F1-K13a- Dar Poboznosci 2014-15

F1 - 2014/2015- Seminarium „Uświęcające Dary Ducha Świętego”
K6. Dar Pobożności
„Duchu Święty, udziel mi daru pobożności, abym się rozmiłował w modlitwie, radował każdym spotkaniem z
Bogiem Ojcem, całym sercem należał do mego Zbawcy oraz przygarniał moich braci i siostry”. Amen
Dzień 1. Dar Pobożności – czym jest? Zbadaj, jak rozwija się w tobie ten dar od teorii do praktyki
DAR POBOŻNOŚCI jest nadprzyrodzonym usposobieniem serca i prowadzi do doskonalenia woli, stwarzając
w człowieku miłujące nastawienie do Boga jako naszego Ojca, a także miłujące nastawienie do człowieka
jako dziecka tego samego Ojca. Jest darem żywego kontaktu z Bogiem w modlitwie, darem rozwijającym
dziecięctwo Boże; darem łączności z Panem naszego życia w codzienności. W praktyce odblaskiem tego
związku z Bogiem Miłości jest postawa życzliwości dla bliźnich i spieszenie im z pomocą. Dar Pobożności stoi
na straży CNOTY SPRAWIEDLIWOSCI, która troszczy się o dobro każdej osoby bez wyjątku.
Dar Pobożności zabarwia miłością wszystkie wymagania życia chrześcijańskiego, zarówno w stosunku do
Boga, jak i do ludzi – pomaga więc w realizacji przykazania miłości, dlatego jest darem zbawienia.
Dar Pobożności:
1. Jest łaską, która czyni nas dziećmi Boga. Daje nam zdolność traktowania Boga jako OJCA, czyli bycia
wobec Niego na sposób synowski i wołania do Niego „Abba – Ojcze!” (Rz 8, 14–17;)
2. Doskonali naszą wolę, czego bezpośrednim i najważniejszym skutkiem jest gotowość do oddawania
czci Bogu. Bez tego daru nie potrafilibyśmy się modlić.
3. Daje przeświadczenie, że Bóg jest Ojcem wszystkich ludzi i dlatego każdego człowieka należy
traktować z szacunkiem, życzliwością, serdecznością – z miłością.
Przejście od TEORII do PRAKTYKI doskonale oddaje nazwa tego daru, pokazując, że prawdziwa pobożność
to życie (codzienność) i duchowość przeżywane PO BOŻEMU. Chrześcijanin w oparciu o Dar Pobożności
może i powinien naśladować Chrystusa, bo w Nim najpełniej spełniła się relacja między Bogiem i człowiekiem
Dar Pobożności ma przełożenie na życie, konkretne działanie:
1. Uzdalnia nas do intymnej zażyłości z Bogiem. Kształtuje relację człowieka do Boga na podobieństwo
relacji dziecka do najukochańszego Ojca, co wyraża się posłuszeństwem serca, gorliwością w pełnieniu
woli Boga ponad wszystko – podobnie jak Jezus.
2. Pomaga zachwycać się Bogiem i wielbić Go, co wyraża się w modlitwie płynącej z wnętrza duszy.
3. Prowadzi do podporządkowania życia w Bogu, który jest źródłem motywacji i celem wszelkich dążeń.
4. Uzdalnia, aby zwracać się do Boga z ufnością, a jednocześnie z należytą czcią i szacunkiem.
5. Umożliwia spełnianie religijnych praktyk z miłością i radością, bo ukazuje ich duchowy sens.
6. Uzdalnia do modlitwy (sercem), rozważania Słowa Bożego i wypełniania Go, do przestrzegania
przykazań, do udziału w życiu sakramentalnym i do przeżywania sacrum (cześć dla tego, co święte).
7. Pozwala modlić się wytrwale i z wewnętrzną radością, a także wzmacnia nas w walce z pokusą
zaniedbania modlitwy lub jej sformalizowania (ograniczenia do pustych słów i form zewnętrznych).
8. Sprawia, że nasze serce staje się współczujące i miłosierne dla bliźnich; uzdalnia do ich kochania.
9. Uzdalnia do odróżniania pobożności od jej karykatur: dewocji, fanatyzmu, fałszywej pobożności.
10. Pomaga wyrzekać się zła i pobudza do czynienia dobra (ze względu na to, kim jesteśmy)
Badając, jak ten dar umacnia twoją relację z Bogiem, rozważ: 1J3,1; i Rz 8, 14–17; Powiedz Bogu Ojcu, co
czuje twoje serce: może wdzięczność, że już wiesz, jak jesteś kochany? Może radość z licznej rodziny? 
Dzień 2. Dar Pobożności – jak o niego się starać, dbać, rozwijać?
