Historia IETU - Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych

Jubileusz 35-lecia Instytutu Ekologii Terenów Uprzemysłowionych
W roku 2007 Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych obchodzi 35–lecie swojej
działalności. W 1972 roku, na bazie Katowickiego Oddziału Instytutu Gospodarki Wodnej – utworzono
z inicjatywy Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) “Centrum Ochrony Środowiska”. W 1992 roku
placówka ta stała się samodzielną jednostką, pod nazwą Instytut Ekologii Terenów
Uprzemysłowionych.
Jednak źródeł obecnej postaci Instytutu należy szukać we wcześniej istniejących jednostkach, które
przekształcone w katowicki oddział Instytutu Ochrony Środowiska, wniosły swoje doświadczenie i
dorobek w utworzone Centrum Ochrony Środowiska.
Były to istniejące wówczas: Instytut Gospodarki Wodnej katowickie oddziały Instytutu Gospodarki
Komunalnej, Instytutu Urbanistyki i Architektury oraz Instytutu Gospodarki Mieszkaniowej, a także
Państwowego Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego.
Wraz z rozwojem w Polsce dziedziny ochrony środowiska, naukowo-badawczy profil Instytutu
zmieniał się stopniowo od problematyki ochrony wód powierzchniowych, technologii oczyszczania
wód i ścieków oraz gospodarki komunalnej, w kierunku kompleksowej, systemowej, zintegrowanej
ochrony i kształtowania środowiska.
1972–1984 Budowa systemowego podejścia badawczego w ochronie środowiska
W latach 70. XX wieku kreowano w Polsce nową filozofię ochrony
środowiska. Odchodzono od zawężonego podejścia obejmującego tylko
wyrywkowe działania w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, oceny jakości
wód powierzchniowych oraz gospodarki komunalnej. Rozwijała się stopniowo
ochrona powietrza atmosferycznego, zaczynano kojarzyć związki
przyczynowo-skutkowe pomiędzy rozwojem przemysłu, a emisją
zanieczyszczeń do środowiska oraz wzrostem zanieczyszczenia
poszczególnych elementów środowiska naturalnego. Śląsk był tym regionem,
gdzie najwcześniej ujawniły się skutki nadmiernego zanieczyszczenia środowiska i dlatego został
wybrany przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) i Program Narodów Zjednoczonych ds.
Rozwoju (UNDP) jako obszar badawczy Projektu UNDP/WHO/ POL/RCE-001 „Ochrona Środowiska”.
Jednym z celów tego projektu, było powstanie w Katowicach „Centrum Ochrony Środowiska”, które
wyznaczono na Generalnego Realizatora Projektu, tworzącego podstawy systemowych rozwiązań
kompleksowej ochrony środowiska terenów uprzemysłowionych i zurbanizowanych na obszarze
GOP.
Ukończenie w roku 1975 nowych
pomieszczeń
Centrum
Ochrony
Środowiska, stanowiących do dziś
siedzibę Instytutu było możliwe dzięki
bezpośredniemu zaangażowaniu się
ówczesnych władz wojewódzkich, w
tym
szczególnie
Wojewody
Katowickiego
Generała
Jerzego
Ziętka.
Efektem Programu UNDP/WHO POL/RCE-001, było wypracowanie podstaw wielu nowatorskich
narzędzi systemowego zarządzania środowiskiem na terenach uprzemysłowionych i
zurbanizowanych. Dzięki pomocy WHO, Centrum Ochrony Środowiska wyposażono w nowoczesną
aparaturę pomiarowo-kontrolną. Organizowane staże szkoleniowe dla pracowników Instytutu w
znanych ośrodkach naukowych Stanów Zjednoczonych i krajów Europy Zachodniej oraz udział
wybitnych zagranicznych naukowców w ocenie postępów projektu, umożliwiły szybki rozwój kadry
naukowo-badawczej Centrum. Prowadzone badania w dziedzinie technologii wielostopniowego
oczyszczania ścieków i rozwoju metod biologicznego oczyszczania, pozwoliły na powstanie grupy
Katowice, wrzesień 2007 r.
