Fragment 2 - AlmaPress

wkrótce zyskały sobie miano „pstrykaczy”. Rewolucyjnym pomysłem Eastmana było sprzedawanie aparatu z założoną już rolką filmu. Po zrobieniu
zdjęć aparat trafiał z powrotem do fabryki albo do sprzedawcy, gdzie naświetlona błona była wywoływana, a do aparatu zakładano kolejną rolkę. Aparat
wraz z odbitkami wywołanych negatywów zwracano klientowi.
W broszurze The Kodak Primer Eastman napisał: „Zasadą działania systemu Kodaka jest rozdzielenie zadania, które może wykonać każdy, polegającego na wykonaniu zdjęcia od pracy, którą może wykonać tylko fachowiec... Wyposażamy każdego, mężczyznę, kobietę czy dziecko, mających
dość inteligencji, by wycelować obiektyw i nacisnąć przycisk... w narzędzie,
które całkowicie uwalnia użytkownika od konieczności posiadania specjalnych urządzeń albo jakiejkolwiek fachowej wiedzy”.
Prasa fotograficzna wpadła przesadny zachwyt. Magazyn „Amateur Photographer” opisywał wynalazek Eastmana jako „najpiękniejszy przedmiot związany z fotografią, jaki kiedykolwiek zaoferowano społeczeństwu”. „British Journal of Photography” nazwał jego aparat „cudeńkiem myśli konstrukcyjnej”.
Komercyjny sukces aparatu Kodak nie był tak duży. Po początkowym
entuzjastycznym przyjęciu sprzedaż zmalała i w rezultacie na całym świecie
sprzedało się nie więcej jak 10 000 sztuk. Aparat był drogi, kosztował 25 dolarów albo 5 gwinei (dzisiaj około 360 funtów), a wymiana kasety i wykonanie 100 odbitek – 10 dolarów (około 150 dzisiejszych funtów).
W 1889 roku pojawił się nowy model, Kodak 2, a pod koniec tego samego
roku dużo praktyczniejszy niż papier nośnik emulsji światłoczułej – celuloid.
george eastman
K OM PLETNY APARAT
9 maja 1888 roku Eastman otrzymał w Anglii patent numer 6950 na
„aparaty, migawki, błony zwojowe”. Tekst patentu głosił: „Składa się z prostokątnego pudełka z umieszczoną na jednym jego końcu migawką i błoną
zwojową na drugim”. Eastman połączył kasetę na błonę światłoczułą z prostym aparatem i mechanizmem migawki. W ten sposób powstał aparat
Kodak. Wykorzystywano w nim rolkę papieru z odrywaną warstwą światłoczułą, pozwalającą na wykonanie 100 negatywów o wielkości 6,4 cm. Taki
papier był pierwszą próbą stworzenia elastycznej błony światłoczułej. Warstwa papieru była pokryta emulsją, odrywaną w trakcie obróbki. Obiektyw
aparatu pozwalał fotografować obiekty znajdujące się w odległości większej
niż 1 metr. Fotograf musiał tylko wycelować obiektyw w odpowiednią
stronę, zwolnić migawkę, a następnie przewinąć film dla wykonania kolejnego zdjęcia. Jakie to proste!
Aparat stanowił jednak tylko część pakietu oferowanego przez Eastmana.
Szybko zdał on sobie sprawę, że potencjalny rynek to nie tylko amatorzy
fotografii zainteresowani jej techniczną stroną, ale także osoby pragnące po
prostu robić zdjęcia rodziny, przyjaciół lub odwiedzanych miejsc, które
36 Kodak
P o w y ż e j Fotograf
nieznany, ok. 1890 r.
Osoba na zdjęciu stoi
obok objazdowej ciemni
i mogła wykonywać
„błyskawiczne” portrety
metodą ferrotypii.
Zdjęcie zostało zrobione
aparatem Kodak i jest
dobrym przykładem
nowego stylu
nieformalnej fotografii,
która pojawiła się
dzięki Kodakowi.
George Eastman (1854–1932, zdjęcie obok)
był urzędnikiem bankowym, a robienie zdjęć
techniką mokrego kolodionu traktował jako
hobby. W 1878 roku postanowił robić własne
suche płyty, a od 1880 roku zaczął je także
sprzedawać. W 1884 roku zbudował kasetę na
papier światłoczuły, a wprowadzenie na rynek
w 1888 roku aparatu Kodak zapoczątkowało
szybki rozwój firmy, który trwał aż do lat 80.
XX wieku. Firma swój sukces zawdzięczała decyzji Eastmana o sprzedaży nie tylko aparatów
fotograficznych, ale także błon światłoczułych,
dzięki czemu fotografia zajęła poczesne miejsce
w kulturze masowej. Eastman wprowadził na
rynek szereg innowacyjnych produktów i zadbał o dynamiczny marketing, doceniał również wagę dalszych prac konstrukcyjnych i rozwoju branży.
37