docZalecenia po konferencji
download 
Reklamacja Transkrypt
Zalecenia po konferencji
Unijna Konferencja Młodzieżowa W ramach Polskiej Prezydencji 05-07.09.2011 w Warszawie Rekomendacje końcowe Unijna Konferencja Młodzieżowa stanowi część procesu dialogu usystematyzowanego, który został wprowadzony przez Radę Unii Europejskiej poprzez Rezolucję na temat odnowionych ram współpracy z Młodzieżą (2010-2018). Dialog usystematyzowany jest narzędziem konsultacji młodzieży w zakresie polityki młodzieżowej Unii Europejskiej. W okresie 18 miesięcznego cyklu kraje wchodzące w skład Trio Prezydencji Polska-Dania-Cypr (1 lipca 2011-31 grudnia 2012) we współpracy z Komisją Europejską podjęły wspólną decyzję o realizacji dialogu usystematyzowanego z zakresu tematu Uczestnictwo młodzieży w życiu demokratycznym Europy. Ponadto każda prezydencja wybrała własny podtemat przewodni. Pierwsza faza konsultacji zakończyła się Unijną Konferencją Młodzieżową w Warszawie, podczas której delegaci młodzieżowi oraz Dyrektorzy Generalni z unijnych krajów członkowskich opierając się na wynikach konsultacji krajowych, wspólnie wypracowali poniższe rekomendacje dotyczące mobilności i współpracy młodych ludzi z Unii Europejskiej oraz krajów sąsiadujących, a w szczególności krajów Europy Środkowo-Wschodniej i Kaukazu. Warsztat 1: MOTYWACJA: Od zainteresowania międzynarodową współpracą z młodzieżą z krajów sąsiadujących z Unią Europejską do działania Wprowadzenie (napisane przez moderatorów) Każde działanie zaczyna się od motywacji i zainteresowania. Edukacja rówieśnicza, wymiana doświadczeń i opinii, krajowe kampanie oraz wsparcie na poziomie krajowym i unijnym sprzyjają rozwijaniu zainteresowania młodych ludzi uczestnictwem w działaniach młodzieżowych, zwłaszcza w kontekście współpracy z krajami Europy Wschodniej. Cele długofalowe ● Zwiększenie liczby i podniesienie jakości projektów, na które udzielane jest dofinansowanie, tak aby były one dostępne dla jak największej liczby młodych osób. ● Ujednolicenie procedur, praw i obowiązków dla uczestników programów młodzieżowych i organizacji z UE oraz krajów Europy Wschodniej i Kaukazu. ● Ułatwienie dostępu i uproszczenie procedur wizowych dla wszystkich młodych ludzi zarówno z Unii Europejskiej jak i krajów Europy Wschodniej i Kaukazu oraz innych krajów sąsiadujących. Dobre praktyki ● Wymiana doświadczeń i informacji między rówieśnikami poprzez krajowe kampanie w mediach, spotkania na żywo itd.) jako najlepszy sposób wzajemnego motywowania się młodych ludzi, zwalczania stereotypów, poszerzenia wiedzy oraz stworzenia sieci kontaktów. ● Wydarzenia kulturalne odgrywają bardzo ważną rolę w promowaniu i pobudzaniu zainteresowania wśród młodych ludzi innymi kulturami i krajami i nawiązaniem z nimi współpracy. ● Instytucje rządowe powinny wspierać finansowo organizacje pozarządowe, a tym samym promować edukację rówieśniczą. Pozwoli to pogłębić zaufanie rodziców i młodzieży do współpracy młodzieżowej oraz zwiększy ich motywację do uczestnictwa. Rekomendacje ● Komisja Europejska oraz kraje Europy Wschodniej i Kaukazu powinny współdziałać w celu ustanowienia Narodowych Agencji programu ,,Młodzież w działaniu” w Europie Wschodniej oraz krajach Kaukazu. Młodzi ludzie oraz organizacje młodzieżowe będą miały większą możliwość uczestniczenia w Programie „Młodzież w działaniu”. ● Unia Europejska powinna stworzyć spójne ramy uznawalności certyfikatu Youthpass, edukacji pozaformalnej oraz pracy na rzecz młodzieży oraz rozwijać je w krajach sąsiadujących. ● Organizacje młodzieżowe powinny otrzymać więcej możliwości prowadzenia edukacji rówieśniczej oraz otrzymać na ten cel wsparcie administracji publicznej na wszystkich poziomach (lokalnym, regionalnym, europejskim). Warsztat 2 – UZNAWALNOŚĆ: wartość współpracy międzynarodowej Wprowadzenie (napisane przez moderatorów) Warsztat