Mój ojciec Romulus Raymond Gaita CZARNE Romulus Gaita

Mój ojciec Romulus
Raymond Gaita
CZARNE
Romulus Gaita jako młody chłopak opuścił ojczyznę i wyjechał do Niemiec, skąd po
zakończeniu II wojny światowej wraz z młodziutką żoną Christine i czteroletnim synem
Raimondem przeniósł się do Australii. Wśród jej kamienistych pagórków i pożółkłych traw
znalazł nowy dom.
"Mój ojciec Romulus" to urzekająca w swej prostocie historia człowieka, który chciał
nauczyć swojego syna, jak przejść przez życie z podniesioną głową. To opowieść o
namiętności, zdradzie i szaleństwie, o przyjaźni i pracy, która może być źródłem radości i
dumy, a także o cierpieniu, godności i sile ducha.
Cesarz wszech chorób
Siddhartha Mukherjee
CZARNE
Siddhartha Mukherjee opowiada historię raka, poczynając od pierwszych odnotowanych
przypadków sprzed tysięcy lat, a kończąc na czasach współczesnych, badając ten temat z
precyzją biologa molekularnego, perspektywą historyka i pasją biografa. W rezultacie
powstała przejrzysta i niezwykle błyskotliwa kronika choroby, która towarzyszy ludzkości od
ponad pięciu tysiącleci. "Cesarz wszech chorób", łącząc przystępnie przekazaną wiedzę
naukową z opisem konkretnych – historycznych i współczesnych – przypadków chorych,
demistyfikuje najbardziej demonizowaną chorobę wszech czasów.
...będzie gorzej
Jan Pelc
CZARNE
Legendarna powieść Jana Pelca …będzie gorzej została stworzona po to, by zburzyć
mieszczański spokój, rozjątrzyć i opozycjonistów, i konformistów. To manifest wrażliwości i
nihilizmu, wiary i zwątpienia. Pelc drapieżnie i plastycznie opisuje czechosłowacką bohemę,
tępioną przez milicję i zatracającą się w alkoholu, tworząc piękną i jednocześnie drastyczną
historię dojrzewania w czasach podłych. …będzie gorzej to brawurowa powieść pokoleniowa,
arcydzieło undergroundu, które czytane po latach nie traci nic ze swojej świeżości. Do
polskiego czytelnika po raz pierwszy zaś trafia w pełnej, nieocenzurowanej wersji.
Świadek
Lars Kepler
CZARNE
Okrutna zbrodnia burzy spokój w domu wychowawczym dla dziewcząt w środkowej Szwecji.
Jedna z wychowanek została brutalnie zamordowana, a jej zwłoki ułożono tak, jakby ofiara
bawiła się z mordercą w chowanego. Podejrzenie pada na jej koleżankę, która tej samej nocy
zniknęła z ośrodka. Lokalna policja zakłada, że sprawa sama szybko się wyjaśni, a Joona
Linna, wyznaczony przez Rikskrim na obserwatora, ma związane ręce. Jednak mimo groźby
wydalenia ze służby na własną rękę szuka podejrzanej.
Na domiar złego na komisariat zaczyna wydzwaniać niejaka Flora Hansen, która twierdzi, że
wie coś na temat morderstwa. A dokładniej, że nawiązała kontakt z duchem zamordowanej.
Czy za jej telefonami stoi tylko chciwość, czy też ma naprawdę coś istotnego do
powiedzenia?
Indie
V.S.Naipaul
CZARNE
Podróżując przez kolejne indyjskie metropolie – Bombaj, Madras, Kalkutę i Delhi – Naipaul
tworzy mieniący się niczym w kalejdoskopie, wielopłaszczyznowy obraz tego niezwykłego
kraju, pędzącego ku zmianom, a jednocześnie zatrzymanego w czasie. Oddaje w ręce
czytelników swój dziennik z podróży pełen refleksji i spostrzeżeń dotyczących religii, kast i
klas w momencie, gdy idee wolnościowe wstrząsają dotychczasowym ładem. Genialność tej
książki polega na decyzji Naipaula, by pokazać zachodzące zmiany z perspektywy ludzi –
autor oddaje im głos, by z wielu indywidualnych opowieści na naszych oczach wyłoniły się
współczesne Indie.
Wierzyć i niszczyć
Christian Ingram
CZARNE
Elita. Ekonomiści, prawnicy, lingwiści, filozofowie. Inteligentni, wykształceni, błyskotliwi.
