Czy dializa otrzewnowa u każdego kończącego ścieżkę
Transkrypt
Czy dializa otrzewnowa u każdego kończącego ścieżkę
Czy dializa otrzewnowa u każdego kończącego ścieżkę zachowawczego leczenia PChN? Monika Lichodziejewska-Niemierko Klinika Nefrologii Transplantologii i Chorób Wewnętrznych Zakład Medycyny Paliatywnej Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego W XXI wieku chory ze schyłkową niewydolnością nerek ma przed sobą wybór dotyczący sposobu leczenia. Wśród metod leczenia nerkozastępczego dostępne są metody domowe: dializa otrzewnowa i domowa hemodializa oraz metody oferowane w stacjach dializ: hemodializa klasyczna wykonywana trzy razy w tygodniu i jej odmiany polegające na większej częstości zabiegów, czy stosowaniu np. hemodiafiltracji. W licznych badaniach ostatnich lat wykazano, że dializa otrzewnowa i hemodializa zapewniają podobne przeżycie chorym. Dializa otrzewnowa jako pierwsza metoda dializoterapii ma wiele zalet: utrzymanie resztkowej czynności nerek, oszczędzanie dostępów naczyniowych, mniejszy koszt w wielu krajach, dłuższe przeżycie w pierwszych latach dializ. Wydaje się, że również jakość życia chorych stosujących terapie domowe może być lepsza, a pacjenci poddani profesjonalnym programom edukacyjnym częściej wybierają metodę domową, jaką jest dializa otrzewnowa. Niestety, wśród ponad 2,5 miliona chorych ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych dializami na świecie, jedynie u 11% stosowana jest dializa otrzewnowa. Powszechnie uważa się, że istnieją liczne przeciwwskazania do prowadzenia metod domowych takie jak: inwalidyzacja psychiczna, fizyczna, niedostatki socjalne. Asystowana i wspomagana dializa otrzewnowa może znosić powyższe ograniczenia i stworzyć szansę na korzystanie z tej metody dializoterapii. Wobec porównywalnych wyników leczenia dializą otrzewnową i hemodializą, wydaje się, że wybór metody powinien być podyktowany jakością przeżycia i istotnymi dla chorego aspektami i specyfiką terapii. Dodatkowo wobec notowanego w ostatnich latach ogromnego wzrostu liczby pacjentów w podeszłym wieku, z towarzyszącymi licznymi dodatkowymi schorzeniami, wśród możliwości postępowania, należy wziąć pod uwagę leczenie zachowawcze schyłkowej niewydolności nerek. Liczne badania w tej grupie wiekowej chorych, wykazały, że dializoterapia często nie przedłuża życia tych pacjentów, a pogłębiające się deficyty fizyczne i poznawcze wpływają negatywnie na jakość kresu życia. Uważa się, że istotną rolę we współczesnym leczeniu chorych ze schyłkową niewydolnością nerek, powinien odgrywać zintegrowany program leczenia zawierający właściwą edukację i możliwość wyboru dializy otrzewnowej ( ze wsparciem lub bez), hemodializy ( w tym domowej) oraz leczenia zachowawczego z dostępem do profesjonalnej opieki paliatywnej.