dotyczył uznawalności współpracy międzynarodowej pomiędzy Unią Europejską oraz krajami sąsiadującymi. Obecnie współpraca ta jest w niewielkim stopniu doceniana w wymiarze instytucjonalnym, politycznym oraz społecznym (jako wpływająca na rozwój osobisty i zawodowy, umacniająca zaangażowanie obywatelskie, wzmacniająca zainteresowanie młodych ludzi Unią Europejską itd.). Co więcej, można zauważyć brak uznania dla organizacji i innych partnerów angażujących się we współpracę z krajami sąsiadującymi z Unią Europejską. Uznanie dla podejmowanych wysiłków i inicjatyw młodych ludzi przyczynia się do budowania ich poczucia samodzielności. Dlatego też staraliśmy się określić najważniejszych aktorów w tym procesie i zaproponować konkretne działania i mechanizmy, które mogłyby przyczynić się zmiany obecnej sytuacji. Dyskusja skupiła się na trzech wymiarach uznawalności: na poziomie politycznym (rządowym), społecznym (organizacji pozarządowych i społecznych) a także uznania dla jednostek. Cele długofalowe ● Wzmocnić świadomość na temat wartości dodanej międzynarodowej współpracy młodzieżowej oraz jej wpływu na społeczeństwo. ● Wzmocnić działania rzecznicze organizacji pozarządowych skierowane do głównych aktorów sektora publicznego i prywatnego, tak aby dostrzeżona została wartość dodana działań podejmowanych w ramach współpracy międzynarodowej. Dobre praktyki ● Stosowane z powodzeniem narzędzia służące autorefleksji i samoocenie takie jak Europejskie Portfolio Pracowników Młodzieżowych oraz Młodych Liderów, Youthpass, Paszport Wolontariusza. ● Współpraca międzysektorowa na zasadach partnerstwa, np. współzarządzanie sektorem młodzieżowym w ramach Rady Europy. Rekomendacje ● Organizacje pozarządowe powinny wychodzić z inicjatywą rozwijania spójnych programów międzynarodowych oraz narzędzi na różnych poziomach, w szczególności ukierunkowanych na kraje Europy Środkowo Wschodniej i krajów Kaukazu ● Należy wzmocnić współpracę międzysektorową między organizacjami młodzieżowymi a decydentami, tak aby uzyskać lepsze zrozumienie zalet międzynarodowej współpracy międzynarodowej młodzieży (idąc za przykładem współzarządzania sektora młodzieżowego w Radzie Europy). ● Byli uczestnicy programu „Młodzież w działaniu”, korzystające z niego organizacje i Krajowe Agencje „Młodzieży w działaniu” oraz władze krajowe i międzynarodowe powinny regularnie prezentować i promować w społeczeństwie rezultaty współpracy młodzieżowej poprzez różne kanały komunikacyjne (kontakty rówieśnicze, media społecznościowe, publikacje itd.) ● Młodzi ludzie powinni mieć prawo do uzyskania zaświadczenia o uczestnictwie w projektach krajowych i międzynarodowych od ich organizatorów. ● Na wszystkich poziomach należy wprowadzić programy oceniające oddziaływanie współpracy młodzieżowej i mobilności. Warsztat 3 – INFORMACJE: dostęp do informacji jako klucz do skutecznej współpracy Wprowadzenie (napisane przez moderatorów) Pomimo istniejących licznych stron internetowych oraz ośrodków informacyjnych znalezienie partnerów projektów z krajów spoza Unii Europejskiej jest wciąż trudnym zadaniem. Składają się na to różne powody: koszty tłumaczenia, brak informacji na temat krajów sąsiadujących z UE sformułowanych w sposób zrozumiały dla młodzieży, a także brak zadowalających możliwości współdziałania. Kolejnym ważnym aspektem dostępu do informacji jest możliwość nawiązywania bezpośrednich kontaktów poprzez spotkania na żywo. Istnieje potrzeba scalenia informacji w jednym miejscu, tak aby młodzi ludzie oraz organizacje młodzieżowe miały dostęp do aktualnej bazy ciekawych kontaktów oraz informacji do tego jak radzić sobie ze skomplikowanymi procedurami ubiegania się o fundusze. Taki ośrodek informacyjny powinien być również platformą komunikacyjną między młodzieżą z UE oraz ich rówieśnikami z krajami sąsiadującymi z