WPROWADZENIE DO WIEDZY O JĘZYKU (wykłady dla I roku
Transkrypt
WPROWADZENIE DO WIEDZY O JĘZYKU (wykłady dla I roku
WPROWADZENIE DO WIEDZY O JĘZYKU (wykłady dla I roku studiów I stopnia, filologia klasyczna i włoska, studia stacjonarne) Zajęcia trwają przez semestr, kończą się egzaminem w sesji zimowej. Studenci są zobowiązani do znajomości materiału omawianego na wykładzie oraz wskazanych lektur. Warunkiem zaliczenia wykładu jest regularne uczęszczanie na zajęcia (dopuszczalne dwie nieobecności). PLAN ZAJĘĆ: 1. 5 X – PRZEDMIOT I ZAKRES JĘZYKOZNAWSTWA. JAK MOŻNA BADAĆ JĘZYK? F. de Saussure, Kurs językoznawstwa ogólnego, przeł. K. Kasprzyk, Warszawa 2002, Wstęp, rozdz. 2-6; cz. I. Zasady ogólne, rozdz. 3. 2. 12 X – KLASYFIKACJA ZNAKÓW. 3. 26 X – ISTOTA I WŁASNOŚCI ZNAKU JĘZYKOWEGO. F. de Saussure, Kurs językoznawstwa ogólnego, przeł. K. Kasprzyk, Warszawa 2002, cz. I. Zasady ogólne, rozdz. 1 i 2; cz. II. Językoznawstwo synchroniczne, rozdz. 1-4. 4. 2 XI – FUNKCJE ZNAKÓW. ELEMENTY AKTU KOMUNIKACJI. K. Bühler, Zasady badań nad językiem, przeł. D. Niklas, w: Semiotyka dziś i wczoraj, red. J. Pelc i L. Koj, Wrocław 1991. R. Jakobson, Poetyka w świetle językoznawstwa, przeł. K. Pomorska, w: tenże, W poszukiwaniu istoty języka, t. 2., Warszawa 1989. 5. 16 XI – PROBLEM ZNACZENIA. ,,TRÓJKĄT SEMIOTYCZNY”. ,,ZNACZENIE” NAZW WŁASNYCH. SŁOWNICTWO JAKO MAGAZYN POJĘĆ OPISUJĄCYCH ŚWIAT. G. Frege, Sens i znaczenie, w: tenże, Pisma semantyczne, przeł. B. Wolniewicz, Warszawa 1977. R. Tokarski, Słownictwo jako interpretacja świata, w: Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 2001. 6. 23 XI – JĘZYK JAKO HIERARCHICZNY SYSTEM DWUKLASOWY. SŁOWNIK I GRAMATYKA. PODSYSTEMY JĘZYKA. R. Grzegorczykowa, Wstęp do językoznawstwa, Warszawa 2007, s. 72-78. F. de Saussure, Kurs językoznawstwa ogólnego, przeł. K. Kasprzyk, Warszawa 2002, cz. II, rozdz. 5-6. 7. 30 XI – GATUNKOWE ZRÓŻNICOWANIE WYPOWIEDZI. M. Bachtin, Problem gatunków mowy, przeł. D. Ulicka, w: tenże, Estetyka twórczości słownej, Warszawa 1986. A. Wierzbicka, Genry mowy, w: Tekst i zdanie, red. T. Dobrzyńska, E. Janus, Wrocław 1983. 8. 7 XII – JĘZYK W DZIAŁANIU: AKTY MOWY. J. L. Austin, Performatywy i konstatacje, przeł. M. Hempoliński, w: Brytyjska filozofia analityczna, red. M. Hempoliński, Warszawa 1974. D. Zdunkiewicz, Akty mowy, w: Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin 2001. 9. 14 XII – KOMUNIKACJA NIE WPROST. POJĘCIE IMPLIKATURY. H. P. Grice, Logika i konwersacja, przeł. J. Wajszczuk, „Przegląd Humanistyczny” 1977 nr 6; lub Logika a konwersacja, przeł. B. Stanosz, w: Język w świetle nauki, red. B. Stanosz, Warszawa 1980. 10. 4 I – REGUŁY KOMUNIKACJI. PROBLEMY ETYKIETY JĘZYKOWEJ. ETYKA SŁOWA. M. Marcjanik M., Etykieta językowa, w: Współczesny język polski, red. Bartmiński J. Lublin 2001. J. Puzynina, Problemy aksjologiczne w językoznawstwie oraz Kultura słowa w kulturze współczesnej Polski, w: taż, Słowo – wartość – kultura, Lublin 1997. 11. 11 I – JĘZYK JAKO NOŚNIK KULTURY I INTERPRETATOR ŚWIATA. J. Anusiewicz, Lingwistyka kulturowa. Zarys problematyki, Wrocław 1995. A. Wierzbicka, Akty i gatunki mowy w różnych językach i kulturach, w: taż, Język – umysłkultura, Warszawa 1999. A. Wierzbicka, Moje podwójne życie: dwa języki, dwie kultury, dwa światy, „Teksty Drugie” 1997 nr 3. 12. 18 I – JĘZYK I SPOŁECZEŃSTWO. ZRÓŻNICOWANIE JĘZYKA NARODOWEGO. S. Grabias, Język w uwarunkowaniach społecznych. Socjolekty, w: tenże, Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997. Język i społeczeństwo, red. M. Głowiński, Warszawa 1980. 13. 25 I – ROZMAITOŚĆ JĘZYKÓW ŚWIATA. A. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa 1989.