Ich dzieciństwo przypadło na lata Wielkiej Wojny. Codzienność wyznaczały głód, żałoba i
walka o przetrwanie. Dojrzewali w społeczeństwie chaosu, nędzy i ekonomicznej ruiny. Dla
wielu z nich Niemcy weimarskie były państwem w agonii. Rozbitym, zadłużonym i
upokorzonym, bo to na nie zrzucono całą odpowiedzialność za wybuch światowego konfliktu
i jego skutki.
Kiedy pojawiła się nadzieja na odrodzenie, włączyli się w proces budowy Tysiącletniej
Rzeszy z entuzjazmem i wiarą, kładąc naukowe podwaliny nazistowskiej ideologii. Badali
czystość ras, dowodzili wyższości narodu niemieckiego, reformowali prawo. I mimo że nie
kierowali oddziałami zbrojnymi, nie trzymali broni w rękach, należą do największych
zbrodniarzy II wojny światowej.
Czuły punkt
Elisabeth Åsbrink
CZARNE
Wiosną 1999 roku w niewielkiej szwedzkiej miejscowości Malexander w trakcie napadu na
bank z rąk złodziei zginęło dwóch policjantów. A wszystko zaczęło się w teatrze.
Znany szwedzki dramaturg i reżyser Lars Norén postanowił stworzyć spektakl z udziałem
więźniów. Aktorów znalazł w jednym z cięższych zakładów karnych. Wybrał trzech
skazanych z długimi wyrokami i napisał sztukę specjalnie dla nich, wykorzystując ich
doświadczenia i opowieści. Tak powstało Siedem trzy, dramat nawiązujący tytułem do
paragrafu dotyczącego opieki nad więźniami skazanymi na więcej niż cztery lata. Aktorzy
okazali się jednak sprytniejsi od reżysera. Przepustki wykorzystywali do organizowania
napadów na banki, a część skradzionych pieniędzy przeznaczali na wspieranie organizacji
nazistowskich. Kiedy w Malexander z zimną krwią zastrzelili dwóch policjantów, Szwecja
była w szoku.
Asbrink rozmawiała z aktorami, dotarła do ich korespondencji i materiałów Noréna, a także
do więziennych dokumentów do niedawna opatrzonych klauzulą tajności. W książce po raz
pierwszy opublikowane zostały fragmenty "Siedem trzy" wraz z kontrowersyjną sceną uznaną
za propagandę nazizmu.
Wytrąceni z milczenia
Magdalena Grochowska
CZARNE
Zbiór portretów wybitnych intelektualistów i twórców, przewodników kilku pokoleń polskiej
inteligencji. Pod piórem autorki — ani herosi, ani pomniki, ani monolity. Błądzą, grzeszą,
cierpią, kochają, puchną z pychy i schną z tęsknoty za bliskością. W kleszczach historii — i
własnej neurozy — upadają, i podnoszą się z upadku. Tadeusz Kotarbiński, Maria i Stanisław
Ossowscy, Witold Kula, Nina Assorodobraj, Klemens Szaniawski — ich hasłem jest
wezwanie Ossowskiego: „Pracownik naukowy to taki człowiek, do którego zawodowych
obowiązków należy brak posłuszeństwa w myśleniu”. Jan Józef Lipski — ambasador marzeń
o świecie sprawiedliwym. Ksiądz Adam Boniecki i Józefa Hennelowa — dobre twarze
Kościoła i chrześcijaństwa. I czarodzieje teatru: Leon Schiller, Stefan Jaracz i Janusz
Warmiński, Bohdan Korzeniewski. Rozdarci między komunizmem a krucyfiksem,
romantyzmem a racjonalizmem. Gustaw Holoubek, Tadeusz Łomnicki, Halina Mikołajska.
Uwikłani w politykę, w partię, w opozycję. Kazimierz Dejmek, Konrad Swinarski.
Odsłaniający brzydotę i piękno w człowieku — bez obrzydzenia, z czułością.
Na południe od Lampedusy
Stefano Liberti
CZARNE
Stefano Liberii poświęcił wiele lat na rozmowy z tymi, których największym pragnieniem jest
ucieczka. "Na południe od Lampedusy" opowiada o przyczynach i motywacji popychających
afrykańskich emigrantów do ruszenia w niebezpieczną podróży przez cały kontynent aż do
niepewnego europejskiego celu.
