Pedagogika

Transkrypt

Pedagogika

Załącznik do Uchwały Senatu Nr 58/000/2012
z dnia 19 czerwca 2012 r.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika (opiekuńczo-wychowawcza – opiekun społeczny –
nienauczycielska)
studia I stopnia
ogólnoakademicki
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU *
1. Przedmiot
A - Informacje ogólne
Andragogika z elementami gerontologii
2. Kod przedmiotu:
4. Rodzaj przedmiotu: obieralny
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3/4
9. Formy dydaktyczne prowadzenia zajęć i
liczba godzin w semestrze:
10. Imię i nazwisko koordynatora
przedmiotu oraz prowadzących zajęcia
3. Punkty ECTS: 4
5. Język wykładowy: język
8. Liczba godzin ogółem:
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
polski
S/45
S/15
S/30
NS/30
NS/10
NS/20
dr Beata A. Orłowska
B - Wymagania wstępne
Zaliczony przedmiot pedagogika ogólna.
C - Cele kształcenia
Wiedza
CW1: Przekazanie wiedzy i terminologii z zakresu subdyscyplin pedagogiki, pozwalającej zrozumieć procesy rozwoju
człowieka, prawidłowości i zakłóceń więzi społecznych między pokoleniami.
Umiejętności
CU1: Kształtowanie specjalistycznych umiejętności i kompetencji niezbędnych do wykorzystania wiedzy do
obserwowania, analizowania i diagnozowania problemów ludzi dorosłych.
Kompetencje społeczne
CK1: Kształtowanie u studentów pogłębionej refleksyjności nad problemami innych, szczególnie dotkniętych np.
bezrobociem, chorobą itp.
D - Efekty kształcenia
EKW1
EKW2
EKU1
EKU2
EKK1
Wiedza
Student zna elementarną terminologię używaną w andragogice i gerontologii.
Student ma uporządkowaną wiedzę na temat wychowania i kształcenia, jego filozoficznych,
społeczno-kulturowych, historycznych, biologicznych, psychologicznych i medycznych
podstaw przebiegających u ludzi dorosłych.
Umiejętności
Student potrafi dokonać obserwacji i interpretacji zjawisk społecznych; analizuje ich
powiązania z różnymi obszarami działalności pedagogicznej.
Student potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki oraz
powiązanych z nią dyscyplin w celu analizowania i interpretowania problemów
edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych, a także
motywów i wzorów ludzkich zachowań.
Student docenia znaczenie nauk pedagogicznych dla utrzymania i rozwoju prawidłowych
więzi w środowiskach społecznych i odnosi zdobytą wiedzę do projektowania działań
zawodowych z ludźmi dorosłymi.
E - Treści programowe oraz liczba godzin na poszczególnych formach studiów
Wykłady
Wyk. 1. Wprowadzenie w zagadnienia andragogiki.
Wyk. 2. Człowiek dorosły jako przedmiot procesów edukacyjnych.
Wyk. 3. Cechy współczesnej edukacji dorosłych.
Wyk. 4. Główne strategie kształcenia dorosłych.
K_W01
K_W03
K_U01
K_U02
K_K02
S
2
2
2
2
Ns
2
1
1
1
Wyk. 5. Właściwości procesu nauczania – uczenia się dorosłych.
Wyk. 6. Potrzeba wychowania i samowychowania dorosłych.
Wyk. 7. Nauczyciele andragodzy – pojęcie, funkcje i zadania.
Wyk. 8. Zaliczenie przedmiotu
Razem liczba godzin wykładów
Ćwiczenia
Ćw. 1. Wprowadzenie w zagadnienia andragogiki i gerontologii.
Ćw. 2. Ogólna charakterystyka człowieka dorosłego, możliwości i potrzeby edukacji dorosłych,
dojrzałość i dorosłość, fazy życia i cele społeczno-zawodowe dorosłych. Linia rozwoju zawodowego w
dorosłości.
Ćw. 3. Potrzeby kulturalno-oświatowe dorosłych.
Ćw. 4. Wybrane teorie aktywności edukacyjnej dorosłych.
Ćw. 5. Aktywność i aktywizacja kulturalno-oświatowa.
Ćw. 6. Właściwości procesu samokształcenia dorosłych.
Ćw. 7. Współczesne dylematy wychowania dorosłych.
Ćw. 8. Tendencje rozwojowe edukacji dorosłych na świecie.
Ćw. 9. Inni realizatorzy zadań edukacji dorosłych.
Ćw. 10. Edukacja na odległość jako współczesne propozycje rozwiązań edukacji dorosłych.
Ćw. 11. Uniwersytet Trzeciego Wieku jako jedna z form pracy z dorosłymi.
Ćw. 12. Kształcenie permanentne a kształcenie ustawiczne.
Ćw. 13. Bezrobocie a wykształcenie dorosłych.
Ćw. 14. Edukatorzy – sektory zajmujące się edukacją dorosłych.
Ćw. 15. Zaliczenie przedmiotu.
Razem liczba godzin ćwiczeń
Ogółem liczba godzin przedmiotu:
2
2
2
1
15
S
2
2
1
1
2
1
10
Ns
1
1
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
30
1
1
1
1
1
2
2
2
2
2
1
1
1
20
45
30
F – Metody nauczania oraz środki dydaktyczne
Metody nauczania: M2 – wykład problemowy, burza mózgów, dyskusja, M5 – metoda projektów: projekt grupowy,
projekt indywidualny.
Środki dydaktyczne: brak.
G - Metody oceniania
F – formująca
Prowadzona na początku i w trakcie zajęć, przez nauczycieli
i studentów. Pomaga ukierunkować nauczanie do poziomu
studentów, a studentowi pomaga w uczeniu się.
F1 – sprawdzian (ustny wiedzy),
F4 – wypowiedź/wystąpienie (prezentacja i omówienie projektu
indywidualnego i grupowego),
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusji).
P– podsumowująca
Prowadzona pod koniec przedmiotu, podsumowuje
osiągnięte efekty kształcenia.
P1 – egzamin (pisemny).
Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin
H - Literatura przedmiotu
Literatura obowiązkowa:
1. Gerlach Ryszard, Nauczyciel w pozaszkolnych formach oświaty zawodowej w Polsce, Bydgoszcz 1997,
2. Janowski Dzierżymir, Przyszczypkowski Kazimierz, Skrzypczak Józef, Podstawy edukacji dorosłych, Poznań 1999,
3. Malewski Mieczysław, Teorie andragogiczne, Wrocław 1996,
4. Marczak Mieczysław (red.), Problemy i dylematy andragogiki, Lublin – Radom 1994,
5. Wujek Tadeusz (red.), Wprowadzenie do andragogiki, Warszawa 1996,
6. Wujek Tadeusz (red.), Wprowadzenie do pedagogiki dorosłych, Warszawa 1992,
Literatura zalecana / fakultatywna:
1. Aleksander Tadeusz, Teraźniejszość i przyszłość edukacji dorosłych, Toruń 1997,
2. Czerniawska Olga, Szkice z andragogiki i gerontologii, Łódź 2007,
3. Pachociński Ryszard, Andragogika w wymiarze międzynarodowym, Warszawa 1998,
4. Pietrasiński Zbigniew, Rozwój człowieka dorosłego, Warszawa 1990,
5. Półturzycki Józef, Dydaktyka dorosłych, Warszawa 1991,
6. Półturzycki Józef, Edukacja dorosłych za granicą, Toruń 1998.
I – Informacje dodatkowe
Imię i nazwisko sporządzającego
Beata A. Orłowska
Data sporządzenia / aktualizacji
Dane kontaktowe (e-mail, telefon)
30 maja 2012
[email protected] 507-198-627
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakadamicki
1. Przedmiot
Bezpieczeństwo i higiena pracy
2. Kod przedmiotu:
4. Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1
10. Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu
oraz prowadzących zajęcia
3. Punkty ECTS: 0
Wykład (Wyk)
polski
S/4
S/4
NS/4
NS/4
Jolanta Muniak specjalista ds. bhp, aspirant ppoż, ratownik medyczny.
Brak.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z problematyką bezpieczeństwa i higieny pracy.
Umiejętności
CU1: Przedstawienie zasad i sposobów reagowania w sytuacjach trudnych, wymagających prawidłowego reagowania.
CK1: Umiejętność komunikowania i rozwiązywania sytuacji trudnych.
EKW1
EKU1
EKK1
Wiedza
Student posiada podstawy wiedzy o bezpieczeństwie i higienie pracy w instytucjach edukacyjnych,
wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych.
Umiejętności
Dokonuje analizy własnych działań, potrafi wskazać obszary wymagające modyfikacji w przyszłym
działaniu
Adaptuje się do nowych, zmiennych okoliczności, które mogą występować
podczas wykonywania pracy zawodowej odpowiedzialnie przygotowując się do swojej pracy
K_W17
K_U14
K_K08
Wykłady
S
Ns
Wyk.1 Istota bezpieczeństwa i higieny pracy; obowiązki i odpowiedzialność studentów w zakresie bhp.
Przepisy resortowe dotyczące bhp w szkołach wyższych; ochrona przeciwpożarowa; zasady udzielania
pierwszej pomocy; tryb dochodzenia roszczeń powypadkowych.
2
2
Wyk.2 Bezpieczeństwo i higiena pracy w instytucjach edukacyjnych.
2
2
4
4
4
4
Metody nauczania: M2 – wykład konwersatoryjny, M4 – wykład z wykorzystaniem sprzętu multimedialnego.
Środki dydaktyczne: sprzęt multimedialny, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
Prowadzona na początku i w trakcie zajęć, przez nauczycieli i
studentów. Pomaga ukierunkować nauczanie do poziomu
F2 – obserwacja.
P3 – ocena podsumowująca powstała na podstawie
ocen formujących.
Forma zaliczenia przedmiotu: zaliczenie (bez oceny).
1.Kodeks pracy. Ustawa o ochronie przeciwpożarowej z dnia 24 sierpnia 1998r. z późniejszymi zmianami. Rozporządzenie
Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny podlegać budynki i ich
usytuowania, z późniejszymi zmianami. Rozporządzenie Ministra Spraw wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia w
sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. Rozporządzenie Ministra Nauki i
Szkolnictwa Wyższego z dnia 5 lipca 2007r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w uczelniach.
Podpis
Mgr Jolanta Muniak
29.05.2012.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
I stopień
ogólnoakademicki
Biomedyczne podstawy rozwoju
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 3
5. Język wykładowy:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
dr Danuta Godlewska
polski
S/30
S/15
S/15
NS/20
NS/10
NS/10
Brak.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z czynnikami wpływającymi na rozwój biologiczny człowieka i ich związkiem z procesem
wychowania.
Umiejętności
CU1: Wykształcenie umiejętności pozwalających na wykorzystanie wiedzy obejmującej rozwój biologiczny człowieka w
praktyce pedagogicznej, w organizowaniu środowiska wychowawczego sprzyjającego prawidłowemu rozwojowi,
planowaniu działań poprawiających warunki fizyczne i społeczne w procesie rozwoju.
CK1: Wykształcenie aktywnej postawy wobec wartości zdrowia, przekonanie o potrzebie ciągłego doskonalenia własnych
umiejętności wpływających na rozwój i zdrowie dzieci i młodzieży.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
Student ma uporządkowaną wiedzę o biologicznych i medycznych aspektach powiązanych z
procesem wychowania i kształcenia.
Student posiada podstawową wiedzę o rozwoju biologicznym człowieka w cyklu życia i jego
związkach z aspektami rozwoju psychicznego i społecznego.
Student wykazuje elementarną wiedzę o zasadach bezpieczeństwa i higieny w środowisku
edukacyjnym sprzyjających prawidłowemu rozwojowi dzieci i młodzieży.
Umiejętności
Student potrafi wykorzystywać wiedzę o biologicznych i medycznych aspektach rozwoju w
analizowaniu i interpretowaniu problemów edukacyjnych i wychowawczych.
Student potrafi
samodzielnie pogłębiać swoją wiedzę w zakresie biologicznych i
medycznych czynników determinujących i modyfikujących rozwój.
Student potrafi wykorzystywać wiedzę o biologicznych i medycznych aspektach rozwoju
zgodnie z zasadami i normami etycznymi a także regulacjami prawnymi.
Student ma świadomość poziomu własnej wiedzy o rozwoju biologicznym w cyklu życia a
także ma potrzebę poszerzania własnych kompetencji i umiejętności w tym zakresie.
Student ma przekonanie o wartości i potrzebie podejmowania działań zawodowych w
środowisku fizycznym i społecznym poprawiających warunki dla prawidłowego rozwoju
biologicznego i umacniania zdrowia.
K_W03
K_W05
K_W19
K_U02
K_U04
K_U12
K_K01
K_K03
Wykłady
1. Czynniki rozwoju biologicznego człowieka; determinanty genetyczne, stymulatory paragenetyczne i
niegenetyczne, modyfikatory naturalne rozwoju.
2. Rozwój fizyczny człowieka; czynniki rozwoju, aspekty rozwoju, najczęstsze zaburzenia w rozwoju
fizycznym wśród dzieci i młodzieży.
3. Rozwój psychomotoryczny; czynniki wpływające na rozwój, przebieg rozwoju w ontogenezie.
4. Rozwój psychoseksualny; uwarunkowania biologiczne okresu prenatalnego i postnatalnego,
czynniki psychiczne, społeczne i kulturowe w rozwoju.
5. Kierunki działań profilaktycznych w opiece zdrowotnej okresu rozwojowego .
6. Rola żywienia w rozwoju dzieci i młodzieży; zasady żywienia, mechanizmy fizjologiczne
regulujące odżywianie organizmu, żywienie a zdrowie, czynniki wpływające na zachowania
żywieniowe dzieci i młodzieży.
7. Rola aktywności fizycznej w rozwoju dzieci i młodzieży; zalecany poziom AF, czynniki
wpływające na zmiany w poziomie AF, przyczyny i skutki niskiego poziomu AF.
Ćwiczenia
1. Etapy rozwoju osobniczego. Sfery rozwoju osobniczego. Dymorfizm płciowy.
2. Metody oceny rozwoju fizycznego i stanu zdrowia dzieci i młodzieży; charakterystyka wskaźników
negatywnych, pośrednich i pozytywnych.
3. Tendencje przemian w rozwoju; analiza czynników, akceleracja rozwoju, trend sekularny, wiek
rozwojowy(biologiczny) a wiek kalendarzowy-implikacje dla pedagogów.
4. Rozwój układu ruchu-układ kostny i mięśniowy; czynniki rozwoju, proces kształtowania się
krzywizn kręgosłupa, okresy krytyczne w kształtowaniu się postawy ciała, rola pedagoga w
profilaktyce wad postawy ciała.
5. Rozwój układu nerwowego w ontogenezie; budowa i funkcja układu nerwowego, organizacja i
plastyczność mózgowia, biologiczne podstawy procesu uczenia się , fizjologiczne podłoże emocji i
fizjologiczne mechanizmy reakcji na stres.
6. Rozwój, budowa i funkcja narządów zmysłu (wzroku, słuchu, czucia).
7. Związki pomiędzy rozwojem i zdrowiem dzieci i młodzieży a ich edukacją; główne problemy
zdrowotne w okresie rozwojowym, wczesna profilaktyka najczęstszych zaburzeń, wad i
nieprawidłowości rozwojowych.
S
2
Ns
1
2
1
2
2
1
1
2
2
2
2
3
2
15
S
2
2
10
Ns
1
1
2
1
2
1
2
2
2
3
2
2
15
10
30
20
Metody nauczania: M1 – wykład informacyjny, M2 – wykład konwersacyjny, dyskusja, M5 – analiza tekstu, M3 – pokaz
prezentacji multimedialnej.
Środki dydaktyczne: prezentacje multimedialne, sprzęt multimedialny.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusjach),
F1 – sprawdzian ustny (wiedzy).
P1- egzamin pisemny.
Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin.
1. Woynarowska B., Kowalewska A., Izdebski Z., Komosińska K., Biomedyczne podstawy kształcenia i wychowania.
Warszawa 2010.
2. Biomedyczne podstawy rozwoju z elementami higieny szkolnej. Red. B. Doleżych, P. Łasica, Toruń 2004.
3. Jopkiewicz A., Suliga E., Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania. Radom 2005.
4. Malinowski A., Auksologia. Rozwój osobniczy człowieka w ujęciu biomedycznym. Zielona Góra 2004
1.
2.
3.
Biologiczne i medyczne podstawy rozwoju i wychowania. Red. A. Jaczewski, Warszawa
Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania. Red. N. Wolański, Warszawa
Zdrowie i szkoła. Red. B. Woynarowska , Warszawa 2000.
Podpis
Danuta Godlewska
5.02.2012
[email protected]
tel.502 581 843
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
PROGRAM NAUCZANIA PRZED MIOTU *
1. Przedmiot
Diagnoza i terapia pedagogiczna
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: III
7. Semestr/y: V
3. Punkty ECTS: 3
5. Język wykładowy: polski
S/45 NS/30
Wykład (Wyk.)
S/30 NS/20
Ćwiczenia (Ćw.)
S/15 NS/10
dr Anna Lis-Zaldivar, mgr Marta Wawrzyniak
Zaliczenie przedmiotów: wprowadzenie do psychologii, pedagogika ogólna, elementy pedagogiki specjalnej.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z zakresem teoretycznej wiedzy na temat diagnozy i terapii pedagogicznej oraz z
podstawowymi technikami diagnostycznymi.
CW2: Wyposażenie studentów w kompetencje niezbędne do rozpoznawania sytuacji edukacyjnej uczniów z wybranymi
zaburzeniami rozwojowymi, będącymi przyczynami niepowodzeń szkolnych.
Umiejętności
CU1: Zapoznanie studentów z praktycznymi działaniami związanymi z zastosowaniem wybranych dziedzin arteterapii w
terapii pedagogicznej.
CU2: Zapoznanie studentów z projektowaniem i organizowaniem zindywidualizowanych działań terapeutycznych i
wyrównawczo-dydaktycznych, prowadzących do wyrównywania szans edukacyjnych.
CK1: Uwrażliwienie studentów na przestrzeganie zasad etyki zawodowej.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
Student definiuje i objaśnia podstawowe pojęcia z zakresu diagnozy i terapii pedagogicznej,
ich cele, etapy, zasady działania, a także dobiera oraz charakteryzuje podstawowe techniki
działań diagnostycznych.
Student rozpoznaje specjalne i specyficzne potrzeby edukacyjne dzieci, planuje i
przeprowadza diagnozę pedagogiczną zgodnie z procedurami i dobrymi praktykami
pedagogicznym.
Student charakteryzuje wybrane dziedziny arteterapii, objaśnia ich zastosowanie w terapii
pedagogicznej oraz dobiera właściwe środki dydaktyczne do ich realizacji.
Umiejętności
Student podejmuje współpracę w zespole, pełniąc rolę organizatora i wykonawcy projektu
terapeutycznego, dotyczącego wybranej dziedziny arteterapii oraz projektuje scenariusz
działań terapeutycznych.
Student wykorzystuje podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu diagnozy i terapii
pedagogicznej w celu interpretowania sytuacji dydaktyczno-wychowawczej ucznia ze
specjalnymi i specyficznymi potrzebami edukacyjnymi.
Student posługuje się ogólnymi zasadami oraz normami etycznymi obowiązującymi w terapii
pedagogicznej, jak również przewiduje skutki konkretnych czynności wykonywanych
podczas realizacji projektu terapeutycznego.
K_W01
K_W13
K_W15
K_W16
K_W16
K_U13
K_U09
K_U02
K_U10
K_U12
EKK1
EKK2
EKK3
Student dokonuje weryfikacji własnych umiejętności i rozumie konieczność ciągłego
doskonalenia warsztatu nauczyciela.
Student odznacza się przekonaniem o sensie i wartości podejmowania działań
terapeutycznych wśród wychowanków.
Student odznacza się przekonaniem o wadze zachowania się w sposób profesjonalny w
oparciu o zasady etyki zawodowej podczas działań terapeutycznych.
Wykłady
Wyk.1 Przedstawienie ogólnych założeń diagnozy, terapii pedagogicznej, zajęć wyrównawczodydaktycznych w świetle aktualnych wymagań i tendencji pedagogicznych.
Wyk.2 Omówienie metod i technik badawczych wykorzystywanych w diagnozie pedagogicznej.
Wyk.3 Omówienie psycho-pedagogicznych uwarunkowań nabywania umiejętności czytania, pisania,
liczenia oraz myślenia operacyjnego na operacjach konkretnych.
Wyk.4 Omówienie dysleksji, dysgrafii, dysortografii, jako specyficznych trudności w czytaniu, pisaniu oraz
sposobów ich diagnozowania.
Wyk.5 Przedstawienie trudności edukacyjnych w zakresie matematyki. Rozpoznawanie symptomów
dyskalkulii oraz określanie poziomu myślenia operacyjnego.
Wyk.6 Omówienie założeń organizowania i przebiegu terapii pedagogicznej i zajęć wyrównawczodydaktycznych, zindywidualizowanych działań pedagogicznych.
Wyk.7 Zapoznanie z różnymi sposobami diagnozowania wybranych kompetencji poznawczych
i społecznych dziecka.
Wyk.8 Kolokwium.
Ćwiczenia
Ćw.1 Wprowadzenie w obszar tematyczny. Omówienie zasad pracy na zajęciach i formy zaliczenia
przedmiotu. Teoretyczne podstawy terapii pedagogicznej. Rozróżnienie pojęć: „specjalne potrzeby
edukacyjne”, „specyficzne potrzeby edukacyjne”, „trudności w uczeniu się”. Pojęcie terapii pedagogicznej,
jej cele, formy i zasady. Czynniki warunkujące jakość i skuteczność działań terapeutycznych.
Ćw.2 Diagnoza pedagogiczna. Pojęcie i znaczenie diagnozy pedagogicznej w procesie terapeutycznym.
Przedmiot i cechy dobrej diagnozy pedagogicznej. Diagnoza interdyscyplinarna i jej aspekty. Typy diagnozy
w ujęciu S. Ziemskiego. Podstawowe techniki diagnostyczne w pedagogice (obserwacja, wywiad, rozmowa)
i zakłócenia w ich prowadzeniu.
Ćw.3 Charakterystyka wybranych zaburzeń rozwojowych, będących przyczynami niepowodzeń
szkolnych. Trudności w uczeniu się uwarunkowane zaburzeniami spostrzeżeń wzrokowych oraz
słuchowych. Budowa, funkcjonowanie, znaczenie analizatora wzroku i słuchu. Znaczenie i konsekwencje
zaburzeń omawianych analizatorów w procesie edukacyjnym. Przykładowe ćwiczenia korekcyjnokompensacyjne usprawniające percepcję wzrokową i słuchową.
Ćw.4 Dojrzałość do uczenia się matematyki Pojęcie dojrzałości szkolnej i dojrzałości do uczenia się
matematyki. Omówienie rozwoju poznawczego w ujęciu J. Piageta. Zakres dojrzałości do uczenia się
matematyki w warunkach szkolnych (wskaźniki dojrzałości matematycznej). Diagnozowanie dojrzałości
matematycznej na podstawie wybranych prób badawczych wraz z interpretacją.
Ćw.5 Kolokwium z zagadnień teoretycznych.
Ćw.6 Prezentacja i realizacja studenckiego projektu terapeutycznego z wykorzystaniem biblioterapii.
Przedłożenie scenariusza projektu terapeutycznego.
Przygotowanie pracowni arteterapeutycznej: przygotowanie (dekorowanie) sali dydaktycznej,
rozmieszczenie niezbędnych środków i pomocy dydaktycznych do zrealizowania projektu
terapeutycznego.
Prezentacja podstawowych zagadnień teoretycznych z zakresu biblioterapii.
Praktyczne zrealizowanie projektu terapeutycznego podczas ćwiczeń.
Ćw.7 Prezentacja i realizacja studenckiego projektu terapeutycznego z wykorzystaniem
muzykoterapii.
Przedłożenie scenariusza projektu arteterapeutycznego.
terapeutycznego.
Prezentacja podstawowych zagadnień teoretycznych z zakresu muzykoterapii.
Ćw.8 Prezentacja i realizacja studenckiego projektu terapeutycznego z wykorzystaniem arteterapii.
K_K01
K_K03
K_K04
K_K05
S
4
Ns
2
2
4
2
4
6
4
6
2
5
3
2
2
1
30
S
2
1
20
Ns
1
2
1
2
1
2
1
1
2
1
1
2
2
2
2
Przedłożenie scenariusza projektu terapeutycznego.
terapeutycznego.
Prezentacja podstawowych zagadnień teoretycznych z zakresu arteterapii.
15
45
10
30
Metody nauczania: M2 - wykład konserwatoryjny, wykład problemowy, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, klasyczna
metoda problemowa, drama, M5 - analiza tekstu źródłowego, analiza artykułów z czasopism fachowych, projekt
terapeutyczny, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej.
Środki dydaktyczne: projektor, sprzęt multimedialny, prezentacje multimedialne, artykuły z czasopism fachowych, teksty
źródłowe, muzyka terapeutyczna, artykuły papiernicze i plastyczne (brystole, markery, farby, bibuła, kredki, kleje, nożyczki,
masa solna, itp.), artykuły tekstylne (koce, poduszki) i inne nietypowe pomoce dydaktyczne.
F– formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany (ustny i pisemny),
P1 – kolokwium (pisemne),
P5 – wystąpienie/rozmowa (dyskusja o
przygotowanym projekcie pedagogicznym oraz pokaz
i omówienie prezentacji multimedialnej).
Forma zaliczenia przedmiotu: zaliczenie z oceną.
1. E. Jarosz, E. Wysocka, Diagnoza psychopedagogiczna podstawowe problemy i rozwiązania, Wydawnictwo
Akademickie „Żak”, Warszawa 2006.
2. Czajkowska, K. Herda, Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole, WSiP, Warszawa 2005.
3. E. Skorek,Terapia pedagogiczna, Zaburzenia rozwoju psychoruchowego dzieci tom I, Oficyna Wydawnicza
IMPULS, Kraków 2007.
4. E. Gruszczyk – Kolczyńska, „Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki”, WSiP, Warszawa
1997.
5. E. J. Konieczna, Arteterapia w teorii i praktyce, Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2011.
1. J. Gładyszewska - Cylulko, Teoretyczne i praktyczne podstawy terapii przez sztukę, Oficyna Wydawnicza IMPULS,
Kraków 2011.
2. E.Gruszczyk-Kolczyńska (red.), Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna dzieci w
ostatnim roku wychowania przedszkolnego i w pierwszym roku szkolnej edukacji, Edukacja Polska, Warszawa
2009.
3. M. Kowaluk, Efektywność terapii pedagogicznej dzieci z trudnościami w uczeniu się, Wydawnictwo UMCS, 2009.
4. M. Bogdanowicz, Psychologia kliniczna dziecka w wieku przedszkolnym, Warszawa 1985.
5. M.Bogdanowicz, Integracja percepcyjno- motoryczna. Teoria-diagnoza-terapia, CMPP-P, Warszawa 2000.
6. M. Molicka, Bajki terapeutyczne, T. I iII, Media Rodzina, Poznań 2002.
7. E. J. Konieczna (red.), Biblioterapia w praktyce. Poradnik dla nauczycieli, wychowawców i terapeutów, Oficyna
Wydawnicza IMPULS, Kraków 2010.
8. M. Piszczek, Diagnoza i wspomaganie rozwoju dziecka. Wybrane zagadnienia. CMPP-P, Warszawa 2007.
9. E. Skorek, Terapia pedagogiczna, tom II , Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2007.
10. D. Wosik-Kawala, T. Zubrzycka-Maciąg (red.), Kompetencje diagnostyczne i terapeutyczne nauczyciela, Oficyna
11. L. Kataryńczuk-Mania (red.), Metody i formy terapii sztuką, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego,
Zielona Góra 2005.
Dr Anna Lis-Zaldivar, mgr Marta Wawrzyniak
Podpis
02.02.2012r.
[email protected], [email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Instytut Humanistyczny
pedagogika wczesnoszkolna z edukacją informatyczną
studia pierwszego stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Dydaktyczne strony www
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr: 4
3. Punkty ECTS: 3
Wykład (Wyk.)
Laboratorium (Lab.)
S/45
S/30
S/15
NS/30
NS/20
NS/10
Dr Wojciech A. Sysło (koordynator)
Zaliczone przedmioty: technologie informacyjne, opracowywanie materiałów multimedialnych.
Wiedza
CW1: przekazanie wiedzy pedagogicznej pozwalającej na rozumienie jej specyfiki, i powiązań z innymi dyscyplinami
naukowymi, w szczególności z dyscyplinami, które wspomagają edukację wykorzystując technologie informacyjne i
komunikacyjne.
Umiejętności
CU1: kształtowanie umiejętności doskonalenia swojej wiedzy przy wykorzystaniu różnych sposobów w zakresie technologii
i stosowaniu jej w szeroko rozumianej praktyce pedagogicznej.
CU2: kształtowanie u studentów samodzielności w zdobywaniu wiedzy i umiejętności pracy w zespole, wzbogacających
możliwości wykorzystania w edukacji technologii informacyjnych i komunikacyjnych.
CK1: kształtowanie pogłębionej refleksji na problemy edukacji i poczucia odpowiedzialności w projektowaniu działań
edukacyjnych związanych z zastosowaniem technologii.
CK2: wyrobienie u studentów przekonania o stałej konieczności doskonalenia umiejętności radzenia sobie z problemami
zawodowymi wykorzystując najnowsze technologie w realizacji działań pedagogicznych.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKU1
EKU2
EKU3
EKU4
Wiedza
ma elementarną wiedzę o miejscu pedagogiki w systemie nauk oraz jej powiązaniach z
innymi dyscyplinami naukowymi, w szczególności z naukami technicznymi,
wspomagającymi nauczanie
ma elementarną wiedzę dotyczącą procesów komunikowania się w aspekcie ich technicznej
realizacji, w szczególności odnosząc się do zagadnień kształcenia na odległość
ma elementarną wiedzę o projektowaniu i realizacji narzędzi informatycznych
wspomagających nauczanie na odległość
ma elementarną wiedzę o metodyce wykonywania typowych zadań i procedurach,
stosowanych w obszarze zastosowanie technologii informacyjnych w edukacji
Umiejętności
potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności,
wykorzystując różne źródła i technologie informacyjne i komunikacyjne
ma rozwinięte umiejętności pozwalające wykorzystać różne kanały i techniki komunikacji w
swojej pracy dydaktycznej wykorzystując istniejące i tworząc nowe materiały dydaktyczne
potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji
własnych materiałów dydaktycznych, w szczególności stron www
potrafi pracować w zespole i pełnić w nim różne role, wykonując zadania wynikające z
K_W02
K_W08
K_W12
K_W16
K_U04
K_U07
K_U09
K_U13
realizacji projektów edukacyjnych, wykorzystujących TIK, w tym w budowie strony www
EKK1
EKK2
EKK3
rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju osobistego, w szczególności w
obszarze nowych technologii, wspomagających jego działalność pedagogiczną
jest przygotowany do pracy w grupie realizującej działania pedagogiczne w oparciu o nowe
technologie, przedstawiając je w sposób zrozumiały dla innych niebędących specjalistami w
tej dyscyplinie
rozumie rolę stosowania technologii w edukacji, będąc odpowiednio przygotowanym do jej
wypełniania
K_K01
K_K07
K_K08
Wykład
1. Materiały w sieci WWW. Internet największy komputer. Znajduję, jak wiem czego szukam.
2. Pojęcie hipertekstu, formaty hipertekstowe na WWW.
3. Strona w formacie HTML: znaczniki formatowania logicznego i wizualnego.
4. Umieszczanie hiperłączy i multimediów; materiałów dydaktycznych.
5. Serwisy społecznościowe, przegląd pod kątem zastosowania w edukacji.
6. Przykładowe realizacje stron WWW z różnych dziedzin, sposoby wykorzystania w pracy własnej
nauczyciela.
Laboratoria
1. Narzędzia programistyczne do tworzenia własnych stron WWW.
2. Obsługa programu do tworzenia stron WWW.
3. Strona w formacie HTML – kolejne kroki jej tworzenia.
4. Projekt własnej/klasowej/przedmiotowej strony WWW.
5. Przygotowanie materiałów do umieszczenia na własnej stronie.
6. Kolejne etapy tworzenia zaprojektowanej strony WWW.
Razem liczba godzin laboratorium
S
5
5
5
5
5
5
NS
3
3
3
3
4
4
30
S
2
2
2
2
2
5
15
20
NS
1
2
1
2
1
3
10
45
30
Metody nauczania: M3 – pokaz prezentacji multimedialnych, M2 – dyskusje problemowe, M1 – wykład informacyjny.
Środki dydaktyczne: urządzenia techniki komputerowej.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany: ustny wiedzy, sprawdzian umiejętności przy
obsłudze stron www, sprawdzian umiejętności projektowania
kolejnych etapów strony www,
P2 – kolokwium pisemne.
P5 – wystąpienie/rozmowa (prezentacja i omówienie
stworzonej przez studenta strony WWW).
Forma zaliczenia przedmiotu: zaliczenie z oceną
1. R. Sokół, Tworzenie stron WWW, Helion, Gliwice 2003.
2. D. Cederholm, Kuloodporne strony internetowe. Jak poprawić elastyczność z wykorzystaniem XHTML-a i CSS,
Helion, Gliwice 2006.
3. D. Szultz, C. Cook, HTML, XHTML i CSS. Nowoczesne tworzenie stron WWW, Helion, Gliwice 2008.
1. D. A. Crowder, A. Bailey, Tworzenie stron WWW. Biblia, Helion, Gliwice 2005.
2. B. Danowski, ABC tworzenia stron WWW, Helion, Gliwice 2003.
3. E. Castro, Po prostu HTML, XHTML i CSS, Helion, Gliwice 2007.
Dr Wojciech A. Sysło
15.06.2012
[email protected], 604 540 811
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Dydaktyka ogólna
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3
3. Punkty ECTS: 4
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
dr Beata A. Orłowska
polski
S/ 45
S/ 30
S/ 15
NS/ 30
NS/ 20
NS/ 10
Brak.
Wiedza
CW1: Zaznajomienie z pojęciami związanymi z teorią kształcenia. Zdefiniowanie tych pojęć.
Umiejętności
CU1: Nabycie umiejętności wykorzystania teoretycznej wiedzy z dydaktyki w pracy dydaktycznej na lekcji.
CK1: Nabycie kompetencji do pracy w zespole klasowym.
EKW1
Wiedza
Student zna elementarną terminologię używaną w dydaktyce i rozumie jej źródła oraz
zastosowania w obrębie pokrewnych dyscyplin naukowych.
K_W01
EKW2
Student zna podstawowe teorie dotyczące uczenia się i nauczania, rozumie różnorodne
uwarunkowania tych procesów.
K_W09
EKU1
EKU2
EKK1
Umiejętności
Potrafi w sposób precyzyjny i spójny wypowiadać się w mowie i na piśmie, na tematy
dotyczące wybranych zagadnień metodycznych; z wykorzystaniem różnych ujęć
teoretycznych, korzystając zarówno z dorobku pedagogiki, jak i innych dyscyplin.
Potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji
zadań związanych z różnymi sferami działalności dydaktycznej.
Odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania
pedagogiczne.
Wykład
Wyk.1 – Wprowadzenie w problematykę zagadnień dydaktyki ogólnej.
Wyk.2 – Dydaktyka jako subdyscyplina pedagogiczna.
Wyk.3 – Przedmiot i zadania współczesnej dydaktyki.
Wyk.4 – Dydaktyka ogólna a dydaktyki szczegółowe.
Wyk.5 – Główne nurty myślenia o edukacji szkolnej i szkole.
Wyk.6 – Szkoła jako instytucja wspomagająca rozwój jednostki i społeczeństwa.
K_U06
K_U09
K_K08
S
2
2
2
2
2
2
Ns
2
2
2
2
2
1
Wyk.7 – Modele współczesnej szkoły.
Wyk.8 – Program ukryty szkoły.
Wyk.9 – Współczesne koncepcje nauczania. Edukacja do refleksyjnej praktyki.
Wyk.10 – Proces nauczania – uczenia się. Cele kształcenia – źródła, sposoby formułowania i rodzaje.
Wyk.11 – Zasady dydaktyki.
Wyk.12 – Treści nauczania.
Wyk.13 – Programy nauczania – rodzaje, wzorce i modele programów. Ewaluacja programów.
Wyk.14 – Ocenianie szkolne. Rodzaje i funkcje oceny.
Wyk.15 – Zaliczenie przedmiotu.
Ćwiczenia
Ćw.1 – Klasa szkolna jako środowisko edukacyjne.
Ćw.2 – Organizacja procesu kształcenia i pracy uczniów. Lekcja i jej budowa. Formy organizacji uczenia
się.
Ćw.3 – Wykorzystanie środków dydaktycznych w edukacji.
Ćw.4 – Różne metody nauczania i uczenia się. Wykorzystanie metod aktywnych w edukacji.
Ćw.5 – Projektowanie działań edukacyjnych w kontekście specjalnych potrzeb edukacyjnych.
Ćw.6 – Działania edukacyjne w pracy z uczniem szczególnie uzdolnionym.
Ćw.7 – Diagnoza, kontrola i ocena wyników kształcenia.
Ćw.8 – Zaliczenie przedmiotu.
2
2
2
2
2
2
2
2
2
30
S
2
2
1
1
1
1
1
1
1
1
1
20
Ns
2
1
2
2
2
2
2
1
15
1
1
1
1
2
1
10
45
30
Metody nauczania: M2 – wykład problemowy, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, M5 – projekt.
Środki dydaktyczne: sprzęt multimedialny.
F – formująca
F1 – sprawdziany (ustny wiedzy, umiejętności; pisemny wiedzy,
umiejętności),
F2 – obserwacja/aktywność.
P– podsumowująca
P1 – egzamin (ustny),
P4 – praca pisemna (projekt).
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
F. Bereźnicki, Dydaktyka kształcenia ogólnego, 2004,
F. Bereźnicki, Podstawy dydaktyki, 2007,
K. Kruszewski, K. Konarzewski, Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, 2004,
Cz. Kupisiewicz, Podstawy dydaktyki, 2005,
B. Niemierko, Kształcenie szkolne. Podręcznik skutecznej dydaktyki, 2007,
B. Niemierko, Między oceną szkolną a dydaktyką. Bliżej dydaktyki, 1991,
W. Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, 2003,
J. Półturzycki, Dydaktyka dla nauczycieli, 2002.
1. K. Denek, Ku dobrej edukacji, 2005,
2. S. Dylak, Wprowadzenie do konstruowania programów nauczania, 2000,
3. H. Komorowska, O programach prawie wszystko, 1999,
4. Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, t.2, 2004,
5. B.A. Orłowska, A. Olczak, Program i podręcznik we wczesnej edukacji dziecka – wybrane zagadnienia, Gorzów Wlkp.20100
5. D.F. Walker, J. F. Solis, Program i cele kształcenia, przeł. K. Kruszewski, 2000,
6. E.C. Wragg, Trzy wymiary programu, przeł. K. Kruszewski, 1999
Podpis
Beata Orłowska
30 maja 2012
[email protected] tel. 507-198-627
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika (opiekuńczo-wychowawcza – nienauczycielska)
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Działania opiekuńczo-wychowawcze
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
3. Punkty ECTS: 9
Wykłady (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/75
S/30
S/45
NS/50
NS/20
NS/30
Dr Waldemar Segiet
Potwierdzona wiedza i umiejętności z zakresu pedagogiki ogólnej.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z zakresem teoretycznej wiedzy na temat diagnozowania, opisywania, analizowania
i wyjaśniania zjawiska opieki i wychowania oraz oddziaływań opiekuńczo-wychowawczych. Zapoznanie studentów
z metodami, technikami i formami pracy opiekuńczo-wychowawczej z dziećmi i młodzieżą w placówkach opiekuńczowychowawczych i edukacyjnych.
Umiejętności
CU1: Rozwijanie umiejętności osobistych studenta zorientowanych na rozumieniu własnej działalności, rozumieniu innych
ludzi, rozumieniu siebie.
CK1: Wykształcenie gotowości do podjęcia pracy wychowawczej z dziećmi i młodzieżą w placówkach opiekuńczowychowawczych.
EKW1
EKW2
EKW3
Wiedza
Posiada wiedzę z zakresu teoretycznych podstaw, genezy i rozwoju działań opieki. Umie
wskazać tendencje przemian i prawne aspekty działań opieki we współczesnym świecie. Zna
problematykę dotyczącą struktury i organizacji działań opieki w Polsce i na świecie
(podstawowe zadania i kierunki działania opieki).
Charakteryzuje założenia aksjologiczne, zasady i cele w działaniach opiekuńczowychowawczych.
Opisuje doświadczenia z zakresu problemów opiekuńczo-wychowawczych w wybranych
krajach (Francja, Niemcy, USA, Dania, Wielka Brytania, Norwegia, Szwecja).
EKK1
Umiejętności
Zna jest gotów zastosować różne metody, techniki i formy oddziaływań opiekuńczowychowawczych w pracy z dziećmi i młodzieżą.
Rozumie i stosuje podstawowe zasady pracy opiekuńczo – wychowawczej z dziećmi i
młodzieżą.
Projektuje oddziaływania wychowawcze w zakresie pracy z dziećmi i młodzieżą oraz umie
pisać raporty związane z interwencją opiekuńczą (rozwiązywanie zróżnicowanych
problemów opiekuńczych).
Uczestniczy w dyskusji na temat różnych form oddziaływań opiekuńczo-wychowawczych.