„Przez Dar Pobożności Duch Święty kieruje serce człowieka ku Bogu, budząc w nim uczucia, myśli i modlitwy,
które wyrażają postawę synostwa wobec Ojca objawionego przez Chrystusa. Sprawia, że człowiek przyjmuje i
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
przyswaja sobie tajemnicę „Boga z nami”, zwłaszcza poprzez zjednoczenie z Chrystusem, Słowem Wcielonym,
przez synowską więź z Błogosławioną Dziewicą Maryją, przez obcowanie z aniołami i świętymi w niebie i
przez więź z Kościołem” (Jan Paweł II, Katecheza z dnia 03. 04. 1991.)
Czytając 1Tm4, 7b–11, zbadaj, jak współdziałasz z Duchem Świętym 
Dar Pobożności można rozwijać poprzez:
(wnioski odnieś do siebie)
1. Przeżywanie w wydarzeniach swego życia Boga jako Ojca. Pomocne jest czytanie i rozważanie tekstów
z Pisma Świętego mówiących o Bożej dobroci, miłosierdziu i opiece.
2. Podpatrywanie życia świętych, którzy w szczególny sposób byli obdarowani tym darem. Pomocne może
się okazać czytanie ich biografii, np. „Żywotów świętych”.
3. Zwracanie się do Boga we wszystkich potrzebach z wielką ufnością i wykonywanie wszelkich czynności
w duchu dziecięcego oddania się Bogu.
4. Praktykowanie cnoty sprawiedliwości poprzez przestrzeganie przykazań, a szczególnie poprzez
realizację przykazania miłości Boga i bliźniego.
5. Dochowywanie wierności w spełnianiu praktyk religijnych, trwając wiernie na modlitwie, świętując
niedzielę, uczestnicząc w życiu sakramentalnym. Duże znaczenie ma codzienna osobista modlitwa
(trwanie w przyjaźni z Jezusem), lektura Pisma Świętego, trwanie w łasce uświęcającej.
6. Pielęgnowanie postawy wdzięczności i hojności wobec Boga i bliźnich.
7. Rzetelne spełnianie swoich obowiązków, w tym stanowych i zawodowych.
8. Nieustanne proszenie Boga o Dar Pobożności.
Dzień 3. Dar Pobożności – jakie przeszkody czynią go bezowocnym?
Czytając 2 Tm3, 2–5, zbadaj, jakim pokusom dajesz się ograbić z Daru Pobożności, który przyniósł Ci Duch
Święty. Wnioski odnieś do siebie.
Wśród przeszkód, czyniących Dar Pobożności bezowocnym, należy wymienić:
1. Pychę, przekonanie o własnej samowystarczalności, o byciu nieomylnym, poleganie wyłącznie na sobie
2. Zatwardziałość serca, niewrażliwość na potrzeby innych, niechęć do słuchania i rozumienia innych, brak
miłości, szukanie doznań i satysfakcji w życiu światowym (bez Boga), nawet kosztem innych.
3. Egoizm, skoncentrowanie na sobie, na swoich pragnieniach, potrzebach, problemach.
4. Brak zaufania do Boga spowodowany fałszywym obrazem Boga.
5. Lenistwo duchowe, które sprawia, że człowiek ulega pokusom zaniedbywania modlitwy, staje się
niechętny wszelkim praktykom religijnym w obawie przed wysiłkiem, którego wymagają.
6. Trwanie w grzechu, który oddziela od Boga i uniemożliwia doświadczanie dziecięctwa Bożego.
Proś dziś, aby Pan pomógł ci pokonywać przeszkody, które czynią Dar Pobożności bezowocnym.
Dzień 4. Dar Pobożności – czym nie jest?
Praktykowanie Daru Pobożności prowadzi do zachowania wewnętrznej świętości. Człowiek przepełniony
tym darem pragnie podobać się Bogu. Istnieje jednak fałszywa pobożność, która wzbudza w Bogu obrzydzenie,
gdyż rodzi się w duszy pragnącej podobać się tylko sobie, albo innym ludziom. Istota fałszywej pobożności
polega na mnożeniu zewnętrznych aktów religijno – sakralnych (duża ilość modlitw, nabożeństw, postów,
pielgrzymek po różnych sanktuariach, skrupulatne przestrzeganie przepisów religijnych), przy jednoczesnym
pominięciu troski o prawdziwe dobro drugiego człowieka. Autentyczna miłość chrześcijańska wyraża się w
trosce o zbawienie naszych bliskich, cierpliwe prowadzenie ich do żywego, zmartwychwstałego Chrystusa,
natomiast fałszywa pobożność znajduje wyraz głównie w zewnętrznych znakach (np. wzniesione do modlitwy
ręce, artystycznie wykonane śpiewy, sztuczne i udawane zachowania), co przypomina dewocję. Taka postawa
nie powoduje przemiany człowieka, nie pogłębia jego relacji z Bogiem i z innymi ludźmi.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
Czytając Mt 6, 1–18, zbadaj swoje życie (by nie błądzić): zobacz przeszłość, teraźniejszość, dążenia serca i
wysiłki współdziałania z Duchem Świętym, które zaowocują w przyszłości 
Dzień 5. Dar Pobożności – na straży cnoty sprawiedliwości.
