienia te nie pozostają w
sprzeczności ze zgromadzonym materiałem dowodowym, a w szczególności z nagraniem wideo oraz z zeznaniami
świadków Z. G. oraz D. W., co doprowadziło do dokonania przez Sąd błędnych ustaleń faktycznych,
2. obrazę przepisów postępowania – art. 170 § 1 pkt 2 i 3 k.p.k. w zw. z art. 39 § 2 k.p.w. która mogła mieć wpływ na treść
orzeczenia, poprzez bezpodstawne oddalenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków
drogowych oraz zeznań świadka J. Ś., co spowodowało zebranie niepełnego materiału dowodowego i niewyjaśnienie
wszystkich istotnych okoliczności sprawy, w szczególności w zakresie przebiegu zdarzenia oraz wykonywanych przez
obwinionego manewrów wraz ze wskazaniem ich prawidłowości, a tym samym kwestii winy obwinionego.
Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę wyżej wymienionego wyroku i uniewinnienie obwinionego lub
o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.
Jednocześnie w obu przypadkach wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego zwrotu kosztów
postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przed Sądem I i II instancji na podstawie
art. 118 § 2 k.p.w. i art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.p.w. i art. 119 k.p.w. według norm przepisanych, tj.
na podstawie § 14 ust. 2 pkt 2 i 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie
opłat za czynności adwokacie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
z urzędu (Dz. U. z 2002 r, Nr 163, poz. 1348 ze zm.) w zw. z § 14 ust. 1 Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy
prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002r., Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Sąd Okręgowy, zważył co następuje.
Wniesiona apelacja spowodowała zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie orzeczenia o wymierzeniu M. G.
kary grzywny i na podstawie art. 39 § 1 i 2 k.w. wymierzenie kary nagany, nadto uchylenie orzeczenia o zasądzeniu
wydatków i opłaty oraz zwolnienie M. G. od ponoszenia kosztów sądowych za obie instancję obciążając nimi Skarb
Państwa.
Niezasadne okazały się zarzuty apelacji obrońcy obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść orzeczenia.
Sąd Rejonowy uprawniony był oddalić wnioski dowodowe o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu
rekonstrukcji zdarzeń drogowych oraz z zeznań J. Ś.. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwalał bowiem na
odtworzenie przebiegu zdarzenia. Szczególne znaczenie miał w realiach niniejszej sprawy obiektywny dowód w postaci
zapisu z rejestratora jazdy samochodu osobowego marki F. (...) . Zapisy obrazu z tego rejestratora , protokoły oględzin
pojazdów , wykonana dokumentacja fotograficzna, wiedza ogólna posiadana przez sędziego pozwalały na dokonanie
samodzielnych , prawidłowych ustaleń co do wykonania manewru zaparkowania samochodu marki F. (...) , bez
konieczności uzyskiwania wiadomości specjalnych w postaci opinii biegłego . Po przesłuchaniu dodatkowo jednego
z policjantów wykonujących czynności na miejscu zdarzenia Sąd Rejonowy mógł oddalić wniosek o przesłuchanie
drugiego z nich J. Ś. , gdy jego praca została dostatecznie utrwalona w protokołach oględzin pojazdów i w notatce
urzędowej.
Wniesiona apelacja spowodowała natomiast merytoryczną zmianę orzeczenia. W ocenie Sądu Okręgowego
zaistniał bowiem wypadek zasługujący na szczególne uwzględnienie, uzasadniający nadzwyczajne złagodzenie kary,
wymierzenie M. G. zamiast grzywny kary łagodniejszego rodzaju, nagany . Doprowadzając do kontaktu fizycznego
z zaparkowanym samochodem marki V. (...) M. G. wyczerpał znamiona wykroczenia. Tym niemniej społeczna
szkodliwość tego czynu jest bardzo mała. Z obiektywnego dowodu jakim są zapisy rejestratora jazdy samochodu marki
F. (...) wynika, że M. G. kierował samochodem z niewielką prędkością, uważnie, starając się zachować ostrożność.
Manewr parkowania pojazdu przeprowadzał bardzo wolno, co potwierdził dodatkowo w swoich zeznaniach właściciel
samochodu V. (...) świadek K. S. (k. 64 akt). Siła zetknięcia się pojazdów była bardzo mała. Także Sąd Rejonowy
przyjął, że doszło jedynie do lekkiego kontaktu obu pojazdów ( k.85 a akt). W samochodzie F. (...) nie zaistniało
żadne uszkodzenie, zaś w samochodzie V. (...) doszło jedynie do wysunięcia prawego narożnika zderzaka z zaczepów
i opisanego przez właściciela tego pojazdu K. S. „otarcia kurzu”, które jako uszkodzenie nie miało dla niego żadnego
znaczenia . K. S. nie zgłosił więc żadnej szkody do ubezpieczyciela. (k. 64 akt) . Zgodzić się również należy z ustaleniem
Sądu Rejonowego, że w sytuacji wysunięciu się części zderzaka z zaczepów samo dociśnięcie go doprowadza do stanu
poprzedniego (k. 87 akt).
W przedstawionych powyżej realiach niniejszej sprawy minimalne było zarówno naruszenie przez M. G. jako
uczestnika ruchu zasady ostrożności, gdy wykonując bardzo wolno, na drodze kilku metrów manewr parkowania
jedynie źle ocenił odległość pomiędzy pojazdami jak i zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, gdy wskutek
realizowanego manewru nie mogła zaistnieć istotna szkody dla człowieka lub mienia ani niebezpieczeństwo dla ruchu
innych pojazdów.
W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił orzeczenie o wymierzeniu M. G.
kary grzywny, przyjął wypadek zasługujący na szczególne uwzględnienie, zastosował nadzwyczajne złagodzenie kary i
na podstawie art. 39 § 1 i 2 k.w. wymierzył mu karę nagany. Uchylił nadto orzeczenie o zasądzeniu wydatków i opłaty
zawarte w punkcie 2 , w pozostałej części wyrok utrzymał w mocy. Zwolnił M. G. od ponoszenia kosztów sądowych za
obie instancje, obciążając nimi Skarb Państwa, uznając że przemawiają za tym względy słuszności. Dla realizacji celów
niniejszego postępowania wystarczające było bowiem stwierdzenie wyczerpania znamion wykroczenia i wymierzenie
symbolicznej kary nagany.
Podstawą prawną orzeczenia Sądu Okręgowego były przepisy art. 437 k.p.k., art. 624 § 1k.p.k.