Apel Misyjny 2011 (Okólnik Przełożonego Generalnego)

CONGREGAZIONE DELLA MISSIONE
CURIA GENERALIZIA
Via dei Capasso, 30
00164 Roma – Italia
Tel. (39) 06 661 3061
Fax (39) 06 666 3831
e-mail: [email protected]
Apel Misyjny
11 października 2011
Do wszystkich członków Zgromadzenia Misji
Drodzy Konfratrzy,
Łaska i pokój Naszego Pana Jezusa Chrystusa niech wypełnią wasze serca teraz i zawsze!
Moi bracia, po raz kolejny mamy październik, czas kiedy Przełożony Generalny
tradycyjnie apeluje do misjonarzy na całym świecie aby odpowiedzieć na potrzeby naszych
własnych misji międzynarodowych czy też prośby pochodzące od poszczególnych prowincji lub
biskupów.
Obecny List, Apel Misyjny chciałbym rozpocząć od doświadczenia jakie miałem we
wrześniu. Zostałem zaproszony do uczestnictwa w 100-leciu Prowincji Malgaskiej. Ja, i Ksiądz
Zeracristos, Asystent Generalny, uczestniczyliśmy w wielu wydarzeniach świętowanych dla
uczczenia tego pamiętnego czasu w historii prowincji. Jak wszyscy wiemy, misja na
Madagaskarze była bardzo ukochana przez samego Świętego Wincentego. Nawet w podeszłym
wieku pragnął tam wyjechać, zdawał sobie sprawę, że to niemożliwe. To miejsce, do którego
sam Wincenty wysłał ponad 30 misjonarzy, zarówno księży jak i braci, z których żaden nie
przeżył tego doświadczenia, oddając swoje życie za misję jako podziwu godny gest ze strony
tych Konfratrów.
Po tym pierwszym misjonarskim
doświadczeniu Madagaskar ponownie
wrócił do życia jako prowincja, która
obecnie składa się z misjonarzy różnych
narodowości i kultur a także miejscowych
Malgaszów. Jednym z owoców bycia
przez nich prowincją przez sto lat jest
wystarczająca liczba misjonarzy by
wysłać ich do innych prowincji w
potrzebie.
25 września, w katedrze św.
Wincentego a Paulo w Tolagnaro
odprawiliśmy Mszę św. misyjną dla
czterech konfratrów. Roch Alexandre
Ramiligaona wyruszy do misji międzynarodowej w Czadzie, w której Prowincja Malgaska oraz
inni członkowie COVIAM, będą pracować wspólnie z Siostrami Miłosierdzia i chrześcijanami
z tego rejonu.
Sedy Radarijaona odpowiedział na na wezwanie z mojego ostatniego Apelu Misyjnego,
w którym Prowincja Portoryko prosiła o konfratrów dla pilnych potrzeb Haitańczyków,
zwłaszcza przebywających w diasporze. Sedy pojedzie do Dominikany gdzie będzie pracował
wśród Haitańczyków razem z konfratrami z Prowincji Portoryko.
Ksiądz Calvin Tsimangovy i Brat Joseph
Razafindrabe wyruszają zainicjować misję w
Reunion, wspólną misję Prowincji Paryskiej i
Malgaskiej. W historii Madagaskaru, Misjonarze
byli wysyłani do Reunion z nadzieją, że pewnego
dnia stamtąd powrócą na Madagaskar, który
musieli opuścić. Obecnie Zgromadzenie Misji jest
nieobecne w Reunion. Cieszę się z tego, że według
tradycji w Zgromadzeniu brat bierze udział
działaniach misyjnych.
Nie ma wątpliwości, że sam Madagaskar
jest krajem misyjnym. Jestem bardzo wdzięczny
misjonarzom z Polski, Włoch, Hiszpanii, Francji,
Słowenii, którzy od początku trwają wspólnie w
ćwiczeniach z konfratrami malgaskimi. Dla mnie,
wyjazd na misje do innych krajów to znak
dojrzałości Prowincji Malgaskiej, w której
konfratrzy świadomi są faktu, że chociaż
formowani na Madagaskarze są misjonarzami w
Zgromadzeniu Misji i w związku z tym gotowi pójść wszędzie tam, gdzie mogą być wezwani i
gdziekolwiek mogą być potrzebni.