Dar Pobożności sprawia, że wzrasta w nas kardynalna cnota sprawiedliwości, która polega „na stałej i trwałej
woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy.” (KKK, 1807).
Bogu należy się wszystko: dziękczynienie, uwielbienie, wysiłek, poświęcenie, oddanie całego siebie
(podporządkowanie swego istnienia Jego woli). Więź łącząca nas (stworzenie ze Stwórcą) z Bogiem oparta jest
nie na relacji jednostronnej zależności, ale … wzajemnej miłości 
Sprawiedliwość wobec Boga znajduje też potwierdzenie w postawie sprawiedliwości wobec bliźniego.
„Człowiek sprawiedliwy, często wspominany w Piśmie Świętym, wyróżnia się uczciwością swoich myśli i
prawością swego postępowania w stosunku do bliźniego” (KKK, 1807). Pobożność chrześcijańska jest tym
bardziej autentyczna, im mocniej towarzyszy jej bezinteresowna miłość bliźniego. Święty Paweł w Rz12, 9-21
wskazuje m.in. takie jej cechy: serdeczne miłosierdzie, pokora, cichość, cierpliwość, życzliwość, wdzięczność,
zwyciężanie zła dobrem, współodczuwanie (radość z tymi, którzy się weselą; płacz z tymi, którzy płaczą).
Czytając Kol 3, 12-17, zbadaj, jak korzystasz z pomocy Ducha Świętego, aby żyć w sprawiedliwości serca:
oddając Bogu to, co należy się Jemu (całego siebie) i ludziom to, co należy się im (wdzięczność, szacunek,
miłość) według zależności i relacji, jakie was łączą . 
Dzień 6. Dar Pobożności – a jedność darów Ducha Świętego.
Czytając, proś o rozwój wszystkich darów 
Dar Pobożności ma ogromny wpływ na rozwój wszystkich innych darów Ducha Świętego. Dzięki spotkaniu z
miłującą obecnością Boga Ojca (to przełomowe doświadczenie podczas chrztu w Duchu Świętym):
Dar Bojaźni Bożej – łaska odrzucenia zła – zostaje wzmocniona świadomością bycia dzieckiem Bożym,
córką/synem Boga Świętego, przyciągającego swoją olśniewającą czystością, od którego zło nas odrywa
Dar Męstwa – zdolność wytrwałego czynienia dobra mimo trudności i prześladowań – zostaje wzmocniona
doświadczeniem bliskości i stałej obecności Tego, który jest Dobry cały czas, który miłuje i daje miłość, by
miłować wszystkich, nawet swoich nieprzyjaciół
Dar Rady – uległość natchnieniom Ducha Świętego dająca radość bycia prowadzonym – zostaje wzmocniona
poczuciem bezpieczeństwa, że Bóg nie zraża się naszymi pomyłkami, jeśli tylko pozostajemy szczerzy i prości
Dar Umiejętności – dar budowania dobrych relacji z osobami w perspektywie nadziei – zostaje wzmocniony
zapewnieniem, że możemy (jako dziedzice Królestwa Bożego) każdą osobę zaprosić do Nieba, dając jej
przedsmak relacji, jakie tam będą – wiecznej miłości: czystej, bezinteresownej, szczerej, radosnej...
Dar Rozumu – wiara w prawdę i moc stwórczą Słowa Bożego – zostaje wzmocniona i oczyszczona z lęku.
Napełnia nas zachwyt dla mądrości Bożego planu zbawienia nie w jakikolwiek inny sposób, ale przez miłość,
która zapraszając, wzywając i apelując do naszych serc o odpowiedź miłością, zawsze pozostawia nam wolność
i przez to pokazuje nam, jakie wieczne Królestwo na nas czeka. Prawda o świętej Miłości Boga nokautuje serce
Dar Mądrości – kontemplacja oblicza Boga w Synu Bożym i pragnienie zjednoczenia z Chrystusem – zostaje
wzmocnione przez doświadczenie, czym jest najmniejszy nawet dotyk tej nieskończonej i niepojętej Miłości,
jaką obdarza nas Bóg Ojciec.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl