FULL TEXT - Antropomotoryka

NR 41
AN TRO PO MO TO RY KA
2008
NOWE IDEE W ZAKRESIE PODSTAW NAUKI O RUCHU
CZŁOWIEKA I NAUKI O SPORCIE – STAN OBECNY
I PERSPEKTYWY.
SPRAWOZDANIE Z MIĘDZYNARODOWEJ
KONFERENCJI
10. SPORT KINETICS 2007 BELGRAD
NEW IDEAS AND TENDENCIES IN SPORT KINETICS AND
SPORT SCIENCE
THE ACTUAL STATE AND PROSPECTS
THE REPORT ON THE INTERNATIONAL CONFERENCE
10th SPORT KINETICS ‘07 IN BELGRADE
Włodzimierz Starosta*, Jan Konarski**
-
-
-
-
-
** prof. dr. hab., Zakład Teorii i Metodyki Sportu, AWF Poznań – Zamiejscowy Wydział Kultury Fizycznej w Gorzowie
Wielkopolskim, ul. Estkowskiego 13, 66-400 Gorzów Wlkp.
** dr, Katedra Teorii i Metodyki Sportu, AWF Poznań, ul. Królowej Jadwigi 27/39
W dniach 24–26 sierpnia 2007 r. odbyła się
w Belgradzie (Serbia) międzynarodowa konferencja naukowa 10. Sport Kinetics 2007. Była ona podwójnie jubileuszowa, bo dziesiąta z kolei i związana
z piętnastą rocznicą powstania Międzynarodowego
Stowarzyszenia Motoryki Sportowej – International
Association of Sport Kinetics (IASK).
Głównym celem działalności, w tym też organizacja konferencji Międzynarodowego Stowarzyszenia
Motoryki Sportowej (IASK), jest tworzenie warunków
dla dalszego rozwoju motoryki człowieka, a w szczególności motoryki sportowej jako dyscypliny naukowej stanowiącej istotny element nauk o sporcie. IASK
dąży do współpracy interdyscyplinarnej różnych
badaczy licznych „pogranicznych” dyscyplin wiedzy
i nauk podstawowych. Ponadto promuje młodych
pracowników nauki, stwarzając im okazję do prezentowania prac podczas konferencji. Specjalnie dla nich
organizuje się konkursy na najlepsze prace badaw-
cze w dwóch wersjach: prezentacje ustne i plakatowe według wcześniej opublikowanego regulaminu. W
jury komisji konkursowej zasiadają wybitni specjaliści
z różnych dyscyplin naukowych. Autorzy najlepszych
prac otrzymują puchary prezydenta IASK, a wyróżnieni – specjalne dyplomy. Począwszy od kolejnej,
a więc konferencji 11. Sport Kinetics 2009 autorzy
trzech najlepszych prac otrzymywać będą medale
wielkiego uczonego N. Bernsteina, ufundowane przez
prezydenta IASK.
Drugim ważnym wyróżniającym IASK faktem jest
stosowanie niskich, w porównaniu do innych konferencji, opłat konferencyjnych i składek członkowskich (5
euro) uwzględniających status materialny większości
członków Stowarzyszenia – szczególnie osób młodych,
pochodzących z państw postkomunistycznych i rozwijających się. Godna podkreślenia jest utrzymująca się
niemal na identycznym poziomie wielkość tych opłat od
początku istnienia IASK. Dla członków o wyższym sta-
– 129 –
Włodzimierz Starosta, Jan Konarski
-
-
-
-
-
Tabela 1. Miejsce organizacji i inne dane dotyczące międzynarodowych konferencji naukowych Sport Kinetics przeprowadzonych w
latach 1990–2007
Liczba
autorów
Liczba
referatów
Liczba państw
Liczba
uczestników
42
35
5
ponad 60
2. Sport Kinetics ‘91
(Olomouc, Czechosłowacja)
120
69
9
84
1993
3. Sport Kinetics ‘93
(Poznań, Polska)
155
102
11
105
4.