Mając to w pamięci, dziękuje Prowincji Malgaskiej za ten przykład dla reszty z nas w
Zgromadzeniu Misji i zachęcam wszystkich do poważnej refleksji na temat treści obecnego
Apelu Misyjnego. Przynosi on aktualności na temat obecnych misji, przedstawia nowe
zaproszenia jakie otrzymaliśmy i wyróżnia niektóre misje specjalne. Na końcu listu znajduje się
informacja o procedurze jaką trzeba przejść jeżeli chcielibyście rozważyć poświęcenie się jako
misjonarz poza granicami swojej macierzystej prowincji.
Zawsze jest okazja, moi bracia, aby odpowiedzieć na prośby Przełożonego Generalnego
jak również poszczególnych prowincji w celu wzmocnienia naszej współpracy w Zgromadzeniu
na świecie. Dokument naszego Konwentu Generalnego wzywa nas do odpowiedzi z większą
kreatywnością misji i miłosierdzia. Chciałbym wyróżnić trzy odpowiedzi do których wzywają
nas Linie Działania:
• wspierać osobistą dyspozycyjność i mobilność;
• uczestniczyć w nowych i trudnych projektach misyjnych, podejmować się nowych dzieł
ewangelizacyjnych na polu nowych rozwijających się kultur, dialogu ekumenicznego i
religijnego;
• udać się na najbardziej odległe misje ad gentes.
2
Nasz Konwent Generalny, moi bracia, wezwał nas do tych działań i modlę się, abyśmy
mogli odpowiedzieć gdy gdy zaprezentuję wam Apel Misyjny 2011.
MISJE MIĘDZYNARODOWE
1. Rozpocznę od aktualności na temat naszych istniejących misji międzynarodowych, na
których zawsze jest sposobność do zgłoszenia się jeśli ktoś czuje, że został do tego
powołany. W ciągu minionego roku nowy konfrater, Emilio Torres z Prowincji
Peruwiańskiej dołączył do pozostałych trzech misjonarzy w El Alto w Boliwii.
Przypomnę wam także imiona pozostałych misjonarzy prosząc o modlitwę, aby
odnosili sukces w sowiej misji: Cyril de Nanteuil z Paryża, Diego Plá z Madrytu i
Aidan Rooney, superior misji z Prowincji Wschodniej USA. Jak również pamiętacie w
zeszłym roku rozpoczęliśmy nową misję w Cochabamba z konfratrami Joel Vásquez
z Kolumbii i David Paniagua i Jorge Manríquez Castro z Prowincji Chilijskiej. Obaj
ostatni konfratrzy pochodzą z Boliwii. Język używany w El Alto i Cochabamba to
hiszpański i język ludności miejscowej.
2. Misja na Wyspach Salomona rozszerza się obejmując nie tylko seminarium dla
trzech diecezji Wysp Salomona które pod naszą odpowiedzialnością seminarium
filozofii, i seminarium teologii a także parafię. Dodatkowo, rozszerzyli się o kolejną
parafię w jednej z sąsiednich diecezji, gdzie Biskup zaprosił nas do partycypowania.
Wśród konfratrów pracujących na Wyspach Salomona znajdziemy Victora Bielera,
naszego byłego Asystenta Generalnego, przykład dla nas wszystkich, ponieważ
kontynuuje on tego ducha misyjnego w wieku 82 lat. Nowoprzybyli do misji to Raul
Castro z Argentyny, Tewolde Negussie Teclemicael z Prowincji św. Justyna de
Jacobis, Augustinus Marsup, który wrócił z Indonezji, Yohanes Agus Setyeno z
Indonezji i Joachim Nwaorgu Udochukwu z Nigerii. Na misji nadal przebywa Ivica
Gregurec ze Słowenii. Jak wiemy za misję na Wyspach Salomona odpowiedzialna jest
Kuria Generalna przy specjalnej współpracy z APVC. Koordynowanie misji to
posługa jej superiora Grega Walsha z Australii. Jednocześnie pragnę podziękować
Flaviano Caintic’owi za jego ofiarną posługę na Wyspach Salomona przez ostatnie
trzy lata.
