Nysa, lipiec 1999 r

Temat opracowania:
PROJEKT BUDOWLANO - WYKONAWCZY INSTALACJI CIEPŁEJ WODY UŻYTKOWEJ.
TERMOMODERNIZACJA OBIEKTÓW KOMENDY PSP W NYSIE. Budynek administracyjnogarażowy JRG nr 2 w Głuchołazach.
Branża:
SANITARNA
Obiekt:
Budynek administracyjno-garażowy JRG nr 2 w Głuchołazach
Inwestor:
POWIAT NYSKI UL. MONIUSZKI 9-10, 48-300 NYSA
Lokalizacja:
ul. Grunwaldzka 4a, 48-340 Głuchołazy, dz. nr 772 - k.m. 8 – obręb:
Głuchołazy jednostka ewidencyjna: Głuchołazy - miasto
ZAWARTOŚĆ OPRACOWANIA:
-
opis techniczny dla wewnętrznych instalacji ciepłej wody użytkowej,
rysunki techniczne:
rzut przyziemia - wewnętrzna instalacja ciepłej wody użytkowej oraz instalacji
solarnej w skali 1:100
rzut poddasza - wewnętrzna instalacja ciepłej wody użytkowej oraz instalacji solarnej
w skali 1:100
rzut dachu - wewnętrzna instalacja ciepłej wody użytkowej oraz instalacji solarnej w
skali 1:100
schematy technologiczne instalacji solarnej wraz z instalacją cwu.
-1-
OPIS TECHNICZNY DO PROJEKTU
1. ZAKRES OPRACOWANIA
Budowę instalacji solarnej do podgrzewania ciepłej wody użytkowej w budynku
PSP planuje się w układzie instalacja solarna – kocioł gazowy w systemie zamkniętym.
Instalacja solarna składa się z paneli słonecznych płaskich 4 szt. oraz zasobnika cwu
V=400 litrów z podwójną wężownicą – podgrzew wody w sezonie wiosna – lato – jesień
przez solary oraz kotła gazowego do podgrzewania cwu w sezonie tylko zimowym.
2. WEWNĘTRZNA INSTALACJA CIEPŁEJ WODY UŻYTKOWEJ
Założenia dla instalacji solarnej
 średnie dobowe zużycie ciepłej wody na 1 osobę: 60 [l/d]
 ilość użytkowników: od 6 do 8 osób
 ukierunkowanie płaszczyzny kolektora: południe ±20°
 typ kolektora przyjętego do obliczeń: kolektor płaski Cosmosun Basic 2,51
 zakładana suma promieniowania w skali roku: Qc = 1000 [kWh/m2]
 zakładane średnie dzienne nasłonecznienie w okresie letnim: Qd = 5,5 [kWh/m2]
W obliczeniach ujęto kolektor płaski Cosmosun Basic 2.51 lub inne kolektory płaskie o
następujących parametrach:
Dane techniczne kolektora CosmoSun Basic 2.51
Dane ogólne
Pole powierzchni brutto: 2,38
Pole powierzchni apertury: 2,19
Pole powierzchni absorbera: 2,19
Masa opróżnionego kolektora słonecznego: 43 kg
Objętość cieczy: 1,7 l
Liczba pokryć: 1
Materiał pokrycia: szkło solarne hartowane
Grubość pokrycia: 4 mm
Zalecany płyn przenoszący ciepło: mieszanka glikolu propylenowego i wody
Absorber
Materiał: miedź
Grubość blachy: 0,2 mm
Rodzaj pokrycia: wysoko selektywne
Współczynnik absorpcji: 95 ± 2 %
Współczynnik emisji: 4 ± 2 %
Materiał rur absorbera: miedź
Liczba rur absorbera: 10
Średnica rury absorbera: 8 mm
Grubość ścianki rury absorbera: 0,5 mm
Odstęp pomiędzy rurami absorbera: 100 mm
Wymiar króćca przyłączeniowego: 22 mm
Izolacja cieplna i obudowa
Grubość izolacji cieplnej: dno 40 mm, boki 20 mm
Materiał izolacyjny: wełna mineralna
Materiał obudowy: aluminium
Wymiary gabarytowe obudowy: 2240x1060x86 mm
Zgodnie z obliczeniami układ solarny zasilany będzie przez 4 płyty kolektorów
słonecznych, których parametry umieszczono powyżej. Kolektory zostaną zainstalowane
-2-
w 1 baterii na zestawach montażowych przeznaczonych na dach płaski. Warunki
montażu umieszczono w instrukcji montażu producenta stanowiącej oddzielny
dokument dołączony bezpośrednio do urządzenia. Kolektory zwrócone będą w
kierunku południowym lub z ewentualnym odchyleniem od tego kierunku o
maksymalnie 20°. Energia cieplna uzyskana z kolektorów zostanie przekazana na nośnik
ciepła znajdujący się w absorberze kolektora. Zabrania się stosowania innego nośnika niż
ujętego w opracowaniu.