1995
4. Sport Kinetics ‘95
(Prague, Republika Czech)
176
98
12
5.
1997
5. Sport Kinetics ‘97
(Magdeburg, Niemcy)
135
16
131
6.
1999
6. Sport Kinetics ‘99
(Lubliana, Słowenia)
185
19
ok. 150
7.
2001
7. Sport Kinetics ‘01
(Tartu, Estonia)
123
22
150
8.
2003
8. Sport Kinetics ‘03
(Rydzyna, Polska)
176
25
200
9.
2005
9. Sport Kinetics ‘05
(Bolonia–Rimini, Włochy)
ok. 600
260
32
10.
2007
10. Sport Kinetics ‘07
(Belgrad, Serbia)
203
89
?
?
11.
2009
11. Sport Kinetics ‘09
(Alkidiki, Grecja)
?
?
?
?
Lp.
Rok
Nazwa i miejsce
1.
1990
1. Sport Kinetics ‘90
(Rogi k. Gorzowa, Polska)
2.
1991
3.
ok. 300
tusie materialnym wysokość składki jest nieograniczona, a wpłacający wyższe kwoty od minimalnej zaliczani
są do grona darczyńców Stowarzyszenia.
Głównymi organizatorami konferencji 10. Sport
Kinetics 2007 w Belgradzie było Międzynarodowe
Stowarzyszenie Motoryki Sportowej (IASK) i Wydział
Wychowania Fizycznego i Sportu Uniwersytetu
w Belgradzie przy współpracy z Serbskim Komitetem
Olimpijskim. Przygotowaniami kierowali prof. dr hab. W.
Starosta i prof. dr B. Jevtić (członek Prezydium IASK
i profesor Uniwersytetu w Belgradzie).
Organizatorzy mieli przed sobą trudne zadanie,
bowiem podczas konferencji 9th Sport Kinetics 2005
w Rimini, organizacji kolejnej podjęła się wspólnie
Serbia oraz Czarnogóra. Po rozdzieleniu tych Państw
na niezależne kraje, realizacji zamierzenia podjęła się
Serbia. Po wyborach parlamentarnych i trudnościach
związanych z powołaniem nowego rządu, w pewnym
momencie przyszłość konferencji wisiała na włosku.
Wytężona praca prof. B. Jevtica i duże zaangażowa-
nie Prezydenta IASK W. Starosty umożliwiły spotkanie
stałej grupy członków IASK (nie wszystkich udało się
powiadomić w odpowiednim czasie). Niedopracowany
program konferencji, brak przepływu informacji, niezbyt
dobre warunki zakwaterowania poza hotelem (akademik) oraz panujący upał wynagradzało niezwykłe
wprost zaangażowanie organizatorów, którzy starali się
zapewnić każdemu uczestnikowi wszelką pomoc oraz
stworzyć dobrą atmosferę zarówno podczas oficjalnych
obrad, jak i nieformalnych spotkań kuluarowych.
Tematyka konferencji i najważniejsze
wystąpienia
Temat wiodący konferencji – to Nowe idee w podstawach ruchu człowieka i nauce o sporcie – stan obecny
i perspektywy oraz Nowe wyniki badań w fundamentach ruchów człowieka i nauce o sporcie, a także Nowe
wyniki badań w podstawowej aktywności sportowej
człowieka i w treningu sportowym.
– 130 –
-
-
-
-
-
Nowe idee w zakresie podstaw nauki o ruchu człowieka i nauki o sporcie – stan obecny i perspektywy...