3. W Papui Nowej Gwinei w tej chwili misja umacnia się dzięki czterem konfratrom.
Nowo przybyły Emmanuel LaPaz z Filipin dołączył do Emmanuela Eke z Nigerii i
Włodzimierza Małoty z Polski. Generalnie, ich posługę koordynuje Homero Marin z
Kolumbii. Mamy nadzieję, że przed końcem roku lub na początku nowego do misji w
Papui Nowej Gwinei dołączy Georges Maylaa z Prowincji Orientu oraz Jude Lemech
z Prowincji Nigerii. Językami zarówno na Wyspach Salomona jak i Papui Nowej
Gwinei są angielski i Pidgin English.
3
NOWE MISJE
4. Ostatnio otrzymaliśmy list od biskupa Diecezji Alotau Sideia na Papui Nowej
Gwinei, naszego konfratra biskupa Rolly’ego Santosa byłego długoletniego
misjonarza na Papui Nowej Gwinei i przez rok Wizytatora Prowincji Filipin. Ksiądz
Rolly w swoim liście prosi czy moglibyśmy ująć jego diecezję najbliższym Apelu
Misyjnym. Pisze, że jest to prawdopodobnie jedna z największych diecezji na świecie,
w kategoriach geograficznych, a większość parafii dzieli ogromna przestrzeń oceanu.
Niektóre są tak odległe, że można do nich dotrzeć prawie po dwóch dniach żeglugi
łodzią motorową. Obecnie diecezja bardzo potrzebuje księży. 21 księży pracuje w 17
parafiach, pięciu z nich ma 75 lat i więcej. Niektóre z parafii mają 20 lub więcej filii i
wspólnot. Szczególnie, jeżeli to byłoby możliwe, chciałby dwóch księży Misjonarzy i
jednego brata do wyjazdu do Kiriwina na Wyspach Trobrand. Są tam dwie wielkie
parafie z 2500 czynnych mieszkańców. Każda z parafii ma sześć filii i trzy agencje
katolickie, szkoły podstawowe. Biskup pisze, że preferowani do pracy byliby
konfratrzy o dobrym zdrowiu i zdolni do podróży morskich jeśli to byłoby potrzebne.
Na koniec pisze, że konfrater do pracy powinien wiedzieć jak żyć prosto i dostosować
się do miejscowych warunków jako, że nie ma elektryczności a stad nie ma telewizji i
nie ma centrów handlowych. To jest jedna z nowych próśb o wsparcie w tym rejonie
świata, w którym mamy już znaczącą obecność i jednocześnie rosnące powołania.
Językiem używanym jest angielski i rodzimy język ludności.
5. Czad to kolejny projekt Kurii na rzecz misji międzynarodowych we współpracy z
Konferencją Wizytatorów Afryki i Madagaskaru (COVIAM). W chwili obecnej na
misji znajduje się dwóch: Albert Atching Kitikil z Kamerunu, z Prowincji Paryskiej,
Onyeachi Sunday Ugwu z Prowincji Nigerii i Roch Alexandre Ramiligaona z
Madagaskaru. Odwiedziłem tych konfratrów w ich misji, z którą dołączyli do grupy
Sióstr Miłosierdzia z Prowincji San Sebastian. Siostry Miłosierdzia pracują w tym
odległym rejonie od ponad dziesięciu lat. To jest prosta misja, trudna misja.
Niekoniecznie jest ograniczona do konfratrów z COVIAM tak, że każdy kto rozważa
tę misję jest mile widziany. Język oficjalny to francuski, ale mówią tam również
językiem miejscowej ludności.
6. Z radością oznajmiam, że 1 września dwaj konfratrzy wyznaczeni do Tunezji przybyli
na miejsce: ksiądz Fermin Mola Mbalo z prowincji Tuluzy, pochodzący z Kongo oraz
brat Henry Escurel z Filipin.
