17 czerwca – Świętego Brata Alberta

l
PISMO PARAFII ŚW. BRATA ALBERTA W WARSZAWIE WESOŁEJ-ZIELONEJ
(NR 84/2015)
„Albertynka” będzie nam, podobnie jak w poprzednich latach, towarzyszyła w trakcie jesiennego cyklu
kazań katechizmowych. Ma ona skłonić nas do refleksji, do własnych przemyśleń w kontekście omawianych
zagadnień – szczególnie ma nam pomóc w sięgnięciu do słowa Bożego, które wciąż odgrywa zbyt małą rolę w
życiu duchowym chrześcijan.
W tym roku przez kolejne niedziele rozważamy wezwania
Modlitwy Pańskiej, zwanej potocznie od jej pierwszych słów modlitwą
"Ojcze nasz". Wybór tego tematu jest związany z przygotowaniami do
1050 rocznicy chrztu Polski. To właśnie z tej racji biskupi zachęcają
nas do pogłębienia rozumienia własnej tożsamości chrzcielnej, do
przebycia drogi podobnej do tej, którą szli katechumeni,
przygotowujący się do przyjęcia chrztu. To właśnie Modlitwa Pańska
stanowiła jeden z najważniejszych elementów tego przygotowania.
Kandydaci do chrztu słuchali komentarzy, wyjaśniających wezwania tej
modlitwy, aby odkryć swą godność dziecka Bożego. Ten czas refleksji
nad "Ojcze nasz" zakończony był specjalnym rytem zwanym "traditio",
podczas którego katechumeni po raz pierwszy recytowali tekst
modlitwy.
Modlitwa Pańska, oprócz tego, że jej autorem jest sam Chrystus,
niesie w sobie jeszcze wiele innych treści. Jak stwierdził Tertulian,
stanowi ona "streszczenie całej Ewangelii", a św. Tomasz z Akwinu
wprost nazywa ją "najdoskonalszą z modlitw". Nie są to tylko pobożne
frazesy. Poprzez naukę tej modlitwy Jezus bowiem pokazuje, jak mamy
zwracać się do Ojca, a przecież głównym zadaniem Jezusa było
pokazanie nam Ojca, nauczenie nas głębokiej więzi z Nim.
Modlitwa Pańska ponadto stanowi wzór dla każdej modlitwy. Sam Bóg pokazuje nam w jej słowach,
jak chce, abyśmy się do Niego zwracali. Trafnie ujął to św. Augustyn, który w jednym ze swoich listów tak
zwraca się do adresatów: "Zbadajcie wszystkie modlitwy, jakie znajdują się w Piśmie świętym, a nie wierzę,
byście mogli w nich znaleźć coś, czego nie zawierałaby Modlitwa Pańska." Jak słusznie zauważa biskup
Hippony, w tej modlitwie zawiera się wszystko, co winno być we wszystkich modlitwach chrześcijan. W
"Ojcze nasz" spotykamy modlitwę uwielbienia, prośby, wstawienniczą, a przede wszystkim modlitwa ta
pokazuje porządek, jaki powinien zostać zachowany w życiu chrześcijanina: najpierw uwielbienie Boga i
realizacja Jego pragnień (pierwsze cztery wezwania), a potem prośby dotyczące naszych potrzeb.
Mamy nadzieję, że refleksja nad Modlitwą Pańską ubogaci naszą osobistą relację z Bogiem i pomoże
nam rozwijać nasze życie modlitwy. Niech spełnią się w nas słowa św. Tomasza z Akwinu: "Modlitwa Pańska
nie tylko uczy nas prosić, ale także kształtuje wszystkie nasze uczucia".
www. parafiazielona.waw.pl
Modlitwa słowem Bożym jest jedną z najbardziej podstawowych form modlitwy. Bez modlitwy
Pismem świętym życie wiary umiera lub staje się pustym rytuałem. Przy czym nie chodzi tu o zwykłe czytanie
Biblii, ale o odkrywanie, co Bóg do mnie przez ten tekst mówi. Katolik, który nie słyszy głosu Boga, nie jest
prawdziwym katolikiem. Traci on powoli swą tożsamość, dając się wtopić w ten świat. Modlitwa Pismem zaś
sprawia, że człowiek może wejść w żywą relację z Bogiem i na nowo odkryć Jego obecność w swoim życiu.
