© Copytight by Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja

Transkrypt

© Copytight by Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja
iu
To
ru
n
w
er
ni
ka
MARCIN ZIEMKOWSKI*
ik
oł
aj
aK
op
TORUŃ
ni
w
er
sy
te
tu
M
„DEKLARACJA NA RZECZ JEDNOŚCI”
POLSKIEGO NARODOWEGO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
I KOŚCIOŁA RZYMSKOKATOLICKIEGO W USA
©
Co
py
tig
ht
by
W
yd
aw
ni
ct
w
o
N
au
ko
w
eU
Rok 2006 przyniós³ donios³e wydarzenie w trwaj¹cym od 1984 r.
dialogu ekumenicznym pomiêdzy wymienionymi w tytule Koœcio³ami.
Chodzi o podpisanie przez ich przedstawicieli w maju 2006 r. w miejscowoœci Fall River w USA, „Deklaracji na rzecz jednoœci”.
Pocz¹tek relacji ekumenicznych pomiêdzy Koœcio³em rzymskokatolickim a PNKK w USA rozpocz¹³ siê w 1966 r., gdy stoj¹cy wówczas na
czele PNKK bp Leon Grochowski zwróci³ siê do biskupa rzymskokatolickiego w miejscowoœci Scranton, mateczniku PNKK, z propozycj¹ nawi¹zania dialogu. Lata szeœædziesi¹te minionego stulecia mo¿na okreœliæ mianem „nowego zes³ania Ducha Œwiêtego”, zarówno w Koœciele rzymskokatolickim, po Vaticanum Secundum, jak i w PNKK w USA. Jego efektem
by³ wzrost poczucia duchowej bliskoœci pomiêdzy polskokatolikami
a rzymskokatolikami w Stanach Zjednoczonych. Dzia³o siê tak pomimo
bolesnej przesz³oœci zwi¹zanej z powstaniem Polskiego Narodowego Koœcio³a Katolickiego w USA wœród polskich emigrantów na prze³omie XIX
i XX wieku.
* Mgr Marcin Ziemkowski jest asystentem w Zak³adzie Polityki Spo³ecznej Instytutu
Socjologii UMK.
©
Co
py
tig
ht
by
W
yd
aw
ni
ct
w
o
N
au
ko
w
eU
ni
w
er
sy
te
tu
M
ik
oł
aj
aK
op
er
ni
ka
w
To
ru
n
Jak stwierdza Deklaracja, ówczesne kontrowersje dotyczy³y g³ównie
spraw administracyjnych, nie zaœ doktrynalnych. Mimo to, zapocz¹tkowa³y one seriê wydarzeñ wiod¹cych do podzia³u, który, jak bywa³o, dotyka³
cz³onków tych samych rodzin.
Symbolicznym gestem na rzecz pojednania by³o nabo¿eñstwo w polskokatolickiej katedrze pod wezwaniem œw. Stanis³awa w Scranton w Pensylwanii, które odby³o siê 15 lutego 1992 r. Przewodniczyli mu m.in. kardyna³ Edward Cassidy, ówczesny Przewodnicz¹cy Papieskiej Rady ds. Popierania Jednoœci Chrzeœcijan oraz biskup John Swantek stoj¹cy na czele
Polskiego Narodowego Koœcio³a Katolickiego. Podczas nabo¿eñstwa obydwie strony zwróci³y siê do siebie z proœb¹ o przebaczenie, a tak¿e zobowi¹za³y siê do dzia³añ na rzecz ostatecznego przezwyciê¿enia podzia³u.
W piêæ lat póŸniej, rzymskokatolicki biskup John Timlin, ówczesny wspó³przewodnicz¹cy dialogu pomiêdzy Koœcio³ami, w liœcie z okazji stulecia powsta³ego w 1897 r. PNKK, ponowi³ proœbê o przebaczenie.
W 1989 r. podsumowano pierwszy etap dialogu, który przyniós³
porozumienie na temat siedmiu sakramentów. Stwierdzono wówczas, ¿e
pomimo pewnych ró¿nic w ich sprawowaniu nie istniej¹ przeszkody doktrynalne uniemo¿liwiaj¹ce dalsze zbli¿enie obydwu wspólnot. Znalaz³o to
odzwierciedlenie w decyzji kardyna³a Cassidy, który jako Przewodnicz¹cy
Papieskiej Rady ds. Popierania Jednoœci Chrzeœcijan og³osi³ w 1993 r., i¿
wierni PNKK w USA i Kanadzie mog¹ przystêpowaæ do sakramentów:
pojednania, Komunii œw. oraz namaszczenia chorych w Koœciele rzymskokatolickim, jeœli wystêpuj¹ o to z w³asnej woli, s¹ w³aœciwie dysponowani
oraz nie s¹ wykluczeni z mo¿liwoœci przyjmowania sakramentów, zgodnie
z zapisem paragrafu 3 kanonu 844 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
W 1998 r. PNKK og³osi³ wytyczne dotycz¹ce przystêpowania jego
wiernych do sakramentów w Koœciele rzymskokatolickim, którego cz³onkowie z kolei mog¹ otrzymywaæ sakramenty w PNKK pod specjalnymi warunkami, opisanymi w par. 2 kanonu 844 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
Wzajemne uznawanie sakramentów oraz, by tak rzec, „eklezjalnoœci” obydwu Koœcio³ów oznacza istnienie miêdzy nimi niepe³nej wspólnoty