Tematyka konferencji koncentrowała się wokół
takich zagadnień, jak: kinatropometria i antropokinezjologia; nauczanie i kontrola (sterowanie) ruchu(em);
neuropsychologia czynności ruchowych; zdrowie
i sprawność; medycyna i rehabilitacja; odżywianie; fizjologia; historia sportu; filozofia; socjologia; zarządzanie sportem i prawo sportowe; taniec; adaptacyjne formy aktywności fizycznej; sport i środowisko; medycyna
sportowa; systemy edukacji sportowej;
W międzynarodowym komitecie naukowym konferencji znalazło się liczne grono światowej sławy specjalistów reprezentujących rozmaite dyscypliny naukowe.
Przewodniczący: prof. W. Starosta (Polska); członkowie:
prof. prof. G. Beunen (Belgia), W. Chodzko-Zajko (USA),
J. Feigenberg (Izrael), P. Hirtz (Niemcy), A. Hoekelmann
(Niemcy), S. Jaric, (USA–Serbia), T. Jurimae (Estonia),
J. Mester (Niemcy), W. Osiński (Polska), J. Skinner
(USA), W. Zaciorski (USA), P. Blaser (Niemcy), A. Claessens (Belgia), J. Borms (Belgia), R. Malina (USA), C.
Papadopoulos (Grecja), D. Milanovic, (Chorwacja), E.
Mleczko (Polska), V. Ljach (Rosja–Polska).
Komitet naukowy wspierali przedstawiciele gospodarzy, tworząc serbski komitet organizacyjny, którym
kierował prof. B. Jevtić przy udziale prof. M. Kukolj,
prof. J. Radojevic, dr I. Juhas, prodziekan Wydziału
Sportu i Wychowania Fizycznego Uniwersytetu w Belgradzie, jak też członkowie: dr D. Mitrovic, i dr S. Mandaric, prodziekani Wydziału, dr Z. Gortnar oraz liczna
grupa studentów i wolontariuszy.
Prelegentami zaproszonymi do wygłoszenia referatów wiodących byli prof. prof.: P. Komi (Finlandia),
A. Claessens (Belgia), D. Milanovic (Chorwacja), W.
Osinski (Polska), C. Papadopoulos (Grecja), P. Blaser
(Niemcy), A. Hoekelmann (Niemcy), W. Starosta (Polska), B. Jost (Słowenia). Poniżej przedstawione zostaną główne tezy wybranych referatów wiodących:
Paavo Komi (Finlandia): Research strategy (Strategia badań)
Był to wykład prezentujący wykorzystanie nauk
ścisłych na rzecz sportu. Historyczna retrospekcja
pokazała, jak od najbardziej prymitywnych koncepcji
badawczych nauka sięgnęła po najnowocześniejszą
aparaturę, pozwalającą na prowadzenie z jednej strony
badań, z drugiej zaś – na udzielanie pomocy zawodnikom w osiąganiu mistrzostwa sportowego. Autor
jednocześnie zwrócił uwagę na ryzyko pominięcia
najważniejszego podmiotu naszych działań jakim jest
człowiek, gdyż wielu badaczy w pogoni za problemami
badawczymi myśli o narzędziach i ich zastosowaniu
zapominając o tych, którym ta praca ma służyć.