Choć modlitwa słowem Bożym jest trudna, to jednak nie należy się zniechęcać niepowodzeniami. Wierność i
gotowość wychodzenia na spotkanie ze słowem przyniesie z pewnością prędzej czy później owoce i sprawi, że
nasza wiara stanie się silniejsza. Wiara bowiem, jak zaznacza św. Paweł, rodzi się ze słuchania (Rz 10,17)
Jak zatem modlić się Pismem świętym? Po pierwsze, trzeba wybrać odpowiedni dzień na modlitwę
Pismem. Powinien to być czas, kiedy jak najmniej rzeczy nas absorbuje i rozprasza. Każdy z nas z pewnością
może znaleźć pół godziny w ciągu całego tygodnia na spotkanie z Chrystusem. Jeśli w domu są małe dzieci,
małżonkowie mogą się podzielić obowiązkami tak, żeby każde z nich mogło w odpowiednim czasie zrobić
medytację słowa. Po drugie, wieczorem dzień przed zaplanowaną modlitwą warto przeczytać fragment, który
następnego dnia mamy rozważyć. Dobrze jest uczynić to w ciszy i skupieniu dwa lub trzy razy, zapytać się czy
ten tekst rozumiem i poprosić Ducha Świętego o owoce rozważania.
W dniu modlitwy trzeba znaleźć 30 minut na spotkanie z Panem.
Warto wybrać odpowiednie miejsce do modlitwy w domu i sprzyjającą
pozycję (np. siedzącą lub klęczącą). Można też wybrać się do kościoła.
Najpierw jest istotne uświadomienie sobie, że stoję przed Bogiem, że
On na mnie patrzy z miłością, że On naprawdę chce do mnie mówić.
Można nawet wyobrazić sobie Pana, który stoi przede mną jak siewca,
który chce rzucić ziarno słowa na glebę mojego serca. Można oddać mu
sprawy, które nas niepokoją i odbierają skupienie, prosząc aby je zabrał
i pozwolił nam na spokojne trwanie przed Nim. Bardzo istotne jest w
tym miejscu zaprosić Ducha Świętego, aby nas prowadził. Można wezwać także wstawiennictwa Maryi, Matki
Słowa i naszych patronów.
Następnie bierzemy do ręki fragment Pisma i czytamy. Warto sobie tę scenę wyobrazić, wczuć się w to,
co przeżywają jej bohaterowie. Chodzi o to, aby rozważany fragment przestał być jakiś obcym tekstem, ale nas
zaangażował, wciągnął. We „wchodzeniu” w ten fragment mają pomóc tzw. punkty do rozważania, które
będzie można znaleźć pod fragmentem proponowanym na dany tydzień. Ich celem jest zwrócenie uwagi na
pewne elementy danej sceny. Można z nich korzystać lub nie – być może my zwrócimy uwagę na zupełnie inne
aspekty niż te wymienione w punktach. Nie należy się tym przejmować i po prostu dać się poprowadzić słowu.
Nasze rozważanie na temat sceny będzie rodziło w nas uczucia, myśli, refleksje. Być może właśnie przez nie
będzie dobijał się do naszego serca Chrystus. Warto zatem bardzo uważnie zobaczyć, co się w nas rodzi pod
wpływem medytacji danej sceny. Trzeba się nad tym zatrzymać, spróbować to nazwać i chwilę rozważyć.
Następnie te nasze refleksje warto uczynić tematem rozmowy z Jezusem. To Jemu należy powiedzieć o tym, co
się w nas zrodziło. Może te poruszenia serca skłonią nas do dziękczynienia, uwielbienia, prośby. To wszystko
trzeba wypowiedzieć przed Panem. Rozważane słowo może w nas zrodzić też potrzebę, aby po prostu potrwać
w ciszy i skupieniu przed Jezusem – bez słów i myśli. Warto podjąć tę kontemplację i chwilę potrwać przed
Chrystusem.
Jeśli modlitwa nas do tego wiodła, można podjąć jakieś postanowienie. Na zakończenie zaś warto
zawierzyć ten czas Bogu lub Maryi, odmawiając którąś z modlitw (np. Ojcze nasz lub Zdrowaś Maryjo).
Pewien starożytny mnich – Gilbert – w ten sposób zachęcał swoich braci do modlitwy Pismem świętym:
„Czytaj i rozważaj Księgę Źycia, która jest samym Jezusem. Skieruj się ku niej! Przyoblecz się na nowo w
twojego Oblubieńca, Pana naszego, Jezusa Chrystusa! Jego słowo jest ogniem. Odpoczywaj przy nim.” Niech
te słowa i nas zainspirują do podjęcia trudu modlitwy słowem Bożym – trudu, który w pewnym momencie
przemienia się w poczucie szczęścia i pokoju.
www. parafiazielona.waw.pl
Tydzień I - 13-19 września 2015 r. - "Ojcze nasz, któryś jest w niebie"
Fragment do rozważenia: J 14,1-12
Punkty do rozważenia:
 Jezus opowiada mi o wieczności. Mówi mi, że jest dom, w którym oczekuje mnie Ojciec. Jakie myśli i
uczucia rodzą się we mnie, gdy spontanicznie zaczynam rozważać o wieczności? Czy potrafię
wyobrazić sobie Boga jako Ojca, który oczekuje mnie z tęsknotą?