7. Kolejna nowa misja, którą inicjowaliśmy, przynajmniej na etapie początkowym
próbując znaleźć odpowiednie miejsce, w którym moglibyśmy pracować to Angola.
Ta misja rozpoznawcza jest obecnie prowadzona przez Księdza José María Nieto,
były Asystent Generalny i Ksiądz Joséé Martínez Ramírez z Prowincji
Meksykańskiej. Od Sióstr Miłosierdzia pracujących w Angoli jak również od gałęzi
Rodziny Wincentyńskiej otrzymałem wiadomość jak bardzo się cieszą, że w końcu
możemy przybyć i ustanowić nasza obecność pośród Rodziny Wincentyńskiej i
mieszkańców tego biednego portugalskojęzycznego kraju. Mamy nadzieję, że gdy
Rada Generalna zdecyduje o lokalizacji stacji misyjnej to dołączy do nich trzeci
konfrater. Księża Nieto i Pepe sprawdzą trzy prośby jakie otrzymaliśmy z Angoli, z
diecezji Malanje, diecezji Sumbe i diecezji Mbanza-Congo.
4
8. Otrzymaliśmy kilka nowych próśb. Jedna pochodzi z diecezji Mbaiki w Republice
Środkowej Afryki. Biskup napisał poniższą prośbę w imieniu całej Konferencji
Episkopatu Republiki Środkowej Afryki. Biskup wspomina, że oto jest moment, kiedy
Kościół Afryki Środkowej poważnie ucierpiał z powodu kryzysu, którego wszyscy
jesteśmy świadomi od kilku lat. W diecezji biskupa utworzonej w 1995 r. Jest tylko 10
parafii w regionie Lobaye. W tej chwili najbardziej brakuje im wzorców kapłanów. Z
powodu formacji duchowej w minionych latach, sytuacja osłabienia nasiliła się wśród
teraźniejszych duszpasterzy w tym kraju. Biskup zna nasz charyzmat, zgromadzenie,
które poświęciło swoje życie posłudze kleru jak to się działo w czasie Świętego
Wincentego, gdy kler również uznawano, że znajdował się w okresie osłabienia.
Oczywiście chciałbym wierzyć, że zdołamy odpowiedzieć na tą prośbę. Język to
francuski. Jesteśmy obecni w tym kraju. Trzech konfratrów z prowincji Paryskiej, z
misjo w Kamerunie założyło misję w Bangui.
9. Za pośrednictwem Sióstr od Cudownego Medalika, zgromadzeniu o korzeniach w
Słowenii i misji w naszej Wice-prowincji Św. Cyryla i Metodego otrzymałem prośbę
nie tylko od Matki Generalnej ale także biskupa N’Dali z Beninu, że konfratrzy
Zgromadzenia Misji mogli by się tam pojawić. Diecezja ma 800,000 mieszkańców, 4
rodzimych księży z których tylko jeden pracuje w diecezji, 16 kleryków i małą grupę
księży z Hiszpanii, Włoch i Afryki. W tym regionie potrzebne jest wsparcie dla
Ewangelizacji bowiem Islam prosperuje pomimo ciężkiej pracy misjonarzy.
10. Od biskupa nowo utworzonej diecezji Bunda w Tanzanii. 16 księży pracuje w 14
parafiach i innych instytucjach diecezjalnych, a ludność katolicka rośnie. Część
diecezji stanowią wyspy na Jeziorze Wiktorii, których diecezja nie może
ewangelizować z powodu niedoboru księży. Biskup zaprasza Zgromadzenia Misji do
posługi w tej diecezji.
11. W ubiegłorocznym Apelu Misyjnym otrzymałem także prośbę od Biskupa Kaolack w
Senegalu, w której czytamy, że „z ufnością zabiegam o obecność waszego
Zgromadzenia dla dzieła Ewangelizacji w diecezji Kaolack”. Niestety nie było
odpowiedzi na tę prośbę pomimo poważnego dążenia do wzmocnienia obecności
misyjnej w diecezji. Język to francuski.
