załącznik

1
Załącznik Nr 1
Do UCHWAŁY
NR XVIII/ 155 /08
Rady Miejskiej w Lubsku
z dnia 23 kwietnia 2008r.
PLAN ODNOWY MIEJSCOWOŚCI
GÓRZYN
Górzyn luty 2008
2
Sołectwo Górzyn
SPIS TREŚCI:
I. Charakterystyka miejscowości Górzyn ................................................................................ 3
1. Rys historyczny ................................................................................................................ 3
2. PołoŜenie ........................................................................................................................... 6
3. Powierzchnia ..................................................................................................................... 6
4. Ludność ............................................................................................................................. 6
5. Ilość gospodarstw .............................................................................................................. 7
6. Zakłady, zatrudnienie ........................................................................................................ 7
7. Stowarzyszenia .................................................................................................................. 7
II. Inwentaryzacja zasobów sołectwa ....................................................................................... 7
1. Środowisko przyrodnicze, połoŜenie ................................................................................. 7
2. Środowisko kulturowe ....................................................................................................... 9
3. Obiekty i tereny ................................................................................................................ 12
4. Gospodarka, rolnictwo ..................................................................................................... 12
5. Mieszkańcy, kapitał społeczny ........................................................................................ 13
III. Analiza SWOT ................................................................................................................. 14
IV. Opis planowanych przedsięwzięć (w perspektywie 7 lat, 2008-2014) .............................15
3
I. CHARAKTERYSTYKA MIEJSCOWOŚCI GÓRZYN
1. Rys historyczny
Górzyn to największa w gminie Lubsko wieś, licząca 188 numerów i około 1000
mieszkańców. PołoŜona jest na trasie Krosno Odrzańskie-Lubsko-śary, między Równiną
Lubuską na południu, a Pagórkami Kaniowskimi na północy. Do najbliŜszego miasta Lubska
jest 4 km. Jest to wieś o szczególnej tradycji historycznej, która wiąŜe się z przybyciem na te
tereny ŁuŜyczan, a następnie osiedleniem się po II wojnie światowej Kościuszkowców.
Nie da się ustalić dokładnie, kiedy została załoŜona wieś Górzyn. Mogło to nastąpić w
VI-VII wieku n.e., kiedy to na naszym terenie osiedlili się ŁuŜyczanie, zajmując ziemie
opuszczone przez poprzednich mieszkańców, o nie ustalonej narodowości. ŁuŜyczanie byli
pierwszymi mieszkańcami, których rodowód moŜna ustalić bezbłędnie. Na to wskazują
pewne źródła niemieckie z XX wieku. Na przykład w przewodniku po mieście Lubsku,
wydanym w roku 1923napisano: „Na północ od Lubska w „zakątku łuŜyckim” leŜą trzy
wioski: Górzyn, Grabków i Dąbrowa. Wszystkie trzy były niegdyś łuŜyckimi, jak
potwierdzają to juŜ nazwy (niemieckie Gıhren, Grabkow, Dubrau)”.
Nie wiadomo jaka była łuŜycka nazwa wsi Górzyn. Niemieckie nazwy spotykane w
literaturze L: Gerow, Geren, Geran, i Gıhren, jak podkreślają źródła niemieckie, pochodzą od
łuŜyckiego słowa „gora” i mogą być tłumaczone jako „górska wieś”. To znaczenie odpowiada
zupełnie połoŜeniu Górzyna, gdyŜ wioska przylega jak było wspomniane do dość wysokiego
łańcucha wzgórz, pagórków od zachodu.
Górzyn leŜy na terenie historycznych wschodnich Dolnych ŁuŜyc, których podbój w
X wieku zapoczątkował niemiecką kolonizację. ŁuŜyczanie górzyńscy oraz cały teren ŁuŜyc
otrzymali na wiele stuleci sąsiedztwo niemieckie. Jednocześnie rosło znaczenie wsi, na co
moŜe wskazywać fakt, Ŝe przynajmniej w XIV, a najpóźniej w XV wieku Górzyn posiada juŜ
kościół. Wykaz kościołów z 1945 roku potwierdza ten fakt. Parafia w Górzynie płaci roczną
daninę biskupowi w Miśni w wysokości 6 marek srebra. To oznaczało, Ŝe parafia była bogatą.
W tym czasie Górzyn jest wsią o posiadanie której warto zabiegać. Jeden z pierwszych
znanych dokumentów mówi, Ŝe wieś w roku 1482 była przedmiotem sporu pomiędzy
margrabią brandenburskim Johannem, a księciem Ŝagańskim Janem. Spór ostatecznie
zakończył się zwycięstwem tego pierwszego, zawarciem pokoju w Kamieńcu Ząbkowickim
na mocy którego Lubsko oraz oczywiście Górzyn, a takŜe całe księstwo krośnieńskie przeszło
pod władanie Brandenburgii. W ten sposób wieś z resztą okalających ją ziem utworzyła
charakterystyczny klin terytorialny idący na południe od Krosna aŜ po Lubsko. Tak ustalona
granica między Brandenburgią, a ŁuŜycami przetrwała do 1815 roku, a jako granica
administracyjna powiatu krośnieńskiego, aŜ do połowy XX wieku.
Pięć lat później w roku 1487 Górzyn kupił rycerz Zygmunt von Rothenberg, a w 1490
roku jego owdowiała Ŝona otrzymała wieś na mocy zapisu margrabiego. W 1500 roku
właścicielami są Marcin i Jan Schlichtyngowie. Z późniejszych dokumentów wynika, Ŝe od
1663 wieś przechodzi na własność rodu szlacheckiego Gablenzów, znanego juŜ w XIV
wieku. Ostatni z tej rodziny zmarł w roku 1774. Górzyn przeszedł następnie w ręce
Blombergów, a w roku 1818 został sprzedany miejscowym chłopom i podzielony pomiędzy
nich. W 1841 roku rozebrano pałac do fundamentów. Z zabytków pozostała jedynie
dwukondygnacyjna wieŜa murowana z kamienia pochodząca z XV wieku oraz obok niej XIX
wieczna dzwonnica i pochodzące z tego wieku budynki szkolne, a takŜe dom z XVIII wieku.
XVIII stulecie w dziejach Górzyna było bogate w burzliwe wydarzenia. Pierwszym
wydarzeniem, które weszło do historii walki Serbów ŁuŜyckich o język narodowy, był spór o
4
pastora, który rozpoczął się na początku wieku z powodu obsadzenia stanowiska proboszcza
parafii na miejsce zmarłego. Właściciel wsi, pan von Gablenz, obsadzi wakujące miejsce
pastorem (po reformacji parafia była ewangelicka) nazwiskiem Titius, który przedtem przez
20 lat był proboszczem w Lutolu koło Lubska. Ludność ŁuŜycka parafii w Górzynie nie
chciała zgodzić się na niego, gdyŜ on nie znał ich języka, chociaŜ w Lutolu, wsi łuŜyckiej,
miał okazję nauczyć się go w ciągu 20 lat. Spór pomiędzy właścicielem wsi a ŁuŜyczanami
trwał ponad 2 lata i zakończył się jesienią 1709 roku. Jak wynika z korespondencji urzędowej
w tej sprawie, wielką rolę odegrał pastor łuŜyckiego pochodzenia Marcin Lehman z Saksonii.
