seminaria- mgr M.Mistrzak

Projekt „OPERACJA SUKCES – unikatowy model kształcenia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Medycznego w Łodzi odpowiedzią na potrzeby
gospodarki opartej na wiedzy” współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, w ramach Programu Operacyjnego
Kapitał Ludzki.
KARTA PRZEDMIOTU
1. Nazwa przedmiotu
JĘZYK MIGOWY
2. Numer kodowy
LNG07e
3. Język, w którym prowadzone są zajęcia
1. J. Polski, 2. System Językowo Migowy J. Polskiego
4. Typ kursu
fakultatywny
5. Grupa treści kształcenia
nauki podstawowe
6. Poziom studiów według klasyfikacji bolońskiej
studia magisterskie
7. Rok studiów/semestr
III rok / semestr 5
8. Formuła przedmiotu
seminaria
9. Liczba godzin zajęć
10
10. Rodzaj zajęć z uwzględnieniem podziału godzin
seminaria w grupach 24-osobowych: 2 seminaria po 5 godzin
11. Liczba punktów ECTS
1
12. Jednostka dydaktyczna prowadząca przedmiot
Zakład Pedagogiki w Pielęgniarstwie
13. Imię i nazwisko osoby egzaminującej lub zaliczającej przedmiot
mgr Małgorzata Mistrzak, mgr Monika Kowalska-Wojtysiak
14. Osoby prowadzące zajęcia
mgr Małgorzata Mistrzak , mgr Monika Kowalska-Wojtysiak
15. Wymagania wstępne i wymagania równoległe
uczestnictwo w Zajęciach z Języka Migowego prowadzonych na II roku
16. Cele i założenia nauczania przedmiotu
Zapoznanie studentów z aktualną sytuacją prawną i zaleceniami ministerialnymi w zakresie
porozumiewania się z osobami niesłyszącymi oraz psychospołecznym funkcjonowaniem osób
niesłyszących i niedosłyszących.
Opanowanie języka migowego w zakresie: daktylografii, liczebników, określeń czasu, zaimków, znaków
pytajnych i sposobów zadawania pytań, znaków ideograficznych dotyczących: danych osobowych,
cech osoby, podstawowych umiejętności pacjenta, tak aby student mógł przeprowadzić rozmowę w J.
Migowym z osobą niesłysząca i niedosłysząca w zakresie typowych sytuacji związanych z ochroną
zdrowia.
17. Metody dydaktyczne
seminarium, prezentacja multimedialna, pokaz, konwersatorium
18. Wykaz literatury
−
−
−
−
Słownik polskiego języka miganego. J. K. Hendzel, Wyd. „Pojezierze”, Olsztyn, 1986.
Język migowy w terapii. B. Szczepankowski, D. Koncewicz, WSP, Łódź, 2008.
Słownik Polskiego Języka Migowego. P. Gutkowski, PZG, Łódź, 2010.
PJM Konwersacje, PZG, Łódź, 2011.
19. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu
Zaliczenie z oceną. W ramach zajęć studenci wykonują ćwiczenia, których prawidłowe opanowanie
jest częścią oceny. Po zakończonych zajęciach odbywa się sprawdzian - zaliczenie w formie ustnej.
Student powinien poprawnie wykonać następujące elementy:
- tłumaczyć wybrane znaki i zwroty języka migowego;
- prowadzić rozmowę z pacjentem w języku migowym (osobę pacjenta zastępuje prowadzący
zajęcia).
20. Treści merytoryczne budujące wiedzę
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
Głuchota jako zjawisko: etiologia, epidemiologia, klasyfikacja głuchoty.
Problematyka potrzeb i sytuacji życiowej osób z uszkodzeniem słuchu.
Kultura ludzi niesłyszących.
Sytuacja prawna osób z dysfunkcją słuchu na świecie i w Polsce.
Integracja osób niesłyszących i niedosłyszących.
Sposoby komunikacji z osobami niesłyszącymi, niedosłyszącymi:
- Polski Język Migowy;
- System Migowy.
Podstawowe znaki grzecznościowe: witam, żegnam, proszę, dziękuję, przepraszam.
Podstawowe znaki komunikacyjne : machanie, klepnięcie, znak własny, tak, nie, kierunek, znak
miejsca.
Rola mimiki twarzy i mowy ciała w komunikacji z osobą niesłyszącą i niedosłyszącą.
Daktylografia – alfabet języka migowego:
- znaki statyczne i dynamiczne,
- znaki pojedyncze i podwójne.
Znaki liczebników: 1- 10, 20- 90, 100- 1000, 1000 000.
Znaki zaimków: ja, ty, on, ona, ono, my, wy, oni, tobie, ciebie, mój, twój.
Znaki czasu: dzień, noc, rano, wieczór, południe, jutro, wczoraj, dawniej, potem.