Włodzimierz Starosta (Polska): New concept of
selection children for sports and development its talent
in many years training (Nowa koncepcja doboru dzieci
do sportu i rozwijanie ich talentu w wieloletnim treningu)
Dobór i selekcja jest jednym z najważniejszych
problemów każdej dyscypliny sportu. Poprawne jego
rozwiązanie zapewnia rozwój dyscyplinie i sukcesy zawodnikom. Wzrastający poziom sportu wyczynowego
wymaga udziału coraz wszechstronniej uzdolnionych
zawodników, bo tylko tacy mogą obecnie liczyć na
sukcesy na arenie międzynarodowej. Mimo ogromnej
liczby publikacji dotyczących różnych aspektów tego
obszernego zagadnienia, w doborze kandydatów do
sportu nadal brakuje systemowych rozwiązań, a przede
wszystkim poprawnego modelu dostosowanego do
współczesnych wymagań. Stąd też celem wystąpienia
było przedstawienie wyników badań i wniosków na temat: (1) doboru i selekcji do sportu w ogóle i do konkretnych dyscyplin; (2) kryteriów doboru do sportu i selekcji; (3) modelu doboru i selekcji; (4) wieku rozpoczęcia
systematycznego treningu; (5) okresów sensytywnych
i krytycznych w rozwoju zdolności koordynacyjnych
w ontogenezie; (6) współzależności pomiędzy zdolnościami koordynacyjnymi i kondycyjnymi w treningu
dzieci i młodzieży; (7) formy i treści techniki sportowej
w szkoleniu dzieci i młodzieży. Materiał stanowiły wyniki badań własnych oraz innych autorów. W badaniach
własnych głównymi metodami były: wywiady, kwestionariusze pytań i studiowanie biografii czołowych zawodników następujących dyscyplin sportu:
– 131 reprezentantów Polski w zapach w stylu wolnym i klasycznym,
– 82 mistrzów świata w łyżwiarstwie figurowym,
– 30 czołowych wrotkarzy figurowych Europy i świata.
Materiał innych autorów dotyczył: m.in. zawodniczek
gimnastyki artystycznej (Strużyk, 1968; Drozdowski,
1979), 64 czołowych judoków świata (Jagiełło, 1999),
87 reprezentantów 9 krajów Europy w gimnastyce artystycznej (Drozdowski i in., 2000). Badani byli mistrzami wielu krajów, Europy, świata i igrzysk olimpijskich.
Badaniami łącznie objęto 3394 osoby.
Wnioski i zalecenia: (1) Stosowany dotychczas
w wielu krajach model doboru opiera się na błędnej zasadzie organizacyjno-metodologicznej, w ramach której przedstawiciele danej dyscypliny sportu poszukują
odpowiednich do jej uprawiania osób. W wyniku stosowania tej praktyki wśród odrzuconych kandydatów na
– 131 –
-
-
-
-
-
Włodzimierz Starosta, Jan Konarski
sportowców znajdowali się zapewne osobnicy, którzy
być może mogliby odnieść znaczące sukcesy w innych
dyscyplinach sportu. Stąd też konieczność stosowania
bardziej współczesnego modelu, którego propozycję
przedstawiono w referacie. (2) Obserwuje się daleko
posuniętą ostrożność przy obniżaniu wieku, w którym
rozpoczyna się szkolenia. (3) Ostatnie lata nie potwierdziły tezy o coraz młodszym wieku, w którym systematycznym treningiem zostali objęci zawodnicy, którzy
potem uplasowali się w światowej czołówce ze względu
na osiągnięte wyniki. (4) Tak zwana wczesna specjalizacja wymaga perspektywicznego postrzegania rozwoju młodego zawodnika. Efektywność takiego systemu można oceniać na podstawie osiągniętych celów
cząstkowych – etapów szkolenia. (5) Problemem do
tej pory nierozstrzygniętym, a niezmiernie ważnym dla
rozwoju sportu, są kryteria doboru. W pracy przedstawiono własną propozycję oceny globalnej koordynacji
ruchowej jako niezwykle ważnej składowej doboru do
sportu w ogóle, jak też do poszczególnych dyscyplin.
Wiesław Osiński (Polska): Body composition and
physical fitness: what is the optimal level of fatness?
(Skład ciała i aktywność fizyczna: jaki jest optymalny
poziom tuszy?)
W piśmiennictwie coraz częściej wskazuje się na
problem podwyższonego ryzyka występowania zachorowań oraz śmiertelności u osób otyłych i z nadwagą.
