RUDNICA

Załącznik do uchwały
Rady Gminy Krzeszyce
Nr XXIII/111/08
z dnia 30.12.2008 r.
PLAN ODNOWY
miejscowości
RUDNICA
na lata 2009-2015
W GMINIE KRZESZYCE
POWIAT SULĘCIŃSKI
WOJEWÓDZTWO LUBUSKIE
1
Spis treści:
I.
Charakterystyka miejscowości Rudnica
1.Położenie geograficzne ,przynależność administracyjna , powierzchnia ,ludność
2. Historia miejscowości
3. Przestrzenna struktura miejscowości
4. Planowane kierunki rozwoju
II. Inwentaryzacja zasobów służących odnowie miejscowości
1.Zasoby przyrodnicze
a) zasoby wodne
b) lasy, gleby, roślinność, zwierzęta
c) dziedzictwo kulturowe
d) obiekty, tereny
e) infrastruktura społeczna
2. Infrastruktura techniczna
3. Gospodarka
a) bogactwa naturalne
b) zakłady pracy, usługi ,rolnictwo
4. Kapitał społeczny i ludzki
III.
Ocena słabych i mocnych stron
1.Słabe i mocne strony
2. Zagrożenia i szanse
IV.
Opis planowanych zadań inwestycyjnych i przedsięwzięć aktywizujących
społeczność lokalną
1. Plan krótkoterminowy – szacunkowy koszt i harmonogram prac
2. Plan długoterminowy - szacunkowy koszt i harmonogram prac
3. Nadzór nad realizacją planu odnowy
2
I.
Charakterystyka miejscowości Rudnica
1.
Położenie geograficzne, przynależność administracyjna, powierzchnia, ludność
Rudnica to duża wieś sołecka położona w granicach administracyjnych gminy
Krzeszyce przynależna do powiatu sulęcińskiego i województwa lubuskiego. Położona jest
we wschodniej części gminy Krzeszyce przy drodze powiatowej nr 1280 F ,sąsiaduje
z
Brzozową ,Kołczynem, Łąkowem ,oraz Wałdowicami z gminy Lubniewice a także
Kiełpinem i Płonicą z gminy Deszczno.
ze wszystkich stron
Powierzchnia wsi wynosi 1503 ha. Rudnica
otoczona jest lasami, jedynie w kierunku Łąkowa i Kołczyna znajdują
się łąki i pola uprawne.
Położenie Rudnicy
3
Mapa administracyjna województwa lubuskiego
2. Historia miejscowości
Nazwa miejscowości odnosi się do faktu wydobywania i przetapiania na terenie
dzisiejszej miejscowości rud darniowych. Wieś została założona na obszarze terytorium
kołczyńskiego w XVI wieku, w sąsiedztwie kuźnicy, wzmiankowanej po raz pierwszy
w 1538 roku. Dlatego też nosiła początkowo miano Neuen Koltzschen. W 1580 roku samą
kuźnicę nazywano po prostu die Rede. Natomiast w 1680 roku miejscowość określono jako
Klein, czy też Neuen Koltzschen. W 1718 roku nazwa miejscowości brzmiała Hammer
lub Neue Koltzschen. W początku XIX wieku utrwaliła się już nazwa Hammer. Znajdujący
się tutaj majątek ziemski istniał pod nazwą Hammer-Koltschen, lub w pierwotnej formie:
Hammerkelschen. Od nazwy Hammer powstały także inne nazwy własne, takie jak
Hammerfliess, Hammerbusch, czy Hammerhof.
Miejscowość była wsią szlachecką, należącą do rodu von Waldow. W 1715 roku wzmiankuje
się tutaj Arenda von Waldow. Natomiast w 1718 roku, należała do płk. Adama Christopha
von Waldow, ppłk. Friedricha Sigismunda von Walodow, kpt. Karla Andreasa Maxen
oraz Sebastiana von Waldow. W 1747 roku zapisem testamentalnym Carla Adama von
Waldow, część wsi znalazła się w posiadaniu sierocińca sulechowskiego. W latach 1772-1774
Rudnicę oraz Kołczyn nabył Karl Sigismund von Reitzenstein.