sakramentalnej œwiadcz¹cej o ich wyrazistym wspó³uczestniczeniu w katolickiej tradycji.
Jak stwierdza „Deklaracja”, po¿¹dana komunia pomiêdzy PNKK
a Koœcio³em rzymskokatolickim nie zak³ada uniformizacji b¹dŸ wch³oniêcia jednego Koœcio³a przez drugi, lecz stan, w którym obydwie tradycje
wspó³istniej¹ jako uprawnione wyrazy jednej, apostolskiej wiary. Nale¿y
ustaliæ, które elementy eklezjalnej rzeczywistoœci stanowi¹ Ÿród³o podzia³u,
iu
262 Marcin Ziemkowski
©
Co
py
tig
ht
by
W
yd
aw
ni
ct
w
o
N
au
ko
w
eU
ni
w
er
sy
te
tu
M
ik
oł
aj
aK
op
er
ni
ka
w
To
ru
n
które zaœ s¹ przejawem akceptowalnej ró¿norodnoœci. W¹tek ten podniós³
Jan Pawe³ II w encyklice Ut Unum Sint z 1995 r., stwierdzaj¹c, ¿e ró¿norodnoœæ taka nie jest przeszkod¹ dla jednoœci Koœcio³a, lecz przyczynia siê
do wype³nienia jego misji.
Pe³na komunia pomiêdzy PNKK a Koœcio³em rzymskokatolickim
pozostaje jednak celem, którego realizacja wymagaæ bêdzie wysi³ku. Ponad
stuletni podzia³ owocowa³ m.in. prozelityzmem i ponownym wyœwiêcaniem
duchownych przechodz¹cych z jednego Koœcio³a do drugiego. Z dzisiejszej
perspektywy takie dzia³ania jawi¹ siê nieuprawnionymi. Mimo ¿e w roku
1897 prymat papieski i nieomylnoœæ biskupa Rzymu nie by³y przyczyn¹
podzia³u, to z czasem w obydwu Koœcio³ach powsta³y ró¿nice w ich interpretacji. Polski Narodowy Koœció³ Katolicki na przestrzeni swego istnienia
rozwin¹³ silne poczucie w³asnej to¿samoœci i niezale¿noœci przejawiaj¹cej
siê choæby w donios³ej roli œwieckich w zarz¹dzaniu Koœcio³em. Osi¹gniêcia jednoœci nie przyspiesza równie¿ fakt, ¿e spor¹ czêœæ duchownych PNKK
stanowi¹ byli ksiê¿a rzymskokatoliccy.
Z drugiej strony, PNKK, opuszczaj¹c Uniê Utrechck¹, której cz³onkiem by³ przez d³ugie lata, da³ wyraz swej niezgodzie na liberalne zmiany zachodz¹ce w niektórych Koœcio³ach starokatolickich. Chodzi tu g³ównie o wyœwiêcanie kobiet oraz stosunek do homoseksualizmu. Podobne
wydarzenia maj¹ miejsce w niektórych Koœcio³ach Wspólnoty Anglikañskiej, jak choæby w Koœciele Episkopalnym w Stanach Zjednoczonych,
z którym PNKK pozostawa³ od lat trzydziestych XX w. w interkomunii
zerwanej jednostronnie w latach siedemdziesi¹tych, gdy episkopalianie
(jako pierwsi wœród anglikanów) zaczêli ordynowaæ kobiety na ksiê¿y.
W obliczu tych wydarzeñ PNKK zdaje siê akcentowaæ rolê tradycji i katolickiej spuœcizny, czego konsekwencj¹ s¹ postêpy w zbli¿eniu z Koœcio³em rzymskokatolickim.
„Deklaracja na rzecz jednoœci” stwierdza koniecznoœæ podjêcia dalszego wysi³ku w rozwi¹zywaniu konkretnych kwestii, takich jak: wzajemnoœæ w udzielaniu sakramentów, wystêpowanie wiernych jako rodziców
chrzestnych w drugim Koœciele, ma³¿eñstwa mieszane. Starannego namys³u wymagaj¹ problemy prymatu papieskiego i synodalnoœci. Autorzy „Deklaracji” nie wypowiadaj¹ siê autorytatywnie w imieniu swoich Koœcio³ów.
W zakoñczeniu dokumentu wyra¿aj¹ oni nadziejê na to, ¿e uda im siê zaproponowaæ dalsze konkretne dzia³ania na rzecz dojrzewaj¹cej jednoœci
PNKK i Koœcio³a rzymskokatolickiego w USA. Zapewniaj¹ oni o swym przekonaniu, i¿ mo¿na znaleŸæ drogê przezwyciê¿enia „godnego po¿a³owania
podzia³u, który wydarzy³ siê wœród katolików w Stanach Zjednoczonych”.
263
iu
„Deklaracja na rzecz jedności”....
264 Marcin Ziemkowski
©
Co
py
tig
ht
by
W
yd
aw
ni
ct
w
o
N
au
ko
w
eU
ni
w
er
sy
te
tu
M
ik
oł
aj
aK
op
er
ni
ka
w
To
ru
n
iu
By do tego dosz³o, twórcy dokumentu prosz¹ swych wiernych o gor¹c¹
modlitwê, by „wraz z nowym wylaniem Ducha Œwiêtego upad³y bariery
pomiêdzy nami i byœmy niebawem znaleŸli siê w doskona³ej jednoœci, która wypada uczniom naszego Pana, Jezusa Chrystusa”.
©
ht
Co
py
tig
by
W
yd
ni
aw
o
w
ct
sy
ni
w
er
au
ko
w
eU
N
te
tu
oł
aj
ik
M
er
ni
ka
aK
op
w
iu
To
ru
n
©
ht
Co
py
tig
by
W
yd
ni
aw
o
w
ct
sy
ni
w
er
au
ko
w
eU
N
te
tu
oł
aj
ik
M
er
ni
ka
aK
op
w
iu
To
ru
n

Podobne dokumenty