Był on sercem i duszą po stronie zbuntowanych rodaków i doprowadził sprawę do tego, Ŝe
zainteresował się nią król pruski Fryderyk I. Stanowcza postawa ludności łuŜyckiej, a w
związku z tym króla sprawiła, Ŝe pan von Gablenz i władze kościelne przyjęły na stanowisko
wikarego studenta teologii nazwiskiem Hancke, znającego dobrze język łuŜycki. To
oznaczało, Ŝe Ŝyczeniu, aŜeby w kościele parafialnym w Górzynie odprawiano naboŜeństwa
po łuŜycku dla ludności słowiańskiej oraz w tym języku prowadzono pracę duszpasterską,
stało się zadość.
Drugim wielkim wydarzeniem w Ŝyciu wsi, jeszcze szlacheckiej, był poŜar w czerwcu
1763 roku. Pastwą płomieni padł kościół, plebania, organistówka oraz 70 gospodarstw.
Kościół, jak podają źródła, miał być odbudowany w 1764 roku. Trzecim wydarzeniem i to
powaŜnym był spór wsi z dziedzicem w końcu XVIII wieku. Sprawa ta jest znana bardzo
fragmentarycznie. Chodziło o to, Ŝe dziedzic postanowił odłączyć od gruntów górzyńskich,
grunta znajdujące się na północ na terenie wsi, raczej kolonii Kraśniki (obecnie to osiedle nie
istnieje). Brak dokładniejszych źródeł nie pozwala wyjaśnić przyczyn, dlaczego mieszkańcy
Górzyna wystąpili przeciw projektowi. Sprawa przeciągała się aŜ do momentu przyjazdu
króla Fryderyka II do Górzyna w czasie jego podróŜy po kraju. Pan von Gablenz wykorzystał
okazję. Udało mu się przekonać króla o celowości rozgraniczenia gruntów i ten obiecał
poparcie. Rzeczywiście do właściciela wsi zgłosili się urzędnicy, którzy mieli załatwić całą
sprawę. Spotkali się z oporem ludności, która nawet rozbroiła grupę Ŝołnierzy
towarzyszących urzędnikom. Wobec powyŜszego król wysłał do Górzyna znaczny oddział
wojska, który był na całkowitym utrzymaniu ludności przez dłuŜszy czas. Było to wielkim
cięŜarem dla mieszkańców wsi. ZałoŜenie kolonii stało się faktem. Jednak dramatyczne
okoliczności jej załoŜenia sprawiły, Ŝe nazwano ją „Kınigswille” co oznacza „Królewska
Wola”. Następny wiek XIX zaznaczył się dalszym rozwojem gospodarczym Górzyna. Do
tego przyczyniła się niewątpliwie parcelacja majątku w 1818 roku w wyniku której chłopi
pańszczyźniani stali się wolnymi gospodarzami. Znaczenie gospodarcze miały na pewno
winnice, istniejące tu od kilku wieków, a połoŜone na wzgórzu koło obecnej stacji kolejowej
istniejącej od 1914 roku. Dodatkowym źródłem dochodu dla ówczesnych Górzynian, a
moŜliwe, Ŝe i dla okolicznych mieszkańców, była kopalnia węgla brunatnego, uruchomiona w
latach 60-tych (XIX w.). Była ona połoŜona na zachód od wsi i nosiła imię „FryderykaWilchelma”. Węgiel z powyŜszej kopalni był sprzedawany w Lubsku. W tym miejscu naleŜy
zaznaczyć, Ŝe Górzyn zaopatrywał miasto Lubsko w płody rolne. Kopalnia była czynna
niezbyt długo z źródłach brak dokładnego określenia.
NaleŜy wspomnieć takŜe o hodowli drzew morwowych. Początki jej sięgają pierwszej
połowy XVIII wieku, kiedy to na rozkaz króla pruskiego sadzono drzewa morwowe po
miastach i wsiach. To miało stanowić podstawę hodowli jedwabników, a w konsekwencji
produkcji jedwabiu. W Górzynie takie drzewka posadzono na cmentarzu koło kościoła (na
tzw. Dolnym Cmentarzu). PoŜar w roku 1763 zniszczył je, lecz na rozkaz Fryderyka II
posadzono nowe drzewka nie tyko na dolnym, ale i górnym cmentarzu. W pierwszej połowie
XIX wieku hodowli tej zaniechano.
Przewodnik po mieście Lubsku z roku 1908 mówi, Ŝe Górzyn w tym czasie posiadał
warsztat robót kamieniarskich i rzeźbiarskich oraz browar. Rozwój gospodarczy wsi musiał
wpłynąć na zwiększenie się liczby mieszkańców. JeŜeli Górzyn w roku 1809 liczył 875
5
mieszkańców (146 domów), to w 1875 roku juŜ 1.227 (Grabków-302 mieszkańców, Chocicz455). Ludność Górzyna w 1921 roku wynosiła 1.322 mieszkańców. W opracowaniach
niemieckich podkreśla się fakt, Ŝe wieś była największą i najludniejszą w powiecie
krośnieńskim. Nic więc dziwnego, Ŝe na początku XX wieku zaszła konieczność
wybudowania drugiego budynku szkolnego (przy szosie na Grabków). Dorośli w tym czasie
mieli trzy gospody.
Opisując wydarzenia XVIII wieku, wspomniane zostało krótko o buncie łuŜyckiej
ludności, która wymusiła respektowanie w kościele swego języka i w ogóle w Ŝyciu
religijnym. Świadczyło to o wysokiej świadomości narodowej ŁuŜyczan. Jednak skończył się
wiek XVIII w którym to władze pruskie nie narzucały ostrego kursu germanizacyjnego. Wiek
XIX był innym, trudniejszym dla utrzymania łuŜyckiego ducha narodowego na tych terenach.