EKK2
Gotowy na pracę wychowawczą z dziećmi i młodzieżą w placówkach opiekuńczo-
EKU1
EKU2
EKU3
K_W01
K_W10
K_W15
K_U02
K_U04
K_U05
K_U04
K_K07
K_K07
wychowawczych.
Wykłady
Wyk. 1. System opieki i jego teoretyczne podstawy. Geneza i rozwój systemów opieki oraz społecznokulturowe uwarunkowania systemów opieki.
Wyk. 2. Struktura i organizacja opieki. Instytucja opieki. Organizacja opieki na szczeblu podstawowym
(gmina). Właściwości opieki (zakres, zasięg, efektywność, sprawność). Funkcjonowanie opieki.
Wyk. 3. Formy i środki interwencji opiekuńczej. Koordynacja działalności opiekuńczej, zarządzanie i
kontrola. Ekonomiczne, cywilizacyjne, polityczne modyfikatory społecznego systemu opieki.
Wyk. 4. Opieka we współczesnych państwach. Systemy świadczeń opiekuńczych w wybranych państwach.
Państwo opiekuńcze i jego reformą. Tendencje przemian systemów opieki we współczesnym świecie.
Wyk. 5. Opieka jako składowy element polityki wewnętrznej państwa. Zmiany w rodzimym systemie opieki.
Polski system opiekuńczy w świetle standardów europejskich. System opieki – zagrożenia i perspektywy
rozwoju. Diagnoza socjalna wybranych problemów opiekuńczych.
Wyk. 6. Projektowanie i rozwiązywanie problemów opiekuńczych w Polsce i na świecie.
Wyk. 7. Interpretacja wyników badań. Metody pisania krótkich doniesień naukowych.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Wprowadzenie w problematykę. Omówienie kryteriów zaliczenia przedmiotu.
Ćw. 2. Dyskusja dotycząca: struktury i organizacji opieki, instytucji opieki, organizacji opieki na szczeblu
podstawowym (gmina), właściwości opieki (zakres, zasięg, efektywność, sprawność) oraz funkcjonowania
opieki.
Ćw. 3. Formy i środki interwencji opiekuńczej. Koordynacja działalności opiekuńczej. Zarządzanie i
kontrolą. Ekonomiczne, cywilizacyjne i polityczne modyfikatory społecznego systemu opieki.
Ćw. 4. Opieka we współczesnych państwach. Systemy świadczeń opiekuńczych w wybranych państwach.
Państwo opiekuńcze i jego reforma. Tendencje przemian opieki we współczesnym świecie.
Ćw. 5. Opieka jako składowy element polityki wewnętrznej państwa. Zmiany w rodzimym systemie opieki.
Polski system opiekuńczy w świetle standardów europejskich. System opieki – zagrożenia i perspektywy
rozwoju. Diagnoza socjalna wybranych problemów opiekuńczych.
Ćw. 6. Przykładowe projekty i rozwiązania problemów opiekuńczych w Polsce i na świecie.
Ćw. 7. Omówienie przez studentów przykładowych projektów działań związanych z opieką i wychowaniem.
S
1
Ns
1
5
4
5
3
5
3
5
3
5
4
30
S
1
7
3
3
20
Ns
1
5
8
5
7
5
8
5
7
7
45
5
4
30
75
50
Metody nauczania: M2 - wykład problemowy, dyskusja, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej, M5 - analiza
dokumentacji.
F – formująca
P– podsumowująca
P5 – wystąpienie/rozmowa (przedstawienie
i omówienie projektów; pokaz i omówienie
prezentacji multimedialnej).
1. Z.W. Stelmaszuk (red.), Zmiany w systemie opieki nad dzieckiem i młodzieżą. Perspektywa europejska, Katowice 2001;
2. J. Brągiel, S. Badora (red.), Formy opieki, wychowania i wsparcia w zreformowanym systemie pomocy społecznej, Opole
2005.
3.Cz. Kępski(red.), Opieka i wychowanie. Systemy wychowania i opieki nad dziećmi w okresie przemian ustrojowych, Lublin
1998;
4.S. Badora, D. Marzec (red.), System opieki kompensacyjnej w zjednoczonej Europie, Kraków 2002.
1. M. Zahorska, M. Żytko (red.), Małe Dziecko w systemie opieki społecznej i edukacji, Warszawa 2004;
2.M. Racław – Markowska, S. Legat (red.), Opieka zastępcza nad dzieckiem i młodzieżą – od form instytucjonalnych do
rodzinnych, Warszawa 2004.
3. Z.W. Stelmaszuk (red.), Współczesne kierunki w opiece nad dzieckiem, Warszawa 1999.
Podpis
Dr Waldemar Segiet
28.05.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika (opiekuńczo-wychowawcza – nauczycielska)
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Edukacja artystyczna z metodyką
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr: 4
3. Punkty ECTS: 3
Wykłady (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/ 25
S/ 10
S/ 15
NS/20
NS/10
NS/10
dr hab. prof. PWSZ Zbigniew Romańczuk
Brak.
Wiedza
CW1: Przekazanie wiedzy pedagogicznej obejmującej terminologię, teorie, nurty myśli pedagogiki artystycznej i pedagogiki
twórczości oraz jej powiązań z innymi dyscyplinami zwłaszcza filozoficznymi, społeczno-kulturowymi
i psychospołecznymi, stanowiącymi podstawę działalności pedagogicznej.
CW2: Przekazanie wiedzy pedagogicznej pozwalającej na rozumienie procesów rozwoju i funkcjonowania instytucji
kulturalnych i terapeutycznych, wykorzystujących programy i systemy rozwijające ekspresję artystyczną dzieci.
CW3: Przekazanie wiedzy z zakresu subdyscyplin pedagogiki, dydaktyki i metodyki działalności pedagogicznej oraz
projektowania ścieżek edukacyjnych.
Umiejętności
CU1: Kształtowanie specjalistycznych umiejętności i kompetencji niezbędnych do wykorzystania wiedzy do obserwowania,
analizowania i diagnozowania problemów edukacyjnych, motywów ludzkiego zachowania, sytuacji i strategii działań
praktycznych oraz projektowania działalności kulturalnej i artystycznej.
CU2: Kształtowania u studentów umiejętności uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy, umiejętności i kompetencji
pedagogicznych na bazie dorobku pedagogiki przy wykorzystaniu metod, technik i procedur realizowanych w różnych
sferach działalności artystycznej.
CU3: Kształtowanie u studentów samodzielności w zdobywaniu wiedzy i umiejętności pracy w zespole zgodnie z zasadami
etyki, dostrzegania i analizowania dylematów etycznych we własnych działaniach i przewidywania skutków
podejmowanych działań pedagogicznych.
CK1: Kształtowanie u studentów pogłębionej refleksyjności na problemy innych, wrażliwości etycznej, postaw
prospołecznych i poczucia odpowiedzialności w projektowaniu działań zawodowych.
CK2: Umożliwienie studentom doskonalenia umiejętności radzenia sobie na rynku pracy, przekonanie o potrzebie ciągłego
dokształcania zawodowego i rozwoju osobistego w realizacji indywidualnych i zespołowych profesjonalnych działań
pedagogicznych.
EKW1
EKW2
EKW3
Wiedza
Po ukończeniu przedmiotu student zna elementarną terminologię w edukacji artystycznej
oraz rozumie jej źródła oraz zastosowania w obrębie pokrewnych dyscyplin naukowych.
Ma podstawową wiedzę dotyczącą procesów komunikowania interpersonalnego i
społecznego, ich prawidłowości i zakłóceń oraz ekspresji artystycznej. Zna i rozumie
podstawowe teorie dotyczące badań nad twórczą ekspresją dziecka oraz ma orientację
w piśmiennictwie związanym z tym zagadnieniem.
Jest świadomy powiązań i zależności pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi koncepcjami
K_W01
K_W08
K_W09
K_W16
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
pedagogiki twórczości oraz ma elementarną wiedzę o metodyce wykonywania typowych
zadań i procedurach stosowanych w różnych obszarach działalności pedagogicznej.
Umiejętności
Po ukończeniu studiów potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu
pedagogiki oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizowania i interpretowania
problemów edukacyjnych oraz umie tworzyć i realizować własne scenariusze zajęć oraz
wizualne pomoce dydaktyczne.
Potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania,
interpretowania oraz projektowania strategii działań pedagogicznych, potrafi animować prace
nad rozwojem uczestników procesów pedagogicznych oraz wspierać ich samodzielność w
zdobywaniu wiedzy, a także inspirować do działań na rzecz uczenia się przez całe życie.
Potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności,
korzystając z różnych źródeł i nowoczesnych technologii oraz podejmować samodzielne
decyzje odnośnie realizacji i projektowania zajęć artystycznych.
Docenia znaczenie pedagogiki artystycznej dla utrzymania i rozwoju prawidłowych więzi w
środowiskach społecznych i odnosi zdobytą wiedzę do projektowania działań zawodowych.
Jest przygotowany do aktywnego uczestnictwa w grupach, organizacjach i instytucjach
realizujących działania pedagogiczne; jest zdolny do porozumiewania się z osobami
będącymi i niebędącymi specjalistami w danej dziedzinie.
K_U02
K_U03
K_U10
K_U11
K_K02
K_K07
Wykłady
Wyk. 1. Wprowadzenie w problematykę, omówienie kryteriów zaliczenia przedmiotu.
Wyk. 2. Wybrane problemy edukacji artystycznej.
Wyk. 3. Warsztaty twórcze w edukacji.
Wyk. 4. Wybrane problemy analizy dzieła sztuki – treści ikonograficzne i formalne .
Wyk. 5. Arteterapia jako metoda wspomagająca emocjonalny i intelektualny rozwój dzieci i młodzieży.
Wyk. 6. Omówienie prac zaliczeniowych, zaliczenie wykładów, wpisy do indeksów.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Wprowadzenie w problematykę, omówienie kryteriów zaliczenia przedmiotu.
Ćw. 2. Analiza twórczości artystycznej dzieci w różnych przedziałach wiekowych.
Ćw. 3. Zapoznanie z językiem edukacji artystycznej poprzez działalność praktyczną.
Ćw. 4. Omówienie procesu dydaktycznego: typów lekcji, metod aktywizujących, form kształcenia.
Ćw. 5. Opracowanie scenariuszy zajęć, przygotowanie i praktyczna realizacja projektów edukacyjnych.
Ćw. 6. Omówienie prac zaliczeniowych, zaliczenie ćwiczeń, wpisy do indeksów.
S
1
2
2
2
2
1
10
S
1
2
6
2
2
2
15
25
Ns
1
2
2
2
2
1
10
Ns
1
1
4
1
2
1
10
20
Metody nauczania: M2 – wykład problemowy, dyskusja dydaktyczna, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej, M5 –
analiza tekstu źródłowego.
Środki dydaktyczne: projektor, sprzęt multimedialny, materiały plastyczne, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdzian (praktyczny umiejętności),
P4 – praca pisemna (esej),
P5 – wystąpienie/rozmowa (pokaz i omówienie
prezentacji multimedialnej; prezentacja i omówienie
własnego portfolio).
1.Wojnar I., Humanistyczne intencje edukacji, Warszawa 2002.
2.Popek S., Człowiek jako jednostka twórcza, Lublin 2002.
3.Karolak W., Warsztaty twórcze – warsztaty artystyczne, Kraków 2005.
4. Karolak W., Rysunek w arteterapii, Łódź 2004.
5. Dymara B. (red.), Dziecko w świecie sztuki, Kraków 2010.
1.Knapik M. (red.), Sztuka i dziecko, Recepcja, edukacja, terapia, Katowice 2003.
2.Gloton R., Clero C., Twórcza aktywność dziecka, Warszawa 1988.
3.Popek S., Barwy i psychika, Lublin 2001.
4.Trojanowska A., Dziecko i plastyka, Warszawa 1988.
5.Szuflik W. Pękala A. (red.), Dziecko i sztuka, Częstochowa 2000.
Podpis
Zbigniew Romańczuk
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika wczesnoszkolna
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Edukacja artystyczna z metodyką
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr: 4
3. Punkty ECTS: 2
Wykłady (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/ 25
S/ 10
S/ 15
NS/20
NS/10
NS/10
dr hab. prof. PWSZ Zbigniew Romańczuk
Brak.
Wiedza
CW1: Przekazanie wiedzy pedagogicznej obejmującej terminologię, teorie, nurty myśli pedagogiki artystycznej i pedagogiki
twórczości oraz jej powiązań z innymi dyscyplinami zwłaszcza filozoficznymi, społeczno-kulturowymi
i psychospołecznymi, stanowiącymi podstawę działalności pedagogicznej.
CW2: Przekazanie wiedzy pedagogicznej pozwalającej na rozumienie procesów rozwoju i funkcjonowania instytucji
kulturalnych i terapeutycznych, wykorzystujących programy i systemy rozwijające ekspresję artystyczną dzieci.
CW3: Przekazanie wiedzy z zakresu subdyscyplin pedagogiki, dydaktyki i metodyki działalności pedagogicznej oraz
projektowania ścieżek edukacyjnych.
Umiejętności
CU1: Kształtowanie specjalistycznych umiejętności i kompetencji niezbędnych do wykorzystania wiedzy do obserwowania,
analizowania i diagnozowania problemów edukacyjnych, motywów ludzkiego zachowania, sytuacji i strategii działań
praktycznych oraz projektowania działalności kulturalnej i artystycznej.
CU2: Kształtowania u studentów umiejętności uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy, umiejętności i kompetencji
pedagogicznych na bazie dorobku pedagogiki przy wykorzystaniu metod, technik i procedur realizowanych w różnych
sferach działalności artystycznej.
CU3: Kształtowanie u studentów samodzielności w zdobywaniu wiedzy i umiejętności pracy w zespole zgodnie z zasadami
etyki, dostrzegania i analizowania dylematów etycznych we własnych działaniach i przewidywania skutków
podejmowanych działań pedagogicznych.
CK1: Kształtowanie u studentów pogłębionej refleksyjności na problemy innych, wrażliwości etycznej, postaw
prospołecznych i poczucia odpowiedzialności w projektowaniu działań zawodowych.
CK2: Umożliwienie studentom doskonalenia umiejętności radzenia sobie na rynku pracy, przekonanie o potrzebie ciągłego
dokształcania zawodowego i rozwoju osobistego w realizacji indywidualnych i zespołowych profesjonalnych działań
pedagogicznych.
EKW1
EKW2
EKW3
Wiedza
Po ukończeniu przedmiotu student zna elementarną terminologię w edukacji artystycznej
oraz rozumie jej źródła oraz zastosowania w obrębie pokrewnych dyscyplin naukowych.
Ma podstawową wiedzę dotyczącą procesów komunikowania interpersonalnego i
społecznego, ich prawidłowości i zakłóceń oraz ekspresji artystycznej. Zna i rozumie
podstawowe teorie dotyczące badań nad twórczą ekspresją dziecka oraz ma orientację
w piśmiennictwie związanym z tym zagadnieniem.
Jest świadomy powiązań i zależności pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi koncepcjami
K_W01
K_W08
K_W09
K_W16
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
pedagogiki twórczości oraz ma elementarną wiedzę o metodyce wykonywania typowych
zadań i procedurach stosowanych w różnych obszarach działalności pedagogicznej.
Umiejętności
Po ukończeniu studiów potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu
pedagogiki oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizowania i interpretowania
problemów edukacyjnych oraz umie tworzyć i realizować własne scenariusze zajęć oraz
wizualne pomoce dydaktyczne.
Potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania,
interpretowania oraz projektowania strategii działań pedagogicznych, potrafi animować prace
nad rozwojem uczestników procesów pedagogicznych oraz wspierać ich samodzielność w
zdobywaniu wiedzy, a także inspirować do działań na rzecz uczenia się przez całe życie.
Potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności,
korzystając z różnych źródeł i nowoczesnych technologii oraz podejmować samodzielne
decyzje odnośnie realizacji i projektowania zajęć artystycznych.
Docenia znaczenie pedagogiki artystycznej dla utrzymania i rozwoju prawidłowych więzi w
środowiskach społecznych i odnosi zdobytą wiedzę do projektowania działań zawodowych.
Jest przygotowany do aktywnego uczestnictwa w grupach, organizacjach i instytucjach
realizujących działania pedagogiczne; jest zdolny do porozumiewania się z osobami
będącymi i niebędącymi specjalistami w danej dziedzinie.
K_U02
K_U03
K_U10
K_U11
K_K02
K_K07
Wykłady
Wyk. 1. Wprowadzenie w problematykę, omówienie kryteriów zaliczenia przedmiotu.
Wyk. 2. Wybrane problemy edukacji artystycznej.
Wyk. 3. Warsztaty twórcze w edukacji.
Wyk. 4. Wybrane problemy analizy dzieła sztuki – treści ikonograficzne i formalne .
Wyk. 5. Arteterapia jako metoda wspomagająca emocjonalny i intelektualny rozwój dzieci i młodzieży.
Wyk. 6. Omówienie prac zaliczeniowych, zaliczenie wykładów, wpisy do indeksów.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Wprowadzenie w problematykę, omówienie kryteriów zaliczenia przedmiotu.
Ćw. 2. Analiza twórczości artystycznej dzieci w różnych przedziałach wiekowych.
Ćw. 3. Zapoznanie z językiem edukacji artystycznej poprzez działalność praktyczną.
Ćw. 4. Omówienie procesu dydaktycznego: typów lekcji, metod aktywizujących, form kształcenia.
Ćw. 5. Opracowanie scenariuszy zajęć, przygotowanie i praktyczna realizacja projektów edukacyjnych.
Ćw. 6. Omówienie prac zaliczeniowych, zaliczenie ćwiczeń, wpisy do indeksów.
S
1
2
2
2
2
1
10
S
1
2
6
2
2
2
15
25
Ns
1
2
2
2
2
1
10
Ns
1
1
4
1
2
1
10
20
Metody nauczania: M2 – wykład problemowy, dyskusja dydaktyczna, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej, M5 –
analiza tekstu źródłowego.
Środki dydaktyczne: projektor, sprzęt multimedialny, materiały plastyczne, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
P4 – praca pisemna (esej),
prezentacji multimedialnej; prezentacja i omówienie
własnego portfolio).
1.Wojnar I., Humanistyczne intencje edukacji, Warszawa 2002.
2.Popek S., Człowiek jako jednostka twórcza, Lublin 2002.
3.Karolak W., Warsztaty twórcze – warsztaty artystyczne, Kraków 2005.
4. Karolak W., Rysunek w arteterapii, Łódź 2004.
5. Dymara B. (red.), Dziecko w świecie sztuki, Kraków 2010.
1.Knapik M. (red.), Sztuka i dziecko, Recepcja, edukacja, terapia, Katowice 2003.
2.Gloton R., Clero C., Twórcza aktywność dziecka, Warszawa 1988.
3.Popek S., Barwy i psychika, Lublin 2001.
4.Trojanowska A., Dziecko i plastyka, Warszawa 1988.
5.Szuflik W. Pękala A. (red.), Dziecko i sztuka, Częstochowa 2000.
Podpis
Zbigniew Romańczuk
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
PROGRAM NAUCZANI A PRZEDMIOTU *
1. Przedmiot
Edukacja matematyczna z metodyką
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 6
5. Język wykładowy: język polski
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
S/60
NS/40
9. Formy dydaktyczne prowadzenia zajęć Wykład (Wyk.)
S/30
NS/20
i liczba godzin w semestrze:
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
NS/20
10. Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu oraz prowadzących
dr Bogumiła Walak
zajęcia
Zaliczenie przedmiotu: psychologia rozwojowa i wychowawcza.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z zakresem wiedzy teoretycznej na temat kształcenia kompetencji matematycznych
uczniów i wspomagania ich rozwoju umysłowego. Zapoznanie z kształtowaniem pojęć matematycznych, kształtowaniem
pojęć mnogościowych, zasadami kształtowania pojęcia liczby naturalnej, działania i formuły matematycznej, techniką
rachunkową, wiadomościami z zakresu pojęć geometrycznych oraz wiadomości i umiejętności praktycznych i
rozwiązywania zadań tekstowych.
Umiejętności
CU1: Zapoznanie studentów z praktycznymi zasadami i sposobami metodycznymi w zakresie prowadzenia zajęć z
edukacji matematycznej, stosowania rozwiązań metodycznych w zakresie kształtowania pojęcia liczby naturalnej,
dodawania i odejmowania, mnożenia i dzielenia, dziesiątkowego układu pozycyjnego i rozszerzania zakresu liczbowego.
Kształtowania techniki rachunkowej, pojęcia ułamka zwykłego, algorytmów działań pisemnych, umiejętności
rozwiązywania zadań tekstowych.
CK1: Zapoznanie i uświadomienie studentom istoty etyki w ich przyszłej pracy oraz konieczności ciągłego doskonalenia.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
Student wymienia i charakteryzuje metody z zakresu kształcenia kompetencji
matematycznych uczniów klas młodszych.
Student objaśnia pojęcia związane z podstawowymi zagadnieniami w zakresie
pojęć matematycznych: kształtowaniem pojęć mnogościowych, zasadami
kształtowania pojęcia liczby naturalnej, działania i formuły matematycznej,
techniką rachunkową, wiadomościami z zakresu pojęć geometrycznych,
wiadomościami i umiejętnościami praktycznymi oraz rozwiązywaniem zadań
tekstowych.
Student opisuje działania metodyczne związane z rozwiązywaniem problemów
matematycznych dziecka w zakresie kształcenia kompetencji matematycznych
uczniów ze wspomaganiem rozwoju umysłowego.
Umiejętności
Student dobiera i stosuje różne metody w zakresie kształtowania kompetencji
matematycznych uczniów klas młodszych.
Student wdraża poznane pojęcia związane z podstawowymi zagadnieniami
matematycznymi zawartymi w minimum programowym.
Student rozwija myślenie twórcze w zakresie edukacji matematycznej dziecka.
K_W16
K_W09
K_W08
K_U03
K_U09
K_U06
K_U10
K_U11
K_U13
EKK1
EKK2
Student uczestniczy w doskonaleniu umiejętności wspomagających edukację
matematyczną dziecka.
Student jest otwarty na potrzebę współpracy ze środowiskiem ucznia
i środowiskiem zawodowym; ma świadomość znaczenia nauk matematycznych w
rozwoju cywilizacyjnym.
K_K03
K_K08
K_K03
K_K04
K_K06
K_K07
Wykłady
Wyk. 1. Metodyka edukacji matematycznej uczniów klas młodszych.
Wyk. 2. Cele kształcenia i wychowania w matematyce.
Wyk. 3. Podstawa programowa w edukacji matematycznej uczniów klas młodszych.
Wyk. 4. Rozwijanie aktywności matematycznej uczniów.
Wyk. 5. Czynnościowe nauczanie matematyki w klasach początkowych.
Wyk. 6. Metody nauczania matematyki.
Wyk. 7. Kształtowanie pojęć mnogościowych.
Wyk. 8. Kształtowanie pojęć matematycznych.
Wyk. 9. Kształtowanie pojęcia liczby.
Wyk. 10. Rozwijanie umiejętności arytmetycznych.
Wyk. 11. Rozwijanie umiejętności geometrycznych.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Zajęcia organizacyjne. Zapoznanie z tematyką ćwiczeń. Omówienie metod pracy na zajęciach.
Poznanie warunków zaliczeń i ćwiczeń.
Ćw. 2. Wprowadzenie w problematykę celów kształcenia i wychowania w zakresie edukacji
matematycznej. Wyjaśnienia terminologiczne.
Ćw. 3. Rozwijanie aktywności matematycznej uczniów. Dostrzeganie i wykorzystywanie analogii.
Schematyzowanie. Interpretowanie definicji oraz racjonalne stosowanie jej w praktyce. Dedukowanie i
redukowanie. Kodowanie, stosowanie języka symbolicznego. Algorytmizowanie.
Ćw. 4. Czynnościowe nauczanie matematyki w klasach młodszych. Poznanie dyrektyw w zakresie
organizacji nauczania czynnościowego. Schemat postępowania dydaktycznego przy realizacji nauczania
czynnościowego.
Ćw. 5. Metody nauczania matematyki. Opowiadanie (wyjaśnianie, pogadanka, dyskusja, praca z tekstem
matematycznym, pokaz – obserwacja). Zajęcia laboratoryjne i praktyczne.
Ćw. 6. Kształtowanie pojęć mnogościowych. Elementy teorii mnogości. Propozycje rozwiązań
metodycznych w zakresie kształtowania pojęcia zbioru i części wspólnej zbioru.
Ćw. 7. Kształtowanie pojęcia liczby naturalnej. Wieloaspektowość pojęcia liczby naturalnej. Kształtowanie
pojęcia liczby jako wyniki pomiarów. Redagowanie scenariusza zajęć zintegrowanych – zagadnienia
metodyczne.
Ćw. 8. Pojęcia działania i formuły matematycznej. Dodawanie i odejmowanie, mnożenie i dzielenie. Własności
mnożenia i dzielenia.
Ćw. 9. Dziesiątkowy układ pozycyjny i rozszerzanie zakresu liczbowego. Znaczenie pojęć układ dziesiątkowy i
układ pozycyjny. Etapy pracy nad kształtowaniem pojęć dziesiątka, jedność. Zrozumienie pozycyjnego znaczenia
cyfr. Rozszerzenie zakresu liczbowego w zakresie 100, 1000 i 1000000.
Ćw. 10. Kształtowanie techniki rachunkowej. Redagowanie scenariusza zajęć zintegrowanych – zagadnienia
metodyczne.
Ćw. 11. Kształtowanie pojęcia ułamka zwykłego. Pogłębienie rozumienia dzielenia.
Ćw. 12. Algorytmy działań pisemnych. Algorytm dodawania pisemnego, odejmowania pisemnego, mnożenia
pisemnego, dzielenia sposobem pisemnym.
Ćw. 13. Kształtowanie umiejętności rozwiązywania zadań tekstowych. Klasyfikacja zadań matematycznych.
Struktura zadania tekstowego. Etapy rozwiązywania zadań. Rozwiązywanie zadań różnymi sposobami. Kontrola i
ocena zadań tekstowych. Redagowanie scenariusza zajęć zintegrowanych – zagadnienia metodyczne.
Ćw. 14. Kształtowanie pojęć geometrycznych. Przykłady rozwiązań metodycznych wybranych zagadnień.
Zastosowanie środków dydaktycznych i graficznych w kształtowaniu pojęć geometrycznych.
Ćw. 15. Wiadomości i umiejętności praktyczne. Przykłady opracowania wybranych zagadnień. Rozwiązywanie
zadań tekstowych, których tematyka dotyczy wiadomości i umiejętności praktycznych. Rozwijanie uzdolnień
matematycznych w klasach początkowych. Elementy struktury zdolności matematycznych i ich specyfika.
S
3
3
3
3
3
3
3
3
2
2
2
30
S
1
Ns
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
1
20
Ns
1
2
1
2
1
2
1
2
1
2
1
2
1
2
1
3
2
2
1
2
2
1
2
2
2
2
2
2
2
Kształcenie uczniów zdolnych matematyczne – propozycje ćwiczeń.
30
20
Ogółem liczba godzin przedmiotu: 60
40
Metody nauczania: M1 – wykład informacyjny, M2 – wykład problemowy, M5 – ćwiczenia przedmiotowe, M3 –
pokaz prezentacji multimedialnej.
P– podsumowująca
F – formująca
Prowadzona na początku i w trakcie zajęć, przez
nauczycieli i studentów. Pomaga ukierunkować
nauczanie do poziomu studentów, a studentowi
pomaga w uczeniu się.
P5 – wystąpienie/rozmowa (pokaz i omówienie prezentacji
multimedialnej).
Literatura obowiązkowa
1. E. Gruszczyk-Kolczyńska, Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna dzieci w ostatnim roku
wychowania przedszkolnego i w pierwszym roku szkolnej edukacji, Wydawnictwo Edukacja Polska, Warszawa 2009.
2. Z. Semadeni (red.) Nauczanie początkowe matematyki, WSiP, Warszawa 1981 T.1, Warszawa 1984 T.2, Warszawa
1985 T.3, Warszawa 1988 T.4.
3. E. Stucki, Nauczanie matematyki w klasach niższych, Cz. I, Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły
Pedagogicznej w Bydgoszczy, Bydgoszcz 1998.
4. M. Szpiter, Edukacja matematyczna w klasach początkowych, Pomorska Akademia Pedagogiczna w Słupsku, Słupsk
2006.
Literatura zalecana/fakultatywna
1. M. Cackowska, Rozwiązywanie zadań tekstowych w klasach 1-3, WSiP, Warszawa 1990.
2. E. Gruszczyk-Kolczyńska, Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki, WSiP, Warszawa 1997.
3. Z. Krygowska, Zarys dydaktyki matematyki, Cz. 1, 2. 3, WSiP, Warszawa 1979.
4. E. Kozak-Czyżewska, Edukacja matematyczna w kształceniu zintegrowanym - oczekiwania a efekty, [w:] Kusiak K.,
Nowakowska-Buryła I., Stawinoga R. (red.): Edukacyjne konteksty rozwoju dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Wyd.
UMCS, Lublin 2009.
5. Z. Linke, Materiały pomocnicze do nauczania geometrii w klasach 1-3 szkoły podstawowej, Koszalin 1982;
6. Siwek H., Czynnościowe nauczanie matematyki, Warszawa 1998, WSiP.
Podpis
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Edukacja polonistyczna z metodyką
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 7
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
S/60
NS/40
S/30
NS/20
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
NS/20
dr Bogumiła Walak
zajęcia
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z zakresem teoretycznej wiedzy na temat kształcenia kompetencji komunikacyjnych
uczniów w zakresie słuchania, mówienia, elementarnej nauki czytania i pisania, redagowania podstawowych form
wypowiedzi ustnych i pisemnych, gramatyki, ortografii, pracy z tekstem, twórczej aktywności dziecka.
Umiejętności
CU1: Zapoznanie studentów z praktycznymi zasadami i sposobami metodycznymi w zakresie prowadzenia zajęć,
formułowaniem scenariuszy zajęć z kształcenia literackiego, językowego i komunikacyjnego oraz współpracą ze
środowiskiem ucznia.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
Student wymienia i charakteryzuje metody z zakresu kształcenia kompetencji
językowych i komunikacyjnych uczniów klas młodszych.
Student objaśnia pojęcia związane z podstawowymi zagadnieniami w zakresie
słuchania, mówienia, czytania, pisania, ćwiczeń gramatycznych i ortograficznych.
Student opisuje działania związane z rozwijaniem ekspresji językowej dziecka.
Umiejętności
Student dobiera i stosuje różne metody w zakresie kształtowania kompetencji
językowych i komunikacyjnych uczniów klas młodszych.
Student wdraża poznane pojęcia związane ze słuchaniem, mówieniem, czytaniem,
pisaniem, ćwiczeniami gramatycznymi i ortograficznymi.
Student rozwija twórczą aktywność w zakresie ekspresji językowej dziecka.
Student jest świadomy, chętny i kreatywny w rozwijaniu kompetencji językowych
i komunikacyjnych uczniów w społeczeństwie.
Student jest otwarty i wrażliwy na potrzebę współpracy ze środowiskiem ucznia i
środowiskiem zawodowym oraz dba o precyzyjne stosowanie zasad i metod pracy,
które mają istotny wpływ na funkcjonowanie dziecka w przyszłym społeczeństwie.
K_W16
K_W09
K_W08
K_U03
K_U09
K_U06
K_U10
K_U11
K_U13
K_K03
K_K08
K_K03
K_K04
K_K06
K_K07
Wykłady
Wyk. 1. Wiodąca i integrująca rola języka polskiego w edukacji wczesnoszkolnej.
Wyk. 2. Metodyka języka polskiego – wprowadzenie w problematykę.
Wyk. 3. Rozwijanie słuchania, myślenia i mowy dziecka.
Wyk. 4. Proces czytania uczniów w klasach młodszych.
Wyk. 5. Wprowadzenie i rozwijanie umiejętności pisania w klasach I-III.
Wyk. 6. Okres elementarzowy w edukacji dziecka.
Wyk. 7. Podstawowe formy ustne i pisemne w edukacji językowej dziecka.
Wyk. 8. Podstawy ortografii w klasach młodszych.
Wyk. 9. Gramatyka i jej znaczenie w edukacji językowej dziecka.
Wyk. 10. Praca z tekstem literackim.
Wyk. 11. Rozwijanie pamięci obrazowej dziecka: obrazka, ilustracji, nauki tekstu na pamięć.
Wyk. 12. Rola inscenizacji w klasach młodszych.
Wyk. 13. Kontrola i ocena w edukacji językowej dziecka.
Wyk. 14. Kompetencje nauczyciela w edukacji językowej dziecka.
Ćwiczenia
Poznanie warunków zaliczeń i ćwiczeń.
Ćw. 2. Wprowadzenie w problematykę. Świadomość lingwistyczna nauczyciela. Wyjaśnienia
terminologiczne: kompetencje językowe, kompetencje komunikacyjne, kształcenie językowe, kształcenie
literackie.
Ćw. 3. Rozwijanie kompetencji komunikacyjnych uczniów w zakresie mówienia i słuchania. Definicje
i struktura języka. Cele w zakresie kształcenia, mówienia i słuchania. Funkcje wypowiedzi językowej.
Etapy rozwoju mowy dziecka. Podstawowe ćwiczenia w mówieniu.
Ćw. 4. Kształtowanie kompetencji komunikacyjnych uczniów w zakresie nauki czytania i pisania. Cele
elementarnej nauki czytania i pisania. Przegląd metod nauki czytania. Etapy nauki czytania. Ćwiczenia w
zakresie analizy i syntezy wzrokowo-słuchowej. Etapy pisania. Doskonalenie umiejętności czytania
i pisania. Problemy czytania i pisania. Kontrola i ocena nauki czytania i pisania.
Ćw. 5. Redagowanie scenariusza zajęć zintegrowanych w zakresie wprowadzenia litery, dwuznaków
i zmiękczeń. Uwzględnienie zagadnień metodycznych.
Ćw. 6. Rozwijanie kompetencji językowych i komunikacyjnych uczniów w zakresie redagowania
podstawowych form wypowiedzi. Cele edukacji polonistycznej w zakresie stosowania podstawowych form
pisemnych. Rodzaje, etapy wprowadzania i ćwiczenia rozwijające podstawowe formy wypowiedzi
pisemnych.
Ćw. 7. Redagowanie scenariuszy zajęć zintegrowanych dotyczących podstawowych form wypowiedzi
pisemnych takich jak: opis, opowiadanie, list, plan, streszczenie, sprawozdanie, ogłoszenie. Uwzględnienie
zagadnień metodycznych.
Ćw. 8. Kształtowanie kompetencji językowych uczniów w zakresie gramatyki. Kompetencje gramatycznoleksykalne. Metody i rodzaje ćwiczeń gramatycznych.
Ćw. 9. Doskonalenie umiejętności ortograficznych uczniów klas młodszych. Zasady ortografii polskiej.
Rodzaje ćwiczeń ortograficznych i ich sposoby wprowadzania. Kontrola i ocena.
Ćw. 10. Praca z tekstem literackim. Cele i zadania etapy pracy z tekstem: czytanka, wiersz, lektura szkolna.
Analiza i interpretacja tekstów poetyckich i tekstów pisanych prozą.
Ćw. 11. Redagowanie scenariuszy zajęć w zakresie pracy z tekstem literackim. Zastosowanie zagadnień
metodycznych.
Ćw. 12. Twórcza aktywność dziecka a kompetencje językowe i komunikacyjne. Rola inscenizacji. Sposoby
jej przygotowania. Drama w edukacji językowej i komunikacji ucznia. Wykorzystanie technik medialnych
Ćw. 13. Kompetencje nauczyciela w rozwijaniu umiejętności językowych i komunikacyjnych.
Przygotowanie merytoryczne, metodyczne, pedagogiczne, psychologiczne, społeczne, w
zakresie
komunikacji interpersonalnej, kompetencji informacyjno-komunikacyjnych.
Ćw. 14. Redagowanie scenariusza zajęć zintegrowanych w zakresie kształtowania kompetencji językowych
i komunikacyjnych. Wybór dowolnego tematu i zakresu ćwiczeń. Kontrola, ocena i omówienie prac.
Zaliczanie ćwiczeń, wpisy do indeksów.
S
2
2
2
2
2
2
2
2
3
2
2
2
3
2
30
S
2
Ns
1
2
2
2
2
2
2
1
1
1
1
1
1
1
20
Ns
1
2
2
2
2
2
2
3
2
2
2
3
2
2
1
2
1
2
1
2
1
2
1
2
1
2
1
30
20
60
40
P– podsumowująca
F – formująca
multimedialnej).
1. H. Baczyńska, Metodyka języka polskiego w klasach 1-3 szkoły podstawowej, WSiP, Warszawa 1985.
2. D. Czelakowska, Metodyka edukacji polonistycznej dzieci w wieku szkolnym, Oficyna Wydawnicza „IMPULS”,
Kraków 2009.
3. A. Jakubowicz-Bryx, Kompetencje leksykalne uczniów w edukacji wczesnoszkolnej, UKW, Bydgoszcz 2006.
4. A. Jedut, A. Pleskot, Nauczanie ortografii w klasach I – III, WSiP, Warszawa 1991.
5. M. Jaworski, Metodyka nauki o języku polskim, Warszawa 1991.
6. S. Taboł, Istota czytania, Oficyna Wydawnicza „IMPULS”, Kraków 2005.
1. N. Bober-Pełzowska, Rozwijanie mowy uczniów klas niższych, WSiP, Warszawa 1983;
2. K. Lenartowska, W. Świętek, Lektura w klasach 1-3, WSiP, Warszawa 1987.
3. W. Skrzypiec, Ćwiczenia gramatyczno-ortograficzne i stylistyczne w klasach 1-3, WSiP, Warszawa 1992.K.
4. Sochacka, Rozwój umiejętności czytania, Wydawnictwo Uniwersyteckie Trans Humana, Białystok 2004.
5. B. Zakrzewska, Trudności w czytaniu i pisaniu: modele ćwiczeń, WSiP, Warszawa
1996.
Podpis
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Edukacja przyrodnicza z metodyką
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 3
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 4
S/30
NS/20
S/15
NS/10
Ćwiczenia (Ćw.)
S/15
NS/10
dr Bogumiła Walak
zajęcia
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z teoretycznymi podstawami wiedzy merytorycznej z zakresu geografii, przyrody, ekologii,
środowiska lokalnego, metodami, formami pracy oraz integrującą rolą edukacji środowiskowej w realizacji treści
programowych I. etapu kształcenia.
Umiejętności
CU1: Zapoznanie studentów z praktycznymi sposobami projektowania zajęć z zakresu edukacji przyrodniczej z
uwzględnieniem procesu badawczego.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
Student definiuje terminy, pojęcia z zakresu podstaw środowiska geograficznego,
przyrodniczego oraz lokalnego.
Student opisuje wiedzę na temat społecznych i kulturowych powiązań
funkcjonowania człowieka w szeroko pojętym środowisku.
Student wymienia i charakteryzuje normy, zasady, harmonię w funkcjonowaniu
człowieka, jako obywatela świata na rzecz ochrony środowiska.
Umiejętności
Student obserwuje, diagnozuje, organizuje i inicjuje sposoby ochrony środowiska
życia człowieka, zwierząt i roślin.
Student opracowuje, dobiera i wykorzystuje tradycyjne i nowoczesne środki
dydaktyczne w edukacji przyrodniczej.
Student projektuje scenariusz zajęć z zakresu edukacji przyrodniczej z
uwzględnieniem procesu badawczego.
Student postępuje zgodnie z zasadami w zakresie odpowiedzialności za
zachowanie dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy i świata.
Student utożsamia się z wartościami, celami i zasadami w praktyce etyki
zawodowej, społecznej wobec ludzi i wychowanków.
K_W01
K_W08
K_W11
K_U01
K_U07
K_U11
K_U03
K_U06
K_K08
K_K04
K_K05
Wykłady
Wyk. 1. Edukacja przyrodnicza, cele, zadania, funkcje.
Wyk. 2. Ochrona przyrody i krajobrazu na tle wymagań Unii Europejskiej.
Wyk. 3. Rola środowiska geograficznego, przyrodniczego, ekologicznego i lokalnego w funkcjonowaniu
człowieka, zwierząt i roślin.
Wyk. 4. Metody i formy pracy w edukacji przyrodniczej.
Wyk. 5. Rozwijanie postaw badawczych dziecka w poznawaniu najbliższego środowiska.
Wyk. 6. Edukacja zdrowotna a świat roślin, zwierząt i człowieka w edukacji przyrodniczej dziecka.
Wyk. 7. Poznawanie przyrody przez dzieci.
Wyk. 8. Turystyka i krajoznawstwo w edukacji dzieci klas młodszych.
Wyk. 9. Działy treści programowych w zakresie edukacji przyrodniczej.
Wyk. 10. Integrująca rola edukacji przyrodniczej w kształceniu zintegrowanym.
Ćwiczenia
Poznanie warunków zaliczeń i ćwiczeń. Środowisko – wyjaśnienia terminologiczne i ich integracja.
Ćw. 2. Poznawanie przyrody przez dzieci.
Ćw. 3. Analiza treści programu z edukacji przyrodniczej I. etapu kształcenia.
Ćw. 4. Sposoby rozwijania postaw badawczych z zakresu edukacji przyrodniczej u dzieci klas młodszych.
Ćw. 5. Wycieczka, jako podstawowa forma poznawania środowiska przyrodniczego przez dziecko.
