Seria III, ćw.1
Transkrypt
Seria III, ćw.1
Opracował: dr inż. Michał Chłędowski Ćw. S-III.1 MODELOWANIE PODSTAWOWYCH CZŁONÓW AUTOMATYKI. PROGRAM CODAS Instrukcja robocza Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z podstawowymi członami automatyki oraz pakietem oprogramowania CODAS-II służącego do symulacji i badania własności dynamicznych zarówno pojedynczych elementów automatyki jak również całych, jednowymiarowych układów automatycznej regulacji (UAR). Zadanie do wykonania 1. Należy zapoznać się szczegółowo z opisem programu CODAS-II (druga część PODSTAW TEORETYCZNYCH). 2. Należy wykonać modele matematyczne co najmniej czterech podstawowych elementów automatyki, wykorzystując do tego celu CODAS-II. Należy zarejestrować charakterystyki skokowe i częstotliwościowe (amlitudowo-fazowe i logarytmiczne) symulowanych członów. UWAGA ! 1. Do symulacji każdy zespół przyjmuje własne wartości parametrów symulowanych członów 2. Wykresy charakterystyk skokowych należy starać się wykonywać po kilka w jednym układzie współrzędnych. Dla zwiększenia czytelności wyników, wykresy należy opisywać w sposób oferowany przez program CODAS. PRAKTYCZNA REALIZACJA ĆWICZENIA 1. Uruchomić program "Codas" na wybranym komputerze 2. Wnikliwie przeczytać "Skrócony opis programu CODAS". Są to dwie strony napisane drobną czcionką (po to, żeby na dwóch stronach się zmieściło). Ważnym jest, aby czytając starać się zrozumieć tekst. Warto poszczególne instrukcje sprawdzać, na ile to możliwe od razu korzystając z programu. 3. Zdecydować się na cztery rodzaje podstawowych członów, które będą przedmiotem symulacji 4. Przyjąć wartości liczbowe parametrów wybranych członów. Napisać transmitancję ogólną i po podstawieniu liczbowych parametrów wybranych członów 5. Przykład. Wybieram podstawowe człony automatyki: a) inercyjny, b) całkujący rzeczywisty, c) oscylacyjny, d) różniczkujący rzeczywisty. Piszę postacie ogólne transmitancji tych członów (patrz: Podstawy teoretyczne w instrukcji do ćw. S-III.1) a) człon inercyjny Ga ( s ) = k (rów. 1.2 w ćw. S-III.1) 1 + Ts b) człon całkujący rzeczywisty Gb ( s ) = c) człon oscylacyjny Gc ( s ) = k (rów. 1.37 w ćw. S-III.1) s(Ts + 1) y ( s) k = 2 2 , (rów. 1.11 w ćw. S-III.1) x ( s ) T1 s + T2 s + 1 d) człon różniczkujący rzeczywisty Gd ( s ) = y(s) ks = , (rów. 1.54 w ćw. S-III.1) x ( s ) Ts + 1 Przyjmuję przykładowe liczbowe wartości parametrów charakteryzujących te człony: k =2, T = 5, T 1=3 , T 2 =4 Moje transmitancje przyjmą postać Ga ( s ) = 2 2 2 2s , Gd ( s ) = , , Gb ( s ) = , Gc ( s ) = 2 s(5s + 1) 1 + 5s 9 s + 16 s + 1 5s + 1 6. Wykonuję po kolei modele tych elementów. W Codasie modelowane transmitancje wpisuję do G p . Pętla sprzężenia zwrotnego otwarta. 7. Rysuję charakterystyki skokowe, amplitudowo-fazowe oraz amplitudową i fazową logarytmiczne modelowanych członów automatyki. Podpisuję wykresy