Skyrocet

Wytwórnia Grumman Aircraft Engineering Corporation of Bethpage z Long Island jest najbardziej znana z produkcji pok³adowych myœliwców
F4F Wildcat i F6F Hellcat. Jednak ma³o znane s¹ konstrukcje dwusilnikowych myœliwców pok³adowych. Pod koniec wojny na amerykañskich
lotniskowcach znalaz³ swoje miejsce dwusilnikowy myœliwiec F7F Tigercat. Jednak to nie by³a pierwsza tak konstrukcja. Pierwszym dwusilnikowym,
pok³adowym samolotem mysliwskim opracowywanym dla Marynarki Wojennej USA by³ Grumman XF5F-1 „Skyrocket”. Nie by³ on samolotem
produkowanym seryjne, ale maszyn¹ doœwiadczaln¹.
Historia tego samolotu rozpoczê³a siê w roku 1935 kiedy to US Navy z³o¿y³o w Biurze Aeronautyki zapotrzebowanie na dwusilnikowy,
jednomiejscowy, pok³adowy samolot
myœliwski. Maszyna mia³a byæ wyposa¿ona w dwa du¿ej mocy silniki Alison V-1710 o prêdkoœci powy¿ej 300 mil na godzinê (ok. 480 km/h) i
pu³apie 7500 metrów. Jednak dla marynarki wojennej samolot myœliwski z silnikami ch³odzonymi ciecz¹ nie odpowiada³. Biuro Aeronautyki zrewidowa³o
wymagania nowego samolotu myœliwskiego w 1938. Uznano, ¿e najlepiej do takiej konstrukcji bêdzie nadawa³a siê para silników gwiazdowych R-1535 lub
R-1830 ch³odzonych powietrzem. Kwestiê silnika ch³odzonego ciecz¹ rozpatrywano jako alternatywê, ale dla samolotu jednosilnikowego. Uzbrojenie
nowej maszyny mia³y stanowiæ dwa dzia³ka 20 mm i dwa 0.30 cala (7,62 mm) karabiny maszynowe. Piêæ wytwórni: Bell, Brewster, Curtiss, Grumman, i
Vought przed³o¿y³y swoje projekty i propozycje. W 1938 US Navy podpisa³a kontrakty z wytwórniami: Vought (XF4U-1), Grumman (XF5F-1) oraz Bell
(XFL-1) na budowê prototypów tych maszyn.
Grumman XF5F-1 rozpocz¹³ swoj¹ karierê jako Projekt 34. W trakcie projektowania i budowy prototypu wyst¹pi³o wiele problemów
konstrukcyjnych. Musiano zrezygnowaæ z zainstalowania wczeœniej wybranych silników Wright R-1820 na mniejszej mocy R-1535. W czasie
projektowania wyst¹pi³y te¿ problemy z przysz³¹ widzialnoœci¹ z kabiny pilota. Jest to szczególnie wa¿ne do l¹dowania na lotniskowcach. Trzeba by³o
zastosowaæ te¿ dwa przeciwbie¿ne mechanizmy mocowania œmigie³ dla zredukowania niestabilnoœci maszyny w czasie skrêtów. Podobny mechanizm
zastosowano póŸniej równie¿ w samolocie myœliwskim P-38 Lightning. Marynarka wojenna widzia³a tak¹ iloœæ zmian, bo opóŸnia³o to moment produkcji.
Równoczeœnie w obliczu wojny najwa¿niejsza dla firmy Grumman by³a produkcja samolotu F4F Wildcat – ówczeœnie podstawowego samolotu
myœliwskiego marynarki wojennej USA i g³ównego wyposa¿enia jej lotniskowców. Tak wiêc prace nad XF5F-1 posuwa³y siê bardzo powoli.
Prototyp XF5F-1 (numer 1442 – temat niniejszego opracowania) wzniós³ siê w powietrze 1 kwietnia 1940 roku. Samolot by³ niezwyk³y.
Charakterystyczn¹ cech¹ tej konstrukcji by³ kad³ub “wchodz¹cy” w skrzyd³o. Planowano zainstalowanie du¿ego uzbrojenia w nosie samolotu – 4 dzia³ek 23
mm oraz mocniejszych silników Wright XR-1820-40 lub -42. Mimo wielu zalet (zwrotnoœæ, prêdkoœæ, zasiêg) samolot wykazywa³ coraz wiêcej wad. By³y
k³opoty z nadmiernym oporem wywo³ywanym przez obudowy silników, co powodowa³o k³opoty z chowaniem podwozia. Du¿¹ wad¹ by³a s³aba
widzialnoœæ na boki i w dó³. Jednak XF5F-1 zosta³ dostarczony do bazy Marynarki Wojennej w NAS Anacostia 22 lutym 1941. Wynik testów by³ bolesny dla
projektantów Skyrocket'a. Ten samolot okaza³ siê nieodpowiedni dla potrzeb marynarki. Jego konkurent XF4U-1 “Corsair” ju¿ przekracza³ 400 mph (ok.
