Dr inż. Ireneusz Wróbel

SYLWETKI
Jan Stanisławczyk
DR INś. IRENEUSZ WRÓBEL (1933-2006)
Ireneusz Wróbel urodził się 19 maja 1933r. w Poznaniu. W latach
1953-58 studiował geologię na Uniwersytecie Kijowskim im. Tarasa
Szewczenki. Otrzymał dyplom z wyróŜnieniem magistra inŜyniera
geologii. W okresie studiów brał udział w dwóch ekspedycjach
geologicznych - na Zabajkalu (1956) i w Kazachstanie (1957).
WraŜenia z pierwszej wyprawy opisał w ciekawej ksiąŜeczce pt. „W
zabajkalskiej tajdze”. Po studiach pracował w przedsiębiorstwach
geologicznych we Wrocławiu i Poznaniu.
Pod koniec 1965 r. przeprowadził się do Zielonej Góry i podjął
pracę w Przedsiębiorstwie Zaopatrzenia Rolnictwa w Wodę „Wodrol”,
gdzie organizował dział wykonawstwa hydrogeologicznego i był
zastępcą dyrektora. W latach 1967-1972 był głównym geologiem
wojewódzkim, w latach 1972-75 równieŜ zastępcą dyrektora
Wydziału Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska Urzędu
Wojewódzkiego w Zielonej Górze.
W 1973 r. obronił na Akademii Rolniczej w Szczecinie pracę
doktorską pt. „Wody podziemne Wysoczyzny Zielonogórskiej oraz
moŜliwości ich wykorzystania w rolnictwie”. W 1974 r. podjął pracę w
In-stytucie Ochrony Środowiska WyŜszej Szkoły InŜynierskiej w
Zielonej Górze jako pracownik naukowo-badawczy i wykładowca
hydrogeologii i geologii.
W latach 1978-79, 1981-83 oraz 1989-90 dr Wróbel
uczestniczył
w
trzech
międzynarodowych
ekspedycjach
geologicznych do Mongolii. W tym czasie był współautorem map
276
geologicznych i hydrogeologicznych badanego obszaru. W 2000 r.
uzyskał prawo do eme-rytury.
Ireneusz Wróbel zmarł 7 kwietnia 2006 r. w swoim domu w
Raculi przy ul. Profesorskiej. Miał 73 lata. Został pochowany 12
kwietnia na cmentarzu w Drzonkowie.
Lista opublikowanych prac naukowych i popularnonaukowych
dr. Wróbla obejmuje 118 pozycji, w tym trzy oryginalne monografie.
Ponadto wykonał liczne ekspertyz i dokumentacje projektowe. Miał
uprawnienia rzeczoznawcy z róŜnych dziedzin nauk geologicznych oraz
ochrony środowiska.
Ireneusza poznałem w 1965r. Powstała wtedy Komisja
Geograficzno-Geologiczna Lubuskiego Towarzystwa Naukowego w
Zielo-nej Górze, dr Wróbel był aktywnym członkiem komisji,
uczestniczył
w wykładach pracowników instytutów naukowych geograficznych
i geologicznych z Poznania, Wrocławia i Szczecina. W latach 196667 wspólnie pracowaliśmy nad inwentaryzacją złóŜ kopalin
miejscowych siedmiu południowych powiatów województwa
zielonogórskiego. W pierwszym zeszycie komisji zostały
opublikowane dwa artykuły Ireneusza. W czasie jego pracy w
Urzędzie Wojewódzkim w Zielonej Górze kontynuowaliśmy
współpracę, m.in. organizowaliśmy sympozjum naukowe pt. „Jeziora
Ziemi
Lubuskiej,
ich
wykorzystanie
i
ochrona
przed
zanieczyszczeniem”, które odbyło się w Łagowie 18-19 maja 1976 r.
Na sympozjum Ireneusz wygłosił referat oraz zgłosił wniosek
utworzenia w okolicach Łagowa parku krajobrazowego, co
rzeczywiście nastąpiło w 1985 r. I. Wróbel był aktywnym członkiem
rady naukowej Łagowskiego Parku Krajobrazowego (1987-89).
W 1975 r. Ireneusz załoŜył w Zielonej Górze Oddział Lubuski
Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi i został jego
pierwszym przewodniczącym. W Towarzystwie kontynuowaliśmy
współpracę (1975-78 oraz 1997-2005). Zorganizowaliśmy m.in.
wystawę meteorytów ze zbiorów Andrzeja i Jacka Szczepaniaków z
Warszawy. Wystawa w Muzeum Ziemi Lubuskiej odbywała się od 9
lutego do 26 marca 2000 r.
Ireneusz był człowiekiem bardzo rodzinnym, wychował liczną
rodzinę, opiekował się niepełnosprawnym bratem, bardzo cenił Ŝonę
Irenę, z którą zawsze jeździł na róŜne wyprawy terenowe, opublikował
277
z nią szereg artykułów i nazywał „lepszą połową”. Był bardzo
pracowitym człowiekiem. Wybudował dom w Raculi i załoŜył w nim
Pracownię Projektowo-Badawczą „Aquageo” zajmującą się
problemami w zakresie geologii, hydrogeologii i środowiska
naturalnego. Prowadził dom otwarty. Wśród geologów praktyków i
geomorfologów był niekwestionowanym autorytetem - często
zasięgali jego rad i konsultowali się.
Lubił pracować społecznie w Polskim Towarzystwie Przyjaciół
Nauk o Ziemi, Polskim Towarzystwie Geologicznym, NOT, Lubuskim
Towarzystwie Naukowym. Wygłosił wiele prelekcji popularnonaukowych w szkołach licealnych. Opiekował się młodymi zbieraczami minerałów - pomagał organizować wystawy, dbał o publikacje artykułów
w zeszytach PTPNoZ „Natura”. Miał wielostronne zainteresowania,
interesował się nie tylko geologią, ale równieŜ ochroną środowiska
i ochroną krajobrazu. Ze swoich podróŜy, głównie z Mongolii, pisał
artykuły popularnonaukowe, organizował wystawy, wygłaszał
pogadanki.
Pozostanie w naszej pamięci nie tylko dzięki licznym publikacjom,
ale przede wszystkim dzięki zaletom ducha, Ŝyczliwości i bezinteresowności.