Germanizacja czyniła duŜe postępy w kościele nie rozlegał się język słowiański. W tych
warunkach walka o język i kulturę narodową była realizowana zgodnie z hasłem: „Twierdzą
nam będzie kaŜdy próg”. Pielęgnowanie języka ojczystego, narodowych zwyczajów, strojów
narodowych, stanowiło dla germanizacji tamę. JeŜeli w pracach niemieckich krajoznawców z
wieku XX podkreśla się łuŜyckie pochodzenie Górzyna, Grabkowa i Dąbrowy, przytaczając
odpowiednie argumenty, to znaczy, Ŝe cicha, prowadzona na co dzień walka ludności
łuŜyckiej dawała widoczne rezultaty, których nie dawało się ukryć. Werner Kıhler w ksiąŜce
„Wędrówki po Brandenburgii” opisuje strój ŁuŜyczanek, noszony około 1906-1907 roku i
dodaje: „Malowniczy strój, niestety około 1906 lub 1907 roku wyszedł z uŜycia, został
zastąpiony przez uproszczony, który przypomina odzieŜ polskich kobiet szukających pracy w
Saksonii”. A oto opis tego stroju kobiet łuŜyckich: „NajwaŜniejszą częścią starej odzieŜy była
koronkowa kryza, zwana czapą pręgowaną przy małej czapeczce, która często miała charakter
ozdobnej roboty hafciarskiej. Na głowie była czarna chustka, na przedzie na czole związana w
kokardę, zakończona pod podbródkiem róŜową jedwabną wstęgą. Małe dziewczynki takŜe
nosiły ten honorowy czepiec, gdy szły do miasta”. A oto opis stroju weselnego u tegoŜ autora:
„Wspaniałe były wesela. Narzeczona, którą zresztą musiał zabierać z domu pastor, szła
ubrana na niebiesko, podobnie ubrana była pierwsza druhna, druga na czerwono. DruŜba
pierwszej druhny niósł ślubną szpadę i laskę ozdobioną wstąŜkami, druŜba drugiej- tylko
laskę w paski”. Kıppen nauczyciel z Lubska przytacza inne dowody ŁuŜyckości: „Jako
dowód na to, Ŝe takŜe łuŜyckie obyczaje utrzymały się uporczywie aŜ do nowoŜytnych
czasów słuŜy okoliczność, Ŝe aŜ do 1854 roku w czasie pogrzebów kobiety i panny z rodziny
zmarłego szły za trumną odziane w wielkie, białe chusty na głowie, przez co czyniły
szczególnie posępne wraŜenie”. A oto inny zwyczaj: „Do pozostałości serbołuŜyckiego
zwyczaju naleŜy aŜ do dni dzisiejszego takŜe nazywanie zagród raz na zawsze ustaloną nazwą
i przeniesienie tejŜe nazwy na kaŜdorazowego posiadacza”. Szkoda, Ŝe autor nie przytoczył
Ŝadnego przykładu dla zilustrowania tego zwyczaju.
W 1945 roku Górzyn został polską wsią. Trudno ustalić, ilu zgermanizowanych
łuŜyczan zostało wysiedlonych lub wyjechało za Nysę. Po zakończeniu II wojny światowej w
lipcu 1945 roku, zaczęto tu osiedlać Ŝołnierzy z 1 DW im. T. Kościuszki. Było to 180 osób,
bohaterów spod Lenino, do których dołączyły wysiedlone rodziny z Kresów. Od tego
momentu kombatanci oŜywiali wieś swymi dziejami. Uroczystości wojskowe w Górzynie, za
sprawą mediów odbijały się echem w Kraju. Kwitła kultura i gospodarka oraz działalność
społeczna Górzynian. W latach 80-tych rozbudowano szkołę podstawową z pomocą wojska z
Gubina kontynuując tradycje wojskowe wsi. W tym teŜ czasie Górzyn został odznaczony
przez Radę Państwa-KrzyŜem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W szkole powstała
Izba Pamięci im. Z. Berlinga, która upamiętnia do dziś dzień czyny wojskowych osadników.
Zgromadzono tu wiele ciekawych eksponatów. Jednak w miarę upływu czasu zaszczytne imię
wsi kościuszkowskiej podupadło. Pogarszające i warunki gospodarcze i ekonomiczne dawały
o sobie znać. Wieś, jak pokazała przyszłość nie była przygotowana na nowe zmiany, które
6
zaczęły się w 1989 roku. Dziś dzieje wojskowych przebrzmiały, jak wszystko, co przemija,
wielu ludzi odeszło, lecz pamięć oraz historia o nich nie zaginie.
2. PołoŜenie
Górzyn połoŜony w województwie lubuskim w jego południowo-zachodniej
części, w odległości 29 km od granicy z Niemcami na trasie Krosno Odrzańskie-Lubskośary.
Wieś usytuowana między ObniŜeniem Dolno-ŁuŜyckim na zachodzie, Wzniesieniem
śarskim na południu a Pagórkami Kaniowskimi będącymi częścią Wzniesień Gubńskich na
północy, z których najwyŜszym punktem leŜącym w zachodniej części wsi jest Góra Wirnik o
wysokości 105 m n.p.m.
Szczegółowo określając połoŜenie geograficzne miejscowości moŜna stwierdzić, Ŝe
Górzyn leŜy w zachodniej części ObniŜenia Nowosolskiego w dolinie rzeki Kurki (inne jej
nazwy to: Rokitnica, Górzynianka czy Górzynka) otaczającej wieś od wschodu, prawym
dopływie rzeki Lubszy, w granicach systemu Nysy ŁuŜyckiej i Odry.
Współrzędne charakteryzujące połoŜenie geograficzne Górzyna: 14º50´E, 51º40`N.
3. Powierzchnia
Ogólna powierzchnia wsi Górzyn wynosi 3519ha 47a z podziałem na:
- grunty orne – 842ha 10a
- łąki trwałe – 562ha 53a
- pastwiska – 45ha 95a
- grunty zadrzewione i zakrzewione – 1849ha 21a
- wody stojące – 0ha 10a
- rowy – 19ha 18a
- uŜytki kopalne – 2ha 70a
- drogi – 125ha 57a
- tereny kolejowe – 16ha 20a
- tereny zabudowane – 38ha 94a
- tereny nie zabudowane –1ha 25a
- tereny zielone – 4ha 73a
- tereny róŜne – 2ha 20a
- nieuŜytki – 6ha 96a
4. Ludność
Górzyn, według stanu na dzień 06.02.2008 r. zamieszkują 916 osoby.
Statystyka ludności przedstawia się następująco:
Wyszczególnienie
Osoby poniŜej 18
roku Ŝycia
Dorośli
Liczba mieszkańców
206
710
7
Razem
Wyszczególnienie
Do 6 lat
Od 7 do 15 lat
Od 16 do 19 lat
Od 20 do 60 lat
Od 20 do 65 lat
PowyŜej 60 lat
PowyŜej 65 lat
Razem
916 w tym:
450 kobiet
466 męŜczyzn
Liczba mieszkańców
59 w tym:
29 kobiet
30 męŜczyzn
111 w tym:
46 kobiet
65 męŜczyzn
67 w tym:
38 kobiet
29 męŜczyzn
273 kobiety
319 męŜczyzn
64 kobiet
23 męŜczyzn
916 osoby
Źródło: Urząd Miejski w Lubsku
5. Ilość gospodarstw
We wsi Górzyn istnieje 116 gospodarstw. Na działalność rolniczą składają się gospodarstwa
niskotowarowe, ogólno rolnicze, agroturystyczne oraz gospodarstwa zajmujące się hodowlą
ryb, plantacją malin, truskawek, ogórków i uprawa wierzby energetycznej.
