Konspekt 10 - Agape spotkanie 2 - Ruch Światło

KROK X
II spotkanie – DIAKONIA
„dlatego poprzez stałą metanoię, przekreślanie swego egoizmu, naśladowanie Chrystusowego Krzyża,
chcę wdrażać się w postawę bezinteresownej służby – diakonii, służąc na wzór Syna Człowieczego
wspólnocie Kościoła oraz wszystkim braciom, zwłaszcza najmniejszym i uciśnionym.”
I. Wprowadzenie.
1. Zapal świecę i pomódl się o obecność Ducha Świętego i Jego prowadzenie podczas tego spotkania.
2. Celem spotkania jest wprowadzenie ideałów miłości chrześcijańskiej w codzienne życie. Polega ono:
- na docenieniu zwykłej życzliwości, uprzejmości na co dzień. (Realizować je będziemy poprzez
praktykę czynu miłości.)
- na ciągłym szukaniu „najmniejszych”. Oni jako pierwsi mają prawo do mojego czasu i zdolności.
Jest to zasadniczy kierunek chrześcijańskiego zaangażowania świeckich w świecie, rdzeń
społecznej nauki Kościoła.
3. Odpowiedz sobie na pytania:
- Jakie cechy charakteru mają osoby, które są dla ciebie autorytetem (w różnych dziedzinach życia)?
- Jakie cechy powinieneś dalej sam w sobie rozwijać (dane ci jako „talent”). By twoje apostolstwo
było owocniejsze, byś nie podejmował wysiłków na darmo?
4. Czego nauczyłeś się od świętych (patron, ulubiony święty…)?
Kiedy słuchamy życiorysów Świętych, czujemy podziw, rzuca się w oczy ogrom cierpienia, które
dobrowolnie podjęli. Mało mówi się o pokoju, który w życie wlewa Chrystus. Spróbujmy więc
najpierw zachwycić się tym, jak dobrze jest człowiekowi, który zawierzył Bogu: żyje w prawdzie o
sobie i całej rzeczywistości która go otacza. Każdy trud nabiera wówczas sensu...
Postaw przed sobą problem: Czy warto już dziś autentycznie dążyć do świętości?
II. Odkrycie.
1. Wprowadzenie do tekstu ośmiu błogosławieństw. Zauważ kontekst sceny z Ewangelii Mt 4-7;
- po opisach powołań, w stosunku do osób które jakoś zachwyciły się Jezusem (choć często płytko);
- na początku „kazania na górze” (por. symbolikę góry naturalną i biblijną), w którym Jezus
praktycznie uczy Żydów, jak mają żyć, demaskuje liczne pozory życia religijnego (adresatem całej
Ewangelii św. Mateusza byli głównie Żydzi).
2. Przeczytaj tekst: Mt 5, 3-11.
3. Zastanów się i odpowiedz sobie na pytania:
- Czy warto tak żyć na co dzień, zwłaszcza że „większość” wydaje się nie iść ta drogą?
- Czy żyjąc w ten sposób będę ponosił liczne trudy „niepotrzebnie”?
III. Zrozumienie.
1. Jezus uczy nas mądrego i bardzo realnego zaangażowania społecznego. Nie zależy ono od
żadnych uwarunkowań zewnętrznych, bo droga błogosławieństw jest do realizacji zawsze, o ile tylko
jej zaufam.
Konspekt opracowany przez Diakonię Ewangelizacji diecezji Sandomierskiej na podstawie podręcznika „DZIESIĘĆ KROKÓW ku dojrzałości chrześcijańskiej”
2. W swoim nauczaniu Jezus wskazuje konkretnie na najmniejszych, najuboższych, bo muszę zawsze
dokonywać wyborów, komu pomóc, z kim się zaprzyjaźnić…, a „najmniejszych” zawsze znajdę,
o ile tylko zaufam Jezusowi, że dobrze mi radzi.