 Jezus, który zna serca Apostołów, uświadamia im prawdę, że nie znają Ojca, że mają o Nim błędne
mniemanie. Jaki jest mój obraz Ojca? Czy wywołuje on we mnie uczucia ciepła, miłości,
bezpieczeństwa? Czy mój obraz Ojca nie wywołuje we mnie negatywnych odczuć? Czy potrafię
wyobrazić sobie siebie jako dziecko tulone w ramionach Ojca?
 Jezus mówi mi, że pomoże odnaleźć mi prawdziwy obraz Ojca. On zna autentyczne oblicze Boga Ojca.
Chce, abym i ja Go poznał. Będę więc jak Filip prosił "Panie, pokaż mi Ojca"
Tydzień II - 20-26 września 2015 r. - "święć się imię Twoje"
Fragment do rozważenia: J 17,1-11
Punkty do rozważenia:
 Zwrócę uwagę na pragnienia Jezusa. Chce zbawienia każdego człowieka. Pragnie życia wiecznego dla
wszystkich, których mu dał Ojciec. Czy wierzę, że Jezus przychodzi do mnie posłany przez Ojca, że
jestem dla Niego ważny i On chce być ze mną w wieczności?
 Jezus wyznaje Ojcu, że żyje dla Jego chwały; żyje, aby ludzie poznali prawdziwe imię Ojca. Jezus
pragnie, aby w Jego życiu objawiła się dobroć Ojca. Czy moje życie, relacje rodzinne, przyjacielskie są
objawieniem dobroci Ojca? Czy imię Boga jest uwielbione w moim życiu?
 Będę przysłuchiwał się modlitwie Jezusa, który prosi Ojca w mojej intencji. W modlitwie wyznaje
Ojcu, jak bardzo Mu na mnie zależy. Spróbuje usłyszeć ton Jego modlitwy, Jego błagalny głos i
przejęcie z jakim rozmawia z Ojcem o moim życiu.
Tydzień III - 27 września - 3 października 2015 r. - "przyjdź królestwo Twoje"
Fragment do rozważenia: J 18,33-37
Punkty do rozważenia:
 Królestwo Boga nie jest królestwem w rozumieniu tego świata. Piłat rozumie królestwo w kategoriach
politycznych, społecznych, a Jezus myśli o królestwie Ojca, w którym Bóg jest uwielbiony, kochany.
Królestwo Boga to królestwo miłości, pokoju, pojednania. Czy ja buduje takie królestwo w moim
życiu?
 Królestwo Jezusa jest oparte na prawdzie: tej o naszej słabości i tej o Bożej miłości. Czy ja żyję prawdą,
a może się jej boję? Może unikam trudnych rozmów, bolesnych opinii na mój temat... A może mój
świat kształtuje opierając się na fałszywym obrazie siebie, a nie na prawdzie?
 Będę towarzyszył Jezusowi oplutemu, odrzuconemu, niekochanemu, a jednak pełnemu pokoju i miłości.
Oto obraz prawdziwego króla, w którym miłość zwycięża wszystko. Chcę adorować Króla w cierniowej
koronie, ucząc się od Niego prawdziwej miłości.
Bracia i Siostry, Drodzy Diecezjanie,
Prawie pół wieku temu, bo w 1967 roku, błogosławiony Papież Paweł VI spełniając postanowienie
Soboru Watykańskiego II, zainaugurował obchody Światowego Dnia Środków Społecznego Przekazu. Po raz
49. dzień ten przypada w niedzielę 20 września. Jak ważny jest ten dzień świadczą coroczne orędzia papieskie
kolejnych Papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Papieża Franciszka.
Kościół od samego początku był medialny: głosi przecież i przekazuje światu Dobrą Nowinę
o Zbawieniu wszystkimi dostępnymi środkami, słowem mówionym, pisanym także obrazem. Środki te nie
zastępują przekazu bezpośredniego od osoby do osoby dlatego, że jest to sposób najważniejszy. Ale przedłużają
one głoszenie bezpośrednie, docierając dalej i szybciej. Wynalezienie druku, radia, telewizji i wreszcie
www. parafiazielona.waw.pl
Internetu, spotęgowało oddziaływanie środków przekazu aż do sytuacji obecnej kiedy to one kształtują ludzką
świadomość, decydują o wyborach życiowych i politycznych, stając się dominującą władzą. Media są bronią
obosieczną: są dobre i złe, jedne budują, inne rujnują, jedne kształtują, inne deformują. Stawiają odbiorcę przed
nie zawsze łatwym wyborem rozpoznania wartości i intencji środków przekazu i stających za nimi nadawców.
Od odbiorcy wymagają mądrości, inteligencji i dobrego rozeznania.