UE, a także źródłem informacji o udanych projektach. Krajowe raporty z konsultacji dialogu usystematyzowanego wskazały szereg rekomendacji na temat tego jak tworzyć informacje, które są zrozumiałe i dostępne dla młodych ludzi. Podczas warsztatu zwrócono natomiast uwagę na niedostateczną współpracę pomiędzy aktorami polityki młodzieżowej, edukacji nieformalnej a instytucjami edukacji formalnej. Cele długofalowe ● Ułatwić dostęp do aktualnych i uporządkowanych informacji (z zakresu kultury, społeczeństwa, mobilności oraz możliwości współpracy) o krajach Europy Wschodniej i Kaukazu oraz krajach członkowskich UE. ● Instytucje edukacji formalnej i nieformalnej powinny wzajemnie korzystać ze swojego potencjału, aby promować mobilność młodzieży i współpracę młodzieżową. ● Należy promować i rozwijać istniejące źródła informacji i struktury ( np. ERYICA, Europejski Portal Młodzieżowy, Eurodesk, SALTO, zasoby z krajów Europy Wschodniej i Kaukazu, Agencje Narodowe programu „Młodzież w działaniu”). ● Informacja powinna być dostępna nie tylko w Internecie, ale także innymi kanałami komunikacyjnymi. Dobre praktyki i skuteczne mechanizmy ● Zasoby SALTO EECA jako baza kontaktów, sieć multiplikatorów oraz struktura pomocnicza dla wdrażania programu „Młodzież w działaniu”; Narodowe Agencje jako źródło informacji i promocji ● Europejski Portal Młodzieżowy ● ERYICA – Europejska Agencja Informacji i Doradztwa Młodzieżowego Rekomendacje ● Organizacje młodzieżowe i centra informacyjne powinny być powiązane z europejskimi sieciami informacji (np. Eurodesk, SALTO) oraz korzystać z ich doświadczenia, wiedzy, narzędzi i metod. ● Usprawnić współpracę międzysektorową pomiędzy sektorem młodzieżowym oraz sektorami edukacji formalnej we wszystkich dziedzinach, ze szczególnym uwzględnieniem współpracy młodzieżowej pomiędzy krajami Europy Wschodniej oraz krajami Kaukazu. ● Decydenci krajowi powinni wspierać aktorów lokalnych i regionalnych, takich jak gminy, szkoły, uniwersytety, organizacje pozarządowe, aby budować sieci komunikacji wielostronnej oraz rozwijać przestrzeń wymiany informacji, wiedzy i doświadczeń. ● Istniejący Europejski Portal Młodzieżowy powinien być bardziej dostępny dla młodych ludzi z Unii Europejskiej, krajów sąsiadujących Europy Wschodniej i Kaukazu, a także umożliwić im wymianę informacji, dyskusję oraz nawiązywanie kontaktów. Prezentowane przez Europejski Portal Młodzieżowy informacje powinny być także zrozumiałe dla wszystkich partnerów na poziomie krajowym. ● Wykorzystać sieci społecznościowe do budowania interaktywnych i pozytywnych relacji pomiędzy partnerami a także do promowania możliwości współpracy. Warsztat 4 – KOMPLIKACJE: bariery i przeszkody we współpracy młodzieżowej pomiędzy krajami Unii Europejskiej a krajami sąsiadującymi Wprowadzenie (napisane przez moderatorów) Przed współpracą młodzieżową stoi leży szereg przeszkód na poziomie jednostkowym, lokalnym, krajowym, regionalnym oraz międzynarodowym. Główne przeszkody utrudniające młodym ludziom z Europy, zwłaszcza Europy Wschodniej oraz krajów Kaukazu pełne uczestnictwo, to: bariery wizowe, koszty wymian, bariery językowe. Cele długofalowe ● Wzrost mobilności, liczby wymian oraz pogłębienie współpracy pomiędzy krajami Europy Wschodniej i krajów Kaukazu. ● Poszerzenie wachlarza możliwości wymian i kontaktów dla młodych ludzi Europy Wschodniej i krajów Kaukazu, dostosowanych do ich możliwości finansowych i potrzeb ● Usprawnić komunikację poprzez podniesienie poziomu znajomości języków z krajów Europy Wschodniej oraz krajów Kaukazu. Dobre praktyki i skuteczne mechanizmy ● Liberalizacja procedur wizowych w krajach Europy Południowo-Wschodniej ● Współpraca z przewoźnikiem tanich linii we Włoszech, który ufundował 5000 lotów za 5 euro na wymiany z Włochami. ● Wykorzystanie mediów społecznościowych do nauki