Ćw. 6. Rozwijanie zainteresowań przyrodniczych.
Ćw. 7. Kształtowanie postaw ekologicznych dziecka.
Ćw. 8. Środowisko społeczno-przyrodnicze a integracja językowa, matematyczna, artystyczna, fizyczna.
Ćw. 9. Redagowanie scenariusza zajęć zintegrowanych zagadnienia metodyczne.
Ćw. 10. Projekty społeczno-przyrodnicze w pracy nauczyciela z dzieckiem.
S
1
1
1
Ns
1
1
1
1
1
2
2
2
2
2
15
S
1
1
1
1
1
1
1
1
10
Ns
1
1
1
1
1
2
2
2
2
2
15
1
1
1
1
1
1
1
1
1
10
20
F – formująca
P– podsumowująca
multimedialnej).
5. A. Budniak: Edukacja społeczno-przyrodnicza dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym, Kraków 2009.
6. B. Dymara, S. Michałowski: Dziecko w świecie przyrody, Kraków 2000.
7. I. Zioło: Edukacja środowiskowa na poziomie nauczania zintegrowanego, Kraków 2002.
8. E., J. Frątczakowie: Edukacja ekologiczna uczniów klas I–III, Pabianice 1993.
9. H. Gutowska (red.): Środowisko społeczno-przyrodnicze w klasach I-III, Warszawa 1998.
7. T. Parczewska: Metody aktywizujące w edukacji przyrodniczej uczniów klas I-III, Lublin 2005;
8. M. Parlak: Edukacja ekologiczna w procesie kształcenia wczesnoszkolnego: założenia, program, propozycje
metodyczne, Kielce 2005;
9. J. Stasica: 160 pomysłów na nauczanie zintegrowane w klasach I-III. Przyroda. Kraków 2008.
10.
W. Stawiński (red.): Podstawy nauczania środowiska przyrodniczego, Kraków 1993.
11.
A. Suchora-Olech: Kształtowanie postawy ekologicznej w edukacji wczesnej. Słupsk 2000.
12.
E. Węgrzyn-Kamela: Od jesieni do jesieni: mały badacz przyrody, Warszawa 2003.
Podpis
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Edukacja regionalna
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 2
3. Punkty ECTS: 3
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
polski
S/ 45
S/ 30
S/ 15
NS/ 30
NS/ 20
NS/ 10
Dr Beata A. Orłowska
Znajomość podstawowych pojęć pedagogicznych
kształtowania tożsamości.
i koncepcji współczesnej pedagogiki oraz orientacja w procesie
Wiedza
CW1: Zaznajomienie z podstawową wiedzą o regionalizmie.
Umiejętności
CU1: Nabycie umiejętność posługiwania się językiem różnych koncepcji wychowania dla opisu rzeczywistości społecznej;
umiejętne poruszanie się w obszarze pojęć regionalizm, pogranicza kultur, sztuki ludowej; umiejętne wykorzystanie założeń
edukacji regionalnej w praktyce na zajęciach szkolnych.
CK1: Nabycie podstawowych kompetencji niezbędnych do prowadzenia badań nad regionalizmem.
EKW1
EKU1
EKU2
EKK1
Wiedza
Student ma podstawową, uporządkowaną wiedzę o różnych środowiskach wychowawczych,
w powiązaniu ze społecznością lokalną, ich specyfice i procesach w nich zachodzących.
Umiejętności
Student potrafi dokonać obserwacji i interpretacji zjawisk społecznych zachodzących w
środowisku lokalnym; analizuje ich powiązania z różnymi obszarami działalności
pedagogicznej.
Student posiada elementarne umiejętności badawcze, pozwalające na analizowanie
przykładów badań oraz konstruowanie i prowadzenie prostych badań pedagogicznych w
zakresie regionalizmu; potrafi sformułować wnioski, opracować i zaprezentować wyniki (z
wykorzystaniem ICT) oraz wskazywać kierunki dalszych badań.
Student docenia znaczenie nauk pedagogicznych dla utrzymania i rozwoju prawidłowych
więzi w środowiskach społecznych i odnosi zdobytą wiedzę do projektowania działań
zawodowych.
Wykłady
Wyk.1 Humanistyczne podstawy edukacji regionalnej.
Wyk.2 Społeczność lokalna a kultura regionalna.
Wyk.3 Korzenie tożsamości osobistej i społecznej.
Wyk.4 Badanie dziedzictwa kulturowego.
Wyk.5 Edukacja regionalna na pograniczach.
Wyk.6 Edukacja regionalna w ujęciu Aleksandra Kazimierza Patkowskiego.
K_W10
K_U01
K_U05
K_K02
S
2
2
2
2
2
2
Ns
1
1
1
1
1
1
Wyk.7 Region w pradziejach.
Wyk.8 Edukacja na pograniczu kulturowym.
Wyk.9 Współczesne wyzwania i zadania edukacji.
Wyk.10 Edukacja etnocentryczna, akulturacyjna czy asymilacyjna?
Wyk.11 Edukacja regionalna jako podstawa kreowania społeczeństwa wielokulturowego.
Wyk.12 Edukacja europejska. Edukacja wielokulturowa.
Wyk.13 Edukacja obywatelska wobec współistnienia w globalnym świecie.
Wyk.14 Ku tożsamości międzykulturowej.
Wyk.15 Język jako istotny element kreowania tożsamości kulturowej. Poszukiwanie tożsamości i ucieczka
od tożsamości.
Ćwiczenia
Ćw.1 W poszukiwaniu korzeni kulturowych.
Ćw.2 Sztuka ludowa i jej dziedziny.
Ćw.3 Stereotypy kulturowe czyli jak widzimy innych i jak inni widzą nas?
Ćw.4 Tożsamość społeczna.
Ćw.5 Tożsamość indywidualna – jednostkowa – osobowa.
Ćw.6 Tożsamość kulturowa. Koncepcja kreowania tożsamości międzykulturowej.
Ćw.7 Praktykowanie edukacji regionalnej.
Ćw.8 Zaliczenie przedmiotu.
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
1
1
1
2
2
2
2
2
30
S
2
2
2
2
2
2
2
1
15
20
Ns
2
2
1
1
1
1
1
1
10
45
30
Metody nauczania: M2 - wykład problemowy, burza mózgów, M3 – pokaz prezentacji multimedialnych, M5 – metoda
projektów (projekt indywidualny i zespołowy).
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdzian (ustny wiedzy),
P5 – wystąpienie/rozmowa (przedstawienie projektu
indywidualnego i zespołowego; pokaz i omówienie
1. Edukacja regionalna, red. nauk. A.W. Brzezińska, A. Hulewska, J. Słomska, 2006,
2. J. Nikitorowicz, Edukacja regionalna i miedzykulturowa, Warszawa 2009,
3. J. Nikitorowicz, Edukacja miedzykulturowa, Kreowanie tożsamości dziecka, Gdańsk 2007,
4. J. Nikitorowicz, Młodzież pogranicza kulturowego Polski, Białorusi i Ukrainy wobec integracji europejskiej, 2000,
5. W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Warszawa 1995,
6. T. Pilch, Encyklopedia pedagogiki XXI wieku, tom I-V, Warszawa 2003-2006,
7. B. Śliwerski, Współczesne kierunki i nurty wychowania, 2004,
8. Czasopisma „Edukacja i Dialog”, „Nowa Szkoła”, „Nowe w Szkole”, „Wychowanie Na Co Dzień”.
1. M. Dudzikowa, M. Czerepaniak – Walczak (red.), Wychowanie. Pojęcia. Procesy. Konteksty, tom I-III, 2007,
2. N. Goodman , Wstęp do socjologii,2009,
3. Teraźniejszość i przyszłość edukacji społeczności romskiej pod red. J. Horyń 2009,
4. Edukacja międzykulturowa w Polsce i na świecie, T. Lewowicki (red.) 2000,
5. Oświata etniczna w Europie Środkowej, Z. Jasiński, T. Lewowicki (red.) 2001.
Beata A. Orłowska
30 maja 2012
[email protected] tel. 507-198-627
Podpis
Instytut
Humanistyczny
Kierunek
pedagogika wczesnoszkolna z pedagogiką przedszkolną,
pedagogika wczesnoszkolna – guwernantka, pedagogika
wczesnoszkolna z edukacją informatyczną
Poziom studiów
Profil kształcenia
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Edukacja techniczno-informatyczna
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr: VI
3. Punkty ECTS: 2
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/20
S/10
S/10
NS/20
NS/10
NS/10
Zaliczony przedmiot: technologie informacyjne.
Wiedza
CW1: przekazanie wiedzy pedagogicznej pozwalającej na rozumienie jej specyfiki, i powiązań innymi dyscyplinami
naukowymi, w szczególności z dyscyplinami, które wspomagają edukację wykorzystując wiedzę fizyczną w tym elementy
techniki i technologie informacyjno i komunikacyjne.
Umiejętności
komunikacyjnej opisów zjawisk otaczającego świata i stosowaniu jej w szeroko rozumianej praktyce pedagogicznej.
możliwości wykorzystania w edukacji techniki i technologii.
edukacyjnych związanych z zastosowaniem technologii i modeli opisu otaczającej rzeczywistości.
zawodowymi w realizacji działań pedagogicznych.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
Wiedza
student ma elementarną wiedzę o miejscu pedagogiki w systemie nauk oraz jej
powiązaniach z innymi dyscyplinami naukowymi, w szczególności z naukami
technicznymi, wspomagającymi nauczanie
ma elementarną wiedzę dotyczącą procesów kształcenia, jego projektowania,
uwzględniając obecność nowych technologii i modelowego opisu zjawisk
fizycznych jego realizacji
stosowanych w obszarze zastosowanie opisu świata fizycznego i technologii
informacyjnych w edukacji
Umiejętności
student potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne
umiejętności, wykorzystując różne źródła i technologie
potrafi dobierać i wykorzystać dostępne materiały, środki i metody pracy w celu
projektowania i efektywnego realizowania działań pedagogicznych oraz
wykorzystywać nowoczesne technologie i opisy świata fizycznego do pracy
dydaktycznej
K_W02
K_W08
K_W16
K_U04
K_U07
EKU3
EKU4
EKK1
EKK2
EKK3
potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do
realizacji zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych związanych z
odpowiednimi etapami edukacyjnymi
potrafi pracować w zespole i pełnić w nim różne role, wykonując zadania
wynikające z realizacji projektów edukacyjnych o interdyscyplinarnym
charakterze na różnych etapach edukacyjnych
student rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju osobistego, w
szczególności w obszarze nowych technologii, wspomagających własną
działalność pedagogiczną
jest przygotowany do pracy w grupie realizującej działania pedagogiczne w
oparciu o nowe technologie, przedstawiając je w sposób zrozumiały dla innych
niebędących specjalistami w tej dyscyplinie
rozumie rolę stosowania mediów w edukacji, będąc odpowiednio przygotowany
do jej wypełniania
K_U09
K_U13
K_K01
K_K07
K_K08
Wykłady
1. Podstawa programowa, podstawa programowa zajęć komputerowych, program nauczania. Standardy
kształcenia przygotowujące do wykonywania zawodu nauczyciela na określonym etapie
edukacyjnym. Proces kształcenia, etapy jego projektowania.
2. Rozwój techniki i technologii i jego wpływ na społeczeństwo i edukację. Model zmian w edukacji –
cztery etapy rozwoju technologii informacyjnej w edukacji.
3. Podstawowe sposoby wykorzystywania TIK w różnych dziedzinach nauczania: programy
użytkowe, strony www, platformy edukacyjne.
4. Ciekawość otaczającego świata – zadziwienia, kształcenie przez działanie, przykładowe zestawy do
ilustracji zjawisk przyrody za pomocą doświadczeń.
5. Formy i metody realizacji procesu kształcenia z uwzględnieniem TIK i prostych realizacji
doświadczeń. Przykłady dobrych praktyk.
Ćwiczenia
1. Obsługa zestawów multimedialnych: komputer, projektor, tablica interaktywna, połączenie
sieciowe.
2. Wykorzystanie programów użytkowych w pracy nauczyciela: Word , Excel, programy do
przygotowania prezentacji.
3. Przygotowanie odpowiednich zasobów materiałów do wykorzystania, wykorzystanie Internetu
4. Przygotowanie prostych zestawów z opisem ich zastosowanie, do ilustracji zjawisk przyrody.
5. Opracowanie przykładowych scenariuszy i konspektów zajęć wykorzystujących technologie i
własne zestawy do ilustracji zjawisk.
Ogółem liczba godzin przedmiotu
S
2
Ns
2
2
2
2
2
2
2
2
2
10
S
2
10
Ns
2
2
2
1
3
2
1
3
2
10
10
20
20
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany: ustny wiedzy, umiejętności wyszukiwania i
analizowania potrzebnych informacji,
F3 – praca pisemna: tworzenie scenariuszy i konspektów zajęć,
F2 – obserwacja/aktywność (rozwiązywanie problemów
wskazanych w dyskusji).
P2 – kolokwium pisemne,
P5 – wystąpienie/rozmowa (ocena z przygotowania
konspektu zajęć i jego prezentacji, oceniana praca
koncepcyjna projektowania i przygotowania
materiałów dydaktycznych).
1. S. Juszczyk i inni, Dydaktyka informatyki i technologii informacyjnej, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2006.
Z. Osiński, Technologia informacyjna w edukacji humanistycznej, Wyd. MADO, Toruń 2005.
Standardy przygotowania nauczycieli w zakresie technologii informacyjnej i komunikacyjnej, PTI 2010.
D. Górecka (red.), Cyfrowa przyszłość. Katalog kompetencji medialnych i informatycznych, Fundacja Nowoczesna
Polska, Warszawa 2012.
5. W. Jochemczyk, Kształcenie zintegrowane, klasa 1 – 3. Lekcje z komputerem, WSiP, Warszawa 2011.
6. W. Jochemczyk, Lekcje z komputerem w nauczaniu zintegrowanym. Zeszyt ćwiczeń + CD, WSiP, Warszawa 2011.
1. Z. Nowakowski, Dydaktyka informatyki i technologii informacyjnej w praktyce, MIKOM, Warszawa 2003.
2. Kompetencje medialne społeczeństwa wiedzy. Media a edukacja, red. W. Strykowski, W. Skrzydlewski, Wyd.
eMPi2, Poznań 2004.
3. Walat, Zarys dydaktyki informatyki, OEIiZK, Warszawa 2007.
2.
3.
4.
Podpis
15.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Edukacja zdrowotna
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3
3. Punkty ECTS: 4
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
S/ 15
S/ 15
NS/20
NS/10
NS/10
Dr Danuta Godlewska
Mgr Agnieszka Woźniczka
Brak.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z podstawową terminologią stosowaną w edukacji zdrowotnej i jej powiązaniami z pedagogiką
i innymi dyscyplinami naukowymi; miejscem edukacji zdrowotnej w systemie edukacyjnym; a także z podstawową wiedzą
w zakresie projektowania i prowadzenia badań i diagnoz w obszarze zdrowia; metodyką realizacji zadań wchodzących w
zakres edukacji zdrowotnej.
Umiejętności
CU1: Wykształcenie umiejętności obejmujących wykorzystywanie wiedzy teoretycznej z zakresu edukacji zdrowotnej do
diagnozowania, analizowania i określania problemów i potrzeb edukacyjnych, a także umiejętności ich planowania i
realizacji.
CK1: Uzyskanie postawy, którą cechuje świadomość wartości zdrowia w aspekcie jednostkowym i społecznym, dbałość o
zdrowie własne i społeczności, otwartość na działania powiązane z nowymi problemami i potrzebami zdrowotnymi w
środowisku edukacyjnym.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
Student zna podstawową terminologię stosowaną w edukacji zdrowotnej, charakteryzuje
historyczne i współczesne koncepcje zdrowia i wykazuje ich związek z działaniami
edukacyjnymi w obszarze zdrowia.
Student charakteryzuje proces projektowania i prowadzenia badań obejmujących style życia i
zachowania zdrowotne w środowisku edukacyjnym.
Student opisuje podstawowe założenia metodyczne, procedury i zasady wykorzystywane w
procesie edukacji zdrowotnej.
Umiejętności
Student potrafi wykorzystywać wiedzę z zakresu edukacji zdrowotnej i powiązanych z nią
dyscyplin do analizowania i diagnozowania problemów oraz potrzeb zdrowotnych w
Student posiada umiejętność oceny metod i procedur w realizacji programów edukacyjnych
z obszaru zdrowia, a także umiejętność opracowania i realizacji programu z zakresu edukacji
zdrowotnej w środowisku edukacyjnym.
Student potrafi współpracować w zespole, wykorzystywać wiedzę
i umiejętności
organizacyjne do realizacji celów związanych z działaniami edukacyjnymi z zakresu
zdrowia, stylów życia, zachowań zdrowotnych.
K_W01
K_W04
K_W12
K_W16
K_U02
K_U09
K_U13
EKK1
EKK2
Student docenia znaczenie zdrowia, ma świadomość wartości zdrowia osobniczego
i społecznego, ma przekonanie o zależności pomiędzy podejmowanymi działaniami
z zakresu edukacji zdrowotnej a stanem zdrowia własnego i w środowisku fizycznym
i społecznym.
Student wykazuje aktywność i kreatywność w środowisku edukacyjnym, a także gotowość do
współpracy z organizacjami i instytucjami realizującymi programowe cele edukacji
zdrowotnej.
Wykłady
Wykład 1. Zdrowie – kluczowe pojęcie edukacji zdrowotnej. Definicje zdrowia. Aspekty zdrowia. Czynniki
wpływające na zdrowie osobnicze i populacji.
Wykład 2. Biomedyczny model zdrowia i choroby. Społeczno-ekologiczna koncepcja zdrowia.
Wykład 3. Edukacja zdrowotna a promocja zdrowia.
Wykład 4. Szkoła Promująca Zdrowie.
Wykład 5. Style życia i zachowania zdrowotne – charakterystyka, metody badań, rola w promowaniu
zdrowia i profilaktyce najczęstszych chorób.
Wykład 6 Substancje psychoaktywne; aktualna sytuacja epidemiologiczna, współczesne kierunki działań
profilaktycznych, obejmujących stosowanie substancji psychoaktywnych.
Wykład 7. Promocja zdrowia psychicznego; koncepcja salutogenetyczna Antonowskyego, poczucie
koherencji, czynniki ryzyka i czynniki chroniące.
Ćwiczenia
Ćwiczenia 1. Koncepcje i teoretyczne podstawy edukacji zdrowotnej; terminologia, definicje, podstawowe
pojęcia, cele, modele.
Ćwiczenia 2. Metodyka edukacji zdrowotnej; planowanie (etapy) oraz ewaluacja procesu i wyników w
edukacji zdrowotnej. Zasady układania scenariuszy zajęć.
Ćwiczenia 3. Edukacja zdrowotna w podstawie programowej kształcenia ogólnego.
Ćwiczenia 4. Substancje psychoaktywne; podstawowe założenia programów edukacyjnych, obejmujących
profilaktykę uzależnień od substancji psychoaktywnych.
Ćwiczenia 5. Żywienie a zdrowie; współczesne poglądy na racjonalne żywienie, zasady nowoczesnej
edukacji żywieniowej.
Ćwiczenia 6. Zdrowie psychiczne – wybrane aspekty; podstawowe pojęcia, czynniki warunkujące zdrowie
psychiczne. Umiejętności życiowe, ich rodzaje, możliwości rozwoju w edukacji szkolnej.
Ćwiczenia 7. Zdrowie seksualne i prokreacyjne; edukacja dotycząca HIV/AIDS w szkole.
K_K03
K_K07
S
2
Ns
2
2
2
2
2
2
1
1
1
2
1
3
2
15
S
2
10
Ns
2
2
2
2
2
1
1
2
1
2
3
1
2
15
10
30
20
Metody nauczania: M1 – wykład informacyjny, M2 – wykład problemowy, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, metody
problemowe, debata „za i przeciw”, M5 - analiza artykułów z czasopism fachowych, projekt, M3 – pokaz prezentacji
multimedialnych.
Środki dydaktyczne: artykuły z czasopism fachowych, sprzęt multimedialny, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany (ustny wiedzy i umiejętności; praktyczny
umiejętności),
F2 – obserwacja/aktywność,
F3 – praca pisemna (scenariusze zajęć),
F4 – wypowiedź/wystąpienie (prezentacja i omówienie projektu).
P2 – kolokwium (dłuższa wypowiedź pisemna).
1.Woynarowska B., Edukacja zdrowotna. Warszawa 2008.
2.Charońska E., Zarys wybranych problemów edukacji zdrowotnej. Warszawa 1997.
3. Karski J., Promocja zdrowia. Warszawa 1999.
4. Woynarowska B., Szkoła promująca zdrowie. Warszawa 2000.
1.Cylkowska – Nowak M.(red.), Edukacja zdrowotna. Możliwości, problemy, ograniczenia. Wydawnictwo Naukowe
Uniwersytetu Medycznego, Poznań 2008.
2. Syrek E., Borzucka-Sitkiewicz K., Edukacja zdrowotna. Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009.
3. Wrona- Wolny W., Wypisy z wychowania zdrowotnego. Kraków 2000.
Podpis
Danuta Godlewska
28.05.2012
[email protected],
Tel.502 581 843
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Edukacja zdrowotna
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3
3. Punkty ECTS: 5
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
S/ 15
S/ 30
NS/20
NS/10
NS/20
Dr Danuta Godlewska
Mgr Agnieszka Woźniczka
Brak.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z podstawową terminologią stosowaną w edukacji zdrowotnej i jej powiązaniami z pedagogiką
i innymi dyscyplinami naukowymi; miejscem edukacji zdrowotnej w systemie edukacyjnym; a także z podstawową wiedzą
w zakresie projektowania i prowadzenia badań i diagnoz w obszarze zdrowia; metodyką realizacji zadań wchodzących w
zakres edukacji zdrowotnej.
Umiejętności
CU1: Wykształcenie umiejętności obejmujących wykorzystywanie wiedzy teoretycznej z zakresu edukacji zdrowotnej do
diagnozowania, analizowania i określania problemów i potrzeb edukacyjnych, a także umiejętności ich planowania i
realizacji.
CK1: Uzyskanie postawy, którą cechuje świadomość wartości zdrowia w aspekcie jednostkowym i społecznym, dbałość o
zdrowie własne i społeczności, otwartość na działania powiązane z nowymi problemami i potrzebami zdrowotnymi w
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
Student zna podstawową terminologię stosowaną w edukacji zdrowotnej, charakteryzuje
historyczne i współczesne koncepcje zdrowia i wykazuje ich związek z działaniami
edukacyjnymi w obszarze zdrowia.
Student charakteryzuje proces projektowania i prowadzenia badań obejmujących style życia i
zachowania zdrowotne w środowisku edukacyjnym.
Student opisuje podstawowe założenia metodyczne, procedury i zasady wykorzystywane w
procesie edukacji zdrowotnej.
Umiejętności
Student potrafi wykorzystywać wiedzę z zakresu edukacji zdrowotnej i powiązanych z nią
dyscyplin do analizowania i diagnozowania problemów oraz potrzeb zdrowotnych w
Student posiada umiejętność oceny metod i procedur w realizacji programów edukacyjnych
z obszaru zdrowia, a także umiejętność opracowania i realizacji programu z zakresu edukacji
zdrowotnej w środowisku edukacyjnym.
Student potrafi współpracować w zespole, wykorzystywać wiedzę
i umiejętności
organizacyjne do realizacji celów związanych z działaniami edukacyjnymi z zakresu
zdrowia, stylów życia, zachowań zdrowotnych.
K_W01
K_W04
K_W12
K_W16
K_U02
K_U09
K_U13
EKK1
EKK2
Student docenia znaczenie zdrowia, ma świadomość wartości zdrowia osobniczego
i społecznego, ma przekonanie o zależności pomiędzy podejmowanymi działaniami
z zakresu edukacji zdrowotnej a stanem zdrowia własnego i w środowisku fizycznym
i społecznym.
Student wykazuje aktywność i kreatywność w środowisku edukacyjnym, a także gotowość do
współpracy z organizacjami i instytucjami realizującymi programowe cele edukacji
zdrowotnej.
Wykłady
Wykład 1. Zdrowie – kluczowe pojęcie edukacji zdrowotnej. Definicje zdrowia. Aspekty zdrowia. Czynniki
wpływające na zdrowie osobnicze i populacji.
Wykład 2. Biomedyczny model zdrowia i choroby. Społeczno-ekologiczna koncepcja zdrowia.
Wykład 3. Edukacja zdrowotna a promocja zdrowia.
Wykład 4. Szkoła Promująca Zdrowie.
Wykład 5. Style życia i zachowania zdrowotne – charakterystyka, metody badań, rola w promowaniu
zdrowia i profilaktyce najczęstszych chorób.
Wykład 6 Substancje psychoaktywne; aktualna sytuacja epidemiologiczna, współczesne kierunki działań
profilaktycznych, obejmujących stosowanie substancji psychoaktywnych.
Wykład 7. Promocja zdrowia psychicznego; koncepcja salutogenetyczna Antonowskyego, poczucie
koherencji, czynniki ryzyka i czynniki chroniące.
Ćwiczenia
Ćwiczenia 1. Koncepcje i teoretyczne podstawy edukacji zdrowotnej; terminologia, definicje, podstawowe
pojęcia, cele, modele.
Ćwiczenia 2. Metodyka edukacji zdrowotnej; planowanie (etapy) oraz ewaluacja procesu i wyników w
edukacji zdrowotnej. Zasady układania scenariuszy zajęć.
Ćwiczenia 3. Edukacja zdrowotna w podstawie programowej kształcenia ogólnego.
Ćwiczenia 4. Substancje psychoaktywne; podstawowe założenia programów edukacyjnych, obejmujących
profilaktykę uzależnień od substancji psychoaktywnych.
Ćwiczenia 5. Żywienie a zdrowie; współczesne poglądy na racjonalne żywienie, zasady nowoczesnej
edukacji żywieniowej.
Ćwiczenia 6. Zdrowie psychiczne – wybrane aspekty; podstawowe pojęcia, czynniki warunkujące zdrowie
psychiczne. Umiejętności życiowe, ich rodzaje, możliwości rozwoju w edukacji szkolnej.
Ćwiczenia 7. Zdrowie seksualne i prokreacyjne; edukacja dotycząca HIV/AIDS w szkole.
K_K03
K_K07
S
2
Ns
2
2
2
2
2
2
1
1
1
2
1
3
2
15
S
1
10
Ns
1
5
4
5
5
3
3
5
3
5
3
4
30
3
20
30
20
Metody nauczania: M1 – wykład informacyjny, M2 – wykład problemowy, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, metody
problemowe, debata „za i przeciw”, M5 - analiza artykułów z czasopism fachowych, projekt, M3 – pokaz prezentacji
multimedialnych.
Środki dydaktyczne: artykuły z czasopism fachowych, sprzęt multimedialny, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany (ustny wiedzy i umiejętności; praktyczny
umiejętności),
F3 – praca pisemna (scenariusze zajęć),
F4 – wypowiedź/wystąpienie (prezentacja i omówienie projektu).
P2 – kolokwium (dłuższa wypowiedź pisemna).
1.Woynarowska B., Edukacja zdrowotna. Warszawa 2008.
2.Charońska E., Zarys wybranych problemów edukacji zdrowotnej. Warszawa 1997.
3. Karski J., Promocja zdrowia. Warszawa 1999.
4. Woynarowska B., Szkoła promująca zdrowie. Warszawa 2000.
1.Cylkowska – Nowak M.(red.), Edukacja zdrowotna. Możliwości, problemy, ograniczenia. Wydawnictwo Naukowe
Uniwersytetu Medycznego, Poznań 2008.
2. Syrek E., Borzucka-Sitkiewicz K., Edukacja zdrowotna. Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009.
3. Wrona- Wolny W., Wypisy z wychowania zdrowotnego. Kraków 2000.
Podpis
Instytut
Humanistyczny
pedagogika (opiekuńczo-wychowawcza z promocją zdrowia –
Kierunek
nienauczycielska; opiekuńczo-wychowawcza – opiekun społeczny –
nienauczycielska)
Poziom studiów
Profil kształcenia
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Elementy arteterapii
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 4
3. Punkty ECTS: 2
S/30 NS/20
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30 NS/20
mgr Marta Wawrzyniak
Student potrafi posługiwać się zagadnieniami z pedagogiki specjalnej i podstaw psychologii.
Wiedza
CW1: zapoznanie studentów z zakresem teoretycznej wiedzy na temat arteterapii, jej pojęciami, funkcjami, celami,
zadaniami oraz dziedzinami.
CW2: zapoznanie studentów z miejscem i rolą arteterapii w pedagogice, z jednoczesnym zwróceniem uwagi na znaczenie
osoby terapeuty w działaniach arteterapeutycznych.
Umiejętności
CU1: zapoznanie studentów z praktycznymi działaniami związanymi z zastosowaniem wybranych dziedzin arteterapii w
pedagogice.
CU2: zapoznanie studentów z projektowaniem i organizowaniem pracy w zespole arteterapeutycznym, z jednoczesnym
zwróceniem uwagi na umiejętność wykorzystania podstawowej wiedzy teoretycznej w działaniach arteterapeutycznych.
CK1: uwrażliwienie studentów na odpowiedzialne projektowanie i wykonywanie działań arteterapeutycznych zgodnych z
zasadami etyki zawodowej.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
Wiedza
definiuje i objaśnia podstawowe pojęcia z zakresu arteterapii, zna jej cele, zadania i funkcje,
charakteryzuje wybrane dziedziny arteterapii, objaśnia ich zastosowanie w pedagogice oraz
dobiera właściwe środki dydaktyczne do ich realizacji,
tłumaczy miejsce i rolę arteterapii w pedagogice oraz objaśnia znaczenie osoby terapeuty w
działaniach arteterapeutycznych.
Umiejętności
podejmuje współpracę w zespole pełniąc rolę organizatora i wykonawcy projektu
arteterapeutycznego dotyczącego wybranej dziedziny arteterapii oraz projektuje scenariusz
działań terapeutycznych,
wykorzystuje podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki w celu zaplanowania i
realizacji działań arteterapeutycznych,
dokonuje oceny własnych działań arteterapeutycznych, a także potrafi wskazać elementy
wymagające udoskonalenia.
odznacza się odpowiedzialnością w projektowaniu i wykonaniu działań arteterapeutycznych,
podczas których zachowuje się w sposób profesjonalny w oparciu o zasady etyki zawodowej.
K_W13
K_W16
K_W13
K_W15
K_U13
K_U09
K_U02
K_U14
K_K08
K_K04
Ćwiczenia
1. Ogólne wprowadzenie w obszar tematyczny. Omówienie zasad pracy na zajęciach i formy
zaliczenia przedmiotu.
2. Teoretyczne podstawy arteterapii: rozróżnienie podstawowych definicji arteterapii. Cele, funkcje,
zakresy i zadania terapii przez sztukę. Ogólny podział dziedzin arteterapii.
3. Miejsce i rola arteterapii w pedagogice (terapii pedagogicznej): pojęcie i ogólne założenia terapii
pedagogicznej. Zasady terapii pedagogicznej a zasady arteterapeutyczne. Znaczenie osoby terapeuty
w działaniach arteterapeutycznych.
4. Biblioterapia. Etymologia pojęcia „biblioterapia”. Podstawowe założenia biblioterapii, główne cele,
funkcje i rodzaje. Umiejętny dobór literatury dla realizacji celów biblioterapeutycznych.
Omówienie etapów postępowania biblioterapeutycznego. Znaczenie biblioterapii w procesie
wychowawczym. Analiza przykładowych scenariuszy biblioterapeutycznych.
5. Muzykoterapia. Etymologia pojęcia „muzykoterapia”. Podstawowe założenia muzykoterapii,
główne cele, funkcje i rodzaje. Omówienie faz
postępowania muzykoterapeutycznego.
Muzykoterapia i trening relaksacyjny. Znaczenie muzykoterapii w procesie terapeutycznym.
Analiza przykładowych scenariuszy terapeutycznych z wykorzystaniem muzyki.
6. Arteterapia przez sztuki plastyczne. Podstawowe założenia plastykoterapii, główne cele, funkcje i
rodzaje. Omówienie podstawowych metod i technik terapii wizualnej. Istota rysunku i koloru w
terapii. Znaczenie plastykoterapii w procesie terapeutycznym. Analiza przykładowych scenariuszy
terapeutycznych z wykorzystaniem terapii wizualnej.
7. Choreoterapia. Etymologia pojęcia „choreoterapia”. Podstawowe założenia choreoterapii, główne
cele, funkcje i podziały. Metody, techniki i strategie stosowne w terapii tańcem. Omówienie faz
postępowania choreoterapeutycznego. Znaczenie choreoterapii
w procesie terapeutycznym.
Przykładowe scenariusze terapeutyczne z wykorzystaniem tańca.
8. Teatroterapia z wykorzystaniem dramy. Etymologia pojęcia „drama”. Drama jako jedna z
charakterystycznych rodzajów teatroterapii. Podstawowe założenia dramy, główne cele, funkcje i
podziały. Techniki i strategie stosowne w dramoterapii. Omówienie faz sesji dramoterapeutycznej.
Znaczenie dramy w procesie terapeutycznym. Analiza przykładowych scenariuszy terapeutycznych
z wykorzystaniem dramy.
9. Kolokwium z zagadnień teoretycznych.
10. Prezentacja i realizacja studenckiego projektu arteterapeutycznego z wykorzystaniem biblioterapii:
– przedłożenie scenariusza projektu arteterapeutycznego,
– przygotowanie „pracowni arteterapeutycznej”: dekorowanie sali dydaktycznej,
arteterapeutycznego,
– praktyczne zrealizowanie projektu arteterapeutycznego podczas ćwiczeń.
11. Prezentacja i realizacja studenckiego projektu arteterapeutycznego z wykorzystaniem
muzykoterapii:
12. Prezentacja i realizacja studenckiego projektu arteterapeutycznego z wykorzystaniem dramy:
– przedłożenie scenariusza projektu arteterapeutycznego.
arteterapeutycznego.
13. Prezentacja i realizacja studenckiego projektu arteterapeutycznego z wykorzystaniem choreoterapii:
14. Prezentacja i realizacja studenckiego projektu arteterapeutycznego z wykorzystaniem
plastykoterapii:
– przedłożenie scenariusza projektu arteterapeutycznego.
S
2
Ns
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
2
1
2
1
2
2
1
1
2
1
2
1
2
1
2
1
15. Omówienie zrealizowanych projektów arteterapeutycznych. Wpisy do indeksów.
2
30
1
20
30
20
Metody nauczania: M2 – burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, klasyczna metoda problemowa, drama, M3 – pokaz
prezentacji multimedialnych, M5 – metoda projektów (projekt terapeutyczny), analiza tekstu źródłowego, analiza artykułów
z czasopism fachowych.
Środki dydaktyczne: projektor multimedialny, muzyka terapeutyczna, artykuły papiernicze i plastyczne (brystole, markery,
farby, bibuła, kredki, kleje, nożyczki, masa solna, itp.), artykuły tekstylne (koce, poduszki), artykuły spożywcze (makarony,
ryż, przyprawy) i inne nietypowe pomoce, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusji, przygotowanie do
zajęć).
F1 – sprawdzian pisemny.
P5 – wystąpienie/rozmowa (przedstawienie projektu
terapeutycznego, omówienie projektu, przedstawienie
i omówienie prezentacji multimedialnej)
1. E. J. Konieczna, Arteterapia w teorii i praktyce, Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2011.
2. J. Gładyszewska-Cylulko, Teoretyczne i praktyczne podstawy terapii przez sztukę, Oficyna Wydawnicza IMPULS,
Kraków 2011.
3. W. Karolak, B. Kaczorowska (red.), Arteterapia. Od rozważań nad teorią do zastosowań praktycznych,
Wydawnictwo Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi, Łódź 2011.
4. W. Szulc, Arteterapia: narodziny idei, ewolucja teorii, rozwój praktyki, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2011.
5. L. Kataryńczuk-Mania (red.), Metody i formy terapii sztuką, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego,
Zielona Góra 2005.
6. E. Skorek; Terapia pedagogiczna, tom II , Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2007.
1. E. J. Konieczna (red.), Biblioterapia w praktyce. Poradnik dla nauczycieli, wychowawców i terapeutów, Oficyna
2. K. Witerska, Drama: techniki, strategie, scenariusze, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2011.
3. D. Wosik-Kawala, T. Zubrzycka-Maciąg (red.), Kompetencje diagnostyczne i terapeutyczne nauczyciela, Oficyna
4. W. Karolak, Rysunek w arteterapii, Wydawnictwo Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi, Łódź 2005.
5. D. Koziełło, Taniec i psychoterapia, KMK Promotions, Poznań 2002.
6. M. Molicka, Bajkoterapia. O lękach dzieci i nowej metodzie terapii, Media Rodzina, Poznań 2002.
7. M. Molicka, Bajki terapeutyczne, T. I i II, Media Rodzina, Poznań 2002.
8. H. Kaduson, C. Schaefer, Zabawa w psychoterapii, GWP, Gdańsk 2002.
9. I. Czajkowska, K. Herda, Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole, Warszawa 1989;
10. A. Arciszewska-Binnebesel, Szczęśliwy świat tworzenia czyli arteterapia : materiały metodyczne do pracy z
dziećmi, młodzieżą oraz osobami dorosłymi, w szkołach podstawowych i gimnazjach, w placówkach szkolnowychowawczych szkolnictwa specjalnego, w świetlicach szkolnych i terapeutycznych, na koloniach, obozach i
wycieczkach, Bea-Bleja, Toruń 2003.
11. I. Borecka, Biblioterapia : teoria i praktyka : poradnik, Wydawnictwo SBP, Warszawa 2001.
12. M. Janiszewski, Muzyka w profilaktyce, leczeniu i rehabilitacji, Akademia Muzyczna, Łódź 1998.
13. M. KronenbergerMuzykoterapia : podstawy teoretyczne do zastosowania muzykoterapii w profilaktyce stresu,
Mediatour, Szczecin 2004.
14. O. Handford, W. Karolak, Mandala w arteterapii, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistycznej, Łódź 2008.
Podpis
Marta Wawrzyniak
31. 05. 2012 r.
[email protected], tel. 602 265 235
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Elementy pedagogiki specjalnej
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 2
3. Punkty ECTS: 4
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/45
S/ 30
S/ 15
NS/30
NS/20
NS/10
dr Anna Lis-Zaldivar
Zaliczenie przedmiotu psychologia rozwojowa i wychowawcza.
Wiedza
CW1: Wyposażenie w wiedzę z zakresu medycyny, psychologii, pedagogiki, niezbędnej do zrozumienia problemu
niepełnosprawności, zakresu i możliwości rehabilitacji oraz nowoczesnych metod wspomagania rozwoju.
Umiejętności
CU1: Rozwijanie umiejętności planowania i przeprowadzania działań wspierających rozwój dzieci z wybranymi
niepełnosprawnościami.
CK1: Rozwijanie wrażliwości etycznej, emaptii oraz odpowiedzialności w stosunku do niepełnosprawnych osób.
EKW1
EKW2
EKU1
EKU2
EKK1
Wiedza
Wyposażenie w wiedzę z zakresu specyfiki funkcjonowania dzieci i uczniów ze specjalnymi
potrzebami edukacyjnymi.
Zapoznanie się ze strukturą systemu edukacji powołanego dla dzieci z różnymi
niepełnosprawnościami: podstawą prawną, organizacją, celami i zasadami funkcjonowania.
Umiejętności
Rozwijanie sprawności samodzielnego zdobywania wiedzy, celem rozwijania własnych
kompetencji pedagogicznych.
Nabywanie umiejętności oceniania przydatności technik i metod pracy do realizacji
konkretnych, praktycznych rozwiązań. Przygotowanie własnych, innowacyjnych rozwiązań
edukacyjno-terapeutycznych.
Posiadanie przekonania o konieczności prowadzenia zindywidualizowanych działań
pedagogicznych, zmierzających do rozwoju dzieci z różnymi niepełnosprawnościami.
K_W01
K_W04
K_W07
K_W14
K_U04
K_U09
K_U11
K_U13
K_K03
Wykłady
Wyk.1 Pedagogika specjalna jako subdyscyplina pedagogiki ogólnej. Założenia, cele, aktualne problemy i
wyzwania.
Wyk.2 Paradygmaty pedagogiki specjalnej.
Wyk.3 Zdrowie a niepełnosprawność w aspekcie biologicznym, społecznym, psychicznym. Orzekanie
o niepełnosprawności – procedury, wytyczne, problemy.
Wyk.4 Zapoznanie z uwarunkowaniami i konsekwencjami utraty słuchu. Profilaktyki i perspektywy
wyleczenia. Omówienie specyficznych warunków kształtowania mowy i myślenia, procesów poznawczych,
rozwoju społecznego dzieci niesłyszących i słabosłyszących.
Wyk.5 Omówienie specyfiki rozwojowej dzieci, młodzieży i osób dorosłych z niepełnosprawnością
intelektualną. Nauczania oraz zatrudnienia osób z niepełnosprawnością intelektualną.
Wyk.6 Zapoznanie z uwarunkowaniami i konsekwencjami wad wzroku. Omówienie specyficznych
warunków kształtowania orientacji przestrzennej, myślenia, procesów poznawczych, rozwoju społecznego
dzieci niewidomych, niedowidzących i ociemniałych. Szkolnictwa oraz zatrudnienia osób z wadami wzroku.
