Katarzyna Krakowiak. Powstanie i upadek powietrza_nota

Katarzyna Krakowiak
Powstanie i upadek
powietrza
Katarzyna Krakowiak.
The Rise and Fall
of Air
2.07–18.08.2013
2 July–18 August 2013
Powstanie i upadek powietrza to druga część
„trylogii architektonicznej” rzeźbiarki Katarzyny
Krakowiak, której pierwszą odsłoną był projekt
Making the walls quake as if they were dilating
with the secret knowledge of great powers,
wyróżniony na 13. Międzynarodowej Wystawie
Architektury w Wenecji w 2012 roku. Nie jest to
jednak dosłowne przeniesienie tej interwencji
z przestrzeni Pawilonu Polskiego do gmachu
Zachęty. O ile pawilon w Wenecji posłużył jako
struktura przekazująca dźwięki, w budynku
Zachęty Krakowiak widzi konstrukcję, która dźwięki
pochłania. W obu przypadkach artystka pracuje
jednak z całymi budynkami. Stanowią one materiał
jej rzeźb i wyznaczają skalę interwencji. Te zaś
stają się integralnym elementem architektury
— ich obecność nie ustaje i rozwijają się one
w czasie rzeczywistym. W Zachęcie uwaga artystki
skupiona jest na ogromnym systemie nieużytków,
które w planach architektonicznych określane są
mianem pustek — pomieszczeń technicznych.
To ciasne i niedostępne szczeliny między ścianami,
nieużywane szyby dźwigowe i klatki schodowe,
a przede wszystkim całe piętro świetlików.
W tych niewidocznych i nieosiągalnych dla
zwiedzających przestrzeniach znajduje się rzeźba
Krakowiak — niedostrzegalna dla oka, w całości
zbudowana z dźwięku. Jest to w pełni naturalny
wybór w przypadku pracy z niedostępnymi
przestrzeniami, gdzie nie dociera przecież nic
prócz dźwięku.
The Rise and Fall of Air is the second part of
sculptor Katarzyna Krakowiak’s ‘architectural
trilogy’, following Making the walls quake as if
they were dilating with the secret knowledge of
great powers, which won a special mention at
the 13th International Architecture Exhibition
in Venice. It is not however a simple relocation
of her intervention in the Polish Pavilion. If the
building in Venice was introduced as a structure
transferring the sounds, Zachęta appears to be
a structure absorbing the sounds. In both cases,
she works with whole buildings, which constitute
the material of her sculptures and define the
scale of her interventions. The latter become
an integral element of architecture, remaining
present and developing in real time. In Zachęta,
Krakowiak’s focus is on massive system formed
by waste spaces, which in architectural plans
are referred to as ‘voids — technical spaces’.
The cramped and inaccessible gaps in between
the walls, unused elevator shafts and corridors
and most of all a separate floor of skylights
— they all host her sculpture, unseen and
unreachable for the eye but built with sound.
In the case of working with inaccessible space,
this is a natural choice: nothing but sound
reaches the spaces.
kurator: Michał Libera
współpraca ze strony Zachęty: Joanna Waśko
sound design: Ralf Meinz
akustyka wnętrz: Andrzej Kłosak
Zdjęcia dla prasy na ftp.zacheta.art.pl
użytkownik — prasa
hasło — wystawa
teczka — Katarzyna Krakowiak
curator: Michał Libera
collaboration on the part of Zachęta: Joanna Waśko
sound design: Ralf Meinz
room acoustic: Andrzej Kłosak
Press photos: ftp.zacheta.art.pl
user — prasa
password — wystawa
folder — Katarzyna Krakowiak