12. Biskup Punta Arenas prosi o księży do swojej diecezji w południowym Chile, gdzie
wielki obszar jest niemal bez księży. Uzupełnieniem jest kilku diakonów i jest tam
proboszcz w wieku 82 lat. Są też dwie wspólnoty Sióstr Miłosierdzia, którym
towarzyszą miejscowi księża i raz w roku przez kilka dni Wizytator Chile. Obecność
Zgromadzenia Misji byłaby błogosławieństwem dla Szarytek i Rodziny
Wincentyńskiej na tej misyjnej ziemi. Klimat zniechęcił wielu bardzo zimnymi
zimami i silnymi wiatrami. Odległości też są duże, ale przez to można docenić
samotność w bezmiarze Patagonii.
5
MISJE PROWINCJALNE
13. Z wielką radością informuję, że dwóch konfratrów wzmocniło Wice-Prowincję Św.
Cyryla i Metodego: Anthony Ekpunobi z Prowincji Nigerii i Thomas Enchackal,
konfrater z południowych Indii. Posługują potrzebom ludzi w swoich krajach jak
również integrują się z Wice-Prowincją Św. Cyryla i Metodego. Wielkie są potrzeby
tej prowincji. Miałem okazję odwiedzić ją na Ukrainie, Białorusi, Zachodniej Syberii
w Niżnym Tagilu. Konfratrzy wykonują wspaniałą pracę, ale ciągle potrzebują
nowych misjonarzy by ich wspierali. Rosyjski jest trudny, ale jesteśmy powołani na
misjonarzy, więc uczymy się trudnych języków.
14. Po raz kolejny apeluję dla Prowincji Chińskiej. Język to chiński. Wielu konfratrów
przybywających do tej prowincji pochodzi z całego świata i stąd nasz trwała nadzieja
na wzmocnienie szczególnie misji w Chinach kontynentalnych. Z radością ogłaszam
wielką współpracę ze strony świeckich Wincentian na terenie Chin kontynentalnych i
mam nadzieję, że możemy ją wzmocnić dzięki zainicjowaniu wspólnoty MISEVI. To
jest nadzieja na przyszłość, i już jest obiecująca.
15. Wice-Prowincja Mozambicka jest misją, która nadal w pierwszej kolejności zależy
od obszarów spoza jej obszaru. Długoletni misjonarze pochodzą z Portugalii jak
również ostatnio z Brazylii, Meksyku, Nigerii, Erytrei, Argentyny, Hiszpanii i Kongo.
Język to portugalski. Wice-prowincja przejęła niedawno odpowiedzialność za misję
Prowincji Salamanki w Nacala.
16. Apeluję również do wszystkich konfratrów o dalszą pomoc dla nas we wsparciu
Prowincji Kubańskiej. W ostatnich kilku latach ta misja została wzmocniona przez
konfratrów takich jak Angel Garrido z Prowincji Madrytu pochodzący z Madagaskaru
i Nicholas Salazar z Prowincji Kolumbii. Modlimy się nadal aby Pan pobłogosławił
nas powołaniami na tej misji.
17. Proszę o misjonarzy dla naszej Prowincji Węgier. Liczebność jest nadal mała i teraz
misje żyje dzięki młodym konfratrom, którzy chcą służyć duchowi Świętego
Wincentego a Paulo. Język to węgierski.
18. Zawsze istnieje potrzeba misjonarzy do wzmocnienia Wice-Prowincji Kostaryki,
szczególnie jej misji w Santiago Apóstol, Amubri, Talamanca, w bardzo górzystym
rejonie gdzie konfratrzy tej małej Wice-prowincji Zgromadzenia od kilku lat zwracają
się z prośbą do Przełożonego Generalnego, którą musimy spełnić mimo, że dziedzinie
formacji zostali wzmocnieni personelem z Prowincji Kolumbii. Język to hiszpański i
język miejscowy.