Aby temu zaradzić, konieczne jest objęcie systematycznymi badaniami populacji i monitorowanie poziomu
komponentów składu ciała. Nadwagę oraz otyłość należy traktować jako przyczynę wzrastającego zagrożenia
jakości życia, która może w znacznym stopniu wpłynąć
na zdrowie i w konsekwencji obniżyć sprawność fizyczną. Interpretacja diachronicznego trendu sekularnego
zmian stała się koniecznością; należy przede wszystkim wziąć pod uwagę krzywoliniowe relacje pomiędzy
niektórymi komponentami zdrowotnej aktywności fizycznej (Health-Related Fitness).
Albrecht Claessens (Belgia): Growth and maturity status of elite female gymnasts: sate of art (Status
rozwoju i dojrzewania elity żeńskiej gimnastyki: stan
badań)
W ostatnich dziesięcioleciach wzrasta liczba dzieci
objętych zorganizowanymi formami sportu, dzięki czemu wiek uprawiających sport stale się obniża. W konsekwencji tego zjawiska społeczeństwo, organa rządowe, media, świat medycyny i nauki, rodzice oraz same
dzieci w coraz większym stopniu zwracają uwagę na
sport dziecięcy i młodzieżowy. Szczególnym przypadkiem tego zjawiska jest żeńska gimnastyka. Obserwuje
się, iż gimnastyczki są przeciętnie najniższymi zawodniczkami wśród czołówki młodych sportowców. Jak wynika z informacji zawartych w międzynarodowej literaturze przedmiotu, a również z badań własnych autora,
ich dojrzewanie jest opóźnione. Z medycznego punktu
widzenia występuje więc uzasadnione podejrzenie, że
taki stan rzeczy jest w konsekwencją intensywnego
treningu gimnastycznego rozpoczynanego we wczesnym wieku. Wyniki dotychczas przeprowadzonych
badań są niejednoznaczne. Celem przedstawionego
referatu była próba znalezienia odpowiedzi na pytanie:
Czy stwierdzona niska wysokość ciała oraz późniejsze dojrzewanie elity młodych gimnastyczek może być
związane z intensywnym treningiem gimnastycznym
tych dziewcząt? Odpowiedzią na postawione pytania
badawcze była prezentacja wyników badań przekrojowych oraz longitudinalnych.
Branislav Jevtić (Serbia): Theoretical framework
for studying progression in results and performance of
swimmers (Teoretyczne podstawy badań nad progresją wyników oraz sprawności u pływaków)
Celem badań było stworzenie teoretycznych podstaw w obrębie aktualnego stanu wiedzy i doświadczenia w pływaniu zmierzające do ich przeniesienia na
wyższy i lepszy poziom wyszkolenia oraz nowe teorie
treningowe. Analiza badań pokazała, iż u podstawy
zaistniałych zmian w wynikach leży poprawiający się
poziom treningu i współzawodnictwa przez zastosowanie różnych ćwiczeń koordynacyjnych pomagających
pływakom w osiąganiu coraz wyższych wyników.
Anita Hoekelmann i Peter Blaser (Niemcy):
Mental reproduction of movements and there reflections in cortical activities and in physiological functions
(Mentalne odtwarzanie ruchów i ich odzwierciedlenie
w aktywności korowej oraz w funkcjach fizjologicznych)
Trening mentalny, niezbędna część procesu treningowego, jest silnie związany z wewnętrznym przedstawieniem aktów ruchowych. Ze świata zewnętrznego przyjmowane są wydarzenia, które w cyklu zmian
ontogenetycznych i czynników kondycyjnych powodują, iż kształty i odbicia dla każdej osoby są inne.
Świadomość ocenianych wydarzeń przejawia się indywidualnie, między innymi w aktywności neuronalnej
korowej części mózgu. Obserwowane zmiany mentalne mogą być traktowane jako obiektywne, stając się
obrazem wpływu bodźców odbieranych przez istotę
ludzką. Intensywne odtwarzanie doświadczeń wiąże
się również z innymi funkcjami fizjologicznymi, które
zostały określone jako wskaźniki wzrastających proce-
– 132 –
Nowe idee w zakresie podstaw nauki o ruchu człowieka i nauki o sporcie – stan obecny i perspektywy...
sów mentalnych. Wskaźniki te są poddawane pomiarom, z których wynika, iż wysoka aktywność neuronalna ma wpływ na funkcje fizjologiczne i jest przyczyną
zmian pracy serca, oddychania i aktywności mięśniowej. Powinno być to jednak zweryfikowane w dalszych
badaniach, zmierzających m.in. do stwierdzenia wpływu treningu mentalnego przy użyciu muzyki na rozwój
sprawności motorycznej.