650 km/h) w lotach próbnych i marynarka wojenna ¿¹da³a, ¿e ta konstrukcja bêdzie podstawowym sprzêtem marynarki. Jednoczeœnie stwierdzono, ¿e jest
mo¿liwe rozwijanie konstrukcji Grummana. Widocznie samolot ten posiada³ wiele cech, które zainteresowa³y przedstawicieli lotnictwa marynarki. Samolot
zosta³ zwrócony wytwórni, która kontynuowa³a prace. Dalsze zmiany (wyd³u¿enie kad³uba, mocniejsze silniki, zmiana gondol silników itd.) przyczyni³y siê
do powstania kolejnej konstrukcji – rozwiniêcia XF5-1 – XP-50. Prace nad t¹ konstrukcj¹ trwa³y do 1944 roku, gdy na podstawie doœwiadczeñ powsta³a
nowa konstrukcja dwusilnikowego samolotu myœliwskiego marynarki wojennej F7F Tigercat, który by³ produkowany seryjnie i u¿ywany pod koniec II
wojny œwiatowej oraz d³ugo po jej zakoñczeniu (np. wojna w Korei 1950-1953 i konflikt w Indochinach).
Samolot mimo, ¿e nie by³ produkowany seryjnie sta³ siê bohaterem komiksów przedstawiaj¹cych dzieje tajnej eskadry, tytu³owej “Blackhawk”,
walcz¹cej ze z³em (w czasie II wojny œwiatowej byli nim naziœci), a przez to jego konstrukcja by³a bardzo znana szerszemu gronu ludzi. Ciekawostk¹ jest
równie¿ fakt, ¿e Skyrocet mia³ w tym komiksie towarzysza walki, którym by³... PZL P-50 Jastrz¹b.
Dane techniczne:
Typ: dwusilnikowy, jednomiejscowy, ca³kowicie metalowy pok³adowy samolot myœliwski.
IloϾ maszyn: 1 prototyp
Silnik: 2 x Wright XR-1820-40 o mocy 895kW
Wymiary:
Rozpiêtoœæ: 12.80 m
D³ugoœæ: 8.75 m
WysokoϾ: 3.45 m
Powierzchnia p³ata: 28.20 m2
Ciê¿ar:
Masa startowa: 4600 kg
Masa p³atowcc: 3677 kg
Osi¹gi:
Prêdkoœæ max.: 616 km/h
Prêdkoœæ przelotowa: 338 km/h
Pu³ap: 10000m
Zasiêg: 1930km
Uzbrojenie: planowane: 4 x 23 mm dzia³ka; prototyp nie uzbrojony.
Budowa modelu:
Model zosta³ opracowany w skali 1:33. Do klejenia modelu nale¿y przygotowaæ tekturê gruboœci 0,5-0,8 mm, drut gruboœci 0,5 mm i foliê na szybê
kabiny pilota. W przypadku gdy nie wykonujemy kabiny pilota (w wersji uproszczonej, polecanej dla pocz¹tkuj¹cych) folia jest zbêdna. Do wycinania
modelu polecamy d³ugie, ostre no¿yczki oraz no¿yk do papieru. Klej musi doœæ szybko schn¹æ i dawaæ trwa³¹ spoinê.
Przed przyst¹pieniem do klejenia nale¿y dok³adnie zapoznaæ siê z rysunkami monta¿owymi modelu. Model nie nale¿y do trudnych, ale trzeba pamiêtaæ
o starannym i dok³adnym dopasowywaniu czêœci. Przed u¿yciem kleju wykonujemy tzw. monta¿ na sucho, tj. bez stosowania kleju. Dopiero po
dok³adnym dopasowaniu stosujemy klej. Szczególn¹ uwagê zwracamy na wrêgi, które zosta³y dopasowane na styk do oklejek. W celu dok³adniejszego
dopasowania mo¿na wrêgê delikatnie zeszlifowaæ drobnym papierem œciernym. Nale¿y przyj¹æ metodê: „du¿o mierzenia, ma³o klejenia”. Równie¿
zwracamy uwagê na kolejnoœæ klejenia czêœci. Model zosta³ opracowany w taki sposób, ¿e kolejnoœæ numeracji czêœci mo¿na przyj¹æ jako kolejnoœæ
klejenia.
