Perspektywa "Dwóch światów"

Perspektywy „Dwóch światów”
. . . Zadając sobie pytanie, kim tak naprawdę jesteśmy? kim ja jestem? odpowiadamy - człowiekiem,
ale wgłębiając się bardziej w ten temat, uświadamiamy sobie, Ŝe jesteśmy mało dostrzeganymi
postaciami w Ŝyciu naszego miasta, w którym mieszkamy, rozwijamy się i Ŝyjemy.
śycie jest bardzo trudne, przysparza nam wiele kłopotów, wiele chwil trudnych, radosnych
teŜ. Człowiek nie zawsze dąŜy do postawionego mu celu, ale zawsze chce, by było cudownie i
kolorowo. To w jakim otoczeniu i środowisku Ŝyjemy bardzo wpływa na naszą pracę, psychikę i
zachowanie. To gdzie mieszkamy równieŜ.
Chciałabym porównać w tym przypadku dwa miasta: śagań, miasto, które młodym ludziom
tak naprawdę nie ma nic do zaoferowania i Wrocław, miasto, w którym perspektywa czasu nie zna
granic. Kultura, rozrywa, sport. Kina, teatry, szkoły, galerie, muzea, dyskoteki. Porównując śagań z
Wrocławiem trzeba powiedzieć, Ŝe śagań „umiera”. Młodzi ludzie szukają perspektyw na dalsze
Ŝycie, uciekają z małego świata do wielkiego, w którym Ŝycie nie jest łatwe, ale coś za coś.
Starsi ludzie potrzebują spokoju, potrzebują wyjść na spacer, do spoŜywczego i to wystarczy,
ale młodzi potrzebują dobrej szkoły, która zapewni im przyszłość, potrzebują teŜ kultury, rozrywki.
Niestety, śagań nie jest w stanie nam tego zapewnić. Co z tego, Ŝe w śaganiu jest hala sportowa jak
nie kaŜdy moŜe z niej korzystać? Co z tego, Ŝe w śaganiu jest centrum tańca jak nie kaŜdy moŜe się
tam zapisać? Co z tego, Ŝe mamy w śaganiu kino, jak przez cały miesiąc wyświetlany jest jeden film?
Gdy zaczyna się rok szkolny w szkołach pojawiają się przedstawiciele z róŜnych „firm” proponując
nam nowe pomysły na to jak poprawić te zaniedbania. Ale to i tak nic nie zmienia, przyjdą, pogadają,
zaprezentują jakiś filmik i pójdą. Nic się nie zmienia, chociaŜ wszyscy tego chcą. Do jednego
problemu rusza 10 osób, a reszta zostaje na boku, aŜ w końcu nic się nie zmienia. Zabytki śagania –
jedyna zaleta. KaŜdy młody człowiek, który ucieka, zawsze wróci do rodzinnego miasta, poniewaŜ jest
ono piękne, łączy nas z nim jakaś przeszłość, w niektórych przypadkach jeszcze teraźniejszość, a
nawet przyszłość. Sentyment to za mało, Ŝeby godnie Ŝyć.
Niestety, nikt nie dba o to, by Ŝyło nam się tutaj coraz lepiej. KaŜdy ma swój świat, w którym
Ŝyje, ma swoje problemy i nie patrzy na innych. Dorośli ciągle zabiegani, młodzieŜ sprawia problemy
wychowawcze, bo nikt nie zastanawia się nad tym co ich dziecko robi w czasie wolnym, kto rozwija
ich zainteresowania czy hobby? Wrocław jest miastem z perspektywami, światem, w którym nie ma
problemu jak spędzić wolny czas. W tym wielkim świecie, niektórzy by powiedzieli „idealnie
pięknym” świecie, trudno jest zachować zdrowy rozsądek. Ludzie nie martwią się o siebie nawzajem,
nie pomagają sobie. śyją swoim rytmem, swoim tempem, swoim Ŝyciem… Ludziom z „niŜszych sfer”
brakuje asertywności, decyzyjności i smykałki do jakichkolwiek działań. KaŜdy człowiek, nieistotne
czy ten, który mieszka w świecie pełnym moŜliwości, czy w tym, w którym praktycznie nie ma
perspektyw, powinien mieć szacunek i dystans przede wszystkim do samego siebie. Powinien
wiedzieć gdzie jest granica jego moŜliwości i wolności, bo to właśnie człowiek tworzy te moŜliwości,
te perspektywy i klimat. Często jest tak, Ŝe gdzie byśmy się nie znaleźli, nasza przestrzeń jest
ograniczona i musimy sobie radzić z przeciwnościami jakie stawia nam los.
Komunikacja miejska jest w dzisiejszych czasach bardzo waŜna w Ŝyciu człowieka. Wiadomo,
Ŝe w miastach większych niŜ śagań jest ona bardziej rozbudowana, poruszamy się tam bez problemu,
ale to rozwiązanie ma wady i zalety. Władze miasta śagania zrobiły chodniki, ścieŜki rowerowe,
oświetlono ulice, autobusy jeŜdŜą co godzinę i moŜemy bez problemu dostać się tam gdzie chcemy,
natomiast Wrocław jest miastem, w którym komunikacja miejska jest w zasadzie sprawą uciąŜliwą.
Mam na myśli ciągłe korki, tłok w autobusach, czy tramwajach. W śaganiu to co dobre moŜna
uczynić doskonałym, moŜna nadrobić straty i zaległości. Rozwój kulturalny, fizyczny, czy umysłowy
człowieka niekoniecznie zaleŜy od tego gdzie mieszkamy. W pewnym wieku musimy sami wiedzieć,
czego chcemy, dlaczego tego chcemy, co moŜemy zrobić Ŝeby to zdobyć, osiągnąć, dostać. Musimy
sami wiedzieć co moŜemy, czego nie i gdzie zaczyna, a gdzie kończy się nasze samodzielne Ŝycie.
Człowiek musi dojrzeć do tego, by podejmować decyzje, musi być dojrzały i odpowiedzialny. Ocena i
krytyka jest bardzo waŜna. Musimy mieć swoje zdanie na kaŜdy temat, czasami warto przemilczeć, ale
trzeba być odpowiedzialnym i dojrzałym, niezaleŜnie od tego czy mieszkamy w śaganiu, czy we
Wrocławiu. Często jest tak, Ŝe zazdrościmy ludziom, którzy mają moŜliwości, pespektywy, a oni
zazdroszczą nam, Ŝe mamy spokój, Ŝe mamy siebie nawzajem. Zmierzam do tego, iŜ zanim skreślimy
całe swoje Ŝycie w małym mieście, z którego pochodzimy, warto przemyśleć wszystkie za i przeciw,
by uciekając do wielkiego świata nie popełnić jakiegoś błędu.
Podsumowując jestem zdania, Ŝe aby udowodnić, Ŝe się potrafi samodzielnie coś osiągnąć
moŜna w „kaŜdym świecie”, więc ryzykujmy, łapmy szczęście, podejmujmy wyzwania.
Aleksandra WYSOKIŃSKA