4
Jego następcą był Karl Ernst Sigismund, znany jako budowniczy pałacu w Kiełpinie
oraz fundator kołczyńskiego dzwonu. Córka Karla Ernsta Sigismunda – Ernestine, poślubiła
w 1795 roku Karla Ernesta Sigismunda von Waldow. W ten sposób dobra rudnickie znalazły
się ponownie we władaniu tej rodziny. Linia kołczyńsko-kiełpińska tego rodu używała
od 1820 roku nazwiska Waldow-Reitzenstein. W 1865 roku Rudnica weszła w skład
ordynacji Reitzenstein w Kiełpinie. Rezydencja szlachecka w Rudnicy znajdowała się
w tzw. Hammerhof, położonym na północny wschód od miejscowości. Od czasu jednak
budowy pałacu w Kiełpinie w 1790 roku, rudnicki dwór był określany mianem Alterhof
(obecnie Opieczki). Kres tego założenia przypadł na przełom XIX i XX wieku, kiedy to
powstała w tym miejscu leśna osada.
Do majątku Waldow-Reitzenstein w połowie XIX wieku należało 4789 ha w tym 16 tys.
mórg lasów i wchodziły w jej skład następujące miejscowości: Kiełpin, Wałdowice, 1/ 3
Rudnicy, 1/ 4 Kołczyna, Szamarzewice, Kałek k. Wałdowic, Babice, Nałęczyn k. Włostowa
oraz Włostów. W obrębie Rudnicy w skład majątku wchodziło jeszcze w 1718 roku 5 łanów
chłopskich. W 1785 roku w folwarku hammerhof mieszkało 10 rodzin chałupniczych.
W 1580 roku we wsi były już trzy domy. W 1662 roku miejscowość liczyła 38 łanów ziemi,
w 1718 roku obliczano je na 36 łanów, a w początku XIX wieku na 14 łanów. W 1850 roku
miejscowość liczyła 780 mórg, czyli ok. 200 ha. Część ziemi należała do dworu, część była
własnością chłopską. W początku XVII wieku było tutaj 36 zagrodników i 3 pasterzy.
Po zniszczeniach wojny 30-letniej było tutaj tylko 19 zagrodników, uprawiających po jednym
łanie ziemi oraz właściciel tartaku. W 1785 roku było tutaj 11 zagrodników i 7 komorników.
W początku XIX wieku w Rudnicy było 39 zagrodników i łącznie 291 mieszkańców.
W 1939 roku znajdowało się tutaj 211 indywidualnych gospodarstw domowych
i 656 mieszkańców.
Mieszkańcy Rudnicy zajmowali się uprawą ziemi: w 1718 roku grunty orne podzielone
na trzy części, w tym złe i piaszczyste. Siano w obrębie jednego łana: żyto 63 %,
jęczmień 21 %, wyka 5%, len i konopie 10 %. Łącznie z łąk zbierano 152 fury siana.
Zagrodnicy posiadali 8 koni, 67 wołów, 137 krów, 70 owiec, 42 świnie i 40 gęsi.
Niektórzy mieszkańcy hodowali pszczoły. Zarabiano też przy wypalaniu dziegciu i wożeniu
drewna. W 1718 roku we wsi były dwóch karczmarzy, jeden z nich szynkował 40 beczek
piwa, a drugi 50 beczek. Jedna karczma należała do miasta Gorzów.
Ponadto w okresie nowożytnym we wsi istniała cegielnia, smolarnia i tartak.
Obecnie brak danych dla identyfikacji tych miejsc. Kuźnia wzmiankowana w 1538 roku.