Kad³ub nie jest trudny, ale przed sklejeniem ca³oœci trzeba pamiêtaæ by umieœciæ w nim wnêtrze kabiny. Ale tylko w wypadku jeœli chcemy j¹ wykonaæ
i eksponowaæ z przeŸroczyst¹ owiewk¹. Bardzo wa¿nym elementem przy klejeniu przodu kad³uba jest odpowiednie oprofilowanie tej czêœci (nr 1, 2
itd.). W czêœci nr 1 s¹ znaczone linie, które nale¿y przy pomocy no¿yczek lub no¿yka ponacinaæ. Ca³ej sklejce nale¿y nadaæ pó³okr¹g³y kszta³t i
dok³adnie dopasowaæ na szkielecie wykonanym z czêœci A1, A2, A3, B. Aby dok³adnie dopasowaæ te czêœci nale¿y je lekko zeszlifowaæ papierem
œciernym. Krzywizna przedniej czêœci kad³uba powinna idealnie przylegaæ do krzywizny skrzyd³a. Skrzyd³a, gondole silnikowe, ster wysokoœci i
kierunku nie powinny sprawiæ wiêkszych k³opotów nawet dla pocz¹tkuj¹cych modelarzy.
Model jest drukowany za pomoc¹ srebrnej farby i musimy pamiêtaæ o zachowaniu czystoœci klejenia.
W gotowym modelu mo¿emy wykonaæ anteny radiowe (wg. rysunków monta¿owych) z nitki. Po zakoñczeniu ca³oœæ mo¿na polakierowaæ lakierem
bezbarwnym.
¯yczymy wszystkim wspania³ych efektów i przede wszystkim dobrej zabawy z modelem naszej firmy.
CZÊŒCI OZNACZONE KOLOREM CZERWONYM
NAKLEIÆ NA TEKTURÊ GRUBOŒCI 0,5-08 mm
Naci¹æ
z obu stron
b
1
c
b
NACI¥Æ
a
12
21
4
a
24
2
23
NAKLEIÆ
NA BRZEG cz. 5
19a
5
20
25
10
5a
19
8
6
cz.6
3
13
7
7a
18a
9
P
14
P
a
22
L 14a
b
L
c
P 18b
18a
18
L
18b
L
P18
d
e
P
17
L
L
b
16
50
a
SZBLON
KO£A
6 mm
41
P
15
40
WZORY DRUT 0,5 MM x 1
3 SZT.
2 SZT.
40
41
16
L
P
15
42
b
50
15a
a
III II
I
39B
39B
39A
39
11
P32
37
44
43
33
P
44
45c
36
L
45
a
L
a
33
32
33
b
b
P
26
L
WYCI¥Æ
PO SKLEJENIU
50
L
27
28
29
50
P
48
47
L
49
30
46
L
P
L
35
35
P
47
P
P
26
P
27
46
a
P
P
b c
b c
a
P
a
UWAGA! Do czêœci
26,30,31
najpierw wkleiæ wrêgi,
a potem wkleiæ
czêœæ 31.
49
b c
38
b c
a
WYCI¥Æ
PO SKLEJENIU
28
P
30
a
b c
a
b c
a
b c
a
b c
a
b c
a
b c
a
b c
a
b c
a
b c
a
b c
a
b c
a
b c
a
b c
a
b c
P
31
37b
37a
E
A1
P
A2
26A
L
31
E
WSZYSTKIE CZÊŒCI NAKLEIÆ
NA TEKTURÊ
GRUBOŒCI 0,5-0,8 mm
A3
15B
26A
15A
E1
15C
15B
B
11D
16B
15C
D
C
C1
15A
11D
D
C
Cz. 34 wkleiæ do wewn¹trz cz.35
kolorem do wewn¹trz.
NIE NAKLEJAÆ NA TEKTURÊ!
34
11D
C
16A
16C
11D
16A
16B
16D
16C
16D
11A
11C
11B
11B
UWAGA! £¹czenie czêœci 10 i 4 na “sklejkê”
A2 A1
D
19
B
E
D
E
18a
E1
A3
SKRZYD£O
5 C C
C1
C
7a
23
21
20
7
24
8 6
II
19
3
6
Czêœæ 34 wkleiæ do wewn¹trz
czêœci 35 kolorem szarym
do wewn¹trz.
36 26A
5
31
ZEGARAMI
DO
WEWN¥TRZ
KABINY
9
34
cz.48 nale¿y
nadaæ profil
wg rysunku
I
40 50
+41
32 42 49
33
38
38a
38b
39A
39
39B 37a
37
37b
Przed sklejenieniem koñcówek skrzyde³
(cz. 16) nalezy wykonac naciêcia 3-4 mm
dla u³atwienia klejenia.
44
cz. 44 - NAJPIERW
SKLEIÆ £OPATY
ŒMIG£A
DRUT
cz. III
45c
16C
16A
16D
45b
16B
43
45a
PRAWE ŒMIG£O (UWAGA! Lewe œmig³o
jest przeciwbierzne i nale¿y
je skleiæ jak lustrzane odbicie
UWAGA! Gruboœæ czêœci 43
po sklejeniu wszystkich
warstw 4 mm
11B
15C 15A
11D
11A
11D
15B
11C
35 26 1
22
4
10 nitka
17
13 14 15
18
2
48
44+ III
15a
49
29
30
20
21
24
25 23
Gruboœæ kó³ka
ogonowego 3,5 mm
47
46
16
26
27
28
11
17
26
30
31
12
16
18b
18