języków obcych, także w ramach edukacji formalnej. Rekomendacje ● Wprowadzić internetowy system aplikacyjny dla wiz Schengen. ● Wprowadzić w systemie wizowym Schengen kategorię bezpłatnych wiz, wprowadzić kategorię wizy pracownika młodzieżowego i wolontariusza, co pozwoliłoby pracownikom młodzieżowym oraz młodym wolontariuszom brać udział w wymianach młodzieżowych. ●Promować partnerstwa publiczno-prywatne w międzynarodowej współpracy młodzieżowej, tak aby pokryć koszty materialne, administracyjne oraz komunikacyjne, itp. ● Wprowadzić w ramach unijnych programów finansowania fundusz solidarnościowy dla młodych ludzi z mniejszymi szansami, ukierunkowany na Europę Wschodnią oraz region Kaukazu. ● Przyszłe programy finansowe powinny obejmować szkolenie nauczycieli z zakresu umiejętności językowych i wykorzystania współczesnych technologii na przykład poprzez wymiany międzynarodowe. ● Przyszłe programy finansowe powinny finansować pobyty młodych ludzi w krajach Europy Wschodniej oraz krajów Kaukazu w celu nauczania języków unijnych oraz nauki języków tamtejszych krajów. Warsztat 5 – NARZĘDZIA WSPARCIA: programy i granty wspierające mobilność i uczestnictwo Wprowadzenie (napisane przez moderatorów) W konsultacjach krajowych zwrócono uwagę na konieczność przeznaczenia dodatkowych środków na międzynarodową współpracę z krajami sąsiadującymi z UE, a także poszukiwania partnerów. Uproszczenie procedur aplikacyjnych także mogłoby przyczynić się do zwiększenia uczestnictwa młodych ludzi z krajów unijnych w programach europejskich. Kluczowe kwestie omawiane w ramach tego warsztatu to: możliwości pozyskania funduszy, procedury, szukanie partnerów do projektów, dostępność programów i grantów w ramach współpracy młodzieżowej z krajami sąsiadującymi z UE. Cele długofalowe ● Większe ukierunkowanie programów politycznych na priorytety młodzieżowe. ● Rozwój zdolności instytucjonalnych organizacji młodzieżowych oraz młodzieży. ●Udział młodych ludzi w procedurach wyboru projektów ubiegających o dofinansowanie na różnych poziomach. się Dobre praktyki i skuteczne mechanizmy ● Długofalowe projekty międzynarodowe na poziomie krajowym i lokalnym, których rezultaty są upowszechniane przez uczestniczące w nich organizacje. ● Młodzi ludzie i organizacje zarządzane przez młodzież są włączani w opracowywanie programów przyznawanie grantów. ● Długoterminowe i stabilne wsparcie, które nie opiera się na wspieraniu jednorazowych wydarzeń, a inicjatyw cyklicznych i które jest ukierunkowane na działające organizacje młodzieżowe, jako gwarantów upowszechniania dobrych praktyk w przyszłości. Rekomendacje ● Wzmocnić działające długofalowo sieci, które zapewniają jakościowe informacje na temat możliwości współpracy, takie jak SALTO, Eurodesk oraz sieci organizacji młodzieżowych. ● Wprowadzić długofalowe i stałe wsparcie finansowe i techniczne dla organizacji młodzieżowych oraz rad młodzieży, tak aby ulepszyć ich zdolności instytucjonalne (np. rządy mogłyby zapewnić wyszkolony personel, który udzielałby udzielać porad w zakresie prowadzenia projektów). Komisja Europejska powinna przyznawać granty związane z priorytetami określonymi przez organizacje młodzieżowe oraz rady młodzieży. ● Uelastycznić kryteria kwalifikujące do korzystania z mechanizmów wsparcia („Młodzież w działaniu”) takie jak czas trwania projektu, liczba uczestników itd., po to aby w większym stopniu odpowiadały one na potrzeby młodych ludzi i/lub aplikantów do projektów. ● Zwiększyć fundusze na narzędzia i programy, a zwłaszcza na „Młodzież w działaniu”, wspieranie mobilności wszystkich młodych ludzi, nie tylko w Unii Europejskiej, ale także w krajach sąsiadujących z Unią Europejską. ● Utrzymać, wzmocnić i rozwinąć niezależny program dla młodzieży taki jak „Młodzież w działaniu”, skupiający się na mobilności indywidualnej oraz grupowej, budowaniu