1
Jubileusz 35-lecia Instytutu Ekologii Terenów Uprzemysłowionych
specjalistów w zakresie wysokoefektywnych, innowacyjnych technologii oczyszczania środowiska.
Szybko powstawała grupa specjalistów w zakresie kompleksowej ochrony wód powierzchniowych,
ochrony powietrza, oceny środowiskowych i zdrowotnych skutków zanieczyszczenia powietrza oraz
optymalizacji działań dla ochrony i kształtowania środowiska.
Wraz z realizacją projektu POL/RCE - OO1 rosła ranga naukowa Centrum Ochrony Środowiska. Po
ukończeniu tego projektu, Centrum było koordynatorem kolejnych projektów w ramach programów
UNDP. Jednym z nich był projekt POL/RCE-OO3 „Oceny Oddziaływania na Środowisko” –
Environmental Impact Assessment, którego celem było wypracowanie w Polsce procedur ocen
oddziaływania inwestycji na środowisko (OOŚ) i wdrożenie ich do procesu planowania i
podejmowania decyzji na poziomie regionalnym (wojewówdzkim). Efekty prac tego projektu,
organizowane szkolenia i seminaria kształtowały w Polsce grupę specjalistów OOŚ, która dała
początek liście ekspertów Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w zakresie
ocen oddziaływania inwestycji na środowisko. Powstały pierwsze w Polsce publikacje na temat tego
narzędzia zarządzania środowiskiem, wprowadzonego następnie do polskiego prawodawstwa. Od
tamtego okresu zaznaczył się aktywny udział pracowników Instytutu w działaniach resortu środowiska
na rzecz rozwoju narzędzi zarządzania środowiskiem.
Centrum Ochrony Środowiska pełniło też wówczas rolę ośrodka szkoleniowego, głównie dla
stażystów i stypendystów agend Organizacji Narodów Zjednoczonych (WHO, UNDP, UNIDO) z
krajów Europy i Azji.
Równolegle do projektów realizowanych w ramach programów UNDP/WHO, Centrum Ochrony
Środowiska od roku 1973 rozwijało współpracę z Amerykańską Agencją Ochrony Środowiska
(US EPA) podejmując projekty finansowane z Funduszu Marii Skłodowskiej-Curie. Pierwsze projekty,
dotyczyły rozwoju technologii oczyszczania ścieków przemysłowych i przeróbki osadów ściekowych.
Kolejne, realizowane na przełomie lat 70. i 80. XX w. dotyczyły oceny zanieczyszczenia roślin
jadalnych metalami ciężkimi i dały podstawy do dalszego rozwoju tego kierunku badań w Instytucie.
Współpraca Instytutu z US EPA trwa do dzisiaj.
Okres kryzysu ustrojowego 1984-1989 – stagnacja rozwoju COŚ
Lata 80. i początek lat 90. XX w. to okres kryzysu ustrojowego w Polsce. Recesja gospodarcza w
kraju, zahamowała intensywny rozwój Instytutu. Starano się jednak utrzymać istniejące kontakty z
jednostkami zagranicznymi i nadal rozwijać nowe kierunki badań naukowych, w szczególności w
zakresie instrumentów zarządzania środowiskiem. Wiedza i doświadczenia zdobyte w trakcie
uczestniczenia w projektach międzynarodowych była pomocna w pracach realizowanych na rynku
krajowym. Instytut uczestniczył w opracowaniu wieloletnich programów ochrony środowiska –
Narodowego Programu Ochrony i Kształtowania Środowiska, oraz programów dla województw
katowickiego i bielskiego.
