Lectio z komentarzem

"Wy bowiem, mówi, nie jesteście w ciele, o ile Duch Boży w was mieszka" (Rz 8,9) - a
to dzieje się nie przez odrzucenie ciała )nie byli przecież bezcieleśni ci, do których
pisał, ale tylko ludźmi, którzy przyjęli Ducha Boga), lecz według wspólnoty z Duchem
Świętym, w którym wołamy "Abba, Ojcze" (Rz 8,15); jeżeli więc teraz, mając zaledwie
zadatek, wołamy "Abba, Ojcze", to cóż dopiero stanie się, gdy po zmartwychwstaniu
ujrzymy Go twarzą w twarz, gdy wszyscy ludzie zbiegłszy się zaśpiewają hymn radości
sławiąc Tego, który zbudził ich z martwych i obdarzył życiem wiecznym? Jeśli bowiem
tylko zadatek, ogarniając całkowicie człowieka, sprawia, że mówi on "Abba, Ojcze", to
co się stanie, gdy cała łaska Ducha Świętego zostanie ludziom dana przez Boga? Uczyni
nas podobnymi do Niego i wypełni wolę Ojca; sprawi, że człowiek stanie się na obraz i
na podobieństwo Boga (Rdz 1,26)
Św. Bazyli Wielki († 379): Kto może zaprzeczyć, że plan zbawienia ludzkości przez
wielkiego Zbawcę i Boga naszego, Jezusa Chrystusa (Tt 2,13), spełniony według dobroci
Bożej, został wypełniony przez Ducha Świętego? Zechciejmy zbadać dokładnie
wydarzenia z przeszłości: błogosławieństwo patriarchów, pomoc otrzymana przez
nadanie Prawa, typy biblijen, proroctwa, wielkie czyny wojenne, znaki dokonane przez
sprawiedliwych, układanize wydarzeń towarzyszących wcieleniu Pana - wszystko to
działo się za sprawą Ducha Świętego.
Najpierw był On przy ciele Chrystusa, bo stał się Jego namaszczeniem i był od Niego
nie oddzielony, jak napisano: "Na kogo ujrzysz, że stępuje Duch i że na Nim pozostaje,
ten jest Synem moim umiłowanym" (J 1,33 i Łk 3,22) oraz: "Jezus z Nazaretu, którego
namaścił Bóg Duchem Świętym (Dz 10,38). Następnie cała działalność Chrystusa
rozwijała się w obecności Ducha Świętego: On był przy Nim obecny, gdy Jezus był
kuszony przez szatana: "Jezus został zaprowadzony - mówi - na pustynię przez Ducha,
aby był kuszony" (Mt 4,1). Był także przy Nim nierozdzielnie, gdy czynił cuda: "Jeśli ja mówi - w Duchu Bożym wyrzucam szatany..." (Mt 12,28). I nie opuścił Go, gdy powstał z
martwych. Pan odnowił człowieka i łaskę tchnienia Bożego, którą człowiek utracił; ją
właśnie dał mu znowu wtedy, gdy tchnął w twarz uczniom. Cóż bowiem wtedy mówi:
"Weźmijcie Ducha Świętego. Komu grzechy odpuścicie, są mu odpuszczone, komu
grzechy zatrzymacie, są zatrzymane" (J 20,23).
A posługiwanie Kościoła; czyś nie jest rzeczą jasną i bezsprzeczną, że dzieje się ono za
sprawą Ducha Świętego? "On bowiem dał - mówi - Kościołowi najpierw apostołów, po
drugie - proroków, po trzecie - nauczycieli, dalej moce, następnie dar uzdrawiania,
wspierania pomocą, rządzenia, mówienia językami (1Kor 12,28). Ten porządek ustalony
jest według różnorodności darów pochodzących od Ducha Świętego.
Klemens Aleksandryjski († ok. 212): Słowo Boże, wzgardziwszy litrą i cytrą,
instrumentami bez duszy, urządziło przez Ducha Świętego ten świat, szczególnie zaś
mikrokosmos: człowieka - a więc jego duszę i ciało - i gra Bogu na tym wielogłosowym
instrumencie, i śpiewa wraz z instrumentem, jakim jest człowiek.
ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO J 20,19-23
I: Rdz 11,1-9; II: Rz 8,22-27
19
20
21
22
23
Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali
uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł
Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!»
A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie
ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja
was posyłam».
Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha
Świętego!
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są
im zatrzymane».
SAMUEL DORASTAŁ, A PAN BYŁ Z NIM. NIE POZWOLIŁ UPAŚĆ ŻADNEMU JEGO SŁOWU NA ZIEMIĘ
19
J
J
J
J
(1Sm 3:19)
Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali
uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł
Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!»
9:22 Tak powiedzieli jego rodzice [ślepca, uzdrowionego przez Jezusa], gdyż
bali się Żydów. Żydzi bowiem już postanowili, że gdy ktoś uzna Jezusa za
Mesjasza, zostanie wyłączony z synagogi.
14:27 Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja
wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka!
20:21 A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i
Ja was posyłam».
20:26 A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i
Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i
rzekł: «Pokój wam!»
20
A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie
ujrzawszy Pana.
J 16:22 Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i
rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać.
J 20:25 Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł
do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca
mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę».
Łk 24:16 Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.
J 20:18 Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana i to mi
powiedział».