6. Zakłady, zatrudnienie
Na terenie Górzyna działa Zakład Przemysłu Drzewnego „Hamar” który zatrudnia około 120
osób. Dział takŜe 24 przedsiębiorców zajmujących się: skup i sprzedaŜ grzybów, towarowy
transport drogowy, przetwórstwo, pomoc drogowa, mechanika pojazdowa, roboty budowlane,
fryzjerstwo i zabiegi kosmetyczne, produkcja konstrukcji metalowych, wulkanizacja,
sprzedaŜ detaliczna róŜnych artykułów.
7. Stowarzyszenia
Ludowy Zespół Sportowy „Hamar” Górzyn
Ochotnicza StraŜ PoŜarna w Górzynie
Parafialny Zespół Caritas przy Parafii niepokalanego Poczęcia NMP w Górzynie
Stowarzyszenie Mieszkańców i Przyjaciół Górzyna
II. INWENTARYZACJA ZASOBÓW SOŁECTWA
1. Środowisko przyrodnicze, połoŜenie
• Walory krajobrazu
Górzyn jest największą wsią w gminie Lubsko, powiat śary, Euroregion „Sprewa-NysaBóbr”. PołoŜona jest w południowo-zachodniej części województwa lubuskiego, na
skrzyŜowaniu dróg Lubsko-Krosno Odrzańskie-Gubin (przez Kaniów), w odległości około 36
km od przejścia granicznego w Gubinie, Olszynie, Zasiekach, Łęknicy i Gubinku. Sama
miejscowość jest ciekawie połoŜona, krajobraz Górzyna jest zróŜnicowany. Cechą
8
charakterystyczną są duŜe obszary leśne wchodzące w skład Borów Lubuskich – Leśny
Kompleks Promocyjny Bory Lubuskie (Nadleśnictwo Lubsko). Od strony południowozachodniej znajdują się znacznej wysokości pagórki i wzniesienia,
najwyŜszym miejscem połoŜonym 105 m n.p.m. jest Góra Winnik, której zbocza są mocno
nasłonecznione, a na których przed 1945 r. były uprawiane winorośle.
DuŜe połacie pól uprawnych okalają miejscowość od strony północnej, natomiast od wschodu
znajdują się łąki, tereny podmokłe, poprzecinane bogatą siecią rowów i urozmaicone
roślinnością drzewiastą (olchy, topole, brzozy), bogatą gamą gatunków traw i ziół oraz
stawów rybnych, oczkami wodnymi i przepływającą nieopodal rzeką „Kurką”. MoŜemy tu
podziwiać zachody słońca oraz słyszeć śpiew ptactwa dziko Ŝyjącego. Od strony południowozachodniej z okolicznych wzniesień obserwować moŜna panoramę Górzyna z jej zabudową
oraz duŜą ilością zieleni.
• Walory klimatu
Otaczające Górzyn duŜe kompleksy lasów iglastych, powodują, Ŝe panuje tu specyficzny
mikroklimat, który ma charakter przejściowy. Brak w pobliŜu duŜych zakładów
przemysłowych, a tym samym brak zanieczyszczeń powoduje, Ŝe moŜemy oddychać
czystym, świeŜym powietrzem. Z danych wynika, Ŝe średnia roczna temperatura w regionie,
w którym znajduje się Górzyn wynosi około 8,7°C, są to jedne z najcieplejszych okolic w
naszym województwie. Roczna suma opadów kształtuje się w okolicach 620 mm.
Charakterystycznym dla tego obszaru jest długi okres wegetacji, 223 dni. Wiatry wieją o
róŜnym nasileniu, przewaŜnie z kierunku zachodniego i mamy do czynienia z duŜą ilością dni
słonecznych w roku, co sprzyja dobremu wypoczynkowi (Górzyn moŜemy nazwać
miejscowością skąpaną w promieniach słońca).
• Walory szaty roślinnej
Okoliczne bory sosnowe, urozmaicone drzewami liściastymi i podszytem są bogate w jagody,
borówki, grzyby, poziomki. Na obrzeŜach lasów i przy drogach i rowach moŜemy zbierać
jeŜyny. Spotykamy następujące gatunki drzew: sosna zwyczajna, sosna czarna, dąb, brzoza,
świerk, jarzębina, jodła i daglezje, grab, buk czerwony i zwyczajny, nad rowami wierzba,
olsza szara i czarna, duŜe ilości topoli osiki. Na polanach leśnych, ugorach oraz łąkach
moŜemy podziwiać bogatą gamę roślinności trawiastej i ziół. Ciekawą enklawę roślinności o
dorodnych okazach dęba jest „park” po byłym cmentarzu, który w chwili obecnej czeka na
zagospodarowanie. Ciekawostką przyrodniczą okolicy Górzyna jest rosnące tu drzewo
pigwowca, drzewo morwy (pozostałość po plantacji drzew do hodowli jedwabnika
morwowego), magnolia.
• Cenne przyrodniczo obszary lub obiekty
Cennym obiektem jest zespół roślinności po byłym cmentarzu. Droga z aleją dębową
prowadzącą w kierunku zachodnim (droga do Osieka) na wiadukt po byłej linii kolejowej,
buki rosnące w okolicach kościoła. Oczka wodne znajdujące się na terenie wioski, spełniające
rolę hydrologiczną i rosnąca na obrzeŜach cieków roślinność (pałka nadrzeczna oraz oczka
wodne znajdujące się na łąkach, które są siedliskiem ptactwa. Ciekawym zjawiskiem są
wylewy rzeki Kurki, które zdarzają się przewaŜnie wiosną i przyciągają duŜe ilości ptactwa.
śerują łabędzie, kaczki itp. Dla ornitologów i miłośników przyrody jest to ciekawe
środowisko.
• Świat zwierzęcy
Okalające Górzyn lasy oraz stosunkowo mało przekształcone środowisko naturalne są bogate
w róŜnego rodzaju zwierzęta łowne: dziki, jelenie, sarny, zające, lisy, sporadycznie występują
borsuki, przy oczkach wodnych wydry. Na naszym terenie występują dwa koła łowieckie
9
„Odyniec” i „Ryś”. Na łąkach moŜemy podziwiać ostoje Ŝurawi, łabędzi, dzikich gęsi, kaczek
oraz róŜnego rodzaju gatunki ptactwa drobnego. MoŜemy tu spotkać gniazda bociana białego
(3 na terenie wioski) oraz w zaciszu leśnym gniazda bociana czarnego oraz bielika. MoŜemy
spotkać tu obszary występowania rzadkich gatunków płazów i gadów np. rzekotka drzewna,
ropucha paskówka, Ŝmija zygzakowata.
