Badanie prospektywne powierzchni nośnej ceramika na metalu w

Transkrypt

Badanie prospektywne powierzchni nośnej ceramika na metalu w
Badanie prospektywne powierzchni nośnej ceramika na metalu w całkowitej
endoprotezoplastyce stawu biodrowego
WYNIKI KLINICZNE, POZIOMY JONÓW METALU ORAZ ANALIZA
CHROMOSOMALNA PO DWÓCH LATACH
H. A. Kazi, J. R. Perera, E. Gillott, F. A. Carroll, T. W. R. Briggs
From Wirral University Teaching Hospital NHS Foundation Trust, Wirral, United
Kingdom
Bone Joint J 2013;95-B:1040–1044.
Oceniliśmy prospektywnie skuteczność powierzchni nośnej ceramiki na metalu, przy
użyciu bezcementowych komponentów panewkowych i udowych, dla których użyto
wkładkę panewkową kobaltowo-chromową oraz głowę ceramiczną.
Grupa badana obejmowała 94 endoprotezy stawu biodrowego (THR) u 83
pacjentów (38 kobiet i 45 mężczyzn) w średnim wieku 58 lat (42 do 70). Minimalny
okres obserwacji wynosił 2 lata. Wszystkich pacjentów poddano ocenie przed i
pooperacyjnej przy użyciu wskaźnika Western Ontario and McMaster Universities
(WOMAC), skali biodrowej Oxford oraz Short-Form 12. Wszystkie wykazała
znamienną statystycznie poprawę od 3 miesięcy po zabiegu (wszystkie p < 0.001).
Po dwóch latach stwierdzono całkowity poziom jonów metalu we krwi, jak
również wykonano analizę chromosomalną. Poziomy wszystkich jonów metalu były
podwyższone z wyjątkiem wanadu. Poziomy chromu, kobaltu, molibdenu oraz tytanu
były znacząco wyższe u pacjentów, którzy poddani zostali zabiegu obustronnemu, w
porównaniu do pacjentów, u których wykonano zabieg jednostronny
(p < 0.001). Analiza chromosomalna wykazała mutację zarówno strukturalną, jak i
aneuploidalną. Stwierdzono znacznie więcej uszkodzeń oraz ubytków niż w populacji
normalnej (p < 0.001). Nie stwierdzono znaczącej różnicy w aberracjach
chromosomalnych pomiędzy pacjentami poddanymi jedno lub dwustronnemu
zabiegowo (wszystkie analizy p ≥ 0.62).
Użycie powierzchni nośnej ceramiki na metalu w THR jest efektywne klinicznie
w krótkim okresie obserwacji bez zastrzeżeń. Jednak znaczenie wysokich poziomów
jonów metalu oraz aberracji chromosomalnych w okresie długofalowym pozostaje
niejasne.