POLARYMETRIA metoda w której wyznacza się aktywność
Transkrypt
POLARYMETRIA metoda w której wyznacza się aktywność
POLARYMETRIA metoda w której wyznacza się aktywność optyczną badanych substancji dzięki pomiarom kąta skręcania płaszczyzny polaryzacji światła spolaryzowanego. Pomiary polarymetryczne umożliwiają identyfikację substancji oraz określenie ich stężania w roztworze. Kąt skręcenia płaszczyzny polaryzacji światłą monochromatycznego charakteryzuje daną substancję jest jej indywidualną cechą. Pomiar kąta skręcania płaszczyzny polaryzacji umożliwia różnicowanie ich własności optycznych (prawo i lewo skrętne) wynikających z budowy chemicznej. Skręcalność optyczna-właściwość substancji optycznie czynnej polegająca na skręcaniu płaszczyzny polaryzacji światła podczas przechodzenia światła podczas przechodzenia światła spolaryzowanego przez tę substancję. Skręcalność nie jest stała dla danego związku i zależy ona od temperatury i długości fali światła. Światło spolaryzowane to takie które da się sprowadzić do jednej płaszczyzny. Związki optycznie czynne-takie związki które mają nieidentyczne wzory chemiczne z jego lustrzanym odbiciem. Ekstrakt ogólny-jest to suma nielotnych do temp. 1000C składników suchej masy Ekstrakt pozorny-stanowiący sumę składników rozpuszczonych w wodzie zawiera oprócz ekstraktu ogólnego inne lotne związki jak np. alkohol etylowy czy kwasy lotne Ekstrakt rzeczywisty produktu zawierającego związki lotne mierzony po oddestylowaniu tych związków Ekstrakt bezcukrowy-stanowiący różnicę między zawartością ekstraktu ogólnego i sumą cukrów redukujących oraz sacharozy zawartymi w produkcie Metody oznaczania zawartości wody i suchej substancji w produktach spożywczych: 1) suszenie termiczne w różnych warunkach temp i ciśnienia. 2) Metoda destylacji azeotropowej 3) Pomiar stałej dielektrycznej 4) Metody desymetryczne 5) Metody refraktometryczne 6) Pomiar rezonansu jądrowo-magnetycznego 7) Metody chemiczne (określenie ilości wydzielanego gazu w reakcji chemicznej lub obliczanie stechiometryczne na podstawie reakcji z określonym odczynnikiem) Zawartość wody (wilgotność) w produkcie-ilość wody którą można oznaczyć daną metodą. Metoda suszenia termicznego polega na usunięciu wody z próbki za pomocą suszenia w podwyższonej temp. pod normalnym lub zmniejszonym ciśnieniem. W temp. 105oC (odwoławcza) czas zależy od rodzaju i wielkości próbki (w czasie suszenia termicznego usuwana jest z produktu woda wolna i słabo związana nie usuwa się jednak wody krystalicznej i związanej chemicznie. Do produktów o małej zawartości wody -metoda Fishera Metody destylacji azeotropowej należy do bezpośrednich metod oznaczania wody. Polega ona na wydzieleniu wody z badanego materiału w drodze destylacji z cieczami nie mieszającymi się z wodą lecz tworzącymi z nią mieszaniny azeotropowe o punkcie wrzenia powyżej temperatury 1000C W metodzie tej stosowane są rozpuszczalniki o gęstości mniejszej od gęstości mniejszej od gęstości wody (metoda do produktów o zawartości wody od 0,5-40%) Metoda dielektryczna oznaczania zawartości wody wykorzystuje zależność między stałą dielektryczną substancji (pojemnością elektryczną kondensatora) a zawartością wody w badanym produkcie. Polega ona na pomiarze pojemności elektrycznej kondensatora z badaną próbką umieszczoną między jego okładkami. Metody densymetryczne polegają na przygotowaniu roztworu podstawowego i oznaczeniu jego gęstości którą na podstawie tablic przelicza się na zawartość ekstraktu. Po oznaczeniu części nierozpuszczalnych oblicza się zawartość wody i suchej substancji. Metody refraktometryczne opierają się na pomiarze współczynnika załamania światła Wartość współczynnika załamania światła zależy od długości fali padającego światła i jej rodzaju i stężenia w badanym środowisku oraz temp. środowiska. (stosowane w przetworach owocowych). Światło (400-800nm) widzialne rozchodzące się w ośrodku gęstszym ma prędkość mniejszą. Metoda rezonansu jądrowo-magnetycznego wykorzystuje zjawisko pochłaniania energii pola elektromagnetycznego w zakresie fal radiowych przez jądra atomów wodoru wody znajdującej się w badanym