Uczestnicy mieli okazję zaprezentować swoje prace
w formie prelekcji i/lub w trakcie sesji plakatowych zgodnie z przyjętym przez organizatorów podziałem na sześć
głównych obszarów problemowych: I. Psychospołeczne
aspekty ćwiczeń fizycznych. II. Nauki o sporcie; teoria
nauk o sporcie; metodologia; biomechanika; fizjologia.
III. Sprawność fizyczna i odżywianie. IV. Zdolności koordynacyjne i sterowanie ruchem. V. Nauka o trenowaniu.
Trening. Zawody. VI. Rozwój a trening sportowy. Sport
wyczynowy i wychowanie fizyczne.
Ważne wydarzenia towarzyszące konferencji
-
-
-
-
-
1. Walne Zgromadzenie Sprawozdawczo-Wyborcze IASK
Podczas spotkania podsumowano dokonania dwuletniego okresu sprawozdawczego. Do najważniejszych
konkluzji należały stwierdzenia, iż:
o niezbędne jest utrzymanie wysokości składek
członkowskich na dotychczasowym poziomie (5
euro), pozostawiając możliwość wpłacania osobom
chętnym wyższych kwot;
o należy znaleźć rozwiązania obniżające koszty prowadzenia rachunku bankowego;
o konieczne jest, aby wszyscy członkowie rozpoczęli bardziej dynamiczną działalność zmierzającą
do wzmocnienia pozycji Stowarzyszenia poprzez
większą liczbę nowych członków oraz zmożoną aktywność dotychczasowych.
Po dyskusji wybrano Prezydium IASK, w skład
którego weszli:
o Prezydent IASK: Włodzimierz Starosta (Polska);
o Wiceprezydenci IASK: Anita Hökelmann (Niemcy),
Franco Merni (Włochy), Albrecht Classens (Belgia),
Wiesław Osiński (Polska);
o Sekretarz Generalny: Wacław Pertyński (Polska);
o Skarbnik IASK: Krystyna Anioł-Strzyżewska (Polska);
o Członkowie Prezydium: Władimir Ljach (Rosja –
Polska), Christos Papadopoulos (Grecja), Branislav
Jevtić (Serbia), Dragan Milanovic (Chorwacja);
o Komisja Rewizyjna: Robert Szeklicki (Polska),
Roman Fomin (Rosja);
o Komisję Skrutacyjną stanowili: Andrea Cecliani
(Włochy), Rafał Stęplewski (Polska), Janusz
Maciaszek (Polska);
o Protokolantem Zgromadzenia był Jan Konarski
(Polska).
Podczas Walnego Zgromadzenia przedstawiono
propozycję miejsca kolejnej konferencji 11. Sport Kinetics
2009. Kandydaturę przedstawił prof. Ch. Papadopoulos
z Grecji. Znakomita prezentacja przekonywała, iż wszystko w najdrobniejszych szczegółach zostało zaplanowane i gotowe do realizacji. Dlatego, po krótkiej dyskusji
zatwierdzono Grecję jako gospodarza kolejnej konferencji 11. Sport Kinetics 2009, powołując prof. Ch.
Papadopoulosa na dyrektora tej konferencji.