Wyk.7 Integracja osób niepełnosprawnych i sprawnych w procesie nauczania w przedszkolach, szkołach
i zakładach pracy.
Wyk.8
Stowarzyszenia
i organizacje
pożytku
publicznego,
działające
na
rzecz
osób
z niepełnosprawnościami.
Ćwiczenia
Ćw.1 Omówienie warunków zaliczenia przedmiotu oraz zakresu i form pracy. Przedstawienie systemu
edukacji dzieci z różnymi rodzajami niepełnosprawności w świetle aktualnych umocowań prawnych.
Ćw.2 Odpowiadanie na pytania Czy rodzina, w której jest osoba niepełnosprawna może być szczęśliwa,
spełniona zawodowo, społecznie? Jeśli tak, to co należy zrobić, aby to było możliwe? Odszukiwanie
i omówienie sukcesów o zasięgu lokalnym, polskim i międzynarodowym osób niepełnosprawnych.
Ćw.3 Określanie stopnia i rodzaju niedosłuchu, a na ich podstawie możliwości rozwoju mowy u dzieci
z uwzględnieniem czasu utraty słuchu.
Ćw.4 Zaprezentowanie metod rehabilitacji dzieci z wadą słuchu: daktylografia, fonogesty, metoda
audytywno-werbalna, język migowy.
Ćw.5 Adoptowanie materiału edukacyjnego do możliwości dzieci z niepełnosprawnością intelektualną
w stopniu lekkim. Opracowanie praktycznych rozwiązań.
Ćw.6 Zapoznanie z integracją włączającą w polskich warunkach społeczno-edukacyjnych.
Ćw.7 Zaprezentowanie organizacji i instytucji działających na rzecz osób niepełnosprawnych.
Ćw.8 Zaliczenie przedmiotu.
S
2
Ns
1
2
2
1
2
6
4
8
6
6
3
2
2
2
1
30
S
2
20
Ns
-
2
2
2
1
2
1
2
2
2
2
2
1
15
45
1
1
10
30
Metody nauczania: M2 – wykład konwersatoryjny, wykład problemowy, dyskusja, M5 – ćwiczenia audytoryjne, ćwiczenia
problemowe, analiza tekstu źródłowego, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej.
Środki dydaktyczne: prezentacje multimedialne, sprzęt multimedialny.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusji podczas ćwiczeń),
F4 – wypowiedź/wystąpienie (pokaz i omówienie prezentacji
multimedialnej).
P4 – praca pisemna (projekt),
P5 – wystąpienie/rozmowa (prezentacja i omówienie
projektu),
P2 – kolokwium (wiedzy i umiejętności).
1.
2.
3.
Clarke, A.D.B. Clarke, Upośledzenie umysłowe. Nowe poglądy .PWN, Warszawa 1969.
W. Dykcik (red.), Pedagogika specjalna, Wydawnictwo Naukowe UAM, 2001.
Podniesienie efektywności kształcenia uczniów we specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały dla nauczycieli.
MEN 2010.
4.
Z. Sękowska, Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Wydawnictwo WSPS, Warszawa 1998.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
Adamowicz-Hummel, Posługiwanie się wzrokiem przez dzieci słabo widzące, [w] Poradnik dydaktyczny dla
nauczycieli realizujących podstawę programową w zakresie szkoły podstawowej i gimnazjum z uczniami
niewidomymi i słabo widzącymi, MEN, Warszawa 2001.
N.C.Barraga, J.E.Morris, Program rozwijania umiejętności posługiwania się wzrokiem, WSPS-PZN, Warszawa
1997.
E.Bendych, Przygotowanie dzieci niewidomych do nauki szkolnej, WSiP, Warszawa 1985.
B.Błachut, Warunki dla słabo widzących w klasie, Edukacja i Dialog nr 6/2004, s.15-18.
M.Błaziak, A.Kałkus, Warunki optymalnego funkcjonowania ucznia z dysfunkcją wzroku w klasie integracyjnej,
Szkoła Specjalna nr 5/2002, s. 290-295.
U.Eckert, Przygotowanie dzieci z wadą słuchu do nauki szkolnej, WSiP, Warszawa 1986.
M.Gadomska, Mapy i plany w nauczaniu orientacji przestrzennej osób niewidomych, Szkoła Specjalna nr 1/2003, s.
40-45.
T.Gałkowski, I.Kaiser-Grodecka, Psychologia dziecka głuchego, PWN 1995
M. Góralówna, B. Hołyńska, Rehabilitacja małych dzieci z wadą słuchu, PZWL, Warszawa 198.
E. Kulesza, Rozwój poznawczy dzieci z lekkim i umiarkowanym stopniem upośledzenia umysłowego – diagnoza
i wspomaganie. Studia empiryczne, Wydawnictwo APS, Warszawa 2004.
J.Kwapisz, J.Kwapisz, Orientacja przestrzenna i poruszanie się niewidomych oraz słabo widzących. Poradnik dla
nauczycieli, WSiP, Warszawa 1990.
A. Lowe, Rozwijanie słuchu w zabawie. Praktyczne wskazówki do ćwiczeń słuchowych z dziećmi w wieku
przedszkolnym z uszkodzonym słuchem i zaburzeniami postrzegania, PZWL, Warszawa 1983.
Maciarz (red.), Człowiek niepełnosprawny w rodzinie i środowisku lokalnym, Lubuskie Towarzystwo Naukowe,
Zielona Góra
Obuchowska (red.), Dziecko niepełnosprawne w rodzinie, WSiP, Warszawa 1999.
Podniesienie efektywności kształcenia uczniów we specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały szkoleniowe. cz
1. MEN 2010.
Podniesienie efektywności kształcenia uczniów we specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały szkoleniowe. cz
2. MEN 2010.
A.Rakowska, Jak porozumiewają się dzieci niesłyszące z osobami słyszącymi. Analiza wybranych interakcji
komunikacyjnych, Wyd. Naukowe Akademii pedagogicznej, Kraków 2000.
Szczygieł, Jak pracować z dzieckiem niepełnosprawnym? Konstruowanie programu zajęć, organizowanie klasy
integracyjnej, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005.
R.Walthes, Tyflopedagogika, Pedagogika GWP, Gdańska 2007.
Podpis
Anna Lis-Zaldivar
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Emisja głosu i ergonomia
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1
3. Punkty ECTS: 1
Ćwiczenia (Ćw.)
S/ 15
S/ 15
NS/ 10
NS/ 10
mgr Małgorzata Kamczyc-Süyünc
Brak.
Wiedza
CW1: Przekazanie wiedzy dotyczącej budowy aparatu głosowego, zjawisk fizjologicznych związanych z tworzeniem głosu,
jego emisją, zaburzeniami, odbiorem i higieną.
CW2: Przekazanie wiedzy dotyczącej opanowania umiejętności prawidłowego operowania głosem, jego ustawienia,
rozpoznawania i usuwania zaburzeń oraz doboru metod usprawniania.
CW3: Przekazanie wiedzy dotyczącej podstawowych pojęć teoretycznych oraz metod badawczych z zakresu fonetyki,
akustyki i logopedii związanych z głosem i mową dźwiękową.
Umiejętności
CU1: Kształtowanie u studentów umiejętności prawidłowego tworzenia i operowania głosem oraz jego ustawienia.
CU2: Kształtowanie u studentów umiejętności rozpoznawania i usuwania zaburzeń oraz doboru metod usprawniania, w tym
ćwiczeń fonacyjnych, artykulacyjnych i dykcyjnych.
CU3: Kształtowanie u studentów samodzielności w zdobywaniu wiedzy i umiejętności dotyczących tworzenia głosu oraz
przewidywania skutków podejmowanych działań.
CK1: Kształtowanie u studentów pogłębionej refleksyjności na problemy emisyjne swoje oraz innych. Kształtowanie
poczucia odpowiedzialności za postawę społeczną i projektowanie działań zawodowych.
CK2: Przekonanie o potrzebie ciągłego doskonalenia się zawodowego i rozwoju osobistego w realizacji działań
pedagogicznych z zakresu emisji głosu i ergonomii.
EKW1
EKW2
EKW3
Wiedza
posiada wiedzę dotyczącą budowy i funkcjonowania narządu głosu,
K_W05
posiada wiedzę umożliwiającą rozpoznawanie i usuwanie zaburzeń aparatu głosotwórczego;
posiada wiedzę umożliwiającą dobór odpowiednich metod usprawniania i tłumaczenia
celowości ich zastosowania,
K_W16
zna podstawowe pojęcia i słownictwo dotyczące emisji głosu.
K_W01
K_W18
Umiejętności
EKU1
posiada umiejętność prawidłowego tworzenia oraz operowania głosem,
K_U09
EKU2
posiada umiejętność diagnozowania i rozwiązywania problemów emisyjnych,
K_U02
EKU3
znajomość efektywnych technik ćwiczenia pozwalających na samodzielne doskonalenie
warsztatu, posiada umiejętność opanowania stresu podczas publicznych występów oraz
potrafi reagować odpowiednio do okoliczności towarzyszących takich jak akustyka,
wymagania publiczności.
K_U11
K_U14
EKK1
EKK2
wykształcenie u studentów pogłębionej refleksyjności na problemy emisyjne swoje oraz
innych. Wykształcenie poczucia odpowiedzialności za postawę społeczną i projektowanie
działań zawodowych,
przekonanie o potrzebie ciągłego doskonalenia się zawodowego i rozwoju osobistego w
realizacji działań pedagogicznych z zakresu emisji głosu i ergonomii. Student jest chętny do
integracji z innymi osobami w ramach różnych zadań, projektów i przedsięwzięć
kulturalnych.
K_K01
K_K08
K_K01
K_K07
Ćwiczenia
S
Ns
Ćw.1 Wprowadzenie w problematykę. Budowa i funkcjonowanie narządu mowy. Omówienie kryteriów
zaliczenia przedmiotu. Ćwiczenia i wprawki wokalne.
2
1
Ćw.2 Ciało jako instrument. Prawidłowa postawa ciała jako podstawa prawidłowej emisji.
2
1
Ćw.3 Ćwiczenia oddechowe aktywujące przepony. Ćwiczenia relaksacyjne.
2
1
Ćw.4 Głos, rodzaje. Średnica głosu. Mowa a śpiew, podstawowe zasady i wskazania dla mowy zawodowej i
śpiewu. Ćwiczenia i wprawki wokalne.
2
1
Ćw.5 Aparaty czynnościowe instrumentu głosu Aparat rezonacyjno-artykulacyjny. Dykcja, środki wyrazu
oraz opracowanie tekstu. Ćwiczenia przygotowujące aparat rezonacyjno-artykulacyjny do prawidłowej
pracy.
2
1
Ćw.6 Aparat otwarcia. Aparat rytmiczno-emocjonalny. Ćwiczenia i wprawki wokalne.
2
1
Ćw.7 „Technika otwarcia gardła”. Higiena i choroby narządu głosu.
2
2
Ćw.8 Autoprezentacja. Omówienie i podsumowanie semestru.
1
2
15
10
15
15
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia przedmiotowe, M2 – wykład konwersatoryjny.
Środki dydaktyczne: pianino, odtwarzacz CD.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusjach),
F1 – sprawdzian (praktyczny umiejętności).
P5 – wystąpienie (prezentacja ćwiczeń).
1. J. Gałęska-Tritt, Dzieci lubią śpiewać, a my razem z nimi! Mały poradnik metodyczny dla wychowawców i
rodziców. Wydawnictwo: MILA Poznań 2007
2. B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie, podręcznik do nauki emisji głosu, wydawnictwo: UNIVERSITAS,
Kraków 2006
1. J. Gałęska-Tritt, Śpiewam solo i w zespole, psychofizjologia śpiewu dla każdego
Poznań 2009
2. Łastik A. – Poznaj swój głos..., (Audio Book) wydawnictwo: Studio Emka
3. Toczyska B. – Głośno i wyraźnie (9 lekcji dobrego mówienia) Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2007
4. Toczyska B. – Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańskie Wydawnictwo Oswiatowe, Gdańsk 2007
5. Toczyska B. – Łamańce z dedykacją (logopedia dla logopedów, nauczycieli, młodzieży szkół srednich, studentów
szkół artystycznych) wydawnictwo: Podkowa, Gdańsk 2006
6. Wojtynski J. Cz. –Emisja glosu, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa 1970
7. Zielińska H. – Kształcenie głosu, Wydawnictwo Muzyczne Polihymnia, Lublin 2002
Podpis
Małgorzata Kamczyc-Süyünc
31.05.12
[email protected] 502533533
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogónoakademicki
1. Przedmiot
Historia myśli pedagogicznej
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1, 2
3. Punkty ECTS: 6
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/ 60
S/ 30
S/ 30
NS/40
NS/20
NS/20
dr Robert Jankowski, mgr Marta Urban-Sigłowy
Brak.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z usystematyzowaną wiedzą z zakresu organizacji wychowania, rozwoju szkolnictwa i myśli
pedagogicznej od starożytności po wiek XX.
Umiejętności
CU1: Student potrafi analizować, interpretować i oceniać wybrane teksty źródłowe, przygotować i zaprezentować esej z
zakresu teorii i praktyki pedagogicznej wybranych przedstawicieli polskiej i zachodnioeuropejskiej myśli pedagogicznej,
zaprojektować i przeprowadzić panel dyskusyjny w zespołach problemowych i posłużyć się środkami nowoczesnej
technologii nauczania.
CK1: Docenienie znaczenia historii wychowania w zakresie zapoznania jak warunki danej epoki historycznej wpływały na
tworzącą się teorię pedagogiczną i rozwój instytucji kształcących i wychowawczych. Student ma przekonanie o wadze i
wartości zagadnień pedeutologicznych, docenia społeczną funkcję zawodu nauczyciela, ma zdolność do refleksji na temat
zasad etyki zawodowej i etosu nauczycielskiego.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
Student ma uporządkowaną wiedzę na temat organizacji wychowania, rozwoju szkolnictwa
myśli pedagogicznej od starożytności grecko-rzymskiej po wiek XX, ma podstawową wiedzę
na temat wpływu warunków społeczno- kulturowych, filozoficznych, historycznych,
politycznych, ekonomicznych na teorię pedagogiczną i rozwój instytucji kształcących i
wychowawczych.
Student definiuje pojęcia zakresu historii myśli pedagogicznej, ma podstawową wiedzę na
temat historycznych źródeł pedagogiki i jej związku z historią wychowania.
Student potrafi nazywać i objaśniać systemy wychowania, teoretyczne nurty, koncepcje
szkolnictwa ich ewolucję i przemiany w kontekście historycznym i kulturowym.
Umiejętności
Student umie dobierać, analizować, interpretować i oceniać teksty źródłowe ukazujące
wpływ zjawisk społecznych na teorię i praktykę pedagogiczną w układzie problemowym i
chronologicznym.
Student umie przygotować i przeprowadzić w sposób precyzyjny i spójny prezentację na
wybrany temat z historii szkolnictwa i myśli pedagogicznej w ujęciu interdyscyplinarnym.
Student potrafi korzystać z doświadczeń historycznych na gruncie teorii i praktyki
pedagogicznej, weryfikować i ocenić ich przydatność w rozwiązywaniu współczesnych
dylematów wychowawczych.
K_W03
K_W01
K_W11
K_U01
K_U06
K_U09
EKK1
EKK2
Student ma świadomość znaczenia wiedzy historyczno-pedagogicznej w doskonaleniu
kompetencji i umiejętności oraz rozumie konieczność kształcenia ustawicznego.
Student jest gotowy do współpracy z innymi osobami oraz grupami i organizacjami w
zakresie podejmowania i rozwiązywania problemów pedagogicznych z wykorzystaniem
historycznych tradycji i doświadczeń.
Wykłady
Wyk.1 Historia wychowania, przedmiot i zakres, podstawy metodologiczne, znaczenie w kształceniu
pedagogicznym.
Wyk.2 Wychowanie i myśl pedagogiczna starożytności na przykładzie Grecji i Rzymu.
Wyk.3 Wychowanie i szkolnictwo w Europie w okresie średniowiecza.
Wyk.4 Szkolnictwo i myśl pedagogiczna w okresie renesansu w Europie Zachodniej.
Wyk.5 Rozwój szkolnictwa i myśli pedagogicznej w okresie renesansu w Polsce.
Wyk.6 Myśl pedagogiczna w początkach czasów nowożytnych i jej przedstawiciele.
Wyk.7 Wychowanie i szkolnictwo w Polsce na przełomie XVII i XVIII wieku. Myśl pedagogiczna
Stanisława Konarskiego.
Wyk.8 Założenia oświatowo wychowawcze Komisji Edukacji Narodowej na tle europejskiego oświecenia.
Wyk.9 Koncepcje szkolnictwa elementarnego i średniego w Europie Zachodniej w XIX wieku. Myśl
pedagogiczna J. H. Pestalozziego, J. F. Herbarta i H. Spencera.
Wyk.10 Wychowanie i szkolnictwo na ziemiach polskich pod zaborami w XIX wieku.
Wyk.11 Myśl pedagogiczna na ziemiach polskich pod zaborami w XIX wieku.
Wyk.12 Społeczny ruch oświatowy w Królestwie Polskim na przełomie XIX i XX wieku, organizacje i
stowarzyszenia, przedstawiciele.
Wyk.13 Prądy i kierunki w pedagogice europejskiej na początku XX wieku. Założenia i przedstawiciele
pedagogiki „nowego wychowania”.
Wyk.14 Szkolnictwo i myśl pedagogiczna w Polsce w okresie międzywojennym (1918- 1939).
Wyk.15 Organizacja i rozwój szkolnictwa w Polsce w latach 1945- 2000.
Ćwiczenia
Ćw.1 Historia wychowania, przedmiot i zakres, miejsce wśród nauk humanistycznych i znaczenie w
kształceniu nauczycieli.
Ćw.2 Wychowanie i myśl pedagogiczna starożytności na przykładzie Grecji i Rzymu.
Ćw.3 Wychowanie i szkolnictwo w Europie w okresie średniowiecza.
Ćw.4 Szkolnictwo i poglądy pedagogiczne w okresie renesansu w Europie Zachodniej i w Polsce.
Ćw.5 Myśl pedagogiczna w początkach czasów nowożytnych i jej przedstawiciele.
Ćw.6 Stan oświaty i szkolnictwa w Polsce na przełomie XVII i XVIII wieku. Myśl pedagogiczna Stanisława
Konarskiego.
Ćw.7 Założenia oświatowo wychowawcze Komisji Edukacji Narodowej na tle europejskiego oświecenia.
Ćw.8 Koncepcje szkolnictwa elementarnego i średniego w Europie Zachodniej w XIX wieku. Analiza
poglądów pedagogicznych J. H. Pestalozziego, J. F. Herbarta, H. Spencera.
Ćw.9 Stan szkolnictwa na ziemiach polskich pod zaborami.
Ćw.10 Myśl pedagogiczna na ziemiach polskich pod zaborami, podstawowe nurty i przedstawiciele.
Ćw.11 Społeczny ruch oświatowy w Królestwie Polskim na przełomie XIX i XX wieku, tajne nauczanie,
organizacje i stowarzyszenia, publicystyka pedagogiczna.
Ćw.12 Pedagogika „nowego wychowania”, podstawy teoretyczne, przedstawiciele w teorii i praktyce
pedagogicznej.
Ćw.13 Szkolnictwo i myśl pedagogiczna w Polsce w okresie międzywojennym (1918- 1939).
Ćw.14 Organizacja i rozwój szkolnictwa w Polsce w latach 1945- 2000.
Ćw.15 Repetytorium i zaliczenie ćwiczeń.
K_K01
K_K07
S
2
Ns
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
1
2
2
1
1
2
2
2
1
1
1
2
1
2
2
30
S
2
1
1
20
Ns
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
2
2
1
1
2
2
2
1
1
1
2
1
2
2
2
30
1
1
1
20
60
40
Metody nauczania: M4 – wykład problemowy z wykorzystaniem sprzętu multimedialnego, M5 – analiza tekstu
źródłowego.
Środki dydaktyczne: teksty źródłowe, prezentacje multimedialne, sprzęt multimedialny.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 - sprawdzian (ustny wiedzy),
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusji podczas ćwiczeń).
P5 – wystąpienie (pokaz i omówienie prezentacji
multimedialnej).
1. St. Kot, Historia wychowania, t. 1 i 2. Warszawa 2010.
2. Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej. Wybór i opracowanie Stefan Wołoszyn, t. 1, 2, 3. Kielce 199-1997.
3. St. Litak, Historia wychowania, t.1. Do Wielkiej Rewolucji Francuskiej, Kraków 2004.
4. J. Draus, R. Terlecki, Historia wychowania, t. 2. Wiek XIX i XX. Kraków 2005.
5. K. Bartnicka, I. Szybiak, Zarys historii wychowania, Warszawa 2001.
6. S. I. Możdżeń, Historia wychowania do 1795. Kielce 2005.
1. S. I. Możdżeń, Historia wychowania 1795- 1918. Kielce 2000.
2. S. I. Możdżeń, Historia wychowania 1918- 1945. Kielce 2000.
3. Stef. Wołoszyn, Rozwój i zmienność wychowania i kształcenia, w: Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1. Red.
Z.Kwieciński, B. Śliwerski. Warszawa 2004.
4. St. Mauersberg, M. Walczak, Szkolnictwo polskie po drugiej wojnie światowej (1944- 1956). Warszawa 2005.
5. Wł. Szulakiewicz, Historia oświaty i wychowania w Polsce 1944- 1956. Kraków 2006.
6. ks. A. Orczyk, Zarys historii szkolnictwa i myśli pedagogicznej. Warszawa 2008.
Podpis
Robert Jankowski
30.05 2012.
[email protected]
Robert Jankowski
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika (opiekuńczo-wychowawcza – opiekun społeczny –
nienauczycielska)
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Instytucje rynku pracy, wspieranie
zatrudnienia i organizacje pożytku publicznego
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 5
3. Punkty ECTS: 3
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
S/30
NS/20
NS/20
Dr hab. Jerzy Rossa
Zaliczenie przedmiotu: podstawy pracy socjalnej elementami polityki i praktyki socjalnej państwa.
Wiedza
CW1: Przekazanie wiedzy na temat instytucjonalno-organizacyjnych aspektów społecznych reakcji na problem bezrobocia,
a także na temat formalnych i nieformalnych wzorów społecznych interakcji pomiędzy bezrobotnymi a personelem instytucji
społecznych.
Umiejętności
CU1: Kształtowanie u studentów umiejętności do zdobywania wiedzy o instytucjonalno-społecznych reakcjach na problemy
społeczne oraz umiejętności znajdowania sojuszników w procesie organizowania systemów społecznego wsparcia.
CK1: Student jest zdolny do projektowania i realizowania własnych strategii zdobywania miejsca na rynku pracy.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKK1
Wiedza
Student posiada niezbędną wiedzę na temat rozmaitych instytucji życia publicznego ze
szczególnym uwzględnieniem instytucji oraz organizacji funkcjonujących w sferze
bezrobocia.
Student potrafi odszukać, analizować i wykorzystać w ramach własnego, profesjonalnego
warsztatu niezbędne informacje, dotyczące bezrobocia na lokalnym rynku pracy.
Student posiada wiedzę o rozmaitych populacjach i ich środowiskach społecznych oraz ich
typowych nomotetycznych oraz idiograficznych problemach.
Umiejętności
Student potrafi budować trwałe relacje interpersonalne w ramach formalnych i nieformalnych
systemów społecznego oparcia oraz skutecznie funkcjonować w sensie społecznym po to,
żeby dostarczyć opieki, pomocy oraz wsparcia swoim podopiecznym.
Student posiada zdolność do autorefleksji oraz autokrytycyzmu, co pozwala mu rozwijać
swój profesjonalny warsztat.
Student jest przygotowany do aktywnego uczestnictwa w rozmaitych społecznych,
formalnych i nieformalnych sieciach, gdzie bierze aktywny i kreatywny udział w
rozwiązywaniu problemu społecznego bezrobocia.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Rynek pracy a współczesna gospodarka. Miejsce bezrobocia w ramach współczesnych problemów
społecznych. Społeczne, kulturowe, ekonomiczne oraz polityczne wzory społecznych reakcji na problem
K_W07
K_W08
K_W10
K_U13
K_U14
K_K07
S
2
Ns
1
bezrobocia. Paradygmaty socjologiczne w analizowaniu współczesnych problemów społecznych.
Ćw. 2. Typy bezrobocia. Bezrobocie frykcyjne, klasyczne, techniczne, cykliczne, strukturalne,
instytucjonalne.
Ćw. 3. Wskaźniki społeczne bezrobocia. Sposoby identyfikowania zjawiska bezrobocia. Źródła danych o
bezrobociu na lokalnym rynku pracy.
Ćw. 4. Instytucje rynku pracy. Publiczne służby zatrudnienia; Ochotnicze Hufce Pracy; Agencje
zatrudnienia; Instytucje szkoleniowe; Instytucje dialogu społecznego; Instytucje partnerstwa lokalnego.
Ćw. 5. Formalne i nieformalne procedury, dotyczące funkcjonowania instytucji rynku pracy. Instrumenty i
usługi rynku pracy.
Ćw. 6. Świadczenia z tytułu bezrobocia oraz instrumenty rozwoju zasobów na rynku pracy.
Ćw. 7. Społeczeństwo obywatelskie, kapitał społeczny, kapitał ludzki, zaufanie a procesy wykluczenia
społecznego i marginalizacji.
Ćw. 8. Kompetencje organów zatrudnienia a społeczne procesy na lokalnym rynku pracy. Analiza lokalnego
rynku pracy.
Ćw. 9. Organizacje pożytku publicznego oraz sfery ich działań w Polsce.
Ćw. 10. Organizacje pożytku publicznego na lokalnym rynku pracy.
Ćw. 11. Wolontariat dawniej i dzisiaj. Settlementy a współczesny wolontariat.
Ćw. 12. Zatrudnienie socjalne. CIS. Roboty publiczne, prace interwencyjne, prace społecznie użyteczne.
Ćw. 13. Nadzieje na ekonomię społeczną.
Ćw. 14. Wsparcie zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
Ćw. 15. Wsparcie zatrudnienia młodzieży i absolwentów.
2
1
2
1
2
1
2
1
2
2
1
1
2
1
2
2
2
2
2
2
2
30
1
1
2
2
2
2
2
20
30
20
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia przedmiotowe, praca z tekstem źródłowym, M2 – metoda przypadku, dyskusja.
Środki dydaktyczne: teksty źródłowe.
F – formująca
F1 – sprawdziany (ustny wiedzy, umiejętności; pisemny wiedzy,
umiejętności; praktyczny umiejętności),
P– podsumowująca
P4 – prace pisemne (esej, raport).
1. Gazon J., Ani bezrobocie, ani opieka społeczna. Od wyboru etycznego do ekonomicznej realizacji, Wyd. naukowe PWN,
Warszawa 2008.
2. Kurowska A., Wskaźniki społeczne w polityce społecznej, Difin, Warszawa 2011.
3. Kwiatkowski E., Bezrobocie. Podstawy teoretyczne, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002.
4. Szylko-Skoczny M., Polityka społeczna wobec bezrobocia w Trzeciej Rzeczypospolitej, IPS UW Warszawa 2004.
1. Bezrobocie-bezrobotni-pomoc społeczna-urzad pracy. Raport przygotowany w ramach projektu „Modelowy system
na rzecz integracji społecznej”, Warszawa 2011.
2. Starega-Piasek J., (red.) Ekonomia społeczna. Perspektywa rynku pracy i pomocy społecznej, IRSS Warszawa 2007.
3. Garraty J. A. Unemployment in History, Harper 1978.
4. Góra M. Sztanderska U., Wprowadzenie do analizy lokalnego rynku pracy, Warszawa 2006.
5. Analiza aktualnej struktury instytucji rynku pracy i instytucji pomocy społecznej w kontekście zakresu ich wzajemnej
współpracy, a także głównych obszarów styku. Raport końcowy z badania ewaluacyjnego, MPiPS Warszawa 2009.
6. Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, Dz.U. 2003 Nr 96 poz. 873
7. Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, Dz.U. 2004 Nr 99 poz. 1001
8. Zawadzki K., Wiśniewski Z.,(red.) Aktywna polityka rynku pracy w Polsce w kontekście europejskim, Toruń 2010.
Dr hab. Jerzy Rossa
31 V 2012
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika (opiekuńczo-wychowawcza – guwernantka
– nauczycielska)
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot:
Języka francuski
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
oraz prowadzących zajęcia:
3. Punkty ECTS: 4
5. Język wykładowy: język francuski
S/ 60
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
NS/40
NS/40
dr Renata Nadobnik
mgr Jolanta Plust
Brak.
Wiedza
CW1: Student zna i rozumie środki językowe na poziomie biegłości językowej A1 zgodnie z Europejskim systemem opisu
kształcenia językowego,
CW2: Student zna i rozumie kilka podstawowych terminów w zakresie pedagogiki,
CW3: Student zna wybrane elementy socjo-kulturowe w odniesieniu do krajów francuskojęzycznych.
Umiejętności
CU1: Student stosuje poznane środki językowe w zakresie podstawowych sprawności językowych w tym: rozumienia
prostych tekstów czytanych, rozumienia prostych tekstów słuchanych, pisania oraz mówienia na poziomie biegłości
językowej A1 zgodnie z Europejskim systemem opisu kształcenia językowego.
CK1: Student rozumie potrzebę doskonalenia kompetencji językowej przez całe życie,
CK2: Student jest przygotowany do nawiązywania prostej komunikacji z rodzimymi użytkownikami poznawanego języka,
CK3: Student posiada umiejętności pracy w zespole,
CK4: Student reprezentuje postawę otwartości i tolerancji wobec innych kultur.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKK1
Wiedza
zna zakres środków językowych (leksykalnych, struktur gramatycznych oraz znajomości
zasad wymowy i ortografii) zgodnie z wytycznymi Europejskiego systemu opisu kształcenia
językowego na poziomie biegłości językowej A1,
zna słownictwo odnoszące się do różnych sfer życia człowieka, z uwzględnieniem kilku
podstawowych terminów w zakresie pedagogiki,
wykazuje się znajomością wybranych aspektów komponentu socjo-kulturowego
kraju/krajów poznawanego języka, z uwzględnieniem czynników wynikających z kontekstu
społecznego, czynników kulturowych oraz komunikacji niewerbalnej.
Umiejętności
rozumie środki językowe w tekstach słuchanych dotyczących opisu osób, rodziny,
bezpośredniego otoczenia; rozumie środki językowe w krótkich komunikatach, ogłoszeniach,
plakatach, katalogach; formułuje krótkie proste wypowiedzi pisemne; potrafi zadawać proste
pytania na tematy potoczne, dotyczące jego potrzeb, potrafi odpowiedzieć na takie pytania,
opisać ludzi i miejsca, które zna.
rozumie potrzebę rozwijania kompetencji językowych przez całe życie, uzupełniając,
aktualizując i doskonaląc nabytą wiedzę i zdobyte umiejętności,
K_W01
K_W01
K_W01
K_U04
K_U07
K_U13
K_K01
EKK2
jest otwarty na pracę zespołową,
K_K07
EKK3
jest przygotowany do nawiązywania kontaktów z rodzimymi użytkownikami poznawanego
języka zarówno w sferze prywatnej, jak i zawodowej.
K_K07
Ćwiczenia
S
8
NS
8
6
6
6
6
10
5
10
5
10
5
10
5
Razem liczba godzin zajęć
60
40
60
40
Ćw. 1-4 Życie codzienne
Student potrafi: powiedzieć, co lubi/chciałby zjeść lub wypić; zna potrawy i wina typowe dla kuchni
francuskiej; umie złożyć zamówienie w kawiarni lub restauracji stosując odpowiednie wyrażenia
grzecznościowe; potrafi umówić się na dany dzień, godzinę, podać datę; umie przedstawić siebie i członków
rodziny, podać nr telefonu; umie przedstawić plan dnia zarówno prywatny, jak i zawodowy.
Ćw. 5-7 Czas wolny, wakacje
Student potrafi: określić swoje ulubione zajęcia, zna nazwy i daty świąt we Francji, potrafi zarezerwować bilety
na pociąg, pokój w hotelu, stosuje nazwy pór roku, miesięcy.
Ćw. 8-10 W urzędzie
Student potrafi: zapytać o usługi w banku (np. o konto oszczędnościowe, o wybieranie pieniędzy z konta), w
bibliotece (co zrobić, aby się zapisać), na dworcu (zmienić datę ważności biletu), napisać prosty e-mail
urzędowy z właściwymi wyrażeniami grzecznościowymi.
Ćw. 11-15 Wokół dziecka
Student potrafi: nazwać podstawowe czynności związane z opieką nad dzieckiem; zaprosić przyjaciół, rodzinę
na ślub, powiadomić o narodzinach dziecka, powiadomić pracodawcę o planowanym urlopie macierzyńskim,
Ćw. 16-20 Zdrowie
Student potrafi: nazwać części ciała, powiedzieć, co go boli, nazwać podstawowe typy leków (witaminy,
antybiotyk, syrop, maść, itp.); potrafi kupić proste leki w aptece, wytłumaczyć lekarzowi, jak się czuje; potrafi
nazwać proste zasady zdrowego trybu życia.
Ćw. 21-25 Relacje międzyludzkie
Student potrafi: opisać osobę (wygląd, ubiór, główne cechy), powiedzieć o swoich lub czyichś upodobaniach,
opowiedzieć lub napisać krótką wiadomość elektroniczną dot. spotkania.
Ćw. 26-30 Prace domowe
Student potrafi: nazwać podstawowe prace domowe i sprzęty potrzebne do ich wykonania (typu odkurzacz,
gąbka, mop, proszek do prania, żelazko, itp.); nazwać czynności i przedmioty związane z poranną toaletą;
zrozumieć proste ulotki proponujące usługi domowe.
Zakres struktur gramatycznych (w ramach realizacji wyszczególnionych powyżej treści):
Student potrafi: przekazywać informacje z wykorzystaniem podstawowych czasów gramatycznych: présent, futur proche oraz passé
camposé; zadawać proste pytania, opisywać znane osoby i miejsca; używać liczebniki do wskazania ilości, ceny, numerów telefonu,
daty, wieku, godziny; budować liczbę mnogą i rodzaj żeński; stosować proste formy trybu rozkazującego, wyrażać zaprzeczenie.
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia sprawności mówienia, pisania, rozumienia czytanych i słuchanych tekstów; metoda
projektu, M2 - drama, dyskusje dydaktyczne, symulacje, „burza mózgów”, M3 – pokazy prezentacji multimedialnych.
Środki dydaktyczne: tablica, odtwarzacz CD, projektor, sprzęt multimedialny, telewizor, odtwarzacz DVD, gry planszowe,
quizy.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (aktywność podczas zajęć,
wykonywanie prac domowych),
F1 – sprawdziany (pisemne wiedzy i umiejętności),
F4 – wypowiedź/wystąpienie (formułowanie krótkiej wypowiedzi
ustnej na wybrany temat, realizacja i przedstawienie projektu),
F3 – praca pisemna (formułowanie krótkiej wypowiedzi pisemnej
na wybrany temat).
P1 – egzamin (ustny).
Literatura obowiązkowa: (jeden z wyszczególnionych podręczników)
1. Miquel C., Vite et bien, CLE INTERNATIONAL 2010.
2. Merieux R., Loiseau Y., Latitudes 1, Didier 2008.
1. Loiseau Y., Merieux R., POINT PAR POINT, Didier 1998.
2. Monnerie A., La France Aux Cent Visages, Didier-Hatier 1995.
Ponadto: fragmenty francuskojęzycznych artykułów prasowych, słowniki polsko-francuskie i francusko-polskie.
Podpis
mgr Jolanta Plust, dr Renata Nadobnik
30 maja 2012 r.
e-mail: [email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika wczesnoszkolna - guwernantka
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot:
Języka francuski
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
3. Punkty ECTS: 4
S/ 60
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
NS/40
NS/40
dr Renata Nadobnik
mgr Jolanta Plust
Brak.
Wiedza
CW1: Student zna i rozumie środki językowe na poziomie biegłości językowej A1 zgodnie z Europejskim systemem opisu
kształcenia językowego,
CW2: Student zna i rozumie kilka podstawowych terminów w zakresie pedagogiki,
CW3: Student zna wybrane elementy socjo-kulturowe w odniesieniu do krajów francuskojęzycznych.
Umiejętności
CU1: Student stosuje poznane środki językowe w zakresie podstawowych sprawności językowych w tym: rozumienia
prostych tekstów czytanych, rozumienia prostych tekstów słuchanych, pisania oraz mówienia na poziomie biegłości
językowej A1 zgodnie z Europejskim systemem opisu kształcenia językowego.
CK1: Student rozumie potrzebę doskonalenia kompetencji językowej przez całe życie,
CK2: Student jest przygotowany do nawiązywania prostej komunikacji z rodzimymi użytkownikami poznawanego języka,
CK3: Student posiada umiejętności pracy w zespole,
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKK1
Wiedza
językowego na poziomie biegłości językowej A1,
zna słownictwo odnoszące się do różnych sfer życia człowieka, z uwzględnieniem kilku
podstawowych terminów w zakresie pedagogiki,
Umiejętności
rozumie środki językowe w tekstach słuchanych dotyczących opisu osób, rodziny,
bezpośredniego otoczenia; rozumie środki językowe w krótkich komunikatach, ogłoszeniach,
plakatach, katalogach; formułuje krótkie proste wypowiedzi pisemne; potrafi zadawać proste
pytania na tematy potoczne, dotyczące jego potrzeb, potrafi odpowiedzieć na takie pytania,
opisać ludzi i miejsca, które zna.
K_W01
K_W01
K_W01
K_U04
K_U07
K_U13
K_K01
EKK2
K_K07
EKK3
K_K07
Ćwiczenia
S
8
NS
8
6
6
6
6
10
5
10
5
10
5
10
5
Razem liczba godzin zajęć
60
40
60
40
Ćw. 1-4 Życie codzienne
Student potrafi: powiedzieć, co lubi/chciałby zjeść lub wypić; zna potrawy i wina typowe dla kuchni
francuskiej; umie złożyć zamówienie w kawiarni lub restauracji stosując odpowiednie wyrażenia
grzecznościowe; potrafi umówić się na dany dzień, godzinę, podać datę; umie przedstawić siebie i członków
rodziny, podać nr telefonu; umie przedstawić plan dnia zarówno prywatny, jak i zawodowy.
Ćw. 5-7 Czas wolny, wakacje
Student potrafi: określić swoje ulubione zajęcia, zna nazwy i daty świąt we Francji, potrafi zarezerwować bilety
na pociąg, pokój w hotelu, stosuje nazwy pór roku, miesięcy.
Ćw. 8-10 W urzędzie
Student potrafi: zapytać o usługi w banku (np. o konto oszczędnościowe, o wybieranie pieniędzy z konta), w
bibliotece (co zrobić, aby się zapisać), na dworcu (zmienić datę ważności biletu), napisać prosty e-mail
urzędowy z właściwymi wyrażeniami grzecznościowymi.
Ćw. 11-15 Wokół dziecka
Student potrafi: nazwać podstawowe czynności związane z opieką nad dzieckiem; zaprosić przyjaciół, rodzinę
na ślub, powiadomić o narodzinach dziecka, powiadomić pracodawcę o planowanym urlopie macierzyńskim,
Ćw. 16-20 Zdrowie
Student potrafi: nazwać części ciała, powiedzieć, co go boli, nazwać podstawowe typy leków (witaminy,
antybiotyk, syrop, maść, itp.); potrafi kupić proste leki w aptece, wytłumaczyć lekarzowi, jak się czuje; potrafi
nazwać proste zasady zdrowego trybu życia.
Student potrafi: opisać osobę (wygląd, ubiór, główne cechy), powiedzieć o swoich lub czyichś upodobaniach,
opowiedzieć lub napisać krótką wiadomość elektroniczną dot. spotkania.
Ćw. 26-30 Prace domowe
Student potrafi: nazwać podstawowe prace domowe i sprzęty potrzebne do ich wykonania (typu odkurzacz,
gąbka, mop, proszek do prania, żelazko, itp.); nazwać czynności i przedmioty związane z poranną toaletą;
zrozumieć proste ulotki proponujące usługi domowe.
Student potrafi: przekazywać informacje z wykorzystaniem podstawowych czasów gramatycznych: présent, futur proche oraz passé
camposé; zadawać proste pytania, opisywać znane osoby i miejsca; używać liczebniki do wskazania ilości, ceny, numerów telefonu,
daty, wieku, godziny; budować liczbę mnogą i rodzaj żeński; stosować proste formy trybu rozkazującego, wyrażać zaprzeczenie.
quizy.
F – formująca
P– podsumowująca
F4 – wypowiedź/wystąpienie (formułowanie krótkiej wypowiedzi
ustnej na wybrany temat, realizacja i przedstawienie projektu),
F3 – praca pisemna (formułowanie krótkiej wypowiedzi pisemnej
na wybrany temat).
2. Merieux R., Loiseau Y., Latitudes 1, Didier 2008.
Ponadto: fragmenty francuskojęzycznych artykułów prasowych, słowniki polsko-francuskie i francusko-polskie.
Podpis
mgr Jolanta Plust, dr Renata Nadobnik
30 maja 2012 r.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika opiekuńczo-wychowawcza – guwernantka,
I stopień
ogólnoakademicki
1. Przedmiot:
Język niemiecki
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
3. Punkty ECTS: 4
5. Język wykładowy: język niemiecki
S/60
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
NS/40
NS/40
dr Renata Nadobnik
zespół lektorów zgodnie z przydziałem w danym roku akademickim
Posługiwanie się językiem niemieckim na poziomie odpowiadającym standardom egzaminacyjnym określonym dla szkół
ponadgimnazjalnych.