• Wody powierzchniowe
Obszar Górzyna nie posiada znacznych zasobów wód powierzchniowych. Występuje tu rzeka
„Kurka”, która przecina połacie łąk od strony wschodniej oraz szereg kanałów
odwadniających, występuje teŜ wiele oczek wodnych i stawów. Największy staw rybny
naleŜy do Pana Tomasza Apanowicza, dla miłośników wędkarstwa jest to doskonałe miejsce
relaksu. W naszej wiosce mamy 3 stawy. Zasoby wodne wykorzystywane są do nawadniania
okolicznych upraw i plantacji (rzeka), stawy spełniają rolę gromadzenia nadmiaru wód
gruntowych i opadowych. Od strony północnej wybijają z ziemi czyste źródełka, obecnie są
nie zagospodarowane.
• Wody poziemne
W okolicach Górzyna i Gozdna znajdują się duŜe zasoby wody pitnej o bardzo dobrej jakości,
z których czerpana jest woda do wodociągu dla mieszkańców okolicznych miejscowości.
Na terenie posesji istnieje wiele studni z których czerpana jest woda na potrzeby gospodarstw
domowych o wysokich walorach smakowych i krystalicznej czystości.
• PodłoŜe, warunki hydrogeologiczne
Miejscowość jest połoŜona na podłoŜu glinianym o zalegających płytko wodach
podskórnych. Miejscami występuje kurzawka.
• Gleby
W przewaŜającej części występują tu ubogie gleby o charakterze bielicowym, piasku,
miejscami występuje glina oraz paski gruntów II i III klasy.
• Kopaliny
Płytko zalegający węgiel brunatny, torf, piaski, Ŝwiry, glina.
• Drogi (dostępność komunikacyjna)
Górzyn leŜy przy szlaku komunikacyjnym z Lubska do Krosna Odrzańskiego oraz do Gubina
przez Kaniów.
Blisko jest do przejść międzynarodowych (około 36 km) w Gubinie, Gubinku, Łęknicy,
Zasiekach, Olszynie.
DuŜo jest jednak do zrobienia w celu poprawienia jakości nawierzchni dróg wewnętrznych
wioski.
2. Środowisko kulturowe
• Walory architektury wiejskiej
Zabudowa mieszkalna – Górzyn ma bardzo duŜy zespół domów o cechach zabytkowych,
liczący ponad 100 obiektów, obejmujący niemal całą mieszkalną zabudowę wsi. Najstarszy
dom (nr 137) powstał w 1780 roku.
Pozostałe pochodzą z XIX wieku. Wszystkie są murowane, parterowe, prostokątne w
załoŜeniu, o dachach dwuspadowych. WieŜa mieszkalna (wpisana do rejestru zabytków),
związana ze zniszczonym po 1945 r. kościołem (zbirem ewangelickim). Kościół posiadał
10
metrykę średniowieczną, lecz przebudowany był gruntownie w nowych czasach (XVII –
XVIII w.) i przygotowany do obrządku protestanckiego. WieŜa usytuowana w linii
ogrodzenia placu kościelnego (niegdyś cmentarza) obecnie teren szkoły podstawowej, słuŜyła
zapewne jako mieszkanie osoby związanej z obsługą kościoła. WieŜa zbudowana została w
XV w., w górnej partii nadbudowana, prawdopodobnie po zniszczeniu w 1785 r. murowana
jest z kamienia i cegły, piętrowa, załoŜona na kwadracie, nakryta dachem czterospadowym.
Na piętro prowadzą umieszczone w grubym murze schody. Ciekawym obiektem jest równieŜ
drewniana dzwonnica usadowiona na betonowym fundamencie.
• Walory ukształtowania przestrzeni publicznej
Wieś jest pręŜnie działającym ośrodkiem kultury. Działają tu takie instytucje jak:
- Rada Sołecka
- Szkoła Podstawowa wraz z oddziałem przedszkolnym
- Filia Biblioteki Miejskiej
- Parafia wraz z Parafialnym zespołem „Caritas”
- OSP
- LZS
- Koło gospodyń Wiejskich, Kółko Rolnicze
• Osobliwości kulturowe
Wieś o bogatych tradycjach związanych z osadnictwem wojskowym byłych Ŝołnierzy lDP im.
Tadeusza Kościuszki. W szkole istnieje Izba Tradycji w której znajdują się ciekawe pamiątki
oraz sztandar przekazany przez Kombatantów. Odznaczona została KrzyŜem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski. Ludność o charakterze napływowym, przewaŜnie z Kresów
Wschodnich (Lwów, Nowogródek, Podole, Wileńszczyzna), posługująca się dialektem
kresowym, obecnie w zaniku (młode pokolenie nie kultywuje tych tradycji językowych),
część ludności pochodzi z Małopolski i Wielkopolski. Znaczna część ludności była w
przeszłości zesłana na „Sybir”, obecnie pręŜnie działają ci ludzie w Związku Sybiraków.
Tablica pamiątkowa dla upamiętnienia tych, którzy cierpieli na Syberii znajduje się w
Kościele Parafialnym.
• Miejsca, osoby, przedmioty kultu
W Górzynie znajduje się Izba Pamięci oraz Pomnik Osadników Wojskowych.
• Święta, odpusty, pielgrzymki
- Odpust Parafii Niepokalanego Poczęcia NMP – 08.XII
- Dni Górzyna
- Przegląd zespołów ludowych
- DoŜynki wiejskie i parafialne
• Tradycje, obrzędy, gwara
- Iluminacje Górzyna
- Opłatek wiejski
- Święta Narodowe
- Konkurs recytatorski poezji religijnej
- Cykliczne spotkania obecnych i dawnych mieszkańców Górzyna (Polska, Austria,
Niemcy).
• Specyficzne potrawy
Kuchnia z róŜnych stron polski, bardzo sławny chleb górzyński wypiekany przez tutejszą
piekarnię.
11
• Legendy, podania i fakty historyczne
Lucjan Grzeja - wielki poŜar w Górzynie
Lucjan Grzeja - ach ten uparty Górzyn (sztuka teatralna)
Legendy związane z tradycjami łuŜyckimi-słowiańskimi.
VI - VII w n.e. - prawdopodobnie powstaje wieś Górzyn załoŜona przez ŁuŜyczan, którzy
zajmują te ziemie, które zostały opuszczone przez poprzednich mieszkańców (narodowość nie
jest ustalona).