Okres transformacji 1989 – 1992 – decyzja o usamodzielnieniu jednostki
W okresie przekształceń ustrojowych analiza zapotrzebowania rynku na usługi Instytutu wykazała, że
konieczne jest niezwłoczne wprowadzenie zmian dostosowujących jednostkę do nowych warunków
ekonomicznych. Równolegle pojawiły się nowe wyzwania naukowe. Dokumenty Konferencji Narodów
Zjednoczonych "Środowisko i Rozwój" w Rio de Janeiro z 1992 roku, a szczególnie Agenda 21
zobowiązały kraje świata do wdrażania zasad trwałego i zrównoważonego rozwoju.
Te wyzwania podjęło ówczesne kierownictwo Instytutu doprowadzając do usamodzielnienia się
Centrum Ochrony Środowiska, działającego dotąd w ramach Instytutu Ochrony Środowiska. W roku
1992 wyodrębniona jednostka otrzymała nazwę Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych, a jej
misją stał się zrównoważony rozwój terenów uprzemysłowionych i zurbanizowanych.
1992- 2002 – Nowe wyzwania
Początki samodzielnego działania IETU to starania o umocnienie pozycji jednostki w kraju i za
granicą. Aktywnie rozwijano współpracę z zagranicą, włączano się w działania resortu środowiska,
występowano z licznymi inicjatywami działań na szczeblu województwa.
Katowice, wrzesień 2007 r.
2
Jubileusz 35-lecia Instytutu Ekologii Terenów Uprzemysłowionych
IETU podpisał bezpośrednie umowy o współpracy z Departamentem Energetyki Rządu Stanów
Zjednoczonych (US DOE), ze Stanowym Uniwersytetem na Florydzie oraz z Norweskim Instytutem
Badań Powietrza. Umowy te zaowocowały licznymi wspólnymi projektami.
Bardzo istotnym efektem konsekwentnych, wieloletnich inicjatyw IETU w regionie było zwrócenie
uwagi decydentów na problem rewitalizacji i powtórnego zagospodarowania terenów
poprzemysłowych, zgodnego zasadą zrównoważonego rozwoju. Rozwiązanie tego problemu wpisano
jako jeden z głównych celów Strategii Rozwoju Województwa Śląskiego.
Z inicjatywy IETU, przy współpracy z US EPA, Zarząd Województwa Śląskiego utworzył w 2000 roku
Społeczny Komitet Zagospodarowania Terenów Poprzemysłowych i powierzył Instytutowi funkcje
programowe i organizacyjne związane z jego działalnością.
W latach 1996-2000 aktywne działania IETU wspólnie z Instytutem Medycyny Pracy i Zdrowia
Środowiskowego w celu integracji problematyki ochrony zdrowia publicznego i ochrony środowiska
doprowadziły do przygotowania koncepcji Wieloletniego Programu Rządowego „Środowisko a
Zdrowie”. Był to pierwszy w Polsce program podejmujący próbę integracji problematyki ochrony
zdrowia i ochrony środowiska przez wdrożenie zasad trwałego i zrównoważonego rozwoju we
wszystkich sektorach gospodarki. Program ten został ustanowiony przez Rząd Rzeczpospolitej
Polskiej w czerwcu 2001 roku.
IETU był jedną z pierwszych w Polsce jednostek naukowych, która podjęła i w dalszym ciągu
prowadzi intensywne działania zmierzające do włączenia procedur analizy, oceny i zarządzania
ryzykiem zdrowotnym i środowiskowym do procesu zarządzania terenami zdegradowanymi.
W IETU pracowano nad stworzeniem zestawu narzędzi służących do wieloaspektowej analizy
procesów zachodzących w środowisku zarówno przy zastosowaniu modeli statystycznych, jak i
fizycznych, osadzonych w systemach informacji przestrzennej. Prace dotyczyły integracji z GIS
modeli przepływu i transportu zanieczyszczeń z gruntu do wód podziemnych, modeli emisji
zanieczyszczeń gazowych z gruntu do powietrza, procedur analizy i oceny ryzyka zdrowotnego.