zdolności instytucjonalnych, wsparciu strukturalnym oraz procesie podejmowania decyzji. Program powinien docierać do wszystkich młodych ludzi, a tym do młodzieży z mniejszymi szansami oraz organizacji zarządzanych przez młodzież/działającymi na rzecz młodzieży. Warsztat 6 – WZMOCNIENIE kompetencji: umiejętności, wartości oraz dialog międzykulturowy Wprowadzenie Uczenie międzykulturowe stanowi kluczowy element współpracy międzykulturowej. Mobilność to nie tylko zwiedzanie czy degustowanie lokalnej kuchni. Może ono także otworzyć horyzonty na o wiele głębszym poziomie kulturowym, przyczynić się do rozwoju dialogu międzykulturowego, zwalczania stereotypów i uprzedzeń, a także jest ważnym czynnikiem rozwoju osobistego oraz budowania przyjaźni i trwałych więzi. Chociaż trudno jest zmierzyć świadomość kulturową, to stanowi ona wartość dodaną każdego międzynarodowego projektu młodzieżowego oraz wymaga rozwoju umiejętności i kompetencji interpersonalnych. Cele długofalowe ●Zwiększyć kompetencje międzykulturowe, przyczyniające się do budowania tolerancyjnej i otwartej Europy. ●Zwiększyć kompetencje pozwalające budować bardziej trwałe społeczeństwo obywatelskie oraz zwiększać aktywne uczestnictwo młodych ludzi w Europie. ●Rozwijać kompetencje obywatelskie poprzez uczestnictwo w organizacjach młodzieżowych, w których jednostki mają możliwość uczestniczyć w wymianach międzynarodowych. Dobre praktyki ● Wszystkie kampanie europejskie zwalczające uprzedzenia, stereotypy oraz rasizm takie jak ,,Wszyscy różni, wszyscy równi”. ● Instytucje takie jak uniwersytety wspierające międzynarodowe organizacje młodzieżowe (aktywne w środowisku akademickim), które rozwijają kompetencje i umiejętności młodych ludzi. ●Szkolenia dla urzędników zwiększające ich świadomość kulturową i umiejętności wspierania integracji społecznej młodych ludzi. ● Wymiana doświadczenia i dobrych praktyk pomiędzy krajowymi radami młodzieży w celu usprawnienia polityki młodzieżowej w ich krajach, a tym samym poprawy sytuacji młodych ludzi w Europie. Rekomendacje ● Obecność różnorodnych organizacji młodzieżowych jest warunkiem wzmocnienia aktywności obywatelskiej młodzieży w Europie. Aby organizacje te mogły swobodnie rozwijać się i zachować niezależność, muszą posiadać dostęp do funduszy państwowych, regionalnych oraz międzynarodowych. ● Każdy europejski kraj powinien posiadać niezależną, zarządzaną przez młodzież, krajową radę młodzieży o demokratycznej strukturze, złożoną z organizacji młodzieżowych, która pozwoli na rozwój kompetencji organizacji młodzieżowych oraz wzmocni ich pozycję w społeczeństwie. ● Uczenie międzykulturowe powinno być traktowane priorytetowo w politykach i programach unijnych. Takie umiejętności jak znajomość różnych krajów, otwartość, tolerancja, umiejętność komunikowania się z ludźmi z różnych środowisk i o różnych motywacjach są koniecznym warunkiem do tego, aby skutecznie zwalczać stereotypy i uprzedzenia, a jednocześnie rozwijać współpracę między różnymi krajami w Unii Europejskiej i poza nią. ● Kraje członkowskie powinny inwestować w komunikację międzykulturową na wszystkich poziomach edukacji, zarówno formalnej jak i nieformalnej. ● Organizacje pozarządowe powinny promować wolontariat jako drogę do zdobywania kompetencji oraz zwiększenie aktywnego uczestnictwa młodzieży w społeczeństwie obywatelskim. ● Programy wymiany dla młodzieży wymagają wzmocnionej promocji i powinny skupiać się na młodych ludziach przechodzących z edukacji do rynku pracy. ● Długoterminowe granty administracyjne dla europejskich organizacji z krajów Europy Wschodniej oraz krajów Kaukazu; w Unii Europejskiej powinny być to granty administracyjne dla organizacji, które pracują z grupami wykluczonymi społecznie, takimi jak migranci, Romowie czy inne mniejszości etniczne. Warsztat 7 – UCZESTNICTWO: uczestnictwo młodych ludzi w życiu demokratycznym Europy Wprowadzenie (napisane przez moderatorów) Większość młodych ludzi, którzy wzięli udział w konsultacjach w 27 krajach unijnych, dostrzega pozytywny wpływ współpracy międzynarodowej na uczestnictwo młodzieży. Jest on widoczny zarówno w wymiarze osobistym, społecznym oraz politycznym, bezpośrednio i pośrednio, a także na stosunki po obu stronach granicy z Unią Europejską. Doświadczenie jakie nabywa młodzież wzmacnia motywację, a tym samym gotowość do podejmowania decyzji i inicjatyw liderskich, podnosi świadomość na temat procesów demokratycznych i ich wpływu na życie młodych ludzi. Wzrasta aktywność jednostek w społeczeństwie. Wymiana doświadczeń, dobre praktyki oraz praktyczne doświadczenia to najlepszy sposób na umocnienie postaw otwartości oraz świadomości kulturowej. Współpraca z Europą Wschodnią oraz krajami Kaukazu może także przyczynić się do ich demokratyzacji oraz rozwinąć osobiste i gospodarcze więzi z krajami Unii. Rozwój kompetencji jednostek może też mieć pozytywny wpływ na rynek pracy. Mobilność młodzieży jest więc ważnym krokiem do pobudzania i wspierania uczestnictwa młodzieży z wielu powodów. Cele długofalowe ● Zwiększyć co najmniej dwukrotnie liczbę uczestników projektów współpracy w zakresie edukacji pozaformalnej oraz wolontariatu pomiędzy młodymi ludźmi z UE oraz z krajów sąsiadujących do roku 2020. ● Budować trwałe społeczeństwo obywatelskie w krajach UE oraz Europy Wschodniej i Kaukazu. ●Rozwijać tożsamość europejską poprzez zwiększenie świadomości na temat wspólnych europejskich wartości. Dobre praktyki ● Wymiany młodzieżowe dają młodym ludziom możliwość rozwoju osobistego oraz uczenia międzykulturowego, a tym samym do wspólnej pracy i nauki na rzecz aktywnego uczestnictwa. ● Krajowe rady młodzieży działające na rzecz umocnienia współpracy młodzieżowej na poziomie międzynarodowym, udzielające informacji na temat możliwości zdobycia funduszy oraz pośredniczące w kontaktach, po to aby lokalne społeczności mogły organizować wymiany, spotkania oraz nawiązywać kontakty. Przyczynia się do zwiększenia uczestnictwa młodych ludzi w życiu Europy. ● Program Erasmus stanowi przestrzeń uczenia się poprzez interakcję na poziomie indywidualnym oraz wspólnotowym. Przyczynia się do rozwoju niezależności, daje okazję do zdobycia cennych umiejętności i doświadczeń, a także pogłębienia wiedzy o innych systemach akademickich, wartościach i praktykach, które są ważnymi elementami uczestnictwa w życiu demokratycznym. Rekomendacje ● Powinien istnieć program finansowany przez Unię Europejską, a pozwalający organizacjom młodzieżowym z krajów Europy Wschodniej i Kaukazu współpracować w perspektywie długofalowej na różne sposoby z organizacjami młodzieżowymi z Unii Europejskiej. ● W ramach swojej polityki zagranicznej Unia Europejska powinna w sposób stanowczy bronić niezawisłości społeczeństwa obywatelskiego oraz organizacji młodzieżowych. ● Komisja Europejska oraz kraje członkowskie powinny korzystać z narzędzi mobilności wirtualnej (np. mechanizm e-twinningu), jako sposobu na zwiększenie międzynarodowej współpracy młodzieży. Narodowe agencje powinny dostarczać informacji oraz doradzać lokalnym organizacjom w jaki sposób angażować się w wymiany wirtualne. ● Komisja Europejska we współpracy z krajami członkowskimi, międzynarodowymi organizacjami młodzieżowymi oraz krajowymi radami młodzieży, przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego, krajami członkowskimi Rady Europy oraz jej instytucjami, a także innymi europejskimi sieciami powinna zwiększać świadomość na temat wspólnych europejskich wartości poprzez rozwój dialogu usystematyzowanego ukierunkowanego na określone grupy docelowe, takie jak na przykład kraje spoza Unii Europejskiej, młodzież niezorganizowaną oraz młodzież z mniejszymi szansami.
