Grupy dyskusyjne

Linuxwbiznesie - linux w biznesie, linux w firmie
Grupy dyskusyjne
Autor: Administrator
09.12.2005.
Grupy dyskusyjne
Pierwsza grupa dyskusyjna powstała w 1979r., kiedy to Tom Truscott i Jim Ellis użyli UUCP do połączenia
komputerów w celu wymiany informacji pomiędzy użytkownikami Uniksa. Tak powstała mała siećzłożona
z trzech komputerów, w której na początku ruch był obsługiwany przez kilka skryptów. Jednak po
pewnym czasie zostały one zastąpione przez pierwsze publiczne oprogramowanie dla grup dyskusyjnych "A News". Problemem tego oprogramowaia było to, że mogło obsłużyć najwyżej kilka artykułów dziennie.
Dlatego pojawiła się wersja "B News". Jednak jak się okazało i ta wersja nie rozwiązywała problemu
'ilości' artykułów, więc pojawienie się wersji "C News" było tylko kwestią czasu.
Wszystkie wersje, aż do C, były pisane z myślą o sieci UUCP, choć mogły być też stosowane w innych
środowiskach. Efektywne przesłanie przez siećwiadomości, takie jak TCP/IP czy też DECNet, wymagało
nowej architektury. Z pomocą przyszedł więc nowy protokół przesyłania wiadomości w sieci
komputerowej Usenet ( Network News Transfer Protocol - NNTP), który jest oparty na połączeniach
sieciowych i zawiera szereg poleceń do interaktywnego przesyłania i odbierania artykułów.
Podstawową jednostką grup dyskusyjnych Usenetu jest artykuł, czyli wiadomość napisana przez
użytkownika i wysłana w sieć. System grup dyskusyjnych w celu obsłużenia go, dodaje do niego
informacje administracyjne. Następnie artykuły są wysyłąne do jednej lub kilku grup dyskusyjnych.
Można więc śmiało powiedzieć, że grupa dyskusyjna to nic innego jak forum artykułów związanych z
jakimś tematem. Wszystkie grupy dyskusyjne są uporządkowane w pewnej hierarchi, a sama nazwa
grupy wskazuje miejsce w tej hierarchii. Niech przykładem posłuży tu grupa: comp.os.linux.announce.
Łatwo stwierdzić, że dotyczy ona ogłoszeń związanych z komputerowym systemem operacyjnym Linux.
Nastepnie artykuły te są wymieniane pomiędzy wszystkimi ośrodkami Usenetu, które chcą udostępnić
daną grupę. Kiedy dwa ośrodki ustalą, że będą wymieniać wiadomości, mogą przesyłać sobie dowolne
grupy, a nawet dodawać swoje lokalne hierarchie grupy.
Warto sobie zadac pytanie, jak tak naprawde wiekszosc systemów Unix obsluguje grupu Usenet.
Wszystko zaczyna się wraz z napisaniem i wysłaniem artykułu. Każdy z użytkowników pisze artykuł w
specjalnej aplikacji, tak zwanej przeglądarce grup dyskusyjnych ( ang. newsreader ), która odpowiednio
je formatuje w celu przesłania do lokalnego serwera grup dyskusyjnych. W środowiskach uniksowych
przeglądarka grup zwykle używa polecenia inews do przesłania artykułów do serwera za pomocą
protokołu TCP/IP. Możliwe jest również zapisanie artykułu bezpośrednio do pliku w specjalym katalogu
nazywanym buforem grup. Gdy tak przygotowana wiadomość zostanie dostarczona do lokalnego serwera
grup dyskusyjnych, bierze on odpowiedzialność za dostarczenie artykułu do innych użytkowników grupy.
Grupy są rozpowszechniane w sieci za pomocąróżnych protokołów transportowych. Kiedyś był to głównie
UUCP, ale aktualnie główny ruch jest generowany przez ośrodki internetowe. Używany algorytm rutingu
jest nazywany trasowaniem rozpływowym (ang. flooding). Każdy ośrodek utrzymuje kilka połączeń
(dostawców grup - ang. feeds) z innymi ośrodkami. Każdy artykuł wygenerowany lub odebrany przez
lokalny system grup jest przekazywany ośrodkom, o ile jeszcze w nich nie był. Ośrodek może dowiedzieć
się, w jakich artykułach już był, odczytując pole nagłówka Path:. Nagłówek taki zawiera listę wszystkich
systemów, przez które artykuł przechodził, zapisaną w notacji wykazu trasowania.
W celu wyróżnienia pewnej grupy artykułów czy też wykrycia duplikatów, wprowadzone zostały
identyfikatory ID wiadomości (określone w polu Message-ID:), które składają się z nazwy ośrodka
wysyłającego i numeru seryjnego: <numer@ośrodek>. ID każdego przetworzonego artykułu jest
zapisywane w pliku history, z którym są porównywane wszystkie nowo przychodzące artykuły.
Przepływ pomiędzy dwoma dowolnym ośrodkami może być ograniczony przez dwa kryteria. Z jednej
strony nadawca przypisuje artykułowi dystrybucję ( w polu nagłówka Distribution:). W ten sposób można
zawsze rozpowszechnić artykuł do określonej grupy ośrodków. Z drugiej strony również system odbiorczy
może nałożyć swoje ograniczenia. Cały zestaw grup dyskusyjnych i dystrybucji, które mogą być przesłane
przez ośrodki, najczęściej jest opisany w pliku sys.
W tej części artykułu chciałbym także wspomnieć o protokole ihave/sendme, który zapobiega przesyłaniu
zduplikowanych artykułów, a co za tym idzie, oszczędza przepustowość sieci. Zamiast umieszczać
wszystkie artykuły w plikach wsadowych i wysyłać je w całości, w gigantycznym pliku "ihave" łączone są
tylko ID wiadomości i wysyłane do ośrodka zdalnego. Ośrodek zdalny odczytuje ten plik, porównuje z
plikiem historii, po czym w wiadomości "sendme" zwraca listę artykułów, których potrzebuje. Wysyłane
są tylko żądane artykuły. Protokół ten ma szczególny sens, gdy dotyczy dwóch dużych ośrodków, które
http://www.linuxwbiznesie.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 09:38
Linuxwbiznesie - linux w biznesie, linux w firmie
pobierają grupy z niezależnych źródeł i sprawdzają się nawzajem na tyle często, żeby przepływ
wiadomości był efektywny.
http://www.linuxwbiznesie.pl
Kreator PDF
Utworzono 4 March, 2017, 09:38