W 1580 roku Wolf von Waldow sprzedał ja wraz z zabudowaniami wraz z przywilejami
Tobiasowi von Bschorn za 1100 talarów. Być może kuźnica przekształciła się w młyn,
którego właścicielem był później niejaki Barsch.
Kolejnym zakładem przemysłowym była huta szkła, zlokalizowana między Rudnica
a Wałdowicami, założona w 1749 roku i funkcjonująca do połowy XIX wieku. Huta
zatrudniała 49 robotników. W 1785 roku wymienione zostały dwa młyny wodne,
które istniały jeszcze w pocz. XIX wieku. Jeden z nich był własnością Gottfrieda Barscha
(1734-1798), który został pochowany w sąsiedztwie kościoła. We wsi wzmiankowany był też
w 1718 roku nauczyciel, który zajmował się też krawiectwem. W 1774 roku do szkoły
chodziło 40 dzieci. Pierwotnie szkoła zlokalizowana była przy drodze do Gorzowa. Nowa
szkoła powstała w końcu XIX wieku w pobliżu kościoła. W 1939 r. spisano
211 indywidualnych gospodarstw rolnych.
5
Po 1945 r. wieś została zasiedlona przez repatriantów z kresów wschodnich oraz kilka
rodzin z centralnej Polski i terenów kielecczyzny.
Rudnica zlokalizowana była z dala od szlaków komunikacyjnych. W 1906 roku otwarto linię
kolejową z Gorzowa do Sulęcina, a w 1912 do Kostrzyna przez Krzeszyce. Otwarcie linii
kolejowych przyczyniło się do rozwoju miejscowości - powstała m.in. składnica drewna .
Niestety linia kolejowa do Sulęcina została rozebrana zaraz po 1945 roku, natomiast
do Kostrzyna przestała funkcjonować w latach 90. XX wieku ,obecnie rozebrana.
Fotografie przedstawiające Rudnicę sprzed lat
6
7
3. Przestrzenna struktura miejscowości
Rudnica w sensie ukształtowania przestrzennego jest wielodrożnicową , założoną na
planie gwiazdy sześcioramiennej. Pośrodku miejscowości wyznaczony trójkątny plac.
Historyczna zabudowa miejscowości była ryglowa ,parterowa , w części wtórnie
otynkowana.
4. Planowane kierunki rozwoju wsi
Kierunki rozwoju wsi Rudnica wynikają z uwarunkowań geograficznych, położenia,
polityki gminy oraz oczekiwań mieszkańców wsi. Pod uwagę należy brać także fakt coraz
większego zainteresowania osiedlaniem się ludzi głównie z Gorzowa Wielkopolskiego.
Sprzyjać temu mogą planowane inwestycje przede wszystkim w zakresie drogownictwa.
W związku z powyższym grupa opracowująca strategię określiła wizję przyszłego
funkcjonowania wsi:
8
RUDNICA – WIEŚ PIĘKNA, Z TRADYCJAMI KULTURALNYMI,
CZYSTA EKOLOGICZNIE I ATRAKCYJNA TURYSTYCZNIE
Głównym celem mieszkańców jest dążenie, aby w możliwie krótkim czasie bardziej
wzmocnić dotychczasowe działania wsi w sferze kultury i sportu, zadbać o estetykę całej wsi
oraz zwiększyć jej atrakcyjność w tym także turystyczną.
W pierwszej kolejności mieszkańcy oczekują stworzenia we wsi centrum kulturalnosportowego, dzięki któremu będą mieli warunki do spotkań , do kultywowania tradycji
i spędzania bezpiecznie wolnego czasu oraz rozwijania zainteresowań.
Budowa tego kompleksu jeszcze bardziej integrowałaby mieszkańców Rudnicy ,co miałoby
duży wpływ na właściwe wychowanie młodego i przyszłych pokoleń w kwestii
kulturoznawstwa i poszanowania tradycji.