2. Konkurs dla młodych pracowników nauki
o nagrodę Prezydenta IASK przeprowadzono zgodnie
z przyjętym regulaminem przez Międzynarodowe Jury
składające się członków komitetu naukowego. Chętni
do udziału w konkursie byli zobowiązani do zgłoszenia
się na specjalnym druku i zaznaczenia w nim tematu
prezentowanej pracy i sekcji, w której ją umieszczono.
Zgłoszenia te były odrębne dla prezentacji ustnych
i plakatowych.
W konkursie za prace przygotowane w formie wystąpienia – prezentacji ustnej jury przyznało:
1. miejsce – W. Forczak (Polska) – było to jej drugie
zwycięstwo po sukcesie odniesionym na konferencji
w Rimini; tym razem zaprezentowała pracę stanowiącą owoc współpracy z zespołem badawczym z Bolonii
(Włochy), podsumowującą jej staż naukowy; 2. miejsce – G. Liviotti (Włochy); 3. miejsce – H. Schliefke
(Niemcy); 4. miejsce – D. Radovanovi (Serbia); 5.
miejsce – Grabianowski (Polska); 6. miejsce – M.
Piątkowska (Polska). W konkursie za prace prezentowane w trakcie sesji plakatowej przyznano: l. miejsce –
D. Rondini; 2. miejsce – M. Camorani; 3. miejsce – M.
Baldini (wszyscy z Włoch).
3. Kolejnym istotnym wydarzeniem było seminarium przeznaczone dla doktorantów (magistrantów) dotyczące nauk o sporcie, ukierunkowane na
zagadnienia związane ze sportem dzieci i młodzieży.
Seminarium było adresowane głównie do studentów
z krajów postkomunistycznych i rozwijających się.
Jednym z celów tego seminarium było zredukowanie
różnic pomiędzy „starym systemem kultury fizycznej”
i nowoczesnym kierunkiem nauk o sporcie. Warsztaty
zatytułowane: Wybrane zagadnienia treningu sporto-
– 133 –
-
-
-
-
-
Włodzimierz Starosta, Jan Konarski
wego dzieci i młodzieży połączono z wystąpieniami
ustnymi i prezentacjami posterów.
4. Nowością Konferencji była dyskusja okrągłego stołu. Jej celem było podsumowanie głównych
problemów naukowo-badawczych przedstawionych
przez uczestników konferencji i dokonanie próby określenia: W jakim kierunku zmierza rozwój sportu? Jakie
zajmują miejsce w nim nauki o sporcie? Jakie podjąć
kroki wspomagające praktyków sportu? Jak racjonalnie wdrażać nowe osiągnięcia naukowe i procedury
badawcze? Jak wzbogacać swój warsztat badawczy
w przyszłości? Jednym z wielu istotnych postulatów
tej dyskusji był postulat zmierzający do wprowadzenia
niektórych czasopism na Listę Filadelfijską. Dyskusja
ta była bardzo ważnym momentem konferencji, który
postanowiono na trwałe wpisać do scenariusza następnych spotkań.
5. Uczestnicy konferencji nie poprzestawali wyłącznie na dyskusjach naukowych podczas sesji, ale
włączyli się w zwiedzanie Belgradu. Najważniejszymi
miejscami spacerów było centrum miasta i przepięknie położony park Kalmegdan, będący połączeniem
murów, budowli (kościoły, zamek, obserwatorium itp.)
zieleni, zaułków, z których rozciągał się fascynujący
widok na dwie krzyżujące się tu rzeki Dunaj i Sawę.
Miejsce to podzielone było na dwie części stanowiące jedną całość: Doni Grad i Gorni Grad. Atmosferze
niecodzienności nadawała możliwość zwiedzenia starych, świetnie odrestaurowanych fortyfikacji za dnia
– kiedy to można było podziwiać szczegóły architektoniczne i ciekawe widoki oraz nocą, która stwarzała
możliwość podziwiania gry świateł i kolorów dzięki
odpowiedniemu podświetleniu tych miejsc. Ponadto,
zwiedzający mieli możliwość odbycia niecodziennej
podróży dookoła Świata w „minucie” z wystawą najpiękniejszych miejsc na Ziemi prezentowaną przez
National Geographic.