21
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja
was posyłam».
J 17:18 Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem.
Mt 28:19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię
Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Mk 16:15 I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu
stworzeniu!
22
Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha
Świętego!
Rdz 2:7 wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego
nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą.
Ez 37:9 I powiedział On do mnie: «Prorokuj do ducha, prorokuj, o synu
człowieczy, i mów do ducha: Tak powiada Pan Bóg: Z czterech wiatrów
przybądź, duchu, i powiej po tych pobitych, aby ożyli».
J 1:33 Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił
wodą, powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i
spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym".
J 7:39 A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch
bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.
Łk 24:49 Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w
mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka».
Dz 1:8 ...gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi
świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».
23
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są
im zatrzymane».
Mt 16:19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na
ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane
w niebie».
Mt 18:18 Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie
związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.
SAMUEL DORASTAŁ, A PAN BYŁ Z NIM. NIE POZWOLIŁ UPAŚĆ ŻADNEMU JEGO SŁOWU NA ZIEMIĘ
19
(1Sm 3:19)
Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali
uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł
Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!»
Maria Magdalena przybyła do grobu wczesnym rankiem (20,1). Apostołowie spędzili
cały dzień zanim Jezus im się pojawił. Paschalne ukazania się Jezusa uczniom mają
miejsce wieczorem (6,16; 13-17), po długiej próbie. Ale jest to ciągle pierwszy dzień.
Wiara Magdaleny jest spontaniczna. Idzie ona w kierunku Pana i Go spotyka.
Apostołowie natomiast jeszcze się nie pozbierali z szoku. Boją się Żydów, pozostają
zamknięci w domu; pomimo wyjścia Piotra i Jana do grobu. Potrzeba, by sam Jezus
upewnił ich, że żyje. Te opowiadania być może nawiązują do trudności obecnych w
Kościele: niektórzy podążają pewni w kierunku Pana, w prostocie swojej wiary; inni
nieco wolniej poprzez próby przez jakie przechodzi wspólnota.
"Stanął" - obecność zmartwychwstałego jest potwierdzona 3 razy w ten sam sposób
(20,14.19.26: to samo słowo greckie [histemi], które powraca w 21,4 znaczy tyle co
«stać na nogach»
"Pokój wam" - to pozdrowienie częste wśród semitów. Jednocześnie jednak, pokój, jest
rzeczywistością bardzo bogatą zawiera w sobie cały dobrobyt życia. Pokój w czasach
mesjańskich to najwyższy dar Boga, zapowiadany przez proroków, podarowany dzięki
męce Sługi (Iz 53,5). Jezus gdy się pojawia między swoimi nie ogranicza się jedynie do
życzenia pokoju ale go udziela (14,27; 16,33).
20
A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie
ujrzawszy Pana.
Podobnie jak u Łukasza 24,39, Jezus chce połączyć swe cierpienia ze swoim
zmartwychwstałym życie dlatego ukazuje rany. Tylko Jan mówi o ranie boku (czyni to
aż 3 razy).
21
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja
was posyłam».
Jezus ukazuje się swoim uczniom po to by ich rozesłać. Czterej ewangeliści są tutaj
zgodni (Mt 28,19; Mk 16,15; Łk 24,47; Dz 1,8).
Ta misja to jeden z przedmiotów modlitwy Jezusa za swoich uczniów (17,18). To
przedłużenie misji, którą otrzymał od Ojca.
22
Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha
Świętego!
Ten gest jest znakiem głębokiej rzeczywistości. Tchnienie jakie Jezus oddał umierając
na krzyżu (19,30) to tchnienie Boga, Duch Święty.
Ten dar Ducha jest ściśle powiązany z jego śmiercią i zmartwychwstaniem. Łukasz,
który przyjście Ducha Świętego umiejscawia 50 dni
później (Dz 2,1-4) także ustanawia tą relację. Czyni to mówiąc o obietnicy jaką czyni
Jezus uczniom w paschalny wieczór (24,49).
W zmartwychwstaniu Jezusa historia zbawienia osiąga swój ostatni etap." Na
początku" Bóg "tchnął" (to samo greckie słowo, które występuje w Rdz 2,7, występuje i
tutaj) życie w człowieka. Jezus zmartwychwstały pozostaje w centrum nowego świata,
który On ożywia przekazując mu tchnienie samego Boga, po to by żył.
23
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są
im zatrzymane».
Św. Ireneusz († ok. 202): Teraz przyjmujemy zaledwie jakąś część Jego Ducha dla
osiągnięcia doskonałości i strzeżenia wolności od zepsucia, z wolna przyzwyczajając się
do tego, by pojmować Boga i nosić Go w sobie. Ten zadatek jest zaledwie częścią owego
zaszczytu, który przez Boga został nam obiecany, a o którym mówi Apostoł w Liście do
Efezjan słowami: "W nim także i wy, usłyszawszy głowszenie prawdy, Ewangelii waszego
zbawienia, w Nim - uwirzywszy, zostaliście opieczętowani obiecanym Duchem Świętym,
który jest zadatkiem waszego dziedzictwa" (1,13n). Jeżeli więc ten zadatek, mieszkając
w nas już sam czyni nas duchowymi i to, co śmiertelne, wchłonięte jest przez
nieśmiertelność (1Kor 15, 53) -