19. Na liście nadal utrzymuje wołanie o misjonarzy z całego świata do naszej misji w
Hondurasie, szczególnie do tej części kraju, za który odpowiedzialna jest Prowincja
Barcelony. Z radością informuję, że Prowincja Słowacka posiada nową misję, obecnie
w budowie, w diecezji naszego konfratra biskupa Luisa Solé. Obecnie w misji pracuje
dwóch konfratrów. Język to hiszpański i moskitia.
Dla tych, którzy byliby
zainteresowani kontynuowanie wsparcia Prowincji Barcelony to jest wspaniałe
przedsięwzięcie misyjne.
6
20. Jak zwykle, chciałbym zaapelować na rzecz niektórych misji prowincjalnych, które
posiadamy, co robiłem w przeszłości. Po raz kolejny Wizytator Portoryko prosi czy
moglibyśmy przysłać misjonarzy do Regionu Haiti w tym celu by konfratrzy mieli
szansę kontynuowania studiów i pogłębiania ich dojrzałości w duchowości
wincentyńskiej. Języki to francuski i kreolski.
Zakończę kilkoma misjami specjalnymi.
•
Korzystam z okazji by wspomnieć, że posiadamy jednego misjonarza rodem z Kongo
pracującego na misji specjalnej w Haiti. Ksiądz Jean-Pierre Mangulu podlega Kurii
pracując pomagając animować Rodzinę Wincentyńską w szczególności w odniesieniu
do tworzenia projektów dla Zafén - projektu Międzynarodowej Rodziny
Wincentyńskiej. W minionym roku nie tylko te obowiązki powierzono Jean-Pierrowi,
ale został także poproszony o zostanie Dyrektorem Sióstr Miłosierdzia w Haiti. Jest to
najpotrzebniejszy i najbardziej znaczący projekt Zgromadzenia.
•
Chciałbym również wspomnieć o duchu misyjnym wyrażonym przez Księdza Dana
Borlika, który został mianowany Asystentem Dyrektora naszego programu CIF
pomagającego inspirować konfratrów w charyzmacie Wincentego a Paulo. Dan
rozpoczyna okres przejściowy w tym miesiącu. Zastąpi on Księdza José Carlosa
Fonsattiego, który wykonał wspaniałą pracę posuwając do przodu projekty programu
CIF przez te ostatnie pięć lat wspólnie z Księdzem Marcello Manimtimem.
•
Kolejna misja specjalna, którą chiałbym wymienić to misja Księdza Josepha Agostino,
który został mianowany przez Komisję Liderów Rodziny Wincentyńskiej do
koordynowania działań tej Komisji z innym zespołem przy tworzeniu programu dla
Liderów Rodziny Wincentyńskiej. Ks. Joe Agostino pochodzi z Prowincji Wschodniej
USA i był zaangażowany w sporo różnych działań dotyczących planowania zarówno
na rzecz swojej prowincji jak i innych. Dziękuję Joe’mu za tego ducha misyjnego, że
zechciał podzielić się swoimi talentami poza granicami swojej własnej prowincji.
•
Na koniec wspomnę o misji specjalnej naszego byłego delegata ds. Rodziny
Wincentyńskiej, Manuela Ginete. Ksiądz Ginete w rozmowie ze mną i przy aprobacie
swojego Wizytatora podjął się misji w Południowym Sudanie. Misja została
zainicjowana przez Unię Przełożonych Generalnych Żeńskich i Męskich. Jest to misja
miedzyzgromadzeniowa, do której dwadzieścioro misjonarzy, piętnaście kobiet i
pięciu mężczyzn z różnych zgromadzeń przybyło w celu wzmocnienia posługi w
zakresie zdrowia, edukacji i duszpasterstwa. Jest to misja na której nie znaleźli się aby
samemu wykonywać te obowiązki, lecz by przygotować innych aby mogli być nowymi
działaczami rosnącymi dla tego nowego kraju, Południowego Sudanu. Gratuluję
Księdzu Ginete postępów w tym dziele i proszę o błogosławieństwa i zdrowie, których
potrzebuje by z wiarą odpowiedzieć na otrzymane powołanie.