IETU prowadził systematyczny monitoring zintegrowany we własnej stacji badawczej, zlokalizowanej
w Brennej. Posiada również pierwszą na Śląsku stację pomiarową zanieczyszczeń powietrza w
Katowicach – Załężu, która od 13 lat wchodzi w skład Krajowej Sieci Stacji Podstawowych Monitoringu
Zanieczyszczeń Powietrza, funkcjonującej w ramach Państwowego Monitoringu Środowiska. Stacja ta
w 1999 roku została włączona także do Europejskiej Sieci Monitoringu Jakości Powietrza –
EUROAIRNET, Europejskiej Agencji Ochrony Środowiska.
Pracownicy IETU byli i są reprezentantami Polski w pracach Grupy Zadaniowej Europejskiej Komisji
Gospodarczej ONZ ds. Inwentaryzacji Emisji i Prognozowania działającej na potrzeby Konwencji
Genewskiej w sprawie Transgranicznego Przenoszenia Zanieczyszczeń Powietrza na Dalekie
Odległości.
IETU był inicjatorem wdrożenia europejskiego systemu CORINAIR, dotyczącego inwentaryzacji emisji
zanieczyszczeń do powietrza w Polsce, a stanowiącego podstawę opracowywania krajowych strategii
redukcji emisji. W oparciu o ten system opracowane zostały w IETU dwie krajowe strategie redukcji
emisji: metali ciężkich oraz lotnych związków organicznych (LZO). Dla LZO powstał także plan
implementacyjny Dyrektywy 1999/13/WE w Polsce na bazie, tworzone są w IETU procedury
administracyjne wdrażania tej dyrektywy w Polsce. Opracowane przez pracowników IETU prognozy
emisji granicznych zanieczyszczeń do powietrza na poziomie województw do roku 2010 stanowią
uwarunkowania zewnętrze dla tworzonych obecnie programów ochrony powietrza.
Od roku 1997, w ramach umowy bezpośredniej Instytutem Ekologii Terenów Uprzemysłowionych i
Departamentem Energetyki Rządu Stanów Zjednoczonych (US DOE), realizowano projekty,
finansowane w całości przez stronę amerykańską, dotyczące opracowania najlepszych dostępnych,
nisko-kosztowych (BAT) technologii oczyszczania zanieczyszczonych gruntów.
W latach 1997-1999 jeden z projektów dotyczący technologii bioremediacji, realizowano przy
współpracy z Savannah River Technology Center (USA). Opracowano wtedy i uruchomiono na skalę
Katowice, wrzesień 2007 r.
3
Jubileusz 35-lecia Instytutu Ekologii Terenów Uprzemysłowionych
techniczną w Rafinerii Czechowice-Dziedzice, technologię usuwania z gruntu zanieczyszczeń
ropopochodnych metodą aktywnie i pasywnie przewietrzanej biopryzmy. W roku 2000 opracowany
został również przez autorów technologii projekt przewoźnego bioreaktora, o pojemności ok. 6 m3,
pozwalający na kontrolowanie przebieg procesu z możliwością doboru optymalnych parametrów.
W ramach tej samej umowy prowadzono w skali polowej badania nad zastosowaniem metody
fitoremediacji do usuwania z gleb metali ciężkich, takich jak kadm, ołów i rtęć.
Jako rezultat realizacji projektów w ramach umowy z US DOE oraz projektu sfinansowanego z dotacji
Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach, opracowano w
IETU w 1998 roku sposób wytwarzania autoszczepionki, na bazie rodzimych mikroorganizmów,
przyspieszającej oczyszczanie gleby i ścieków z zanieczyszczeń ropopochodnych.
