Badanie prospektywne powierzchni nośnej ceramika na metalu w
Transkrypt
Badanie prospektywne powierzchni nośnej ceramika na metalu w
Badanie prospektywne powierzchni nośnej ceramika na metalu w całkowitej endoprotezoplastyce stawu biodrowego WYNIKI KLINICZNE, POZIOMY JONÓW METALU ORAZ ANALIZA CHROMOSOMALNA PO DWÓCH LATACH H. A. Kazi, J. R. Perera, E. Gillott, F. A. Carroll, T. W. R. Briggs From Wirral University Teaching Hospital NHS Foundation Trust, Wirral, United Kingdom Bone Joint J 2013;95-B:1040–1044. Oceniliśmy prospektywnie skuteczność powierzchni nośnej ceramiki na metalu, przy użyciu bezcementowych komponentów panewkowych i udowych, dla których użyto wkładkę panewkową kobaltowo-chromową oraz głowę ceramiczną. Grupa badana obejmowała 94 endoprotezy stawu biodrowego (THR) u 83 pacjentów (38 kobiet i 45 mężczyzn) w średnim wieku 58 lat (42 do 70). Minimalny okres obserwacji wynosił 2 lata. Wszystkich pacjentów poddano ocenie przed i pooperacyjnej przy użyciu wskaźnika Western Ontario and McMaster Universities (WOMAC), skali biodrowej Oxford oraz Short-Form 12. Wszystkie wykazała znamienną statystycznie poprawę od 3 miesięcy po zabiegu (wszystkie p < 0.001). Po dwóch latach stwierdzono całkowity poziom jonów metalu we krwi, jak również wykonano analizę chromosomalną. Poziomy wszystkich jonów metalu były podwyższone z wyjątkiem wanadu. Poziomy chromu, kobaltu, molibdenu oraz tytanu były znacząco wyższe u pacjentów, którzy poddani zostali zabiegu obustronnemu, w porównaniu do pacjentów, u których wykonano zabieg jednostronny (p < 0.001). Analiza chromosomalna wykazała mutację zarówno strukturalną, jak i aneuploidalną. Stwierdzono znacznie więcej uszkodzeń oraz ubytków niż w populacji normalnej (p < 0.001). Nie stwierdzono znaczącej różnicy w aberracjach chromosomalnych pomiędzy pacjentami poddanymi jedno lub dwustronnemu zabiegowo (wszystkie analizy p ≥ 0.62). Użycie powierzchni nośnej ceramiki na metalu w THR jest efektywne klinicznie w krótkim okresie obserwacji bez zastrzeżeń. Jednak znaczenie wysokich poziomów jonów metalu oraz aberracji chromosomalnych w okresie długofalowym pozostaje niejasne.