Wiedza
CW1: student zna i rozumie środki językowe na poziomie biegłości językowej B2 zgodnie z Europejskim Systemem Opisu
Kształcenia Językowego.
CW2: student zna i rozumie podstawową terminologię specjalistyczną w zakresie pedagogiki i nauk pokrewnych.
CW3: student zna wybrane elementy socjo-kulturowe w odniesieniu do kraju/krajów nauczanego języka.
Umiejętności
CU1: student stosuje poznane środki językowe w zakresie podstawowych sprawności językowych w tym: rozumienia i
interpretacji tekstów czytanych, rozumienia i interpretacji tekstów słuchanych, pisania oraz mówienia na poziomie biegłości
językowej B2 zgodnie z Europejskim Systemem Opisu Kształcenia Językowego.
CK1: student rozumie potrzebę doskonalenia kompetencji językowej przez całe życie.
CK2: student jest przygotowany do nawiązywania kontaktów z rodzimymi użytkownikami poznawanego języka zarówno w
sferze prywatnej, jak i zawodowej.
CK3: student posiada umiejętności pracy w zespole.
CK4: student reprezentuje postawę otwartości i tolerancji wobec innych kultur.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKK1
EKK2
EKK3
Wiedza
student zna zakres środków językowych (leksykalnych, struktur gramatycznych oraz
znajomości zasad wymowy i ortografii) na poziomie biegłości językowej B2 zgodnie z
Europejskim Systemem Opisu Kształcenia Językowego
zna słownictwo odnoszące się do różnych sfer życia człowieka (prywatnej, publicznej,
edukacyjnej, zawodowej), z uwzględnieniem podstawowej terminologii nauk o pedagogice i
nauk pokrewnych
zna wybrane aspekty komponentu socjo-kulturowego kraju/krajów poznawanego języka
Umiejętności
student posiada umiejętności językowe zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B2
Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego, w tym w zakresie sprawności:
rozumienia i interpretacji tekstów czytanych (np. prasowych, literackich): określanie głównej
myśli tekstu i jego poszczególnych części, wyszukiwanie szczegółowych informacji,
odczytywanie intencji autora; rozumienia i interpretacji tekstów słuchanych: określanie
głównej myśli, intencji i opinii mówiących, relacji rozmówców, wyszukiwanie
szczegółowych informacji; pisania: formułowanie krótkich wypowiedzi pisemnych, w tym
notatek, ogłoszeń prasowych, tekstów poczty elektronicznej oraz dłuższych wypowiedzi (w
tym listu prywatnego, listu formalnego, opowiadania, recenzji); mówienia: wyrażanie
własnych opinii, zainteresowań, zamiarów, uczuć, upodobań, sprzeciwu, przedstawianie
odmiennego punktu widzenia, przekazywanie opinii osób trzecich, udzielanie i uzyskiwanie
informacji, relacjonowanie, negocjowanie, prowadzenie dyskusji, formułowanie dłuższej
wypowiedzi
student rozumie potrzebę podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz uczenia się przez całe
życie, uzupełniając, aktualizując i doskonaląc nabytą wiedzę i zdobyte umiejętności
student jest otwarty na pracę zespołową
jest gotowy do nawiązywania kontaktów z rodzimymi użytkownikami poznawanego języka
zarówno w sferze prywatnej, jak i zawodowej.
Ćwiczenia
Ćw. 1-4 Człowiek i relacje międzyludzkie
Student potrafi: opisać osobę, uwzględniając dane dotyczące jej wyglądu, charakteru, zwyczajów oraz
upodobań oraz uzyskiwać informacje na ten temat od swojego rozmówcy; sformułować krótką wypowiedź
ustną oraz wyrażać opinię na temat. relacji międzyludzkich, ról społecznych, rodziny, kręgów towarzyskich;
zrozumieć i interpretować informacje zawierające dane statystyczne; napisać list prywatny; interpretować
krótkie teksty literackie.
Ćw. 5-7 Styl życia
Student potrafi: opisywać i porównywać warunki życia, wyrażając opinię; napisać list formalny zawierający
skargę dotyczącą usługi hotelarskiej/mieszkaniowej; negocjować warunki najmu; wyrażać dezaprobatę,
streścić oraz zaprezentować wybrany artykuł prasowy lub tekst literacki.
Ćw. 8-10 Edukacja
Student potrafi: wypowiadać się na temat swoich doświadczeń szkolnych, procesie uczenia się, koncepcji
edukacji przez całe życie; formułować dłuższą wypowiedź ustną dotyczącą wybranego zagadnienia
związanego z kierunkiem studiów.
Ćw. 11-15 Formy spędzania wolnego czasu
Student potrafi: sformułować krótką wypowiedź ustną na temat wybranych form organizacji czasu wolnego,
przedstawiając swoje preferencje; zachęcić rozmówcę do obejrzenia wybranego filmu/przeczytania wybranej
książki, zarekomendować wybraną restaurację, relacjonować zdarzenia z podróży, przedstawić wybraną
atrakcję turystyczną; uzyskiwać informacje dotyczącą pobytu, przemieszczania się i zwiedzania nowego
miejsca; uczestniczyć w rozmowie, wyrażając zdziwienie i zainteresowanie; sformułować dłuższą
wypowiedź ustną na temat kształcących walorów podróżowania; napisać opowiadanie.
Ćw. 16-18 Praca
Student potrafi: opisywać obowiązki zawodowe, wymagania i warunki pracy; napisać ogłoszenie w sprawie
pracy i podanie o pracę; relacjonować wydarzenia, argumentować, a także formułować pytania, prośby, rady
i polecenia; streścić oraz zaprezentować wybrany tekst specjalistyczny.
K_W01
K_W01
K_W01
K_U04
K_U07
K_U13
K_K01
K_K07
K_K07
S
8
NS
6
6
4
6
4
10
6
6
4
Ćw. 19-20 Święta / Uroczystości
Student potrafi: formułować życzenia; wyrażać podziękowanie; zredagować tekst zaproszenia i odpowiedzi
na nie; wyrażać aprobatę lub dezaprobatę; napisać list prywatny; relacjonować przebieg wybranych świąt
i uroczystości w Polsce oraz wybranym kraju niemieckojęzycznym.
Ćw. 21-22 Zagrożenia współczesnego świata
Student potrafi: opisywać stan pogody, sformułować wypowiedź ustną na temat wybranych działań
człowieka w zakresie ochrony środowiska naturalnego; sformułować wypowiedź ustną na temat znaczenia
wybranych wynalazków; podać instrukcję obsługi wybranego urządzenia.
Ćw. 23-30 Język / Kultura
Student potrafi: relacjonować przebieg wybranego wydarzenia kulturalnego w wybranym mieście/kraju
niemieckojęzycznym, odtwarzać treść wybranego utworu literackiego (np. bajki, noweli); zaprezentować
formy działalności wybranej placówki artystycznej w jednym z krajów niemieckojęzycznych; zrozumieć i
stosować podstawową terminologię z zakresu pedagogiki i działalności artystycznej w tekstach
niemieckojęzycznych; napisać streszczenie i recenzję wybranej sztuki teatralnej/książki/filmu.
Student potrafi: stosować wszystkie czasy gramatyczne do wyrażania przeszłości, teraźniejszości i przyszłości; zdania proste i złożone
(przydawkowe, okolicznikowe celu, czasu, sposobu, warunkowe); konstrukcje bezokolicznikowe; czasowniki modalne do wyrażenia
zaleceń, nakazów, zakazów; imiesłowy w funkcji przydawki; stronę bierną; odczytywać informacje wyrażone za pomocą mowy
zależnej; odmieniać przymiotniki i rzeczowniki; sformułować polecenie/nakaz używając trybu rozkazującego oraz przypuszczenie/
życzenie za pomocą trybu przypuszczającego Konjunktiv II; wyrażać porównania stosując stopniowanie przymiotników i przysłówków;
określić położnie używając przyimków; zna podstawowe zasady w zakresie słowotwórstwa.
10
6
6
4
8
6
60
40
60
40
projektów, M2 - drama, dyskusje dydaktyczne, symulacje, „burza mózgów”, M3 – pokazy prezentacji multimedialnych.
Środki dydaktyczne: odtwarzacz CD, projektor, sprzęt multimedialny, telewizor, odtwarzacz DVD, gry planszowe, quizy.
F – formująca
P– podsumowująca
F4 – wypowiedź/wystąpienie (formułowanie dłuższej wypowiedzi
ustnej na wybrany temat, realizacja i przedstawienie projektu,
prezentacja wybranego tekstu specjalistycznego),
F3 – praca pisemna (formułowanie dłuższej wypowiedzi pisemnej
na wybrany temat).
1. Dallapiazza R.-M., Evans S., Fischer R., Kilimann A., Schümann A., Winkler M., Ziel B2, Hueber Verlag, Ismaning 2009.
2. Perlmann-Balme M., Schwalb S., Weers D., Em neu Brückenkurs B1+, Hueber, Ismaning 2008.
Literatura zalecana/fakultatywna:
1. Dittrich R., Frey E., Training Zertifikat Deutsch, Max Hueber Verlag, Rea, Ismaning 2002.
2.Dreke M., Lind W., Wechselspiel. Sprechanlässe für die Partnerarbeit im kommunikativen Deutschunterricht,
Langenscheidt, Berlin/München/Wien/Zürich/New York 1986.
3. Fandrych Ch., Tallowitz U., Klipp und Klar. Gramatyka języka niemieckiego z ćwiczeniami, LektorKlett, Poznań 2008.
4. Głowania M., Nycz K., Zertifikat Deutsch. Wortschatztraining, Langenscheidt, Berlin, München, Warschua, Wien, Zürich,
New York 2007.
Ponadto: niemieckojęzyczne teksty specjalistyczne, artykuły prasowe, słowniki polsko-niemieckie i niemiecko-polskie.
dr Renata Nadobnik
10.06.2013
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot:
Język angielski
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 2
5. Język wykładowy: język angielski
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1, 2
Ćwiczenia
(lektorat)
S/ 60
S/60
NS/60
NS/60
dr Renata Nadobnik
Posługiwanie się językiem angielskim na poziomie odpowiadającym standardom egzaminacyjnym odkreślonym dla szkół
ponadgimnazjalnych.
Wiedza
CW1: Student zna i rozumie środki językowe na poziomie biegłości językowej B2 zgodnie z Europejskim Systemem Opisu
CW2: Student zna i rozumie podstawową terminologię specjalistyczną w zakresie pedagogiki i nauk pokrewnych.
CW3: Student zna wybrane elementy socjo-kulturowe w odniesieniu do kraju/krajów poznawanego języka.
Umiejętności
CU1: Student stosuje poznane środki językowe w zakresie podstawowych sprawności językowych w tym: rozumienia i
językowej B2 zgodnie z Europejskim systemem opisu kształcenia językowego.
CK1: Student rozumie potrzebę doskonalenia kompetencji językowej przez całe życie.
CK2: Student jest przygotowany do nawiązywania kontaktów z rodzimymi użytkownikami poznawanego języka zarówno
w sferze prywatnej, jak i zawodowej.
CK3: Student posiada umiejętności pracy w zespole.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
Wiedza
językowego na poziomie biegłości językowej B2,
edukacyjnej, zawodowej), z uwzględnieniem specyfiki języka specjalistycznego w zakresie
pedagogiki i nauk pokrewnych,
Umiejętności
posiada umiejętności językowe zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B2
Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia językowego w zakresie poszczególnych
sprawności, w tym: rozumienia i interpretacji tekstów czytanych (np. prasowych,
specjalistycznych): określanie głównej myśli tekstu i jego poszczególnych części,
wyszukiwanie szczegółowych informacji, odczytywanie intencji autora; rozumienia i
K_W01
K_W01
K_W01
K_U04
K_U07
K_U13
interpretacji tekstów słuchanych: określanie głównej myśli, intencji i opinii mówiących,
relacji rozmówców, wyszukiwanie szczegółowych informacji; pisania: formułowanie
krótkich wypowiedzi pisemnych, w tym notatek, ogłoszeń prasowych, tekstów poczty
elektronicznej, korespondencji oraz dłuższych wypowiedzi (w tym listu prywatnego, listu
formalnego, opowiadania, recenzji); mówienia: wyrażanie własnych opinii, zainteresowań,
zamiarów, uczuć, upodobań, sprzeciwu, przedstawianie odmiennego punktu widzenia,
przekazywanie opinii osób trzecich, udzielanie i uzyskiwanie informacji, relacjonowanie,
negocjowanie, prowadzenie dyskusji, formułowanie dłuższej wypowiedzi.
EKK1
K_K01
EKK2
K_K07
EKK3
K_K07
Ćwiczenia
Student potrafi: opisać osobę, uwzględniając informacje dot. jej wyglądu, cech charakteru, zwyczajów oraz
upodobań; przedstawić cechy poszczególnych etapów życia człowieka, opisywać relacje międzyludzkie oraz
uzyskiwać dane w tym zakresie; interpretować dane zawarte w zestawieniach statystycznych, napisać list
prywatny; zrozumieć teksty specjalistyczne (pisane, słuchane) z wybranych obszarów psychologii i
socjologii; tworzyć własne teksty dot. emocji, zachowania ludzi, ról społecznych, rodziny, przyjaciół.
Ćw. 7, 8 Media
Student potrafi: wyrażać opinię i odnosić się do opinii innych osób nt. wpływu mediów na człowieka i
wybrane procesy społeczne; napisać recenzję wybranego programu telewizyjnego/sztuki teatralnej;
zaprezentować wybrany tekst specjalistyczny dot. wybranego aspektu nauk społecznych.
Ćw. 9-11 Edukacja
Student potrafi: sformułować wypowiedź nt. swoich doświadczeń związanych z edukacją; zrozumieć
i odtworzyć informacje w tekstach z zakresu historii wychowania dot. różnych koncepcji edukacji; wyrazić
opinię nt. edukacji przez całe życie, zalet i wad wybranych systemów szkolnych.
Student potrafi: opisywać, oceniać i porównywać warunki życia; napisać list formalny zawierający ofertę,
wymagania lub skargę dot. kwestii bytowych; wyrażać akceptację lub dezaprobatę; negocjować warunki
najmu lokalu/świadczenia usług; sformułować wypowiedź ustną nt. zjawiska bezdomności i wykluczenia;
zaprezentować wybrany tekst specjalistyczny dot. wybranego aspektu pedagogiki lub nauk pokrewnych.
Ćw. 16-20 Czas wolny / Podróżowanie
Student potrafi: sformułować dłuższą wypowiedź ustną nt. wychowawczych, poznawczych i terapeutycznych
walorów zajęć twórczych i wybranych form organizacji czasu wolnego; zrelacjonować przebieg wybranego
wydarzenia kulturalnego; napisać opowiadanie; zarekomendować wybrane miejsce i sposób wypoczynku;
przedstawić wybraną atrakcję turystyczną; uzyskiwać informacje dot. pobytu, przemieszczania się i
zwiedzania nowego miejsca; wyrażać zdziwienie i zainteresowanie; przedstawić podstawowe zasady
bezpieczeństwa w czasie podróży.
Ćw. 21-26 Problemy współczesnego świata
Student potrafi: wyrazić opinię nt. różnych form zarobkowania, stosunku do pieniądza; zredagować tekst
oferty usługi edukacyjnej lub opiekuńczej, a także zaproszenia i odpowiedzi na nie; negocjować ceny;
przygotować na podstawie wyszukanych przez siebie źródeł informacji i sformułować wypowiedź ustną nt.
potrzeb edukacyjnych społeczeństwa; sformułować dłuższą wypowiedź ustną nt. przemian i zagrożeń
cywilizacyjnych (takich, jak np. ubóstwo, wykluczenie społeczne, uzależnienia, różne formy przemocy);
streścić i zaprezentować wybrany tekst nawiązujący do w/w tematyki.
Ćw. 27-30 Praca zawodowa
pracy oraz podanie o pracę; formułować pytania, prośby, rady i polecenia; określić cechy, które
predysponują ludzi do wykonywania danego zawodu; streścić i zaprezentować wybrany tekst specjalistyczny
nawiązujący do wybranej specjalności.
S
12
NS
12
4
4
6
6
8
8
10
10
12
12
8
8
Student potrafi: posługiwać się czasami gramatycznymi Present Simple, Present Continuous, Present Perfect Simple i Present Perfect
Continuous; tworzyć stronę bierną oraz formułować zdania podrzędnie złożone; wyrażać porównania, stosując stopniowanie
przymiotników i przysłówków; stosować czas Future Simple, wyrażając prognozę na przyszłość oraz wyrażenie to be going to i czas
Present Continuous, określając swoje plany; nawiązać i podtrzymać rozmowę przy wykorzystaniu zdań typu Question Tags; stosować
czasowniki modalne dla wyrażania zaleceń, nakazów i zakazów oraz formułować przypuszczenia za pomocą zdań warunkowych I, II i
III typu; stosować konstrukcje gerundialne i bezokolicznikowe, stosować wyrażenia określające ilość w odniesieniu do rzeczowników
policzalnych od niepoliczalnych; tworzyć pytania o podmiot i dopełnienie; relacjonować stany i zdarzenia przeszłe z użyciem wyrazu
posiłkowego would, wyrażenia used to oraz czasów Past Simple, Past Continuous i Past Perfect, stosować różne rodzaje przysłówków.
60
60
60
60
quizy.
F – formująca
P– podsumowująca
na wybrany temat).
P1 - egzamin (ustny).
1. Kay S., Hird J., Maggs P., Move Upper-intermediate, Macmillan 2006.
1. Evans V.: FCE Use of English, Express Publishing 2001.
2. McCarthy M.: English Vocabulary in Use, Cambridge University Press 1994.
3. Murphy R.: English Grammar in Use, Cambridge University Press 1996.
Ponadto: fragmenty wybranych anglojęzycznych artykułów prasowych oraz tekstów literackich; słowniki polsko-angielskie i
angielsko-polskie.
Podpis
mgr Anna Lachowska-Krawczyk, dr Renata Nadobnik
30 kwietnia 2012 r.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot:
Język niemiecki
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 2
5. Język wykładowy: język niemiecki
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1, 2
Ćwiczenia
(lektorat)
S/ 60
S/60
NS/60
NS/60
dr Renata Nadobnik
Posługiwanie się językiem niemieckim na poziomie odpowiadającym standardom egzaminacyjnym odkreślonym dla szkół
ponadgimnazjalnych.
Wiedza
Umiejętności
EKW1
EKW2
EKW3
Wiedza
Umiejętności
K_W01
K_W01
K_W01
EKU1
K_U04
K_U07
K_U13
EKK1
K_K01
EKK2
K_K07
EKK3
K_K07
Ćwiczenia
Ćw. 7, 8 Media
Ćw. 9-11 Edukacja
S
12
NS
12
4
4
6
6
8
8
10
10
12
12
8
8
Student potrafi: stosować wszystkie czasy gramatyczne do wyrażania przeszłości, teraźniejszości i przyszłości; zdania proste i złożone
(przydawkowe, okolicznikowe celu, czasu, sposobu, warunkowe); konstrukcje bezokolicznikowe; czasowniki modalne do wyrażenia
zamierzeń, preferencji, zaleceń, nakazów, zakazów; imiesłowy w funkcji przydawki; stronę bierną; odczytywać informacje wyrażone za
pomocą mowy zależnej; odmieniać przymiotniki i rzeczowniki; sformułować polecenie/nakaz używając trybu rozkazującego oraz
przypuszczenie/ życzenie za pomocą trybu przypuszczającego Konjunktiv II; wyrażać porównania stosując stopniowanie przymiotników
i przysłówków; określić położnie używając przyimków; zna podstawowe zasady słowotwórstwa.
60
60
60
60
quizy.
F – formująca
P– podsumowująca
na wybrany temat).
1. Dallapiazza R.-M., Evans S., Fischer R., Kilimann A., Schümann A., Winkler M., Ziel B2, Hueber Verlag, Ismaning 2009.
2. Niebisch D., Penning-Hiemstra S., Specht F., Bovermann M., Reimann M., Schritte International,Hueber Varlag, Ismaning
2007.
3. Perlmann-Balme M., Schwalb S., Weers D., Em neu Brückenkurs B1+, Hueber, Ismaning 2008.
1. Dittrich R., Frey E., Training Zertifikat Deutsch, Max Hueber Verlag, Rea, Ismaning 2002.
2. Dreke M., Lind W., Wechselspiel. Sprechsnlässe für die Partnerarbeit im kommunikativen Deutschunterricht, Langenscheidt, Berlin/München/Wien/Zürich/New York 1986.
3. Fandrych Ch., Tallowitz U., Klipp und Klar. Grmatyka języka niemieckiego z ćwiczeniami, LektorKlett, Poznań 2008.
4. Głowania M., Nycz K., Zertifikat Deutsch. Wortschatztraining, Langenscheidt, Berlin, München, Warschua, Wien, Zürich,
New York 2007.
Ponadto: niemieckojęzyczne teksty specjalistyczne, artykuły prasowe, słowniki polsko-niemieckie i niemiecko-polskie.
Podpis
30 kwietnia 2012 r.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot:
Język francuski
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 2
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1, 2
Ćwiczenia
(lektorat)
S/ 60
S/60
NS/60
NS/60
dr Renata Nadobnik
mgr Jolanta Plust
Posługiwanie się językiem francuskim na poziomie odpowiadającym standardom egzaminacyjnym odkreślonym dla szkół
ponadgimnazjalnych.
Wiedza
Umiejętności
EKW1
EKW2
Wiedza
K_W01
K_W01
EKW3
EKU1
Umiejętności
K_W01
K_U04
K_U07
K_U13
EKK1
K_K01
EKK2
K_K07
EKK3
K_K07
Ćwiczenia
Ćw. 7, 8 Media
Ćw. 9-11 Edukacja
S
12
NS
12
4
4
6
6
8
8
10
10
12
12
8
8
60
60
Student potrafi: przekazywać informacje z wykorzystaniem wszystkich czasów gramatycznych, stosować zaimki, dopełnienia bliższe i
dalsze, zdania warunkowe przy wykorzystaniu trybu conditionnel présent oraz trybu subjonctif, czas futur simple dla wyrażania
czynności w przyszłości; zdania przydawkowe; opisać przedmioty za pomocą przymiotników (również w formach
komparatywnych); wyrażać przyczyny i skutki przy wykorzystaniu formy infinitif oraz trybu subjonctif, tworzyć stronę bierną,
zadawać pytania o podmiot, dopełnienie; opowiadać o przeszłości stosując zasady zgodności czasów .
60
60
quizy.
F – formująca
P– podsumowująca
na wybrany temat).
1. Flumian C., Labascoule J., Royer C., ROND-POINT, PUG 2004.
2. Heu E., Mabilat J.-J., Edito Méthode de français, Didier, 2006.
1. Berger D., Spicacci N., ACCORD 2, Didier 2000.
Ponadto: francuskojęzyczne teksty specjalistyczne, artykuły prasowe, słowniki polsko-francuskie i francusko-polskie.
Podpis
30 kwietnia 2012 r.
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot:
Język rosyjski
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 2
5. Język wykładowy: język rosyjski
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1, 2
Ćwiczenia
(lektorat)
S/ 60
S/60
NS/60
NS/60
dr Renata Nadobnik
mgr Halina Uchto
Posługiwanie się językiem rosyjskim na poziomie odpowiadającym standardom egzaminacyjnym odkreślonym dla szkół
ponadgimnazjalnych.
Wiedza
Umiejętności
EKW1
Wiedza
K_W01
EKW2
EKW3
EKU1
Umiejętności
K_W01
K_W01
K_U04
K_U07
K_U13
EKK1
K_K01
EKK2
K_K07
EKK3
K_K07
Ćwiczenia
Ćw. 7, 8 Media
Ćw. 9-11 Edukacja
S
12
NS
12
4
4
6
6
8
8
10
10
12
12
Formy gramatyczne połączeń wyrazowych, np. у кого есть/нет; экзамен по грамматике, владеть чем, учиться где, учить что;
заниматься чем; кому нравится что, кто должен быть каким, писать кому; где что стоит, куда что поставить, какой
этаж, на каком этаже; работать/стать кем, устроиться на работу, что нужно уметь/кто должен уметь что делать;
отмечать/ праздновать что, поздравлять с чем, желать чего/кому; Formy liczebników: пять - пяти; formy liczebników
porządkowych oraz w konstrukcjach określających czas i datę, np. какое число, когда это произошло, утром, днём oraz когда?
летом, зимой. Połączenie liczebników (1,2-4, 5) z rzeczownikiem год (года, лет); Formy osobowe czasowników w czasie
teraźniejszym, przeszłym, przyszłym złożony z czasownikiem быть; czasowniki: дарить, получать, мечтать о чём; Formy
gramatyczne wybranych rzeczowników wszystkich rodzajów liczby pojedynczej i mnogiej; Rzeczowniki określające nazwy zajęć lub
zawodów. Formy gramatyczne przymiotników; Przyimki: слева/справа от, в/на, рядом с. Połączenia przyimkowe.
8
8
60
60
60
60
quizy.
F – formująca
P– podsumowująca
na wybrany temat).
Pado A., start.ru 2 język rosyjski dla średnio zaawansowanych, Warszawa 2006.
Тelepnev A., M. Ziomek M., Влюбиться в Россию, Wydaw. Szkolne PWN, Warszawa 2011.
1. Dziewanowska D., Грамматика без проблем. Gramatyka języka rosyjskiego z ćwiczeniami, Warszawa 2005.
2. Корчагина Е. Л., Романчук С.И., Самуйлова Н. И., Степанова Е. М., Русский язык цель и результат. Тестовый
практикум. Москва 1997.
3. Родимкина А., Райли З., Ландсман Н., Россия сегодня. Тексты и упражнения, Warszawa 2003.
4. Szczęsny A., Jak pisać po rosyjsku listy, kartki, sms-y, e-maile, ogłoszenia, Warszawa 2008.
Ponadto: rosyjskojęzyczne czasopisma, fragmenty wybranych tekstów specjalistycznych, słowniki dwujęzyczne, materiały
autentyczne (widokówki, mapa Rosji, plan metra, bilety, druki).
30 kwietnia 2012 r.
Podpis
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Komputery i sieć
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr: 4
3. Punkty ECTS: 2
Wykład (Wyk.)
Laboratorium (Lab.)
S/30 NS/20
S/15 NS/10
S/15 NS/10
Wiedza
CW1: przekazanie wiedzy pedagogicznej pozwalającej na rozumienie jej specyfiki i powiązań z innymi dyscyplinami
komunikacyjne.
Umiejętności
CU1: kształtowanie umiejętności doskonalenia swojej wiedzy przy wykorzystaniu różnych sposobów w zakresie technologii i
stosowaniu jej w szeroko rozumianej praktyce pedagogicznej.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
ma elementarną wiedzę o miejscu pedagogiki w systemie nauk oraz jej
powiązaniach z innymi dyscyplinami naukowymi, w szczególności z naukami
technicznymi, wspomagającymi nauczanie
ma elementarną wiedzę dotyczącą technicznej realizacji komputerowego zapisu
informacji i komunikacji
stosowanych w obszarze zastosowanie technologii informacyjnych i
komunikacyjnych w edukacji
ma elementarną wiedzę o przygotowaniu do prowadzenia badań w pedagogice z
zastosowaniem współczesnych technik i narzędzi komputerowych
Umiejętności
potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne
umiejętności, wykorzystując różne źródła i technologie informacyjne oraz
komunikacyjne
ma rozwinięte umiejętności pozwalające wykorzystać różne narzędzia techniki
komputerowej, sprzętowej i programowej w pracy nauczyciela
potrafi ocenić przydatność typowych rozwiązań sprzętowych techniki
K_W02
K_W08
K_W16
K_W12
K_U04
K_U07
K_U09
EKU4
EKK1
EKK2
EKK3
komputerowej w realizacji zadań związanych
z ich wykorzystaniem w edukacji
potrafi pracować w zespole i pełnić w nim różne role, wykonując zadania
wynikające z realizacji projektów edukacyjnych, wykorzystujących technologie
informacyjne i komunikacyjne
rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju osobistego, w szczególności
w obszarze nowych technologii komputerowych i sieciowych
jest przygotowany do pracy w grupie realizującej działania pedagogiczne w
oparciu o nowe technologie
rozumie rolę stosowania technologii w edukacji, będąc odpowiednio
przygotowany do jej wypełniania
K_U13
K_K01
K_K07
K_K08
Wykłady
1. Komputery i oprogramowanie, podstawowe wiadomości.
2. Sieci komputerowe: model ISO-OSI, rodzaje i topologie sieci, protokół TCP/IP.
3. Sieci lokalne i rozległe, identyfikacja komputerów w sieci, podstawowe usługi sieciowe.
4. Praca w sieci: modemy, routery, przepustowość łącza, poczta elektroniczna, usługi sieciowe.
5. Zasoby Internetu: strona, witryna, wyszukiwanie informacji, pobieranie danych, grupy dyskusyjne,
platformy edukacyjne.
6. Edytory tekstowe i graficzne, mechanizmy edycji tekstu i grafiki, formaty zapisu grafiki.
7. Bezpieczeństwo i zagrożenia w sieci, w Internecie.
Laboratoria
1. Poznanie budowy i zasad działania komputera i jego obsługi.
2. Specyfika pracy pod różnymi systemami operacyjnymi, obsługa wybranych programów.
3. Okablowanie sieciowe – pojęcia podstawowe, instalacja złączy w sieci przewodowej.
4. Zestawianie sieci w oparciu o urządzenia sieciowe technologii Ethernet – pracownia komputerowa w
szkole, konfiguracja i obsługa, przykładowe realizacje.
5. Komunikacja bezprzewodowa, różne realizacje z różnymi urządzeniami.
6. Realizacja podstawowych usługi sieciowych: poczta elektroniczna, transmisja danych, zdalny dostęp,
serwisy informacyjne.
7. Realizacja zadań w wybranych programach użytkowych, edytorach tekstu, grafiki.
8. Elementy multimediów, budowa, funkcjonalności, obsługa; współpraca z komputerem i siecią.
9. Praktyczne przykłady zagrożeń w pracy z komputerem, systemów komputerowych, sposoby
zabezpieczeń, programy antywirusowe.
S
2
2
2
2
2
NS
2
2
2
1
1
3
15
S
2
2
2
2
1
1
10
NS
2
1
1
1
2
2
1
1
1
1
1
1
1
1
15
10
30
20
2
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany: ustny wiedzy, umiejętności przy obsłudze
elementów systemów komputerowych.
F2 – obserwacja/aktywność (przygotowanie do zajęć, udział w
dyskusji),
F5 – ćwiczenia przedmiotowe.
P2 – kolokwium pisemne z treści wykładów,
P3 – ocena podsumowująca powstała na podstawie ocen
formujących z ćwiczeń przedmiotowych – z wykonania
zadanych
czynności
obsługi
urządzeń
techniki
komputerowej.
P5 – wystąpienie/rozmowa – ocena sprawozdań z
realizacji przydzielonych zadań.
1. Silberschatz, P.B. Galvin, G. Gagne, Podstawy systemów operacyjnych, WNT, Warszawa 2006.
2. M. Kopertowska, Grafika menedżerska i prezentacyjna, seria ECDL, MIKOM, Warszawa 2007.
3. K. Krysiak, Sieci komputerowe. Kompendium, Helion, Gliwice 2003.
4. Skop, Sieć bezprzewodowa Wi-Fi. Ćwiczenia, Helion, Gliwice 2005.
5. M. Sokół, P. Raja, Internet. Ćwiczenia praktyczne, Helion, Gliwice 2010.
1. F. Kurose, K. W. Ross, Sieci komputerowe: od ogółu do szczegółu z Internetem w tle, Helion, Gliwice 2006.
2. P. Roshan, J. Leary, Bezprzewodowe sieci LAN 802.11. Podstawy, Mikom, Warszawa 2004.
3. D. E. Comer, Sieci komputerowe i intersieci, WNT, Warszawa 2001.
4. T. Rak, Tworzenie sieci komputerowej. Ćwiczenia praktyczne, Helion, Gliwice 2006.
Podpis
10.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Humanistyczny
pedagogika (opiekuńczo-wychowawcza nienauczycielska)
studia I stopnia
Profil kształcenia
ogólnoakademicki
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU*
Komunikacja interpersonalna
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 4
10. Imię i nazwisko koordynatora
przedmiotu oraz prowadzących zajęcia
3. Punkty ECTS: 2
Wykłady (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/40
S/10
S/30
NS/30
NS/10
NS/20
mgr Joanna Rutkowska
Brak.
Wiedza
CW1: Znajomość podstawowych pojęć z zakresu komunikacji interpersonalnej.
CW2: Uświadomienie roli, jaką komunikacja odgrywa w życiu.
CW3: Rozumienie istoty procesu komunikowania, jego poziomów, typów i form, oraz sposobów porozumiewania się ludzi,
wybranych systemów komunikowania społecznego, przyczyn zaburzeń w komunikacji interpersonalnej.
Umiejętności
CU1: Kształcenie umiejętności efektywnego porozumiewania się w różnorodnych sytuacjach.
CU2: Kształcenie umiejętności w zakresie autoprezentacji.
CU3: Kształcenie umiejętności wystąpień publicznych.
CK1: Motywowanie studentów do pogłębiania i zdobywania wiedzy poprzez samodzielne poszukiwania.
CK2: Ćwiczenie umiejętności zespołowego rozstrzygania problemów.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
Student definiuje podstawowe terminy z zakresu komunikacji interpersonalnej.
Student wie, jaką rolę odgrywa komunikacja w życiu.
Student rozumie istotę procesu komunikowania.
Umiejętności
Student efektywnie porozumiewa się w różnych sytuacjach.
Student umiejętnie się prezentuje.
Student potrafi przygotować efektywne i poprawne wystąpienie publiczne i zaprezentować
je.
Student pogłębia i zdobywa wiedzę poprzez samodzielne poszukiwania.
Student potrafi zespołowo rozstrzygać problemy.
K_W08
K_W08
K_W08
K_U06
K_K07
K_K07
K_K01
K_K07
Wykłady
1. Istota komunikacji – rola nadawcy, odbiorcy, kanał informacyjny, kod, szum; modele komunikacji,
warunki prawidłowej komunikacji, bariery komunikacyjne.
2. Komunikowanie werbalne i niewerbalne; komunikacja ustna i pisemna.
3. Komunikowanie się w procesie negocjacji:
komunikacja werbalna i niewerbalna w negocjacjach,
sztuka zadawania pytań,
S
2
Ns
2
2
2
2
2
sztuka odpowiadania na pytania,
aktywne słuchanie.
4. Komunikacja na poziomie grupy; wyrażanie swoich myśli, odczuć; komunikacja z trudnym
partnerem; analiza komunikatu: co nadawca mówi o sobie; konstruktywna krytyka i jej
przyjmowanie.
5. Sztuka wystąpień publicznych – autoprezentacja, przemówienie, konferencje, zebrania, błędy i style
językowe.
Ćwiczenia
1. Omówienie oraz ćwiczenie podstawowych umiejętności komunikacyjnych – takich, jak:
obserwacja, aktywne słuchanie, odzwierciedlanie, parafrazowanie.
2. Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych w zakresie odbierania i wysyłania komunikatów
niewerbalnych.
3. Ćwiczenie podstawowych umiejętności komunikacyjnych, takich jak: nawiązywanie
i podtrzymywanie kontaktu wzrokowego, synchronizacja niewerbalna, uważne słuchanie
i obserwowanie innych, empatia; pogłębianie świadomości komunikatów niewerbalnych
związanych z postawą ciała.
4. Przedstawienie i przećwiczenie zasad efektywnej komunikacji interpersonalnej zgodnie z modelem
transakcyjnym.
5. Przedstawienie i przećwiczenie (poprzez odgrywanie scenek – psychodram na forum grupy)
różnych rodzajów komunikatów werbalnych (komunikaty krytyczne, oceniające, wspierające itd.).
6. Doświadczenie różnicy pomiędzy treściowym i relacyjnym aspektem komunikacji
(metakomunikacja).
7. Ćwiczenie zdolności samoujawniania (self-disclosure) w procesie komunikacji z innymi ludźmi.
8. Ćwiczenia umiejętności efektywnego komunikowania się werbalnego z innymi (scenki odgrywane
w zespołach).
9. Odgrywanie
scenek-psychodram
akcentujących
znaczenie
komunikatów
werbalnych
i niewerbalnych w nawiązywaniu kontaktu i podtrzymywaniu relacji z osobami przejawiającymi
zaburzenia emocjonalne.
10. Klasyfikacja błędów językowych, korekta tekstów pisanych i mówionych.
11. Ćwiczenia autoprezentacji, przemówień i innych form wystąpień publicznych.
2
2
2
2
10
S
2
10
Ns
2
2
2
2
2
2
2
4
2
4
2
4
4
2
2
2
2
2
2
30
1
1
20
40
30
Metody nauczania: M2 – wykład problemowy, pytania i odpowiedzi, dyskusja, heureza, M5 – praca z tekstem, ćwiczenia
przedmiotowe.
Środki dydaktyczne: podręczniki, poradniki, słowniki, ćwiczenia ksero, nagrania przemówień i innych wystąpień
publicznych.
F – formująca
nauczanie do poziomu studentów, a studentowi pomaga
w uczeniu się.
F2 – obserwacja/aktywność (ocena ćwiczeń praktycznych;
udział w dyskusji).
P– podsumowująca
Prowadzona pod koniec przedmiotu,
podsumowuje osiągnięte efekty kształcenia.
P2 – kolokwium (ustne).
1. Meyer R., Sztuka argumentacji, jak wygrać każdy spór, Gdańsk 2008.
2. Nauka o języku dla polonistów, pod red. S. Dubisza, Warszawa 1994, 1996, 1999.
3. Nęcki Z., Komunikacja międzyludzka, Kraków 2000.
4. Przybylska R., Wstęp do nauki o języku polskim. Podręcznik dla szkół wyższych, Kraków 2004.
5. Retter H., Komunikacja codzienna w pedagogice, Gdańsk 2004.
6. Steward J., Mosty zamiast murów, Podręcznik Komunikacji interpersonalnej, 2008.
7. Thompson P., Sposoby komunikacji interpersonalnej, Poznań 1998.
8. Żurek E., Sztuka wystąpień, Warszawa 2003.
1. Berne E., W co grają ludzie, Warszawa 2004.
2. Bierach A.J., Komunikacja niewerbalna. Sztuka czytania z twarzy, 1996.
3. Błaut R., Skuteczne negocjacje, Warszawa 1994.
4. Chełpa S., T. Witkowski, Psychologia konfliktów, Wrocław 1995.
5. Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi, Gdańsk 1996.
6. Eisler-Mertz Ch., Mowa rąk: co zdradzają nasze gesty, Wrocław 1999.
7. Fleischer M., Ogólna teoria komunikacji, Wrocław 2007.
8. Garczyński S., Rozmawiać? Tak. Ale jak?, Warszawa 1993.
9. Głodowski W., Komunikacja niewerbalna, Gdańsk 2000.
10. Gofffman E., Człowiek w teatrze życia codziennego, Warszawa 1981 i nast. wyd.
11. Hamlin S., Jak mówić, żeby nas słuchali, Warszawa 2001.
12. Hartley P., Komunikacja w grupie, Poznań 2000.
13. Kennedy G., Negocjator. Leksykon, Warszawa 1998.
14. Knapp M., Komunikacja niewerbalna w interakcjach międzyludzkich, Wrocław 2000.
15. Kochan M., Pojedynek na słowa, Kraków 2005.
16. KOMUNIKACJA interpersonalna w procesie edukacji. Oprac. Iwona Bukowska. Wszystko dla Szkoły 2002, nr 7-8, s.
34-35.
17. KOMUNIKACJA interpersonalna. Oprac. Walewicz G. Wszystko dla Szkoły 2000, nr 12, s. 24.
18. KOMUNIKACJA międzyludzka. Oprac. Jarosław Michalski, Berta Strycharska. Nowa Szkoła 1997, nr 9, s. 35-36.
19. KOMUNIKACJA niewerbalna – bibliografia w wyborze (druki zwarte). Oprac. M. Sieletycka . Wszystko dla Szkoły
2003, nr 12, s. 23-24.
20. Mikułowski-Pomorski J., Z. Nęcki, Komunikowanie perswazyjne [w:] tychże, Komunikowanie skuteczne?, Kraków 1983
i nast. wyd.
21. Morreale S. P., B. H. Spitzberg, J. K. Barge, Komunikacja między ludźmi. Motywacja, wiedza i umiejętności, Warszawa
2007.
22. Pszczókowski T., Umiejętność przekonywania i dyskusji, Warszawa 1974.
23. Rosenberg M.B., Porozumienie bez przemocy, Warszawa 2003.
24. Schulz von Thun F., Sztuka rozmawiania, t. 1, Kraków 2003.
25. Strategie i techniki perswazji [w:] Sztuka perswazji, red. R. Garpiel, K. Leszczyńska, Kraków 2004
26. Sujak E., ABC psychologii komunikacji, Kraków 2007.
27. Tease A., Mowa ciała: jak odczytywać myśli innych ludzi z ich gestów, Kielce 2001.
28. Thiel E., Komunikacja niewerbalna. Mowa ciała, Wrocław 1997.
29. Thiel E., Mowa ciała zdradzi więcej niż tysiąc słów, Wrocław 1994.
30. Tkacz L., Komunikacja niewerbalna: postawa, mimika, gest, Wrocław 1999.
31. Volvik V., Język ciała uczniów i nauczycieli, Kraków 1998.
Podpis
Joanna Rutkowska
20 maja 2012 r.