Pytania i słowa pytajne: jak, jaki, co, kto, czy, ile, gdzie, kiedy, dlaczego; pytania ogólne i
szczegółowe.
Dane osobowe: imię, nazwisko, wiek, kobieta, mężczyzna, dziecko, adres, praca, dowód osobisty,
legitymacja, renta, emerytura.
Znaki określające umiejętności: móc, umieć, rozumieć, mówić, słyszeć, pisać, widzieć, podpisać,
migać, mieć, dawać, brać, dostać, siadać, stać, iść, jechać, mieszkać, pracować, czuć się, jeść, pić,
opiekować.
Podstawowe określenia cech osoby: słyszący, niesłyszący, mówiący, zdrowy, chory.
Wyrażenia związane z pracownikami ochrony zdrowia: lekarz, pielęgniarka, położna, ratownik
medyczny.
Zwroty dotyczące placówek ochrony zdrowia: przychodnia, szpital, pogotowie, apteka.
Wyrażenia związane z bezpośrednią relacją pacjent-lekarz: badanie, części ciała, boleć, złamać,
spuchnąć, krwawić, wymiotować, zemdleć, przytomny, nieprzytomny, zawroty głowy, oddychać,
ciąża, rozebrać, ubrać, temperatura, leki, krople, maść, tabletki, ciśnienie, tętno, termometr,
zastrzyk, pobranie krwi, zapalenie, aparat słuchowy, audiogram, skierowanie, zwolnienie.
Elementy rozmowy dotyczące podstawowych sytuacji w ochronie zdrowia:
- zasady tworzenia dialogów;
- zasady zadawania pytań i udzielania odpowiedzi.
21. Efekty kształcenia – wiedza
Student po zakończeniu kursu Języka Migowego powinien:
− scharakteryzować sytuację osób niesłyszących i niedosłyszących w Polsce i na świecie,
− omówić potrzeby osób niesłyszących i niedosłyszących,
− omówić specyfikę funkcjonowania osoby niesłyszącej i niedosłyszącej,
− przedstawić sytuację prawną języka migowego w Polsce,
− omówić sposoby komunikowania się z osobami niesłyszącymi i niedosłyszącymi,
− scharakteryzować rolę ekspresji i mowy ciała w komunikacji z niesłyszącymi.
22. Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje
Student po zakończeniu kursu Języka Migowego powinien:
− stosować podstawowe znaki grzecznościowe języka migowego (witam, żegnam, proszę, dziękuję,
przepraszam);
− posługiwać się podstawowymi znakami komunikacyjnymi języka migowego (machanie, klepnięcie,
znak własny, tak, nie, kierunek, znak miejsca);
− posługiwać się alfabetem J. Migowego – daktylografią;
− stosować podstawowe liczebniki;
− posługiwać się określeniami dotyczącymi czasu: dzień, noc, rano, wieczór, południe, jutro, wczoraj,
dawniej;
− stosować zaimki: ja, ty, on, ona, ono, my, wy, oni, mój, twój;
− posługiwać się znakami pytającymi: jak, jaki, co, kto, czy, ile, gdzie, kiedy, dlaczego;
− zadawać pytania ogólne i szczegółowe;
− stosować znaki ideograficzne dotyczące danych osobowych: imię, nazwisko, wiek, kobieta,
mężczyzna, dziecko, adres, praca, dowód osobisty, legitymacja, renta, emerytura;
− posługiwać się znakami ideograficznymi określającymi podstawowe umiejętności pacjenta: być,
móc, umieć, rozumieć, mówić, słyszeć, pisać, widzieć, podpisać, migać, mieć, dawać, brać, siadać,
stać, iść, jechać, mieszkać, pracować, czuć się, jeść, pić, opiekować;
− stosować znaki ideograficzne dotyczące cech osobowych: słyszący, niesłyszący, mówiący, zdrowy,
chory;
− posługiwać się zwrotami związanymi z pracownikami ochrony zdrowia: lekarz, pielęgniarka,
położna, ratownik medyczny;
− stosować zwroty dotyczące placówek ochrony zdrowia: przychodnia, szpital, pogotowie, apteka;
− posługiwać się zwrotami dotyczącymi bezpośredniej relacji pacjent –lekarz: badanie, części ciała,
boleć, złamać, spuchnąć, krwawić, wymiotować, zemdleć, przytomny, nieprzytomny, zawroty
głowy, oddychać, ciąża, rozebrać, ubrać, temperatura, leki, krople, maść, tabletki, ciśnienie, tętno,
termometr, zastrzyk, pobranie krwi, zapalenie, aparat słuchowy, audiogram, skierowanie,
zwolnienie;
− umieć zebrać wywiad od osoby niesłyszącej i niedosłyszącej;
− udzielić podstawowych informacji w zakresie ochrony zdrowia.
23. Informacje dodatkowe dostępne są pod adresem
[email protected]