W drugiej kolejności będziemy dążyli do wybudowania drogi
po nieczynnym
torowisku, która znacznie skróci dojazd do Gorzowa. Kolejny etap to utworzenie kąpieliska
po wyeksploatowaniu żwirowiska o powierzchni ok. 5 ha, uporządkowani gospodarki
ściekowej oraz modernizacja dróg w miejscowości i budowa ścieżek rowerowych.
II.
Inwentaryzacja zasobów służących odnowie miejscowości
1. Zasoby przyrodnicze
a) zasoby wodne
Przez Rudnicę przepływa prowadząca wody I klasy czystości niewielka rzeka Lubna,
która wypływa z jeziora Lubiąż w Lubniewicach i wpada w Kołczynie do Kanału
Postomskiego zwanego również Kanałem Bema. Na terenie w części wyeksploatowanego
żwirowiska powstał niewielki zbiornik wodny o powierzchni ok. 0,5 ha.
c) lasy, gleby, roślinność, zwierzęta
Większość gleb należących do wsi Rudnica to torfy i lekkie gleby piaszczyste V i VI
kl. Bonitacyjnej. Wieś z trzech stron otoczona jest lasami głównie sosnowymi i w niewielkiej
9
ilości olchowymi oraz świerkowymi. Lasy bogate są w runo leśne ( grzyby, jagody, zioła
oraz zwierzynę łowną – jelenie, dziki, bażanty, kuropatwy, itp.).
Na torfowiskach rośnie co prawda unikatowa roślinność, lecz cały kompleks nie
znajduje się pod specjalnym nadzorem ochrony środowiska, chociaż z pewnością na to
zasługuje. Najczęściej występujące zwierzęta to wcześniej wspomniane łowne gatunki
ssaków i ptaków, a także łabędzie, kaczki, gęsi, sikorki, wróble, wrony, sroki, bociany,
jastrzębie, itp.).
Bliskość Parku Narodowego „Ujście Warty” jak również sąsiedztwo rz. Warty,
Kanału Postomskiego i duże obszary łąk sprzyjają zakładaniu gniazd także przez bardzo
rzadkie okazy ptaków jak orzeł bielik czy bocian czarny.
Tereny te przedstawiają wielką wartość przyrodniczą ,dlatego też należy podjąć działania
zmierzające do prawnej ochrony tego obszaru.
c) dziedzictwo kulturowe
Najważniejszym zabytkiem wpisanym do rejestru kultury jest kościół filialny
rzymsko- katolicki w Parafii Kołczyn. Kościół , zapewne kolejny, wzniesiony został
w 1799 roku i przebudowany w 1910 roku. Możliwe, że to zupełnie nowa świątynia.
Jest to budowla murowana, prostopadłościenna, nakryta dachem dwuspadowym z wieżą
dzwonniczą. W 1946 roku kościół został poświęcony Najświętszej Rodzinie.
Wewnątrz z historycznego wyposażenia zachował się m.in. ołtarz, świeczniki, piec koźlak,
kinkiety, ławki, organy na emporze. Na cmentarzu przykościelnym zachowały się relikty
reprezentacyjnego nagrobka młynarza Gottfrieda Barscha i jego żony Lousie oraz Johanna
Ludwiga Martiniego (1751-1798). W sąsiedztwie kościoła zlokalizowano też, zapewne
w latach 20. XX wieku, pomnik poświęcony poległym mieszkańcom wsi w I wojnie
światowej. Przy kościele w końcu XIX w. wybudowana została szkoła, w której obecnie
zostały utworzone lokale mieszkalne , wykorzystywana jest również jako tymczasowa
siedziba klubu sportowego Kosmos 78 i zespołu ludowego Rudniczanka. Wymienić należy
także stację kolejową oraz kilka budynków mieszkalnych o architekturze szachulcowej.