Św. Jan Paweł II w ostatnim swoim orędziu na rok 2005 uświadamia, że „Nowoczesne technologie
stwarzają niespotykane dotąd możliwości, by czynić dobro, głosić prawdę o naszym zbawieniu w Jezusie
Chrystusie i szerzyć zgodę oraz pojednanie. Jeśli się ich jednak używa w sposób nieodpowiedni, mogą
spowodować nieobliczalne straty, zrodzić nieporozumienia, uprzedzenia czy wręcz konflikty”. Odnosi ich
działanie do sytuacji międzynarodowej, zadziwiającą aktualnością, kiedy pisze: „ogromne możliwości mediów
mogą być wykorzystane, by budować pokój i pomosty dialogu między narodami, przerwać błędne koło
przemocy, odwetu i nowych agresji, tak bardzo dziś powszechnych. Jak mówią słowa św. Pawła, (…): «Nie daj
się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!» (Rz 12, 21)”. Tym Pawłowym wezwaniem kierował się bł. Jerzy
Popiełuszko, zapewne wkrótce ogłoszony świętym.
Diecezja Warszawsko-Praska od początku swego istnienia posługiwała się własnymi mediami, zarówno
parafialnymi jak i diecezjalnymi. Najstarszym było Radio Miedzeszyn, powstałe w 1990 roku w tamtejszej
parafii. Obecnie nadaje ono jako Radio Warszawa 106,2 FM, decyzją pierwszego Ordynariusza Diecezji ks.
Biskupa Kazimierza Romaniuka i cieszy się rosnącą popularnością dzięki doświadczonemu zespołowi
i nowoczesnemu wyposażeniu. Siódmego września br. Radio Warszawa otrzymało patronat bł. Ignacego
Kłopotowskiego, apostoła książki i prasy, proboszcza dzisiejszej katedry warszawsko-praskiej i dziekana
praskiego w okresie międzywojennym. W roku 2005, mój poprzednik Abp Sławoj Leszek Głódź powołał do
istnienia tygodnik „Idziemy” czytany już w całej Polsce redagowany przez znakomitych dziennikarzy, autorów
i komentatorów. Był on odpowiedzią na wezwanie Jana Pawła II: „Wstańcie, chodźmy”. W niedzielę 6
września obchodziliśmy 10 rocznicę istnienia tygodnika rzetelnej informacji i mądrej oceny wydarzeń, zjawisk
i problemów naszej współczesności.
W kolejną niedzielę, 20 września następuje poświęcenie siedziby i studia nowej internetowej Telewizji
Warszawsko Praskiej, mieszczącej się w Domu Słowa Bożego przy ul. Grochowskiej. Jej nazwa „Salve” jest
radosnym pozdrowieniem o wielu znaczeniach. Telewizja zwraca się do wszystkich a zwłaszcza do młodego
pokolenia, poszukującego swojej drogi życiowej w rodzinie i społeczeństwie. Dzięki Internetowi telewizja
„Salve” będzie docierała do szerokiej publiczności, gdziekolwiek Internet jest dostępny. Media diecezjalne
mają ogromne znaczenie w perspektywie Nowej Ewangelizacji. Powinny przemawiać jednym głosem prawdy
o Bogu i człowieku. Ojciec Święty zachęca do ścisłej współpracy różnych rodzajów mediów w dobie techniki
numerycznej, by były interaktywne a więc wzajemnie się wspierające. Ojciec Święty używa słowa
„konwergencja”, co oznacza zbieżność środków i celów.
Drodzy Bracia i Siostry! Ostatnie swe orędzie na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, św.
Jan Paweł II pisał 24 stycznia 2005 r., w święto św. Franciszka Salezego, patrona dziennikarzy, następujące
słowa: „będę się modlił, aby pracownicy mediów wnosili swój wkład w burzenie murów nienawiści dzielących
nasz świat, murów, które oddalają od siebie ludy i narody, pogłębiając niezrozumienie i nieufność. Niech
wykorzystują dostępne sobie środki do umacniania więzów przyjaźni i miłości, które wyraźnie świadczą
o narodzinach Królestwa Bożego tu, na ziemi”.
Niech to będzie nasza modlitwa za dobre media, których nam tak potrzeba, by sprawdziły się słowa proroka
Izajasza (Iz 53,1), cytowane przez św. Pawła: „Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę!” (Rz 10
11).
Przyjmijcie moje pasterskie błogosławieństwo.
+ Henryk Hoser SAC, Biskup Warszawsko-Praski
Telefon parafii: 22 773 59 06
www. parafiazielona.waw.pl
Konto parafii: Bank Spółdzielczy w Halinowie, Filia w Wesołej-Zielonej
ul. Wspólna 22 B
05-075 Wesoła
nr rachunku: 55 801910102004000635140001
e-mail: [email protected]
e-mail ks. Łukasza: [email protected]
www. parafiazielona.waw.pl
www. parafiazielona.waw.pl