X w. – początki niemieckiej kolonizacji
XIV-XV w. – rośnie znaczenie i ranga wsi, zostaje wybudowany kościół, który umieszczony
jest w wykazie kościołów z 1495 r. Parafia w Górzynie płaci roczną daninę biskupowi Miśni
w wysokości 6 marek srebra, co odpowiada mniej więcej 2 kg. To oznacza, Ŝe parafia była
bogata.
W roku 1495 – spór o tytuł własności Górzyna pomiędzy margrabią brandenburskim
Johhanem a księciem Ŝagańskim Janem. W tym roku Górzyn przechodzi we władanie
Brandenburgii.
W roku 1487 wieś Górzyn kupuje rycerz Zygmunt von Rothenburg.
W roku 1500 właścicielami są Marcin i Jan Schlichtyngowie.
Od 1663 r. Górzynem włada ród szlachecki Gablenzów znany w źródłach juŜ od XIV w. 1773
r. – umiera ostatni potomek rodu Gablenzów i w tym roku Górzyn przechodzi w ręce rodu
Blombergów.
1818 r. – Górzyn zostaje sprzedany miejscowym chłopom i między nich podzielnoy.
1841 r. – istniejący w Górzynie pałac (zamek) zostaje rozebrany do fundamentów.
Wiek XVIII – to szereg burzliwych wydarzeń w historii tej wsi
- spór o pastora
- walka Serbów ŁuŜyckich o język narodowy
1763 r. – wielki poŜar Górzyna. Pastwą płomieni padł: kościół, plebania, organistówka oraz
70 gospodarstw.
1764 r. – został odbudowany kościół.
I połowa XVIII w. – początki hodowli drzew morwowych (okolice kościoła) obecnie plac
szkolny.
1818 r. – uwolnienie chłopów pańszczyźnianych i parcelacja majątku.
W 1809 r. – Górzyn liczył 875 mieszkańców (146 domów)
W 1875 r. – Górzyn liczył 1277 mieszkańców.
1914 r. – otwarcie stancji kolejowej przy linii Lubsko – Krosno Odrz.
W 1945 r. – Górzyn zostaje polską wsią.
W 1985 r. – Górzyn został odznaczony KrzyŜem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W 2000 r. – odsłonięcie pomnika upamiętniającego dawnych mieszkańców Górzyna (zam.
Niemcy, Austria, Czechy).
• WaŜne postacie historyczne
Kościuszkowcy i Sybiracy, którzy tworzyli historię współczesnego Górzyna i budowali
wspólnotę tej miejscowości:
Lucjan Grzeja – pisał historię Górzyna do 1945 r. Napisał sztukę teatralną „Ach ten uparty
Górzyn”.
• Specyficzne nazwy
ŁuŜycka – GORIN
Niemieckie – Gerow, Geren, Geran, Gohren
Polska – Górzyn
12
• Dawne zawody
Kowalstwo
Górnictwo węgla brunatnego
Wikliniarstwo
Winiarstwo
Browarnictwo
Młynarstwo
Ciesielstwo (stolarka)
• Zespoły artystyczne
Zespół folklorystyczny „MODRY LEN”
Zespół muzyczno – instrumentalny „NASTROJE”
3. Obiekty i tereny
• Działki pod zabudowę mieszkaniową
Na terenie wsi i na jej obrzeŜach znajduje się wydzielony teren pod zabudowę mieszkalną
(budowa domków jednorodzinnych).
• Działki po domy letniskowe
Nie posiada
• Działki pod zakłady usługowe i przemysł
W planie przestrzennego zagospodarowania gminy Lubsko w obrębie Górzyn jest
przeznaczony teren pod zabudowę przemysłową, który ma być uzbrojony i podłączony
kolektorem ściekowym do oczyszczalni ścieków w Lubsku.
• Pustostany mieszkaniowe, magazynowe, itp.
Istnieje moŜliwość zagospodarowania budynków po byłej mleczarni.
• Tradycyjne obiekty gospodarskie (spichlerze, kuźnie, młyny, itp.)
Istnieje budynek po dawnej kuźni, który w chwili obecnej jest własnością prywatną.
• Place i miejsca publicznych spotkań
Szereg imprez i spotkań o charakterze kulturalnym, sportowym i towarzyskim odbywa się w:
świetlicy wiejskiej (zabawy ludowe, zebrania), w Szkole Podstawowej w Górzynie (zebrania,
festyny), szkolenia dla ludności, wystawy Filia Biblioteki – konkursy, wieczornice, spotkania
z ciekawymi ludźmi,
Boisko LZS „HAMAR” – imprezy sportowe.
Remiza OSP – szkolenia, zebrania.
Kościół i plebania.
• Miejsca sportu i rekreacji
Boisko LZS „HAMAR”
• Szlaki turystyczne, ścieŜki dydaktyczne, itp.
W okolicach Górzyna przebiega „Czerwony Szlak”, który prowadzi do „KrzyŜa pokutnego”,
znajdującego się w okolicy Raszyna i biegnie dalej do Lubska.
13
4. Gospodarka, rolnictwo
• Miejsca pracy (ilość)
Zakład Przemysłu Drzewnego „Hamar” zatrudnia ponad 120 osób
• Zakłady produkcyjne
Zakład Przemysłu Drzewnego „Hamar”, piekarnia, zakład kamieniarski.
• Produkty
Elementy ogrodowe, altany, ogrodzenia, pieczywo, zdrowa Ŝywność, mleko, ryby,
pomniki i inne.
• Gospodarstwa rolne
Na terenie wsi Górzyn mało jest gospodarstw o duŜym areale, te co istnieją zajmują się
hodowlą ryb, stadnina koni – agroturystyka, plantacja warzyw, malin, ogórków.
• Uprawy, hodowle
Uprawa: wierzby energetycznej, zbóŜ, ziemniaków, malin i warzyw
• Znane firmy produkcyjne i zakłady usługowe
Zakład Przemysłu Drzewnego „Hamar”, Pomoc drogowa, stolarnia „Pana Łyczko”, Zakłady
Mechaniki Pojazdów, Zakład Fryzjerski.
• Miejsca noclegowe, hotele
Prywatne kwatery w gospodarstwach agroturystycznych.
• Restauracje, punkty gastronomiczne
Nie posiada.
• MoŜliwe do wykorzystania odpady produkcyjne
Trociny, wióry
• Zasoby odnawialnych energii
Plantacje wierzby energetycznej, wiatr, woda, energia słoneczna
5. Mieszkańcy, kapitał społeczny
• Autorytety i znane postacie wsi
Zespół nauczycielski i dyrekcja Szkoły Podstawowej w Górzynie, ksiądz proboszcz, rada
sołecka, Filia Biblioteki w Górzynie, OSP.
