Niedźwiedź czarny, baribal
Transkrypt
Niedźwiedź czarny, baribal
SSAKI AMERYKI PÓŁNOCNEJ Na tropie ssaków Ameryki Północnej Niedźwiedź czarny, baribal (Ursus americanus) – ang. Black Bear D rapieżny ssak z rodziny niedźwiedziowatych. Jak większość niedźwiedzi baribal żywi się głównie pokarmem roślinnym (jagody, korzonki, żołędzie), który stanowi około 95 procent jego diety. Zjada również ryby, owady. Jeśli poluje, to zwykle na ssaki nie większe niż wiewiórka. Niedźwiedź czarny prowadzi samotny tryb życia. Zapada w lekki sen zimowy, w czasie którego samica rodzi 2-3 młode (raz na dwa lata). Pozostają one przy matce przez okres ponad jednego roku W sytuacji gdy zostanie zaatakowany baribal wymierza swymi łapami silne ciosy. Jest jednak najłagodniejszy wśród dużych niedźwiedzi, tylko wyjątkowo podrażniony może zaatkować człowieka. Ssak ten – posługując się swoimi krótkimi i ostrymi pazurami – znakomicie wspina się po drzewach, zwłaszcza gdy szuka bezpiecznej kryjówki. Niedźwiedź czarny żyje około 25 lat. Wygląd: Obszary zakreskowane wskazują na miejsca występowania rudego rysia 50 Długość 5-6 stóp (samce większe od samic). Niedźwiedź średnich rozmiarów o masywnej budowie ciała, z wąską głową i pyskiem. Sierść czarna, lśniąca, czasem wpadająca w brąz. Pysk jasnobrązowy, często białe znamię w kształcie gwiazdy na klatce piersiowej. Nazwa „black bear” nie w pełni odpowiada faktycznej barwie tych zwierząt, gdyż spotkać można baribale o sierści w kolorze brązowo-cynamonowym (Zachód) lub białym (British Columbia). Występowanie: Zalesione tereny Stanów Zjednoczonych, Kanady i Meksyku. Niedźwiedź czarny zmienia środowisko w zależności od pory roku. Latem woli rozległe obszary leśne, ale wiosną szuka dużych rzek, gdyż tam łapie ryby. Oznaki pobytu: Tylne tropy zbliżone wyglądem do śladów stóp człowieka. Szerokie na 7-9 cali, z pięcioma palcami (odbicie małego, zewnętrznego palca czasem niewidoczne). Przednie tropy długie na 4 cale, szerokie na 5. Tylne tropy zwykle ułożone przed przednimi. Odchody jak u psa, ale większe. Baribal pozostawia charakterystyczne, długie „zadrapania” na drzewach. Rozrywa spróchniałe pnie powalonych drzew w poszukiwaniu pożywienia. Oznaki pobytu