[email protected]; 606 66 74 76
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
ogólnoakademicki
Kształcenie na odległość –
platformy edukacyjne
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
4. Rodzaj przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr: 4
3. Punkty ECTS: 3
Wykład (Wyk.)
Laboratorium (Lab.)
S/45
S/30
S/15
NS/30
NS/20
NS/10
Wiedza
CW1: przekazanie wiedzy pedagogicznej pozwalającej na rozumienie jej specyfiki i powiązań z innymi dyscyplinami
komunikacyjne.
Umiejętności
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
realizacji, w szeroko pojętym zakresie, do wspierania edukacji na odległość
stosowanych w obszarze zastosowań technologii w edukacji, w szczególności przygotowując
się do realizacji kształcenia na odległość
Umiejętności
wykorzystując różne źródła i technologie w kształceniu na odległość przy zastosowaniu elearningu
ma rozwinięte umiejętności pozwalające wykorzystać różne kanały i techniki w swojej pracy
dydaktycznej, tworząc nowe formy realizacji procesu kształcenia
potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk w realizacji zadań
związanych z wykorzystaniem technologii w kształceniu na odległość
K_W02
K_W08
K_W16
K_U04
K_U07
K_U09
EKU4
EKK1
EKK2
EKK3
realizacji projektów edukacyjnych, wykorzystujących TIK w kształceniu na odległość
obszarze nowych technologii, wspomagających jego działalność pedagogiczną
K_U13
tej dyscyplinie
rozumie rolę stosowania technologii w edukacji, będąc odpowiednio przygotowany do jej
wypełniania
K_K07
K_K01
K_K08
Wykłady
1. Edukacja na odległość – pojęcia, definicje, przesłanki wykorzystania tej formy kształcenia.
2. Zarys historii kształcenia na odległość w Polsce i na świecie.
3. Specyfika procesu kształcenia na odległość z uwzględnieniem roli aktorów procesu oraz form
materiałów dydaktycznych, podstawowe zasady nauczania na odległość.
4. Formy e-learningu, klasy systemów, architektura systemu, platformy e-learningowe.
5. Web 2.0, technologie wspierające systemy e-learningu: webcasty, społeczności, aplikacje Gogle.
6. Etapy tworzenia kursu w formie zdalnej, implementacja na wybranej platformie edukacyjnej.
7. Moodle – platforma e-learningowa.
8. Pomiar i dydaktyczny i ewaluacja w kształceniu na odległość.
9. Ramy organizacyjne kursu edukacji zdalnej w określonym rozmiarze i formie.
Laboratoria
1. Praktyczne zasady nauczania na odległość.
2. Moodle – platforma e-learningowa, praca na platformie.
3. Proces tworzenia kursu edukacji zdalnej. Wybór tematu przez grupy ćwiczeniowe.
4. Narzędzia e-learningowe: tworzenie kursu, przygotowanie i edycja materiałów na potrzeby
kształcenia zdalnego.
5. Projektowanie kursu: określenie odbiorcy, plany kursu, rozkłady zajęć, standardy materiałów
kursowych, określenie sposobów komunikacji i ewaluacji.
Zajęcia mogą być prowadzone stacjonarnie – konwersatorium lub przez Internet.
S
4
3
3
NS
3
2
2
2
10
3
3
1
1
30
S
2
4
2
2
2
7
1
1
1
1
20
NS
1
2
2
2
5
3
15
10
45
30
Środki dydaktyczne: urządzenia techniki komputerowej, platformy e-learningowe.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany: ustny wiedzy, sprawdzian umiejętności przy
obsłudze platformy e-learningowej, sprawdzian umiejętności
tworzenia kursu e-learnigowego,
F2 – obserwacja/aktywność podczas wykładów – rozwiązywanie
problemów.
P2 – kolokwia: kolokwium pisemne, kolokwium
praktyczne – ocena z umiejętności obsługi Modle.
1. S. Juszczyk, Edukacja na odległość, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2003.
2. M. Hyla, Przewodnik po e-learningu, Kraków 2005.
3. Stasiecka, W. Dąbrowski, E, Stępisz, Systemowe wsparcie zdalnej edukacji, http://www.einformatyka.pl/article/show/1110?locale=en_EN.
4. K. Stanisławska, W poszukiwaniu modelu kształcenia przez Internet, http://www.okno.pw.edu.pl/mewanew/mewa_nr_5/stanislawska.pdf.
5. M. M. Sysło, e – learning w szkole, e-mentor 1 (28), Łódź 2009.
Z. Zieliński, E-learning w EDUKACJI, jak stworzyć multimedialną w pełni interaktywną treść dydaktyczną, Helion,
Gliwice 2012.
7. M. Susfał, Moodle. Doceń e-learning z platformą Moodle!, Helion, Gliwice 2012.
1. J. Madey, Dekalog e-nauczania, Uniwersytet Warszawski 2007.
2. J. Z. Górnikiewicz, Studia na odległość w USA i Polsce na przełomie XX i XXI wieku, Białystok 2004.
3. Strona pakietu http://moodle.org.
4. Otwarta platforma edukacyjna Fronter, http://fronter.info.
5. W. Howil, moodle, Stwórz własny serwis e-learningowy, Helion, Gliwice 2012.
6.
Podpis
10.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Kształcenie zintegrowane w pedagogice
przedszkolnej i wczesnoszkolnej
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 5
3. Punkty ECTS: 2
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/35
S/ 20
S/ 15
NS/25
NS/15
NS/10
dr Agnieszka Olczak
Znajomość zagadnień z zakresu dydaktyki ogólnej i metodyk szczegółowych edukacji wczesnoszkolnej i przedszkolnej.
Znajomość metod nauczania, form, specyfiki pracy w przedszkolu i klasach I-III.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z teoretycznymi założeniami kształcenia zintegrowanego.
Umiejętności
CU1: Doskonalenie umiejętności praktycznego zastosowania strategii, metod realizacji kształcenia zintegrowanego w
edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej.
CK1: Przygotowanie studentów do profesjonalnego i odpowiedzialnego projektowania własnego warsztatu pracy z dziećmi.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
Student definiuje założenia kształcenia zintegrowanego i kluczowe pojęcia.
K_W01
Zna aspekty i płaszczyzny integracji w edukacji i rozumie ich znaczenie w
kontekście edukacji dzieci.
Zna wybrane koncepcje człowieka: filozoficzne, psychologiczne i społeczne
stanowiące teoretyczne podstawy kształcenia zintegrowanego.
Umiejętności
Student sporządza projekty zajęć zintegrowanych, projektuje zadania, dobiera
zabawy odpowiednie dla różnych grup wiekowych, potrafi przewidywać ich
przebieg i prognozować skutki tych oddziaływań.
Student trafnie dobiera koncepcje teoretyczne, strategie integracji, metody i formy
pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
K_W09
Student potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne
umiejętności, korzystając z różnych źródeł (w języku rodzimym i obcym) i
nowoczesnych technologii (ICT).
Student wykazuje dbałość w starannym, profesjonalnym i odpowiedzialnym
projektowaniu zajęć zintegrowanych.
Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę
ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego.
K_U04
K_W04
K_U10
K_U08
K_K08
K_K01
Wykłady
Wyk. 1 Przemiany w kształceniu wczesnoszkolnym, źródła myśli o kształceniu zintegrowanym – rys
historyczny.
Wyk. 2 Teoretyczne podstawy kształcenia zintegrowanego, główne pojęcia, aspekty, płaszczyzny, strategie
integracji w edukacji.
Wyk. 3 Znaczenie wczesnej edukacji zintegrowanej i pożądane kierunki jej praktycznej realizacji.
Wyk. 4 Zabawa jako płaszczyzna integracji.
Wyk. 5 Zadania w kształceniu zintegrowanym.
Wyk. 6 Pozory w edukacji zintegrowanej.
Wyk. 7 Miejsce programu i podręcznika w kształceniu zintegrowanym.
Wyk. 8 Umowa w edukacji zintegrowanej.
Ćwiczenia
Ćw. 1 Planowanie zajęć zintegrowanych – bloków, ośrodków tematycznych.
Ćw. 2 Projektowanie zajęć zintegrowanych dla różnych grup wiekowych, formułowanie celów, dobieranie
ofert edukacyjnych.
Ćw. 3 Projektowanie zabaw i zadań dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Ćw. 4 Analiza programów i podręczników pod kątem integracji.
Ćw. 5 Umowa społeczna jako płaszczyzna społecznej integracji grupy dziecięcej – kontrakt grupowy.
Ćw. 6 Aktywność badawcza w kształceniu zintegrowanym.
Ćw. 7 Metoda projektów w kształceniu zintegrowanym.
S
2
Ns
1
4
2
2
3
3
2
2
2
20
S
2
2
2
2
2
2
2
2
15
Ns
2
1
2
2
2
3
2
15
1
1
1
2
2
10
35
25
Metody nauczania: M1 – wykład informacyjny, M2 – wykład problemowy, klasyczna metoda problemowa, pogadanka
heurystyczna, burza mózgów, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej.
Środki dydaktyczne: projektor multimedialny, prezentacje multimedialny, sprzęt multimedialny, programy nauczania w
przedszkolu i klasach I-III, podręczniki, karty pracy, brystol, flamastry.
P– podsumowująca
F – formująca
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusji; ocena wykonania
zadań zleconych).
P2 – kolokwium.
1. D. Klus-Stańska, J. Kruk, Tworzenie warunków dla rozwojowej zmiany poznawczej i konstruowania wiedzy przez
dziecko [w:] Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania, red. D. Klus-Stańska, M. SzczepskaPustkowska, Warszawa 2009, Wyd. Akademickie i Profesjonalne.
2. E. Zalewska, Kształcenie zintegrowane jako koncepcja zmiany w polskiej edukacji początkowej [w:] Pedagogika
wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania, red. D. Klus-Stańska, M. Szczepska-Pustkowska, Warszawa
2009, Wyd. Akademickie i Profesjonalne.
3. J. Bałachowicz, Początkowe kształcenie zintegrowane – problemy teoretyczne i praktyczne [w:] Renesans (?)
nauczania całościowego. Współczesna dydaktyka wobec nauczania zintegrowanego, blokowego i przedmiotowego,
red. D. Klus-Stańska, M. J. Szymański, M.S. Szymański, Warszawa 2003, Wyd. Akademickie „Żak”.
4. E. Zalewska, Teoretyczne konteksty nauczania zintegrowanego – rekonstrukcja przez powrót do źródeł [w:] Renesans
(?) nauczania całościowego. Współczesna dydaktyka wobec nauczania zintegrowanego, blokowego i przedmiotowego,
5. D. Waloszek, Pedagogika przedszkolna, metamorfoza statusu i przedmiotu badań, Kraków 2006, Wyd. AP.
1. B. Pawlak, Projektowanie pracy grupowej w kształceniu zintegrowanym [w:] Kształcenie zintegrowane.
Projektowanie działań edukacyjnych, red. I. Adamek, Kraków 2003, Wyd. AP.
2. A. Nowak-Łojewska, Zintegrowane zadania w edukacji wczesnoszkolnej, Kraków 2004, Wyd. Impuls.
3. W. Okoń, Zabawa a rzeczywistość, Warszawa 1995. Wyd. „Żak”.
4. A. Olczak, Umowa społeczna z dzieckiem jako droga ku demokracji w wychowaniu, Zielona Góra 2010, Wyd. UZ.
Podpis
dr Agnieszka Olczak
30.05.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Kształcenie zintegrowane w pedagogice
przedszkolnej i wczesnoszkolnej
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 5
3. Punkty ECTS: 5
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
S/ 20
S/ 40
NS/40
NS/15
NS/25
dr Agnieszka Olczak
Znajomość zagadnień z zakresu dydaktyki ogólnej i metodyk szczegółowych edukacji wczesnoszkolnej i przedszkolnej.
Znajomość metod nauczania, form, specyfiki pracy w przedszkolu i klasach I-III.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z teoretycznymi założeniami kształcenia zintegrowanego.
Umiejętności
CU1: Doskonalenie umiejętności praktycznego zastosowania strategii, metod realizacji kształcenia zintegrowanego w
edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej.
CK1: Przygotowanie studentów do profesjonalnego i odpowiedzialnego projektowania własnego warsztatu pracy z dziećmi.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
Student definiuje założenia kształcenia zintegrowanego i kluczowe pojęcia.
K_W01
Zna aspekty i płaszczyzny integracji w edukacji i rozumie ich znaczenie w
kontekście edukacji dzieci.
Zna wybrane koncepcje człowieka: filozoficzne, psychologiczne i społeczne
stanowiące teoretyczne podstawy kształcenia zintegrowanego.
Umiejętności
Student sporządza projekty zajęć zintegrowanych, projektuje zadania, dobiera
zabawy odpowiednie dla różnych grup wiekowych, potrafi przewidywać ich
przebieg i prognozować skutki tych oddziaływań.
Student trafnie dobiera koncepcje teoretyczne, strategie integracji, metody i formy
pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
K_W09
Student potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne
umiejętności, korzystając z różnych źródeł (w języku rodzimym i obcym) i
nowoczesnych technologii (ICT).
Student wykazuje dbałość w starannym, profesjonalnym i odpowiedzialnym
projektowaniu zajęć zintegrowanych.
Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę
ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego.
K_U04
K_W04
K_U10
K_U08
K_K08
K_K01
Wykład
Wyk. 1. Przemiany w kształceniu wczesnoszkolnym, źródła myśli o kształceniu zintegrowanym – rys
historyczny
Wyk. 2. Teoretyczne podstawy kształcenia zintegrowanego, główne pojęcia, aspekty, płaszczyzny, strategie
integracji w edukacji.
Wyk. 3. Znaczenie wczesnej edukacji zintegrowanej i pożądane kierunki jej praktycznej realizacji.
Wyk. 4. Zabawa jako płaszczyzna integracji.
Wyk. 5. Zadania w kształceniu zintegrowanym.
Wyk. 6. Pozory w edukacji zintegrowanej.
Wyk. 7. Miejsce programu i podręcznika w kształceniu zintegrowanym.
Wyk. 8. Umowa w edukacji zintegrowanej.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Planowanie zajęć zintegrowanych – bloków, ośrodków tematycznych.
Ćw. 2. Zapoznanie z różnymi typami planów – planem dziennym, miesięcznym i rocznym.
Ćw. 3. Projektowanie zajęć zintegrowanych dla różnych grup wiekowych, formułowanie celów, dobieranie
ofert edukacyjnych.
Ćw. 4. Projektowanie zabaw dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Ćw. 5. Projektowanie zadań zintegrowanych dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Ćw. 6. Analiza programów i podręczników pod kątem integracji.
Ćw. 7. Umowa społeczna jako płaszczyzna społecznej integracji grupy dziecięcej – kontrakt grupowy.
Ćw. 8. Aktywność badawcza w kształceniu zintegrowanym.
Ćw. 9. Aktywność twórcza w kształceniu zintegrowanym.
Ćw. 10. Metoda projektów w kształceniu zintegrowanym.
S
2
Ns
2
4
1
2
3
3
2
2
2
20
S
4
4
4
1
2
3
2
2
2
15
Ns
3
3
3
4
4
4
4
4
4
4
40
3
3
2
2
2
2
2
25
60
40
Metody nauczania: M1 – wykład informacyjny, M2 – wykład problemowy, klasyczna metoda problemowa, pogadanka
heurystyczna, burza mózgów, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej.
Środki dydaktyczne: projektor multimedialny, prezentacje multimedialny, sprzęt multimedialny, programy nauczania w
przedszkolu i klasach I-III, podręczniki, karty pracy, brystol, flamastry.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusji; ocena wykonania
zadań zleconych).
P2 – kolokwium.
6. D. Klus-Stańska, J. Kruk, Tworzenie warunków dla rozwojowej zmiany poznawczej i konstruowania wiedzy przez
dziecko [w:] Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania, red. D. Klus-Stańska, M. SzczepskaPustkowska, Warszawa 2009, Wyd. Akademickie i Profesjonalne.
7. E. Zalewska, Kształcenie zintegrowane jako koncepcja zmiany w polskiej edukacji początkowej [w:] Pedagogika
wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania, red. D. Klus-Stańska, M. Szczepska-Pustkowska, Warszawa
2009, Wyd. Akademickie i Profesjonalne.
8. J. Bałachowicz, Początkowe kształcenie zintegrowane – problemy teoretyczne i praktyczne [w:] Renesans (?)
nauczania całościowego. Współczesna dydaktyka wobec nauczania zintegrowanego, blokowego i przedmiotowego,
9. E. Zalewska, Teoretyczne konteksty nauczania zintegrowanego – rekonstrukcja przez powrót do źródeł [w:] Renesans
(?) nauczania całościowego. Współczesna dydaktyka wobec nauczania zintegrowanego, blokowego i przedmiotowego,
10. D. Waloszek, Pedagogika przedszkolna, metamorfoza statusu i przedmiotu badań, Kraków 2006, Wyd. AP.
5. B. Pawlak, Projektowanie pracy grupowej w kształceniu zintegrowanym [w:] Kształcenie zintegrowane.
Projektowanie działań edukacyjnych, red. I. Adamek, Kraków 2003, Wyd. AP.
6. A. Nowak-Łojewska, Zintegrowane zadania w edukacji wczesnoszkolnej, Kraków 2004, Wyd. Impuls.
7. W. Okoń, Zabawa a rzeczywistość, Warszawa 1995. Wyd. „Żak”.
8. A. Olczak, Umowa społeczna z dzieckiem jako droga ku demokracji w wychowaniu, Zielona Góra 2010, Wyd. UZ.
Podpis
dr Agnieszka Olczak
30.05.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
I stopień
ogólnoakademicki
PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU
Kultura języka polskiego
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 2
6. Rok studiów: I
7. Semestr/y: 1
Wykłady (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
mgr Joanna Rutkowska
polski
S/50
S/20
S/30
NS/35
NS/15
NS/20
Brak.
Wiedza
CW1: Znajomość podstawowych pojęć z zakresu kultury języka polskiego.
CW2: Doskonalenie sprawności komunikacyjnej.
CW3: Prezentacja i wyjaśnienie wybranych zagadnień z zakresu wiedzy o języku dawnym i współczesnym.
Umiejętności
CU1: Umiejętność wykorzystywania w praktyce podstawowych zagadnień z zakresu wiedzy o języku dawnym i
współczesnym.
CU2: Kształcenie poprawności i biegłości językowej oraz doskonalenie sprawności komunikacyjnej.
CU3: Umiejętność wskazania, nazwania i poprawienia błędów językowych.
CU4: Umiejętność posługiwania się bazą podręcznikowo-słownikową z zakresu wiedzy o języku polskim, w tym
poprawności językowej.
CK1: Motywowanie studentów do pogłębiania i zdobywania wiedzy poprzez samodzielne poszukiwania.
CK2: Ćwiczenie umiejętności zespołowego rozstrzygania problemów.
CK3: Kształtowanie kultury wypowiedzi, wrażliwości estetycznej i językowej oraz świadomości ich wpływu na skuteczność
wypowiedzi
EKW1
EKW2
Wiedza
Definiuje i rozumie podstawowe terminy z zakresu kultury języka polskiego.
Zna zasady poprawnej polszczyzny i skutecznej komunikacji.
EKW3
Ma podstawową wiedzę z zakresu polszczyzny mówionej i pisanej; dawnej i współczesnej,
jej odmianach.
EKU1
EKU2
EKU3
EKU4
EKU5
Umiejętności
Posługuje się językiem polskim w sposób biegły, poprawny.
Potrafi wykorzystać w praktyce znajomość zagadnień z zakresu języka i komunikacji.
Potrafi poprawnie i skutecznie się komunikować.
Potrafi wskazać, nazwać i poprawić błędy językowe.
Potrafi posługiwać się bazą podręcznikowo-słownikową z zakresu wiedzy o języku polskim i
poprawnością językową.
K_W01
K_W02
K_W08
K_W03
K_U06
K_U06
K_U06
K_U05
K_U04
EKK1
EKK2
EKK3
EKK4
EKK5
Pogłębia i zdobywa wiedzę poprzez samodzielne poszukiwania.
Potrafi zespołowo rozstrzygać problemy.
Uczestniczy czynnie w dyskursie na temat polszczyzny mówionej i pisanej.
Wykorzystuje wiedzę i umiejętności z zakresu kultury języka w codziennych sytuacjach.
Ma świadomość wpływu wrażliwości estetycznej i językowej na skuteczność wypowiedzi i
osiągnięcie celu komunikacyjnego.
K_K01
K_K07
K_K01
K_K08
K_K04
Wykłady
1. Język i jego rola. Język jako wartość.
2. Kultura języka – podstawowe terminy związane z kulturą języka.
3. Pojęcie sprawności językowej.
4. Zróżnicowanie współczesnej polszczyzny.
5. Estetyka słowa i etyka wypowiedzi. Brutalizacja języka publicznego.
6. Grzeczność językowa.
7. Współczesna polszczyzna. Charakterystyczne zjawiska, procesy, tendencje.
Ćwiczenia
1. Wprowadzenie do przedmiotu „kultura języka polskiego”
- pojęcie kultury języka,
- podstawowe pojęcia z zakresu kultury języka,
- komunikat a komunikacja społeczna (cechy procesów i zjawisk),
- werbalne a pozawerbalne aspekty komunikacji międzyludzkiej,
- sprawność językowa a sprawność komunikacyjna.
2. Poglądy na kulturę języka
- puryzm językowy i jego rodzaje,
- pojęcie normy językowej i jej podziały,
- zmienność normy językowej,
- błąd językowy; klasyfikacja błędów,
- kryteria oceny poprawności językowej.
3. Norma stylistyczna
- pojęcie normy stylistycznej,
- kryteria poprawności stylistycznej,
- pojęcie i zakres błędu stylistycznego.
4. Współczesny język polski
- miejsce języka polskiego w europejskim systemie komunikacyjnym,
- podziały współczesnego języka polskiego,
- styl funkcjonalny, odmiana funkcjonalna, odmiana leksykalna,
- odmiany współczesnej polszczyzny.
5. Tendencje rozwojowe współczesnego języka polskiego
- zasoby leksykalne współczesnej polszczyzny,
- zapożyczenia z różnych języków we współczesnej polszczyźnie,
- tendencje rozwoju języka polskiego,
- czynniki kształtujące współczesną polszczyznę.
6. Charakterystyka oficjalnych i nieoficjalnych odmian polszczyzny współczesnej
- język środków masowego przekazu,
- język współczesnej polityki,
- nowa mowa czy nowomowa.
7. Wybrane zagadnienia poprawności ortograficznej
- zasady ortograficzne (fonetyczna, morfologiczna, historyczna, umowna),
- pisownia partykuły nie z różnymi częściami mowy,
- pisownia łączna, rozdzielna,
- wielką czy małą literą.
8. Aspekty poprawnej wymowy
- budowa aparatu mowy,
- zasady wymowy samogłosek nosowych,
- błędy w artykulacji głosek.
9. Akcent w języku polskim
S
2
3
3
3
3
3
3
20
S
2
Ns
2
3
2
2
2
2
2
15
Ns
2
3
2
3
2
2
2
2
2
2
1
2
1
2
1
2
1
- prawidła akcentu wyrazowego w polszczyźnie,
- intonacja w zdaniu (akcent zdaniowy),
- najczęściej popełniane błędy i wykroczenia w zakresie akcentu,
10. Nazwa własna a nazwa pospolita
- zasady identyfikacji i klasyfikacji formalnej nazw,
- zasady pisowni nazw własnych.
11. O imionach i nazwiskach w polszczyźnie
- tradycja i współczesność,
- zasady odmiany imion i nazwisk w polszczyźnie,
- zwyczaj lokalny czy błąd fleksyjny.
12. Wybrane zagadnienia w zakresie poprawności fleksyjnej
- deklinacja rzeczownika, przymiotnika, zaimka i liczebnika,
- koniugacja w języku polskim,
- błędy fleksyjne.
13. O poprawności i skuteczności składniowej
- zasady polskiej składni,
- imiesłowowy równoważnik zdania,
- błędy w zakresie składni.
14. Frazeologia i paremiologia w zasobie polszczyzny
- źródła frazeologii i paremiologii w języku polskim,
- klasyfikacja frazeologizmów,
- słowniki frazeologiczne języka polskiego,
- podłoże błędów frazeologicznych.
2
1
2
2
2
1
2
1
2
1
30
20
35
Metody nauczania: M2 - wykład problemowy, pytania i odpowiedzi, M3 – pokaz prezentacji multimedialnej.
Środki dydaktyczne: słowniki, poradniki z zakresu kultury żywego słowa i języka, karty ksero z ćwiczeniami, kopie
pisemnych prac uczniowskich, zasoby internetowe, prezentacje multimedialne.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (udział w dyskusjach).
P2 –kolokwium ustne
Zaliczenie na podstawie aktywnego uczestnictwa w zajęciach oraz odpowiedzi ustnej po zakończeniu zajęć.
1. Encyklopedia kultury polskiej, t. II: Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993.
2. Nauka o języku dla polonistów, pod red. S. Dubisza, Warszawa 1994, 1996, 1999.
3. Nowy słownik poprawnej polszczyzny, pod red. A. Markowskiego, Warszawa 1999.
4. Polszczyzna płata nam figle. Poradnik językowy, pod red. J. Podrackiego, Warszawa 1993.
5. Przybylska R., Wstęp do nauki o języku polskim. Podręcznik dla szkół wyższych, Kraków 2004.
6. Walczak B., Zarys dziejów języka polskiego, wydanie dowolne.
1. Bańko M., Krajewska M., Słownik wyrazów kłopotliwych, Warszawa 1994.
2. Bartmińscy, Słownik wymowy i odmiany nazwisk obcych, Olsztyn 1992.
3. Bąba S., Innowacje frazeologiczne współczesnej polszczyzny, Poznań 1989.
4. Bąba S., Walczak B., Na końcu języka. Poradnik leksykalno-gramatyczny, Warszawa-Poznań 1992.
5. Bąba S., Z zagadnień współczesnej normy językowej, „Studia Polonistyczne” 1981, t. IX.
6. Butler D., Kurkowska H., Satkiewicz H., Kultura języka polskiego, Warszawa 1973-1982..
7. Drągalski Z., Rozmiarek J., Listy i pisma użytkowe, Warszawa 2003.
8. Encyklopedia kultury polskiej, t. II: Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
Garczyński S., Rozmawiać? Tak. Ale jak?, Warszawa 1993.
Hamlin S., Jak mówić, żeby nas słuchali, Warszawa 2001.
Kida J., Stylistyka, styl i język artystyczny w edukacji polonistycznej, Rzeszów 1998.
Kowalikowa J., ABC… wiedzy o języku polskim, Kraków 2005.
Lubaś W., Urbańczyk S., Podręczny słownik poprawnej wymowy, Warszawa 1990.
Markowski A., Polszczyzna znana i nieznana, Warszawa 1993.
Podlawska D., Płóciennik I., Słownik wiedzy o języku, Bielsko-Biała 2004.
Podracki J., Pułapki językowe – w szkole i nie tylko…, Warszawa 2000.
Skorupska-Raczyńska E., Dykcjonarz Michała Amszejewicza na tle nowopolskich słowników wyrazów obcych,
Gorzów Wielkopolski 2004.
Słownik poprawnej polszczyzny nie tylko dla młodzieży, pod red. A. Markowskiego, Warszawa 1995.
Słownik poprawnej polszczyzny, pod red. W. Doroszewskiego, H. Kurkowskiej, Warszawa 1973.
Wilkoń A., Język artystyczny, Katowice 1999.
Wilkoń A., Spójność i struktura tekstu, Kraków 2002.
Wilkoń A., Typologia odmian językowych współczesnej polszczyzny, Katowice 1987.
Zgółkowie H. i T., Językowy savoir-vivre, Poznań 1993.
Podpis
Joanna Rutkowska
16 kwietnia 2012 r.
[email protected]; 606 66 74 76
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika wczesnoszkolna – guwernantka,
pedagogika opiekuńczo-wychowawcza - guwernantka
I stopnia
ogólnoakademicki
Kurs samoobrony
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 5
3. Punkty ECTS: 3
S/30
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
NS/20
NS/20
Brak przeciwwskazań zdrowotnych.
Wiedza
CW1: student zna podstawowe informacje na temat aikido, w tym terminologię (liczebniki i nazwy technik).
Umiejętności
CU1: potrafi wykonać podstawowe techniki obezwładniające w aikido.
CK1: jest świadomy swojej wiedzy i rozumie konieczność ciągłego dokształcania.
Wiedza
EKW1
zna terminologię aikido
K_W01
EKW2
ma uporządkowaną wiedzę na temat samoobrony, jej społeczno-kulturowych, historycznych,
biologicznych podstaw
Umiejętności
potrafi dokonać obserwacji i interpretacji zjawisk społecznych w celu dostrzeżenia
zagrożenia
potrafi animować prace nad rozwojem uczestników kursu oraz wspierać ich samodzielność
w zdobywaniu wiedzy, a także inspirować do działań na rzecz uczenia się przez całe życie
ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności
K_W03
EKU1
EKU2
EKK1
Ćwiczenia
1. Szkolenie BHP, nauka zasad i ceremoniału zajęć.
2. Gimnastyczne podstawy padów i przewrotów.
3. Warianty dźwigni na nadgarstki: nikkyo.
4. Warianty dźwigni na nadgarstki: kote geashi.
5. Warianty dźwigni na staw łokciowy i barkowy: ikkyo.
6. Warianty dźwigni na staw tokyo.
7. Warianty dźwigni na staw łokciowy i barkowy: sankyo.
8. Rzuty proste z przewrotem do tyłu: kokyu ho.
9. Rzuty proste z przewrotem do tyłu: shiho nage.
10. Rzuty proste z przewrotem do tyłu: kokyu ho, shiho nage, irimi nage.
K_U01
K_U11
K_K01
S
1
2
3
3
3
3
3
4
4
4
30
NS
1
1
2
2
2
2
2
2
3
3
20
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia praktyczne.
Środki dydaktyczne: samochód osobowy.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdzian ustny wiedzy.
F4 – wypowiedź/wystąpienie (prezentacja i omówienie postawy
aikido i technik)
F2 – obserwacja/aktywność (aktywny udział w zajęciach).
P2 – kolokwium – praktyczne zaliczenie
przedmiotu.
O. Ratti, A. Westbrook, Aikido i dynamiczna sfera, Wyd. Diamond Books, Bydgoszcz 1997.
Podpis
15.06.2012
30
20
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Media w edukacji
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr: 5
3. Punkty ECTS: 2
Laboratorium (Lab.)
S/30
S/30
NS/20
NS/20
Wiedza
CW1: przekazanie wiedzy pozwalającej na rozumieniu powiązań pedagogiki z innymi dyscyplinami naukowymi,
w szczególności z dyscyplinami, które wspomagają edukację wykorzystując technologie informacyjne i komunikacyjne
Umiejętności
i stosowaniu jej w szeroko rozumianej praktyce pedagogicznej
możliwości wykorzystania w edukacji technologii informacyjnych i komunikacyjnych
edukacyjnych związanych z zastosowaniem technologii
zawodowymi wykorzystując najnowsze technologie w realizacji działań pedagogicznych
Student po zakończeniu procesu kształcenia:
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKU4
Wiedza
realizacji, w szeroko pojętym zakresie, z zastosowaniem współczesnych środków
technicznych,
ma elementarną wiedzę o projektowaniu i prowadzeniu badań w pedagogice z
zastosowaniem współczesnych technik i narzędzi badawczych,
stosowanych w obszarze zastosowanie technologii informacyjnych w edukacji,
Umiejętności
wykorzystując różne źródła i technologie informacyjne i komunikacyjne,
ma rozwinięte umiejętności, pozwalające wykorzystać różne kanały i techniki komunikacji w
swojej pracy dydaktycznej,
związanych z wykorzystaniem technologii w edukacji,
realizacji projektów edukacyjnych, wykorzystujących technologie informacyjne i
K_W08
K_W12
K_W16
K_U04
K_U07
K_U09
K_U13
komunikacyjne,
EKK1
EKK2
EKK3
obszarze nowych technologii, wspomagających jego działalność pedagogiczną,
technologie, przedstawiając je w sposób zrozumiały dla innych nie będących specjalistami w
tej dyscyplinie,
rozumie rolę stosowania technologii w edukacji, będąc odpowiednio przygotowany do jej
wypełniania.
E - Treści programowe
K_K01
K_K07
K_K08
oraz liczba godzin na poszczególnych formach studiów
Laboratorium:
S
NS
Lab1. Komputer i projektor multimedialny, tablica interaktywna, wizualizer, tablet – obsługa i
wykorzystanie.
Lab2. Praca z urządzeniami i oprogramowaniem do tworzenia elementów prezentacji i jej przedstawiania.
Lab3. Internet, wykorzystanie jego zasobów.
Lab4. Cechy dobrej prezentacji, scenariusze prezentacji do realizacji tematów pedagogiki wczesnoszkolnej.
Lab5. Scenariusz prezentacji dla wybranego tematu lekcji, podział zadań w grupie.
Lab6. Implementacja elementów prezentacji multimedialnej: tekst, tabele, obrazy, zdjęcia, wideo.
Lab7. Efekty wzbogacające prezentację, tak w obsłudze jej jak i pokazie.
Lab8. Praca w sieci komputerowej: przewodowej i bezprzewodowej, sala komputerowa w szkole.
Lab9. Praca na wybranej platformie edukacyjnej.
Lab10. System Testico – ankiety, testy.
4
3
3
2
3
5
3
2
3
2
30
3
2
2
1
2
3
2
2
2
1
20
30
20
Metody nauczania M5: ćwiczenia laboratoryjne, doskonalące w obsłudze programów komputerowych i urządzeń techniki
multimedialnej
Środki dydaktyczne: komputer, projektor, tablica interaktywna, wizualizer, tablet, Internet, programy komputerowe
F – formująca
F1: sprawdzian ustny wiedzy,
F2: obserwacja umiejętności przy realizacji zadań,
F3: przygotowanie pracy/prezentacji na zadany temat:
scenariusz lekcji wyszukiwanie informacji, edycja tekstu wg
zadanego wzorca, uwzględniające wykorzystanie mediów,
F4: wypowiedź/wystąpienie (praca w zespole: podział ról i zadań,
realizacja zadań).
P– podsumowująca
P3: ocena podsumowująca (ocena kolejnych etapów
realizacji postawionego zadania: wiedza i umiejętności
obsługi narzędzi informatycznych),
P5: wystąpienie/rozmowa (ocena ostatecznej formy
przygotowanego
materiału
dydaktycznego
z
zastosowaniem wybranych mediów).
Oceny cząstkowe z realizacji kolejnych etapów, nabywanie umiejętności wykorzystywania MM w pracy, przygotowania
materiału dydaktycznego, ocena ostatecznego produktu.
1. M. Kopertowska, Grafika menedżerska i prezentacyjna, seria ECDL, MIKOM, Warszawa 2007.
2. T. Negrino, Po prostu PowerPoint 2007 PL, Helion, Gliwice 2008.
3. A. Clarke , Multimedia w edukacji--poradniki , WKŁ, Warszawa 2007.
4. J. Bednarek, Multimedia w kształceniu, PWN, Warszawa 2006.
5. A. Kelby, Fotografia cyfrowa. Edycja zdjęć, Helion, Gliwice 2004.
6. Instrukcje obsługi wykorzystywanych urządzeń techniki komputerowej.
1. A. Jay, R. Jay, Skuteczna prezentacja, Zysk i S-ka, Poznań 2001.
2. A. Clarke , Multimedia w edukacji--poradniki , WKŁ, Warszawa 2007.
3. M. Sokół, P. Raja, Internet. Ćwiczenia praktyczne, Helion, Gliwice 2010.
4. T. Rak, Tworzenie sieci komputerowej. Ćwiczenia praktyczne, Helion, Gliwice 2006.
5. Strona pakietu http://moodle.org.
6. Otwarta platforma edukacyjna Fronter, http://fronter.info.
Podpis
08.01.2013
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Metody badań pedagogicznych
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3
3. Punkty ECTS: 2
Wykład
S/ 15
S/ 15
NS/ 10
NS/ 10
dr hab. Włodzimierz Krysiak, prof. PWSZ
Brak.
Wiedza
CW1: Poznanie podstawowych paradygmatów wiedzy naukowej i specyfiki badań jakościowych i ilościowych.
Umiejętności
CU1: Krytyczna postawa wobec wybieranych strategii badawczych i narzędzi badawczych.
CK1: Jest świadomy stosowania wybranych orientacji badawczych w badaniach własnych.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
Wiedza
Ma elementarną wiedzę o projektowaniu badań w pedagogice.
Posiada wiedzę o problemie badawczym, metodach, technikach i narzędziach badawczych.
Zna podstawowe tradycje paradygmatyczne badań społecznych, z których wywodzą się
poszczególne metody.
Umiejętności
Posiada elementarne umiejętności badawcze pozwalające na analizowanie przykładowych
badań oraz konstruowanie i prowadzenie prostych badań pedagogicznych.
Potrafi sformułować wnioski, opracować i zaprezentować wyniki badań.
Potrafi projektować kontynuację dalszych badań.
Jest świadomy istnienia etycznego wymiaru w badaniach naukowych.
K_W12
K_W12
K_W12
K_U05
K_U05
K_U05
K_K06
Wykłady
1. Podział nauk.
2. Pluralistyczne podejście w badaniach pedagogicznych.
3. Dwie strategie badań w pedagogice (Badania jakościowe i ilościowe).
4. Problemy badawcze i kryteria ich poprawności.
5. Pojęcie, klasyfikacja oraz cechy metod, technik badawczych i narzędzi badawczych.
6. Etapy badań pedagogicznych.
7. Usystematyzowanie oraz analiza jakościowa i ilościowa uzyskanych danych empirycznych i ich
wizualizacja.
S
2
2
2
2
3
2
2
Ns
1
1
2
2
2
1
1
15
10
15
10
Metody nauczania: M2 – wykład konwersatoryjny, wykład problemowy.
Środki dydaktyczne: projektor multimedialny, specjalistyczne oprogramowanie SPSS.
F – formująca
P– podsumowująca
P5 – rozmowa.
1. Mieczysław Łobocki, Metody i techniki badań pedagogicznych, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2006.
2. Mieczysław Łobocki, Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych, Oficyna Wydawnicza „Impuls”,
Kraków 2007.
3. Tadeusz Pilch, Zasady badań pedagogicznych. Wydanie drugie poprawione i rozszerzone, Wydawnictwo „Żak”,
Warszawa 1995.
1. Earl Babbie, Badania społeczne w praktyce, tłumaczenie Witold Betkiewicz, WN PWN, Warszawa 2004.
2. Heinz – Hermann Kruger, Wprowadzenie w teorie i metody badawcze nauk o wychowaniu, przekład Dorota
Sztobryn. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2005.
3. Krzysztof Rubacha, Metodologia badań nad edukacją, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa
2008.
Podpis
Włodzimierz Krysiak
31.05.2012 r.
[email protected], tel. 607 066 396
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Metodyka edukacji zdrowotnej i wychowania
fizycznego
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
3. Punkty ECTS: 6
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
S/35
S/25
NS/40
NS/20
NS/20
mgr Malwina Gros
Brak.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z wiedzą teoretyczną o charakterze metodyczno-wychowawczym, służącą planowaniu i
realizacji edukacji fizycznej i zdrowotnej.
Umiejętności
CU1: Zapoznanie studentów z praktycznymi działaniami związanymi z organizacją i wykorzystaniem różnych form
aktywności w nauczaniu ruchów oraz planowaniu i kontrolowaniu procesu opanowania umiejętności ruchowych i
zdrowotnych.
CK1: Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności. Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się
zawodowego i rozwoju osobistego.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
Wiedza
Student posiada podstawową wiedzę związaną z aktywnością ruchową, wychowaniem
fizycznym oraz edukacją zdrowotną, wpływającą na rozwój człowieka w aspekcie
biologicznym, psychologicznym oraz społecznym.
Student dysponuje elementarną wiedzą, wpływającą na wzajemną komunikację w zakresie
zapewnienia bezpieczeństwa podczas wzajemnej asekuracji, w trakcie uprawianej aktywności
fizycznej.
Student posiada wiedzę o metodyce prowadzenia poszczególnych form zajęć z wychowania
fizycznego oraz edukacji zdrowotnej. Zna metody i formy konstruowania różnych zajęć
ruchowych.
Umiejętności
Student analizuje techniki rozwiązań poszczególnych zdań ruchowych opartych na
doświadczeniach z zakresu wychowania fizycznego oraz formułuje i odtwarza działania
praktyczne.
Student prowadzi szczegółową analizę pojawiających się problemów podczas prowadzonych
zajęć. Formułuje propozycję rozwiązań. Szczegółowo wyznacza etapy działań praktycznych,
analizując przewidywane skutki rozwiązań.
Student potrafi dokonać analizy własnych działań w zakresie zdrowia i aktywności fizycznej
oraz wskazać obszary, które wymagają modyfikacji w celu polepszenia funkcjonowania
organizmu.
Student dostrzega konieczność postępowania zgodnie z zasadami etyki zawodowej w celu
ukazania profesjonalizmu kształcenia wychowanków.