Podgrzany do odpowiedniej temperatury nośnik ciepła, przekaże ciepło wodzie
użytkowej za pośrednictwem wymiennika, którego funkcję pełni wewnętrzna wężownica
podgrzewacza solarnego o pojemności 400 litrów.
Układ solarny sterowany jest regulatorem połączonym z czujnikami temperatury
kolektora i zasobnika oraz z pompą solarną stanowiącą element składowy grupy
pompowej. Po uzyskaniu odpowiedniej różnicy temperatur pomiędzy kolektorem a
podgrzewaczem, regulator uruchamia pompę do momentu zrównania się w/w temperatur
lub uzyskania założonej temperatury c.w.u. w podgrzewaczu.
Zakładany roczny uzysk energii z instalacji solarnej wynosi 4270 kWh. Należy
pamiętać, że jest to wartość uwzględniająca optymalne nachylenie i południowe
ukierunkowanie płyty kolektora. Na rzeczywisty uzysk wpływ ma również odpowiednia
instalacja oraz obsługa systemu solarnego.
2.1 Grupa pompowa solarna:
Przepływ płynu solarnego w instalacji zapewnia grupa pompowa GPSN 40
połączona z regulatorem. Dobór solarnej grupy pompowej jest podyktowany wielkością
oporów przepływu i wielkością przepływu czynnika, który zależy od obsługiwanej liczby
kolektorów słonecznych. Zadaniem grupy pompowej jest wymuszenie obiegu płynu
solarnego od kolektorów słonecznych do podgrzewacza c.w.u.
2.2 Rurociągi i armatura:
Projekt instalacji solarnej przewiduje zastosowanie rur miedzianych bez szwu,
twardych, łączonych przez lutowanie lutem twardym lub przewodów elastycznych ze stali
nierdzewnej. Połączenia rurociągu z podgrzewaczem należy wykonać za pomocą
połączeń gwintowych. Jako uszczelniacz powinien zostać użyty materiał odporny na
działanie wysokich temperatur, odporny na działanie glikolu (stężenie do 50%)
niepogarszający właściwości roztworu glikolu oraz niewpływający negatywnie na miedź.
Średnice przewodów dobrano na podstawie przyjętej prędkości przepływu w przedziale
0,3 – 0,5 m/s. Izolacja termiczna wykonana z kauczuku etylenowo-propylenowego EPDM
o grubości min.13mm.
Żeby zapewnić prawidłowe odwodnienie instalacji w najniższych punktach,
należy zamontować kurki kulowe spustowe. W celu uzyskania optymalnej wielkości
przepływu nośnika ciepła przez kolektory zastosowano regulator przepływu, który jest
na wyposażeniu grupy pompowej. Regulacji strumienia czynnika roboczego należy
dokonać zgodnie z naniesionymi na schemat połączeniowy kolektorów wielkościami,
które zostały obliczone na podstawie przyjętego przepływu 25 dm3/h m2.