Liberti zrywa ze stereotypowym postrzeganiem uciekinierów, nie ulega też mitowi łatwej i
skutecznej integracji, a jego głównym celem jest na własne oczy zobaczyć realia tranzytu
między Sahelem a Maghrebem. Poznaje więc „podróżników rozpaczy”, pośredników,
pracowników agencji i instytucji, mających na celu zatrzymanie napływowej fali. Z
jednakową uwagą słucha emigracyjnych recydywistów, którzy wydalani raz po raz z
europejskiego raju, wciąż nie mogą przestać marzyć o lepszym życiu, rzutkich biznesmenów,
dla których uciekinierzy stworzyli niszę legalnego bądź nielegalnego zarobku, wreszcie tych
przegranych, utykający gdzieś po drodze – nie stać ich na dalszą podróż, ale ze wstydu, z lęku
przed przyznaniem się do porażki nie chcą też wrócić do domu. Pokazuje nam kontynent
wykorzystany i porzucony przez sytych, zazdrośnie strzegących własnego dobrobytu
Europejczyków.
Nowy Jork
Magdalena Rittenhouse
CZARNE
Czy holenderscy osadnicy naprawdę kupili Manhattan od Indian za garść paciorków? Czemu
budową Brooklińskiego Mostu kierowała kobieta bez inżynieryjnego wykształcenia? Co
późną nocą robiła grupa bankierów uwięzionych w bibliotece pełnej drogocennych
rękopisów? Magdalena Rittenhouse odpowiada na te pytania błyskotliwie i z pasją łącząc
reporterską rzetelność z dociekliwością miłośnika historii i miejskiego przewodnika. Pisze o
współczesnych reklamach przy Times Square i o legendarnym założycielu „New Yorkera”,
po trosze hipisie, a po trosze chasydzie; opowiada o wielkich transakcjach finansowych i
najdroższych sukienkach, których prototypy powstają w kuchenkach mikrofalowych.
Spacerując po mieście, przemieszcza się w przestrzeni i czasie i układa ze swych opowieści
wielobarwny kolaż. Efektem jest książka, która zaprasza do wędrówki po tym fascynującym,
mitycznym i wciąż nieznanym mieście.
Podróż do krainy zeków
Julius Margolin
CZARNE
Książka Margolina stanowi niezwykłą relację z życia codziennego w sowieckich łagrach, w
których autor, Żyd pochodzący z terenów należących przed wojną do Polski, spędził pięć lat,
od 1940 do 1945 roku. Wspomnienia z tego okresu, spisane wkrótce potem, przez wiele lat
spotykały się ze swoistym ostracyzmem; najpełniejsza ich wersja została opublikowana po
francusku dopiero parę lat temu. Ta wyjątkowa książka z powodu kunsztu pisarskiego i
erudycji autora oraz głębi refleksji filozoficznej bywała porównywana do dzieł Sołżenicyna i
Herlinga-Grudzińskiego.
Eli, Eli
Wojciech Tochman
CZARNE
"Eli, Eli" jednocześnie oskarża i niesie nadzieję. A może nawet rozwiązanie dylematu, co
zrobić z widokiem ludzkiego cierpienia. Kluczem jest reporterska uważność, krytycyzm
wobec własnego spojrzenia i otwartość na innego człowieka.
Gęstej prozie Tochmana towarzyszą znakomite, poruszające zdjęcia Grzegorza Wełnickiego.
Twarze, które oglądamy na jego portretach nie są anonimowe. Tochman przedstawia nam
historię ludzi z tych fotografii, opowiada o losach każdego z nich. Z głęboką wrażliwością
znaną czytelnikom jego poprzednich książek, wprowadza nas w cichy świat kobiety-drzewa,
w codzienność dzieci mieszkających na grobach, w dramat czternastoletniego bohatera opery
mydlanej, która nigdy nie powstanie. Patrzymy na ich życie z tak bliska, że wreszcie
zaczynamy czuć.
Czarna małpa
Prilepin Zachar
CZARNE
"Czarna małpa" to kolejna powieść znakomitego rosyjskiego prozaika, która pokazuje
złożoną rosyjską rzeczywistość. Bohater, pisarz i dziennikarz, wpada na trop tajemniczego
laboratorium, w którym odbywają się badania psychiatryczne nad dziećmi. W tym samym
czasie, w odległej wiosce, ma miejsce makabryczna zbrodnia dokonana przez nieletnich...