K_W05
K_W08
K_W16
K_U03
K_U10
K_U14
K_K04
EKK2
Student jest gotowy do współpracy zarówno ze specjalistami jak i osobami z innych dziedzin,
w celu podnoszenia jakości kształcenia poprzez zdobywanie doświadczenia.
K_K07
Wykłady
Wyk. 1. Wprowadzenie w tematykę przedmiotu. Zapoznanie studentów z zasadami obowiązującymi podczas
wykładów. Analiza formy zaliczenia przedmiotu.
Wyk. 2. Retrospektywne spojrzenie na wychowanie fizyczne. Podstawowe definicje związane w
wychowaniem fizycznym: podstawa programowa, program nauczania, plan wynikowy, rozkład materiału.
Wyk. 3. Zdrowie i czynniki je warunkujące. Definicje związane ze zdrowiem.
Wyk. 4. Podejście do zdrowia i choroby zaproponowane przez A. Antonowskiego.
Wyk. 5. Biomedyczny i holistyczny model zdrowia.
Wyk. 6. Społeczno-ekologiczny model zdrowia podstawą promocji zdrowia.
Wyk. 7. Treści wychowania fizycznego: schemat trzech kręgów, rola pedagoga-nauczyciela wychowania
fizycznego w trzech aspektach. Analiza porównawcza osiągnięć.
Wyk. 8. Promocja zdrowia według M.P. O’Donnell’a. Styl życia – definicja. Styl życia sprzyjający zdrowiu.
Wyk. 9. Obszary edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia.
Wyk. 10. Promocja zdrowia a profilaktyka.
Wyk. 11. Promocja zdrowia a edukacja zdrowotna.
Wyk. 12. Szkoła Promująca Zdrowie – założenia, cele, koncepcja.
Wyk. 13. Program edukacji zdrowotnej, ethos zdrowia w szkole.
Wyk. 14. Wychowanie fizyczne a edukacja zdrowotna w szkole. Założenia edukacji zdrowotnej. Obliczanie
BMI ciała. Rola aktywności fizycznej i jej wpływ na funkcjonowanie organizmu.
Wyk. 15. Zadania wychowania zdrowotnego. Założenia, definicje i cele.
Wyk. 16. Główne zagrożenia zdrowia. Kryteria zagrożenia procesu wychowania zdrowotnego.
Wyk. 17. Potrzeby zdrowotne (biologiczne, psychiczne, społeczne).
Wyk. 18. Podsumowanie, zaliczenie wykładów, wpisy do indeksów.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Ogólne wprowadzenie w obszar tematyczny. Omówienie zasad pracy na zajęciach i formy zaliczenia
przedmiotu.
Ćw. 2. Cele edukacji, zadania szkoły, treści nauczania w wychowaniu fizycznym. Projekt podstawy
programowej wychowania fizycznego.
Ćw. 3. Wymagania ogólne i szczegółowe w szkole podstawowej. Programy wychowania fizycznego w
szkole podstawowej.
Ćw. 4. Wykorzystanie odpowiednich metod do prowadzenia zajęć. Różnicowanie doboru metod w
zależności od rodzaju zajęć, umiejętności i zaangażowania ćwiczących.
Ćw. 5. Budowa konspektu, jako podstawowa forma jednostki lekcyjnej. Toki lekcji poszczególnych
jednostek lekcyjnych. Tworzenie metryczki przez studentów na podstawie podanych informacji
teoretycznych.
Ćw. 6. Dostarczenie opracowanego konspektu gier i zabaw ruchowych według toku lekcji dla klasy 3 szkoły
podstawowej. Analiza najczęstszych błędów pojawiających się podczas prowadzonych zajęć.
Ćw. 7. Wyjaśnienie zasad prowadzenia obserwacji zajęć. Formy protokołowania. Przygotowanie protokołów
zajęć.
Ćw. 8. Cykl lekcji wychowania fizycznego dla klasy. Formułowanie celów lekcji wychowania fizycznego na
przykładzie cyklu tematycznego.
Ćw. 9. Omówienie narzędzi służących do wspomagania samokontroli i samooceny ucznia. Karta sprawności
fizycznej ucznia. Dzienniczek samokontroli ucznia i samooceny ucznia, portfolio. Przygotowanie projektu
karty.
Ćw. 10. Weryfikowanie umiejętności oceniania bieżącego uczniów – prowadzenie lekcji kontrolnej w szkole
podstawowej.
Ćw. 11. Znaczenie pojęć WSO, PSO. Ocenianie kryterialne, różnicujące, sumujące, diagnostyczne. Ocena
formalna, nieformalna. Ocenianie według kryteriów i według rozkładów.
Ćw. 12. Związek samooceny z oceną w wychowaniu fizycznym. Omówienie zajęć. Podsumowanie.
Zaliczenie ćwiczeń. Wpisy do indeksów
Ogółem liczba godzin przedmiotu
S
1
Ns
1
2
1
2
2
2
2
2
1
1
1
1
1
2
2
2
2
2
2
2
1
1
1
1
1
1
1
2
2
2
1
35
S
1
2
2
1
1
20
Ns
1
4
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
2
1
2
1
25
20
60
40
Metody nauczania: M2 – wykład problemowy, burza mózgów, metoda problemowa, M5 – analiza tekstu źródłowego,
analiza artykułów z czasopism, M3 – pokaz prezentacji multimedialnych,.
Środki dydaktyczne: sprzęt multimedialny, różne akcesoria (gazety, balony, zapałki itd.), prezentacje multimedialne.
F – formująca
F1 – sprawdziany (praktyczny umiejętności; pisemny –
wyjściówka)
P– podsumowująca
1. Bartosiewicz R., Koszczyc T., Nowak A., Kontrola i ocena w wychowaniu fizycznym, WTN, Wrocław 2003.
2. Bondarowicz M., Zabawy i gry ruchowe w zajęciach sportowych, Warszawa 1994.
3. Bronikowski M. (red), Metodyka wychowania fizycznego w zreformowanej szkole, Poznań 2001.
4. Bronikowski M., Muszkieta R., Zabawy i gry ruchowe w szkolnym wychowaniu fizycznym, AWF, Poznań 2000.
5. Gniewkowski W., Wlaźnik K., Wychowanie fizyczne, WSiP. Warszawa 1985.
6. Górna K., Garbaciak W., Kultura fizyczna w szkole, AWF, Katowice 1996.
7. Kasperczyk T. (red.), Poradnik ćwiczeń korekcyjnych, FH-U „Kasper”, Kraków 1996.
8. Kołodziej M. J., Wybrane lekcje wychowania fizycznego w nauczaniu początkowym, FOSZE, Rzeszów 1996.
9. Osiński W., Bartoszewicz R., Koszczyc T., Nowak A., Kontrola i ocena w wychowaniu fizycznym, Wydawnictwo
WTN, Wrocław 2003.
10. Sieniek Cz., Planowanie pracy w zreformowanej szkole podstawowej klas I-III część I, Helvetica, Starachowice 1999.
11. Sulisz S. (red.), Wychowanie fizyczne w kształceniu zintegrowanym, WSiP, Warszawa 2000.
12. Wlaźnik K., Wychowanie fizyczne w klasach 1-3. Przewodnik metodyczny dla nauczyciela, JUKA, Łódź 1996.
13. Wlaźnik K., Wychowanie fizyczne w przedszkolu. Przewodnik metodyczny dla nauczyciela, JUKA, Łódź 1996.
14. Woynarowska B., Edukacja zdrowotna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007
15. Kuński H., Promowanie zdrowia: podręcznik dla studentów wychowania fizycznego i zdrowotnego, Wydawnictwo
Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2000
1. Bondarowicz M., Staniszewski T., Wielka księga zabaw i gier ruchowych, Część I wiosenno-letnie ciepłe dni,
Wydawnictwo BK, Wrocław 2003.
2. Bondarowicz M., Staniszewski T., Wielka księga zabaw i gier ruchowych, Część II jesienno-zimowe chłodne dni,
Wydawnictwo BK, Wrocław 2003.
3. Czerska E., Program wychowania fizycznego o profilu rekreacyjno-zdrowotnym dla gimnazjum i liceum. Res Polonia,
1999.
4. Frołowicz T. (red.), Ocena w wychowaniu fizycznym w nowym systemie edukacji w aspekcie mierzenia, jakości pracy
szkoły, Wydawnictwo BK, Wrocław 2005.
5. Frołowicz T., Przysiężna B., Moja sprawność i zdrowie, Przewodnik metodyczny dla nauczycieli I etapu, Fokus, Gdańsk
2006.
6. Jopkiewicz A., Wróblewski P., Minigry sportowe dla najmłodszych, Kielce 1996.
7. Pilicz S., Pomiar ogólnej sprawności fizycznej, AWF, Studia i Monografie, Warszawa 1997.
8. Pośpiech J. (red.), Nowoczesne wychowanie fizyczne, Wydawnictwo Bk, Europejskie Centrum Edukacyjne 2006.
9. Strzyżewski S., Wychowanie fizyczne poza salą gimnastyczną, WSiP, Warszawa 1992.
10. Sulisz S., Lekkoatletyka dla najmłodszych, Zarząd Główny SZS, Warszawa 1998.
11. Szopa J., Mleczko E., Żak S., Podstawy antropomotoryki, PWN, Warszawa 1996.
Data sporządzenia/aktualizacji
Podpis
mgr Malwina Gros
2.02.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Metodyka pracy opiekuńczo-wychowawczej
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II, III
7. Semestr/y: 4, 5, 6
3. Punkty ECTS: 13
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/135
S/75
S/60
NS/90
NS/50
NS/40
Dr Waldemar Segiet
Potwierdzona wiedza i umiejętności z zakresu pedagogiki ogólnej.
Wiedza
CW1: Przekazanie wiedzy dotyczącej pojęć niezbędnych w procesie diagnozowania, opisywania i analizowania zjawisk
związanych opieką oraz metodyką pracy opiekuńczo-wychowawczej. Rozwinięcie problematyki dotyczącej aksjologicznych
podstaw i uzasadnień odnoszących się do zjawisk i procesów opieki oraz nakreślenie wiedzy dotyczącej organizacji i
wykonywania funkcji opiekuńczych.
Umiejętności
CU1: Przygotowanie do właściwego definiowania i rozumienia „modelu pojęciowego opieki” i odmiennych podejść
koncepcyjnych oraz rozwijanie umiejętności osobistych zorientowanych na rozumieniu własnej działalności, rozumieniu
innych ludzi, rozumieniu siebie.
CK1: Zdobycie kompetencji z zakresu zawodu opiekuna i świadomości o konieczności dalszego samodoskonalenia.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKK1
EKK2
Wiedza
Posiada wiedzę z zakresu genezy i rozwoju metodyki pracy opiekuńczo-wychowawczej oraz
zna nowoczesnych prekursorów idei opieki.
Zna i rozumie pojęcie opieki międzyludzkiej oraz zakresu i aktualnego stanu interpretacji
pojęcia „opieka”.
Zna i rozumie nowe propozycje spojrzenia na kwestie opieki, jako przedmiotu norm
moralnych, głównych wartości i założeń aksjologicznych.
Umiejętności
Orientuje się w ideałach międzynarodowych organizacji opieki, potrafi ocenić ich
przydatność do realizacji działań związanych z opieką.
Zna wyspecjalizowane agencje opieki i kontroli. Sieć placówek i instytucji opiekuńczych w
państwie. Stowarzyszenia opieki i pomocy społecznej. Potrafi wykorzystać tę wiedzę do
analizowania strategii działań opiekuńczo-wychowawczych.
Posługuje się kompetencjami z zakresu zawodu opiekuna (specjalizacje, kompetencje,
obowiązki i uprawnienia) oraz drogi kształcenia i doskonalenia pracowników opieki oraz
perspektywy samorozwoju w zawodzie.
Uczestniczy w dyskusji na temat różnych wyspecjalizowanych agencji opieki i kontroli oraz
sieci placówek i instytucji opiekuńczych w państwie.
K_W01
K_W01
K_W02
K_W06
K_W03
K_W04
K_U01
K_U09
K_U03
K_K01
K_K05
K_K07
K_K08
Wykłady
Wyk. 1. Zapoznanie studentów z ogólną charakterystyką pracy opiekuńczo-wychowawczej jako systemu
wiedzy i przedmiotu nauczania.
Wyk. 2. Zapoznanie studentów z różnymi ujęciami metodyki pracy opiekuńczo-wychowawczej (ujęcie
instytucjonalne, problemowo-zadaniowe).
Wyk. 3. Zapoznanie studentów z instytucjonalizacją opieki i wychowania (system instytucji opiekuńczowychowawczej w społeczeństwie – geneza, powiązania i zależności, zakładane funkcje instytucji
opiekuńczo-wychowawczych w świetle oczekiwań społecznych i regulacji prawnych).
Wyk. 4. Przegląd i charakterystyka problemów opiekuńczo-wychowawczych.
Wyk. 5. Zapoznanie studentów z opieką jako składowym elementem polityki wewnętrznej państwa, ze
zmianami w rodzimym systemie opieki, z polskim systemem opiekuńczym w świetle standardów
europejskich oraz z systemem opieki – zagrożeniami i perspektywami rozwoju, diagnozą socjalną wybranych
problemów opiekuńczych.
Wyk. 6. Zapoznanie studentów z działalnością opiekuńczą, diagnozowaniem, projektowaniem i
rozwiązywaniem problemów opiekuńczych w Polsce i na świecie.
Wyk. 7. Zapoznanie studentów z podstawowymi metodami rozwiązywania problemów opiekuńczowychowawczych oraz z rolą i zadaniami osoby podejmującej pracę opiekuńczo-wychowawczą.
Ćwiczenia
Ćw. 1. Wprowadzenie w problematykę. Omówienie kryteriów zaliczenia przedmiotu.
Ćw. 2. Dyskusja dotycząca roli i zadań osoby podejmującej pracę opiekuńczo-wychowawczą. Struktura i
organizacja opieki, instytucji opieki, organizacja opieki na szczeblu podstawowym (gmina), właściwości
opieki (zakres, zasięg, efektywność, sprawność) oraz z funkcjonowanie opieki.
Ćw. 3. Formy i środki interwencji opiekuńczej, koordynacja działalności opiekuńczej, zarządzanie i kontrola
oraz ekonomiczne, cywilizacyjne i polityczne modyfikatory społecznego systemu opieki.
Ćw. 4. Opieka we współczesnych państwach, systemy świadczeń opiekuńczych w wybranych państwach,
państwo opiekuńcze i jego reforma oraz tendencje przemian opieki we współczesnym świecie.
Ćw. 5. Wprowadzanie zasad działalności opiekuńczo-wychowawczej w życie. Propozycje rozwiązań
metodycznych w wybranych obszarach. Zmiany w rodzimym systemie opieki. Polski system opiekuńczy w
świetle standardów europejskich oraz system opieki – zagrożenia i perspektywy rozwoju, diagnoza socjalna
wybranych problemów opiekuńczych.
Ćw. 6. Przykładowe metody rozwiązywania problemów opiekuńczo-wychowawczych.
Ćw. 7. Przygotowanie studentów do samodzielnych działań opiekuńczo-wychowawczych.
Ćw. 8. Omówienie przez studentów przykładowych projektów działań z wiązanych z opieką i wychowaniem
wobec dzieci lub grupy z nakreśleniem ich efektów.
S
10
Ns
7
11
7
11
7
10
11
7
8
11
7
11
7
75
S
7
7
50
Ns
5
5
7
5
8
5
8
5
8
7
8
5
5
5
60
40
135
90
Metody nauczania: M1 – wykład informacyjny, M2 – wykład problemowy, dyskusja, M3 – pokaz prezentacji
multimedialnej, M5 – metoda projektu.
F – formująca
P– podsumowująca
P1 – egzamin (pisemny),
P5 – wystąpienie/rozmowa (przedstawienie i
omówienie projektu pedagogicznego; pokaz i
omówienie prezentacji multimedialnej).
1. J. Brągiel, S Badora (red.) Formy pracy opiekuńczo – wychowawczej, Częstochowa 1997.
2. G. Gajewska, Pedagogika opiekuńcza i jej metodyka, Stan i perspektywy rozwoju, Zielona Góra 1999.
3. J. Nikitorowicz, K. Sawicki, T. Bajkowski (red.), Współczesne dylematy diagnostyczne i metodyczne w opiece i
wychowaniu, Olecko 2001.
4. M. Zahorska, M. Żytko (red.), Małe Dziecko w systemie opieki społecznej i edukacji, Warszawa 2004.
1. Z.W. Stelmaszuk (red.), Zmiany w systemie opieki nad dzieckiem i młodzieżą. Perspektywa europejska, Katowice 2001.
2. Z.W. Stelmaszuk (red.), Współczesne kierunki w opiece nad dzieckiem, Warszawa 1999.
3. Cz. Kępski(red.), Opieka i wychowanie. Systemy wychowania i opieki nad dziećmi w okresie przemian ustrojowych,
Lublin 1998.
4. S. Badora, D. Marzec (red.), System opieki kompensacyjnej w zjednoczonej Europie, Kraków 2002.
Podpis
Dr Waldemar Segiet
29.05.2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Metodyka zajęć komputerowych
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr: 5
3. Punkty ECTS: 4
Wykład (Wyk.)
Laboratorium (Lab.)
S/30
S/15
S/15
NS/20
NS/10
NS/10
Wiedza
komunikacyjne.
Umiejętności
możliwości wykorzystania w edukacji technologii informacyjnych i komunikacyjnych .
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
ma elementarną wiedzę dotyczącą procesów kształcenia, jego projektowania, uwzględniając
obecność mediów w jego realizacji
zastosowaniem współczesnych technik i narzędzi badawczych
stosowanych w obszarze zastosowanie technologii informacyjnych w edukacji
Umiejętności
wykorzystując różne źródła i technologie
swojej pracy dydaktycznej
potrafi wybrać i ocenić przydatność środków dydaktycznych w realizacji zadań związanych z
wykorzystaniem technologii w edukacji
K_W02
K_W08
K_W12
K_W16
K_U04
K_U07
K_U09
EKU4
EKK1
EKK2
EKK3
realizacji projektów edukacyjnych z uwzględnieniem nowych mediów
obszarze nowych technologii, wspomagających własną działalność pedagogiczną
K_U13
tej dyscyplinie
rozumie rolę stosowania mediów w edukacji, będąc odpowiednio przygotowany do jej
wypełniania
K_K07
Wykłady
1. Podstawy kształcenia. Podstawa programowa, podstawa programowa zajęć komputerowych,
program nauczania. Proces kształcenia, etapy jego projektowania.
2. Wpływ rozwoju technologicznego na społeczeństwo i edukację. Model zmian w edukacji – cztery
etapy. Etapy rozwoju technologii informacyjnej w edukacji.
3. Podstawowe sposoby wykorzystywania TIK w różnych dziedzinach nauczania.
4. TIK zintegrowane z różnymi dziedzinami nauczania, TIK jako pomoc edukacyjna, analiza
wykorzystania TIK w kształceniu ogólnym.
5. Formy i metody realizacji procesu kształcenia z uwzględnieniem technologii (komputerów i
mediów).
6. Standardy przygotowania nauczycieli w zakresie technologii informacyjnej i komunikacyjnej (TIK).
7. Analiza programów wybranych dziedzin edukacyjnych pod katem wykorzystania TIK.
Laboratoria
1. Zajęcia komputerowe w podstawie programowej.
2. Identyfikacja składników procesu kształcenia, w których pojawia się technologia (komputer, media)
zarówno jako element danego przedmiotu jak i pomoc dydaktyczna.
3. Analiza programów nauczania pod kątem wykorzystania technologii – komputera i mediów.
4. Przegląd podręczników, oprogramowania i pomocy dydaktycznych do wykorzystania na zajęciach z
udziałem komputera i mediów.
5. Zgromadzenie i przygotowanie odpowiednich zbiorów informacji do zajęć z różnych dziedzin,
umożliwiających zaprojektowanie zajęć dydaktycznych.
6. Opracowanie przykładowych scenariuszy i konspektów zajęć wykorzystujących TIK – praca w
grupach.
K_K01
K_K08
S
3
NS
2
2
2
2
2
1
1
2
1
2
2
15
S
2
2
1
2
10
NS
1
2
2
2
1
2
2
1
5
3
15
10
30
20
Środki dydaktyczne: Podstawa programowa, programy nauczania.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany: ustny wiedzy, sprawdzian umiejętności
wyszukiwania i analizowania potrzebnych informacji,
zajęć).
P1 – egzamin pisemny.
P5 – wystąpienie/rozmowa (ocena z przygotowania
konspektu zajęć z wykorzystaniem TIK i jego
prezentacji).
1. S. Juszczyk i inni, Dydaktyka informatyki i technologii informacyjnej, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2006.
2. Z. Osiński, Technologia informacyjna w edukacji humanistycznej, Wyd. MADO, Toruń 2005.
3. T. Lewowicki, B. Siemieniecki, Współczesna technologia kształcenia i edukacja medialna, Wyd. Adam
Marszałek, Toruń 2004.
4. E. Gurbiel i inni, Informatyka. Poradnik dla nauczycieli, WSiP, Warszawa 2004.
W. Strykowski, Program przemiotu Metodyka edukacji medialnej i informatycznej, Poznań 2004.
M. M. Sysło, e – learning w szkole, e-mentor 1 (28), Łódź 2009.
Standardy przygotowania nauczycieli w zakresie technologii informacyjnej i komunikacyjnej, PTI 2010.
D. Górecka (red.), Cyfrowa przyszłość. Katalog kompetencji medialnych i informatycznych, Fundacja
Nowoczesna Polska, Warszawa 2012.
9. W. Jochemczyk, Kształcenie zintegrowane, klasa 1 – 3. Lekcje z komputerem, WSiP, Warszawa 2011.
10. W. Jochemczyk, Lekcje z komputerem w nauczaniu zintegrowanym. Zeszyt ćwiczeń + CD, WSiP, Warszawa
2011.
1. Z. Nowakowski, Dydaktyka informatyki i technologii informacyjnej w praktyce, MIKOM, Warszawa 2003.
2. Kompetencje medialne społeczeństwa wiedzy. Media a edukacja, red. W. Strykowski, W. Skrzydlewski, Wyd.
eMPi2, Poznań 2004.
3. D. Kiałka, Informatyka Europejczyka. Poradnik metodyczny dla nauczycieli informatyki w szkole podstawowej
w kształceniu zintegrowanym, Helion, Gliwice 2012.
4. Walat, Zarys dydaktyki informatyki, OEIiZK, Warszawa 2007.
5.
6.
7.
8.
Podpis
15.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika (opiekuńczo-wychowawcza – guwernantka – nauczycielska)
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Nauka gry na instrumencie
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
3. Punkty ECTS: 6
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
S/ 60
NS/40
NS/ 40
Słuch muzyczny i poczucie rytmu.
Wiedza
CW1: Przekazanie wiedzy dotyczącej różnorodności stylów muzycznych, począwszy od epoki renesansu aż do muzyki
współczesnej.
CW2: Przekazanie wiedzy dotyczącej muzyki ludowej polskiej i innych narodowości oraz jej powiązania z kulturą i historią
danej grupy społecznej.
CW3: Przekazanie wiedzy dotyczącej podstaw teorii muzyki, prawidłowej postawy i budowy instrumentu.
Umiejętności
CU1: Rozwinięcie umiejętności samodzielnego dostrzegania i rozwiązywania problemów technicznych i interpretacyjnych,
pojawiających się w wykonywanych utworach.
CU2: Kształtowanie u studentów umiejętności uczenia się, opanowania instrumentu w stopniu umożliwiającym samodzielne
i jak najlepsze wykonanie wybranych utworów pod względem technicznym i interpretacyjnym.
CU3: Doskonalenie gry na fortepianie oraz umiejętności gry a’vista.
CK1: Kształtowanie u studentów wyobraźni muzycznej, wrażliwości estetycznej.
CK2: Rozwijanie u studentów osobowości artystycznej. Przygotowanie do samodzielnej pracy pedagogicznej.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
Student posiada ogólną znajomość literatury muzycznej i rozróżnia wybrane style muzyczne.
Posiada znajomość podstawowego repertuaru.
Student posiada wiedzę dotyczącą muzyki ludowej polskiej i innych narodowości oraz jej
powiązań z kulturą i historią danej grupy społecznej.
Student posiada podstawową wiedzę dotyczącą budowy instrumentu, prawidłowej postawy i
zasad muzyki.
Umiejętności
Student potrafi przyjąć właściwą postawę. Student potrafi wykonać ćwiczenia poświęcone
różnym problemom technicznym.
Student posiada umiejętność właściwego odczytu i interpretacji prostego zapisu nutowego w
kluczu wiolinowym i basowym.
Student posiada umiejętność czytania a’vista jednogłosowych melodii i prostych utworów.
Student posiada umiejętność samooceny, jak też jest zdolny do budowania konstruktywnej
krytyki w obrębie działań muzycznych, artystycznych oraz w obszarze szeroko pojmowanej
kultury.
Student jest przygotowany do samodzielnej pracy pedagogicznej, w sposób świadomy i
profesjonalny umie zaprezentować własną działalność artystyczną, rozumie potrzebę
K_W01
K_W01
K_W02
K_W13
K_U02
K_U03
K_U14
K_U11
K_K01
K_K01
K_K08
ciągłego doskonalenia zawodowego.
Ćwiczenia
Ćw. 1-15 Treści nauczania są zindywidualizowane, w zależności od stopnia zaawansowania studenta i
obejmują: zapoznanie studenta z budową instrumentu i klawiaturą, sposoby wydobywania dźwięków,
technika gry, prawidłowa postawa i ustawienie aparatu, wartości nut i pauz, zapis nutowy w kluczu
wiolinowym i basowym, ćwiczenie czytania a’vista prostych melodii jednogłosowych oraz praca na
konkretnych utworach (w tym: gama durowa i mollowa, 2 etiudy, 1część sonatiny, 1 utwór polifoniczny, 6
krótkich utworów dowolnych). Wymagania odnośnie zaliczenia semestru: 1etiuda i 1utwór dowolny na
pamięć.
obejmują: rozczytywanie utworu z uczniem, ze wskazaniem na istotne elementy (klucz, tonacja, metrum,
rytm, artykulacja, dynamika), utrwalanie umiejętności pracy nad utworem, doskonalenie umiejętności
czytania a’vista, rozwijanie wrażliwości i wyobraźni muzycznej, gamy, pasaże, akordy, próby improwizacji
oraz nauka wybranych utworów (w tym: gama durowa, mollowa, pasaże, 2 etiudy, 1 część sonatiny, 1 utwór
polifoniczny, 6 utworów dowolnych). Wymagania odnośnie zaliczenia semestru: gama, 1etiuda, 1utwór
polifoniczny, 1 utwór dowolny, wszystko z pamięci.
S
30
Ns
20
30
20
60
40
60
40
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia przedmiotowe, M2 –wykład konwersatoryjny.
Środki dydaktyczne: pianino.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (przygotowanie do zajęć).
P2 – kolokwium (sprawdzające praktyczne
umiejętności).
Propozycje repertuarowe:
Szkoły i zbiory dla początkujących:
1. A.M. Klechniowska, Szkoła na fortepian
2. J. Garścia, Muzyczne abc przy fortepianie
3. Wydawnictwo PWM, opracowanie zbiorowe, Gamy i
pasaże na fortepian cz.1
Etiudy:
1. S. Raube, Etiudy dla dzieci t. I i II
2. W. Sawicka, G. Stępniowa, Etiudy t.I
Polifoniczne
1. Z. Śliwiński, Dawne tańce i melodie t. I i II
2. J. S. Bach, Łatwe utwory
3. J. S. Bach, Drobne utwory
4. J. S. Bach, Małe preludia
Klasyczne
1. J. Hofmann, A. Rieger, Wybrane sonatiny t I i II
2. S. Raube, Wybór sonatin t. I I II
3. J. Garścia, Sonatiny op.4
Różne
1. E. Altberg, Czytanki muzyczne cz. I i II
2. F. Rybicki, Zaczynam grać
3. P. Czajkowski, Album dla młodzieży op.39
4. F. Rybicki, Już gram
5. D. Kabalewski, Łatwe utwory op.39
Podpis
mgr. Małgorzata Kamczyc-Süyünc
31.05.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I Stopnia
ogólnoakademicki
Nauka gry na instrumencie
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3, 4
3. Punkty ECTS: 6
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
S/ 60
NS/40
NS/ 40
Słuch muzyczny i poczucie rytmu.
Wiedza
CW1: Przekazanie wiedzy dotyczącej różnorodności stylów muzycznych, począwszy od epoki renesansu aż do muzyki
współczesnej.
CW2: Przekazanie wiedzy dotyczącej muzyki ludowej polskiej i innych narodowości oraz jej powiązania z kulturą i historią
danej grupy społecznej.
CW3: Przekazanie wiedzy dotyczącej podstaw teorii muzyki, prawidłowej postawy i budowy instrumentu.
Umiejętności
CU1: Rozwinięcie umiejętności samodzielnego dostrzegania i rozwiązywania problemów technicznych i interpretacyjnych,
pojawiających się w wykonywanych utworach.
CU2: Kształtowanie u studentów umiejętności uczenia się, opanowania instrumentu w stopniu umożliwiającym samodzielne
i jak najlepsze wykonanie wybranych utworów pod względem technicznym i interpretacyjnym.
CU3: Doskonalenie gry na fortepianie oraz umiejętności gry a’vista.
CK1: Kształtowanie u studentów wyobraźni muzycznej, wrażliwości estetycznej.
CK2: Rozwijanie u studentów osobowości artystycznej. Przygotowanie do samodzielnej pracy pedagogicznej.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
Student posiada ogólną znajomość literatury muzycznej i rozróżnia wybrane style muzyczne.
Posiada znajomość podstawowego repertuaru.
Student posiada wiedzę dotyczącą muzyki ludowej polskiej i innych narodowości oraz jej
powiązań z kulturą i historią danej grupy społecznej.
Student posiada podstawową wiedzę dotyczącą budowy instrumentu, prawidłowej postawy i
zasad muzyki.
Umiejętności
Student potrafi przyjąć właściwą postawę. Student potrafi wykonać ćwiczenia poświęcone
różnym problemom technicznym.
Student posiada umiejętność właściwego odczytu i interpretacji prostego zapisu nutowego w
kluczu wiolinowym i basowym.
Student posiada umiejętność czytania a’vista jednogłosowych melodii i prostych utworów.
Student posiada umiejętność samooceny, jak też jest zdolny do budowania konstruktywnej
krytyki w obrębie działań muzycznych, artystycznych oraz w obszarze szeroko pojmowanej
kultury.
Student jest przygotowany do samodzielnej pracy pedagogicznej, w sposób świadomy i
profesjonalny umie zaprezentować własną działalność artystyczną, rozumie potrzebę
K_W01
K_W01
K_W02
K_W13
K_U02
K_U03
K_U14
K_U11
K_K01
K_K01
K_K08
ciągłego doskonalenia zawodowego.
Ćwiczenia
obejmują: zapoznanie studenta z budową instrumentu i klawiaturą, sposoby wydobywania dźwięków,
technika gry, prawidłowa postawa i ustawienie aparatu, wartości nut i pauz, zapis nutowy w kluczu
wiolinowym i basowym, ćwiczenie czytania a’vista prostych melodii jednogłosowych oraz praca na
konkretnych utworach (w tym: gama durowa i mollowa, 2 etiudy, 1część sonatiny, 1 utwór polifoniczny, 6
krótkich utworów dowolnych). Wymagania odnośnie zaliczenia semestru: 1etiuda i 1utwór dowolny na
pamięć.
obejmują: rozczytywanie utworu z uczniem, ze wskazaniem na istotne elementy (klucz, tonacja, metrum,
rytm, artykulacja, dynamika), utrwalanie umiejętności pracy nad utworem, doskonalenie umiejętności
czytania a’vista, rozwijanie wrażliwości i wyobraźni muzycznej, gamy, pasaże, akordy, próby improwizacji
oraz nauka wybranych utworów (w tym: gama durowa, mollowa, pasaże, 2 etiudy, 1 część sonatiny, 1 utwór
polifoniczny, 6 utworów dowolnych). Wymagania odnośnie zaliczenia semestru: gama, 1etiuda, 1utwór
polifoniczny, 1 utwór dowolny, wszystko z pamięci.
S
30
Ns
20
30
20
60
40
60
40
Metody nauczania: M5 – ćwiczenia przedmiotowe, M2 –wykład konwersatoryjny.
Środki dydaktyczne: pianino.
F – formująca
P– podsumowująca
F2 – obserwacja/aktywność (przygotowanie do zajęć).
umiejętności).
Propozycje repertuarowe:
Szkoły i zbiory dla początkujących:
4. A.M. Klechniowska, Szkoła na fortepian
5. J. Garścia, Muzyczne abc przy fortepianie
6. Wydawnictwo PWM, opracowanie zbiorowe, Gamy i
pasaże na fortepian cz.1
Etiudy:
3. S. Raube, Etiudy dla dzieci t. I i II
4. W. Sawicka, G. Stępniowa, Etiudy t.I
Polifoniczne
5. Z. Śliwiński, Dawne tańce i melodie t. I i II
6. J. S. Bach, Łatwe utwory
7. J. S. Bach, Drobne utwory
8. J. S. Bach, Małe preludia
Klasyczne
4. J. Hofmann, A. Rieger, Wybrane sonatiny t I i II
5. S. Raube, Wybór sonatin t. I I II
6. J. Garścia, Sonatiny op.4
Różne
5. E. Altberg, Czytanki muzyczne cz. I i II
6. F. Rybicki, Zaczynam grać
7. P. Czajkowski, Album dla młodzieży op.39
8. F. Rybicki, Już gram
5. D. Kabalewski, Łatwe utwory op.39
Podpis
mgr. Małgorzata Kamczyc-Süyünc
31.05.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
ogólnoakademicki
Nauka jazdy konnej
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 5
3. Punkty ECTS: 3
S/30
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
NS/20
NS/20
Wiedza
CW1: student zna terminologię związaną z jazdą konną, zna podstawy hipoterapii.
Umiejętności
CU1: potrafi jeździć konno i dostrzegać terapeutyczną istotę tej umiejętności.
EKW1
EKW2
EKU1
EKU2
EKK1
EKK2
Wiedza
zna elementarną terminologię używaną w pedagogice i rozumie jej źródła oraz zastosowania
w hipoterapii
ma uporządkowaną wiedzę na temat wychowania przez hipoterapię, biologicznych,
psychospołecznych i medycznych podstaw
Umiejętności
potrafi dokonać obserwacji i interpretacji zjawisk społecznych; analizuje ich powiązana z
istotą kontaktu człowieka z koniem
ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji interpersonalnej, potrafi używać języka
dotyczącego jazdy konnej i porozumiewać się w sposób precyzyjny przy użyciu różnych
kanałów i technik komunikacyjnych z odbiorcami spoza grona specjalistów
ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego
dokształcania
jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych; wskazuje aktywność, podejmuje trud
i odznacza się wytrwałością
Ćwiczenia
1. Pierwsze spotkanie z koniem.
2. Zachowanie wobec konia.
3. Nauka jazdy konnej – nazwy siodeł itd., technika.
4. Nauka jazdy konnej różnym tempem.
5. Hipoterapia – terminy, wpływ na zdrowie.
K_W01
K_W03
K_U01
K_U07
K_K01
K_K03
S
1
1
2
25
1
30
NS
1
1
2
15
1
20
30
20
Środki dydaktyczne: sprzęt potrzebny do jazdy konnej.
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany: ustny wiedzy, umiejętności.
F4 – wypowiedź/wystąpienie (prezentacja i omówienie sprzętu
jeździeckiego)
P2 – kolokwium – praktyczne zaliczenie przedmiotu
(jazda konna różnym tempem: stępem, kłusem,
galopem i cwałem).
J. M. Kotowski, E. Kaszuba-Warpechowskak, ABC jeździectwa, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1998.
Podpis
10.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
I stopnia
ogólnoakademicki
Nauka jazdy na nartach
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 5
3. Punkty ECTS: 3
S/30
Ćwiczenia (Ćw.)
S/30
NS/20
NS/20
Wiedza
CW1: student zna zasady poruszania się na stoku narciarskim i posiada wiedzę z zakresu obsługi i terminologii sprzętu
narciarskiego.
Umiejętności
CU1: potrafi jeździć na nartach, posiada umiejętności udzielenia pierwszej pomocy.
EKW1
EKU1
EKU2
EKK1
EKK2
Wiedza
ma elementarną wiedzę o bezpieczeństwie podczas działań na stoku narciarskim
Umiejętności
potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu nauki jazdy na nartach
ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji
ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności
ma przekonanie o wadze zachowania się w sposób profesjonalny, refleksji na tematy etyczne
i przestrzegania zasad etyki zawodowej
Ćwiczenia
1. Bezpieczeństwo na stoku – zasady poruszania się.
2. Pierwsza pomoc poszkodowanemu w wypadku na stoku.
3. Nauka jazdy na nartach – praktyka.
Środki dydaktyczne: samochód osobowy.
F – formująca
P– podsumowująca
K_W17
K_U02
K_U07
K_K01
K_K04
S
5
5
20
30
NS
3
3
14
20
30
20
F1 – sprawdzian ustny wiedzy – terminologia narciarska i nazwy
sprzętu narciarskiego
F4 – wypowiedź/wystąpienie (prezentacja i omówienie
profesjonalnego wyposażenia narciarskiego)
P2 – kolokwium – praktyczne zaliczenie
przedmiotu.
M. Bydliński, M. Szafrański, Narciarstwo. Od amatorów do zawodowców, Wyd. Bosz, 2011.
Podpis
10.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Nauka śpiewu
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3,4
3. Punkty ECTS: 6
Ćwiczenia (Ćw.)
S/60
S/60
NS/40
NS/40
Słuch muzyczny i poczucie rytmu. Zaliczony przedmiot: emisja głosu i ergonomia.
Wiedza
CW1 Przekazanie wiedzy dotyczącej budowy aparatu głosowego, zjawisk fizjologicznych związanych z tworzeniem głosu,
jego emisją, zaburzeniami, odbiorem i higieną.
CW2 Przekazanie wiedzy dotyczącej opanowania umiejętności prawidłowego operowania głosem, jego ustawienia,
rozpoznawania i usuwania zaburzeń oraz doboru metod usprawniania.
CW3 Przekazanie wiedzy dotyczącej podstawowych pojęć teoretycznych oraz metod badawczych z zakresu fonetyki,
akustyki i logopedii związanych z głosem.
Umiejętności
CU1 Kształtowanie u studentów umiejętności prawidłowego tworzenia i operowania głosem oraz jego ustawienia.
CU2 Kształtowanie u studentów umiejętności rozpoznawania i usuwania zaburzeń oraz doboru metod usprawniania, w tym
ćwiczeń fonacyjnych, artykulacyjnych i dykcyjnych.
CU3 Kształtowanie u studentów samodzielności w zdobywaniu wiedzy i umiejętności dotyczących tworzenia głosu oraz
przewidywania skutków podejmowanych działań.
CK1 Kształtowanie u studentów pogłębionej refleksyjności na problemy emisyjne swoje oraz innych. Kształtowanie
poczucia odpowiedzialności za postawę społeczną i projektowanie działań zawodowych.
CK2 Przekonanie o potrzebie ciągłego doskonalenia się zawodowego i rozwoju osobistego w realizacji działań
pedagogicznych z zakresu wokalistyki.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
Student posiada poszerzoną wiedzę dotyczącą budowy i funkcjonowania narządu głosu.
Posiada znajomość podstawowego repertuaru wokalnego
Student posiada wiedzę umożliwiającą zdobywanie niezbędnych informacji z zakresu
wokalistyki, ich analizowanie oraz odpowiednie interpretowanie
Student posiada wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć teoretycznych oraz metod
badawczych z zakresu fonetyki, akustyki i logopedii związanych z głosem.
Umiejętności
Student posiada umiejętność właściwego odczytania zapisu nutowego, odpowiedniej
interpretacji oraz doboru repertuaru do słuchacza.
Student stosuje techniki prawidłowej emisji głosu, wykorzystuje różnorodne i odpowiednie
środki ekspresji. Rozpoznaje i rozwiązuje problemy emisyjne.
Student przedstawia ćwiczenia, pozwalające na samodzielne doskonalenie warsztatu, posiada
umiejętność opanowania stresu podczas publicznych występów oraz potrafi reagować
odpowiednio do okoliczności towarzyszących takich jak akustyka, wymagania publiczności
K_W02
K_W05
K_W16
K_W18
K_W13
K_U09
K_U02
K_U11
K_U10
EKK1
EKK2
Student jest zdolny do przekładania wiedzy na praktykę; do samodzielnego integrowania
wiedzy oraz podejmowania w zorganizowany sposób nowych kompleksowych działań.
Student jest chętny do integracji z innymi osobami w ramach różnych zadań, projektów i
przedsięwzięć kulturalnych, zorientowany na ciągły rozwój i doskonalenie zawodowe.
K_K03
K_K07
K_K08
Ćwiczenia
Ćw. 1. Wprowadzenie w problematykę. Omówienie kryteriów zaliczenia przedmiotu. Ćwiczenia i wprawki
wokalne.
Ćw. 2. Ciało jako instrument. Prawidłowa postawa ciała jako podstawa prawidłowej emisji. Ćwiczenia
oddechowe aktywujące przepony. Ćwiczenia relaksacyjne.
Ćw. 3. Głos, rodzaje. Aparaty czynnościowe instrumentu głosu. Ćwiczenia i wprawki wokalne.