Do pomiaru ciśnienia i temperatury użyto manometrów i termometrów o odpowiednim
zakresie działania stanowiących wyposażenie grupy pompowej.
2.3 Zabezpieczenie instalacji solarnej:
Zabezpieczenie instalacji solarnej przed nadmiernym wzrostem ciśnienia w
instalacji stanowi przeponowe naczynie wzbiorcze oraz zawór bezpieczeństwa 6bar
zamontowany przy grupie pompowej. Urządzenia zabezpieczające należy instalować po
stronie zimnej czynnika obiegowego.
-3-
2.4 Warunki montażu instalacji solarnej:
Kolektor słoneczny należy połączyć z uprzednio zamontowanym w dachu
zestawem montażowym zgodnie z dołączoną do zestawu instrukcją.
Kolektor słoneczny należy ustawić w kierunku południowym lub z ewentualnym
odchyleniem od tego kierunku o max. 45° (zalecane ±20°). Inne ustawienie jest
dopuszczalne jedynie za zgodą producenta. Po uprzednim zamontowaniu kolektora
słonecznego na dachu, należy zabezpieczyć szkło materiałem
uniemożliwiającym
przedostanie się promieni słonecznych do płyty absorbera. Niezastosowanie się do tego
punktu naraża osobę montującą kolektor na poparzenie.
Na króćcach kolektora należy umieścić zestaw połączeniowy zgodnie z odrębną
instrukcją dołączoną do zestawu połączeniowego. Zestaw połączeniowy należy połączyć
z zaizolowanymi termicznie przewodami zasilania i powrotu zasobnika. Sposób
przeprowadzenia przewodów przez konstrukcję budynku należy każdorazowo
rozpatrywać indywidualnie. Należy jednak pamiętać, że im większe narażenie
przewodów na działanie zewnętrznych warunków atmosferycznych, tym niższa
sprawność instalacji. Jeśli istnieje taka możliwość, przewody należy przeprowadzić
przez kanały wentylacyjne od piwnicy aż po dach. Średnica przewodu zależy od jego
długości. Średnicę przewodu należy ustalić przed doborem wielkości grupy pompowej.
Przewody należy dodatkowo zabezpieczyć izolacją termiczną na bazie kauczuku odporną
na temperatury powyżej 120°C i na działanie promieni UV. W przypadku gdy izolacja
nie jest odporna na działanie promieni słonecznych, w części narażonej na działanie
słońca, należy ją dodatkowo zabezpieczyć samoprzylepną taśmą aluminiową. W tulei
zanurzeniowej czujnika temperatury kolektora należy umieścić czujnik.
Należy dokonać montażu pozostałych elementów instalacji, tj: grupy pompowej z
zaworem bezpieczeństwa, regulatora, zasobnika, naczynia przeponowego. W celu
zapewnienia poprawnej pracy instalacji, należy stosować jedynie urządzenia do tego
celu przeznaczone i posiadające parametry zapewniające poprawną pracę instalacji.
Należy zwrócić szczególną uwagę na to, aby na zasilaniu dolnej wężownicy wykonać
hamulec hydrauliczny ograniczający transfer ciepła ze zbiornika do kolektora. Brak
hamulca może spowodować pojawienie się pary wodnej w kolektorze, a co za tym idzie
obniżenia sprawności instalacji i uszkodzenie kolektora.
Napełnienie instalacji najlepiej wykonać przy użyciu specjalistycznego urządzenia
napełniającego . Zalecane ciśnienie robocze instalacji: 3bar. Napełnienie instalacji może
się odbyć jedynie w momencie, gdy kolektory nie są nagrzane i nie są poddane działaniu
promieni słonecznych. Próba napełnienia kolektora przy pełnym nasłonecznieniu może
spowodować zniszczenie urządzenia.