7
W modlitwie, którą codziennie odmawiamy, prosimy aby Pan posłał robotników na
swoje żniwo. To jest moja modlitwa, aby była szczodra odpowiedź na wołanie tych, którzy są
ubodzy.
Expectatio Israel, Salvator eius in tempore tribulationis, propitious de caelo
respice, vide et visita vineam istam, rivos eius inebria, multiplica genimina eius et
perfice quam plantavit dextera tua. Messis quidem multa, operarii autem pauci.
Rogamus ergo te, Dominum messis, ut mittas operarios in messem tuam.
Multiplica gentem et mmagnifica laetitiam, ut aedificentur muri Jerusalem.
Domus tua haec, Domine Deus; domus tua haec: non sit in ea, quaesumus, lapis
quem manus tua sanctissima non posuerit. Quos autem vocasti, serva eos in
nomine tuo et santifica eos in veritate. Amen.
Wasz brat w św. Wincentym,
G. Gregory Gay CM
Przełożony Generalny
Zobacz na ważne informacje na następnej stronie
8
INFORMACJE I KRYTERIA DLA TYCH, KTÓRZY PISZĄ
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Po okresie poważnego rozeznania, przyślij swój list lub e-mail do Rzymu, nie później
niż 27 listopada 2011 lub znowu przed 27 lutego 2012, tak abyśmy mogli przejrzeć
prośby na naszym Tempo Forte w grudniu lub marcu.
Byłoby przydatne znać już język, ale to nie jest konieczne. Czas na naukę języka będzie
zagwarantowany.
Nie ma ustalonej żadnej granicy wieku, jest jednak konieczne, aby konfrater miał dobre
zdrowie i łatwość konieczną do inkulturacji.
Konfratrzy, którzy się zgłaszają przysyłając list do Przełożonego Generalnego, powinni
także poinformować o tym Wizytatora. Zawsze będę rozmawiał z Wizytatorem w danej
sprawie.
Twój list powinien zawierać pewne informacje o twojej osobie, twoim doświadczeniu
duszpasterskim, o twej znajomości języków i twych specjalnościach. Powinien wyrazić
także twoje szczególne zainteresowanie, co do misji, jaką chciałbyś podjąć.
Jeśli nawet napisałeś już w przeszłości, napisz jeszcze raz. Doświadczenie pokazało, że
konfratrzy, którzy w jednym momencie są dyspozycyjni, mogą nie być dyspozycyjni w
innym, i vice-versa.
Jeśli nie możesz jechać na misje, być może Twój finansowy wkład może
reprezentować Twoją gorliwość misyjną. Każdego roku około 15 prowincji,
potrzebując pomocy w realizowaniu swojej misji, poszukuje grantów na mikroprojekty w wysokości 5.000 USD lub mniej z Funduszu Solidarności
Wincentyńskiej. Te granty mogą być przyznawane przez VSO (za pośrednictwem
Kurii Generalnej) szybko i bez niepotrzebnej roboty papierkowej. VSO
przedstawia sprawozdania o wspaniałych owocach tych grantów w kwartalniku
(zob. www.famvin.org/vso). Zasoby niestety się wysuszają. Jedynym źródłem
przyznawania takich grantów są darowizny do Funduszu Solidarności
Wincentyńskiej.
FUNDUSZ SOLIDARNOŚCI WINCENTYŃSKIEJ: JAK DOKONAĆ WPŁATY
Wpłaty prowincjalne, domowe i indywidualne:
1.
Czeki płatne dla: “Congregazione della Missione” z napisem z tyłu: “Deposit Only”.
Powinny być wysłane na adres:
Treasurer General
Via dei Capasso 30
00164 Roma
Włochy
2.
Inne możliwości przekazania mogą być ustalone z Ekonomem Generalnym.
W każdym przypadku:
1. Każdy dar będzie potwierdzony. (Jeśli twój dar nie zostanie potwierdzony w stosownym
czasie, skontaktuj się z nami dla wyjaśnienia sprawy.)
2. Poinformuj nas, jeżeli dokonujesz jakiegokolwiek przekazu pieniężnego.
9