Ćw. 4. Aparat rezonacyjno-artykulacyjny. Ćwiczenia przygotowujące aparat rezonacyjno-artykulacyjny do
prawidłowej pracy. Ćwiczenia i wprawki wokalne.
Ćw. 5. Aparat otwarcia. Ćwiczenia i wprawki wokalne. Praca na konkretnym utworze.
Ćw. 6. Aparat rytmiczno-emocjonalny. Ćwiczenia i wprawki wokalne. Praca na konkretnym utworze.
Ćw. 7. „Technika otwarcia gardła”. Ćwiczenia i wprawki wokalne. Praca na konkretnym utworze.
Ćw. 8. Vaccai. Ćwiczenia i wprawki wokalne. Praca na konkretnym utworze. Kształtowanie głosu
odpowiednio do wymagań partytury.
Ćw. 9. Ćwiczenia i wprawki wokalne. Praca na konkretnym utworze. Wyzwalanie energii oddechowej
zamiast „podparcia”.
Ćw. 10. Ćwiczenia i wprawki wokalne. Praca na konkretnym utworze. Aparat wyprowadzenia.
Ćw. 11. Środki wyrazu: tempo, dynamika, barwa, intonacja, fraza, akcent. Ćwiczenia i wprawki wokalne.
Praca na konkretnym utworze.
Ćw. 12. Kształtowanie barwy głosu. Ćwiczenia i wprawki wokalne. Praca na konkretnym utworze.
Ćw. 13. Praca nad skalą, brzmieniem, otwarciem, kondycją głosu. Ćwiczenia i wprawki wokalne. Praca na
konkretnym utworze.
Ćw. 14. Ciągła korekta aparatów czynnościowych instrumentu głosu. Ćwiczenia i wprawki wokalne. Praca
na konkretnym utworze.
Ćw. 15. Autoprezentacja. Podsumowanie i omówienie rozwoju wokalnego.
S
4
Ns
2
4
2
4
4
2
2
4
4
4
4
2
2
2
2
4
2
4
4
2
4
4
4
4
4
4
4
4
60
4
40
60
40
Metody nauczania: M2 – wykład konwersatoryjny, M5 – ćwiczenia przedmiotowe.
Środki dydaktyczne: pianino, odtwarzacz CD.
F – formująca
P– podsumowująca
zajęć).
umiejętności).
3. J. Gałęska-Tritt, Dzieci lubią śpiewać, a my razem z nimi! Mały poradnik metodyczny dla wychowawców i
rodziców. Wydawnictwo: MILA Poznań 2007
4. J. Gałęska-Tritt, Śpiewam solo i w zespole, psychofizjologia śpiewu dla każdego, Akademia Muzyczna Poznań 2009
5. N. Vaccai, Metodo prawico di canto italiano, podręcznik do nauki śpiewu, Polskie Wydawnictwo Muzyczne,
Kraków
6. Pieśni polskie: Moniuszko, Karłowicz, Chopin; łatwiejsze pieśni niemieckie i łatwiejsze arie. Arie starowłoskie.
1. B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie, podręcznik do nauki emisji głosu. Wydawnictwo: UNIVERSITAS,
Kraków 2006
2. K. Gawęda, J. Łazewski, O błędach wymowy. Wydawnictwo: Kwadrat, Białystok 2004
3. A. Łastik, Poznaj swój głos…,audio book. Wydawnictwo: Studio Emka
4. B. Toczyska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe
Gdańsk 2007
5. B. Toczyska, Głośno i wyraźnie, 9 lekcji dobrego mówienia, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2007
6. B. Toczyska, Łamańce z dedykacją. Wydawnictwo: Podkowa, Gdańsk 2006
7. Cz. Wojtyński, Emisja głosu. Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa 1970
8. H. Zielińska, Kształcenie głosu. Wydawnictwo Muzyczne Polihymnia, Lublin 2002
Podpis
Małgorzata Kamczyc-Süyünc
31.05.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Nauka tańca
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 5
3. Punkty ECTS: 3
Ćwiczenia (Ćw.)
S/ 30
S/ 30
NS/20
NS/20
mgr Malwina Gros
Brak.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z wiedzą teoretyczną na temat historii, roli i funkcji tańca.
Umiejętności
CU1: Zapoznanie studentów z praktycznymi działaniami związanymi z wykorzystaniem rytmiki w poszczególnych
ćwiczeniach tanecznych oraz przekazanie metodycznych zasad wykorzystania wiedzy teoretycznej w praktyce.
CK1: Student ma świadomość jak ważne jest pogłębianie poziomu swojej wiedzy i umiejętności. Dostrzega potrzebę
ciągłego dokształcania zawodowego i rozwoju osobistego.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
Student definiuje i objaśnia pojęcia związane z tańcem oraz aktywnością ruchową.
Charakteryzuje wybrane tańce towarzyskie w zakresie historii.
Student charakteryzuje wpływ tańca na cykl życia, rozróżniając aspekt biologiczny,
psychologiczny oraz społeczny.
Student opisuje cele, zadania, funkcjonowanie tańca w systemie edukacyjnym.
Umiejętności
Student analizuje różne sytuacje i związane z nimi rozwiązania oparte na doświadczeniach z
zakresu aktywności ruchowej oraz dokonuje opracowania praktycznego.
Student prowadzi umiejętne ocenianie sytuacji analizę z zakresu wykorzystania tańca w
codziennym życiu, na podstawie obserwacji i diagnozowania oraz wdraża nabytą wiedzę
teoretyczną w celu podejmowania działań praktycznych.
Student opracowuje praktyczne zastosowanie wiedzy na temat tańca.
Student odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie, która skutkuje
zapewnieniem bezpieczeństwa podopiecznym podczas wprowadzania i stosowania zasad
związanych z aktywnością taneczną.
Student jest gotowy do współpracy w celu aktywizowania społeczeństwa i wykorzystania
tańca jako jednej z form uprawiania aktywności ruchowej.
Ćwiczenia
przedmiotu.
Ćw. 2. Rola tańca jako element wpływający na nasze zdrowie i aktywność ruchową. Zapoznanie z
K_W01
K_W05
K_W10
K_U03
K_U07
K_U08
K_U04
K_K06
K_K07
S
2
Ns
1
2
1
podstawowymi definicjami związanymi z tańcem.
Ćw. 3. Funkcje tańca. Wiadomości z zakresu ćwiczeń rytmiczno-metrycznych i elementów muzyki.
Ćw. 4. Historia i charakterystyka wybranych tańców towarzyskich (cha-cha, walc angielski, walc wiedeński,
samba, rumba).
Ćw. 5. Metodyka nauczania podstawowych kroków wybranych tańców towarzyskich (cha-cha, walc
angielski).
Ćw. 6. Metodyka nauczania podstawowych kroków wybranych tańców towarzyskich (walc wiedeński,
samba, rumba).
Ćw. 7. Figury w tańcach towarzyskich i ich wykorzystanie do tworzenia układów tanecznych (cha-cha, walc
angielski).
angielski).
Ćw. 9. Teoretyczne wprowadzenie do tańców integracyjnych. Definicja, cele, rodzaje.
Ćw. 10. Zapoznanie z tańcami klanzy (Taniec Belgijski, Emeryt na Hawajach, pata pata)
Ćw. 11. Podstawowe figury i kroki w tańcach integracyjnych klanza.
Ćw. 12. Wprowadzenie do tańców ludowych. Teoretyczne podstawy kujawiaka, polki, poloneza.
Ćw. 13. Podstawowe kroki i figury w kujawiaku, polce, polonezie.
Ćw. 14. Prezentacja przez studentów przygotowanych układów tanecznych. Analiza i omówienie.
Ćw. 15. Taniec klanza – taniec belgijski. Podsumowanie zajęć. Wpisy do indeksów.
2
2
1
1
2
1
2
1
2
1
2
1
2
2
2
2
2
2
2
30
1
1
2
2
2
2
2
20
30
20
Metody nauczania: M2 – metoda problemowa, burza mózgów.
Środki dydaktyczne: odtwarzacz CD, projektor, sprzęt multimedialny.
F – formująca
P– podsumowująca
P5 – wystąpienie (praktyczna prezentacja).
Wieczysty M., Tańczyć każdy może, Ad Oculos, Warszawa- Rzeszów 2006.
Fostiak D., Tańce towarzyskie w Światowym Programie Tańca, Zeszyty metodyczne, gimnastyka AWF Gdańsk
2008.
Bednarzowa B., Młodzikowska M.: „Tańce – rytm, ruch, muzyka”. Wydawnictwo Sport i Turystyka, W-wa 2001.
Bednarzowa B., Młodzikowska M.: „Tańce, wybór dla potrzeb wychowania fizycznego”. WSWF Gdańsk 2009.
Bednarzowa B., Młodzikowska M.: „Tańce. Poradnik metodyczny”. AWF W-wa 1996.
Dąbrowska G.: „Tańcujże dobrze”. WSiP, W-wa 1991.
Hearn G.: “Mambo” ISTD London 1999.
Jedyńska I.: „Tańczymy lepiej i piękniej”. CPARA, W-wa 1963.
Kapczyńska M., Sroka C.: „Tańce Towarzyskie. Część I”. AWF Warszawa 1978.
Podpis
mgr Malwina Gros
26.05.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Nauka tańca
2. Kod przedmiotu:
7. Semestr/y: 5
3. Punkty ECTS: 3
Ćwiczenia (Ćw.)
S/ 30
S/ 30
NS/20
NS/20
mgr Malwina Gros
Brak.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z wiedzą teoretyczną na temat historii, roli i funkcji tańca.
Umiejętności
CU1: Zapoznanie studentów z praktycznymi działaniami związanymi z wykorzystaniem rytmiki w poszczególnych
ćwiczeniach tanecznych oraz przekazanie metodycznych zasad wykorzystania wiedzy teoretycznej w praktyce.
CK1: Student ma świadomość jak ważne jest pogłębianie poziomu swojej wiedzy i umiejętności. Dostrzega potrzebę
ciągłego dokształcania zawodowego i rozwoju osobistego.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
Student definiuje i objaśnia pojęcia związane z tańcem oraz aktywnością ruchową.
Charakteryzuje wybrane tańce towarzyskie w zakresie historii.
Student charakteryzuje wpływ tańca na cykl życia, rozróżniając aspekt biologiczny,
psychologiczny oraz społeczny.
Student opisuje cele, zadania, funkcjonowanie tańca w systemie edukacyjnym.
Umiejętności
Student analizuje różne sytuacje i związane z nimi rozwiązania oparte na doświadczeniach z
zakresu aktywności ruchowej oraz dokonuje opracowania praktycznego.
Student prowadzi umiejętne ocenianie sytuacji analizę z zakresu wykorzystania tańca w
codziennym życiu, na podstawie obserwacji i diagnozowania oraz wdraża nabytą wiedzę
teoretyczną w celu podejmowania działań praktycznych.
Student opracowuje praktyczne zastosowanie wiedzy na temat tańca.
Student odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie, która skutkuje
zapewnieniem bezpieczeństwa podopiecznym podczas wprowadzania i stosowania zasad
związanych z aktywnością taneczną.
Student jest gotowy do współpracy w celu aktywizowania społeczeństwa i wykorzystania
tańca jako jednej z form uprawiania aktywności ruchowej.
Ćwiczenia
przedmiotu.
Ćw. 2. Rola tańca jako element wpływający na nasze zdrowie i aktywność ruchową. Zapoznanie z
K_W01
K_W05
K_W10
K_U03
K_U07
K_U08
K_U04
K_K06
K_K07
S
2
Ns
1
2
1
podstawowymi definicjami związanymi z tańcem.
Ćw. 3. Funkcje tańca. Wiadomości z zakresu ćwiczeń rytmiczno-metrycznych i elementów muzyki.
Ćw. 4. Historia i charakterystyka wybranych tańców towarzyskich (cha-cha, walc angielski, walc wiedeński,
samba, rumba).
Ćw. 5. Metodyka nauczania podstawowych kroków wybranych tańców towarzyskich (cha-cha, walc
angielski).
Ćw. 6. Metodyka nauczania podstawowych kroków wybranych tańców towarzyskich (walc wiedeński,
samba, rumba).
angielski).
angielski).
Ćw. 9. Teoretyczne wprowadzenie do tańców integracyjnych. Definicja, cele, rodzaje.
Ćw. 10. Zapoznanie z tańcami klanzy (Taniec Belgijski, Emeryt na Hawajach, pata pata)
Ćw. 11. Podstawowe figury i kroki w tańcach integracyjnych klanza.
Ćw. 12. Wprowadzenie do tańców ludowych. Teoretyczne podstawy kujawiaka, polki, poloneza.
Ćw. 13. Podstawowe kroki i figury w kujawiaku, polce, polonezie.
Ćw. 14. Prezentacja przez studentów przygotowanych układów tanecznych. Analiza i omówienie.
Ćw. 15. Taniec klanza – taniec belgijski. Podsumowanie zajęć. Wpisy do indeksów.
2
2
1
1
2
1
2
1
2
1
2
1
2
2
2
2
2
2
2
30
1
1
2
2
2
2
2
20
30
20
Metody nauczania: M2 – metoda problemowa, burza mózgów.
Środki dydaktyczne: odtwarzacz CD, projektor, sprzęt multimedialny.
F – formująca
P– podsumowująca
P5 – wystąpienie (praktyczna prezentacja).
Wieczysty M., Tańczyć każdy może, Ad Oculos, Warszawa- Rzeszów 2006.
Fostiak D., Tańce towarzyskie w Światowym Programie Tańca, Zeszyty metodyczne, gimnastyka AWF Gdańsk
2008.
Bednarzowa B., Młodzikowska M.: „Tańce – rytm, ruch, muzyka”. Wydawnictwo Sport i Turystyka, W-wa 2001.
Bednarzowa B., Młodzikowska M.: „Tańce, wybór dla potrzeb wychowania fizycznego”. WSWF Gdańsk 2009.
Bednarzowa B., Młodzikowska M.: „Tańce. Poradnik metodyczny”. AWF W-wa 1996.
Dąbrowska G.: „Tańcujże dobrze”. WSiP, W-wa 1991.
Hearn G.: “Mambo” ISTD London 1999.
Jedyńska I.: „Tańczymy lepiej i piękniej”. CPARA, W-wa 1963.
Kapczyńska M., Sroka C.: „Tańce Towarzyskie. Część I”. AWF Warszawa 1978.
Podpis
mgr Malwina Gros
26.05.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika
studia I stopnia
ogólnoakademicki
Ochrona własności intelektualnej
1. Przedmiot
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS:
1
6. Rok studiów: I
S/ 15
NS/10
Wykład (Wyk.)
S/15
NS/10
dr Ewa Wiśniowska-Adamus
mgr Marcin Szott
7. Semestr/y: 2
Brak.
Wiedza
CW1: Przekazanie wiedzy prawniczej obejmującej terminologię i teorię z zakresu ochrony własności intelektualnej,
pozwalającej na rozumienie specyfiki praw twórców oraz jej powiązań różnymi dziedzinami życia człowieka.
Umiejętności
CU1: Kształtowanie u studentów umiejętności uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy, umiejętności i kompetencji
w zakresie ochrony własności intelektualnej, przy wykorzystaniu różnych kanałów, metod, technik, procedur i dobrych
praktyk realizowanych w różnych sferach działalności prawniczej oraz nowoczesnych środków i metod pozyskiwania,
organizowania i przetwarzania informacji, komunikacji interpersonalnej ze specjalistami i odbiorcami spoza grona
specjalistów.
CK1: Kształtowanie u studentów pogłębionej refleksyjności na problemy związane z ochroną autorskich praw osobistych
i majątkowych oraz zwrócenie uwagi na odpowiedzialności z tytułu naruszenia tych praw;
EKW1
Wiedza
zna elementarną terminologię prawniczą używaną w pedagogice i rozumie jej źródła oraz
zastosowania w obrębie ochrony własności intelektualnej oraz jej powiązania z innymi
dyscyplinami naukowymi,
K_W01
K_W02
EKW2
ma elementarną, uporządkowaną wiedzę na temat praw i obowiązków twórców i organizacji
zbiorowego zarządu prawami autorskimi i pokrewnymi oraz zachodzącymi między nimi
relacjami,
K_W07
K_W13
EKW3
ma elementarną wiedzę o metodyce wykonywania typowych zadań, norm prawnych
i etycznych, a także procedurach stosowanych w zakresie ochrony własności intelektualnej.
K_W16
K_W19
EKU1
Umiejętności
potrafi dokonać obserwacji i interpretacji zjawisk społecznych oraz posługiwać się
podstawowymi ujęciami teoretycznymi; analizuje ich powiązania na podstawie
obowiązujących przepisów prawa autorskiego i praw pokrewnych,
K_U01
K_U02
K_U03
K_U10
EKU2
potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności, w
sposób precyzyjny i spójny wypowiadać się w mowie i na piśmie, na tematy dotyczące
wybranych zagadnień z zakresu ochrony własności intelektualnej,
K_U04,
K_U06
EKU3
potrafi dokonać analizy własnych działań i wskazać ewentualne obszary wymagające
modyfikacji w przyszłym działaniu.
K_U14
EKK1
EKK2
EKK3
ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego
dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych
kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia,
ma przekonanie o wadze zachowania się w sposób profesjonalny, refleksji na tematy etyczne
i przestrzegania zasad etyki zawodowej,
jest przygotowany do aktywnego uczestnictwa w grupach, organizacjach i instytucjach
publicznych oraz jest zdolny do porozumiewania się z osobami będącymi i niebędącymi
specjalistami z zakresu ochrony własności intelektualnej.
K_K01
K_K04
K_K07
Wykład
Wyk.1 – Źródła prawa autorskiego oraz przedmiot ochrony – utwór jako rezultat twórczości autora.
Wyk.2 – Autorskie prawa osobiste tzw. autorskie dobra osobiste.
Wyk.3 – Autorskie prawa majątkowe.
Wyk.4 – Ograniczenia treści autorskich praw majątkowych oraz regulacje szczególne.
Wyk.5 – Zasada wolności kontraktowej i jej ograniczenia.
Wyk.6 – Ochrona praw autorskich i praw pokrewnych oraz organizacje zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi.
Wyk.7 – Konwencje międzynarodowe, autorskie prawo wspólnotowe (dyrektywy); plagiat, piractwo
i odpowiedzialność karna.
S
2
2
2
2
2
2
Ns
1
1
1
1
1
2
3
3
15
10
15
10
Metody nauczania: M2 – wykład konwersatoryjny, wykład problemowy połączony z dyskusją.
Środki dydaktyczne: brak.
F – formująca
P– podsumowująca
P2 – kolokwium (ustne).
1. J. Barta, R. Markiewicz, Prawo autorskie i prawa pokrewne Oficyna a Wolters Kluwer business, Warszawa 2008;
2. ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, ze zm.);
1. 1. J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Traple, Prawo autorski i prawa pokrewne –
komentarz, Zakamycze 2005;
2. J. Sieńczyło-Chlabicz (red.), Prawo własności intelektualnej, LexisNexis 2009;
3. R. Golat, Dobra niematerialne – kompendium prawne, Oficyna Wydawnicza Branta 2006;
dr Ewa Wiśniowska-Adamus
mgr Marcin Szott
Podpis
1 czerwiec 2012 r.
[email protected] – telefon: 500 779 213
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
pedagogika wczesnoszkolna z edukacją
informatyczną
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Opracowywanie materiałów multimedialnych
2. Kod przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 3
3. Punkty ECTS: 5
S/30
Wykład (Wyk.)
S/15
Laboratorium (Lab.)
S/15
NS/20
NS/10
NS/10
Wiedza
naukowymi, w szczególności z dyscyplinami, które wspomagają edukację wykorzystując materiały multimedialne.
Umiejętności
CU1: kształtowanie umiejętności doskonalenia swojej wiedzy przy wykorzystaniu różnych sposobów w zakresie
technologii i stosowaniu jej w szeroko rozumianej praktyce pedagogicznej.
możliwości wykorzystania w edukacji materiałów multimedialnych.
edukacyjnych związanych z zastosowaniem materiałów multimedialnych.
zawodowymi wykorzystując materiały multimedialne w realizacji działań pedagogicznych.
EKW1
EKW2
EKW3
EKW4
EKU1
EKU2
EKU3
Wiedza
realizacji, w szeroko pojętym zakresie, z zastosowaniem współczesnych środków
multimedialnych
stosowanych w obszarze zastosowania materiałów multimedialnych
zastosowaniem materiałów multimedialnych
Umiejętności
wykorzystując różne źródła i materiały multimedialne
swojej pracy dydaktycznej
związanych z wykorzystaniem technologii w edukacji
K_W02
K_W08
K_W12
K_W16
K_U04
K_U07
K_U09
EKU4
EKK1
EKK2
EKK3
realizacji projektów edukacyjnych, wykorzystujących materiały multimedialne
obszarze materiałów multimedialnych, wspomagających jego działalność pedagogiczną
K_U13
jest przygotowany do pracy w grupie realizującej działania pedagogiczne w oparciu o
materiały multimedialne, przedstawiając je w sposób zrozumiały dla innych niebędących
specjalistami w tej dyscyplinie
rozumie rolę stosowania materiałów multimedialnych w edukacji, będąc odpowiednio
przygotowany do jej wypełniania
K_K07
Wykłady
1. System komputerowy, komunikacja, posługiwanie się informacją: wyszukiwanie, porządkowanie,
wykorzystanie informacji.
2. Formułowanie problemów, etapy rozwiązywania problemu, ich ocena, szukanie najlepszych
rozwiązań.
3. Sposoby prezentacji informacji.
Laboratoria
1. Poznanie możliwości wykorzystania różnych materiałów multimedialnych.
2. Wyszukiwanie, przetwarzanie, przechowywanie informacji.
3. Wykorzystanie środków multimedialnych w pracy własnej nauczyciela i uczniów, tworzenie
prezentacji jako metoda uczenia się jak i przekazu informacji.
4. Konspekt-scenariusz zajęć, jako efekt projektowania zajęć, włączający materiały multimedialne do
prowadzonych zajęć.
K_K01
K_K08
S
5
NS
5
5
3
5
15
S
3
4
4
2
10
NS
2
2
3
4
3
15
10
30
20
F – formująca
P– podsumowująca
F1 – sprawdziany: ustny wiedzy, umiejętności przy obsłudze
elementów systemów komputerowych,
F4 – wypowiedź/wystąpienie (prezentacja i omówienie projektu
grupowego)
P2 – kolokwium pisemne z treści wykładu,
P5 – wystąpienie/rozmowa (prezentacja i
omówienie grupowego projektu),
P4 – praca pisemna (ocena konspektu – scenariusza
zajęć).
1. Clarke, Multimedia w edukacji-poradniki , WKŁ, Warszawa 2007.
Podpis
15.06.2012
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Patologie społeczne
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 4
4. Rodzaj przedmiotu:
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: 4
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
S/45
S/15
S/30
NS/30
NS/10
NS/20
mgr Beata Uchto
Zaliczone przedmioty: wprowadzenie do psychologii, psychologia rozwojowa i wychowawcza.
Wiedza
CW1: Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami teoretyczno-metodologicznymi z zakresu patologii
społecznych.
Umiejętności
CU1: Kształtowanie umiejętności rozpoznawania i zapobiegania rozszerzania się patologii społecznych, opanowanie
podstawowych metod terapii.
CK1: Kształtowanie poczucia odpowiedzialności za podejmowane zadania terapeutyczne i diagnostyczne.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
EKU3
EKK1
EKK2
Wiedza
Definiuje pojęcia z zakresu patologii, charakteryzuje główne przejawy patologii w życiu
społecznym oraz prezentuje podstawowe umiejętności terapeutyczne.
Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat patologii występujących we współczesnym
świecie i zagrażających głównie dzieciom i młodzieży.
Ma pogłębioną wiedzę o zasadach relacji terapeutycznej, charakteryzuje jej podstawowe
zasady i warunki stosowania.
Umiejętności
Potrafi wykorzystać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychoterapii i patologii w
celu analizy złożonych problemów wychowawczych i dydaktycznych.
Prezentuje główne przejawy patologii społecznych oraz wybrane metody oddziaływań
terapeutycznych, które dostosowuje do wybranych sytuacji wychowawczych.
Potrafi sprawnie porozumiewać się przy użyciu różnych technik komunikacyjnych ze
specjalistami z różnych dziedzin, współpracować z różnymi środowiskami w celu wspierania
i leczenia osoby, która przejawia zachowania patologiczne.
Uczestniczy w dyskursie na temat różnych przejawów patologii.
Student jest gotowy na współpracę z otoczeniem w zakresie projektowania wspólnych
działań profilaktycznych, opiniowania i diagnozowania uczniów zagrożonych patologią.
Wykłady
Wyk.1 Wprowadzenie w problematykę przedmiotu. Znaczenie wiedzy z patologii społecznych w pracy
pedagoga.
Wyk.2 Typy patologii społecznych. Kryteria zdrowia i patologii.
K_W01
K_W05
K_W07
K_U02
K_U06
K_U03
K_K07
K_K02
S
2
Ns
2
3
2
Wyk.3 Źródła i okoliczności tworzenia się patologii społecznych (środowiskowe i osobowościowe).
Wyk.4 Klasyfikacja wpływów patogennych: środowisko rodzinne, szkolne, grypy, media itp.
Wyk.5 Podstawowe metody diagnozowania i wspomagania osób zagrożonych wystąpieniem patologii.
Wyk.6 Kryzys egzystencjalny u młodzieży i jego skutki osobowościowe.
Wyk.7 Podstawowe zasady projektowania programów profilaktycznych.
Ćwiczenia
Ćw.1 Wprowadzenie do przedmiotu. Omówienie kryteriów zaliczenia ćwiczeń.
Ćw.2 Geneza i identyfikacja problemów społecznych – metody diagnozy.
Ćw.3 Dyskryminacja i uprzedzenia społeczne – charakterystyka problemu.
Ćw.4 Dziecko w cyberprzestrzeni – zagrożenia związane ze światem wirtualnym.
Ćw.5 Charakterystyka zjawiska przemocy i przestępczości – uwarunkowania środowiskowe i
osobowościowe.
Ćw.6 Narkomania jako zjawisko społeczne: wprowadzenie, główne tezy.
Ćw.7 Podstawowe pojęcia związane z narkomanią, definicje uzależnienia, nałogu, omówienie rodzajów
uzależnień (fizyczne, psychiczne i społeczne).
Ćw.8 Podział środków psychoaktywnych: ich działanie oraz objawy.
Ćw.9 Sekty i destrukcyjne kulty – typologia i mechanizmy działania.
Ćw.10 Niekontrolowany seks, pornografia i prostytucja (marginalizacja i naznaczenie).
Ćw.11 Agresja i przemoc wśród młodzieży – przyczyny, przejawy, pomoc.
Ćw.12 Alkoholizm – charakterystyka zjawiska w perspektywie jednostkowej i grupowej.
Ćw.13 Przyczyny, objawy i metody leczenia uzależnienia od alkoholu.
Ćw.14 Projektowanie zajęć profilaktycznych dla dzieci z wybranego tematu dotyczącego patologii.
Ćw.15 Zaliczenie oraz wpisanie ocen.
2
2
2
2
2
15
S
2
2
2
2
2
2
1
1
1
1
10
Ns
2
2
2
2
2
2
2
1
1
2
2
2
2
2
2
2
2
30
1
1
1
1
1
1
1
1
20
45
30
Metody oceniania: M1 – wykład informacyjny, M2 – burza mózgów, dyskusja, gry dydaktyczne, M3 – pokaz prezentacji
multimedialnej.
F – formująca
P– podsumowująca
P1 – egzamin
omówienie projektu profilaktyki).
1.
2.
3.
4.
Błachut J., Gaberle A., Krajewski K., Kryminologia, Wydawnictwo Info- Trade, Gdańsk 2001.
Cierpiałkowska L., Alkoholizm- przyczyny, leczenie, profilaktyka, Scholar, Poznań 2000.
McWhirter J., McWhirter A., McWhirter E., Zagrożona młodzież, PARPAMEDIA, Warszawa 2008.
Pospiszyl I., Patologie społeczne, PWN, Warszawa 2008.
1. Baranowska M., Wiciak I., Wybrane patologie społeczne. Uwarunkowania, przejawy, profilaktyka. Wydawnictwo
Wyższej Szkoły Policji, Szczytno 2011.
2. Hassan S., Psychomanipulacja w sektach, Wydawnictwo RAVI, Łódź 1997.
3. Sołtysiak T. (red), Zjawiska patologiczne wśród studentów, Wydawnictwo UKW w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2008.
Podpis
Beata Uchto
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Pedagogika czasu wolnego
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 4
6. Rok studiów: II, III
7. Semestr/y: 4, 5
9. Formy dydaktyczne prowadzenia zajęć
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
polski
S/50
S/5
S/45
NS/35
NS/5
NS/30
dr hab. Danuta Umiastowska prof. nadzw.
Znajomość podstawowych pojęć z pedagogika i psychologii oraz zagadnień z zakresu pedagogiki społecznej.
Wiedza
CW1: Student zna podstawowe pojęciami oraz zagadnieniami z zakresu pedagogiki czasu wolnego.
Umiejętności
CU1: Student posiada umiejętności diagnozowania gospodarowaniem czasem wolnym przez różne grupy społeczne,
planowania czasu wolnego dzieci i młodzieży oraz dorosłych, projektuje scenariusze różnych zajęć.
CK1: Student rozumie społeczno-wychowawcze aspekty relacji: człowiek – wychowanie – czas wolny; umie usytuować
problemy wychowania do czasu wolnego w całokształcie zabiegów edukacyjnych jednostki na tle całego życia.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
Wiedza
Definiuje podstawowe pojęcia z pedagogiki czasu wolnego.
Zna społeczne, psychologiczne i kulturowe mechanizmy, pozwalające na kształtowanie
właściwych postaw do uczestnictwa w czasie wolnym.
Dokonuje oceny realizowania zadań w czasie wolnym i ich wpływu na socjalizację jednostki.
Umiejętności
Potrafi dokonać analizy potrzeb dzieci i młodzieży oraz dorosłych niezbędnej do właściwego
organizowania czasu wolnego.
Wykorzystuje wiedzę o sposobach organizowania czasu wolnego i umie kierować rozwojem
osobniczym tak by doprowadzić jednostki do podejmowania właściwych działań.
K_W01
K_W04
K_W06
K_U01
K_U10
K_U11
K_U13
EKK1
Przygotowuje wychowanka do pełnienia różnych ról społecznych i umiejętności
funkcjonowania w zespole oraz zaspokajania własnych potrzeb, wynikających z zachowań
wolnoczasowych.
Jest przygotowany do uczestnictwa w pracy grupy i animowania jej działań.
EKK2
Jest świadomy powierzonej mu roli, odpowiedzialnie planuje i przygotowuje swoje zadania.
K_K08
EKU3
K_K07
Wykłady
S
Ns
Wyk. 1: Czas wolny – podstawowe pojęcia i definicje. Pedagogika czasu wolnego – kulturoznawczy i
filozoficzny aspekt zagadnienia. Wprowadzenie w problematykę czasu wolnego, definiowanie, funkcje,
zachowania wolnoczasowe i ich determinanty.
2
2
Wyk. 2: Czas wolny dzieci, młodzieży i dorosłych. Różne koncepcje, potrzeba nowych kompetencji
uczestnika, przygotowanie wychowawcy. Animacja społeczno-kulturalna – definicje, koncepcje animacji
społeczno-kulturalnej. Zadania animacji.
2
2
Wyk. 3: Metodologiczne problemy badania czasu wolnego. Zakres tematyki badawczej, specyficzne
metody badań, narzędzia i techniki.
1
1
5
5
Ćwiczenia
S
Ns
Ćw. 1. Mechanizmy związane z powstawaniem czasu wolnego. Społeczno-wychowawcze funkcje czasu
wolnego. Czas w kulturze, kultura czasu wolnego.
1
1
Ćw. 2. Czas wolny dzieci i młodzieży i jego społeczno – wychowawcza problematyka.
4
3
Ćw. 3. Czas wolny dorosłych - potrzeba nowych kompetencji. Wieś i miasto jako zróżnicowane środowisko
wychowania do czasu wolnego
5
3
Ćw. 4. Rodzina, grupy rówieśnicze a wzorce spędzania czasu wolnego
5
3
Ćw. 5. Nauczyciel, wychowawca a czas wolny.
5
3
Ćw. 6. Czas wolny w Polsce, Animacja społeczno-kulturalna – definicje, koncepcje animacji społeczno –
kulturalnej. Zadania animacji,
5
3
Ćw. 7. Pedagogika zabawy – jako inny styl wychowania do czasu wolnego. Klasyfikacja zabaw, zasady ich
organizowania. Rola zabawy w życiu dziecka.
5
3
Ćw. 8. Schematy programowania imprez. Układanie scenariuszy imprez związanych z organizacją czasu
wolnego, umiejętność dostosowania programu do wieku uczestników
5
3
Ćw. 9. Miejsce krajoznawstwa i turystyki w edukacji kulturalnej. Znaczenie kontaktu z przyrodą i
środowiskiem naturalnym w kształceniu właściwych postaw do spędzania czasu wolnego
5
4
Ćw. 10. Trudności wychowawcze związane z organizowaniem czasu wolnego dla różnych grup społecznych.
Umiejętność rozwiązywania różnych problemów.
5
4
45
30
50
35
Metody nauczania: M1- wykład informacyjny, M2 – dyskusja dydaktyczna, symulacje, burza mózgów, M3 – pokaz
prezentacji multimedialnej, M5 – projekt.
Środki dydaktyczne: projektor, prezentacje multimedialne, karty pracy.
F – formująca
F1 – sprawdziany (pisemny wiedzy i umiejętności; praktyczny
umiejętności)
P– podsumowująca
omówienie projektu; pokaz i omówienie prezentacji
multimedialnej).
1.
2.
3.
4.
5.
6.
F. Adamski: Kultura między sacrum i profanum, [w:] Człowiek – wychowawca – kultura, Kraków 1993; Czas w
kulturze, Warszawa 1987.
J. Danecki: Jedność czasu podzielonego, Warszawa 1986.
K. Denek: Poza ławką szkolną, Poznań 2002.
K. Denek: Edukacja. Dziś – jutro, Leszno – Poznań – Żary 2006.
J. Huizinga: Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury, Warszawa 1985.
Z. Melosik: Ciało i zdrowie w społeczeństwie konsumpcji, Toruń – Poznań 1999.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
J. Grad, U.: Organizacja i upowszechnianie kultury w Polsce. Zmiany modelu, Poznań 2005.
M. Dudzikowa: Pomyśl siebie... Minieseje dla wychowawców klasy. Gdańsk 2007.
L. Dyczewski: Kultura polska w procesie przemian, Lublin 1993.
K. Kowalik: Czas pracy a czas wolny – uwarunkowania i rozmiar [w:] Czas wolny, Poznań 1987, s. 77-104.
J. Kargul: Od upowszechniania kultury do animacji kulturalnej, Toruń 1997.
A. Tyszka: Interesy i ideały kultury, Warszawa 1987.
Z. Zaorska: Pedagogika zabawy – inny styl wychowania, ,,Credo” 1991, nr 2, s. 34-36.
Podpis
Danuta Umiastowska
31 maja 2012
[email protected]
Instytut
Kierunek
Poziom studiów
Profil kształcenia
Humanistyczny
studia I stopnia
ogólnoakademicki
1. Przedmiot
Pedagogika czasu wolnego
2. Kod przedmiotu:
3. Punkty ECTS: 2
6. Rok studiów: II
7. Semestr/y: IV
9. Formy dydaktyczne prowadzenia zajęć
Wykład (Wyk.)
Ćwiczenia (Ćw.)
polski
S/20
S/5
S/15
NS/15
NS/5
NS/10
dr hab. Danuta Umiastowska prof. nadzw.
Znajomość podstawowych pojęć z pedagogika i psychologii oraz zagadnień z zakresu pedagogiki społecznej.
Wiedza
CW1: Student zna podstawowe pojęciami oraz zagadnieniami z zakresu pedagogiki czasu wolnego.
Umiejętności
CU1: Student posiada umiejętności diagnozowania gospodarowaniem czasem wolnym przez różne grupy społeczne,
planowania czasu wolnego dzieci i młodzieży oraz dorosłych, projektuje scenariusze różnych zajęć.
CK1: Student rozumie społeczno-wychowawcze aspekty relacji: człowiek – wychowanie – czas wolny; umie usytuować
problemy wychowania do czasu wolnego w całokształcie zabiegów edukacyjnych jednostki na tle całego życia.
EKW1
EKW2
EKW3
EKU1
EKU2
Wiedza
Definiuje podstawowe pojęcia z pedagogiki czasu wolnego.
Zna społeczne, psychologiczne i kulturowe mechanizmy, pozwalające na kształtowanie
właściwych postaw do uczestnictwa w czasie wolnym.
Dokonuje oceny realizowania zadań w czasie wolnym i ich wpływu na socjalizację jednostki.
Umiejętności
Potrafi dokonać analizy potrzeb dzieci i młodzieży oraz dorosłych niezbędnej do właściwego
organizowania czasu wolnego.
Wykorzystuje wiedzę o sposobach organizowania czasu wolnego i umie kierować rozwojem
osobniczym tak by doprowadzić jednostki do podejmowania właściwych działań.
K_W01
K_W04
K_W06
K_U01
K_U10
K_U11
K_U13
EKK1
Przygotowuje wychowanka do pełnienia różnych ról społecznych i umiejętności
funkcjonowania w zespole oraz zaspokajania własnych potrzeb, wynikających z zachowań
wolnoczasowych.
Jest przygotowany do uczestnictwa w pracy grupy i animowania jej działań.
EKK2
Jest świadomy powierzonej mu roli, odpowiedzialnie planuje i przygotowuje swoje zadania.
K_K08
EKU3
K_K07
Wykłady
S
Ns
Wyk. 1: Czas wolny – podstawowe pojęcia i definicje. Pedagogika czasu wolnego – kulturoznawczy i
filozoficzny aspekt zagadnienia. Wprowadzenie w problematykę czasu wolnego, definiowanie, funkcje,
zachowania wolnoczasowe i ich determinanty.
2
2
Wyk. 2: Czas wolny dzieci, młodzieży i dorosłych. Różne koncepcje, potrzeba nowych kompetencji
uczestnika, przygotowanie wychowawcy. Animacja społeczno-kulturalna – definicje, koncepcje animacji
społeczno-kulturalnej. Zadania animacji.
2
2
Wyk. 3: Metodologiczne problemy badania czasu wolnego. Zakres tematyki badawczej, specyficzne
metody badań, narzędzia i techniki.
1
1
5
5
Ćwiczenia
S
Ns
Ćw. 1. Mechanizmy związane z powstawaniem czasu wolnego. Społeczno-wychowawcze funkcje czasu
wolnego. Czas w kulturze, kultura czasu wolnego.
2
2
2
2
2
2
Ćw. 4. Pedagogika zabawy – jako inny styl wychowania do czasu wolnego. Klasyfikacja zabaw, zasady ich
organizowania. Rola zabawy w życiu dziecka.
4
2
Ćw. 5. Schematy programowania imprez. Układanie scenariuszy imprez związanych z organizacją czasu
wolnego, umiejętność dostosowania programu do wieku uczestników
5
2
15
10
20
15
Ćw. 2. Czas wolny dzieci i młodzieży i jego społeczno – wychowawcza problematyka.
Ćw. 3. Czas wolny dorosłych - potrzeba nowych kompetencji. Wieś i miasto jako zróżnicowane środowisko
wychowania do czasu wolnego. Rodzina, grupy rówieśnicze a wzorce spędzania czasu wolnego
Metody nauczania: M1- wykład informacyjny, M2 – dyskusja dydaktyczna, symulacje, burza mózgów, M3 – pokaz
prezentacji multimedialnej, M5 – projekt.
Środki dydaktyczne: projektor, prezentacje multimedialne, karty pracy.
F – formująca
F1 – sprawdziany (pisemny wiedzy i umiejętności; praktyczny
umiejętności)
P– podsumowująca
omówienie projektu; pokaz i omówienie prezentacji
multimedialnej).
F. Adamski: Kultura między sacrum i profanum, [w:] Człowiek – wychowawca – kultura, Kraków 1993; Czas w
kulturze, Warszawa 1987.
8. J. Danecki: Jedność czasu podzielonego, Warszawa 1986.
9. K. Denek: Poza ławką szkolną, Poznań 2002.
10. K. Denek: Edukacja. Dziś – jutro, Leszno – Poznań – Żary 2006.
11. J. Huizinga: Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury, Warszawa 1985.
12. Z. Melosik: Ciało i zdrowie w społeczeństwie konsumpcji, Toruń – Poznań 1999.
7.
8.
J. Grad, U.: Organizacja i upowszechnianie kultury w Polsce. Zmiany modelu, Poznań 2005.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
M. Dudzikowa: Pomyśl siebie... Minieseje dla wychowawców klasy. Gdańsk 2007.
L. Dyczewski: Kultura polska w procesie przemian, Lublin 1993.
K. Kowalik: Czas pracy a czas wolny – uwarunkowania i rozmiar [w:] Czas wolny, Poznań 1987, s. 77-104.
J. Kargul: Od upowszechniania kultury do animacji kulturalnej, Toruń 1997.
A. Tyszka: Interesy i ideały kultury, Warszawa 1987.
Z. Zaorska: Pedagogika zabawy – inny styl wychowania, ,,Credo” 1991, nr 2, s. 34-36.
Podpis
Danuta Umiastowska
31 maja 2012
[email protected]

Pedagogika

Transkrypt

Podobne dokumenty