Sensacyjny wątek jest świetnym pretekstem, by pokazać surowość systemu, podwójne
standardy, mroczny półświatek i zacofanie prowincji. Równie mistrzowsko zdziera Prilepin
uczuciowe pozłotko z relacji damsko-męskich i miłości rodzicielskiej, obnażając lęki,
seksualne frustracje i samotność bohatera. "Czarna małpa" to zaskakujące połączenie
politycznego thrillera, dramatu psychologicznego i powieści obyczajowej.
Baśń
Jonas T. Bengtsson
CZARNE
Chłopiec nie zadaje pytań, kiedy po zamachu na Olofa Palmego ojciec każe mu się spakować
i mówi, że wyjeżdżają do Danii. To nie pierwsza i nie ostatnia przeprowadzka. Za to jak
zwykle nagła i nieoczekiwana. Chłopiec wie jednak, że tak trzeba. Rozumie też, że nie może
chodzić do szkoły jak inne dzieci. Ale lekcje z ojcem są znacznie ciekawsze, bo ojciec jest
erudytą i wspaniale opowiada. Chłopiec nie pyta, dlaczego ojciec raz pracuje jako ochroniarz
w klubie ze striptizem, to znów jako stolarz albo ogrodnik. Czasem nawet pomaga mu w
pracy. No i nie dziwi się, że zdarza im się nie płacić za rzeczy, które zabierają ze sklepów, bo
ojciec mówi, że to nie jest kradzież. Wie, że wszystko to jest częścią baśni, w której on sam –
królewicz, i jego ojciec – król, toczą nierówną walkę z tajemniczą białą kró ową. Spotkanie z
nią oznacza dla nich śmiertelne niebezpieczeństwo, dlatego ciągle muszą uciekać.
Czas kobiet
Jelena Czyżowa
CZARNE
Los Antoniny to okrutna parafraza historii bohaterki lubianego we wszystkich krajach byłego
Związku Radzieckiego filmu „Moskwa nie wierzy łzom”. Zwyczajna kobieta, pracownica
jednej z socjalistycznych fabryk, zachodzi w ciążę. Rodzi córkę, którą zajmują się trzy starsze
sąsiadki z komunałki. Jedna jest arystokratką, a jej w domu rodzinnym mówiło się po
francusku, druga ukończyła zaledwie trzy klasy szkoły podstawowej, trzecia to chłopka, która
miała romans z hrabią... Łączy je wspólne doświadczenie oblężenia Leningradu i żałoba po
utraconych bliskich.
"Czas kobiet" to powieść o przypadkowej rodzinie złożonej z pięciu kobiet, która okazuje się
dużo prawdziwsza i silniejsza od niejednej „normalnej” radzieckiej rodziny.
Wanna z kolumnadą
Filip Springer
CZARNE
Polska miała jeden z najlepszych systemów planowania przestrzennego w Europie, a wiele
krajów podpatrywało go i wdrażało u siebie. Na przykład Niemcy. Tak było przed wojną. Po
wojnie system został scentralizowany. A w nowej Polsce nikt nie planuje ani centralnie ani
przestrzennie.
Bo planowanie przestrzenne jest nudne i sprowadza się do ustaw, przepisów, wykresów,
szkiców i terminologii. Zamiast planowania mamy więc wszechobecny chaos. Filip Springer
uparł się jednak i postanowił znaleźć w tym szaleństwie jakąś metodę. Nie zaważając na
zagradzające mu drogę płoty, meandrując pomiędzy setkami billboardów, przemierzał Polskę
wszerz i wzdłuż. Jeździł po miastach i miasteczkach, ulicach widmach, przedmieściach bez
dróg i chodników, przekraczał mosty nad nieistniejącymi rzekami, rozmawiał z urzędnikami,
naukowcami, architektami i mieszkańcami nowych osiedli o obiecujących nazwach, które w
rzeczywistości okazały się miejscami wygnania. Na Śląsku znalazł egipską piramidę, w
Jelonkach coś w rodzaju Partenonu, a pod Warszawą wenecki pałac. Przy okazji określił też
nową jednostkę chorobową – pastelozę.
12 opowieści żydowskich
Anka Grupińska
CZARNE
Bohaterów dwunastu historii łączy to, że dzieciństwo lub młodość spędzili w międzywojennej
Polsce, przeżyli Zagładę i w Polsce powojennej zostali. Wiele ich też dzieli. Pochodzą z
różnych żydowskich rodzin, zamożnych lub ubogich, tradycyjnych lub zasymilowanych,
religijnych, syjonistycznych, bundowskich. Różne są ich doświadczenia i przekonania.