10
11
e) Infrastruktura społeczna
W miejscowości jest świetlica wiejska ,klub boisko sportowe ,pomieszczenia
w obiekcie nieczynnej szkoły na działalność kulturalną oraz teren na plac zabaw.
Niestety wszystkie wymienione obiekty i urządzenia są w bardzo złym stanie
technicznym , muszą być zmodernizowane i wyremontowane bądź urządzone.
3.
Infrastruktura techniczna
Rudnica posiada dobre połączenie z okolicznymi wsiami poprzez asfaltowe drogi
oraz z drogą krajową nr 22 relacji Kostrzyn nad Odrą – Skwierzyna- Poznań. Dogodne jest
również połączenie PKS z Gorzowem, Sulęcinem i Lubniewicami. W miejscowości drogi
i ulice są w złym stanie technicznym, ale
dobrze oświetlone.
We wsi jest wodociąg
z własnym ujęciem i stacją uzdatniania, znajduje się tu również - na potrzeby dwóch bloków
mieszkalnych oraz zakładu rolnego – oczyszczalnia ścieków. Usuwaniem odpadów
komunalnych zajmują się firmy z Sulęcina i Gorzowa Wlkp.
Większość budynków
mieszkalnych jest w dobrym stanie technicznym, chociaż wymaga niewielkich remontów.
3. Gospodarka
a) bogactwa naturalne
Na terenie wsi Rudnica znajdują się pokłady kruszywa budowlanego o powierzchni
ok. 30
ha, w tym, dla
ok. 5 ha, które stanowią własność Gminy, został opracowany
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy. Występują tutaj także duże
pokłady torfu.
b) działalność gospodarcza ,rolnictwo
Przez wiele lat podstawą gospodarowania było rolnictwo. Istniał Zakład Rolny, w którym
podstawą była hodowla bydła i produkcja suszu. Jednak w wyniku przemian ustrojowych
wiele się zmieniło. Obecnie
we wsi znajduje się tylko jeden rolnik, który posiada
gospodarstwo wielohektarowe specjalizujący się w produkcji roślinnej. Większość natomiast
dawnych gospodarstw rolnych już nie funkcjonuje. Ze względu na nieopłacalność pracy
w rolnictwie i niskiej jakości gleb wieś przekształca się w miejscowość rekreacyjno –
12
wypoczynkową. Stąd duże zainteresowanie mieszkańców miast wykupem ziemi we wsi
oraz rozwojem agroturystyki.
4. Kapitał społeczny i ludzki
Wieś liczyła wg stanu na 31.12.2007 r. 393 mieszkańców , 201 mężczyzn i 192 kobiety
w tym 96 dzieci i młodzieży do 18 roku życia , natomiast na dzień 09.12.2008r. 401 osób,
205 mężczyzn i 196 kobiet w tym, 93 dzieci i młodzieży do osiemnastego roku życia.
Mieszkańcy wsi wszystkich pokoleń są niezwykle zaangażowani w działalność na jej rzecz,
a podstawą dobrego funkcjonowania jest aktywność głównie liderów, którzy swoją postawą
i pracą zarażają do działania innych. Działa tutaj od 1964 r. Zespół Ludowy „Rudniczanka”liderem jego jest Barbara Bodurka - skupiający kobiety średniego i nieco starszego pokolenia.
Przy zespole tym funkcjonuje młodzieżowy zespół taneczny „Leśne duszki”.
Oba zespoły uczestniczą w imprezach rangi gminnej, powiatowej i wojewódzkiej a także
występują za granicą. Do osiągnięć Zespołu należą m. in. Zajęcie I miejsc w przeglądach
Zespołów Ludowych w Krośnie Odrzańskim oraz w Szprotawie . Działalność Rudniczanek
nadzoruje i wspiera Gminny Ośrodek Kultury w Krzeszycach. Działa w Rudnicy również
Koło Gospodyń Wiejskich oraz klub sportowy „ KOSMOS’78” Rudnica, który skupia
najwięcej młodzieży włączając ich w działalnością społeczną. Zaangażowanie i działalność
mieszkańców widoczna jest w wielu miejscach ,także podczas organizowanych przez wieś
okolicznościowych imprez czy spotkań , średnio około 20 imprez kulturalnych i sportowo –
rekreacyjnych w ciągu roku, przyciągających mieszkańców całej gminy i okolic.