• Krajanie znani w regionie, w kraju i zagranicą
Kościuszkowcy, Sybiracy, Lucjan Grzeja opisał historię wsi i napisał sztukę teatralną o
Górzynie.
• Osoby o specyficznej wiedzy i umiejętnościach
Muzycy – A. Jarzębiński, p. Juszczyńska – malarka, wikliniarstwo – p. Miernik, p.Szymański,
koronkarstwo, hafciarki, wyszywanie, rękodzieło artystyczne.
14
• Przedsiębiorcy
Na terenie Górzyna działają firmy prywatne (szersza informacja na temat zakładów pracy –
pkt.1.5.).
• Związki i stowarzyszenia
Ludowy Zespół Sportowy „Hamar” Górzyn
Ochotnicza StraŜ PoŜarna w Górzynie
Parafialny Zespół Caritas przy Parafii niepokalanego Poczęcia NMP w Górzynie
Stowarzyszenie Mieszkańców i Przyjaciół Górzyna
• Kontakty i współpraca
Z byłymi mieszkańcami wsi Górzyn (przed 1945 r.) obecnie mieszkającymi w Niemczech w
okolicach Cottbus, z ARiMR w Warszawie z LIR, LZS.
III. ANALIZA SWOT
MOCNE STRONY
1. Ładne połoŜenie wsi, bogata szata
roślinna i zwierzęca
2. Dobrze ukształtowana przestrzeń
publiczna
- aktywnie działająca Rada Sołecka
- Szkoła Podstawowa w Górzynie
- Filia Biblioteczna
- Parafia wraz z Parafialnym Zespołem
„Caritas”
- Ochotnicza StraŜ PoŜarna
- Ludowy Zespół Sportowy
- Zespół Śpiewaczy „Modry Len”
- Koło Gospodyń Wiejskich
3. Tradycje kulturowe, historyczne
4. Istnieją na terenie wsi zakłady usługowe
i zakłady produkcji
5. Silny, aktywny ośrodek szkoleniowy dla
ludności z terenów wiejskich (współpraca
z ARiMR, LIR, ODR) i inni
6. Rozwija się prywatna działalność
z zakresu agroturystyki, oraz rolnictwa
ekologicznego
7. Ujęcie w planach zagospodarowania
przestrzennego gminy terenów pod
zabudowę przemysłową
8. Czyste powietrze, duŜe zasoby wody
pitnej i minerałów (glina, Ŝwir, torf,
kopaliny)
9. Dobre połoŜenie komunikacyjne
10. Współpraca z rdzennymi mieszkańcami
(łuŜyczanami)
SŁABE STRONY
1. Niedostatecznie rozbudowana
infrastruktura (drogi, chodniki)
2. Brak kanalizacji
3. Niewystarczające fundusze własne
4. Słabe gleby
5. Brak budynków, lokali na inwestycje
społeczne (gabinet lekarski)
6. Słaby dostęp do słuŜby zdrowia
7. Brak gazu
8. Słabo rozbudowana infrastruktura
sportowa
15
11. Dostępność telefoniczna, wodociągi.
SZANSE
1. Strefa przemysłowa jako rozwój
przemysłu
2. DuŜa aktywność mieszkańców
3. Państwowe Gimnazjum
4. Zatrzymanie migracji
5. Wzrost dochodowości mieszkańców
6. Bliskość miasta Lubsko (sypialnia miasta)
ZAGROśENIA
1. Część osób zagroŜona wykluczeniem
społecznym
2. Ujemna migracja ludności
3. Niepewność realizacji inwestycji
zaplanowanych
4. Pogorszenie bezpieczeństwa mieszkańców
Ze względu na nadmierną prędkość
samochodów
5. Ograniczona ilość komunikacji
autobusowej
IV. OPIS PLANOWANYCH PRZEDSIĘWZIĘĆ
(w perspektywie 7 lat; 2008 r. – 2014 r.)
Cele ogólne:
1. Zapewnienie optymalnych warunków do wszechstronnego rozwoju społeczności
lokalnej w bezpiecznym i przyjaznym środowisku.
2. Rozbudowanie i rozwijanie zdolności twórczych samodzielnego myślenia
I sprawnego działania na rzecz miejscowości i mieszkańców.
3. Efektywna współpraca z władzami lokalnymi (samorządowymi) gminy,
Powiatu, województwa na rzecz rozwoju rozbudowy infrastuktury lokalnej.
4. Rozwój kultury, sportu, turystyki i rekreacji na terenach wiejskich.
5. Rozwijanie tradycji lokalnych, rozwój regionalizmu, ochrona dziedzictwa
kulturowego regionu.
6. Rozbudzanie przedsiębiorczości i rozwój ludowych inicjatyw gospodarczych
(mały biznes, agroturystyki, usługi, rolnictwo ekologiczne, itp.)
7. Likwidacja barier architektonicznych.
Lp.
1.
2.
Nazwa zadania
„Budowa sali gimnastycznej”
„Budowa szatni przy boisku LZS i
budowa boiska do treningu”
Zakres rzeczowy
zadania
Sala gimnastyczna przy
Szkole Podstawowej w
Górzynie o powierzchni
uŜytkowej 3153 m2
Szatnia
piłkarska
połoŜoną na terenie
miejscowości Górzyn o
powierzchni 150 m2 .
Szacunkowy
kosztorys zadania
6.500.000zł
300.000zł
3.
„Budowa boiska wielofunkcyjnego ze
sztuczną nawierzchnią”
800.000zł
4.
„Modernizacja i doposaŜenie świetlicy
wiejskiej. Remont piwnicy”
70.000zł
16
5.
6.
7.
„Wykonanie wiejskiego placu zabaw dla
dzieci”
„Rozbudowa remizy OSP w Górzynie”
„Skanalizowanie wsi Górzyn”
50.000zł
150.000zł
Budowa
sieci
kanalizacyjnej
o
długości ok. 13 km
„Zagospodarowanie terenów zielonych po
byłym cmentarzu na park wiejski”
„Dokończenie remontu zabytkowej
9.
wieŜy”
„Zagospodarowanie placu przy kościele
10.
parafialnym”
„Oznakowanie ulic i wprowadzenie
11.
nazewnictwa”
„Zagospodarowanie placu przed sklepem
12.
w centrum wsi”
8.
13.
„Zagospodarowanie terenu po byłej
kopalni Ŝwiru na cele rekreacyjne”
15.
„Modernizacja dróg gminnych w
miejscowości Górzyn”
„Termomodernizacja Szkoły
Podstawowej w Górzynie”
16.
„Stacja uzdatniania wody”
17.
„Poprawa estetyki wsi”
„Rozbudowa sieci internetowej
(powszechny dostęp do internetu)”
14.
18.