Opowiadają po kilkudziesięciu latach o swoim dzieciństwie, o rodzicach i dziadkach, o życiu
codziennym i świętach, o szkole, kolegach i nauczycielach. Mówią o czasie Zagłady i często
trudnym życiu w PRL. Dzięki książce Anki Grupińskiej ten miniony świat na chwilę znów
ożywa w ich opowieściach, ciepłych, wzruszających, a czasem tragicznych.
Marlene
Angelika Kuźniak
CZARNE
Angelika Kuźniak pisze historię żywą, bogatą i w całym tego słowa znaczeniu zakulisową.
Daje czytelnikowi do rąk kalejdoskop, w którym wrażenia fotografów i konferansjerów,
wspomnienia przyjaciół, wpisy z ostatnich, nigdy niepublikowanych dzienników Dietrich,
zapiski o pogodzie i kursach walut oraz artykuły prasowe układają się w coraz ciekawsze i
barwniejsze obrazy, dla których ważnym tłem jest powojenna historia Europy. Dzięki temu
dostajemy narysowany z pasją dokumentalisty portret niezwykłej kobiety i niezwykłego
czasu.
Książka łączy dwie cechy pozornie sprzeczne – jest bezlitosna w tropieniu faktów, a
jednocześnie pełna zrozumienia dla bohaterki, która jest człowiekiem z krwi i kości, chociaż
kreuje się na nieskazitelne zjawisko w łabędzim puchu. A opisy rzeczywistości politycznej,
społecznej i kulturalnej, mające wielką wartość poznawczą, godne świetnego reportera, łączą
się z wątkami scenicznymi i prywatnymi w sposób, który z zwykle określamy słowami «to się
czyta
Nie ma ekspresów przy żółtych drogach
Andrzej Stasiuk
CZARNE
"…staje się co jakiś czas, żeby odpocząć, żeby się obejrzeć, żeby policzyć, ile już było, a ile
jeszcze zostało. Taka jest ta książka: sprawdzam gdzie byłem, gdzie jestem, dokąd się
wybieram. Oprócz tego oczywiście niezwykła ilość celnych spostrzeżeń, głębokich
przemyśleń oraz barwnych opisów."
Kiedyś był tu koniec świata
Florian Klenk
CZARNE
Generał Terekow, ubrany w mundur maskujący i futrzaną czapę, stoi przy szlabanie obozu
Pawszino na słowacko-ukraińskiej granicy. Za sto pięćdziesiąt euro miesięcznie pilnuje
zamkniętych tu uchodźców. Pakistańczycy grają z Hindusami w krykieta, zamiast dresów
mają na sobie stare żołnierskie płaszcze i niekształtne puchowe kurtki, zamiast kijów do gry
— drewniane pałki. Do Wiednia można dojechać stąd samochodem w pięć godzin. Od
rozszerzenia strefy Schengen w grudniu 2007 roku Pawszino stało się obozem przejściowym
dla schwytanych na próbie nielegalnego przekroczenia granicy UE. Są wśród nich
uciekinierzy wojenni i tacy, którzy mieli nadzieję na lepsze życie. A teraz?
Florian Klenk opowiada o ich losach lakonicznie, rzeczowo, podobnie jak pisze o handlu
kobietami, prostytucji na terenach przygranicznych Niemiec, Czech i Austrii czy o metodach
stosowanych przez narkotykowych dealerów.
Zaćmienie
Agnieszka Wolny-Hamkało
CZARNE
Kiedy była policjantka, kobieta silna i niezależna, która nie boi się przyłożyć sierpowym,
zatrudnia się w wydawnictwie literackim jako poszukiwaczka historii, wiadomo, że można
spodziewać się wszystkiego poza rutynowymi obrazkami zza zakurzonego biurka. Ewa to
niestrudzona tropicielka kuriozalnych opowieści, wierna słuchaczka ekscentryków i
pocieszycielka malowniczych nieudaczników. Eskalacja niekonwencjonalności i absurdu
sprawia, że bez zaskoczenia przysłuchujemy się jej rozmówcom, nawet Annie Jantar czy
Arnoldowi Schwarzeneggerowi!
Strażnik trumny
Wenguang Huang
CZARNE
Kiedy Wenguang Huang miał dziewięć lat, jego babcia zaczęła obsesyjnie myśleć o śmierci.
