Szycie i klejenie szczelin {APP:TITLE}

Szycie i klejenie szczelin
Autor: Ceresit
Autor: Ceresit
Pęknięcia mogą być konsekwencją błędów projektowych, przedwczesnych lub nadmiernych obciążeń
albo niewłaściwego wykonywania robót. Ważne jest aby tą przyczynę ustalić i w konsekwencji móc
stwierdzić, czy pęknięcia się ustabilizowały, czy też istnieje możliwość powstawania dalszych
uszkodzeń. W drugim przypadku - kiedy np. proces osiadania budynku jeszcze się nie zakończył, albo
konstrukcja budynku wciąż ulega odkształceniom mającym wpływ na stabilność podłoża - naprawa rys
raczej nie przyniesie spodziewanego efektu, gdyż problem prawdopodobnie powróci. Z zasady klei się
więc wyłącznie rysy stabilne, które już „nie pracują”.
Duże, wyraźne szczeliny zamyka się „siłowo”. Pęknięcia poszerza się szlifierką kątową na głębokość
1/3 – 1/2 jego grubości, zgodnie z jej przebiegiem. Jednocześnie rysę nacina się w poprzek, wykonując
co ok. 15-20 cm, długie na 20 - 30 centymetrów szczeliny. Jest to szczególnie istotne w przypadku rys
o znacznej szerokości, umiejscowionych w newralgicznych miejscach (np. droga transportowa). Po
tych zabiegach szczelina powinna zostać dokładnie odkurzona i odpylona.
Teraz możemy przystąpić do wypełniania ubytków. Do klejenia podkładu posłużyć mogą: szpachla
żywiczną Ceresit CF 39 lub żywica naprawcza Thomsit R 726.
W przypadku wyboru żywicy Ceresit CF 39 - mieszamy ją z suszonym ogniowo piaskiem kwarcowym
frakcji 0,2-0,8 mm, albo - przy grubościach powyżej 2 cm mieszanką piasku 0,2-0,8 mm i 1-1,6 mm w
proporcji wagowej 1:1. Ilość dodanego piachu kwarcowego uzależniona jest od pożądanej
konsystencji. Tutaj również żywicę miesza się z piaskiem w proporcji wagowej od 1:5 do 1:8.
Rysy można też wypełniać na bazie dwuskładnikowej żywicy błyskawicznej Thomsit R 726. Żywica ta,
po wymieszaniu dwóch składników, ma postać pasty i nie wymaga dodatku piasku kwarcowego.
Konsystencję masy należy dobrać tak, aby uzyskać albo szpachlę półciekłą o dużej samorozlewności
(gwarantuje to dokładne wypełnienie szczeliny) albo o konsystencji gęstoplastycznej w zależności od
szerokości i głębokości wypełnianych rys. Początkowo masą wypełnia się szczelinę do ½ jej głębokości,
a następnie w poprzeczne nacięcia wkleja się odcinki żebrowanych prętów zbrojeniowych lub
specjalnych wkładek metalowych do szycia posadzek. Następnym krokiem jest wypełnienie szczeliny
do końca i dokładne zasypanie całości suszonym ogniowo piaskiem kwarcowym o uziarnieniu około
0,2-0,8 mm. Dzięki temu, naturalnie gładkiej powierzchni żywicy, nada się niezbędną do dalszych prac
przyczepność. Następnego dnia, po związaniu żywicy, nadmiar piasku należy usunąć, a powierzchnię
lekko przeszlifować w celu usunięcia luźnych ziaren piasku.
Niewielkie, włosowate rysy powierzchniowe, nie wymagają dodatkowego nacinania ani szycia.
Wypełnia się je płynną żywicą Thomsit R 727, której cechą charakterystyczną jest niewielka lepkość,
umożliwiająca penetrację nawet drobnych rys. Aby prace odniosły oczekiwany rezultat, rysę trzeba
najpierw dokładnie oczyścić i odkurzyć. Żywicę wciska się w szczeliny za pomocą szpachelki. Jeśli na
brzegach pęknięcia pozostanie nadmiar materiału, ściąga się go za pomocą szpachelki, a całość
dokładnie zasypuje suszonym ogniowo piaskiem kwarcowym o frakcji 0,2-0,8 mm.
Dopiero tak przygotowane podłoże stanowi dobry i wytrzymały „ podkład pod podkład”. Po dokładnym
odkurzeniu go, można przystąpić do wylewania posadzki.
© 2013 Henkel Polska sp. z o.o.