19
„Selektywna zbiórka odpadów we wsi”
10.000.000zł
50.000zł
20.000zł
50.000zł
50.000zł
20.000zł
Wykonanie
saneczkowego
narciarskiego
Droga o długości
ok. 3 km
toru
i
200.000zł
1.500.000zł
Modernizacja kotłowni,
c.o., ocieplenie, itp.
1.000.000zł
Stacja na ujęciu wody w
m. Gozdno
2.000.000zł
100.000zł
100.000zł
Rozstawienie
pojemników
do
selektywnej
zbiórki
odpadów (na szkło,
papier, plastik)
20.000zł
Inne planowane zamierzenia z zakresu: rozwój zasobów ludzkich, gospodarki,
promocji, kultury, sportu, rekreacji i turystyki
Lp.
1
2
3
Zadania szczegółowe
Instytucje odpowiedzialne i
współuczestniczące
ROZWÓJ ZASOBÓW LUDZKICH
Organizowanie kursów i szkoleń dla ludzi z
SP-Górzyn,
terenów wiejskich (bezrobotni, rolnicy, młodzieŜ Stowarzyszenie przyjaciół i
wychodząca na rynek pracy)
mieszkańców Górzyna,
Rada Sołecka,
Kurs komputerowy
SP-Górzyn,
Utworzenie Gimnazjum wiejskiego
Urząd Miejski Lubsko,
17
4
Powstanie Wiejskiego Centrum Informacji
5
Powstanie Centrum Kształcenia na odległość
GOSPODARKA
Tworzenie we współpracy z Gminą w Lubsku
dogodnych warunków do osiedlania się i rozwoju
firm rodzinnych (agroturystyka, kamieniarstwo,
uprawa owoców i warzyw, hodowla ryb, itp.)
Udzielenie pomocy firmom i zakładom juŜ
istniejącym oraz ochrona miejsc pracy
6
7
8
Aktywizacja Przedsiębiorczości
9
10
Rozwój małej gastronomii i bazy noclegowej
Rozwój - mechanika pojazdowa, fryzjerstwo i
inne
Aktywizacja bezrobotnych – przywrócenie na
rynek pracy
PROMOCJA WSI
Festyny wiejskie „Dzień Górzyna” i zabawy
wiejskie
11
12
13
Uroczystości patriotyczne o charakterze
narodowym i lokalnym
14
15
Prezentacje zespołu ludowego „Modry Len”
Organizowanie imprez środowiskowych
- doŜynki wiejskie i parafialne
- iluminacje Górzyna
- wieś skąpana w kwiatach i zieleni
- konkurs poezji religijnej
Promowanie wsi Górzyn
16
17
18
19
SP-Górzyn,
Rada Sołecka,
Filia Biblioteki Miejskiej w
Górzynie
SP-Górzyn
OSP - Górzyn
Rada Sołecka
Urząd Miejski Lubsko,
Rada Sołecka, Powiatowy Urząd
Pracy
Rada Sołecka,
Powiatowy Urząd Pracy
Rada Sołecka, SP – Górzyn
Rada Sołecka
Rada Sołecka
Powiatowy Urząd Pracy
Rada Sołecka,
SP –Górzyn,
OSP – Górzyn,
Zespół „Modry Len”,
Filia biblioteki w Górzynie
Rada Sołecka.
SP- Górzyn,
OSP – Górzyn,
Zespół „Modry Len”,
Filia Biblioteki w Górzynie
Rada Sołecka
Rada Sołecka,
SP – Górzyn,
OSP –Górzyn,
Zespół „Modry Len”,
Filia Biblioteki w Górzynie
SP –Górzyn,
Stowarzyszenie przyjaciół i
mieszkańców Górzyna,
Filia Biblioteki w Górzynie
SP -Górzyn
Utworzenie strony internetowej www
o wsi Górzyn
Powstanie Centrum Kultury Wiejskiej w świetlicy Rada Sołecka,
Zespół „Modry Len”,
MłodzieŜowa Rada Wsi,
Filia Biblioteki w Górzynie
Rozwijanie współpracy z byłymi mieszkańcami
Rada Sołecka,
Górzyna – z polski, Niemiec, Austrii i innych
SP – Górzyn,
krajów
Filia Biblioteki w Górzynie,
18
20
21
22
23
24
25
26
Stowarzyszenie przyjaciół i
mieszkańców Górzyna
KULTURA, SPORT, REKREACJA I TURYSTYKA
Organizacja imprez rekreacyjno- sportowych
Stowarzyszenie przyjaciół i
mieszkańców Górzyna,
LZS,
Rada Sołecka,
PZ-Caritas
Organizacja wypoczynku dla dzieci ze środowiska PZ-Caritas,
wiejskiego(kolonie, półkolonie)
SP-Górzyn
Festiwal Mundurowo na Ludowo
Zespół „Modry Len”,
Rada Sołecka,
Stowarzyszenie przyjaciół i
mieszkańców Górzyna
Plener malarski
Filia Biblioteki w Górzynie,
SP- Górzyn
Promocja twórców ludowych działających w
Filia Biblioteki w Górzynie,
Górzynie
SP -Górzyn
- wystawy twórczości,
- wieczornice, itp.
Rozszerzenie oferty popołudniowych zajęć dla
Parafialny Zespół Caritas,
dzieci i młodzieŜy na bazie świetlicy
SP- Górzyn,
profilaktyczno- wychowawczej
Rada Sołecka,
Parafia
Rozwój turystyki wsi
Rada Sołecka
Plan odnowy Górzyna na lata 2008-2014 został zatwierdzony na walnym zebraniu wiejskim,
które odbyło się 13.02.2008 r. Wcześniej została zaciągnięta opinia od instytucji działających
na terenie miejscowości, takich jak:
Rada Sołecka wsi Górzyn, Szkoła Podstawowa, Ochotnicza StraŜ PoŜarna, LZS „Hamar”,
Koło Gospodyń Wiejskich, filia Bibiloteki Miejskiej w Górzynie, PZ-Caritas przy Parafii
Niepokalanego Poczęcia N.M.P. w Górzynie, stowarzyszenie Mieszkańców i Przyjaciół
Górzyna, Zespołu „Modry Len”, zakładów i firm prywatnych oraz osób fizycznych.
Opracował zespół w składzie:
Zbigniew Mróz – sołtys wsi Górzy
Józef Radzion – dyrektor SP – Górzy i prezes PZ-Caritas
Jolanta Karasińska –Kierownik Filii Biblioteki Miejskiej
Ks. Leszek Białuga – Proboszcz Parafii w Górzynie
Artur Jarzębiński – Prezes OSP w Górzynie
Kazimierz Potocki – Prezes Stowarzyszenia Mieszkańców
i Przyjaciół Górzyna
Aniela Jordan – Koło Gospodyń Wiejskich
Tomasz Apanowicz – LZS „ Hamar”