Porównaj teksty Jana Pawła II o owocach obecności chrześcijan w społeczeństwie:
„Przede wszystkim jednak będzie musiał zniknąć ten typ mentalności, która ubogich traktuje jako
ciężar i jako dokuczliwych natrętów, roszczących sobie pretensje do użytkowania tego, co wytworzyli
inni. (…) Podźwignięcie ubogich jest wielka szansą dla moralnego kulturalnego, a także
gospodarczego wzrostu całej ludzkości.” (Encyklika Centesimus annus nr 28)
Narody, które reformują swoje systemy, muszą demokracji zapewnić autentyczne i mocne fundamenty
poprzez wyraźne uznanie praw [człowieka]. Wśród zasadniczych należy przede wszystkim wymienić
prawo do życia, którego integralną częścią jest prawo do wzrastania pod sercem matki od chwili
poczęcia. (jw. nr 47)
Wynika stad, że „natura społeczna” ma sama w sobie wartość „narzędzia ewangelizacji”; jako taka
głosi ona Boga i tajemnicę zbawienia w Chrystusie każdemu człowiekowi i z tej samej racji objawia
człowieka samemu sobie. (jw. nr 54)
„Dziś nie stawia się pytania: „Jeśli Jahwe jest Bogiem, idźcie za Nim, jeśli Baal, idźcie za nim”.
Dziś usiłuje się sprawę uczynić zasadniczo nie ważną. Dla człowieka przy końcu XX stulecia
program brzmi: „żyjmy tak, jak gdyby Bóg nie istniał”. Jednakże: jeżeli Bóg nie istnieje, wszystko
wolno! Stwierdził to już Dostojewski. Jesteśmy poza dobrem i złem, dopowiada Nitzsche. Kiedy XX
wiek zbliża się ku końcowi mamy za sobą doświadczenia aż nazbyt wymowne i straszliwe, które
świadczą o tym, co w rzeczywistości oznacza ten nitzscheański program. Ku czemu idziemy, żyjąc tak,
jakby Bóg nie istniał? (...)
Nie zasmucajmy Ducha Świętego!
Nie stawiajmy oporu Jego mocy - niewidzialnej, a przecież bardziej rzeczywistej od tych widzialnych
i krzykliwych „potęg“ wyprodukowanych przez człowieka współczesnego w wielkiej obfitości.
„Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda” - w tych słowach Chrystus wypowiada ocenę
wszystkich odmian materializmu, które pod różnymi postaciami wciąż wracają, by się w ludziach
opierać Duchowi Świętemu, który daje Życie.
Nie zasmucajmy Ducha Świętego!
Odnawiajmy w sobie dziedzictwo Boga i Chrystusa. Drodzy Bracia i Siostry! Niech po tylu
doświadczeniach tragicznego stulecia, które zbliża się do swego kresu, odnowi się i ugruntuje
pokolenie tych, którzy „oddają cześć Ojcu w Duchu i prawdzie”. Na takich czcicieli oczekuje Bóg!
Amen.” (Jan Paweł II: homilia z 13 VIII 1991 na Rynku krakowskim)
IV. Zastosowanie.
1. Pomyśl o diakonii, w której chciałbyś służyć w ramach wspólnoty Ruchu. Od tego też zależy posługa
w liturgii, która powinna być odbiciem twojej codzienności, np.:
diakonia ewangelizacji, diakonia deuterokatechumenatu;
diakonia wyzwolenia, życia, miłosierdzia...
diakonia jedności, muzyczna...
2. Codziennie zwróć uwagę na jakość spełniania twoich podstawowych obowiązków w domu, w
szkole, w pracy, w twojej parafii... Temu zagadnieniu, a nie żadnym dodatkowym uczynkom (które
mogą być obecne w twoim życiu) poświęcony jest punkt „Czyn miłości” w notatniku.
3. Przygotowując się do Celebracji Eucharystii, przemyśl decyzję: czy chcę WSZYSTKIE
Drogowskazy Nowego Człowieka wcielać w życie w konkretnej wspólnocie Ruchu Światło-Życie.
Konspekt opracowany przez Diakonię Ewangelizacji diecezji Sandomierskiej na podstawie podręcznika „DZIESIĘĆ KROKÓW ku dojrzałości chrześcijańskiej”