6. Organizatorzy zapewnili uczestnikom możliwość
zwiedzenia Belgradu nocą, dzięki rejsowi statkiem
po Dunaju i Sawie, połączonym z kolacją na wodzie na podsumowanie konferencji. Na spotkaniu poprzedzającym rejs Prezydent IASK prof. W. Starosta
wręczył honorowym i najaktywniejszym członkom
Stowarzyszenia oraz komitetu organizacyjnego książki
oraz wyróżnienia. Następnie, podczas rejsu podziwiano nabrzeże usłane restauracjami, dyskotekami, zacumowanymi licznymi jednostkami pływającymi itp., dając
możliwości podziwiania z innej perspektywy podświetlonego zamku – Belgradzkiej Twierdzy oraz innych
ciekawych miejsc.
7. Tradycyjnie już odbył się pod patronatem Prezydenta IASK prof. W. Starosty Turniej w polskiej
grze ringo. Głównym organizatorem i sędzią turnieju, jak wcześniej, była dr med. K. Anioł-Strzyżewska
– prezes Polskiego Towarzystwa Ringo i wiceprezes
Międzynarodowej Federacji Ringo. Turniej jak zawsze
wzbudził wiele emocji wśród tych, którzy znają tę polską grę, jak i wśród tych, którzy brali w rozgrywkach
udział po raz pierwszy. Nieliczna obsada turnieju spowodowana była niezbyt szczęśliwym zaplanowaniem
zawodów po zakończeniu Konferencji, gdyż wiele osób
opuściło już Belgrad. Być może w przyszłości uda się
kolejny turniej wpleść w program w taki sposób, że
wielu chętnych uczestników będzie mogło spróbować
sił w tej polskiej grze. Zwycięzcom wręczono Puchary
Prezydenta IASK, medale i dyplomy. Pierwsze miejsce
wśród kobiet zajęła M. Piątkowska (Polska), a wśród
mężczyzn Djurdziewicz (Serbia).
Cykliczne konferencje Sport Kinetics organizowane przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Motoryki
Sportowej (IAKS) w ciągu 15 lat wytężonej pracy
zmieniających się komitetów naukowych i komitetów
organizacyjnych dały możliwość stworzenia jednego
z najistotniejszych spotkań w zakresie nauk o ruchu,
wychowaniu fizycznym i sporcie. Spotkanie młodych
badaczy z naukowcami najwyższego światowego
szczebla daje możliwość tworzenia nowej, lepszej jakości nauki o sporcie, nastawionej na realizację oraz
osiąganie celów Stowarzyszenia. Coraz wyraźniej
ukierunkowana praca członków IASK winna sprzyjać
lepszemu zrozumieniu człowieka jako istoty żyjącej
w skomplikowanych strukturach, które wpływają na
jego rozwój lub jego degradację. Podkreślana w wielu
referatach potrzeba ruchu nie jest wyssanym z palca
sloganem, ale potwierdzonym naukowo faktem, który poprzez swój aplikacyjny charakter powinien być
odebrany przez tych, którzy mają wpływ na kształtowanie prozdrowotnych i prosportowych zachowań
swoich podopiecznych na wszystkich poziomach
zaawansowania sportowego i życia. Dziękując organizatorom dziesięciu dotychczasowych konferencji,
gratulując szczególnie tym, których praca została
nagrodzona, ale i tym, którzy sumiennie przedstawili
swoje referaty (w różnych postaciach), życzymy wielu
sukcesów zawodowych oraz na gruncie prywatnych
działań, i zapraszamy wszystkich już dziś do udziału
w Międzynarodowej Konferencji 11th Sport Kinetics
2009 w Grecji, w Macedonii, w pięknie położonej miejscowości Alkidiki.
– 134 –