Po napełnieniu instalacji należy dokonać odpowiedniego ustawienia przepływu na
regulatorze znajdującym się w grupie pompowej. W tym celu należy najpierw ustawić na
regulatorze pracę pompy na sposób ręczny po czym ustawić najniższy bieg na pompie.
Następnie dokonać próby ustawienia przepływu na grupie pompowej na wartość (1
kolektor = 0,91 l/min). Jeśli wartość została osiągnięta, należy dokonać zmiany trybu
pracy pompy na regulatorze na auto, jeśli wartość nie jest możliwa do osiągnięcia,
należy zmienić bieg na pompie na wyższy. W przypadku pojawienia się szumu podczas
pracy pompy, należy dokonać odpowietrzenia separatora powietrza znajdującego się w
grupie pompowej. Należy tak zamontować regulator i grupę pompową, aby ewentualne
otwarcie zaworu bezpieczeństwa nie spowodowało zalania regulatora (zastosować
odprowadzenie do kanalizacji).
-4-
2.5 Eksploatacja instalacji:
Zalecane przeglądy coroczne po okresie zimowym
Kontrola stanu płyty kolektora pod względem ewentualnych zaparowań:
Wyróżnia się 2 przyczyny zaparowania kolektora: wynikająca typowo ze specyfiki pracy
urządzenia oraz będąca następstwem źle wykonanej instalacji.
Pierwszy przypadek jest wywołany dużym narażeniem urządzenia na działanie wilgoci w
okresie zimowym. Tego typu zaparowań nie należy traktować jako usterkę, gdyż poddanie
instalacji kilkudniowym przegrzewom prowadzi do całkowitego pozbycia się pary z
urządzenia.
Druga przyczyna to brak odpowiedniego zabezpieczenia w postaci hamulca
hydraulicznego uniemożliwiającego odprowadzenie ciepła ze zbiornika `do kolektora
w okresie zimowym. Tego typu zaparowanie może doprowadzić do nieodwracalnego
uszkodzenia urządzenia. W tym przypadku należy niezwłocznie wykonać hamulec, po
czym dokonać próby pozbycia się pary wodnej poprzez kilkudniowy przegrzew instalacji.
Należy jednak liczyć się z tym, iż w tym przypadku przegrzew może być niewystarczający
i konieczne będzie zgłoszenie usterki do Autoryzowanego Zakładu Instalacyjnego
Kontrola obudowy kolektora pod względem uszkodzeń mechanicznych:
Należy sprawdzić stan szyby, obudowy oraz króćców przyłączeniowych. W przypadku
wystąpienia jakiegokolwiek uszkodzenia należy wykonać dokumentację zdjęciową i
powiadomić Autoryzowany Zakład Instalacyjny.
Kontrola szczelności połączeń hydraulicznych.
Należy sprawdzić wszelkie połączenia pod względem szczelności. Brak szczelności
wiąże się z pojawieniem zielonych pozostałości glikolu w miejscu wycieku. Wszelkie
nieszczelności należy niezwłocznie usunąć, po czym należy instalację poddać próbie
ciśnieniowej i ponownemu napełnieniu nośnikiem ciepła.
Kontrola stanu izolacji termicznej przewodów.
W przypadku widocznych uszkodzeń izolacji termicznej, należy dokonać wymiany
uszkodzonych części. Zaleca się, aby w przypadku częstych uszkodzeń izolacji, wykonać
dodatkowe zabezpieczenie w postaci samoprzylepnej folii aluminiowej.
Kontrola zestawów montażowych
Każdorazowo podczas corocznego przeglądu należy zwrócić uwagę na stan zestawów
montażowych. W przypadku pojawienia jakichkolwiek wątpliwości co do stanu
wytrzymałości całej konstrukcji, należy niezwłocznie poinformować producenta.