W tym okresie prace IETU w zakresie gospodarki odpadami dotyczyły pełnego spektrum jej rozwoju,
od formułowania polityki poprzez strategie, programy i plany gospodarki odpadami. Przykładem są:
wykonany w ramach programu Unii Europejskiej PHARE „Master Plan gospodarki odpadami w woj.
katowickim” oraz na zlecenie Banku Światowego „Regionalny system gospodarki odpadami
komunalnymi dla woj. katowickiego”, a także podobne prace dla zespołu gmin Raciborskich oraz dla
innych regionów Polski. IETU był także głównym wykonawcą, przyjętego do realizacji w październiku
2002 roku pierwszego Krajowego Planu Gospodarki Odpadami.
W latach 1998 – 2002 IETU bardzo aktywnie współpracował z resortem środowiska w zakresie
opracowania zasad i procedur oraz najnowszych narzędzi zarządzania środowiskiem, wynikających z
harmonizacji prawa krajowego z prawem Unii Europejskiej.
Istotnym osiągnięciem IETU było wypracowanie metodyki konstruowania wojewódzkich wieloletnich
programów ochrony i kształtowania środowiska, uwzględniających zarządzanie środowiskiem
zgodnie z zasadami trwałego i zrównoważonego rozwoju oraz zasadami demokracji uczestniczącej.
W 1996 r. IETU wspólnie z firmą CITEC opracował Wieloletni Program Ochrony i Kształtowania
Środowiska dla Województwa Katowickiego na lata 1996-2005 i Kierunki Działań do roku 2020,
w którym zaproponował nowoczesny system zarządzania środowiskiem zgodny z rozwiązaniami Unii
Europejskiej.
Kolejnym osiągnięciem było wprowadzenie w Centralnym Laboratorium
IETU w 1999 roku systemu jakości zgodnego z normą PN-EN ISO/IEC nr
17025:2001. Od 2000 roku Centralne Laboratorium posiada akredytację
Polskiego Centrum Akredytacji Nr AB 325 w zakresie badań wody,
ścieków, odpadów, gleby.
1998 – 2007 integracja z Europejską Przestrzenią Badawczą
Komisja Europejska od 30 lat prowadzi kolejne cykle działań wspomagających rozwój środowiska
naukowego i badawczego Unii Europejskiej. Programy Ramowe Badań Rozwoju Technologicznego i
Demonstracji Unii Europejskiej są najważniejszym instrumentem wspomagania międzynarodowej
współpracy naukowej w Europie. Stwarzają szansę na udział w projektach dotyczących
najistotniejszych obecnie problemów społeczno-ekonomicznych, środowiskowych i technologicznych
nie tylko jednostkom naukowo-badawczym, ale także przedsiębiorstwom, jednostkom
samorządowym, organizacjom pozarządowym.
Ostatnia dekada to intensywna praca nad włączeniem się IETU w programy badawcze finansowane
przez Komisję Europejską. Do osiągnięć na tym polu należy zaliczyć:
uzyskanie w 2002 r. statusu Centrum Doskonałości “Centre for Redevelopment of Degraded
Areas” (CEDAR),
zajęcie czołowej pozycji w kraju w zakresie realizacji projektów 5. i 6. Programu Ramowego
Badań Rozwoju Technologicznego i Demonstracji Unii Europejskiej. Łącznie do września 2007 r.
zrealizowano 24 projekty.
Katowice, wrzesień 2007 r.
4
Jubileusz 35-lecia Instytutu Ekologii Terenów Uprzemysłowionych
Pierwsze doświadczenia IETU zdobył w 4. Programie Ramowym realizując dwa projekty. W latach
1994-1998 polskie jednostki badawczo-rozwojowe miały szansę uczestniczenia w projektach 4.
Programu Ramowego, ale nie mogły w pełni korzystać z pomocy finansowej Komisji Europejskiej.
