Wydłużenie i przeniesienie hamstringów w deformacji zgięciowej

Wydłużenie i przeniesienie hamstringów w deformacji zgięciowej kolana u dzieci z
obustronnym porażeniem mózgowym.
TECHNIKA I WSTĘPNE WYNIKI
F. Y. P. Ma, P. Selber, G. R. Nattrass, A. R. Harvey, R. Wolfe, H. K. Graham
From The Royal Children’s Hospital, Victoria, Australia
Pomiędzy lipcem 2000 roku, a kwietniem 2004, 19 pacjentów z obustronnym,
spastycznym porażeniem mózgowym, wymagających wspomagania sprzętowego do
chodzenia, przebyło zabieg wydłużenia/przeniesienia przyśrodkowych zginaczy, jako
część wieloetapowego leczenia chirurgicznego. Przed i pooperacyjnie wykonano
standaryzowane badanie fizykalne, pomiar w skali Functional Mobility Score oraz
analizę ruchu na wideo lub analizę chodu. Wykonano pomiary parametrów
statycznych (kąt podkolanowy, deformacja zgięciowa kolana) oraz parametrów
kinematycznych w płaszczyźnie strzałkowej (zgięcie kolana przy inicjacji kontaktu,
minimalne zgięcie kolana w fazie podparcia, średnie zgięcie kolana w fazie
podparcia). Średni czas obserwacji wyniósł 25 miesięcy (od 14 do 45). Stwierdzono
znamienną statystycznie poprawę w wynikach pomiarów statycznych i
kinematycznych, co korespondowało z poprawą chodu i ruchomości funkcjonalnej
ocenianej wg Functional Mobility Scale. U dwojga pacjentów wystąpiły średniego
stopnia przeprosty w kolanie, które poddały się korekcji przez odpowiednie
dopasowanie ortez stopy/stawu skokowego. Trwała deformacja zgięciowa obu kolan
powyżej 10° wystąpiła u jednego pacjenta, została skorygowana przez zablokowanie
przedniej części dalszej części chrząstki nasadowej kości udowej. U dwojga dzieci
stwierdzono także poprawę o jeden stopień w Gross Motor Function Classificatnion
System.
J Bone Joint Surg [Br] 2006;88-B:248-54.