Kontrola czujników temperatury
Należy sprawdzić poprawność zanurzenia czujników temperatury w tulejach. Złe
umieszczenie lub poluźnienie czujnika może w znacznym stopniu zakłócić poprawną
pracę instalacji.
Kontrola stanu nośnika ciepła
Należy dokonać nieznacznego upuszczenia płynu z instalacji, po czym poddać go
badaniu wytrzymałości na niskie temperatury oraz oględzinom ogólnym. Badanie
odporności należy wykonać refraktometrem. W przypadku gdy temperatura zamarzania
różni się od
temperatury pierwotnej ujętej w projekcie, a w płynie nie ma
jakichkolwiek zanieczyszczeń czy zawiesin, należy jedynie zmieszać używany dotąd
płyn z koncentratem tak, aby osiągnąć wymagane zabezpieczenie na działanie mrozu.
W przypadku gdy w płynie znajdują się zanieczyszczenia i zawiesiny, należy
każdorazowo go wymienić na nowy.
-5-
Zalecane przeglądy cotygodniowe
Kontrola ciśnienia w instalacji
Przynajmniej raz w tygodniu należy sprawdzić ciśnienie panujące w instalacji nie
poddanej działaniu promieniowania słonecznego. W przypadku znaczącego wzrostu bądź
też spadku ciśnienia w porównaniu z wartością ujętą w projekcie należy sprawdzić
dodatkowo: szczelność połączeń hydraulicznych, szczelność urządzeń składowych
instalacji (kolektora, zasobnika, grupy pompowe, naczynia przeponowego itp.,
poprawność działania zaworu bezpieczeństwa. Każdorazowe znaczące obniżenie
ciśnienia w instalacji i usuniecie usterki z tym związanej należy łączyć z
przeprowadzeniem próby ciśnieniowej.
Kontrola poprawności pracy pomp
Przynajmniej raz w tygodniu należy sprawdzić poprawność pracy pompy poprzez
odczyt na regulatorze oraz przyłożenie ręki do urządzenia. Brak pracy pompy może być
wywołany poprzez uszkodzenie samego urządzenia lub
poprzez uszkodzenie
regulatora. Usterka tego typu wymaga zgłoszenia producentowi urządzeń. Pozostawienie
instalacji na dłuższy czas bez sprawnej pompy może doprowadzić do powstania
nieodwracalnych uszkodzeń.
Kontrola poprawności pracy regulatora
Przynajmniej raz w tygodniu należy sprawdzić poprawność pracy regulatora poprzez
odczyt danych oraz sprawdzenie raportu ewentualnych błędów. Pozostawienie instalacji
na dłuższy czas bez sprawnej regulacji może doprowadzić do powstania nieodwracalnych
uszkodzeń.
3. OBLICZENIA DLA INSTALACJI SOLARNEJ:
3.1 Całkowita pojemność podgrzewacza solarnego Vps:
Vps = 1,5 * Vc.w.u. * nu * (Tw – Tk) / (Tps – Tk)
Vps = 1,5 * 360 * 6 * (55-10) / (60 – 10) = 490 litrów
gdzie:
Vc.w.u. – dobowe zużycie c.w.u. na 1 osobę [l] = 60 l/d
nu – ilość użytkowników = 6 osób
Tk – temperatura zimnej wody użytkowej [°C]
Tw – temperatura c.w.u. w punkcie poboru[°C]
Tps – temperatura c.w.u. w podgrzewaczu solarnym [°C]
Ze względu na faktyczne zapotrzebowanie ciepłej wody oraz podgrzew cwu w sezonie
zimowym przez kocioł gazowy ostatecznie przyjęto zasobnik c.w.u. Fish 400 S2 o
pojemności 400 [l] lub inny zasobnik cwu o podobnych parametrach pracy.