materiale. (zawartość wody 3-100%) Metody chemiczne umożliwiają oznaczenie całkowitej ilości wody zarówno wolnej jak i związanej. (Fishera; z węglikiem wapnia) Fishera polega na bezpośrednim miareczkowaniu metanolowego roztworu próbki badanego produktu odczynnikiem Fishera i oblicza się ilość wody na podstawie ilości użytego odczynnika. Metoda z węglikiem wapnia polega na pomiarze ilości wydzielonego acetylenu w reakcji węgliku wapnia z wodą. Kwasowość informuje nas o świerzości lub o stopniu niekorzystnych przemian przebiegających w produkcie np. na skutek zbyt długiego przechowywania, nieodpowiednich warunków magazynowania czy też na skutek źle przeprowadzonego procesu wytwarzania. Dzielimy na 1) kwasowość czynną (aktywna, rzeczywista) 2) kwasowość miareczkową (potencjalna) Kwasowość czynna wyraża stężenie jonów wodorowych w formie zdysocjowanej występujących w danym produkcie. Metody oznaczania potencjometryczne i kolorymetryczne. Kwasowość miareczkowa jest miarą zawartości substancji chemicznych o charakterze kwaśnym występujących w badanych produktach spożywczych a w szczególności kwasów organicznych, nieorganicznych i ich soli ulegających hydrolizie kwasowej. Oznacza się za pomocą miareczkowania alkacymetrycznego z zastosowaniem odpowiednich wskaźników alkacymetrycznych. Oraz miareczkowanie potencjomotryczne i koduktometryczne. Kwasowość lotna jest to zawartość w produktach spożywczych kwasów lotnych ulegających odparowaniu z parą wodną. Oznaczanie po oddestylowaniu poprzez miareczkowanie alakacymetryczne lub metodą spektrofotometryczną przy długości fali 660nm. Kwasowość w zależności od tego w jakim produkcie jest oznaczana wyrażona jest w: 1) stopniach Delbrucka (0D) liczba cm3 1M NaOH potrzebna do zobojętnienia 20cm3 próbki (przemysł gorzelniczy) 2) stop. Soxhleta (0S) liczba cm3 0,26 M NaOH potrzebna do zobojętnienia 50cm3 mleka (przemysł mleczrski) 3) stop. Soxhleta-Henkla (0SH) liczba cm3 0,25 M NaOH potrzebna do zobbojętnienia 100 cm3 mleka 4) stop. Thronera (0T) liczba cm3 ługu o stężeniu 0,1 M potrzebna do zobojętnienia 100cm3 mleka Vxmxk 100 gdzie V-objętość NaOH, m-stężenie 5) gramach kwasu na 100g produktu x= g molowe NaOH, g-ilość badanego produktu , k-współczynnik przeliczeniowy Metoda potencjometryczna-służy do oznaczania pH i jest najdokładniejsza. Pomiar siły elektromotorycznej SEM Metody kolorymetryczne-pomiar absorpcji roztworu przy określonej długości fali i po dodaniu wskaźnika alkcymertycznego ponownym pomiarze. Białka, pektyny usuwa się w procesie klarowania najczęściej za pomocą płynów Carraza z których I zawiera 150g K4[Fe(CN)6]3H2O w 1000cm3 wodnego roztworu a II 300g 2nSO47H2O w 1000cm3 Metoda klarowania płynami Carrea sprowadza się do powstania koloidalnego szcześciożelanzianu (III) cynku który opadając na dno kolby porywa? Wszystkie substancje wysoko cząsteczkowe oczyszczając tym samym roztwór z tych substancji. Kwasy lotne: · nisko cząsteczkowe kw karboksylowe (mrówkowy, octowy, propionowy) · nisko cząsteczkowe kw tłuszczowe (masłowy, karponowy, kaprylowy, kaprynowy · Metody pomiaru gęstości: (gazów) -waga gazowa (cieczy) –areometryczne-ciężar areometru jest równoważony przez ciężar wypartej cieczy przez zanurzoną część areometru -piknometryczne-polega na porównaniu masy objętości substancji z masą tej samej objętości wody w tej samej temp. -wagi hydrostatyczne (ciał stałych) –pomiar masy (ważenie)+ obliczenie V -piknometryczne -wagi hdrostyczne Lepkość to miara tarcia wewnętrznego, charakteryzująca opór cieczy wobec płynięcia. Wynika z oporów stawianych przez cząsteczki cieczy. Wyróżniamy lepkość dynamiczną, kinetyczną i względną. Jednostką jest paskaloseunda [Pas] Przyrządy do wyznaczania lepkości to wiskozymetry. Lepkość dynamiczna-siła potrzebana do pokonania tarcia występującego podczas równoległego przesuwania względem siebie warstw cieczy. (wyznaczamy przy pomocy lepkościomierza Hopplera) Lepkość Kinetyczna-stosunek lepkości dynamicznej do gęstości cieczy. (wyznaczamy przy pomocy lepkościomierza kapilarnego) Lepkość względna-stosunek lepkości dynamicznej danej cieczy do lepkości cieczy wzorcowej. (lepkościomierz Englera)