Nawiewniki higrosterowane W większości budynków mieszkalnych

Nawiewniki higrosterowane
W większości budynków mieszkalnych stosowana jest wentylacja grawitacyjna. Jest ona zależna
od warunków atmosferycznych, temperatury powietrza zewnętrznego oraz siły i kierunku
wiejącego wiatru. Stosowanie szczelnej stolarki okiennej sprawia, że wentylacja grawitacyjna nie
działała poprawnie.
Jednym z elementów instalacji wentylacyjnej jest nawiewnik powietrza zewnętrznego. Przy
wyborze odpowiedniego rodzaju nawiewnika najbardziej istotnym parametrem jest rodzaj
sterowania urządzenia. Z uwagi na dążenie do oszczędzania najlepszym rozwiązaniem są
nawiewniki sterowane automatycznie. Regulacja otwarcia nawiewnika, a tym samym strumienia
doprowadzanego powietrza nie przyczyni się do nadmiernego wychłodzenia pomieszczeń. Każde
rozwiązanie, które wymagałoby ingerencji ze strony użytkownika polegałoby w praktyce na
przypadkowych otwarciach lub zamknięciach nawiewnika, co w niczym nie różniłoby się z
otwarciem
lub
zamknięciem
okna.
Higrosterowanie to uzależnienie strumienia przepływającego powietrza od zawartości pary wodnej
wewnątrz pomieszczeń. Para wodna jest zanieczyszczeniem charakteryzującym zarówno
przebywających w nim użytkowników(oddychanie), jak i czynności, które są wykonywane (pranie,
gotowanie, kąpiel, suszenie bielizny). Zgodnie z zaleceniami normy PN-83/B-03430 nawiewniki
powietrza montuje się w pomieszczeniach takich jak pokoje dzienne, sypialnie, kuchnie z oknem
zewnętrznym. Powietrze zewnętrzne powinno wpływać do pomieszczeń relatywnie najmniej
zanieczyszczonych i przepływać przez całe mieszkanie. Usuwanie zanieczyszczonego powietrza
nastąpi wtedy w tych pomieszczeniach, w których znajdują się kanały wentylacyjne - kuchnie,
łazienki, WC. W praktyce montaż nawiewnika w kuchni jest opcjonalny i zależny od ilości
powietrza jaką powinno się doprowadzać do mieszkania np. w przypadku mieszkań
jednopokojowych
montaż
nawiewnika
może
okazać
się
koniecznością.
Bardzo istotnym jest odpowiednie umieszczenie nawiewników w pomieszczeniach. Zgodnie ze
zmianą Az3 do PN-83/B-03430 nawiewniki powinno się montować się w górnej części okna (w
przypadku nawiewników okiennych) lub ściany zewnętrznej (w przypadku nawiewników
ściennych).
Działanie
nawiewników
higrosterowanych
W nawiewniku jest czujnik - taśma poliamidowa, która pod wpływem zmian zawartości pary
wodnej w powietrzu zmienia swoją długość. Powoduje to zwiększenie bądź zmniejszenie otwarcia
przepustnicy, a tym samym doprowadzenie większego bądź mniejszego strumienia powietrza do
wnętrza. Nawiewniki pracują w zakresie wilgotności względnej od 30 do 70%.
Jeżeli wilgotność w pomieszczeniu jest mniejsza lub równa 30% nawiewnik jest przymknięty i do
pomieszczenia doprowadzany jest minimalny strumień powietrza. Wraz ze wzrostem wilgotności
nawiewnik otwiera się. Przy wilgotności 70% lub większej uzyskuje maksymalną wydajność.
Nawiewniki są tak skonstruowane, że powietrze zewnętrzne nie styka się bezpośrednio z
czujnikiem. Powietrze w pomieszczeniu, będąc w ciągłym ruchu (np. dzięki zjawisku konwekcji),
dopływa do czujnika. Dzięki temu analizowane są warunki panujące w pokojach a nie na zewnątrz.
Dodatkową zaletą niektórych nawiewników higrosterowanych jest podwyższona izolacyjność
akustyczna. Dzięki temu z jednej strony doprowadzane jest powietrze, a z drugiej tłumiony jest
hałas zewnętrzny czego nie można osiągnąć przy otwartym lub rozszczelnionym oknie.
Dostosowanie ilości powietrza w zależności od potrzeb czyni system energooszczędnym.
Kontrowersyjną sprawą jest kwestia doprowadzenia powietrza potrzebnego do spalania gazu w
aparatach zainstalowanych w mieszkaniu. Bardzo często zdarza się, że w kuchni oprócz kuchenki
gazowej znajduje się dwufunkcyjny kocioł z otwartą komorą spalania lub terma gazowa. O ile w
przypadku samej kuchenki oddzielne doprowadzenie powietrza nie jest wymagane, to w przypadku
kotłów ze względu na większe zużycie gazu oraz wymagania producentów jest to konieczne.
Praktyka pokazuje jednak, że takiego doprowadzenia nie wykonuje się lub jest ono nieprawidłowe
(ze względów użytkowych). Najczęściej pomieszczenie w którym jest zainstalowany kocioł traktuje
się jak kotłownię i umieszcza w nim kratę nawiewną 30 cm na podłogą. W efekcie, użytkownicy
nie mogąc znieść przeciągów i zimna zatykają kratę. Jeżeli nie ma oddzielnego doprowadzenia
powietrza do spalania, to można zastosować nawiewniki o ciągłym doprowadzeniu strumienia
powietrza (nie sterowany). W celu minimalizacji nieprzyjemnego odczucia chłodu, umieszczenie
tych nawiewników powinno być analogiczne jak w przypadku elementów nawiewnych do
wentylacji
czyli
w
górnej
części
okna
lub
ściany
zewnętrznej.
Jeżeli kocioł gazowy umieszczono w łazience to z uwagi na możliwość zbyt dużego wychłodzenia
pomieszczenia nie należy montować tam nawiewu. Powietrze doprowadzane będzie pośrednio
przez nawiewniki w kuchni, a do łazienki przedostanie się przez otwory w drzwiach wewnętrznych.
Należy pamiętać, że sam nawiew to nie wszystko. Powietrze musi przepłynąć do pomieszczeń, w
których znajdują się kanały wentylacyjne. Do tego celu służą szczeliny w drzwiach wewnętrznych.
Zgodnie z PN-83/B-03430 przekrój netto otworów w drzwiach od pokoi winien wynosić min. 80
cm2 a w drzwiach kuchni i łazienki min. 200 cm2. Warunkiem koniecznym dla poprawnego
działania instalacji wentylacyjnej oprócz nawiewników są sprawne kanały wentylacyjne.