3.2 Zapotrzebowanie na dobową energię potrzebną do przygotowania c.w.u.
Q = m x c x ΔT [kWh]
Q = 360 x 1,16 x 50 = 20,8[kWh]
gdzie:
m – dobowe zużycie c.w.u.
c – właściwa pojemność cieplna wody 1,16 [Wh/kg K] ΔT – różnica temperatur
ΔT = tc – tz
ΔT = 60 – 10 = 50 [K]
tc – temperatura c.w.
tz – temperatura z.w.
-6-
3.3 Minimalna wymagana powierzchnia czynna kolektora:
F = [Wp x Q x 365] / [(Ww - K) x Qc]
F = [0,6 x 20,8 x 365] / [(0,65 - 0) x 1000] = 7,00 [m2]
gdzie:
Wp – przyjęty współczynnik pokrycia c.w.u. (roczny)
Q – zapotrzebowanie na dobową energię potrzebną do przygotowania c.w.u [kWh]
Ww – współczynnik sprawności instalacji solarnej
K – stopień obniżenia sprawności spowodowany złym ukierunkowaniem
Qc – nasłonecznienie roczne w przewidywanym miejscu montażu instalacji solarnej
[kWh/m2]
Wymagana ilość kolektorów
Nk = F/Fk
Nk = 7/ 2,19 = 3,19 gdzie:
F – minimalna wymagana powierzchnia czynna kolektora [m2]
Fk – powierzchnia czynna kolektora [m2]
Przyjęto 4 szt. kolektora Cosmosun Basic 2.51 lub innego kolektora o podobnych
parametrach pracy instalacji solarnej o całkowitej powierzchni czynnej Fc = 8,76 [m2]
3.4 Dobór naczynia wzbiorczego przeponowego
Dobór pojemności naczynia wzbiorczego przeponowego dla instalacji solarnej
Ciśnienie wstępne w naczyniu wzbiorczym przeponowym
P =1,5 + 0,1 x h [bar]
P = 1,5 + 0,1 x 12 = 2,7 [bar] gdzie:
h – wysokość geometryczna instalacji solarnej [m]
Pojemność całkowita naczynia wzbiorczego przeponowego
V =(VU +VA + VK) x (6,5)/(5,5 – P)
V = (1 + 1,0 + 6,8) x (6,5 / (5,5 – 2,7)) = 20,4 [l] gdzie:
Vu – pojemność użytkowa naczynia wzbiorczego przeponowego
VU = Vinst. x 0,015 [l]
VU = 14,3 x 0,015 = 0,215 [l]
VU ≥ 1 litr [l]
VA – przyrost czynnika spowodowany wzrostem temperatury w instalacji
VA = Vinst x 0,07 [l]
VA = 12,5 x 0,07 = 1,0 [l]
VK – pojemność kolektorów
VK = Nk x 1,7 [l] VK = 4 x 1,7 = 6,8 [l]
Przyjęto naczynie wzbiorcze przeponowe o następujących parametrach:
Vc – 30 [l] Pdop - 10 bar
3.5 Dobór zaworu bezpieczeństwa
Teoretyczna moc kolektorów N = 5,41 [kW]
r - ciepło parowania płynu przy ciśnieniu 6 bar r = 2089 [kJ/kg]
Wymagana przepustowość zaworu bezpieczeństwa:
m ≥ 3600 x (N / r) [kg/h]
m ≥ 3600 x (5,41 / 2089) [kg/h]
m ≥ 9,3 [kg/h]
-7-
Przepustowość zaworu: M = 10 x K1 x K2 x α x A x (p1 + 0,1) [kg/h]
p1 - ciśnienie zrzutowe, [MPa]
pd = 0,6
p1 = 1,1 x pd [MPa]
p1 = 1,1 x 0,6 = 0,66 [MPa]
α - współczynnik wypływu zaworu
α = 0,39
A - obliczeniowa powierzchnia przekroju kanału dopływowego zaworu
A = (π x d2) / 4 [mm]
A = (3,14 x 132) / 4 = 133 [mm]
K1 - współczynnik poprawkowy uwzględniający właściwości pary i jej parametry przed
zaworem zał.:
Maksymalna temperatura wody na wyjściu z kolektora t1 = 100 °C K1 = 0,53
K2 - współczynnik poprawkowy uwzględniający wpływ stosunku ciśnienia przed i za
zaworem
K2 = 1,0 ponieważ (p2 + 0,1)⋜ (p1 + 0,1) x βkr
Dla powyższych warunków przepustowość zaworu bezpieczeństwa 6bar GW1/2"xGW3/4''
wynosi:
M = 10 x K1 x K2 x α x A x (p1 + 0,1) [kg/h]
M = 10 x 0,53 x 1,0 x 0,39 x 133 x (0,66 + 0,1) = 208 [kg/h] ≥ 9,3 [kg/h]
3.6 Dobór pompy solarnej
strumień objętości przepływu
Vo = Fc x Qp [l/h]
Vo = 8,76 x 25 = 219[l/h] gdzie:
Fc – całkowita powierzchnia czynna kolektorów [m2]
Qp – natężenie przepływu 25 [l/h m2]
całkowity opór przepływu
hcałk = hinst + hz + hk [m H2O]
hcałk = 2,1+ 1,8 + 0,6 = 4,5 [m H2O]
gdzie:
hinst – spadek ciśnienia na przewodach instalacji hz – spadek ciśnienia na wymienniku w
zbiorniku hk – spadek ciśnienia na kolektorach
Na podstawie powyższych parametrów dobrano grupę pompową GPSN 40
4. WYMIANA KOTŁA GAZOWEGO DO WSPOMAGANIA PODGRZEWU CWU:
Z uwagi na planowaną pracę instalacji solarnej w układzie instalacja solarna –
kocioł gazowy w systemie zamkniętym i podgrzew cwu w sezonie zimowym przez kocioł
gazowy planuje się wymianę starego Junkersa gazowego na nowy kocioł gazowy o mocy
Qcwu = 22 kW.
Planuje się montaż 1 szt. wiszący kocioł gazowy jednofunkcyjny do podgrzewu
c.w.u. z zamkniętą komorą spalania z rozdzielnym systemem spalinowo – powietrznym o
średnicy 80/125 mm np. Brotje typu WHB-S, Q = 6,5 - 22 kW wraz z osprzętem.
Doprowadzenie powietrza do spalania gazu z zewnątrz pomieszczenia przez dach budynku
przewodem typu SPS.
Odprowadzenie spalin i nawiew powietrza do kotłów gazowych z zamkniętą
komorą spalania przez system kominowy przewód typu SPS 80/125mm - przewód
powietrzno-spalinowych przystosowany do pracy z urządzeniami gazowymi z zamkniętą
komorą spalania, komin należy wyposażyć w zabezpieczenia przed zanikiem ciągu
kominowego.
-8-
Zabezpieczenie instalacji i kotła c.o. zaprojektowano zgodnie z PN - 91/B-02414 „Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych systemu zamkniętego z naczyniami
wzbiorczymi przeponowymi”. Zamontowanie kotła gazowego wykonać zgodnie z DTR
urządzeń wydana przez producenta kotła. Kocioł powinien mieć atest i posiadać znak
bezpieczeństwa B i E.
Kocioł gazowy zamontować w pomieszczeniu łazienki na poddaszu:
Dane pomieszczenia
Wysokość:
2,9 m
Pow. użytkowa:
11,71 m2
Kubatura:
34,0 m3
Sprawdzenie wymaganej kubatury kotłowni gazowej zgodnie z PN-B-02431:
Vmin. = Q / 4,65 m3 gdzie Q = 22 kW
Vmin. = 22 / 4,65 m3 = 4,73 m3
Vk rzecz. = 34,0 m3 więc:
Vk rzecz. = 34,0 m3 > Vmin. = 4,73 m3
w/w pomieszczenie spełnia warunki techniczne umożliwiające zamontowanie kotła
gazowego z zamkniętą komorą spalania.