Wobec przystąpienia Polski do 5. Programu Ramowego Badań, Rozwoju Technicznego i Prezentacji
Unii Europejskiej (5. PRUE) i wniesienia wkładu finansowego do ogólnego budżetu, polskie zespoły
badawcze mogły w pełni włączyć się w realizację projektów badawczo-rozwojowych oraz
uczestniczyć w różnego rodzaju formach aktywności, finansowanych przez Komisję Europejską, na
takich samych zasadach jak zespoły pochodzące z państw Unii Europejskiej. Do 5. PR UE w latach
1998 - 2002 do IETU złożył 37 propozycji projektów. Finansowanie otrzymało 12 projektów, których
problematyka dotyczyła głównie terenów uprzemysłowionych i zurbanizowanych. Uczestnictwo w 4
projektach 5. PR UE dotyczących systemów zarządzania jakością powietrza w skali krajowej,
regionalnej i lokalnej pozwoliło na transpozycję do Polski nowoczesnych narzędzi.
Aktywność IETU w 5. PR UE została nagrodzona przez
Ministra Nauki dwukrotną nominacją do nagrody
Kryształowej Brukselki, w kategorii jednostek badawczorozwojowych – w roku 2001 oraz w 2002 roku. Nominację
do tej nagrody w kategorii indywidualnej zdobyła także w
roku 2002 dr Janina Fudała.
Prowadzona wielokierunkowa działalność IETU w zakresie
zintegrowanej ochrony i kształtowania środowiska terenów
zdegradowanych doprowadziła do wykształcenia w IETU
grupy
specjalistów
w
dziedzinie
zintegrowanego,
wielodyscyplinarnego
i
interaktywnego
zarządzania
terenami zdegradowanymi. Grupa ta stała się podstawą do
wystąpienia o uzyskanie statusu centrum doskonałości w
zakresie tej działalności.
W wyniku konkursu 5. PR UE, w którym uczestniczył IETU
w roku 2002, Centrum „Centre for Redevelopment of
Degraded Areas” o akronimie CEDAR, uzyskało status
Centrum Doskonałości, a Instytut otrzymał z rąk Ministra
Nauki list gratulacyjny za integrację z Europejską
Przestrzenią Badawczą.
Od początku roku 2002 IETU podjął przygotowywania do uczestniczenia w 6. PR UE. Wspólnie z
partnerami zagranicznymi Instytut opracował 20 Expressions of Interest, startując w pierwszym
konkursie 6. PR UE. Wszystkie te propozycje pól badawczych zostały zaakceptowane przez Komisję
Europejską, a wspólnie z partnerami IETU uczestniczył i dotychczas uczestniczy w realizacji 12
projektów. Pod względem liczby realizowanych projektów w 6. PR UE IETU zajął 3 pozycję wśród
197 JBR w kraju oraz 21 miejsce w rankingu polskich jednostek uczestniczących w tym programie.
Współczynnik sukcesu (stosunek liczby projektów złożonych do liczby projektów realizowanych)
wyniósł 36%. IETU otrzymał po raz kolejny nominację do Nagrody Kryształowej Brukselki.
Współpraca z Unią Europejską zainicjowała podjęcie przez IETU nowych badań dotyczących:
zintegrowanych systemów zarządzania środowiskiem,
lokalnego i mezoskalowego modelowania emisji zanieczyszczeń do powietrza,
interakcji powierzchnia ziemi – wody podziemne,
budowy procedur i programów komputerowych.
Poza programami badawczymi IETU realizował projekty w ramach takich programów jak: INTERREG,
COST, eContent i LIFE.Od 2005 r. IETU aktywnie uczestniczy w działaniach dotyczących wdrażania
Planu Działań na Rzecz Technologii Środowiskowych (Environmental Technology Action Plan –
ETAP) podejmując inicjatywy zarówno na szczeblu krajowym, jak i na forum europejskim. Dla
Ministerstwa Środowiska wykonano ”Analizę warunków rozwoju technologii środowiskowych w Polsce
Katowice, wrzesień 2007 r.
