Konwertuj Szafir — o sekretnej mowie kamieni do PDF

Szafir — o sekretnej mowie kamieni
Kamienie szlachetne przez wieki były pożądane nie tylko ze względu na swoje piękno. Wierzono, że odpowiednio dobrane, leczą rozmaite przypadłości i choroby. Niektóre z nich stawały się bezpośrednim składnikiem mikstur leczniczych. Sproszkowane perły, które, jak sądzono, powstały z boskiej łzy, uronionej w chwili grzechu pierworodnego, stosowano jako środek zaradczy przeciwko impotencji. Szafir leczył wątrobę i nerki, przeciwdziałając powstawaniu kamieni żółciowych. W literaturze osiemnastowiecznej można znaleźć także bardziej drastyczne zalecenia — korale i szmaragdy noszone w woreczku ze skóry kota miały skutecznie leczyć gorączkę.
Klejnoty bliżej nieba
Przez wieki kształtował się rodzaj kamiennego kodu — odpowiednie planety, bogowie, właściwości magiczne i lecznicze. W panteonie skarbów wydobywanych z ziemi szczególne miejsce zajmował szafir, którego barwa przypominała najpiękniejsze widoki nieba. W starożytnej Grecji był on łączony z Zeusem, boskie konotacje tego kamienia przejęło także chrześcijaństwo.
Szafir był szczególnie wiązany z piastowaniem ważnych urzędów — był uznawany za kamień królów i władców sprawujących zarówno władzę świecką, jak i duchowną (nieprzypadkowo to właśnie szafirowe inkrustacje można zobaczyć w pierścieniu burmistrzów krakowskich).
Pierścienie z szafirem noszone przez opatów i dostojników Kościoła symbolizowały kontakt z niebem. Z czasem stały się także znakiem konsekracji biskupiej (w klejnotach wykorzystywano także inny kamień o lazurowej barwie — lapis lazuli). Kamień ten wiązano w sposób szczególny z kultem Madonny, dekorując nim przedmioty kultu i relikwiarze.
Amulety i inkluzy
W parze z dobrymi przymiotami, które przechodziły na właścicieli klejnotów z szafirem (dobroć, łaskawość, pobożność), szły właściwości zdrowotne — oliwa z tego kruszcu odejmowała ból kości, pito go w winie i wodzie!
Dla niektórych stawały się one rodzajem amuletów. Talizman z szafiru nosił Karol Wielki (pomiędzy kamieniami tkwiła drzazga z Krzyża Chrystusa) — dziś jako relikwia przechowywana w katedrze w Reims. Jeden z najpiękniejszych szafirów znajduje się w koronie królewskiej monarchów Anglii (szafir św. Edwarda, osadzony w krzyżu nad diamentowym jabłkiem w koronie).
Właściwości magiczne nie wyczerpywały potencjału błękitnych klejnotów — dla magików i czarodziejów szczególne cenne były pęcherzyki gazu występujące w strukturze tlenku glinu, dzięki czemu szafiry mogły stać się inkluzem — przedmiotem zamieszkałym przez duchy i pozaziemskie moce.
Ci, którym nie będzie dane podziwiać z bliska klejnotów korony angielskiej czy przenieść się w czasie do alchemicznej pracowni, w której powstają szafirowe mikstury, polecamy klejnoty w zbiorach WMM i te, które można zobaczyć realnie — jedne z najpiękniejszych szafirów zdobią przechowywany w Skarbcu Katedry Wawelskiej relikwiarz na głowę św. Stanisława — co roku można go zobaczyć podczas procesji, która przechodzi ulicami Krakowa.
Opracowanie: Anna Berestecka (Redakcja WMM), CC­BY 3.0 PL
Tagi: Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, kamień, zdrowie, biżuteria, chrześcijaństwo, leki, władza, mitologia, kościół, skarb, Muzeum Geologiczne ING PAN