Za przykład niech posłużą: zorganizowanie obchodów 470 rocznicy powstania
miejscowości ,w których udział wzięli m. in. byli mieszkańcy Rudnicy zamieszkujący
tu przed 1945 r. ,zorganizowanie 30 – lecia klubu sportowego KOSMOS 78 „grającego „
w klasie A , wcześniej również w klasie okręgowej, organizowane są od 5 lat spotkania
z seniorami i opłatkowe ,turnieje rodzinne połączone z Dniem Dziecka.
Od 2 lat z okazji uzyskania przez Polskę niepodległości ,odbywają się akademie patriotyczne.
13
Zespół Ludowy „Rudniczanka „ podczas uroczystości z okazji uchwalenia Konstytucji
3 maja w Sulęcinie.
\
i z okazji Dni Krzeszyc
14
III.
Ocena słabych i mocnych stron
1. Słabe i mocne strony
Słaba strony
Mocne strony
nierozwiązana gospodarka ściekowa,
niezmeliorowana Lubna,
brak ścieżek rowerowych,
brak chodników w części wsi,
słaby stan nawierzchni większości
ulic i dróg,
6. brak oświetlenia części ulic,
7. niewystarczająca estetyka części
gospodarstw,
8. brak placu zabaw,
9. zły stan obiektu do działalności
kulturalnej ,
10. nieodpowiedni stan boiska
piłkarskiego i brak zaplecza ,
11. brak dostępu do usług
szerokopasmowego Internetu,
12. słaba aktywność społeczna części
mieszkańców
1. bardzo duża integracja mieszkańców ,
2. położenie wsi w bezpośrednim
sąsiedztwie lasów i łąk oraz bogactwo
przyrodnicze,
3. aktywność większości mieszkańców
wsi,
4. dobra współpraca z samorządem
gminy,
5. kultywowanie tradycji,
6. aktywność Zespołu Ludowego
„Rudniczanka”,
7. organizowanie dużej ilości imprez
kulturalnych i sportowych,
8. dbałość i zabytki ( ogrodzenie
kościoła),
9. społeczne prace przy utrzymaniu
boiska sportowego,
10. działalność klubu sportowego
Kosmos 78 ,
11. duża ilość dzieci i młodzieży ,
12. duża ilość osób przyjeżdżających
na krótkie wypoczynki,
13. duże ilości wycieczek rowerowych
z Gorzowa Wlkp., Lubniewic
i Sulęcina,
14. bogate życie kulturalne i sportowe
wsi,
15. duże zainteresowanie wykupem
działek rekreacyjnych,
16. bezpośrednia bliskość lasu i czyste
powietrze ,
17. położenie z daleka od dużej
aglomeracji,
18. pomniki przyrody,
19. dbałość większości mieszkańców
o estetykę wsi
1.
2.
3.
4.
5.
15
2. Szanse i zagrożenia
Zagrożenia
1. słaby stan drogi powiatowej,
2. brak chodników i poboczy we wsi,
3. brak kanalizacji sanitarnej
IV.
Szanse
1. modernizacja drogi powiatowej
(jezdnia ,chodniki ,odwodnienie),
2. wykonanie remontu oczyszczalni
ścieków,
3. budowa kanalizacji,
4. budowa ścieżek rowerowych,
5. duża liczba dzieci i młodzieży,
6. duże powiązania rodzinne z miastem
Gorzów Wlkp.,
7. budowa drogi nieczynnym nasypem
linii kolejowej łączącej Rudnicę
z Gminą Deszczno i dalej do Gorzowa
Wlkp.