Odprowadzenie spalin z kotła i nawiew powietrza do spalania gazu w kotle gazowym
z zamkniętą komorą spalania:
Doprowadzenie powietrza niezbędnego do spalania gazu i prawidłowej pracy kotła
oraz odprowadzenie spalin poziomym/pionowym dwuściennym przewodem powietrznospalinowym typu SPS o średnicy 80/125 wykonanym z blachy stalowej nierdzewnej
wyprowadzonym ponad połać dachu min. 1,0m. Do montażu przewodu SPS stosować
kształtki systemowe z atestem dostarczonymi przez producenta danego typu kotła
gazowego.
Nawiew powietrza pomieszczenia z urządzeniem gazowym:
Doprowadzenie powietrza do łazienki również przez nieszczelności i nawiewniki w
stolarce drzwiowej – kratka nawiewna dołem o przekroju 100/400mm.
Wywiew powietrza:
W pomieszczeniach z urządzeniami gazowymi, należy wykonać wentylację
grawitacyjną wywiewną. Wentylacja wywiewna łazienki z urządzeniem gazowym kominek wentylacyjny Ø150mm z blachy nierdzewnej ocieplony wełną min. gr. 5cm
wyprowadzić przez dach na wys. min. 1,0m i zakończyć daszkiem systemowym. W suficie
wykonać kratkę wentylacyjną o wymiarach Ø150mm bez zamykanych żaluzji.
Próba szczelności, odbiór instalacji gazowej
Instalację gazową po zakończeniu robót montażowych należy poddać próbie
szczelności, sprężonym powietrzem o ciśnieniu 0,05 Mpa przez 30 minut. Po wykonaniu
próby szczelności należy spisać protokół kontroli szczelności instalacji gazowej. Przewody
gazowe z rur stalowych wewnątrz budynku po wykonaniu próby szczelności powinny być
zabezpieczone przed korozją. Po wykonaniu próby szczelności należy przeprowadzić tzw.
odbiór kominiarski (wykonuje go zakład kominiarski). Jego wynikiem jest raport
kominiarski o prawidłowym podłączeniu odbiorników do przewodów spalinowych i
sprawnej wentylacji.
-9-
UWAGI KOŃCOWE
- Instalację solarną zamawiać z pełnym oprzyrządowaniem po stronie instalacji.
Dopuszcza się wykonanie instalacji solarnej innych producentów o podobnych
parametrach pracy w/w instalacji.
- Kocioł gazowy zamawiać z pełnym oprzyrządowaniem po stronie instalacji.
Dopuszcza się montaż kotła gazowego innych producentów o podobnych parametrach
pracy w projekcie.
- Prace związane z włączeniem, zagazowaniem instalacji gazowej mogą wykonywać
tylko osoby z uprawnieniami energetycznymi typu E
- Uruchomienie zamontowanych w/w urządzeń powinno być dokonane przez osobę
(serwis) upoważnionej przez producenta w/w urządzeń
- zabezpieczenie c.o. zgodnie z PN-91/B-02414 „Zabezpieczenie instalacji ogrzewań
wodnych systemu zamkniętego”
- Wszelkie roboty wykonać zgodnie z projektem oraz Warunkami technicznymi
wykonania i odbioru robót budowlano-montażowych. Tom II, rok wydania 1988 oraz
Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie
warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.
U. Nr 75, poz. 690 z 2002 roku).
- Prace montażowe prowadzić pod nadzorem uprawnionej osoby, całą instalację należy
wykonać zgodnie z obowiązującą technologią uwzględniającą rodzaj zastosowanego
materiału.
- Przy prowadzeniu robót montażowych należy przestrzegać obowiązujących przepisów
BHP i Ppoż.
- W zakresie prawidłowości wykonania i działania wentylacji uzyskać kominiarski
odbiór techniczny.
PROJEKTANT:
- 10 -