Ponieważ lękała się kremacji, wymogła na rodzinie obietnicę, że zostanie pochowana. Ale w
latach siedemdziesiątych w Xi’an, mieście w środkowych Chinach, wszelkie tradycyjne
praktyki, w tym pogrzeby, były surowo zakazane. Babcia Huanga uparła się jednak i dwa lata
później jego ojciec sprawił jej trumnę. Wyznaczył też swego najstarszego syna do roli jej
strażnika. Przez następne piętnaście lat całą rodzinę pochłaniały przygotowania do pogrzebu
babci, źródło nieustających napięć i sporów, którym towarzyszyło stałe niebezpieczeństwo
przyłapania przez władze. Wiele lat po śmierci babci rodzinne perypetie związane z jej
trumną wciąż nie pozwalają o sobie zapomnieć. Liryczna i przejmująca, zabawna i
rozdzierająca — "Strażnik trumny" to wielka opowieść o zwyczajnej rodzinie usiłującej
przetrwać wśród zamętu i przemian.
Czysta biała rasa
Frank Westerman
CZARNE
Wszystko zaczęło się pod koniec XVI wieku, kiedy w stadninie habsburskiego dworu
postanowiono stworzyć konia, który byłby godzien nosić monarchów. W 1658 roku cesarz
Leopold podpisał listę dwudziestu trzech wytycznych, do których musieli się stosować
hodowcy lipicanów, najczystszej, najpiękniejszej rasy. Siła i gracja, lojalność i chęć do nauki
– te cechy połączyły się w jednym zwierzęciu dzięki długiej selekcji i krzyżowaniu. Lipican
stał się koniem cesarzy, królów, wielkich wodzów i przywódców.
W 1867 cesarz Franciszek Józef na grzbiecie lipicana wjeżdżał na wzgórze budzińskie, gdzie
przyjął koronę węgierską. Lipican paradował w kompanii honorowej prezydenta Reagana w
trakcie ceremonii zaprzysiężenia w roku 1980, z gracją kroczył w orszakach dyktatorów
Trzeciego Świata, szachów i parweniuszowskich władców. Hitler uważał te zwierzęta za
wyjątkowe – ideał najczystszej rasy. Stadninę lipicanów mieli Nicolae i Elena Ceauşescu.
Stały się uosobieniem prestiżu i władzy.
Jasne dni
Zsuzsa Bánk
CZARNE
W małym południowoniemieckim miasteczku wschodzą i zachodzą jasne dni dzieciństwa.
Seri spędza je z Karlem i Ają, córką węgierskich artystów, która wraz z matką mieszka w
prowizorycznej chatce na obrzeżach.
Ale pozornie idealny czas dzieciństwa lat sześćdziesiątych kryje dramatyczne rysy. Ojciec
Seri zmarł wkrótce po tym, gdy przyszła na świat. Ojciec Aji jest cyrkowcem i w domu
pojawia się tylko raz w roku. Brat Karla pewnego błękitnego dnia wsiadł do nieznanego
samochodu i nigdy nie wrócił.
Zsuzsa Bánk opowiada historię trzech rodzin i towarzyszy jej młodym bohaterom, gdy
pokonują prądy i mielizny życia, szukając jego głębi. Pokazuje, jak uczą się odwagi.
Odmalowuje miłość i zdradę, winy i przebaczenia młodości.
W oblężeniu
Barbara Demick
CZARNE
Logavina to cicha i spokojna uliczka położona w sercu miasta, słynącego z tolerancji i
kosmopolitycznego uroku. Wybuch wojny postawił na głowie życie jej mieszkańców,
muzułmanów i chrześcijan, Serbów i Chorwatów, którzy do tej pory żyli obok siebie, nie
zwracając uwagi na dzielące ich różnice. W oblężonym Sarajewie, pozbawieni ogrzewania i
elektryczności, przy coraz bardziej ograniczonych zasobach żywności i wody, każdego dnia
muszą teraz walczyć o przetrwanie swoje i bliskich. Muszą bronić się nie tylko przed kulami
snajperów, ale także przed równie groźnym wrogiem – nienawiścią do sąsiadów i niedawnych
przyjaciół, którzy tak łatwo mogą zmienić się w śmiertelnych wrogów.
W intymnej relacji naocznego świadka Barbara Demick splata losy dziesięciu rodzin. I po
dwudziestu latach wraca, by się przekonać, jak radzą sobie z następstwami wojny.