8. dobra współpraca z samorządem
gminy Krzeszyce i gminą sąsiednią
Deszczno i Lubniewice,
9. pracowitość i gospodarność
mieszkańców Rudnicy,
10. zmeliorowanie rzeki Lubna,
11. wykonanie kąpieliska po eksploatacji
żwiru,
12. modernizacja obiektu do działalności
kulturalnej – świetlica wiejska,
13. modernizacja boiska sportowego wraz
z budową zaplecza,
14. bliskość granicy z Niemcami
15. rozwój turystyki na terenie gminy
16. programy pomocowe
Unii Europejskie
17. bogactwo przyrody
18. rozwój agroturystyki
19. poprawa estetyki wsi
Opis planowanych zadań inwestycyjnych i przedsięwzięć aktywizujących
społeczność lokalną
W celu zrealizowania zamierzonych celów mieszkańcy określili plan
krótkoterminowy i plan długoterminowy.
1. Plan krótkoterminowy szacunkowy koszt i harmonogram zadań
- realizacja planu w okresie 1 – 3 lat
16
Działania proponowane w tym planie to:
a) budowa boiska sportowego oraz zaplecza socjalnego z parkingiem
i trybunami. Na zadanie to, które planowane jest do zrealizowania
w 2009 i 2010 r. wykonana została już dokumentacja techniczna
z pozwoleniem na budowę. Planowany koszt zadania z dokumentacją
i nadzorem inwestorskim wyniesie 1 180 000 zł
b) modernizacja sali wiejskiej z budową parkingu i zbiornikiem
na nieczystości. Zadanie planowane do zrealizowania w 2010 i 2011 r.
posiada dokumentację techniczną i pozwolenie na budowę .
c) wykonanie placu zabaw - planowane jest na 2010 r.
Koszt zadań z dokumentacją i nadzorem inwestorskim wynosi 630 000 zł
Inwestycja związana z budową boiska sportowego wraz z zapleczem finansowana w 75 %
będzie z programu Odnowa Wsi pozostałe koszty poniesie Gmina Krzeszyce.
Inwestycje związane z modernizacją sali wiejskiej i wykonaniem placu zabaw realizowane
będą w ramach programu LRPO działanie 5.2. finansowanie w 85 % z programu i 15 %
Gmina Krzeszyce.
Planowane inwestycje przyczynią się wzrostu aktywności społecznej , zwiększą atrakcyjność
turystyczną miejscowości i pozytywnie wzbogacą ofertę wypoczynku.
2. Plan długoterminowy, szacunkowy koszt i harmonogram zadań
– realizacja w latach 2010 -2015
W planie tym ujęte zostały zadania, których wykonanie przewiduje się w latach
2010-2015
a) budowa drogi trasą nieczynnej linii kolejowej łączącej Rudnicę z Gminą
Deszczno i dalej z Gorzowem Wlkp. Zadanie planowane do wykonania
w ramach środków budżetu państwa Starostwa w Sulęcinie i budżetu
Gminy Krzeszyce. Szacunkowy koszt zadania ok. 2000 000 zł.
Termin realizacji lata 2010 – 2012.
17
b) konserwacja z odbudową rzeki Lubna. Zadanie planowane w latach
2011 -2015. Inwestorem Lubuski Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych.
Koszt możliwy do oszacowania po wykonaniu dokumentacji.
c) modernizacja ulic m. in. Bieruta i Lubuska. Koszt szacunkowy
1 500 000 zł finansowanie z budżetu Starostwa i Gminy Krzeszyce.
Termin realizacji lata 2014 – 2015 .
3. Nadzór nad realizacją planu odnowy
Nadzór nad realizacją przedsięwzięcia sprawować będzie lider grupy powołanej
przez mieszkańców wsi na zebraniu wiejskim i Wójt Gminy Krzeszyce.
18