5
Jubileusz 35-lecia Instytutu Ekologii Terenów Uprzemysłowionych
w kontekście realizacji zadań związanych z przygotowaniem i wdrażaniem Planu Działania Unii
Europejskiej na Rzecz Technologii Środowiskowych (ETAP)”, stanowiącą podstawę dla uchwalonego
przez Radę Ministrów w lutym 2006 r. dokumentu „Mapa drogowa wdrażania planu działań na rzecz
technologii środowiska w Polsce”. Przygotowano także publikacje „Technologie Środowiska w Polsce.
Stan na rok 2004” oraz „Analiza i ocena możliwości stosowania w polskich warunkach kryteriów
środowiskowych w zamówieniach publicznych”.
Współpraca sieciowa
W 2002 r. IETU był inicjatorem utworzenia dwóch Naukowych Sieci Tematycznych:
Naukowa Sieć Tematyczna AIRCLIM-NET – Zanieczyszczenia Powietrza/Zmiany Klimatu,
Naukowa Sieć Tematyczna ENVITECH_Net – Technologie Ochrony Środowiska.
Po trzech latach działania na forum krajowym przekształciły się one w sieci międzynarodowe
uczestnicząc aktywnie w rozwoju Europejskiej Przestrzeni Badawczej w zakresie koordynacji badań
nad wpływem zmian klimatu w poszerzonej Europie – ERA -NET CIRCLE, oraz w implementacji
Europejskiego Planu Działań na rzecz Technologii Środowiskowych (ETAP).
IETU był także inicjatorem powstania w 2006 roku Polskiej Platformy Technologicznej Środowiska. W
swoich działaniach Platforma uwzględnia między innymi taką problematykę, jak:
wypracowanie wizji rozwoju sektora technologii ochrony środowiska,
budowanie strategii rozwoju innowacyjnych technologii środowiskowych,
współpracę w kreowaniu polityki i prawodawstwa służących pobudzeniu innowacyjności
przemysłu w zakresie technologii środowiskowych,
promocję eko-innowacyjnych technologii.
Doświadczenia w prowadzeniu współpracy sieciowej IETU wykorzystał inicjując powstanie kolejnych
krajowych sieci:
Naukowa Sieć Środowisko i Zdrowie
Naukowa Sieć Przyjazna Rzeka
Naukowa Sieć Środowisko a Technologie
Opracowane programy badań wspólnych jednostek naukowo-badawczych tworzących te sieci mają
na celu wykorzystanie dotychczasowych osiągnięć poszczególnych jednostek badawczych w
tematyce stanowiącej pola badawcze sieci i uzupełnienie ich o nowe aspekty badań, dających
nowoczesne zintegrowane narzędzia, metody czy też techniki zarządzania jakością środowiska lub
innowacyjne technologie przyjazne środowisku do wdrożenia w praktyce.
Działania związane z uruchomieniem transferu i komercjalizacji produktów/usług IETU prowadzone
są poprzez rozwój sieciowej współpracy krajowej. Objęły one m. in. współpracę z:
jednostkami badawczo-rozwojowymi w ramach Zintegrowanego Instytutu NaukowoTechnologicznego – ZINT (EMAG, GIG, KOMAG, ICHPW, ISS, POLTEGOR); na podstawie
podpisanego porozumienia o współpracy,
jednostkami sektora B+R w ramach Centrum Transferu Technologii „Bio -Techno - Info” – CTT
BTI (Fundacja Rozwoju Kardiochirurgii, GIG, KOMAG, ISS); na podstawie umowy konsorcjalnej,
jednostkami naukowymi, firmami przemysłowymi, jednostkami otoczenia biznesu w ramach
Centrum Zaawansowanych Technologii „Energia – Środowisko - Zdrowie” – CZT EŚZ; na
podstawie umowy konsorcjalnej,
jednostkami naukowymi, firmami przemysłowymi, jednostkami otoczenia biznesu w ramach
Śląskiego Centrum Zaawansowanych Technologii” - ŚCZT; na podstawie umowy konsorcjalnej.
Katowice, wrzesień 2007 r.
6